Tag: ηπα

Μαθήματα λογοκρισίας 1

Κυριακή 26 Αυγούστου. Κάτω απ’ τον τίτλο «προσπάθεια παραπληροφόρησης από Ιράν», και χωρίς υπογραφή η καθεστωτική «καθημερινή» δημοσίευσε την Πέμπτη 23 Αυγούστου το πιο κάτω ρεπορτάζ – (αν μπορεί να το πει κανείς έτσι):

Το Facebook κατέβασε 652 σελίδες, λογαριασμούς και ομάδες τις οποίες αναγνώρισε ως μέρος μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας εκστρατείας παραπληροφόρησης που γεννήθηκε στο Ιράν και στόχευε σε πολλά μέρη του κόσμου.

Επίσης διαπιστώθηκε η ύπαρξη νέων σελίδων από τη Ρωσία. Οι σελίδες και οι ομάδες που συνδεονται με το Ιράν διασκόρπιζαν παραπληροφόρηση στις ΗΠΑ, Βρετανία, Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή. Το Facebook ανακοίνωσε ότι η ενορχηστρωμένη προσπάθεια παραπληροφόρησης περιελάμβανε 254 σελίδες και 116 λογαριασμούς του Instagram, που είχαν συγκεντρώσει ένα εκατομμύριο ακολούθους. Αυτοί που βρίσκονταν πίσω από τις σελίδες είχαν δαπανήσει δώδεκα χιλιάδες δολάρια σε διαφημίσεις ανάμεσα στο 2012 και το 2017.

Το Facebook, το Twitter και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να προστατεύσουν τις πλατφόρμες τους πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές τον Νοέμβριο και να αποτρέψουν μια επανάληψη μιας ευρείας εκστρατείας παραπληροφόρησης που είδαμε κατα την προεδρική εκστρατεία του 2016. Ο Μαρκ Ζούκεμπεργκ, διευθύνων σύμβουλος του Facebook, τόνισε ότι οι προσπάθειες της εταιρείας να αναγνωρίσει τις ψεύτικες σελίδες, ομάδες και λογαριασμούς κάνουν τον ιστότοπο ασφαλέστερο.

Σε μιαν άλλη εξέλιξη, το Twitter ανακοίνωσε την Τρίτη ότι αναγνώρισε και αφαίρεσε 284 λογαριασμούς, πολλοί από τους οποίους συνδεονται με το Ιράν, για «συντονισμένους χειρισμούς παραπληροφόρησης». Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι συνεργάζεται με τις διωκτικές αρχές και άλλες εταιρείες τεχνολογίας.

Οι ανακοινώσεις υποδεικνύουν πόσο επιθετικά οι ξένοι παράγοντες προσπαθούν να επηρεάσουν τις πολιτικές συζητήσεις σε όλο τον κόσμο.

Οι Ρώσοι

Ένα μέρος του περιεχομένου που αφαιρέθηκε από το Facebook μπορούσε να διασυνδεθεί με την GRU, τη ρωσική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών. Ο ειδικός εισαγγελέας Ρόμπερτ Μιούλερ άσκησε διώξεις εναντίον 12μελών της GRU τον περασμένο μήνα, κατηγορώντας τους ότι είχαν «χακάρει» το Δημοκρατικό Κόμμα.

Το Facebook, πάντως, τόνισε ότι οι τελευταίοι ρωσικοί λογαριασμοί, ομάδες και σελίδες που κατέβασε δεν είχαν σχέση με αυτούς που είχαν προέλευση το Ιράν και ότι δεν έμοιαζαν να είχαν στοχεύσει κατά των ΗΠΑ.

Τι καταλάβατε; Ή, πιο σωστά: τι θα καταλάβαινε κάποιος που θα διάβασε το κείμενο διαγώνια; Ότι το ιράν κάνει είτε “μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια” είτε “μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια εκστρατείας” για να χαλάσει τις αμερικανικές ενδιάμεσες εκλογές· και ότι τα αφεντικά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι φύλακες άγγελοι. Είναι αυτά αλήθεια; Είναι ψέμματα;

Αν διαβάσατε το σχόλιο της ασταμάτητης μηχανής την περασμένη Πέμπτη (Το τέλος του κυβερνοχώρου όπως τον γνωρίσαμε) ξέρετε περισσότερα – με λιγότερα λόγια. Η καθεστωτική «καθημερινή» (και αυτός τον οποίο αντέγραψε / μετέφρασε) δεν λέει εντελώς ψέμματα για την μαζική λογοκρισία. Όντως, «κατέβηκαν» εκατοντάδες λογαριασμοί, και όντως τα αφεντικά των αμερικανικών εταιρειών social media συνεργάζονται με τις «διωκτικές αρχές» – τις αμερικανικές. Όντως, επίσης, κάποιους απ’ αυτούς τους λογαριασμούς διαχειριζόταν ένα ιρανικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων. Αλλά αυτά είναι μόνο ένα μέρος, κάτι λιγότερο απ’ το 1/3, της πραγματικότητας. Καμία αναφορά στο «περιεχόμενο της παραπληροφόρησης»… Και, φυσικά, καμμία αναφορά στο αν η ίδια αντιμετώπιση έχει υπάρξει και εναντίον άλλων site ή λογαριασμών, που δεν έχουν καμία σχέση με το ιράν…

Μαθήματα λογοκρισίας 2: weaponizing internet

Κυριακή 26 Αυγούστου. Αν έχει μιαν αξία η πιο πάνω αναδημοσίευση είναι επειδή είναι ο «τύπος» της κρατικής αποπληροφόρησης που θα συναντάτε όλο και περισσότερο τον καιρό που έρχεται (η ασταμάτητη μηχανή πέφτει συνέχεια πάνω του), χωρίς να είστε σίγουροι τι είναι τι: κατά τεκμήριο «σοβαρά μήντια», τα οποία γράφουν ή αναπαράγουν μισές αλήθειες / ολόκληρα ψέμματα, με οδηγίες (ή διαταγές) προερχόμενες από αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, ή παρόμοιους μηχανισμούς εξουσίας. Τι συμβαίνει λοιπόν;

Κατ’ αρχήν η εταιρεία που μνημονεύσαμε πριν 4 ημέρες, η FireEye, είναι η βασική πηγή των «επικίνδυνων» σελίδων, λογαριασμών, κλπ. Αυτή έδωσε τα «στοιχεία ενοχής» στους Ζούντεμπεργκ και λοιπά. Συνεπώς, το να λέει επίσημα η FireEye αυτό που δεν λένε τα αφεντικά της κοινωνικής δικτύωσης / λογοκρισίας, ότι δηλαδή το «περιεχόμενο της παραπληροφόρησης» ήταν υλικό εναντίον της σαουδικής αραβίας και του ισραήλ και υπέρ των παλαστινίων και, επιπλέον, ότι αυτές τις σελίδες, λογαριασμούς και λοιπά τους «ακολουθούσαν» αριστεροί αμερικάνοι ψηφοφόροι, είναι ταυτόχρονα έγκυρο και κατατοπιστικό. Ξεκάθαρα δεν πρόκειται για καμία «εκστρατεία παραπληροφόρησης», αλλά για απόψεις εχθρικές στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ. Απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Επιπλέον απόδειξη του γεγονότος ότι πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό, δηλαδή για καθαρή και ωμή λογοκρισία, είναι ότι με άλλη μέθοδο (έλεγχο της οικονομικής ενίσχυσης μέσω τραπεζών) το αμερικανικό βαθύ κράτος «έκλεισε» τα Empire Files, ένα project αντιπληροφόρησης που συνεργαζόταν με το γνωστό λατινοαμερικάνικο κανάλι TeleSUR, και τις ιστοσελίδες Free Speech TV και The Real News network στις ηπα. Ποια ήταν η «εκστρατεία πραπληροφόρησης» των Empire Files (δεν χρειάστηκε καν να εκτοξευτεί η κατηγορία); Τεκμηριωμένες έρευνες για τους θανάτους μεταναστών / στριών εργατών / εργατριών στα σύνορα ηπα μεξικό· κρυμμένες περιβαλλοντικές καταστροφές· υπόγειες δράσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στη λατινική αμερική.

Μήπως, πέρα απ’ αυτά (τα καθόλου ασήμαντα) υπήρχε κάτι ακόμα που ετοίμαζε να δημοσιοποιήσει άμεσα η ομάδα των Empire files, κάτι που έκανε επείγον να απαγορευτούν μέσω, προς το παρόν, του μπλοκαρίσματος των συνδρομών; Ναι. Δύο θέματα των Empire files ήταν σχεδόν έτοιμα:

Α) Μια έρευνα μέσα απ’ τη λωρίδα της Γάζας, για την ισραηλινή βαρβαρότητα στην καταστολή των «διαδηλώσεων της μεγάλης επιστροφής», με υλικό που δεν έχει ξαναπροβληθεί, συνεντεύξεις με παλαιστίνιους διαδηλωτές (μεταξύ άλλων και απ’ την οικογένεια της δολοφονημένης νοσοκόμας Razan al-Najar) αλλά και πολλούς τραυματίες· και

Β) Μια έρευνα για το μέλλον (ή το όχι μέλλον) της ειρήνευσης στην κολομβία, μετά την εκλογή ακροδεξιού προέδρου στις 17 Ιούνη, με συνεντεύξεις από στελέχη και μέλη των FARC.

Είναι σαφέστατο λοιπόν: το “τσεκούρι” πέφτει απέναντι σε οτιδήποτε ενοχλεί τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του· προς το παρόν με “επιχείρημα” την “προστασία του φρονήματος των εκλογέων”…

Μαθήματα λογοκρισίας 3

Κυριακή 26 Αυγούστου. Θα ήταν παιδαριώδες απ’ την μεριά μας να υποστηρίξουμε ότι αυτό το κάνει (και θα το κάνει όλο και πιο έντονα και πιο μεθοδικά) μόνο η Ουάσιγκτον. Όχι. Είτε το κάνουν με διάφορους τρόπους ήδη, είτε θα το κάνουν όλα τα κράτη που εμπλέκονται στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Αυτή είναι η ενδεικτική χρησιμότητα και του «ρεπορτάζ» της καθεστωτικής «καθημερινής» πιο πάνω. Παρότι στα «εσωτερικά ζητήματα» μπορεί να κάνει αντιπολίτευση στους φαιορόζ, στα «εθνικά ζητήματα» (δηλαδή στην εξωτερική πολιτική) είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την «εθνική γραμμή». Δηλαδή με την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο, το Ριάντ… Απ’ τον τίτλο μέχρι κάθε λέξη του ρεπορτάζ θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για ένα ζήτημα μάλλον αδιάφορο για το ελληνικό κοινό· κατά συνέπεια ένα ζήτημα για το οποίο θα μπορούσε να ειπωθεί και καμιά αλήθεια. Όχι όμως! Ακόμα και σαν ελάχιστη στιγμή η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των συμμάχων είναι εξυπηρέτηση των «εθνικών συμφερόντων». Λογικό αν μπορεί κάποιος να το αντιμετωπίσει στα σοβαρά: όλοι οι μηχανισμοί προπαγάνδας, παραπληροφόρησης, αποπληροφόρησης, διαστρέβλωσης «ενσωματώνονται» στους κρατικούς σχεδιασμούς· όχι μόνο τα social media και τα αφεντικά τους.

(Σ’ όλα αυτά προσθέστε τις προσπάθειες απαγόρευσης, στις ηπα, του κινήματος BDS, που δεν είναι μήντιο, αλλά έκφραση ενός απ’ τα πρώτα και βασικά άρθρα του αμερικανικού συντάγματος, περί «ελευθερίας της έκφρασης και της κριτικής». Το ισραηλινό ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς και η με κάθε τρόπο υπεράσπιση / προστασία του έχουν γίνει εξουσιαστική μανία για πολλούς και διάφορους…)

Μπλοκ του Ινδοκούς

Σάββατο 25 Αυγούστου. Μετά τις πρόσφατες στρατιωτικές επιτυχίες ένα διάλειμα για πολιτική αναγνώριση; Κάπως έτσι: οι ταλιμπάν θα στείλουν, με κάθε επισημότητα, 4μελή αντιπροσωπεία απ’ το «πολιτικό τμήμα» τους (που έχει έδρα στην Ντόχα) στην καλεσμένη απ’ την Μόσχα διεθνή συνδιάσκεψη για την ειρήνη στο αφγανιστάν. Στις 4 Σεπτέμβρη. Καλεσμένοι (εκτός απ’ τους ταλιμπάν): κίνα, ιράν, πακιστάν, ινδία, καζακστάν, τατζικιστάν, αζερμπαϊτζάν, ουζμπεκιστάν, κιργιζιστάν, τουρκμενιστάν… επιπλέον οι ηπα, και η τωρινή αφγανική κυβέρνηση.

Πως ακούγεται; Μια χαρά. Μόνο που πρώτα η Ουάσιγκτον και έπειτα η Καμπούλ απέρριψαν την πρόσκληση… Τώρα πως ακούγεται; Από κάποιες απόψεις «καμμία έκπληξη»!…

Είναι γνωστό ότι η Μόσχα «κάνει κουβέντες» με τους ταλιμπάν· δεν το αρνείται. Με τους ταλιμπάν μιλάει «ανεπίσημα» και η Ουάσιγκτον. Γιατί λοιπόν είπε αυτό το ξερό «όχι» στην συμμετοχή της «συμβουλεύοντας» ανάλογα και την υπό τον έλεγχο της κυβέρνηση του Ashraf Ghani, που δεν μπορεί να κοντρολάρει ούτε την Καμπούλ; Είναι προφανές το γιατί: η Ουάσιγκτον δεν γουστάρει πια πολυμερείς διαδικασίες· και σε καμία περίπτωση διαδικασίες στις οποίες δεν έχει ολοφάνερα το πάνω χέρι.

Η απάντηση της Μόσχας στην αμερικανική άρνηση συμμετοχής ήταν εύκολη: «Δεν μας κάνει ιδιαίτερη έκπληξη… Δείχνει ότι η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται για μια ειρηνευτική διαδικασία στο αφγανιστάν» δήλωσε το ρωσικό υπ.εξ.

Όντως, δεν είναι πια καιρός για ειρήνη! Δεν είναι καιρός ούτε καν για (συμβολική) δέσμευση υπέρ της, όταν στο ίδιο τραπέζι κάθονται οι «εθνικοί εχθροί» (ρωσία, κίνα) και ο παγκόσμιος τρομοκράτης (ιράν). Πράγμα που σημαίνει ότι η ρωσική πρωτοβουλία ήταν εύκολη δουλειά: απο δω οι φίλοι της ειρήνης, απο κει οι πολεμοκάπηλοι… όπως στη μέση Ανατολή και στην κορεατική χερσόνησο έτσι και στην κεντρική Ασία…

(Μικρή παρένθεση: το ταξίδι του Pompeo στη βόρεια κορέα ακυρώθηκε επειδή, λέει, η Ουάσιγκτον έχει προβλήματα με την κίνα, οπότε δεν είναι τώρα η καλύτερη στιγμή για συζητήσεις με το βορειοκορεατικό καθεστώς… Στο τέλος οι αμερικάνοι αξιωματούχοι θα πηγαίνουν μόνο στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ…)

Το αμερικανικό πολιτικό χαρτί στο αφγανιστάν είναι ο Ghani: η Ουάσιγκτον τον διόρισε πρόεδρο, το 2014, όταν ανακοίνωσε ότι «φεύγει» απ’ το αφγανιστάν. Όμως του χρόνου πρόκειται να γίνουν εκλογές. Κι αν δεν εμποδιστούν ο Ghani θα πάει σπίτι του τρέχοντας. Για πολλούς λόγους.

Το ξέρει! Γι’ αυτό η δική του άρνηση (στην πρόσκληση) ίσως ήταν απλά εκδήλωση στριμώγματος. Ασφαλώς και θέλει μια έξτρα κάλυψη, τουλάχιστον ως του χρόνου, κι αυτήν δεν μπορούν να του την δώσουν οι αμερικάνοι· μόνο οι σύμμαχοι των ταλιμπάν. «Δεν θα συμμετάσχουμε επειδή θέλουμε να μιλήσουμε μόνοι μας, απευθείας με τους ταλιμπάν» ήταν η δικαιολογία του Ghani. Καλά… (Ίσως εισβάλουν επίσημα στην πρωτεύουσα, οπότε θα σου δοθεί η ευκαιρία…)

Προφανώς δεν πρόκειται για την τελευταία φάση της δράσης του «μπλοκ του Ινδοκούς» (κίνα, ρωσία, ιράν, πακιστάν) – το θέμα έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Ωστόσο οι ταλιμπάν φαίνεται να χρησιμοποιούν μια τακτική α λα Πγιονγκγιάγκ: ανακοίνωσαν ότι σύντομα θα στείλουν επίσημη αποστολή τόσο στο Πεκίνο όσο και στην Τεχεράνη. Αποκτώντας μια κάποια επίσημη αναγνώριση δεν είναι «αυτονόητα τρομοκράτες», έτσι δεν είναι;

(Ε ρε κυρώσεις που θα μαγειρεύουν στην Ουάσιγκτον!!!)

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Σάββατο 25 Αυγούστου. Οι ερχόμενοι μήνες, οπωσδήποτε ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης, θα είναι ιδιαίτερα πυκνοί σε διακρατικές συναντήσεις, με τα κάθε φορά «κέντρα βάρους» σαφώς ανατολικότερα των δικών μας μεσημβρινών. (Σ’ αυτές τις συναντήσεις περιλαμβάνουμε και εκείνες ανάμεσα σε Βερολίνο και Άγκυρα).

Θα είναι, ταυτόχρονα, περίοδος μιας κάποιας εσωστρέφειας στην Ουάσιγκτον: η ψοφιοκουναβική σαπουνόπερα θα κορυφώνεται, αφενός λόγω των ενδιάμεσων εκλογών του Νοέμβρη, αφετέρου λόγω της προόδου των ανακρίσεων για τα έργα και τις ημέρες του Trump. Χωρίς «συμπάθειες» εκτός συνόρων, τα πάθη (και τα τιτιβίσματα) του ψόφιου κουναβιού θα κάνουν τον γύρο του πλανήτη μέσα σε μια θάλασσα χαιρεκακίας· ό,τι χειρότερο όταν οι «αντίπαλοι» (έστω: οι ανταγωνιστές) και οι «έπαρχοι» «συνωμοτούν» τόσο ανοικτά.

Εν τω μεταξύ το Παρίσι ανακοίνωσε αργά χτες ότι δεν θα γίνει η τετραμερής κορυφής (ρωσία, τουρκία, γερμανία, γαλλία) που είχε ανακοινωθεί για τις 7 Σεπτέμβρη – με θέμα την συρία. Επειδή, λέει, είναι νωρίς ακόμα… Κρατάει τίποτα μούτρα το γκουβέρνο του Μακρόν; Ή θέλει να έχει την “ελευθερία” να βομβαρδίσει λίγο συριακό στρατό στα περίξ του Idlib επειδή “…πάλι χρήση χημικών”;

Μπλοκ της Αστάνα

Παρασκευή 24 Αυγούστου. Δεν πέρασαν 10 μέρες απ’ την διήμερη συνάντηση του Lavrov με τον Cavusoglu στην Άγκυρα, και ο τούρκος υπ.εξ. “ανταποδίδει την επίσκεψη”, σήμερα. Το ζήτημα του Idlib είναι ένα σοβαρό, αλλά καθόλου το μοναδικό στον πάγκο.

Η πυκνότητα των επαφών υψηλού επιπέδου (πολιτικού, στρατιωτικού, οικονομικού) ανάμεσα σε Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη (αλλά και ευρωπαϊκά κράτη) απηχεί την ένταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στην post U.S. dominance εποχή. Για παράδειγμα, στις 18 Αυγούστου, μια ρωσική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία με επικεφαλής έναν απ’ τους προέδρους της Duma, τον Vyacheslav Volodin, συμμετείχε στον 6ο συνέδριο του AKP, του κόμματος των ισλαμοδημοκρατών. Ήταν κάτι παραπάνω από εθιμοτυπία, αφού ο Volodin συναντήθηκε και με τον Erdogan – χωρίς να γίνουν ανακοινώσεις.

Το ρωσικό καθεστωτικό ειδησειογραφικό πρακτορείο Sputnik ερμήνευσε την διακριτικότητα των ανακοινώσεων ως εξής:

Είναι προφανές ότι κάθε μορφή συνεργασίας με την ρωσία σε ότι αφορά την συρία δεν χαροποιεί κανέναν στην Ουάσιγκτον. Μπορεί, λοιπόν, να πει κάποιος ότι η ηγεσία της τουρκίας είναι προσανατολισμένη στο να αμυνθεί και όχι στο να παραδοθεί.

Που σημαίνει: το μπλοκ της Αστάνα έχει φτάσει (η αλήθεια είναι: εδώ και καιρό) ενώπιον της γεωπολιτικής του πραγματικότητας.

Συρία

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Έχουν ξεμείνει τίποτα «άσπρα κράνη» στον θύλακα του Idlib; Ποιός ξέρει; Είτε έτσι είτε αλλιώς η «δουλειά» μπορεί , πάντως, να γίνει…

Γράφαμε χτες: …Αλλά η τουρκική περίκυκλωση δεν εξαφάνισε τους proxies του Ριάντ απ’ τον θύλακα. Και δεν τους εξαφάνισε επειδή ο τοξικός εξακολουθεί να ελπίζει σε κάποιου είδους αμερικανική επέμβαση αν ο συριακός στρατός (και η ρωσική αεροπορία) αρχίσουν κάποιο μακελειό εκεί….

Ιδού λοιπόν: «Σαν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξαναεπιβεβαιώνουμε την κοινή μας πρόθεση να εμποδίσουμε την χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς, και να το θεωρήσουμε υπεύθυνο σε κάθε τέτοια χρήση… Θα απαντήσουμε κατάλληλα σε οποιαδήποτε χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς».

Αυτά είπαν χτες εκπρόσωποι της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού (απορία: ο Macron θα τα ξαναπεί στις 7 Σεπτέμβρη, στα μούτρα του Πούτιν;). Σαφές το νόημα, σαφέστερο όμως το γεγονός ότι ο Γκαίμπελς θα στριφογυρίζει ευχαριστημένος στον τάφο του. Αφού το «πες, πες, κάτι θα μείνει» έχει γίνει «δημοκρατικό» χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει ερώτημα αν ο Άσαντ έχει (και χρησιμοποιεί) χημικά· έχει και τα ρίχνει!!! “Μην τολμήσει” όμως (να το ξανακάνει…)

Δημοκρατικότατο από κάθε άποψη…

Τίτλοι τέλους για το ψόφιο κουνάβι που τόσο αγαπήσαμε;

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Ο για πολλά χρόνια δικηγόρος του επιχειρηματία, και ύστερα υποψήφιου προέδρου, είναι ο εξ απορρήτων του. Ε, αν αυτός αρχίσει να μιλάει, κακά μαντάτα…

Ο Michael Cohen, επί χρόνια δικηγόρος του ψόφιου κουναβιού, παραδέχτηκε ήδη στον ανακριτή ότι με εντολή του πελάτη του πλήρωσε δύο γυναίκες για να μην μιλήσουν για τις εξωσυζυγικές σχέσεις του οικογενειάρχη υποψήφιου (τότε) και του χαλάσουν το image. Όσο κι αν (σας) φαίνεται παράξενο, αυτή η δωροδοκία δεν εμπίπτει (την εποχή που έγινε) στη νομοθεσία διαφύλαξης της οικογενειακής ηθικής, αλλά σε μια εντελώς διαφορετική: προεκλογική νοθεία, προκειμένου να ξεγελαστούν οι ψηφοφόροι (για την ηθική αρτιότητα του ψόφιου κουναβιού). Αυτό θεωρείται (αν αποδειχθεί) σοβαρό αδίκημα.

Δεν είναι, όμως, τα ψοφιοκουναβικά νυχτοπερπατήματα που απειλούν την καρέκλα του. Αλλά το γεγονός ότι ο δικηγόρος του δικηγόρου του (Lanny Davis) δήλωσε ήδη ότι ο πελάτης του (ο Michael Cohen δηλαδή) θα καταθέσει ότι το ψόφιο κουνάβι ήξερε για την συνάντηση που έγινε στα γραφεία του, μεταξύ του υιού Trump και κάποιων ρώσων, όπου οι τελευταίοι πρόσφεραν στον πρώτο «βρώμικα στοιχεία» κατά της Clinton, ώστε να αξιοποιηθούν προεκλογικά. Το ψόφιο κουνάβι έχει καταθέσει ότι αγνοούσε αυτή τη συνάντηση… Αν αποδειχθεί ότι την ήξερε προκύπτει συνενοχή – το λιγότερο.

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα (για το ψόφιο κουνάβι) ο πρώην δικηγόρος του πρόκειται να καταθέσει ότι σαν υποψήφιος ο Trump είχε γνώση του χακαρίσματος του ταχυδρομείου της Clinton. Άλλη συνενοχή!

Έχοντας οι αμερικάνοι συντηρητικοί μπροστά τους τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοέμβρη θα προσπαθήσουν να σώσουν ό,τι σώζεται. Μετά όμως; Μετά το ψόφιο κουνάβι μπορεί να γίνει βάρος. Έχουν έτοιμη εφεδρεία: τον πεζοναύτη.

Αν και εφόσον ο Pence αντικαταστήσει το ψόφιο κουνάβι, θα μας κάνει να το νοσταλγήσουμε. Γιατί ο σκληροπυρηνικός χριστιανός Pence είναι τόσο βαθιά ακροδεξιός (χωρίς τα ψοφιοκουναβικά καραγκιοζιλίκια) ώστε η ιστορία θα αποφανθεί πως ένας επιχειρηματίας ακινήτων (ο Trump) ήταν απλά η μετάβαση στην αυθεντική εκπροσώπηση του αμερικανικού μιλιταρισμού…

(Ο γερμανός υπ.εξ., οραματιζόμενος την ανεξαρτητοποίηση της ευρώπης απ’ τις ηπα – δες χθεσινό σχόλιο – είπε: …ανεξάρτητα απ’ το ποιος είναι ο αμερικάνος πρόεδρος… Χμμμμ… Σαν κηδειόχαρτο ακούγεται….)

Το τέλος του κυβερνοχώρου όπως τον γνωρίσαμε

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Η Ουάσιγκτον απλά υπέδειξε «λογαριασμούς» στο facebook, στο twitter αλλά και ιστοσελίδες κατηγορώντας τες ότι «προωθούνταν απ’ το ιράν (ή και την ρωσία) με σκοπό να επηρεάσουν τις αμερικανικές εκλογές». Οι εταιρείες υπάκουσαν και «κατέβασαν» τους δολιοφθορείς…

Η εταιρεία κυβερνοασφάλειας FireEye Inc. εξήγησε κάπως καλύτερα την ενοχή των σαμποτέρ: είχαν αντι-Σαουδαραβικό, αντι-Ισραηλινό και φιλο-Παλαιστινιακό υλικό…. και υλικό υπέρ της συμφωνίας για τα πυρηνικά του ιράν απ’ την οποία οι ηπα έχουν αποχωρήσει… Κατά την FireEye δεν προέκυψε ότι αυτό το υλικό ήταν «σχεδιασμένο» για να επηρεάσει τις αμερικανικές ενδιάμεσες εκλογές τον ερχόμενο Νοέμβρη, αλλά απευθυνόταν σε αμερικάνους χρήστες με αριστερούς προσανατολισμούς, παίρνοντας θέση κατά του προέδρου Trump… Α χα!!!!

Πρόκειται για επιστροφή στα βασικά του κράτους / κεφάλαιου… Εν προκειμένω για λογοκρισία. Και, είμαστε σίγουροι δυστυχώς, είναι μόνο η αρχή. Ακόμα κι αν οι όποιοι «κομμένοι» βρουν άλλους τρόπους να ξαναγυρίσουν στον κυβερνοχώρο, τα κράτη (και οι εταιρείες που έχουν επιστρατευτεί) έχουν τεχνικούς τρόπους να κρατούν τους «εθνικούς» χρήστες τους σε «φρουρούμενες ζώνες» ελεγχόμενης πρόσβασης στο internet – το έχει κάνει, άλλωστε, το Πεκίνο.

Είναι μια ιστορική στιγμή χωρίς επιστροφή. Αποχαιρετήστε τον χαζοχαρούμενο πληροφοριακό φιλελευθερισμό που γνωρίσατε – έχουμε μπει σε εμπόλεμη φάση άγνωστης διάρκειας… Η παραπληροφόρηση, η παραπλάνηση και η καθεστωτική προπαγάνδα είναι καλά εξοπλισμένες. Ο φασίστας πρώην δήμαρχος Ν. Υόρκης (και υποστηρικτής του ψόφιου κουναβιού) λέει ότι “η αλήθεια δεν είναι αλήθεια”…. Τα καθεστώτα λένε και θα πουν με ακόμα μεγαλύτερη βία ότι “η μόνη αλήθεια είναι η αλήθειά μας”.

Το κάψιμο των μυαλών είναι εδώ – και θα αγριέψει ακόμα περισσότερο…

Κορέες

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Να κάτι σημαντικό (απ’ τα πολλά που δεν ξέρουμε): σε περίπτωση πολέμου ο στρατός της νότιας κορέας δεν διοικείται από το νοτιοκορεατικό αρχηγείο…. αλλά απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο!

Είναι μια απ’ τις πολλές «κληρονομιές» της κορεατικής χερσονήσου, απ’ τον πόλεμο εκεί. Το 1950 η Ουάσιγκτον ανέλαβε την διοίκηση του νοτιορεατικού στρατού για να αντιμετωπίσει τους κομμουνιστές του βορρά… Και δεν την επέστρεψε ποτέ, αφού τυπικά ο πόλεμος εκείνος δεν έχει τελειώσει ακόμα… Δεν την επέστρεψε ούτε μετά την σφαγή στη νοτιοκορεατική Gwangju το 1980, όπου ο (αμερικανοδιοικούμενος) νοτιοκορεατικός στρατός κατέστειλε μια μεγάλη αντι-χουντική διαδήλωση (στη νότια κορέα η χούντα κράτησε απ’ το 1950 ως το 1987) σκοτώνοντας πάνω από 200 διαδηλωτές. Το μόνο που άλλαξε μετά το 1987 ήταν ότι η Ουάσιγκτον παραχώρησε στη Σεούλ το δικαίωμα να διοικεί τον στρατό της μόνο σε καιρό ειρήνης.

Το 2005 ο τότε αριστερός νοτιοκορεάτης πρόεδρος Roh Moo-hyun (μέντορας του τωρινού προέδρου Moon Jae-in) ζήτησε απ’ την συμμαχική Ουάσιγκτον την «επιστροφή του στρατού» του… Ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις που δεν κατέληξαν πουθενά… Το ίδιο ζητάει και ο Moon τώρα… έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις… και ο αμερικάνος στρατηγός Vincent Brooks, που είναι ο διοικητής (και) του νοτιοκορεατικού στρατού (πάντα σε περίπτωση πολέμου…) δήλωσε χτες ότι «μπααα… δεν είναι ακόμα καιρός για τέτοια…»

Μ’ αυτό το δεδομένο αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημασία αφενός το αίτημα της Πγιονγκγιάνγκ προς την Ουάσιγκτον να υπογραφτεί η λήξη του πολέμου (της δεκαετίας του ’50…), το οποίο η Ουάσιγκτον αρνείται να κάνει, αφετέρου η πρόθεση του Moon να υπογράψει με κάθε επισημότητα αυτό το τέλος του πολέμου με τον Kim· ίσως στο ερχόμενο ραντεβού τους.

Αν τελειώσει και τυπικά αυτός ο (τελειωμένος ουσιαστικά) πόλεμος η Ουάσιγκτον δεν θα έχει δικαιολογία για να κρατάει όμηρο τον στρατό της νότιας κορέας. Η κήρυξη του τέλους ανάμεσα στις δύο κορέες δεν είναι βέβαια όλη η ιστορία αλλά σίγουρα θα λειτουργήσει πιεστικά προς την Ουάσιγκτον να κάνει το ίδιο…

Όμως «πιέζεται» πια η Ουάσιγκτον από άλλους; Ή καθοδηγείται αποκλειστικά και ωμά απ’ τα άμεσα και επείγοντα συμφέροντά της;

(Για κάποιο άγνωστο λόγο στη φωτό ο λευκός αμερικάνος πεζοναύτης φαίνεται πιο ψηλός απ’ τους νοτιοκορεάτες. Το μπόι δεν το κάνει πιο αποδεκτό, πάντως….)