Ύαινες μ’ άρβυλα

Δευτέρα 17 Σεπτέμβρη. Αφού, λοιπόν οι ελληνικές εθνικές ύαινες (δηλαδή το ελληνικό κράτος/παρακράτος/κεφάλαιο) θέλουν «σαφή ανταλλάγματα» απ’ τον θείο απ’ την αμερική, μπορεί να κληθούν να κάνουν και κάτι παραπάνω απ’ το να προσφέρουν στεριά, θάλασσα και αέρα στους συμμάχους τους. Ίσως πρέπει να δώσουν και τα τρυφερά τους οπίσθια. Φυσικά δεν θα πρόκειται για τα οπίσθια των δημαγωγών. Όπως πάντα άλλοι είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι.

Ένα μέρος που μπορεί καλέσει τις ελληνικές εθνικές ύαινες το καθήκον (δηλαδή το συμφέρον) λέγεται Αζοφική θάλασσα. Δεν έχετε ακούσει γι’ αυτήν, συγκρατείστε όμως το όνομα. Θα την ακούσετε, αργά ή γρήγορα… Είναι ο βόρειος κόλπος της Μαύρης Θάλασσας, ανάμεσα στη χερσόνησο της Κριμαίας (ρωσική πλέον), τα νοτιοανατολικά παράλια της ουκρανίας και τα δυτικά παράλια της ρωσίας.

Εκεί βρίσκεται ένα απ’ τα σημεία που η Ουάσιγκτον, μέσω του Κιέβου, προσπαθεί να στριμώξει τη Μόσχα. Η Αζοφική θάλασσα, στη βάση μιας συμφωνίας του 2003, είναι κοινή για Κίεβο και Μόσχα· ωστόσο δεν έχουν καθοριστεί σύνορα. Και το Κίεβο, απ’ την στιγμή που η Κριμαία επέστρεψε στη Μόσχα, για το μόνο πράγμα που είναι διατεθειμένο είναι οι προβοκάτσιες. (Τις οποίες έχει ξεκινήσει απ’ την περασμένη άνοιξη…)

Η Ουάσιγκτον, εννοείται, βρίσκεται στο πλευρό του Κιέβου. Όχι στα λόγια. Πρόκειται να στείλει (αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη) διαφόρων ειδών όπλα (πυραύλους κλπ) για να τα παρκάρει στις ακτές ή κοντά σ’ αυτές σημαδεύοντας τα ρωσικά πλοία. Επιπλέον προσπαθεί να φτιάξει κατάσταση ώστε νατοϊκό ναυτικό (ελληνικές ύαινες: το καθήκον θα σας καλέσει!!!) να «εξασφαλίσει την ελευθερία ναυσιπλοΐας στα Στενά του Κέρτς»… Θυμίζει τίποτα αυτή η ιερή αποστολή της «προστασίας της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας»;

Λίγη προσοχή τώρα. Η Μόσχα δεν διαθέτει «στόλο Μεσογείου». Στις πρόσφατες αεροναυτικές ασκήσεις του ρωσικού επιτελείου στην ανατολική Μεσόγειο συμμετείχαν πολεμικά απ’ τον «βόρειο στόλο», απ’ τον «στόλο του Εύξεινου Πόντου» και – κρατηθείτε – απ’ τον «στόλο της Κασπίας». Ναι, δεν το ξέρετε: υπάρχει υδάτινος δρόμος απ’ την Κασπία στη Μαύρη Θάλασσα, μέσω των ποταμών Βόλγα και Ντον, και ενός καναλιού που συνδέει τους δύο ποταμούς στο σημείο που πλησιάζουν αρκετά ο ένας τον άλλον, νότια του Βόλγοκραντ – πρώην Στάλινγκραντ… (μπλέ γραμμή στην κάτω φωτογραφία). Υπάρχει από παλιά σχέδιο για δημιουργία ενός καινούργιου υδάτινου διαδρόμου, με το όνομα «ευρασιατικό κανάλι» (κόκκινη γραμμή). Δεν φτιάχτηκε ως τώρα, αλλά οι προδιαγραφές του είναι τέτοιες που ενδιαφέρουν σήμερα τόσο το Πεκίνο («δρόμοι του μεταξιού») όσο και το Καζακστάν και την Μόσχα, για διαφορετικούς λόγους. Η Αστάνα ενδιαφέρεται για τις εμπορικές μεταφορές δια θαλάσσης, η Μόσχα για τα στρατιωτικά περάσματα.

Και ο υπάρχων και ο πιθανός (μελλοντικός) καινούργιος καταλήγουν στην Αζοφική θάλασσα. Αν, λοιπόν, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (τι κάνει άγκρρρ – άγκρρρ; μπας και είναι τίποτα πεινασμένα γαλανόλευκα τετράποδα;) θέλουν να κόψουν την πρόσβαση του ρωσικού στόλου στα «θερμά νερά» της Μεσογείου, μπορούν να στήσουν έναν καυγά στην Αζοφική. Ή να παρατάξουν τα κανόνια τους, in case of emergency… Φυσικά, σε ότι αφορά τον Εύξεινο, υπάρχει και ο παράγοντας Άγκυρα. Αλλά δεν μπορεί να εμποδίσει πρακτικά το νατο να μπαίνει και να βγαίνει… είναι μέλος της συμμαχίας άλλωστε (ακόμα)…

Κατά διαβολική σύμπτωση έχει ξαναπάει ο ελληνικός στρατός εκεί. Ήταν το 1919 όταν το Παρίσι οργάνωσε την «εκστρατεία της Κριμαίας», κατά των επαναστατών μπολσεβίκων. Το αποτέλεσμα της εκστρατείας ήταν συντριπτικό σε βάρος των εισβολέων. Ό,τι έμεινε απ’ τις 2 ελληνικές μεραρχίες μεταφέρθηκε στη Μικρά Ασία, για να συνεχίσει τα ιμπεριαλιστικά του θαύματα· μέχρις ότου ο Κεμάλ τους πέταξε όλους στη θάλασσα.

Ωστόσο τότε και τώρα το ελληνικό κράτος/παρακράτος/κεφάλαιο είχε (και έχει) επιχειρήματα εσωτερικής κατανάλωσης: την προστασία των ελλήνων της ουκρανίας… Στη Μαριούπολη, ας πούμε…

Με τις ευλογίες του αρχιτράγου της Ισταμπούλ – αν χρειαστεί…

Comments are closed.