Tag: εφοπλιστές

Τα αστεία της ζούγκλας

Δευτέρα 24 Νοέμβρη (00.25) >> Το ανέκδοτο με το λαγό και την τίγρη το ξέρετε; Εκείνο που ο λαγός είναι αραχτός σε μια σκιά και σ’ όσα ζώα περνούν ρωτώντας τον «τι κάνει» απαντάει «περιμένω να περάσει η τίγρη να την … μπιπ….»

Ώσπου φτάνει η τίγρη σε στυλ «τι έγινε ρε λαγέ; τι μαθαίνω;» οπότε ο λαγός το γυρνάει κλαψουρίζοντας «ντάξει μωρέ, λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα»….

 Είπες τίποτα για την μαμά μου ρε;

Στην σύγχρονη ελληνική εκδοχή το ανέκδοτο (που δεν έχει τίγρη, έχει αρκούδα και σιγά σιγά δράκο…) αρχίζει έτσι: «Είμαστε ένας φοβερός και τρομερός πυλώνας σταθερότητας και κηρύσσουμε πόλεμο σε όποιον γουστάρουμε! Ντάξει; Τρέχει τίποτα;» Έτσι αρχίζει κάπου το 2022.

Και πως τελειώνει; Θα τελειώσει … με αίμα και δάκρυα. Αλλά τότε οι don Rico & Co, όλοι οι όμοιοί τους και τα αφεντικά τους, θα έχουν γίνει λαγοί. Θα απομείνουμε οι υπόλοιποι, μέσα κι έξω απ’ τα φέρετρα με τις σημαίες.

(Με την επανάληψη της ιστορίας το ξέρουμε. Ένας «κριμαϊκός πόλεμος» το 1919… Άλλος ένας τώρα… Η υλοποίηση αστείων της ζούγκλας τι είναι; Τραγωδία ή φάρσα;)

Κάθε λιμάνι και καϋμός…

Δευτέρα 24 Νοέμβρη (00.22) >> Έχει άραγε δίκιο ο don Rico & Co που παριστάνει τον «αθώο» σε σχέση με την (φανερή) αμερικανική «πλαγιοκόπηση» (προς το παρόν…) της κινεζικής παρουσίας στο λιμάνι του Πειραιά λέγοντας «τιμούμε τις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει»; Ή έχει δίκιο το Πεκίνο που εκδήλωσε ακαριαία (με μάλλον συγκρατημένο και ευγενικό τρόπο) την οργή του για τις δηλώσεις της κυραoil περί «ατυχούς γεγονότος»;

Το δεύτερο συμβαίνει! Μέσα στους άλλους πολέμους που έχει κηρύξει ήδη ο «πυλώνας σταθερότητας και βάνα αμερικανικού lng» θα πρέπει να περιλάβουμε πλέον και το πόλεμο κατά του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου. Που έχει αρχίσει ήδη, και θα συνεχίσει (γύρω απ’ την cosco και τον Πειραιά) με υπόγειους ή και φανερούς τρόπους.

Πρώτα για την αμερικανική κατάληψη του λιμανιού της Ελευσίνας. Οι σχετικοί με το θέμα (κατά την εφσυν) σχολιάζουν ότι η προοπτική να γίνει αυτό εμπορικά ανταγωνιστικό με το λιμάνι του Πειραιά σε ότι αφορά τα containers είναι … γελοία! Σωστά. Η προοπτική να γίνει αμερικανική ναυτική μισο-βάση, για ενδεχόμενα «μερεμέτια» σε αμερικανικά πολεμικά πώς σας φαίνεται; Η κυραoil και τα αφεντικά της ενδιαφέρονται (απ’ αυτήν την άποψη) για λιμάνια που έχουν κοντά αεροδρόμιο: προφανώς δεν το χρειάζονται για μεταφορά … containers… Πληρωμάτων πλοίων ίσως;

Ο κυρίως πόλεμος (κατά της cosco) δεν θα γίνει μέσω … ανταγωνιστικής Ελευσίνας!! Θα γίνει αλλιώς. Και έχει ξεκινήσει ήδη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ένα ατυχές γεγονός…

Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.39) >> Πριν κάτι λιγότερο από 2 μήνες (29 Σεπτέμβρη) κάτω απ’ τον τίτλο Ο χαμένος … έχει ηττηθεί γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Απ’ τον χαρακτήρα του τον ίδιο (απεδαφοποιημένο, δικτυακό) το νο 1 εθνικό κεφάλαιο που καθορίζει την περιβόητη «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν με βάση τα συμφέροντά του, ιμπεριαλιστική όσο είναι δυνατόν, ακόμα κι αν διαπιστώνει τους σεισμικούς μετασχηματισμούς στον καπιταλιστικό πλανήτη ΔΕΝ είναι σε θέση να παράξει πολιτικούς νεωτερισμούς για μια τόση δα χερσόνησο στα βαλκάνια. Το έκανε (μονότονα) όταν το κέντρο του κόσμου ήταν η δύση. Όχι πια.

Ένα παράδειγμα. Ένα τμήμα του «έπεισε» την cosco ότι το εντόπιο οργανωμένο έγκλημα (υπό την σημαία και το κουμάντο των βοθρολυμάτων) θα υπερασπιστεί την μετεγκατάστασή της απ’ τη Νάπολη στον Πειραιά, όταν η κινέζικη mega-εταιρεία τα έσπασε με την ναπολιτάνικη μαφία. Τώρα όμως βρίσκεται αντιμέτωπο (αυτό το νο 1 εθνικό κεφάλαιο) με το ψοφιοκουναβιστάν που θέλει να διώξει την cosco απ’ τον Πειραιά, στα πλαίσια της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Πιθανότατα και το Λονδίνο να έχει την ίδια όρεξη. Τι κάνεις ως «εθνική γραμμή» σ’ αυτήν την περίπτωση;

Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι, ας πούμε, μια μικρογραφία του ελληνικού μεριδίου της στρατηγικής ήττας.

Μπορεί να θεωρήθηκε αυθαίρετη και αστήρικτη η απορία μας – δεν ήταν. Η καινούργια πρέσβειρα του ψοφιοκουναβιστάν ήρθε διαβασμένη και φουριόζα. Πριν λίγες μόνο ημέρες ακούμπησε το εξάσφαιρο στο τραπέζι:

Μιλάει κομψά για «παράκαμψη του ατυχούς γεγονότος» (λέει και διάφορες άλλες ανοησίες). Αλλά αυτό είναι μόνο προσποίηση. Κι ο λόγος είναι απλός: ακόμα κι αν δινόταν σε εταιρείες του «μεγάλου συμμάχου» ένα άλλο ντόπιο λιμάνι (ποιο άραγε;) και πάλι η κινέζικη εταιρεία θα συνέχιζε να κάνει την δουλειά της! Ας μην ξεχνάμε ότι η cosco δεν διαχειρίζεται μόνο λιμάνια (πολλά λιμάνια!) σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Κατέχει επίσης κι έναν μεγάλο στόλο εμπορικών πλοίων (κοντεϊνεράδικων), που μεγαλώνει διαρκώς. Με δυο λόγια είναι «καθετοποιημένη» εταιρεία.

Δεν χρειάζονται λιμάνια τα αμερικανικά αφεντικά. Θέλουν να “κόψουν” τα κινεζικής διαχείρισης τέτοια, που ξεδιπλώνουν πειστικά στον παγκόσμιο χάρτη των εμπορευματικών μεταφορών την έμπρακτη αμφισβήτηση της θαλάσσιας αμερικανικής ηγεμονίας!

Όπως έχει δείξει η αμερικανική εκστρατεία για τα λιμάνια της διώρυγας του παναμά (προσπάθεια που ως τώρα έχει αποτύχει∙ στο Πεκίνο δεν είναι ηλίθιοι!) δεν υπάρχει «παράκαμψη» στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Υπάρχει μόνο εξόντωση του αντιπάλου. Πράγμα που σημαίνει ότι κατά την Ουάσιγκτον το «ατυχές γεγονός» θα πρέπει να τελειώσει – απ’ τον Πειραιά (και από οπουδήποτε αλλού στη Μεσόγειο είναι δυνατόν!)

Είναι εύκολο; Καθόλου. Η cosco έχει δρομολογήσει διάφορες επιπλέον επενδύσεις στον Πειραιά και όχι μόνο. Δεν πρόκειται να δεχθεί να πάρει αμερικάνους συνεταίρους, και φυσικά οποιαδήποτε προσπάθεια «παράκαμψης» (δηλαδή έξωσης της…) θα αντιμετωπιστεί απ’ το Πεκίνο ως καθαρά επιθετική ενέργεια απ’ την μεριά της Αθήνας. Εν τέλει αν αναγκαστεί να μετακομίσει θα το κάνει (τεχνικά δεν είναι καθόλου δύσκολο!), κι ίσως ο επόμενος προορισμός της να είναι στον «αιώνιο εχθρό», όπου η κινέζικη εταιρεία κατέχει ήδη μερίδια ή το σύνολο λιμανιών (με φάτσα στο Αιγαίο).

Όμως ακόμα και ως εισαγωγική νύξη η δήλωση της «δυναμικής διπλωμάτη» με το καλημέρα δείχνει ότι η κήρυξη-πολέμου-στη-ρωσία απ’ το ελλαδιστάν δεν πρόκειται να είναι η τελευταία! Όταν εκτιμάς ότι σε συμφέρει η συμμετοχή στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν θα κάνεις του κεφαλιού σου! Θα κάνεις ό,τι προβλέπει το «αρχηγείο».

Ενεργειακός πόλεμος 1

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Οι πρώτες ύλες και η παραγωγή ενέργειας είναι στρατηγικής σημασίας «πάγια» για τον καπιταλιστικό κύκλο. Έχουν κατ’ αρχήν αξία χρήσης. Αποκτούν όμως αναπόφευκτα ανταλλακτική αξία, γίνονται δηλαδή εμπόρευμα. Στρατηγικής σημασίας πάλι αλλά πάντως εμπόρευμα. Κι από κει μπορούν να γίνουν (και γίνονται) «αξία καταστροφής» – αν μπορούμε να συμπυκνώσουμε σε δυο λέξεις το ότι η στέρηση πρώτων υλών και παραγωγής ενέργειας είναι, στην καπιταλιστική εποχή, όπλο πρώτης γραμμής…

Το ελλαδιστάν προσπαθεί εδώ και μερικές δεκαετίες να αυξήσει τις γεωπολιτικές του προσόδους όχι βέβαια ως «χρήστης ενεργειακών πόρων» αλλά, αντίθετα, τοποθετούμενο στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία (το εμπόριο ενέργειας) και στην αξία καταστροφής (την οπλοποίηση της ενέργειας). Μέσα σ’ αυτή τη ζώνη μπαίνει το «εθνικό» θεώρημα ότι με το να γίνει ενδιάμεσος σταθμός στη διακίνηση ενεργειακών πόρων θα εξασφαλίσει ‘διεθνή στρατιωτική προστασία’… Πού το είδαν άραγε τα εντόπια αφεντικά αυτό το έργο; Η καπιταλιστική ιστορία άλλα λέει…

Τα πρόσφατα «εθνικά» πανηγύρια τρικλίζουν πάνω σε έωλες παραδοχές που απλά θολώνουν στα μυαλά των υποτελών τις γεωπολιτικο-προσοδικές μεθοδεύσεις των ντόπιων αφεντικών. Η καθεστωτική «καθημερινή» για παράδειγμα, πριν 2 μέρες (8 Νοέμβρη) ξεκινούσε έτσι διαμορφώνοντας το περίγραμμα αυτής της σκόπιμης θολούρας χωρίς πάντως να αποφεύγει τις λέξεις που στο βάθος τους αποκαλύπτουν την αλήθεια:

Εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο του Κάθετου Διαδρόμου που θα καταστήσει [sic!] την Ελλάδα «πύλη» για τη μεταφορά αμερικανικού LNG στην Ευρώπη έδωσε η σύμβαση προμήθειας που υπέγραψε χθες η νεοσύστατη εταιρεία των ομίλων ΔΕΠΑ – Aktor, Atlantic – Sea LNG Trade με την αμερικανική Venture Global…

Και να τα συστατικά της συσκότισης.

Πρώτον, σύμφωνα με την ίδια την αμερικανική εταιρεία, η Venture Global είναι ένα πολύ καινούργιο μαγαζί υγροποίησης φυσικού αερίου με σκοπό το δια θαλάσσης εμπόριο του – ξεκίνησε μόλις το 2022. Όσο για τον εταίρο του στο συγκεκριμένο deal, την Atlantic – Sea LNG Trade, αυτή φτιάχτηκε μόλις … προχτές, σα θυγατρική των ΔΕΠΑ και Aktor (με την συνοδεία φήμης ότι το μερίδιο της Actor, 60%, θα το αγοράσει η κρατική αμερικανική development finance corporation…. Μετά το μερίδιο θα πουληθεί αλλού, και θα γίνονται μια χαρά χρηματιστηριακά παιχνίδια…) και αρχικό μετοχικό κεφάλαιο 500.000 ευρώ – στραγάλια δηλαδή…

Business as usual κατ’ αρχήν, εκτός ίσως απ’ αυτό: πρόκειται για εταιρείες δημιουργημένες επί τούτου για να κινούνται στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής. Οι λέξεις «εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο» πρέπει να διαβαστούν ως εμπορική διάσταση στο πολεμικό έργο.

Δεύτερον, πρακτικά δεν έχει υπογραφτεί καμία «τελική συμφωνία». Υπογράφτηκε «προσύμφωνο», αυτό που στην αργκώ λέγεται «μνημόνιο συνεργασίας». Λογικό, αφού αυτό το «προσύμφωνο» αφορά μεν 20 χρόνια, που θα ξεκινήσουν όμως απ’ την 1η Γενάρη του 2030! Μετά από 4+ χρόνια δηλαδή! Κι αυτό επειδή μεταξύ άλλων ΔΕΝ υπάρχουν αυτή τη στιγμή έτοιμοι διαθέσιμοι τελικοί αγοραστές απ’ τους ενδιάμεσους, την Atlantic – See LNG Trade δηλαδή. ΔΕΝ υπάρχουν έτοιμες διαθέσιμες αξίες χρήσης. Πρέπει να βρεθούν∙ ή πιο σωστά να εφευρεθούν: αυτή είναι η «γεωστρατηγική», δηλαδή η πολεμική διάσταση του πράγματος.

Κατά συνέπεια (τρίτον) αναζητούνται (απ’ την Atlantic….) πελάτες. Υπογράφονται (ή αναζητούνται) καινούργια «προσύμφωνα», καινούργια «μνημόνια συνεργασίας». Πρώτος μελλοντικός πελάτης; Η ουκρανική Naftogaz: πελάτης από την 1η Γενάρη του 2030 (θα υπάρχει ως τότε η Naftogaz;; Προς το παρόν και για το ορατό μέλλον οι αποθήκες και οι εγκαταστάσεις της κτυπιούνται τόσο συστηματικά ώστε δεν μένει ούτε μαντήλι για κλάμα…). Δεύτερος πελάτης δύο ρουμανικές εταιρείες. Πάντα από 1η Γενάρη του 2030: σε ότι αφορά τις πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης για το αμερικανικό υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο αυτές είναι … δυνητικές!

Τέταρτον, αυτό το «δυνητικό», το «ενδεχόμενο», το «πάμε στο 2030 και βλέπουμε» (το 2030 είναι η χρονιά που η ένοπλη συμμορία των ευρωπροθύμων θα βάλει στη θέση της την Μόσχα;) το λιγούρικο για γεωπολιτικές προσόδους ελληνικό καθεστώς το πανηγυρίζει ως …. «τώρα»!!! Αυτό λέγεται προεξόφληση, και είναι συνηθισμένη τακτική για τους παίκτες των χρηματιστηρίων που επιδιώκουν άμεσα κέρδη από νταραβέρια «μελλοντικής εκπλήρωσης». Σ’ αυτά τα νταραβέρια, σ’ αυτά τα στοιχήματα πιο σωστά, είναι συνηθισμένο κάποιοι να πηγαίνουν-στον-κουβά…. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της «πύλης», πόσο πιθανός είναι ο κουβάς;

Ερχόμαστε έτσι στα επόμενα στοιχεία της συσκότισης – και του εγκλήματος.

Πέμπτον: για ποιο λόγο οποιοσδήποτε τελικός χρήστης, οποιαδήποτε ενεργειακή αξία χρήσης θα επέλεγε το 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο απ’ την μακρινή αμερικανική Λουϊζιάνα αντί για το 3, 4, ή 5 φορές φτηνότερο μέσω αγωγών, σταθερής ροής κοντινό ρωσικό; Το «ταξίδι» στην υπό αμερικανικό έλεγχο ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής προβάλλεται με απεριόριστη αναίδεια ως «αναπτυξιακό»!!! Αλλά είναι γνωστό ήδη πόσο «αναπτυξιακό» είναι: γερμανικός καπιταλισμός!!! Καθηλωμένος εδώ και 3 χρόνια, μετά την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, με μόνη «λύση» το αμερικανικό LNG, έχει περιπέσει σ’ αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ύφεση. Θέλουν οι βαλκανικοί καπιταλισμοί το ίδιο; Ζηλεύουν, λιγουρεύονται την γερμανική καπιταλιστική καθίζηση; (Το Κίεβο εξαιρείται!!!)

Έκτον: το πανηγύρι για την ελληνική «πύλη», η προεξόφληση δηλαδή ότι αυτή η πύλη-θα-δουλεύει απ’ το 2030 και μετά προϋποθέτει ότι οι τώρα δυνητικοί πελάτες και οι πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης τους θα αναγκαστούν (και δεν θα επιλέξουν…) να στραφούν στο 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο της Venture Global. Θα αναγκαστούν δηλαδή να αυτοκτονήσουν ενεργειακά, α λα Βερολίνο. Κι αυτό, με τη σειρά του, προϋποθέτει ότι θα καταστραφεί κάθε άλλη δυνατότητά τους: η ενεργειακή ανταλλακτική αξία (του αμερικανικού υγροποιημένου) κάθεται ακριβώς πάνω στις κάνες της ενεργειακής καταστροφικής αξίας του. Το «εμπόριο» είναι η προέκταση των βολών της «γεωστρατηγικής» – κι όποιον πάρει ο χάρος!

Έτσι στο ελλαδιστάν βαράνε παλαμάκια με τα ροδαλά χεράκια τους!

Ταμάμ…

(Έβδομο και τελευταίο: εδώ γύρω, στη γειτονιά, υπάρχουν ενεργειακοί παραγωγοί αξιών χρήσης που δεν χρειάζονται ούτε φαίνεται να επιδιώκουν «προστασία», δηλαδή καταστροφική αξία: αλγερία – πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αίγυπτος – φυσικό αέριο. Προφανώς δεν έχουν την ελληνική ευφυία…)

Φτηνός αντιπερισπασμός…

Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Όχι και πολύ παλιά όταν οι πολιτικές βιτρίνες του Χ ή του Ψ «δημοκρατικού» κράτους ήθελαν να περάσουν κάποιο «ζόρικο» νόμο που θα προκαλούσε κοινωνικές αντιδράσεις, προσπαθούσαν να το κάνουν το καλοκαίρι. Που οι υπήκοοι είχαν στο μυαλό τους τις διακοπές τους.

Οι διακοπές έγιναν ζόρικες οι ίδιες. Αλλά οι τακτικές του αντιπερισπασμού βελτιώθηκαν, και ξέφυγαν απ’ την εποχιακότητά τους. Δείτε, για παράδειγμα, την πρόσφατη χοντροκομμένη μεν αλλά μάλλον πετυχημένη παραπλάνηση / σύγχυση σχετικά με τον «εθνικό θρίαμβο» του ελλαδιστάν που, εκτός από «πυλώνας σταθερότητας» (χα!!!) γίνεται και «διεθνές ενεργειακό hub» – αμερικάνικο δηλαδή. Μια χαρά έγιναν όλα κάτω απ’ τον συγκινησιακό θόρυβο είτε για τις κρητικές μονομαχίες είτε για τα απομνημονεύματα ενός «παιδιού-για-δεύτερη-φορά», είτε οτιδήποτε άλλο είχε να προσφέρει απλόχερα η δημαγωγία.

Η εξόρυξη είναι ρομάντζο!

Όμως όλο αυτό το πανηγύρι, που είναι στα μέτρα και για τα συμφέροντα του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου» (το 22% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου είναι ελληνικής ιδιοκτησίας…), δεν είναι ένα αγνό καπιταλιστικό project∙ αν νόμιζε κανείς ότι υπάρχει «καπιταλιστική αγνότητα». Είναι, αντίθετα, ακόμα πιο ενεργή εμπλοκή στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Κατά της ρωσίας και όχι μόνο.

Οι «στρατάρχες» αυτού του πολέμου (που είναι πια «οικονομικός» μόνο κατ’ επίφαση, περισσότερα στη συνέχεια) δεν μάσησαν τα λόγια τους:

O don Rico, χαρούμενος σα νεαρό πουλάρι και όπως πάντα έξυπνος σα μαραμένο ραδίκι, άφησε να του ξεφύγει η όλο νόημα απειλή ακόμα πιο πέρα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ενεργειακός πόλεμος 2

Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.15) >> Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα οι βασικές πηγές ενέργειας (κυρίως το πετρέλαιο) έγιναν «αιτία πολέμου» μεγάλης κλίμακας: βιομηχανικές επαναστάσεις γαρ. Οι λεγόμενοι «βαλκανικοί πόλεμοι» έγιναν και για να μην κατασκευαστεί η σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνου – Βαγδάτης που θα μετέφερε χερσαία τα αραβικά πετρέλαια στην «διψασμένη» γι’ αυτά γερμανική βιομηχανία παρακάμπτοντας την θαλάσσια κυριαρχία του Λονδίνου… Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος έγινε και για να φτάσει η ενεργειακά αποκλεισμένη ναζιστική γερμανία στις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου∙ και για να αποκλειστεί το φασιστικό Τόκιο και η έντονα αναπτυσσόμενη βιομηχανία του απ’ τα πετρέλαια της νοτιοανατολικής Ασίας.

Τώρα, στην κλιμάκωση του 4ου παγκόσμιου, με διακηρυγμένο στόχο το ευρασιατικό project, ειδικά τους φτηνούς και διαρκούς χερσαίας ροής ρωσικούς υδρογονάνθρακες και, ουσιαστικά, με στόχο τον κανιβαλισμό του αμερικανικού πάνω στους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς (κυρίως στις βιομηχανικές εκφάνσεις τους), το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο έχει συστρατευτεί με την Ουάσιγκτον όχι ως «παραγωγός» αλλά ως μεσάζοντας / έμπορος. (Έχοντας επιπλέον την δική του «αντιτουρκική» ατζέντα στο βαθμό που η Άγκυρα είναι βασικό έδαφος στη χερσαία διακίνηση υδρογονανθράκων…)

Στις 7 Νοέμβρη (2025) η «ναυτεμπορική» κάτω απ’ τον τίτλο «Κλειδί» η ελληνική ναυτιλία για την ανθεκτικότητα της Δύσης έγραφε μεταξύ άλλων κι αυτά:

Σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του υπουργού Εσωτερικών και προέδρου του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας [!!!!] των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, με κορυφαίους Έλληνες εφοπλιστές, στο περιθώριο της 6ης Διακυβερνητικής Διατλαντικής Συνεργασίας για την Ενέργεια (P–TEC), η οποία φιλοξενήθηκε στο Ζάππειο.

… Από πλευράς Ελλήνων εφοπλιστών, μεταξύ άλλων τον λόγο έλαβε η κ. Μαρία Αγγελικούση, επικεφαλής του Angelicoussis Group, η οποία τόνισε: «Μόνο η δική μας εταιρεία έχει μεταφέρει το 10% των αμερικανικών εξαγωγών ενέργειας το τελευταίο έτος, με 700 ασφαλείς προσεγγίσεις σε αμερικανικά τερματικά»…

… Από την πλευρά του ο ιδρυτής και πρόεδρος της Tsakos Energy Navigation, Νίκος Τσάκος, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πρόθεση της αμερικανικής κυβέρνησης να επαναφέρει τη ναυτιλία στο επίκεντρο της οικονομικής στρατηγικής, ενώ επανέλαβε τη διάθεση των ελληνικών εταιρειών να συνεργαστούν με αμερικανικά ναυπηγεία και να φιλοξενήσουν Αμερικανούς δόκιμους αξιωματικούς στα πλοία τους…

… Επίσης, ο διευθύνων σύμβουλος της Star Bulk, Πέτρος Παππάς, καλωσόρισε την αμερικανική αποστολή στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας την ιστορική φιλία και τη διαχρονική συμμαχία των δύο χωρών…

Το πλεονέκτημα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, της πλοιοκτησίας, σε σχέση με άλλους καπιταλιστικούς κλάδους είναι ότι «απασχολώντας» ελάχιστη έως καθόλου εντόπια εργασία μπορεί να αδιαφορεί εντελώς για την «τύχη» της εργατικής τάξης εντός του ελλαδιστάν στην εξέλιξη (και) αυτού του παγκόσμιου πολέμου. Δεν την έχει ανάγκη ούτε ως «παραγωγό» ούτε ως «καταναλωτή», και δεν έχει καμία δέσμευση απέναντί της. Δεν έχει επίσης κανέναν έλεγχο «απ’ τα κάτω». Εύκολα και «αβίαστα» μπορεί να την «θυσιάσει» ολόκληρη. (Το έχει ξανακάνει!)

Ταμάμ…

Το μειονέκτημα της τάξης μας είναι ότι αντιλαμβάνεται τα αφεντικά του εφοπλισμού όχι σαν βασικούς προαγωγούς και επωφελούμενους των «θυσιών» της αλλά ως «γενναιόδωρους» ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων και μήντια∙ ως ελκυστικούς και αγαπημένους «φίλους» της.

Γιατί τα ελληνικής ιδιοκτησίας εργοστάσια είναι αόρατα; Επειδή είναι πλωτά…

Το μέτωπο των ωκεανών

Δευτέρα 28 Απρίλη (00.40) >> Γράφαμε την περασμένη βδομάδα για το ψοφιοκουναβικό «σχέδιο» επιβολής «προστίμων» στα εμπορικά πλοία κινέζικων εταιρειών ή και κινέζικης ναυπήγησης όταν πιάνουν αμερικανικά λιμάνια. (Ίσως και συμμαχικά, γιατί όχι;) Το πράγμα φαίνεται να προχωράει, κατ’ αρχήν στα χαρτιά: κυκλοφορούν ήδη τα ποσά, που μπορεί να αλλάξουν λίγο αλλά δείχνουν καθαρά την πρόθεση. Αν οι δασμοί είναι πόλεμος στην κινεζική εμπορευματική παραγωγή γενικά, τα πρόστιμα στα πλοία είναι η προσπάθεια (του ψοφιοκουναβιστάν) να ξαναπάρει τον έλεγχο των θαλάσσιων μεταφορών∙ η «αναβίωση της θαλασσοκρατορίας».

Το ίδιο «όνειρο» υπηρετεί η πολύ πρόσφατη απαίτηση «ελεύθερης και δωρεάν διέλευσης» των αμερικανικών πλοίων (εμπορικών και πολεμικών) από τις διώρυγες του Σουέζ και του Παναμά! Ο καινούργιος-σερίφης-στην-πόλη νοιώθει αφεντικό του πλανήτη∙ αλλά πόσα είναι επιτέλους αυτά τα εμπορικά «αμερικανικά πλοία»; Ελάχιστα!!! Βάζοντας το κάρο μπροστά απ’ το άλογο, η ψοφιοκουναβική διοίκηση ονειρεύεται θαλασσοκρατορία ΧΩΡΙΣ να έχει πλοία και ΧΩΡΙΣ να έχει ναυπηγεία για να τα κτίσει!!! Είναι απόδειξη μεγαλομανίας και καθόλου σχεδιασμού: το ψόφιο κουνάβι εκδίδει πανεύκολα βασιλικά διατάγματα (πόση ώρα χρειάζεται για δαύτα;)∙ αλλά για να φτιάξει ναυπηγεία, και μάλιστα σε ποιότητα και ποσότητα που να είναι ανταγωνιστικά των κινεζικών (που επιδιώκει να τιμωρήσει) χρειάζεται όχι μόνο λεφτά (αυτά ας πούμε ότι υπάρχουν) αλλά και κατασκευαστές + ειδικευμένη εργασία σε πάρα πολλούς τομείς της ναυπήγησης + πρώτες ύλες (συμπεριλαμβανόμενων των ηλεκτρονικών). Με δυο λόγια, στα χαρτιά όλα είναι έτοιμα σε ώρες… Αλλά στην πράξη χρειάζονται χρόνια…  

Ο υποτιθέμενα «έμπειρος» κτηματομεσίτης θα έπρεπε να το ξέρει ήδη καλά: η αναμέτρηση της καπιταλιστικής παραγωγικότητας έχει χαθεί ήδη για τους δυτικούς καπιταλισμούς, και έχει χαθεί για πάντα. Για παράδειγμα το πιο πρόσφατο ρεκόρ στο κτίσιμο ουρανοξυστών είναι βέβαια κινέζικο, και χωρίς προηγούμενο: ένα κτίριο γραφείων 57 ορόφων κατασκευάστηκε από κινέζικη εταιρεία σε μόλις 19 ημέρες! (Επαναλαμβάνουμε: μόνο σε 19 ημέρες!!! Αδιανόητο!!!)

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το κινεζικό δυναμικό ναυπήγησης: ώσπου να στηθεί στις ηπα (ή οπουδήποτε αλλού στη δύση) ένα (1) ναυπηγείο στην κίνα έχουν στηθεί πέντε (5). Χρειάζεται απόδειξη; Βρίσκεται εκεί που πονάει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: στην ταχύτητα με την οποία ξεπέρασε ήδη σε αριθμό καινούργιων (και τεχνολογικά…) πλεούμενων κάθε είδους (εκτός απ’ τα αεροπλανοφόρα) το κινεζικό πολεμικό ναυτικό τον (έτσι κι αλλιώς γερασμένο) στόλο του us navy…

Αναβίωση της αμερικανικής θαλασσοκρατορίας; Ας περιοριστούν στην είσπραξη προστίμων, δουλειά θαλάσσιου «τροχονόμου» δηλαδή – όσο μπορούν ακόμα…

Υπάρχει όμως κι άλλο σκέλος σ’ αυτήν την εκστρατεία, όπου ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός νομίζει ότι μπορεί να νικήσει χωρίς να ναυμαχήσει: η αγορά λιμανιών. Ο σχετικός ντόρος έγινε (και ξεχάστηκε γρήγορα) με τα δύο λιμάνια στις εισόδους / εξόδους της διώρυγας του Παναμά… Οι δημαγωγοί, είτε από άγνοια είτε από επιδοτούμενο δόλο παρουσίασαν το θέμα με τον τρόπο που βόλευε το ψοφιοκουναβιστάν: «οι κινέζοι ‘μάσησαν’ και πούλησαν τα λιμάνια στους αμερικάνους»… Ένας θρίαμβος της ψοφιοκουναβικής πυγμής…

Καμία σχέση!!! Η πραγματικότητα έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον απ’ όσο φαντάζεσθε!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Αν το νατο δεν προχωρήσει ανοικτά σε κάποιου είδους απονενοημένη επίθεση στη Μόσχα (στο ουκρανικό πεδίο..), η Μόσχα δεν πρόκειται να στραφεί στρατιωτικά κατά των κρατών μελών του. (Αλλά την κεντρική απόφαση δεν θα την πάρει η Αθήνα. Απλά θα την ακολουθήσει, έμμεσα – αμερικανικές βάσεις – ή και άμεσα…)

Οι συνέπειες της αποτυχίας σ’ αυτό που η δύση αναγόρευσε σε νο 1 πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου εκδηλώνονται ως τώρα με μη στρατιωτικούς τρόπους. Παρήγορο; Ως κάποιο σημείο ναι. Αλλά οι μη στρατιωτικές συνέπειες δεν είναι ασήμαντες.

Δείτε, για παράδειγμα, τον λεγόμενο πληθωρισμό. Πρόλαβαν να τον ονομάσουν «πληθωρισμό απληστίας», ως εάν ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα σεμνό, ταπεινό – και ασκητικό. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως πρόκειται (για άλλα αφεντικά μεθοδευμένη και για άλλα ενστικτώδικη) εκστρατεία αρπαχτής∙ ή, για να το πούμε σωστά, βίαιης συσσώρευσης κεφαλαίου με την μορφή του χρήματος που οφείλεται στο ότι στενεύει διαρκώς ο παγκόσμιος κύκλος αξιοποίησης (και κερδοφορίας) των δυτικών κεφαλαίων. Τώρα αλλά και στην προοπτική των εξελίξεων. Σίγουρα στο ορατό μέλλον. Συνεπώς «αγριεύει» η προσπάθεια συσσώρευσης καθώς στρέφεται όλο και περισσότερο στις «εσωτερικές αγορές». (Τι είναι η εκτόξευση της τιμής του λαδιού περσινής συγκομιδής αν όχι άγρια συσσώρευση κερδών με όρους χρηματιστηρίου α λα ελληνικά;)

Αφήστε όμως προς στιγμήν στην άκρη το ελλαδιστάν… Δείτε την κάποτε «ατμομηχανή της ευρώπης».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αχαριστία!

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Εν τω μεταξύ προέκυψε ένας κάποιος θόρυβος «παλαιού τύπου», που κουκουλώθηκε γρήγορα, αλλά αξίζει την προσοχή μας. Αφορά τον πόλεμο στην ουκρανία, την ενέργεια… και το νο 1 εθνικό κεφάλαιο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.