Tag: εξωτερική πολιτική

Κοτζάμ αεροπλανοφόρο

Τετάρτη 7 Μάρτη. Επειδή τα cookies του ρωσικού καθεστωτικού site sputnik (και δεν είναι το μόνο) καταγράφουν μια κάποια αυξημένη επισκεψιμότητα από ελλάδα μεριά (ξέμεινε απ’ την εποχή των μαχών στο Donbass…) πότε πότε «βγάζει» και κάποια «είδηση» ελληνικού ενδιαφέροντος. «Είδηση»; Χμμμμ…. Όπως συμβαίνει διεθνώς έτσι και τα ρωσικά καθεστωτικά μήντια (και το sputnik είναι διαμάντι στο στέμμα…) παίζουν στα δάκτυλα το να σερβίρουν μισές αλήθειες / ολόκληρα ψέμματα.

Αλλά οι έλληνες χάνοι ψοφάνε: οι αμερικάνοι στέλνουν αεροπλανοφόρο για να περιφρουρήσει το γεωτρύπανο της Exxon, όταν θα πάει να κάνει τρύπα στο νοτιοκυπριακό οικόπεδο 10!!!.. Σωθήκαμε πατριώτες, σωθήκαμε!!!! Έρχεται ο (6ος) στόλος!!!

Διότι, όποιος δεν το έχει καταλάβει, ας το πάρει χαμπάρι: γι’ αυτό τα έχουν τα αεροπλανοφόρα τους οι αμερικάνοι! Για προστασία σε τρυπάνια! Δέκα ή δώδεκα αεροπλανοφόρα, δέκα ως δώδεκα τρυπάνια. Αν είναι για κυπριακά οικόπεδα, μπορεί να στείλουν (οι αμερικάνοι) και όλα τους τα carriers να φυλάνε τσίλιες…

Τι άλλο; Τα παιδιά καλά; Η δουλειά; Με την εφορία όλα εντάξει;;;

Απ’ τα ίμια … στα ίμια…

Τρίτη 6 Μάρτη. Ερώτηση (εθνικόφρονα δημαγωγού): Με βάση τις διεθνείς συνθήκες είναι ελληνικά τα Ίμια;

Απάντηση: Δεν μπορώ να απαντήσω σε βλακώδη ερώτηση κατά μη βλακώδη τρόπο. Απλά σας επαναλαμβάνω αυτό που περιλαμβάνεται στη συμφωνία [σ.σ.: των αρχών του 1996]. Στη συμφωνία περιλαμβάνεται η επιτροφή στο status quo ante. Στο υφιστάμενο πραγματικό καθεστώς το οποίο και οι δύο χώρες είχαν αποδεχθεί. Εν τη πράξει.

Ερώτηση: Το οποίο ποιό ήταν;

Απάντηση: Το οποίο ήταν ότι επί των Ιμίων υπήρχε κοπάδι το οποίο ανήκε σε καλύμνιο, ο οποίος πήγαινε και συντηρούσε τα ζώα του, τα πότιζε και τα έτρεφε, και ότι γύρω απ’ τα Ίμια ψάρευαν παράκτιοι αλιείς από την Κάλυμνο.

Ερώτηση: Το οποίο όμως δεν υπάρχει τώρα.

Απάντηση: Δεν ξέρω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Εσύ το λέτε. Εγώ δεν είμαι σε θέση να ξέρω τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει.

Ερώτηση: Εσείς ξέρετε ότι δεν βόσκουν πρόβατα στα Ίμια και ότι δεν μπορούν να πλησιάσουν ελληνικά πλοία.

Απάντηση: Αυτό το λέτε εσείς… Εγώ δεν έχω μηχανισμό…

Ερώτηση: Εσείς, όχι προσωπικά, είσασταν κυβέρνηση τότε, στην κριτική ότι εκείνη τη νύχτα έγιναν «γκρίζα ζώνη» τα Ίμια τι απαντάτε;

Απάντηση. Όχι, όχι! Γκρίζα ζώνη ήταν πάντα τα Ίμια, διότι η τουρκία δεν είχε δεχτεί ότι μας παρεδόθησαν από την ιταλία. Όπως θυμάστε η Δωδεκάνησος ανήκε στην ιταλία.

Ερώτηση: Εγώ άλλα γνωρίζω. Γνωρίζω τα όσα λέει η ελληνική πλευρά, ότι η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου περιελάμβανε και τα Ίμια, η οποία περιλαμβάνει και χάρτες.

Απάντηση: Οι τούρκοι απαντάνε ότι αυτό που λέτε είναι η ελληνική θέση…. Τους χάρτες που επικαλείστε τους έχω βρει εγώ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι τούρκοι τους αποδέχονται…. Η τουρκία θεωρεί ότι είναι η κληρονόμος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, και πως όσα εδάφη δεν έχουν παραχωρηθεί ρητά αλλού είναι δικά της…. Δεν το γράφει πουθενά σε καμία συνθήκη για τα Ίμια… Λέει [σ.σ.: η συνθήκη παραχώρησης των Δεδεκανήσων] η Κάλυμνος, και η Λέρος, και τα λοιπά…. Αυτό λέει η σύμβαση…

Ερώτηση: Εννοείται η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Απάντηση. Ναι. Αυτήν επικαλούνται οι τούρκοι, και έχουν δίκιο. Από την πλευρά τους έχουν δίκιο…. Η θέση μου δεν είναι πως ότι λέει η ελλάδα είναι αυτομάτως σωστό. Δεν παίζουμε ποδόσφαιρο εδώ! Στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός έχει πάντα δίκιο. Για μένα. Αλλά δεν είναι σωστό, όπως ξέρετε. Συμβαίνει ορισμένες φορές να μην έχει δίκιο ο Ολυμπιακός….

Σαφές είναι αυτό που θα σας πω. Ότι η ελλάδα δεν έχασε τίποτα το βράδυ των Ιμίων, διότι δεν υπήρξε καμία αμφισβήτηση της υφισταμένης καταστάσεως. Και υφιστάμενη κατάσταση είναι αυτή που ήτανε, και επομένως αυτός που δεν υποστηρίζει τις εθνικές θέσεις, είναι αυτός που υποστηρίζει ότι άλλαξε το βράδυ των Ιμίων το status quo ante, και υπήρξε μια γκρίζα ζώνη… Η οποία υπήρχε πάντα…

Είναι πάντα τουρκοφάγος. Ήταν υπουργός εξωτερικών το 1996. Και, για να γίνουν τα πράγματα σοβαρά όσο η πραγματικότητα, δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέει αυτά το τελευταίο διάστημα. Πρόκειται για τον γνωστό Πάγκαλο. Κι αυτό που λέει πιο πάνω (χτες, σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον εθνοκαθεστωτικό real fm) είναι απλό: το τι είναι ελληνικό, κινέζικο ή κογκολέζικο, σαν έδαφος ή νερό, καθορίζεται από διεθνείς συνθήκες· και δεν υπάρχει καμία τέτοια διεθνής συνθήκη που να ονοματίζει τα Ίμια σαν παραχώρηση της Ρώμης προς την Αθήνα, πακέτο με τα (υπόλοιπα) Δωδεκάνησα.

Συνεπώς; Συνεπώς υπάρχει “ασάφεια ιδιοκτησίας”. Η Άγκυρα λέει ότι αφού δεν σας δόθηκαν ρητά είναι δικά μας, η Αθήνα λέει μας δόθηκαν αλλά ανώνυμα, σαν “και τα λοιπά”… Και, στην κοινωνία όπου ακόμα και σήμερα γίνονται φόνοι για “κτηματικές διαφορές”, δηλαδή για το αν το όριο της ιδιοκτησίας του ενός (σε βάρος της ιδιοκτησίας του άλλου) ήταν μετά απ’ αυτή την πέτρα ή πριν, στην κοινωνία που μόλις στα τέλη του 20ου αιώνα άρχισε να γίνεται δεκτό ότι “για ιδιοκτησιακές διαφορές” δεν πυροβολιόμαστε αλλά πάμε στα δικαστήρια, ε, σ’ αυτήν την χώρα οι “εθνικές ιδιοκτησιακές διαφορές” με άλλα γειτονικά κράτη ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ. Είναι μια μαζική εθνική καθήλωση στα ήθη του 19ου αιώνα: που θα πάει, θα του ρίξω, θα τον φάω, και θα του πάρω το χωράφι…

Η εθνική τουρκοφαγία

Τρίτη 6 Μάρτη. Είναι αναγνωρισμένος τουρκοφάγος, και το φωνάζει. Υπήρξε υπουργός εξωτερικών τότε. Στην “κρίση των Ιμίων”, το ’96. “Ξέρει από μέσα”. Και κανείς δεν τολμάει να τον αμφισβητήσει. Λέει: τα Ίμια ποτέ δεν ήταν “ελληνικά” με βάση οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη! Γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση “τότε” προσπάθησε να τα ελληνοποιήσει με τσαμπουκά, με την προβοκάτσια των σημαιών, και τα υπόλοιπα – αυτό δεν το λέει… (Όσοι / όσες υποστηρίζετε τις αόρατες πόλεις μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τι, πως και γιατί στο Sarajevo 125a). Με δυο λόγια: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συμπεριφέρθηκε με τον μόνο τρόπο που ξέρει και του ταιριάζει: προσπάθησε να κάνει καταπάτηση μέσω τσαμπουκά (με εφεδρεία μια αόριστη χρησικτησία βοσκής…) Προσπάθησε και απέτυχε… Αλλά κέρδισε στην ιδεολογική παπάρα – χωρίς αντίπαλο.

(Προφανώς το ίδιο ισχύει και για άλλες ξέρμπαρκες ξέρες στην ευρύτερη περιοχή…)

Τα Ίμια, λοιπόν, δεν είναι ούτε ελληνικά, ούτε τουρκικά. Είναι “ορφανά” με βάση τις διεθνείς συνθήκες!!! Ναι, αλλά επί 22 χρόνια μας έχουν ζαλίσει τα γεννητικά όργανα για την “ελληνικότητα των Ιμίων”!!! Και ξέρουν – στο βαθύ κράτος / κεφάλαιο, στο ελληνικό παρακράτος – ότι λένε ψέμματα! Ξέρουν ότι λένε τερατώδη ψέμματα για εσωτερική κατανάλωση, λένε τερατώδη ψέμματα για να συντηρείται ο εθνικόφρονας οίστρος, λένε τερατώδη ψέμματα για να εμφανίζεται ο “αιώνιος εχθρός” (το τουρκικό κράτος) σαν αυτό που τους βολεύει. Με δυο λόγια: ΛΕΝΕ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΨΕΜΑΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ – κι εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές – ΚΡΕΑΣ! Σκέτο κρέας! Βλαμμένους, βόδια, κοπάδι. Αυτό θα ήταν αρκετό για να προσβάλει εξοργιστικά τους πάντες· αν είχαν αξιοπρέπεια…

Εκατόν ογδόντα χρόνια ύπαρξης του νέου ελληνικού κράτους, και η επίσημη ιδεολογία του, η επίσημη μηχανή εσωτερικής συνοχής και κοινωνικής πειθάρχησης, είναι η ίδια (με το διάλειμμα τριών δεκαετιών αντικομμουνισμού): να φάμε οικόπεδα απ’ την (οθωμανική αυτοκρατορία αρχικά και στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα απ’ την) τουρκία. Έχει ποτίσει τόσο πολύ η εθνική ιδεολογία τους πόρους και τα μυαλά των υπηκόων, ώστε ακόμα κι όταν ένας Πάγκαλος βγαίνει και λέει (εμμέσως πλην σαφώς): σας κοροϊδεύουμε ρε μαλάαααακεεες!, το εθνικό κοπάδι συνεχίζει να ακολουθεί το “φωτεινό ψέμα”. Αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται…

(φωτογραφία: Ο ψεκασμένος, τις προάλλες. Σε μια περιοχή που ονομάστηκε “θαλάσσιος χώρος των Ιμίων”. Έριξε στεφάνι, και παραλίγο να κάνει μακροβούτι. Με βάση τον χάρτη του προηγούμενου σχολίου, ο “θαλάσσιος χώρος” μιας διάσημης ξέρας μπορεί προσφέρεται ακόμα και για γεωτρύπανα. Μήπως να αρχίζουν να τον χωρίζουν – τον “θαλάσσιο χώρο” – σε τίποτα οικοπεδάκια;)

Εξωτερική πολιτική και εθνική ιδεολογία

Τρίτη 6 Μάρτη. Ο αστικός ορθολογισμός, στη βάση του οποίου δημιουργήθηκαν τα δικαστήρια και σταμάτησε το “όποιος πυροβολεί γρηγορότερα κερδίζει”, συμβουλεύει πως όταν υπάρχουν “κτηματικές διαφορές”, οι αντίδικοι καταφεύγουν στα δικαστήρια· και δεν στήνουν καραούλι οι μεν στους δε. Εκθέτουν τα στοιχεία και τα επιχειρήματά τους, υπερασπίζονται ο καθένας το δίκιο του, και στο τέλος αποδέχονται την δικαστική απόφαση. Όχι επειδή βολεύει και τις δύο πλευρές· αυτό σπάνια θα συμβεί στις “κτηματικές διαφορές”. Αλλά επειδή έχουν αποκτήσει την συνείδηση ότι ακόμα κι αν χάσουν μερικά μέτρα γης λόγω της όποιας δικαστικής απόφασης, αυτό α) είναι προτιμότερο από μια αιώνια βεντέτα που θα γεμίσει νεκροταφεία, χωρίς να είναι σίγουρο ότι δεν θα χαθούν αυτά τα μέτρα γης, και β) ότι η προσφυγή στη δικαστική ρύθμιση των ορίων των οικοπέδων, ακόμα κι αν σήμερα σημαίνει χασούρα για μένα, αύριο θα σημαίνει όφελος· επειδή, πράγματι, θα έχω κάπου αλλού ένα αποδείξιμο και υπέρτερο δίκιο.

Αυτό συμβαίνει στις κοινωνίες όπου η αστική επανάσταση καθιέρωσε (όχι εύκολα και όχι γρήγορα, τα κατάφερε πάντως) θεσμούς και ήθη που δεν επιτρέπουν “φόνους για κτηματικές διαφορές”. Παρότι στις καθημερινές “περιουσιακές διαφορές” (όχι μόνο σε χωράφια αλλά και σε κτίρια) αυτές οι θεσμίσεις φαίνεται να έχουν υπερισχύσει και στα μέρη μας (γενικά μιλώντας έχουν λιγοστέψει οι φόνοι για “κτηματικές διαφορές”…) σ’ ότι αφορά τα εθνικά περιουσιακά ζητήματα…. ααααα!!!! Εκεί είναι άλλο!!!! Εκείνο που ξεπεράστηκε γενικά στα οικογενειακά μικροαστικά ήθη, κεφαλοποιείται σαν “εθνική ταυτότητα” και “εθνική πολιτική”!!! Εκείνο που θεωρείται πρωτογονισμός έναντι των υποθηκοφυλακείων, αποθεώνεται σαν πατριωτισμός έναντι των “απαράγραπτων εθνικών δικαίων” – κι ας είναι αυτά γραμμένα στο χιόνι…

Εκείνο που θα περίμενε κανείς, αν το ελληνικό κράτος ήταν αστικό με την ιστορική σημασία της λέξης, θα ήταν ότι προκειμένου να χάνει ελικόπτερα, πιλότους και οτιδήποτε άλλο διεκδικώντας ξέρες που ποτέ δεν θα κερδίσει, είτε θα έκανε μια διαπραγμάτευση με τον αμφισβητία γείτονα, μπας και βρεθεί συναινετική λύση / μοιρασιά, είτε – αν αυτό αποτύγχανε – θα κατέφευγε σε κάποιο αρμόδιο διεθνές δικαστήριο, για να βρει το όποιο δίκιο του.

Αμ δε!!!! Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα στήσει καραούλι στον γείτονα ή/και στο συγγενή του και θα τον φάει, μαζί με όλους τους κληρονόμους του· έτσι ώστε να στρογγυλοκαθήσει πάνω στην περιουσία του. Για τους βράχους της θάλασσας· για την “υφαλοκρηπίδα”· για την “αοζ”· για την “κύπρο”… Για όλες τις “κτηματικές διαφορές”, υπαρκές ή φανταστικές. Για όλα τα “κληρονομικά” – απ’ τον Περικλή, τον μεγΑλέκο, και τον γυιό του μεγαλοδύναμου τον ίδιο!

Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας ξυπνάει και κοιμάται βρίζοντας μέσα στο σπίτι του, στην κουζίνα, στη χέστρα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, τον γείτονα, ανακυκλώνοντας το “και τότε μούπε, και μετά τούπα, και μου λέει και του λέω, και ευτυχώς που μας χώρισαν γιατί θα τον είχα φάει” (κατά φαντασίαν). Ακόμα και στο ύπνο του τα ίδια βλέπει. Είναι πορωμένος. Είναι άρρωστος. Είναι ψυχάκιας. Δηλαδή: γνήσιος έλληνας!!!! Μια ανορθολογική φιγούρα που έχει καταφέρει να επιβιώσει (σαν κράτος, κοινωνία και οργανωμένο έγκλημα) με επιδοτήσεις και γεωπολιτικές προσόδους. Μέχρι να τελειώσουν.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας είναι μακράν περισσότερο (και μακράν πιο πετυχημένος) ορθολογιστής – από καπιταλιστική άποψη; Τι συμβαίνει, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας δεν κάνει κινήσεις με βάση το θυμικό του (όπως νομίζει ο εξ ιδίων κρίνων τ’ αλλότρια επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας) αλλά με βάση σχεδιασμό και ψυχρή λογική; Για να το πούμε διαφορετικά: στις όποιες “κτηματικές διαφορές”, όταν συγκρούονται ένας παράφορος έως εθνοπαράφρονας (δηλαδή: παρανοϊκός) τύπος που κάθε τόσο φωνάζει “θα τον σφάξω ρεεεε!!!” και ένας λογικός και μεθοδικός, ποιος περιμένετε ότι θα κερδίσει;

Αν έχετε απορίες θυμηθείτε αυτό: ο τουρκικός καπιταλισμός (και ο Ερντογάν με το γκουβέρνο του είναι εκπρόσωπος του) δεν ανήκει μεν στην ε.ε. και στην ευρωζώνη (όπου το ελλαδιστάν αποτελεί ένα συνοριακό περιθώριο / πρόβλημα) ανήκει όμως στους g20. Όπου δεν μπήκε με μέσο. Όποιος καταλάβει πως είναι δυνατόν ένα κράτος (το τουρκικό) το οποίο, σύμφωνα με τους έλληνες εθνοπαράφρονες πρόκειται να διαλυθεί από Δευτέρα (κάθε Δεύτερα, 52 Δευτέρες τον χρόνο η τουρκία διαλύεται…) πετυχαίνει ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης 5%, 6%, 7% ενόσω κάνει πόλεμο (στη συρία), μπορεί να έχει και απάντηση στο εξής:

Αποφάσισαν, λοιπόν, οι έλληνες να «κυκλώσουν» την ανατολική Μεσόγειο, κάνοντας συμμαχίες στην περιοχή, για να αποκλείσουν την τουρκία… Και τότε κάποιος βγήκε και φώναξε: που πάτε ρε Καραμήτροι;

Διαχείρηση κοπαδιού

Τρίτη 6 Μάρτη. Κι αφού τίποτα δεν πάει “καλά” στο για 8ο χρόνο υπό διεθνή επιτροπεία ελληνικό κράτος / κεφάλαιο (όχι, σίγουρα, με εκείνη την βεβαιότητα που θα επέτρεπε στο γκουβέρνο να θριαμβολογεί) η δημαγωγία βογγάει πάλι “εθνικά”. Βογγάει, λυσσάει, βρίζει: το εθνικό καραβάνι βουλιάζει και τα σκυλιά του έχουν πιάσει μεροκάματο.

“Μας διεμβολίζουν τα ευρωλιμενικά μας στα Ίμια” (αφού μας έπιασαν στα πράσα να προσπαθούμε να στήσουμε καινούργια προβοκατσιούλα, για “εθνική ανάταση”). “Μας εμποδίζουν να τρυπήσουμε την κυπριακή αοζ μας” (αφού, φυσικά, σαν γνήσιοι απατεώνες, φροντίσαμε να τους το επιτρέψουμε πέρυσι στην ελβετία). “Μας φυλακίζουν τους συνορο-καραβανάδες μας” – μήπως τους απήγαγαν τελικά;

Αυτό το τελευταίο έχει κι αυτό το νόστιμο, που είναι κάτι σαν “η εκδίκηση της ιστορίας”. Παίρνει, λοιπόν, που λέτε (αυτά είναι αληθινά περιστατικά, όχι fiction!!) ο έλληνας γενικός αρχηγός στρατού τον αντίστοιχο τούρκο, λίγο μετά που έχει γίνει το δέσιμο στον Έβρο, και ο τούρκος τον καθησυχάζει: μην ανησυχείς φίλε, θα λυθεί γρήγορα.

Περνάνε μερικές ώρες, περνάει μια μέρα, το πράγμα δεν λύνεται, ξαναπαίρνει το «κόκκινο νούμερο» ο έλληνας αρχικαραβανάς, και τι του λέει ο τούρκος; Ναι, ξέρεις, το προσπάθησα… αλλά… δεν ξέρω τι γίνεται μ’ εσάς, αλλά εδώ η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτηση. Sorry φίλε…

«Sorry ρε συνάδελφε… Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στις δικαστικές αποφάσεις… Τις σεβόμαστε…. Καταλαβαίνεις, εεεε;»

(φωτογραφίες: Στιγμιότυπα απ’ την ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης…)

Ευτυχώς, αλλού «πάνε καλά»

Τρίτη 6 Μάρτη. Ένας ένας εκδηλώνονται (καιρός ήτανε!!) οι ντόπιοι φίλοι του ισραήλ, που, αναμφίβολα, πρέπει να εξαιρεθούν απ’ την λίστα των “αντισημιτών”, “αντισιωνιστών”, κλπ. Επειδή μία αφίσα πριν λίγο καιρό δημιούργησε μια ορισμένη σύγχυση (άλλο που δεν ήθελε…) ελπίζουμε σε μια επόμενη που θα αποκαταστήσει την αλήθεια!! Επίσης, υποθέτουμε, ότι τυχόντες “ανθέλληνες” θα γίνουν πια εκ των πραγμάτων φανατικοί φίλοι των παλαιστίνιων αγωνιζόμενων κατά του ισραηλινού απαρχάιντ / ρατσισμού / μιλιταρισμού. Θα γίνουν, δηλαδή, αποφασισμένοι αντι-σιωνιστές. Εκτός αν ο “αντιφασισμός” τους τελειώνει στα σύνορα του αποικιακού κράτους του Τελ Αβίβ και σε ότι σχετίζεται μ’ αυτά τα σύνορα (πράγμα που όντως συμβαίνει μέχρι και σήμερα…)

Τι πειράζει που αυτοί οι “ένας ένας φίλοι κι αδελφοί” εκτός από έλληνες καθεστωτικοί είναι και καραμπινάτοι φασίστες; Σιγά. Δεν είναι οι πρώτοι. Και οπωσδήποτε δεν είναι οι τελευταίοι… (Σίγουρα θα περισσέψουν άλλοι φασίστες που θα δουλεύουν για το ξεκάρφωμα. Οι υπηρεσίες δεν κάνουν τέτοια λάθη: να εξαφανίσουν εκείνους που τους βολεύουν!)

Το υπόλοιπο «κύπρος»

Δευτέρα 5 Μάρτη. …Γίναμε αντικείμενο έντονης κριτικής, με τον ε/κ Τύπο να μας παρουσιάζει να ζητούμε ταυτόχρονα να είμαστε η ΤΔΒΚ στον βορρά και να ζητούμε δικαιώματα στο νότιο τμήμα της Κύπρου. Εκ πρώτης όψεως αυτό [σ.σ.: η κριτική του ε/κ τύπου..] μοιάζει λογικό, όμως, δεν είναι. Γιατί αν η ε/κ πλευρά χρησιμοποιεί ως επιχείρημα το ότι εμείς έχουμε την ΤΔΒΚ, τότε ας το δεχτεί και να το συζητήσουμε. Αν λέτε πως υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία στην οποία είμαστε συνιδιοκτήτες, τότε ας συζητήσουμε για τους φυσικούς πόρους όλου του νησιού…

Αυτό λέει σ’ ένα σημείο ο Κουντρέτ Οζερσάι, διαπραγματευτής (επί 12 χρόνια…) απ’ την τουρκοκυπριακή πλευρά σε σχέση με την περιβόητη “λύση του κυπριακού”, σε μια μακριά και διαφωτιστική συνέντευξή του στην ελληνοκυπριακή εφημερίδα “ο πολίτης” (http://politis.com.cy/article/sinentefxi-ozersai-ston-p-imaste-etimi-gia-tin-opia-lisi).

Εξαιρετικά διαφωτιστική επειδή δείχνει όχι μόνο πως αντιμετωπίζουν τους ελληνοκυπριακούς (και ελληνικούς) τυχοδιωκτισμούς περί την (κυπριακή) αοζ οι τουρκοκύπριοι (και ως ένα βαθμό η Άγκυρα)· αλλά και το γιατί τα ελληνικά κλαψουρίσματα είναι για εσωτερική κατανάλωση, με την έννοια ότι πέρα από κάποιες δηλώσεις κανείς δεν συγκινείται παραπάνω· εκτός αν έχει άλλη, άσχετη ατζέντα.

Η θέση των τουρκοκυπρίων (ενδεικτικό το αρχικό απόσπασμα) απέναντι στο ελληνοκυπριακό κράτος, είναι απλή: α) έχουμε βαρεθεί με το “σούρσιμο” και το κάθε φορά βούλιαγμα των όποιων διαπραγματεύσεων εκ μέρους σας, και β) υπάρχουν δύο λύσεις: είτε υπάρχει – πρέπει να υπάρξει – στην κύπρο ένα δικοινοτικό, διζωνικό ομοσπονδιακό κράτος, οπότε προχωρείστε προς τα εκεί γρήγορα, στους επόμενους μήνες, οπότε αφήστε τα των γεωτρήσεων για αργότερα, όταν την ευθύνη τους θα την αναλάβει αυτό το ομοσπονδιακό κράτος· είτε υπάρχουν δύο κράτη, οπότε μπορείτε να έχετε την δική σας αοζ και τα δικά σας τρυπάνια, αλλά πριν θα πρέπει να μας αναγνωρίσετε επίσημα σαν “τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου”.

Οι τουρκοκύπριοι αντιλαμβάνονται τα «ερευνητικά project» των ελληνοκυπρίων σαν μια ακόμα προσπάθεια να κρατήσουν και την πίτα τους ολόκληρη και τα σκυλιά τους χορτάτα. Δεν έχουν άδικο: έτσι ακριβώς συμβαίνει! Το ξέρουν πολύ καλά και από πρώτο χέρι απ’ το 2004, όταν, παρότι η «λύση του κυπριακού» ήταν προϋπόθεση για να μπει η (ενιαία) κύπρος στην ε.ε., οι ελληνοκύπριοι, αν και ψήφισαν «όχι στο σχέδιο Ανάν» μπήκαν στην ε.ε. ενώ οι τουρκοκύπριοι, αν και ψήφισαν «ναι» έμειναν απ’ έξω. (Τους έσωσε απ’ την κατάρα της ε.ε. ο μαφιόζος και φασίστας Τ. Παπαδόπουλος, ε;)

Ο Οζερσάι εξηγεί και κάτι ακόμα. Με δεδομένο ότι ο κυπριακός βορράς δεν έχει διεθνώς αναγνωρισμένη νομική υπόσταση στηρίζει την υπεράσπιση των συμφερόντων του στην Άγκυρα – αν και θα προτιμούσε να μην έτσι τα πράγματα. Δεν είναι καθόλου παράξενο: ένα σημαντικό μέρος της τουρκοκυπριακής κοινωνίας, πιθανόν το μεγαλύτερο, καταλαβαίνει ότι η θέση του θα ήταν πολύ καλύτερη σαν τμήμα ενός ομοσπονδιακού κυπριακού κράτους παρά σαν μια μικρή επαρχία του τουρκικού.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Οζερσάι, επειδή «έχει ξεχυλίσει το ποτήρι» της υπομονής των τουρκοκυπρίων μπροστά στην ελληνοκυπριακή μόνιμα παρελκυστική τακτική, θα γίνει εκείνο που έλεγαν διάφοροι ντόπιοι «αναλυτές» πριν την στημένη «αποτυχία» των τελευταίων διαπραγματεύσεων, πριν κανά χρόνο στην ελβετία: η Άγκυρα θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ότι δεν πρόκειται να γίνουν εξορύξεις στις περιοχές που η Λευκωσία θεωρεί «θαλάσσια» οικόπεδά της, πριν οριστικοποιηθεί μία απ’ αυτές τις δύο εναλλακτικές για το κυπριακό οικόπεδο στο σύνολο του: είτε η τελική συμφωνία για ένα ομόσπονδο κράτος (μαζί με την έγκρισή της απ’ τις δύο κοινότητες) είτε η αναγνώριση απ’ το νότο της κρατικής ανεξαρτησίας του βορρά… (Ακόμα κι αν οι ελληνάρες νομίζουν ότι θα περάσει το δικό τους με “τζαρτζαρίσματα” στρατιωτικού τύπου στην ανατολική Μεσόγειο, αυταπατώνται: με φρεγάτες να σβουρίζουν γύρω γύρω κανείς δεν πάει να στήσει τρυπάνια… αλλά ακόμα κι αν το κάνει και “βρει πράμα”, δεν πρόκειται να στήσει αγωγούς για να το πουλήσει…)

Εννοείται ότι το ελληνικό και το ελληνοκυπριακό (βαθύ) κράτος δεν γουστάρουν καμία απ’ τις δύο λογικές εκδοχές που προτείνουν οι τουρκοκύπριοι. Γουστάρουν, μόνο, την κατάσταση να σέρνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουν «και την πίτα… και τον σκύλο…». Όμως έχουν επιβαρύνει γεωπολιτικά τη νότια κύπρο σε μια συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, την έχουν εντάξει δηλαδή σ’ ένα πεδίο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου. Κι αυτό βρωμάει εθνικιστική παράνοια.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ!!! Κι αν την συνεχίσουν δεν θα λάβουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό που της αναλογεί…

(Σήμερα ο ογκόλιθος θα τα πει με τον νοτιοκύπριο υπ.εξ. Χριστοδουλίδη, στην Αθήνα. Η γνωστή σοφία του ανδρός θα φωτίσει τον δρόμο της ειρήνης – γι’ αυτήν δεν ενδιαφέρεται και δαύτος;)

Φασιστοκουβέντες

Δευτέρα 5 Μάρτη. … Τέλος, η απόφαση του Αμερικανού προέδρου [σ.σ.: η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ / Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ…] θα έχει θετικές συνέπειες για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία στη Μέση Ανατολή. Η διατήρηση του υφιστάμενου ιδιοκτησιακού και προσκυνηματικού καθεστώτος των Πανάγιων Προσκυνημάτων είναι ένα ζήτημα πρωταρχικού ενδιαφερόντος για την Ελλάδα. Η ισραηλινή κυβέρνηση το γνωρίζει καλά αυτό και έχει αναγνωρίσει με κατηγορηματικό τρόπο τα δικαιώματα του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Επίσης, έχει στηρίξει έμπρακτα τον ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου, παρά την προσπάθεια ορισμένων Παλαιστινίων ηγετών να απομονώσουν τον ελληνόφωνο κλήρο από το δοκιμαζόμενο ποίμνιό του. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους διασφαλίζει την παρουσία και τα δικαιώματα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στους Άγιους Τόπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να την ακολουθήσουμε.

Έτσι τελειώνει το άρθρο του ο γνωστός Μάκης με το τσεκούρι (κατά κόσμον Βορίδης) στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Είναι ένα άρθρο που, το ξέρουμε, θα το υπέγραφαν, έστω και σιωπηρά αλλά με χαρά, πολλοί και διάφοροι (ονόματα δεν λέμε…) μιας και αποδεικνύει, επιτέλους, ότι ένα καλό κομμάτι του ντόπιου φασισταριού μόνο για «αντι-σιωνισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Ευτυχώς, λοιπόν, βρίσκονται κι αυτοί οι φασίστες απ’ την “καλή μεριά”: του Τελ Αβίβ…

Χαράς ευαγγέλια για τους “αντι-ιμπεριαλιστές” διαφόρων ειδών – έτσι δεν είναι;

(φωτογραφία πάνω: Μέλη της Neturei Karta, μιας υπερ-ορθόδοξης εβραϊκής οργάνωσης, διαμαρτύρονται κατά της ισραηλινής κατοχής, στη Χεβρώνα, στις 23 Φλεβάρη. Αυτοί είναι σαφέστατα και εβραίοι και αντι-σιωνιστές!!! Κι έτσι προκαλούν πονοκεφάλους σ’ όσους, ακολουθώντας πιστά το manual, προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο – και το κόκκινο του παλαιστινιακού αίματος αόρατο…

κάτω: ο 18χρονος Ismail Abu Riyala δολοφονήθηκε μέσα στη βάρκα του ενώ ψάρευε στη θάλασσα της λωρίδας της Γάζας, απ’ το ισραηλινό ναυτικό, στις 25 Φλεβάρη. Δυο ακόμα παλαιστίνιοι ψαράδες που ήταν μαζί του τραυματίστηκαν. Το αίμα του Ismail είναι ό,τι απέμεινε στο κατάστρωμα.

Ο κάθε βορβορίδης – και είναι πια τόσοι πολλοί – γιορτάζει!)

Εθνικά παραμύθια

Κυριακή 4 Μάρτη. Όχι, δεν συμφέρει (να λέει το ελληνικό γενικό επιτελείο στρατού) ότι οι δύο έλληνες καραβανάδες χάθηκαν στο δάσος και πέρασαν κατά λάθος στο τουρκικό έδαφος – όπως λένε, άλλωστε, οι ίδιοι στην απολογία τους μετά την σύλληψή τους… Δεν συμφέρει καθόλου!!! Συμφέρει, αντίθετα, να “πούμε” ότι μπήκε ο τουρκικός στρατός στο ελληνικό έδαφος και τους απήγαγε!!!

Τάδε έφη ο “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Φίλης. Που τον συμφέρει να γίνει “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Μάζης. Έτσι ώστε να αποδειχθεί ότι τα φερέφωνα του ελληνικού βαθέος κράτους (και οι δημαγωγοί του ελληνικού ιμπεριαλισμού) εκτός από “ούνα φάτσα – ούνα ράτσα” είναι και, επιεικώς ηλίθιοι: καλύτερα, παριστάνοντας τα θύματα της τουρκικής επιθετικότητας, να “παραδεχτούμε” ότι δεν μπορούμε να φυλάξουμε ούτε τα χερσαία σύνορα του ελλαδιστάν, παρά να αναγνωρίσουμε ότι γίνονται και λάθη στις διαδρομές των περιπόλων…

Πληρώνονται; Πόσο κοστίζουν;

Αν αυτό είναι αντιϊμπεριαλισμός 2…

Κυριακή 4 Μάρτη. Τι είδους “αντιϊμπεριαλισμός” είναι, λοιπόν, αυτός που υιοθετεί ατόφια την ακροδεξιά πρακτική και ρητορική του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / βαθέος κράτους και προσπαθεί να την παρουσιάσει σαν “κομμουνιστική” επειδή την συσκευάζει σε καταγγελίες κατά του νατο, των ηπα και της ε.ε.;

Είναι ακριβώς αυτός (άλλο απόσπασμα):

Όλες οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή, με το αζημίωτο φυσικά, δηλαδή την προώθηση των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλίων.

…

Κρατώντας τη σημαία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, η κυβέρνηση θέλει να λύσει και το ζήτημα με την ΠΓΔΜ – όχι τυχαία, με ορίζοντα τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Ιούλη – και την ένταξη της γειτονικής χώρας στον ιμπερλιαστικό αυτό οργανισμό.

Έχουμε πει πολλές φορές και θα το επαναλάβουμε: Συμφωνία μπορεί να υπάρξει, μόνο που η οποιαδήποτε συμφωνία δεν αποτελεί και πραγματική λύση.

Εγγύηση είναι η μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, γιατί η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι παράγοντας ανασφάλειας, παραπέρα αποσταθεροποίησης, πολεμικών εμπλοκών και προβλημάτων.

Πραγματική λύση σημαίνει εγγυήσεις για εξάλειψη του αλυτρωτισμού, του εθνικισμού, των διεκδικήσεων, εξασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων, που αυτό σημαίνει αλλαγές τώρα και όχι στο απώτερο μέλλον στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ.

…

Ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός εθνικόφρονας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η συνταγματική αποικιοποίηση της δημοκρατίας της μακεδονίας, μια σκληρή έκφραση του ελληνικού ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε να είναι … “αντιϊμπεριαλιστική”, μιας και ένα άλλο κράτος (το ελληνικό) και όχι οι ταξικοί συσχετισμοί στη μακεδονική κοινωνία πρέπει (κατά το κκε) να αναλάβει να εμποδίσει την “ένταξη στο νατο”. Με άλλα λόγια: α) ο Καραμανλής ο Β ήταν σπουδαίος αντιϊμπεριαλιστής το 2008 με το δήθεν βέτο, και β) όποιος τον μιμηθεί θα είναι το ίδιο ένδοξος (μόνο που αυτό είναι αδύνατο πλέον: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος δεν μπορεί να εξασφαλίσει την “επαναστατική” μοναξιά της δημοκρατίας της μακεδονίας, όπως θα ήθελε το κκε…).

Να επαναλάβουμε ποια ήταν η άποψη του κκε για τους μακεδόνες το 1949; Εν προκειμένω ίσως να έχει δευτερεύουσα σημασία: έχει ξημερώσει προ πολλού μια εποχή στον πλανήτη γη όπου ένα “κομμουνιστικό κόμμα” (το ελληνικό) αρνείται τον εθνικό αυτο-προσδιορισμό κάποιων – εδώ και 2,5 δεκαετίες… Εντελώς συμπτωματικά το ίδιο κάνουν και οι ντόπιοι φασίστες…

Συμφωνούν ότι “αυτοί πρέπει να αλλάξουν σύνταγμα επειδή αυτό απαιτούμε ΕΜΕΙΣ”. Και ύστερα, ο Περισσός, κατηγορεί τους αμερικάνους για την χούντα στην ελλάδα…

Γιατί να μην απαιτήσουμε αλλαγές στο αμερικανικό σύνταγμα; Εεεεε;