Tag: εξωτερική πολιτική

Η μικρή νταβατζής

Παρασκευή 16 Ιούνη. Η όποια «επιτυχία» στο eurogroup είναι ανθυπολεπτομέρεια μπροστά στο φέγγος της σταθερά αναβαθμιζόμενης σχέσης της Αθήνας με το Τελ Αβίβ!

Στην επινίκεια συνέντευξή του χτες, απ’ τη Σαλονίκη, ο εξοχότατος μίλησε (αααα…) για όλα όσα (αααα…) κουβεντιάστηκαν με τον (αααα…) ακροδεξιό Νετανιάχου… Για ένα μόνο (αααα…) δεν μίλησε, επειδή προφανώς (αααα…) είναι οικογενειακή (ή επαγγελματική) υπόθεση: τα 8.345 καινούργια σπίτια που (επίσημα) αποφάσισε πριν δύο μέρες να κτίσει το ισραηλινό καθεστώς στην δυτική Όχθη, σε παλαιστινιακή / αραβική γη. Τονίζουμε το «επίσημα» επειδή ανεπίσημα γίνεται το ίδιο, απλά σε μικρότερη κλίμακα.

Σαν πολιτικός μηχανικός ο εξοχότατος δεν βρίσκει καθόλου ενδιαφέρουσα αυτήν την τακτική των φίλων ισραηλινών; Δεν φχαριστιέται με την «ισραηλινή ανάπτυξη»; Ούτε ο παλιός του συνεταίρος και τωρινός «σύμβουλός» του φχαριστιέται; (Μωρέ φχαριστιούνται, αλλά είναι σεμνοί και ταπεινοί συνεταίροι χασάπηδων. Δεν το φωνάζουν. Μουλωχτοί.)

Εν πάρει περιπτώσει: δεν θα είναι πάντα πρωθυπουργός. Άμα χρειαστεί δεν θα μπορούσε να δουλέψει σ’ αυτή τη μπίζνα του φίλου του;

(Αααααα…)

Ο στόλος…

Πέμπτη 15 Ιούνη. Σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή όπου το project europe πρέπει να αναβαθμιστεί, αν όχι σε όλες σίγουρα στις βασικές του παραμέτρους, η ευρωζώνη αποδεικνύεται de facto σαν ο «κεντρικός πυρήνας», παρόλες τις συγκρούσεις ή τις διαφορές συμφερόντων. Ένα απ’ τα βασικά στοιχεία της αναβάθμισης (σίγουρα όχι το μοναδικό) είναι τα επόμενα βήματα στη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού – παρότι αυτή είναι μια σύνθετη και, σε γενικές γραμμές, αργή διαδικασία.

Και τώρα η ερώτηση των 300 τόσων δισεκατομυρίων ευρώ (το ελληνικό δημόσιο χρέος): πιστεύετε ότι σ’ αυτή την διαδικασία αναβάθμισης του project europe και, οπωσδήποτε, του «κεντρικού πυρήνα» του, υπάρχει περιθώριο να χωράει ένα κράτος του οποίου ο (βαθυκρατικός…) υπ.αμ. λέει και ξαναλέει «οι αμερικάνοι είναι οι φίλοι και σύμμαχοί μας και οι γερμανοί εχθροί μας»; Κάτι που, by the way, δεν λένε τόσο ωμά ούτε τα σαφώς αμερικανόφιλα καθεστώτα της πρώην ανατολικής ευρώπης τύπου πολωνία ή ουγγαρία;

Δεν είναι άποψη ενός σκέτου ψεκασμένου αυτή. Ή, έστω, κάποιας ομάδας περιθωριακών που κατά τύχη έχουν υπουργικές καρέκλες. Είναι άποψη των ισχυρότερων μερίδων του ντόπιου κεφάλαιου. Γι’ αυτό κι όταν ο ψεκασμένος υπ.αμ. βγαίνει και οριοθετεί τις συμμαχίες του ελληνικού κράτους / παρακράτους, κανείς δεν τον καταγγέλει· ούτε απ’ την φαιορόζ κυβέρνηση ούτε από οποιοδήποτε άλλο κόμμα ή απόκομμα εξουσίας. Η πεποίθηση είναι κοινή, ενιαία, «εθνική»: οι αμερικάνοι είναι οι φίλοι μας… Σ’ αυτούς δίνουμε και γη και νερό…

Ξανά, λοιπόν, η ερώτηση των 300 τόσων δισεκατομυρίων ευρώ: ποιος και γιατί απ’ όσα ευρωπαϊκά αφεντικά ανήκουν στον «κεντρικό πυρήνα» θα ήθελε να συμμετέχει σ’ αυτόν ένα κράτος δηλωμένος τσατσορούφιανος της Ουάσιγκτον (και του Τελ Αβίβ);

Τροφή για σκέψη…

Ο καλός υπουργός

Κοτζιάς - Δημητρώφ

(Macedonian Foreign Minister Nikola Dimitrov, right, walks next to Greek Foreign Minister Nikos Kotzias during their meeting in Athens, Wednesday, June 14, 2017. Dimitrov is in Greece on a one day official visit.)

Πέμπτη 15 Ιούνη. Παριστάνοντας στα λόγια τον «καλό» ο ψεκασμένος υπ.εξ. Nick the Greek – Κοτζιάς υποδέχτηκε τον καινούργιο υπ.εξ. της δημοκρατίας της μακεδονίας Nikola Dimitrov. Το βαθύ ελληνικό κράτος (το οποίο εκπροσωπεί επάξια και ο συγκεκριμένος πασόκος, άλλωστε πώς θα έπιανε την καρέκλα;) παριστάνει ότι καταπίνει την πίκρα του που δεν έγινε κεραμιδαριό το κράτος της μακεδονίας όπως ξεδιάντροπα ευχόταν δημόσια, μέσω των διάφορων “ειδικών” παπαγάλων. Παριστάνει ότι καταπίνει την πίκρα του που η “φίλη και σύμμαχος Ουάσιγκτον” σταμάτησε τον ακροδεξιό Gruevski (με ανταλλάγματα, προφανώς).

Οπότε, “κάνοντας την αδυναμία φιλότιμο” ο N.t.G. υποδέχτηκε τον Dimitrov με τα γνωστά καλωσυνάτα λόγια: Ωωωωω… η Ελλάδα υποστηρίζει την εδαφική κυριαρχία και ακεραιότητα της FYROM… και θα στηρίξει την ένταξή της στην ε.ε. και το νατο… μόλις λυθεί το πρόβλημα με το όνομα…

Όταν τα 4 απ’ τα 5 μόνιμα κράτη μέλη του (παρηκμασμένου, βέβαια) «συμβουλίου ασφαλείας» του οηε (αγγλία, ηπα, ρωσία, κίνα) και πάνω από 130 κράτη στον κόσμο αναγνωρίζουν την «δημοκρατία της μακεδονίας» με αυτό το όνομα (το συνταγματικό της), το «πρόβλημα με το όνομα» είναι απλά μια απ’ τις πολλές ελληνικές ιμπεριαλιστικές ψυχώσεις που δεν αφορά κανέναν άλλον. Και “fyrom” δεν υπάρχει παρά μόνο στα χαρτιά· και στα ελληνικά μυαλά. «Δημοκρατία της μακεδονίας» υπάρχει…

Σ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη, όπου τα συμφέροντα καθορίζουν την πολιτική, όσο κι αν η Αθήνα «υποστηρίζει την ένταξη της fyrom στην ε.ε. και το νάτο …. αρκεί, μωρέ, να λυθεί το πρόβλημα το όνομα…», αυτές οι προσχωρήσεις στις συγκεκριμές συμμαχίες δεν θα γίνει σύμφωνα με τα ελληνικά γούστα.

Η Ουάσιγκτον δεν βιάζεται για ένταξη του μακεδονικού κράτους στο νατο· είναι αρκετές οι «διμερείς σχέσεις». Αν, όμως, το project europe επιταχύνει την ένταξη στην ε.ε. των δυτικών βαλκανίων, κι αν ειδικά στην περίπτωση της δημοκρατίας της μακεδονίας η νέα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Zaev πρόκειται να υποστηριχτεί απ’ τις Βρυξέλες με μια τέτοια επιτάχυνση, τότε θα βιαστεί και η Ουάσιγκτον.

Σε μια εποχή γρήγορων κινήσεων και αλλαγών οι «κολληματίες» γίνονται γρήγορα βαρετοί και άχρηστοι: το να δείχνεις ακαμψία επί δεκαετίες σημαίνει, απλά, ότι είσαι ηλίθιος. Και σαν τέτοιος άχρηστος. Οι καιροί των ελληνικών μεγαλείων (των ‘90s) πέρασαν· και πέρασαν γρήγορα. Για παράδειγμα ψάξτε να βρείτε πόσο εύκολα και άνετα έκανε ρόμπα τον εξοχότατο Τσίπρα ο αιώνιος εχθρός Erdogan, στην τελευταία τους συνάντηση στο Πεκίνο. Είναι ενδεικτικό.

Αυτό που θα απομείνει στην Αθήνα και στον ελληνικό ιμπεριαλισμό σε σχέση με το «μακεδονικό» είναι κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που έκανε το σαουδαραβικό καθεστώς στις φανέλες των άσσων της Barcelona μετά τον καυγά με την Ντόχα: να «σβήνει» πινακίδες αυτοκινήτων… Η αποστροφή απέναντι στην πραγματικότητα τα έχει αυτά…

(η φωτογραφία είναι από όχι ελληνικό site. Και ο Dimitrov είναι Macedonian Foreign Minister, και όχι “fyromian”….)

Τικ τακ

Τετάρτη 14 Ιούνη. Έκανε την ρητορική ερώτηση, η απάντηση όμως που έδωσε θα πρέπει να διδάσκεται στις σχολές οδηγών σαν παράδειγμα για το πως να καθαρίζει κανείς τα παπούτσια του μετά από πεζοπορία. (;;! Ε, ναι!). Είπε και ελάλησε ρωτώντας:

– Κάναμε καλά που ανοίξαμε το θέμα του χρέους; Μήπως αυτοεγκλωβιστήκαμε;



Είπε και ελάλησε απαντώντας:

– Κάναμε άριστα, στο βαθμό που σεβόμαστε τον εαυτό μας και δεν είμαστε υποκριτές όπως οι προηγούμενοι… Χωρίς διευθέτηση του χρέους, αναστέλλεται επ΄ αόριστον η αυτοδύναμη έξοδος στις αγορές και μαζί η έξοδος από μνημόνια και κρίση.

Ο εξοχότατος πρωθυπουργός είναι αυτός ο πλατωνικός φιλόσοφος. Αυτό που υποστηρίζει είναι βλακώδες, στοιχειωδώς βλακώδες. Και ανιστόρητο, αν και θα ήταν πολυτέλεια να περιμένει κανείς από post modern ελληνικές πολιτικές βιτρίνες να έχουν σοβαρή και συνεκτική σχέση με την ιστορία. Το “χρέος” ήταν πάντα η “αφορμή” (και για την ντόπια γενική επίθεση των αφεντικών εναντίον μας σαν σύγχρονων εργατών ήταν το πρόσχημα)! Ποτέ δεν ήταν η “αιτία” (που οι “αγορές χρήματος” ξέρασαν το ελλαδιστάν)!!! Ούτε το 2009, ούτε το 2010. Ούτε καν το 2012 όταν το “χρέος” προς τους ιδιώτες κόπησε στο μισό (το μεγαλύτερο “κούρεμα χρέους” στην παγκόσμια καπιταλιστική ιστορία, μην το ξεχνάτε!) και άλλαξε χέρια… Ούτε τότε ήταν η “αιτία”. Η αιτία, οι αιτίες πιο σωστά, έχουν σχέση, χμμμμ, ας πούμε ενδεικτικά: με το λαθρεμπόριο καυσίμων (και πολλά άλλα, παρόμοια και κρατικά επιδοτούμενα)… Κι αν δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει την αιτία (τις αιτίες) τότε…

Δεν ήταν η “αιτία” το χρέος ούτε όταν ο κυρ Δραγασάκης δήλωνε (ή κάνουμε λάθος;) ότι και να μας το διαγράψουν ολόκληρο το χρέος σε λίγα χρόνια πάλι θα χρωστάμε έναν περίδρομο – έτσι που έχουμε φτιάξει το μαγαζί… (Οι τελευταίες 7 λέξεις είναι δικές μας, όχι όμως το νόημά τους).

Αν ο εξοχότατος πρωθυπουργός ετοιμάζεται, αύριο, να κατέβει στο γήπεδο του eurogroup όπως δηλώνει, δηλαδή με το υπερόπλο “ή μας υποσχόσαστε ότι πάλι κάτι θα μας χαρίσετε απ’ το χρέος ή θα σας πάω απ’ το αυτί στους κηδεμόνες σας, στη ‘σύνοδο κορυφής’” τότε είναι και υποκριτής (πέρα από χρήσιμος ηλίθιος, όπως είναι εδώ και πάνω από 5 χρόνια): παίζει έναν ρόλο του οποίου τις συνέπειες θα ξεφορτωθεί… ξέρουμε σε ποιούς ακριβώς… Παριστάνει άλλη μια φορά τον terminator, αυτή τη φορά χωρίς Γιάνη… Solo!

Σε κάθε περίπτωση: «τικ τακ» είναι ο ήχος των δεικτών του ρολογιού· του παλιού, με τα γρανάζια και τους δείκτες. Δεν τον προσέχει κανείς παρά μόνο όταν είναι αργά…

Ψηλά τα χέρια!

Τετάρτη 14 Ιούνη. Ρε αντεθνικά στοιχεία! Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι στον βυθό του Αιγαίου ή και κάτω απ’ αυτόν, ως το κέντρο της γης, και να μην είναι ελληνικό; Πως θα διεκδικήσει η πατρίς την α.ο.ζ. της (που φτάνει ως την Σαγκάη), ε; Α να χαθείτε που κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε την παγκόσμια ανθελληνική εκστρατεία: άκου «σεισμός στη δυτική τουρκία, στα ανοικτά της Izmir»!!!

Αυτά μας έτριψε στα μούτρα ένα ρεμάλι, αναγνώστης της ασταμάτητης μηχανής. Απολογούμαστε!!! Όχι επειδή δεν το σκεφτήκαμε! Αλλά επειδή δεν το είπαμε. Αφήνοντας κάτι τέτοιους του προλεταριακού διεθνισμού να μας υπερφαλαγγίζουν.

Το Αιγαίο ανήκει στις τεκτονικές του πλάκες! (Να!!! Για να μάθεις παλιoμπαγάσα!)

Μαζικής καταστροφής

Σάββατο 10 Ιούνη. Ο κ. Καμμένος, στην ομιλία του, αναφέρθηκε και στα τελευταία γεγονότα στον Κόλπο, τονίζοντας ότι τάσσεται υπέρ του χαρακτηρισμού των Αδελφών Μουσουλμάνων [!!!!] ως τρομοκρατικής οργάνωσης και πρόσθεσε πως κάθε χώρα πρέπει να διαλέξει «με ποίου το μέρος θέλει να είναι», αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της Τουρκίας. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είπε ότι «η Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα είναι με το μέρος των ΗΠΑ», και άφησε αιχμές εναντίον της Γερμανίας λέγοντας πως «όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος της χώρας μας ήταν οι ΗΠΑ. Οι άλλοι είναι σύμμαχοι, αλλά είναι μόνο ως πιστωτές χωρίς σεβασμό και αυτό γιατί κάποιοι από αυτούς δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι έχασαν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο από αυτή τη χώρα».

Αυτά έγραψε η καθεστωτική «καθημερινή» χτες, και δεν τα έβγαλε απ’ το μυαλό της. «Είναι βέβαιο» ότι ένα καλό κομμάτι (ίσως πλειοψηφικό ίσως και χωρίς αντίπαλο) του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου είναι «με το μέρος των ΗΠΑ» εδώ και 70 χρόνια. Όπως, επίσης, είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχουν «αδελφοί μουσουλμάνοι» ούτε «αδελφές μουσουλμάνες». Υπάρχει μουσουλμανική αδελφότητα· αν κι αυτό δεν κάνει διαφορά για κανέναν φασίστα.

Είναι βέβαιο, επιπλέον, κάτι ακόμα, σοβαρότερο. Ότι ο πολεμόκαβλος ψεκασμένος υπ.αμ. είναι ατζέντης της Ουάσιγκτον, όχι τώρα αλλά απ’ τα νιάτα του. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει επιβιώσει πολιτικά και έφτασε να γίνει συνεταίρος των άλλων «ορφανών» του ελληνικού βαθέος κράτους, των ροζ. Το να λέει το «ποίημα της γραμμής» ένας ψεκασμένος, τον οποίο οι ροζ μπορεί να κοροϊδεύουν πίσω απ’ την πλάτη του, δεν τους ξεκαρφώνει. Υλοποιούν την «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου, μαζί με όλα υπόλοιπα τα καθεστωτικά κόμματα και αποκόμματα.

Βέβαιο, εν τέλει, είναι κι αυτό: τον δικό μας λαιμό στον τάκο θέλουν όλοι αυτοί οι «πατριώτες» – συνεταράκια των αμερικάνων. Τον δικό μας και μόνο. Γιατί κατά τα άλλα, θαυμάσια ο ψεκασμένος θα μπορούσε να συμβάλει στον αμερικανικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ρίχνοντας τον εαυτό του (χωρίς αλεξίπτωτο) από λίγες χιλιάδες πόδια – για λογαριασμό των φίλων του. Ίσως έτσι αποδεικνυόταν υπερόπλο: ο «πατέρας των βομβών»…

Όμως όχι! Άλλους θέλει να ρίξει στο λάκο. Άλλοι είναι το «κρέας»: εμείς….

Ο πρέσβης των ΗΠΑ, κ. Τζέφρι Πάιατ, μίλησε με ιδιαίτερα θερμά λόγια για τις σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα. Αναφέρθηκε στις αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στην παρουσία στη δύναμη του Κοοσόβου και στις διευκολύνσεις που έχει παράσχει εσχάτως στη Συμμαχία. Αναφερόμενος στη Σούδα, ο κ. Πάιατ μίλησε για μια βάση «που μας δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα και την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις με ευελιξία και αποστελεσματικότητα στην ευρύτερη περιοχή». (Απ’ το ίδιο ρεπορτάζ).

Αυτά τα όμορφα…

Σκληρή διαπραγμάτευση

Παρασκευή 9 Ιούνη. Δεν θέλουμε να γίνουμε χυδαίοι. Απ’ την άλλη μεριά όμως είναι τόσα που βγαίνουν μέσα απ’ την ζωή σαν γάργαρο νερό! Φαίνεται λοιπόν ότι η πιο πρόσφατη «κόκκινη γραμμή» της φαιορόζ κυβέρνησης (της οποίας τα διαπραγματευτικά επιτεύγματα θα περιλαμβάνονται κάποτε στο άλμπουμ των killing jokes) είναι ταυτόσημη μ’ αυτούς τους παλιούς στίχους (των tsopana rave):

Δωσ’ μου λίγη αγάπη
δωσ’ μου ένα δάκρυ
δωσ’ μου κάτι για να νιώσω πόνο.

Δωσ’ μου μια αιτία
δωσ’ μου μια αμαρτία
δωσ’ μου κάτι γαμώ την κοινωνία.

Δωσ’ μου δυο κατοστάρικα
δωσ’ μου δυο πεντακοσάρικα
δωσ’ μου απ’ αυτά τα καινούρια τα διακοσάρικα
δώσε κάτι, δώσε ότι έχεις.

Είσαι του πόνου μου η αιτία
είσαι ένα βάρος στην κοινωνία
είσαι η καμπούρα που ‘χω στην πλάτη μου.

Είσαι του ξεπεσμού μου η αιτία
είσαι του κόσμου η αηδία
αλλά άμα θέλεις δωσ’ μου δυο κατοστάρικα.

Δωσ’ μου δυο κατοστάρικα
δωσ’ μου δυο πεντακοσάρικα
δωσ’ μου απ’ αυτά τα καινούρια τα διακοσάρικα
δώσε κάτι, δώσε ό,τι έχεις.

Μες στα σοκάκια γυρνώ
δεν έχω τίποτα επάνω μου
ούτε ρούχα, ούτε ομπρέλα, ούτε πατρίδα.

Τρεις μέρες βρέχει τώρα
και μου ‘χουν σπάσει τα νεύρα
δεν έχω πού να κάτσω από κάτω
ούτε ένα παγκάκι δεν υπάρχει να κάτσω
Πού να κάτσω; Είναι όλα πιασμένα…

Δεν έχω ούτε έναν κασμά
να σκάψω το λάκο μου
Γαμώ την κοινωνία μου
θα πάω να κάτσω πάνω σ’ ένα βουνό
και θα σας βλέπω όλους από ψηλά.

Δωσ’ μου δυο κατοστάρικα
δωσ’ μου δυο πεντακοσάρικα
δωσ’ μου απ’ αυτά τα καινούρια τα διακοσάρικα
δώσε κάτι, δώσε ό,τι έχεις.

Η άλλη Astana

Τετάρτη 7 Ιούνη. Τις επόμενες μέρες της βδομάδας πρόκειται να συμβεί κάτι που θα αξίζει να θεωρηθεί «τεκτονική αλλαγή» στις παγκόσμιες καπιταλιστικές ισορροπίες· αλλά, επειδή δεν βολεύει τους αμερικάνους και τους φίλους τους (όπως το ελλαδιστάν) είτε δεν θα το ακούσετε, είτε θα το ακούσετε διαστρεβωμένο: το Νέο Δελχί και η Ισλαμαμπάντ θα γίνουν μόνιμα μέλη του «συμφώνου της Σαγκάης» (Shanghai Cooperation Organization – SCO). Και σύντομα πρόκειται να γίνει μόνιμο μέλος και τη Τεχεράνη.

Νέο Δελχί και Ισλαμαμπάντ έχουν κάμποσες «ιστορικές» διαφορές μεταξύ τους. Έχουν φτάσει και στα πρόθυρα πολέμου, που εμπόδισαν (λένε…) οι ηπα. Από ιστορική άποψη είναι «διαφορές» που κληρονόμησε και συντήρησε η αγγλική αποικιοκρατία μετά την επίσημη αναδίπλωσή της απ’ την περιοχή. Φυσικά τα τοπικά αφεντικά άλλο που δεν ήθελαν. Έχουν, άλλωστε, πυρηνικά όπλα…

Μέχρι τώρα και για κάμποσα χρόνια τα δύο κράτη είχαν καθεστώς παρατηρητή στο SCO. Την μόνιμη ένταξη του Νέου Δελχί προωθούσε η Μόσχα· της Ισλαμαμπάντ το Πεκίνο. Για να μπουν και οι δύο στην ίδια (στρατιωτική) συμμαχία σημαίνει ότι Μόσχα και Πεκίνο έχουν δουλέψει πολύ για να εξασφαλίσουν «πολιτικοοικονομικούς» ορίζοντες για τα δύο νέα μέλη τέτοιους που να μην συγκρούονται μεταξύ τους.

Η επίσημη υποδοχή των νέων μελών θα γίνει στη σύνοδο της SCO στην Astana. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Με δεδομένο πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν φήμη «επιπόλαιων» η διεύρυνση της συμμαχίας που, πλέον, θα καλύπτει το 60% της «ευρασίας» (αυτής που φοβόταν ο Μπρεσίνσκι), θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα – κατ’ αρχήν στην ασία. Και, μετά στην ευρώπη. (Το project europe για παράδειγμα πρέπει να επιταχυνθεί άμεσα…)

Συσχετίστε αυτήν την εξέλιξη με τα περιληπτικά που γράφαμε χτες για τις σχέσεις πακιστάν – σαουδικής αραβίας (: Ισλαμαμπάντ). Συσχετίστε την με την αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβική λύσσα για τις απώλειες τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Και αφήστε την νωχελική συνήθεια του «καλά μωρέ, αυτά είναι μακριά».

Ο πλανήτης είναι μεγάλος και μικρός! Ταυτόχρονα! Και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη!

(Α, by the way: μεγάλη διπλωματική επιτυχία και γεωπολιτική αναβάθμιση το γεγονός ότι το ελλαδιστάν έγινε «μεσάζοντας» της αιγυπτιακής χούντας στη διένεξη με το κατάρ! Ας κοιτάξει ο μετρ και “διανοούμενος της δημοκρατίας” Nick the Greek μήπως υπάρχει καμία άλλη δικτατορία στον πλανήτη όπου μπορεί να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Για φραγκοδίφραγκα; Ναι – αλλά σημασία έχει να μην χάνεις την γεωπολιτικο-προσοδική σου φόρμα!

Η Ιστορία θα κρατήσει για δαύτον, τους πολιτικούς του «συναδέλφους» και, επιπλέον, τα αφεντικά που είναι πίσω τους όχι μόνο μια «χρυσή σελίδα»… «Χρυσό τόμο», ολόκληρο!!!)

Ο Αρτέμης στην Αφροδίτη (και το ανάποδο)

Δευτέρα 5 Ιούνη. Φανταστείτε ένα κράτος που λέγεται tadeland. Το πολιτικό προσωπικό του κράτους χρηματοδοτεί (απ’ τον προϋπολογισμό του) επι δεκαετίες μια ορισμένη συμμαχία κρατών και μάλιστα έχει δώσει το μεγαλύτερο μέρος απ’ τα 165 δισεκατομύρια ευρώ (καθαρή δωρεά) που έχουν πάει σ’ ένα άλλο μικροσκοπικό κράτος, που λέγεται nothingland, επί 3 δεκαετίες. Αλλά το πολιτικό προσωπικό, οι αφέντες και οι κοινωνικοί τους σύμμαχοι στην nothingland είναι αχόρταγοι. Θέλουν κι άλλα, πάντα θέλουν κι άλλα, πάντα απλώνουν το χέρι, γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν πρέπει να χατζιλικώνονται απ’ το σύμπαν. (Όλα αυτά είναι καπιταλισμός, εντάξει; Το ότι δεν τον μελέτησε ο Μαρξ δεν λέει κάτι…)

Φανταστείτε επιπλέον ότι υπουργός οικονομικών στην tadeland είναι ο Stephen Hawking. Όταν αποφασίζει ότι «αρκετά» (πάντα από καπιταλιστική άποψη!) με το άπατο βαρέλι της nothingland γίνεται ο πιο μισητός εχθρός του «λαού» της. Σακάτη τον ανεβάζουν, κατεστραμμένο τον κατεβάζουν· κομπλεξικό τον ανεβάζουν, διεστραμμένο τον κατεβάζουν.

Ένα απ’τα πολλά χαρακτηριστικά της «γαμάμε» nothingland είναι ότι οι ανάπηροι (που κατ’ ευφημισμό και όχι επειδή είναι βαθιά δεκτό ονομάζονται αμεα) είναι ανύπαρκτοι. Ανθρώπους σε καροτσάκια πάρα πολύ σπάνια θα δεις στα πεζοδρόμια· που είναι ζόρικα ακόμα και για όσους έχουν δύο κανονικά πόδια. Δεν μιλάμε για περπάτημα με πατερίτσες, δεν μιλάμε καν για παιδικά καροτσάκια· και φυσικά δεν μιλάμε για ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, σκάλες, κλπ…

Αν τύχει, τους λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους – επειδή «δεν γαμάνε», και επειδή οι «γαμιάδες» στη nothingland (άντρες και γυναίκες) έχουν «μεγάλη καρδιά». Δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτοί που φαίνονται «μισοί άνθρωποι» μπορεί να είναι (και συχνά είναι) διπλάσιοι και τριπλάσιοι άνθρωποι. Τεράστιοι. Και πως να τους περάσει; Το ιδεώδες των μικροαστών είναι το στομάχι τους και τα γεννητικά τους όργανα, αρσενικά και θηλυκά. Είναι βέβαια οι πεποιθήσεις τους μια τιποτένια σμίκρυνση του τι είναι ο Άνθρωπος… Αλλά αν είναι κυρίαρχες είναι … πραγματικότητα!

Συνεπώς, αν ο Stephen Hawking τολμούσε να πει στις βιτρίνες και στον λαό της nothingland ότι «τους εφοπλιστές σας τους έχετε στα πούπουλα και δεν τους φορολογείτε» (το ίδιο θα συνέβαινε αν αναφερόταν στους παπάδες) τότε θα άκουγε όσα δεν έχουν περάσει απ’ το μυαλό του. Το ίδιο και ο Σόιμπλε.

Οι έλληνες είναι δομικά και ιστορικά διπολικοί, από τότε που έφτιαξαν κράτος. Υποφέρουν ταυτόχρονα από σύνδρομο μεγαλείου («το σύμπαν μας χρωστάει: δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού»…) και από κόμπλεξ κατωτερότητας («ελεήστε τον αόμματο»…) Μέσα σ’ αυτήν την ιστορική διπολική αιώνια περιδίνηση πιάνονται απ’ όπου μπορούν. Μεταξύ άλλων εδώ και σχεδόν 30 χρόνια πιάνονται και απ’ τα γεννητικά τους όργανα.

Επίσης φχαριστιούνται να προσωποποιούν τα πάντα: απ’ την πορεία της ομάδας τους μέχρι την αποτυχία τους σαν γονείς· και απ’ την «ελπίδα που έρχεται» μέχρι την «κατάρα που ήρθε».

Με μεγάλη τους χαρά θα αποκαλούσαν την γερμανίδα πρωθυπουργό «πουτάνα», «καριόλα», «αγάμητη» και άλλα πολλά απ’ αυτά που ξέρουν και λένε συνέχεια μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται. Επειδή μπορούν να στραφούν εναντίον του «σακάτη» δίπλα της. Για τον ελληνικό μικροαστικό φασισμό υπάρχει κάτι ακόμα πιο κάτω απ’ τις γυναίκες: οι “σακάτηδες”. Είναι απλό. Για το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό όλες οι γυναίκες είναι «πουτάνες». Αλλά οι ανάπηροι είναι κάτι χειρότερο. «Αγάμητοι» – και άρα «διεστραμμένοι». Το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό ψώνισε φροϋδισμό απ’ το πανέρι (χάρη στο εμπόρευμα και τον Κωστόπουλο) και συμπέρανε ότι τα φράγκα και το “γαμήσι” είναι το στέμμα του. Ακόμα κι αν αυτή η πεποίθηση γεμίζει συνέχεια απογοητεύσεις, απορρίψεις και δυστυχία τους πιστούς της (έτσι γίνεται με τις θρησκείες!), όποιον θεωρούν πως είναι εκτός σεξουαλικότητας λόγω “σακατέματος” το έχουν για «εκφυλισμένο» από κάθε άποψη…

Όλα αυτά τα πιο πάνω τα ξεστόμισε συμπυκνωμένα και φεϊσμπουκικά (ποιος ξέρει τι άστρο την φώτισε;) η τραγουδοποιός Αφροδίτη Μάνου. Μικρή φαινόταν ότι θα γινόταν άλλη. Εν τω μεταξύ μεγάλωσε. Κι έγινε ένα ακόμα επώνυμο στοιχείο της γενικής μικροαστικής προστυχιάς. Ας πρόσεχε.

Δεν είναι η πρώτη «που βρίσκει τον στόχο»! Έχουν προηγηθεί άλλοι. Το χαρακτηριστικότερο είναι ότι έχει προηγηθεί, μιλώντας γενικότερα για τους «σακάτηδες», ο κύριος 600 δισεκατομύρια. Με μια «αθώα» έκρηξη κυνισμού και βλακείας, λοιπόν, η Αφροδίτη βρήκε τον Αρτέμη… Τι ωραία! Έτσι αναπαράγεται το σύμπαν!

Τα σκοτάδια του πολιτισμού…