Tag: εξωτερική πολιτική

Κυριακή 25 Μάρτη. Οι κάθε είδους έλληνες εθνικιστές, ακόμα και μέσα στην πανθολογούμενη παρακμή του ελλαδιστάν, κολακεύονται να παραμυθιάζονται ότι το τουρκικό καθεστώς δεν έχει άλλο σοβαρό θέμα να το απασχολεί … απ’ τους δύο έλληνες καραβανάδες «ομήρους»… (για παράδειγμα). Και ότι το ελλαδιστάν είναι τόσο σημαντικό – για όλον τον γαλαξία – ώστε η Άγκυρα τι μπορεί να κάνει για να το αντιμετωπίσει; Πόλεμο…

Ο ελληνικός εθνο-μεγαλο-μανιακο-κεντρισμός δεν γιατρεύεται. Έτσι, όμως, «για την ιστορία»: Στην επάνω φωτογραφία είναι ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglu και ο ρώσος Lavrov, κατά την επίσκεψη του πρώτου στη Μόσχα στις 14 Μάρτη 2018, για την συνάντηση της «ρωσο-τουρκικής ομάδας στρατηγικού σχεδιασμού»… Ακούασατε κάτι επ’ αυτού; Μπα…

Η κάτω φωτογραφία είναι δυο ημέρες μετά, στις 16 Μάρτη, στην Astana του καζακστάν, όπου οι δύο συναντήθηκαν με τον τρίτο «εγγυητή της συρίας» (και όχι μόνο της συρίας – λέμε…) ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif. Για έναν πρώτο απολογισμό, και για τον σχεδιασμό της συνάντησης κορυφής του Απρίλη. Όλοι είναι σοβαροί (στην φωτό) και ο μεσαίος δείχνει θυμωμένος. Ήταν απο εκεί που ο Lavrov δήλωσε:

Αυτοί που, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες της διεθνούς νομοθεσίας, παραβιάζοντας την απόφαση 2254 του οηε, προφανέστατα θέλουν να διαιρέσουν την συρία, να αντικαταστήσουν το καθεστώς έτσι ώστε αυτή η σημαντική χώρα της μέσης Ανατολής να αντικατασταθεί από μικρές οντότητες που θα ελέγχονται από εξωτερικές δυνάμεις, σίγουρα δεν χαίρονται με αυτό που κάνουμε στην Astana, μ’ αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στην Astana. … Αμερικανικές, γαλλικές, αγγλικές ειδικές δυνάμεις βρίσκονται ‘επί του εδάφους’ στη συρία. Συνεπώς δεν πρόκειται πλέον για ‘proxy war’ αλλά για κατευθείαν εμπλοκή σε πόλεμο…

Περί αυτού πρόκειται, δυστυχώς, άσχετα με τον ρυθμό που θα κλιμακωθεί η αναμέτρηση σ’ αυτό ή σε οποιοδήποτε άλλο απ’ τα πεδία μαχών του 4^ου παγκόσμιου πολέμου.

Συνεπώς ο ελληνικός εθνο-μεγαλο-μανιακο-κεντρισμός δεν είναι απλά μια μαζική ιδεολογική παράκρουση, που συμβαίνει εν κενώ. Είναι πολιτική θέση (άσχετα με το τι καταλαβαίνει το ποιμνίο) σ’ αυτόν ακριβώς τον πόλεμο· ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΗΔΗ – εδώ δίπλα! Πολιτική θέση ενεργητική όσο επιτρέπουν τα δεδομένα και οι ελληνικές δυνατότητες αυτή τη στιγμή.

Και ποια είναι η ελληνική ενεργητική πολιτική θέση σ’ αυτόν τον εξελισσόμενο πόλεμο ως αυτή την στιγμή; Ας το επαναλάβουμε: α) προσπάθεια για πρόσκληση (διπλωματικής) φθοράς στο τουρκικό καθεστώς, ακόμα και με τις πιο ηλίθιες αφορμές· β) διακριτικό αλλά σαφές αβαντάρισμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (βάσεις) και του pkk συμμάχου του· γ) αβαντάρισμα του ισραηλινού ιμπεριαλισμού, με προώθηση κάθε είδους «συνεργασίας» μαζί του (οικονομικής, στρατιωτικής, τεχνοεπιστημονικής), με απόλυτη σιωπή για την βίαιη καταστολή της 3^ης intifada στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και για τις επιθέσεις του κατά της συρίας.

Μπορεί να μην είναι «πολλά» (ως τώρα) – δεν είναι όμως και «λίγα»… Και σίγουρα δεν είναι καθόλου το «Εμείς; Καμμία σχέση!»….

Στην Ιστορία αυτά τα μιξοκλαψουρίσματα του είδους «αααα, δεν ήξερα…», «μωρέ διάβαζα και δεν κατάλαβα τι έγινε…» δεν χωράνε…

Σάββατο 24 Μάρτη. Η θεία Λίτσα ανεβαίνει στα κεραμίδια. “Δεν-θα-μου-το-πάααρεεεετεεεεεε!!!!” ορύεται μέσα στην άγρια νύχτα, και της απαντάνε τα σκυλιά της γειτονιάς σκούζοντας σα λύκοι. Εννοεί “το όνομα”. Το “όνομα του μπέμπη”. Του κατά την γνώμη της αβάπτιστου Παναγιώτη. Είναι τραγωδία, αλλά όσο εθνική κι αν την θεωρήσει κανείς δεν παύει να είναι μια ανθρώπινη τραγωδία!

Η γειτονιά έχει φρικάρει. Όχι “πολιτικά”. Αισθητικά. Ξυπνάνε αγριεμένοι οι άνθρωποι, και πιάνουν τις σφεντόνες, να ρίξουν κάτω την θεία Λίτσα, μπας και ηρεμήσουν και ξανακοιμηθούν. Τελικά τόβαλαν κάτω το προηγούμενο Σαββατοκύρικο, το είδαν απο ‘δω, το είδαν από ‘κει, και προς το παρόν κατέληξαν στα εξής:

Α) Να πείσουν την θεία Λίτσα ότι θα λέγεται (το αβάπτιστο) Γκορνάπανος (αμετάφραστο· στα ελληνικά, πάντως, “ανώπανος”). Ο υπολογισμός είναι ότι δεν θα το δεχτεί σαν όνομα αλλά σαν βρισιά (το πιάνετε υποθέτουμε το υπονοούμενο· κι αν όχι, δεν θα εκτεθεί η ασταμάτητη μηχανή για χάρη σας!)

Β) Να την διαβεβαιώσουν ότι υπάρχει πάντα διαθέσιμη σφραγίδα “δεν αναγνωρίζεται απ’ την θεία Λίτσα” για να την πατάει σε οτιδήποτε θεωρεί ότι “ονοματολογικά” (ή και “οντολογικά”) δεν της κάνει.

Γ) Να μπουν αισθητήρες στο δωμάτιο της θείας Λίτσας (καινούργια κόλπα, μοντέρνα!) κι όταν αρχίζει να βλέπει εφιάλτες με το “όνομά του” και να χτυπιέται με το στρώμα, πριν σηκωθεί, να ξεκινάει μουσική Bregovic, απ’ τον «καιρό των τσιγγάνων»· κάτι σαν ελληνοσερβική φιλία σε σπρέι! (Μπας και γλυτώσουμε τα κεραμίδια και τα αλιχτίσματα των σκύλων…).

Δ) Να ειδοποιηθεί η ενορία για κάθε ενδεχόμενο (π.χ. αγιασμού…)

(Ααααχχχχχ! Γιατί μωρέ την ανάβετε παλιογουρούνια κρατιστές την θεία Λίτσα; Μια χαρά δεν ήταν στην κοσμάρα της;)

Σάββατο 24 Μάρτη. Αντί ο φαιορόζ εθνικο-ιμπεριαλισμός να απαιτεί απ’ την δημοκρατία της μακεδονίας να αλλάξει το σύνταγμά της, δεν θα ήταν καλύτερα να αλλάξει το δικό του; Τώρα που μαθεύτηκε ότι αυτό γίνεται οποιαδήποτε στιγμή, και δεν χρειάζεται ούτε “ειδική βουλή” ούτε “ειδικές εκλογές”, μήπως εκείνος ο ρημαδονόμος που πάντα τον επικαλούνται όταν σηκώνουν τα χέρια τους στον ουρανό, ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, θα μπορούσε να καταργηθεί από Δευτέρα;

Κι εκείνο το άλλο το συνταγματικά κατοχυρωμένο “δικαίωμα των εφοπλιστών στην φοροαποφυγή”, κι αυτό δεν θα μπορούσε να καταργηθεί στα γρήγορα; Ε;

(O ογκόλιθος φτάνει στο αεροδρόμιο “πρώην μέγας Αλέκος” των Σκοπίων, και απειλεί ότι θα βγάλει έναν λαγό – απ’ το κεφάλι κι όχι απ’ το καπέλο του…)

Σάββατο 24 Μάρτη. Πριν 4 ημέρες (Τετάρτη 21 Μάρτη – Συρία) αναφερόμασταν στις δυνατότητες ηλεκτρονικού jamming εκ μέρους της ρωσίας, απ’ τις συριακές βάσεις της, που θα μπορούσαν να αποτρέψουν μια αμερικανική πυραυλική επίθεση εκεί. (Τα σχόλια της ασταμάτητης μηχανής γράφονται μια μέρα νωρίτερα· άρα το σχετικό είχε γραφτεί στις 20 Μάρτη…)

Την ίδια ημέρα όμως, την Τετάρτη 21 Μάρτη (μετά την σχετική ανάρτηση εδώ…) ο νοτιοκυπριακός καθεστωτικός «φιλελεύθερος» είχε στο site του αυτήν την είδηση (πιο πάνω φωτογραφία) με το εξής περιεχόμενο (επιβεβαιώνοντας αυθημερόν την ασταμάτητη μηχανή!):

Πρωτοφανές σοβαρό πρόβλημα στην αεροπορία όλης της ανατολικής Μεσογείου αντιμετωπίζεται από αεροπλάνα, των οποίων «συγχύζονται» τα ηλεκτρονικά συστήματα εντοπισμού θέσης, τα γνωστά μας GPS. Τόσο οι Αρχές Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου, όσο και της Τουρκίας έχουν εκδώσει έκτακτες ειδοποιήσεις για την αεροναυτιλία – Notam.

Συγκεκριμένα η Notam που εξέδωσε το Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου, με αρ.  A0356/18, αναφέρει: «Έχουν παρατηρηθεί από κυβερνήτες πτήσεων στο FIR Λευκωσίας, οι διακοπές του σήματος GPS  σε ορισμένες περιοχές. Οι κυβερνήτες αεροσκαφών που δραστηριοποιούνται στο FIR Λευκωσίας καλούνται να είναι προσεκτικοί μέχρι νεωτέρας ενημέρωσης».

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», οι Αρχές Ασφάλειας Αεροπορίας και όχι μόνο σε χώρες της περιοχής, περιλαμβανομένης και της Κύπρου, βρίσκονται σε συναγερμό για να εξακριβώσουν τα αίτια του σοβαρού προβλήματος, που είτε προέρχονται από συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, είτε από πρόβλημα σε κάποιους από τους δορυφόρους του συστήματος GPS που καλύπτουν την περιοχή μας.

Προβλήματα με διακοπές λειτουργίας του συστήματος GPS στο FIR Λευκωσίας έχουν αναφερθεί αλλά σε πολύ λίγες περιπτώσεις το τελευταίο δίμηνο, αναφέρουν οι πληροφορίες του «Φ», ωστόσο, ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες και το τελευταίο 48ωρο έχουν αυξηθεί σημαντικά τέτοιες αναφορές από πιλότους τόσο επιβατικών όσο και ιδιωτικών αεροπλάνων. 

 Εντύπωση προκαλεί η διαπίστωση ότι το πρόβλημα παρουσιάζεται σε διαφορετικά διαστήματα σε διαφορετικές περιοχές του FIR Λευκωσίας, δηλαδή σε περιοχές και νότια και βόρεια και δυτικά της Κύπρου.

 Το πρόβλημα παρουσιάζεται με δύο μορφές, είτε με διακοπή του σήματος, είτε με λανθασμένη ένδειξη θέσης. Γεγονός που οδήγησε και στην έκδοση της NOTAM από πλευράς των Αρχών, για λόγους ασφάλειας της πολιτικής αεροπορίας. Να σημειωθεί, πάντως, ότι τα αεροπλάνα διαθέτουν και εναλλακτικά συστήματα εντοπισμού θέσης πέραν του γνωστού GPS. 

 Έρευνα του «Φ» δείχνει ότι αυτή την περίοδο στην ευρύτερη περιοχή πετούν τόσο αμερικανικά όσο και ρωσικά ειδικά πολεμικά αεροπλάνα που θα μπορούσαν δυνητικά να προκαλέσουν πρόβλημα, ωστόσο το πρόβλημα δεν φαίνεται να προέρχεται από αυτά.

Παρότι εντοπίσαμε αυτήν την ενδιαφέρουσα πληροφορία έγκαιρα αποφύγαμε να την παρουσιάσουμε για λίγες ημέρες, περιμένοντας να δούμε αν (και πότε) τα ελληνικά καθεστωτικά μήντια θα την εμφάνιζαν. Δεν το έκαναν (άλλη μια περίπτωση αποπληροφόρησης) και μπορούμε να υποθέσουμε τους λόγους. Πρώτον, δεν θα γινόταν να χρεωθεί μ’ αυτά τα “περίεργα παράσιτα” η Άγκυρα, που ως γνωστόν είναι η μόνη πηγή δεινών στην εθνικά ευαίσθητη ανατολική Μεσόγειο… Και δεύτερον, η εθνικά χρήσιμη παράσταση για εσωτερική κατανάλωση για την περιοχή είναι αυτή ενός «παρανοϊκού άρπαγα» (της Άγκυρας) και μιας «ήρεμης δύναμης με πολλούς συμμάχους που έχει όλα τα δίκια με το μέρος της» (του ελλαδιστάν) και – σε καμμία περίπτωση!!! – η εξελισσόμενη σύγκρουση «μεγάλων δυνάμεων» στην οποία το ελλαδιστάν και ο όποιος ιμπεριαλισμός του είναι εξάρτημα (κι ούτε καν βασικό) της μίας πλευράς, της αμερικανο-ισραηλινής…

Γιατί να ξύνονται πληγές λοιπόν; Ας το να πάει στον γεροδιάβολο…

Πέμπτη 22 Μάρτη. Υπάρχει πλεονέκτημα στο Α ή στο Β μοντέλο μέσα στον οξυνόμενο ενδοκαταλιστικό ανταγωνισμό; Απ’ την άποψη του ελέγχου επί των υποτελών, απ’ την άποψη δηλαδή της “πειθαρχίας του στρατεύματος”, δεν βλέπουμε διαφορές μεταξύ τους. Είναι το ίδιο πετυχημένα αυτήν την ιστορική στιγμή: έχουν εξουδετερώσει πολιτικά την τάξη μας, και οπωσδήποτε την εξουθενώνουν ηθικά, συναισθηματικά, διανοητικά…

Εκεί που υπάρχουν διαφορές είναι στα “στρατηγεία”. Το μοντέλο του εν-σωματωμένου θεάματος μπορεί να επιδείξει στελέχη (“αξιωματικούς, στρατηγούς”) ιδιαίτερα έμπειρους αφού έχουν μείνει στα πολιτικά πόστα για μεγάλα διαστήματα· σε αντίθεση με το μοντέλο του διάχυτου Θεάματος όπου οι εναλλαγές αναδεικνύουν ένα σοβαρό πρόβλημα “επάρκειας πολιτικού προσωπικού”: όταν αναλαμβάνουν οι φιλόδοξοι γιάπηδες της πολιτικής εξουσίας πολλά γλυστρίματα περιμένουν στις στροφές. Για παράδειγμα η «αλεπού της μέσης Ανατολής» απ’ το 1970 και μετά δεν ήταν ούτε άγγλος, ούτε αμερικάνος· ήταν ένας άνθρωπος που διατέλεσε και καγκεμπίτης και υπουργός εξωτερικών (πριν την εποχή Πούτιν) και, φυσικά, άτυπος σύμβουλος στη συνέχεια, μέχρι να πεθάνει (το 2015): ο Yevgeny Primakov. Απέναντι του ο θρυλικός Kissinger ή ο εξίσου θρυλικός Brzesinski ήταν απλά φαφλατάδες· που έγιναν διάσημοι όχι άδικα: επειδή ήταν καβάλα σε αεροπλανοφόρα.

Όμως αυτό που εμφανίζεται σαν πλεονέκτημα σε καιρούς ταραγμένους, δηλαδή η συσσώρευση εμπειρίας, μπορεί να γίνει σοβαρό μειονέκτημα σε δύο περιπτώσεις. Είτε όταν και αν υπάρξουν πραγματικές καινοτομίες στην πολιτική διεύθυνση (των καπιταλιστικών κοινωνιών) τις οποίες οι έμπειροι «αρτηριοσκληρωτικοί» δεν μπορούν να παρακολουθήσουν· είτε αν έχουν αμελήσει την καλλιέργεια ικανών διαδόχων.

Για παράδειγμα: ο ρώσος υπ.εξ. Sergei Lavrov είναι στο πόστο διαρκώς απ’ το 2004, ένα χρόνο παραπάνω απ’ την πρωθυπουργία της Angela Merkel. Κι αφού, νωρίτερα, είχε δουλέψει απ’ το 1972 που τέλειωσε τις σπουδές του, σε διάφορα πόστα διεθνών σχέσεων της ε.σ.σ.δ. (πρεσβείες, διεθνείς οργανισμούς, οηε, κλπ). Μπορείτε να σκεφτείτε ποιος αμερικάνος, άγγλος, γάλλος ή τι σημερινός υπουργός εξωτερικών μπορεί να την βγει, ένας μ’ έναν, σ’ έναν μηχανισμό και κυρίως στο «σώμα» του (τον Lavrov) που στα 68 του χρόνια έχει 44 χρόνια διαρκούς εμπειρίας «διεθνών σχέσεων» (με ότι αυτό συνεπάγεται με βάση αυτά που έχουν γίνει σ’ αυτά τα 44 χρόνια) σε όλον τον πλανήτη; Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρώσος υπ.εξ. θα νικήσει σ’ έναν ανοικτό πόλεμο τον όποιο αμερικάνο! Σημαίνει, εν έτει 2018, μόνον αυτό: ότι στα διπλωματικά «πεδία μάχης», ξέρει / καταλαβαίνει από πρώτο χέρι 100 όταν οι αντιπαλοί του λιγότερα από 10· κι αυτά απ’ την «συγκέντρωση πληροφοριών των υπηρεσιών»…

Για να ανακεφαλαιώσουμε: η «ποικιλία επιλογών» (όταν έρχεται η ώρα να ψηφίσει κανείς) έχει μεν μια σημασία, όχι όμως τόσο καθοριστική αν πρόκειται να «μετρηθεί ο βαθμός δημοκρατικότητας» του ενός ή του άλλου συστήματος. Το τίμημα της έκφρασης δομικών «αντιρρήσεων» είναι καλύτερος δείκτης· όμως κι εκεί, ενώ η στεγνή απαγόρευση εμφανίζεται (και είναι) «αντιδημοκρατική», η εξαφάνιση τέτοιων αντιρρήσεων κάτω από ένα βουνό σχεδιασμένου θορύβου, συκοφαντιών κ.λ.π., κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά – κι ας ονομάζεται «δημοκρατία».

Τελικά η «δημοκρατία» καθορίζεται – κι αυτό είναι το μοναδικό άξιο λόγου μέτρο – απ’ την ένταση του ανταγωνισμού της τάξης μας. Χωρίς αυτόν και χωρίς αυτήν (την ένταση) θα ήταν ολέθριο παραμύθι (για την σύγχρονη εργατική τάξη) να μπερδεύει τα διάφορα super market με την ζωή – της.

Η μόνη δημοκρατία που αξίζει το όνομά της είναι αντι-καπιταλιστική, αντι-κρατική· και εργατική. Αυτό δεν είναι σύνθημα· είναι απομάγευση όλων όσων εμφανίζονται με το ίδιο όνομα, και προσπαθούν να πουληθούν σαν «αυθεντικό είδος» δείχνοντας αλλού την «έλλειψή» του…

(φωτογραφία: δεξιά η παλιά καραβάνα, αριστέρα ο ανερχόμενος, σε φωτογραφία του 2003. Οι θρύλοι λένε ότι ο Primakov «είχε παίξει στα γόνατά του» όλη τη μέση Ανατολή, πέρα απ’ τις σχέσεις και τις γνώσεις του για τον υπόλοιπο κόσμο.

Η μέση Ανατολή παραμένει εδώ δίπλα: ένα καπιταλιστικό ναρκοπέδιο παγκόσμιας εμβέλειας, όπου ένας ψεκασμένος ήθελε να πουλήσει 300 (χιλιάδες) βλήματα, και ένας ογκόλιθος εκπροσωπεί τα εθνικά ιμπεριαλιστικά συνεταιριλίκια με το Τελ Αβίβ…

Ο καθένας με τον πόνο του.)

Τρίτη 20 Μάρτη. Άρχισε λοιπόν. (Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να χαρεί για καιρό την κατάληψη της Afrin!): χάρη στο ελληνικό σατανικό σχέδιο, το τουρκικό καθεστώς ξαναπερικυκλώνεται· ή, τέλος πάντων, μπορεί και να την πατήσει: Μεγάλες δυνάμεις που δεν είναι ακριβώς φιλικές προς το ελλαδιστάν (η Μέρκελ ήπιε το αίμα του λαού· στο κατάρ είναι μουσουλμάνοι άρα φαλλοκράτες· όσο για τον Πούτιν; προδότης!!) καλούνται να … απελευθερώσουν τους δύο έλληνες καραβανάδες!!!

Ο πλανήτης κρατάει την ανάσα του!! Και το ηλιακό σύστημα!!! Και ο γαλαξίας ολόκληρος!!!! Αν μπει στο ματς, δίπλα στον κυρ Ιβάν και ο κυρ Γιάνης (είναι στον πάγκο αυτή τη στιγμή…) το γήπεδο θα γύρει οριστικά…

Τρίτη 20 Μάρτη. Το ότι τα φασισταριά έχουν ξεσαλώσει, για «το όνομά της», είναι βολικό. Απειλούν, στέλνουν σφαίρες, κάνουν όλα όσα κωμικά απαιτεί ο καταμερισμός εργασίας του βαθέος κράτους.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι «ροζ» δεν είναι καθόλου «προδότες»!!! Αυτοί ήταν που «άνοιξαν το παιχνίδι» στο φασισταριό, και μάλιστα νωρίς… Ο κυρ Ιβάν ήταν ακόμα πολύτιμος φίλος τους όταν χρηματοδοτούσε το πρόσφατο συλλαλητήριο στη Σαλονίκη… Ο κοτζάμ πρωθυπουργός ψόφιος κοριός τον αρχιτραγότατο επισκέφτηκε πρώτο πρώτο (που ακούστηκε, ε; Πρωθυπουργός πάει στον αρχιτράγο, να του εξομολογηθεί για το «εθνικό θέμα»…) για να κουβεντιάσουν επί του ζητήματος… Μας ήταν πολύ ξεκάθαρο απ’ την αρχή πως όλη η ιστορία απ’ την μεριά και της Κουμουνδούρου, απέναντι στην κυβέρνηση Zaev, ήταν ένα χυδαίο blame game… Ο ογκόλιθος Nick the greek το μόνο που προσπαθεί να κάνει σαν υπ.εξ. είναι να το παίζει «αθώος» του αίματος της ελληνικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής…

Φυσικά ο συ.ριζ.α., σαν κόμμα, μπορεί να υποφέρει από μια ακόμα σχιζοφρένεια· με βάση τις ιστορικές γραφές του. Αλλά ήταν ο ψόφιος κοριός και όχι κάποιος Φαήλος ή κάποιος «παμμακεδόνας» που ξεκαθάρισε ότι η δημοκρατία της μακεδονίας πρέπει να αλλάξει το σύνταγμά της – αν θέλει να της κάνει το ελλαδιστάν την «τιμή» και την «χάρη» να καταδεχτεί να την θεωρήσει «μη επιθετική»… Και αυτή τη βίαιη, αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική «γραμμή» την μοίρασαν στα μήντια (όλα τα καθεστωτικά) τα non papers του Μαξίμου και του ελληνικού υπ.εξ. – και όχι τίποτα τελειωμένοι στρατόκαβλοι. (Αυτοί περιμένουν δίπλα).

Γι’ αυτό μιλάμε για «καταμερισμό εργασίας» μέσα στο βαθύ κράτος. Αν οι ροζ (για τους φαιούς δεν υπάρχει θέμα…) ήθελαν να τελειώσει αυτή η ιστορία με έντιμο και όχι ιμπεριαλιστικό τρόπο, θα το είχαν κάνει με τον ίδιο τρόπο που πέρασαν, π.χ., την επέκταση της φορολογικής ασυλίας στις μπίζνες των εφοπλιστών, το καλοκαίρι του ’15 (υπουργός Σταθάκης…), συν κάποιες δωροδοκίες: θα είχαν φέρει το θέμα λίγο πριν κλείσει για καλοκαίρι το κοινοβούλιο, χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, με μια συνεννοησούλα με κανά αντιπολιτευόμενο κόμμα, λίγο μετά που ο παοκ θα πανηγύριζε το πρωτάθλημα – πέρυσι!

(φωτογραφία: Μεγάλες στιγμές του ελληνικού κράτους / παρακράτους: Αριστέρα το μεγαλοστέλεχος, αν και υπάλληλος, δίνει λογαριασμό στο αφεντικό δεξιά για τα «βαφτίσια». Η θεία Λίτσα δεν είναι μεν στο κάδρο αυτοπροσώπως, είναι όμως σαν ιδέα. Και φυσικά εκστασιάστηκε όταν το είδε: Αυτός είναι αληθινός ηγέτης… είπε … Καταλαβαίνει τη θέση του!

Η γειτονιά έφαγε ένα απόγευμα να καταλάβει για ποιον μιλάει, αλλά μετά νύχτωσε – μαύρο σκοτάδι – και τα παράτησε… Αργότερα, μέσα στην άγρια νύχτα, ακούστηκαν τα βαριά βήματα του «παμμακεδονικού» περίπολου / αποσπάσματος: έψαχναν εκείνους που δεν είχαν καταλάβει ποιος είναι ο αληθινός ηγέτης… )