Δευτέρα 14 Μάη. Να που δεν είναι μόνο το Sarajevo που επιμένει ότι έχει αρχίσει (εδώ και κάτι χρόνια) ο 4ος και όχι ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος, θεωρώντας σαν τέτοιο (3ο) τον λεγόμενο «ψυχρό». Ένας πολύ γνωστός ιταλός συγγραφέας, ο Claudio Magris, συνεντευξιαζόμενος στην καθεστωτική «καθηκερινή» (χθεσινό φύλλο) λέει μεταξύ άλλων:
Εμείς τώρα ζούμε όχι τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως είχε πει ο Πάπας, αλλά τον Τέταρτο. Ο Τρίτος, ο λεγόμενος Ψυχρός Πόλεμος, που ήταν θερμότατος και τσουρούφλισε τόσους (45 εκατομμύρια νεκροί, κυρίως σε χώρες εκτός Ευρώπης), έλαβε χώρα από το 1945 ως το 1989 ή ίσως το 1991, και η Δύση νίκησε τον κομμουνισμό, τον σοβιετικό κόσμο, ας το πούμε όπως θέλουμε.
Σήμερα συμβαίνει ένας Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος· πόλεμος σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν ξέρουμε ποιος είναι ενάντια σε ποιον. Ο Άσαντ είναι σύμμαχος ή εχθρός της Δύσης; Η Σαουδική Αραβία είναι σύμμαχος της Αμερικής του Τραμπ, αλλά εκπαιδεύει τους τρομοκράτες του ISIS. Όλοι εναντίον όλων. Είναι τόσο πολλές οι αιτίες γι’ αυτήν την τρομερή, απάνθρωπη οπισθοδρόμηση, η οποία θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο τραγική για όλους εμάς…
Έχει τόση σημασία το «μέτρημα» των παγκόσμιων πολέμων; Κατ’ εμάς έχει και παραέχει. Γιατί αν γινόταν επί 45 χρόνια ένας παγκόσμιος πόλεμος στον οποίο τα πρωτοκοσμικά κράτη (με τους στρατούς τους, τους παρακρατικούς μηχανισμούς τους, τις μυστικές υπηρεσίες τους) έπαιξαν κεντρικότατο ρόλο και οι πρωτοκοσμικοί πληθυσμοί επιμένουν να τον αγνοούν (ο 3ος), τότε κάλιστα μπορεί να γίνει κι άλλος ένας, και πάλι να τον αγνοήσουν! Αρκεί να γίνεται μακρυά απ’ τον κώλο τους…
Δεν είναι, λοιπόν, το «μέτρημα» σαν αριθμοί, αλλά σαν σοβαρή ένδειξη της συνειδητοποίησης (ή όχι) της πραγματικότητας στον πλανήτη. Διαφορετικά είμαστε (ποιοτικά) λίγοι, ασήμαντοι, ευτελείς: τα αφεντικά εξασφαλίζουν μια κάποια «ειρήνη» στην αυλή μας (πάντα υπό αίρεση…) και μεις καθόμαστε φρόνιμοι… Τα αφήνουμε ήσυχα να κάνουν άμεσα ή έμμεσα τους πολέμους τους «κάπου πιο κει»…
(φωτογραφία: Όλα είναι έτοιμα λοιπόν… Για έναν συμβολισμό που σκοτώνει!)