Tag: εξωτερική πολιτική

Τρίτη 8 Αυγούστου. Μια που πλησίασε στη κουβέντα: σας παρακαλούμε να δώσετε οποιαδήποτε βοήθεια / εξήγηση γι’ αυτό το γεγονός: ότι ο ακροδεξιός Σαμαράς, πρώην καραμπίνα αποτυχημένος πολιτευτής και μετά πρώην πρωθυπουργός, με δυο λόγια “ο άνθρωπος που βγήκε απ’ τη ναφθαλίνη” του βαθέος κράτους για να παίξει τον ρόλο του στη α λα ελληνικά διαχείριση της κρίσης, επισκέφτηκε το Πεκίνο και έγινε δεκτός (στις 27 του περασμένου Ιούλη) με τιμές σχεδόν «αρχηγού κράτους»… Επαφές και συζητήσεις με τον κινέζο πρωθ. Li Keqiang, επίσημο δείπνο μετά των συζύγων…. Με ποια ιδιότητα ακριβώς; Το κινεζικό καθεστώς δεν χαλάει την ζαχαρένια του εύκολα, ούτε ο κινέζος πρωθ. τεμπελιάζει, οπότε για να δικαιολογήσει τον μισθό του φωτογραφίζεται τρώγοντας με έναν παλιόφιλο. Ας αφήσουμε την αυστηρή κινεζική εθιμοτυπία, αυτοκρατορικής προέλευσης…

Ρωτάμε λοιπόν, και κάθε λογική απάντησή σας κατ’ αρχήν δεκτή: ως τι πήγε ο απλός βουλευτής Σαμαράς στο Πεκίνο στα τέλη του προηγούμενου μήνα; Και γιατί κάποια απ’ τις ντόπιες βαθυκρατικές φράξιες πρόβαλε την επίσκεψη; Ήταν σε αποστολή; Ποιος του την ανέθεσε; Εντός συνόρων η παραγγελία; Εκτός; Για ποιους δουλεύει;

Βοηθείστε μας τους αόμματους….

(φωτογραφία: το ότι συναντήθηκαν για να παίξουν μπιρίμπα, ένα παιχνίδι που ο κινέζος πρωθ. έμαθε από έλληνες ναυτικούς, ρεμάλια (με την καλή έννοια), στη Σαγκάη, και το αγάπησε ιδιαίτερα, είναι μια κάποια εξήγηση… Δεν δικαιολογεί βέβαια την επισημότητα της συνάντησης και την επίδειξή της… Σε ποιούς απευθύνονταν αυτά τα χαϊλίκια;)

Δευτέρα 7 Αυγούστου. Όσο περνάνε οι μέρες αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο υπ.εξ. Nick the greek, εκπροσωπώντας επάξια τα διαχρονικά συμφέροντα του ελληνικού βαθέος κράτους, μαζί με τον «αδελφό» Αναστασιάδη, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του ελληνοκυπριακού βαθέος κράτους, βούλιαξαν συνειδητά και μεθοδικά τις τελευταίες «διαπραγματεύσεις για το κυπριακό». Αποδεικνύεται επίσης ότι την διαίωνιση της τριπλής στρατιωτικής κατοχής της κύπρου (ελληνικός, τουρκικός, αγγλικός στρατός) την συντηρεί η ελληνική πλευρά, σε συνεργασία προφανώς με την αγγλική.

Τα στοιχεία που βγαίνουν (όχι στην ελλάδα αλλά) στη νότια κύπρο είναι υπεραρκετά. Θα μεταφέρουμε εδώ, ενδεικτικά, τα αποσπάσματα «ανοικτής επιστολής» του Δ. Χριστόφια. Γιατί ειδικά αυτός; Επειδή είναι κι αυτός αρκετά βαθυκρατική περσόνα! Διετέλεσε πρόεδρος της (νότιας) κύπρου (απ’ το 2008 ως το 2013) και γ.γ. του ακελ· που αν δεν κάνουμε λάθος έχει «συντροφικές σχέσεις» με την Κουμουνδούρου. Ε, λοιπόν, ακόμα κι αυτός αναγκάζεται να παραδεχθεί μασημένα (μέσα στο μικρο-πολιτικό εσωτερικό παχνίδι των ελληνοκυπρίων, έρχονται και εκλογές…) τα εξής:

… Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία συνεχίζει να είναι αδιάλλακτη και προωθεί δικούς της στόχους στο Κυπριακό. Στο παιχνίδι, όμως, επίρριψης ευθυνών φαίνεται ότι ελίχτηκε καλύτερα από εμάς, κάλυψε τα νώτα της και όντως βρέθηκε βήματα μπροστά. Αυτό μαρτυρεί η δυσφορία των Ηνωμένων Εθνών, που είναι εμφανής και φαίνεται ότι δεν στρέφεται αποκλειστικά προς την τουρκική πλευρά ή δεν στρέφεται καν προς την τουρκική πλευρά, αλλά δαχτυλοδείχνει μάλλον τη δική μας πλευρά…

…

… Ο Τσαβούσογλου καλύφθηκε σύμφωνα με τα πρακτικά ακόμα και της δικής μας πλευράς, με τη θέση «ξέρει ο Γενικός Γραμματέας». Τι υπονοείται ότι ξέρει ο Γενικός Γραμματέας; Θα δώσω μιαν αυθαίρετη δική μου ερμηνεία. Πιστεύω ότι ο Τσαβούσογλου διαβεβαίωσε τον Γενικό Γραμματέα, ότι η Τουρκία δέχεται την ακύρωση των εγγυήσεων όπως τη γνωρίζαμε, καθώς και το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης. Ζήτησε 15 χρόνια ισχύος της παραμονής 650 Τούρκων στρατιωτών και 950 Ελλαδιτών, δηλαδή αυτά που προβλέπονται στη συνθήκη Συμμαχίας και αναθεώρηση – όχι ακύρωση – σε 15 χρόνια. Αυτό ηχεί απαράδεκτο στα αυτιά μας. Και είναι. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Δεν θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε αλλαγή ή διαφοροποίηση αυτής της θέσης της Τουρκίας, ώστε μετά από ένα χρονικό διάστημα, το οποίο θα εκαθορίζετο μέσα από τις συνομιλίες και με τη βοήθεια το Γενικού Γραμματέα, ακύρωση της παρουσίας των όποιων στρατευμάτων;

…

Σύμφωνα με δικές μου αξιόπιστες πηγές τόσο η Μογκερίνι, όσο και υψηλά ιστάμενοι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών, ένα σκαλί κάτω από τον Γενικό Γραμματέα, είναι χολωμένοι μαζί μας.

…

Ο πρώην γ.γ. παραδέχεται αυτό που θα έπρεπε να μείνει κρυφό. Ότι, δηλαδή, τουρκοκύπριοι και Άγκυρα συζητούν την αποστρατιωτικοποίηση, αλλά «όχι εδώ και τώρα» – αυτόν τον δήθεν αντιμιλιταρισμό που λάνσαρε από πέρυσι (παρουσιάζοντάς τον σαν τακτική την άνοιξη του 2016 στους άγγλους κατ’ αρχήν) ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. Και γιατί αυτή η τουρκική προσέγγιση θα έπρεπε να βαφτίζεται «αδιαλλαξία»; Μα για να δικαιώνεται η «εθνική γραμμή». Μόνο στο εσωτερικό του ελλαδιστάν και του ελληνοκυπριστάν… Κανείς άλλος δεν αγοράζει την “ελληνική πολιτική”.

Γκραν σουξέ, λοιπόν, για τον βαθυκρατικό άξονα Αθήνας – Λευκωσίας: όταν κρίνεται με βάση την «λύση του κυπριακού» βγαίνει σκάρτος, και έχει γίνει ρόμπα διεθνώς. Αλλά το μέτρο είναι λάθος! Η επιδίωξη είναι η διαιώνιση της διαίρεσης! Και η παραμονή τόσο του ελληνικού στρατού όσο και των αγγλικών βάσεων! Αν κριθεί με βάση αυτόν τον πραγματικό σκοπό, τότε «μεγάλη επιτυχία»!

Γερά!!!

Κυριακή 30 Ιούλη. Εκτός απ’ το εθνικά κακό υπάρχει και το εθνικά χειρότερο. Το πρώτο είναι να επιστρέψουν οι τουρκοκύπριοι την έρημη επί 43 χρόνια Αμμόχωστο («Βαρώσια») στους ελληνοκύπριους πρώην κατοίκους της κρατώντας οι ίδιοι την διοίκηση της περιοχής. Το χειρότερο είναι να την επιστρέψουν παραχωρώντας την διοίκηση στον οηε· κι αυτός να δεχθεί!

Η αφωνία ή/και διάφορα παραμιλητά των εκπροσώπων της «εθνικής γραμμής» εκτός από διασκεδαστική έχει και αποδεικτική ισχύ: όπως και σε άλλα «κεντρικά ζητήματα» η μόνη σχέση της με την σύγχρονη διεθνή (καπιταλιστική) πραγματικότητα είναι οι εκβιασμοί. Δεν είναι αμελητέα τακτική. Αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τους πραγματικούς συσχετισμούς δύναμης. Συνεπώς δουλεύει (ή μπορεί να δουλέψει) μόνο εκεί που υπάρχουν πραγματικά πιο αδύνατοι απ’ το ελλαδιστάν.

Υπάρχουν τέτοιοι στη γειτονιά; Χμμμμ… Μπορεί και όχι…

(Που εκείνα τα χρυσά ‘90s, ε; Τότε που είχε αναβιώσει, κι αυτό λεγόταν ανοικτά και επίσημα, το όνειρο για την «ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών»!…)

Σάββατο 29 Ιούλη. Είπαμε αυτή τη φορά να μην γράψουμε κάτι. Αλλά να μεταφέρουμε ένα χτεσινό «επώνυμο» άρθρο γνώμης απ’ την ελληνοκυπριακή καθεστωτική εφημερίδα «ο πολίτης», στην ηλεκτρονική της έκδοση. (Ο συγγραφέας λέγεται Κώστας Κωνσταντίνου, και είναι ελληνοκύπριος δημοσιογράφος).

Και γιατί να το κάνουμε αυτό; Για να πάρετε μια μικρή γεύση απ’ αυτά ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΕΔΩ! Είναι απαγορευμένα, γιατί όπως καταλαβαίνετε τα «εθνικά θέματα είναι ευαίσθητα». Γιατί η κάθε κυβέρνηση που υπηρετεί την εθνική γραμμή έχει απεριόριστη ασυλία: και τα μήντια το ίδιο αφεντικό με δαύτες τις κυβερνήσεις έχουν, το βαθύ στρατοαστυνομικό κράτος. Και στην τελική μπορεί ο κολοσσός υπ.εξ. να τραβήξει και καμιά μήνυση άμα θεωρηθεί ότι προσβάλεται (το έχει αυτό το χούι…) Όπως, για παράδειγμα, αν χαρακτηριστεί «φαιδρός»….

(Δεν συμφωνούμε με όλα όσα γράφονται πιο κάτω, ειδικά με την προεκλογική ερμηνεία. Ωστόσο έχουν την αξία τους…)

Τίτλος: Τελικά στριμώξαμε την Τουρκία ή μόνο την εκθέσαμε;

Κείμενο: Με τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων, αυτό σίγουρα δεν είναι το πιο σοβαρό. Μια επιγραμματική αναφορά όμως επιβάλλεται για να καταλάβουμε πώς αλλά και πόσο μπορεί να παίξει κανείς με τα γεγονότα για να θολώσει την κοινή γνώμη. Και είναι κρίσιμο κυρίως για τη συνέχεια.

Μιλάμε για τη θεαματική κωλοτούμπα του Προέδρου το βράδυ της Τετάρτης ως προς τη δημοσιοποίηση (δικών μας) πρακτικών του δείπνου στο Κραν Μοντανά. Σερβιρίστηκε ως «ανταπόκριση σε έκκληση του γ.γ. του ΟΗΕ». Ήταν άραγε;

Φυσικά και όχι. Καμία… έκκληση δεν υπήρξε. Τουναντίον, αυτό που έγινε ήταν μια υπόδειξη και μάλιστα αυστηρή, από τον αναπληρωτή εκπρόσωπο του κυρίου Γκουτέρες, ότι τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν πως οι διπλωματικές ανταλλαγές και συνομιλίες πρέπει να παραμένουν ιδιωτικές.

Ερωτηθείς, δε, για την πρόθεση της Λευκωσίας να δώσει στη δημοσιότητα τις (δικές της) καταγραφές διαλόγων στις συνομιλίες, ο εκπρόσωπος του Γκουτέρες απάντησε: «Από δικής μας πλευράς παίρνουμε τη διπλωματική διαδικασία πολύ σοβαρά». Και αυτό δεν ήταν έκκληση, ήταν μια αιχμή η οποία άλλαξε το μοτίβο του Προεδρικού από βρυχηθμό σε… εξαερισμό. Και συγχωρέστε με.

Σημειωτέον πως, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας η είδηση ήταν η κίνηση της άλλης πλευράς με τα χωριά των Μαρωνιτών, το Προεδρικό δεν ασχολήθηκε καν παρά μόνο στις 19:44 το βράδυ, όταν πλέον είχε λήξει το κρίσιμο για τη διάσωση της προεκλογικής εικόνας Αναστασιάδη θέατρο με τα πρακτικά – πάντα με την κωλοτούμπα.

Την επομένη έσκασε η άλλη ιστορία, με το άνοιγμα των Βαρωσίων. Η πολύ σοβαρότερη. Η κυβέρνηση συνέστησε… ενότητα και ψυχραιμία (!). Για να υπάρξει όμως ενότητα πρέπει να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Η τραγική κατάληξη στο Κραν Μοντανά δεν ήταν κάτι το ξαφνικό. Ήταν η προσπάθεια η οποία ξεκίνησε από το πρώτο Μοντ Πελεράν και η οποία είχε ως στόχο ένα και μοναδικό πράγμα: την αποφυγή της κατάληξης σε λύση πριν τις εκλογές, έτσι που το θέμα να προχωρήσει μεν αλλά να μετατεθεί για μετά και ο Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος είχε αρχίσει να μεταλλάσσεται σε φουστανελά, να επανεκλεγεί.

Αρχικά, τα όσα έκαναν φορτώνονταν στον Νίκο Κοτζιά ή καλύτερα εκείνος πρόθυμα τα αναλάμβανε, με τους δικούς μας να παίζουν τους ανήξερους και να μας λένε εδώ στα ΜΜΕ – off the record – ότι ο Πρόεδρος ήταν έξαλλος με τον ΥΠΕΞ της Ελλάδας! Αυτό έγινε και στη Γενεύη. Από εκεί και μετά, η ανάγκη Αναστασιάδη να περιμαζέψει τη φυλλορροούσα ακροδεξιά του κόμματός του και όχι μόνο, εν όψει προεδρικών, τον έκανε ακόμη πιο έντονο. Τόσο που νόμιζε κανείς ακούγοντάς τον ότι εμείς είχαμε το πάνω χέρι στο Κυπριακό.

Αυτό έγινε και στο Κραν Μοντανά, με πολλές άλλες παλινδρομήσεις και ανεξήγητους (πέραν του προεκλογικού λαϊκισμού) κομπασμούς να είχαν προηγηθεί. Ήταν σαφές πως ο Πρόεδρος συρόταν στις συνομιλίες και πως Αθήνα και Λευκωσία αναζητούσαν έναν τρόπο για να απεμπλακούν για ένα διάστημα, φορτώνοντας όμως την πλήρη ευθύνη στην Τουρκία.

Θεώρησαν ότι το κατάφεραν. Για αυτό και γύρισαν πίσω διαλαλώντας ότι εκθέσαμε την Τουρκία, όπως δήλωνε και στην Αθήνα με απίστευτη φαιδρότητα ο Κοτζιάς. Άφηναν δε, παράλληλα, να νοηθεί ότι οι συνομιλίες θα ξαναξεκινούσαν (όταν κανείς άλλος δεν βλέπει ούτε σήμερα πώς μπορεί να γίνει αυτό) και μάλιστα με αφετηρία τις δικές μας θέσεις, οι οποίες, σε ένα παράλληλο προεκλογικό σύμπαν είχαν δικαιωθεί, ακόμα και από τον γ.γ. του ΟΗΕ, όπως έλεγαν!

Κανείς δεν συμμεριζόταν όμως τη δική μας εκδοχή, διότι όπως διαφαίνεται τα πράγματα δεν έγιναν έτσι και η ανάγκη να… στριμώξουμε την Άγκυρα ώστε να γυρίσει πίσω οπλαρχηγός ο Αναστασιάδης και να επανεκλεγεί, υπερίσχυσε της όποιας θέλησής μας να πετύχουμε τη λύση.

Η δε Τουρκία, «εκτεθειμένη» μόνο εδώ και στα μυαλά και τον λαϊκισμό ορισμένων, όχι μόνο ανασυντάχθηκε και κατάφερε να κρύψει τις δικές της ευθύνες πίσω από τους δικούς μας χειρισμούς αλλά παράλληλα έβαλε μπρος το σχέδιο Β το οποίο μπορεί όχι μόνο να αλλάξει το Κυπριακό μια για πάντα αλλά και να το ενταφιάσει.

Η Λευκωσία, τώρα που οι κομπασμοί και οι λεονταρισμοί κόπηκαν απότομα και τα σχέδια απέτυχαν παταγωδώς, φαίνεται πως δεν ξέρει και πάλι πώς να αντιδράσει. Απλούστατα διότι δεν μπορεί να αντιδράσει. Να κάνει τι; Να πει στους Μαρωνίτες να μην πάνε; Γιατί να μην πάνε; Να αφήσουν τα χωριά τους εκεί, ενώ μπορούν στη χειρότερη περίπτωση να ζουν όπως οι άλλοι Μαρωνίτες, χωρίς λύση έστω, σε Κορμακίτη και Καρπάσια;

Να πει στους Βαρωσιώτες να μην πάνε στο Βαρώσι, όταν μάλιστα οι πληροφορίες λένε πως θα δοθεί συγκεκριμένος χρόνος για την αίτηση του καθενός για να του επιστραφεί το σπίτι του; Και να κάνουν τι; Να τα αφήσουν να εποικιστούν και αυτά και να χαθούν; Για ποιο λόγο; Για να μπορούν άραγε οι Νίκαροι, οι Κοτζιάδες και όσοι ακολουθήσουν να συνεχίσουν να τους εξαργυρώνουν σε εκλογές στο μέλλον με πολλές πατριωτικές φανφάρες;

Κι αν αύριο, λέω, εκτός από αυτά οι Τούρκοι ανοίξουν και πέντε χωριά στην Καρπασία; Τι θα κάνουν όλοι αυτοί τότε; Θα πουν και στους Καρπασίτες να μην πάνε; Γιατί; Θυμάται κανείς τη συμφωνία της Γ’ Βιέννης;

Αυτά και πολλά άλλα που θα έρθουν είναι τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησε για άλλη μια φορά η αντίληψη πολλών ανάμεσά μας, πολιτικών και πολιτών, ότι είμαστε τόσο έξυπνοι που μπορούμε να ξεγελάσουμε τους πάντες και να φτιάχνουμε κάθε φορά ένα νέο φοβερό σχέδιο.

Το ζήσαμε ξανά και ξανά. Και τόσες φορές φάγαμε τα μούτρα μας. Αλλά, δυστυχώς, δεν μάθαμε ποτέ κάτι. Και ούτε πρόκειται. Στο κάθε Βατερλώ, το δούλεμά μας πάει σύννεφο. Μέχρι να πάρουμε και τον επόμενο χαμπάρι. Και να έρθει ο άλλος και να μας γεμίσει τα μυαλά μας αέρα, έτσι που να νομίζουμε ότι είμαστε υπερδύναμη.

Κάνουν εκείνοι τις δουλειές τους μια χαρά, πάνε σπίτια τους και πληρώνουμε εμείς. Ξανά και ξανά. Αλλά, δυστυχώς, όσο το ανεχόμαστε και το χάφτουμε δεν μας αξίζει και τίποτα καλύτερο.

Υστερόγραφο ηλεκτρονικής έκδοσης: Μιλώντας για το τι χάφτουμε και πού μας οδηγεί αυτό, ο μεν ψευτοΝικόλας «ήρτεν πό’σσω του» σήμερα και ανακάλυψε… επικίνδυνες πρόνοιες στο ψήφισμα για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, ο δε Σιζόπουλος ζήτησε διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό! Ακόμα και μετά την αποκάλυψη του «νέου» Αναστασιάδη, αυτοί οι τύποι καταφέρνουν να ανεβάσουν τον βλακώδη, τον ανεύθυνο αλλά και κυρίως τον αδίστακτο και χάριν προσωπικής ατζέντας λαϊκισμό σε πρωτόγνωρα ύψη.

Πώς; Είπατε τίποτα;

Μείνετε σ’ επαφή. Υπάρχουν Βατερλώ δραματικά και άλλα που βγάζουν γέλιο. Όλα όμως έχουν πολιτική σημασία!

Παρασκευή 28 Ιούλη. Παράπονο δεν θα πρέπει να έχετε απ’ την ασταμάτητη μηχανή και απ’ το Sarajevo. Σας έχουμε ενημερώσει ότι η Άγκυρα έχει αποκτήσει μεγάλα περιθώρια κινήσεων και σταθεροποίησης ενός «πολιτικού / ηθικού πλεονεκτήματος» σε ότι αφορά την κατάσταση στην κύπρο – κι αυτό χάρη στην ελληνική εθνικιστική / φιλοαγγλική γραμμή. Ξέρετε, υποθέτουμε, την εκτίμησή μας, ότι είναι σε θέση να αρχίσει την αποχώρηση μέρους του στρατού της απ’ τον βορρά· κι ας κάθονται έλληνες και ελληνοκύπριοι να βρίζουν τον οηε και να απειλούν.

Ε, λοιπόν, φαίνεται ότι ένα πρώτο διακριτικό βήμα αποσύρσης του τουρκικού στρατού ξεκίνησε! Οι τούρκοι στρατιώτες αποχωρούν από τρία μαρωνίτικα (χριστιανικά) χωριά και, σε συνεννόηση με την μαρωνίτικη κοινότητα, οι παλιοί κάτοικοι θα επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι αφρούς βγάζει το ελληνοκυπριακό καθεστώς. «Είναι σατανικό σχέδιο» λέει, «για να διαιωνιστεί το απαράδεκτο καθεστώς της κατοχής». Α, μπα; Αλήθεια; Δηλαδή η «περήφανη διαπραγμάτευση» του ελληνικού και ελληνοκυπριακού εθνοφασισμού τι διαιωνίζει εδώ και δεκαετίες; Το νόμο της επιτάχυνσης της βαρύτητας;

Εκεί που πραγματικά όμως έχουν φάει τις γραβάτες και τα παπούτσια τους οι έλληνες και ελληνοκύπριοι φασίστες, ξεκινώντας απ’ το σύνολο της ελληνικής πολιτικής σκηνής (και τους φαιορόζ) και φτάνοντας μέχρι τους πιο τελειωμένους ελληνοκύπριους παπάδες και το κοπάδι τους, είναι οι φήμες, που δείχνουν αρκετά πιθανές, ότι η Άγκυρα και οι τουρκοκύπριοι θα ανοίξουν την Αμμόχωστο, επιτρέποτας στους ελληνοκύπριους να γυρίσουν στην πόλη!

Αν συμβεί αυτό, υποθέτουμε καταλαβαίνετε, οι ελληνοφασιστικοί αφροί θα σκεπάσουν όλη την ανατολική Μεσόγειο – κι ούτε τρυπάνια θα μπορούν να δουλέψουν, ούτε τράτες! Ήδη, χεσμένοι μέχρι τις ρίζες των μαλλιών τους με μια τέτοια πιθανή εξέλιξη, οι ελληνοφασίστες ψάχνουν τρόπο να κάνουν το άσπρο μαύρο. Ο ελληνοκύπριος υπ.εξ. Κασουλίδης (είναι άραγε καλύτερος απ’ τον Nick the greek;) δήλωσε κιόλας ότι η κυβέρνηση του ψάχνει νομικά τερτίπια για να υποστηρίξει ότι αν η Άγκυρα επιστρέψει την Αμμόχωστο και την γύρω περιοχή στους ελληνοκύπριους κατοίκους της, αυτό θα σημαίνει επέκταση της κατοχής! Προφανώς αυτό που θα επιχειρήσουν οι ελληνοφασίστες θα είναι ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ τους παλιούς κατοίκους της Αμμοχώστου να γυρίσουν στα σπίτια τους, κατηγορώντας τους ότι έτσι θα «νομιμοποιήσουν» τους τουρκοκύπριους και την Άγκυρα!

Λαμπρά! Μόνο που αυτά, εκτός απ’ το ότι μυρίζουν σκατίλα, είναι καταγέλαστα διεθνώς!!!

Σε κάθε περίπτωση έπεται συνέχεια.

Παρασκευή 28 Ιούλη. Μπορεί το ισραηλινό, το ελληνοκυπριακό και το ελληνικό βαθύ κράτος να μην βρήκαν τρόπο να αντιμετωπίσουν αυτόν τον πανάθλιο οηε, όμως συντονίζονται στο να αντιμετωπίσουν τον «σατανά»: το τουρκικό καθεστώς.

Απαντώντας στον Ερντογάν που είχε δηλώσει ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές αρβύλες στο τζαμί του αλ-Ακσά είναι προσβολή (δημόσιες σχέσεις κάνει κι αυτός, τι άλλο;) η ισραηλινή κυβέρνηση απάντησε με το γνωστό παλιό ανέκδοτο: «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους». Εν προκειμένω το Τελ Αβίβ κατηγόρησε την Άγκυρα ότι έχει κάνει κατοχή στη βόρεια κύπρο, και ότι «βασανίζει τους κούρδους». Για να τελειώσει τις πύρηνες κατάρες της με την επιβεβαίωση ότι «δεν υπάρχει πουθενά αληθινή δημοκρατία όπως στο ισραήλ». Το «πουθενά» αφορούσε την ευρύτερη μέση Ανατολή, και προφανώς άφηνε εκτός δημοκρατικού συναγωνισμού φίλους του ισραηλινού μιλιταριστικού καθεστώτος όπως ο χουντικός Σίσι ή/και οι κοκάκηδες πρίγκηπες του Ριάντ.

Είμαστε σίγουροι ότι τόσο οι ψεκασμένοι έλληνες υπ.αμ. και υπ.εξ. όσο και το σύνολο του ελληνικού καθεστώτος έχει χαρεί με αυτήν την επίδειξη φιλίας. Άλλωστε μόλις πριν λίγες ημέρες ο φίλος του (το ισραήλ δηλαδή) πυροβολούσε και σκότωνε παλαιστίνιους διαδηλωτές γύρω απ’ το αλ-Ακσά. Τι πιο δημοκρατικό απ’ αυτό;

Πως και δεν έκανε καμιά δήλωση και επ’ αυτού ο πολυχρονεμένος εξοχότατος, για τα «χαρούμενα πρόσωπα» των δολοφονημένων παλαιστινίων; Κάποιος πρέπει να τον συμβουλέψει… Μην το ξεχάσει: στην επόμενη συνέντευξή του, για την «εξωτερική πολιτική» του…

Τρίτη 25 Ιούλη. Επιμένει ο Έσπεν Άιντε ότι η Άγκυρα κουβέντιαζε προοπτικά την αποχώρηση του στρατού της και την αντικατάσταση του συστήματος εγγυήσεων του ’63 στον τελευταίο «γύρο διαπραγματεύσεων» στο Κραν Μοντάνα…. εκνευρίζοντας τον έναν μετά τον άλλο τους περήφανους εκπροσώπους της ελληνικής εθνικής γραμμής. Η πιο πρόσφατη αναφορά του έγινε χτες… απ’ την Λευκωσία, μετά την συνάντησή του με τον Αναστασιάδη.

Ο οποίος θύμωσε τόσο ώστε μέσω του κυβ. Εκπροσώπου Χριστοδουλίδη απαίτησε απ’ τον ειδικό μεσολαβητή του οηε «να βγάλει τον σκασμό». Δεν το είπε έτσι. Το είπε πιο ευγενικά. Το σχετικό απόσπασμα απ’ το ρεπορτάζ του ρ.ι.κ. είναι αυτό:

«Αν συνεχιστούν αυτές οι αναφορές, δεν θα υπάρχει άλλη επιλογή από το να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του Κραν Μοντανά» ανέφερε ο κ. Χριστοδουλίδης. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όπως είπε, προέβη σε αυστηρό διάβημα προς τον κ. Άιντε γι’ αυτές του τις αναφορές και μάλιστα κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχαν στο Προεδρικό μέσα από τις πολλές ερωτήσεις και τις πολλές απαντήσεις, επιβεβαιώθηκε ότι ο λόγος αποτυχίας του Κραν Μοντανά ήταν η εμμονή της Τουρκίας για συνέχιση εγγυητικών δικαιωμάτων.

Φυσικά αυτό το τελευταίο είναι το ελληνικό άλλοθι. Αφού, λοιπόν, είναι τόσο σίγουρη η Λευκωσία, γιατί απειλεί ότι “θα αναγκαστεί να βγάλει πρακτικά στη φόρα” ΑΝ Ο ΑΙΝΤΕ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ; Γιατί δεν τα δημοσιοποιεί τώρα;

Προσέξτε όμως πως, πάνω στη βιασύνη, μπορεί να ξεφύγει ακόμα και από ελληνοκύπριους καθεστωτικούς η επιβεβαίωση στο Άιντε. Συμφωνα με χτεσινό ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης της καθεστωτικής “καθημερινής” (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας):

… Ο κ. Χριστοδουλίδης ανέφερε, τέλος, ότι «όταν ο γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών, μετά από συζήτηση τεσσάρων και πλέον ωρών, άρχισε να καταγράφει τη στρατηγική συμφωνία που όλοι ευελπιστούσαν να πετύχουν στην Ελβετία, μετά από την πρώτη αναφορά σε σχέση με τον τερματισμό της συνθήκης εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων, υπήρξε αντίδραση από τον κ. Τσαβούσογλου. Και ήταν πολλοί στο δείπνο, οι οποίοι άκουσαν την αντίδραση του κ. Τσαβούσογλου, ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί από την πρώτη μέρα»….

Αυτό λέει και ο Άιντε!!! Ακριβώς αυτό: ότι η Άγκυρα ήθελε «βάθος χρόνου»! Κι αυτό είναι που εκνευρίζει αφάνταστα τους διαχειριστές της «εθνικής γραμμής». Αν και δεν περιμένουμε να τους ρωτήσει κανείς στα ίσια, δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί τους χαλάει μια συμφωνία αποστρατιωτικοποίησης της κύπρου μέσα σε, π.χ., δέκα χρόνια!

Ούτε βέβαια μπορούν να αφήσουν την ελάχιστη υποψία ότι δουλεύουν ΚΑΙ για τους άγγλους και τις βάσεις τους στην κύπρο!!!