Tag: γερμανία

Οι πρόθυμοι: next generation?

Δευτέρα 21 Γενάρη. Ψάχνοντας να βρει συμμάχους για τον έλεγχο της μέσης Ανατολής ο απ’ το ψοφιοκουναβιστάν ορμώμενος Pompeo έχει σχεδιάσει μια «σύνοδο» για τις 13 και 14 Φλεβάρη – στην πολωνία. Ναι, η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση είναι πιστός σύμμαχος, και εμφανίζεται σαν συνδιοργανωτής της «συνόδου», που, κατά τις επίσημες εξηγήσεις θα εστιάζει στην σταθερότητα και στην ειρήνη, στην ελευθερία και στην ασφάλεια της περιοχής, στον εξτρεμισμό και στον πυραυλικό αφοπλισμό… Για να το πούμε απλά: θα εστιάζει στην αντιμετώπιση της Τεχεράνης (και, παρεπιπτόντως, του άλλου «ταραξία», της Μόσχας).

Είναι φανερό ότι η πρόσκληση πρόθυμων ευρωπαϊκών πολιτικών βιτρινών (που δεν είναι, δα, και οι «ειδικοί» για τη μέση Ανατολή) είναι επανάληψη της τακτικής Bush Β και Rumsfeld το 2003, παραμονές της εισβολής στο ιράκ: να ανανεωθεί το κομμάτιασμα του project europe, μεταξύ «παλιάς» (και παρακμιακής) ευρώπης, ήτοι γερμανίας, γαλλίας και άλλων που τότε δεν ήθελαν εισβολή στο ιράκ και τώρα δεν θέλουν καθόλου καυγάδες με το ιράν – και «νέας» (και ανθηρής) που είναι τα κράτη του πρώην «ανατολικού μπλοκ».

Ελλείψει «κοινής εξωτερικής πολιτικής» οι ευρωπαϊστές το βλέπουν το έργο. Η κυρά Federica Mogherini, που έχει αυτή την καλοπληρωμένη μεν αλλά και γελοία δουλειά του «επίτροπου εξωτερικής πολιτικής της ε.ε.», δήλωσε ήδη ότι έχει άλλες δουλειές και δεν θα πάει στη σύνοδο. Θα πάνε, όμως, υπουργοί από «πρόθυμα» ευρω-καθεστώτα. Υποθέτουμε τα βαλτικά έχουν πιάσει ήδη θέση.

Είναι η αμερικανική ρελάνς στην άρνηση γερμανίας, γαλλίας και αγγλίας να συμφωνήσουν με την εγκατάλειψη της συμφωνίας 5+1 για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Υπάρχει τρόπος το Βερολίνο ή/και το Παρίσι να δεσμεύσουν τους «πρόθυμους» κάνοντάς τους λιγότερο τέτοιους;

Δύσκολο μοιάζει.

Μεσαίου – αλλά διαλυτικού – βεληνεκούς

Δευτέρα 21 Γενάρη. Δεν είναι μόνο η πιο πάνω επίθεση της Ουάσιγκτον στο project europe. Υπάρχει και μία χειρότερη – η διάλυση της συνθήκης για τους μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους, γνωστή σαν INF. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει δώσει «διορία» στη Μόσχα ως τις 2 Φλεβάρη, να σταματήσει όλα τα σχετικά της προγράμματα, αλλιώς… Αλλιώς θα φέρει τους δικούς του πυραύλους σε ευρωπαϊκό έδαφος. Κι αυτή τη φορά δεν θα επιχειρήσει να τους εγκαταστήσει στο (δυτικό)γερμανικό έδαφος, όπως την δεκαετία του ’80. Θα τους πάει στο πολωνικό, και σ’ άλλους (αν βρεθούν) πρόθυμους. Πού θα αρχίσουν να σημαδεύουν, σαν αντίποινα, οι ρωσικοί πύραυλοι; Όχι την φίλη γερμανία… Οπωσδήποτε όμως τους «πρόθυμους». Συνεπώς το project europe θα ζοριστεί σε βαθμό φυγοκέντρισης…

Το γεγονός ότι ακόμα και στην παρακμή του ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βρίσκει πρόθυμους συμμάχους στην ευρώπη, απ’ το ελλαδιστάν ως την πολωνία και τα βαλτικά κράτη, δείχνει πολλά γι’ αυτούς ακριβώς τους συμμάχους. Επιπλέον δείχνει το γιατί το να εννοείται σήμερα το νατο σαν εκείνο που ήταν στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου είναι από πολιτική μυωπία έως ανοησία: ουσιαστικά πρόκειται για μια συμμαχία υπό διάλυση, και σίγουρα δεν έχει σχέση με τους πραγματικούς συσχετισμούς του εξελισσόμενου 4ου παγκόσμιου. Η Ουάσιγκτον ξαναφτιάχνει τις στρατιωτικές συμμαχίες της (ή αυτό προσπαθεί να κάνει) – δεν κάθεται πάνω σ’ εκείνες που είχε πριν από 40 χρόνια.

Για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό το νατο είναι μόνο το κέλυφος της συστράτευσής του με τον αμερικανικό. Μπορεί κανείς να «κτυπάει» το καύκαλο· αλλά ο βασικός πυρήνας των στοχεύσεων και των συμμαχιών μένει μέσα προστατευμένος και ανενόχλητος…

Κάπως έτσι τόσο η ελληνική στρατιωτική συμμαχία με την αιγυπτιακή χούντα όσο και με το ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς έχουν περάσει απαρατήρητες…

Είναι “εκτός νατο”, άρα επιτρέπονται… E;

Συμμαχικοί κυνόδοντες

Δευτέρα 14 Γενάρη. Η άποψη του Tucker Carlson για τον κόσμο δεν είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Μπορεί να συμπυκνωθεί σε τέσσερεις λέξεις: Οι ξένοι απειλούν την Αμερική. Αυτό είναι που χρειάζεται για να έχεις υψηλή τηλεθέαση.

Το show του στο δεξιό Fox News είναι απ’ τα πιο πετυχημένα πολιτικά show στην αμερικανική καλωδιακή τηλεόραση. Το φερέφωνο των αμερικάνων νεοναζί, η Daily Stormer, τον έχει περιγράψει σαν «τον μεγαλύτερο σύμμαχό μας». Ο πιο φημισμένος θεατής του είναι ο Donald Trump.

Στα τέλη του Νοέμβρη, το “Tucker Carlson Tonight” ξαναέπιασε το θέμα της μετανάστευσης και, όχι για πρώτη φορά, της γερμανίας. Στο show ο τίτλος «μαθήματα απ’ τη γερμανία» εμφανιζόταν με μεγάλα κόκκινα γράμματα δίπλα σε μια βλοσυρή φωτογραφία της γερμανίδας καγκελαρίου Angela Merkel, με το πρόσωπό της να περιβάλλεται από μια ρωσική και μια τουρκική σημαία.

Ο Carlson είχε μαζί του έναν σπέσιαλ καλεσμένο απ’ το Βερολίνο, έναν άντρα με κοντά μαλλιά με τζελ, που καθόταν με φόντο την πύλη του Βραδεμβούργου, με σακάκι αλλά χωρίς γραβάτα: τον πρεσβευτή των ηπα Richard Grenell. Ο 52χρονος είναι ο άνθρωπος του Trump στην γερμανική πρωτεύουσα απ’ τον περασμένο Μάη…

Αυτή ήταν η δηλητηριώδης εισαγωγή του καθεστωτικού γερμανικού der spiegel στην on line έκδοσή του, στις 11 Γενάρη, κάτω απ’ τον τίτλο: «ο πρεσβευτής του Trump έχει βρει ελάχιστους φίλους στη γερμανία». Μπορείτε να φανταστείτε την συνέχεια του άρθρου…

Είναι αλήθεια. Ο Grenell δεν έχει πάει για φιλίες εκεί. Είναι η «προκεχωρημένη θέση» (διπλωματική) της επίθεσης της Ουάσιγκτον στην ε.ε., στην ευρωζώνη… και ειδικά στο Βερολίνο. Είναι εκεί επειδή θα ήταν άκομψο να διακοπούν οι διπλωματικές σχέσεις από τώρα… Είναι εκεί για να παρακολουθεί – και να απειλεί – από κοντά.

Όπως έκανε χτες, με γράμμα του στην καθεστωτική Bild. …Όπως ξέρετε οι ηπα είναι έντονα αντίθετες με τον Nord Stream 2…. Συνεχίζουμε να υποδεικνύουμε ότι οι εταιρείες που σχετίζονται με τον τομέα αγωγών εξαγωγής ρωσικής ενέργειας εμπλέκονται σε δραστηριότητες που διατρέχουν τον κίνδυνο σοβαρών κυρώσεων…

Είναι αυτό απειλή; Όχι – είναι «προειδοποίηση». Λίγο πριν τα περασμένα χριστούγεννα 40 αμερικάνοι γερουσιαστές (απ’ τους 100), διακομματικά, κατέθεσαν προς ψήφιση ένα νόμο που ζητάει απ’ το ψόφιο κουνάβι να προσπαθήσει να σταματήσει την κατασκευή του Nord Stream 2. Ο νόμος είχε περάσει στις αρχές του μήνα απ’ την βουλή των αντιπροσώπων. Που σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα, μιας και ο Nord Stream 2 προχωράει προς τα τελειώματα) θα πέσουν οι κεραυνοί, οι ποινές και οι τιμωρίες στις ευρωπαϊκές (και όχι μόνο γερμανικές) που έχουν συνεταιριστεί με την gazprom στην κατασκευή και στην εκμετάλλευση του αγωγού.

Η διακομματική συμφωνία είναι ασφαλής υπόδειξη ότι δεν πρόκειται για καπρίτσια του ψόφιου κουναβιού. Πρόκειται για εθνική πολιτική των ηπα. Η οποία, και σ’ αυτόν τον τομέα (της ενεργειακής εξάρτησης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού από πηγές άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενες απ’ τις ηπα) περιλαμβάνει και άλλα. Όπως, για παράδειγμα, τις ελληνικές φαντασιώσεις για γκάζια και east med, ή τις όχι φαντασιώσεις για ελληνόκτητα γκαζάδικα και την Αλεξανδρούπολη ως κέντρο αποσυμπίεσης και διανομής «εγκεκριμένου» απ’ την Ουάσιγκτον υγροποιημένου αερίου.

Το αμερικανικό βαθύ κράτος ετοιμάζεται λοιπόν να βομβαρδίσει γερμανικές, αυστριακές, ολλανδικές και γαλλικές εταιρείες (με κυρώσεις, προς το παρόν…)· να οξύνει, δηλαδή, τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ πρώην συμμάχων. Εννοείται πως η ευλογία της Ουάσιγκτον προς την Αθήνα για να παριστάνει αυτή η τελευταία «τον πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή» (κούνια που την κούναγε!) δεν επιτρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην απάντηση του Gerhard Schroeder στις απειλές του Grenell (πρώην καγκελάριος, ντάξει;) ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε μεταχείριση κατεχόμενης χώρας… Ή στην ακόμα πιο θυμωμένη απάντηση του σοσιαλδημοκράτη Martin Schulz ότι ο αμερικάνος πρεσβευτής μοιάζει με ακροδεξιό αποικιοκράτη αξιωματικό.

Είπαμε. Οι έλληνες είναι «αντι-ντόιτς»…

Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας 1

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Το ισραήλ ζήτησε απ’ την γερμανίδα πρωθυπουργό Angela Merkel να σταματήσει να χρηματοδοτεί το Εβραϊκό Μουσείο στο Βερολίνο, μεταξύ άλλων οργανισμών, έγραψε την Τρίτη η γερμανική εφημερίδα Tageszeitung.

Ο λόγος πίσω απ’ αυτή την απαίτηση ήταν η έκθεση του μουσείου για την Ιερουσαλήμ που «παρουσιάζει μια Μουσουλμανική – Παλαιστινιακή εννόηση της πόλης» ανέφερε το ρεπορτάζ.

Στην επιστολή, που στάλθηκε κατευθείαν στο γραφείο της πρωθυπουργού και όχι μέσω της ισραηλινής πρεσβείας, ζητιέται απ’ την Merkel να σταματήσει την χρηματοδότηση και σε άλλους οργανισμούς για τους οποίους υπάρχει ο ισχυρισμός ότι είναι αντι-ισραηλινοί.

Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, χριστιανικές οργανώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, και το ισραηλινό site +972, που δέχεται χρηματοδότηση απ’ το ίδρυμα Heinrich Boll.

Αν και η Tagezzeitung δεν παρέθεσε καθαρές αποδείξεις ότι η επιστολή στάλθηκε από ισραηλινούς αξιωματούχους, η γερμανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν συζητήσεις μεταξύ των δύο κρατών για την χρηματοδότηση συγκεκριμένων οργανισμών, σε σχέση με την γραμμή του πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu.

Σε απάντηση που δόθηκε στην ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth την Κυριακή, το γραφείο του πρωθυπουργού δεν αρνήθηκε την απαίτηση. «Ο Πρωθυπουργός έθεσε το ζήτημα της διακοπής χρηματοδότησης Παλαιστινιακών και Ισραηλινών ομάδων και μη κυβερνητικών οργανώσεων που κατηγορούν τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις σαν εγκληματίες πολέμου, υποστηρίζουν την Παλαιστινιακή τρομοκρατία και κάνουν εκκλήσεις για μπουκοτάζ του κράτους του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα συνεχίσει να πολεμά αυτές τις οργανώσεις» έγραφε η απάντηση.

Αυτά έγραφε η ισραηλινή καθεστωτική Ha’aretz την Κυριακή 9 Δεκέμβρη του 2018.

Το “σκάνδαλο του Βερολίνου”

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Πριν προχωρήσουμε: το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου θεωρείται απ’ τα κορυφαία ιδρύματα στον κόσμο σε ότι αφορά τόσο την εβραϊκή ιστορία αιώνων, όσο και ειδικά την ιστορία των εβραίων στη γερμανία. Το «τελευταίο σκάνδαλό» του είναι παλιό – φαίνεται όμως ότι το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ πλησιάζει στο σημείο βρασμού του ρατσισμού του, όπου δεν αντέχει ούτε μισή κουβέντα εναντίον του από οπουδήποτε και οποιονδήποτε· και με περισσευάμενη κρατική λύσσα προσπαθεί να απαγορεύει και να εξαφανίσει τα πάντα.

Το «σκάνδαλο» εν προκειμένω είναι η έκθεση Καλωσήρθατε στην Ιερουσαλήμ, που παρουσιάζει την διαχρονική ιστορία της πόλης σαν σημείο διασταύρωσης, συνάντησης ή/και εντάσεων μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών ανά τους αιώνες. Η έκθεση έχει ξεκινήσει τον περασμένο Απρίλη (βρισκόμαστε στον Δεκέμβρη…). Περιλαμβάνει αντικείμενα, εγκαταστάσεις, και προβολές. Το «κέντρο» της έκθεσης είναι ένα δωμάτιο που ονομάζεται «η Ιερή Πόλη», όπου υπάρχει μια μεγάλου μεγέθους μακέτα της Ιερουσαλήμ του 19ου αιώνα, σε κομμάτια, που έγινε απ’ τον γερμανό αρχιτέκτονα Conrad Schick, με το τζαμί του al-Aqsa στο κέντρο της αναπαράστασης. Η εκκλησία της γέννησης και το δυτικό τείχος βρίσκονται επίσης σε άλλο κομμάτι της μακέτας…

Ποιο είναι το “αντι-ισραηλινό σκάνδαλο”; Ότι στη μακέτα φαίνεται πως το al-Aqsa υπερέχει των άλλων δύο μνημείων… Λογικό αν θυμηθεί κανείς ότι η Ιερουσαλήμ τον 19ο αιώνα (και πολλούς αιώνες πριν) ήταν μια πόλη υπό μουσουλμανική διοίκηση και κοινωνική πλειοψηφία. Ανήκε στην οθωμανική αυτοκρατορία. Και πριν, από τότε που την απελευθέρωσε ο Σαλαχαντίν απ’ τους σταυροφόρους, ήταν υπό μουσουλμανική διοίκηση. Κι ακόμα πιο πριν, απ’ τα χρόνια των αραβικών χαλιφάτων, απ’ το 638 μ.χ….

(φωτογραφία κάτω: Η μακέτα που τρομοκράτησε την ιστορική διαστρέβλωση που πουλάει το Τελ Αβίβ. Μα ήταν τόσο μεγάλο το al Aqsa;)

Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας 2

Παρασκευή 28 Δεκέμβρη. Γίνονται όλο και περισσότεροι /ες οι εβραίοι / οι εβραίες που συλλαμβάνονται απ’ την αστυνομία σκέψης του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ με την κατηγορία του «negative attitude» εναντίον του. Και δεν υπάρχει φραγμός στην παρανοϊκή χρήση μιας παρανοϊκής κατασκευής, της κατηγορίας «αντισημίτης» εναντίον οποιουδήποτε κάνει κριτική στο φασιστικό ισραηλινό κράτος ή/και συμπαραστέκεται στον αντικατοχικό, αντιαπαρτχάιντ αγώνα των παλαιστινίων. Το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου, ή το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου (Berlinale), δεν είναι βέβαια ούτε «φιλοναζί», ούτε «αντισημίτες»!

Τι είναι αυτό που τρομάζει το φασιστικό Τελ Αβίβ στην έκθεση «Καλωσήρθατε στην Ιερουσαλήμ» μετά από 8 μήνες εντυπωσιακά πετυχημένης πορείας; Το γεγονός ότι έχει γίνει έκφραση, μεταξύ των εβραίων της γερμανίας και όχι μόνο, της εβραϊκής ταυτότητας (και της εβραϊκής ιστορίας) που δεν θέλει να είναι περιοριστικά ισραηλινή· δεν θέλει να ταυτίζεται με το ισραηλινό κράτος. Ή και, ακόμα, είναι εχθρική προς αυτό.

Αυτή η διάκριση, άλλο εβραίος και άλλο ισραηλινό κράτος (τόσο απλή και λογική για οποιονδήποτε στον κόσμο) είναι που βραχυκυκλώνει την απάνθρωπη, φασιστική ρητορική του Τελ Αβίβ. Ένα απ’ τα πάγια χαρακτηριστικά του φασισμού ήταν πάντα η φυλετική γενίκευση. Αυτήν επιχειρεί να επιβάλλει το αποικιακό ισραηλινό κράτος και οι δεξιοί (ή και φασίστες) συμμαχοί του στον πρώτο κόσμο, προσπαθώντας να πείσει πως «ταυτίζεται» με κάθε τι εβραϊκό στον κόσμο. Αλλά όχι, δεν του βγαίνει. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Εκτός απ’ τους πραγματικούς φασίστες (φανερούς ή κρυφούς…) κανένας άλλος (εβραίος, χριστιανός, μουσουλμάνος, άθεος, αγνωστικιστής ή οτιδήποτε άλλο) δεν τρώει αυτήν την γενίκευση και αυτήν την ταύτιση.

Όπως παρατήρησε η Tamar Zandberg, επικεφαλής του αριστερού κόμματος Meretz στην ισραηλινή βουλή: Είναι πλέον η ισραηλινή κυβέρνηση – και όχι οι υποστηρικτές του BDS, ούτε οι νεοναζί οργανώσεις – αυτή που καλεί σε μπουκοτάζ ενός σημαντικού εβραϊκού θεσμού.

Θα το λέγαμε ακόμα πιο καθαρά: είναι ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο μιλιταρισμός του ισραηλινού κράτους που αποδεικνύει όλο και πιο καθαρά πόσο αντισημιτικός, αντιεβραϊκός είναι – πέρα απ’ τα υπόλοιπα.

(φωτογραφία: εξωτερικό, νυχτερινό πλάνο του Εβραϊκού Μουσείου στο Βερολίνο)

Όχι παιχνίδια με σπίρτα δίπλα στο γκάζι!

Κυριακή 16 Δεκέμβρη. Κι όμως. Αυτή η συμβουλή δεν ισχύει για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

Πριν 5 μέρες, την περασμένη Τρίτη (11 Δεκέμβρη) η αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων ψήφισε με απόλυτη ομοφωνία και δια βοής (αυτό κι αν είναι εθνική ενότητα!) τον νόμο 1035, με τίτλο «έκφραση αντίθεσης στην ολοκλήρωση του Nord Stream 2, και για άλλους σκοπούς». Ο (άλλες εποχές θα ονομαζόταν «αποικιακός») νόμος δίνει στον οποιοδήποτε αμερικάνο πρόεδρο (το ψόφιο κουνάβι ή όποιον το διαδεχτεί) το δικαίωμα να επιβάλει ποινές, κυρώσεις, ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή εταιρεία συμμετέχει στην κατασκευή του Nord Stream 2…

Το ότι τα ελληνικά καθεστωτικά φανερά ή κρυφά παλιά και νέα μήντια δεν ασχολήθηκαν με το θέμα, είναι λογικό. «Εμείς» (ποιοί δηλαδή;) «αγοράζουμε αμερικανικό σχιστολιθικό»… Επιπλέον «κοροϊδεύουμε όποιον μπορεί να κοροϊδευτεί, παριστάνοντας ότι μας ενδιαφέρει η προέκταση του turkstream προς την ελληνική επικράτεια» – ενώ θα είναι ο επόμενος που το ψοφιοκουναβιστάν θα εμποδίσει να πάει προς βαλκάνια μεριά. Αλλιώς τι σκατά μέλλον θα είχε η ιδέα ενός εργοστασίου εξαέρωσης (υγροποιημένου και μεταφερμένου απ’ τα ένδοξα ελληνόκτητα γκαζάδικα) αμερικανικού ή/και ισραηλινού γκαζιού στην Αλεξανδρούπολη;

Ο νόμος 1035 συνιστά κήρυξη πολέμου (ενεργειακού κατ’ αρχήν…) προς το Βερολίνο και τα κράτη της κεντρικής ευρώπης! Δεν είναι crystal clear, σαφές; Η αυστριακή OMV (που συμμετέχει στην κατασκευή) και ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas απάντησαν ότι το έργο θα συνεχίσει…

Παρότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα το ψοφιοκουναβιστάν να ρίχνει ετοιμοπόλεμες απειλές στον πάγκο για να πετύχει σοβαρές υποχωρήσεις των ευρωπαϊκών καπιταλισμών σε άλλα ζητήματα, το να κυκλοφορεί ένας μαφιόζος «με προτάσεις που δεν μπορείς να αρνηθείς» δεν είναι αυτό που θα ονομαζόταν «διεθνής σταθερότητα». Ε; Το ακριβώς αντίθετο. Το εμπόριο – μέσω – εκβιασμών (η τακτική της Ουάσιγκτον για να σπρώξει το ακριβό LNG της) δεν περιλαμβάνεται σαν θέμα σε κανένα εγχειρίδιο οικονομικής θεωρίας. Όχι τυχαία: είναι, απλά, μια ενδιάμεση φάση, την οποία οι θιγόμενοι έχουν συμφέρον να συντομεύσουν το γρηγορότερο. Που σημαίνει ότι θα απαντήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Η ηγεμονία – μέσω – εκβιασμών, απ’ την άλλη μεριά, περιλαμβάνεται σ’ όλα τα εγχειρίδια ιμπεριαλισμού. Αλλά εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκληρά (για εμάς…)

Το ελλαδιστάν (τα αφεντικά, οι δημαγωγοί και ο λαός) παριστάνει το κουνελιστάν… Αυτοί που έκαναν δόγμα το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» τι πουλούσαν είπαμε;

Κάρβουνα;

Στ’ άρματα, στ’ άρματα!

Σάββατο 1 Δεκέμβρη. Το Παρίσι πουλάει όπλα (και) στον τοξικό. Συνεπώς η πιο πάνω στιχομυθία θα μπορούσε να ταιριάζει μεταξύ νταραβεριτζήδων όπου κάτι έχει στραβώσει με τον έναν.

“Ευτυχώς” για τον Μακρόν υπάρχει και η “εσωτερική ζήτηση”:

1.700 θωρακισμένα οχήματα για τον στρατό, καθώς επίσης και 5 φρεγάτες, 4 πυρηνοκίνητα επιθετικά υποβρύχια και 9 περιπολικά ανοικτής θάλασσας για το ναυτικό… Η αεροπορία θα πάρει 12 ιπτάμενα τάνκερ ανεφοδιασμού, 28 πολεμικά rafale και 55 αναβαθμισμένα mirage 2000… Φέτος θα αυξήσουμε τον ετήσιο αμυντικό προϋπολογισμό μας κατά 1,8 δισεκατομύρια ευρώ, στα 34,2 δις. Απ’ αυτό το ποσό τα 650 εκατομύρια ευρώ προορίζονται για την διεθνή ανάπτυξη μάχιμων μονάδων μας…. Η στρατηγική εκσυγχρονισμού δεν αφορά μόνο μεγέθη, καθώς θα ενισχυθεί η απόδοση και ο εξοπλισμός μας θα υπηρετεί την «ισορροπημένη» συνεργασία ανάμεσα στις στρατιωτικές ανάγκες και την γενική διεύθυνση εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Αυτά υποσχέθηκε τον περασμένο Ιούλη η κεντρική πολιτική βιτρίνα της γαλλίας (ο Μακρόν) υπογράφοντας τον νέο επταετή προϋπολογισμό «άμυνας». Ευτυχώς που δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει την «διεθνή ανάπτυξη» του γαλλικού μιλιταρισμού. Πρώτα και κύρια στην υποσαχάρια αφρική, αλλά όχι μόνον εκεί.

Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός έχει μπει στην αρένα, όπως όλοι οι υπόλοιποι «καθωσπρέπει» και μη… Γιατί, τότε, λιβανίζει την ιδέα του «ευρωπαϊκού στρατού»;

Τέτοιος στρατός δεν πρόκειται να φτιαχτεί, και ο καθένας καταλαβαίνει το γιατί: ούτε «κοινή ευρωπαϊκή» ιμπεριαλιστική κατεύθυνση υπάρχει, ούτε και τα πολιτικά όργανα που θα ήταν οι προϊστάμενοι ενός «ευρωπαϊκού στρατού»: ένα «ευρωπαϊκό υπουργείο εξωτερικών» και ένα «ευρωπαϊκό υπουργείο άμυνας».

Το λιβάνισμα, ωστόσο, του «ευρωπαϊκού στρατού» απ’ το Παρίσι, το Βερολίνο και όποιον άλλον, σημαδεύει δίπλα: στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες όπλων. Η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για τους κατασκευαστές και τους εμπόρους. Και, επ’ αυτού, υπάρχει πράγματι συμμαχία μεταξύ των γάλλων, γερμανών και άλλων κατασκευαστών στη γηραιά ήπειρο: αφενός να περιορίσουν την αμερικανική πολεμοβιομηχανική ηγεμονία στην ευρώπη, και αφετέρου να αυξήσουν τις δικές τους πωλήσεις τόσο εντός όσο και εκτός ευρώπης. Όχι σε «αναλώσιμα» αλλά σε πρώτης (τεχνολογικής) γραμμής (και άρα ακριβά) «κομμάτια».

Σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία η Ουάσιγκτον θέλει να κρατήσει το πάνω χέρι στις ευρωπαϊκές «παραγγελίες», τόσο για οικονομικούς όσο και για πολιτικούς λόγους. Αντίθετα Παρίσι, Βερολίνο και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί τους θέλουν να «χειραφετηθούν» κρατώντας τα εθνικά τους αρχηγεία, αλλά δρώντας σαν «μέτωπο» στην παραγωγή και στο εμπόριο ιπτάμενων, πλεούμενων, υποβρύχιων, χερσαίων, πυραυλικών, ηλεκτρονικών και οτιδήποτε άλλο «μέσων για την ειρήνη».

Υπάρχει κανάς Θουκυδίδης στα πέριξ;

Πέμπτη 15 Νοέμβρη. Είναι γεγονός ότι η πλανητική ηγεμονία των ηπα (στο σύντομο διάστημα των ‘90s, όταν ανακηρύχτηκε σαν “η μόνη υπερδύναμη του πλανήτη”…) έχει στριμωχτεί σοβαρά. Και, με την πλάτη στα σκοινιά, η Ουάσιγκτον θέλει να «πιστεύει πραγματικά…» οτιδήποτε την κάνει να νοιώθει πιο δυνατή.

Υπάρχει, όμως, ένας βασικός παράγοντας στις ενδοκαπιταλιστικές / διακρατικές αντιθέσεις και εντάσεις, που παίζει μεγάλο ρόλο στις τακτικές, στις στρατηγικές και στα «πραγματικά πιστεύω…» της κάθε πλευράς. Θα τον λέγαμε υποκειμενικό. Δεν αναφερόμαστε στην προσωπικότητα του όποιου ψόφιου κουναβιού ή του όποιου Pence. Αναφερόμαστε στον γενικό ιστορικό υποκειμενισμό των υποτελών και των αρχόντων κάθε κράτους / κεφάλαιου, όπως αυτός διαμορφώνεται μέσα στην ιστορία.

Η ιστορία των ηπα είναι ιστορία διαρκούς επέκτασης (της ισχύος της). Απ’ τον εποχή του “let’s go west”… Απ’ τον 19ο αιώνα και σ’ όλον τον 20ο (δηλαδή επί αρκετές γενιές) το αμερικανικό imperium απλωνόταν: νίκησε σε 3 παγκόσμιους πολέμους, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό στο πως «γράφει» στην όποια συλλογική «εθνική συνείδηση» η ιδέα της «ακαταμάχητης ισχύος». Προφανώς η επανάληψη διαμορφώνει μεταφυσική πίστη…

Ο αμερικανικός ηγεμονισμός δεν έχει στριμωχτεί ποτέ πραγματικά. Ούτε καν στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου (του λεγόμενου «ψυχρού») πολέμου, τον οποίο ο πολεμοκάπηλος Pence νομίζει ότι μπορεί να επαναλάβει. Γιατί όταν η Ουάσιγκτον, μαζί με το Λονδίνο, ξεκίνησε εκείνον τον 3ο παγκόσμιο (αμέσως μετά το τέλος του 2ου…) η εδαφική επικράτεια / επιρροή του αντίπαλου «ανατολικού μπλοκ», του οποίου τα «σύνορα» ο ακροδεξιός Τσώρτσιλ ονόμασε «σιδηρούν παραπέτασμα», ήταν ήδη διαμορφωμένη· σίγουρα σε ότι αφορούσε το βόρειο (καπιταλιστικό) ημισφαίριο.

Υπήρχαν, φυσικά, «θερμές» (θερμότατες!!!) περιφερειακές αναμετρήσεις μεταξύ των δυο μπλοκ στο «νότο», στην ασία, στην αφρική και στη λατινική αμερική. Ωστόσο, παρά τις πολεμοκάπηλες ρητορικές, ούτε η ήττα στο βιετνάμ (και στην υπόλοιπη νοτιοανατολική ασία), ούτε η επαναστατημένη κούβα έθεταν υπαρξιακά ζητήματα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Αυτό που θα μπορούσε να του θέσει τέτοια ζητήματα ήταν ένας κανονικός και πλήρης πόλεμος με την εσσδ· και πάλι μόνο λόγω των διηπειρωτικών πυραύλων που θα έφερναν τον πυρηνικό όλεθρο εντός ηπα. Κατά τα άλλα η ευρώπη θα πλήρωνε το μάρμαρο…

Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Κατ’ αρχήν είναι πολύ πιο ρευστά τα «σύνορα», εφόσον άλλωστε δεν υπάρχουν οριστικά διαμορφωμένα μπλοκ. Κατά δεύτερον η ευρώπη (ή διάφορα κράτη σ’ αυτήν) δεν είναι καθόλου «δεδομένη» για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Τρίτο και σημαντικότερο: ο τρόπος που επεκτείνεται και ηγεμονεύει ο κινέζικος καπιταλισμός είναι «η αγορά», το ιερό και όσιο της άλλοτε αμερικανικής (οικονομικής και γεωπολιτικής) κυριαρχίας!

Αυτό είναι, πράγματι, πρωτάκουστο!!! Απ’ την Μόσχα, επί εσσδ, η Ουάσιγκτον μπορεί να κινδύνευε από πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές· με κανέναν τρόπο, όμως, δεν κινδύνευε απ’ την επέκταση ενός «υπό κομμουνιστικό έλεγχο» πανομοιότυπου καπιταλιστικού «συστήματος αιμοδοσίας», όπως είναι το εμπόρευμα και η αγορά!!! Μ’ άλλα λόγια δεν κινδύνευε η υλική βάση της αμερικανικής (και συνολικά της «δυτικής») υπεροχής. Αντίθετα: μπορούσε να υπάρχει η σιγουριά ότι το «δυτικό σύστημα» είναι ανώτερο από κάθε άποψη και ότι, κατά συνέπεια, δεν μπορεί παρά να νικήσει· εκτός απ’ την περίπτωση ολικής καταστροφής της ζωής στον πλανήτη.

Τώρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός μπορεί να κρατάει κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα, αλλά δεν κτυπάει εξάγωντας «την ανατροπή του καπιταλισμού». Κτυπάει εξάγοντας καπιταλισμό, εμπορεύματα, και μάλιστα όλο και πιο ανώτερης ποιότητας – και σε καλύτερες τιμές!!!

O tempora o mores!!!

Όχι…

Πέμπτη 15 Νοέμβρη. Πρόκειται, λοιπόν, για δύο «πράγματα» που συμβαίνουν ταυτόχρονα. Πρώτον, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός / καπιταλισμός / μιλιταρισμός αμφισβητείται στην πράξη και στριμώχνεται. Δεύτερον, δεν στριμώχνεται με ένα τρόπο όμοιο με κάτι άλλο του παρελθόντος (έτσι ώστε να υπάρχει κάτι σαν manual στη συλλογική αμερικανική μνήμη υποτελών και αρχόντων…) αλλά μ’ έναν ολωσδιόλου διαφορετικό και, κυρίως, ριζικό τρόπο: στην καρδιά της καπιταλιστικής πραγματοποίησης της υπεραξίας, στο εμπόρευμα (επιπλέον και εξίσου σημαντικό: και στο νόμισμα…).

Είναι δυνατόν ένα κρατικο-καπιταλιστικό σύμπλεγμα που ποτέ ως τώρα δεν είχε στριμωχτεί-μέσω-της-παρακμής του να αντιδράσει «ορθολογικά» σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση; Ειπωμένο διαφορετικά: ένα τέτοιο σύμπλεγμα έχει τις «εφεδρείες», σαν ιδεολογία, σαν στελέχη διοίκησης, σαν ιστορική εμπειρία, σαν «εναλλακτικές» (ακόμα και σαν «ψυχραιμία», σαν ψυχοδιανοητικές σταθερές) να παράξει μια ορθολογικά συντεταγμένη στάση που, είτε θα αντιστρέψει την παρακμή/στρίμωγμα είτε, στην χειρότερη περίπτωση, θα ελέγξει και θα περιορίσει τις συνέπειές της; (Κάποιος θα μπορούσε να το διατυπώσει και ως εξής: είναι δυνατόν οι ηπα να διαπραγματευτούν την δεύτερη ή την τρίτη θέση στον πλανήτη γη;)

Η εκτίμηση της ασταμάτητης μηχανής είναι πως όχι, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά απίθανο (στα όρια του αδύνατου)!! Ειδικά για τον αμερικανισμό: είναι (από ιστορική άποψη) πολύ πρόσφατος και πολύ ρηχός σα know how ηγεμονίας. Είναι και μονοκόμματος: κανόνια, αρβύλες – και γαυγίσματα. Δεν ξέρει τι σημαίνει να ήσουν κάποτε βασιλιάς και να γίνεσαι νομάρχης. Και δεν πρόκειται να ακούσει τις συμβουλές του Λονδίνου – που ξέρει…

Απόδειξη είναι όχι αυτά που απειλεί ο Pence το Πεκίνο, αλλά το γεγονός πως η Ουάσιγκτον έχει κηρύξει, πρακτικά, τον (οικονομικό ως τώρα) πόλεμό της απέναντι στους πάντες!!! Απ’ τη μια μεριά αυτό είναι ένας αταβίστικος αυτοματισμός: όσοι αμφισβητούν την καπιταλιστική / εμπορευματική της υπεροχή είναι εχθροί!!! Απ’ την άλλη είναι «αυτοκτονία σε αργή κίνηση»: αν πραγματικοί «πιστοί» σύμμαχοι είναι το Τελ Αβίβ, το Τελ Αβίβ, το Τελ Αβίβ, ο τοξικός, ο τοξικός, ο τοξικός, και η Αθήνα με την Λευκωσία (υπερδυνάμεις!!!), τότε… Που ακούστηκε ότι αν μαζευτούν οι παρακμιακοί και οι ξεπερασμένοι απ’ την ιστορία θα επιβληθούν;

Είναι χαρακτηριστικό της σπασμωδικότητας της Ουάσιγκτον όχι το τι «πιστεύει πραγματικά…» κατά του Πεκίνου αλλά το τι «πιστεύει πραγματικά…» κατά ευρωπαϊκών κρατών, όπως η γερμανία ή η γαλλία. Τα οποία μπορεί να μην είναι «υπολογίσιμοι αντίπαλοι» στρατιωτικά, είναι όμως οικονομικά / εμπορευματικά· ειδικά το πρώτο. Τι κάνει, λοιπόν, η Ουάσιγκτον; Απειλές, προσβολές, τιμωρίες, είτε με την μορφή δασμών («θάνατος στα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα»!!) είτε με την μορφή κυρώσεων («θάνατος στο ρωσικό αέριο»!).

Συμβαίνει το εξής: καθώς ο αμερικανικός καπιταλισμός χάνει έδαφος στην παγκόσμια αγορά, (χάνει, σα να λέμε, την υλική, καπιταλιστική βάση της ηγεμονίας του) προσπαθεί να βγάλει στην παρανομία μεγάλα τμήματα αυτής της παγκόσμιας αγοράς!!! Απίστευτο – αλλά αληθινό!!! Παράλογο και ανιστόρητο – αναμενόμενο, όμως, από μια «αυτοκρατορία» λίγων μόνο δεκαετιών, που δεν τα πάει καθόλου καλά με την ιστορία…

Ακόμα κι αν μόνο αυτό ήταν η διαφορά της τωρινής ιστορικής φάσης από εκείνη ανάμεσα στο 1945 και το 1990 (3ος παγκόσμιος…), η διαφορά δηλαδή ότι τότε η αναμέτρηση πουλιόταν σαν ιδεολογική («ελευθερία εναντίον κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού») ενώ τώρα είναι καθαρά και ξάστερα αγοραία, είναι τόσο καίρια αυτή η διαφορά, τόσο δομική, τόσο καθοριστική, ώστε μόνο φασίστες σαν τον Pence, οπαδοί της ιδέας ότι η μορφή κράτος μπορεί να πάει κόντρα στις καπιταλιστικές λειτουργίες, μόνο τέτοιοι ξεπεσμένοι χριστιανοφασίστες θα «πίστευαν πραγματικά…» ότι μπορούν να γυρίσουν στο παρελθόν, στα γνωστά και πεπατημένα, και ότι οι ηπα μπορούν να ρεφάρουν κατά της κίνας επαναλαμβάνοντας την τακτική τους εναντίον της εσσδ… (Αφού το έκαναν μια φορά μπορούν να το ξανακάνουν.. ε;)

Ωστόσο το ότι είναι φασίστας και εκτός πραγματικότητας ο Pence δεν τον κάνει λιγότερο «αντιπροσωπευτικό» για το τι κάνει η Ουάσιγκτον. Κι αυτό που κάνει το αμερικανικό κράτος / παρακράτος είναι το μοναδικό που ξέρει να κάνει: αν οι Ινδιάνοι τολμούσαν να νικήσουν σε κάποια μάχη τους λευκούς αποίκους της «νέας γης», η τύχη τους ήταν προδιαγεγραμμένη: θα καιγόταν όλη η περιοχή τους, με κάθε μέσο.

Γι’ αυτό έκαιγαν τα δάση στην ελλάδα εναντίον του δημοκρατικού στρατού, και ύστερα στο βιετνάμ εναντίον των βιετκόνγκ: επειδή αν φτιάχνεις βόμβες όλα λύνονται με βομβαρδισμούς… Επειδή αν μεγαλουργείς σα σφυρί όλοι οι αντίπαλοί σου είναι πρόκες.

Αμ δε!!!