Category: Ασταμάτητη μηχανή

Η μεγάλη απόδειξη!

Κυριακή 15 Απρίλη. Τελικά ο Άσαντ δεν έκανε καμία χημική επίθεση στην Douma! Και δεν έχει καν και καν «χημικά», σε οπλικά αξιοποιήσιμη ποσότητα! Έχουμε (θεωρούμε ότι έχουμε!) ακράδαντες αποδείξεις! Από άνθρωπο υπεράνω κάθε υποψίας για «φιλο-Ασαντισμό»: τον ίδιο τον υπουργό άμυνας της Ουάσιγκτον «τρελό σκύλο» Jim Mattis! Ναι, σας φαίνεται αδιανόητο, αλλά συνέβη. Ιδού πως:

Στις 5.00 το πρωί (ώρα ελλάδας) χτες, αφού η «σύντομη», «περιορισμένη» και «καλά στοχευμένη» επίθεση τιμωρίας του Άσαντ είχε τελειώσει, ο «τρελός σκύλος» και ο στρατηγός Joseph Dunford (επικεφαλής του γενικού επιτελείου του αμερικανικού στρατού και ανώτατος διοικητής των αμερικάνων πεζοναυτών) έδωσαν μια επινίκεια ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Μπορείτε να την δείτε (και να επιβεβαιώσετε την ακρίβεια των όσων απομαγνητοφωνήσαμε και εκθέτουμε στη συνέχεια) εδώ.

Στο 12ο λεπτό και 16ο δευτερόλεπτο ο στρατηγός Dunford λέει κάτι λίγα για τους στόχους της επίθεσης:

… Διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους για να μειώσουμε τον κίνδυνο απωλειών σε πολίτες, αυτό είναι το ένα, [επίσης] διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους γιατί είναι ειδικά συναρτημένοι με το συριακό χημικό πρόγραμμα και προφανώς στη διάρκεια του σχεδιασμού των στόχων κοιτάξαμε την τοποθεσία στη σχέση της με κατοικημένες περιοχές, κοιτάξαμε τις [πιθανές] παράπλευρες απώλειες, την αναλογικότητα, οπότε αυτοί οι στόχοι επιλέχτηκαν προσεχτικά, με αναλογικότητα, με προσοχή, και επειδή είχαν ειδική σχέση με το χημικό πρόγραμμα.

Φαίνεται ότι σε κάποιον δημοσιογράφο δημιουργήθηκε μια λογική απορία. Και την έκανε ερώτηση, προς τον Mattis, ένα λεπτό μετά (13:16):

… Είπατε ότι στοχοποιήσατε τις υποδομές χημικού πολέμου του Άσαντ. Αν υπήρχαν εκεί κάποια χημικά όπλα ή υλικά για τέτοια, στις εγκαταστάσεις που κτυπήσατε, υποθέτω ότι [οι βομβαρδισμοί] θα δημιουργήσουν απειλές προβλημάτων υγείας στην περιοχή… ή όχι;

Ερώτηση απλής, τετράγωνης και (στη συγκεκριμένη περίπτωση) δηλητηριώδους λογικής!!! Αν δύο φιάλες «χημικών» προκάλεσαν τέτοιο κακό στη Douma τότε τι θα γίνει αν πας να βομβαρδίσεις αποθήκες και εργαστήρια παρασκευής «χημικών όπλων»; Κόλαση θα γίνει – αν, βέβαια, υπάρχουν τέτοια χημικά…

Τι απάντησε αμέσως μετά ο Mattis (προσπαθώντας να μην απαντήσει), ε; Αυτό:

Εμείς δεν πιστεύουμε… κάναμε πολύ συγκεκριμένη ανάλυση, όπως είπε πριν ο πρόεδρος [σ.σ.: εννοεί τον Dunford], κάναμε ό,τι μπορούσαμε απ’ τις μυστικές υπηρεσίες μας και στον σχεδιασμό μας για να ελαχιστοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό οποιαδήποτε περίπτωση απωλειών σε αμάχους. Μας ενδιαφέρει πολύ αυτό. Είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό σε μια κατάσταση σαν αυτή, ειδικά όταν το δηλητηριώδες αέριο που ο Άσαντ είχε διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι το κατέστρεψε προφανώς υπάρχει ακόμα. Οπότε είναι ένα αρκετά δύσκολο πρόβλημα αλλά έχουμε τους κατάλληλους αξιωματικούς για να το αντιμετωπίσουν.

Ο δημοσιογράφος ήταν λίγο επίμονος: Μπορείτε να διαβεβαιώσετε ότι δεν θα υπάρξει καμμία διαρροή στον αέρα;

Και ο Mattis φανερά ενοχλημένος: Φυσικά όχι. Κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε…

Τι σημαίνει το γεγονός ότι ενώ οι «τιμωροί» λένε ότι «κτύπησαν αποθήκες και εργαστήρια κατασκευής χημικών» ΔΕΝ υπήρξε καμία έκλυση «χημικών» στον αέρα; (Αν συνέβαινε τέτοια, οι πρώτοι που θα το κατήγγειλαν σε κάθε τόνο, μαζί με τις δολοφονίες που θα προκαλούσαν τέτοια «τοξικά νέφη», θα ήταν η Δαμασκός και η Μόσχα).

Αναζητήσαμε κάπως επίμονα αν λένε κάτι πιο συγκεκριμένο επ’ αυτού οι «τιμωροί». Φαίνεται πως μια τέτοια ερώτηση ξαναέγινε σε χθεσινή δεύτερη ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Και η Ουάσιγκτον απάντησε «είχαμε μια τέτοια έγνοια, αλλά βρετανοί ειδικοί μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί άμα βομβαρδίσεις τέτοια χημικά αυτά καίγονται και δεν προλαβαίνουν να διασπαρούν στην ατμόσφαιρα»!!!!

Α χα! Ώστε έτσι, ε; Μα αν ήταν έτσι, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε όταν το 2013 ο Άσαντ (με ρωσική μεσολάβηση) παρέδωσε στον οηε όλο το χημικό του οπλοστάσιο, δηλαδή μεγάλες ποσότητες χημικών, προκειμένου να τα καταστρέψουν ΔΕΝ θα τα έβαζαν σε («ειδικά») βαρέλια και ΔΕΝ θα τα πέταγαν στη θάλασσα μεταξύ Κρήτης και αφρικής – το θυμάστε; Αν ίσχυε αυτό που «διαβεβαίωσαν οι βρετανοί ειδικοί», τότε θα τα μετέφεραν καταμεσής στην Σαχάρα και θα τα βομβάρδιζαν!!! Για να «καούν»!!! Και να καταστραφούν μια και καλή!….

Συνεπώς ένα μόνο ενδεχόμενο απομένει. Υπονοείται στην απάντηση του Mattis, αλλά φυσικά δεν λέγεται ανοικτά: ότι οι στόχοι που «τόσο προσεκτικά επιλέχτηκαν σαν άμεσα συνδεδεμένοι με το χημικό πρόγραμμα του Άσαντ» ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΗΜΙΚΟ!!! Κι αυτό το ήξεραν οι πάντες, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, γι’ αυτό κτύπησαν «έξυπνα κι ωραία»: είχαν την σιγουριά ότι δεν θα πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι απ’ την έκλυση των «χημικών του Άσαντ», απ’ τα ισοπεδωμένα «εργαστήρια» και τις γκρεμισμένες «αποθήκες»!!!

Χρειάζεσθε καλύτερη απόδειξη περί της “χημικής αθώωτητας” του Άσαντ απ’ αυτήν που προσφέρει ο αμερικάνος «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis; Δεν υπάρχει!!

(φωτογραφία χθεσινή: Μπορείτε να διαπιστώσετε και με τα μάτια σας. Το γκρεμισμένο κτίριο που καπνίζει ακόμα είναι το ερευνητικό επιστημονικό / εκπαιδευτικό κέντρο στην περιοχή Barzah, στα περίχωρα της Δαμασκού, που έφαγε 23 πυραύλους (κατά την Μόσχα) ή 76 (κατά την Ουάσιγκτον) σαν «κέντρο ανάπτυξης χημικών όπλων»… Ο στρατιώτης στα δεξιά μπροστά και 3 ακόμα άτομα αριστέρα, στη σκιά, δεν φοράνε «στολές χημικού πολέμου»… Ούτε καν απλές μάσκες…

Αυτές είναι εξοπλισμός των “white helmets”, όταν γυρίζουν τα προπαγανδιστικά βίντεό τους…)

Η μεγάλη ροχάλα…

Κυριακή 15 Απρίλη. Είναι κάπως διασκεδαστικό το να βρίσκει κανείς την αλήθεια κρυμμένη μέσα στα ψέμματα. Υπάρχει όμως κάτι που είναι φρικιαστικό: αυτά τα ψέμματα, τα ψέμματα των εξουσίων, δουλεύουν… Δουλεύουν αξιοποιώντας όχι μόνο την «τυφλή εμπιστοσύνη» των υπηκόων προς τους αφέντες (ίσως δεν υπάρχει τέτοια…) αλλά την απλή αδιαφορία, την βαρεμάρα…

Υπάρχει μια δέσμη τεχνικών της εξουσίας που είναι πολύ παλιά: οι συναισθηματικοί εκβιασμοί. Με τερατολογίες, ψέμματα, αντιστροφές της πραγματικότητες, καλλιέργεια φόβων… Επιτυχία αυτών των εξουσιών δεν είναι μόνο η «πίστη». Είναι και η απάθεια: πολύ βολεύει η μαζική απάθεια επειδή είναι κι αυτή υλικό διάδοσης των συναισθηματικών εκβιασμών. Όλοι οι «καλοί άνθρωποι», που «κοιτάνε την δουλειά τους» και «δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στον κώλο τους», είναι κι αυτοί μια χαρά χειραγωγήσιμοι.

Το 2003 τρεις «ηγέτες», ο αμερικάνος Μπους ο Β, ο βρετανός Μπλερ και ο ισπανός Αθνάρ έπαιξαν αυτό το παιχνίδι, το έπαιξαν με επιτυχία (κρίνοντας απ’ το αποτέλεσμα) και ξεκίνησαν έναν πόλεμο καταστροφής της μέσης Ανατολής που συνεχίζεται κανονικά ακόμα. Ναι, ο Χουσεΐν ή ο Άσαντ είναι καθάρματα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά οι πρωτοκοσμικοί έχουν χειραγωγηθεί και συνεχίζουν να χειραγωγούνται όχι από «τριτοκοσμικούς» δικτάτορες· αλλά απ’ τα δικά τους «πολιτισμένα» αφεντικά, μήντια, social μήντια… Την δική τους ευπιστία, την δική τους συνωμοσιολογία, την δική τους απάθεια… Τον δικό τους μικροαστισμό…

Το 2011 ξέσπασαν στις αραβικές κοινωνίες μια σειρά πραγματικών αντι-χουντικών επαναστάσεων. Στην τυνησία, στην αίγυπτο, στο μπαχρέιν, στη συρία… Αν αυτές οι επαναστάσεις είχαν υποστηριχτεί έστω από σημαντικές μειοψηφίες των πρωτοκοσμικών, αν οι εξεγερμένοι και οι εξεγερμένες της «αραβικής άνοιξης» είχαν δικαιωθεί με μια διαρκή πολιτική αλληλεγγύη απ’ την μεριά μας, όχι μόνο θα δυσκολευόταν πολύ το «κόλπο ουαχαβιτισμός» να πιάσει δουλειά· αλλά και πολλά ακόμα θα ήταν διαφορετικά.

Ένα απ’ αυτά; Θα είχαμε την γνώση και την ωριμότητα να μην τρώμε στα μούτρα τη ροχάλα κάθε «τρελού σκύλου» ή «ψεκασμένου σκύλου», αδιάφορο απ’ την ιμπεριαλιστική του «εθνικότητα», και να παριστάνουμε ότι ψιχαλίζει – από φόβο, οκνηρία ή απωθήσεις.

Προσέξτε το, πριν είναι πολύ αργά: αν ο μαζικός βίαιος φυσικός θάνατος είναι η «κορυφαία» στιγμή στη λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής, αυτό που λέγεται «πόλεμος», προηγούνται σχεδόν πάντα μια σειρά άλλοι θάνατοι, αδιόρατοι, ανεπαίσθητοι, «αόρατοι», που προετοιμάζουν τον «τελικό». Θάνατοι ηθικoί, θάνατοι της λογικής, συναισθηματικές απονεκρώσεις…

Αυτοί οι θάνατοι συμβαίνουν ήδη, μαζικά, εδώ και χρόνια. Κι αν συνεχίσουν να συμβαίνουν, το φυτίλι θα καίγεται όλο και πιο γρήγορα…

(Η θέληση να το κόψουμε έγκαιρα είναι πιο ρεαλιστική απ’ την ιδέα κάπου να κρυφτούμε για να μην μας πάρουν τα σκάγια. Αν δεν το πιστεύετε ρωτήστε τους πρόσφυγες να σας εξηγήσουν γιατί δεν κατάφεραν να κρυφτούν…)

«Εναλλακτικές πραγματικότητες»

Σάββατο 14 Απρίλη. Ο γάλλος πρόεδρος Macron υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις πως α) έγινε επίθεση με χημικά στις 7 Απρίλη στην Douma, και β) την επίθεση την έκανε ο στρατός του Άσαντ. Αλλά αυτές τις αποδείξεις τις κρατάει για τον εαυτό του….

Η Μόσχα (δια του υπ.εξ. της Lavrov) υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις πως α) δεν έγινε καμία επίθεση στην Douma στις 7 Απρίλη, και β) ότι σκηνοθετήθηκαν μερικά πλάνα σ’ ένα νοσοκομείο, απ’ τους “white helmets”, με οδηγίες των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Μερικές απ’ αυτές τις αποδείξεις τις παρουσίασε: πρόκειται για συνεντεύξεις με δύο άτομα (ο ένας ασκούμενος γιατρός) που βρίσκονταν επι τόπου (φαίνονται και στο σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησαν οι “white helmets”) και περιγράφουν τι έγινε πραγματικά…

Ο καθένας διαλέγει να πιστέψει (ή να μην πιστέψει) ό,τι θέλει. Στο κάτω κάτω είναι αναμενόμενο δύο αντίπαλες πλευρές να παρουσιάζουν δύο αντίθετες εκδοχές (αν και ο γάλλος πρόεδρος το κάνει μόνο στα λόγια) σ’ ένα φλέγον γεγονός.

Εκείνο όμως που είναι υπεράνω του «πιστεύω / δεν πιστεύω», και δεν μπορεί κανένας να ξεφορτωθεί σαν «λόγια του εχθρού», είναι αυτά που είπε ο Peter Ford σε ραδιοφωνική συνέντευξη του στο σκωτσέζικο bbc, στον δημοσιογράφο Gary Robertson (που καθόλου δεν χαιρόταν μ’ αυτά που άκουγε…). Κι αυτό επειδή ο Peter Ford δεν είναι «όποιος όποιος». Ήταν πρεσβευτής της αυτού μεγαλειότητας στη Δαμασκό απ’ το 2003 ως το 2006 – συνταξιούχος σήμερα. Κι όταν ένας βετεράνος του αγγλικού διπλωματικού σώματος λέει τέτοια πράγματα, ο Lavrov μάλλον περισσεύει – για το «δυτικό» ακροατήριο…

… Δε νομίζω ότι ο Άσαντ ανησυχεί μήπως οι ερευνητές [σ.σ.: του οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων] βρουν στοιχεία για την ενοχή του, γιατί πιθανότατα δεν είναι ένοχος, τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση. Προτείνω να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, πέρα απ’ τα αισθήματά μας, και να μην ξεγελιόμαστε απ’ αυτά τα βίντεο [σ.σ.: πρόκειται για λίγα πλάνα απ’ το εσωτερικό νοσοκομείου όπου παιδιά τσιρίζουν και κάποιοι μεγάλοι, όχι γιατροί, τα καταβρέχουν και τους βάζουν μάσκες οξυγόνου], που δεν είναι επιβεβαιωμένα, αλλά παίζονται και ξαναπαίζονται και ξαναπαίζονται.

Πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Και λυπάμαι που το λέω αλλά τα media δεν κάνουν την δουλειά τους που είναι ότι θα έπρεπε να δουν ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας. Λοιπόν οι πηγές είναι η Syrian American Medical Society, που είναι βραχίονας της φιλο-ισλαμιστικής προπαγάνδας με έδρα τις ηπα…

Δημοσιογράφος: Δηλαδή λέτε ότι είναι στημένο, ότι δεν πέθανε κόσμος;

Peter Ford: Ναι. Ναι! Το εξαιρετικά πιο πιθανό είναι ότι αυτό το περιστατικό είναι στημένο. Ελάτε τώρα, ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να φτιαχτούν ψευδείς εικόνες για χρήση στο internet. Κοιτάξετε προσεκτικά τις εικόνες. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τις στήσει.

Και η δεύτερη πηγή αυτής της πληροφορίας είναι οι υποτιθέμενοι «αυτόπτες», οι οποίοι ποιοί είναι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι “white helmets”, που είναι ένας ακόμα μηχανισμός φιλο-ισλαμικής, τζιχαντιστικής προπαγάνδας…. Έχουμε αποφασίσει να θεωρήσουμε αξιόπιστους τέτοιους «αυτόπτες».

Δημοσιογράφος (εξαιρετικά ενοχλημένος): Μα γιατί να κάνουν τέτοιο στήσιμο εναντίον του Άσαντ οι συγκεκριμένοι;

Peter Ford: Δεν είναι προφανές; Ακόμα κι ένα παιδί θα καταλάβαινε ότι ο σκοπός ήταν να δημιουργηθεί αυτή η υστερία και μετά η στρατιωτική δράση που τώρα βρισκόμαστε στο σημείο να αναλάβουμε διακινδυνεύοντας την ίδια την ασφάλειά μας…. Το βρίσκω ελεεινό που επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να σέρνονται απ’ αυτούς τους φανατικούς ισλαμιστές. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Σας προκαλώ. Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Με ποιον τρόπο θα ωφελούνταν ο Άσαντ με το να χρησιμοποιήσει χημικά; Γιατί θα έκανε κάτι τέτοιο την στιγμή που είχε νικήσει ήδη στη μάχη για την ανατολική Ghouta, ουσιαστικά αυτή η μάχη είχε τελειώσει υπέρ του… Γιατί λοιπόν θα επέλεγε μια τέτοια στιγμή για να κάνει αυτό που ήταν ξεκάθαρο ότι θα καταλήξει σε βάρος του;

Λογικές σκέψεις – όχι από συμμάχους ή τσιράκια του Άσαντ… Αλλά από έναν πρώην άγγλο πρεσβευτή στη Δαμασκό…

Πολεμόκαβλη φαγούρα

Σάββατο 14 Απρίλη. Γιατί όμως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός «τρώγεται για καυγά» σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, κι από δίπλα ο αγγλικός και ο γαλλικός (σαν «βαστάζοι»…); Ένα μέρος της απάντησης είναι επειδή έχει ηττηθεί σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο, κι αυτή η ήττα είναι εξαιρετικά κρίσιμη κατ’ αρχήν για το Τελ Αβίβ και το Ριάντ…

Υπάρχει όμως κι άλλο τμήμα, που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου. Αν (a big “if”…) τα πράγματα το τελευταίο εξάμηνο είχαν εξελιχθεί όπως θα ήθελαν τα αφεντικά του αμερικανικού imperium, αυτές τις ημέρες κανείς δεν θα μιλούσε για πιθανό πόλεμο «πρώτης γραμμής» στην ανατολική Μεσόγειο· ούτε το usa navy θα συγκεντρωνόταν εδώ. Θα ήταν μαζεμένο σε τριπλάσια ποσότητα (όχι ένα αεροπλανοφόρο αλλά τρία…) γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο. Εκεί θα κτυπούσαν τα «τύμπανα του πολέμου», και θα ήταν εκκωφαντικά!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γίνεται μια διπλή στρατιωτική άσκηση μεγάλου μεγέθους μεταξύ ηπα και νότιας κορέας: foal eagle / key resolve. (Η δεύτερη είναι άσκηση ηλεκτρονικής προσομοίωσης). Για την Ουάσιγκτον αυτά τα γυμνάσια είναι όχι μόνο ευκαιρία επίδειξης δύναμης, αλλά και προβοκατόρικων προκλήσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ· με την ελπίδα ότι το καθεστώς θα κάνει «κάτι» ώστε να αξιοποιηθεί η αμερικανική στρατιωτική συγκέντρωση.

Όχι πια – σίγουρα όχι φέτος!!! Χάρη στους μελετημένους ελιγμούς του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, που ξεκίνησαν σαν «ολυμπιακή εκεχειρία» και σε χρόνο dt τύλιξαν το ψόφιο κουνάβι και τον ναρκισισμό του σ’ ένα ραντεβού με τον “little rocket man” Kim (το οποίο η Ουάσιγκτον κάπως το σπρώχνει: πρώτα ήταν να γίνει τον Μάη, τώρα μπορεί να είναι και Ιούνη…), τα φετεινά foal eagle / key resolve

Α) Θα έχουν την μισή διάρκεια απ’ ότι τις προηγούμενες χρονιές. Μόνο ένα μήνα συνολικά, αντί για δύο…

Β) Δεν συμμετέχουν σ’ αυτά αμερικανικά όπλα που θεωρούνται απ’ την Πγιονγκγιάνγκ «απειλητικά»: αεροπλανοφόρα, υποβρύχια και βομβαριστικά out…

Γ) Δεν προβάλονται καθόλου απ’ τα μήντια, νοτιοκορεατικά, αμερικανικά ή ότι άλλο, επειδή αυτό θεωρείται προκλητικό απ’ την Πγιονγκγιάνγκ….

Αυτοί οι διακανονισμοί ήταν απαίτηση της Σεούλ· και η Ουάσιγκτον τους αποδέχθηκε επειδή, παρά τα λόγια περί “διαρκούς πίεσης στη βόρεια κορέα”, δεν βρήκε τρόπο να αντιμετωπίσει την “επίθεση γοητείας / ειρήνης” που έξυπνα έχει στήσει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Όμως έτσι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός χάνει στο κύριο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου: στον ειρηνικό. Δεν χάνει με την στενή στρατιωτική έννοια· χάνει με την ευρεία έννοια του μιλιταρισμού του…

(φωτογραφία: σα να μην έφταναν τα πιο πάνω, το Πεκίνο αποφάσισε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνει την μεγαλύτερη στρατιωτική ναυτική επίδειξη / παρέλαση τα τελευταία 600 χρόνια (απ’ την δυναστεία των Ming) παρατάσσοντας 48 πλοία στη νότια θάλασσα της κίνας.

Παρότι η «κινέζικη ψυχή» (ορολογία μύθων…) μας είναι άγνωστη, καταλαβαίνουμε ότι «η κεντρική επιτροπή του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος» αντιλαμβάνεται την συγκυρία με έναν τρόπο παρόμοιο με εκείνον του Πούτιν, όταν πριν λίγο καιρό ανήγγειλε μερικά «υπερόπλα» απευθυνόμενος στην Ουάσιγκτον. Η διαφορά του Πεκίνου είναι απ’ την μια μεριά η «αυτοσυγκράτησή» του, απ’ την άλλη όμως και η σαφήνεια του μηνύματος, πάλι προς Ουάσιγκτον μεριά: αυτά που ονειρευόσαστε για τις ασιατικές θάλασσες ξεχάστε τα…)

Απ’ την μια άκρη στην άλλη…

Σάββατο 14 Απρίλη. Συνδέεται η αναγκαστική υποβάθμιση της αεροναυτικής ηγεμονίας των ηπα στα πέριξ της κορεατικής χερσονήσου (έστω: προς το παρόν) με την υστερική (όπως θα έλεγε και ένας πρώην άγγλος πρεσβευτής στη συρία) προσπάθεια αναβάθμισής της στην ανατολική Μεσόγειο; Η γνώμη μας είναι «ναι», και τα δεδομένα δεν θα πρέπει να διαφεύγουν απ’ όσες / όσους θέλουν να καταλαβαίνουν την διαδικασία της ενδοκαπιταλιστικής όξυνσης των αντιθέσεων σ’ όλο το εύρος της.

Ωστόσο η ανατολική Μεσόγειος (και η μέση Ανατολή), σαν δευτερεύον πεδίο μάχης, δεν είναι – και δεν μπορεί να γίνει – υποκατάστατο των τωρινών συσχετισμών στο πρωτεύον, στον Ειρηνικό. Εκεί, δείχνοντας τα ατομικά όπλα και τους βαλιστικούς πυραύλους του Kim, η Ουάσιγκτον μπορούσε να παίζει το δράμα της «εθνικής ασφάλειάς» της και να απλώνεται – μέχρι να αρχίσει το ροκάνισμα το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Εδώ δεν μπορεί να το παίξει: ο Άσαντ, με βαρέλια χλωρίου ή χωρίς, δεν απειλεί με οφθαλμοφανή τρόπο την «αμερικανική ασφάλεια». Και, επιπλέον, το μπλοκ της Αστάνα έχει πάρει το πάνω χέρι.

Έχουμε ενστικτώδικα την εκτίμηση ότι το μπλοκ της Αστάνα εφαρμόζει (ή προσπαθεί να εφαρμόσει) μια judo τακτική: να στρέψει την στρατιωτική δύναμη των ηπα εναντίον τους… Και, σα συνέπεια αυτής της εκτίμησης, έχουμε την εντύπωση ότι το μπλοκ της Αστάνα ξέρει πολύ καλύτερα τι κάνει μεσομακροπρόθεσμα – σε σχέση με αυτήν την “συμμαχία των προθύμων”, σκιά εκείνης του 2003, που ψάχνεται, και δρα υπό το βάρος της παρακμής της…

Οπότε η «απόφαση των τιμωρών» (όπως την ανακοίνωσε στις 4.00 το πρωί ώρα ελλάδας το ψόφιο κουνάβι…) για «περιορισμένες» και «στοχευμένες» (αυτή ήταν η ανακοίνωση της May…) επιθέσεις στις «εγκαταστάσεις παραγωγής χημικών όπλων» του Άσαντ είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν – για να σώσουν τα προσχήματα… (και το “μιλιταριστικό” κύρος τους…): σύμφωνα με την επίσημη αμερικανική ανακοίνωση (μετά το τέλος της επίθεσης) “κτυπήθηκαν 3 στόχοι” – κι αυτό ήταν…

Φάρσα λοιπόν… Τα υπόλοιπα; Θα τρέξουν στην πράξη…

(Υ.Γ. Ο “τρελός σκύλος” Mattis δήλωσε μετά την επίθεση “σίγουρος” ότι ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά στις 7 Απρίλη. Όταν όμως ρωτήθηκε από δημοσιογράφο “τι χημικά” ήταν αυτά, σχεδόν παραδέχτηκε ότι δεν είναι σίγουρος…)

Ένας προφήτης, μα τι προφήτης!

Παρασκευή 13 Απρίλη. Το καθεστωτικό ρωσικό site sputnik παρουσίασε χτες μια δημόσια δήλωση του ρώσου αρχιστράτηγου (και αρχηγού του ρωσικού στρατού) Valery Gerasimov, με ημερομηνία 13 Μάρτη 2018 (πριν ένα μήνα δηλαδή), στη διάρκεια ενημέρωσης, όπου ο αρχικαραβανάς της Μόσχας λέει τα εξής:

Σήμερα έχουμε αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με ένοπλους που ετοιμάζονται να κατηγορήσουν ψευδώς την κυβέρνηση [σ.σ.: της συρίας] για χημική επίθεση εναντίον αμάχων, σε διάφορες περιοχές της Ανατολικής Ghouta. Έχει συγκεντρωθεί ένα πλήθος γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, που έχουν μεταφερθεί από άλλες περιοχές, που θα εμφανιστούν σαν τα θύματα μιας ενέργειας με χημικά. Οι ακτιβιστές των “White Helmets” και ομάδα κινηματογράφησης βρίσκονται ήδη στα μέρη που πρέπει, με δορυφορικούς πομπούς video. Αυτά έχουν επιβεβαιωθεί μετά την ανακάλυψη ενός εργαστηρίου παραγωγής χημικών όπλων στο χωριό Aftris, που απελευθερώθηκε απ’ τους τρομοκράτες.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις μας, μετά απ’ αυτήν την προβοκάτσια, οι ηπα σχεδιάζουν να κατηγορήσουν τον κυβερνητικό στρατό της συρίας για χρήση χημικών όπλων, καθώς και να προμηθεύσουν την διεθνή κοινότητα με τις υποτιθέμενες «αποδείξεις» μαζικών απωλειών αμάχων που θα έχουν προκληθεί απ’ την συριακή κυβέρνηση και την ρωσική κυβέρνηση που την στηρίζει. Σαν απάντηση, η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να επιτεθεί αεροπορικά στα κυβερνητικά κτίρια στη Δαμασκό.

Ακόμα κι αν τις δηλώσεις αυτές τις είχε κάνει ο ρώσος αρχικαραβανάς όχι στις 13 Μάρτη αλλά στις 6 Απρίλη (μια μέρα πριν την «καταγγελόμενη χημική επίθεση στην Douma») θα μπορούσε άνετα να πει ο καθένας «αυτός ξέρει πολλά». Όμως αυτή είναι η δουλειά των υπηρεσιών: να μαθαίνουν…

Και, υποθέτουμε, η δουλειά του ρωσικού στρατού (εφόσον είχε τέτοιες αξιόπιστες πληροφορίες τόσο έγκαιρα) είναι να είναι έτοιμος για τις αμερικανικές αντιδράσεις – στην προβοκάτσια. (Να υποθέσουμε επιπλέον ότι η Μόσχα θα μπορούσε να τις θέλει αυτές τις αντιδράσεις; Σατανικό, έως συνωμοσιολογικό!)

Σε κάθε περίπτωση τύφλα νάχει ο γέροντας παστίτσιος: οι προφήτες του «ξανθού γένους» δεν φοράνε ράσα αλλά στολές με αστέρια…

Νέοι, ωραίοι και έξυπνοι – αλλά δεν είπα «μετρώ και βγαίνω»!

Παρασκευή 13 Απρίλη. Ενώ οι προετοιμασίες για την «τιμωρία» του Άσαντ και των συμμάχων του συνεχίζονται, φαίνεται να έχει προκύψει κάποιος προβληματισμός στην Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες (όχι της ασταμάτητης μηχανής!) αυτό που απασχολεί τόσο το αμερικανικό πεντάγωνο όσο και τον κύκλο περί το ψόφιο κουνάβι, είναι η πιθανότητα να «χοντρύνει» η ιστορία περισσότερο απ’ όσο θα το άντεχε (πολιτικά κατ’ αρχήν…) η επίδειξη «αμερικανικής δικαιοσύνης».

Το σημειώναμε από χτες: η θέση της Ουάσιγκτον είναι λεπτή και δύσκολη. Χρειάζεται, μεν, επειγόντως μια επίδειξη πυγμής στη μέση Ανατολή· γι’ αυτό και στήθηκε η «χημική αφορμή». Απ’ την άλλη μεριά όμως το να επιτίθεται κάποιος (όποια δικαιολογία κι αν χρησιμοποιεί) νομιμοποιεί τον αμυνόμενο να πράξει όπως κρίνει αναγκαίο· η άμυνα, ακόμα κι ενός «ζώου», δεν μπορεί να απαγορευτεί. Αν, λοιπόν, ο «τιμωρός» έχει κάποιο ανώτατο όριο ως προς το τι μπορεί να δικαιολογήσει στον εαυτό του και στους υποστηρικτές του σαν «εύλογες απώλειες», ο αμυνόμενος διατηρεί το δικαίωμα να ανεβάσει τον πήχυ, ακόμα κι αν πληρώσει κι αυτός το ανάλογο τίμημα. Η πιθανότητα αυτή δεν μπορεί να αποκλειστεί απ’ τα αμερικανικά επιτελεία. Ειδικά εφόσον έχει αναγγελθεί τόσο απ’ την Μόσχα όσο και απ’ την Τεχεράνη.

Ειπωμένο διαφορετικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και των όποιων ακόμα συμμάχων τους, είναι ότι δεν μπορούν να επικαλεστούν απειλές ούτε εναντίον τους ούτε εναντίον του πλανήτη. Μετά από 500.000 νεκρούς (σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις) στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου και κάμποσα εκατομμύρια εσωτερικούς και εξωτερικούς πρόσφυγες, η «τιμωρία» της χημικής δολοφονίας μερικών δεκάδων (ακόμα κι αν υπέθετε κανείς ότι πράγματι έκανε τέτοιο το καθεστώς Άσαντ…) μοιάζει στην κοινή λογική σα να «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου». Προφανώς, ενάντια το στάξιμο της γαϊδουρινής ουράς μόνο ένας υγιεινός περίπατος νέων, ωραίων και έξυπνων πυραύλων θα ήταν επιτυχία. Οτιδήποτε με απώλειες, του ενός ή του άλλου είδους, θα προκαλούσε εύλογα την εξής σκέψη: αν για την χημική δολοφονία μερικών δεκάδων σύριων κάναμε τέτοια εκστρατεία, για τα πλήγματα των αμυνόμενων εναντίον του δικού μας στρατού δεν θα πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα; That’s the question…

Και η μεν αγγλίδα θλιβερή πρωθ. και η κυβέρνησή της ποντάρει ότι θα δράσει με υποβρύχια, και ίσως την γλυτώσει (την ερώτηση). Αλλά τα αμερικανικά πλοία επιφανείας και τα αεροπλάνα; Γι’ αυτά τι μνημόσυνο θα ταίριαζε;

Το ζυγίζει, λοιπόν, η Ουάσιγκτον…

Αμφιβολίες

Παρασκευή 13 Απρίλη. Την ακαριαία βερμπαλιστική «καταδίκη» απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού την έχει διαδεχτεί ως τώρα μια κάποια δυστοκία στη λήψη της τελικής πολεμικής απόφασης.

Κι έτσι μέρα την ημέρα βρίσκουν το περιθώριο και εκδηλώνονται, όλο και πιο μεγαλόφωνα, οι εσωτερικές αντιρρήσεις στους υψηλούς ορόφους των καθεστώτων· τόσο του αγγλικού όσο και του γαλλικού. Βουλευτές (αλλά και «διαμορφωτές της κοινής γνώμης»…) βγαίνουν και αναρωτιούνται αν όντως έγινε χημική επίθεση στην Douma· και ποιος θα είχε συμφέρον να την κάνει.

Αυτό το δεύτερο είναι ένα απ’ τα μεγάλα αγκάθια των επίδοξων τιμωρών: δεν μπορούν να αποδώσουν στον Άσαντ κανένα κίνητρο, ούτε στρατιωτικό ούτε πολιτικό, για να χρησιμοποιήσει «χημικά» την ώρα που νικούσε ολοκληρωτικά και χωρίς αυτά. Το να σκιαγραφείς κάποιον σαν “κακό” χωρίς να μπορείς να βρεις κάποιο κίνητρο για την “κακία” του είναι κατάλληλο μόνο για παιδικά παραμύθια. Φυσικά, το να θεωρούν τους υποτελείς τους νήπια, είναι κάτι αγαπημένο για τα αφεντικά…

Η απουσία κινήτρων, και το βρώμικο παρελθόν του αμερικανικού και του αγγλικού καθεστώτος με τα εν γνώσει τους ψέμματα περί «χημικών και βιολογικών όπλων» του Σαντάμ Χουσεΐν διατρέχουν τα social media (πότε πότε και τα καθεστωτικά media) πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα ήθελαν οι τιμωροί.

Το ενδιαφέρον είναι ότι τον «επικοινωνιακό πόλεμο» δεν τον κερδίζει η Μόσχα ή η Δαμασκός· απλά τον χάνουν το Λονδίνο και το Παρίσι, σε κάποιον βαθμό και η Ουάσιγκτον. Τον χάνουν, θα έλεγε κανείς, «μόνοι τους»: ο αυτοματισμός των βαρύγδουπων αντιδράσεων των εκπροσώπων αυτών των ιμπεριαλισμών και το γεγονός ότι δεν κρατήθηκαν καν περιμένοντας κάποια επίσημα αποτελέσματα έρευνας, έχει γίνει μια απρόσμενη απόδειξη του δόλου τους.

Φυσικά αυτά δεν προδικάζουν τις αποφάσεις που θα πάρουν, «σύντομα ή όχι και τόσο σύντομα» όπως τιτίβισε το ψόφιο κουνάβι. Προς το παρόν τηλεφωνιούνται μεταξύ τους μπας και ενθαρρύνει ο ένας τον άλλον… Και κανείς δεν μιλάει για «ρωσικό δάκτυλο» στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης στα κράτη τους!

Φαίνεται ότι οι ρωσικές υπηρεσίες ασχολούνται μόνο με εκλογές…

(φωτογραφία: η ρωσική στρατιωτική αστυνομία μπαίνει στη Douma, απ’ όπου αποχώρησαν σχεδόν εντελώς οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπέστησαν τέτοια καθολική ήττα, ώστε αφενός αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους ακόμα και τα ελαφριά όπλα τους – σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες συνθηκολογήσεις – ενώ αναγκάστηκαν επίσης να μετακινηθούν προς τις ελεγχόμενες απ’ την Άγκυρα και το f.s.a. πεζικό της περιοχές της βόρειας συρίας και όχι προς την Dara’a στο νότο, όπου υπάρχουν ομοϊδεάτες τους, όπως απαιτούσαν αρχικά…)

Καϋμένη βρετανία

Παρασκευή 13 Απρίλη. Δεν είναι μόνος του ο Boris Johnson, ο υπ.εξ. της αυτού μεγαλειότητας, σαν απόδειξη της βαθιάς βρετανικής παρακμής. H Karen Pierce, βρετανή πρέσβειρα στον οηε, νόμισε ότι θα μπήξει πιο βαθιά το μαχαίρι στα πλευρά της Μόσχας (για την «άθλια υποστηριξή της προς ένα καθεστώς που σκοτώνει παιδιά με χλωρίνη»…) αναφερόμενη στον Μαρξ. Με όλο τον σεβασμό στον Karl Marx νομίζω ότι θα στριφογυρνάει στον τάφο του με το τι κάνει η χώρα που θεμελειώθηκε πάνω σε πολλές απ’ τις απόψεις του, στο όνομα της υποστήριξης της συρίας, επιτρέποντας την χρήση χημικών όπλων στην συριακή επικράτεια δήλωσε…

Φαίνεται ότι η κυρία Pierce αγνοεί ότι η ε.σ.σ.δ. έχει πάψει να υπάρχει απ’ τις αρχές των ‘90s. Ή, ίσως, θα ήθελε να αναστηθεί ο Τσώρτσιλ, και η ιδέα του περί «σιδηρού παραπετάσματος» στην ευρώπη…

Μεγαλεία (τότε), ε;

Πρόσεχε τι εύχεσαι: μπορεί να το πάθεις…

Παρασκευή 13 Απρίλη. Πόσο καιρός έχει περάσει; Από τότε που Λευκωσία και Αθήνα εύχονταν, παρακαλούσαν πιο σωστά, να σκάσει κανά αμερικανικό πολεμικό για να προστατεύει τις ερευνητικές γεωτρήσεις για γκάζι, εναντίον της Άγκυρας… πόσος καιρός πέρασε; Όχι πολύς…

Ε, να λοιπόν!!! Γεμίζει η ανατολική Μεσόγειος από αμερικανικά πολεμικά (και αγγλικά υποβρύχια, τσόντα…)!!! Κι όμως, τι κακό; Όχι μόνο γεωτρήσεις δεν μπορεί να κάνει η Λευκωσία, αλλά ούτε κουμπότρυπες δεν μπορεί ν’ ανοίξει!!!

Και σαν μην έφτανε αυτό, όλο το νταβαντούρι, είτε σαν πόλεμος είτε σαν απειλή πολέμου, απειλεί να κάνει σμπαράλια μια βασική χερσαία φάμπρικα: εκείνη του τουρισμού! Μόλις που άρχισε η σαιζόν!

Έτσι είναι, όμως: οι συμμαχίες απαιτούν θυσίες! Κι αν η Λευκωσία και η Αθήνα έχουν αντιρρήσεις ας κάνουν μήνυση στο ψοφιοκουναβιστάν. Για διαφυγόντα κέρδη…