Month: June 2020

Γνήσιος πατριωτισμός

Σάββατο 20 – Κυριακή 21 Ιούνη. Επί 4 δεκαετίες το δόγμα του ελληνικού εθνικισμού, κατ’ αρχήν της αριστεράς του που εύκολα υιοθετούσε και η δεξιά του, ήταν πως η Άγκυρα είναι τσιράκι των ηπα, και ότι την χρησιμοποιεί (την τουρκία) ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εναντίον του φτωχού και τίμιου ελλαδιστάν. Ήταν μια εξαιρετική μίξη αντιαμερικανισμού και εθνικισμού, που μπορεί (σαν «τύπο» σύνθεσης) να την συναντήσει κανείς στις καλύτερες συνωμοσιολογίες – ωστόσο ποτέ δεν καταγγέλθηκε από κανέναν σαν τέτοια….

Πέρασε ο καιρός και τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα καταγγέλλεται το ψόφιο κουνάβι (πρόεδρος των ηπα ως τώρα) σαν τσιράκι του μοχθηρού Erdogan! Εξαιρετική ανατροπή, ούτε στα καλύτερα αστυνομικά δεν την συναντάς! Φυσικά το θύμα είναι πάντα το ίδιο: το φτωχό και τίμιο ελλαδιστάν, που όλοι το επιβουλεύονται, κλπ.

Σημαντική συνεισφορά σ’ αυτήν την τελευταία εθνικιστική mainstream ελληνική εκδοχή συνωμοσίας δίνει (άθελά του προφανώς…) ο πρώην σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού Bolton και το βιβλίο του. Που θα κυκλοφορήσει επίσημα για το κοινό σε λίγες ημέρες, αλλά έχει ήδη κυκλοφορήσει για τους ειδικούς, ώστε να διαφημιστεί. Ο Bolton είναι τυπικό στέλεχος του αμερικανικού βαθέος κράτους. Το ότι βγάζει στη σέντρα το ψόφιο κουνάβι (σαν ενεργούμενο των στενών προσωπικών του συμφερόντων…) ενισχύει την άποψη που είχαμε διατυπώσει εδώ απ’ τα τέλη του 2019. Ότι η «γραμμή» της ανάσχεσης των εχθρών / αντιπάλων των ηπα (Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Βερολίνο) μέσω οικονομικών κυρώσεων, απαγορεύσεων κλπ, την οποία εξέφραζε το ψόφιο κουνάβι, έχει αποτύχει προ πολλού. Συνεπώς (λέγαμε) είναι ανώφελο για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό να «σπρώξει» για άλλη μια 4ετία το ψόφιο κουνάβι στο άσπρο σπίτι. Φαίνεται πως και οι εκπρόσωποι του νο 1 ελληνικού εθνικού κεφάλαιου (των εφοπλιστών) περιμένουν κάτι καλύτερο απ’ τον διάδοχό του. Κατ’ αρχήν, «συμβολικά», να μην είναι τσιράκι του Erdogan….

Ποιό είναι όμως το «καλύτερο» για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Και συμπίπτει αυτό το «καλύτερο» με τα συμφέροντα του ηττημένου σ’ αυτή τη φάση ελληνικού; Είναι ο «δημοκρατικός» Biden , που θα είναι 78 χρονών τον ερχόμενο Νοέμβρη, η κατάλληλη βιτρίνα για την «λύση 2» για την όποια διάσωση, για το όποιο φρενάρισμα της αμερικανικής παρακμής την τετραετία 2021 – 2024; Είναι αυτός o κατάλληλος να ηγηθεί σε μια ακόμα πιο μιλιταριστική αμερικανική «αντίδραση» απέναντι στο ευρασιατικό project και τις ραγδαίες αλλαγές στους παγκόσμιους συσχετισμούς;

Η ασταμάτητη μηχανή τολμάει να συνεχίσει να υποστηρίζει αυτό που έλεγε πριν 6 μήνες: ο κατάλληλος, εκτός εισαγωγικών, είναι ο νυν αντιπρόεδρος Pence. Είναι η επιτομή του χριστιανού ακροδεξιού, πολύ χειρότερος απ’ το ψόφιο κουνάβι, αλλά επίσης πολύ πιο «μετρημένος». Ο Pence θα μπορούσε να συμμαζέψει ακαριαία την εκλογική βάση των αμερικάνων συντηρητικών (όπως ο BorDuk – Boris Johnson – συμμάζεψε την εκλογική βάση των άγγλων συντηρητικών)· υποστηρίζεται (καθόλου παράδοξο) και απ’ την δεξιά των δημοκρατικών· είναι μόλις 61 χρονών· και έχει τα εχέγγυα της βιτρίνας για την έσχατη προσπάθεια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Για να εμφανιστεί, όμως, ο Pence στη σκηνή τώρα, λίγο πριν τις εκλογές, σαν ο επίσημος υποψήφιος των αμερικάνων συντηρητικών, πρέπει να συμβεί εκείνο που υποθέταμε όταν το ψόφιο κουνάβι ήταν κατηγορούμενο για το «kiev-gate», στα τέλη του 2019: να το «φάει» (το ψόφιο κουνάβι) το ίδιο του το κόμμα, γρήγορα. Δεν ήταν δύσκολο τότε – δεν έγινε. Δεν είναι δύσκολο ούτε τώρα, και πιθανόν να έχει αρχίσει το πριόνισμα. Ένα δίδυμο Mike Pence (υποψήφιος για πρόεδρος) και Nikki Haley, κανονική ύαινα, πρώην εκπρόσωπος των ηπα στον οηε (υποψήφια για αντιπρόεδρος), θα φούντωνε την «υπερηφάνεια» της αμερικανικής δεξιάς / ακροδεξιάς. Και πιθανότατα να αποδεικνυόταν, με την «λαϊκή έγκριση» πάντα, ικανότερο για αυτούς τους ζόρικους καιρούς που έρχονται σαν «επικεφαλής» μιας αμερικανικής αντεπίθεσης στον πλανήτη, σε σχέση με τον όντως «κοιμισμένο» Joseph (Joe) Biden και τους εσωτερικά πολωμένους “δημοκρατικούς”. Αλλά, επίσης, αποτελεσματικότερο για μια αυταρχική ρελάνς απέναντι στη διάλυση / πόλωση της αμερικανικής κοινωνίας συνολικά : κάποιου είδους εθνική επιστράτευση είναι παλιά συνταγή…

Καταλαβαίνουμε ότι «η υπόθεση Pence» είναι ριψοκίνδυνη εκ μέρους της ασταμάτητης μηχανής. Αλλά το ερώτημα αν ένα ψόφιο κουνάβι που το κυνηγούν συνέχεια οι σωματοφύλακες για να μην “ακολουθήσει το ένστικτό του” μπορεί να είναι όχι απλά ξανά πρόεδρος αλλά έστω και υποψήφιος (υπό τις τωρινές συνθήκες όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού) είναι σοβαρό. Αν ένα μέρος των πολεμοκάπηλων στελεχών των αμερικάνων συντηρητικών έχει αρχίσει να εξεγείρεται κατά του ψόφιου κουναβιού, δεν είναι για “προσωπικούς” λόγους!

Το ελλαδιστάν, ή πιο σωστά τα συμφέροντα των νο 1 αφεντικών, οφελούνται απ’ την όξυνση – υπό την προϋπόθεση ότι κρίσιμος παράγοντάς της είναι η Ουάσιγκτον. Ξέρουμε πια ότι «δεν ψηφίζουν Trump». Θα μάθουμε σύντομα τι ψηφίζουν…

Βασικά στοιχεία νεκροπολιτικής 1 (ύλη Α εξαμήνου)

Σάββατο 20 – Κυριακή 21 Ιούνη. Όταν το δημαγωγικό carpet bombing προβάλει διαρκώς δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες νεκρούς (από έναν ιό…) είναι πιθανό ότι τα μυαλά – στόχοι θα υιοθετήσουν τις υποδείξεις περί θανάτου. Λέμε «είναι πιθανό» αν και, για τους ψυχο-κοινωνιολόγους του συστήματος «είναι βέβαιο». Ακόμα κι αν αποδειχθεί – όπως συμβαίνει ήδη και όχι μόνο στο ελλαδιστάν – ότι η «λογιστική του θανάτου» ήταν εξαιρετικά «δημιουργική» για πολλά μέρη του κόσμου, και ότι φτιάχτηκαν «κοινές δεξαμενές» στις οποίες οι αρμόδιοι (ξεκινώντας απ’ τις κορυφές των υπουργείων, και φτάνοντας ως την βάση, στα πιστοποιητικά θανάτου των νοσοκομείων) πετούσαν όλους τους νεκρούς τους χρεώνοντάς τους (κατά παράβαση όρκων, ηθικής, λογικής) στον covid-19, ακόμα και τότε λοιπόν, η ιδέα ότι ο covid-19 σκοτώνει μαζικά παραμένει σφηνωμένη στα μυαλά. Αυτό λέγεται ιδεολογική επιτυχία μεγάλου μεγέθους. Και, για όσους έχουν «πεθάνει διανοητικά» απ’ το δημαγωγικό / μηντιακό carpet bombing, ενώ είναι απλά μια «μεγάλη ιδεολογική επιτυχία του συστήματος», θεωρείται πια αναμφισβήτητο γεγονός. Θέλει μεγάλη προσπάθεια, απ’ τους ίδιους, για να ξεριζώσουν, να απομυθοποιήσουν αυτό το πλαστογραφημένο «γεγονός» απ’ το μυαλό τους.

Και να τώρα τμήματα της πραγματικότητας που απορρίπτεται σαν ανύπαρκτη. Υπάρχει ένα νησί που λέγεται Bali. Ανήκει στην ινδονησία, ένα κράτος που δεν περιλαμβάνεται στην «πρώτη γραμμή» ως προς τις υπηρεσίες και την αποτελεσματικότητα του δημόσιου συστήματος υγείας. Όλο το ινδονησιακό κράτος / κοινωνία (πληθυσμός 268.000.000…) έχει δείξει μια “αριθμητική covid-19” εντελώς άβολη για την δυτική νεκροπολιτική, χωρίς να έχει να επιδείξει οποιοδήποτε προσόν, εκτός απ’ το ότι πρόκειται για ένα κράτος / κοινωνία νησιωτικό. Ωστόσο το ότι έχει ως τώρα “μόνο” 2.373 νεκρούς (με 43.803 διαπιστωμένα κρούσματα) χαλάει πάρα πολύ την κυρίως δυτική “δημιουργική λογιστική” θανάτου.

Το Bali, γνωστός παγκόσμια τουριστικός προορισμός, κάνει αυτή τη δημιουργική λογιστική να σκυλιάζει κυριολεκτικά. “Κανονικά”, με πληθυσμό 4,3 εκατομμύρια και με τόσους τουρίστες μακράς παραμονής να πηγαινοέρχονται διακρώς (πριν επιβληθούν απαγορεύσεις στις μετακινήσεις), το Bali θα έπρεπε να είναι ο ορισμός της πύλης προς την κόλαση!!! Κι όμως, ως χτες είχε μόνο 6 (ολογράφως: έξι) νεκρούς!…. Και 895 διαπιστωμένα κρούσματα.

Το πρώτο μάθημα της νεκροπολιτικής (ύλη Α εξαμήνου) είναι, υπό τις οδηγίες του διανοητικού / δημαγωγικού carpet bombing, ότι αυτές οι “περιπτώσεις” (η κόστα ρίκα, η βενεζουέλα, η ουρουγουάη, η κούβα, το μπαλί…) πρέπει να αγνοούνται. Να αποσιωπούνται. Να μην αναφέρονται ποτέ και πουθενά, γιατί μπορεί να δημιουργήσουν ριζικές αμφιβολίες και ερωτηματικά…

Το δεύτερο μάθημα, αν παρ’ ελπίδι αυτές οι περιπτώσεις “ακουστούν”, είναι να θεωρηθούν εξαίρεση… “Περίεργες”…. “Ανεξήγητες”…. Ο “κανόνας”, έτσι όπως μαστορεύτηκε κυρίως στα δυτικά εργαστήρια μαζικής πειθάρχησης, πρέπει να διατηρηθεί ισχυρός πάσει θυσία!!! Οι “εξαιρέσεις” είναι …. εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

Γιατί, όμως, να μην είναι ο “κανόνας” η εξαίρεση;;;; Γιατί ο “κανόνας” σχετικά με τον covid-19 και την φονικότητά του πρέπει να είναι δυτικής κατασκευής;

(φωτογραφία: Οι αμερικάνοι “ειδικοί”, του σκοινιού και του παλουκιού, σκοπεύουν να ερευνήσουν την “μυστηριώδη επιτυχία” του Bali κατά του covid-19….)

Βασικά στοιχεία νεκροπολιτικής 2 (ύλη Α εξαμήνου)

Σάββατο 20 – Κυριακή 21 Ιούνη. Υπάρχουν όμως κι άλλα «αγκάθια», κι άλλα «περίεργα», και άλλα «ανεξήγητα», κι άλλες «εξαιρέσεις» με βάση τον κανόνα της δημιουργικής λογιστικής θανάτου. Ένα απ’ αυτά έχει όνομα γνωστό. Λέγεται Hong Kong….

Το Hong Kong υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές στα δυτικά μήντια ως το τέλος της περασμένης χρονιάς, εξαιτίας των βίαιων αντικινεζικών (και φιλοαμερικανικών / φιλοαγγλικών…) διαδηλώσεων ενός μέρους του πληθυσμού του, που κράτησαν μερικούς μήνες. Αν και ανήκει στο κινεζικό κράτος, έχει ιδιαίτερη αυτονομία / αυτοδιοίκηση σχεδόν στα πάντα. (Εξαιρείται η «εξωτερική πολιτική» και ο στρατός).

Μια σύγκριση τώρα, λοιπόν, όχι μόνο για να φανεί το κτηνώδες «σκάνδαλο» της δημιουργικής λογιστικής θανάτου, αλλά και για να δημιουργηθεί ένας χρήσιμος και βαθύτερος προβληματισμός σε σχέση με πολλά ζητήματα εξουσίας στον δυτικό κόσμο.

Το Hong Kong έχει πληθυσμό 7,45 εκατομμύρια, και θεωρείται ένα απ’ τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του πλανήτη. Μια μέση μικρή γκαρσονιέρα στην Κυψέλη θα θεωρούνταν όνειρο ζωής στο Hong Kong όπου οι κατώτερες τάξεις (και ένα μέρος της λεγόμενης «μεσαίας») ζουν σε συνθήκες «παστώματος», με ελάχιστα τετραγωνικά κατ’ άτομο. Το πρώτο κρούσμα covid-19 εντοπίστηκε στο Hong Kong στις 23 Γενάρη 2020…

Η Νέα Υόρκη είναι επίσης μια μητρόπολη, με πληθυσμό 8,4 εκατομμύρια· και ισχυρές κοινωνικές / ταξικές αντιθέσεις. Το πρώτο κρούσμα covid-19 διαπιστώθηκε εκεί την 1 Μάρτη 2020. Ένα μήνα και κάτι μετά το πρώτο κρούσμα στο Hong Kong.

Δείτε λοιπόν. Ως χτες, στη Ν. Υόρκη υπήρχαν τουλάχιστον (υπάρχει αβεβαιότητα ακόμα και στα επίσημα νούμερα!) 208.907 διαπιστωμένα κρούσματα· και τουλάχιστον 17.507 νεκροί που είχαν αποδοθεί στον covid-19. Στο Hong Kong υπήρχαν 1.128 διαπιστωμένα κρούσματα…. και 4 νεκροί! Σωστά διαβάσατε: 4 (ολογράφως: τέσσερεις) νεκροί!…

Είναι, απλά, αδιανόητο – κατ’ αρχήν!!! Δεκαεφτά χιλιάδες νεκροί που αποδίδονται στον covid-19 στη Ν. Υόρκη – και τέσσερεις όλοι όλοι στο Hong Kong!!! Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ούτε σύγκριση ούτε συσχέτιση!!! Μόνο ερωτήματα, τεράστια ερωτήματα! Πώς, γιατί;

«Πώς» και «γιατί» σε ποια βάση όμως; Στη βάση ότι οι δεκαεφτά χιλιάδες νεκροί στην πόλη της Ν. Υόρκης που αποδίδονται στον covid-19 είναι ο κανόνας; Και, κατά συνέπεια, ότι οι τέσσερεις νεκροί του Hong Kong είναι μια «μυστηριώδης εξαίρεση» (όπως τόσες άλλες…) – σ’ αυτήν την βάση λοιπόν; Ή στην ανάποδη; Ότι, δηλαδή, οι 4 νεκροί του Hong Kong (και οι 6 στο Bali, και… και… και…) ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ – και οι δεκαεφτά χιλιάδες της Ν. Υόρκης (αντίστοιχα του Bergamo, του Λονδίνου, και… και…) είναι «περίεργες καταστάσεις» που ΑΥΤΕΣ χρειάζονται εξηγήσεις;

Γιατί πρέπει να κρίνουμε και να αναρωτηθούμε το πρώτο και όχι το δεύτερο; Μία είναι η απάντηση: επειδή αυτό μας υπέδειξαν με εξαιρετική βία!

Βασικά στοιχεία νεκροπολιτικής 3 (ύλη Α εξαμήνου)

Σάββατο 20 – Κυριακή 21 Ιούνη. Δεν πρόκειται να πάνε αμερικάνοι «ειδικοί» στο Hong Kong για να λύσουν το «μυστήριο» αυτής της «εξαίρεσης»!!! Μπορούμε όμως να σας πούμε τι ΔΕΝ έκανε η κυβέρνηση του Hong Kong, έτσι ώστε να σας δημιουργηθούν ακόμα περισσότερα ερωτηματικά:

Α) Δεν πήρε ακαριαία μέτρα, μετά τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος! Καθυστέρησε μια εβδομάδα – και κατηγορήθηκε γι’ αυτό… (Αμερικανικά media πρόλαβαν να κατηγορήσουν τον Hong Kong σαν “failed state”…)

Β) Δεν επέβαλε καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, γενικό “lockdown”! Πήρε, φυσικά, αρκετά μέτρα «αποστασιοποίησης», έκλεισε σχολεία και πανεπιστήμια, αλλά (για παράδειγμα…) δεν έκλεισε πλήρως τα σύνορα με την (κυρίως) κίνα, που είχε επίσης πρόβλημα covid-19…

Γ) Δεν υπήρχαν, τουλάχιστον τις πρώτες 10 ημέρες, αποθέματα προστατευτικών μέσων για το προσωπικό των νοσοκομείων…

Δ) Δεν έγινε «ιχνηλάτηση επαφών» με τεχνολογικά μέσα! Θεωρήθηκε παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων!!! Η ιχνηλάτηση επαφών (που ήταν συστηματική) γινόταν μέσω ερωτήσεων / συνεντεύξεων στα «κρούσματα», για τις συναντήσεις τους με άλλους τις τελευταίες 3 – 4 ημέρες. Μια επίπονη «χειρωνακτική» μέθοδος, που αποδείχθηκε αποτελεσματική μεν, αλλά υπήρξε ιδιαίτερα κουραστική και απασχόλησε πολλές εκατοντάδες ανθρώπους….

Συνυπολογίζοντας κι αυτά τα δεδομένα, υποθέτουμε πως η ερώτηση «και πως τα κατάφεραν στο Hong Kong;» γίνεται ακόμα πιο έντονη!!! Θα σας πούμε ευθέως ότι αν η βάση, ο κανόνας που υπονοείται πίσω απ’ την ερώτηση είναι ότι «κανονικά θα έπρεπε να έχουν πεθάνει τουλάχιστον καμμιά 10αριά χιλιάδες» τότε, απλά, πολύ απλά, ΔΕΝ υπάρχει καμμία ικανοποιητική απάντηση! Οι γνώστες της ζωής στο Hong Kong υποδεικνύουν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι με το που ανακοινώθηκε το πρώτο κρούσμα οι πάντες στο Hong Kong άρχισαν να φοράνε μάσκες, χωρίς να υπάρχει τέτοια κρατική υπόδειξη· όσοι δεν έβρισκαν στο εμπόριο έφτιαχναν μόνοι τους, και έδιναν και στους πιο πληβείους… Και δεύτερον, ότι το Hong Kong έχει ένα πολύ καλό δημόσιο σύστημα υγείας, με έμπειρους γιατρούς και νοσηλευτές.

Κι ωστόσο θα ήταν εντελώς παραπλανητική η εξίσωση: 17.507 νεκροί (Ν. Υόρκη) μείον όλοι μάσκες μείον καλό σύστημα υγείας = 4 νεκροί!!! Είναι παραπλανητική (υποστηρίζουμε) επειδή δεν μπορεί να επαληθευτεί ούτε στο Bali, ούτε στην κόστα ρίκα!… Είναι παραπλανητική επειδή, εξ αρχής, είναι χειραγωγημένη η βάση της. Ό,τι, δηλαδή, οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί είναι ο κανόνας, η «φυσιολογική φονικότητα» του covid-19…

Όχι (λέμε): το αντίθετο είναι αλήθεια! Η «φυσιολογική φονικότητα» του covid-19 είναι μικρή (ανάλογα και με τα ηλικιακά δεδομένα κάθε πληθυσμού), ακόμα και χωρίς το τέλειο δημόσιο σύστημα υγείας, ακόμα και χωρίς τον αυτοματισμό και την ασιατική αυτοπειθαρχία του όλοι μάσκες: το Bali (και άλλα μέρη του κόσμου) δεν είχαν αυτά τα προσόντα… Αντίθετα η «μεγάλη φονικότητα» είναι το πραγματικό ερώτημα για το οποίο χρειάζονται σοβαρές και έγκυρες εξηγήσεις!!! Ερώτημα με δεκάδες υποερωτήματα, που ξεκινούν απ’ την ανάδειξη της πραγματικής μεταδοτικότητας του covid-19, και φτάνουν ως την πραγματική κατάσταση όχι απλά των δημόσιων συστημάτων υγείας στους δυτικούς καπιταλισμούς, αλλά στην πραγματική υπαγωγή δημόσιων και ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας στις νόρμες και στις απαιτήσεις μιας χούφτας επιχειρήσεων της «βιομηχανίας υγείας»! Αυτό το τελευταίο, και όλα όσα έχουν σχέση μαζί του, είναι στρατηγικής σημασίας για την σύγχρονη εργατική τάξη!!

Η ιδεολογία αντιστρέφει την πραγματικότητα! Κάνει το λογικό να φαίνεται «παράλογο», και το ανάποδο. Εν τέλει θολώνει τα νερά και δημιουργεί σκόπιμα αμφιβολίες και σχετικισμούς για το ποια είναι η πραγματικότητα. Η υπόθεση «διαχείριση του covid-19» ήταν και παραμένει όχι ιατρική αλλά παρα-ιατρική, πολιτική και ιδεολογική. Μπορεί να είναι δύσκολο να βγει κανείς ζωντανός από ένα τέτοιο carpet bombing, αλλά αυτό οφείλουμε να κάνουμε.

(Θα σας αφήσουμε με τις σκέψεις σας (αν, φυσικά, έχετε όρεξη να σκεφτείτε) με κάτι τελευταίο και σύντομο. Στην ελλάδα ο αριθμός των καισαρικών σαν ποσοστό ως προς τις γέννες συνολικά είναι εξτρεμιστικά υψηλός! Σε δύο μόνο κράτη / κοινωνίες σ’ όλο τον πλανήτη συναντιέται αυτό το φαινόμενο: στο ελλαδιστάν και στην ινδία… Οι φυσιολογικοί τοκετοί έχουν φτάσει να θεωρούνται «εξαίρεση» στην ελλάδα – ο «κανόνας» είναι οι καισαρικές.

Οι καισαρικές βολεύουν πάρα πολύ τόσο τους μαιευτήρες όσο και τις κλινικές, ιδιωτικές και δημόσιες. Παίρνουν έξτρα λεφτά (στα δημόσια μαιευτήρια) κάτω απ’ το τραπέζι· ενώ η καισαρική χρειώνεται πολύ περισσότερο απ’ τον φυσιολογικό τοκετό στα ιδιωτικά. Επιπλέον, και ίσως το κυριότερο: ένας μαιευτήρας μπορεί να κάνει μια καισαρική κάθε 15 λεπτά… Ενώ ο φυσιολογικός τοκετός μπορεί να πάρει ώρες, και ο γιατρός να είναι «δεσμευμένος» επί ώρες για μια μονάχα γέννα. Τέλος: αν η πρώτη γέννα γίνει με καισαρική, κάθε επόμενη απ’ την ίδια γυναίκα θα γίνει αναγκαστικά έτσι…

Το γεγονός ότι έχει αντιστραφεί η πραγματικότητα, και ότι σαν «κανόνας» θεωρείται αυτός που συμφέρει την κερδοφορία την βιομηχανία της υγείας, δεν θα έπρεπε να γίνεται αποδεκτό…. Έτσι δεν είναι;

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τις επιδημίες / πανδημίες… Πού είναι το καινούργιο ή το περίεργο;)

Αλήτες – ρουφιάνοι

Σάββατο 20 – Κυριακή 21 Ιούνη. Μέσα στις μανίες καταδίωξης της άλλοτε «πρώτης φοράς» είναι ότι τα μήντια την αποκλείουν. Οι φαιορόζ, με τα asset τους όσο ήταν στα πόστα (τον νο 1 του Πειραιά και τον νο 2 της Σαλονίκης… ξέρετε ποιοί είναι…) μορφοποιούν ιδανικά το ψυχόδραμα της «ψωροκώσταινας», που όλο ο πλανήτης της χρωστάει, και όλος ο πλανήτης την κυνηγάει…

Ένα χτεσινό video της Κουμουνδούρου (άθλιας αισθητικής…) για τα κονδύλια του ρημαδογκουβέρνου προς τα media (για τον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού») εκφράζει όλη αυτή τη μιζέρια σε 1 λεπτό. Όχι επειδή κατηγορεί τους δημοσιογράφους ότι τα «πιάνουν» – ο αντ’ αυτού (you know who…) ξέρει καλά… Αλλά επειδή μέσα σ’ ένα λεπτό μπορεί ο καθένας να καταλάβει την αιτία της γκρίνιας: δεν τα πήραν οι (στενά) δικοί μας! Τόσο απλά.

Πληρώθηκαν τα media απ’ το ρημαδογκουβέρνο για να παίξουν σωστά την νεκροπολιτική, την υγιεινιστική τρομοκρατία, το πραξικόπημα α λα ελληνικά; Πληρώθηκαν για να ελεεινολογήσουν ή να διαστρέψουν οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη; Πληρώθηκαν για να κάνουν παιχνίδι με τις δύο «κοινές δεξαμενές»; Υπάρχουν στρατιές πληρωμένων troll; Η απάντηση είναι απλή: χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Ποιά αφεντικά των media πληρώθηκαν για να τρομοκρατήσουν; Μόνο η κοινή περιέργεια μπορεί να νοιάζεται. Ήταν άλλωστε τόσοι πολλοί οι «εθελοντές»! Και το κόμμα της Κουμουνδούρου συμμετείχε ολόψυχα στην τρομοεκστρατεία – δωρεάν (υποθέτουμε).

Αυτό μας φέρνει ξανά στο γνωστό ερώτημα: Πληρωμένος ή ηλίθιος; Εγκάθετος ή κόπανος; Πληρώθηκε για να τα λέει ή τα νοιώθει; Πρακτικά και οι δύο εκδοχές συμβαίνουν – διαχρονικά. Έτσι ώστε να είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ανάμεσα στο πληρωμένο μεγάφωνο και στο μεγάφωνο που απλά πήρε μια εντολή απ’ τον προϊστάμενό του – και την τηρεί για να μη χάσει τη θέση του – ή στο μεγάφωνο που νομίζει ότι εξυπηρετεί τον «λαό» (υποβιβάζοντάς τον σε pets…)

Ο Shoukry

Παρασκευή 19 Ιούνη. Ο Sameh Shoukry είναι υπ.εξ. της αιγυπτιακής χούντας· άνθρωπος του χασάπη Sisi δηλαδή. Αυτόν πήγε να συναντήσει χτες ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, στην πρώτη του έξοδο απ’ την εθνική καραντίνα. Σύμφωνα, λοιπόν, με την ανακοίνωση του υπουργείου του κυρ Shoukry μετά την συνάντηση με τον έλληνα φίλο του, το πρώτο ζήτημα ενδιαφέροντος ήταν ότι του επέστησε την προσοχή στην ανάγκη να αυξήσουν τα ελληνικά αφεντικά τις επενδύσεις τους στον αιγυπτιακό καπιταλισμό, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που υπάρχουν. Τα χαμηλά μεροκάματα και την χούντα – δηλαδή. Αυτό σημαίνει ότι το Κάιρο ψάχνει ότι και η Αθήνα: επενδυτές. Μόνο που ο κυρ Shoukry θέλει (και) έλληνες τέτοιους, δηλαδή (κανονικά) αυτό που δεν θα ήθελε να χάσει το ρημαδογκουβέρνο στο οποίο ανήκει (ακόμα) ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας. Μπορεί να γίνει συζήτηση έτσι;

Εκεί που ο κυρ Shoukry «έστειλε» κανονικά τον έλληνα εταίρο του (πάντα σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του αιγυπτιακού υπ.εξ.) ήταν όταν άρχισε να του εξηγεί τα προβλήματα που υπάρχουν μ’ ένα φράγμα που θέλει να φτιάξει η αιθιοπία πάνω στο Νείλο – κάτι που δεν αρέσει καθόλου μα καθόλου στο Κάιρο…

Φυσικά οι δυο τους συζήτησαν και για τα υπόλοιπα. Για την κατάσταση στην Παλαιστίνη (καίγεται διακομματικά η καρδιά του ελλαδιστάν για τους παλαιστινίους, απλά δεν το δείχνει), για την πανδημία, για την λιβύη (… καλά…) … και για τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις για τις αοζ των δύο κρατών. Εκεί το αιγυπτιακό υπ.εξ. δεν ήταν ιδιαίτερα πανηγυρικό: ξεκίνησε ο 12ος γύρος τεχνικών διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο χωρών…. η δουλειά συνεχίζεται για να επιτευχθεί μια συμφωνία πάνω σ’ αυτό το θέμα σύμφωνα με τα συμφέροντα των δύο φιλικών χωρών έλεγε το ανακοινωθέν. «Λιτό» θα το έλεγε κανείς. “Βαριεστημένο” θα το έλεγε κάποιος άλλος. Μάλλον το αιθιοπικό φράγμα πήρε περισσότερη ώρα στην κουβέντα…

Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν. Το ελλαδιστάν έχει έναν σπουδαίο σύμμαχο, την αιγυπτιακή χούντα (κάμποσα ελληνικά αφεντικά εκμεταλλεύονται άγρια την αιγυπτιακή εργατική τάξη…), που αυτήν την εποχή έχει τα δικά του προβλήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, που έφυγε για το Κάιρο υπο τις ιαχές του «μετά την ιταλία κλείνουμε αοζ και με την αίγυπτο – τούρκοι φάτε τη σκόνη μας!» γύρισε με άδεια χέρια. Καθόλου. Πρώτα πρώτα έμαθε για το Νείλο, το πόσο σημαντικός ήταν πάντα για την αίγυπτο, και γιατί φράγματα σ’ αυτόν επιτρέπεται να φτιάχνει μόνο το αιγυπτιακό καθεστώς.

Αν πήγαινε για τουρισμό ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας χειρότερα θα τα κατάφερνε; Όχι. Όπως συμβαίνει με την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία και φιλία έτσι και η ελληνο-αιγυπτιακή είναι ασύμμετρη. Η αιγυπτιακή χούντα ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά την «ενεργειακή περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», εκτός – εν μέρει από περιέργεια – απ’ το αντιτουρκικό της σκέλος. Αλλά οι έγνοιες της αιγυπτιακής χούντας είναι άλλες: απ’ την εσωτερική καταστολή της κοινωνικής / πληβειακής αντιπολίτευσης ως τους ένοπλους βεδουΐνους του Σινά· απ’ την Ερυθρά Θάλασσα και τις σχέσεις «αγάπης και μίσους» με τον τοξικό ως, φυσικά, τη λιβύη – μάλλον, πια, χωρίς τον Haftar.

Όσο για την αοζ; Η πικρή αλήθεια είναι ότι η πρόταση που υπονοεί η τουρκο-λυβική συμφωνία για την αιγυπτιακή αοζ στη Μεσόγειο είναι αισθητά καλύτερη απ’ τις ελληνικές ιδέες! Μπορεί τώρα (ή και στο κοντινό μέλλον) η χούντα του Sisi να μην θέλει να κάνει επίσημη συμφωνία με την Άγκυρα με βάση την τουρκο-λυβική συμφωνία (βολεύεται πάντως με μια τέτοια εκκρεμότητα), αλλά οπωσδήποτε δεν έχει κανένα λόγο να χάσει βυθό για χάρη των ματιών του κάθε έλληνα υπ.εξ…

(φωτογραφία: Ενώ στη μέση διακρίνεται ο χασάπης Sisi, στα αριστέρα, με την μάσκα, είναι ο γύπας… Το παρακάνουν με το distancing εκεί στην αίγυπτο, ε; Χρειάζεται ευρυγώνιος φακός για να μπουν και οι τρεις στο πλάνο… )

Ο αντιρατσισμός σαν γεωπολιτική

Παρασκευή 19 Ιούνη. Η ασταμάτητη μηχανή σας είχε ενημερώσει έγκαιρα (Δευτέρα 15/6, η αφρική – πεδίο μάχης): καθώς αρκετά αφρικανικά καθεστώτα αποκτούν μια «νέα αυτοπεποίθηση» εξαιτίας της κινεζικής (κατά κύριο λόγο), και επιπλέον της ρωσικής και της τουρκικής soft ιμπεριαλιστικής επέκτασης στην ήπειρο, το ψοφιοκουναβιστάν βρίσκεται υπόλογο για τον ενδημικό θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό του όχι μόνο απ’ το κίνημα ή τους διάφορους (που δεν θα έπρεπε…) καθεστωτικούς πρωτοκοσμικούς υποστηρικτές του εντός και εκτός ηπα, αλλά κι απ’ τις κυβερνήσεις της ηπείρου που αντιλαμβάνονται και υιοθετούν το black life matters με τον δικό τους τρόπο.

Πενήντα πέντε κράτη, το σύνολο των αφρικανικών, ζήτησαν (και πέτυχαν, δύσκολο δεν ήταν) απ’ το συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του οηε να γίνει συζήτηση για τον ρατσισμό και την αστυνομική βία (στις ηπα…), σαν μια πρώτη κίνηση αλληλεγγύης του προς τους αφροαμερικάνους. Πρωτότυπο ίσως από πρώτη ματιά, αλλά εντελώς συμβατό με τους εξελισσόμενους παγκόσμιους συσχετισμούς: ένα απ’ τα βασικά θέματα που θέτουν αυτά τα κράτη είναι το κατά πόσον οι ηπα μπορούν να λαμβάνονται στα σοβαρά όταν δηλώνουν υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων απανταχού της γης όταν οι αμερικάνοι μπάτσοι σκοτώνουν αφροαμερικάνους με πλήρη δικαστική ασυλία…. Είναι ένα ερώτημα εύλογο. Είναι ένα ερώτημα που άνετα θα μπορούσε κανείς να διαβάσει στους κινεζικούς καθεστωτικούς global times…

Φυσικά η police brutality όχι με ρατσιστικά κίνητρα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό των περισσότερων απ’ αυτά τα καθεστώτα. Συνεπώς – θα έλεγε κανείς – ότι ανοίγοντας τέτοια ζητήματα κατά των ηπα διακινδυνεύουν να εισπράξουν τις συνέπειες στο εσωτερικό τους. Και έτσι θα έπρεπε να συμβεί. Αλλά – θα μπορούσαν να απαντήσουν – ότι αφού αυτή η police brutality δεν είναι ρατσιστική, βρίσκεται εκτός συζήτησης…

Θα ήταν ενδιαφέρον, τελικά, να επιβληθούν κυρώσεις κατά των ηπα απ’ αυτά τα κράτη… Όχι;

(φωτογραφία: πρόσφατη αντιμπάτσικη διαδήλωση στο Ναϊρόμπι…)

Στήριξε τον αληθινό φίλο και με τα δύο χέρια

Παρασκευή 19 Ιούνη. Αυτή είναι μια νιγηριανή παροιμία. Και μ’ αυτήν ξεκίνησε ο αυτοκράτορας Xi την έκτακτη (μέσω video) σύνοδο σινοαφρικανικής αλληλεγγύης κατά του covid-19 την περασμένη Τετάρτη.

Το κινέζικο καθεστώς υπήρξε ιδιαίτερα γενναιόδωρο σχεδόν στο σύνλο των αφρικανικών κρατών σχετικά με την αντιμετώπιση του τσαχπίνη. Έστελνε πάνω από 30 εκατομμύρια τεστ, 10.000 αναπνευστήρες, και 80 εκατομμύρια μάσκες κάθε μήνα· έστειλε ιατρικές ομάδες σε πάνω από 10 κράτη· και ανέλαβε την εκπαίδευση γιατρών και νοσοκόμων σε διάφορες περιοχές μέσω video μαθημάτων.

Eίτε επειδή αυτή η βοήθεια ήταν αποτελεσματική, είτε επειδή έχει υπάρξει και άλλη (θεραπευτική) βοήθεια που θα μαθευτεί προσεχώς, είτε για άλλους λόγους (μεταξύ των οποίων ότι δεν έφτιαξαν «κοινές δεξαμενές»…), το σύνολο των νεκρών σ’ όλη την ήπειρο (55 κράτη) ήταν ως χτες 7.103… Στην ευρώπη δηλώθηκαν 25 φορές περισσότερα… (Το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στην αίγυπτο στις 14 Φλεβάρη). Απ’ τους νεκρούς πάνω απ’ τους μισούς είναι στην αίγυπτο (1.938) και στη νότια αφρική (1.737). Με συνολικό πληθυσμό λίγο πάνω από 1,2 δισεκατομύρια, και μετρημένα κρούσματα 264.807, μετά από 4 μήνες «επίσημων μετρήσεων» ο covid-19 έχει θνησιμότητα στο σύνολο της αφρικής 2,6% επί των διαπιστωμένων κρουσμάτων, και 0,00059% επί του συνόλου του πληθυσμού.

Κάποιοι λυσσάνε, βγάζουν αφρούς, προσπαθώντας να κρύψουν τον εκνευρισμό τους. Απ’ τους πιο απλούς φίλους της καραντίνας, μέχρι τους διάφορους global Άρχοντες. Δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο λίγοι οι νεκροί σ’ όλόκληρη ήπειρο! Η αφρική ήταν ιδανικό πεδίο επίδειξης «φιλανθρωπίας», με τέτοιο τρόπο ώστε να επιβεβαιωθεί η ηγεμονία των δυτικών κράτων και των εταιρειών τους. Με έωλα συστήματα υγείας, πληθυσμιακές συγκεντρώσεις τρομακτικές (σε πόλεις και παραγκουπόλεις), με επιβεβλημένη ιμπεριαλιστικά φτώχια επί πολλές γενιές, και καθεστώτα αυταρχικά, οι αφρικάνοι θα έπρεπε «κανονικά» να πεθαίνουν ήδη σαν τις μύγες. Το κατά πόσον είναι κινεζική (ιατρική…) δουλειά το ότι δεν έχει συμβεί αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε τώρα. Εκείνοι που λυσσάνε για θάνατο – θάνατο – θάνατο, και έχουν εξουσία / δύναμη, ελπίζουν στο δεύτερο εξάμηνο…

Θα φανεί.

(φωτογραφίες: Ιατρικό υλικό ξεφορτώνεται στο αεροδρόμιο της Dakar, στη σενεγάλη (πάνω) και στην Accra, στη γκάνα (κάτω). Προέρχεται από δωρεές του ιδρύματος του Jack Ma και της Alibaba. Όχι, για να μη νομίζετε ότι μόνο οι δυτικοί μεγιστάνες είναι φιλάνθρωποι! Οι κινέζοι, τουλάχιστον, δεν είναι οχυρωμένοι πίσω απ’ τα εμβόλια: επ’ αυτών οι δωρεές θα γίνουν κατευθείαν από τον αυτοκράτορα…)

Άλλες (ελάχιστα φονικές) λεπτομέρειες

Παρασκευή 19 Ιούνη. Δεν είναι μόνο η αφρική που κρατάει ως τώρα «ανάρμοστη στάση» απέναντι στο θέαμα του θανάτου. Ενώ το δάκτυλο δείχνει επίμονα την βραζιλία, άλλα κράτη της κεντρικής ή/και της νότιας αμερικής είναι σα να μην υπάρχουν· επειδή η νεκροπολιτική δεν μπορεί να σπεκουλάρει πάνω τους.

Η κόστα ρίκα, για παράδειγμα, με πληθυσμό 5 μύρια, είχε ως χτες 1.939 διαπιστωμένα κρούσματα – και 12 θανάτους… Ποσοστό θνησιμότητας 0,61% επί των κρουσμάτων και 0,00024% επί του πληθυσμού.

Η βενεζουέλα, με πληθυσμό 32.200.000 είχε ως χτες 3.150 διαπιστωμένα κρούσματα – και 27 θανάτους… Ποσοστό θνησιμότητας 0,85% επί των κρουσμάτων, και 0.00084% επί του πληθυσμού. (Φυσικά ο παλιoMaduro κρύβει τους νεκρούς!!!! Ναι… Αλλά ο Guaido και οι οπαδοί του τι κάνουν; Ούτε ένα βίντεο με νεκρούς στο δρόμο, νταλίκες με φέρετρα, ομαδικούς τάφους…. τίποτα;)

Η ουρουγουάη, με πληθυσμό 3.500.000 είχε ως χτες 849 διαπιστωμένα κρούσματα και 24 θανάτους. Ποσοστό θνησιμότητας επί των κρουσμάτων 2,8% και 0,00068% επί του πληθυσμού.

H κούβα (η «σατανική» κούβα, με το «σατανικό» ιατρικό σύστημα!), με πληθυσμό 11,34 εκατομμύρια, είχε ως χτες 2.200 διαπιστωμένα κρούσματα και 83 θανάτους. Αυτό σημαίνει θνησιμότητα 3,7% επί των κρουσμάτων και 0,00073% επί του πληθυσμού.

Ξέρουμε τι θα πουν οι σαδιστές: εκεί είναι νότιο ημισφαίριο, κάτσε να πιάσει ο χειμώνας και τα λέμε. Αλλά και στη βραζιλία είναι νότιο το ημισφαίριο (με πληθυσμό 211 εκατομμύρια, η θνησιμότητα επί του συνόλου του βραζιλιάνικου πληθυσμού είναι τώρα 0,02%).

Όπως θα προσπαθήσουμε να δείξουμε αύριο μ’ ένα συγκεκριμένο και εντυπωσιακό παράδειγμα, η «τρομερή φονικότητα» του covid 19 ΔΕΝ αποδεικνύεται (το αντίθετο) αν κάποιος θέλει να είναι στοιχειωδώς σοβαρός. Αντίθετα, εκείνο που αποδεικνύεται ως τώρα, είναι πως είτε οι πραγματικοί θάνατοι είτε, ακόμα περισσότερο, οι «φουσκωμένοι» που αποδίδονται στον covid 19, είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων, που είναι άσχετοι με αυτόν καθαυτόν τον ιό.

Οι σύμμαχοι

Πέμπτη 18 Ιούνη. Ανθρώπινο που μετά από τόση κλεισούρα στον περιορισμένο εθνικό χώρο το γκουβέρνο θέλει να βγει, να περάσει τα σύνορα, να δει αγαπημένα πρόσωπα. Και τι πιο αγαπημένο απ’ τον Sisi (ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας θα τα πει σήμερα με τον σφάχτη του Καΐρου) ή τον Ασύλληπτο; Υπάρχουν άλλωστε τόσα κοινά… (Ή όχι πια;)

Ο ρημαδοΚούλης πήγε στο Τελ Αβίβ για να τονώσει τον Netanyahu ενόψει της προσάρτησης της δυτικής Όχθης… Υποθέτουμε ότι θα τον ρώτησε αν χρειάζεται καμμιά βοήθεια. Υποθέτουμε επίσης ότι ο Ασύλληπτος θα ζήτησε, σαν χάρη, κανά ελληνικό veto αν η τρισκατάρατη ε.ε. πάει να τον καταγγείλει. Η αλήθεια είναι πως έχει κι άλλους φίλους εκεί – τα φασισταριά δεν λείπουν.

Απ’ την άλλη ο ρημαδοΚούλης, πέρα απ’ τις ισραηλινές επενδύσεις που θα ζήτησε (θα κοπάσει το real estate / ξέπλυμα; Μάλλον απίθανο, όταν υπάρχει αυτό το δώρο της «χρυσής βίζας»….) ασφαλώς θα παρακάλεσε και για τουρίστες. Αλλά υπάρχουν προβληματάκια.

Το ελλαδιστάν ανήκει στη ζώνη Σέγκεν, και δεσμεύεται απ’ τους περιορισμούς που ισχύουν λόγω covid-19. Με τα τωρινά δεδομένα η ζώνη «θα ανοίξει» σε μη ευρωπαϊκά διαβατήρια την 1 Αυγούστου – μάλλον αργά για διακοπές στο ελλαδιστάν, αν υπάρχουν διαθέσιμοι άλλοι προορισμοί, νωρίτερα. Η ισλανδία είναι ήδη προσιτή, και τα τεστ covid-19 θα είναι δωρεάν για όλους στο αεροδρόμιο ως το τέλος Ιούνη. (Μετά θα τα πληρώνουν οι τουρίστες, προς 110 δολάρια το ένα). Και το ψοφιοκουναβιστάν είναι διαθέσιμο (για όσους ισραηλινούς έχουν αμερικανικά διαβατήρια, δηλαδή για αρκετούς) αν και η «ασφάλεια υγείας» για ταξίδια εκεί έχει ακριβύνει. Επιπλέον υπάρχει γενικά μια αβεβαιότητα για τις πτήσεις: πολλές αεροπορικές έχουν γίνει σαν επαρχιακά κτελ, που περιμένουν να γεμίσουν για να ξεκινήσουν…

Πριν κανά μήνα οι φήμες ήθελαν στην αρχή 300.000, μετά 700.000 και στην κορύφωσή τους 1.000.000 ισραηλινούς τουρίστες να είναι έτοιμοι να ορμήξουν στο ελλαδιστάν… Και 50.000 να έρθουν τελικά η Αθήνα θα πρέπει να ανάψει καπνογόνα.

Αλλά αυτά είναι τα πιο “ψιλά”. Η μεγάλη αγωνία είναι η θεαματική ενίσχυση της Άγκυρας, μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες στην δυτική λιβύη. Είναι κοινή αυτή η αγωνία; Όχι ακριβώς. Το Τελ Αβίβ θα προτιμούσε να έχει προκόψει (σαν ηγέτης των σουνιτών) ο τοξικός του Ριάντ, στον οποίο άλλωστε είχε επενδύσει πολλά. Αλλά αντίθετα με τον ελληνικό εθνικισμό / ιμπεριαλισμό, ο ιμπεριαλισμός του ρατσιστικού ισραηλινού κράτους είναι πολύ πιο “ρεαλιστικός”. Η συμμετοχή του στο project αντιτουρκικής «ενεργειακής περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» δεν ήταν ποτέ του είδους «ή αυτό ή καταστραφήκαμε». Γι’ αυτό, παρότι οι σκληρές εκατέρωθεν εχθρικές δηλώσεις μεταξύ Άγκυρας και Τελ Αβίβ δεν είναι ασυνήθιστες, δεν είναι και το ψωμοτύρι της εσωτερικής κατανάλωσης στην απαρτχάιντ κοινωνία.

Αυτό σημαίνει ότι την μεγάλη αγωνία και το σοβαρό πρόβλημα το έχει το ελλαδιστάν – σε βαθμό που το Τελ Αβίβ μπορεί να δείξει απλά την κατανόησή του, άντε να υπογράψει μια ακόμα δήλωση για τις αοζ – κι ως εκεί. Είναι γνωστό, άλλωστε, εδώ και κάτι χρόνια. Ενώ για το ελλαδιστάν η συμμαχία με τον ισραηλινό φασισμό είναι ζωτικής σημασίας (σε διάφορα επίπεδα, συμπεριλαμβανόμενης της ισχύος του ισραηλινού λόμπυ στις ηπα), για το Τελ Αβίβ ήταν και παραμένει υποκατάστατο των διαλυμένων σχέσεών του με το τουρκικό καθεστώς. Αυτό ήταν η πρώτη «συμμαχική» επιλογή. Και υπάρχουν μερικοί που υποστηρίζουν ότι ακόμα έτσι βλέπει το Τελ Αβίβ τους συσχετισμούς στην ανατολική Μεσόγειο…

Τελικά δεν ακούστηκαν μεγάλα πανηγύρια για την πρώτη μεταcovid-19 “διεθνή έξοδο” του ρημαδοΚούλη· ίσως ούτε καν πανηγύρια. Μπίζνες που δεν λέγονται ασφαλώς θα κλείστηκαν· αλλά για το πόπολο δεν υπήρξε τροφή. Ας μην ξεχνάμε: μόλις στις αρχές του 2020, πριν έξι μήνες δηλαδή, στις 2 του Γενάρη, είχε υπογραφτεί πανηγυρικά στην Αθήνα (ιδέα του Ασύλληπτου ήταν…) μια «συμφωνία για τον east med». Τότε το σανό μοιράστηκε απλόχερα.

Τώρα; Μετά από 6 μήνες; Τίποτα;

(φωτογραφίες: Θα πρέπει να είναι καινούργιο έθιμο. Όποιος κάνει επίσκεψη στον Ασύλληπτο πρέπει να φοράει μάσκα με κάποια «σύνθεση» με την ισραηλινή σημαία. Γελοίο, εκδήλωση μιας αρρωστημένης κολακείας…)