Year: 2019

Έκτακτη ανάγκη…

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ο πολλά βαρύς νικητής Borduk ετοιμάζεται όχι μόνο για την νέα εμπορική οικονομική σχέση του Λονδίνου με την ε.ε., αλλά και για την αναθεώρηση του συντάγματος. Ένας απ’ τους στόχους της είναι η «αναδιάρθρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»…

Κατά την αγγλική καθεστωτική δεξιά ο παγκόσμιος κατάλογος ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να αντικατασταθεί από έναν αγγλικό τέτοιο… Γιατί; Επειδή – λένε – πρέπει να βρεθούν καινούργιες ισορροπίες μεταξύ των «ατομικών δικαιωμάτων» και του «ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος», όπως εκφράζεται αυτό το τελευταίο απ’ την κυβέρνηση (ή το κράτος)…

Σας πιάνει η μπόχα – έτσι δεν είναι; Δεν είναι δυνατόν – λέει η νικήτρια και κυβερνώσα αγγλική δεξιά – τα ανθρώπινα δικαιώματα να είναι καθολικά και αδιαφοροποίητα, γιατί έτσι τα εκμεταλλεύονται οι «κακοί άνθρωποι»… Για παράδειγμα – λένε – δεν πρέπει να επιτρέπεται στους «κακούς ανθρώπους» να αξιοποιούν την ελευθερία του λόγου κάνοντας «κηρύγματα μίσους»….

Εύκολα θα καταλαβαίνατε μια παρτίδα «κακών ανθρώπων» που πρέπει να εμποδιστούν απ’ την ελευθερία του λόγου, δηλαδή να εγκληματοποιηθούν: λέγονται BDS… (και έχει πολλούς τέτοιους στις τάξεις κόμματος των εργατικών). Ωστόσο το αγγλικό καθεστώς έχει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα με την «ελευθερία του λόγου»: πρόκειται για τις διάφορων ειδών αποκαλύψεις (τύπου wikileaks) για την υπόγεια ή όχι και τόσο υπόγεια δράση του. (Προσεχώς στο Sarajevo.pdf επ’ αυτών…) Εκεί οι διακυβεύσεις είναι ακόμα πιο σοβαρές απ’ ότι το κίνημα μποϋκοτάζ κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ: εκτίθεται ο σκληρός πυρήνας του βαθέος κράτους σε μια ιστορική περίοδο όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Αγνοούμε τις τυπικές απαιτήσεις της συνταγματικής αναθεώρησης στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας (π.χ. εύρος κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας). Αλλά οι προθέσεις της μαύρης ορδής του Borduk είναι δηλωμένες. Με βαριά πρόστιμα (ώστε να γονατίζουν οι «κακοί άνθρωποι»), φυλακίσεις, ή/και απελάσεις (αν είναι υπήκοοι άλλων κρατών) θα αποκατασταθεί η «καινούργια ισορροπία»…

Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που τα αφεντικά προελαύνουν (και) με τέτοιο τρόπο…

…και καπιταλιστική αναδιάρθρωση

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Ήταν δειγματοληπτική μεν, αλλά αρκετά μεγάλη. Με συνεντεύξεις σε σχεδόν 42.000 ενήλικους υπηκόους της αυτού μεγαλειότητας που ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, μια μετεκλογική έρευνα του YouGov (μιας αγγλικής εταιρείας στατιστικών ερευνών) έδειξε ένα «χάσμα γενεών» που μπορεί να έχει διάφορες προεκτάσεις σε συνθήκες καπιταλιστικής Αλλαγής Παραδείγματος όπως αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη (φωτογραφία επάνω).

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς το γνωστό: όσο μεγαλώνουν οι υπήκοοι των σύγχρονων καπιταλιστικών δημοκρατιών τόσο πιο συντηρητικοί γίνονται. Αν όμως συνδυάσει το «χάσμα γενεών» με ένα ακόμα «χάσμα», αυτό των τυπικών εκπαιδευτικών προσόντων (φωτογραφία κάτω), μπορεί να ρισκάρει ένα συμπέρασμα σχετικό όχι με την ηλικία αυτή καθαυτή, αλλά με τις «κοινωνικές προοπτικές», στις τυπικές τους εκφάνσεις.

Προκύπτει λοιπόν ότι τα πιο «αισιόδοξα» (νέοι / νέες) ή/και τα πιο καλά «εξοπλισμένα» Ατομικά Κεφάλαια (υπάρχουν αμφιβολίες ότι η βρετανική κοινωνία είναι σε γενικές γραμμές νεοφιλελεύθερη;) απέρριψαν την σκληροπυρηνική εθνικιστική επιλογή του brexiter Borduk· επειδή, ενδεχομένως, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην αρχή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Την απέρρριψαν υποστηρίζοντας την “αναβίωση” της σοσιαλδημοκρατίας των ‘70s, που πρότειναν οι εργατικοί: έμφαση στην (κοινωνική) αλληλεγγύη – μέσα σ’ ένα ασαφές καθεστώς σχέσεων με την ε.ε. (το πρόγραμμα των εργατικών ήταν τέτοιο…)

Θα μπορούσε να είναι τέτοιες «τάσεις» ένας λόγος για πιο «στιβαρό κράτος / κρίση»; Θα ήταν επιπόλαιο να μιλήσει κανείς για ταξική πόλωση με βάση τις επιλογές μπροστά στις κάλπες, ειδικά εφόσον η ανάλυση της YouGov έδειξε ότι με κριτήριο την ταξική διαστρωμάτωση οι συντηρητικοί «κέρδισαν» την πλειοψηφία τόσο στον «πάτο» όσο και στο «καπάκι» του βαρελιού.

Απ’ την άλλη μεριά οι δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα δείχνουν ότι τα αφεντικά δεν περιμένουν πρώτα να εμφανιστεί μια σοβαρή ταξική πόλωση και μετά την αντιμετωπίσουν. Δρουν προληπτικά.

Απ’ αυτή την άποψη μια «αναθεώρηση του συντάγματος προς τα δεξιά» δεν είναι άσκοπη…

Αυπνίες;

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Μέσα στα χαράματα η ελβετική allseas που έχει αναλάβει την πόντιση των «τελευταίων μέτρων» του nord stream 2 ανακοίνωσε ότι διακόπτει το έργο πειθαρχώντας στις αμερικανικές απειλές, οι οποίες – παρεπιπτόντως – δεν έχουν υπογραφτεί ακόμα τελεσίδικα απ’ το ψόφιο κουνάβι. Ταυτόχρονα βέβαια δηλώνει ότι θα κάνει χρήση του περιθωρίου 30 ημερών που έχει (πάλι απ’ τις αμερικανικές απειλές) – διάστημα που θα μπορούσε να είναι κρίσιμο αν εννοεί ότι «διακόπτει μεν, αλλά όχι άμεσα».

Το ζήτημα είναι σοβαρό έτσι κι αλλιώς. Θα επανέλθουμε αναγκαστικά…

Η αγία μπάλα 1

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Ο 31χρονος σήμερα Rui Pinto δεν είναι «ήρωας». Είναι κολασμένος. Τόλμησε να τα βάλει με μια απ’ τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του σύγχρονου θεάματος: την ποδοσφαιρική. Τον Σεπτέμβρη του 2015 εγκαινίασε ένα site με αποκαλύψεις για διάφορα «βαριά ονόματα» της βιομηχανίας. Μέσα σε περίπου 4 χρόνια (μέχρι την σύλληψή του στην Βουδαπέστη τον περασμένο Γενάρη και την έκδοσή του στην πορτογαλία απ’ την οποία κατάγεται και τον καταζητούσε) έδωσε σε μια ευρωπαϊκή «δημοσιογραφική ομάδα ερευνών» (european investigative collaborators) περίπου 70 εκατομμύρια ντοκουμέντα. Τα περισσότερα τα απέσπασε χακάρωντας υπολογιστές εμπλεγμένων σε διάφορα. Αλλά στην εξέλιξη της ζωής του «football leaks» άρχισαν και άλλοι να του στέλνουν διάφορα στοιχεία.

Παρότι με βάση τις «διαρροές» του Pinto διάφορα πρωτοκλασσάτα media φιλοξένησαν πάνω από 1000 άρθρα σχετικά με τα «υπόγεια» της βιομηχανίας ποδοσφαίρου, και παρότι σε κάποιες περιπτώσεις εκτεταμένης φοροδιαφυγής έγιναν δίκες, ο Pinto είναι ο μόνος που έχει φυλακιστεί. Προ-φυλακιστεί σωστότερα, αφού τον περιμένει η δίκη του… Με 147 κατηγορίες.

Το καθεστωτικό γερμανικό der spiegel (με το οποίο ο Pinto συνεργάστηκε συστηματικά αυτά τα 4 χρόνια των «διαρροών») ανέβασε χτες στην ηλεκτρονική του έκδοση την πρώτη συνέντευξη του Pinto απ’ τις πορτογαλλικές φυλακές· για μήνες το πορτογαλλικό καθεστώς απέρριπτε το αίτημα. Κάνοντας ένα διάλειμα απ’ το συνηθισμένο περιεχόμενο της ασταμάτητης μηχανής μεταφέρουμε εδώ κάποια αποσπάσματα.

Ερώτηση: Πώς πέρασες τις μέρες σου στην απομόνωση τους πρώτους έξι μήνες της προφυλάκισής σου;

Pinto: Μπορούσα να κινούμαι ανάμεσα στο κελί μου και μια πολύ μικρή αυλή. Περπατούσα κάνοντας κύκλους, και καμμία φορά κλώτσαγα μια μπάλα. Στο κελί μου διάβαζα πολύ και κρατούσα σημειώσεις…. Οι πορτογαλλικές αρχές φοβούνται αυτά που ξέρω, και γι’ αυτό είναι σημαντικό να μην χάσω το μυαλό μου. Στην αρχή έγραφα σημειώσεις σχετικές με την υπόθεση, αλλά μετά μου πήραν το τετράδιο. Ο δικηγόρος μου ήταν παρών στην έρευνα που έκαναν στο κελί μου και τους είπε ότι ήταν παράνομη η κατάσχεση. Δεν ήταν οι φύλακες, ήταν απ’ την πορτογαλική δικαστική αστυνομία. Κάνουν ό,τι θέλουν. Τελικά μου γύρισαν το τετράδιο με τις σημειώσεις πριν ένα μήνα…

Η αγία μπάλα 2

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Οι αποκαλύψεις του Pinto έβγαλαν στην επιφάνεια ένα σύστημα φοροδιαφυγής με στοιχεία για τύπους σαν τον Ronaldo, τον Messi, τον Mourinho, τον Falkao και τον Di Maria. Ακόμα χειρότερα όμως έβγαλαν στοιχεία για το πως ξεπλένεται «μαύρο χρήμα» μέσα απ’ την ποδοσφαιρική βιομηχανία, και για πως διάφοροι ζάμπλουτοι και σεΐχηδες χρησιμοποιούν τις ομάδες για άλλους σκοπούς. Αυτήν την εποχή γίνεται έρευνα για την περίπτωση της Manchester City, που έπαιρνε κάτω απ’ το τραπέζι εκατομύρια απ’ το καθεστώς των ενωμένων αραβικών εμιράτων. Επιπλέον, άλλα στοιχεία, έδειξαν ότι ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ Gianni Infantino δωροδόκησε έναν ελβετό δικαστή, μέσω του οποίου απέκτησε πρόσβαση σε μια ελβετική έρευνα για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ερώτηση: Πιστεύεις ότι οι αποκαλύψεις σου πέτυχαν να βελτιώσουν οτιδήποτε στον κόσμο του ποδοσφαίρου;

Pinto: Πέρυσι εσείς αποκαλύψατε το πως διάφορα μεγάλα κλαμπ της ευρώπης σχεδιάζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας μια κλειστή λίγκα. Μετά την δημοσίευση όλοι το αρνήθηκαν. Αλλά κοίτα τι γίνεται τώρα. Ο Florentino Perez, πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, δημιούργησε έναν καινούργιο ποδοσφαιρικό σύνδεσμο, για να φύγουν οι ομάδες απ’ τον έλεγχο της ουεφα. Τα ίδια παλιά σκατά… Δεν μπορείς να αγγίξεις το ποδόσφαιρο. Το προστατεύουν οι αρχές γιατί είναι υψηλού δημόσιου συμφέροντος βιομηχανία… Πάρε, για παράδειγμα την Μπελφίκα, που έχει τους περισσότερους οπαδούς στην πορτογαλία. Είναι ένα χταπόδι που έχει επιρροή στην ελίτ. Έχει καλές επαφές με την αστυνομία, τους δικαστές και τους πολιτικούς, και τους δίνει δωρεάν vip εισιτήρια για τα παιχνίδια της. Ποιος θα ερευνήσει στα σοβαρά για την Μπενφίκα;

Η αγία μπάλα 3

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Ένα μέρος των κατηγοριών κατά του Pinto προέρχονται από καταγγελία και μήνυση εναντίον του απ’ το ποδοσφαιρικό πρακτορείο Doyen και τον μάνατζέρ του Nelio Lucas. Η οικογένεια που είχε την πραγματική ιδιοκτησία της Doyen για χρόνια ήταν οι κοζάκοι Arif, που ήταν μπροστινοί διάφορων ολιγαρχών, και έκαναν δουλειές με ξενοδοχεία και ακίνητα. Η Doyen έκανε deals εκατομυρίων δολαρίων στην ποδοσφαιρική βιομηχανία μέσω ενός υπόγειου δικτύου εταιρειών, που τις επέτρεπε να εκβιάζει ομάδες και να δένει ποδοσφαιριστές μέσω συμβολαίων, αγοράζοντας και πουλώντας τους σαν σκλάβους. Η ισπανική γενική εισαγγελία έχει ξεκινήσει έρευνες σε βάρος της Doyen, για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρήματος.

Έχει ενδιαφέρον λοιπόν ότι αυτός ο μαφιόζικος οργανισμός είναι βασικός κατήγορος του Pinto. Αυτό οφείλεται ότι στην αρχή της διαδρομής του, το 2015, ο Pinto βρήκε επαφή με τον Lucas και ζήτησε ένα μεγάλο ποσό για να μην αποκαλύψει στο internet τις βρωμοδουλειές της Doyen. Ο Lucas απευθύνθηκε στην αστυνομία, και στήθηκαν όλοι για να δέσουν τον Pinto. Ωστόσο ο Pinto και ο δικηγόρος του «έκαψαν» την συμφωνία, και δεν πήραν ούτε σέντσι. Ο Pinto λέει ότι έκανε βλακεία, αλλά πως επεδίωξε την κρούση στον Lucas για να καταλάβει τι αξία είχαν τα στοιχεία που είχε μαζέψει σε βάρος της Doyen.

Ερώτηση: Η δίκη σου αναμένεται να αρχίσει σε λίγο καιρό. Γιατί πρέπει να μείνεις προφυλακισμένος ως τότε;

Pinto: Είναι παράλογο και άδικο. Ζήτησα απ’ την εισαγγελέα την άδεια να μείνω σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι να αρχίσει η δίκη μου, αλλά αυτή επιμένει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να εμπλακώ στις έρευνες· ότι μπορεί να προχωρήσω σε παράνομες δραστηριότητες με ξένες δυνάμεις. Είναι γελοίο.

Ερώτηση: Σε ποιούς αναφέρεται;

Pinto: Υποθέτω ότι εννοεί δικαστές από άλλες χώρες που ενδιαφέρονται να συνεργαστούν μαζί μου και να αξιοποιήσουν τα δεδομένα που έχω συγκεντρώσει για να ερευνήσουν διάφορα εγκλήματα στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Είναι απίστευτο!

Ερώτηση: Δεν έχουν δείξει ενδιαφέρον οι πορτογαλικές αρχές να συνεργαστούν μαζί σου;

Pinto: Η εισαγγελέας μου είπε ότι το μόνο που περιμένει από εμένα είναι να αυτοενοχοποιηθώ εθελοντικά. Δεν θέλουν να αξιοποιήσουν τα στοιχεία που έχω μαζέψει, γιατί εκεί βρίσκονται αποδείξεις για εγκλήματα που έχουν γίνει από ανθρώπους με δύναμη, μέσα στο ποδόσφαιρο. Ο μόνος που είναι φυλακή και πάει σε δίκη είμαι εγώ. Με παρουσιάζουν σαν δημόσιο κίνδυνο.

Η αγία μπάλα 4

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Την περασμένη Τετάρτη ο Pinto πήρε μια πρόγευση του τι θα είναι η δίκη του. Υπάρχει μια προ-δικαστική διαδικασία στο πορτογαλλικό δικαστικό σύστημα, όπου κατήγοροι και κατηγορούμενοι, μετά δικηγόρων, βρίσκονται μπροστά σε ένα δικαστή για να υποστηρίξει η κάθε πλευρά τις θέσεις της· πριν αυτός διαμορφώσει την τελική παραπομπή (ή μη).

Ο Pinto οδηγήθηκε στην αίθουσα από 5 πάνοπλους μπάτσους, με αλεξίσφαιρα γιλέκα. Του έβγαλαν τις χειροπέδες, και έμειναν δίπλα και πίσω του. Οι δύο δικηγόροι του κάθονταν μερικά μέτρα μακριά του. Απέναντι βρίσκονταν 14 δικηγόροι, που εκπροσωπούσαν τους κατηγόρους του. Μεταξύ άλλων την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της πορτογαλλίας, τη νομική εταιρεία PLMJ, την ομάδα της Λισσαβώνας Σπόρτινγκ και την Doyen. Επέμειναν ότι ο Pinto πρέπει να δικαστεί και για τις 147 εναντίον του κατηγορίες. Απ’ την μεριά τους οι συνήγοροί του επέμειναν ότι η πορτογαλλική εισαγγελία έχει παραβιάσει την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία, εφόσον ζήτησε την έκδοση του Pinto απ’ την ουγγαρία μόνο για 6 αδικήματα· οπότε μόνο γι’ αυτά επιτρέπεται να δικαστεί. Η δικαστής είπε ότι θα ανακοινώσει την απόφασή της για το αν, που, και με ποιές κατηγορίες θα δικαστεί ο Pinto στις 13 Γενάρη.

Ερώτηση: Στα τέλη του 2018 αποφάσισες να σταματήσεις να κινείσαι ανώνυμα και να συνεργαστείς με τις γαλλικές αρχές σαν whistleblower. Σου πρότειναν την πιθανότητα να ενταχτείς σ’ ένα πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων έτσι ώστε να βοηθήσεις τις έρευνες τους για εγκλήματα στο ποδόσφαιρο. Υπάρχει ακόμα αυτή η προσφορά;

Pinto: Σκόπευα να μετακομίσω στο Παρίσι στα τέλη Γενάρη. Λίγες μέρες πριν με συνέλαβαν. Από τότε δεν έχω καμμία επαφή με τις γαλλικές αρχές.

Ερώτηση: Θέλεις ακόμα να συνεργαστείς με εισαγγελείς;

Pinto: Φυσικά. Αλλά όχι όντας κλειδωμένος εδώ. Αυτό δεν είναι δίκαιο.

Ερώτηση: Πριν λίγο καιρό η eurojust, ένας ευρωπαϊκός οργανισμός που προωθεί την συνεργασία μεταξύ δικαστηρίων, ξεκίνησε μια κοινή έρευνα για το ποδόσφαιρο, βασισμένη στα στοιχεία σου. Εισαγγελείς από 9 χώρες δήλωσαν την πρόθεσή τους να συνεργαστούν σ’ αυτήν την έρευνα. Περιμένεις μεγαλύτερη υποστηρίξη απ’ αυτούς;

Pinto: Ναι, περιμένω πολύ πειρσσότερη βοήθεια. Ξέρω ότι η eurojust είναι πολύ γραφειοκρατική δομή, αλλά δε νομίζω να με σέβονται αρκετά. Θέλουν να συνεργαστώ μαζί τους χωρίς αντάλλαγμα. Αν η πορτογαλία με καταδίκασε σε 25 χρόναι φυλακή, η eurojust θα έλεγε απλά: Κρίμα. Αλλά εμείς έχουμε τα στοιχεία σου.

Ερώτηση: Οι γάλλοι εισαγγελείς έχουν ήδη 27 terabytes δεδομένων από εσένα. Μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν;

Pinto: Είναι όλα κρυπτογραφημένα, και μόνο εγώ έχω τους κωδικούς – στο κεφάλι μου.

Ερώτηση: Την προηγούμενη φορά που σου είχαμε πάρει συνέντευξη, είχες αναφερθεί στον πατέρα του, που σου είχε πει όταν ήσουν νέος ότι το ποδόσφαιρο μια μέρα θα σου καταστρέψει την ζωή. Είχε δίκιο;

Pinto: Θα δείξει. Αυτός ο πόλεμος θα είναι μακρύς. Προς το παρόν η ζωή μου κρίνεται λιγότερο απ’ το ποδόσφαιρο και περισσότερο απ’ τις ανισότητες του πορτογαλικού πολιτικού και δικαστικού συστήματος και των τρόπων που προστατεύει την εγκληματικότητα.

Προστατεύουν τα κράτη το οργανωμένο έγκλημα σε διάφορες μορφές του;;; Αν είναι δυνατόν!! Αυτός ο Pinto διαπράτει το χειρότερο έγκλημα, «έγκλημα σκέψης»: λέγεται negative attitude…

Λίγη Tripoli ακόμα

Παρασκευή 20 Δεκέμβρη. Το «λιβυκό προεδρικό συμβούλιο» στην Tripoli (του τρισκατάρατου Sarraj δηλαδή) ενέκρινε τα δύο «μνημόνια συνεργασίας» με την Άγκυρα – η οποία απ’ την μεριά της είναι έτοιμη να στείλει στρατιωτική βοήθεια στην Tripoli μόλις της ζητηθεί. (Αυτό έχει γίνει ήδη…).

Το ενδιαφέρον, όμως, της χθεσινής απόφασης του «λιβυκού προεδρικού συμβουλίου», βρίσκεται αλλού: στα αιτήματα που έστειλε σε τρία κράτη για την παροχή στρατιωτικής υποστηρίξης – με όπλα. Ποια είναι αυτά τα τρία κράτη που ο Sarraj θεωρεί συμμαχικά τόσο ώστε να τους ζητάει όπλα, και με ποιο επιχείρημα τους τα ζητάει; Είναι η Ρώμη, το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον (η ασταμάτητη μηχανή δεν σας παραμυθιάζει!). Όσο για το επιχείρημα νομιμότητας ενός τέτοιου αιτήματος; Το ότι σαν αναγνωρισμένη απ’ τον οηε κυβέρνηση της λιβύης επιτρέπεται να εισάγει όπλα, καθώς δεν της το απαγορεύει το εμπάργκο όπλων στη λιβύη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε, του 2011… Πρόκειται για το επιχείρημα που χρησιμοποιεί και η Άγκυρα.

Το να διατυπωθεί ένα αίτημα δεν σημαίνει ότι θα ικανοποιηθεί. Αλλά οι αποδέκτες του αιτήματος, δηλαδή το ιταλικό, αγγλικό και αμερικανικό κράτος, έχουν και μια διαφορετική χρησιμότητα, πέρα απ’ το να στείλουν τανκς, βλήματα (ή και μισθοφόρους). Μορφοποιούν την μια πλευρά των συσχετισμών δύναμης στο λιβυκό πεδίο μάχης. Κι έτσι φαίνεται ο ρόλος, ο χαρακτήρας και η σημασία της τουρκικής σφήνας σ’ αυτήν ακριβώς την μεριά, δίπλα στον Sarraj και απέναντι στον Haftar και τους δικούς του συμμάχους… Μια σφήνα που όσο περνάει ο καιρός γίνεται σαφέστερο στην ασταμάτητη μηχανή ότι έχει γίνει σε συνεννόηση με την Μόσχα…

(φωτογραφία: Η Ρώμη στηρίζει «ανεπίσημα» τον Sarraj, και δεν το κάνει από αγάπη. Ήταν σύμμαχός του έτσι κι αλλιώς. Αλλά η έντονη εμφάνιση της Άγκυρας την υποχρεώνει να κάνει «κάτι παραπάνω»…)

Λίγη παραπάνω εθνική αγωνία ακόμα

Παρασκευή 20 Δεκέμβρη. Κάτω απ’ τον τίτλο «διεθνές πόκερ με το μέλλον της λιβύης» η καθεστωτική καθημερινή ανέφερε χτες μεταξύ άλλων και τα εξής (ο τονισμός δικός μας):

… Από την ημέρα ανακοίνωσης των συμφωνιών Άγκυρας – Τρίπολης, ο κ. Ερντογάν έχει συνομιλήσει τηλεφωνικά δυο φορές με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ προγραμματίζεται κατ’ ιδίαν συνάντηση των δύο ανδρών στις 8 Ιανουαρίου. Ο κ. Ερντογάν έχει ήδη γνωστοποιήσει στον Ρώσο ομόλογό του ότι επιθυμεί την ανάπτυξη τουρκικών δυνάμεων στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής δύναμης.

Κάτι τέτοιο, βέβαια, προϋποθέτει την κατάπαυση των εχθροπραξιών ανάμεσα στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας (GNA) της Τρίπολης και τις δυνάμεις του Εθνικού Λιβυκού στρατού (LNA) του στρατάρχη Χαφτάρ. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, βέβαια, είναι απολύτως αρνητικό για τα ελληνικά συμφέροντα, καθώς θα σημάνει την παγίωση του σημερινού συμφώνου ανάμεσα σε Τρίπολη και Άγκυρα, καθώς όποια διάδοχη κατάσταση υπάρξει θα αποτελεί προϊόν συμβιβασμού, στις διαπραγματεύσεις του οποίου η Τουρκία θα έχει θέση στο τραπέζι.

Η κατάπαυση του πυρός υποστηρίζεται εμφανώς από τη Ρωσία, αλλά και από τη Γαλλία, η οποία είναι η πλέον ενεργή ευρωπαϊκή χώρα στο πεδίο. Προ ολίγων ημερών ο κ. Πούτιν συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν, ενώ χθες συνομίλησαν τηλεφωνικά επ’ αυτού… Η πρόσκληση της καγκελαρίου της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ για συζητήσεις σχετικά με το μέλλον της Λιβύης προς τον κ. Ερντογάν αποτελεί, αν μη τι άλλο, ακόμα μια ένδειξη της θέσης που εκ των πραγμάτων έχει πλέον η Τουρκία στην Ανατ. Μεσόγειο.

Είναι η πρώτη φορά που, με ανεπίσημο βέβαια αλλά καθόλου αυθαίρετο τρόπο, δημοσιοποιείται η άποψη ότι τα «ελληνικά εθνικά συμφέροντα» απαιτούν μια μαζική σφαγή· εν προκειμένω στην Tripoli της λιβύης. Γιατί μόνο σφαγή θα μπορούσε να γίνει για την κατάληψη της πρωτεύουσας απ’ τον εκλεκτό του ελληνικού ιμπεριαλισμού «στρατάρχη» Haftar… Το ελλαδιστάν ΔΕΝ θέλει κατάπαυση του πυρός στη λιβύη – θέλει ακόμα περισσότερο θάνατο εκεί. Με την ελπίδα ότι θα νικήσει αυτός που θεωρεί “δικό της” – και θα ηττηθεί ο “άλλος” και ο “σύμμαχος του άλλου”.

Είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνεται ότι τα «ελληνικά εθνικά συμφέροντα» τρέφονται απ’ το αίμα άλλων· αλλά όχι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει. Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνουν αυτά τα «συμφέροντα» σε ότι αφορά την Παλαιστίνη…. Ξέρουμε επίσης τι σημαίνουν σε ότι αφορά την ουκρανία, μετά τις όχι απλά θρησκευτικές αλλά πολιτικές ευλογίες στον εκεί παπαδο-καυγά. Να, λοιπόν, που ο εγκληματικός χαρακτήρας του ελληνικού ιμπεριαλισμού αναδεικνύεται καθαρά, ακόμα κι αν δεν φαίνεται καθαρά το πως σκοτώνει.

(φωτογραφία: Τον γύπα vegetarian δεν τον λες, ούτε όμως και κυνηγό, φονιά και τέτοια. Όχι. Ο γύπας τρέφεται με ψοφίμια. Ή με άρρωστα, τραυματισμένα, ζώα γενικά ανήμπορα και ετοιμοθάνατα. Όπως πληροφορεί η wikipedia … aν το δέρμα του ζώου είναι πολύ σκληρό για να το σχίσουν με τα ράμφη τους, περιμένουν τον ερχομό κάποιου άλλου μεγαλυτέρου πτωματοφάγου ζώου, όπως ύαινες, τσακάλια και περιπλανώμενα αρσενικά λιοντάρια, που θα φάει πρώτο. Οι γύπες μάχονται γύρω από το πτώμα για να διεκδικήσουν ένα μερίδιο από την τροφή…

Ε, τι δεν καταλαβαίνετε με τον γύπα ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα; Γνήσιος διάδοχος του ογκόλιθου είναι, απλά στο επόμενο στάδιο πτωματοφαγίας…)

Γάιδαροι και σαμάρια

Παρασκευή 20 Δεκέμβρη. Επειδή το ελλαδιστάν δεν μπορούσε να βαρέσει τον γάιδαρο (την Άγκυρα) δοκίμασε να βαρέσει το σαμάρι (την Tripoli), κάνοντας στο πόδι έναν μάλλον παρανοϊκό αλλά πάντως ιμπεριαλιστικό υπολογισμό: αν νικήσει ο «αντιτούρκος» Haftar στη λιβύη, τότε θα ηττηθεί η Άγκυρα…. (Πού;)

Αν συγκεντρώσει κανείς την προσοχή του στην πραγματικότητα χωρίς αστερίσκους, είναι εύκολο να καταλάβει πως εκείνο που ενοχλεί τα μέγιστα τον ελληνικό ιμπεριαλισμό ΔΕΝ είναι η λιβυκή αοζ (έτσι όπως προσδιορίστηκε μεταξύ Άγκυρας και Tripoli) αλλά η τουρκική. Όμως ακόμα κι αν ο «στρατάρχης» καταλάμβανε την Tripoli (κάτι που είναι πολύ δύσκολο να συμβεί για διάφορους λόγους)· ακόμα κι αν αναγνωριζόταν διεθνώς αυτός σαν «η νόμιμη κυβέρνηση» (;;;;)· ακόμα κι αν εξαφάνιζε το μισητό memorandum, και πάλι η Άγκυρα την ίδια αοζ θα θεωρούσε δική της – και θα την υπερασπιζόταν με κάθε μέσο. Με απλά λόγια: όσο η Αθήνα κατάφερε να εμποδίσει τα τουρκικά τρυπάνια να κάνουν τρύπες εκεί που η Άγκυρα θεωρεί ότι είναι η δική της αοζ γύρω απ’ την κύπρο, άλλο τόσο θα μπορούσε να την εμποδίσει να κάνει τρύπες ανατολικά της Ρόδου ή της Καρπάθου…

Φυσικά – θα πει κάποιος – η συμφωνία της Άγκυρας με την Tripoli προσέθεσε διεθνές κύρος στις θαλάσσιες απόψεις του τουρκικού καθεστώτος· κι αυτό ήταν μια «μαχαιριά» παραπάνω στα ελληνικά όνειρα για την ανατολική Μεσόγειο… Όντως προστέθηκε «διεθνές κύρος», σε μια εποχή που πολλά παίζονται… Αλλά πρακτικά κανένας οπουδήποτε στον πλανήτη σχετικός με το τι είναι οι «ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης» (αοζ) και πως οριοθετούνται δεν αμφέβαλλε ότι η τουρκία, με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Μεσόγειο (και στην ανατολική) έχει και παραέχει μπόλικη αοζ εκεί!

Γιατί, λοιπόν, το ελλαδιστάν έχει «χωθεί» σ’ αυτήν την ιστορία (στο λιβυκό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου) απ’ την οποία πρακτικά δεν πρόκειται να κερδίσει κάτι σημαντικό; Μια απάντηση είναι η παρακμή – που προκαλεί αλλοπρόσαλλες επιλογές.. το έχουμε ξαναδεί στα μέρη μας, στην ιστορία. Η άλλη απάντηση είναι η εκδούλευση: το ελλαδιστάν προσπάθησε να «πουλήσει γεωπολιτική χρησιμότητα» σε κάποιον ή κάποιους που συμμετέχουν ήδη στο λιβυκό πεδίο μάχης. Σε κάποιον που βρίσκεται όχι βέβαια με την μεριά του Sarraj (οπότε Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Ρώμη βγαίνουν απ’ έξω) αλλά με την μεριά του Haftar. Δεν μπορεί να είναι η Μόσχα. Οπότε μένει (και παραμένει!) το Παρίσι.

Προσπαθεί το ρημαδογκουβέρνο να πουλήσει εκδούλευση στον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron; Προσπαθεί να του πουλήσει εκδούλευση ώστε (πέρα απ’ την μάλλον συμβολική «ήττα της τουρκίας» απ’ τον «στρατάρχη Haftar», που θα ταίριαζε για εσωτερική κατανάλωση) να ελπίζει σε μια «καλύτερη τιμή» είτε για την αγορά είτε για την ενοικίαση γαλλικών φρεγατών;

Δεν θα έπρεπε να αποκλείσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο… Για διάφορους λόγους αλλά και γι’ αυτόν: είναι μια ρημαδοΚουλική βαριάντα, μια παραλλαγή της εκδούλευσης που προσπάθησε να πουλήσει το φαιορόζ γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον, με το σχέδιο για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»!

Και προαλείφεται να είναι το ίδιο πετυχημένη!

(φωτογραφία: Διαφήμιση των γαλλικών φρεγατών fremm πριν 1,5 χρόνο, όταν τις ποθούσε το φαιορόζ γκουβέρνο· κι εκείνος ο αμίμητος ο μπαρμπά Φώτης τις περίμενε κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο… Η αλήθεια είναι βέβαια ότι αυτό το μοντέλο δεν πολυκάνει στο ελλαδιστάν, και θα ήθελε το επόμενο. Αλλά το επόμενο είναι ακόμα στα σχέδια, και θα χρειαστεί τουλάχιστον μια πενταετία για να ολοκληρωθεί…)