Month: August 2017

«Σημειώσατε Χ»

Σάββατο 26 Αυγούστου. Ξέρετε κάποιον πόλεμο που να τέλειωσε με … ισοπαλία; Εμείς όχι. Μάχες ναι· μάχες φονικές, μάχες σφαγεία, όπου στο τέλος της ημέρας οι αντίπαλοι δεν είχαν κερδίσει μέτρο. Αλλά πόλεμος που να τελειώνει με ισοπαλία; Δεν έχουμε κάτι υπόψη. Σίγουρα όχι μετά από 16 ή 17 χρόνια.

Ενώ το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε την αύξηση κατά τι του αριθμού των αμερικάνων πεζοναυτών στο αφγανιστάν «για να νικήσουμε εκεί πέρα», ο αμερικάνος υπ.εξ. φαίνεται να έχει μια πιο μετριοπαθή και ταυτόχρονα πιο σουρρεαλιστική προσέγγιση. Σχολιάζοντας την απόφαση του ψόφιου κουναβιού φέρεται να δήλωσε:

Νομίζω ότι ο πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι αυτή η προσπάθεια έχει στόχο να πιέσει τους ταλιμπάν έτσι ώστε οι ταλιμπάν να το καταλάβουν: δεν πρόκειται να νικήσετε στο πεδίο της μάχης. Μπορεί ούτε εμείς να κερδίσουμε, αλλά ούτε κι εσείς. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να βρεθούμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρούμε ένα τρόπο να τελειώνει αυτή η ιστορία…

Δεν είμαστε αρμόδιοι, αλλά αν (…”αν”…) αυτή είναι η μετριοπαθής προσέγγιση του αμερικανικού καθεστώτος στη «μοίρα» του πολέμου στο αφγανιστάν, επιτρέπεται να το πούμε: η Ουάσιγκτον έχει χάσει (και) εκεί! Το πότε και πως αυτό θα γίνει πιο καθαρό από γάργαρο νερό δεν το ξέρουμε. Αλλά:

  • Κανείς δεν κάλεσε τους αμερικάνους αυτοπροσώπως στο ινδοκούς. Μόνοι τους πήγαν, για πολύ συγκεκριμένους λόγους: βάσεις στο μαλακό υπογάστριο της κίνας. Συνεπώς:
  • Είναι γελοίο να λέει κάποιος στους ταλιμπάν «ούτε εσείς θα νικήσετε ούτε εμείς». Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση! Είτε οι αμερικάνοι θα κρατήσουν τις βάσεις τους στα αφγανικά υψίπεδα, είτε θα φύγουν τρέχοντας όπως κάποτε απ’ το βιετνάμ. Και δεν υπάρχει ούτε μισός ταλιμπάν να συζητάει το πρώτο στα σοβαρά. Γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει ούτε ένας κινέζος ή ρώσος καθεστωτικός να ανέχεται (και να επιβραβεύει) τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Και δεν υπάρχει ούτε μισός ταλιμπάν που να έχει ξεχάσει (στα σοβαρά) το γιατί έσκασαν οι αμερικάνοι το 2001 στο αφγανιστάν… Το ότι φοράνε τουρμπάνια δεν σημαίνει ότι είναι ηλίθιοι. Να είστε σίγουροι: το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει…
  • Κάθε κουβέντα που υπονοεί «μπορεί και να τα βρούμε» είναι στην άλλη άκρη της πολεμοκάπηλης ιαχής των αμερικάνων νεοσυντηρητικών το 2001. Όμως εκείνοι είχαν ένα σχέδιο – που έχει ηττηθεί εν μέρει, και κινδυνεύει ήδη με πλήρη ήττα. Συνεπώς το «μπορεί και να τα βρούμε» είναι απελπισμένο. Όπως απελπισμένη είναι και η αύξηση των αμερικάνων πεζοναυτών στα υψίπεδα. Έμμεση παραδοχή της ήττας.

Φυσικά υπάρχει πάντα τα χαρτί της δωροδοκίας και της εξαγοράς. Πόσοι και πόσοι έχουν πουληθεί στην ιστορία; Μόνο που και πάλι το πράγμα δεν είναι απλό για την Ουάσιγκτον. Δεν έχει το μονοπώλιο της εξαγοράς. Υπάρχουν και ανταγωνιστές, όχι αμελητέοι.

Στο κάτω κάτω της γραφής το συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου μπορεί να έχει κάτι διδακτικό ευρύτερης σημασίας. Αφού πλήρωσε, εκπαίδευσε και εξόπλισε κάθε καρυδιάς καρύδι, η Ουάσιγκτον (η cia και το πεντάγωνο) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχασε τα λεφτά της, και ότι οι καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι σύμμαχοί της είναι οι κούρδοι της συρίας. Έχει τέτοιους και στο αφγανιστάν;

Θα φανεί.

Όπου λαλούν γερμανοί κοκόροι

Σάββατο 26 Αυγούστου. Μπορεί ο επικεφαλής των γερμανών σοσιαλδημοκρατών να κάνει σκληρές δηλώσεις κατά του τουρκικού καθεστώτος, και το ανάποδο. Μπορεί οι έλληνες πατριώτες να γλυκαίνονται απ’ την γερμανική αυστηρότητα, αν και πρέπει να την κουμπώσουν με τον εθνικό τους αντιγερμανισμό. Όμως δεν είναι τα λόγια που κρίνουν τις κρατικές πολιτικές. Είναι η καπιταλιστική πολιτική γεωγραφία. Εκεί το πράγμα είναι καθαρό: μπορεί το Βερολίνο να μην ανέχεται την αύξηση της γεωπολιτικής αξίας της Άγκυρας (μέσα απ’ την συμμαχία της με την Μόσχα, την Τεχεράνη και, σιωπηλά, με την Δαμασκό) αλλά, σε πρώτη και τελευταία ανάλυση, μ’ αυτήν την Άγκυρα έχει αξία να κρατήσει συμμαχία. Δεν υπάρχει άλλη. Μάλιστα, για τα μεσομακροπρόθεσμα συμφέροντα του Βερολίνου: δεν θα έπρεπε να υπάρχει άλλου είδους Άγκυρα, πιο μπόσικη! Το μάθημα του Κιέβου δεν ήταν αρκετό; (Ήταν και παραήταν!)

Έχετε ακούσει για καυγάδες ανάμεσα στο Βερολίνο και στο Κάιρο; Όχι. Ακόμα θυμάται η γερμανική πολιτική σκηνή ότι ο χουντοκαραβανάς Σίσι είχε απαγορεύσει την επίσκεψη του γερμανού υπ.εξ. στο Κάιρο – επειδή το Βερολίνο δεν είχε σφίξει τα ματωμένα χέρια της χούντας. Αν δεν υπάρχουν, λοιπόν, καυγάδες είναι επειδή απλά, πολύ απλά, δεν υπάρχουν στρατηγικές προσδοκίες για το Κάιρο απ’ το Βερολίνο. Μπίζνες; Ναι, αν είναι εφικτό. Κι ως εκεί. Σε τελευταία ανάλυση η χούντα του Καΐρου κουβεντιάζει (και στηρίζεται) απ΄το Παρίσι και την Ουάσιγκτον. Υπόγεια και απ’ το Λονδίνο.

Με την Άγκυρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν ήταν ποτέ στην «σφαίρα επιρροής» του Παρισιού ή του Λονδίνου και πια δεν είναι ούτε σ’ εκείνη της Ουάσιγκτον (η ιστορία με τον Γκιουλέν είναι σημαντικός δείκτης). Απ’ την άλλη μεριά οι δεσμοί γερμανικού και τουρκικού κεφάλαιου είναι παλιοί και δοκιμασμένοι.

Είναι ενδεχόμενο ότι το Βερολίνο θα προτιμούσε μια Άγκυρα που παρακαλάει· ποιος στραβός δεν θέλει το φως του; Αν αυτό είναι αλήθεια, κάνει λάθος. Ποτέ δεν υπήρξε τέτοια εθνική τουρκική λογική, ήδη απ’ την εποχή που ο Κεμάλ ήταν ακόμα επαναστάτης. Ο Κεμάλ στράφηκε τότε στους μπολσεβίκους για υποστήριξη, και ανέβασε κατακόρυφα την τιμή του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τηρουμένων των αναλογιών η στροφή του τουρκικού κράτους / κεφάλαιου προς τα ανατολικά κάνει το ίδιο, με άλλο τρόπο. Αρέσει – δεν αρέσει.

Οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες κάνουν προεκλογική εκστρατεία. Όπως και οι χριστιανοδημοκράτες. Μετά τον Σεπτέμβρη πάλι στη γερμανία θα βρίσκονται. Κι αφού η αίγυπτος είναι εκτός λογαριασμού (όπως και η λιβύη), αφού το ριάντ και οι υπόλοιπες χούντες της αραβικής χερσονήσου είναι στην «σφαίρα επιρροής» του Λονδίνου, της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, πάλι η Άγκυρα θα είναι η εν δυνάμει προσιτή «περιφερειακή δύναμη» για το Βερολίνο.

Τα υπόλοιπα; Φτηνές φανφάρες κι απ’ τις δυο μεριές…

Το ψόφιο κουνάβι έμπορος

Σάββατο 26 Αυγούστου. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει τον δρόμο της: εμπορικές / οικονομικές κυρώσεις, και ξανά και ξανά. Μ’ αυτόν τον τρόπο το αμερικανικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο υπολογίζει ότι θα στριμώξει τους αντιπάλους τους και θα ξαναπάρει οικονομικά / εμπορικά το πάνω χέρι στον πλανήτη. Η τελευταία δόση αφορά κινεζικές επιχειρήσεις – με αφορμή την παλιοβόρεια κορέα. Εννοείται ότι βρήκαν την ευκαιρία και στο Τόκιο. Παρότι οι κυρώσεις είναι «εκτός πλαισίου οηε» οι γιαπωνέζικες πολιτικές βιτρίνες έτρεξαν να τις υιοθετήσουν.

Αν υπάρχουν ακόμα ιστορικοί στις ηπα, θα πρέπει να έχουν αρρωστήσει. Στην χρυσή του εποχή (στον 20ο αιώνα, όχι και τόσο παλιά δηλαδή) το αμερικανικό κεφάλαιο / κράτος δεν είχε ανάγκη από κυρώσεις. Επιβαλλόταν στη ζώνη του χωρις δεύτερη κουβέντα.

Αυτός ο light (;) εμπορικός πόλεμος απ’ τον οποίο έχει πιαστεί η Ουάσιγκτον σα να είναι σανίδα σωτηρίας θα ήταν, ίσως, αποτελεσματικός για μια καπιταλιστική «δύναμη» μεσαίου βεληνεκούς, που θα εξασφάλιζε την απαραίτητη πρωταρχική συσσώρευση στην επικράτειά της, άντε και σε μερικές αποικίες – πριν αρχίσει κάποια επιθετική επέκταση. Για την νικήτρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου είναι ήδη ήττα, χωρίς καν επίσημα κηρυγμένο πόλεμο. Πόσο πιθανό είναι να αγοράζουν τα ευρωπαϊκά κράτη το αμερικανικό γκάζι σε διπλάσια τιμή απ’ το ρωσικό, επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει διαρκώς κυρώσεις στο ρωσικό καθεστώς; Πόσο πιθανό είναι να συγκρατηθεί η οικονομική επέκταση του Πεκίνου επειδή η Ουάσιγκτον επιβάλει κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες; Στο τέλος, κι αν αυτό το βιολί συνεχίσει, ο κύριος «alibaba» θα αποκλείσει τον κύριο «amazon» απ’ το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου…

Αν η Ουάσιγκτον έχει σαν τελευταίο καταφύγιο (του εμπορικού πολέμου της) τα αεροπλανοφόρα της, καλύτερα να το ξανασκεφτεί….

Καλοί, παλιοί φίλοι

Παρασκευή 25 Αυγούστου. Το ελληνικό βαθύ κράτος ρίχνει τις τροχιοδεικτικές του βολές στο «μακεδονικό» αποσύροντας την εθνική χάντμπολ νεανίδων απ’ το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα επειδή η εθνική του μακεδονικού κράτους φορούσε φανέλες που έγραψαν “macedonia”. Το αδελφό σερβικό βαθύ κράτος προσπαθεί να το χοντρύνει· αν και με έναν παρόμοιο «τρώγομαι με τα ρούχα μου» τρόπο: ανακάλεσε όλο το προσωπικό της σερβικής πρεσβείας στα Σκόπια για «διαβούλευση»… Αφήνοντας να διαρρεύσει (καμία «επίσημη ανακοίνωση» – μόνο non papers…) ότι η κυβέρνηση Zaev κατασκοπεύει την σερβική διπλωματική αποστολή. Είναι πιθανό κάτι τέτοιο;

Ναι, είναι – αλλά ο σοσιαλδημοκράτης Zaev θα έχει το δίκιο με το μέρος του αν «έχει από κοντά» την σερβική πρεσβεία. Το Βελιγράδι (όπως άλλωστε και η Αθήνα) έκανε μια χαρά τη δουλειά / τις δουλειές του με τον πρώην πρωθ. ακροδεξιό Gruevski. Δεν γουστάρει τον Zaev, για διάφορους λόγους. Απ’ το ότι δεν είναι στο κέντρο της μακεδονικής μαφίας (όπως ο Gruevski) μέχρι το ότι τα έχει βρει με την αλβανική μειονότητα που ζει στην μακεδονική επικράτεια. Όταν, την περασμένη άνοιξη, ο Zaev προσπαθούσε να φτιάξει κυβέρνηση (έχοντας την «δεδηλωμένη») και ο μακεδόνας πρόεδρος Ivanov (κολλητός του Gruevski) δεν του έδινε την εντολή, το παρακράτος του Gruevski έκανε ένα ντου στη βουλή. «Μιλημένο ντου» με την ασφάλεια του κτιρίου, είχε σκοπό τον εκφοβισμό των βουλευτών του Zaev: έπεσε ξύλο.

Όμως για κακή τύχη του Βελιγραδίου τα video απ’ το ντου έδειξαν χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης ότι απ’ τους βασικούς επικεφαλής της επίθεσης ήταν σέρβος μυστικός πράκτορας. Που βρισκόταν και δρούσε στα Σκόπια με την κάλυψη της πρεσβείας.

Μετά απ’ αυτό τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση Zaev; Να «στήσει κώλο»; Όχι προφανώς! Έχει πάρει κάποια μέτρα – κι αυτό διαολίζει ακόμα περισσότερο το Βελιγράδι. «Μας κατασκοπεύουν» ωρύονται οι διαρροές. «Ελάτε πίσω» λέει το σερβικό καθεστώς.

Να τα σερβικά εθνικά special εφφέ! Να ξέρει, άραγε, τίποτα η Αθήνα, ο ογκόλιθος Nick the greek και η φαιορόζ κυβέρνηση; Μπαααα… Όχι μωρέ. Ο ογκόλιθος είναι ένας πράος, ειρηνιστής και καλόβολος άνθρωπος. Κι ούτε το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος / μαφία είχε ποτέ παρτίδες με τους «σέρβους αδελφούς».

Όλα τυχαία…

(φωτογραφία: με το δεμένο κεφάλι ο Zaev, όταν είχε γίνει η επίθεση. Συμβολικά κάπως έτσι τον θέλουν Αθήνα και Βελιγράδι, αν κρίνουμε απ’ τις πρώτες τους «ενέργειες»…)

Σκοτεινά κι αόρατα

Παρασκευή 25 Αυγούστου. Όταν στις 3 Φλεβάρη του 2016 βρέθηκε πεταμένο στην άκρη της οτοστράντα Καΐρου Αλεξάνδρειας το πτώμα του 28χρονου ιταλού φοιτητή Giulio Regeni, οι συγγενείς του, οι φίλοι του, και γρήγορα οι πάντες κατάλαβαν ποιοί ήταν οι δολοφόνοι του: το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα της χούντας του Καΐρου.

Ο αδελφός των ελλήνων Σίσι φυσικά το αρνήθηκε θυμωμένος. Η πρώτη προσπάθεια του να «ξεκαρφωθεί» ήταν θεαματική: μπάτσοι της «αντιτρομοκρατικής» του μπούκαραν σε ένα διαμέρισμα σ’ ένα απ’ τα φτωχά προάστεια του Καΐρου, γάζωσαν 4 άτομα (άντρες) που ήταν μέσα, άφησαν λίγα πράγματα του Regeni (ένα παπούτσι, την τσάντα του) και ύστερα φώναξαν τους δημοσιογράφους. Ιδού: αυτοί τον σκότωσαν! Τον απήγαγαν για λύτρα, τον βασάνισαν, και τον σκότωσαν… Να και τα στοιχεία: τα πράγματά του μέσα στο διαμέρισμα.

Κανείς δεν το έφαγε! Λύτρα δεν είχαν ζητηθεί απ’ την οικογένεια του Regeni. Κυρίως, όμως, τα σημάδια στο κορμί του έδειχναν ότι τα βασανιστήρια ήταν επαγγελματικά. Η προσπάθεια απέτυχε· αλλά ήταν μια προσπάθεια! Φυσικά ποτέ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει ποιοί ήταν αυτοί οι 4 που εκτελέστηκαν σαν «ένοχοι» για την δολοφονία του Regeni. Οι οικογένειές τους και οι φίλοι τους ξέρουν· αλλά ποιος ασχολείται;

Θυμηθήκαμε αυτήν την αιγυπτιακή εκτέλεση «κακούργων» επειδή η εκτέλεση των «5 τρομοκρατών» στην Camprils μας φαίνεται, ας το πούμε έτσι, «μυστηριώδης». Ένα video που κυκλοφόρησε σαν υποτίθεται «σχετικό» απλά δεν δείχνει τίποτα· και υπάρχουν διάφορα που δεν φαίνονται να «κολάνε». Όπως, για παράδειγμα, ότι οι καταραμένοι πήγαν να σκοτώσουν με αυτοκίνητο, αλλά μπήκαν μέσα σ’ αυτό πέντε… Γιατί;

Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα· δεν ξέρουμε. Να θυμίσουμε όμως ότι δυο φορές η γαλλική αντιτρομοκρατική έκανε αντίστοιχα «θαύματα». Την πρώτη φορά, μετά την επίθεση στο charlie hebdo, όταν ενοχοποίησε κάποιον που θα τον εκτελούσε σίγουρα, σαν «ύποπτο» – δηλαδή «βέβαιο», αν δεν είχε την πρόνοια να παρουσιαστεί μόνος του σε αστυνομικό τμήμα, δείχνοντας το άλλοθί του. Και μετά, στην υπόθεση του Bataclan, όταν με 140 σφαίρες οι φρουροί του νόμου εκτέλεσαν δύο ή τρία άτομα σε ένα διαμέρισμα, υποστηρίζοντας ότι ήταν πάνοπλα κλπ, μόνο για να αποδειχθεί (μετά από μέρες όμως…) ότι δεν βρέθηκε ούτε πιστόλι μέσα στο διαμέρισμα. Το πιθανότερο είναι ότι οι δολοφονημένοι ήταν απλοί τοξικοί – και άσχετοι με την «τρομοκρατική επίθεση».

Ωστόσο όλα τα σκεπάζει η καλά καθοδηγούμενη λήθη. Τι σημασία έχει ποιοί δολοφονούνται εξωδικαστικά; Σημασία έχει η «αλήθεια» των αρχών…

Ο πιτσιρικάς απ’ την αφρική

Παρασκευή 25 Αυγούστου. Οι καταλανοί σε γενικές γραμμές δεν είναι ρατσιστές, το αντίθετο, και το έχουν δείξει (εξαιρουμένων των σχέσεων εργασίας, των μισθών, κλπ – φυσικά!). Ο πόνος τους για την σφαγή στην Rambla δεν θα ξεχαστεί γρηγορότερα απ’ ότι συμβαίνει γενικά στις θεαματικές κοινωνίες, αλλά δεν πρόκειται να στραφούν κατά των «ξένων» ή των «μουσουλμάνων». Το πολύ πολύ, αν γίνει τελικά το δημοψήφισμα στις 1 Οκτώβρη, κι αν θεωρήσουν ότι οι «τρομοκρατικές επιθέσεις» ήταν στημένες, να ζυγίσουν αν έχουν την «ανεξάρτητη αντιτρομοκρατία» που χρειάζεται η εποχή, ή όχι… Πάντως η βιαστική «αγκαλιά» που προσέφερε η Μαδρίτη κι όλη η μαφία της, απ’ τον βασιλιά μέχρι τον πρωθυπουργό (που λίγες ημέρες πριν το κακό είχε αναγκαστεί να καταθέσει σαν ύποπτος για κάποια «σκάνδαλα»), θα μπορούσε να προκαλέσει και τα ανάποδα αποτελέσματα…

Αυτά είναι πολιτική… Ένας εικοσάχρονος με γαλλικό διαβατήριο και μαυριτανο-σενεγαλο (απ’ την μάνα του) – μαλινέζικη (απ’ τον πατέρα του) καταγωγή σίγουρα θα απαλύνει την στεναχώρια του φετινού καλοκαιριού· οπωσδήποτε για τους οπαδούς της Barca. Ο Ousmane Dembélé (για ποδόσφαιρο μιλάμε διάολε!) έδειξε στη γερμανία και στη Dortmund ικανότητες που θα βοηθήσουν να ξεχαστεί η απώλεια του Meymar (αυτό ήταν το πρώτο «τρομοκρατικό» κτύπημα!). Είναι ποδοσφαιροδιάολος, μαζεύει τους αμυντικούς πάνω του και τους ζαλίζει, «βλέπει γήπεδο»· αλλά θα πρέπει να μάθει και μερικά πράγματα ακόμα…

Θα χρειαστεί, επίσης, ο αργεντίνος Messi να ξεπεράσει την λάτιν προτίμησή του και τους περιορισμούς της· αν έχει τέτοια. Μπαλαδόρος είναι, λογικά θα πρέπει να στηρίξει και αυτόν τον «μικρό»…

Εθνική υπερηφάνεια

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Η ομοσπονδία χάντμπολ ελλάδας (ο.χ.ε.) διοικείται απ’ τις «υπηρεσίες»; Πολύ πιθανό αν κρίνουμε απ’ το γεγονός ότι η εθνική νεανίδων πήγε μεν στα Σκόπια για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά αποχώρησε απ’ τον αγώνα με την αντίστοιχη εθνική του μακεδονικού κράτους, επειδή (λέει) στις φανέλες της έγραφε «macedonia», ενώ το ίδιο ήταν και το όνομα του γηπέδου. Φαίνεται πως η ο.χ.ε. δεν ξέρει το όνομα του κράτους. Ίσως είχε την απαίτηση όταν εμφανίζεται έλληνας όλες οι επιγραφές, οι φανέλες, τα χαρτονομίσματα, οι πινακίδες στα αυτοκίνητα, τα πάντα, να μετατρέπονται σε “fyrom”.

Για όσες / όσους έχουν βασικές γνώσεις περί αθλητισμού και σπορ, ειδικά σε επίπεδο πρωταθλητισμού, το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Οι κοπέλλες προπονούνταν επί μήνες για την συμμετοχή στο ευρωπρωτάθλημα… Τα αφεντικά τους (η ο.χ.ε.) τις άφησαν και τις πήγαν στα Σκόπια μόνο και μόνο για να τις χρησιμοποιήσουν σα γάντια του μποξ: για να κάνουν “τα μούτρα κρέας” των παλιάνθρωπων “σκοπιανών”. (Εκτός αν το πράγμα σκηνοθετήθηκε απ’ τον φόβο της τελευταίας θέσης!!!) Μεγάλο ξενέρωμα για τις αθλήτριες ο μεγάλος θρίαμβος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής!

Το πιθανότερο είναι, βέβαια, ότι έγινε ρόμπα (κανείς άλλος δεν αποχώρησε, και πώς αλλιώς;) αλλά έτσι είναι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός. Κουτσαβάκικος. Όταν δεν μπορεί να πουλήσει τσαμπουκά, εκλύει την μιζέρια και την κουτοπόνηρη βλακεία του έθνους.

Το πόσο βρωμάει εθνικιστική μεθόδευση αυτό το περιστατικό αποδεικνύεται απ’ το ότι την ελληνική εθνική, μετά την ηρωϊκή επιτροφή της στα πάτρια εδάφη, την κάλεσε για τα συγχαρίκια ποιός;… Ο πρόεδρος Πάκης (Προκόπης Παυλόπουλος…)!! Κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας να συγχαίρει μια ομάδα που την έκανε απ’ το ευρωπρωτάθλημα;!! (Dirty job πρόεδρε, but someone has to do it!) Τι άραγε θα κάνει η ίδια ή οποιαδήποτε άλλη ελληνική «εθνική», σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα οπουδήποτε στην γηραιά ήπειρο, αν βρεθεί απέναντι σε «εθνική» του μακεδονικού κράτους; Θα αποχωρήσει; Ή θα μουτζουρώσει με σπρέι τις φανέλες του εχθρού;

Να τι δήλωσε όλο καμάρι ο πρόεδρος Πάκης στις νεαρές αθλήτριες:

Να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ! Και θέλω δημόσια να εξηγήσω για ποιο λόγο έγινε αυτή η πρόσκληση. Να θυμάστε ότι η στάση σας στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το οποίο διεξήχθη στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ήταν μια στάση συνέπειας και ευθύνης. Όχι μόνο απέναντι στην πατρίδα μας, αλλά απέναντι στο αθλητικό ιδεώδες, απέναντι στο αθλητικό πνεύμα.

Για το ξέρετε άλλωστε, δεν χρειάζεται να το εξηγήσω εγώ: Το γνήσιο αθλητικό πνεύμα, το γνήσιο αθλητικό ιδεώδες δεν συμβιβάζεται, με χονδροειδείς παραχαράξεις της Ιστορίας, οι οποίες μάλιστα εκδηλώνουν τάσεις αλυτρωτισμού, προσβάλλουν ακόμη και αυτό τούτο, το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Αυτό που κάνατε, λοιπόν σας τιμά γιατί υπερασπιστήκατε και την πατρίδα μας, αλλά και τον αθλητισμό. Και μάλιστα από μια χώρα που γέννησε το Ολυμπιακό ιδεώδες, το οποίο είναι σύμφυτο με την ιστορική αλήθεια και με την ειρήνη. Θέλω με την ευκαιρία αυτή να τονίσω προς τη γειτονική χώρα, ότι όσο συνεχίζει αυτήν την τακτική, που, όπως είπα, είναι αντίθετη με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο λόγω του αλυτρωτισμού που αποπνέει, η ίδια υπονομεύει την ευρωπαϊκή της πορεία.

Παπατζιλίκια του κερατά! Τι σημαίνουν αυτά; Το ελληνικό βαθύ κράτος, εν όψει ενός “νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το όνομα” που δεν μπορεί να τον αποφύγει, αλλά και έχοντας απέναντί του (στα Σκόπια) μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στην ευρώπη, αρχίζει το κούρντισμα: δημιουργούμε προβλήματα, στα οποία φταίνε “αυτοί”. Προσπαθούμε να τους εκθέσουμε στα μάτια τρίτων…

Αυτήν την τακτική υπηρέτησε η ο.χ.ε.. Το απέδειξε κοτζάμ πρόεδρος της δημοκρατίας, που κι αυτός ένας υπάλληλος του βαθέος κράτους είναι, κι εκτός απ’ τα προγραμματισμένα κάνει και έκτακτα μεροκάματα.  Και θα συνεχιστεί αυτή η τακτική. Είναι τα εθνικά special εφφέ (καπνός, βροντές, αστραπές…) απ’ όπου θα βγει την κατάλληλη στιγμή ο εκπρόσωπος του βαθέος κράτους, ο ογκόλιθος Nick the greek, και θα βροντοφωνάξει:

Αυτοί είναι εχθροί της ιστορίας, του πολιτισμού, της ευρώπης και της ανθρωπότητας… αληταράδες δηλαδή! Εμείς δεν μιλάμε μ’ αυτούς…

Θα προτιμούσαν να το έχουν φάει…

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Μικρό κουΐζ: πού θα περιμένατε να διαβάσετε τα πιο κάτω;

Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό, ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Προκύπτει μάλιστα περισσότερο από τις ομοιότητες και λιγότερο από τις διαφορές τους. Οι ιδεολογίες τους στην πραγματικότητα είναι “κοσμικές” θρησκείες. Οι παλιές θρησκείες είχαν στο κέντρο τους τον Θεό, οι νέες θρησκείες του φασισμού και του σταλινικού κομμουνισμού είχαν στο κέντρο τους το κράτος.

… Η άκρα δεξιά ιδεολογία πιστεύει ακράδαντα στο μεγάλο και δυνατό κράτος, και ιδιαίτερα στο εθνικό κράτος. Το εθνικό κράτος πάει αγκαζέ βέβαια με το εθνικό νόμισμα, την εθνική οικονομία και την… αυτάρκεια, τον εθνικό στρατό, τα εθνικά σύνορα και τον αμόλυντο εθνικό πολιτισμό.

… Η άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη… Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει νέες ανίκανες κυρίαρχες τάσεις, την κρατική και την κομματική νομενκλατούρα που λεηλατούσε τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός και οι εργαζόμενες τάξεις. Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού.

… Το μίσος για τη δημοκρατία, εξάλλου, είναι το πεδίο όπου συγκλίνουν πρακτικά και οι δύο ακραίες ιδεολογίες, αλλά και το σημείο που προκαλεί την αβυσσαλέα έχθρα μεταξύ τους. Η κάθε ακραία ιδεολογία επιδιώκει την καταστροφή της δημοκρατίας για λογαριασμό της, για να επιβάλει το δικό της καθεστώς: το φασιστικό ή σοβιετικό κράτος. Επειδή ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους στη μεταχείριση των λαών, γι’ αυτό είχαν τόσο αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους. Ήθελαν τις εργαζόμενες τάξεις να τις μετατρέψουν σε υπηκόους του δικού τους κράτους! Η κατάργηση της δημοκρατίας ήταν το μέσον για τη δημιουργία του σοβιετικού ή του φασιστικού κράτους…

Που θα το διαβάζατε αυτό; Πιθανότατα στην πρόσκληση για το διάσημο πια (τόση διαφήμιση στην ελλάδα μόνο ηλίθιοι θα την έκαναν!) “συνέδριο” που έκανε χτες η εσθονική προεδρία της ε.ε…

Αμ δε!!! Πρόκειται για αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην κομματική εφημερίδα του συ.ριζ.α., και νυν κυβερνητική, “αυγή”. Πολύ πρόσφατα. Μόλις πριν 1,5 μήνα. Στις 15 του περασμένου Ιούλη. Υπό τον τίτλο “οι ακραίες ιδεολογίες ονειρεύονται μεγάλο, όχι ανεπτυγμένο κράτος”.

Θα πουν κάποιοι: ντάξει, αλλά ήταν ενυπόγραφο άρθρο, “γνώμης”. Σωστά. Από πρώην “σύντροφο” και πρώην αρχισυντάκτη της αυγής, του “κλίματος δημ.αρ.” πια (γι’ αυτό και έχει “πνιγεί” διακομματικά…). Σωστά. Άρα δεν εκφράζει ούτε την εφημερίδα της κυβέρνησης ούτε την ροζ πλευρά της. Μμμμ… αυτό δεν το ξέρουμε.

Όμως ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, η δημοσίευση τέτοιων απόψεων στην “αυγή” σημαίνει αυτό: ότι βρίσκονται μέσα στο “όριο ιδεολογικής και πολιτικής ανοχής” του ροζ κόμματος. Οπότε τις δημοσιεύει επειδή “τις κουβεντιάζει”. (Αν τις υπογράφουν και οι δεξιοί; Και με τα δύο χέρια!)

Τότε γιατί (παριστάνουν ότι) τρώγονται;

Ίσως γι’ αυτό: πριν 5 σχεδόν χρόνια, ο ψεκασμένος επικεφαλής του ακροδεξιού κυβερνητικού συνεταίρου, είχε αποκαλυφθεί. Συνεντευξιαζόμενος στο (φιλοσυριζιακό τότε) unfollow (τ. 10, Οκτώβρης του 2012) το είχε πει έξω απ’ τα δόντια: είμαστε όλοι κομμουνιστές!

Καταλαβαίνετε τώρα: όταν ένας πυλώνας του ελληνικού κράτους / βαθέος κράτους (υπ.αμ., μην το ξεχνάτε) είναι «ακροδεξιός» plus «κομμουνιστής» το ποια πλευρά του είναι (από ιστορική άποψη) «εγκληματική» και ποια όχι, μπορεί να προκαλέσει καυγάδες.

Δεν είναι τόσο απλό…

Μια «ελλάδα» του βορρά;

Πέμπτη 24 Αυγούστου. Η εσθονία δεν έχει καμμία ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Εκτός, ίσως, από ένα βασικό σημείο που αφορά την κυρίαρχη ιδεολογία: το σύμπλεγμα κατωτερότητας (: κόμπλεξ) απέναντι στην ιστορία.

Με πληθυσμό ίσα ίσα 1,5 μύριο ψυχές η εσθονία είναι ένα μικρό κράτος του ευρωπαϊκού βορρά. Εντυπωσιακά τοπία και εντυπωσιακή τάξη: η κυρίαρχη κουλτούρα (και) στην εσθονία έχει μια τόσο έντονη και συστηματική ροπή στον «σεβασμό του νόμου» ώστε για τους νοτιοευρωπαίους (και όχι μόνο για τους έλληνες) το εσθονικό κράτος είναι ύποπτο για κάποιον κακόφημο –ισμό. Πράγμα όχι εντελώς αυθαίρετο.

Εν τω μεταξύ, ίσως επειδή αυτή η νομιμοφροσύνη είναι βασικός παράγοντας, ο εσθονικός καπιταλισμός (αφού ξεφορτώθηκε το «πλεονάζον εργατικό δυναμικό»: μετανάστες στην ε.ε.) έχει κάνει εντυπωσιακά βήματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τελευταία πληροφορία: διασυνδεδεμένη τραπεζικά με τα μεγάλα μαγαζιά της κεντρικής ευρώπης, η εσθονία ήταν απ’ τα πρώτα κράτη που βούλιαξαν στην κρίση (αλλά και αναδιάρθρωση) μετά το 2008.

Όμως η εθνική μυθολογία είναι εντελώς άλλο πράγμα. Το ¼ του πληθυσμού της εσθονίας είναι ρωσικής καταγωγής. Κι έτσι το Tallinn στέκεται πάντα έντρομο: όχι μπροστά στην “εθνική” ανομοιογένεια της επικράτειάς του, αλλά απέναντι στο γεγονός ότι δεν μπορεί να επιβάλει την εθνική ομογενοποίηση με τους “κομψούς” (καταλαβαίνετε…) τρόπους του 20ου αιώνα. Και γιατί να την επιβάλλει; Επειδή (φοβάται ότι) ο ένας στους τέσσρεις κατοίκους μπορεί να είναι ή να αποδειχθεί “πράκτορας του εχθρού”. Της Μόσχας.

Εδώ βρίσκεται η έκκεντρη ομοιότητα με το ελλαδιστάν. Στα μέρη μας μια χούφτα μετανάστες απ’ την συρία ή το ιράκ κτυπάνε στο φασισταριό τις καμπάνες της “μουσουλμανοποίησης της χώρας”. Στο Tallinn ένα μεγαλύτερο ποσοστό ντόπιων “αλλοεθνών” κτυπάει στο εσθονικό φασισταριό τις καμπάνες της επέμβασης του ρωσικού στρατού. Κι έτσι το εσθονικό καθεστώς ισορροπεί αβέβαια ανάμεσα στην προοπτική της «αφομοίωσης» (που έχει λίγους υποστηρικτές) και στην τακτική των εσθονών νεοναζί: να τους διώξουμε (τους «ρώσους»). Αν οι έλληνες δεν ήταν τόσο άρρωστα ρωσόφιλοι θα αγκάλιαζαν τους εσθονούς: ναι ρε, να τους πετάξουμε στη θάλασσα (ο καθένας τους δικούς του…)!!!

Δεν είναι αξιολύπητο το εσθονικό καθεστώς! Ούτε οι λαχανιασμένες ανασκαφές του στην ιστορία (του) θα το σώσουν. Αλλά στο ελλαδιστάν θα έπρεπε να υπάρχει κατανόηση για την εσθονική περίπτωση και την ρωσοφοβία του: εδώ οι μιναρέδες έχουν κουρευτεί, και απ’ το Μοναστηράκι (που μπήκε στη θέση του καμπαναριό…) μέχρι σχεδόν οπουδήποτε αλλού δεν φτάνει η επιρροή της συνθήκης της Λωζάνης, τα τζαμιά έχουν σχεδόν εξαφανιστεί… μην τυχόν και εγείρει αξιώσεις ο «εθνικός εχθρός». E, ο δικός τους, είναι διαφορετικός· και τι μ’ αυτό;

Τι να κάνουν και οι εσθονοί «πατριώτες»; Κάνουν συνέδρια ελπίζοντας στο ελληνικό know how. Μάταια προς το παρόν…

Συνοριακές επιχειρήσεις

Τετάρτη 23 Αυγούστου. Ο Ερντογάν το ανακοίνωσε προχτές (στις 21/8) αλλά εσείς το ξέρετε ήδη απ’ τις 17/8: οι συζητήσεις με τον αρχιστράτηγο του regular ιρανικού στρατού αφορούσαν πράγματι την αντιμετώπιση των (λίγων μεν, με «γερές πλάτες» δε) ανταρτών του pjak, του «ιρανικού κλάδου» του κουρδικού pkk.

Απ’ τα λεγόμενα του τούρκου προέδρου (αλλά και τις ανακοινώσεις του Bagheri όταν γύρισε στο ιράν) καταλαβαίνουμε ότι Άγκυρα και Τεχεράνη θα κλιμακώνουν ευκαιριακά, όταν κρίνουν πως χρειάζεται, αυτό που έχουν ξεκινήσει, κοινές επιχειρήσεις δηλαδή στα σύνορα ιράκ / ιράν, στη μεριά του ιράκ, στα ορεινά κρησφύγετα του pjak. Προκύπτει επίσης καθαρά ότι το κτίσιμο του τείχους των σχεδόν 200 χιλιομέτρων στα σύνορα τουρκίας / ιράν γίνεται εν γνώσει και με την συμφωνία της Τεχεράνης.

Η «συνεργασία» σ’ αυτό το σημείο της μέσης Ανατολής, δείχνει ότι παρά τις (προφανώς σκόπιμες) αντίθετες φήμες, Άγκυρα και Τεχεράνη είναι καλά συγχρονισμένες και στο συριακό πεδίο μάχης.

(Οι «φρουροί της επανάστασης» δήλωσαν ότι δεν έχουν συμφωνήσει για επιθέσεις εκτός συνόρων, στο ιρακινό έδαφος δηλαδή… Αλλά την δουλειά του πυροβολικού μπορεί να την κάνει και ο regular στρατός! Οπότε ο καθένας στον τομέα του…)