Πέμπτη 24 Αυγούστου. Μικρό κουΐζ: πού θα περιμένατε να διαβάσετε τα πιο κάτω;
Το μίσος που χωρίζει τις ιδεολογίες της Άκρας Δεξιάς και της Άκρας Αριστεράς δεν είναι μίσος πολιτικό, ούτε ταξικό. Είναι μίσος θρησκευτικό. Προκύπτει μάλιστα περισσότερο από τις ομοιότητες και λιγότερο από τις διαφορές τους. Οι ιδεολογίες τους στην πραγματικότητα είναι “κοσμικές” θρησκείες. Οι παλιές θρησκείες είχαν στο κέντρο τους τον Θεό, οι νέες θρησκείες του φασισμού και του σταλινικού κομμουνισμού είχαν στο κέντρο τους το κράτος.
… Η άκρα δεξιά ιδεολογία πιστεύει ακράδαντα στο μεγάλο και δυνατό κράτος, και ιδιαίτερα στο εθνικό κράτος. Το εθνικό κράτος πάει αγκαζέ βέβαια με το εθνικό νόμισμα, την εθνική οικονομία και την… αυτάρκεια, τον εθνικό στρατό, τα εθνικά σύνορα και τον αμόλυντο εθνικό πολιτισμό.
… Η άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη… Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει νέες ανίκανες κυρίαρχες τάσεις, την κρατική και την κομματική νομενκλατούρα που λεηλατούσε τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός και οι εργαζόμενες τάξεις. Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού.
… Το μίσος για τη δημοκρατία, εξάλλου, είναι το πεδίο όπου συγκλίνουν πρακτικά και οι δύο ακραίες ιδεολογίες, αλλά και το σημείο που προκαλεί την αβυσσαλέα έχθρα μεταξύ τους. Η κάθε ακραία ιδεολογία επιδιώκει την καταστροφή της δημοκρατίας για λογαριασμό της, για να επιβάλει το δικό της καθεστώς: το φασιστικό ή σοβιετικό κράτος. Επειδή ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους στη μεταχείριση των λαών, γι’ αυτό είχαν τόσο αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους. Ήθελαν τις εργαζόμενες τάξεις να τις μετατρέψουν σε υπηκόους του δικού τους κράτους! Η κατάργηση της δημοκρατίας ήταν το μέσον για τη δημιουργία του σοβιετικού ή του φασιστικού κράτους…
Που θα το διαβάζατε αυτό; Πιθανότατα στην πρόσκληση για το διάσημο πια (τόση διαφήμιση στην ελλάδα μόνο ηλίθιοι θα την έκαναν!) “συνέδριο” που έκανε χτες η εσθονική προεδρία της ε.ε…
Αμ δε!!! Πρόκειται για αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην κομματική εφημερίδα του συ.ριζ.α., και νυν κυβερνητική, “αυγή”. Πολύ πρόσφατα. Μόλις πριν 1,5 μήνα. Στις 15 του περασμένου Ιούλη. Υπό τον τίτλο “οι ακραίες ιδεολογίες ονειρεύονται μεγάλο, όχι ανεπτυγμένο κράτος”.
Θα πουν κάποιοι: ντάξει, αλλά ήταν ενυπόγραφο άρθρο, “γνώμης”. Σωστά. Από πρώην “σύντροφο” και πρώην αρχισυντάκτη της αυγής, του “κλίματος δημ.αρ.” πια (γι’ αυτό και έχει “πνιγεί” διακομματικά…). Σωστά. Άρα δεν εκφράζει ούτε την εφημερίδα της κυβέρνησης ούτε την ροζ πλευρά της. Μμμμ… αυτό δεν το ξέρουμε.
Όμως ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, η δημοσίευση τέτοιων απόψεων στην “αυγή” σημαίνει αυτό: ότι βρίσκονται μέσα στο “όριο ιδεολογικής και πολιτικής ανοχής” του ροζ κόμματος. Οπότε τις δημοσιεύει επειδή “τις κουβεντιάζει”. (Αν τις υπογράφουν και οι δεξιοί; Και με τα δύο χέρια!)
Τότε γιατί (παριστάνουν ότι) τρώγονται;
Ίσως γι’ αυτό: πριν 5 σχεδόν χρόνια, ο ψεκασμένος επικεφαλής του ακροδεξιού κυβερνητικού συνεταίρου, είχε αποκαλυφθεί. Συνεντευξιαζόμενος στο (φιλοσυριζιακό τότε) unfollow (τ. 10, Οκτώβρης του 2012) το είχε πει έξω απ’ τα δόντια: είμαστε όλοι κομμουνιστές!
Καταλαβαίνετε τώρα: όταν ένας πυλώνας του ελληνικού κράτους / βαθέος κράτους (υπ.αμ., μην το ξεχνάτε) είναι «ακροδεξιός» plus «κομμουνιστής» το ποια πλευρά του είναι (από ιστορική άποψη) «εγκληματική» και ποια όχι, μπορεί να προκαλέσει καυγάδες.
Δεν είναι τόσο απλό…