Tag: υγεία

Η διαλεκτική της (αυτο)καταστροφής 1

Πέμπτη 23 Ιούλη. Στις 13 Μάη του 2019 οι “εφτάψυχοι” παρουσίασαν δημόσια (πολιτική εκδήλωση στο ΕΜΠ) την θέση τους για την παθολογία του νεοφιλελευθερισμού (το “ανθρώπινο κεφάλαιο”). Όπως κάθε τι που ξεφεύγει απ’ τον βούρκο του μικροαστικού εμπειρισμού έτσι και η “κρίση του ανθρώπινου κεφάλαιου” που παρουσιάστηκε τότε (και γραπτά υπάρχει στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 4) θα μπορούσε απλά να καταναλωθεί. Αυτό έγινε. Σιγά μην τέτοια ζητήματα είναι κρίσιμα για τον ταξικό ανταγωνισμό σε σχέση, ας πούμε, με τις εκλογές! Σιγά μην πρέπει να έχουμε το κεφάλι επάνω και τα πόδια κάτω! Σιγά μην οι “περιθωριακοί” εργάτες των εφτάψυχων και του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία κάνουν τέτοιου είδους αναλύσεις που αν το 1/100 τους γινόταν από καθεστωτικούς πανεπιστημιακούς θα πληρώνονταν αδρά!

Ωστόσο για όσους δεν είναι καταναλωτές ακόμα και του εαυτού τους, προτείναμε δημόσια και με κριτική συνοχή πριν 1 χρόνο μια εργατική, ανταγωνιστική βάση όχι απλά για την κατανόηση της τωρινής, παρανοϊκής παραγωγής αλλά και για τον πόλεμο εναντίον της.

Να πως τέλειωνε εκείνη η εισήγηση:

… Η εσωτερίκευση του μοντέλου “Είμαι το Κεφάλαιο του Εαυτού Μου” αποτελεί εσωτερίκευση των βασικών καπιταλιστικών χαρακτηριστικών, δηλαδή εσωτερίκευση και υποκειμενοποίηση μιας βαθιάς και θεμελειώδους αντινομίας. Όντας (πάγιο) Κεφάλαιο ο Εαυτός είναι νεκρός· αλλά ταυτόχρονα αυτός ο Εαυτός, εκτός απ’ το να “ενισχύει” την Κεφαλαιακή διάστασή του, είναι ζωντανός· και για να “αποδόσει σαν Κεφάλαιο” πρέπει να εργάζεται.

… Έτσι, χωρίς ταξικό ανταγωνισμό, όλα πηγαίνουν καλά για τις καπιταλιστικές νόρμες. Είναι, ίσως, η “χρυσή εποχή” τους!!! Όμως να η σκοτεινή πλευρά αυτής της “χρυσής εποχής”:

Πονοκέφαλοι / πόνοι στην κοιλιά / ευερέθιστο έντερο / γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση / υπερένταση / ταχυκαρδίες / ξαφνικό αίσθημα τρόμου / κρίσεις πανικού / αϋπνίες / μόνιμη κούραση / δυσκολίες συγκέντρωσης / υποχονδρία / διαφόρων ειδών φοβίες / ψευδαισθήσεις / παραισθήσεις / παράνοιες / αυτο-άνοσα νοσήματα: μυστηριώδεις, ανεξήγητες καταστάστασεις, όπου το σώμα στρέφεται εναντίον του…

… Το σώμα, το ζωντανό σώμα (στο οποίο περιλαμβάνεται και η σκέψη) αποικιοποείται απ’ τις καπιταλιστικές νόρμες και προσταγές, απ’ τους καπιταλιστικούς κανόνες, και γίνεται έτσι πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στην (κεφαλαιακή) απονέκρωση και την στοιχειακή, την βασική ζωτικότητα…. Είναι σα να εξεγείρονται τα κύτταρα και τα όργανα του σώματος (η τελευταία “φύση” που δεν έχει μηχανοποιηθεί ακόμα) – μ’ έναν τρόπο όμως που δεν μπορεί να θεωρηθεί … ταξική πάλη!

… Το σώμα / πνεύμα, κάτω από μόνιμη βία, αρρωσταίνει! Είναι σαν το σώμα / πνεύμα που έχει γίνει Κεφάλαιο να επιτίθενται στον οργανικό, ζωϊκό εαυτό του, καταστρέφοντάς τον με την ακρίβεια και την συστηματικότητα της καπιταλιστικής φθοράς (οποιασδήποτε μορφής) παγίου. Πρόκειται, ωστόσο, για αυτοκαταστροφή· που δεν είναι “ορατή”, είναι όμως καθημερινά αισθητή. Είναι η παγιδευμένη, απαλλοτριωμένη ζωή του μέσου υπηκόου….

… Και όλοι είναι άρρωστοι – μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει…

(Θυμίζουμε, επειδή η χρονική στιγμή έχει σημασία. 13 Μάη του 2019…)

Η διαλεκτική της (αυτο)καταστροφής 2

Πέμπτη 23 Ιούλη. Οπωσδήποτε τέτοιες θέσεις θεωρούνται “πλειοψηφικά” ακατανόητες. Έως μάταιες. (Λυπούμαστε, αλλά έχουμε υπάρξει υπερβολικά έντιμοι, έγκαιροι, ακριβείς – και δωρεάν… Κάνουμε το καλύτερο – κι αυτό θα έπρεπε να κάνει ο καθένας, χωρίς να αποφεύγει τον κόπο!).

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στην ιστορική φάση όπου τα αφεντικά θέλουν και μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν για λογαριασμό τους αυτήν την μαζική (και υπόγεια) ατομική αυτοκαταστροφή, την αυτο-καταστροφή του Εαυτού – Κεφάλαιο, το λίπασμα που μάζεψαν τα 40 χρόνια ιδεολογικής και ηθικής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού! Είναι το πέρασμα απ’ την διάχυτη, γενικευμένη, “μικρομοριακή” Εγω-ιστική αυτοκαταστροφή, στην “μακρομοριακή” συγκέντρωση των ξεπεσμένων και ξεπέσιμων, των υποτιμημένων και υποτιμήσιμων “ανθρώπινων παγίων”, της “γυμνής ζωής” που παρατήρησε ο Agamben (και την κεντρική διαχείρισή τους) για λογαριασμό του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Σ’ αυτό το πέρασμα όλες οι πλευρές της ατομικής (και εν τέλει της γενικής) υγείας, δηλαδή η φυσική, η συναισθηματική και η διανοητική πλευρά, μπαίνουν πάνω στον πάγκο του χασάπη.

Είναι γι’ αυτό το λόγο που η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία γίνεται με τον τρόπο που καταλαβαίνουμε; Ναι. Δεν υπονοούμε κάποια “συνωμοσία”! Υποδεικνύουμε τον καπιταλιστικό ντετερμινισμό· την “πειθαρχία” ενός συστήματος πειθάρχησης· την “αυστηρότητα” δηλαδή με την οποία γίνονται οι καπιταλιστικές μεταβάσεις, οι Αλλαγές Παραδείγματος στην εκμετάλλευση και στον έλεγχο: στηριγμένες σε ήδη υπαρκτές, ήδη διαμορφωμένες προϋποθέσεις· και πάντα δια της βίας…

Τρία και όχι ένα τα σκέλη αυτής της εκστρατείας. Η τρομοκράτηση / δημιουργική καταστροφή / κεφαλαιοποίηση της φυσικής έννοιας της “υγείας / αρρώστιας” (: covid-19 σ’ αυτή τη φάση)· η διανοητική καταστροφή / κεφαλαιοποίηση (: η μαζική παραγωγή της παράνοιας)· η συναισθηματική / ηθική καταστροφή / κεφαλαιοποίηση (: η μοιραλατρεία, η παραίτηση, οι φοβίες…). Μαζί και ταυτόχρονα…

Η “νέα κανονικότητα” (οφείλει να είναι· τα αφεντικά θέλουν να είναι) post-human…

Τώρα απέναντι σ’ αυτόν τον σύνθετο (αλλά όχι ανεξήγητο) εχθρό πρέπει να διαμορφώσουμε την ανταγωνιστική, εργατική στάση μας. Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο: διαθέτουμε βασικά εργαλεία, ήδη πραγματοποιημένη αναλυτική / πολιτική δουλειά πολλών χρόνων, και την αποδεδειγμένη αξία της εργατικής κριτικής τώρα.

Χρειάζεται όμως, ακόμα, η ανάδειξη και η ανάλυση ορισμένων «κρυφών» αλλά καίριων πλευρών της τρομοδιαχείρισης του κοινωνικού εργοστάσιου.

Αυθυποβολή

Τρίτη 21 Ιούλη. Είναι μια κατάσταση υπαρκτή· αλλά οι υπάρχουσες τεχνοεπιστημονικές γνώσεις δεν μπορούν να την εξηγήσουν. Εκείνο που μπορούν να κάνουν διαφόρων ειδών ειδικοί είναι να την παρατηρούν, ξύνοντας το κεφάλι τους: αν το κοινό εκτεθεί σταθερά και για καιρό σε “ειδήσεις” αρρώστιας και θανάτου, τότε υπάρχει σοβαρή περίπτωση ένας (μικρός ίσως αλλά καθόλου αμελητέος) αριθμός ανάμεσά τους να αρρωστήσει, μπορεί και σοβαρά. Όχι να “νομίζει οτι αρρωσταίνει” – να αρρωστήσει, να εμφανίσει δηλαδή διαπιστώσιμα συμπτώματα.

Το placebo (η λατινική έκφραση για το “θα ευχαριστήσω”) είναι γνωστό, και χρησιμοποιείται κατά κόρον στην φαρμακολογία, στις δοκιμές φαρμάκων. Κάθε ιατρική / φαρμακευτική έρευνα που σέβεται τον εαυτό της είναι υποχρεωμένη να δώσει σε μια ομάδα ανθρώπινων πειραματοζώων το δοκιμαζόμενο φάρμακο, και σ’ άλλη μια απλή ζαχαρίτσα, ενημερώνοντας όμως και τους μεν και τους δε για τις πιο πιθανές παρενέργειες, σα να παίρνουν όλοι το φάρμακο. Το ενδιαφέρον (και επιστημονικά ανεξήγητο με τα σημερινά δεδομένα) είναι πως τέτοιες παρενέργειες εμφανίζει και ένα μέρος των “ζαχαρίτσα”. Η δύναμη της σκέψης λένε οι ειδικοί: αν περιμένεις ότι θα πάθεις κάτι μπορεί ν’ αρχίσεις να το παθαίνεις…

Το ανάποδο του placebo λέγεται nocebo. Η λατινική έκφραση του «θα κάνω κακό». Είναι η εκδοχή του «αρρωσταίνω» επειδή περιμένω ότι θα αρρωστήσω, που υποδείξαμε πριν. Οι ειδικοί ξύνουν το κεφάλι τους και προσπαθούν μα καταλάβουν – μετρώντας, τι άλλο; Σ’ ένα άρθρο επί του θέματος του Φλεβάρη του 2015 με τίτλο η συνειδητή σκέψη που μπορεί να σκοτώσει, το καθεστωτικό bbc στο site του αναφερόταν μεταξύ άλλων στον Fabrizio Benedetti, της ιατρικής σχολής του Τορίνο, που έκανε μαγνητικές εγκεφαλογραφείες σε τύπους που «ένοιωθαν άρρωστοι» χωρίς να έχουν κάτι. Κατά τον Benedetti μια τέτοια έντονη ιδέα σοβαρής απειλής για το σώμα, από μόνη της, πυροδοτεί μια αλυσίδα αντιδράσεων με αφετηρία τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, που καταλήγει στην έκκριση μιας σειράς ορμονών. Ελλείψει πραγματικού προβλήματος αυτή η οργανική αντίδραση γίνεται απο μόνη της σοβαρό πρόβλημα. Που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Μοιάζει τυπικά με την ανοσολογική υπεραντίδραση (ή με το αλλεργικό σοκ): το σύστημα ασφαλείας του οργανισμού αντιδρά πολύ περισσότερο απ’ ότι πρέπει (ή χωρίς να πρέπει…), με αποτέλεσμα ακόμα και να σκοτώνει τον οργανισμό… Απλά η «φήμη της αρρώστιας» δεν συνιστά καν και καν ιατρικό ζήτημα…

Έχει ενδιαφέρον. Ο Benedetti, το 2014, επρόκειτο να είναι επικεφαλής μιας ομάδας 100 φοιτητών που θα ανέβαιναν σε υψόμετρο 3000 μέτρων στις ιταλικές Άλπεις. Μερικές μέρες πριν την εκδρομή είπε σε έναν μόνο απ’ την μεγάλη παρέα για το ενδεχόμενο αδιαθεσιών λόγω αραιού οξυγόνου. Την μέρα που θα έπρεπε να ξεκινήσουν, σχεδόν το 1/3 της φοιτητικής ομάδας είχαν πολύ έντονους πονοκέφαλους. Η εκδρομή δεν έγινε, αλλά ο Βenedetti διαπίστωσε πως όλοι όσοι είχαν πονοκέφαλους είχαν μάθει εν τω μεταξύ για την έλλειψη οξυγόνου στον προορισμό τους. Έκανε τότε μια ανάλυση στο σάλιο τους, για να διαπιστώσει ότι είχαν μεγάλη έκκριση ενζύμων που σχετίζονται ακριβώς με την έλλειψη οξυγόνου· χωρίς όμως να έχει συμβεί ακόμα. Γινόταν υπεραιμία (χωρίς λόγο) και αυτό προκαλούσε τους ισχυρούς πονοκέφαλους. Η βιοχημεία του εγκεφάλου δούλεψε απλά με την πληροφορία είπε – χωρίς πραγματικό λόγιο….

Άλλες έρευνες ανάλογου προσανατολισμού δείχνουν ότι αρκεί κανείς να δει κάποιον να πονάει για να αρχίσει να έχει και ο ίδιος οδυνηρή λειτουργία του νευρικού του συστήματος. Δερματικές αντιδράσεις (καθόλου σπάνιες) αποδίδονται επίσης σε φόβους αρρώστιας· χωρίς πραγματική ασθένεια. Αν και δεν μπορεί να εξηγηθεί το πως συμβαίνει, όσοι ασχολούνται με τα αποτελέσματα της αυθυποβολής είναι πια σίγουροι πως ο έντονος φόβος μήπως αρρωστήσουν κάνει κάποιους (ίσως και αρκετούς) να αρρωσταίνουν, με “πραγματικά συμπτώματα”… Που υποχωρούν το ίδιο γρήγορα όπως εμφανίζονται μόλις πεισθούν από κάποιον ειδικό ότι “δεν έχουν τίποτα”

Το πράγμα έχει συνέχεια. Ο James Rubin, ερευνητής του King College London εδώ και πάνω από 20 χρόνια, ειδικευμένος στο πως προσλαμβάνουν υγιείς και ασθενείς τις απειλές στην υγεία τους, διαπίστωσε σε μια έρευνα που έκανε το 2013, ότι είναι αρκετή η προβολή (και η θέαση) ενός μικρού video για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία για να αποκτήσει το κοινό συμπτώματα υπερβολικής έκθεσης σ’ αυτήν· χωρίς να έχει συμβεί κανονικά…

Σε κάποια «πίσω δωμάτια» των ειδικών υγείας υπήρχε – σίγουρα ως και το 2015… – ένας κάποιος προβληματισμός γύρω απ’ το ερώτημα του κατά πόσον οι πληροφορίες απειλών ασθένειας είναι νοσογόνες οι ίδιες. Και, επιπλέον, για το κατά πόσον οι μαζικές πληροφορίες τέτοιων απειλών είναι μαζικά νοσογόνες.

Κάπου εδώ βρισκόμαστε!! Η τρέχουσα ορολογία υποδεικνύει την ψυχολογία· και η ασταμάτητη μηχανή έχει γράψει ξανά και ξανά ότι η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία για τον covid-19 είναι psyop. Μελλοντικά την απάντηση στο ερώτημα της αυθυποβολής θα την βρει η κβαντική φυσική / ιατρική· έχει όλο το θεωρητικό υπόβαθρο. Εν τω μεταξύ θα πρέπει να θυμηθούμε την παλιά «θεραπευτική» αγωγή απέναντι στους τρομοκράτες, των υγιεινιστικών τέτοιων συμεριλαμβανόμενων:

Ρε δεν πάτε να ψοφήσετε πουθενά αλλού;

Δουλεύει μια χαρά – και σώζει ζωές!!

(φωτογραφία: Έχε το νου σου με τους κινδυνολόγους. Όπως τα λόγια των μαγισσών, τα δικά τους λόγια μπορεί να διασπείρουν τις σύγχρονες πανούκλες…)

Το πολύτιμο εμβόλιο…

Τρίτη 21 Ιούλη. Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Ίσως όχι. Σε μια πρώτη φάση το Πεκίνο βρέθηκε κατηγορούμενο (απ’ το ψοφιοκουναβιστάν) για το ότι ο τσαχπίνης covid-19 έφτασε στις δυτικές όχθες του Ατλαντικού. Η κατηγορία ήταν ασαφής, απλά μια συνέχεια της προηγούμενης, ότι ίσως ο covid-19 κατασκευάστηκε από κινέζους βιοτεχνολόγους…

Σε μια δεύτερη φάση ήρθε η ώρα της Μόσχας, απ’ το ειδικευμένο σε αντιρωσικές αποκαλύψεις Λονδίνο. Ρώσοι χάκερς (είπε ο καθεστωτικός guardian, με πηγές «ενημερωμένους και ανώνυμους των υπηρεσιών», και χωρίς καμμία απόδειξη) προσπαθούν να κλέψουν τα μυστικά των αγγλών ερευνητών για το σωτήριο εμβόλιο…

Κάνουν τέτοια άθλια πράγματα οι ρώσοι χάκερς; Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στους άγγλους πράκτορες και στις υπηρεσίες τους· τους το οφείλουμε απ’ τον Δεκέμβρη του ’44… Άρα γιατί να μην λένε αλήθεια;

Μια στιγμή όμως. Δεν ορκίζονται όλοι πως όταν βρεθεί (εφευρεθεί…) αυτό το σωτήριο εμβόλιο θα διατεθεί για το καλό όλης της ανθρωπότητας; Δεν σημαίνει αυτό πως η συνταγή του θα δοθεί σ’ όλα τα κράτη για να μπορούν να το φτιάξουν; Αν είναι έτσι γιατί οι έρευνες είναι μυστικές, τόσο μυστικές μάλιστα που να γαργαλούν το ενδιαφέρον αυτής της ανεγκέφαλης αλεπούς που λέγεται Putin;

Κι ακόμα: ποιός τους εγγυάται πως χρειάζεται οποιοδήποτε εμβόλιο, και μάλιστα τόσο «απόρρητο»;

Για διαφημιστική εκστρατεία πρόκειται, των αγγλικής προέλευσης (και όχι μόνο) εμβολίων! Καθώς οι πληθυσμοί οδηγούνται σε νέους καταναγκασμούς και τιμωρίες, για να παραμείνουν fit περιμένοντας την «σωτηρία», οι «σωτήρες» αυτοδιαφημίζονται: είναι τόσο καλοί ώστε τους επιτίθενται αλλότριες δυνάμεις…

Κι όποιος διαφωνεί; Α χα! Μπορεί να είναι κι αυτός «πράκτορας του εχθρού»….

(Τα διαφημιζόμενα εμβόλια είναι mRNA, και ετοιμάζονται / ερευνώνται από big pharma με βαριά ονόματα, όπως pfizer και astrazeneca…

Έτσι, για να ξέρετε… Ή για να μην ξέρετε: το πρωτοφανές αυτό είδος γενετικής παρέμβασης στα ανθρώπινα κύτταρα που είναι η mRNA τεχνολογία έχει πάψει πια να αναφέρεται… Για προφανείς λόγους… )

Το ένδοξο θανατόμετρο

Κυριακή 19 – Δευτέρα 20 Ιούλη. Κανονικά οι πάντες που έχουν τζογάρει πάνω στους θανάτους απ’ τον covid-19 για να πουλήσουν με τον τόνο υγιεινιστικό τρόμο, απ’ τους ειδικούς θανάτου και τους «προφήτες» των υπολογιστικών μοντέλων μέχρι τον τελευταίο φίλο της καραντίνας, όλοι αυτοί θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Να έχουν σκάψει μια τρύπα στο χώμα, for ever… Δυστυχώς είναι πολλοί για να τους σπρώξουμε εμείς στην εξαφάνιση. Τουλάχιστον όμως πρέπει όχι απλά να τους ειρωνευτούμε αλλά να εξοπλιστούμε βαθιά στις συνειδήσεις μας, αφού η τρομοεκστρατεία καθόλου δεν έχει τελειώσει.

Η τελευταία αποκάλυψη της τρομοαθλιότητας έρχεται απ’ την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, και το «κέντρο για την ιατρική που βασίζεται σε αποδείξεις». Πριν προχωρήσουμε πρέπει να σας ενημερώσουμε για κάτι που το θεωρούμε σημαντικό. Απ’ την αρχή της τρομοεκστρατείας, που στηριζόταν σε «προβλέψεις» και «εκτιμήσεις» (οι οποίες σερβίρονταν στον κόσμο σαν «βεβαιότητες»…) ξεκίνησε ένας σοβαρός και σημαντικός διεθνής πόλεμος στο εσωτερικό των γιατρών και των λοιπών ειδικών υγείας – της “ιατρικής κοινότητας”…. Η πλειονότητα των ειδικών, είτε είναι πουλημένη στις φαρμακοβιομηχανίες είτε για άλλους προσοδοφόρους λόγους, συντάχτηκε με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, και έπαιξε τον ρόλο της στην τρομοεκστρατεία. Μια καλή μειοψηφία όμως, αυτοί που εδώ ονομάζουμε «αιρετικούς» επέμεινε, επιμένει και θα συνεχίσει να υπερασπίζεται την ιατρική που στηρίζεται σε αποδείξεις· κι όχι σε παραμύθια, συμφέροντα, προπαγάνδα, κλπ. Στην υπεράσπιση της evidence-based medicine ανήκουν ο Ιωαννίδης και πολλές εκατοντάδες γιατροί σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο· οι οποίοι όμως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν περιθωριοποιηθεί έως αποκλειστεί απ’ τους δημαγωγούς – για προφανείς λόγους.

Δύο γιατροί / πανεπιστημιακοί μέλη του center for evidence-based medicine / CEBM, ο Yoon Loke, καθηγητής ιατρικής και φαρμακολογίας στην ιατρική σχολή του Norwich, και ο Carl Heneghan, καθηγητής ιατρικής βασισμένης σε αποδείξεις στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, διευθυντής ανάλογων σπουδών στο CEBM, με ειδικότητα στην κλινική επιδημιολογία, δημοσιοποίησαν με άρθρο πριν 3 ημέρες τα συμπέρασματά τους απ’ τον έλεγχο που έκαναν για το πως μετριούνταν οι νεκροί από covid-19 στην αγγλία. Τίτλος του άρθρου; Με άφθονη αγγλική ειρωνεία: Γιατί κανένας δεν μπορεί ποτέ να γίνει καλά απ’ τον covid-19 στην αγγλία· μια στατιστική ανωμαλία.

… Εδώ φαίνεται ότι ο PHE [εθνικός οργανισμός δημόσιας υγείας της αγγλίας – δεν περιλαμβάνει την σκωτία και την ουαλλία] συστηματικά ψάχνει εκείνους που καταγράφτηκαν οποιαδήποτε στιγμή στη βάση δεδομένων του NHS [εθνικό σύστημα υγείας] σαν θετικοί, και απλά ελέγχει αν ζουν ακόμα ή έχουν πεθάνει. Ο PHE δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη του πόσο παλιό ήταν το θετικό τεστ του covid, ούτε το κατά πόσο το άτομο νοσηλεύτηκε με επιτυχία στο νοσοκομεία και επέστρεψε στο σπίτι του. Οποιοσδήποτε βρέθηκε θετικός στον covid αλλά πέθανε αργότερα από οποιαδήποτε αιτία θα περιληφθεί στην καταμέτρηση των νεκρών από covid απ’ τον PHE.

Μ’ αυτόν τον ορισμό του PHE, κανένας που κόλλησε covid στην αγγλία δεν επιτρέπεται να αναρρώσει ποτέ. Ένας ασθενής που βρέθηκε θετικός αλλά νοσηλεύτηκε με επιτυχία και βρήκε απ’ το νοσοκομείο, θα προσμετριέται στους νεκρούς του covid ακόμα και πεθάνει από καρδιακή προσβολή ή τον κτυπήσει ένα λεωφορείο τρεις μήνες αργότερα.

Είναι γι’ αυτό που τα νούμερα του PHE διαφέρουν σημαντικά από μέρα σε μέρα. Για παράδειγμα στις 6 Ιούλη αναφέρθηκαν 16 νέοι θάνατοι, αλλά την επόμενη ημέρα 152 – οι σημερινοί είναι 66…

Όπως καταλαβαίνετε εδώ δεν πρόκειται καν και καν για μια «κοινή δεξαμενή». Πρόκειται για έναν τεράστιο λάκο στον οποίο το αγγλικό κράτος πέταγε επί μήνες (λογιστικά…) τους πάντες, σκυλεύοντας τον θάνατό τους. Κανείς δεν κατήγγειλε αυτήν την συστηματική πλαστογράφηση – αν και προφανώς κάποιοι, ακόμα και απλοί υπάλληλοι, την ήξεραν! Και, φυσικά, δεν είναι ούτε «λάθος» ούτε «στατιστική ανωμαλία» όπως κομψά λένε τώρα οι συγκεκριμένοι ερευνητές. Δεν γίνεται να βάζει κανείς «κατά λάθος» στους νεκρούς του covid-19 θύματα τροχαίων ή αυτοκτονιών επειδή κάποτε βρέθηκαν «θετικοί» – έτσι δεν είναι;

Πρόκειται για συνειδητή μεθόδευση. Για σχέδιο «φουσκώματος» της «φονικότητας του covid-19» με κάθε μέσο και όλα!! Με προφανείς στόχους. Η ασταμάτητη μηχανή, που δεν δεσμεύεται από ακαδημαϊκή κομψότητα ή λεπτή αγγλική ειρωνεία, έχει υποστηρίξει αυτή τη θέση καθαρά απ’ τότε που ξεκίνησαν οι παρελάσεις των φερέτρων στην ιταλία… Και τι έχει ακούσει απ’ τους φίλους της καραντίνας γι’ αυτήν την “κοινωνική ανευθυνότητά” της, ε; Τώρα, φυσικά, θα ακούσει και πάλι τον σκασμό τους – αλλά έχουν κάποια σημασία οι λακέδες;

Όχι, δεν είχαμε δει όραμα! Απλά διαβάζαμε συστηματικά – και ορισμένες πρακτικές τέτοιου είδους «ξέφευγαν» απ’ την καθεστωτική ομερτά, σε διάφορα πρωτοκοσμικά μέρη του κόσμου, είτε από έντιμους γιατρούς, είτε από έντιμους νοσηλευτές….

Το τελευταίο που απομένει να αποκαλυφθεί είναι αυτό: καθώς τα δημόσια νοσοκομεία πολλών πρωτοκοσμικών κρατών χρηματοδοτούνταν με το «κεφάλι» σοβαρής νοσηλείας λόγω covid-19, πόσες μάσκες οξυγόνου «έφευγαν απ’ τη θέση τους μυστηριωδώς» τις νύχτες στις εντατικές, για καμμιά ώρα, για να πεθάνουν οι «παλιότεροι» και να νοσηλευτούν οι «καινούργιοι» – με ανανέωση της χρηματοδότησης φυσικά… Τέτοια περιστατικά “μυστηριωδών” νυχτερινών μαζικών θανάτων σε πρωτοκοσμικά νοσοκομεία έχουν αναφερθεί βέβαια… Και έμειναν “μυστηριώδεις”…

Αν νομίζετε ότι «αποκλείεται να έγιναν τέτοια πράγματα» δεν έχετε ιδέα για την πραγματικότητα!!!…

(φωτογραφία κάτω: Να ενδεικτικά η σημασία του να προσθέτουν οι άγγλοι ειδικοί του θανατόμετρου τους πάντες στο λογαριασμό του covid-19: οι κόκκινες γραμμές είναι πιο καμαρωτές, σίγουρα! Και πιο πιασάρικες εμπορικά / δημαγωγικά…)

Ο κυνισμός της εξουσίας

Κυριακή 19 – Δευτέρα 20 Ιούλη. Αυτές οι δύο παράγραφοι επάνω είναι η “απάντηση” του αγγλικού υγιεινιστικού κράτους στις αποκαλύψεις για το μέτρημα στο σωρό των ανθρώπων που υποτίθεται ότι σκότωσε ο covid-19 στην αγγλία. Τις μεταφράζουμε για να τις απολαύσετε:

Αν και μπορεί να φαίνεται ωμό, δεν υπάρχει κάποια μέθοδος εγκεκριμένη απ’ τον Π.Ο.Υ. στο μέτρημα των νεκρών απ’ τον covid-19. Στην Αγγλία μετράμε όλους όσους πεθαίνουν και είχαν βρεθεί θετικοί στον covid-19 οποιαδήποτε στιγμή, για να σιγουρέψουμε ότι τα data μας είναι όσο πιο πλήρη γίνεται.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή είναι μια καινούργια και αναπτυσσόμενη μόλυνση και υπάρχουν αυξανόμενα στοιχεία για μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας σε κάποιους απ’ αυτούς που μολύνθηκαν. Μολονότι αυτές οι γνώσεις μεγαλώνουν, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ξαναδούμε πως υπολογίζονται οι νεκροί.

Στις ηπα ένας 20χρονος που σκοτώθηκε στην Φλόριντα την προηγούμενη εβδομάδα σε τροχαίο με μηχανή δηλώθηκε “covid-19”. Ο νεαρός δεν ήταν καν “positive”!!! Απλά κάποιος κατάλληλα δασκαλεμένος υπάλληλος σκέφτηκε: κι αν είχε covid; Σίγουρα γι’ αυτό οδηγούσε απρόσεκτα… Απλό – όχι;

Η ωμότητα είναι δομική σ’ όλη την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία! Δεν ξέρουν άραγε ούτε στην αγγλία ούτε στα υπόλοιπα πρωτοκοσμικά κράτη να «μετρούν τους νεκρούς απ’ τις επιπλοκές του covid-19»; Ο τρόπος είναι πασίγνωστος: νεκροψίες!!! Αλλά οι νεκροψίες ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΑΝ εξ αρχής, ακριβώς για να μην αποδειχθεί ότι ακόμα και απ’ αυτούς που πέθαναν στις εντατικές μικρό ποσοστό μόνο πέθαινε λόγω επιπλοκών του covid-19!!!

Μ’ άλλα λόγια, οι πάγιοι τρόποι και τα πάγια πρωτόκολλα για οποιαδήποτε θανατηφόρα αρρώστια, τρόποι και πρωτόκολλα που έχουν υιοθετηθεί εδώ και δεκαετίες παγκόσμια, έγιναν κουρέλια όταν εμφανίστηκε ο covid-19 – μεθοδικά, συστηματικά, οργανωμένα!… Άλλαξαν επι τούτου οι κανονισμοί, ενώ η επιδημία είχε ξεκινήσει… Δόθηκε «δικαίωμα» σε οποιονδήποτε γιατρό, ακόμα κι αν δεν είχε δει ποτέ έναν ασθενή, να υπογράψει πιστοποιητικό θανάτου από covid-19, επειδή «έτσι του φάνηκε» ή «έτσι άκουσε» ή “έτσι έμαθε απ’ το τηλέφωνο”… Δόθηκε αυτό το δικαίωμα «διάγνωσης θανάτου» ακόμα και στα γραφεία τελετών (στην αγγλία, ίσως και αλλού…)… Κι όχι μόνον αυτά. Έγιναν «πειράματα με φάρμακα» που οδήγησαν ΑΥΤΑ (και όχι ο covid-19…) σε άγνωστο αριθμό θανάτων στα νοσοκομεία… Χρησιμοποιήθηκαν λαθεμένα ή ενώ δεν χρειαζόταν οι μηχανές τεχνητήςς αναπνοής, οδηγώντας επίσης σε άγνωστο αριθμό θανάτων στα νοσοκομεία…

Όταν όλα αποδεικνύουν πως η μόνη πραγματική μέριμνα όλων των πρωτοκοσμικών κρατών ήταν Η ΧΟΝΤΡΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ, ακόμα και λογιστικά, το «ε, αφού δεν υπήρχε διεθνώς ενιαίος τρόπος μετρήματος είπαμε κι εμείς να….» θυμίζει τον έλληνα αρχι-ιερέα: την ίδια «αθωώτητα» προσπάθησε να πουλήσει κι αυτός.

Υπάρχουν πολλές αρρώστιες που έχουν πράγματι μεσομακροπρόθεσμες συνέπειες θανάτου. Οι καρκίνοι ή τα καρδιακά νοσήματα – για παράδειγμα. Εφαρμόζεται μια τέτοια δημιουργική λογιστική θανάτου σ’ αυτές; Μπορεί κάποιος που πέθανε από τροχαίο να χρεωθεί στον καρκίνο επειδή ήταν καρκινοπαθής; Όχι βέβαια!!!

Υποψιαζόμαστε λοιπόν ότι μέσα σ’ όσους είχαν όφελος απ’ αυτήν την δημιουργική λογιστική γύρω απ’ τον covid-19 θα πρέπει να ήταν και οι (ιδιωτικές) ασφαλιστικές. Με τον covid-19 σαν «καινούργια μόλυνση», γιατί να μην επικαλούνται ότι «αααα, ο θάνατος απ’ αυτόν δεν καλύπτεται απ’ το συμβόλαιο ασφάλισης υγείας»;

Εν τέλει το ξεβράκωμα του θανατόμετρου (στην αγγλική του εκδοχή μεν, αλλά γιατί αυτές οι «ωραίες ιδέες» να μην εφαρμόστηκαν και αλλού; θέμα ηθικών ενδοιασμών σίγουρα δεν υπήρξε!) ήταν τέτοιο ώστε ο PHE αποφάσισε ότι ένα μόνο του μένει. Να τρέξει να κρυφτεί! Ανακοίνωσε χτες ότι θα σταματήσει να ανακοινώνει τις «απώλειες» καθημερινά…

Θα κάνει ένα σούμα – μπας και γίνει ακόμα πιο σκοτεινή η απαγόρευση του να πεθάνεις από κάτι άλλο εκτός από covid-19…

«The wave»: η τακτική

Σάββατο 18 Ιούλη. Πρέπει να μείνουμε φοβισμένοι / απειλούμενοι, μέχρι να έρθουν οι φαρμακοβιομηχανίες να μας σώσουν: αυτή είναι, ολοκάθαρα, η διαταγή του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Η τακτική “κρούσματα – κρούσματα – κρούσματα” δεν πρόκειται να δουλέψει από μόνη της. Δεν μπορεί μόνη της να εξασφαλίσει την τρομοκρατική fitness. Από μόνη της είναι αδιάφορη. Χρειάζεται η κρατική ενίσχυση. Και – αυτό που διαβλέπουμε – είναι το “μοντέλο της καταλωνίας”. Υποχρεωτικές μάσκες παντού, με το ζόρι, χωρίς επιχειρήματα ή εξηγήσεις της προκοπής, και χωρίς οποιαδήποτε πειστικότητα· μόνο με πρόστιμα.

Γιατί αυτή η τακτική είναι προτιμότερη απ’ την επανάληψη των γενικών, καθολικών απαγορεύσεων; Επειδή είναι πολύ πιο ευέλικτη, αλλά εξίσου αποτελεσματική. Όχι για την αντιμετώπιση του covid-19· ο κύκλος του έχει γίνει, κι άλλωστε ΠΟΤΕ δεν ήταν αυτός το ζήτημα. Είναι πιο ευέλικτη επειδή επιτρέπει όλες τις «οικονομικές δραστηριότητες», είτε τις τηλε- είτε τις πιο «φυσικές», κρατώντας ταυτόχρονα τους πάντες όμηρους της απειλής. Έναν προς έναν.

Όταν, δια της βίας, αιχμαλωτιστούν όλοι απ’ το σημαίνον (την μάσκα σαν σύμβολο της νοσηρότητας των κοινωνικών σχέσεων), τότε το σημαινόμενο, η εμβολιακή «απελευθέρωση» (μαζί με όλα όσα θα την περιτρυγυρίζουν), θα επιβληθεί πιο ομαλά.

Η «μασκοφορία» μπορεί να συνεχιστεί όσο χρειάζεται, ώστε να λυθεί με τον γενικό εμβολιασμό… Διαταγή!

Αυτή είναι η τακτική των αφεντικών…. Αντιρρήσεις;

(φωτογραφία: Αυτό; Πώς δεν έχει επιβληθεί; Πάτε και πατάτε μέσα στους κορονοϊούς και τους μεταφέρετε από ‘δω κι απο ‘κει…. χαμένα κορμιά, αναίσθητοι και ανεύθυνοι δολοφόνοι!)

Το αφεντικό κράτος

Σάββατο 18 Ιούλη. Οι συντριπτικές συνέπειες της πραξικοπηματικής, τρομοκρατικής διαχείρισης του covid-19 για εκατοντάδες εκατομύρια πληβείους στον κόσμο (και πιο συγκεκριμένα στον «πρώτο» κόσμο) είναι υποθέτουμε γνωστές. Δεν επηρεάζουν φυσικά την πάντα ακμαία πόρωση της ένωσης των φίλων της καραντίνας, αλλά οποιοσδήποτε άλλος θα καταλάβαινε πως πέρα απ’ τα άλλα, τα λεγόμενα «lockdown» ήταν (και συνεχίζουν να είναι) lock out του «γενικού καπιταλισμού» κατά της σύγχρονης εργατικής τάξης.

Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (με την συμφωνία της δεξιάς τους…) λέει ότι έχει την λύση. Στην ισπανία, όπου οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με τους θρυλικούς podemos ετοιμάζονται να την βάλουν σε εφαρμογή. Λέγεται ingreso minimo vital – στα ελληνικά «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».

Σαν εργατική αυτονομία υποδείξαμε έγκαιρα, δημόσια, τίμια (και μάταια ως τώρα…) δυο φορές το πόσο παγίδα είναι αυτή η ιστορία, και πόσο αντεργατική (“συμβούλιο για την εργατική αυτονομία”: “βασικό εγγυημένο εισόδημα” vs μείωση του βασικού χρόνου εργασίας: μπορεί η σύγχρονη εργατική τάξη να αντιμετωπίσει τους σωτήρες της; Αθήνα, ΕΜΠ, 21 Μάρτη 2018 / “εφτάψυχοι”: Μισθός ή εισόδημα; Η άρνηση της μισθωτής εργασίας απ’ τα δεξιά Αθήνα, ΕΜΠ, 13 Ιούνη 2018…). Αλλά στους καιρούς μας αυτά ξεχνιούνται εύκολα. Όχι μετά από δυο χρόνια· μετά από δυο ώρες… Απ’ την άλλη μεριά η βία της «διαχείρισης του covid-19» και οι χωρίς αντιρρήσεις, πειθαρχημένη αποδοχή αυτού του κτηνώδους κρατικο-καπιταλιστικού κόλπου, κάνει την αναδιάρθρωση – σε ότι αφορά την σύγχρονη εργατική τάξη και την μισθωτή εργασία – ένα βουνό «τετελεσμένων». Που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στο πόδι…

Στην «σοσιαλιστική» ισπανία λοιπόν, όπου ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Pablo Iglesias πανηγυρίζει για την «γέννηση ενός καινούργιου κοινωνικού νόμου», το επιδοτούμενο απ’ το κράτος «όριο επιβίωσης» (θα) είναι 462 ευρώ τον μήνα για ένα άτομο, και θα φτάνει τα 1015 ευρώ τον μήνα για μια οικογένεια 5 ατόμων… Υπάρχουν, φυσικά, και όροι. Οι ηλικίες επιδότησης της γυμνής ζωής (που τόσο καλά επιβλήθηκε στην διάρκεια των καθολικών απαγορεύσεων…) θα είναι από 23 έως 65 χρόνια· οι «επωφελούμενοι» θα πρέπει να ζουν νόμιμα στην ισπανία για τουλάχιστον ένα χρόνο· θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι ψάχνουν ειλικρινά για μια δουλειά (ε, τι θέλετε τώρα; τεμπέληδες;), ή θα πρέπει να συμμετέχουν σε κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης· κι αν είναι τοξικοεξαρτημένοι θα πρέπει να συμμετέχουν σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης….

Με δυο λόγια η αλληλουχία των γεγονότων έχει ως εξής: εμφανίζεται ένας καινούργιος ιός, τον οποίο διάφοροι πανούργοι και με εξουσίες τρέχουν να αγκαλιάσουν χαρακτηρίζοντας τον σαν τον δολοφόνο της ανθρωπότητας… Για να αντιμετωπιστεί αυτός ο (δήθεν) killer τα κράτη (παραμένοντας καπιταλιστικά πάντα, και στο μεταίχμιο μιας μετάβασης…) και συγκεκριμένες κατηγορίες αφεντικών πίσω τους αρπάζουν την ευκαιρία και εξαπολύουν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, που κατ’ όνομα μεν είναι εναντίον “αόρατου εχθρού”, ουσιαστικά όμως είναι εναντίον του ορατού απ’ την Παρισινή Κομμούνα και μετά…. Η εργασιακή αναδιάρθρωση εμφανίζεται σαν “παράπλευρη απώλεια”, και αυτό γίνεται πιστευτό απ’ τους υποτελείς, που έχουν εγκαταλείψει την αντικαπιταλιστική κριτική και τον σχετικό πόλεμο εδώ και κάτι δεκαετίες, οπότε δεν μπορούν να διακρίνουν τι είναι τι…

Καθόλου παράξενο όμως, τα “θεραπευτικά μέτρα” που προωθούνται για να μην πεθαίνει ο κόσμος από πείνα (αφού δεν τα κατάφερε να πεθάνει απ’ τον covid-19…) είναι γνωστά και προωθούνται εδώ και χρόνια (αλλιώς πώς θα καλούσαμε σε πολιτική / ανταγωνιστική εργατική ετοιμότητα το 2018;). Μια καλή ευκαιρία έψαχναν τα αφεντικά για να τα γενικεύσουν «όμορφα κι ωραία»… Θα έλεγε κανείς ότι τα αφεντικά και κράτη τους «έβλεπαν μακριά» ενόσω οι υπήκοοι δεν έβλεπαν πέρα απ’ τη μύτη τους… Δυστυχώς…

Είναι εύκολα τα παρεπόμενα. Οι πραγματικοί δημιουργοί του πλούτου μετατρέπονται μαζικά σε ζητιάνους της «κρατικής πρόνοιας» και η κάθε είδους αριστερά χειροκροτεί· φυσικά πρέπει να είναι υπάκουοι και διατεθειμένοι να αφήσουν τις πολλές πολλές «ελευθερίες» προκειμένου να ξεπεράσουν απλά το όριο επιβίωσης… (Ή να περάσουν στο οργανωμένο έγκλημα…) Οι διάφοροι «αντιπολιτευόμενοι», εκεί που οι κυβερνήσεις είναι δεξιές, θα βρουν πεδίο αγωνιστικότητας λαμπρό, ζητώντας κάτι τις παραπάνω σαν «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα / επίδομα» – ένας παλιός και γνωστός οικονομισμός του κώλου (με το συμπάθειο).

Και η μορφή-κράτος γίνεται βασικός παράγοντας στη (αντεργατική…) ρύθμιση της «αγοράς εργασίας»… Κάτι σχετικό θα πρέπει να έχετε διαβάσει ήδη στην ασταμάτητη μηχανή – ή κάνουμε λάθος; Δηλαδή, υποστηρίζουμε ότι η καπιταλιστική «διαχείριση της υγείας» έχει γίνει ο παράξενος ελκυστής (: «θεωρία του χάους»….) της καπιταλιστικής «διαχείρισης της εργασίας»; Τέτοια «παλαβά» πράγματα λέμε, αντί να κάτσουμε ήσυχα ήσυχα και να πετάμε καμμιά μαλακία να περάσει ο καιρός όπως κάνει όλος ο κόσμος, ε;

(φωτογραφία: Ουρά αναμονής έξω από «τράπεζα τροφίμων» σε γειτονιά της Μαδρίτης, στις 16 του περασμένου Μάη… Ποιός φίλος της καραντίνας δεν χαίρεται;)

Εταιρείες, φάρμακα, κι εγκλήματα

Παρασκευή 17 Ιούλη. Το «δεν ξέρω», που ήταν άλλοτε το (κάποτε εύλογο) επιχείρημα του «απλού μέσου ανθρώπου» έχει πεθάνει προ πολλού· μαζί μ’ αυτήν φιγούρα του «απλού μέσου ανθρώπου» που ζει σ’ έναν μικρόκοσμο και αγνοεί οτιδήποτε απλώνεται πιο μακριά απ’ την εξώπορτά του. Στην εποχή της τυραννίας των αντιsocial media, όπου το ποζάρισμα και το ψώνισμα έγινε «δικαίωμα του καθενός», το «δεν ήξερα» είναι χειρότερο κι από κλαψούρισμα…

Το 2014 ο Graham Dukes (καθηγητής ιατρικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Όσλο / νορβηγία), ο John Braithwaite (καθηγητής συστημάτων στο εθνικό πανεπιστήμιο της Καμπέρα / αυστραλία) και ο J.P. Moloney (σύμβουλος δημόσιας υγείας στη Μελβούρη / αυστραλία), καθόλα αξιοσέβαστοι ακαδημαϊκοί και «ειδικοί» δηλαδή, εξέδωσαν μια μελέτη με τίτλο: Φαρμακευτικές, Επιχειρηματικό Έγκλημα και Δημόσια Υγεία (Pharmaceuticals, Corporate Crime and Public Health). Το 417 σελίδων βιβλίο δεν είναι η μοναδική έρευνα για τις όλο και πιο εντεινόμενες μαφιόζικες πρακτικές των φαρμακοβιομηχανιών. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να μεταφέρουμε εδώ ούτε καν μια περίληψη! Ενδεικτικά μόνο ένα απόσπασμα (κοινότοπων, ας μας επιτραπεί, κι ωστόσο ακριβέστατων διαπιστώσεων) απ’ τις σελίδες του:

… Στην εξελιξη του 20ου αιώνα, με την εμφάνιση των μαζικών βιομηχανικών επιχειρήσεων στον τομέα της φαρμακολογίας όπως και σε άλλους, ο κόσμος έγινε ακόμα πιο προσεκτικός για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει κατάχρηση της επιχειρηματικής δύναμης και να προκαλέσει κινδύνους στην κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί. Το 1984 ο John Braithwaite εξέδωσε το βιβλίο Corporate Crime in the Pharmaceutical Industry. Έχοντας επίγνωση ότι εκείνη την εποχή το βιβλίο θα διαβαζόταν εκτενώς, και έχοντας ερευνήσει το φαινόμενο στις ηπα, την αυστραλία, την γουατεμάλα και το μεξικό, εκείνο το βιβλίο εντόπισε και ανέλυσε πολλές μορφές αθέμιτων πρακτικών που εξακολουθούν να είναι ολοφάνερες στην φαρμακοβιομηχανία σήμερα. Το γεγονός ότι αυτές οι προκλήσεις μέσα σε μια γενιά έγιναν πιο σοβαρές, πιο εκτεταμένες και μερικές φορές πιο υπόγειες είναι ένας απ’ τους λόγους της έκδοσης του παρόντος τόμου…

Στα πολλά κεφάλαια του βιβλίου τους οι συγγραφείς πιάνουν όλους τους τομείς «υπόγειας» (ή όχι και τόσο υπόγειας…) δρατηριοποίησης των big pharma ώστε να ελέγχουν (και να αυξάνουν) την «αγορά». Το πλεονέκτημα των φαρμακευτικών σε σχέση με άλλους κλάδους (π.χ. πετρελαϊκές ή εταιρείες όπλων) είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλο το know how της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας και της διαφήμισης, για να «αγγίξουν» το κάθε υπήκοο, χωριστά. Ενδεικτικά (σελ 182):

… Τον Σεπτέμβρη του 2000 η Washington Post είχε ρεπορτάζ για τον τρόπο με τον οποίο η φαρμακευτική Schering-Plough έχει φτιάξει ένα δίκτυο σε κάθε πολιτεία από «συμμαχίες κατά της ηπατίτιδας C», για να αυξήσει τις πωλήσεις του φαρμάκου της Reberton, η χρήση του οποίου σήμαινε κόστος 18.000 δολάρια τον χρόνο ανά άτομο. Μεταξύ άλλων το ρεπορτάζ ανέφερε:

«Έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός αναπτυσσόμενου κινήματος βάσης, αυτές οι καινούργιες ομοδοποιήσεις για την φροντίδα της υγείας τονίζουν τους κινδύνους ενός μεταδοτικού, μερικές φορές φονικού ιού, της ηπατίτιδας C. Αλλά αντίθετα με την εμφανισή τους αυτές οι ομάδες δεν είναι η αυθόρμητη συγκέντρωση ανησυχούντων πολιτών. Είναι κεντρική τακτική μιας προσεκτικά οργανωμένης εκστρατείας, χρηματοδοτούμενης απ’ την εταιρεία Schering-Plough, για να πουλήσει την θεραπεία για την ηπατίτιδα C, το Rebetron».

Σχολιάζοντας τις αποκαλύψεις της εφημερίδας, το Κέντρο για τα Μήντια και την Δημοκρατία υπέδειξε ότι παρόλο που η ηπατίτιδα C είναι εν δυνάμει απειλή για την ζωή, η εξέλιξη της ασθένειας είναι τόσο αργή ώστε τα περισσότερα άτομα αγνοούν ότι μεταφέρουν τον ιό, και μπορεί να περάσουν δεκαετίες μέχρι να εμφανιστούν συμπτώματα. Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των γιατρών για το ποιός χρειάζεται θεραπεία ή πότε πρέπει να την αρχίσει. Επιπλέον, αν οι ασθενείς αγόραζαν τα δύο συστατικά που έχει το Reberton (ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη) κατευθείαν από ένα φαρμακείο, θα πλήρωναν μόνο περίπου 6.000 δολάρια τον χρόνο, αντί για τα 18.000 που κάνει το Reberton…

Οικείο δείχνει… Ξεκινώντας απ’ την Θαλιδομίδη και φτάνοντας ως το Tamiflu (το 2009 – 2010), περνώντας απ’ τα μήντια και τον π.ο.υ., τα υπουργεία και τις τεχνολογίες, οι συγγραφείς διατρέχουν την ιστορία των σύγχρονων big pharma σαν εγκληματικών οργανώσεων… Χρήσιμη διαδρομή· αλλά αν κάποιος είναι βιαστικός θα μπορούσε να «κόψει δρόμο» παρακολουθώντας, απλά, την «δημοσιογραφία» σχετικά μ’ αυτά τα θέματα.

Για παράδειγμα η γνωστή αμερικανική Pfizer (γενναίος χορηγός και χρηματοδότης ακόμα και ντόπιων «ιερέων» της διάσωσής μας απ’ τον φονιά…) από το 2002 ως το 2009 καταδικάστηκε στις ηπα (στην πραγματικότητα πλήρωσε εξωδικαστικά πρόστιμα για να μην φτάσουν οι υποθέσεις στα δικαστήρια) 4 φορές για «παράνομες» πρακτικές. Το 2009 πλήρωσε (ή αυτό δεσμεύτηκε να πληρώσει…) το μεγαλύτερο πρόστιμο ever στην ως τότε ιστορία τέτοιων υποθέσεων: 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Για «παράνομες πρακτικές πωλήσεων» τουλάχιστον 4 φαρμάκων της: του Bextra (για το κρύωμα), του Geodon (αντιψυχωτικό), του Zyvox (αντιβιοτικό) και Lyrica (για τους νευρόπονους).

Κι όμως: αυτό το μεγαλύτερο ever πρόστιμο των 2,3 δισεκατομυρίων δολαρίων ήταν μια πολύ φιλική μεταχείριση της Pfizer, και στην ουσία «ψίχουλα»: αντιστοιχούσε στα έσοδα της εταιρείας μόνο από 3 εβδομάδες πωλήσεων…

Ή, άλλο παράδειγμα: η εξίσου διάσημη Johnson & Johnson. Το Μάρτη του 2018 η εταιρεία ήταν αντιμέτωπη με πάνω από 100.000 μηνύσεις για βλάβες που προκαλούσαν τουλάχιστον 7 «προϊόντα» της (συμπεριλαμβανόμενου του γνωστού Risperdal). Διαρροές εσωτερικών mail αποδείκνυαν ότι οι «ιθύνοντες» (διοικητικοί και «επιστημονικοί») ήξεραν ότι θα προκληθούν τέτοιες βλάβες, αλλά δεν τις ανέφεραν για να μην πέσουν οι πωλήσεις. Νωρίτερα, απ’ το 2013 και μετά, η Johnson & Johnson καταδικαζόταν με σταθερό ρυθμό κάθε χρόνο ή σχεδόν κάθε χρόνο σε πρόστιμα με πολλά μηδενικά. (Για παράδειγμα το 2013 πλήρωσε κάτι παραπάνω από 2,2 δισεκατομύρια δολάρια, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Pfizer, για εγκληματικές ευθύνες σε σχέση με το Risperdal, το Invega και το Natrecor… Αλλά το 2018 το ξεπέρασε κατά πολύ: καταδικάστηκε να πληρώσει 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε 22 γυναίκες, σε μία μόνο υπόθεση, για πρόκληση καρκίνου της μήτρας εξαιτίας του αμίαντου που περιείχε το γνωστό ταλκ της εταιρείας. Οι έξι απ’ τις μηνύτριες είχαν εν τω μεταξύ πεθάνει, απ’ αυτόν τον καρκίνο… Κι αυτή ήταν μία από 9.000 μηνύσεις που είχε δεχθεί, μόνο γι’ αυτό το θέμα…).

Όπως η Pfizer έτσι και η Johnson & Johnson (και Bayer, και η Novartis, και κάθε άλλη φαρμακοβιομηχανία…) αντέχει τέτοιες τιμωρίες (εντός ή εκτός εισαγωγικών). Αντέχουν, δηλαδή, να συνεχίζουν και να αναβαθμίζουν την εγκληματική, μαφιόζικη δράση τους. Η Johnson & Johnson με τζίρο (το 2018) 347 δισεκατομύρια δολάρια, τι θα είχε να φοβηθεί απ’ τα πρόστιμα χάδια για την εκ συστήματος και κατ’ εξακολούθηση γνωστή εγκληματικότητά της;

Η Aλλαγή Παραδείγματος…

Παρασκευή 17 Ιούλη. Ακόμα και σ’ αυτό το μητροπολιτικό χωριό που λέγεται ελλαδιστάν θα ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από μια ή δυο γενιές να δηλώνει ο οποιοσδήποτε «αριστερός», «αντιεξουσιαστής», «επαναστάτης», «εχθρός του καπιταλισμού», «εχθρός του κράτους», οτιδήποτε τέλος πάντων (ακόμα και ξώφαλτσα, σαν «νεανική τρέλα») και να αγνοεί τα στοιχειώδη, τα βασικά, τόσο για τον καπιταλισμό γενικά όσο και για την φαρμακοβιομηχανία ειδικά.

Κι όποιος είχε φροντίσει να μάθει αυτά τα στοιχειώδη (έστω) θα μπορούσε να αρχίσει να ξηλώνει γρήγορα και εύκολα το «πουλόβερ» (πιο σωστά: την πανοπλία…) της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας σχετικά με τον covid-19. Όσο καχεκτική κι αν είναι η ατομική και η συλλογική μνήμη, τόσο η γρίπη των πτηνών όσο και η γρίπη των χοίρων δεν ήταν τρομοεκστρατείες της εποχής … του κατακλυσμού του Νώε! Ούτε ο ρόλος των φαρμακοβιομηχανιών και η συνεργασία τους με τα κράτη στην παραγωγή «υγιεινομικών πανικών» (με προφανείς στόχους…) είχαν μείνει άγνωστα και απόρρητα γεγονότα… Εν τέλει θα ήταν αρκετό να κοιτάξει ο οποιοδήποτε όχι τον τρόμο που πουλούσαν κατά μέτωπο οι δημαγωγοί και τα κράτη, αλλά λίγο διαγώνια, για να δει ακριβώς πίσω απ’ την τρομοπαραγωγή τους εκπροσώπους του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Για να γίνουν όλοι αυτοί οι «εξτρεμιστές», «επαναστάτες», «αγωνιστές» του ενός ή του άλλου είδους, εν έτει 2020, νεροκουβαλητές της καπιταλιστικής και της κρατικής αναδιάρθρωσης (γιατί περί αυτού πρόκειται!) μεσολάβησαν πολλά τα τελευταία 20 – 30 χρόνια. Ίσως χρειάζονταν παραπάνω από 417 σελίδες για να περιγραφτούν με λεπτομέρειες οι ιδεολογικές, ηθικές, αισθητικές – και άρα πολιτικές – υποδουλώσεις και καταβαραθρώσεις που καλλιεργήθηκαν απ’ τα πάνω και απ’ τα κάτω τα τελευταία χρόνια. Τελικά μια τέτοια έρευνα θα καιγόταν σε κάποια πυρά! Αφού, ελλείψει σοβαρού αντίλογου (που να μην μοιάζει, δηλαδή, με τις ειδήσεις των 8.00 και τα διαγγέλματα της «ιεράς συνόδου»…), μόνο η φωτιά απαλλάσσει τις κυρίαρχες αλήθειες και κάθε είδους λακέ τους απ’ τους «αιρετικούς»!

Είτε γίνεται κατανοητό, πάντως, είτε όχι, το γεγονός ότι η «υγεία» έχει γίνει στρατηγικής σημασίας πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου / κράτους είναι εδώ. Και παράγει τα εξουσιαστικά πλέγματα και τις πειθαρχήσεις που χρειάζονται για την ομαλή εξέλιξη τόσο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όσο και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Η επίγνωση της εγκληματικής ιστορίας / ανάπτυξης των big pharma και το γεγονός ότι σχετικά συχνά βρίσκονται υπόλογες για τα κερδοφόρα έργα τους, υποδεικνύει ίσως την αχίλλειο πτέρνα όλου αυτού του συστήματος, που θέριεψε τις 4 τελευταίες δεκαετίες, την εποχή του νεοφιλελευθερισμού, αξιοποιώντας την ιδεολογία του Εαυτού – Κεφάλαιο, και του υγιεινισμού. Ποιά είναι αυτή η αχίλλειος πτέρνα; Ο (βασιλιάς) καταναλωτής και το δίκιο του! Αυτή είναι η φιγούρα που σέρνει τις big pharma στα δικαστήρια κάθε φορά (και δεν είναι λίγες!) θεωρώντας πως έχει εξαπατηθεί ή και έχει βλαφθεί!! Αν είναι δυνατόν!! – που θα έλεγε ο κάθε ceo…

Είναι κρίσιμο στοιχείο της σε εξέλιξη αναδιάρθρωσης ο περιορισμός του δίκιου αυτής της εξατομικευμένης φιγούρας· και ο συνολικότερος έλεγχός της. Όχι μόνο για λογαριασμό των big pharma· οπωσδήποτε όμως και γι’ αυτές. Το πέρασμα απ’ τον νεοφιλελευθερισμό στο νεοκρατισμό και η προσπάθεια αντιγραφής απ’ τα δυτικά αφεντικά ορισμένων βασικών στοιχείων του κινεζικού καπιταλισμού, περνούν μέσα απ’ αυτόν τον ασφυκτικό περιορισμό / έλεγχο του κοινωνικού. Πρακτικά (και αυτό ήταν το πρώτο μείζον πολιτικό γεγονός των γενικευμένων, των καθολικών απαγορεύσεων) η κατάργηση του πυρήνα όλων των δυτικών συνταγμάτων (με το επιχείρημα της «έκτακτης ανάγκης»…) σε συνδυασμό με την επικήρυξη των άμεσων, «φυσικών» κοινωνικών σχέσεων ως μολυσματικών, παθολογικών, νοσηρών, υποδεικνύει την κατεύθυνση. Τον προσανατολισμό.

Παράπλευρο όφελος για το σύστημα είναι κι αυτό: την καταστολή, το προβοκάρισμα, την αλλοίωση, την περιθωριοποίηση εκείνων που αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες, δεν χρειάζεται πια να την κάνουν μόνο (ή κυρίως) οι κεντρικές μορφές της εξουσίας (μήντια, κεντρικές εξουσίες, αστυνομία, στρατοί των trolls). Μπορούν (και πρέπει!) να την κάνουν και οι λακέδες της κοινωνικής βάσης, στην καθημερινότητά τους. Εθελοντικά – υποθέτουμε… Η κοινωνική μικρο-μοριακότητα των υγιεινιστικών φόβων επιτρέπει στον καθένα ατομικά να γίνει αυτό που απ’ την αρχή των απαγορεύσεων στα μέρη μας διάφοροι περηφανεύονταν για τους εαυτούς τους: στρατιώτες. Είναι η ξεφτίλα του ατομισμού και μαζί η “μοίρα” του στην φάση της Αλλαγής Παραδείγματος: ο εξυπνακίστικος λογαριασμός σε κάποιο αντι-κοινωνικό μήντιο…

Έτσι φτιάχνονται οι στρατιώτες. Έτσι ξεκινούν πάντα οι επιστρατεύσεις. Με χαζοχαρούμενο άγχος…