Tag: παλαιστίνη

…ούτε, όμως, και μαζική φύλαξη του ισραήλ…

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Στο Τελ Αβίβ έχουν θορυβηθεί με την ανακοίνωση του ψόφιου κουναβιού. Σύμφωνα με την προχθεσινή Ha’aretz η μεγαλύτερη ανησυχία είναι η απόσυρση του αμερικανικού στρατού όχι μόνο απ’ τα βόρεια και τα βορειοανατολικά της συρίας αλλά και απ’ την al-Tanf, στα νότια, στα σύνορα με το ιράκ (και την ιορδανία). Οι πολεμοκάπηλοι του ισραηλινού καθεστώτος θεωρούν ότι αν «χαθεί» αυτός ο αμερικανοκρατούμενος θύλακας, θα ανοίξει ο κύριος δρόμος μεταξύ Βαγδάτης, Δαμασκού (και Βηρυττού). Οπότε η Τεχεράνη θα μπορεί να μεταφέρει εύκολα οπλισμό στην Χεζμπ’ αλλάχ.

Ωστόσο αυτό το κάνει ήδη το ιρανικό καθεστώς! Είτε αεροπορικά (Τεχεράνη – Δαμασκός, και απο κει λίβανος) είτε οδικά απ’ την πιο μακρινή μεν αλλά υπαρκτή και λειτουργική διαδρομή μέσω Abu Kama και Deir ez-Zor. Το πιο σημαντικό είναι πως η Ουάσιγκτον δεν έκανε (και δεν μπορούσε να κάνει) τίποτα εναντίον της εγκατάστασης των S-300 στη δυτική συρία. Οπότε εδώ και μήνες δεν υπάρχει πια «ξέφραγο αμπέλι» στη συριακή επικράτεια, και κατά συνέπεια το Τελ Αβίβ δεν μπορεί να κτυπάει ιρανικές θέσεις και stuff προς την Χεζμπ’ αλλάχ.

Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς κάνει, εδώ, έναν σωστό υπολογισμό: όσο λιγότερη Ουάσιγκτον υπάρχει (έστω φανερά) στο συριακό πεδίο μάχης, τόσο θα υπάρχουν περισσότερες Μόσχα και Τεχεράνη. Το Τελ Αβίβ έχει πολύ στενά όρια «επίδρασης» στη Μόσχα – τι θα κάνει, λοιπόν; Θα προσπαθήσει να σπρώξει ακόμα πιο δυνατά υπέρ κάποιου είδους επίθεσης (άλλων…) στην Τεχεράνη; Ή θα «ανταμοιφθεί» με την ανακοίνωση του αμερικανικού «deal του αιώνα»;

Τις δολοφονίες παλαιστίνιων διαδηλωτών θα τις συνεχίσει πάντως. Έχει πλάκα να σκοτώνεις – όπως είχε δηλώσει κάποτε ο «τρελός σκύλος» πρώην αμερικάνος υπ.αμ….

Δεν είναι μόνο η Γάζα…

Κυριακή 23 Δεκέμβρη. Καθώς η παλαιστινιακή εξέγερση έχει επεκταθεί και στη δυτική Όχθη, ο ισραηλινός στρατός δεν έχει κανένα πρόβλημα να σκοτώνει και εκεί. Εφτά διαδηλωτές μέσα σε δέκα μέρες – πολλές δεκάδες οι τραυματίες…

Η δοσιλογική “παλαιστινιακή αρχή” υπό τον Abbas έχει αρχίσει να νοιώθει πολύ άσχημα. Η συνέχιση της εξέγερσης σημαίνει πρακτικά αμφισβήτηση της «εξουσίας» της – και ενίσχυση των ριζοσπαστικών οργανώσεων… Προκειμένου να την εμποδίσει, αποφάσισε κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πολλές φορές την τελευταία δεκαετία αλλά το έχει εμποδίσει: εκλογές, μέσα στο επόμενο εξάμηνο…

Θα τις κάνει; Έχουμε σοβαρές αμφιβολίες. Την τελευταία φορά που έγιναν εκλογές στα παλαιστινιακά μπαντουστάν ήταν το 2006. Και τις κέρδισε καθαρά η Χαμάς, στο σύνολό τους: έβγαλε 70 «βουλευτές» στο 132 μελών παλαιστινιακό «κοινοβούλιο». Εννοείται ότι οι δοσίλογοι / συνεργάτες του Τελ Αβίβ δεν μπορούσαν να το ανεχτούν! Απ’ την προσπάθεια να εμποδιστεί η «τρομοκρατική» Χαμάς να γίνει ο επίσημος εκπρόσωπος των παλαιστινίων απέμεινε η σύντομη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Χαμάς και Φατάχ στη λωρίδα της Γάζα το 2007, η εύκολη νίκη της πρώτης, η έξωση του πράκτορα της cia και της mossad Mohhamed Dahlan («ηγέτης» της Φατάχ στη λωρίδα, τώρα κάνει καριέρα «νοικιασμένου όπλου» στο παλάτι της χούντας των εμιράτων…) απ’ την λωρίδα της Γάζα… Και το ότι δεν ξαναέγιναν εκλογές… Εννοείται ότι καταργήθηκε και η όποια λειτουργία του «κοινοβουλίου» από τότε: αν ο δοσίλογος Abbas και οι «δικοί» του έχουν, ακόμα, οποιαδήποτε εξουσία στη δυτική Όχθη, είναι επειδή τους την δίνει το Τελ Αβίβ. Και μόνο τόση όση τους επιτρέπει.

Νοιώθοντας ότι η εξέγερση θα του στερήσει ακόμα κι αυτά τα λίγα, επιχειρεί μια «φυγή μπροστά» – αλλά προς τα που είναι αυτό το «μπροστά» που επιδιώκει; Ανακοινώνοντας την «διάλυση (του ουσιαστικά ανύπαρκτου) κοινοβουλίου» και εκλογές, ξεκαθάρισε χτες το βράδυ ότι: … Αυτό είναι το άμεσο μέτρο εναντίον του κινήματος της Χαμάς… Διακηρύσσοντας έναν τέτοιο στόχο θεωρούμε απίθανο να θέλει πράγματι να γίνουν εκλογές και να ξαναχάσει…

Είτε επιδιώκει πάλι έναν «προεκλογικό εμφύλιο» μεταξύ των παλαιστινίων (προς μεγάλη χαρά των αφεντικών του…), είτε απλά ξεστόμισε ένα ακόμα παραμύθι… Αν ο Dahlan επιστρέψει στη δυτική Όχθη για να κάνει «προεκλογική εκστρατεία» θα είναι σαφές ποιο είναι το «μπροστά»…

(Υπάρχει μια πολιτική φυσιογνωμία στην Παλαιστίνη που πράγματι ενοποιεί την παλαιστινιακή αντίσταση, καθώς ανήκει μεν ιστορικά στη Φατάχ αλλά έχει την αποδοχή και της Χαμάς. Λέγεται Marwan Hasib Ibrahim Barghouti. Συμμετείχε στην πρώτη εξέγερση (πρώτη intifada) ενώ θεωρείται απ’ τους οργανωτές της δεύτερης (που έμεινε με το όνομα «intifada του al Aqsa»), το 2000, σαν επικεφαλής της «tanzim», μιας ένοπλης οργάνωσης που σχηματίστηκε σαν διάσπαση της Φατάχ. Αν ο Barghouti, που είναι αντίθετος στη συνεργασία με το ισραήλ, συμμετείχε σε εκλογές σαν υποψήφιος «πρόεδρος», θα συγκέντρωνε (σύμφωνα με διάφορες έρευνες της «κοινής γνώμης») τα 2/3 των ψήφων.

Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα με τον Barghouti: βρίσκεται στις ισραηλινές φυλακές απ’ το 2002, καταδικασμένος πεντάκις ισόβια για 26 «δολοφονίες ή/και απόπειρες δολοφονιών». Το ισραηλινό καθεστώς τον κατηγορεί πως είναι «τρομοκράτης» και ιδρυτής μιας ένοπλης οργάνωσης, της «ταξιαρχίας των μαρτύρων του al Aqsa».

Τυπικά θα μπορούσε να «κατεβάσει τον συνδυασμό του» και να κερδίσει, παραμένοντας όμως ένας φυλακισμένος «πρόεδρος»….)

ρατσιστές και αντισημίτες ενάντια σε εβραίους και άραβες

Την (2η) Παρασκευή για την Παλαιστίνη, στις 21 Δεκέμβρη, στο κτ. Γκίνη του ΕΜΠ (στις 7.30 μμ – αυστηρά) το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει μια διάλεξη του Joseph Massad στη Βιέννη (2017), με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων απ’ την «διακήρυξη του Balfur».

O Joseph Massad, παλαιστίνιος γεννημένος στην ιορδανία, καθηγητής σύγχρονης αραβικής πολιτικής και διανοητικής ιστορίας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Columbia, θεωρείται σαν ο κορυφαίος παγκόσμια ιστορικός ερευνητής της μέσης Ανατολής, και κατά κάποιον τρόπο διάδοχος του Edward Said. Το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Η εμμονή του Παλαιστινιακού Ζητήματος: Δοκίμια για τον Σιωνισμό και τους Παλαιστίνιους (2006) θεωρήθηκε από πολλούς καίρια συμβολή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Δείγμα της αξίας της κριτικής ιστορικής ανάλυσης του «παλαιστινιακού ζητήματος» απ’ τον Massad είναι ότι ο ισραηλινός διανοούμενος Ephraim Nimni επαίνεσε τον Massad (μαζί με τον Said) σαν αυθεντικό διάδοχο του πλούτου και της ελευθερίας της σκέψης των εβραίων διανοούμενων της διασποράς.

Στην ιδιαίτερα πυκνή αλλά διαφωτιστική διάλεξή του στη Βιέννη ο Massad περιγράφει ντοκουμενταρισμένα την ιδεολογική και πολιτική συμμαχία του εβραϊκού εθνικισμού και του χριστιανικού / ευρωπαϊκού αντισημιτισμού στον 19ο αιώνα ως και το πρώτο μισό του 20ο, όταν παίρνει την σκυτάλη η αποφασιστική δράση στη μέση Ανατολή του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Εναντίον τόσο των αράβων / μουσουλμάνων όσο και εναντίον των εβραίων διεθνιστών – κομμουνιστών.

Κλάψε, κλάψε!!!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Πάνω που ο τενεκεδένιος ανακοίνωσε απ’ το ισραήλ ότι «υπογράφτηκε η συμφωνία για την κατασκευή του east med» (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;) βρήκε την στιγμή ο «τρελός σκύλος» αμερικάνος υπ.αμ. Mattis να την κάνει απ’ το γκουβέρνο του ψοφιοκουναβιστάν… Διαφωνεί με την (όποια) απόσυρση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία· ανήκει, λογικό, στο άλλο κύκλωμα…

Ελάτε τώρα στη θέση των εκπροσώπων του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έχουν κάνει εδώ και χρόνια, με διακομματική συνέχεια και συνέπεια… και τι δεν έχουν κάνει για το καλό της συμμαχίας τους με την «αγγλόσφαιρα»;… Έχουν βάλει όλα τα αυγά τους στο καλάθι του άξονα της Ουάσιγκτον… Έχει βγάλει η γλώσσα τους καντήλες για να πείσουν για την χρησιμότητά τους τους american friends….. Και κάθε τρεις και λίγο πρέπει να ξαναγνωρίζονται με τους «καινούργιους» στην Ουάσιγκτον, μια υπ.εξ., μια υπ.αμ…

Τελικά τα μόνα στηρίγματά τους είναι ένας υπόδικος καραμπινάτος ρατσιστής και ένας χουντικός καραβανάς (με τα καθεστώτα τους, φυσικά!). Και γι’ αυτόν τον τελευταίο μην βάλετε στοίχημα για την μακροζωΐα του…

Ε, δεν μπορεί: κάποιοι στο ελληνικό βαθύ κράτος θα δακρίζουν για την αποχώρηση του «τρελού σκύλου».

Απ’ τα νεύρα τους…

(φωτογραφία πάνω: Πως θα κυκλώσουμε την ανατολική Μεσόγειο; Εσύ θα πας αποκεί κι εγώ από δω!!!

Κάτω: ποιος είπε ότι οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού δεν έχουν αισθήματα; Προσέξτε το γεμάτο έρωτα βλέμμα του τενεκεδένιου: ο υπόδικος φασίστας απέναντι του έδειξε (όχι την συλλογή του από πεταλούδες αλλά) τα κατασκοπευτικά γκάτζετ που διαθέτει το κράτος του, και … τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους…)

Αντιστροφή

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή», κάτω απ’ τον τίτλο «δεν θα περάσει» (σκόπιμη λογοκλοπή του αντιφασιστικού / εργατικού συνθήματος του 1936…) – το μήνυμα από ελλάδα – ισραήλ, μπορούσε να διαβάσει κανείς ένα ρεπορτάζ που ξεκινούσε έτσι:

Με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά βεβήλωσης μνημείων για το Ολοκαύτωμα, αλλά και τους βανδαλισμούς εβραϊκών νεκροταφείων από ακραίους που διέπονται από ρατσιστικές και αντισημιτικές απόψεις, η χώρα μας με το ισραήλ ενώνουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση των φαινομένων της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού…

Καλά και άγια! Ωστόσο, το ρεπορτάζ τέλειωνε ως εξής:

… Το χρονοδιάγραμμα του διαλόγου στην Αθήνα συμπίπτει με τις αποφάσεις που έλαβαν ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και η ευρωπαϊκή επιτροπή, για την υιοθέτηση του ορισμού της διεθνούς συμμαχίας για τη μνήμη του ολοκαυτώματος (IHRA) για τον αντισημιτισμό.

Ουπς!!! Ο αντισημιτισμός δεν είναι εδώ και πολλές δεκαετίες, ακόμα και αιώνες, προσδιορισμένος; Τώρα βρέθηκε το νόημά του; Τι συμβαίνει;

Έχει συμβεί αυτό: εδώ και λίγα χρόνια προωθείται ένας υποτίθεται διευρυμένος αλλά στην πραγματικότητα αντεστραμμένος «ορισμός του αντισημιτισμού», που έχει βασικό στόχο (σε σύγκριση με αυτά που η ανθρωπότητα γνωρίζει σαν αντισημιτισμό) να προστατέψει το ισραηλινό κράτος· και να ποινικοποιήσει τους αγώνες των παλαιστινίων και τους συμπαραστάτες τους!

Η σοβαρότητα αυτής της ιδεολογικής εκστρατείας και το τι σημαίνει αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι ακόμα και ένας απ’ τους βασικούς συγγραφείς του «νέου ορισμού», ο Kenneth S. Stern, προειδοποίησε για τις κατασταλτικές, ολοκληρωτικές συνέπειες που θα έχει η νομική χρήση του «νέου ορισμού».

Σε μια ανοικτή επιστολή τους (δημοσιεύτηκε στις 18 Ιούλη του 2018, στην ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα Jerusalem post) 39 εβραϊκές αριστερές οργανώσεις (άλλες απ’ τις οποίες υποστηρίζουν πλήρως το κίνημα BDS, άλλες εν μέρει και άλλες που δεν έχουν επίσημη θέση γι’ αυτό) βάζουν τα πράγματα στη θέση τους:

Από την ίδια μας την ιστορία είμαστε όλοι εξαιρετικά ευαίσθητοι για τους κινδύνους των εντεινόμενα φασιστικών και ανοικτά ρατσιστικών κυβερνήσεων και πολιτικών κομμάτων…. Η αύξηση του αντισημιτικού λόγου και των επιθέσεων παγκόσμια είναι μέρος αυτής της ευρύτερης τάσης. Σε τέτοιους καιρούς είναι ακόμα πιο σημαντικό από ποτέ να γίνει η διάκριση ανάμεσα στην εχθρότητα ή/και στις προκαταλήψεις εναντίον των εβραίων απ’ τη μια μεριά, και τη νόμιμη κριτική στις ισραηλινές πολιτικές και το σύστημα της αδικίας απ’ την άλλη.

… Ο ορισμός του αντισημιτισμού από την IHRA είναι έτσι διατυπωμένος ώστε σκόπιμα να εξισώνει τις νόμιμες κριτικές στο ισραήλ και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παλαιστινίων με τον αντισημιτισμό, σαν μέσο για να τις καταπιέσει…. Αυτή η εξίσωση υπονομεύει τόσο τον παλαιστιναικό αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα, όσο και τον παγκόσμιο αγώνα κατά του αντισημιτισμού. Επιπλέον εξυπηρετεί την προστασία του ισραήλ απ’ το να του αποδοθούν ευθύνες με βάση τα παγκόσμια θεσμισμένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή νομοθεσία.

Καλούμε τις κυβερνήσεις, τις τοπικές αρχές, τα πανεπιστήμια και όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς να απορρίψουν τον ορισμό της IHRA και, στη θέση του να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να ηττηθεί η λευκή, ρατσιστική, εθνικιστική βία και το μίσος, και να τελειώσει η συνέργεια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ’ το ισραήλ. Το ισραήλ δεν μας αντιπροσωπεύει, και δεν μπορεί να μιλάει στο όνομά μας ενόσω διαπράτει εγκλήματα κατά των παλαιστινίων και αρνείται τα κατοχυρωμένα απ’ τον οηε δικαίωματά τους.

Έχουν δίκιο! Καθαρές κουβέντες. Και δεν είναι αυτές οι 39 οργανώσεις (από διάφορα μέρη του κόσμου) οι μόνες εβραϊκές καταγγελίες για την προσπάθεια του ισραηλινού κράτους και να υπονομεύσει τον αγώνα των παλαιστινίων αλλά και (προσέξτε το αυτό, είναι πολύ σοβαρό!) να υπονομεύσει τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού!

Γιατί αυτό ακριβώς είναι το δεύτερο σκέλος της εκστρατείας τόσο του ισραηλινού καθεστώτος όσο και των δεξιών (έως ακροδεξιών) συμμάχων του στον πρώτο κόσμο: μέσα απ’ την κατά βούληση «διαπλάτυνση» του τι είναι τι, να θολώσει η πραγματικότητα και να σχετικοποιηθεί ο ένας και μοναδικός αντι-σημιτισμός (αντι-εβραϊσμός), αυτός των φασιστών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο φασισμός θα συμψηφίζεται με οτιδήποτε είναι αντίπαλο στην ιμπεριαλιστική πολιτική στη μέση Ανατολή. Αυτό χρειάζεται στο απαρτχάιντ καθεστώς: όχι μόνο σα συσκότιση των εναντίον του κριτικών, αλλά και σαν ενίσχυση του φασισμού γενικά.

Σ’ αυτό το κόλπο ετοιμάζεται να πάρει μέρος και το ελληνικό κράτος / παρακράτος…Απ’ την μια μεριά δεν μας κάνει εντύπωση: πρόκειται για συμμαχία. Απ’ την άλλη δεν πρέπει να περάσει με αδιαφορία: είναι πόλεμος!

Ξανά και ξανά και ξανά: μπροστά σύντροφοι!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Το ζήτημα αυτό, ενώ έχει πάντα στο κέντρο του τον αγώνα των παλαιστινίων αντρών και γυναικών εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ, δεν περιορίζεται καθόλου εκεί!

Σε ότι αφορά την μεταμοντέρνα αντιστροφή των εννοιών απ’ τους φασίστες, την ξέρουμε πολύ καλά από πρώτο χέρι. «Όσοι υποστηρίζουν τους μετανάστες / πρόσφυγες είναι ρατσιστές» – λένε οι ντόποιοι φασίστες. «Εναντίον των ελλήνων»… (Όσοι υποστηρίζουν τους παλαιστίνιους είναι ρατσιστές – λένε οι φασίστες του ισραηλινού καθεστώτος και οι διεθνείς σύμμαχοί τους…) Άρα: ο πόλεμος στις ιδεολογικές μεταστροφές και στη διασπορά της σύγχισης, απ’ όπου κι αν προέρχονται, είναι ήδη σημαντικό πολιτικό καθήκον μας.

Εξίσου σημαντικό είναι κι αυτό: αν ένα κράτος (οποιοδήποτε κράτος) πετύχει να θωρακιστεί απέναντι στην εναντίον του λόγω και έργω κριτική, οποιοδήποτε «επιχείρημα» κι αν χρησιμοποιήσει, τότε και κάθε άλλο κράτος θα επιδιώξει να κάνει το ίδιο – με τα δικά του επιχειρήματα. Αν υπάρξει ένα «ιερό» κράτος, θα είναι απλά η αρχή. Θα ακολουθήσουν κι άλλα «ιερά» κράτη. Οι «εκλεκτές, ελέω θεού ηγεμονίες» δεν είναι καινούργιο κόλπο…

Υπάρχει κάποιος λόγος για να μην επιδιώκει να είναι «υπεράνω κριτικής» το ελληνικό, το γαλλικό, το τουρκικό, το αμερικανικό, το ρωσικό, το κινεζικό ή το αιγυπτιακό κράτος; Όχι! Το καθένα μπορεί να εφεύρει την δική του νομιμοποίηση. Όποιος δεχτεί ότι ενός κράτους η νομιμοποίηση είναι «ιερή» (αδιάφορα τα επιχειρήματα, έτσι κι αλλιώς θα είναι σαθρά), θα αναγκαστεί να το δεχτεί και για τα επόμενα. Σύγκριση στην «ιερότητα» δεν μπορεί να γίνει!

Η ισραηλινή τακτική δεν είναι εξαίρεση. Το αποδεικνύει η ευκολία που έχει γίνει αποδεκτή από μερικά (λίγα προς το παρόν, αλλά το πράγμα έχει προοπτική) κράτη. Όπως συμβαίνει με την «αναγνώριση της Ιερουσαλήμ / al Quds σαν πρωτεύουσας» του απαρτχάιντ κράτους, έτσι και στην επικύρωση της ιδεολογικής του «ιερότητας», κανένα σύμμαχο κράτος δεν κινείται έξω απ’ τα συμφέροντα των αφεντικών που εκπροσωπεί. Μια φασιστική πρακτική από κάπου ξεκινάει. Ή κάπου έχει το πιο ηχηρό κέντρο της. Ή κάπου γίνεται νόμιμο παράδειγμα. Κάθε φορά που εγκρίνεται επεκτείνεται: υπάρχουν πολλοί και διάφοροι που θα επωφεληθούν απ’ αυτήν… Πρώτοι απ’ όλους οι σύμμαχοί της.

Μ’ αυτόν τον απροσδόκητο τρόπο, η υπόθεση του παλαιστινιακού αγώνα ενάντια στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος προεκτείνεται έξω απ’ τα όρια της ιστορικής, γεωγραφικά προσδιορισμένης Παλαιστίνης. Τα (δι-εθνικά, δια-θρησκευτικά, δια-σεξουαλικά) κινήματα υποστηρίξης στην παλαιστινιακή αντίσταση ανάγκασαν τον ισραηλινό φασισμό να διεθνοποιηθεί κατασκευάζοντας τις ιδεολογικές αντιστροφές που τον βολεύουν· αυτή η διεθνοποίηση γίνεται ευχάριστα δεκτή από άλλα κράτη που κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς και τις δικές τους παρόμοιες αντιστροφές· το πεδίο της αναμέτρησης διευρύνεται. Και βαθαίνει.

Σας περιμένουμε εκεί. Εδώ. Παντού. Μ’ όλη την συνείδησή σας!

Ούτε ξέρω, ούτε μ’ ενδιαφέρει

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Ξέρουν και νοιάζονται, όμως, οι Άλλοι.

Προφυλάξου απ’ την πανουργία της ιδεολογίας και της πλαστογράφησης! Στο μυαλό σου σημαδεύουν!!

(φωτογραφία: Από άρθρο του Joseph Massad).

Άξονας και παραλλαγή

Τετάρτη 19 Δεκέμβρη. Αφού «εγκαινίασε τον στρατηγικό διάλογο» ψοφιοκουναβιστάν-ελλαδιστάν ο «κόκκινος Κατρού» ανέλαβε και κάποια θελήματα. Σαν τέτοιο κρίνουμε την προχθεσινή «τριμερή συνάντηση» των υπ.εξ. Αθήνας, Λευκωσίας και Ραμάλα.

Αυτό που λέγεται «παλαιστινιακή αρχή» και εκπροσώπησε στο meeting ο «υπουργός εξωτερικών Ριάντ Μαλκί» είναι, ως γνωστό, ένα δοσιλογικό παλαιστινιακό φέουδο, που συνεργάζεται με το κατοχικό / απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, με αντάλλαγμα ένα μπαντουστάν (στη Ραμάλα) και την εκ των έσω αστυνόμευση των παλαιστίνιων στη δυτική Όχθη. Τι θα μπορούσε να κουβεντιάσει αυτή η «αρχή» με το ελληνικό και νοτιοκυπριακό μέλος του άξονα;

Η σχετική ελληνική ανακοίνωση έσπασε ρεκόρ γελοιότητας: …Οι τρεις υπουργοί και οι αντιπροσωπείες τους διερεύνησαν τις δυνατότητες τριμερούς συνεργασίας σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως ο τουρισμός, ο αγροτικός τομέας, η ανανεώσιμη ενέργεια, ο πολιτισμός και η εκπαίδευση…

“Τουρισμός”; ΚΑΝΕΙΣ δεν μπαίνει και δεν βγαίνει απ’ τις ανοικτές φυλακές της δυτικής Όχθης χωρίς την άδεια, την επίβλεψη (και τον ελεεινό έλεγχο…) του Τελ Αβίβ!!!… (Για την Γάζα δεν υπάρχει καν θέμα…)

“Αγροτικός τομέας”; Οι παλαιστίνιοι αγρότες της δυτικής Όχθης χάνουν διαρκώς τα χωράφια τους, είτε επειδή τα καταλαμβάνει ο στρατός για να κτιστούν γειτονιές εποίκων, είτε επειδή οι δραστήριοι έποικοι καταστρέφουν συστηματικά τις καλλιέργειες…

“Ανανεώσιμη ενέργεια”; Μπα; Θα κάνει το ελλαδιστάν εξαγωγή ανεμογεννητριών στη δυτική Όχθη;

“Πολιτισμός και εκπαίδευση”; Θα πρέπει να αφορά τις δολοφονίες πιστιρικάδων διαδηλωτών στη Γάζα αλλά και στη δυτική Όχθη. Γιατί δεν πάνε σχολείο-σπίτι και σπίτι-σχολείο τα κωλόπαιδα;

(φωτογραφίες: Αν και θολές δείχνουν ματ εν δράσει. Παλαιστινιακά ματ… Που; Στη Χεβρώνα, στη δυτική Όχθη, εναντίον μικρής αντι”κυβερνητικής” διαδήλωσης.

Όλα κι όλα: ακόμα και ο ο πιο άθλιος δοσίλογος δικαιούται (είναι υποχρεωμένος δηλαδή) να έχει την αστυνομία του…)

decolonizing Israel

Δείτε το (διπλό) video, συνολικής διάρκειας μίας ώρας και δέκα λεπτών, που προβλήθηκε από το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία την πρώτη Παρασκευή για την Παλαιστίνη στην Αθήνα, στις 23 Νοέμβρη. Το κύριο μέρος του είναι περσινή διάλεξη του ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe, με τίτλο decolonizing Israel. Προηγείται ένα μικρό, ιστορικό video, που βοηθάει στη διευκρίνηση διάφορων σημείων της εισήγησης του Pappe.

 

Ο ορισμός της δημοκρατίας…

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. “Το κράτος του ισραήλ εξασφαλίζει ισότητα πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες του, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής ή φύλου”. Αυτή η πρόταση περιλαμβανόταν σε πρόταση νόμου που κατατέθηκε προς ψήφιση από ένα μικρό αντιπολιτευόμενο κόμμα στο ισραηλινό κοινοβούλιο. Και απορρίφθηκε πανηγυρικά, με ψήφους 71 έναντι 38. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης; Αυτή η φράση, κατά λέξη, περιλαμβανόταν στην “διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους”, το 1948…

Τότε έπρεπε να τηρηθούν κάποια προσχήματα… Τώρα πια όχι. Μετά την πρόσφατη συνταγματική κατοχύρωση του ισραηλινού ρατσισμού, η μεγάλη πλειοψηφία των ισραηλινών υπηκόων, τα αφεντικά τους και οι πολιτικές τους βιτρίνες προχωρούν προς την βίαιη ολοκλήρωση του απαρτχάιντ σχεδίου τους.

Και ο στρατός τους σκοτώνει διαδηλωτές. Χτες όχι στη λωρίδα της Γάζας, αλλά στη δυτική Όχθη, όπου μοιάζει να επεκτείνεται η παλαιστινιακή εξέγερση. Δύο νεαροί, ο 18χρονος Mahmoud Yousef και ο 16χρονος Mohammad Nahla δολοφονήθηκαν με σφαίρες στην κοιλιά, εν ψυχρώ, από απόσταση μικρότερη των 10 μέτρων – κοντά στο προσφυγικό στρατόπεδο al Jalazone, βόρεια της Ramallah. Ακόμα 25 τραυματίστηκαν, άλλοι από σφαίρες και άλλοι απ’ τα χημικά.

Οι διαδηλώσεις στη δυτική Όχθη έχουν ξεκινήσει εναντίον της επέκτασης των εποικιστικών συγκροτημάτων αλλά και του τείχους, που κάνει αδύνατη την μετακίνηση των παλαιστινίων από χωριό σε χωριό.

Σε τέσσερεις ημέρες ο τενεκεδένιος θα προσπαθήσει απ’ το ισραηλινό έδαφος να εμπλουτίσει τον υποάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ. Προς τέρψιν των οπαδών του θα σφίξει για μια ακόμα φορά με εγκαρδιότητα τα χέρια των δολοφόνων. Κι αν πεις κάτι (όχι γι’ αυτόν, ένας καραγκιόζης είναι, αλλά) γι’ αυτούς, τόσο τους ισραηλινούς δολοφόνους όσο και τους έλληνες φίλους τους, φυσικά θα κατηγορηθείς…Για «αντισημιτισμό»…

(Με το αζημίωτο τέτοιες κατηγορίες…)