Tag: νότια κύπρος

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (1)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Ναι: αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς την εθνικά συντονισμένη δημαγωγία, το ελλαδιστάν νίκησε τον αιώνιο εχθρό σε ευρωπαϊκό γήπεδο «πολλά – μηδέν»! «η ε.ε. καταδίκασε την τουρκία», «κυρώσεις στο τραπέζι», η διαβολική Merkel δήλωσε «όλη η ε.ε. είναι στο πλευρό της ελλάδας και της κύπρου»…. Μόνο ο Τσώρτσιλ δεν αναστήθηκε για να πει το γνωστό «οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες» (αλλά μόνο πριν το ’44…). Κλπ κλπ. Ήταν, λοιπόν, ένας θρίαμβος του φωτός επί του σκότους, του δίκαιου επί του άδικου…. «Aν»…. Αν η εθνική δημαγωγία περιέχει έστω κάποιους κόκους αλήθειας… Περιέχει όμως;

Κατ’ αρχήν ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, παρεάκι με τον υπ.εξ. της νότιας κύπρου Χριστοδουλίδη (θα επανέλθουμε στη συνέχεια γι’ αυτό το «μικρό ελληνικό κράτος»…) μπήκαν στο στίβο του «άτυπου συμβουλίου εξωτερικών» της ε.ε. για να κάνουν εκβιασμό. Σαν κοινοί ποινικοί: αν δεν … τότε δεν υπογράφουμε κοινή πρόταση για την λευκορωσία!

Η αντιμετώπιση του Λουκασένκο είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για την ε.ε. Πρώτον επειδή αφορά τις σχέσεις της και με την Μόσχα. Και δεύτερον επειδή – όπως συμβαίνει μόνιμα στο κλαμπ – τα ανατολικοευρωπαϊκά αφεντικά έχουν διαφορετικά συμφέροντα και απόψεις σε σχέση με την γερμανία ή και την γαλλία γι’ αυτές τις σχέσεις.

Το να εμφανίζεται λοιπόν το ελληνικό δίδυμο ρημαδοΓου(αϊ)Νικόλα / Χριστοδουλίδη για να εκβιάσουν (όπως ξαναείχαν κάνει σε προηγούμενη άτυπη σύνοδο) είναι ο ορισμός του «καλώς τους κουτσαβάκηδες της ανατολικής Μεσογείου!». Μ’ αυτά τα δεδομένα τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, παρότι επίσης έχουν διαφορετικές απόψεις (και συμφέροντα) σε σχέση με την Άγκυρα, έπρεπε «κάτι να κάνουν». «Κάτι να δώσουν» σ’ αυτούς τους μικρομαφιόζους. Κάτι που να μπορούν οι γύπες να το πουλήσουν στα εθνικά τους κοπάδια σαν «εθνική επιτυχία».

Τους έδωσαν λοιπόν: «συμπαράσταση» και «θα δούμε για κυρώσεις σ’ ένα μήνα», στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της ε.ε. με θέμα τις σχέσεις της με την τουρκία…

Μόνο που η «συμπαράσταση» δεν είναι «τι ωραίοι και δίκαιοι που είναι οι έλληνες» όπως πουλιέται το παραμύθι στο εσωτερικό. Η θρυλική δήλωση της διαβολικής Merkel, που την μετέτρεψε προς στιγμή σε ακλόνητο στήριγμα του ελλαδιστάν, ΔΕΝ ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες». Ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες όπου έχουν δίκιο». Μεγάλη η διαφορά, δε νομίζετε; Διότι πού έχουν δίκιο οι έλληνες; That’s a good question που λένε και οι Ινουί! Και πού έχουν άδικο; That’s a better question….

Όσο για το «θα δούμε σ’ ένα μήνα», μπορεί μεν να λειτουργεί σαν πίεση προς την Άγκυρα, όμως … σε ένα μήνα τι εκβιασμό θα μπορεί να κάνει ο ρημαδοΚούλης; Ότι θα κρατήσει την ανάσα του; Σε ένα μήνα λοιπόν, όπου το μόνο θέμα συζήτησης θα είναι το «ε.ε. –τουρκία», η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδιάζουσα θρασύτητα θα έχει γύρω της όλους τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς και τα συμφέροντά τους· αυτά που είχε και πριν μια βδομάδα ή ένα μήνα.

Οπότε;

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (2)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Εκείνο που κάνει ακόμα πιο γελοίο το ελληνικό / ελληνοκυπριακό καουμποϊλίκι (και την «επιτυχία» του) είναι το ποιόν του κράτους που εκπροσωπούσε ο δεύτερος εκβιαστής, ο Χριστοδουλίδης. Εδώ και μια βδομάδα η Λευκωσία έχει γίνει παγκόσμιο θέμα μετά τις αποκαλύψεις που έκανε το al Jazeera για το είδος των πλούσιων που παίρνουν την «χρυσή βίζα» απ’ τις υπηρεσίες της Λευκωσίας. Από high λωποδύτες μέχρι καταζητούμενους, και κάθε άλλο καρυδιάς καρύδι με χοντρό πορτοφόλι.

Δεν είναι ένα «εσωτερικό» ζήτημα διαφθοράς που αρχίζει και τελειώνει στα σύνορα ενός κράτους. Η «χρυσή βίζα» σημαίνει ευρωπαϊκά διαβατήρια (για όλη την οικογένεια του αιτούντος, ανιούσα και κατιούσα) άδειες παραμονής, άδειες ελεύθερης μετακίνησης εντός ζώνης Σένγκεν… Με δυο λόγια η νοτιοκυπριακή εκδοχή της «χρυσής βίζας» και οι αποκαλύψεις (προφανώς δεν ήταν άγνωστα όλα όσα αποκάλυψε με επίσημα έγγραφα το al Jazeera – απλά τώρα δεν μπορούν να κρυφτούν) έχουν γίνει ευρωπαϊκό πρόβλημα – και σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις της Λευκωσίας με την ε.ε. Ενδεικτικά απ’ τον χθεσινό νοτιοκυπριακό «πολίτη»:

Σε τοξικό εσωτερικό περιβάλλον ενόψει βουλευτικών εκλογών σε μόλις 8 μήνες, η κυπριακή κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα για τα «χρυσά διαβατήρια». Αυτή τη φορά, όσα βγήκαν στο φως διεθνώς μετά τη διαρροή χιλιάδων εγγράφων του Υπουργείου Εσωτερικών με ονόματα και στοιχεία, θέτουν σε σοβαρή δοκιμασία τις πολιτικές σχέσεις της Λευκωσίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στις προθέσεις των Βρυξελλών, σύμφωνα με τη δήλωση του αρμόδιου επιτρόπου Ντιντιέ Ρέιντερς, είναι η εξέταση νομικών μέτρων για παράβαση του κοινοτικού δικαίου. Ανεξαρτήτως των προσαρμογών που επιχειρεί εκ των υστέρων να κάνει η κυπριακή κυβέρνηση, η Κύπρος στιγματίζεται μόνιμα πλέον ως «προβληματικό» κράτος μέλος.

Οι δηλώσεις Ρέιντερς έγιναν στο Al Jazeera (27/8) κατά τρόπο που εξανεμίζουν σε μεγάλο βαθμό και την αρχική αντίδραση της κυβέρνησης Αναστασιάδη για τη σκοπιμότητα των αποκαλύψεων. Διεθνώς η κυβέρνηση γίνεται ελάχιστα πιστευτή. Αντιθέτως, οι θέσεις της Κομισιόν επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση έφθασε πλέον στο απροχώρητο: όποια κι αν είναι η επιχειρηματολογία της Λευκωσίας, το λεγόμενο επενδυτικό πρόγραμμα έναντι πολιτογραφήσεων πρέπει να κλείσει και όλοι οι φάκελοι να ελεγχθούν αναδρομικά και εξονυχιστικά με σκοπό την ανάκληση των ευρωπαϊκών διαβατηρίων.

Με δυο λόγια: η Λευκωσία πρέπει να κρεμαστεί ανάποδα για να αδειάσουν οι τσέπες και τα συρτάρια της. Θα φάει κυρώσεις!… 

Ή, άλλο άρθρο:

…Υπάρχει κάτι ακόμα πιο ντροπιαστικό από τις ίδιες τις αποκαλύψεις του Al Jazeera και τον πρωτόγνωρο, ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα, διασυρμό της Κύπρου;

Φοβάμαι πως ναι. Και δεν είναι καν οι γελοιότητες της κυβέρνησης να αναλώνεται σε τραγελαφικές «εξηγήσεις» – γενικόλογες, αόριστες και κυρίως παραπλανητικές δυστυχώς – οι οποίες δυσχεραίνουν τη θέση μας και μας καθιστούν ακόμη περισσότερο άχθος παρά μέλος της ΕΕ.

Είναι το θράσος. Το απύθμενο θράσος με το οποίο συνεχίζεται η κοροϊδία, προς τα μέσα και προς τα έξω. Διότι μόνο θράσος μπορεί να είναι την ώρα που και η EE ετοιμάζεται να κινηθεί εναντίον μας, η Πολιτεία να εξαγγέλλει έρευνες για να βρει ποιος έδωσε τα στοιχεία!

Να διώξει αυτόν που τα απεκάλυψε.

… Με άλλα λόγια, ένα ευνομούμενο (τάχα) κράτος – το «τάχα» για τη μετοχή και το επίθετο εξίσου, διότι ειδικά στο διάστημα που μιλάμε είναι γιάφκα κομπιναδόρων περισσότερο – αυτό λοιπόν το θλιβερό πια μόρφωμα, μπροστά στην αποκάλυψη του μεγαλύτερου σκανδάλου των τελευταίων δεκαετιών ειδικά σε σχέση με το διεθνές του κύρος, αντί να κινηθεί εναντίον των ενόχων, κινείται εναντίον εκείνων που το αποκάλυψαν! 

… Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατάντημα για ένα κράτος το οποίο ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατικό και σύγχρονο να μετατρέπεται σε υποχείριο του όποιου βαθέως κράτους εντός του και οι υπηρεσίες του να το εξευτελίζουν και να εξευτελίζονται έτσι ως τελευταία υποχείρια αυτού του σκοτεινού παρασκηνίου. 

Κι άλλοι εις τα ευρώπας πουλάνε «χρυσά διαβατήρια»… Κι άλλοι μαζεύουν φρέσκο χρήμα χωρίς να ρωτάνε πολλά για την προέλευσή του… Φαίνεται όμως ότι οι νοτιοκύπριοι αδελφοί το απογείωσαν αυτό το κόλπο· σε βαθμό κακουργηματικής ξεφτίλας.

Αυτήν την κυβέρνηση / αυτό το κράτος εκπροσωπώντας ο Χριστουλίδης έκανε τσαμπουκά και εκβιασμό στους άλλους υπ.εξ. παρέα με τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα… Πώς σας φαίνεται; Πώς θα τον / τους κοιτούσαν;

(Η ελληνική εκδοχή αυτού του κόλπου με τις «χρυστές βίζες» τι «θησαυρούς» να κρύβει άραγε;)

Μήπως μπαγκέτες και όχι rafale;

Παρασκευή 21 Αυγούστου. Οι τόνοι της ντόπιας δημαγωγίας, μετά την συνάντηση της Merkel με τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ήταν πανηγυρικοί… Αλλά και πότε δεν είναι τέτοιοι; Ακόμα κι όταν ο «τσενεράλ» Haftar έκλανε, στην Αθήνα πανηγύριζαν. Συνεπώς τα κατατονικά εθνικά «γιούπι» είναι για τα σκουπίδια.

Κατ’ αρχήν (η γνώμη μας είναι ότι) ο βασιλιάς Macron, καταλαβαίνοντας ότι έχει απλώσει τα ποδάρια του πολύ μακρύτερα από εκεί που μπορεί (το πραξικόπημα στο μάλι του θύμισε ότι ακόμα κι αυτά που θεωρεί «δικά του» μπορεί να μην είναι και τόσο…) αναγκάστηκε να βρεί ένα κάποιο modus operandi με το Βερολίνο. Όπως είναι γνωστό το Παρίσι θα ήθελε «να την δει αλλιώς» στην ανατολική Μεσόγειο κοντράρονας το Βερολίνο, και μάλιστα έκανε τις βρωμιές του τόσο με το σπρώξιμο του Καΐρου να υπογράψει την τσόντα αοζ με την Αθήνα όσο και με τις (συμβολικές μεν, στρατιωτικές δε) βόλτες του απ’ τη νότια κύπρο ως την Κρήτη. Αλλά ακόμα πιο δηλωτική ήταν εκείνη η «αυτοκρατορική ανακοίνωση» του Macron (μετά την αρχική παρέμβαση του Βερολίνου για συζήτηση Αθήνας – Άγκυρας) ότι θα καλέσει «διάσκεψη των χωρών του νότου της ευρωπαϊκής ένωσης», χωρίς το Βερολίνο δηλαδή, για να ξεκαθαριστεί ότι αυτός κάνει κουμάντο (και) στην ανατολική Μεσόγειο. Ήταν μια ανάρτηση στα ελληνικά…. και ήταν 23 Ιούλη.

Χτες ήταν 20 Αυγούστου. Πέρασε μόνο ένας (γεμάτος) μήνας. Και ο βασιλιάς Macron αντί για «σύνοδο το νότου» προτίμησε «γαλλογερμανικό άξονα»… Με απλά λόγια έκανε μια πλήρη περιστροφή γύρω απ’ τον εαυτό του, συν άλλες 180 μοίρες. Είναι μια τέχνη κι αυτή, θα τον βοήθησαν και οι διακοπές του να την βελτιώσει…

Η σχετική δήλωση της Merkel (που, φυσικά, οι ντόπιοι δημαγωγοί θα πνίξουν) ήταν η εξής: Θέλουμε σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι εντάσεις. Ανησυχούμε για την κρίσιμη κατάσταση εκεί. Είμαι σίγουρη πως αν η Γερμανία και η Γαλλία ενώσουν τις δυνάμεις τους, θα βρούμε μια καλή λύση, που θα κάνει πιθανή τη συνεργασία….

Τι σήμαινε όμως το «δεν θέλουμε εντάσεις»; Αφορούσε την Άγκυρα όπως θα διαλαλήσουν τα παγώνια του ντόπιου εθνικισμού / ιμπεριαλισμού; Αφορούσε μήπως και το ελλαδιστάν (π.χ. τον λόγο που πήγε και υπέγραψε τώρα την τσόντα συμφωνία με τη χούντα του Καΐρου ή την «επακούμβηση» με την τουρκική φρεγάτα;). Ή μήπως αφορούσε και την γαλλία, για τις στρατιωτικές της δήθεν «επιδείξεις» της στην περιοχή; Γιατί όσο κι αν αρέσουν στο ελλαδιστάν τα γαλλικά καουμποϋλίκια αντικειμενικά έριξαν λάδι στη φωτιά…

Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο βασιλιάς αμέσως μετά. Ξαναέκανε βέβαια κριτική στην τουρκία, για να δηλώσει αμέσως μετά «… έτοιμος να προωθήσει έναν εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα σε όλα τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανόμενης της τουρκίας, για να αποκλιμακωθούν οι εντάσεις και να λυθούν οι όποιες διαφορές…» Αν δεν κάνουμε λάθος αυτή ακριβώς είναι η πρόσφατη πρόταση του Erdogan!! (Θα έχει το ενδιαφέρον του το ενδεχόμενο να προχωρήσει υπό την αιγίδα Βερολίνου – Παρισιού…)

Έκανε όμως και κάτι ακόμα ο βασιλιάς Macron: δήλωσε την ξεκάθαρη υποστηρίξη στις διπλωματικές πρωτοβουλίες του Βερολίνου σχετικά με την ανατολική Μέσογειο (αυτές που ως λίγες ημέρες πριν προσπαθούσε να τορπιλίσει…), υποσχέθηκε ότι το Παρίσι θα τις στηρίξει· και ξεκαθάρισε ότι οι δικές του πρωτοβουλίες δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές εκείνων του Βερολίνου… Πράγμα που σημαίνει πως ο βασιλιάς Macron δεν θα είναι άλλο «συμ-παράγοντας» έντασης στην περιοχή, τουλάχιστον σε ότι αφορά το τουρκο-ελληνικό ζήτημα, με στρατιωτικές αποστολές και συμβολικές άσεμνες χειρονομίες απέναντι στην Άγκυρα – αυτές που τόσο αγαπήθηκαν στην Αθήνα… (Θα ασχοληθεί «ανθρωπιστικά» με τον λίβανο· και «διπλωματικά» με το μάλι… Δουλειά υπάρχει!!!)

Δεν μας φαίνονται καθόλου περίεργα αυτά· εξάλλου απ’ αυτές εδώ τις γραμμές έχετε διαβάσει έγκαιρα πως αργά ή γρήγορα ο βασιλιάς Macron θα ανακαλύψει πόσο χρήσιμο του είναι να βρει σημεία ισορροπίας του ιμπεριαλισμού του με εκείνον της Άγκυρας. Αν αυτό άρχισε από χτες θα φανεί σύντομα.

Φυσικά οι εθνικόφρονες θα πουν ότι Merkel και Macron δήλωσαν με έμφαση ότι «θα προστατέψουν τα κυριαρχικά δικαίωματα των κρατών μελών της ε.ε.». Πράγματι, αυτό είπαν – αλλά δεν είπαν ποια είναι τα ελληνικά ή τα νοτιοκυπριακά «κυριαρχικά δικαιώματα»!!! Ε; Δεν είπαν ούτε άφησαν να εννοηθεί ότι το Καστελόριζο έχει αοζ που φτάνει ως εκείνη την «φουσκωμένη» της νότιας κύπρου· καθόλου δεν είπαν τέτοια πράγματα! Κι ενώ οι εθνικόφρονες μπορούν να νομίζουν ό,τι βολεύει τις παράνοιές τους, «κυριαρχικά δικαίωματα» είναι μόνο εκείνα που είναι διεθνώς κατοχυρωμένα σαν τέτοια· όχι οι φαντασιώσεις της θείας Λίτσας!

Που σημαίνει: πηγαίνετε στη Χάγη να βρείτε μέχρι που φτάνει το οικόπεδό σας…

Για εσωτερική κατανάλωση αλλά…

Παρασκευή 21 Αυγούστου. Δεν υπάρχει ούτε μισό κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου που να το λέει ρητά και καθαρά: το Καστελόριζο δεν έχει αοζ (ή είναι τόσο μικρή ώστε να είναι αδιάφορη), συνεπώς το τουρκικό καθεστώς με τις έρευνες εκεί που τις κάνει, δεν παραβιάζει καμμία ελληνική (ανύπαρκτη) υφαλοκρηπίδα! Οι επαγγελματίες δημαγωγοί επίσης είναι συντονισμένοι εθνικά σε έναν μόνο τόνο: των εθνικών ψεμμάτων.

Αυτά είναι υπεραρκετά για να μπορεί κανείς να προβλέψει τι εννοεί το ρημαδογκουβέρνο όταν αναφέρεται σε «διάλογο» με την τουρκία. Εννοεί μια ατέρμονη, προσχηματική διαδικασία κατά την διάρκεια της οποίας η Άγκυρα θα πρέπει να «κάθεται φρόνιμα» (με τα ελληνικά κριτήρια…) γιατί αλλιώς θα πέσει επάνω της το βαρύ χέρι των ελληνικών κατηγοριών… Ότι κι αν έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ο ρημαδοΚούλης εκείνο που θέλει τελικά είναι να κοροϊδέψει για μια ακόμα φορά, για χρόνια αν είναι δυνατόν, ώστε να φύγει η «καυτή πατάτα» απ’ τα χέρια του.

Είναι εφικτό αυτό που ονειρεύεται το ρημαδογκουβέρνο; Η απάντηση της ασταμάτητης μηχανής είναι όχι, με πολλά θαυμαστικά. Η απόδειξη έρχεται απ’ τη Λευκωσία. Όταν το ελληνοκυπριακό φασισταριό του Αναστασιάδη, των παπάδων, κλπ, κατάλαβαν πως όλος ο κόσμος ξέρει ότι αυτός με τον φίλο του τον ογκόλιθο Nick the greek τορπίλισαν το 2017, επί της εθνοσωτηρίου φαιορόζ κυβέρνησης, τις πιο πρόσφατες «συνομιλίες για την επίλυση» (του κυπριακού) στο Κραν Μοντανά, άρχισε να παριστάνει ξανά τον άνθρωπο του διαλόγου… Έφαγε μια ξεγυρισμένη πόρτα και έχει λουφάξει: ναι, μπορούμε να συζητήσουμε – απάντησαν οι τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα – αλλά με δύο αυστηρές προϋποθέσεις. Πρώτον, η συζήτηση θα ξεκινήσει από εκεί που την τορπιλίσατε, με βάση τα συμπεράσματα και τα πρακτικά του οηε… Δεύτερον, θα έχει συγκεκριμένο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα λήξης… (Τίποτα απ’ τα δύο δεν άρεσε στον «είμαι άνθρωπος του διαλόγου» νοτιοΝίκο)…

Το τουρκικό καθεστώς (και όχι μόνον αυτό άλλωστε) τις ξέρει καλά τις ελληνικές παρελκυστικές τακτικές των δήθεν «συζητήσεων». Κρατάνε χρόνια. Ειδικά οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες τις έχουν ζήσει σε όλες τις παραλλαγές τους. Συνεπώς δεν πρόκειται να μπουν σε καμμία συζήτηση για την χαρά της συζήτησης!! Εκτιμάμε ότι θα ζητήσουν αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Κι αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στο ρημαδογκουβέρνο.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 60 χρόνων ήταν και είναι εθνικιστικές. Η διεθνής θεσμοθέτηση των «αποκλειστικών ζωνών θαλάσσιας εκμετάλλευσης» (αοζ) έκανε τον ελληνικό εθνικισμό / ιμπεριαλισμό ακόμα πιο παρανοϊκό απ’ ότι ήταν πριν. Σ’ αυτήν την παράνοια η «αοζ Καστελόριζου» είναι η σημαία, αλλά όχι και το σοβαρότερο θέμα στο οποίο μια προσφυγή στη Χάγη θα ανάγκαζε το ελλαδιστάν σε άσχημη προσγείωση στην πραγματικότητα και συμβιβασμό. Το πιο χοντρό ζήτημα είναι ο ορισμός των αοζ ελλάδας και τουρκίας στο Αιγαίο.

Δεν υπάρχει δικαστήριο όχι στον πλανήτη αλλά σ’ όλο τον γαλαξία που θα έδινε όλον τον βυθό του Αιγαίου στο ελλαδιστάν! Αυτό που ξέρουν καλά τόσο οι νομικοί όσο και τα πολιτικά αφεντικά τόσο στην Αθήνα όσο και στην Άγκυρα είναι ότι μια δικαστική απόφαση για τις αοζ στο Αιγαίο θα έφτιαχνε μια κατάσταση «κοτλέ»… Όπου θα υπάρχουν «λουρίδες» ελληνικής αοζ που θα ξεκινούν απ’ τα ανατολικά παράλια του ηπειρωτικού εδάφους και θα φτάνουν (ξεκινώντας απ’ τον βορρά και κατεβαίνοντας προς το νότο) ως τη Λήμνο, μετά ως τη Λέσβο, μετά ως τη Χίο, μετά ως την Σάμο και μετά ως την Κω, και ενδιάμεσα άλλες «λουρίδες», τουρκικής αοζ, απ’ τα δυτικά τουρκικά παράλια ως περίπου τον 25ο μεσημβρινό, στη μέση του Αιγαίου. Απο ‘κει και προς τα δυτικά, ως τις ακτές, θα είναι η υπόλοιπη ελληνική αοζ στο Αιγαίο. Αυτό το σχήμα στη διπλωματική αργκώ λέγεται “τα δάκτυλα”…

Παρόλο που μια τέτοια διευθέτηση είναι η μόνη λογική (με χαμένη την τουρκία πάντως…) για το ελλαδιστάν και τον εθνικισμό / ιμπεριαλισμό που έχουν οι υπήκοοι στα κεφάλια τους θα έμοιαζε σαν η «απόλυτη προδοσία»! Νομίζουν ότι το Αιγαίο είναι «ελληνική λίμνη» επειδή, ταξιδεύοντας με καράβι δεν συναντούν σύνορα και επειδή έτσι τους έμαθε το σχολείο και τα μήντια… Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του αρχιπελάγους είναι διεθνή και καθόλου ελληνικά νερά!

Έτσι, λοιπόν, αν θεωρείται αδιανόητο να μιλήσουν ντόπιες πολιτικές βιτρίνες, κυβερνητικές ή δήθεν αντιπολευόμενες, για την ανύπαρκτη «αοζ Καστελορίζου», το πιο εύκολο και “βγάζει μάτι” θέμα, καταλαβαίνετε πόσο αδιανόητος είναι ακόμα και ο υπαινιγμός ότι η Άγκυρα έχει εντελώς νόμιμα δικαιώματα στο Αιγαίο! Κι αφού αυτά είναι αδιανόητα, ποιόν «διάλογο αποκλειστικά και μόνο για την αοζ» πουλάει το ρημαδογκουβέρνο και όλος ο εθνικός κορμός; Παραμύθια!!! Κανένα διάλογο και καμιά προσφυγή στη Χάγη δεν πρόκειται να δεχτεί το ελλαδιστάν!!!

Θα προσπαθήσει να κάνει το μόνο που ξέρει: καθυστερήσεις… Θα πέφτει στο χόρτο, θα σφαδάζει, θα χτυπιέται… Μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν οι κόκκινες κάρτες για θέατρο…

(φωτογραφία: Και να σκεφτείτε ότι υπήρξε μια όχι και τόσο παλιά εποχή που οι πανέλληνες, προκειμένου να ξεφορτωθούν τον Γ. Παπαντρέου τον Γ, θα τον χάριζαν πακέτο με το Καστελόριζο όχι μόνο στην τουρκία, αλλά και στο αφγανιστάν ακόμα… “Να πάει και να μην ξανάρθει”…)

Ζήτω ο βασιλιάς Macron με τα ωραία του!

Παρασκευή 14 Αυγούστου. Κι εκεί που οι πανέλληνες της περιφέρειας πρωτευούσης περίμεναν να τους ξυπνήσει ο βαρύς ήχος των μηχανών του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle (αυτός δεν είναι που την είχε κάνει στη γερμανία τον Μάη του ’68 και ύστερα απειλούσε ότι θα κατεβάσει τον στρατό;) που θα ήταν αρόδου στον Πειραιά, έμαθαν ότι η «ελληνο-γαλλική άσκηση» έγινε και την έχασαν· και βολεύτηκαν με video και χάρτες. Μεγάλες στιγμές!

Παρεπιπτόντως το βασιλικό ναυτικό και η βασιλική αεροπορία της γαλλίας απέδειξαν την ορθότητα εκείνου που γράφαμε χτες: …Πρώτον επειδή μεγαλώνει την «γραμμή σημείων προστασίας» από τον υπερήφανο γαλλικό στρατό στην ανατολική Μεσόγειο, πράγμα που δεν το σηκώνουν οι δυνατότητές του… Πώς το απέδειξαν; Σήκωσαν τα 2 (ολογράφως: δύο) rafale τους απ’ το αεροδρόμιο της Πάφου, όπου βρίσκονταν εκεί απ’ τις 10 Αυγούστου, και τα πέταξαν στη Σούδα, περνώντας πάνω απ’ το Oruc Reis… Πήραν και τα πλεούμενά τους που βρίσκονταν σε κάποιο νοτιοκυπριακό λιμάνι, και τα οδήγησαν προς τα δυτικά, όπου συνάντησαν ένα Mistral με την συνοδεία του, συν τις ελληνικές φρεγάτες… Αυτό ονομάστηκε ελληνογαλλική άσκηση μεγάλου ειδικού βάρους· και απόδειξη ότι ο βασιλιάς Macron ελέγχει την ανατολική Μεσόγειο…

Ποιός θα γελάσει και ποιος θα κλάψει μ’ αυτή την μιλιταριστική εκστρατεία δημόσιων σχέσεων; Κάθε φορά που ο αμερικανικός στόλος περνάει απ’ την περιοχή, πηγαίνοντας ή γυρνώντας απ’ την Ερυθρά Θάλασσα, τουρκικά και ελληνικά πολεμικά (πλοία και αεροπλάνα) «κάνουν ασκήσεις» μαζί του – εν κινήσει… Έγινε και πρόσφατα αυτό, στις 28 Ιούλη, με το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Eisenhower και την κουστωδία / συνοδεία του, καθώς διέσχιζε την Μεσόγειο απ’ το Σουέζ προς τα δυτικά, «γυρνώντας σπίτι του» – αλλά κανείς στα μέρη μας δεν είπε ότι το ψοφιοκουναβιστάν «μας φυλάει απ’ το τουρκικό κακό»…

Μην έχοντας βάσεις και επιμελητειακή υποστηρίξη στην ανατολική Μεσόγειο ο βασιλιάς Macron (σε αντίθεση με το ψοφιοκουναβιστάν) το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πουλάει μούρη – σε όσους την αγοράζουν. Λιανική – χοντρική. Μπορεί να τις αποκτήσει αυτές τις βάσεις στη νότια κύπρο; Θέλει… Αλλά το τι θα γίνει θα εξαρτηθεί απ’ το αποτέλεσμα του σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου· και ΔΕΝ θα το καθορίσει. Εννοούμε ότι η νότια κύπρος είναι «αγγλική» από στρατιωτική άποψη εδώ και πολλές δεκαετίες… Και επειδή η άλλοτε αγγλική αυτοκρατορία έχει κρατήσει ένα καλό know how στο να υπερασπίζεται και τα συμφέροντα και τα μονοπώλιά της, με «καθαρούς» ή με «βρώμικους» τρόπους, δεν βλέπουμε να έχει πολλές ελπίδες ο βασιλιάς Macron να ριζώσει στο αεροδρόμιο «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και στο Μαρί…

Αλλά ακόμα κι αν αποκτούσε βάσεις στη νότια κύπρο, και πάλι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός δεν θα μπορούσε «να την βγάλει καθαρή» σ’ αυτή τη ζώνη που εκτείνεται προς τα δυτικά ως την Κρήτη, και ακόμα δυτικότερα ως την Σικελία. Ειδικά απέναντι στην ηπειρωτική τουρκία που είναι ακριβώς από πάνω. Θα μπορούσε απλά να εποπτεύει τις απέναντι ξηρές: τον λίβανο και την συρία…

Με άλλα λόγια, αφού απέτυχε το ελληνικό σχέδιο της «περικύκλωσης της Μεσογείου» με την εγγύηση του αμερικανικού 6ου στόλου, τώρα στο ελλαδιστάν (και στο βασίλειο του Macron;) «ψήνονται» ότι μπορούν να κάνουν κάποια απομίμηση του ίδιου μιλιταριστικού τύπου αλλά με πολύ χειρότερα δεδομένα.

Μωραίνει ο κύριος…

(Εν τω μεταξύ με σαδιστική απόλαυση οι ντόπιοι δημαγωγοί, του ίδιου φυράματος μ’ εκείνους που θέλουν να σώσουν την υγεία μας, ανακοινώνουν ότι «θάρθουν κι άλλοι στρατοί να κάνουν ασκήσεις στην ανατολική Μεσόγειο». Αναφέρουν κατ’ αρχήν την Ρώμη… Λες και είναι όλοι αυτοί «αγαπημένοι φίλοι»…

Η απόλαυση του μιλιταριστικού παροξυσμού, μαζί μ’ αυτόν τον ίδιο, δείχνει πόσα καθάρματα έχουμε να αντιμετωπίσουμε…)

Ο αιώνιος εχθρός 1

Πέμπτη 30 Ιούλη. Πανηγυρίζουν. Κάπως αμήχανα, αλλά αυτό δείχνουν προς τα έξω. Το ρημαδογκουβέρνο και όλο το εθνικό φάσμα πανηγυρίζουν ότι «ο Erdogan έκανε πίσω». Δυσκολεύονται βέβαια να εξηγήσουν τον λόγο – αλλά είναι βασική δουλειά της δημαγωγίας να δημιουργεί σύγχιση έτσι ώστε κανένας να μην κάνει απρεπείς και ανόσιες ερωτήσεις. Γιατί, άραγε, να «υποχώρησε» ο Erdogan; Μήπως επειδή φοβήθηκε τη ναυμαχία με τους απόγονους της Μπουμπουλίνας; Μήπως επειδή η go back ms Merkel τον απείλησε, για χάρη του ρημαδοΚούλη; Δυστυχώς δεν υπάρχει στοιχειωδώς πειστική απάντηση… Δεν εμφανίστηκε καν εκείνο το ρωμαλέο αγόρι, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης που, ναι αυτός σπέρνει τον φόβο και τον τρόμο στους οχτρούς!…

Μήπως, τελικά, δεν υποχώρησε ο τύραννος; Ξανά και ξανά, αλλά μόνο απ’ την μεριά της Άγκυρας, μαθαίνουμε πως γίνονται ήδη «συζητήσεις» με την Αθήνα – σε «επίπεδο τεχνοκρατών» υποθέτουμε. Αυτές, βέβαια, είχαν ξεκινήσει πριν την «κρίση» – αν πράγματι υπήρξε τέτοια και δεν ήταν απλά μια έντονη φαντασίωση, μια παραίσθηση των εθνικοφρόνων του ελλαδιστάν. Στα μέρη μας, φυσικά, βρυχώνται ότι «θα σκίζουν όποιον τολμήσει να…» – πάντα πουλάει το μελόδραμα! Αν, όμως, έχουν ξεκινησει τέτοιες «συζητήσεις» για τις οποίες το ρημαδογκουβέρνο δεν θέλει να πει τίποτα στο πόπολο, τότε ο Erdogan δεν υποχώρησε. Γιατί δεν χρειαζόταν να υποχωρήσει. Απλά πέταξε μια navtex 100 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου για να «δέσει» χειροπόδαρα τον ρεαλιστή ρημαδοΚούλη· να δει αν μπορεί να λυθεί…

Οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες (και ο Erdogan προσωπικά) βρίσκονται στο γκουβέρνο απ’ το 2001. Είδαν πρωθυπουργούς και πρωθυπουργούς του ελλαδιστάν. Σημίτη… Καραμανλή τον Β… Παπαντρέου τον Γ… Σαμαρά… Τσίπρα… Τώρα Μητσοτάκη τον Β… Προσπάθησαν να συμβάλλουν ουσιαστικά στη «λύση του κυπριακού» και έφαγαν στην μάπα τον άνθρωπο της βασίλισσας και πλυντηριά Παπαδόπουλο μαζί με το «διεθνιστικό» ακελ και το ακροδεξιό παπαδαριό της νότιας κύπρου… Ξαναπροσπάθησαν να συμβάλλουν στο ίδιο, στην ελβετία, και έφαγαν στη μάπα τον ογκόλιθο Nick the Greek Κοτζιά, τον πλυντηριά Αναστασιάδη, και ξανά το παπαδαριό… Δεν είναι θέμα προσώπων – είναι θέμα “εθνικής γραμμής”!

Σ’ αυτά τα 18 χρόνια το τουρκικό καθεστώς έχει μάθει κι απ’ την καλή και την ανάποδη το τι είναι το ελληνικό, ποιά είναι τα όριά του, ποιές είναι οι «τρίπλες» του, ποιά είναι τα κίνητρά του. Είδε τον Σημίτη να συμφωνεί (με τον Erdogan) για τον κατάλογο των ζητημάτων προσφυγής στο δικαστήριο της Χάγης, και την τελευταία στιγμή το 2004 να κάνει το κουνέλι… Είδε τον παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιο Τσίπρα να μεγαλοπιάνεται – ενώ ήταν χρεωκοπημένος από κάθε άποψη – και να θέλει να περικυκλώσει την ανατολική Μεσόγειο, με έξοδα και για χάρη του ψοφιοκουναβιστάν… Και ύστερα είδε τον ρημαδοΚούλη να τρέχει να φιλήσει τα genitals ενός ασήμαντου λίβυου καραβανά (με τον οποίο κάνουν δουλειές οι έλληνες λαθρέμποροι εφοπλιστές, όπως με τον καθένα που πληρώνει…)

Θεωρείτε πως πέρα και έξω απ’ τους συσχετισμούς στρατιωτικών δυνατοτήτων, το AKP, τα επιτελεία του, ο Erdogan, η Άγκυρα σαν αναδυόμενο «περιφερειακό» ιμπεριαλιστικό καθεστώς, έχουν σε εκτίμηση ή νοιώθουν δέος για τις ικανότητες του με θηριώδη όρεξη και θηριωδέστερη διπόλικη διαταραχή ελλαδιστάν; Θεωρείτε ότι κοιμούνται και ξυπνούν με την ανησυχία «πως θα αντιδράσει η Αθήνα»; Θεωρείτε ότι μετά από τόσα χρόνια δεν έχουν καταλάβει με ποιούς έχουν να κάνουν;

Όχι! Απόδειξη (αν χρειάζεται κάποια επιπλέον) ότι έριξαν άλλη μια navtex, αυτή τη φορά στα ανατολικά του χρυσοπράσινου φύλλου. Αλλά η Αθήνα αυτό δεν θα το κάνει θέμα: η διάταξη της τρομερής και φοβερής “περικύκλωσης”, όπου Αθήνα και Λευκωσία έκαναν τους τσαμπουκάδες παρέα, έχει τελειώσει προ πολλού. “Ο καθένας κοιτάει τα δικά του χάλια”…

Και το τουρκικό καθεστώς απλά το θυμίζει…

(φωτογραφία: Χάρτης ενός μικρού μέρους του πλανήτη…)

Ρημαδo – γενικά

Πέμπτη 2 Ιούλη. Ο καθηγητής Ροζάκης δεν είναι «εθνοπροδότης» – το αντίθετο! Ποτέ δεν είναι αργά όμως να κηρυχτεί τέτοιος! Μιλώντας πρόσφατα στον εθνικόφρονα δημοσιογράφο του «κρήτη tv» για το θέμα «ελληνική αοζ» τόλμησε να υποστηρίξει ότι τα ελληνικά νησιά που βρίσκονται απέναντι απ’ τις τουρκικές ακτές δεν έχουν «πλήρη αοζ» αλλά «επήρρεια», και πιθανόν μικρή. Σα να μην έφταναν αυτά (και διάφοροι χαρακτηρισμοί περί «ελληνικού μαξιμαλισμού»…), σαν να μην έφτανε η αναφορά του στην περίπτωση οριοθέτησης αοζ μεταξύ μάλτας και λιβύης (η μάλτα, αν και πλήρες ανεξάρτητο κράτος, δεν πήρε κανονική αοζ· πήρε «επήρρεια»…) ξύνοντας πληγές, έφτασε να πει ότι το Καστελόριζο έχει «πολύ περιορισμένη επήρρεια» σε ελληνική αοζ! Τί ήταν αυτό απ’ το στόμα του;;;;

Δεν πρόκειται για «άποψη»!! Πρόκειται για γεγονός, πασίγνωστο στους αξιωματούχους του ελληνικού κράτους / παρακράτους! Αλλά δεν πρέπει να λέγεται! Για την ακρίβεια: πρέπει να λέγεται το αντίθετο, διανθισμένο με το μόνιμο ρεφραίν «σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο»…. Μόνο που το «διεθνές δίκαιο» πρέπει να είναι μια οπτασία στο βάθος του ορίζοντα, κάτι σαν τον «παράδεισο» των χριστιανών, που η πρακτική του χρησιμότητα ήταν και είναι μόνο το να ελέγχουν και να βασανίζουν οι παπάδες τους πιστούς. Ποτέ δεν πρέπει να φτάσει το ελλαδιστάν στην πόρτα του «διεθνούς δικαίου»· πρέπει απλά να το επικαλείται. Για να κάθεται εθνικά φρόνιμα το πόπολο… Αλληλλούια!

Όποιος, λοιπόν, όσο καθεστωτικός κι αν είναι (και ο καθηγητής Ροζάκης είναι και με το παραπάνω!) τολμήσει να πει τέτοια («αντεθνικά») προφανή, τον περιμένει η «κοινή δεξαμενή». Όχι του covid-19, αλλά της «προδοσίας».

Πίσω απ’ αυτά όμως ίσως κρύβεται ένα μεγαλύτερο δράμα. Ο ρημαδοΚούλης (υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή) είναι ξένο σώμα στο κόμμα του. Η φυσιολογική πολιτική του θέση θα ήταν στο «ποτάμι», αν δεν είχε ξεραθεί. (Αλλά αν υπήρχε “ποτάμι” και συμμετείχε εκεί, δεν θα γινόταν πρωθυπουργός….) Οι κάθε είδους δεξιοί τον έκαναν όμως αρχηγό (και ύστερα πρωθυπουργό) για τον ίδιο λόγο που έκαναν αρχηγό (και πρωθυπουργό) τον πατέρα του. Τότε τον μπαμπά Μητσοτάκη τον θεώρησαν τον καταλληλότερο για να νικήσει τον Παπαντρέου τον Β· τώρα τον υιό Μητσοτάκη τον θεώρησαν τον καταλληλότερο για να νικήσει την (κατά τη γνώμη του ίδιου) «αναβίωση» του Παπαντρέου του Β: τον παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιο.

Ιδεολογικά και πολιτικά όμως, τόσο ο γεωπολιτικός ρεαλισμός του μπαμπά σε ότι αφορούσε τότε το «μακεδονικό», όσο και ο γεωπολιτικός ρεαλισμός του υιού σε ότι αφορά τώρα τις «ελληνοτουρκικές διαφορές», είναι ξένοι και εχθρικοί σχεδόν στο σύνολο του «εθνικού φάσματος», είτε είναι κοινοβουλευτικό, είτε είναι μηντιακό, είτε είναι διαταξικό / κοινωνικό. Είναι ξένοι και προς τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, οι οποίοι ως γνωστόν χρησιμοποιούν / αξιοποιούν την κρατική οντότητα του ελλαδιστάν σαν αποικία. Κάπως έτσι ο μπαμπάς Μητσοτάκης «βγήκε απ’ τη μέση» με συνοπτικές διαδικασίες και απεριόριστη εθνική υποστηρίξη του λαού προς την «ελληνοσερβική φιλία»… Και ο υιός κινδυνεύει ακόμα παραπάνω σ’ αυτούς τους περισσότερο ταραγμένους καιρούς, χάρη στην «παράφρονα τουρκία που μας επιτίθεται»… Ο εθνικός κορμός είναι ο ίδιος, άσχετα με το πως εκφράζεται.

Ο ρημαδοΚούλης έχει γύρω του κάποιους «συμβούλους» που ανήκουν ή τείνουν προς την ρεαλιστική γραμμή… Αλλά δεν ελέγχει το κόμμα του σε τέτοια ζητήματα, δεν έχει άρα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δεν ελέγχει ούτε τα μήντια στα «εθνικά ζητήματα» (παρά τα περί το αντιθέτου θρυλούμενα: οι ιδιοκτήτες τους είναι εφοπλιστές και διάφορα επιπλέον…). Και δεν φαίνεται να υπάρχει άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα για να υποστηρίξει μια ρεαλιστική διαχείριση των «ελληνοτουρκικών διαφορών».

Συνεπώς; Απομένει ο αυτόματος εθνικός πιλότος. Που οδηγεί από ήττα σε ήττα. Το σχέδιο «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» έχει πεθάνει… Το σχέδιο «ενός νοτικοκυπριακού εμιράτου» έχει πεθάνει… Τώρα ο αυτόματος πιλότος των ελληνικών ιμπεριαλιστικών προσδοκιών «γλύφει» τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron… Για να κάνει τί αυτός; Να μαλώσει τον Erdogan;

Όποιος νομίζει ότι ξεπερνάει την πραγματικότητα μπορεί, απλά, να περιμένει έναν κάποιον διαιτητή να σφυρίξει την λήξη… Μόνο που εδώ δεν υπάρχει «λήξη»…

(φωτογραφία: Οκτώβρης του 2017… Χρυσές εποχές! Ψεκασμένος (Καμμένος) και Ογκόλιθος (Κοτζιάς) αλώνιζαν τα γεωπολιτικά σαλόνια του σύμπαντος· άνοιγε η πόρτα να μπουν και τρίζαν τα πατώματα…το φαιορόζ γκουβέρνο έταζε στην Ουάσιγκτον του ψόφιου κουναβιού όσα δεν είχε καν σκεφτεί…. είχαμε δέσει την ανατολική Μεσόγειο με τον υποάξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Κάιρο…. τρυπάγαμε και βγάζαμε αέριο να φάνε και οι κότες…

Αααααχχχχχ!!!… Ωραία χρόνια)

Υγεία και εγκληματοποίηση….

Κυριακή 5 Απρίλη. Καλπάζει η αστυνομική «υγιειονομία»! Είναι μια μοναδική, ιστορική (και φρικαλέα μαζί) περίοδος, όπου πολλά κράτη σαν «συλλογικοί καπιταλιστές» δεν έχουν την συνηθισμένη εξουσία. Δεν αυτοπεριορίζονται – το αντίθετο: ξεχύνονται με λύσσα… Κι αυτός ο αιφνιδιασμός (λυπούμαστε στ’ αλήθεια: κάναμε ό,τι ήταν ανθρώπινα δυνατόν έγκαιρα για να μην υπάρξει αιφνιδιασμός!) έχει «χαζέψει» πολλούς που θα έπρεπε να είναι «ετοιμοπόλεμοι» (εναντίον της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και του στρατιωτικού νόμου που σέρνει και νομιμοποιεί).

Στη νότια κύπρο ο υπουργός (αστυνομικής) υγείας «μελετάει τον τρόπο να επιβάλλεται ηλεκτρονική κατ’ οίκον επιτήρηση» – αυτό που στην αργκώ έχει ονομαστεί «βραχιολάκι» – για όσους βρίσκονται σε καραντίνα λόγω covid-19…. Αυτό που είχε εμφανιστεί σαν «υπό όρους αποφυλάκιση» τώρα γίνεται αλγοριθμική φυλακή… Εξουσιαστική θρασύτητα; Μα όχι, τι λέτε; Για το καλό της δημόσιας υγείας γίνεται: υπάρχουν δραπέτες της κατ’ οίκον απομόνωσης, υγειονομικές βόμβες, εχθροί του λαού, τρομοκράτες / πράκτορες του covid-19…

Θα προκαλέσει το κυπριακό «βραχιολάκι» κάποια αφύπνιση στους «αντικρατιστές και λοιπούς εξτρεμιστικούς κύκλους» που έσπευσαν να γονατίσουν και να προσκυνήσουν τον Βασιλειά Υγεία, αμέσως μόλις τον εμφάνισε καλοστολισμένο η μορφή-κράτος; Δεν ξέρουμε, και δεν έχει σημασία…. Σημασία έχει ότι προωθούνται κι άλλα «μέτρα» (πάντα με τον ίδιο καλό σκοπό) που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα χειρότερα· δεν υπάρχει πάτος σ’ αυτήν την αφηνιασμένη κρατική «υγιεινιστική» εκστρατεία / καταστολή.

Και πάλι η Λευκωσία πρωτοπορεί – αλλά και η Αθήνα κοντοζυγώνει. Στη νότια κύπρο, λοιπόν, η αστυνομία μόλις απέκτησε το δικαίωμα να κτυπάει τις πόρτες (ή να τις σπάει αν χρειαστεί) για να κάνει ελέγχο αν μέσα στο σπίτι βρίσκονται μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι, ή έχουν κάνει επίσκεψη φίλοι, συγγενείς… Υποθέτουμε ότι (θα) ψάχνει ντουλάπες, (θα) ανοίγει τις πόρτες στις τουαλέτες, (θα) κοιτάει με τα όπλα προτεταμένα κάτω απ’ τα κρεβάτια και στα πατάρια και στα υπόγεια… Βαγδάτη 2004, 2005, 2006! Γιατί στη νότια κύπρο δεν απαγορεύονται μόνο οι «δημόσιες συναθροίσεις» – απαγορεύονται και οι ιδιωτικές, απ’ τις 9 το βράδυ ως τις 6 το πρωΐ!!! Τα σπίτια και η ιδιωτική ζωή «κρατικοποιούνται»!!! Έτσι, ωμά και απλά… (Η ερώτηση: μα καλά, τις νύχτες κολλάει ο τσαχπίνης; είναι αφελής… Ο στρατιωτικός νόμος ΔΕΝ έχει σχέση με τον covid-19! Το έχει για πρόσχημα· και τον ξεπερνάει. Τί δεν καταλαβαίνετε;)

Μεγάλο το πανηγύρι για τους ρουφιάνους!!! Στη νότια κύπρο λέγονται «παρατηρητές της γειτονιάς»… Είναι ένας κανονικός παρακρατικός στρατός από χιλιάδες «εθελοντές» (συγγνώμη, «κοινωνικά υπεύθυνους» έπρεπε να πούμε), που είναι επίσημα συνεργάτες της αστυνομίας, απ’ το 2011… Και φυσικά είναι «ευαίσθητοι»:

«Φίλε Παρατηρητή της Γειτονιάς. Η δική σου συμβολή στον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού είναι σημαντική. Ως ευαισθητοποιημένος πολίτης, σε παρακαλώ όπως ενημερώσεις αμέσως το 1460 εάν αντιληφθείς να γίνεται παραβίαση των διαταγμάτων»…

Αυτό το μήνυμα έλαβαν οι 112 χιλιάδες Παρατηρήτες της Γειτονιάς παγκύπρια, είτε από την Αστυνομία είτε από τις τοπικές αρχές, και ανταποκρίθηκαν πλήρως στο κάλεσμα (μαθαίνουμε από χθεσινό ηλεκτρονικό δημοσίευμα του νοτιοκυπριακού «πολίτη», η ορθογραφία του πρωτότυπου…). Σύμφωνα με τον Πέτρο Πατούρα, υπεύθυνος του γραφείου πρόληψης εγκλημάτων της Αστυνομίας και σύνδεσμο με τους Παρατηρητές της Γειτονιάς, η τηλεφωνική γραμμή 1460 πήρε φωτιά κυριολεκτικά με δεκάδες πληροφορίες να καταφθάνουν!… Δέχτηκε, όπως είπε ο κ. Πατούρας, αρκετά τηλεφωνήματα από Παρατηρητές της Γειτονιάς που με ζήλο ζήτησαν ειδική άδεια για να κάνουν περιπολίες και να συνδράμουν στο έργο της Αστυνομίας. Κάτι που όπως είπε δεν γίνεται δεκτό, διότι η πρώτη μέριμνα είναι η υγεία των ίδιων των Παρατηρητών...

Σωστά. Μην κολλήσουν κιόλας και ξεμείνει το κράτος από παρακρατικούς!

Στην Αθήνα οι πολιτικές βιτρίνες και οι επιστήμονες σύμβουλοί τους τρώγονται για κάτι ανάλογο. Εν όψει πάσχα έβγαλαν φιρμάνι για τις «πυλωτές» των πολυκατοικιών… Πρόκειται, ωστόσο, για ιδιωτικούς χώρους, που εμπίπτουν στη νομοθεσία για τον ιδιωτικό άσυλο: μόνο αν διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα που απειλούν την ζωή ή την ακεραιότητα κάποιου έχει δικαίωμα να επέμβει «αυταπάγγελτα» η αστυνομία. (Γι’ αυτό συχνά έχουν κάγκελα, πόρτες, κλειδιά…) Διαφορετικά, για να μπουν μπάτσοι σε ιδιωτικό χώρο, χρειάζεται συγκεκριμμένη εισαγγελική εντολή, με συγκεκριμένες κατηγορίες, κλπ κλπ… Αλλά αυτά ίσχυαν «παλιά». Τώρα, αυτό το «διάταγμα» (;) για τις πυλωτές, είναι ελάχιστα πιο πίσω από ένα αντίστοιχο για τις αυλές (επίσης ιδιωτικοί χώροι)· και ένα μόνο βήμα πριν το ντου στο εσωτερικό των σπιτιών…

Η ένταση και η έκταση με την οποία διάφορα δυτικά κράτη καταργούν στην πράξη – υγιεινιστικώ δικαίω – όλες τις «νομικές» / «συνταγματικές» ρυθμίσεις και έννοιες «ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθεριών, κλπ», η ένταση και η έκταση με την οποία οι δήθεν «ορκισμένοι νεοφιλελεύθεροι» (μα δεν υπήρχαν ποτέ τέτοιοι στα μέρη μας!) κάνουν γαργάρες με χλωρίνη για να τραγουδάνε τον καινούργιο ύμνο της εξουσίας, θα έπρεπε να έχει πείσει ήδη ακόμα και τους πιο φοβισμένους-μην-πεθάνουν-από-έναν-ιό-της-πλάκας ότι εδώ ξεδιπλώνεται κάτι πολύ πολύ πιο χοντρό και με πολλές φονικές προεκτάσεις, πολύ μακριά απ’ την … «προστασία της δημόσιας υγείας»!!… Εδώ η 4η βιομηχανική επανάσταση ανοίγει τους άσσους της – και το πόπολο τζογάρει για το πως και αν θα βγει απ’ το σπίτι του…

Ακόμα κι αν όλος αυτός ο χείμαρρος της «έκτακτης νομοθεσίας» τέλειωνε μεθαύριο, έχει κρατήσει ήδη πολύ· και η «πρώτη φορά» έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό.

Αλλά δεν θα τελειώσει μεθαύριο: η υγιεινιστική τρομοκρατία, ομηρία, αιχμαλωσία θα κρατήσει καιρό. Με κυμαινόμενους ρυθμούς ίσως. Αλλά θα κρατήσει… Γιατί, το ξαναλέμε, δεν αφορά μια όποια “επιδημία” που θα περάσει. Αφορά πολύ πολύ περισσότερα.

Να ανασκουμπωθούμε και να οργανωθούμε!

Τί ακριβώς είναι η «πίεση»;

Δευτέρα 9 Μάρτη. Για κακή τύχη της ελληνικής εθνικιστικής / ιμπεριαλιστικής ρητορικής υπάρχει κι άλλο «σύνορο ευρώπης – τουρκίας». Στην κύπρο! Είναι μια μέτρια περίπτωση για όσους μετανάστες και πρόσφυγες θέλουν να πατήσουν ευρωπαϊκό έδαφος σαν βήμα νο 1. Απ’ την τουρκία στην βόρεια κύπρο ταξιδεύει κανείς πολύ απλά. Και απ’ την βόρεια κύπρο περνάει στη νότια με τα πόδια – δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο.

Θα αναρωτηθεί κανείς: και γιατί τότε οι πρόσφυγες / μετανάστες δεν ακολουθούν αυτόν τον εύκολο δρόμο; Πρώτον, επειδή είναι ένας δρόμος που δεν αφήνει κέρδη για τα «γραφεία παράνομων ταξιδίων» – άρα δεν προτείνεται σ’ αυτούς τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τις λεπτομέρειες της γεωγραφίας στην ανατολική Μεσόγειο. Και δεύτερον, επειδή απ’ τη νότια κύπρο μπορεί κανείς να διαφύγει προς την κεντρική ευρώπη μόνο αεροπορικά: είναι ο σχετικά πιο ακριβός τρόπος, άρα αφορά ανθρώπους που έχουν (ή μπορούν να βρουν) το αναγκαίο χρήμα για πλαστά διαβατήρια, λαδώματα, κλπ. Αυτή την στιγμή πρέπει να υπάρχουν στη νότια κύπρο τουλάχιστον 8.000 πρόσφυγες / μετανάστες, κυρίως σύριοι· απ’ αυτούς κάτι περισσότεροι από 1000 έχουν αναγνωριστεί σαν πολιτικοί πρόσφυγες.

Όμως το ότι η νότια κύπρος είναι ως τώρα “special” ευρωπαϊκό σύνορο / έδαφος δεν θα εμπόδιζε καθόλου τον «κακούργο» Erdogan να κατευθύνει τις «ροές» προς τα εκεί!!! Ε; Αφού είναι παλιάνθρωπος, αφού καταρρέει, αφού – αφού – αφού… Μπορείτε να φανταστείτε εύκολα τι θα ακουγόταν αν μερικές χιλιάδες πρόσφυγες / μετανάστες περνούσαν απ’ την βόρεια στη νότια κύπρο: ο «κακούργος», που εκβιάζει την ευρώπη για μια λύση στο κυπριακό στα μέτρα του, που εκβιάζει τους αθώους ελληνοκύπριους πότε με την αοζ και πότε με τους μετανάστες, ο μπήξε και ο δείξε… Αλλά – εντελώς ανεξήγητα… – ο «κακούργος» δεν επέλεξε αυτήν την εκδοχή!!!

Μια μικρή ανακεφαλαίωση τώρα. Υπάρχουν 4 (τέσσερεις) ζώνες που θα μπορούσαν να ονομαστούν «σύνορα τουρκίας – ε.ε.». Τα τουρκοβουλγαρικά σύνορα· τα τουρκοελληνικά στον Έβρο· τα τουρκοελληνικά στο ανατολικό Αιγαίο· τα σύνορα μεταξύ βόρειας και νότιας κύπρου. Απ’ αυτές τις 4 (τέσσερεις) ζώνες ο αιώνιος εχθρός, που «πιέζει την Ευρώπη», διάλεξε μία και μόνο μία· και υποδειγματικά απέφυγε ή και εμπόδισε τις άλλες τρεις… Διάλεξε τον Έβρο, και μάλιστα όχι οποιοδήποτε σημείο του, αλλά το μόνο οχυρωμένο, όπου το πέρασμα των μεταναστών θα ήταν αδύνατο: τις Καστανιές…

Τι έχει άραγε ο Έβρος (όχι σαν ποτάμι αλλά σαν ελληνικός νομός…) που τον έκανε τόσο «ελκυστικό για την άσκηση πίεσης στην ε.ε.»; Έχει σχέση η «ιδιαιτερότητά» του με την αμερικανική «στρατηγική εστίαση» της Ουάσιγκτον στην Αλεξανδρούπολη; Έχει σχέση αυτό το κάτι τις του Έβρου με τις καλές σχέσεις Σόφιας – Άγκυρας (και τις εχθρικές Αθήνας – Άγκυρας);

Κι αν ναι τι σχέση έχει το show με τους μετανάστες / πρόσφυγες κι απ’ τις δυο μεριές των συνόρων με αυτήν την «ιδιαιτερότητα» του Έβρου;

Ε;

Akinci

Τρίτη 18 Φλεβάρη. Στο ελβετικό θέρετρο Crans Montana, στην δροσιά και στην άνεση ενός resort στις Άλπεις (το ’17, όπου το ακτύπητο δίδυμο ογκόλιθος Nick the Greek Κοτζιάς – Αναστασιάδης πήγαν απλά για να ξαναβουλιάξουν την οηέδικη προσπάθεια «επίλυσης του κυπριακού», καθότι τους περίμεναν τα γκάζια της ανατολικής Μεσογείου με ανοικτές αγκάλες…) ήταν αμελητέα προσωπικότητα· αν όχι και ατζέντης του Erdogan. Τώρα είναι σχεδόν ήρωας των ελληνοκυπρίων – εύκολα και φτηνά.

Στις 26 Απρίλη στην βόρεια κύπρο (“τουρκοκυπριακή δημοκρατία”…) γίνονται προεδρικές εκλογές – ψευδοπροεδρικές ψευδοεκλογές βέβαια… Ο Mustafa Akinci, ο νυν πρόεδρος (ψευτοπρόεδρος φυσικά!) θα είναι ξανά υποψήφιος· αλλά η Άγκυρα δεν τον υποστηρίζει. Αυτό είναι αρκετό για τον ελληνοκυπριακό εθνικισμό / φασισμό να κάνει τον Akinci ένα ακόμα αντιτουρκικό παράδειγμα … Πέντε χρόνια τώρα όμως τον είχε ουσιαστικά χεσμένο.

Ο Akinci είναι μια αυθεντική φυσιογνωμία κεντροαριστερού πολιτικού, με όλα όσα θα μπορούσε να έχει μια τέτοια πολιτική ταυτότητα σαν διαπιστευτήρια. Εκφράζει την τουρκοκυπριακή αριστερά από τότε που ήταν δήμαρχος του τουρκοκυπριακού τομέα της Λευκωσίας· όχι για μια ή δύο θητείες, αλλά για 14 ολόκληρα χρόνια: από πιτσιρικάς (στα 29 του) το 1976 ως το 1990.

Το θανάσιμο αμάρτημά του για το ελληνοκυπριακό βαθύ κράτος / παρακράτος δεν είναι το ότι είναι «τούρκος». Αλλά το ότι είναι κύπριος, και κυρίως (από πολιτική άποψη) «κυπροκεντρικός». Υπάρχει και στον ελληνοκυπριακό τομέα αυτό το είδος ανθρώπων, αλλά εκεί είναι οικτρή μειοψηφία. Στον βορρά μπορεί να είναι ακόμα και γερή πλειοψηφία: ο Akinci εκλέχτηκε πρόεδρος («ψευτό»…) στον δεύτερο γύρο των προεδρικών («ψευτό»…) εκλογών στις 26 Απρίλη του 2015 με το καθόλου αμελητέο 60,5% των ψήφων…

Επί 5 χρόνια σαν τουρκοκύπριος πρόεδρος («ψευτό», να μην τα ξαναλέμε…) ο Akinci προσπαθούσε να πείσει το ελληνοκυπριακό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, που ήταν / είναι υπό την αιγίδα του δεξιού (θα έπρεπε να είναι σε βαθύ μπουντρούμι για τις «λαμογιές» του…) Αναστασιάδη σε μια συναινετική επανένωση των δύο κυπριακών ζωνών… Επί 5 χρόνια αυτό το ελληνοκυπριακό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και οι εκπροσωποί του απλά τον κορόιδευαν· στην καλύτερη τον χρησιμοποιούσαν σαν «συνομιλητή» ροκανίζοντας τον χρόνο, θεωρώντας τον «περιορισμένης ευθύνης». Το τουρκικό καθεστώς στήριζε τον Akinci όχι από ιδεολογική συμπάθεια αλλά επειδή – όπως αποδεικνύεται με ντοκουμέντα – ως και το καλοκαίρι του 2017, εκεί στη σκιά των Άλπεων, επεδίωκε μια «λύση του κυπριακού».

Όχι πια! Το «όχι πια» έχει να κάνει όχι μόνο με την μόνιμη κοροϊδία του ελληνοκυπριακού νότου (και της Αθήνας), αλλά και με τις εξελίξεις στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό (4ο παγκόσμιο…) στο ανατολικοΜεσογειακό πεδίο μάχης. Η Λευκωσία γίνεται όλο και πιο έντονα κρίκος, μικρός ίσως ποσοτικά αλλά πάντως κρίκος, του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Κι αν ήθελε μια φορά να ηγεμονεύσει απόλυτα στο νησί, τώρα το θέλει δέκα· ή – και ο Αναστασιάδης το έχει πει καθαρά – «δύο κράτη, να τελειώνουμε».

Φυσικά αυτό το «δύο κράτη» (που δεν είναι καθόλου η άποψη του Akinci και όσων εκφράζει…) είναι εύκολο να το λέει ένα κάθαρμα τύπου Αναστασιάδη στον Cavusoglou· αλλά είναι δύσκολο να το πει ανοικτά, στον οηε, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες… Η «ειλικρίνεια» του Αναστασιάδη, που δήλωσε ορθά κοφτά στον Cavusoglou στο Crans Montana ότι οι ελληνοκύπριοι ούτε στα νοσοκομεία τους δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τουρκοκύπριους (πόσο μάλλον στη νομή της εξουσίας…) είναι που αχρήστεψε πολιτικά τον Akinci.

Να σε κάψω, να σ’ αλοίψω λάδι λέει μια παροιμία. Που θα μπορούσε να ειπωθεί να σε θάψω, κι ύστερα να σε ανακηρύξω ήρωα. Τον Akinci τον «καθάρισαν» οι ελληνοκύπριοι που τώρα τον «συμπαθούν» – όχι το καθεστώς Erdogan. Αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τα αποδεκτά απ’ τους νότιους τετελεσμένα, απλά θα φτιάξει στρατιωτικές βάσεις στον κυπριακό βορρά.

Και οι ελληνοκύπριοι στο ίδιο σπορ επιδίδονται – με «παροχές» σε γάλλους και, σύντομα, σε αμερικάνους.

Λαγός την πτέρην έσειε…