Tag: νότια κύπρος

Εθνικά κροκοδείλια δάκρυα

Δευτέρα 19 Οκτώβρη. Τους καταστεναχωρημένους παριστάνουν τόσο ο νοτιοκυπριακός όσο και ο ελληνικός εθνικός κορμός για τα αποτελέσματατων προεδρικών εκλογών στη βόρεια κύπρο, και την εκλογή του (ως πρόσφατα πρωθυπουργού) Ersin Tatar. O Mustafa Akinci, πρόεδρος την προηγούμενη 5ετία, ανακοίνωσε την απόσυρσή του απ’ την πολιτική· και καλά θα κάνει ο άνθρωπος. Δεν θα είναι αναγκασμένος να έχει παρτίδες με τους ελληνοκύπριους πολιτικούς, τύπου Αναστασιάδη, Χριστοδουλίδη, και σια, ούτε σαν “πρώην”.

Η εθνική ρητορική θέλει να θεωρεί “αληθινό νικητή”αυτών των εκλογών τον τύραννο Erdogan που (πράγματι) υποστηρίξε τον Tatar. Αλλά για την ασταμάτητη μηχανή ο πραγματικός νικητής είναι ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός, όπως αντιπροσωπεύεται τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Αθήνα.

Ο κεντρο-αριστερός Akinci υπήρξε ένας τίμιος υποστηρικτής της ενιαίας διζωνικής και δικοινοτικής κύπρου. Εκφράζοντας εκείνο το τμήμα των τουρκοκυπρίων που θα προτιμούσαν ένα μέλλον στην ε.ε. παρά να είναι παράρτημα της Άγκυρας υπήρξε συγκαταβατικός αλλά και ρεαλιστής κάθε φορά που έπρεπε να διαπραγματευτεί μια «λύση» με τους ελληνοκύπριους (πολιτικούς) μαφιόζους. Ήταν, σα να λέμε, το είδος του πολιτικού που εκνεύριζε αφάνταστα τόσο την Λευκωσία όσο και την Αθήνα: εννοούσε αυτά που έλεγε, έλεγε αυτά που εννοούσε, και πάλεψε με τον ελληνοκυπριακό βούρκο (και κάτι τύπους σαν τον ογκόλιθο υπ.εξ. των φαιορόζ Nick the Greek) όσο μπορούσε.

Τι έκαναν οι δύο πρωτεύουσες για να στηρίξουν τον Akinci που, αφού τον ξεφορτώθηκαν, παριστάνουν εκ των υστέρων ότι τον είχαν στην καρδιά τους; Τίποτα απολύτως! Το αντίθετο. Από προσπάθεια εξαπάτησης σε προσπάθεια εξαπάτησης, από τρενάρισμα σε τρενάρισμα, και από Κραν Μοντανά σε κάθε άλλλη υπονόμευση, η ελληνοκυπριακή ελίτ (διακομματικά…), σε συνεργασία με το ελληνικό κράτος / παρακράτος, έχει δείξει με κάθε τρόπο ότι δεν σκοπεύει (και δεν πρόκειται) να μοιραστεί οτιδήποτε με τους τουρκοκύπριους. Θα τους ανεχόταν, απλά, σαν μειονότητα. Συνεπώς το γεγονός ότι δεν θα βρίσκουν για άλλα 5 χρόνια μπροστά τους τον Akinci τους διευκολύνει ιδιαίτερα. Θα μπορούν σχετικά ευκολότερα να συνεχίσουν το πάγιο παραμυθάκι τους «εμείς θέλουμε, ο Erdogan δεν θέλει». (Το οποίο δεν πιστεύει κανείς διεθνώς, ήδη απ’ το 2004…)

Ο Αναστασιάδης υπό την πίεση της διαλλακτικής προεδρίας του Akinci, είχε φτάσει να συζητάει («ανεπίσημα»…) με τον Cavusoglu την αναγνώριση της υπάρχουσας κατάστασης. Δηλαδή τα δύο κράτη. Αυτό είναι που πραγματικά θέλει ο ελληνοκυπριακός και ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός (αυτό ήταν άλλωστε το νόημα του «σεμιναρίου της Ρώμης», στις 17 Νοέμβρη του 1973, πριν το πραξικόπημα κατά του Μακάριου και την τουρική εισβολή). Δεν τολμούν όμως να το πουν ανοικτά! Όχι τόσο επειδή δεν το εγκρίνει η ε.ε. – θα αναγκαστεί να το δεχτεί αν το πουν ανοικτά οι ελληνοκύπριοι και συμφωνήσουν και οι τουρκοκύπριοι. Δεν τολμούν να το πουν ανοικτά επειδή αν «λυθεί (έτσι) το κυπριακό» θα εκλείψει ένα απ’ τα βασικότερα αντιτουρκικά επιχειρήματα του ελληνικού ιμπεριαλισμού!

Δεν μπορούν να το πουν ανοικτά και να τελειώσει το θέμα (με κάποιες εδαφικές ανταλλαγές / προσαρμογές), μπορούν όμως να συντηρούν την επιθυμία τους επ’ άπειρον σαν de facto διχοτόμηση, που όμως είναι «παράνομη» – και φταίει η Άγκυρα… Η προεδρία του Akinci ήταν μεγάλο αγκάθι στα πλευρά τους, γιατί με τον τρόπο του έδειχνε καθαρά τι είναι και τι πραγματικά θέλουν οι ελληνοκυπριακές πολιτικές βιτρίνες. O Tatar, αρκετά δεξιός, αρκετά εθνικιστής και αρκετά οππορτουνιστής, είναι προτιμότερος: για να φταίει που δεν λύνεται το κυπριακό. Έχει πάντως ένα πλεονέκτημα: προτιμάει την λύση των δύο κρατών…

Τώρα ανακουφίζονται…

Μεσογειακό πλυντήριο

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. Το τελευταίο κύμα αποκαλύψεων του al Jazeera για τα κυκλώματα εμπορίου ευρωπαϊκών διαβατηρίων (και ξεπλύματος) στη νότια κύπρο, έχει κάνει εκρηκτική ηχώ εκεί· αλλά στα μέρη μας δεν πολυακούγεται. Θα πρέπει να υπάρχουν σοβαροί λόγοι για την ελληνική δημαγωγική αυτοσυγκράτηση απέναντι στην απόδειξη του τι ακριβώς είναι το «δεύτερο ελληνικό κράτος» (το ελληνοκυπριακό). Και στα μέρη μας υπάρχει πρόγραμμα «χρυσής βίζας» και ποιός ξέρει τι έχει στα ντουλάπιά του; Ή (άλλος λόγος μπορεί να είναι πως) όποιος δει το σχεδόν 1 ώρας video του al Jazzera θα αγαπήσει τόσο πολύ την Λευκωσία ώστε κάθε φορά που θα αναφέρεται στην ελληνική ιμπεριαλιστική δημαγωγία (πότε για πετρέλαια, πότε για γκάζια, πότε για την «προκλητικότητα του Erdogan») θα πέφτουν γαμωσταυρίδια με τον τόνο.

Όταν είναι χωμένος στα κόλπα ο πρόεδρος της νοτιοκυπριακής βουλής και ένας βετεράνος βουλευτής του «αριστερού» ΑΚΕΛ, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για «έλα μωρέ, δεν τρέχει…». Τουλάχιστον οκτώ δισεκατομύρια δολάρια έχουν μπει στο νοτιοκυπριακό τραπεζικό σύστημα χάρη στο εμπόριο «χρυσής βίζας» σε κάθε καρυδιάς πλούσιο καρύδι του πλανήτη – πράγμα που σημαίνει ότι οι τράπεζες εκεί έχουν ρεφάρει απ’ την ζημιά που τους προκάλεσε το όποιο back run πριν κλείσουν τον Μάρτη του 2013…

Μόνο που η αποκάλυψη αυτών των όμορφων νταραβεριών έχει και γεωπολιτικές συνέπειες. Ο Αναστασιάδης έχει δικηγορικό γραφείο που έκανε (συνεχίζει να κάνει;) την ίδια ακριβώς δουλειά, πριν την «χρυσή βίζα», βοηθώντας στο ξέπλυμα ρώσους ζάμπλουτους. Το ονοματάκι του και το γραφείο του είναι καλά στερέωμα στις σχετικές έρευνες με βαριά στοιχεία· και το ότι δεν προχώρησε η υπόθεση σε βάρος του στα αμερικανικά δικαστήρια (όπου κατέληξε μια υπόθεση μια χαμένα μεγάλα ποσά στη διάρκεια του ξεπλύματος…) θα πρέπει να αποδοθεί στο ότι το βαθύ αμερικανικό κράτος αξιοποιεί τις πληροφορίες για να τον «κρατάει στο χέρι».

Τώρα, επ’ ευκαιρία, μπορεί κάποιοι να ξεθάψουν την υπόθεση. Αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί, όλοι οι σχετικοί εις τα ευρώπας ξέρουν το ποιόν του νοτιοκυπρίου προέδρου.

Όταν κλέγεται στις Βρυξέλες το πολύ πολύ να του δίνουν ένα χαρτομάντηλο…

Famagusta

Πέμπτη 8 Οκτώβρη. Η Αθήνα ξανακαταγγέλει… και στη Λευκωσία βρίζουν… Η επί χρόνια αναγγελμένη πρόθεση του τουρκικού καθεστώτος να «ανοίξει» την απ’ το 1974 «κλειστή» πόλη της Αμμοχώστου, ξεκίνησε μ’ ένα επιμέρους «άνοιγμα». Για το ελληνοκυπριακό φασισταριό, που δεν θελει καμμία «λύση» και προτιμάει την επίσημη μοιρασιά του νησιού (αλλά ντρέπεται να το συμφωνήσει με τους τουρκοκύπριους…) αυτό το «άνοιγμα» θεωρείται «άλλη μια πρόκληση του Erdogan». Τα ίδια λέει και η Αθήνα. Ποιά είναι η πραγματικότητα;

Μια ισχυρή ένδειξη θα μπορούσε κάποιος να βρει στη δεξιά «πατριωτική» νοτιοκυπριακή εφημερίδα «φιλελεύθερος» στις 19 Φλεβάρη του 2020:

… Ο Μετίν Φεϊζίογλου (πρόεδρος της Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων Τουρκίας) στις δηλώσεις του παραδέχθηκε τον μπελά που υφίσταται η Τουρκία λόγω των διεκδικήσεων των ελληνοκυπριακών περιουσιών στην Αμμόχωστο. Σήμερα υπάρχουν 281 υποθέσεις ενώπιον της «επιτροπής ακίνητων περιουσιών» με το κόστος για το τουρκικό δημόσιο να υπολογίζεται στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ… 

Όντως. Στο βαθμό που επίσημα η επιστροφή της Αμμοχώστου στους ελληνοκυπρίους είναι συνδεδεμένη με τη “λύση του κυπριακού” (μια λύση που δεν φαίνεται ούτε με το πιο δυνατό τηλεσκόπιο) το τουρκικό καθεστώς είναι εκτεθειμένο σε προσφυγές ελληνοκυπρίων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για αποζημιώσεις των περιουσιών τους στην πόλη.

Προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα, η Άγκυρα έχει δηλώσει εδώ και χρόνια ότι εφόσον δεν υπάρχει λύση (οι ελληνοκύπριοι δεν θέλουν καμμία!) σκοπεύει να “ανοίξει” την πόλη, υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, επιτρέποντας σε όσους ελληνοκύπριους πρώην κατοίκους της θέλουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους κανονικά (μερικές δεκάδες έχουν δηλώσει τέτοια πρόθεση – φυσικά θεωρούνται “προδότες”). Ταυτόχρονα όμως, σκάβοντας στα αρχεία της οθωμανικής εποχής, έχει βρει (ή έχει φτιάξει…) αποδείξεις ότι το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης της πόλης είναι παλιά ιδιοκτησία θρησκευτικών ιδρυμάτων (κάτι θυμίζει αυτό…). Μ’ αυτή την διαχείριση (ανοίγοντας δηλαδή την πόλη και στους ελληνοκύπριους, αλλά υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση “μέχρι τη λύση”…), για την οποία έχει ενημερώσει επίσημα το διεθνές δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Άγκυρα πετυχαίνει μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Πρώτον, απαλλάσσεται απ’ την υποχρεώση αποζημιώσεων· ή, έστω, μεγάλων ποσών. Και δεύτερον, στερεί τη Λευκωσία από ένα μοχλό “πίεσης” που ήταν / είναι αυτά τα δύο δισεκατομύρια.

Είναι αυτονόητο πως τόσο η Λευκωσία όσο και η Αθήνα έχουν “σκυλιάσει”: άλλη μια απ’ τις πονηρές τακτικές τους καταρρέει. Τυπικά η Άγκυρα είναι εκτεθειμένη απέναντι στον οηε, εφόσον η Αμμόχωστος (με βάση όλες τις αποφάσεις) θα πρέπει να κατοικηθεί μια κι έξω, μαζί με τη “λύση”. Γι’ αυτό και, προς το παρόν, ανοίγει την παραλία της πόλης (για τους χειμερινούς κολυμβητές…) – όχι, όμως, και την χρήση των κτιρίων. Και, φυσικά, έχει όλες τις αποδείξεις για τον ελληνικό και ελληνοκυπριακό τορπιλισμό των πιο πρόσφατων διαπραγματεύσεων, στο ελβετικό Κραν Μοντανά…

(φωτογραφία κάτω: Είδηση του Μάρτη του 2012…)

 

Προβοκάτορες

Κυριακή 20 Σεπτέμβρη. Τόσο για το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν όσο και το εξίσου παρακμιακό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ένας πόλεμος που θα μπορούσαν να τον πουλήσουν σαν «αμυντικό» στο εσωτερικό τους αλλά και στους συμμάχους τους (μην ξεχνάτε, το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ αυτούς…) παραμένει πάντα μια ριψοκίνδυνη αλλά επιθυμητή επιλογή. Αυτό πάρτε το σαν δυσοίωνη πρόβλεψη, καθώς απ’ την μια μεριά ο ρωσικός στρατός ενισχύει τις θέσεις του (και όχι μόνο στην δυτική συρία αλλά και στην ανατολική), πράγμα που κάνει και ο αμερικανικός, στην ypgκρατούμενη ανατολική συρία… ενώ το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αποκτάει «δικαίωμα στρατιωτικών εξυπηρετήσων» στον περσικό, απέναντι απ’ τις ιρανικές ακτές.

Στην πιο πρόσφατη εξέλιξη, το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε τις προηγούμενες ημέρες το αεροπλανοφόρο Nimitz με την συνοδεία του μέσα στον Περσικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Μπορεί όμως αυτή η φορά να είναι διαφορετική. Τι την κάνει τέτοια; Ότι σήμερα εκπνέουν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις στην αγορά όπλων, σε βάρος της Τεχεράνης, που ίσχυαν με την 5 + 1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Από αύριο το ιρανικό καθεστώς θα μπορεί να αγοράζει όποιο όπλο θέλει, νόμιμα κι ωραία. Και θα το κάνει, με μια εύκολα εξηγήσιμη προτίμηση στα ρωσικά και στα κινεζικά οπλοστάσια.

Δεν είναι σήμερα ή αύριο η ημέρα που η Τεχεράνη θα είναι τόσο «αστακός» ώστε ούτε το φασιστικό Τελ Αβίβ ούτε οι πετροχουντικοί σύμμαχοί του στην αραβική χερσόνησο θα τολμούν κάτι άλλο απ’ το να καταπίνουν το σάλιο τους. Είναι όμως σήμερα και αύριο οι μέρες της αφετηρίας μιας πλήρους ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων στη μέση Ανατολή, σε βάρος του άξονα – αν αυτός δεν κάνει «κάτι». Η Τεχεράνη με δικές τις τεχνολογίες κτύπησε πυραυλικά αμερικανικές βάσεις στο ιράκ σαν αντίποινα για την δολοφονία του Soleimani, χωρίς η αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα να πάρει χαμπάρι… Με δικές της τεχνολογίες και όπλα εξόπλισε την Χεζμπ’ αλλάχ και τους υεμενίτες Houthis που προελαύνουν σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων των πετρουχουντικών… Υπάρχει αμφιβολία τι θα συμβεί αν αύριο ή μεθαύριο αγοράσει ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S 400 ή τις θρυλικές υπερηχητικές / αντιαεροπλανοφορικές κινεζικές τορπίλες / πυραύλους; Υπάρχει αμφιβολία ότι οι «μεγάλες» δυνάμεις του ευρασιατικού project θα κάνουν φιλική τιμή και ευκολίες πληρωμής στην Τεχεράνη;

Αυτά είναι δεδομένα αναμφισβήτητα – εκτός αν ο άξονας «κάνει κάτι» τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, ή λίγους μήνες. Τι είναι αυτό το «κάτι» που μπορεί να κάνει; Κάποια προβοκάτσια! Να αρχίσει, για παράδειγμα, να «δένει» ιρανικά πετρελαιοφόρα μέσα στον Περσικό, («εμείς συνεχίζουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις»…) προκαλώντας μια οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους της Τεχεράνης. Ακόμα και κατασκευάζοντας μία, αν το ιρανικό καθεστώς δείξει θηριώδη αυτοσυγκράτηση. Εννοείται ότι ένα «θερμό επεισόδιο» στον περσικό είναι ριψοκίνδυνο, και δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτά που συνηθίζεται να πουλιούνται σαν ενδεχόμενα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Ο άξονας θέλει να προκαλέσει στρατηγικές καταστροφές στην ιρανική επικράτεια (κι αυτό, επιπλέον, σαν προειδοποίηση και προς «άλλους», μιας και ο οικονομικός πόλεμος με τις κυρώσεις και τις τιμωρίες έχει φάει τα ψωμιά του), ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα κτυπηθούν βάσεις του στο ιράκ ή/και στη σαουδική αραβία.

Γιατί όμως να επείγεται αυτό που έχουμε ονομάσει «γραμμή Pence»; Δεν θα μπορούσε να περιμένει τον επόμενο πρόεδρο, απ’ τις αρχές του 2021; Θα μπορούσε… ανάλογα με το ποιές είναι οι εκτιμήσεις για τον καινούργιο τρόφιμο του άσπρου σπιτιού. Έτσι κι αλλιώς το πολεμοκάπηλο «team Μπους Β» βρίσκεται ήδη στο πλευρό του νυσταλέου Jo, κι αυτός στο δικό του…

Είτε πριν είτε μετά τις αμερικανικές εκλογές, μοιάζει να έχει «γραφτεί στον τοίχο»: Et preterea censeo Carthago delenda est!

(φωτογραφία: Και η νότια κύπρος θέλει ένα κομματάκι απ’ τις προσπάθειες του άξονα. Κι έτσι γεμίζει βάσεις, βασούλες, κέντρα εκπαίδευσης – όλα τα καλούδια του μιλιταρισμού… Επιπλέον, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν, ακόμα κι αν την κρύβουν για λόγους δημόσιων σχέσεων!)

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (1)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Ναι: αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς την εθνικά συντονισμένη δημαγωγία, το ελλαδιστάν νίκησε τον αιώνιο εχθρό σε ευρωπαϊκό γήπεδο «πολλά – μηδέν»! «η ε.ε. καταδίκασε την τουρκία», «κυρώσεις στο τραπέζι», η διαβολική Merkel δήλωσε «όλη η ε.ε. είναι στο πλευρό της ελλάδας και της κύπρου»…. Μόνο ο Τσώρτσιλ δεν αναστήθηκε για να πει το γνωστό «οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες» (αλλά μόνο πριν το ’44…). Κλπ κλπ. Ήταν, λοιπόν, ένας θρίαμβος του φωτός επί του σκότους, του δίκαιου επί του άδικου…. «Aν»…. Αν η εθνική δημαγωγία περιέχει έστω κάποιους κόκους αλήθειας… Περιέχει όμως;

Κατ’ αρχήν ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, παρεάκι με τον υπ.εξ. της νότιας κύπρου Χριστοδουλίδη (θα επανέλθουμε στη συνέχεια γι’ αυτό το «μικρό ελληνικό κράτος»…) μπήκαν στο στίβο του «άτυπου συμβουλίου εξωτερικών» της ε.ε. για να κάνουν εκβιασμό. Σαν κοινοί ποινικοί: αν δεν … τότε δεν υπογράφουμε κοινή πρόταση για την λευκορωσία!

Η αντιμετώπιση του Λουκασένκο είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για την ε.ε. Πρώτον επειδή αφορά τις σχέσεις της και με την Μόσχα. Και δεύτερον επειδή – όπως συμβαίνει μόνιμα στο κλαμπ – τα ανατολικοευρωπαϊκά αφεντικά έχουν διαφορετικά συμφέροντα και απόψεις σε σχέση με την γερμανία ή και την γαλλία γι’ αυτές τις σχέσεις.

Το να εμφανίζεται λοιπόν το ελληνικό δίδυμο ρημαδοΓου(αϊ)Νικόλα / Χριστοδουλίδη για να εκβιάσουν (όπως ξαναείχαν κάνει σε προηγούμενη άτυπη σύνοδο) είναι ο ορισμός του «καλώς τους κουτσαβάκηδες της ανατολικής Μεσογείου!». Μ’ αυτά τα δεδομένα τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, παρότι επίσης έχουν διαφορετικές απόψεις (και συμφέροντα) σε σχέση με την Άγκυρα, έπρεπε «κάτι να κάνουν». «Κάτι να δώσουν» σ’ αυτούς τους μικρομαφιόζους. Κάτι που να μπορούν οι γύπες να το πουλήσουν στα εθνικά τους κοπάδια σαν «εθνική επιτυχία».

Τους έδωσαν λοιπόν: «συμπαράσταση» και «θα δούμε για κυρώσεις σ’ ένα μήνα», στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της ε.ε. με θέμα τις σχέσεις της με την τουρκία…

Μόνο που η «συμπαράσταση» δεν είναι «τι ωραίοι και δίκαιοι που είναι οι έλληνες» όπως πουλιέται το παραμύθι στο εσωτερικό. Η θρυλική δήλωση της διαβολικής Merkel, που την μετέτρεψε προς στιγμή σε ακλόνητο στήριγμα του ελλαδιστάν, ΔΕΝ ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες». Ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες όπου έχουν δίκιο». Μεγάλη η διαφορά, δε νομίζετε; Διότι πού έχουν δίκιο οι έλληνες; That’s a good question που λένε και οι Ινουί! Και πού έχουν άδικο; That’s a better question….

Όσο για το «θα δούμε σ’ ένα μήνα», μπορεί μεν να λειτουργεί σαν πίεση προς την Άγκυρα, όμως … σε ένα μήνα τι εκβιασμό θα μπορεί να κάνει ο ρημαδοΚούλης; Ότι θα κρατήσει την ανάσα του; Σε ένα μήνα λοιπόν, όπου το μόνο θέμα συζήτησης θα είναι το «ε.ε. –τουρκία», η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδιάζουσα θρασύτητα θα έχει γύρω της όλους τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς και τα συμφέροντά τους· αυτά που είχε και πριν μια βδομάδα ή ένα μήνα.

Οπότε;

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (2)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Εκείνο που κάνει ακόμα πιο γελοίο το ελληνικό / ελληνοκυπριακό καουμποϊλίκι (και την «επιτυχία» του) είναι το ποιόν του κράτους που εκπροσωπούσε ο δεύτερος εκβιαστής, ο Χριστοδουλίδης. Εδώ και μια βδομάδα η Λευκωσία έχει γίνει παγκόσμιο θέμα μετά τις αποκαλύψεις που έκανε το al Jazeera για το είδος των πλούσιων που παίρνουν την «χρυσή βίζα» απ’ τις υπηρεσίες της Λευκωσίας. Από high λωποδύτες μέχρι καταζητούμενους, και κάθε άλλο καρυδιάς καρύδι με χοντρό πορτοφόλι.

Δεν είναι ένα «εσωτερικό» ζήτημα διαφθοράς που αρχίζει και τελειώνει στα σύνορα ενός κράτους. Η «χρυσή βίζα» σημαίνει ευρωπαϊκά διαβατήρια (για όλη την οικογένεια του αιτούντος, ανιούσα και κατιούσα) άδειες παραμονής, άδειες ελεύθερης μετακίνησης εντός ζώνης Σένγκεν… Με δυο λόγια η νοτιοκυπριακή εκδοχή της «χρυσής βίζας» και οι αποκαλύψεις (προφανώς δεν ήταν άγνωστα όλα όσα αποκάλυψε με επίσημα έγγραφα το al Jazeera – απλά τώρα δεν μπορούν να κρυφτούν) έχουν γίνει ευρωπαϊκό πρόβλημα – και σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις της Λευκωσίας με την ε.ε. Ενδεικτικά απ’ τον χθεσινό νοτιοκυπριακό «πολίτη»:

Σε τοξικό εσωτερικό περιβάλλον ενόψει βουλευτικών εκλογών σε μόλις 8 μήνες, η κυπριακή κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη βρίσκεται ξανά στο μάτι του κυκλώνα για τα «χρυσά διαβατήρια». Αυτή τη φορά, όσα βγήκαν στο φως διεθνώς μετά τη διαρροή χιλιάδων εγγράφων του Υπουργείου Εσωτερικών με ονόματα και στοιχεία, θέτουν σε σοβαρή δοκιμασία τις πολιτικές σχέσεις της Λευκωσίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στις προθέσεις των Βρυξελλών, σύμφωνα με τη δήλωση του αρμόδιου επιτρόπου Ντιντιέ Ρέιντερς, είναι η εξέταση νομικών μέτρων για παράβαση του κοινοτικού δικαίου. Ανεξαρτήτως των προσαρμογών που επιχειρεί εκ των υστέρων να κάνει η κυπριακή κυβέρνηση, η Κύπρος στιγματίζεται μόνιμα πλέον ως «προβληματικό» κράτος μέλος.

Οι δηλώσεις Ρέιντερς έγιναν στο Al Jazeera (27/8) κατά τρόπο που εξανεμίζουν σε μεγάλο βαθμό και την αρχική αντίδραση της κυβέρνησης Αναστασιάδη για τη σκοπιμότητα των αποκαλύψεων. Διεθνώς η κυβέρνηση γίνεται ελάχιστα πιστευτή. Αντιθέτως, οι θέσεις της Κομισιόν επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση έφθασε πλέον στο απροχώρητο: όποια κι αν είναι η επιχειρηματολογία της Λευκωσίας, το λεγόμενο επενδυτικό πρόγραμμα έναντι πολιτογραφήσεων πρέπει να κλείσει και όλοι οι φάκελοι να ελεγχθούν αναδρομικά και εξονυχιστικά με σκοπό την ανάκληση των ευρωπαϊκών διαβατηρίων.

Με δυο λόγια: η Λευκωσία πρέπει να κρεμαστεί ανάποδα για να αδειάσουν οι τσέπες και τα συρτάρια της. Θα φάει κυρώσεις!… 

Ή, άλλο άρθρο:

…Υπάρχει κάτι ακόμα πιο ντροπιαστικό από τις ίδιες τις αποκαλύψεις του Al Jazeera και τον πρωτόγνωρο, ακόμα και για τα δικά μας δεδομένα, διασυρμό της Κύπρου;

Φοβάμαι πως ναι. Και δεν είναι καν οι γελοιότητες της κυβέρνησης να αναλώνεται σε τραγελαφικές «εξηγήσεις» – γενικόλογες, αόριστες και κυρίως παραπλανητικές δυστυχώς – οι οποίες δυσχεραίνουν τη θέση μας και μας καθιστούν ακόμη περισσότερο άχθος παρά μέλος της ΕΕ.

Είναι το θράσος. Το απύθμενο θράσος με το οποίο συνεχίζεται η κοροϊδία, προς τα μέσα και προς τα έξω. Διότι μόνο θράσος μπορεί να είναι την ώρα που και η EE ετοιμάζεται να κινηθεί εναντίον μας, η Πολιτεία να εξαγγέλλει έρευνες για να βρει ποιος έδωσε τα στοιχεία!

Να διώξει αυτόν που τα απεκάλυψε.

… Με άλλα λόγια, ένα ευνομούμενο (τάχα) κράτος – το «τάχα» για τη μετοχή και το επίθετο εξίσου, διότι ειδικά στο διάστημα που μιλάμε είναι γιάφκα κομπιναδόρων περισσότερο – αυτό λοιπόν το θλιβερό πια μόρφωμα, μπροστά στην αποκάλυψη του μεγαλύτερου σκανδάλου των τελευταίων δεκαετιών ειδικά σε σχέση με το διεθνές του κύρος, αντί να κινηθεί εναντίον των ενόχων, κινείται εναντίον εκείνων που το αποκάλυψαν! 

… Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατάντημα για ένα κράτος το οποίο ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατικό και σύγχρονο να μετατρέπεται σε υποχείριο του όποιου βαθέως κράτους εντός του και οι υπηρεσίες του να το εξευτελίζουν και να εξευτελίζονται έτσι ως τελευταία υποχείρια αυτού του σκοτεινού παρασκηνίου. 

Κι άλλοι εις τα ευρώπας πουλάνε «χρυσά διαβατήρια»… Κι άλλοι μαζεύουν φρέσκο χρήμα χωρίς να ρωτάνε πολλά για την προέλευσή του… Φαίνεται όμως ότι οι νοτιοκύπριοι αδελφοί το απογείωσαν αυτό το κόλπο· σε βαθμό κακουργηματικής ξεφτίλας.

Αυτήν την κυβέρνηση / αυτό το κράτος εκπροσωπώντας ο Χριστουλίδης έκανε τσαμπουκά και εκβιασμό στους άλλους υπ.εξ. παρέα με τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα… Πώς σας φαίνεται; Πώς θα τον / τους κοιτούσαν;

(Η ελληνική εκδοχή αυτού του κόλπου με τις «χρυστές βίζες» τι «θησαυρούς» να κρύβει άραγε;)

Μήπως μπαγκέτες και όχι rafale;

Παρασκευή 21 Αυγούστου. Οι τόνοι της ντόπιας δημαγωγίας, μετά την συνάντηση της Merkel με τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ήταν πανηγυρικοί… Αλλά και πότε δεν είναι τέτοιοι; Ακόμα κι όταν ο «τσενεράλ» Haftar έκλανε, στην Αθήνα πανηγύριζαν. Συνεπώς τα κατατονικά εθνικά «γιούπι» είναι για τα σκουπίδια.

Κατ’ αρχήν (η γνώμη μας είναι ότι) ο βασιλιάς Macron, καταλαβαίνοντας ότι έχει απλώσει τα ποδάρια του πολύ μακρύτερα από εκεί που μπορεί (το πραξικόπημα στο μάλι του θύμισε ότι ακόμα κι αυτά που θεωρεί «δικά του» μπορεί να μην είναι και τόσο…) αναγκάστηκε να βρεί ένα κάποιο modus operandi με το Βερολίνο. Όπως είναι γνωστό το Παρίσι θα ήθελε «να την δει αλλιώς» στην ανατολική Μεσόγειο κοντράρονας το Βερολίνο, και μάλιστα έκανε τις βρωμιές του τόσο με το σπρώξιμο του Καΐρου να υπογράψει την τσόντα αοζ με την Αθήνα όσο και με τις (συμβολικές μεν, στρατιωτικές δε) βόλτες του απ’ τη νότια κύπρο ως την Κρήτη. Αλλά ακόμα πιο δηλωτική ήταν εκείνη η «αυτοκρατορική ανακοίνωση» του Macron (μετά την αρχική παρέμβαση του Βερολίνου για συζήτηση Αθήνας – Άγκυρας) ότι θα καλέσει «διάσκεψη των χωρών του νότου της ευρωπαϊκής ένωσης», χωρίς το Βερολίνο δηλαδή, για να ξεκαθαριστεί ότι αυτός κάνει κουμάντο (και) στην ανατολική Μεσόγειο. Ήταν μια ανάρτηση στα ελληνικά…. και ήταν 23 Ιούλη.

Χτες ήταν 20 Αυγούστου. Πέρασε μόνο ένας (γεμάτος) μήνας. Και ο βασιλιάς Macron αντί για «σύνοδο το νότου» προτίμησε «γαλλογερμανικό άξονα»… Με απλά λόγια έκανε μια πλήρη περιστροφή γύρω απ’ τον εαυτό του, συν άλλες 180 μοίρες. Είναι μια τέχνη κι αυτή, θα τον βοήθησαν και οι διακοπές του να την βελτιώσει…

Η σχετική δήλωση της Merkel (που, φυσικά, οι ντόπιοι δημαγωγοί θα πνίξουν) ήταν η εξής: Θέλουμε σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι εντάσεις. Ανησυχούμε για την κρίσιμη κατάσταση εκεί. Είμαι σίγουρη πως αν η Γερμανία και η Γαλλία ενώσουν τις δυνάμεις τους, θα βρούμε μια καλή λύση, που θα κάνει πιθανή τη συνεργασία….

Τι σήμαινε όμως το «δεν θέλουμε εντάσεις»; Αφορούσε την Άγκυρα όπως θα διαλαλήσουν τα παγώνια του ντόπιου εθνικισμού / ιμπεριαλισμού; Αφορούσε μήπως και το ελλαδιστάν (π.χ. τον λόγο που πήγε και υπέγραψε τώρα την τσόντα συμφωνία με τη χούντα του Καΐρου ή την «επακούμβηση» με την τουρκική φρεγάτα;). Ή μήπως αφορούσε και την γαλλία, για τις στρατιωτικές της δήθεν «επιδείξεις» της στην περιοχή; Γιατί όσο κι αν αρέσουν στο ελλαδιστάν τα γαλλικά καουμποϋλίκια αντικειμενικά έριξαν λάδι στη φωτιά…

Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο βασιλιάς αμέσως μετά. Ξαναέκανε βέβαια κριτική στην τουρκία, για να δηλώσει αμέσως μετά «… έτοιμος να προωθήσει έναν εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα σε όλα τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανόμενης της τουρκίας, για να αποκλιμακωθούν οι εντάσεις και να λυθούν οι όποιες διαφορές…» Αν δεν κάνουμε λάθος αυτή ακριβώς είναι η πρόσφατη πρόταση του Erdogan!! (Θα έχει το ενδιαφέρον του το ενδεχόμενο να προχωρήσει υπό την αιγίδα Βερολίνου – Παρισιού…)

Έκανε όμως και κάτι ακόμα ο βασιλιάς Macron: δήλωσε την ξεκάθαρη υποστηρίξη στις διπλωματικές πρωτοβουλίες του Βερολίνου σχετικά με την ανατολική Μέσογειο (αυτές που ως λίγες ημέρες πριν προσπαθούσε να τορπιλίσει…), υποσχέθηκε ότι το Παρίσι θα τις στηρίξει· και ξεκαθάρισε ότι οι δικές του πρωτοβουλίες δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές εκείνων του Βερολίνου… Πράγμα που σημαίνει πως ο βασιλιάς Macron δεν θα είναι άλλο «συμ-παράγοντας» έντασης στην περιοχή, τουλάχιστον σε ότι αφορά το τουρκο-ελληνικό ζήτημα, με στρατιωτικές αποστολές και συμβολικές άσεμνες χειρονομίες απέναντι στην Άγκυρα – αυτές που τόσο αγαπήθηκαν στην Αθήνα… (Θα ασχοληθεί «ανθρωπιστικά» με τον λίβανο· και «διπλωματικά» με το μάλι… Δουλειά υπάρχει!!!)

Δεν μας φαίνονται καθόλου περίεργα αυτά· εξάλλου απ’ αυτές εδώ τις γραμμές έχετε διαβάσει έγκαιρα πως αργά ή γρήγορα ο βασιλιάς Macron θα ανακαλύψει πόσο χρήσιμο του είναι να βρει σημεία ισορροπίας του ιμπεριαλισμού του με εκείνον της Άγκυρας. Αν αυτό άρχισε από χτες θα φανεί σύντομα.

Φυσικά οι εθνικόφρονες θα πουν ότι Merkel και Macron δήλωσαν με έμφαση ότι «θα προστατέψουν τα κυριαρχικά δικαίωματα των κρατών μελών της ε.ε.». Πράγματι, αυτό είπαν – αλλά δεν είπαν ποια είναι τα ελληνικά ή τα νοτιοκυπριακά «κυριαρχικά δικαιώματα»!!! Ε; Δεν είπαν ούτε άφησαν να εννοηθεί ότι το Καστελόριζο έχει αοζ που φτάνει ως εκείνη την «φουσκωμένη» της νότιας κύπρου· καθόλου δεν είπαν τέτοια πράγματα! Κι ενώ οι εθνικόφρονες μπορούν να νομίζουν ό,τι βολεύει τις παράνοιές τους, «κυριαρχικά δικαίωματα» είναι μόνο εκείνα που είναι διεθνώς κατοχυρωμένα σαν τέτοια· όχι οι φαντασιώσεις της θείας Λίτσας!

Που σημαίνει: πηγαίνετε στη Χάγη να βρείτε μέχρι που φτάνει το οικόπεδό σας…

Για εσωτερική κατανάλωση αλλά…

Παρασκευή 21 Αυγούστου. Δεν υπάρχει ούτε μισό κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου που να το λέει ρητά και καθαρά: το Καστελόριζο δεν έχει αοζ (ή είναι τόσο μικρή ώστε να είναι αδιάφορη), συνεπώς το τουρκικό καθεστώς με τις έρευνες εκεί που τις κάνει, δεν παραβιάζει καμμία ελληνική (ανύπαρκτη) υφαλοκρηπίδα! Οι επαγγελματίες δημαγωγοί επίσης είναι συντονισμένοι εθνικά σε έναν μόνο τόνο: των εθνικών ψεμμάτων.

Αυτά είναι υπεραρκετά για να μπορεί κανείς να προβλέψει τι εννοεί το ρημαδογκουβέρνο όταν αναφέρεται σε «διάλογο» με την τουρκία. Εννοεί μια ατέρμονη, προσχηματική διαδικασία κατά την διάρκεια της οποίας η Άγκυρα θα πρέπει να «κάθεται φρόνιμα» (με τα ελληνικά κριτήρια…) γιατί αλλιώς θα πέσει επάνω της το βαρύ χέρι των ελληνικών κατηγοριών… Ότι κι αν έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ο ρημαδοΚούλης εκείνο που θέλει τελικά είναι να κοροϊδέψει για μια ακόμα φορά, για χρόνια αν είναι δυνατόν, ώστε να φύγει η «καυτή πατάτα» απ’ τα χέρια του.

Είναι εφικτό αυτό που ονειρεύεται το ρημαδογκουβέρνο; Η απάντηση της ασταμάτητης μηχανής είναι όχι, με πολλά θαυμαστικά. Η απόδειξη έρχεται απ’ τη Λευκωσία. Όταν το ελληνοκυπριακό φασισταριό του Αναστασιάδη, των παπάδων, κλπ, κατάλαβαν πως όλος ο κόσμος ξέρει ότι αυτός με τον φίλο του τον ογκόλιθο Nick the greek τορπίλισαν το 2017, επί της εθνοσωτηρίου φαιορόζ κυβέρνησης, τις πιο πρόσφατες «συνομιλίες για την επίλυση» (του κυπριακού) στο Κραν Μοντανά, άρχισε να παριστάνει ξανά τον άνθρωπο του διαλόγου… Έφαγε μια ξεγυρισμένη πόρτα και έχει λουφάξει: ναι, μπορούμε να συζητήσουμε – απάντησαν οι τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα – αλλά με δύο αυστηρές προϋποθέσεις. Πρώτον, η συζήτηση θα ξεκινήσει από εκεί που την τορπιλίσατε, με βάση τα συμπεράσματα και τα πρακτικά του οηε… Δεύτερον, θα έχει συγκεκριμένο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα λήξης… (Τίποτα απ’ τα δύο δεν άρεσε στον «είμαι άνθρωπος του διαλόγου» νοτιοΝίκο)…

Το τουρκικό καθεστώς (και όχι μόνον αυτό άλλωστε) τις ξέρει καλά τις ελληνικές παρελκυστικές τακτικές των δήθεν «συζητήσεων». Κρατάνε χρόνια. Ειδικά οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες τις έχουν ζήσει σε όλες τις παραλλαγές τους. Συνεπώς δεν πρόκειται να μπουν σε καμμία συζήτηση για την χαρά της συζήτησης!! Εκτιμάμε ότι θα ζητήσουν αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Κι αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στο ρημαδογκουβέρνο.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 60 χρόνων ήταν και είναι εθνικιστικές. Η διεθνής θεσμοθέτηση των «αποκλειστικών ζωνών θαλάσσιας εκμετάλλευσης» (αοζ) έκανε τον ελληνικό εθνικισμό / ιμπεριαλισμό ακόμα πιο παρανοϊκό απ’ ότι ήταν πριν. Σ’ αυτήν την παράνοια η «αοζ Καστελόριζου» είναι η σημαία, αλλά όχι και το σοβαρότερο θέμα στο οποίο μια προσφυγή στη Χάγη θα ανάγκαζε το ελλαδιστάν σε άσχημη προσγείωση στην πραγματικότητα και συμβιβασμό. Το πιο χοντρό ζήτημα είναι ο ορισμός των αοζ ελλάδας και τουρκίας στο Αιγαίο.

Δεν υπάρχει δικαστήριο όχι στον πλανήτη αλλά σ’ όλο τον γαλαξία που θα έδινε όλον τον βυθό του Αιγαίου στο ελλαδιστάν! Αυτό που ξέρουν καλά τόσο οι νομικοί όσο και τα πολιτικά αφεντικά τόσο στην Αθήνα όσο και στην Άγκυρα είναι ότι μια δικαστική απόφαση για τις αοζ στο Αιγαίο θα έφτιαχνε μια κατάσταση «κοτλέ»… Όπου θα υπάρχουν «λουρίδες» ελληνικής αοζ που θα ξεκινούν απ’ τα ανατολικά παράλια του ηπειρωτικού εδάφους και θα φτάνουν (ξεκινώντας απ’ τον βορρά και κατεβαίνοντας προς το νότο) ως τη Λήμνο, μετά ως τη Λέσβο, μετά ως τη Χίο, μετά ως την Σάμο και μετά ως την Κω, και ενδιάμεσα άλλες «λουρίδες», τουρκικής αοζ, απ’ τα δυτικά τουρκικά παράλια ως περίπου τον 25ο μεσημβρινό, στη μέση του Αιγαίου. Απο ‘κει και προς τα δυτικά, ως τις ακτές, θα είναι η υπόλοιπη ελληνική αοζ στο Αιγαίο. Αυτό το σχήμα στη διπλωματική αργκώ λέγεται “τα δάκτυλα”…

Παρόλο που μια τέτοια διευθέτηση είναι η μόνη λογική (με χαμένη την τουρκία πάντως…) για το ελλαδιστάν και τον εθνικισμό / ιμπεριαλισμό που έχουν οι υπήκοοι στα κεφάλια τους θα έμοιαζε σαν η «απόλυτη προδοσία»! Νομίζουν ότι το Αιγαίο είναι «ελληνική λίμνη» επειδή, ταξιδεύοντας με καράβι δεν συναντούν σύνορα και επειδή έτσι τους έμαθε το σχολείο και τα μήντια… Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του αρχιπελάγους είναι διεθνή και καθόλου ελληνικά νερά!

Έτσι, λοιπόν, αν θεωρείται αδιανόητο να μιλήσουν ντόπιες πολιτικές βιτρίνες, κυβερνητικές ή δήθεν αντιπολευόμενες, για την ανύπαρκτη «αοζ Καστελορίζου», το πιο εύκολο και “βγάζει μάτι” θέμα, καταλαβαίνετε πόσο αδιανόητος είναι ακόμα και ο υπαινιγμός ότι η Άγκυρα έχει εντελώς νόμιμα δικαιώματα στο Αιγαίο! Κι αφού αυτά είναι αδιανόητα, ποιόν «διάλογο αποκλειστικά και μόνο για την αοζ» πουλάει το ρημαδογκουβέρνο και όλος ο εθνικός κορμός; Παραμύθια!!! Κανένα διάλογο και καμιά προσφυγή στη Χάγη δεν πρόκειται να δεχτεί το ελλαδιστάν!!!

Θα προσπαθήσει να κάνει το μόνο που ξέρει: καθυστερήσεις… Θα πέφτει στο χόρτο, θα σφαδάζει, θα χτυπιέται… Μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν οι κόκκινες κάρτες για θέατρο…

(φωτογραφία: Και να σκεφτείτε ότι υπήρξε μια όχι και τόσο παλιά εποχή που οι πανέλληνες, προκειμένου να ξεφορτωθούν τον Γ. Παπαντρέου τον Γ, θα τον χάριζαν πακέτο με το Καστελόριζο όχι μόνο στην τουρκία, αλλά και στο αφγανιστάν ακόμα… “Να πάει και να μην ξανάρθει”…)

Ζήτω ο βασιλιάς Macron με τα ωραία του!

Παρασκευή 14 Αυγούστου. Κι εκεί που οι πανέλληνες της περιφέρειας πρωτευούσης περίμεναν να τους ξυπνήσει ο βαρύς ήχος των μηχανών του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle (αυτός δεν είναι που την είχε κάνει στη γερμανία τον Μάη του ’68 και ύστερα απειλούσε ότι θα κατεβάσει τον στρατό;) που θα ήταν αρόδου στον Πειραιά, έμαθαν ότι η «ελληνο-γαλλική άσκηση» έγινε και την έχασαν· και βολεύτηκαν με video και χάρτες. Μεγάλες στιγμές!

Παρεπιπτόντως το βασιλικό ναυτικό και η βασιλική αεροπορία της γαλλίας απέδειξαν την ορθότητα εκείνου που γράφαμε χτες: …Πρώτον επειδή μεγαλώνει την «γραμμή σημείων προστασίας» από τον υπερήφανο γαλλικό στρατό στην ανατολική Μεσόγειο, πράγμα που δεν το σηκώνουν οι δυνατότητές του… Πώς το απέδειξαν; Σήκωσαν τα 2 (ολογράφως: δύο) rafale τους απ’ το αεροδρόμιο της Πάφου, όπου βρίσκονταν εκεί απ’ τις 10 Αυγούστου, και τα πέταξαν στη Σούδα, περνώντας πάνω απ’ το Oruc Reis… Πήραν και τα πλεούμενά τους που βρίσκονταν σε κάποιο νοτιοκυπριακό λιμάνι, και τα οδήγησαν προς τα δυτικά, όπου συνάντησαν ένα Mistral με την συνοδεία του, συν τις ελληνικές φρεγάτες… Αυτό ονομάστηκε ελληνογαλλική άσκηση μεγάλου ειδικού βάρους· και απόδειξη ότι ο βασιλιάς Macron ελέγχει την ανατολική Μεσόγειο…

Ποιός θα γελάσει και ποιος θα κλάψει μ’ αυτή την μιλιταριστική εκστρατεία δημόσιων σχέσεων; Κάθε φορά που ο αμερικανικός στόλος περνάει απ’ την περιοχή, πηγαίνοντας ή γυρνώντας απ’ την Ερυθρά Θάλασσα, τουρκικά και ελληνικά πολεμικά (πλοία και αεροπλάνα) «κάνουν ασκήσεις» μαζί του – εν κινήσει… Έγινε και πρόσφατα αυτό, στις 28 Ιούλη, με το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Eisenhower και την κουστωδία / συνοδεία του, καθώς διέσχιζε την Μεσόγειο απ’ το Σουέζ προς τα δυτικά, «γυρνώντας σπίτι του» – αλλά κανείς στα μέρη μας δεν είπε ότι το ψοφιοκουναβιστάν «μας φυλάει απ’ το τουρκικό κακό»…

Μην έχοντας βάσεις και επιμελητειακή υποστηρίξη στην ανατολική Μεσόγειο ο βασιλιάς Macron (σε αντίθεση με το ψοφιοκουναβιστάν) το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πουλάει μούρη – σε όσους την αγοράζουν. Λιανική – χοντρική. Μπορεί να τις αποκτήσει αυτές τις βάσεις στη νότια κύπρο; Θέλει… Αλλά το τι θα γίνει θα εξαρτηθεί απ’ το αποτέλεσμα του σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου· και ΔΕΝ θα το καθορίσει. Εννοούμε ότι η νότια κύπρος είναι «αγγλική» από στρατιωτική άποψη εδώ και πολλές δεκαετίες… Και επειδή η άλλοτε αγγλική αυτοκρατορία έχει κρατήσει ένα καλό know how στο να υπερασπίζεται και τα συμφέροντα και τα μονοπώλιά της, με «καθαρούς» ή με «βρώμικους» τρόπους, δεν βλέπουμε να έχει πολλές ελπίδες ο βασιλιάς Macron να ριζώσει στο αεροδρόμιο «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και στο Μαρί…

Αλλά ακόμα κι αν αποκτούσε βάσεις στη νότια κύπρο, και πάλι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός δεν θα μπορούσε «να την βγάλει καθαρή» σ’ αυτή τη ζώνη που εκτείνεται προς τα δυτικά ως την Κρήτη, και ακόμα δυτικότερα ως την Σικελία. Ειδικά απέναντι στην ηπειρωτική τουρκία που είναι ακριβώς από πάνω. Θα μπορούσε απλά να εποπτεύει τις απέναντι ξηρές: τον λίβανο και την συρία…

Με άλλα λόγια, αφού απέτυχε το ελληνικό σχέδιο της «περικύκλωσης της Μεσογείου» με την εγγύηση του αμερικανικού 6ου στόλου, τώρα στο ελλαδιστάν (και στο βασίλειο του Macron;) «ψήνονται» ότι μπορούν να κάνουν κάποια απομίμηση του ίδιου μιλιταριστικού τύπου αλλά με πολύ χειρότερα δεδομένα.

Μωραίνει ο κύριος…

(Εν τω μεταξύ με σαδιστική απόλαυση οι ντόπιοι δημαγωγοί, του ίδιου φυράματος μ’ εκείνους που θέλουν να σώσουν την υγεία μας, ανακοινώνουν ότι «θάρθουν κι άλλοι στρατοί να κάνουν ασκήσεις στην ανατολική Μεσόγειο». Αναφέρουν κατ’ αρχήν την Ρώμη… Λες και είναι όλοι αυτοί «αγαπημένοι φίλοι»…

Η απόλαυση του μιλιταριστικού παροξυσμού, μαζί μ’ αυτόν τον ίδιο, δείχνει πόσα καθάρματα έχουμε να αντιμετωπίσουμε…)

Ο αιώνιος εχθρός 1

Πέμπτη 30 Ιούλη. Πανηγυρίζουν. Κάπως αμήχανα, αλλά αυτό δείχνουν προς τα έξω. Το ρημαδογκουβέρνο και όλο το εθνικό φάσμα πανηγυρίζουν ότι «ο Erdogan έκανε πίσω». Δυσκολεύονται βέβαια να εξηγήσουν τον λόγο – αλλά είναι βασική δουλειά της δημαγωγίας να δημιουργεί σύγχιση έτσι ώστε κανένας να μην κάνει απρεπείς και ανόσιες ερωτήσεις. Γιατί, άραγε, να «υποχώρησε» ο Erdogan; Μήπως επειδή φοβήθηκε τη ναυμαχία με τους απόγονους της Μπουμπουλίνας; Μήπως επειδή η go back ms Merkel τον απείλησε, για χάρη του ρημαδοΚούλη; Δυστυχώς δεν υπάρχει στοιχειωδώς πειστική απάντηση… Δεν εμφανίστηκε καν εκείνο το ρωμαλέο αγόρι, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης που, ναι αυτός σπέρνει τον φόβο και τον τρόμο στους οχτρούς!…

Μήπως, τελικά, δεν υποχώρησε ο τύραννος; Ξανά και ξανά, αλλά μόνο απ’ την μεριά της Άγκυρας, μαθαίνουμε πως γίνονται ήδη «συζητήσεις» με την Αθήνα – σε «επίπεδο τεχνοκρατών» υποθέτουμε. Αυτές, βέβαια, είχαν ξεκινήσει πριν την «κρίση» – αν πράγματι υπήρξε τέτοια και δεν ήταν απλά μια έντονη φαντασίωση, μια παραίσθηση των εθνικοφρόνων του ελλαδιστάν. Στα μέρη μας, φυσικά, βρυχώνται ότι «θα σκίζουν όποιον τολμήσει να…» – πάντα πουλάει το μελόδραμα! Αν, όμως, έχουν ξεκινησει τέτοιες «συζητήσεις» για τις οποίες το ρημαδογκουβέρνο δεν θέλει να πει τίποτα στο πόπολο, τότε ο Erdogan δεν υποχώρησε. Γιατί δεν χρειαζόταν να υποχωρήσει. Απλά πέταξε μια navtex 100 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου για να «δέσει» χειροπόδαρα τον ρεαλιστή ρημαδοΚούλη· να δει αν μπορεί να λυθεί…

Οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες (και ο Erdogan προσωπικά) βρίσκονται στο γκουβέρνο απ’ το 2001. Είδαν πρωθυπουργούς και πρωθυπουργούς του ελλαδιστάν. Σημίτη… Καραμανλή τον Β… Παπαντρέου τον Γ… Σαμαρά… Τσίπρα… Τώρα Μητσοτάκη τον Β… Προσπάθησαν να συμβάλλουν ουσιαστικά στη «λύση του κυπριακού» και έφαγαν στην μάπα τον άνθρωπο της βασίλισσας και πλυντηριά Παπαδόπουλο μαζί με το «διεθνιστικό» ακελ και το ακροδεξιό παπαδαριό της νότιας κύπρου… Ξαναπροσπάθησαν να συμβάλλουν στο ίδιο, στην ελβετία, και έφαγαν στη μάπα τον ογκόλιθο Nick the Greek Κοτζιά, τον πλυντηριά Αναστασιάδη, και ξανά το παπαδαριό… Δεν είναι θέμα προσώπων – είναι θέμα “εθνικής γραμμής”!

Σ’ αυτά τα 18 χρόνια το τουρκικό καθεστώς έχει μάθει κι απ’ την καλή και την ανάποδη το τι είναι το ελληνικό, ποιά είναι τα όριά του, ποιές είναι οι «τρίπλες» του, ποιά είναι τα κίνητρά του. Είδε τον Σημίτη να συμφωνεί (με τον Erdogan) για τον κατάλογο των ζητημάτων προσφυγής στο δικαστήριο της Χάγης, και την τελευταία στιγμή το 2004 να κάνει το κουνέλι… Είδε τον παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιο Τσίπρα να μεγαλοπιάνεται – ενώ ήταν χρεωκοπημένος από κάθε άποψη – και να θέλει να περικυκλώσει την ανατολική Μεσόγειο, με έξοδα και για χάρη του ψοφιοκουναβιστάν… Και ύστερα είδε τον ρημαδοΚούλη να τρέχει να φιλήσει τα genitals ενός ασήμαντου λίβυου καραβανά (με τον οποίο κάνουν δουλειές οι έλληνες λαθρέμποροι εφοπλιστές, όπως με τον καθένα που πληρώνει…)

Θεωρείτε πως πέρα και έξω απ’ τους συσχετισμούς στρατιωτικών δυνατοτήτων, το AKP, τα επιτελεία του, ο Erdogan, η Άγκυρα σαν αναδυόμενο «περιφερειακό» ιμπεριαλιστικό καθεστώς, έχουν σε εκτίμηση ή νοιώθουν δέος για τις ικανότητες του με θηριώδη όρεξη και θηριωδέστερη διπόλικη διαταραχή ελλαδιστάν; Θεωρείτε ότι κοιμούνται και ξυπνούν με την ανησυχία «πως θα αντιδράσει η Αθήνα»; Θεωρείτε ότι μετά από τόσα χρόνια δεν έχουν καταλάβει με ποιούς έχουν να κάνουν;

Όχι! Απόδειξη (αν χρειάζεται κάποια επιπλέον) ότι έριξαν άλλη μια navtex, αυτή τη φορά στα ανατολικά του χρυσοπράσινου φύλλου. Αλλά η Αθήνα αυτό δεν θα το κάνει θέμα: η διάταξη της τρομερής και φοβερής “περικύκλωσης”, όπου Αθήνα και Λευκωσία έκαναν τους τσαμπουκάδες παρέα, έχει τελειώσει προ πολλού. “Ο καθένας κοιτάει τα δικά του χάλια”…

Και το τουρκικό καθεστώς απλά το θυμίζει…

(φωτογραφία: Χάρτης ενός μικρού μέρους του πλανήτη…)