Tag: νόμοι σχέσεις

Αρπακτικά 1

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Έχει την πλάκα του γεγονός ότι το ελληνικό καθεστώς (και στη λέξη «καθεστώς» να συμπεριλάβετε τους πάντες και τα πάντα, θεσμούς, μηχανισμούς, κυκλώματα, συμφέροντα, εξουσίες μεγαλύτερες και μικρότερες, πολιτικά πρόσωπα, αξιωματούχους, τεχνικούς… ) παριστάνει ότι τα προσπαθήσει να «συμμαζέψει» και να «πειθαρχήσει» όσους / όσες ασχολούνται (μέσα στο υποτιθέμενο «κρατικό μονοπώλιο») με την συλλογή πληροφοριών, τις παρακολουθήσεις, κλπ, στην ιστορική εποχή που ακόμα και τα καθεστώτα που υποτίθεται επιδείκνυαν στο παρελθόν τέτοιου είδους ορθολογισμό και πειθαρχία έχουν χάσει κάθε έλεγχο. Στις ηπα για παράδειγμα, όπου το εκτελεστικό (: κογκρέσσο) είναι ο θεσμικός προϊστάμενος της cia, κανείς δεν ήξερε ότι αυτή η υπηρεσία διαθέτει μυστικό στρατό 70.000 ατόμων (!!), που δρουν έξω και πέρα από κάθε «συνταγματική πρόνοια». Το ποιος παρακολουθεί ποιον και για ποιον σκοπό (μιλώντας πάντα για τις επίσημες, κρατικές υπηρεσίες) έχει ιδιωτικοποιηθεί / εγκληματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το μόνο που συμβαίνει πραγματικά στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στη Ρώμη (ενδεικτική η αναφορά) είναι ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικές φράξιες των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών «παράγουν αποκαλύψεις και διαρροές»∙ οι οποίες, με την σειρά τους, λειτουργούν σαν de facto «έλεγχος». Ή, πιο σωστά, σαν το θεαματικό υποκατάστατό του.

Η πάγια ιδέα που υπάρχει για την μορφή-κράτος (κι όλα της τα παρακλάδια), η ιδέα μιας συμπαγούς ιεραρχικής πυραμίδας μέσα στην οποία τα επίπεδα της γραφειοκρατίας υπόκεινται σε αυστηρή πειθαρχία και ενότητα στόχων, μεθόδων και σκοπών, είναι αρχαιολογία∙ αν υποθέσουμε ότι ίσχυε άλλοτε. Εδώ και 4 τουλάχιστον δεκαετίες η μορφή-κράτος έγινε σταδιακά ένα αρχιπέλαγος / δίκτυο επιμέρους ομαδοποιήσεων με διαφορετικές (έως και αντίπαλες) ατζέντες, σε διαρκείς λίγο πολύ ρευστές τακτικές συμμαχίες και αντιπαραθέσεις – κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το ελλαδιστάν! Το πιο κοντινό μοντέλο για την πραγματική δομή της μορφής – κράτους στον ύστερο καπιταλισμό (δηλαδή στη διάρκεια της 3ης και ακόμα περισσότερο τώρα, στην 4η βιομηχανική επανάσταση) είναι ο υπόκοσμος∙ κι αυτό το υποστηρίζουμε χωρίς ηθικολογία. Όποιος / όποια έκανε κάποτε τον κόπο να διαβάσει σχετικά με την κρατικοποίηση του εγκλήματος (: τετράδιο για εργατική χρήση νο 2), μια διεξοδική αναλυτική επεξεργασία της οποίας οι βασικές θέσεις παρουσιάστηκαν δημόσια το 2007, καταλαβαίνει.

Απ’ αυτή την σκοπιά η «υπόθεση predator» έχει διδακτικό ενδιαφέρον. Ενώ πρόκειται για διεθνές ζήτημα (με την έννοια ότι οι «πελάτες» είναι υπηρεσίες ή/και κυκλώματα διαφόρων κρατικών προελεύσεων) υπάρχει – διεθνώς – ιδιαίτερη εστίαση στην ελληνική περίπτωση. Κι αυτό καθόλου τυχαία: η δημόσια αποκάλυψη της ύπαρξης και της χρήσης του συγκεκριμένου λογισμικού υποκλοπών έγινε σχεδόν ταυτόχρονα απ’ το (καναδικό) CitizenLab (στις 16 Δεκέμβρη του 2021 με όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες) και απ’ το Meta του Ζούντεμπεργκ (στις 17 Δεκέμβρη του 2021 με κάποια σημαντικά επιπλέον στοιχεία)∙ ανακοινώσεις που περιλάμβαναν καθαρά και το ελλαδιστάν στο «πελατολόγιο» της εταιρείας που διαθέτει το Predator. Μόλις ένα μήνα μετά, στις 11 Γενάρη του 2022, θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να μάθει αυτά:

Μεταφράζουμε (ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας, τα bold στο πρωτότυπο) και τονίζουμε: αυτά γράφονταν στις 11 Γενάρη του 2022….

Τίτλος: Κατασκοπεύει η ελληνική κυβέρνηση τους πολίτες της μέσω του spyware Predator;

Υπότιτλος: Συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση ελέγχει παράνομα τις συσκευές των πολιτών της μέσω του spyware Predator και κανείς δεν φαίνεται να κάνει οτιδήποτε επ’ αυτού.

Κείμενο: Το spyware Predator είναι, σύμφωνα με αναφορές ξένων sites, το καινούργιο κατασκοπευτικό εργαλείο της ελληνικής κυβέρνησης κατά των πολιτών της. Αυτό είναι το συμπέρασμα μας διαβάζοντας την πρόσφατη έρευνα του CitizenLab, μιας ομάδας ερευνητών και ειδικών ασφάλειας απ’ τον Καναδά: χρησιμοποιείται από κυβερνήσεις και αστυνομίες για να παρακολουθεί ανυποψίαστους πολίτες σ’ όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα στις κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν παράνομα αυτό το μέσο παρακολούθησης είναι η Ελληνική, σύμφωνα με την έρευνα του CitizenLab και του Meta (Facebook). Αλλά η ελληνική σχέση με το spyware φαίνεται να είναι πιο σύνθετη και βαθιά απ’ ότι δείχνει από πρώτη ματιά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αρπακτικά 2

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Απ’ την άλλη μεριά η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι οι δημαγωγοί «έπνιξαν» το θέμα για αρκετούς μήνες (στην ελλάδα μέχρι να «σκάσει» η περίπτωση Ανδρουλάκη…) δίνοντας έτσι αρκετό χρόνο στο κύκλωμα να φροντίσει για την όσο το δυνατόν καλύτερη προστασία / διάσωσή του. (Να θυμίσουμε ότι η περίπτωση Ανδρουλάκη δημοσιοποιήθηκε τον Ιούλιο / αρχές Αυγούστου του 2022 κι ενόσω πριν είχε «πνιγεί» με χαρακτηριστική δημαγωγική άνεση, ήδη απ’ τον Απρίλη του 2022, η περίπτωση του δημοσιογράφου Κουκάκη).

Ανάμεσα στα μέσα Δεκέμβρη του 2021 (ανακοινώσεις των CitizenLab και Meta που ξεκάθαρα έδειχναν (και) ελλαδιστάν) και στις αρχές Αυγούστου του 2022 μεσολάβησαν 7,5 μήνες – χρόνος υπεραρκετός για να γίνει οποιοδήποτε deal και να οργανωθεί οποιαδήποτε μεθόδευση μεταξύ διαφορετικών κυκλωμάτων του ενιαίου ελληνικού (κρατικού / ιδιωτικού) υπόκοσμου!!!

Ποια θα μπορούσαν να είναι τα επίδικα αυτών των όποιων deal και των όποιων μεθοδεύσεων σ’ αυτούς τους 7,5 τουλάχιστον μήνες ανάμεσα στο «ααα, δεν ξέρω τίποτα» και στο «ωπ, εδώ έχουμε σοβαρό σκάνδαλο με κέντρο το Μαξίμου»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Τριδημία;

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Η «πανδημία»; Δείχνει να έχει λιώσει απ’ την κατάχρηση, κι άλλωστε το δολοφονικό αίσχος της υγιεινιστικής τρομοκρατίας αποκαλύπτεται σταθερά σε όλο και περισσότερους / ες (οι διανοητικά τυφλοί και οι πολιτικά ανήλικοι εξαιρούνται!) «Διδημία», δηλαδή πρόκληση καινούργιων φόβων, καινούργιων πανικών, απ’ τις «εκτιμήσεις» και τις «προβλέψεις» των ειδικών για την σύμπτωση του τσαχπίνη με την εποχική γρίπη; Χμμμ… Καλή ακούγεται, ειδικά όταν οι «επιστημονικοί» καραγκιόζηδες προτείνουν ότι αφού το είδος μας έχει δύο μπράτσα μπορεί άνετα να κάνει δύο ενέσεις ταυτόχρονα… (Μετά θα πάνε στα μπούτια…)  Έχει όμως κάποια προβλήματα. Πρώτον, το κοκτέιλ που πλασσάρουν οι γνωστές φαρμακομαφίες, δεν είναι Sars-CoV-2 + Flu, αλλά δύο τεχνητά mRNA, μιας παμπάλαιης και μιας παλιάς εκδοχής του τσαχπίνη. Να ρίξεις στο ένα μπράτσο αυτό το κοκτέιλ και στο άλλο το αντιγριπικό (παραμένει, αν δεν κάνουμε λάθος, παραδοσιακού τύπου); Ακόμα και οι φανατικότεροι μεταξύ των caradinieroi/phizeroi, αυτοί που καμάρωναν στα anti-social μήντια με το τσιρώτο στο πλάι, θα κόλωναν. Κι ύστερα η γρίπη παρα είναι γνωστή – θέλει μεγάλη σκηνοθεσία για να βαφτιστεί «άγνωστη» και «τρομοκρατική».

Πάμε λοιπόν για την «τριδημία»!!! Όου! Υπερπαραγωγή! Δείχνει βέβαια εκτράχυνση της αρχικής τρομο-συνταγής και θα μπορούσε να βρωμάει για πολλές μύτες. Έχει όμως ένα πλεονέκτημα: κάτι που μπορεί να πουληθεί σαν «καινούργια απειλή». Τον αναπνευστικό συγκρυτιακό ιό, γνωστό (;;) με τα αρχικά RSV.

Πανάθεμα!!! Τι είναι πάλι αυτό το κακό; Θα πεθάνουμε όλοι ξανά «αν δεν»;

Πρώτ’ απ’ όλα (και σχεδόν αποκλειστικά!) είναι ένα «δημαγωγικό γεγονός»!!! Κι όπως έμαθαν (και έπαθαν) εκατομμύρια αιχμαλώτων του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου εδώ και χρόνια, ένα «δημαγωγικό γεγονός» είναι το μόνο αληθινό, το μόνο που επιτρέπεται∙ κι ας μην τολμήσει ο οποιοσδήποτε να το αμφισβητήσει, γιατί κάποια κόλαση τον περιμένει!

Τι φόβο πρέπει ν’ αγαπήσουμε πάλι;

Σύμφωνα με τα αμερικανικά cdc ο RSV …προκαλεί μόλυνση στην αναπνευστική διαδρομή και στους πνεύμονες. Είναι τόσο κοινός ώστε τα περισσότερα παιδιά έχουν προβληθεί τουλάχιστον μια φορά μέχρι να γίνουν 2 χρονών. Μολύνει, επίσης, και τους ενήλικες. Στους ενήλικες και στα υγιή παιδιά τα συμπτώματα είναι ήπια και τυπικά μοιάζουν με το κοινό κρυολόγημα. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα όποια συμπτώματα τελειώνουν από μόνα τους μετά από μια ή δυο βδομάδες…

Συμφωνούν και οι εντόπιοι ειδικοί:

Μόνο που αυτά «εξατμίζονται» όταν κατασκευάζεται το «δημαγωγικό γεγονός». Το τρικ εδώ είναι απλό, και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον με τον τσαχπίνη. Όλοι / όλες έχουμε αρρωστήσει με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος, όχι μόνο σαν πιτσιρίκια αλλά κάμποσες ακόμα φορές στη ζωή μας. Δεν ξέρουμε όμως (και πως θα ήταν δυνατόν;) τι σόι είναι η αιτία. Και μας είναι αδιάφορο αν φταίει ο τάδε ιούλης ή ο δείνα. Αυτοί οι ιούληδες που προκαλούν ό,τι αισθανόμαστε και ονομάζουμε «κρύωμα» ή/και «γρίπη» είναι πολλοί και διάφοροι – κάποιοι, ανάμεσά τους, είναι κορωνοϊοί. Σε κάθε περίπτωση είναι τόσο κοινότοποι όσο η ζέστη το καλοκαίρι και το κρύο τον χειμώνα: ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί…

Συνεπώς υπάρχει περιθώριο αυτό το κοινότοπο αλλά «άγνωστο» για την συντριπτική πλειοψηφία των αιχμαλώτων να ανασυρθεί απ’ την κοινή ανωνυμία του και να πουληθεί για καινούργιο! Και, φυσικά, απειλητικό… έως τρομοκρατικό!

Να, για παράδειγμα, ένα σχετικό δημοσίευμα του γνωστού Scientific American – κι αν προσέξετε τις ημερομηνίες όλων των πιο πάνω κινδυνολογικών «προειδοποιήσεων» απαγορεύεται δια ροπάλου να σας περάσει απ’ το μυαλό πως εδώ υπάρχει ενορχήστρωση, δηλαδή σχέδιο! Όχι!!! Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στο «γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο»:

O τίτλος είναι τρομοκρατικός όσο θα έπρεπε… (Και) αυτή η υπόθεση έχει φαρμακομαφίες να ζεσταίνουν τα λογιστήριά τους:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Επισιτιστική κρίση» – ή το ψευδώνυμο ενός ακόμα πεδίου δόξας για τους γενετιστές και τις μαφίες τους

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Τα καπιταλιστικά βρώμικα κόλπα έχουν αγριέψει κι άλλο, κι αυτό είναι μέρος του τιμήματος που πληρώνουμε κάθε φορά για την αποδοχή ή την ανοχή απέναντι στα προηγούμενα. Μπορεί η υγιεινιστική τρομοκρατία να μην πέτυχε απόλυτα, ωστόσο πέτυχε «αρκετά». Πέτυχε «αρκετά» επειδή έδειξε ότι τα αφεντικά μπορούν να αξιοποιήσουν την μαζική άγνοια, την αδιαφορία, την βλακεία, ακόμα κι αν δεν πετύχουν 100% τους στόχους τους.

Η γενετική μηχανική, οι βιοτεχνολογίες στις «πρώτες ύλες» τροφίμων, είχαν συγκεντρώσει μεγάλη απόρριψη στις δεκαετίες του 1980, του 1990, ακόμα και τις αμέσως επόμενες∙ και οι επιτυχίες τους ήταν μικρές σε σχέση με τα όνειρα των αφεντικών τους (π.χ. η μεταλλαγμένη σόγια). Αλλά όταν αποφάσισαν να κτυπήσουν στο «κέντρο», στα ανθρώπινα σώματα και μυαλά, με τις mRNA πλατφόρμες γενετικής «διορθωτικής παρέμβασης» (για όσους νοιώθουν άβολα με το γενετική τροποποίηση…), και κατέκτησαν την μαζική αποδοχή σαν «σωτήρες της ανθρωπότητας» για ένα κρίσιμο ιστορικό / χρονικό διάστημα, άνοιξαν μια λεωφόρο στρατηγικής σημασίας. Που σκοπεύουν να διευρύνουν: κατασκευάζοντας, αξιοποιώντας «κρίσεις»…

Μια πρόσφατη (20 Οκτώβρη) έκθεση της οργάνωσης GMWatch δείχνει ότι παγκόσμιες εταιρείες βιοτεχνολογίας όπως η bayer και η corteva (πρώην dupont…) που ελέγχουν ήδη μαζί το 40% της παγκόσμιας αγοράς σπόρων, προσπαθούν τώρα να εδραιωθούν απόλυτα. Total dominance! Η έκθεση της GMWatch δείχνει ότι ο βιο-τεχνολογικός έλεγχος στη γεωργία και στα τρόφιμα περνάει μέσα απ’ την μαζική κατοχύρωση πατεντών και την κατασκευή «νέων ποικιλιών», των οποίων το μοναδικό «προσόν» είναι (και θα είναι) η απόλυτη εξάρτηση των καλλιεργειών από συγκεκριμένους βιο-ιδιοκτήτες. Η corteva έχει υποβάλει ήδη 1.430 αιτήσεις για «πνευματική ιδιοκτησία» γενετικά τροποποιημένων σπόρων και φυτών, και η bayer (που έχει εξαγοράσει / ενσωματώσει την monsanto) 119. H GMWatch σημειώνει (σαν παράδειγμα) ότι η corteva θέλει να κατοχυρώσει την πατέντα μιας γενετικής τροποποίησης κυτταρικού dna μέσω της επικίνδυνης τεχνικής cripsr/cas9 και στη συνέχεια, με βάση αυτήν την πατέντα, να αποκτήσει την «πνευματική ιδιοκτησία» σε οποιοδήποτε φυτικό είδος έχει τις ίδιες γενετικές «πληροφορίες» με την αρχική πατέντα της. Πρόκειται για ωμή πειρατεία: επειδή τυπικά απαγορεύεται (ακόμα…) το πατεντάρισμα φυσικών μορφών ζωής, η εταιρεία θα «αντιγράψει» ένα βασικό στοιχείο φυσικής ζωής των φυτών και θα το παρουσιάσει σαν γενετική τροποποίηση ενός τυχαίου κυττάρου για να κατοχυρώσει την ιδιοκτησία της στην «ιδέα»… Και, στη συνέχεια, θα υποστηρίζει ότι έχει δικαιώματα ιδιοκτησίας σ’ οτιδήποτε είναι ίδιο μ’ αυτήν, ακόμα κι αν (κυρίως!) ΔΕΝ είναι τεχνητό!

Έχουμε δείξει την συνθετότητα αυτής της επίθεσης, αντιπληροφορώντας συστηματικά σχετικά με τα περιεχόμενα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Υπάρχει η «τεχνική» τεχνολογία (αν μας επιτρέπεται ένας τέτοιος ορισμός), που μπορεί να είναι βιο-τεχνολογία, digital-τεχνολογία, money-τεχνολογία, body/sex-τεχνολογία, cyber-τεχνολογία ή οτιδήποτε∙ υπάρχει και η πολιτική τεχνολογία που δεν είναι απλά η συσκευασία της προηγούμενης αλλά η μέθοδος αγκύρωσης, επιβολής, αποδοχής, νομιμοποίησης των όποιων συνεπειών της. Αυτή η πολιτική τεχνολογία είναι μάλλον απλή στη σύλληψή της:

Α) Ακύρωση, καταστροφή, δυσφήμιση, απαγόρευση ή/και (τεχνητή) εξαφάνιση του οτιδήποτε υπήρχε «πριν». Στην περίπτωση της υγιεινιστικής τρομοκρατίας και της επίθεσης των γενετιστών στο πολιτικό «κέντρο» της έμβιας ζωής του πλανήτη, στα ανθρώπινα σώματα / μυαλά, αυτό το «πριν» ήταν / είναι το φυσικό ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, οι «παλιές» γνώσεις για την αντιμετώπιση των αερομεταφερόμενων ιών, η κοινωνική ευγένεια, η σημασία της φροντίδας του προσβεβλημένου ανώτερου αναπνευστικού συστήματος με ήπια μέσα αποδεδειγμένης αξίας. Στην περίπτωση της επισιτιστικής τρομοκρατίας το «πριν» είναι φυτά, ζώα, τρόφιμα και διατροφικά ήθη των οποίων η αξία δεν είναι η γεύση ή το γούστο (αυτά μπορούν και να αλλάζουν) αλλά η μακρόχρονη προσαρμογή των ανθρώπινων οργανισμών σε συγκεκριμένες τροφές∙ γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και μνημονεύονται οι (διαφορετικές) «κουζίνες». Και στις δύο περιπτώσεις (όπως και σε άλλες) το «πριν» είναι οπωσδήποτε οι θεσμίσεις και οι τρόποι ζωής του κοντινού παρελθόντος… (: δημιουργική καταστροφή, «έκτακτη ανάγκη»).

Β) Δημιουργία μιας κάποιας «ερήμου» και εντάσεων, ανεξέλεγκτων φόβων, αποπροσανατολισμού, σύγχυσης, απειλών, παράλυση της ζωής μέσα απ’ την οργάνωση του θανάτου (: θανατοπολιτική) σα συνέπεια του πρώτου, για ένα άγνωστης διάρκειας διάστημα (: management by stress).

Γ) Εμφάνιση του «καινούργιου» (βιοτεχνολογικού, εικονικού, «επαυξημένου», εντυπωσιακού) σα σωτηρίας / λύσης του δράματος (: καπιταλιστική αναδιάρθρωση, 4η βιομηχανική επανάσταση).

Παρά την απλότητα αυτής της ιδέας, γίνεται πιο σύνθετη στις εφαρμογές της. Τα αφεντικά προσπαθούν τώρα  να ξαναδημιουργήσουν ένα ιδεολογικό ψευδο-δίπολο του είδους «πρόοδος vs συντήρηση» και να επωφεληθούν από όσους αντιλαμβάνονται την τεχνοκρατία και την μηχανοποίηση σαν εγγενώς «προοδευτικές». Όμως το δίπολο αυτό και ειδικά οι πλαστογραφήσεις που το μορφοποιούν είναι παλιό, τουλάχιστον δύο αιώνων.

Ας δούμε λοιπόν στη συνέχεια (αναγκαστικά βιαστικά και περιληπτικά) πόσο «προοδευτική είναι η μηχανολογική εξέλιξη»∙ και γιατί όπως πάντα στον καπιταλισμό έτσι και τώρα 9,5 φορές στις 10 είναι άμεσα ή έμμεσα συνυφασμένη με τον στρατό και τον πόλεμο, δηλαδή με την οργανωμένη καταστροφή και τον θάνατο.

Σφαίρες, σφαίρες, σφαίρες

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> …Ένα πρωινό του 1789 ο μηχανικός και εφευρέτης Eli Whitney μπήκε στο αμερικάνικο κογκρέσο κουβαλώντας μαζί του δέκα όπλα. Ο λόγος αυτής της ιδιότυπης εισβολής ήταν η ζωντανή επίδειξη της απάντησης σε ένα κεντρικό πρόβλημα κάθε στρατού εκείνης της εποχής. Μέχρι τότε τα όπλα ήταν κατασκευασμένα από χειροτέχνες μάστορες, το καθένα ήταν μοναδικό και σε περίπτωση βλάβης έπρεπε είτε να επιστραφούν στον αρχικό κατασκευαστή τους για επιδιόρθωση, είτε να πεταχτούν σαν άχρηστα. Ο Whitney μπροστά στα μάτια των γερουσιαστών, διέλυσε τα όπλα, ανακάτεψε τα κομμάτια τους σε ένα κουβά και στη συνέχεια τα επανασυναρμολόγησε, χωρίς ούτε ένα να χάσει σε λειτουργικότητα και αξιοπιστία. Τα όπλα αυτά είχαν κατασκευαστεί με τη χρήση μηχανών από ανειδίκευτους εργάτες που είχαν δουλέψει κάτω από τυποποιημένες οδηγίες και τα εξαρτήματά τους ήταν ταυτόσημα και γι’ αυτό εναλλάξιμα μεταξύ τους. Το κογκρέσο, εντυπωσιασμένο από την καινοτόμο τεχνολογία, ανέθεσε στον Whitney να αναπτύξει ένα πρότυπο μοντέλο παραγωγής βασισμένο σε πρωτόκολλα οδηγιών, την τυποποίηση των ανταλλακτικών, τον διαχωρισμό της κατασκευής από την συναρμολόγηση, και την εκτεταμένη χρήση μηχανών. Δέκα χρόνια αργότερα το “american system of manufacturing” ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε κάθε παραγγελία της αμερικάνικης κυβέρνησης και ο Whitney, έχοντας εντωμεταξύ αναπτύξει ένα πλήθος μηχανών με σκοπό τον περιορισμό στο ελάχιστο την ειδικευμένη εργασία, έγινε ο πρώτος που εφάρμοσε έναν νέο καταμερισμό της εργασίας και μια πρωτόλεια μορφή της σύγχρονης παραγωγής σε αλυσίδα.
Στην πραγματικότητα, η αρχική σύλληψη της ιδέας για ένα τέτοιο σύστημα παραγωγής δεν ανήκει στον Whitney, αλλά κατάγεται από την Γαλλία, όπου είχε προταθεί για την κατασκευή των όπλων από τον Honore le Blanc, στα μέσα του 18ου αιώνα. Έμεινε όμως στο στάδιο των σκέψεων και των σχεδιασμών, χωρίς να εφαρμοστεί στην πράξη. Ο Thomas Jefferson, που τότε υπηρετούσε ως πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι, είναι που μετέφερε την ιδέα στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, στον Whitney, που την ανέπτυξε και την εφάρμοσε στην πράξη.

…Εκατόν δεκατέσσερα χρόνια μετά τον Whitney και το σύστημά του παραγωγής, την 1η/12ου 1913 μπαίνει σε λειτουργία η πρώτη κινούμενη αλυσίδα συναρμολόγησης. Ο Henry Ford, αγνοώντας πιθανά το ιστορικό βάθος των καταβολών του, επηρεασμένος από την οργάνωση της παραγωγής στα σφαγεία του Σικάγο, οργανώνει την μαζική παραγωγή των εργοστασίων του με τους εργάτες σε σταθερές θέσεις και τις μηχανές σε μια συνεχή κίνηση ανάμεσά τους. Την ίδια εποχή, στα 1911, ένας άλλος αμερικάνος μηχανικός, ο Frederick Winslow Taylor, εκδίδει την μονογραφία The Principles of Scientific Management. Το θέμα που πραγματεύεται είναι επιστημονική μελέτη των χρόνων και των κινήσεων της εργασίας με στόχο την επαναπειθάρχηση των εργατών στις απαιτήσεις της μοντέρνας βιομηχανίας…

… Οι νέες τεχνολογίες -όντας τεχνολογίες που αναπτύσσονται μέσα στη κρίση- είναι και οι ίδιες σε κρίση και ταυτόχρονα είναι παράγοντες όξυνσης της κρίσης. Από την μία γίνονται εργαλεία αποδόμησης του προηγούμενου μοντέλου, επιταχύνοντας την καταστροφή του και τη κατασκευή ενός “καθαρού” πεδίου ώστε να αναπτυχθούν πλήρως. Από την άλλη, ταυτόχρονα, βρίσκουν εμπόδια να αναπτυχθούν “ασφυκτιώντας” μέσα σε κοινωνικές σχέσεις που αντιστοιχούν ακόμη σε ένα παλιότερο μοντέλο οργάνωσης. Η διάχυτη αίσθηση, που διακατέχει ακόμη και τα αφεντικά, της “αφηνιασμένης” τεχνολογίας που τρέχει σε μια δική της κούρσα, εγκαταλείποντας πίσω της όλο και περισσότερους “λειτουργικά αναλφάβητους και τεχνολογικά πρωτόγονους”, είναι σύμπτωμα ακριβώς αυτής της συνθήκης. Του χάσματος, δηλαδή, που χωρίζει την τεχνική από τις κοινωνικές σχέσεις. Ένα χάσμα που δεν θα καλυφθεί με την χαλιναγώγηση των νέων τεχνολογιών, αλλά την (βίαιη αν χρειαστεί) ανατροπή του υφιστάμενου πλέγματος σχέσεων. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η νέα τεχνο-λογική δεν έχει ακόμη πατήσει στέρεα στα μυαλά με την επιβολή του δικού της τρόπου θέασης του κόσμου, σε αντίθεση με το προηγούμενο μοντέλο που είχε την δύναμη να καθορίζει ακόμη και την εργασιακή και καταναλωτική ηθική που του αντιστοιχούσε. Αλλά, όπως ακριβώς στο παρελθόν, έτσι και τώρα τα αφεντικά δεν μπορούν παρά να διαχειριστούν το καινούργιο “χάσμα” με τέτοιο τρόπο ώστε η τεχνολογική αναδιάρθρωση να ολοκληρωθεί με το κατάλληλο “βιο-πληροφοριακό” κοινωνικό υπόδειγμα. Η καταστροφή της γνώσης μέσω της μετατροπής της σε πληροφορία, η αλγοριθμική ανασύνθεση της εργασιακής διαδικασίας, η ανακατασκευή του σώματος, είναι ακριβώς αυτές οι διαδικασίες σύνθεσης που στο όνομα των αφεντικών δοκιμάζουν να κατευθύνουν την ανθρωπότητα στη συνάντηση με το μέλλον της.

Στο επίκεντρο της νέας τεχνολογικής αναδιάρθρωσης (το επαναλαμβάνουμε) δεν βρίσκεται απλά η “εισαγωγή νέων μηχανών”. Η τεχνική επανάσταση των αφεντικών έχει μία μοναδική σκοπιμότητα: να επιβάλλει την πειθαρχία και να επιβεβαιώσει την κυριαρχία τους πάνω στους ταξικούς τους αντιπάλους, τροποποιώντας σχέσεις και περιεχόμενα. Η επινόηση του Turing δείχνει ακριβώς αυτό: η νοητή λογική μηχανή του είναι στην πραγματικότητα μια μηχανή παραγωγής νοημάτων ενσωματωμένη στην λογική. Αγνοούμε αν το μέλλον που προδιαγράφει η επόμενη γενιά των υπολογιστών και η παρέμβαση στο dna ανήκει στους cyborgs ή σ’ οποιοδήποτε άλλο υβρίδιο ανθρώπου και μηχανής, όπως εξάλλου το αγνοούν κι όσοι ήδη προκαταλαμβάνουν τις εξελίξεις μεταφέροντάς τις έξω από το πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού. Αλλά αν έτσι πρόκειται να συμβεί, αν οι νέες τεχνολογίες επιδεικνύουν ήδη με σαφήνεια την δυναμική τους, γνωρίζουμε ήδη καλά πως θα έχουμε να κάνουμε με μια νέα εκρηκτική διαστολή της καπιταλιστικής σχιζοφρένειας. Που σημαίνει ότι η κατασκευή των “υβριδικών καταστάσεων” θα πρέπει έγκαιρα να αναμετρηθεί με την άγρια προλεταριακή κριτική.

Το πιο πάνω είναι απόσπασμα απ’ το 2ο τεύχος του έντυπου δρόμου System Failure Acceleration – έκδοση των εργατών του αρνητικού για τον προλεταριακό ανταγωνισμό, που κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2005 στη Σαλονίκη. Τότε, ακόμα, η εργατική κριτική αναδυόταν μέσα απ’ τον βάλτο του μεταμοντερνισμού και εναντίον του∙ δεν ήταν απαγορευμένη όπως τώρα. Τότε, ακόμα, η εργατική αντι-καπιταλιστική κριτική ήταν έγκαιρη και έγκυρη∙ όχι «καταγέλαστη» και «ψεκασμένη» όπως λένε τώρα οι κάθε είδους λακέδες.

Τότε, ακόμα, τα παρακάτω λόγια του Walter Benjamin άστραφταν σε μια στιγμή κινδύνου και παρακινούσαν σε αντίσταση:

…Οι εκάστοτε κυρίαρχοι είναι οι κληρονόμοι όλων όσων νίκησαν κατά το παρελθόν. Έτσι η ταύτιση με τον νικητή αποβαίνει κάθε φορά προς όφελος των εκάστοτε κυρίαρχων. Ο ιστορικός υλιστής ξέρει τι σημαίνει αυτό. Όποιοι μέχρι σήμερα αναδείχτηκαν νικητές βαδίζουν στη θριαμβευτική πομπή μαζί με τους σημερινούς κυρίαρχους πάνω από τους υποταγμένους. Τα λάφυρα συνοδεύουν, όπως συνέβαινε πάντοτε, τη θριαμβευτική πομπή. Ονομάζονται όλα αυτά πολιτιστική κληρονομιά και στο πρόσωπο του ιστορικού υλιστή θα συναντήσουν έναν αποστασιοποιημένο παρατηρητή. Γιατί, χωρίς εξαίρεση, οτιδήποτε εξετάζει από αυτά έχει μια καταγωγή που δεν μπορεί να τη σκεφτεί δίχως φρίκη. Χρωστάνε την ύπαρξή τους όχι μόνο στον κόπο των μεγαλοφυών που τα δημιούργησαν, αλλά και στην ανώνυμη βαριά δουλική εργασία των συγχρόνων τους. Δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας. Κι όπως ένα τέτοιο τεκμήριο δεν στερείται βαρβαρότητας, το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία μεταβίβασης, με την οποία πέφτει από το ένα χέρι στο άλλο. Γι’ αυτό ο ιστορικός υλιστής απομακρύνεται από αυτό όσο γίνεται περισσότερο. Θεωρεί καθήκον του την κάθαρση της ιστορίας ενάντια στο ρεύμα.

Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί.

Σε κάθε περίπτωση η επικαιροποίηση του «τι», «πως» και «ποιος» της εξέλιξης ακόμα και με άλματα της τεχνοκρατίας και της μαζικής μηχανοποίησης είναι αδιάψευστη:

Η όλο και βαθύτερη ελληνική συμμετοχή στο ουκρανικό πεδίο μάχης αποκαλύπτεται

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Το αμερικανικό anti-imp site the grey zone είναι ιδιαίτερα αξιόπιστο – και σταθερό στις έρευνές του. Τις πηγές του δεν μπορούμε να τις ξέρουμε, αλλά αναμφίβολα στο the grey zone ξέρουν καλά για ποια πράγματα μιλούν.

Σε μια πρόσφατη, πριν 4 ημέρες, αναφορά περιγράφουν το πως το βρετανικό κράτος / παρακράτος συνεχίζει «με νέα υλικά» την παλιά, γνωστή αμερικανική / νατοϊκή επιχείρηση stay behind. Με άλλα λόγια την δημιουργία, εκπαίδευση, εξοπλισμό και κάθε άλλη υποστήριξη σε κρατικούς / παρακρατικούς μηχανισμούς και «πυρήνες» προβοκατόρικης δράσης – εναντίον των rivals. Τα περιστατικά στα οποία αναφέρεται το Ντοκουμέντα που διέρρευσαν: βρετανοί κατάσκοποι κατασκευάσουν μυστικό τρομοκρατικό στρατό στην Ουκρανία αφορούν την προσπάθεια ανατίναξης της γέφυρας του Κερτς και την πιο πρόσφατη προσπάθεια επίθεσης στον ρωσικό ναύσταθμο στη Σεβαστούπολη.

Για να μην πιαστεί εντελώς στα πράσα, σε κάποια «στραβή», το βρετανικό κράτος / παρακράτος και για να μπορεί το γκουβέρνο στο Λονδίνο να παριστάνει το αθώο, η δουλειά έχει ανατεθεί σε εταιρεία μισθοφόρων, σε «ιδιώτες» δηλαδή, που συνεργάζονται όμως άμεσα και στενά με τις βρετανικές υπηρεσίες.

Τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα, και για το ελλαδιστάν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Τα στόματα ανοίγουν

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια οι λακέδες και οι δημαγωγοί του συμπλέγματος, οι caradineri/phizeroi κάθε είδους και βεληνεκούς, μπέρδεψαν σκόπιμα την τρομοκρατία με το ενδιαφέρον, την οπαδική ελεεινολογία του αισχίστου είδους με την κοινωνική αλληλεγγύη, την γενετική μηχανική με τα εμβόλια, την τεχνοκρατία με τον ορθολογισμό, τις μαφίες με την επιστήμη. Πρόκειται για μαζική δηλητηρίαση, που έχει βέβαια ιστορική εξήγηση, δεν παύει ωστόσο να έχει επεκτείνει και βαθύνει τον βούρκο∙ εκείνο που ο Γκράμσι ονόμαζε «νοσηρά φαινόμενα ανάμεσα στο τέλος του παλιού και στην αρχή του καινούργιου».

Θα γίνει εφικτή η αποτοξίνωση; Σε ποιά κλίμακα; Δεν ξέρουμε. Αν, ωστόσο, σας ενδιαφέρει να καταλάβετε ακόμα καλύτερα μερικά πράγματα, πέρα απ’ όσα διαβάζετε (ή όχι…) σ’ αυτήν εδώ την σελίδα, σας προτείνουμε να δείτε το παρακάτω video. Είναι επίσημη παραγωγή του γνωστού γαλλο-γερμανικού καναλιού arte, κυκλοφόρησε στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη, είναι μεταφρασμένο και υποτιτλισμένο (δουλειά του Στ.), έχει διάρκεια 1 ώρα και 25 λεπτά, μιλούν «ειδικοί με πολλά γαλόνια»*, και μιλούν … για τα εμβόλια. Γενικά αλλά και ειδικά.

Θα μάθετε… Θα σοκαριστείτε… Θα σκεφτείτε… Καλό θα είναι.

(Για τους υπότιτλους πατήστε οπωσδήποτε κάτω δεξιά το cc και ύστερα το en)

Κάντε το!

*Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ΔΕΝ πρόκειται για κάτι σχετικό με την δική μας εργατική ανάλυση για τις βασικές γραμμές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και τον ρόλο της «βιομηχανίας της υγείας» σ’ αυτήν. Από την άλλη μεριά όμως πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για ειδικούς που είναι οργανικοί του συστήματος. Έχουν αναγνωρισμένα «προσόντα και ειδικότητες» και τα ανάλογα πόστα – αρκεί να προσέξετε τους αριθμούς των επιστημονικών δημοσιεύσεων που εμφανίζονται για τον καθένα χωριστά στην καρτέλα με την ταυτότητά του / της. Συνεπώς δεν θα μπορούσε κανείς απ’ τους γνωστούς λούμπεν “επιστημολόγους” και πιστούς του κάθε απατεώνα να αμφισβητήσει την «επιστημοσύνη» τους όπως αυτή διαμορφώνεται απ’ τον σύγχρονο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, εξουσίας, γνώσεων και κύρους.

‘Εχουν ενδιαφέρον λοιπόν (ηθικό αλλά και πολιτικό) δύο τουλάχιστον ζητήματα, μετά την και μέσα στην συνεχιζόμενη μαζική ανθρωποσφαγή των πλατφορμιασμών. Πρώτον ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ οι περισσότεροι απ’ όσους μιλούν στο video αμφισβητούν την «λογική» των μαζικών εμβολιασμών. Και δεύτερον ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ παραδέχονται δημόσια κάποια εξαιρετικά σοβαρά και επικίνδυνα “ελαττώματα”, ας πούμε για το Gardasil ή για το αλουμίνιο (!!!) στα παιδικά εμβόλια, καταστάσεις και δεδομένα που οι πελάτες / θύματα των φαρμακομαφιών αγνοούν…

Δείτε λοιπόν!

Η μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης…

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> … Η ιστορική φάση στην οποία μπήκαμε με την πανδημία αντιπροσωπεύει μια ιστορική καμπή της οποίας το νόημα πρέπει να γίνει κατανοητό ανεξάρτητα απ’ τις πολλές, αν και σημαντικές, λεπτομέρειες γύρω απ’ την διαχείρισή της. Η υποκείμενη δομή αυτής της ιστορίας δείχνει πώς, μέσω της έκκλησης για τη δημόσια υγεία και της έκκλησης για περιορισμό της ζημιάς (: η «μετάδοση»), είναι εφικτό να πεισθεί σχεδόν όλος ο πληθυσμός σε οποιοδήποτε περιορισμό και να κατευθυνθεί σε οποιαδήποτε συμπεριφορά. Δεν με ενδιαφέρει εδώ αν αυτό ήταν ή δεν ήταν προγραμματισμένο, αν ήταν οι γενικές πρόβες για κάτι άλλο ή αν επρόκειτο για ατύχημα: το θέμα είναι πως ακόμα κι εκεί που ήταν όλα τυχαία και τίποτα προγραμματισμένο (κάτι που ωστόσο φαίνεται απίθανο) βρισκόμαστε αντιμέτωποι μ’ ένα προηγούμενο, το οποίο οι κάτοχοι της εξουσίας δεν πρόκειται να μην αξιοποιήσουν. Και επομένως βρισκόμαστε σ’ ένα σημείο καμπής.

… Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται η «καλή ηθική δικαιολογία». Η μορφή που πρέπει να έχει αυτή η καλή δικαιολογία είναι εκείνη της «τρομερής εξωτερικής απειλής», που απαιτεί απ’ όλους να «συνεργάζονται» χωρίς συζήτηση και να στιγματίζουν όσους δεν συνεργάζονται. Τα σύγχρονα κράτη διοικούνται de facto από οικονομικές ολιγαρχίες, και μετά τη σύντομη δημοκρατική περίοδο της δεύτερης μεταπολεμικής περιόδου εφαρμόζουν τώρα μορφές ελέγχου του ριζοσπαστισμού που κάποτε ήταν αδιανόητες.

 … Το μόνο όριο στην άσκηση αυτού του δυνητικά απεριόριστου ελέγχου είναι το εναπομείναν κέλυφος του «δημοκρατικού κράτους δικαίου», το οποίο απαιτεί κάποια δημόσια αναλώσιμη δικαιολογία για να τον νομιμοποιήσει.

Τόσο ο «πόλεμος» όσο και η «πανδημία» είναι κλασσικές περιπτώσεις αυτού του απεριόριστου «κοινού κινδύνου» που απαιτεί άκαμπτες και αδιαμφισβήτητες κεντρικές αποφάσεις «για το κοινό καλό», που έχει τη νομιμότητα να φιμώσει κάθε αίτημα και διαμαρτυρία, που έχει δικαίωμα να σπάσει κάθε «ανεπαρκώς υπεύθυνη» βούληση. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ζήσαμε πραγματικά μια γεύση ανεπίσημου «στρατιωτικού νόμου». Και το να πιστεύει κανείς ότι ο σημερινός πόλεμος – σε φάση προοδευτικής κλιμάκωσης – βιώνεται ως πρόβλημα από τις οικονομικές ολιγαρχίες στην εξουσία είναι ένα αξιολύπητο λάθος. Το να αναρωτιέται κανείς μπροστά στις μαριονέτες που μας κυβερνούν «πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι μας πάνε όλο και πιο κάτω» προϋποθέτει αφελώς ότι δεν μας θέλουν από κάτω.

Το πρωταρχικό αντικείμενο της καπιταλιστικής επιθετικότητας είναι το χρήμα, ναι∙ αλλά ως εξουσία, όχι ως «μέσο κατανάλωσης». Είναι οι πεινασμένοι που σκέφτονται τα χρήματα πάνω απ’ όλα σα μέσο για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, για να αποκτήσουν κάποια αγαθά. Για την κορυφή του συστήματος το χρήμα είναι διαθέσιμο σε τεράστιες ποσότητες που ξεπερνούν κατά πολύ οποιαδήποτε πιθανή κατανάλωση, και ο πραγματικός του ρόλος είναι να εξασφαλίζει επιρροή και ισχύ.

… Αυτό που μας επιφυλάσσει το παρόν και το μέλλον είναι μια διαρκής εξώθηση, μια συνεχής αναθέρμανση της κατάστασης «μόνιμου πολέμου»: πόλεμος με πληρεξούσιο ή πόλεμος κάτω απ’ το σπίτι, μεταφορικός πόλεμος εναντίον κάποιου ιού ή προληπτικός πόλεμος ενάντια στον επερχόμενο κατακλυσμό του Νώε…

Όσοι (και δεν είναι λίγοι) «πυροβόλησαν» απ’ το 2020 και μετά κατά του Agamben ή κατά του Foucault κουνώντας υπάκουα την ουρά τους, ας ετοιμαστούν για την συνέχεια. Διατυπώνεται περιεκτικά από μια ομιλούσα κεφαλή της ε.ε.:

… Ο πόλεμος στην ουκρανία δεν είναι μόνο ευρωπαϊκός πόλεμος, είναι ένας πόλεμος για το μέλλον ολόκληρου του κόσμου. Συνεπώς ο ευρωπαϊκός ορίζοντας δεν μπορεί παρά να είναι ολόκληρος ο κόσμος… Ζήτω η ευρώπη!!!  Αυτά διευκρίνισε προχτές η περιβόητη αλλά και αγαπημένη (μας…) Ursula, η γνωστή πλασιέ του κτηνίατρου ceo, τελειώνοντας μια δημόσια ομιλία της με το ελάχιστα υπονοούμενο περιεχόμενο ότι η ευρώπη (και οι σύμμαχοί της…) πρέπει να βάλουν στο χέρι τις στρατηγικές βιομηχανικές πρώτες ύλες… «σ’ όλο τον κόσμο»…

Τι γύρευε ο τσαχπίνης στην ιταλία τον Αύγουστο του 2019; (1)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Αν ήταν ταινία οι κριτικοί σινεμά θα έλεγαν «δραματική ανατροπή»! Δυστυχώς είναι οι ζωές μας. Και η «ανατροπή» (ή ό,τι…) προέρχεται από δύο καθ’ όλα έγκυρες και επίσημες επιστημονικές μελέτες που έγιναν στην ιταλία το 2021: η πρώτη δημοσιοποιήθηκε τον Γενάρη και η δεύτερη τον Νοέμβρη (πάντα του 2021). Που σημαίνει πως αν δεν μάθατε τίποτα γι’ αυτές εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο είναι επειδή θάφτηκαν πανηγυρικά. Όμως όσο κι αν προσπαθούν το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και οι κάθε είδους λακέδες του να επιβληθούν σαν η «αλήθεια του κόσμου», άλλο τόσο θα αποκαλύπτονται.

Η πρώτη έρευνα έγινε σε δείγματα λυμάτων από τρεις πόλεις του ιταλικού βορρά (Μιλάνο, Τορίνο και Μπολώνια), τα οποία είχαν ληφθεί και διατηρηθεί για λόγους άσχετους με τον τσαχπίνη ανάμεσα στον Οκτώβρη του 2019 και τον Φλεβάρη του 2020. Απ’ τα 40 τέτοια δείγματα που ελέγχθηκαν αναδρομικά, από «επιστημονική περιέργεια», για την περίπτωση να υπήρχαν σ’ αυτά υπολείμματα του τσαχπίνη, τα 15 προέκυψαν «θετικά»! Με το πιο νωρίς στις 18 Δεκέμβρη (του 2019). Πράγμα που σημαίνει (σύμφωνα με αυτά τα ευρήματα) ότι ο τσαχπίνης κυκλοφορούσε στην βόρεια ιταλία στα τέλη του 2019, ΠΡΙΝ εντοπιστεί (και επικηρυχθεί…) στην Wuhan… What????

Η δεύτερη έρευνα είναι ακόμα πιο «εμπρηστική»! Έγινε σε 959 δείγματα αίματος από άτομα που έκαναν προληπτικές εξετάσεις σε ιταλικά νοσοκομεία για καρκίνο του πνεύμονα ανάμεσα στον Σεπτέμβρη του 2019 και τον Μάρτιο του 2020, δείγματα προερχόμενα από σχεδόν όλες τις ιταλικές περιφέρειες (τα οποία διατηρήθηκαν σε ψύξη). Η έρευνα είχε στόχο την αναζήτηση ειδικών αντισωμάτων κατά του Sars-CoV-2. Τα 111 απ’ αυτά βρέθηκαν «θετικά», με τα πρώτα να εντοπίζονται στις 3 Σεπτέμβρη του 2019… Με δεδομένο τον όποιο χρόνο επώασης και ανάπτυξης αντισωμάτων, αυτά τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι ο τσαχπίνης ήταν παρών στην ιταλική επικράτεια το αργότερο απ’ τον Αύγουστο του 2019!!! (‘Ολοι / όλες των 111 δειγμάτων δεν είχαν βέβαια συμπτώματα…)

Αυτός εδώ είναι ο χάρτης της διασποράς των 111 θετικών δειγμάτων της συγκεκριμένης έρευνας:

Ξέρουμε ήδη ορισμένα πράγματα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Τι γύρευε ο τσαχπίνης στην ιταλία τον Αύγουστο του 2019; (2)

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Η διαπίστωση της κυκλοφορίας του τσαχπίνη σε πρωτοκοσμικά εδάφη πολύ πριν γίνει «ο κινέζικος ιός» δημιουργεί κι άλλα ερωτήματα. Η υποψία πως είναι τεχνητός, προϊόν gain-of-function βιοτεχνολογικών πειραμάτων, δεν έχει επιβεβαιωθεί, κι ίσως αυτό να μη γίνει ποτέ. «Ξεκίνησε» όμως από κάπου; Κι αν «ναι» από πού αφού στην Wuhan φαίνεται πως μόνο ανακαλύφθηκε; Αδύνατο να δώσουμε σοβαρή απάντηση επ’ αυτού! Θα θυμίσουμε ωστόσο, περισσότερο σαν φρεσκάρισμα της μνήμης και όχι σαν ακράδαντη απόδειξη, ότι το κινεζικό καθεστώς ισχυρίστηκε (κι όχι μια φορά) ότι ο ιός «μπήκε» στην Wuhan στη διάρκεια των «7ων παγκόσμιων στρατιωτικών αγώνων» που έγιναν στις αθλητικές εγκαταστάσεις της πόλης απ’ τις 18 ως τις 27 Οκτώβρη του 2019. Σ’ αυτούς συμμετείχαν 9.308 αθλητές από 109 κράτη, και την διοργάνωση υποστήριζαν σχεδόν 230.000 (κινέζοι) εθελοντές. Μια τέτοια συγκέντρωση ανθρώπων θα μπορούσε εύκολα να γίνει ο κεντρικός (παγκόσμιος) πυκνωτής και διασπορέας ενός ιού που υπήρχε ήδη (σίγουρα στη δύση…) σε αραιή συγκέντρωση, κυκλοφορώντας με τον ρυθμό μιας κοινής γρίπης και χωρίς να προκαλεί καν και καν στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων συμπτώματα.

Ο μιλιταρισμός είναι (και) sportive. Εδώ η εναρκτήρια παρέλαση στους αγώνες στη Wuhan το 2019…

Εντελώς τυχαία την ίδια μέρα που ξεκινούσαν εκείνοι οι παγκόσμιοι αγώνες στη Wuhan στη Ν. Υόρκη ξεκινούσε η διάσημη «άσκηση» Event 201…

Αυτοί είναι πιο καθιστικοί. Την ίδια μέρα, με μια διαφορά ώρας, στη Ν. Υόρκη, το event 201…

Κρατάμε το «εντελώς τυχαία»… Ωστόσο η επί χρόνια επίμονη προσπάθεια του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος να «εκπαιδεύσει», μέσω «ασκήσεων», στην υγιεινιστική τρομοκρατία κρατικούς αξιωματούχους αλλά και κοινούς θνητούς, ήταν από μόνη της ιδιαζόντως τοξική και ικανή όχι μόνο ν’ αρπάξει οποιαδήποτε ευκαιρία της δινόταν αλλά ακόμα ακόμα και να δημιουργήσει μία∙ ακόμα κι αν οι αγώνες στην Wuhan δεν ήταν η στιγμή μηδέν.

Για το κινεζικό καθεστώς ίσως τα δεδομένα να είναι διαφορετικά. Το Πεκίνο έχει ισχυριστεί ότι ο τσαχπίνης διέφυγε από αμερικανικό στρατιωτικό εργαστήριο βιολογικών ερευνών και όπλων, και όχι απ’ την Wuhan, παρότι είναι βέβαιο πως το συγκεκριμένο κινεζικό εργαστήριο λειτουργούσε και σαν offshore αμερικανικών μιλιταριστικών gain-of-function προγραμμάτων. Δεν έχει δώσει κάποια απόδειξη για αυτόν τον ισχυρισμό. Αν όμως, προς στιγμήν, δεχτεί κάποιος αυτήν την εκδοχή, τότε «κουμπώνει» και το να κυκλοφορούσε ο τσαχπίνης στις δυτικές κοινωνίες πολύ πριν φτάσει στην Wuhan, και να έφτασε εκεί σα λαθρεπιβάτης-με-χακί στα μέσα του Οκτώβρη του 2019. «Αν»…

Το σίγουρο είναι ότι η απαρατήρητη κυκλοφορία του επί μήνες (έστω, στην ιταλία…) ρίχνει καινούργιο φως στη «στημένη» δυτική επικήρυξή του στις αρχές της άνοιξης του 2020 και στα όσα εγκλήματά έγιναν και γίνονται στο όνομά του. Και επειδή είναι αδύνατο πια να αμφισβητηθεί αυτή η πολύμηνη απαρατήρητη κυκλοφορία, το μόνο που απομένει στους δημαγωγούς είναι να «πνίξουν» οποιαδήποτε έρευνα την αποδεικνύει.

Ακόμα κι αν οι ignorants τσινάνε, πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνουν ignorants…