Tag: νόμοι σχέσεις

Οι μυκηναίοι στη Δεκέλεια

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δεν θα πρέπει να το χάσετε: μέσα στους επίσημους που θα «συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία» τον ξέρετε-ποιόν, θα βρίσκονται και οι βασιλικοί οίκοι της Πελοποννήσου: ο βασιλιάς Μενέλαος ο 10ος (της Σπάρτης), ο βασιλιάς Αγαμέμνων ο 11ος (του Άργους και των Μυκηνών), ο βασιλιάς Νέστορας ο 12ος  (της Πύλου), ο Οδυσσέας ο 13ος (ρεμάλι βασιλιάς της Ιθάκης)… ξέρετε, οι απόγονοι των βετεράνων του Τρωϊκού Πολέμου. (Θα έρθουν στην κηδεία με πούλμαν, μεταμφιεσμένοι σε γηπεδικούς…)

Αυτή η νεκρανάσταση-σε-κηδεία θα συμβεί πρώτον επειδή ο συγκεκριμένος «τελευταίος» δεν μαρμάρωσε (όπως ο άλλος…) και δεύτερον επειδή «οι έλληνες έχουν βαθιά σχέση με την ιστορία τους». Τόσο βαθιά όσο είναι ο πάτος (της ιστορίας). Κι έτσι, αφού δίνεται η ευκαιρία να ζεσταθούν οι νοσταλγίες και οι εξίσου νοσταλγικές αντι-νοσταλγίες, αυτή η σύναξη των εστεμμένων, των γαλαζοαίματων και των κολαούζων τους θα είναι μια καλή ευκαιρία θα λυθούν επίμαχα ζητήματα που εκκρεμούν.

Πρώτο ζήτημα: Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι είναι απόγονοι των «φύλων Kurgan» (χάρτης επάνω) που ξεκίνησαν απ’ τις στέπες της βόρειας πλευράς του Καυκάσου, ανάμεσα στον Εύξεινο και την Κασπία, περιοχές που αυτόν τον καιρό κατέχονται (ή και διεκδικούνται) απ’ τη Μόσχα και το Κίεβο, ναι ή όχι; Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι δεν είναι καθόλου αυτόχθονες αλλά, αντίθετα, παλιοί μεν μετανάστες δε, ναι ή όχι;

Δεύτερο ζήτημα: Ποιος είχε δίκιο τελικά στη γνωστή «σύγκρουση της Τροίας»; Ο εμπορο-πλιατσικολόγος βασιλιάς Μενέλαος και το σόι του ή ο αριστοκράτης πολεμιστής βασιλιάς Αχιλλέας της Θεσσαλίας;

Τρίτο ζήτημα: πρέπει να τιμάται η βασίλισσα Κλυταιμνήστρα σαν μια απ’ τις πρώτες (γνωστές) μαχητικές φεμινίστριες ή όχι;

Αν δεν λυθούν αυτά τώρα, πότε θα ξαναδοθεί η ευκαιρία;

Ριζικές λύσεις

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δύο (ιδιωτικά υποθέτουμε) σχολεία στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασιλιά της αγγλίας κλπ κλπ, το Hylands School στο Chelmsford και το Southchurch High School στο Southhend δείχνουν τον δρόμο για το πολιτικά και υγιειονομικά ορθό μέλλον: απαγόρευσαν πρόσφατα οποιοδήποτε είδος φυσικής επαφής μεταξύ των μαθητών (πιο σωστά: αιχμαλώτων). Don’t touch!!! Κι όταν λένε «μην αγγίζετε» το εννοούν: θα απαγορεύονται αγκαλιές, φιλιά (: κίνδυνος θάνατος!), χειραψίες, φιλικά κτυπήματα στην πλάτη… τα πάντα. Εννοείται θα απαγορεύεται και οποιαδήποτε «romantic relationship» που μεταφράζεται σε «αισθηματική σχέση». Και ο νοών νοείτω.

… Αν το παιδί σας ακουμπάει κάποιον άλλο, είτε με συναίνεση είτε όχι, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκύψει τραυματισμός, ή κάποιος να νοιώσει άβολα, ή κάποιος να αγγιχθεί με τον όχι σωστό τρόπο… δήλωσε η Catherine McMillan, προϊστάμενη στο Hylands.

Δεν ξέρουμε αν η καθημερινή ζωή σ’ αυτά (ή και σε άλλα) τα σχολεία της επικράτειας περιλαμβάνει τακτικά γροθιές, κλωτσιές, ή/και μπαλαμουτιάσματα. Μάλλον αποκλείεται. Συνεπώς ο ριζικός τρόπος με τον οποίο απαγορεύεται κάθε σωματική επαφή δένει με «δημιουργικό τρόπο» την χρήσιμη εμπειρία του υγιειονομικού social distancing (που γνώρισε λαμπρές μέρες και νύχτες) με την επιβολή της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης σε κάθε δευτερόλεπτο των ανθρώπινων σχέσεων – (εκτός σχολείου προς το παρόν). Ανήκει στη σχολή της μασκοφορίας-παντού-στο-σχολείο.

Συνεπώς αυτή η απαγόρευση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί περιθωριακή όπως βολεύει τις απωθήσεις.

Μάλλον είναι ταυτόχρονα πρωτοπόρα και διδακτική: θα τα μάθουμε να συμπεριφέρονται όπως περιμένουν οι μελλοντικοί εργοδότες τους είπαν οι υπεύθυνοι στους θορυβημένους γονείς για τα παιδιά τους. Ας μην αγνοηθεί η φροντίδα για την ένταξη σε κάποια (μελλοντική) «αγορά εργασίας».

(Παρ’ όλα αυτά, μέσα στη μαυρίλα του πολιτικά, παιδαγωγικά και οτιδήποτε άλλο “σωστού” νεοφασισμού,  υπάρχει κάτι αισιόδοξο. Αν οι αγκαλιές και τα φιλιά απαγορευτούν εδώ κι εκεί, τότε ίσως η παρανομία τα κάνει πιο γεμάτα, πιο γλυκά, πιο επιθυμητά – και πιο συνειδητά…).

Περί εμφυλίων πολέμων…

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Οι mainstream δημαγωγοί θα συγκρίνουν το ντου των οπαδών του Bolsonaro στη Μπραζίλια με το ντου των οπαδών του ψόφιου κουναβιού πριν 2 χρόνια στην Ουάσιγκτον. Υπάρχουν ομοιότητες∙ όμως το σωστό είναι να περιληφθεί η βραζιλία μαζί με το περού στο τι συμβαίνει στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον, και ποιες τακτικές έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό βαθύ κράτος για να φρενάρει την παρακμή του (και τις επιρροές των rivals). Τακτικές που χρησιμοποίησε και στη βενεζουέλα.

Το ότι το βραζιλιάνικο ντου θα το «καταδικάσει» το αμερικανικό άσπρο σπίτι (ενώ το ‘παλατιανό πραξικόπημα’ στη Λίμα το υποστήριξε διακριτικά) δεν λέει πολλά. Η «δημιουργική καταστροφή» είναι μέθοδος υπεράνω προσώπων…

Δεν θα πούμε τώρα περισσότερα. Θα επανέλθουμε.

Η απίστευτη μαλακία! («αποτελεσματικά και ασφαλή»…)

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Τον Christian Velot θα πρέπει να το θυμάστε. Σχεδόν 4.500 άτομα είδαν το υποτιτλισμένο video που βάλαμε εδώ (Τα κλειδιά του εφιάλτη, Δευτέρα 19 Απρίλη 2021), όπου με μεγάλη ηρεμία και απλό τρόπο εξηγούσε τι είναι και πως δουλεύουν τα εμβόλια, τι ΔΕΝ είναι εμβόλια (οι mRNA πλατφόρμες…) και γιατί οι δεύτερες ούτε χρειάζονταν ούτε έπρεπε να βγουν-στην-πιάτσα (σε εκατοντάδες εκατομμύρια μπράτσα), με δεδομένο μάλιστα πως όπου είχαν δοκιμαστεί στο παρελθόν είχαν αποδειχθεί (το λιγότερο) επικίνδυνες.

Γράφαμε τότε:

…Για όσους φοβούνται (ή παρασταίνουν ότι φοβούνται…) μην κυλήσουν στον βούρκο της τερατολογίας αν κατανοήσουν τι είναι ο βιοτεχνολογικός βραχίονας της τρέχουσας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, ας το επαναλάβουμε. Ο Christian Velot (ο ομιλητής) δεν είναι χριστιανός φονταμενταλιστής, οπαδός του ψόφιου κουναβιού ή του Bolsonaro, περσόνα των αντιsocial media που κυνηγάει likes. Είναι πανεπιστημιακός, μοριακός βιολόγος, οικολόγος, με δράση στη γαλλία εναντίον της απελευθέρωσης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στο περιβάλλον, με συνέπειες απ’ αυτήν την δράση του. Πολιτικά δηλαδή ανήκει στην παράδοση του ανταγωνιστικού κινήματος απ’ τα ‘80ς και μετά. Και ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει περιγράφοντάς το όσο επιστημονικά (εντός ή εκτός εισαγωγικών) γίνεται. Όσο για το κύρος του; Έχει όλα τα «δεδομένα» που τόσοι θαυμάζουν: είναι καθηγητής πανεπιστημίου· ε;…

Εδώ είναι πάλι∙ το ίδιο επεξηγηματικός – αλλά αυτή τη φορά θυμωμένος. Δεν προχωράει στα πολιτικά συμπεράσματα (για τα οποία είμαστε σίγουροι ότι είναι ικανός, όμως αν έχεις ήδη ένα δικαστήριο στην πλάτη σου για δράση κατά των μεταλλαγμένων είσαι προσεκτικός…). Απλά εκθέτει συνοπτικά την αναποτελεσματικότητα και, κυρίως, την επικινδυνότητα των mRNA πλατφορμών. Όχι σ’ όλο το φάσμα αυτής της τελευταίας. Μόνο σε ένα σετ «παρενεργειών».

Καθώς τα κόκκινα μαντήλια έχουν ξεκινήσει την εκστρατεία για την αναγνώριση των καταστροφικών παρενεργειών των mRNA πλατφορμών («εμβόλια COVID 19») – ζήτημα στο οποίο θα επανερχόμαστε ξανά και ξανά – οι υποκειμενικές εμπειρίες όσων τις έχουν υποστεί (και οι θάνατοι / δολοφονίες!) πρέπει να βγουν μια για πάντα απ’ το σκοτάδι της αυτο-ενοχοποίησης ή/και των πλαστών «εξηγήσεων» που σπρώχνουν οι κάθε είδους εγκάθετοι ή άσχετοι.

Είναι δύσκολο, το καταλαβαίνουμε. Είναι δύσκολο ύστερα από τέτοιας έντασης και έκτασης τρομοεκστρατεία. Αλλά δεν είναι αδύνατο∙ και είναι απαραίτητο για όλους τους λόγους του κόσμου!

Ακριβώς γι’ αυτό οι διαπιστώσεις και οι αποδείξεις απ’ την μεριά των έντιμων ειδικών (χωρίς εισαγωγικά)∙ πιο σωστά οι διαπιστώσεις και οι αποδείξεις απ’ την μεριά όλων εκείνων που δεν έχουν πουληθεί στις φαρμακομαφίες και στα κράτη∙ έρευνες, διαπιστώσεις και αποδείξεις που αυξάνουν εδώ και μήνες εκθετικά σ’ όλο τον κόσμο, είναι σημαντικό στήριγμα.

Και μην πει κανείς την γνωστή βλακεία «ο Velot δεν είναι γιατρός»! Πράγματι. Οι ειδικευμένοι που καταλάβαιναν και καταλαβαίνουν την απειλή των γενετικών τροποποιήσεων των κυττάρων (: μεταλλάξεων, όπως κι αν αποκαλούνται πλέον!…) ΔΕΝ είναι γιατροί! Δεν είναι παθολόγοι, ορθοπεδικοί ή … πλαστικοί και ψυχίατροι! Δεν μπορεί να είναι τέτοιοι: οι γιατροί δεν έχουν ασχοληθεί με την μοριακή βιολογία, την εξελιγκτική βιολογία, κλπ…

Δείτε το υποτιτλισμένο video με τον Velot ομιλητή σε εκδήλωση, διάρκειας σχεδόν 10 λεπτών. (Ευχαριστούμε τους Α. και Σ. για όλη την δουλειά που έκαναν σε μετάφραση και υποτιτλισμό. Και τον Β. για την τεχνική υποστήριξη).

Soylent grey (1)

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Ο κύριος Magnus Soderlund, μπηχεβιοριστής και σχεδιαστής στρατηγικών αγοράς εκ σουηδίας ορμώμενος, κέρδισε πρόσφατα τα 5 λεπτά δημοσιότητας (και μάλιστα εκτεταμένης) που αναζητούσε. Μιλώντας στις αρχές Σεπτέμβρη σ’ ένα συνέδριο για το «μέλλον των τροφίμων» και με σκοπό ευγενή πάντα (την αντιμετώπιση των «κλιματικών αλλαγών»…) αναρωτήθηκε δημόσια όταν ήρθε η σειρά του να δώσει τα φώτα του: Μπορείτε να σας φανταστείτε να τρώτε ανθρώπινο κρέας; Ίσως όχι… απάντησε μόνος του …επειδή είστε πολύ εγωϊστές. Αλλά (σαν μπηχεβιοριστής) δεν είναι απαισιόδοξος. … Οι ανθρώπινες συμπεριφορές ρυθμίζονται… είπε …και μπορούν να ξεγελαστούν ώστε να γίνουν σωστές… Στο τέλος αυτής της διάλεξης υπέρ του σωτήριου κανιβαλισμού ρώτησε το κοινό του πόσοι/ες θα ήταν διατεθειμένοι/ες να δοκιμάσουν ανθρώπινη σάρκα. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ το 8% σήκωσε το χέρι του, πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί «αισιόδοξο»: υπάρχει στον πρώτο κόσμο μια κάποια μαγιά μη-εγωϊστών, «αλτρουιστών» ίσως, που έχουν την κατ’ αρχήν έφεση στην ανθρωποφαγία… (Και δεν φταίει καθόλου το ότι είναι σουηδοί…)

Αν αυτή η καινοτόμα ιδέα μπει σε εφαρμογή κάποτε (κάτι που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε…) θα πρέπει νωρίτερα να έχουν τακτοποιηθεί μερικές λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, πότε θα αρχίζει και πόσο θα διαρκεί η κυνηγετική περίοδος; Θα υπάρχουν ηλικίες που θα προστατεύονται, κι αν ναι ποιες; Θα υπάρχουν φάρμες καλλιέργειας (ανθρώπων), κονσέρβες, παστή ανθρώπινη σάρκα, καπνιστή, αλλαντικά, κατεψυγμένα και νωπά, εισαγωγές κι εξαγωγές, και τα υπόλοιπα; Θα φτιαχτούν συνταγές μαγειρέματος;

Πιο σοβαρά τώρα (ίσως όχι τόσο όσο ο κύριος Soderlund και το κοινό του): θα μπορούσε να έχει ξεστομηθεί μια τέτοια «πρόταση», «ιδέα», πείτε την όπως θέλετε, πριν 30 ή 40 χρόνια; Όχι: οι «κλιματικές αλλαγές» δεν ήταν ψυχωσικά αποδεκτές ως πρόβλημα έτσι ώστε να φυτρώνει κάθε είδους «λύση». Ένα το κρατούμενο, λοιπόν: χρειάζεται κάποια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κατασκευασμένη και συσκευασμένη κατάλληλα, και οπωσδήποτε χρειάζεται η μαζική αποδοχή της ως τέτοιας για να κομματιάζουμε ο ένας τον άλλον∙ ή, έστω, να τρώμε ανθρώπινα πτώματα. Μήπως δεν είναι γνωστές κάποιες (λίγες) περιπτώσεις ναυαγών που αναγκάστηκαν να φάνε τους πρώτους νεκρούς της βάρκας για να επιβιώσουν μέχρι να διασωθούν; Ε, (μεταφορικά…) ναυάγια χρειάζονται! Οπότε θα φτιαχτούν.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, καινούργιο: μήπως το ανθρώπινο σώμα έχει αρχίσει να χάνει την «αξία» του, το «νόημά» του, μήπως έχει αρχίσει να θεωρείται (απ’ τους κατόχους του τους ίδιους) μπελάς, προβληματικό, αρρωστιάρικο, λίγο πολύ άχρηστο; Μήπως αυτή η μεταβατική, καπιταλιστική περίοδος, το πέρασμα στην 4η βιομηχανική επανάσταση, έχει (υπόγεια και σιωπηλά) πολλά ερωτηματικά για το σώμα, πολύ κατάρα ή/και αμηχανία για την σωματική υλικότητα (και αδυναμία), πολύ human-, πολύ human minus δηλαδή, από νοηματική, ιδεολογική, σημασιολογική άποψη, έτσι ώστε να «χρειάζεται» ένα ή περισσότερα human plus, human+, ας πούμε «νέες αξίες», «νέες χρησιμότητες», «νέες σημασίες», «νέες επενδύσεις»; Και μήπως αυτή η γενική αναθεώρηση (όσο τρομακτική κι αν είναι) έχει αρχίσει ήδη εδώ κι εκεί στις δυτικές μητροπόλεις;

Σκεφτείτε το∙ κι αν χρειάζεται φωνάξτε τον καταραμένο, αποκαθηλωμένο κύριο Foucault για βοήθεια. Θα επανέλθουμε. Εν τω μεταξύ η ιδέα / πρόταση του επιστήμονα, «ειδικού» ανθρωποφάγου κυρίου Magnus Soderlund μπορεί να χρειάζεται κάποιο χρόνο ωρίμανσης. Άλλες όμως «στην ίδια κατεύθυνση» (όπως θα έλεγε η πολιτική αργκώ…) προχωρούν κανονικά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Soylent grey (2)

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Ίσως νοιώθετε μια κάποια στομαχική αναταραχή με τα πιο πάνω, και η «έξοδος» είναι γνωστή. Απώθηση. Αυτά είναι περιθωριακά, παρανοϊκά και αποκλείεται να γενικευτούν. Δεν θα σας (μας) παρηγορήσουμε. Επί δύο (τουλάχιστον) χρόνια, με τρόπο όσο πιο φρικτά παρανοϊκό θα μπορούσε να διανοηθεί (;) ο ανθρώπινος εγκέφαλος (σίγουρα στη δύση…), ο τσαχπίνης ανακηρύχτηκε ικανός να επιζεί επ’ αόριστον επί πτωμάτων… Κι όχι μόνο αυτό: ανακηρύχτηκε ικανός να πετάει απ’ την θέση τους τα καπάκια των φερέτρων και να ξεχύνεται με λύσσα στη γύρα… Για να αποφευχθεί λοιπόν από το «κακό», οι νεκροί positive συσκευάζονταν μέσα σε χοντρές, μαύρες σακούλες σκουπιδιών και το καπάκι το κολλούσαν με σιλικόνη – εννοείται πως όσοι μετάφεραν τα φέρετρα ήταν ντυμένοι κατάλληλα όχι για κηδεία αλλά για βιολογικό πόλεμο… Όλα αυτά ήταν οδηγίες, ντιρεκτίβες, μέτρα υποχρεωτικά… Και κανέναν (εκτός απ’ τους επαγγελματίες της ταφής) δεν απασχόλησε το γεγονός ότι αν τυλίξεις ένα νεκρό σώμα με πλαστικό αυτό δεν θα λιώσει∙ κι όταν έρθει η ώρα της εκταφής και της περισυλλογής-των-οστών, συνήθως μετά από μια 5ετία, μέσα στους τάφους θα υπάρχουν μουμιοποιημένα πτώματα. (Κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο γενικά, κι ακόμα περισσότερο για τους πιστούς χριστιανούς…)

Θέλουμε να πούμε: τις εξετάσεις μαζικής παράνοιας σε σχέση ακόμα και με τους νεκρούς (τι να πούμε για τους ζωντανούς;) οι δυτικές κοινωνίες τις πέρασαν ήδη με άριστα. Επειδή (υποψιαζόμαστε) το ανθρώπινο έχει ξεπέσει, επειδή υπάρχει πολύ human minus… Δείτε λοιπόν την Καλιφόρνια με πιο εξονυχιστικό τρόπο – ίσως (μέσα στην γενικευμένη παράνοια) δεν είναι τόσο περιθωριακή όσο ξορκίζετε…

Δεν είναι, επίσης, αν-ιστορική! Οι επαγγελματίες ιστορικιστές δεν τα λένε αυτά, κοσκινίζουν το παρελθόν, ακόμα και το πρόσφατο. Αλλά ολόκληρο τον 19ο αιώνα γινόταν

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Soylent grey (3)

Οι πνιγμένοι το 2013 μετανάστες έξω απ’ την ιταλική Lambedusa, στα φέρετρά τους, επιστρατεύτηκαν για να παίξουν στην παράσταση θανάτου στο επίσης ιταλικό Bergamo, την άνοιξη του 2020. «Ούτε ακόμη και οι νεκροί…»

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Αυτή η μικρή ιστορική αναδρομή στο όχι μακρινό παρελθόν δεν έχει βέβαια σκοπό να ανακουφίσει μ’ ένα «έλα μωρέ, και παλιά τα έκαναν αυτά». Ο θάνατος και, κυρίως, η κηδεία και το πένθος, έχουν διάφορα τελετουργικά σε διαφορετικούς πολιτισμούς ή και εποχές – τελετουργικά που αφορούν και την ζωή ή κυρίως αυτήν.

Ο δυτικός 19ος αιώνας ήταν καπιταλιστικός, καπιταλιστικότατος, έστω κι αν με τα σημερινά κριτήρια θα θεωρούνταν πρωτόγονα τέτοιος. Σε κάθε περίπτωση η (καπιταλιστική) «αξιοποίηση του θανάτου», και μάλιστα η εισαγωγή «νεωτεριστικών» ιδεών (με «πρόσημο» δηλαδή πρόσχημα την πανταχού παρούσα κλιματική κρίση και την σωτηρία του πλανήτη…) σχετικά μ’ αυτήν την αξιοποίηση, δεν δείχνει ούτε να σέβεται ούτε να τροποποιεί το πένθος. Μάλλον το θεωρεί περιττό, άχρηστο, προβληματικό.

Όπως το α-μήχανο σώμα…

Όμως η «αξιοποίηση του θανάτου» δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την πίσω όψη της καπιταλιστικής «αξιοποίησης της ζωής» – στο σύνολό της. Όσο το γρηγορότερο καταλάβουμε τα «πως» αυτής της τελευταίας τόσο πιθανότερο είναι να μην κινδυνεύουμε… είτε ζωντανοί, είτε πεθαμένοι…

… Ούτε ακόμη και οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει. Και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά… έγραφε ο Benjamin, με διαφορετική αφορμή.

Ισχύει. Θανατοπολιτική λέγεται.

Η συντήρηση στοιχίζει

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Κάποιος παλιοχαρακτήρας δημοσιοποίησε τον πιο πάνω χάρτη με τις τιμές του ρεύματος στα ευρωπαϊκά κράτη στις 29 Δεκέμβρη του 2022 – προχτές δηλαδή. Οι τιμές είναι σε ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Για έναν περίεργο αλλά και αξιοθαύμαστο λόγο το ρευματάκι στο ελλαδιστάν (τρεχούμενο και γάργαρο) πήγαινε 248 ευρώ (ανά μεγαβατώρα), μακράν το ακριβότερο στη γηραιά ήπειρο – κι αυτό δεν πρέπει να οφείλεται στο κρύο. Ο καιρός δεν έχει βγάλει ακόμα δόντια.

Επειδή χρονιάρες μέρες δεν θέλουμε να πάει ο νους σας στο κακό (σε καρτέλ ας πούμε, ή σε μεταγραφές ceo με πλούσιο βιογραφικό από βαλκανικές μπίζνες-ρημαδιό…) προτείνουμε σαν εξήγηση το γεγονός ότι εδώ είναι το μαιευτήριο της δημοκρατίας.

Δεν είναι και λίγο: βρίσκεται μόνιμα σε θερμοκοιτίδα, αρνείται να ξεμυτίσει, οπότε καίει ρεύμα. Αυξάνοντας δυσανάλογα την ζήτηση τελικά (δεν το είχατε πάρει χαμπάρι, ε;)… Τα υπόλοιπα είναι απλά «ο νόμος της αγοράς» που θάλεγε και κάθε νεοφιλελεύθερος, ρημαδο- ή όχι.

Έτσι δεν είναι;

Η αναδιάρθρωση ως ιδεολογία

Η έλξη του φόβου: μια μετα-ανάλυση της αποτελεσματικότητας και των θεωριών περί έλξης του φόβου… Paper του 2015

(Το fear factory έχει και τους θεωρητικούς του…)

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα∙ σημασία έχει το ποιος κουμαντάρει την συζήτηση: αυτό είναι το κεντρικό δόγμα, το κατά κάποιον τρόπο “there-is-no-alternative” της «εποχής της μετα-αλήθειας» όπως την έχουν ονομάσει, που διογκώνεται όλο και περισσότερο στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Δεν υπάρχουν βέβαια ούτε μετα-αλήθειες, ούτε προ-αλήθειες, ούτε μετα-ψέματα, ούτε προ-ψέματα! Υπάρχει όμως μια συγκεκριμένη ιστορική φάση «μετάβασης» όπου το κεφάλαιο (τα πιο δυναμικά αφεντικά του) κατασκευάζει ήδη «πραγματικότητες»: «επαυξημένες», «ενισχυμένες» (augmented) πραγματικότητες, «εικονικές» (virtual) πραγματικότητες, τα ανάλογα «βιώματα», τις αντίστοιχες «εμπειρίες», την διαρκή ροή και εναλλαγή, κινούμενη άμμο δηλαδή «αληθειών» και διαψεύσεων, και πάει λέγοντας∙ με κάθε σχιζοφρενική αντιφατικότητα ακόμα και στην ίδια τη «νέα» ορολογία… Το colpo grosso της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι ακριβώς αυτό: η ολοκλήρωση του εμπορεύματος, του θεάματος και του ελέγχου μέσα απ’ το εμπόριο ή/και την επιβολή «πραγματικότητας» ή «πραγματικοτήτων» σύμφωνα με τις κάθε φορά κερδοφόρες και αποδοτικές προδιαγραφές.

Στη μορφή-εμπόρευμα, πράγματι, δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα (ίσως κάτι σαν «ψεμολήθη» ή αληθοφάνεια)∙ υπάρχει όμως σε στρατηγική θέση η διαχείριση της «λειτουργίας» της/του. Όπως σωστά είχε σχολιάσει ο Μαρξ, ο φετιχισμός του εμπορεύματος είναι η εκκοσμίκευση του θρησκευτικού (χριστιανικού) φετιχισμού. Τώρα ο φετιχισμός της «πέρα απ’ την αλήθεια και το ψέμα» κυριαρχίας επιδιώκει να είναι η εκκοσμίκευση της θείας δίκης – που είναι βέβαια άγνωστη και μυστηριώδης. “Πέρα απ’ την αλήθεια και το ψέμα” βρίσκεται η αυθεντία…

Τι πάει να πει «σημασία έχει το ποιος κουμαντάρει την συζήτηση», άρα το ποιος όχι μόνο σκηνοθετεί αλλά επίσης διαλέγει ή/και επιβάλλει τις «διαφορετικές απόψεις» και τα χαρακτηριστικά τους; Πάει να πει σημασία έχει το ποιος κατέχει την εξουσία. Όχι, μόνο, επειδή αυτός λογοκρίνει. Αλλά επίσης (ίσως κυρίως) επειδή αυτός νοηματοδοτεί.

Στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αυτή η καπιταλιστική στρατηγική έγινε κοινοτοπία. Εκείνα που τώρα (ψευτο…)αναγνωρίζονται σαν «προβλήματα» ή «αδυναμίες» της (όπως, για παράδειγμα, οι συνέπειες της κατ’ οίκον φυλάκισης στο ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών) ρίχνονταν στον Καιάδα ως ψέματα όταν λέγονταν έγκαιρα και ενάντια στα πραξικοπήματα. Είναι μια ήδη χειροπιαστή απόδειξη του «δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα∙ σημασία έχει…».

Το κεφάλαιο-σχέση ως υπερ-νόρμα είναι, αν το σκεφτούμε από μια διαφορετική μεριά, η «συγκέντρωση», η οργάνωση και η αξιοποίηση του γενικευμένου κοινωνικού, ηθικού, διανοητικού, αισθητικού tribalism, της σύγχρονης «φυλετικοποίησης», της κονιορτοποίησης δηλαδή των σημείων προσανατολισμού, των σημείων αναφοράς, στις δυτικές κατά κύριο λόγο κοινωνίες τα τελευταία 30 «νεοφιλελεύθερα» χρόνια. Είναι η οργανωμένη συν-κίνηση, και με τις δύο έννοιες. Της (συνήθως διαλυτικής και πειθαρχικής) συναισθηματικής ταλάντωσης, αλλά και του μαγνητισμού των συμπεριφορών απ’ τον ίδιο πόλο. Καινοφανείς λέξεις που έχουν γίνει της μόδας όπως «συμπερίληψη» απηχούν αυτό ακριβώς: το μάντρωμα των πληθωρισμένων δι-ατόμων, των ναρκισσιστικών, τσακισμένων, παρανοημένων και παρανοούντων Εγώ-Κεφάλαιο που επιπλέουν αναίσθητα πια σε μια ταραγμένη, φουρτουνιασμένη θάλασσα σημείων-παραληρηματικής-εξουσίας∙ σε ένα υπονομευμένο, ναρκοθετημένο, υποθηκευμένο, παραλυτικό, σκοτεινό διαρκές Τώρα με μοναδικό πολικό αστέρα τον φόβο.  

Είναι παλιό, είναι διδακτικό, θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει στην πρώτη σελίδα των έργων των ιστορικών του μέλλοντος, και θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά:

O αξιωματούχος μου είπε ότι τύποι του είδους μου «ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλούμε κόσμος – βασισμένος – στην – πραγματικότητα», τον οποίο περιέγραψε σαν αποτελούμενο από ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας». Συμφώνησα και μουρμούρισα κάτι για τις αρχές του διαφωτισμού και του εμπειρισμού.

 Mε έκοψε. «Aλλά ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι» συνέχισε. «Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε».
(New York Times Magazine, Oκτώβριος του 2004)

Δεν έγιναν αυτοκρατορία, αλλά στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η βασική ιδέα παραμένει….

Ευτυχές το καινούργιο και θαυμαστό 2023, 2024, 2025… – σα να λέμε.

Μια εποχή με κέρατα 2

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Όταν το κινεζικό καθεστώς επιβάλλει τα πιο παράλογα (στην αυστηρότητά τους) μέσα «περιορισμού της διάδοσης» του τσαχπίνη, κάνοντας μια ποσοτική (και οργανωτική) αναβάθμιση εκείνων που έκαναν άλλοι για μήνες στην άλλη μεριά του πλανήτη, είναι (για τους δυτικούς) απάνθρωπο, ανελεύθερο, τυραννικό… Όταν ξεσηκώνονται οι πληβείοι σε διάφορες πόλεις στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη εναντίον αυτών των μαζικών κατ’ οίκον φυλακίσεων, πάλι οι δυτικοί χειροκροτούν, αναγγέλλουν άλλη μια φορά το «τέλος του Xi», και διαφημίζουν την «αποτελεσματικότητα» των δυτικής κατασκευής mRNA πλατφορμών γενετικής μηχανικής σε σχέση με τα κινεζικά παραδοσιακά εμβόλια… Κι όταν το κινέζικο καθεστώς αίρει, σχεδόν ακαριαία, όλες τις απαγορεύσεις, δηλώνοντας ότι ο τσαχπίνης είναι πολύ ήπιος και δεν συνιστά πρόβλημα, και πάλι οι ίδιοι δυτικοί το κατηγορούν ότι θα μολύνει όλο τον πλανήτη∙ και ειδικά την δύση, με τα «αποτελεσματικά και ασφαλή», που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Με δυο λόγια ό,τι και να κάνει το Πεκίνο είναι χρεωμένο∙ πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί λογικό μόνο υπό την προϋπόθεση ενός (παγκόσμιου) πολέμου χαμηλής (ως τώρα…) έντασης, και πάντως άσχετα με οποιοδήποτε ζήτημα δημόσιας υγείας.

Ή μήπως όχι άσχετα;

Η δυτική δημαγωγία δεν ασχολείται με το να δώσει εύλογες εξηγήσεις τόσο για την αυστηρότητα των απαγορεύσεων στην κίνα απ’ την άνοιξη του 2021 και μετά (αλλά όχι το 2020, μετά το τέλος της «επιχείρησης Wuhan»!!!), όσο και για την ξαφνική άρση τους στο τέλος του 2022… Δεν υπάρχει καν εξήγηση για το γεγονός ότι ενώ οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι έφτιαξαν mRNA πλατφόρμες (εργαστηριακά, για χάρη του know how) ΔΕΝ τις χρησιμοποίησαν, ούτε τις πούλησαν σε τρίτους, θεωρώντας τες επικίνδυνες… Οι λογικές εξηγήσεις είναι πολυτέλεια, κι εξάλλου οι δυτικοί υπήκοοι είναι (ή πρέπει να είναι) «παιδιά», που αναλώνονται στις εντυπώσεις, στη συγκινησιακή πανούκλα και στο οργανωμένο Θέαμα…

Θα το θυμάστε: έχουμε υποστηρίξει α) ότι η λεγόμενη «πανδημία» κατασκευάστηκε (μέσα από συστηματικές αλλαγές / διαστρεβλώσεις ορισμών και εννοιών) απ’ τους δυτικούς και με σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις / στοχεύσεις∙ και β) ότι το κινεζικό καθεστώς, με πλήρη γνώση της πολύ μικρής επικινδυνότητας του τσαχπίνη ήδη απ’ την άνοιξη του 2020, δεν πήρε κανένα σπουδαίο μέτρο ολόκληρη εκείνη την χρονιά (το 2020), ούτε καν έκανε υποχρεωτικό τον εμβολιασμό του πληθυσμού με τα δικά του, τρία κλασσικά, κανονικά εμβόλια∙ άλλαξε όμως «γραμμή» στις αρχές της άνοιξης του 2021 (όταν άρχισαν να απλώνονται οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη…) για να κάνει μαζικές ασκήσεις αντιμετώπισης επίθεσης βιολογικού πολέμου. Χωρίς να το πουν ποτέ ανοικτά, οι άρχοντες του Πεκίνου έκαναν έναν σχεδιασμό να κρατήσουν αυτές οι ασκήσεις μεγάλης κλίμακας κάτι παραπάνω από ένα χρόνο∙ θα τελείωναν πριν το καλοκαίρι του 2022… Τράβηξαν παραπάνω, πιθανόν επειδή παρατηρήθηκαν αρκετές δυσλειτουργίες στις επιμελητειακές δομές που θα έπρεπε να διορθωθούν. Η πυρκαγιά σε πολυκατοικία στην Xinjiang στα τέλη του Νοέμβρη και ο θάνατος 10 ατόμων απ’ τους πολλούς σε «υγιειονομική» κατ’ οίκον φυλάκιση ενοίκους του συγκροτήματος, σηματοδότησε (κατά την άποψή μας) το τέλος αυτών των παρατεταμένων ασκήσεων. Οι διαδηλώσεις και οι (περιορισμένης έκτασης) οδομαχίες προσέθεσαν απλά μια διάσταση «διαλόγου με την κοινωνία» στην απόφαση του καθεστώτος…

Είναι όμως βάσιμη η εξήγησή μας περί ασκήσεων αντιμετώπισης βιολογικού πολέμου; Είναι εύλογο να φοβάται το Πεκίνο ότι μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με τέτοια επίθεση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον ή κάποιου συμμάχου της; Η απάντηση είναι πέρα για πέρα ΝΑΙ! Η ανακάλυψη / αποκάλυψη των αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος και των «ερευνών» που γίνονταν εκεί απασχολεί πολύ σοβαρά όχι μόνο τη Μόσχα αλλά και το Πεκίνο (κι άλλους που είναι υποψήφιοι στόχοι…) – μόνο τους δυτικούς υπηκόους δεν απασχολεί… Αλλά είπαμε: εμείς είμαστε (ή πρέπει να είμαστε) «παιδιά»…

Η αμερικανική επιλογή υπέρ των επιθέσεων με «έξυπνα» βιολογικά όπλα είναι κατατεθειμένη δημόσια, όσο κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν! Αναφέρεται ρητά εδώ:

Για όσες / όσους δεν αναγνωρίζουν περί τίνος πρόκειται είναι το 90 σελίδων σχέδιο για την «αναδιοργάνωση» του αμερικανικού μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η full spectrum dominance των ηπα στον 21ο αιώνα. Δημοσιοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2000, γραμμένο απ’ τους σκληροπυρηνικούς, πολεκάπηλους «νεοσυντηρητικούς», που σύντομα θα αναλάμβαναν το γκουβέρνο στις ηπα (Μπους ο Β) και κυβερνούν και τώρα σε πλήρη συνεργασία με τους «δημοκρατικούς» του νυσταλέου Jo. Δίκαια, καθόλου υπερβολικά, εκείνο το σχέδιο θεωρήθηκε το πολιτικό ευαγγέλιο της «τρομοκρατικής επίθεσης» της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 (ένα χρόνο μετά την δημοσιοποίησή του…) και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που ακολούθησε:

Δεν θα ασχοληθούμε όμως εδώ με την «αντιτρομοκρατία» ως μέσο κυριαρχίας. Θα ασχοληθούμε με την …. αντι-βιολογία! Στη σελίδα 60 του σχεδίου αναφέρονται ανοικτά τα εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.