Η στρατολογία σαν διαφημιστική εκστρατεία

Παρασκευή 4 Γενάρη. Ο αγγλικός στρατός δεν υστερεί σε post – post μοντερνιές. Εκείνα τα «κατατάξου, η πατρίδα σε χρειάζεται!» πάλιωσαν. Τώρα η έκκληση γίνεται σε υποκουλτούρες – ο στρατός θα σε αξιοποιήσει… Θα μπορούσε να λέει «…θα σε αξιοποιήσει μαλάκα!» αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αντιεμπορικό.

Εμπορικό είναι αυτό: έλα εσύ κολλημένε με τις selfie (δηλαδή: κομπλεξικέ) – ο στρατός χρειάζεται την αυτοπεποίθησή σου· έλα εσύ κολλημένε με το κινητό σου (δηλαδή: εξαρτημένε) – ο στρατός χρειάζεται την προσήλωσή σου· έλα εσύ εξαρτημένε με το gaming – ο στρατός χρειάζεται την στοχοθεσία του· έλα εσύ καραγκιόζη του σχολείου – ο στρατός χρειάζεται το «πνεύμα» σου· έλα εσύ ψωνισμένε – ο στρατός χρειάζεται το έλεός σου…

Είναι ενδιαφέρον το ότι ο αγγλικός στρατός δεν επιστρατεύει ιδεολογία του είδους «η πατρίς κινδυνεύει» για να τραβήξει στο χακί ανειδίκευτο ή ειδικευμένο κρέας. Απευθύνεται σ’ έναν γαλαξία μητροπολιτικών τεχνικών και κοινωνικών «προβληματοποιήσεων» του 21ου αιώνα, προκειμένου να τις αξιοποιήσει στον δικό του «καταμερισμό εργασίας». Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι ο αγγλικός στρατός προσπαθεί να προβληθεί σαν επιχείρηση: ούτε η «αυτοπεποίθηση», ούτε η «προσήλωση», ούτε η «στοχοθεσία», ούτε το «πνεύμα», ούτε το «έλεος» έχουν σχέση με δολοφονίες… Ε; “Δουλειά γραφείου”; Ή δουλειά σφαγείου με πόστα remote control; Μωρέ έλα εσύ και τι σε νοιάζει!

Οπωσδήποτε αυτή η πλαστοποίηση (λινάτσες με γραφεία για γιάπηδες στην πύλη των στρατοπέδων…) δεν θεωρείται προβληματική. Αν όλοι αυτοί κι αυτές που θα τσιμπίσουν αρχίσουν να αυτοκτονούν μετά την λήξη των συμβολαίων τους, ποιό (θα) είναι το θέμα; Κανένα απολύτως!

Θα ανακουφιστεί ο προϋπολογισμός για τους βετεράνους· ο αγγλικός, όπως ο αμερικανικός… Λίγο είναι αυτό;

Φυτευτό – για σίγουρο

Πέμπτη 3 Γενάρη. Αν το επαινέσουμε (σαν εύχρηστο) θα κατηγορηθούμε για τεχνοφετιχιστές… Αν το καταγγείλουμε («σαν «χάραγμα του σατανά»!) θα κατηγορηθούμε για τεχνοφοβικοί…

Στριμωγμένοι απ’ αυτά τα δεδομένα (λέμε τώρα…) αρκούμαστε στο να χαζεύουμε ένα επιχείρημα: «για να μην το χάσω» (ή «για να μην μου το κλέψουν»). «Για να μην…» βάλτο κάτω απ’ το πετσί! Ενδιαφέρουσα εξέλιξη – απ’ την άποψη της ανθρωποβλακείας που, αλλοίμονο, είναι το βασικότερο πολεμικό πλεονέκτημα του είδους μας απέναντι σ’ όλα τα άλλα είδη του πλανήτη.

Για σκεφτείτε το! «Για να μην το χάσεις…» κάντο injection, βάλτο μέσα στο στόμα, ράφτο στο μπουφάν, δέστο με αλυσίδα και σέρνε το πίσω σου! Κάπως περιορισμένη (στο χώρο) αυτή η αντίληψη για την ασφάλεια της ατομικής ιδιοκτησίας… Αλλά και πάλι «ο κόσμος εξελίσσεται»… Στην ιστορική φάση της απώλειας κάθε σωματικής αυτονομίας, στην ιστορική φάση της καθολικής cyber αποικιοποίησης των σωμάτων, αυτά ακριβώς τα σώματα προτείνονται σαν ο έσχατος προστάτης της ιδιοκτησίας (των data τους…)!!! Ουάου!!! Ανήκουν στη μεγα-μηχανή, αλλά παραμυθιάζονται ότι είναι οι ιδιοκτήτες των μικρο-αποφύσεών της! Ξανά ουάου!!!

Τι να μην χάσεις; Το αμάξι. Τα κλειδιά. Το παιδί. Τον χρόνο. Τον προσανατολισμό σου…

Ω ναι!!! Θεοί της τεχνολογίας μπορείτε να κάνετε όλες τις αυταπάτες κι όλες τις ψευδαισθήσεις μικροτσίπ; Μπορείτε να τις φυτέψετε υποδόρεια, ώστε κανείς να μην τις χάνει κανείς πια; Να τις έχει εξασφαλισμένες και στον ύπνο του;

Κι ύστερα, ό,τι μείνει απ’ το ανθρώπινο τομάρι, μπορείτε να το κάνετε touch screen; Να βλέπουμε selfies στο selfie κελί μας;

Ω θεοί του κεφάλαιου!!! Κάντε κι άλλα θαύματα!!!

Η πολιτική οικονομία του “ως οι μηχανές έσεσθαι”

Πέμπτη 3 Γενάρη. Καλή η ειρωνεία, αλλά… Μετά τις χημείες, τα γυμναστήρια, τον υγιεινισμό και τις πλαστικές διορθώσεις κάθε είδους, η μετατροπή του σώματος σε motherboard είναι η πιο πρόσφατη φάση της αποικιοποίησής του… απ’ τις καπιταλιστικές νόρμες. Κι όπως έχει συμβεί μ’ όλες τις προηγούμενες φάσεις, έτσι και η τωρινή υιοθετείται σαν «ελευθερία» και σαν «ευκολία». Σαν αυτοπραγμάτωση κυριολεκτικά: μετατροπή του «εγώ» σε πράγμα· ανώτερης (τεχνολογικά) τάξης.

Δεν ήταν, πριν, mainstream η «φυσικότητα» και τώρα έρχεται η «τεχνητότητα»! Όχι άλλα δάκρυα για τον «χαμένο παράδεισο»!!! Όχι άλλες θεολογίες “επιστροφής στη φύση”!!! Και πριν (εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια…) προτυποποιημένα ήθελε η κυρίαρχη (καπιταλιστική / εμπορευματική) κουλτούρα τα σώματα – κι έτσι αυτοκατασκευάζονταν. Σε διάφορα mode / μόδες. Είτε το αναγνώριζαν, είτε όχι. Γι’ αυτό και είναι εύκολο κι απλό το πέρασμα απ’ το ένα επίπεδο τεχνικής στο επόμενο, εν προκειμένω το ηλεκτρονικο/μηχανικό.

Καμμία απ’ τις προηγούμενες τεχνικές «φαίνεσθαι» και «λειτουργείν» δεν θα εξαφανιστεί. Θα συνυπάρχουν όλες, σαν διαφορετικές ιστορικές στοιβάδες, σε ένα είδος διαρκούς σωματικής πρωταρχικής συσσώρευσης – για λογαριασμό της «πολυδιάστατης» κατεργασίας μας…

Εν τω μεταξύ το πιο φυσικό στα ανθρώπινα σώματα (ειδικά στα πρωτοκοσμικά), χωρίς εισαγωγικά και αμφιβολίες,  παραμένει αυτό που απωθούν / απωθούμε: οι συστάδες συμβιωτικών μικροοργανισμών, εκατομμύρια τέτοιων, τόσο στο δέρμα όσο και εντός. Στα όργανα.

Πανούργα τεχνολογία έχεις να κάνεις πολλά ακόμα: να πεταλώσεις τα βακτηρίδια και τους μύκητες!

Όταν ένα καθεστώς είναι ρατσιστικό δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μακρυά μπορεί να πάει!

Κυριακή 30 Δεκέμβρη. Η ισραηλινή “αρχή πληθυσμού και μετανάστευσης” απαγορεύει την δημιουργία σχέσεων και ζευγαριών μεταξύ των μεταναστών εργατών / εργατριών στο ισράηλ. Ναι: για να μην “αναπαραχθούν” και αλλοιωθεί ο ντόπιος πληθυσμός (η πλειοψηφία των πιστών υπηρετών του απαρτχάιντ) από “ξένα στοιχεία”.

Με βάση τη νομοθεσία του ρατσιστικού κράτους του ισραήλ, για τους μετανάστες / στριες εργάτες / εργάτριες που έχουν νόμιμη (πάντα συγκεκριμένης διάρκειας, με δυνατότητα ανανέωσης) άδεια παραμονής και εργασίας, ισχύει πως αν το κράτος “μάθει” ότι έχει δημιουργηθεί ζευγάρι, ο ένας απ’ τους δύο θα πρέπει να φύγει απ’ το ισραήλ. Αυτός είναι ο όρος για να ανανεωθεί η άδεια – για τον άλλον / την άλλην.

Έτσι είναι ο νόμος. Γίνονται ενστάσεις στα δικαστήρια από ενδιαφερόμενα ζευγάρια. Σύμφωνα με μια οργάνωση εργατικών δικαιωμάτων, σε 13 τέτοιες ενστάσεις που έγιναν το 2018 η “αρχή” δεν εμφανίστηκε σαν αντίδικος, και έτσι επιτράπηκε και στα 13 ζευγάρια να παραμείνουν στο ισράηλ.

Αλλά στην τελευταία ένσταση, πριν μια βδομάδα, η “αρχή” άλλαξε τακτική. Η ένσταση έγινε από ένα ζευγάρι μεταναστών απ’ την ινδία, που δουλεύουν σα νοσοκόμοι. Την ένσταση κατέθεσε η 28χρονη ινδή Chanel, ζητώντας να της επιτραπεί να ταξιδέψει για λίγες ημέρες πίσω στην ινδία, για να αφήσει το μωρό της στους γονείς της. Το δικαστήριο, μετά από παρέμβαση της “αρχής” εκτίμησε ότι:

… η αιτούσα και ο πατέρας του μωρού τους ζουν σαν ζευγάρι και σαν οικογένεια στο ισραήλ, πράγμα που είναι αντίθετο με τους νόμους…

Στο αίτημα που κατέθεσε η Chanel (νόμιμη μετανάστρια) το δικαστήριο απάντησε τελικά ότι ο σύντροφός της (επίσης νόμιμος μετανάστης…) θα πρέπει να φύγει απ’ το ισραήλ. Αυτός είναι ο όρος για να δωθεί στην Chanel (και στο μωρό της) δικαίωμα επανόδου στο ισραήλ.

Υπάρχουν κι άλλα κεφάλαια στη «νομοθεσία σκλαβιάς» για τους μετανάστες / μετανάστριες που δουλεύουν στον ισραηλινό καπιταλισμό.

Αλλά όχι… Δεν είναι ένα ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς το ισραηλινό…. Καθόλου…. Μην περάσει απο κανενός το μυαλό τέτοιο πράγμα… Η Χαμάς φταίει, που είναι τρομοκρατική οργάνωση… Κι αυτοί οι άθλιοι παλαιστίνιοι που διαδηλώνουν… ενάντια στη «μόνη δημοκρατία»… Όχι στη μέση Ανατολή, σ’ όλο το ηλιακό σύστημα…

Ένας νόμος απ’ τον βορρά

Πέμπτη 27 Δεκέμβρη. Όχι, δεν έμεινε εκεί το πράγμα. Στα λόγια. Ούτε θα μπορούσε να μείνει, αν λάβει κανείς υπόψη του την σοβαρότητα και τον ορθολογισμό των κρατικών διοικήσεων στα κράτη της βόρειας ευρώπης.

Παραμονές των χριστουγέννων, πριν 3 ημέρες, το κοινοβούλιο της εσθονίας ενέκρινε κυβερνητικές προτάσεις για τροποποιήσεις του ποινικού κώδικα. Μ’ αυτές η αρνητική διάθεση (negative attitude) απέναντι στο κράτος θεωρείται έγκλημα. Μπορεί να είναι έγκλημα κατά της ασφάλειας (του κράτους), έγκλημα κατά της ανεξαρτησίας του, έγκλημα κατά της εδαφικής του ακεραιότητας. Ή ένας συνδυασμός και των τριών. Η κυβέρνηση στο Tallinn κράτησε και μια «υστερνή». Η νομοθεσία αυτή αφορά τους απλούς υπηκόους της. Για τα ενεργούμενα ξένων υπηρεσιών που προωθούν την negative attitude towards the state θα υπάρξει στο μέλλον έξτρα νομοθεσία· πιο αυστηρή, εννοείται.

Θέλει την προσοχή σας το θέμα. Η «αρνητική διάθεση» δεν συνεπάγεται πράξεις συγκεκριμένες που, λογικά, θα υπέπιπταν σε κάποια ήδη ισχύουσα νομοθεσία. Αν κάποιοι βάλουν μια βόμβα σ’ ένα υπουργείο, δεν είναι η negative attitude τους το αξιόποινο της δράσης τους! Η «αρνητική διάθεση» είναι κάτι ασαφές. Που μπορεί να εντοπιστεί, π.χ., αν κάποιος «πει καμιά κουβέντα»… Ή κάνει καμιά γκριμάτσα… Ή επειδή είναι ύποπτης καταγωγής… Συνεπώς – κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουμε – η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της «αρνητικής διάθεσης» είναι μια “ποινικοποίηση / σκούπα”! Πατάει πάνω σε μια νομοθεσία που έχει προηγηθεί ευρύτερα, και είναι κατάλληλα ασαφής: περί «εγκλημάτων σκέψης». Δεν διαπράττεις κάτι. Σκέφτεσαι κάτι εναντίον του κράτους σου και το δημοσιοποιείς… Υποτίθεται ότι αυτή η νομοθεσία θεσπίστηκε κατά του ρατσιστικού, μισανθρωπικού λόγου… Σιγά!!! Κανείς δεν πάει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της ευρώπης στα δικαστήρια! Εκτός αν ξέρετε κάτι που μας διαφεύγει…

Για να το φέρουμε στα ελληνικά δεδομένα, και να έχετε ένα στοιχειώδες μέτρο της νομοθέτησης: αν η εσθονική νομοθεσία ίσχυε και στο ελλαδιστάν, η φράση «εμείς την λέμε μακεδονία» (για το κράτος στα βόρεια σύνορα) είναι και τα τρία αυτά εγκλήματα, μαζί και ταυτοχρόνως!!! (Κι ας μην συζητήσουμε πόσα εγκλήματα τέτοιου είδους, καθ΄έξη και κατ’ εξακολούθηση διαπράττει η ασταμάτη μηχανή!!).

Η απώθηση μπροστά σε τέτοια «νέα» είναι αναμενόμενη αντίδραση. Ο.Κ…. Αλλά αυτά συμβαίνουν εκεί, μακρυά· κι άλλωστε «το εσθονικό κράτος έχει πρόβλημα»… Ξέρετε κάποιο άλλο εδώ γύρω που δεν έχει; Ξέρετε κάποιο ελληνικό κράτος που δεν φροντίζει «να έχει εθνικά προβλήματα» για να μπετονάρει την μικροαστική μάζα; Όχι, δεν ξέρετε. Τα «εθνικά προβλήματα» ξεπερνούν (γι’ αυτούς που τα υιοθετούν) το ερώτημα αν είναι υπαρκτά ή ανύπαρκτα. Τα «εθνικά προβλήματα» είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος!!! Αντίθετα, η negative attitude είναι (προφανώς) έγκλημα… Που ακόμα δεν αντιμετωπίζεται με νόμους στα μέρη μας… Αλλά να που γίνεται η αρχή εδώ κι εκεί.

Πράγμα που σημαίνει: το εσθονικό βήμα έχει προοπτικές. Ξέραμε ένα κράτος που νομοθετεί πάνω σ’ αυτό το μοτίβο. Το ισραηλινό. Έμοιαζε εξαίρεση, αλλά – φυσικά – δεν είναι! Τώρα υπάρχει ένα ακόμα, «για τους δικούς του λόγους». Το εσθονικό. Δειλά δειλά έχει αρχίσει να ακούγεται στο u.s.a. για διάφορες εντόπιες κριτικές στον «εθνικό» ιμπεριαλισμό ότι είναι ένδειξη «αντιαμερικανισμού». Νegative attitude δηλαδή, που βάζει σε κίνδυνο την “αλήθεια”, τους θεσμούς, τον τιμημένο u.s.army, και λοιπά.

Τα αρχικά παραδείγματα και οι πρωτοπόροι έχουν προοπτικές – δώστε βάση! Η φασιστική πανούκλα δεν απλώνεται μονομιάς. Την βοηθάει πολύ ο ύπνος του «μπααα… σιγά μωρέ… εδώ δεν θα γίνει αυτό….»

Έχετε το νου σας… Γίνονται πολλά. Σκόρπια μεν, αλλά πολλά…

Το αφεντικό είναι η αλήθεια!

Τρίτη 25 Δεκέμβρη. Η κωμική διάψευση (για την κοινή τουρκο-αμερικανική ναυτική άσκηση σε νερά «δικαιοδοσίας» της Λευκωσίας…) αναπαράχτηκε απ’ τα Δευτεριάτικα ντόπια media… αυτολεξεί. Απόδειξη της προέλευσής της (το υπ.εξ.) αλλά και το σιδερένιου νόμου πως «όταν μιλάει το εθνικό συμφέρον όλοι πρέπει να κάνουν τουμπεκί».

Ψευδής είδηση και ψευδές γεγονός λοιπόν ό,τι ενοχλεί την «εθνική γραμμή» και τους ιμπεριαλιστικούς προσανατολισμούς της… Ως εδώ το πράγμα είναι, πράγματι, για γέλια. Θα πάψει να είναι τέτοιο όταν η αναφορά στα «ενοχλητικά γεγονότα» γίνει αδίκημα («διασπορά ψευδών ειδήσεων» ή και κάτι ακόμα πιο σκληρό).

Λέτε ότι δεν πρόκειται να συμβούν τέτοια πράγματα; Αυτές κι αυτοί που είναι σήμερα γύρω στα 50 δεν θα έπρεπε να είναι καθόλου σίγουροι· και θα έπρεπε να προετοιμάσουν και τις / τους νεώτερες / ους. Πριν κάτι καιρούς, στο πρώτο μισό των ‘90s, τότε που δεν υπήρχε διαδίκτυο αλλά υπήρχαν αφίσες και προκηρύξεις, όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει δημόσια τα εθνικά ιερά («το όνομά μας είναι η ψυχή μας – η λύση είναι μία, σύνορα με την σερβία») κατέληγε στα δικαστήρια κατηγορούμενος για «πρόκληση πολιτών σε διχόνοια», «αμφισβήτητη πολιτεύματος», «διασάλευση δημόσιας τάξης» κι άλλα τέτοια σπουδαία. Και οι ποινές έπεφταν με το κιλό. Η κριτική στην κυρίαρχη εθνικιστική ιδεολογία και στο κράτος είχε σπρωχτεί στην παρανομία, κανονικά «και με το νόμο»… Ξέρουμε καλά για τι σας μιλάμε…

Άλλαξαν οι εποχές – μόνο, όμως, τεχνικά. Όταν οποιοδήποτε κράτος (το ενιαίο κόμμα των αφεντικών σε κάθε μέρος του κόσμου) λέει «αυτό-είναι-ψέμα» (επειδή είναι ένα γεγονός που πάει κόντρα στα «εθνικά συμφέροντα»), ανοίγει μπροστά του το οπλοστάσιό του. Ανάλογα με την συγκυρία και το θέμα μπορεί απ’ το να μην κάνει τίποτα, ως το να φιμώσει τους κοινωνικούς / ταξικούς αντιπάλους του· ως το να τους γονατίσει οικονομικά με πρόστιμα· ως να τους φυλακίσει.

Πως είπατε; Δεν γίνονται πια αυτά στις «φιλελεύθερες δημοκρατίες της δύσης»; Έχετε μείνει πίσω…

Θαύματα και παραμύθια

Τρίτη 25 Δεκέμβρη. Όλες οι θρησκείες περιστρέφονται γύρω από «υπερβατικά κατορθώματα». Μπορεί να το διαπιστώσει κανείς ερευνώντας τον φετιχισμό και την μεταφυσική του εμπορεύματος: μπορεί ο καπιταλισμός σαν ιδεολογία να μην αναγνωρίζει την «θρησκευτικότητά» του, αλλά αυτή είναι εύκολο να διαπιστωθεί αντι-καπιταλιστικά!

Απ’ τις τρεις θρησκείες (η μία διάδοχη της άλλης) που κατασκευάστηκαν στη μέση Ανατολή και επεκτάθηκαν σε μεγάλο μέρος του κόσμου, μόνο ο χριστιανισμός έχει διπλή, συνεστραμμένη μεταφυσική. Διατείνεται πως είναι «μονοθεϊστική» θρησκεία ενώ είναι το ακριβώς αντίθετο: πολυθεϊστική, ειδωλολατρική, γεμάτη σύμβολα και φετίχ.

Η αφετηρία της «υπερβατικής» νομιμοποίησης των χριστιανικών αξιωμάτων είναι αυτό που οι χριστιανοί γιορτάζουν σήμερα: η γέννηση ενός παιδιού που είχε «μυστηριώδη» σύλληψη. Η ιδέα είναι ξεσηκωμένη κατευθείαν απο προηγούμενες (πολυθεϊστικές) θρησκείες, και τους μύθους για τα ζευγαρώματα θεών με ανθρώπους· κυρίως αρσενικών θεών με γυναίκες. Η ιδέα του «ημίθεου» προέρχεται απ’ τις «επιτυχίες» (ή τους βιασμούς…) του Δία και άλλων παρόμοιων. Συνεπώς με το καλημέρα ο χριστιανισμός κατασκευάστηκε με ειδωλολατρικά υλικά.

Γιατί όμως οι κατασκευαστές αυτής της θρησκείας (ο Παύλος και οι υπόλοιποι) δεν περιορίστηκαν στην εκδοχή ενός προφήτη (όπως πολύ νωρίτερα ο ιουδαϊσμός με τον Μωϋσή και αργότερα ο μουσουλμανισμός με τον Μωάμεθ) και επεδίωξαν να κατασκευάσουν έναν «ανώτερης τάξης» καθοδηγητή, «ημίθεο», που μάλιστα τον πούλησαν σαν «γυιό του αφεντικού»; Γιατί κατέφυγαν σε copy paste της μυθολογίας του Διονύσου (ή και άλλων θεοτήτων στην ευρύτερη περιοχή); Η απάντηση φαίνεται απλή: επειδή ήθελαν να διεκδικήσουν (και αργότερα να επιβάλλουν) μια ανωτερότητα ονόματος προέλευσης εξ αρχής – και εξ εφόδου. Προφήτες κυκλοφορούσαν πολλοί σ’ όλη αυτή τη ζώνη της ανατολικής Μεσογείου εκείνους τους ταραγμένους καιρούς… Γυιοί του μεγαλοδύναμου όμως; (Αυτή η α.ο.π. αποδείχθηκε η ιδεολογική βάση / νομιμοποίηση για να γίνει ο χριστιανισμός και οι οπαδοί του μακράν η πιο φονική, εγκληματική και ανόσια θρησκεία / συμμορία στην ιστορία του πλανήτη).

Και να που – με τα σημερινά κριτήρια – ο χριστιανισμός είναι η μόνη απ’ τις 3 «μεγάλες» θρησκείες που απ’ την κατασκευή της είναι σεξιστική, μισογυνική! Η ιδέα μιας αιώνιας «παρθένου», δηλαδή ασεξουαλικής γυναίκας, μιας γυναίκας – αντικείμενο, που «τιμήθηκε» απ’ το μεγάλο αφεντικό με έναν κρίνο, ίσια ίσια για να γίνει η (ανθρώπινη) μήτρα για να γεννηθεί ο «γυιός» του, είναι συνολικά παρανοϊκή ακόμα και για τα ειδωλολατρικά δεδομένα (ο Δίας, για παράδειγμα, δεν έσπερνε γυιούς και, σε καμμία περίπτωση, διαδόχους και σωτήρες. Ήταν απλά, ας το πούμε λαϊκά, «μπερμπάντης», «ηδονιστής»… Δεν είναι σκοπό την «αναπαραγωγή του είδους του». Ο θεός των χριστιανών όμως έτσι εμφανίζεται: σαν ιδιοκτήτης ανθρώπινης κλωσσομηχανής…)

Άντε, τώρα, πήγαινε να πεις στους χριστιανούς «αντί να βρίζετε τις άλλες θρησκείες για κατώτερες, αντί να κατηγορείτε τον μουσουλμανισμό για μισογυνικό, σεξιστικό, και ό,τι άλλο σας βολεύει, δεν κοιτάτε καλύτερα τα μαύρα σας τα χάλια;»

Πήγαινε να τους το πεις να δεις με πόση αγάπη και αυτοκριτική διάθεση θα σε κοιτάξουν…

(Ισχύει λοιπόν πάντα το παλιό φεμινιστικό σύνθημα: αν η Μαρία μπορούσε να κάνει έκτρωση, θα είχαμε γλυτώσει τόσους αιώνες παπαδοκρατίας!)

Ακράδαντες αποδείξεις

Τρίτη 25 Δεκέμβρη. Και, για να γελάσει το χειλάκι σας, να ένα παλιό ανέκδοτο (του γερμανικού «χώρου»):

Ερώτηση: Ποιοί είναι οι 5 λόγοι που αποδεικνύουν ότι ο Χριστός ήταν έλληνας;

Απάντηση: Α) δεν έφυγε ποτέ απ’ το σπίτι του·

Β) δούλεψε πρώτη φορά στα 30 του·

Γ) όταν αποφάσισε να δουλέψει έκανε την δουλειά του πατέρα του·

Δ) πίστευε ότι η μάνα του είναι παρθένα· και

Ε) η μάνα του πίστευε ότι είναι θεός….

(φωτογραφία: O γνωστός φασίστας πλασιέ παρεξηγήθηκε επειδή ο Χριστούλης χαρακτηρίστηκε «μετανάστης»… Που να μάθαινε και το άλλο: ότι ήταν “αγνώστου πατρός”…)

Xi και παντεσπάνι

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Όσοι περίμεναν ότι στην προχθεσινή του ομιλία (στο κόμμα του) ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping θα έκανε κάποια «ανοίγματα» προς τις ηπα (αλλά και την ε.ε.) απογοητεύτηκαν. Ο λόγος του αποδείχθηκε αφιερωμένος στην επιβεβαίωση του «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά» και του κεντρικού ρόλου του κράτους στην (καπιταλιστική, αν και δεν λέγεται έτσι!) ανάπτυξη.

Εκείνο που τρομάζει είναι ότι στο project “made in china 2025” περιλαμβάνονται γενναίες επιδοτήσεις σε κινεζικές επιχειρήσεις τεχνολογικής καινοτομίας. Ο Xi επιβεβαίωσε ότι έτσι θα γίνει… Φυσικά, για τον δυτικό καπιταλισμό, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι άγνωστο, αλλά έχει αναπτυχθεί σε «λεπτεπίλεπτες» μεθόδους κρατικής ενίσχυσης συγκεκριμένων καπιταλιστικών ή και συγκεκριμένων επιχειρήσεων («εθνικοί πρωταθλητές» ονομάζονται…) ώστε να παριστάνει (ελάχιστα πειστικά…) ότι είναι κάτι άλλο.

Το πρόβλημα είναι να συμβαίνει το ίδιο στον κινεζικό καπιταλισμό. Με τεράστιους (κρατικούς) πόρους και τεράστια διανοητική βάση. Αν μέσα σε 11 χρόνια, απ’ το 2008 ως το 2018, ο κινεζικός καπιταλισμός έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, τότε άλλη μισή δεκαετία και…

Έχει ενδιαφέρον ότι στην επιχειρηματολογία του το κινεζικό καθεστώς χρησιμοποιεί πράγματι δόσεις απ’ την σκέψη του Μαρξ. Για παράδειγμα κατηγορεί τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις (επί Γκορμπατσόφ) στην ε.σ.σ.δ. σαν αντιμαρξιστικές και καταστροφικές, επειδή (κατά τον «σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά») πρέπει να προηγηθεί η αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης και οι όποιες αλλαγές στο (πολιτικό) «εποικοδόμημα» να ακολουθήσουν μετά, όταν «οι συνθήκες είναι ώριμες». Μ’ αυτήν την προσέγγιση δικαιολογεί την εφαρμογή (ελεγχόμενων) «οικονομικών μεταρρυθμίσεων» χωρίς ανάλογη «πολιτική φιλελευθεροποίηση». Το επανέλαβε ο Xi προχτές.

Ωστόσο οι αποδείξεις της επιτυχίας ή της αποτυχίας του «κινεζικού» καπιταλιστικού μοντέλου δεν βρίσκονται στην μαρξιστική φιλολογία! Βρίσκονται στην παγκόσμια αγορά / αρένα. Και όπως είναι λογικό το Πεκίνο δεν σκοπεύει να χάσει την πρώτη θέση (με ότι αυτή σημαίνει) στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, εξουσίας και πλούτου επειδή η πρωτιά έχει κι άλλους διεκδικητές.

“Σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» λοιπόν… Εν τω μεταξύ οι κινηματικοί φοιτητές ριζοσπαστικών μαρξιστικών ομάδων συλλαμβάνονται – και εξαφανίζονται…

(φωτογραφία: Δεν καταλαβαίνουμε τι γράφουν τα πανό ούτε που έχει τραβηχτεί. Συνεπώς την δημοσιεύουμε με κάποιες εύλογες επιφυλάξεις – η πλαστοποίηση έχει πολλά και μακριά ποδάρια. Πάντως το σχετικό άρθρο αναφερόταν στην καταστολή νεαρών μαρξιστών αμφισβητιών του «σοσιαλισμού με κινέζικα χαρακτηριστικά»…)

Να κατέχεις ή να φαίνεσαι;

Τετάρτη 19 Δεκέμβρη. Αγοράζεις κάτι (ρούχα, παπούτσια, κατά προτίμηση). Το πηγαίνεις σπίτι σου. Το φοράς. Αυτοφωτογραφίζεσαι μ’ αυτό. Ανεβάζεις την φωτογραφία σου στα social media. Και την άλλη μέρα το επιστρέφεις…

Μια πολύ πρόσφατη έρευνα αγοράς στην αγγλία έδειξε ότι 9% του «δείγματος» (2.002 ενήλικοι μεταξύ 35 και 44 χρονών), περισσότερο οι άντρες παρά οι γυναίκες, απολαμβάνουν την φωτογραφική, social media-tion επίδειξη ψευδο-αγορών τους. Αν η έρευνα περιλάμβανε και νεότερες ηλικίες, που «κυκλοφορούν» μαζικά στο instagram, η αναλογία θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη.

Στον ανταγωνισμό τους οι online έμποροι ρούχων έχουν καθιερώσει την τακτική «δοκίμασέ το πριν το πληρώσεις». Οι πελάτες δοκιμάζουν στο σπίτι τους αυτό που παρήγγειλαν ηλεκτρονικά, και είτε το κρατούν πληρώνοντάς το, είτε το επιστρέφουν. Ή… φωτογραφίζονται μ’ αυτό – και το επιστρέφουν.

Έχει επιτρέψει αυτή η εμπορική τακτική κάτι σαν την εκδίκηση των καταναλωτών που επιβαρύνουν με κόστη το online εμπόριο ρούχων απλά για να απολαύσουν το μοστράρισμα μπροστά στην φωτογραφική μηχανή / καθρέφτη / ψηφιακό socializing; Είναι αυτή η καταναλωτική πρακτική μια ιεροσυλία στην έννοια και στην ιστορική θέσμιση της ατομικής ιδιοκτησίας; Ή, μήπως, πρόκειται για την γυμνή και χωρίς προσχήματα ανάδειξη του σκληρού πυρήνα της (ιδέας της) ατομικής ιδιοκτησίας (ειδικά για τους μικροαστούς), που δεν είναι άλλος απ’ την επίδειξη;

Υποτίθεται ότι η έννοια της «αξίας χρήσης» (και, κατά συνέπεια, της ιδιοκτησίας πάνω σε αξίες χρήσης) ήταν στέρεη και πραγματιστική. Όταν, όμως, η μόδα είναι να φωτογραφίζει κανείς το burger που παρήγγειλε (πριν το δαγκώσει) και να κανονιοβολεί την ηλεκτρονική social media-tion του/της με την εικόνα του, ακόμα κι αυτή η σχετικά ταπεινή αξία χρήσης (το φαγητό) αποκτάει και μια διάσταση ανταλλακτικής αξίας: ανταλλαγής συμβόλων. Θυμάται τότε κανείς ότι στα τραπέζια της αριστοκρατίας (και, αργότερα, της ανώτερης αστικής τάξης) το φαγητό δεν ήταν απλά «ανάλωση τροφής με σκοπό την χόρταση». Αλλά και επίδειξη, ανταλλαγή συμβόλων, σημείων. Και ίσως καταλάβει ότι η σύγχρονη μόδα του «γκουρμέ» είναι, κυρίως, η σημειωτική αναπαράσταση κάποιας μυθικής «αριστοκρατίας της γεύσης» προσιτής πια στους μικροαστούς και στους νέους μεσοαστούς (που είναι νεόπλουτοι μικροαστοί) χάρη στην μηντιακή προβολή της, παρά η αναζήτηση της χόρτασης με καλή γεύση. Ένα είδος “κοινωνικής ανόδου” μέσα απ’ το συμβολικό στομάχι τους…

Για τους μικροαστούς ορισμένα είδη ατομικής ιδιοκτησίας (απ’ τα ρούχα τους ως τις προσόψεις των σπιτιών τους, τα έπιπλά τους, τις τουαλέτες τους, κλπ) είχαν από πάντα ισχυρή συμβολική αξία, πέρα από την (και καμμιά φορά ενάντια στην) αξία χρήσης τους. Η γενικευμένη εικονικότητα, η ψηφιακή αναπαράσταση, έχουν πλατύνει και επιταχύνει την σημειωτική ανταλλαγή, την κυριαρχία του φαίνεσθαι πάνω στο είναι / γίγνεσθαι, το συμβολικό αλισβερίσι.

Δημιουργούνται πια και online εταιρείες «ενοικίασης» ρούχων και λοιπών συμβόλων – προς selfie. Αν αυτό θέλει ο πελάτης, τότε…