Tag: νόμοι σχέσεις

Μεσόγειος 1

Πέμπτη 11 Ιούλη. Δεν είναι ένα θεωρητικό ενδεχόμενο που σκεφτήκαμε. Είναι βεβαιότητά μας. Το γεγονός ότι η υπόθεση την οποία σχηματικά ας ονομάσουμε (για λόγους συνεννόησης) “υπόθεση Rackete” πέρασε αδιάφορα απ’ τον ορίζοντα των ντόπιων αντιρατσιστών δεν οφείλεται ούτε στο ότι ήταν απασχολημένοι με τις εκλογές (αρκετοί ήταν, αλλά όχι όλοι) ούτε στο ότι δεν άκουσαν κάτι. Ήταν η δυσάρεστη επιβεβαίωση (για άλλη μια φορά) ότι για την πρακτική υπεράσπιση των μεταναστών / προσφύγων καθώς προσπαθούν να περάσουν στο «φρούριο ευρώπη» εκείνοι κι εκείνες που ασχολούνται πραγματικά είναι, σε μεγάλο βαθμό, μέλη μ.κ.ο. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτό είναι εξαιρετικά ενοχλητικό και μάλιστα όχι για τα κράτη και την ευρωφασιστική πολιτική αλλά και για τους υποτιθέμενους (πολύ υποτιθέμενους!) αντιπάλους τους: η ίδια σιωπή απλώθηκε πριν κάτι καιρούς γύρω από μια παρόμοια περίπτωση, στα μέρη μας. Ας την πούμε σχηματικά “υπόθεση Mardini”.

Για καλό (των μεταναστών) και για κακό (των ευαίσθητων νάρκισσων που παριστάνουν τους φίλους των μεταναστών) ναι: η “υπόθεση Rackete” είναι σκάνδαλο. Όπως ήταν και η “υπόθεση Mardini”. Υπάρχουν πολλά σ’ αυτές τις υποθέσεις που εκνευρίζουν ανομολόγητα όλους και όλες που την βγάζουν πουλώντας «αντιρατσισμό» και «αντιφασισμό» στις παρέες τους, άντε και σε κανά ντουβάρι, αν και όποτε το θυμηθούν.

Για να συνεχίσουμε, σας θυμίσουμε τα βασικά της «υπόθεσης Rackete», αν τυχόν και στ’ αλήθεια δεν τα ξέρετε. Η 31χρονη γερμανίδα καπετάνισσα Carole Rackete (έμπειρη καπετάνισσα παγοθραυστικών), πιλοτάροντας το ναυαγοσωστικό Sea-Watch 3 με μερικές δεκάδες αφρικάνους μετανάστες / πρόσφυγες που είχε σώσει από πνιγμό στα ανοικτά της λιβύης, αφού επί πολλές ημέρες έπλεε έξω απ’ τα ιταλικά χωρικά ύδατα χωρίς να μπορεί να πιάσει λιμάνι (λόγω των απαγορεύσεων της φασιστικής ιταλικής κυβέρνησης) αποφάσισε να σπάσει τον αποκλεισμό, παρά το γεγονός ότι δύο σκάφη της ιταλικής ακτοφυλακής προσπάθησαν να της κλείσουν τον δρόμο. Κατάφερε να μπει στο λιμάνι της Lampedusa και να ξεμπαρκάρει με ασφάλεια τους πρόσφυγες / μετανάστες. Την έδεσαν, την φυλάκισαν, αλλά αθωώθηκε από ιταλικό δικαστήριο, που έκρινε ότι «δεν έκανε τίποτα παράνομο»…

Πολύ περισσότερο απ’ το να θεωρήσουμε την Rackete ηρωΐδα, πολύ περισσότερο απ’ το να θεωρήσουμε την Mardini ηρωΐδα (εκφράζοντας όμως τον απεριόριστο σεβασμό μας σε όλες και όλους που τολμούν να κινούνται στα όρια της παρανομίας για να σπάσουν τον ευρωπαϊκό πρωτοκοσμικό κανιβαλισμό, ενώ εμείς δεν κάνουμε τίποτα…) αυτές οι «υποθέσεις» δείχνουν πολλά και δυσάρεστα για τον ευρωπαϊκό (και πιο ειδικά για τον ελληνικό) αντιρατσισμό. Για την ελληνική περίπτωση μπορούμε να το πούμε: όσο υπάρχουν Μόριες (που θα τις διαλύσει ποιος λέει; ο ρημαδοΚούλης!) τα αντιρατσιστικά παραμύθια είναι συνένοχα στις δολοφονίες, φυσικές – ηθικές – συναισθηματικές.

Μεσόγειος 3

Πέμπτη 11 Ιούλη. Δεν είναι πρώτη φορά που το γράφουμε, θα το επαναλάβουμε – όσο “μάταιο” κι αν είναι. Εδώ και πολύ καιρό στη Μεσόγειο, είτε πρόκειται για την κεντρική είτε για το Αιγαίο, γίνεται ένας πόλεμος “δεύτερης τάξης” σα συνέχεια και συμπλήρωμα των πολέμων που κάνουν τα πρωτοκοσμικά αφεντικά άμεσα ή μέσω εργολάβων στην αφρική και στη μέση ανατολή. Αυτοί κι αυτές που προσπαθούν να γλυτώσουν διαφεύγοντας προς το ευρωπαϊκό φρούριο το μόνο στο οποίο μπορούν να ελπίζουν πια είναι οι αποφασισμένοι/ες και θαρραλέοι/ες των δομών ανθρωπιστικής επιμελητείας: των μ.κ.ο. (προερχόμενοι κυρίως απ’ την κεντρική και βόρεια μεριά του φρουρίου).

Οι “αντι-ιμπεριαλιστές”; Οι “αντιρατσιστές”; Οι “αντιφασίστες”; Είναι όλο και περισσότερο μόνο κατ’ όνομα τέτοιοι. Έχουν συνθηκολογήσει, τα έχουν παρατήσει, έχουν συμβιβαστεί με την όλο και πιο ωμή κρατική βία (το να μην αφήνεις πλοίο που έχει σώσει ναυαγούς να δέσει σε λιμάνι είναι έγκλημα εδώ και πολλές δεκαετίες…) και… Πώς την παλεύουν; Κάτι βρίσκουν ή/και εφευρίσκουν για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους! Φαίνεται ότι η συνείδηση είναι κάτι που κοιμάται νωρίς και βαριά…

Δεν ρωτάμε “γιατί δεν μπαίνουν σε πλοία να κάνουν την δουλειά των μ.κ.ο.”. Δεν ρωτάμε “γιατί δεν περιθάλπτουν τους πρόσφυγες”. Όχι. Ρωτάμε γιατί δεν στοχοποιούν θεωρητικά, πρακτικά, κινηματικά και αδιάλλακτα, σταθερά και μόνιμα (και φυσικά: φτύνοντας οποιαδήποτε “πολιτική υπεραξία”!!!) όλους τους κρίκους της αντιεργατικής ιμπεριαλιστικής προς τα έξω και προς τα μέσα “αλυσίδας”, τους συγκεκριμένους μηχανισμούς δηλαδή που παράγουν και ασκούν είτε την βία κατά των μεταναστών / προσφύγων προλετάριων είτε την συναίνεση σ’ αυτή τη βία, είτε την εκτροπή της πραγματικότητας, την συκοφάντηση των προσφύγων και όσων τους διασώσουν και την “εγκληματοποίηση” τους.

Η κάθε “γερμανίδα” Rackete και η κάθε “σύρια” Mardini δεν κάνουν απλά «ανθρωπιστικό έργο». Μπαλώνουν (ελάχιστα, μιας και δεν είναι αυτό που τους αναλογεί, ούτε και θα έπρεπε) μια τεράστια τρύπα αντικαθεστωτικής κινηματικής δράσης. Ή, αν το δει κανείς αλλιώς, δείχνουν την απάνθρωπη έκταση και το εγκληματικό βάθος αυτής της τρύπας, για την οποία κανείς δεν φταίει, κανείς δεν ξέρει τίποτα, «δεν μπορεί», «δεν προλαβαίνει», «έχει ένα πάρτυ μωρέ», «έχω κουραστεί πια», «τώρα κάνω κάτι για μένα», κλπ κλπ.

Αν πούμε ότι αυτή η εγκληματική πολιτική συνενοχή μέσω «απουσίας» είναι δίδυμη της πολιτικής συνενοχής στο διαρκές έγκλημα κατά των Παλαιστίνιων και ότι προέρχονται και οι δύο ακριβώς απ’ την ίδια «κρυφή», ανομολόγητη ιδεολογική μήτρα εξυπηρετώντας ακριβώς το ίδιο ευρύτερο σχέδιο, θα είμαστε υπερβολικοί;

Μεσόγειος 4

Πέμπτη 11 Ιούλη. Γιατί δεν κλήθηκε ποτέ, όλα αυτά τα χρόνια, αντικυβερνητική διαδήλωση στην Αθήνα αμέσως μετά τα τακτικά ανά καιρούς ρεπορτάζ ξένων μήντια για την κατάσταση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Γιατί τόσοι “κάλυψαν” τον συριζα στη “σαλβίνι” τακτική του κατά των μεταναστών / προσφύγων; Γιατί αγνοοήθηκαν τα σημεία / πρακτικοί στόχοι κινηματικής δράσης ενάντια σ’ αυτόν τον “αριστερό” θεσμικό / κρατικό ρατσισμό;

Είναι ο ναρκισσισμός και η βλακεία που παράγουν την δειλία, ή είναι η δειλία που παριστάνει την “χαζή” για να γλυτώσει και να διαθοθεί;

Όπως και νάχει είμαστε βαριά χρεωμένοι.

Η κατάργηση…

Τετάρτη 10 Ιούλη. Υπάρχουν “στόχοι” που καλό είναι να επιτυγχάνονται. Υπάρχουν και άλλοι που καλό είναι να διαφεύγουν πάντα στο βάθος του ορίζοντα, για να φωτίζουν τον δρόμο (αφήνοντας πίσω μακρυά σκιά).

Για την δεξιά του ελληνικού καθεστώτος ένας τέτοιος “στόχος – φάρος” είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Η ύπαρξή του είναι ήδη πολύχρονος μύθος. Δεν υπάρχει κανένα “άσυλο” για να καταργηθεί… Για παράδειγμα η αστυνομία τάξης (τα ματ) μπαινοβγαίνει κατά βούληση στο θρυλικό ΕΜΠ της Αθήνας στις τακτικές αμοιβαία εκπαιδευτικές συναντήσεις της με μια χούφτα νεαρούς (που έχουν κωδικοποιηθεί σαν “μπαχαλάκηδες”). Αλλά και στα campus, είτε στην Αθήνα είτε στη Σαλονίκη, η αστυνομία μπορεί να μπει και να βγει όποτε θέλει, προτιμότερο undercover, ειδικά τις όχι εκπαιδευτικές ώρες…

Φυσικά μπορεί κάποιος φανατικός της “κατάργησης” να υποστηρίξει ότι συμβαίνουν κι άλλα “κακά” πράγματα στα πανεπιστήμια. Όπως, για παράδειγμα, τα “στέκια” διάφορων φοιτητικών ομάδων και οργανώσεων. Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι η ύπαρξή τους σαν τέτοια δεν συνιστά κάποιο αδίκημα· η δε “επέμβαση της έννομης τάξης” με πλήρη εξοπλισμό καταστολής μάλλον υπέρ αυτών των ομάδων θα λειτουργούσε παρά εναντίον τους. Και σίγουρα θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην “εύρυθμη λειτουργία” των ιδρυμάτων / ενυδρίων. Η διανόηση δεν τα αντέχει τα διακρυγόνα…

Επιτέλους μια ελάχιστη τιμιότητα κύριοι της καταστολής! Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι μια απ’ τις ψυχώσεις που αποκτήσατε απ’ το γεγονός ότι δεν έχετε να αντιπαραθέσετε κάτι ανάλογο του πολυτεχνείου του ’73 (απ’ την μεριά της αριστέρας) που να το πουλήσετε σαν “αγώνα για την δημοκρατία”. Κι αφού σαν μεταχουντική δεξιά δεν έχετε σπουδαία πράγματα να πουλήσετε σαν μαχητική υπεράσπιση της δημοκρατίας, σας έχει κάτσει στο λαιμό το “πανεπιστημιακό άσυλο”, που μέσα στα ψυχοσύνδρομά σας το καταλαβαίνετε σαν μόνιμο κίνδυνο κάποιου μελλοντικού ηρωϊκού έπους που θα σας κοντράρει.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι “καταργήθηκε το άσυλο” και ότι το άρωμα εκπαιδευτικού νεκροταφείου απλώνεται σ’ όλα τα ιδρύματα της επικράτειας. Ας πούμε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια γίνονται κυριολεκτικά “άσυλα” – ανίατων φιλοδοξιών. Μετά; Τι θα κάνετε μετά ότι δεν θα μπορείτε να “καταργήσετε το άσυλο”; Πως θα βγάζετε το πολιτικό σας πεντεσπάνι χωρίς βαρβάρους;

Μήπως κυνηγώντας την “πάταξη της φοροδιαφυγής”;

Flying machines – αλλά όχι έπεα πτερόεντα…

Πέμπτη 6 Ιούνη. Ένα απ’ τα δόγματα αυτής της μίζερης selfie εποχής είναι ότι «οι καιροί αλλάζουν, οπότε…» Τα αποσιωπητικά υπονοούν ένα αόριστο συμπέρασμα· και (κυρίως) τη νομιμοποίηση της αναδίπλωσης στον Εαυτό, στις διάφορες γνωστές μορφές του: άτομο, οικογένεια, στενές παρέες, ιδεολογικές βεβαιότητες, συμβατικές συμπεριφορές. Ακόμα περισσότερο αφού το «οι καιροί αλλάζουν» (επιμένουμε να το ονομάζουμε καπιταλιστική αναδιάρθρωση!) συμπίπτει (καμμία σύμπτωση!) με την οξυνόμενη κρίση (δηλαδή την ένταση των καπιταλιστικών δομικών αντινομιών).

Για την εργατική κριτική η «αλλαγή των καιρών» δεν είναι ο μύθος που νομιμοποιεί την υποχώρηση και τον αφοπλισμό της, θεωρητικά και πρακτικά. Είναι το αντίθετο. Πρόκληση. Πολύ περισσότερο που η «αλλαγή των καιρών» είναι το μισό μόνο της πραγματικότητας. Το άλλο μισό είναι το αντίθετο: η συντήρηση και η αντίδραση, συσκευασμένες με παλιούς ή νέους τρόπους.

Η selfie κατάσταση είναι ακριβώς αυτό: συντήρηση και αντίδραση σε «νεοφιλελεύθερη» (συχνά επιθετική και σχεδόν πάντα αυθάδη…) συσκευασία. Τα «ιδεολογικά πρόσημα» της selfie κατάστασης είναι πλαστά. Αυτό που έχει σημασία είναι πως είναι τόσο καλά θωρακισμένη ώστε το μόνο ανατρεπτικό / απελευθερωτικό που θα μπορούσε να της συμβεί είναι να σπάσει· κάτι οδυνηρό σε πρώτο χρόνο.

Η ανταγωνιστική εργατική κριτική πρέπει να λάβει υπόψη της και αυτές τις πλευρές της πραγματικότητας. Η καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση είναι (και πάντα ήταν, σε όλες τις προηγούμενες «καπιταλιστικές επαναστάσεις») γεννήτρια συμβιβασμένων υποκειμενικοτήτων. Η ανταγωνιστική εργατική κριτική απαγορεύεται να αγνοήσει οποιαδήποτε πλευρά της πραγματικότητας επειδή άλλες είναι θλιβερές, άλλες «μαγικές», κι άλλες απλά βολικές… Απαγορεύεται να αγνοήσει την «κατασκευή υποκειμενικοτήτων» – οφείλει να αναμετρηθεί μαζί της. Οφείλει να αναμετρηθεί με όλες τις πλευρές της καπιταλιστικής πραγματικότητας καθώς αυτή βρίσκονται σε κίνηση, καθώς εξελίσσονται, οσονδήποτε Εγωϊκές κι αν εμφανίζονται. Άλλες θα πρέπει να γκρεμίσει και άλλες να παρακάμψει, ανάλογα με την εκτίμηση των περιστάσεων. Η εργατική κριτική δεν κάνει δημόσιες σχέσεις. Είναι σε πόλεμο. Δεν μετράει κεφάλια. Φτιάχνει συνειδήσεις. Δεν μαζεύει “επαναστατόσημα”, δεν ψάχνει “σύνταξη”. Λέει πάντα: μόλις τώρα ξεκινάω…

Εν τω μεταξύ ο καπιταλισμός προχωράει με άλματα. Παρακολουθούμε αλλού (συνέλευση game over, cyborg) συστηματικά την κίνησή του. Αλλά εδώ δείτε ενδεικτικά το παρακάτω video (11.30 λεπτά, του 2016, χρειάζονται αγγλικούλια…). Προσέξτε ειδικά, προς το τέλος, αυτό που είναι η «αυτο-οργάνωση των μηχανών»· και τα χειροκροτήματα των ανόητων. Νομίζουν οι ανόητοι ότι πρόκειται για «παιχνίδια». Όπως πριν λίγα μόνο χρόνια πίστευαν ότι το internet είναι «ο χώρος της ελευθερίας»· κάποιοι, μάλιστα, της αντικαπιταλιστικής ελευθερίας!

Όμως αυτό είναι ένα δείγμα «ολόκληρης της πραγματικότητας»: η παρέλαση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και η μαζική Εγωϊκή υποτέλεια (φοβική ή ενθουσιώδης) στα μαγικά της…

Ρομποτικές “μέλισσες”

Πέμπτη 6 Ιούνη. Για να τελειώσουμε την σαιζόν με κάπως πιο ανάλαφρο τρόπο. Μην ανησυχείτε! Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος θα έχει και “καλές” εφαρμογές!

Να, για παράδειγμα, ιάπωνες τεχνικοί έφτιαξαν ρομποτικές “μέλισσες” (εδώ και δυό χρόνια…) για να κάνουν την επικονίαση στα λουλούδια, αν ο πλανήτης ξεμείνει από τις κανονικές μέλισσες (υπάρχει μια τέτοια “τάση”…)

Σκεφτείτε το απλά: δεν φοβάστε τις μέλισσες; Ε, τα μίνι ρομπότ δεν θα τσιμπάνε! Φυσικά δεν θα φτιάχνουν μέλι, πρόπολη, κερί… αλλά “σιγά τώρα”!

Για λόγους ασφαλείας 1

Τετάρτη 5 Ιούνη. Αν δεν οπλοφορούν καθηγητές, δάσκαλοι και μαθητές στα αμερικανικά σχολεία (αυτή είναι μια πρόταση για την αντιμετώπιση των περιστατικών mass shooting βγαλμένη κατευθείαν απ’ την μυθολογία του far west) υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.

Ένα σχολείο στη Ν. Υόρκη είναι το πρώτο που εγκαθιστά ένα σύστημα καμερών / λογισμικού αναγνώρισης προσώπου. Λέγεται «aegis» (το ίδιο όνομα έχει και ένα αντιπυραυλικό σύστημα του αμερικανικού στρατού…) και περιγράφεται σαν «σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης»… Θα έχει λίστα «επικίνδυνων ατόμων» (με τι προέλευση η λίστα;) και θα παρακολουθεί τις κινήσεις αυτών των ατόμων μέσα στο σχολείο. Εννοείται ότι θα καταγράφει τους πάντες και τα πάντα.

Ακόμα και στην ίδια την ρητορική της υπεράσπισης του «πανοπτικού», εκείνοι που το προωθούν γίνονται καταγέλαστοι. Προς το παρόν. Οι σφαγές στα αμερικανικά σχολεία δεν γίνονται από «εξωσχολικούς» ή «ποινικούς», αλλά από μαθητές των σχολείων. Συνεπώς καμμία «aegis» δεν θα σώσει κανέναν.

Ισχύει, όμως, κάτι διαφορετικό. Η μαζική επιτήρηση μέσω της «αναγνώρισης προσώπου» πρέπει να πουληθεί (και ιδεολογικά), συνεπώς πρέπει να διαφημιστεί. Στην αγγλία έχει ήδη εγκατασταθεί σε κεντρικά σημεία των πόλεων, και δεν υπάρχει εμπόδιο να γίνει το ίδιο και στις ηπα. Αλλά στα σχολεία;

Ναι, και εκεί. Οι ανήλικοι / ες πιθανόν να μην έχουν γνώμη, έχουν όμως οι γονείς τους. Ακόμα κι αν κάποιοι απ’ αυτούς έχουν γενικά επιφυλάξεις ελευθεριακού τύπου, δεν θα κάνουν μια έκπτωση σ’ αυτές αν πρόκειται για παιδιά τους;

Αυτό το αποφασιστικό (αν και καθόλου το μοναδικό) στοιχείο εκείνου που ονομάζουμε νεοκρατισμό έχει μπει στις ράγες. Μπορεί να μην προχωρήσει παντού ευθύγραμμα. Μπορεί εδώ ή εκεί να υπάρξουν αναγκαστικές οπισθοχωρήσεις. Αν, όμως, δεν γίνει σε ικανή (κοινωνική) έκταση συνειδητό το περί τίνος πρόκειται, οι τάσεις είναι σαφείς.

Για λόγους ασφαλείας 2

Τετάρτη 5 Ιούνη. Για τις εμπορικές αλυσίδες τύπου wallmart τα κίνητρα είναι πιο συγκεκριμένα· και ποιός θα εκδηλώσει αντιρρήσεις αν δεν έχει κάτι να φοβηθεί; (στην πραγματικότητα πολλοί, ακόμα…) Η εταιρεία ετοιμάζεται να εγκαταστήσει στα μαγαζιά της ένα σύστημα παρακολούθησης / αναγνώρισης προσώπου (ονόματι FaceFirst) για να αντιμετωπίσει εκείνους / εκείνες που ψειρίζουν τα ράφια… Έτσι λέει…

Η amazon και το facebook; Η δεύτερη αναπτύσσει (και ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο) την επόμενη γενιά «αναγνώρισης προσώπου»: την αναγνώριση συναισθημάτων απ’ τις εκφράσεις του προσώπου. Σκοπεύει να πουλήσει το know how σε κατασκευαστές ρομπότ οικιακής χρήσης, για να γίνουν από «έξυπνα» σκέτα «τζιμάνια», αφού θα καταλαβαίνουν την συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων γύρω τους (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι με την παλιά έννοια της λέξης). Ή αυτό λέει.

Η amazon απ’ την μεριά της ψάχνει κι αυτή ανιχνευτές αισθημάτων, αλλά μέσω φορετών (wearable) συσκευών. Απ’ την «αναγνώριση τόνου φωνής» σε συνδυασμό, πιθανότατα, με την πίεση του αίματος… Εξελίσσει παράλληλα και το ρομπότ «οικιακής φροντίδας». Ενδεχομένως ένας συνδυασμός τέτοιων συσκευών (wearables και ρομπότ) να κάνουν την καθολικά μηχανοποιημένη καθημερινότητα γεμάτη αισθήματα…

Το γεγονός είναι ότι αυτοί οι αλγόριθμοι «αναγνώρισης προσώπων» και «αναγνώρισης συναισθημάτων» κάνουν ακόμα πολλά λάθη όταν εφαρμόζονται. Αλλά αυτό είναι κίνητρο για να βελτιωθούν. Σε συνδυασμό, φυσικά, με τις όλο και πιο ογκώδεις «βάσεις δεδομένων» που μαζεύονται από παντού.

Αποδίδεται στον Benjamin Franklin η φράση: εκείνοι που παραδίδουν τις βασικές ελευθερίες τους για να επωφεληθούν από λίγη παραπάνω ασφάλεια δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.

Εντάξει – αλλά δεν είχε υπόψη του τις ώριμες καπιταλιστικά κοινωνίες στην ιστορική φάση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης… Εδώ το δόγμα είναι ότι «αξίζεις ό,τι φαίνεσαι».

Ζήτω η “φτωχομεσαία αγροτιά”!

Τρίτη 4 Ιούνη. Στους κούρδους και σύρους πρόσφυγες και στους παράτυπους μετανάστες από το πακιστάν και το αφγανιστάν, που παρεμένουν εγκλωβισμένοι στα hotspots στρέφουν τις ελπίδες τους για συγκομιδή της σοδειάς των ροδακίνων οι παραγωγοί του κάμπου της Μακεδονίας.

… «Φέρνοντας πρόσφυγες, θα πληρώνονται νόμιμα και έτσι θα σπάσουμε τον «τσαμπουκά» των Αλβανών που ζητάνε «τρελά» λεφτά σε μαύρα μεροκάματα για να έρθουν» μας είπε αγροτοσυνδικαλιστής της περιοχής…

Τα αγροτοαφεντικά του ροδάκινου, του βερύκοκου, των κερασιών, και άλλων φρούτων, «κλαίνε» γιατί δεν βρίσκουν εργάτες. Ή, πιο σωστά: οι εργάτες που βρίσκουν είναι απ’ την αλβανία· που, κάνοντας το σωστό, αξιοποιούν τόσο την πείρα και την γνώση τους για την συγκομιδή όσο και το γεγονός ότι αυτές οι εποχικές αγροτικές δουλειές είναι (χρονικά) επείγουσες, και έχουν ανεβάσει (τις απαιτήσεις τους για) το μεροκάματο. Οπότε, η ελπίδα της ντόπιας «φτωχομεσαίας αγροτιάς» είναι οι αιχμάλωτοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης…

Θα τους πληρώσουν φυσικά… Θα τους δίνουν επίσης και κανά πάτο φαί, θα τους δίνουν και τίποτα στάβλους για ύπνο… Αλλά «θα τους κάνουν χάρη» – και τους ελπίζουν για φτηνούς…

Αν πρόκειται να υπάρξει τέτοια «συμφωνία», θα γίνει ανάμεσα στην «φτωχομεσαία αγροτιά» και το ελληνικό κράτος: οι «εγκλωβισμένοι στα hotposts» είναι ουσιαστικά κρατούμενοι. Πώς να φαντάζονται, άραγε, τα αγροτοαφεντικά μια τέτοια «λύση στο πρόβλημά» τους; Με μπάτσους στα χωράφια για να μην αποδράσουν οι «εγκλωβισμένοι» όταν βρεθούν σε στεριά που δεν είναι κυκλωμένη από θάλασσα;

Γιατί όχι; – θα τολμούσε να σκεφτεί κάποιος… Το έχουν ξανακάνει, όταν οι μετανάστες εργάτες απ’ την αλβανία ήταν καινούργιοι και κυνηγημένοι.

Τιτιβίσματα και κουκιά

Τρίτη 4 Ιούνη. Μήπως είστε ψηφοφόρος; Μήπως έχετε γνωστούς που είναι; Κανονικά ένα ρεπορτάζ της ελληνικής έκδοσης της γνωστής huffpost θα έπρεπε να ενδιαφέρει. Αλλά όχι – δεν είναι καιρός τώρα να μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά.

Μια δημοσιογραφική ομάδα με τίτλο «μεσογειακό ινστιτούτο ερευνητικής δημοσιογραφίας» (δεν ξέρουμε περισσότερα) έκανε για μήνες έρευνα με θέμα τον επηρεασμό της κοινής γνώμης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης – ειδικά του twitter. Ο επίσημος τίτλος της έρευνας είναι αυτός στη φωτογραφία επάνω. Η έρευνα εστίασε, σαν case studies, την περσινή διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης και τον τελικό της εκπομπής “greece next top model” – για να γίνει σύγκριση των «δράσεων» των ρομποτικών (άρα και ψεύτικων) λογαριασμών στο twitter:

«Αυτό που ουσιαστικά θέλαμε είναι να μελετήσουμε τη χρήση αλγορίθμου για τη διάδοση της πολιτικής προπαγάνδας. Υπήρχαν αντίστοιχες ακαδημαϊκές και λίγες δημοσιογραφικές έρευνες στο εξωτερικό. Επιχειρήσαμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά μία έρευνα με ποιοτικά και ποσοτικά δεδομένα για να δούμε πώς γίνεται η παραπληροφόρηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και η ενίσχυση του μηνύματος»…

Τα συμπεράσματα; Αυτά (περιληπτικά):

– ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ κατέχουν τη μερίδα του λέοντος ως προς την αυτοματοποίηση και μάλιστα με πολύ μεγάλη διαφορά σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα. Η ΝΔ αρνήθηκε να σχολιάσει την έρευνα του MIIR. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με αυτοματοποιημένους λογαριασμούς.

– Κατά τη διάρκεια των ομιλιών του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ 2018, αλλά και λίγες ώρες πριν και μετά, αυξήθηκε εντυπωσιακά ο όγκος των ενεργειών που έκαναν οι χρήστες. Αναλογικά αυξημένη είναι και η δραστηριότητα των bots στο ίδιο χρονικό διάστημα με στόχο την προώθηση της πολιτικής προπαγάνδας.

– Τα μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα προωθούνται καθημερινά από πλήθος bots τα οποία συνδέονται με συγκεκριμένους λογαριασμούς πολιτικών στελεχών, influencers του διαδικτύου, δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης.

– Το «κλειδί» για την επιτυχή διάδοσή των ψευδών ειδήσεων είναι ίδιο σε όλο τον κόσμο και δεν είναι άλλο από την αυτοματοποίηση. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν το πεδίο, όπου με την κατάλληλη τεχνική μπορεί με πέντε ανθρώπους να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι συζητούν για ένα θέμα.