Tag: νόμοι σχέσεις

Ο Αναμενόμενος

Τετάρτη 15 Γενάρη. Η punk ψυχή της ασταμάτητης μηχανής καταλαβαίνει πολύ καλά τον νταλκά του παπαδαριού και των οπαδών του για τα «αγέννητα παιδιά». Σου λένε: μια φορά κι ένα καιρό το αφεντικό (ο «μεγαλοδύναμος») έκανε το κόλπο του, βίασε μ’ έναν κρίνο το Μαράκι, επειδή ήθελε να στείλει ένα γυιό να κάνει κανά μεροκάματο παριστάνοντας ότι θα σώσει τους ανθρώπους… Κι αν θελήσει να του κάνει – του γυιού – ένα αδερφάκι; Κι αν θέλει να ξαναστείλει κανάν σωτήρα; Nα πάει στράφι το θεϊκό σχέδιο εξαιτίας μιας έκτρωσης;

Έχουν κι αυτοί το δίκιο τους. Φυσικά υπάρχει και η άλλη όψη του ζητήματος. Αν η Μαρία είχε κάνει έκτρωση η ανθρωπότητα θα είχε γλυτώσει πάμπολλα δεινά – απ’ τους οπαδούς του αφεντικού. Δεν φταίει βέβαια η Μαρία· έτσι τα έφερε η ζωή…

Ωστόσο όλα αυτά είναι άχρηστος διάλογος και τσάμπα καυγάς. Τα νέα έρχονται από μακρυά· αλλά αυτό δεν τα κάνει λιγότερο έγκυρα. Υπάρχει εκεί στο αμέρικα ένας τύπος με καροτί μαλλί, που κελαηδάει, και υποστηρίζει ότι είναι ο Αναμενόμενος! Και μάλιστα δεν το υποστηρίζει μόνον αυτός. Το υποστηρίζει και ο αντιπρόεδρός του (ο εκ δεξιών Pence), και ο υπουργός του επί των εξωτερικών (ο γνωστός Πομπηίας), καθώς και μερικά εκατομμύρια ψηφοφόρων.

Λόγω ηλικίας αυτού του Αναμενόμενου δεν είναι εύκολο να βρεθούν τα στοιχεία της σύλληψής του. Κι όποιος πει «να γιατί είναι χρήσιμη επιλογή η έκτρωση» θα είναι σα να λέει «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτη». Όμως αν ο Αναμενόμενος είναι ήδη εδώ, ας πάψουν οι πράκτορες και οι ατζέντηδές του να τον ψάχνουν στα biological waste των γυναικολογικών κλινικών!

Ενώ Εκείνος δουλεύει για το Τέλος του Κόσμου αυτοί χάνουν τον χρόνο τους με ξεπερασμένα κηρύγματα – οι δειλοί!

(φωτογραφία: Θα ήταν η προέλευση του κόσμου, του Courbet, αλλά πρόκειται εδώ για την αλλοτρίωση του κόσμου. Όσοι φοβούνται την αυτοτέλεια του γυναικείου σώματος – και κάθε σώματος – μπορεί να θεωρήσουν το smart phone σαν σεμνότυφη συσκότιση· πράγμα που ενδεχομένως ισχύει γενικά…)

2020

Παρασκευή 3 Γενάρη. Στη Σαγκάη. Το πρωτοχρονιάτικο θέαμα («πρωτοχρονιά» με το δυτικό, ημερολόγιο – όχι με το κινέζικο…) ήταν χαριτωμένο.

Με μια διαφορά: αυτά τα εκατοντάδες drones που κάνουν αυτούς τους άψογους σχηματισμούς δεν φτιάχνονται για να επιδεικνύονται σε γιορτές και επετείους. Τα σμήνη drones είναι οπλικά συστήματα, προγραμματισμένα με “τεχνητή νοημοσύνη” (δηλαδή με δυνατότητες διαρκούς “συνεννόησης”) που θεωρούνται μάλιστα τα πιο επίφοβα (μετά τις ατομικές βόμβες) εξαιτίας της συμπληρωματικότητας που έχουν στην «δράση» τους, της ακρίβειας στα κτυπήματά τους, και του πολύ χαμηλού κόστους στην παραγωγή τους.

Θαυμάστε τα στο video πιο κάτω, προς το παρόν· κάποια όχι μακρινή στιγμή στο μέλλον κάποιοι θα τα φοβηθούν…

(φωτογραφία πάνω: Σμήνος. Δεν αναβοσβήνει, δεν πυροβολάει, άρα πρόκειται για ψαροπούλια.

φωτογραφία: Birds. Απ’ το θρίλερ του Hitchcock, του 1963. Άγρια και επιθετικά πετούμενα… Μήπως ήταν drones;)

 

 

2020

Παρασκευή 3 Γενάρη. Οθόνες. Στο Παρίσι. Σαν τελετουργική επίκληση σε κάποιον άγνωστο θεό, δεκάδες χιλιάδες τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής υψώνονται στο νυχτερινό ουρανό – για χάρη της «υποδοχής της νέας χρονιάς» – μπροστά σε μια πύλη ενός κάποιου θριάμβου… Φαίνεται να μην υπάρχει κανένας / καμμία χωρίς το δικό του / της «αλληλούια». Μόνο καινούργιοι θρίαμβοι υπάρχουν…

Άγνωστος ο θεός; Ίσως όχι. Αν δεν το αποθανατίσεις δεν υπάρχει, δεν το έχεις δει, δεν το έχεις ζήσει: οι κοινωνίες του θεάματος έχουν περάσει μαζικά σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο» φετιχισμού, που σπρώχνει προς την χρεωκοπία την άμεση όραση (και την ανθρώπινη μνήμη…). Υπέρ ενός καινούργιου είδους μηρυκασμού (αποκλειστικότητα του ανώτερου τεχνολογικά αγελαίου είδους του πλανήτη) πρώτα της όρασης και σύντομα όλων των αισθήσεων. Όχι μόνο δεν χρειάζεται αλλά δεν πρέπει καν να νοιώθεις. Πρέπει να αποθηκεύεις. Αργότερα; Αργότερα ίσως ξαναφέρεις τα ερεθίσματα απ’ το μηχανικό / ψηφιακό στομάχι σε κάποιο στόμα / οθόνη… Ίσως…

Έχει όνομα, τελικά, αυτός ο θεός: κεφάλαιο λέγεται… Το ότι έχει ασυνήθιστα λατρευτικά έθιμα δεν θα έπρεπε να ξενίζει.

Ο μεγάλος σύμμαχος πάει καλά…

Παρασκευή 3 Γενάρη. Είναι κάτι που δεν θα σας απασχολούσε ποτέ. Ίσως («ίσως» λέμε) σας απασχολήσει στο όχι μακρινό μέλλον.

Πρώτα η «ξεκάρφωτη» ερώτηση: τι συμβαίνει όταν η κεντρική τράπεζα ενός κράτους δανείζει αυτό το κράτος; Ας πούμε όταν πρόκειται για «κοντοπρόθεσμο δανεισμό» όπως είναι τα έντοκα γραμμάτια; Κανονικά σ’ αυτόν τον δανεισμό προστρέχουν ιδιώτες (τράπεζες ή funds) επειδή θεωρείται σχετικά ασφαλής «επένδυση». Απ’ την άλλη μεριά απαγορεύεται γενικά στις κεντρικές τράπεζες των κρατών να δανείζουν τα ίδια τα κράτη τους.

Ξανά η ερώτηση: τι σημαίνει όταν η κεντρική τράπεζα ενός κράτους δανείζει αυτό το κράτος; Σημαίνει κάτι απλό: ελάχιστοι αλλά όχι επαρκείς ιδιώτες ενδιαφέρονται να δανείσουν αυτό το κράτος…

Σ’ αυτήν την κατάσταση μπήκε το αμερικανικό κράτος, με επιταχυνόμενο ρυθμό μέσα στο 2019. Η fed (η κεντρική τράπεζα του ψοφιοκουναβιστάν) έφτασε να αγοράζει ακόμα και το μισό των εκδόσεων έντοκων γραμματίων που εκδίδει το αμερικανικό κράτος. Μπορεί και παραπάνω πρόσφατα. Κάτι που απαγορεύεται… Και για να παρακάμψει την απαγόρευση η fed έχει κάποιους «traders» που αγοράζουν αυτοί τα έντοκα, τα κρατάνε 3 ή 4 μέρες, και μετά τα πουλάνε στην fed – με σημαντικό κέρδος…. Έτσι ώστε η κεντρική αμερικανική τράπεζα να ισχυρίζεται ότι δεν δανείζει απευθείας την Ουάσιγκτον, αλλά αγοράζει τα χρέη της στη «δευτερογενή αγορά».

Το ότι το αμερικανικό κράτος ζορίζεται όλο και περισσότερο να δανειστεί από ιδιώτες (απ’ την διεθνή αγορά χρήματος) και ότι αναγκάζεται η κεντρική του τράπεζα να «τυπώνει χρήμα» για να το δανείζει, είναι για κάποιους «ειδικούς» ο άγγελος του επερχόμενου τέλους… Παίζει ρόλο η στάση διάφορων κεντρικών τραπεζών άλλων κρατών, που είτε έχουν ξεφορτωθεί τα αμερικανικά χρεώγραφα (Μόσχα) είτε περιορίζουν σημαντικά τις αγορές τους (Πεκίνο και όχι μόνο).

Παίζει όμως ρόλο και κάτι ακόμα: καθώς το αμερικανικό δημόσιο χρέος αυξάνεται διαρκώς, έχουν αρχίσει να αυξάνονται (διακριτικά και προσεκτικά) και οι αμφιβολίες αν θα ξεπληρωθεί ποτέ με οτιδήποτε άλλο εκτός από πληθωριστικά δολάρια…

Το 2020 αναγγέλεται σαν χρονιά παράξενη…

Ο εκλεκτός του θεού 1

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Θα αντέξει, λοιπόν, το ψόφιο κουνάβι την διαδικασία καθαίρεσής του και θα βγάλει το 2020 σαν υποψήφιος για έναν ακόμα νόστιμο τετραετή γύρο προεδρικής εξουσίας;

Η ασταμάτητη μηχανή είχε την άποψη ότι όχι μόνο οι «δημοκρατικοί» αλλά και διάφοροι «συντηρητικοί» θα πετύχαιναν την απόλυση του ψόφιου κουναβιού, και την αντικατάστασή απ’ τον πολύ πιο σκληροπυρηνικό φασίστα (νυν αντιπρόεδρο) Pence. Η εκτίμηση αυτή δεν βασιζόταν στα στοιχεία του «ukrainegate» αλλά στην αποτυχία της γραμμής «αμυνόμαστε και περνάμε στην αντεπίθεση μέσω οικονομικών μέσων / κυρώσεων» που εξέφραζε, και έχει προσπαθήσει να υλοποιήσει το ψόφιο κουνάβι. Η εκτίμηση αυτή εξακολουθεί να ισχύει.

Ωστόσο, παρά το ότι ακόμα και πρόσφατα οι σκληροπυρηνικοί συντηρητικοί στράφηκαν έντονα εναντίον του ψόφιου κουναβιού (όταν έδωσε στον Erdogan το ο.κ. να εισβάλει στη βόρεια συρία, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι αποσύρει τον στρατό του συνολικά απ’ την ypgκρατούμενη βορειοανατολική συρία…), σε ότι αφορά την καθαίρεσή του δεν έχει εκδηλωθεί ως τώρα κάποιο «ρήγμα». Αν αυτό συνεχίσει, η συντηρητική πλειοψηφία στη γερουσία θα εμποδίσει την ολοκλήρωση της καθαίρεσης· και το ψόφιο κουνάβι θα παραμείνει στο πόστο του. (Μαζί με την τακτική του;)

Το γεγονός ότι ο σκληρός πυρήνας του αμερικανικού μιλιταρισμού έχει καταφέρει ως τώρα να «μαζεύει» το ψόφιο κουνάβι κάθε φορά που εκτροχιάζεται σε ότι αφορά τους πολέμους των ηπα σε διάφορα σημεία του πλανήτη (διακηρύσσοντας την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού) θα μπορούσε να δείχνει πως είναι ελέγξιμος. Και πως, κατά συνέπεια, δεν είναι απαραίτητη η αντικατάστασή του απ’ τον Pence. Απ’ την άλλη μεριά δεν είναι αυτή η δουλειά ενός αμερικάνου προέδρου σε περίοδο παρακμής της ηγεμονίας: να πηδάει απ’ το παράθυρο και να γαυγίζει «ειρηνόφιλα» τους περαστικούς κουνώντας χαρούμενος την ουρά του, μέχρι να τον ξαναδέσουν τα αφεντικά του…

Ο εκλεκτός του θεού 2

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Υπάρχουν μια σειρά ζητήματα (έως σοβαρά προβλήματα) που θα βραχυκυκλώνουν την mainstream αμερικανική «πολιτική ζωή» – πέρα απ’ την «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον και την αποτυχία του «δόγματος Trump» – αν δεν βρεθούν αρκετοί συντηρητικοί εθνοπατέρες να πείσουν το ψόφιο κουνάβι να παραιτηθεί υπέρ του Pence.

Το πρώτο είναι ο θεσμικός διχασμός στο κέντρο της αμερικανικής εξουσίας: οι μεν δημοκρατικοί ελέγχουν την βουλή των αντιπροσώπων και θέλουν την καθαίρεση· οι δε συντηρητικοί ελέγχουν την γερουσία και βρίσκονται ακόμα στο πλευρό του. Αυτά καθ’ οδόν προς τις εκλογές… Το δεύτερο είναι τα «διαδικαστικά» τα ίδια. Έχουν γίνει μόνο δύο τέτοιες «προσαγωγές / δίκες» προέδρων στην αμερικανική ιστορία, μία το 1868 (του Adrew Johnson) και μία το 1998 (του Bill Clinton) και δεν υπάρχει ένα συμπαγές σώμα διαδικαστικών κανόνων για το πως μπορεί να προχωρήση γρήγορα αυτή η διαδικασία – σε συνθήκες πόλωσης. Για την ακρίβεια υπάρχουν πολλές και διάφορες «τρύπες» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κάθε πλεύρα, «σούρνωντας» αυτήν την «δίκη».

Το τρίτο είναι οι «διεθνείς σχέσεις» της Ουάσιγκτον. Ήδη το ψόφιο κουνάβι αντιμετωπίζεται σαν «πρόεδρος περιορισμένης ευθύνης». Το να γίνει πρωταγωνιστής σ’ ένα (ακόμη…) σήριαλ σε παγκόσμια μετάδοση, μπορεί να μοιάζει διασκεδαστικό, αλλά πολύ πιθανόν να αφήσει ακόμα περισσότερο χώρο σε διάφορους αμερικανικούς μηχανισμούς (απ’ τις μυστικές υπηρεσίες ως κυκλώματα του βαθέος κράτους) να δρουν χωρίς πολιτική ευθύνη κανενός.

Το γεγονός ότι ο διεθνής πρώτος μάρτυρας υπεράσπισης του ψόφιου κουναβιού, η ανεγκέφαλη αλεπού – Putin, κατέθεσε ήδη (με δηλώσεις του κατά του ανυπόστατου κατηγορητηρίου…) είναι σίγουρο πως φυτιλιάζει τους αντι-ρώσους στο αμερικανικό καθεστώς· που δεν είναι λίγοι, ούτε ασήμαντοι.

Με το ψόφιο κουνάβι «υπόδικο» αλλά όχι έκπτωτο το αμερικανικό προεκλογικό 2020 έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει ροντέο…

Έκτακτη ανάγκη…

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ο πολλά βαρύς νικητής Borduk ετοιμάζεται όχι μόνο για την νέα εμπορική οικονομική σχέση του Λονδίνου με την ε.ε., αλλά και για την αναθεώρηση του συντάγματος. Ένας απ’ τους στόχους της είναι η «αναδιάρθρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»…

Κατά την αγγλική καθεστωτική δεξιά ο παγκόσμιος κατάλογος ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να αντικατασταθεί από έναν αγγλικό τέτοιο… Γιατί; Επειδή – λένε – πρέπει να βρεθούν καινούργιες ισορροπίες μεταξύ των «ατομικών δικαιωμάτων» και του «ευρύτερου δημόσιου συμφέροντος», όπως εκφράζεται αυτό το τελευταίο απ’ την κυβέρνηση (ή το κράτος)…

Σας πιάνει η μπόχα – έτσι δεν είναι; Δεν είναι δυνατόν – λέει η νικήτρια και κυβερνώσα αγγλική δεξιά – τα ανθρώπινα δικαιώματα να είναι καθολικά και αδιαφοροποίητα, γιατί έτσι τα εκμεταλλεύονται οι «κακοί άνθρωποι»… Για παράδειγμα – λένε – δεν πρέπει να επιτρέπεται στους «κακούς ανθρώπους» να αξιοποιούν την ελευθερία του λόγου κάνοντας «κηρύγματα μίσους»….

Εύκολα θα καταλαβαίνατε μια παρτίδα «κακών ανθρώπων» που πρέπει να εμποδιστούν απ’ την ελευθερία του λόγου, δηλαδή να εγκληματοποιηθούν: λέγονται BDS… (και έχει πολλούς τέτοιους στις τάξεις κόμματος των εργατικών). Ωστόσο το αγγλικό καθεστώς έχει ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα με την «ελευθερία του λόγου»: πρόκειται για τις διάφορων ειδών αποκαλύψεις (τύπου wikileaks) για την υπόγεια ή όχι και τόσο υπόγεια δράση του. (Προσεχώς στο Sarajevo.pdf επ’ αυτών…) Εκεί οι διακυβεύσεις είναι ακόμα πιο σοβαρές απ’ ότι το κίνημα μποϋκοτάζ κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ: εκτίθεται ο σκληρός πυρήνας του βαθέος κράτους σε μια ιστορική περίοδο όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Αγνοούμε τις τυπικές απαιτήσεις της συνταγματικής αναθεώρησης στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας (π.χ. εύρος κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας). Αλλά οι προθέσεις της μαύρης ορδής του Borduk είναι δηλωμένες. Με βαριά πρόστιμα (ώστε να γονατίζουν οι «κακοί άνθρωποι»), φυλακίσεις, ή/και απελάσεις (αν είναι υπήκοοι άλλων κρατών) θα αποκατασταθεί η «καινούργια ισορροπία»…

Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που τα αφεντικά προελαύνουν (και) με τέτοιο τρόπο…

…και καπιταλιστική αναδιάρθρωση

Κυριακή 22 Δεκέμβρη. Ήταν δειγματοληπτική μεν, αλλά αρκετά μεγάλη. Με συνεντεύξεις σε σχεδόν 42.000 ενήλικους υπηκόους της αυτού μεγαλειότητας που ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, μια μετεκλογική έρευνα του YouGov (μιας αγγλικής εταιρείας στατιστικών ερευνών) έδειξε ένα «χάσμα γενεών» που μπορεί να έχει διάφορες προεκτάσεις σε συνθήκες καπιταλιστικής Αλλαγής Παραδείγματος όπως αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη (φωτογραφία επάνω).

Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς το γνωστό: όσο μεγαλώνουν οι υπήκοοι των σύγχρονων καπιταλιστικών δημοκρατιών τόσο πιο συντηρητικοί γίνονται. Αν όμως συνδυάσει το «χάσμα γενεών» με ένα ακόμα «χάσμα», αυτό των τυπικών εκπαιδευτικών προσόντων (φωτογραφία κάτω), μπορεί να ρισκάρει ένα συμπέρασμα σχετικό όχι με την ηλικία αυτή καθαυτή, αλλά με τις «κοινωνικές προοπτικές», στις τυπικές τους εκφάνσεις.

Προκύπτει λοιπόν ότι τα πιο «αισιόδοξα» (νέοι / νέες) ή/και τα πιο καλά «εξοπλισμένα» Ατομικά Κεφάλαια (υπάρχουν αμφιβολίες ότι η βρετανική κοινωνία είναι σε γενικές γραμμές νεοφιλελεύθερη;) απέρριψαν την σκληροπυρηνική εθνικιστική επιλογή του brexiter Borduk· επειδή, ενδεχομένως, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην αρχή της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Την απέρρριψαν υποστηρίζοντας την “αναβίωση” της σοσιαλδημοκρατίας των ‘70s, που πρότειναν οι εργατικοί: έμφαση στην (κοινωνική) αλληλεγγύη – μέσα σ’ ένα ασαφές καθεστώς σχέσεων με την ε.ε. (το πρόγραμμα των εργατικών ήταν τέτοιο…)

Θα μπορούσε να είναι τέτοιες «τάσεις» ένας λόγος για πιο «στιβαρό κράτος / κρίση»; Θα ήταν επιπόλαιο να μιλήσει κανείς για ταξική πόλωση με βάση τις επιλογές μπροστά στις κάλπες, ειδικά εφόσον η ανάλυση της YouGov έδειξε ότι με κριτήριο την ταξική διαστρωμάτωση οι συντηρητικοί «κέρδισαν» την πλειοψηφία τόσο στον «πάτο» όσο και στο «καπάκι» του βαρελιού.

Απ’ την άλλη μεριά οι δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα δείχνουν ότι τα αφεντικά δεν περιμένουν πρώτα να εμφανιστεί μια σοβαρή ταξική πόλωση και μετά την αντιμετωπίσουν. Δρουν προληπτικά.

Απ’ αυτή την άποψη μια «αναθεώρηση του συντάγματος προς τα δεξιά» δεν είναι άσκοπη…

Η αγία μπάλα 1

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Ο 31χρονος σήμερα Rui Pinto δεν είναι «ήρωας». Είναι κολασμένος. Τόλμησε να τα βάλει με μια απ’ τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του σύγχρονου θεάματος: την ποδοσφαιρική. Τον Σεπτέμβρη του 2015 εγκαινίασε ένα site με αποκαλύψεις για διάφορα «βαριά ονόματα» της βιομηχανίας. Μέσα σε περίπου 4 χρόνια (μέχρι την σύλληψή του στην Βουδαπέστη τον περασμένο Γενάρη και την έκδοσή του στην πορτογαλία απ’ την οποία κατάγεται και τον καταζητούσε) έδωσε σε μια ευρωπαϊκή «δημοσιογραφική ομάδα ερευνών» (european investigative collaborators) περίπου 70 εκατομμύρια ντοκουμέντα. Τα περισσότερα τα απέσπασε χακάρωντας υπολογιστές εμπλεγμένων σε διάφορα. Αλλά στην εξέλιξη της ζωής του «football leaks» άρχισαν και άλλοι να του στέλνουν διάφορα στοιχεία.

Παρότι με βάση τις «διαρροές» του Pinto διάφορα πρωτοκλασσάτα media φιλοξένησαν πάνω από 1000 άρθρα σχετικά με τα «υπόγεια» της βιομηχανίας ποδοσφαίρου, και παρότι σε κάποιες περιπτώσεις εκτεταμένης φοροδιαφυγής έγιναν δίκες, ο Pinto είναι ο μόνος που έχει φυλακιστεί. Προ-φυλακιστεί σωστότερα, αφού τον περιμένει η δίκη του… Με 147 κατηγορίες.

Το καθεστωτικό γερμανικό der spiegel (με το οποίο ο Pinto συνεργάστηκε συστηματικά αυτά τα 4 χρόνια των «διαρροών») ανέβασε χτες στην ηλεκτρονική του έκδοση την πρώτη συνέντευξη του Pinto απ’ τις πορτογαλλικές φυλακές· για μήνες το πορτογαλλικό καθεστώς απέρριπτε το αίτημα. Κάνοντας ένα διάλειμα απ’ το συνηθισμένο περιεχόμενο της ασταμάτητης μηχανής μεταφέρουμε εδώ κάποια αποσπάσματα.

Ερώτηση: Πώς πέρασες τις μέρες σου στην απομόνωση τους πρώτους έξι μήνες της προφυλάκισής σου;

Pinto: Μπορούσα να κινούμαι ανάμεσα στο κελί μου και μια πολύ μικρή αυλή. Περπατούσα κάνοντας κύκλους, και καμμία φορά κλώτσαγα μια μπάλα. Στο κελί μου διάβαζα πολύ και κρατούσα σημειώσεις…. Οι πορτογαλλικές αρχές φοβούνται αυτά που ξέρω, και γι’ αυτό είναι σημαντικό να μην χάσω το μυαλό μου. Στην αρχή έγραφα σημειώσεις σχετικές με την υπόθεση, αλλά μετά μου πήραν το τετράδιο. Ο δικηγόρος μου ήταν παρών στην έρευνα που έκαναν στο κελί μου και τους είπε ότι ήταν παράνομη η κατάσχεση. Δεν ήταν οι φύλακες, ήταν απ’ την πορτογαλική δικαστική αστυνομία. Κάνουν ό,τι θέλουν. Τελικά μου γύρισαν το τετράδιο με τις σημειώσεις πριν ένα μήνα…

Η αγία μπάλα 2

Σάββατο 21 Δεκέμβρη. Οι αποκαλύψεις του Pinto έβγαλαν στην επιφάνεια ένα σύστημα φοροδιαφυγής με στοιχεία για τύπους σαν τον Ronaldo, τον Messi, τον Mourinho, τον Falkao και τον Di Maria. Ακόμα χειρότερα όμως έβγαλαν στοιχεία για το πως ξεπλένεται «μαύρο χρήμα» μέσα απ’ την ποδοσφαιρική βιομηχανία, και για πως διάφοροι ζάμπλουτοι και σεΐχηδες χρησιμοποιούν τις ομάδες για άλλους σκοπούς. Αυτήν την εποχή γίνεται έρευνα για την περίπτωση της Manchester City, που έπαιρνε κάτω απ’ το τραπέζι εκατομύρια απ’ το καθεστώς των ενωμένων αραβικών εμιράτων. Επιπλέον, άλλα στοιχεία, έδειξαν ότι ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ Gianni Infantino δωροδόκησε έναν ελβετό δικαστή, μέσω του οποίου απέκτησε πρόσβαση σε μια ελβετική έρευνα για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Ερώτηση: Πιστεύεις ότι οι αποκαλύψεις σου πέτυχαν να βελτιώσουν οτιδήποτε στον κόσμο του ποδοσφαίρου;

Pinto: Πέρυσι εσείς αποκαλύψατε το πως διάφορα μεγάλα κλαμπ της ευρώπης σχεδιάζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους δημιουργώντας μια κλειστή λίγκα. Μετά την δημοσίευση όλοι το αρνήθηκαν. Αλλά κοίτα τι γίνεται τώρα. Ο Florentino Perez, πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, δημιούργησε έναν καινούργιο ποδοσφαιρικό σύνδεσμο, για να φύγουν οι ομάδες απ’ τον έλεγχο της ουεφα. Τα ίδια παλιά σκατά… Δεν μπορείς να αγγίξεις το ποδόσφαιρο. Το προστατεύουν οι αρχές γιατί είναι υψηλού δημόσιου συμφέροντος βιομηχανία… Πάρε, για παράδειγμα την Μπελφίκα, που έχει τους περισσότερους οπαδούς στην πορτογαλία. Είναι ένα χταπόδι που έχει επιρροή στην ελίτ. Έχει καλές επαφές με την αστυνομία, τους δικαστές και τους πολιτικούς, και τους δίνει δωρεάν vip εισιτήρια για τα παιχνίδια της. Ποιος θα ερευνήσει στα σοβαρά για την Μπενφίκα;