Τρίτη 7 Απρίλη. …Οι σκέψεις και τα συμπεράσματα του γιατρού Peter Gotzche με απασχολούν χρόνια τώρα, και λίγο περισσότερο τον τελευταίο καιρό που δουλεύω ως φαρμακοποιός σε μικρό φαρμακείο ενός μικρού χωριού στην επαρχία της (…)
Το φαρμακείο του χωριού είναι τόπος και σημείο αναφοράς των κατοίκων, γιατί εκτός του να πουλάει, συμπληρώνει επίσης (αμβλύνει) τα όποια κενά (που δεν είναι λίγα) της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Ο φαρμακοποιός του χωριού είναι σαν ένας μικρός γιατρός, προσβάσιμος κάθε μέρα, χωρίς τα ιατρικά «τουπέ και κλισέ», όπου ο ασθενής μπορεί και να το συζητάει βρ’ αδερφέ. Ο γιατρός έρχεται μια φορά την εβδομάδα και κυρίως συνταγογραφεί (δηλαδή αντιγράφει – επαναλαμβάνει -3μηνες και 6μηνές συνταγές, τις περισσότερες από τις οποίες τις έχουν πρωτογράψει άλλοι γιατροί / ειδικότητες και οι ασθενείς απλά λαμβάνουν τα φάρμακα που προστίθενται με το πέρασμα του χρόνου, ενώ σχεδόν έχουν ξεχάσει πότε και γιατί τα πρωτοέλαβαν).
Αυτό που από την αρχή με εντυπωσίασε ήταν οι ποσότητες των φαρμάκων που παίρνει ο κόσμος. Σε διάφορες φάσεις τα καταγράφω και προσπαθώ να τα μελετήσω σε σχέση με τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, τη βιοδιαθεσιμότητά τους, την απέκκριση κ.λ.π., αλλά και τη συνολική δράση που μπορούν να έχουν σ’ έναν οργανισμό. Πρόκειται πράγματι για εξαιρετικά δύσκολους γρίφους που ξεπερνούν κατά πολύ ένα μεμονωμένο άτομο. Στην πραγματικότητα απαντήσεις θα μπορούσαν να δώσουν μόνο ομάδες, όπως αυτές ας πούμε που λειτουργούν σε νοσοκομεία και θεωρητικά συνεργάζονται για τη χορήγηση φαρμάκων στους ασθενείς. Πρόκειται για φαρμακευτικές πλατφόρμες (πρωτόκολλα τα λένε, αλλά όταν εμπλέκονται στο πέρασμα του χρόνου διάφορες ειδικότητες γιατρών από διάφορες μπάντες, που ποτέ δεν συνεργάστηκαν μεταξύ τους γιατί ποτέ δεν αντιμετωπίζουν από κοινού τους ασθενείς τους, το μόνο που απομένει είναι το στόμα που ανοίγει και μέσα τους αδειάζουν τα σκευάσματα, τα φαρμακεία τους και τους φαρμακοποιούς μαζί, κλπ, κλπ).
Παραθέτω (έτσι, για την καταγραφή απλά) τη λίστα με τα φάρμακα που λαμβάνει άντρας γύρω στα 80. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μοιάζει εξωτερικά υγιής, με την έννοια ότι δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «ερείπιο» – και μόνο έτσι.
Αυτή είναι η καθημερινή του αγωγή, 8 χάπια κι ένα έμπλαστρο, συν κάτι έξτρα μηνιαίες ενέσεις:
Blocatens – (bisoprolol) – αντιϋπερτασικό / αντιστηθαγχικό
Ranexa (ranolazine) – αντίστηθαγχικό
Plendil (felodipine) – αντιϋπερτασικό
Plavix (clopidogrel) – αντιθρομβωτικό
Nitrong (nitroglycerin) – αγγειοδιασταλτικό (έμπλαστρο)
Glucophage (metformin) – αντιϋπεργλυκαιμικό (για το ζάχαρο που λέμε)
Omnic Tocas (tamsulosin) – για τον προστάτη (μυοχαλαρωτικό στους μυς της ουρήθρας – και όχι μόνο)
Controloc (pantoprazole) – μπλοκάρει την πέψη και ανακουφίσει (λέμε τώρα…)
Atrost (atorvastatin) – μειώνει το χοληστερόλη κλπ.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα πήρε τουλάχιστον δύο 10ήμερες αντιβιώσεις για ψιλοπράγματα, κάτι στοματικά διαλύματα για το φάρυγγα τύπου Hexalen, κάτι αντιβηχικά, κανά δυο άχρηστα κολλύρια για τα μάτια, 2-3 κορτιζονούχες αλοιφές για ασήμαντα σπυράκια, αρκετά κουτιά Depon για απροσδιόριστους πόνους, φυσικά Voltaren και διάφορα άλλα που δεν έχει σημασία να τα παραθέσω, γιατί…
… αυτή είναι η πραγματικότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ηλικιωμένων (συνταξιούχων) αντρών και γυναικών στην ελλάδα, και μάλλον σε όλο τον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο.
Ένας σκασμός χάπια που το ένα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργεί το άλλο.
Παρατημένοι οι συνταξιούχοι, πεταμένοι σε ένα ένοχο και αδιάφορο σύστημα περίθαλψης, ακουμπάνε το 1/3 περίπου της σύνταξής τους στα φαρμακεία για συνταγογραφούμενα φάρμακα και άλλα τόσα για αυτά που διαφημίζει η τιβί (μη συνταγογραφούμενα).
Τα σώματα σιγά – σιγά καταρρέουν οδεύοντας προς τη δύση, τα προβλήματα αυξάνονται και οι γιατροί συνταγογραφούν ασταμάτητα.
Φυσικά στα πανεπιστήμια και στα συνέδρια μιλάνε για το πρόβλημα της πολυφαρμακίας, την αλόγιστη χρήση αντιβιοτιών, μπλα, μπλα, μπλα…
Η Υγεία φθίνει αργά και σταθερά.
Δεν απορούμε λοιπόν γι’ αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία – που έτσι κι αλλιώς συνέβαινε και πριν την γρίπη-κορώνα…