Tag: νόμοι σχέσεις

Η “εντατική θεραπεία” σαν κρίκος της πολιτικής υγείας

Σάββατο 18 Απρίλη. Οι δύο παρακάτω πίνακες δείχνουν τον αριθμό (ενεργών) κρεβατιών (μονάδων) εντατικής διαφόρων κρατών ανά 100.000 κατοίκους (δεν ξέρουμε όμως με βεβαιότητα αν αφορά μόνο τα δημόσια νοσοκομεία ή το σύνολο, δηλαδή και τα ιδιωτικά. Το “total” στον πρώτο πίνακα παραπέμπει μάλλον στο σύνολο). Ο πρώτος αφορά τον πλανήτη, ο δεύτερος τα ευρωπαϊκά κράτη (κυρίως τα μέλη της ε.ε.). Τα στοιχεία είναι ΠΡΙΝ την «πανδημία».

Οι διαφορές είναι εντυπωσιακές, ειδικά αν συγκρίνει κανείς κράτη «πρώτης γραμμής» της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (γερμανία, γαλλία, ιταλία, ισπανία, αγγλία) που διαθέτουν δημόσια συστήματα υγείας. Πού οφείλονται αυτές οι διαφορές; Ένας λόγος είναι η πολιτικο-οικονομική διαχείριση της «φροντίδας υγείας» από κράτος σε κράτος. Δεν είναι όμως, μόνον αυτός. Για παράδειγμα το ψοφιοκουναβιστάν (ηπα για τους αρχάριους…) που πρακτικά δεν έχει δημόσιο σύστημα υγείας που να καλύπτει το σύνολο του πληθυσμού (και όπου ένα μεγάλο τμήμα του είναι «underclass» και δεν έχει καν ιδιωτική ασφάλιση) έχει πενταπλάσιες μ.ε.θ. απ’ την αγγλία που διαθέτει δημόσιο σύστημα υγείας· και θεωρείται καλό. Υπεισέρχονται, λοιπόν, και διαφορετικές προσεγγίσεις ιατρικού ή/και επιδημιολογικού (με την ευρεία έννοια) χαρακτήρα, ανάλογα με την γενική κατάσταση υγείας του κάθε φορά διαφορετικού πληθυσμού, αλλά και τις (διαφορετικές) απόψεις για το ποιες περιπτώσεις πρέπει να φτάνουν στην εντατική…

Ας ανακεφαλαιώσουμε:

– απ’ την μεριά των ασθενών (και των φίλων / συγγενών τους), απ’ την μεριά των χρηστών των υπηρεσιών υγείας δηλαδή, οι εντατικές είναι η ανεπιθύμητη, εξαιρετικά δυσάρεστη αλλά υποχρεωτική «τελευταία ευκαιρία / ελπίδα» να ζήσουν σε ζόρικες περιπτώσεις αρρώστιας ή ατυχήματος…

– απ’ την μεριά του οργανογράμματος της μοντέρνας ιατρικής οι εντατικές είναι το τέλος της «γραμμής παραγωγής υγείας», το έσχατο όριο των δυνατοτήτων φροντίδας…

– απ’ την μεριά των διαδικασιών εμπορευματοποίησης της υγείας οι εντατικές είναι το λιγότερο (έως καθόλου) ενδιαφέρον ζήτημα: στον ωμό και άμεσο αιωρισμό μεταξύ ζωής και θανάτου σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με σωληνάκια και μόνιτορ ένα γύρω, δεν μπορεί να πουλήσει κανένας ούτε άμεσα το ένα ούτε άμεσα το άλλο….

– απ’ την μεριά των (κρατικών) πολιτικών υγείας οι εντατικές είναι (συνήθως;) ένας τομέας «φυσαρμόνικα». (Με δεδομένο, ωστόσο, ότι οι εντατικολόγοι είναι μια σπάνια επιλεγόμενη και μάλλον δύσκολη ιατρική ειδικότητα, είναι αβέβαιο αν, σε περίπτωση επείγουσας μεγάλης ανάγκης, θα βρεθεί η ζωντανή εργασία που θα αξιοποιήσει το αποθηκευμένο «πάγιο κεφάλαιο» κάποιων κλινών εντατικής που έχουν παρκαριστεί και είναι “κλειστές”. Τεχνικά μερικές δεκάδες κρεβάτια εντατικής μπορεί να φτιάχνονται πολύ γρηγορότερα απ’ όσο να βρεθεί η ζωντανή εργασία που θα τα καλύψει δουλεύοντας….)

Μετά απ’ αυτά μπορούμε να ρωτήσουμε: πως και γιατί συνέβει, σε συνθήκες υγιεινιστικής τρομοκρατίας και τεχνητής «κρίσης υγείας» λόγω covid-19, σχεδόν το σύνολο των καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη, κάποια μάλιστα με εξαιρετικά ισχυρούς τομείς μεθ (όπως οι ηπα ή η γερμανία), να επικαλεστούν όλα το ίδιο «επιχείρημα» νομιμοποίησης των πραξικοπημάτων ελέγχου των κοινωνιών τους, δηλαδή το να προστατέψουμε τις περιορισμένες δυνατότητες των μεθ μας; Και, συμπληρωματικά αλλά όχι χωρίς σημασία: γιατί η ίδια «κραυγή αγωνίας» (;;;) δεν έχει εκτοξευτεί στις επιδημίες γρίπης (που «φορτώνουν» το ίδιο αν όχι περισσότερο τις εντατικές)· και γιατί δεν θα εκτοξευόταν σε περίπτωση κανονικού πολέμου;

Με άλλα λόγια το ερώτημα είναι: γιατί οι μεθ χρησιμοποιήθηκαν ιδεολογικά έτσι όπως χρησιμοποιήθηκαν στην τρέχουσα υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 1: το θέατρο

Σάββατο 18 Απρίλη. Η πιο εύκολη (αλλά καθόλου υποχρεωτικά η σωστή) απάντηση θα μπορούσε να είναι: φόβος! Οι κρατικές αρχές ή/και οι «ειδικοί σύμβουλοί τους» φοβήθηκαν ότι η φονικότητα του covid-19 είναι τόσο μεγάλη που θα ξεπεράσει τις δυνατότητες φροντίδας των συστημάτων υγείας· και, ότι, κατά συνέπεια, θα κατηγορηθούν απ’ τους πληθυσμούς… «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» θα ειρωνευόταν η καπιταλιστική ιστορία… Μοιάζει να το ενισχύει το γεγονός ότι κάποια (πολύ λίγα) δυτικά κράτη αύξησαν «εν θερμώ» τον αριθμό των μηχανικών αναπνευστήρων που διαθέτουν τα δημόσια συστήματά τους: η γερμανία από 25.000 τους έκανε 40.000, και η γαλλία από 7.000 (έναντι των 9.236 το 2006…) τους έκανε 30.000… Όμως αυτή η «ανθρωπιά» αντιφάσκει με μια σειρά σοβαρών στοιχείων:

Πρώτον, ακόμα κι αν το κίνητρο ήταν το να σώσουν τα τομάρια τους, όλες οι πρωτοκοσμικές αρχές αδιαφόρησαν εντελώς να αποκτήσουν έγκυρο know how περί τον covid-19 όσο καιρό (σχεδόν 2 μήνες) η επιδημία βρισκόταν πολύ μακριά απ’ τα σύνορά τους, στην κίνα. Δεν έστειλαν αντιπροσωπείες «ειδικών» αφενός για να μάθουν από πρώτο χέρι τα χαρακτηριστικά του φαινομένου, και αφετέρου για να δουν από όσο πιο κοντά γίνεται την επίδραση της επιδημίας σ’ ένα οργανωμένο σύστημα δημόσιας υγείας όπως το κινεζικό. Είναι σαφές ότι το σύνολο των «δυτικών κρατικών αρχών» μάθαιναν για τον «ιό της κίνας» απ’ τους ίδιους δημαγωγικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούν για την συστηματική εξαπάτηση των πληθυσμών. Απ’ τα ενσωματωμένα στις ανάγκες του 4ου παγκόσμιου πολέμου μήντια. Έπιναν αυτό που πουλάνε, κάτι που είναι ανάθεμα ακόμα και για τους (παραδοσιακούς) πρεζέμπορους. Με άλλα λόγια: αυτές οι κρατικές αρχές θα μπορούσαν πράγματι να κατηγορηθούν για αδιαφορία και απουσία έγκαιρης γνωσιολογικής και τεχνικής προετοιμασίας…

Δεύτερον, από πολύ νωρίς, με βάση τα όσα είχαν γίνει γνωστά απ’ την «κινεζική εμπειρία» (από επίσημες κρατικές ή ιατρικές ανακοινώσεις του Πεκίνου), υπήρξαν προτάσεις διαφορετικής αντιμετώπισης μιας επιδημίας που (αν πετάξει κανείς στα σκουπίδια την συστηματική δημαγωγία…) δεν έχει μεγαλύτερη φονικότητα από 0,5%, έστω όμως ότι μπορεί ακόμα κι αυτό να ξαφνιάσει. Οι προτάσεις προέρχονταν από αξιοσέβαστους «ειδικούς» των δυτικών συστημάτων υγείας. ΚΑΝΕΙΣ δεν πρότεινε ή δεν υπονόησε «αφήστε τους να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά»! Οι εναλλακτικές προτάσεις δεν σκόπευαν στην υπερφόρτωση των εντατικών! Είχαν ακριβώς τον ίδιο στόχο: το να φτάσουν όσο το δυνατόν λιγότεροι / ες πρώτα στα νοσοκομεία και, στη συνέχεια, στον τελευταίο κρίκο τους. Είχαν όμως πολύ συγκεκριμένη στόχευση προστασίας και φροντίδας (τις ευάλωτες ηλικίες ή/και άτομα), μιας και ήταν έγκαιρα γνωστό το ποιά υποκείμενα νοσήματα επιβαρύνουν τις πνευμονικές λοιμώξεις. Συμπληρωμένη απ’ την πεποίθηση ότι η απόκτηση της γενικής ανοσίας του πληθυσμού μέσα απ’ την φυσική διασπορά του ιού στο μεγαλύτερο μέρος του θα ήταν επιθυμητή έως και αναγκαία. Ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά αυτών των εναλλακτικών προτάσεων και γιατί συκοφαντήθηκαν, δαιμονοποιήθηκαν ή και αγνοήθηκαν; Δύο τουλάχιστον. Ήταν αντιαπαγορευτικές. Δεν έδιναν, σε καμμία περίπτωση, στη μορφή – κράτος τον ρόλο που άρπαξε απ’ τα μαλλιά κάνοντας το ένα πραξικόπημα μετά το άλλο («διαγωνισμό σκληρότητας» χαρακτήρισαν αυτές τις κρατικές πρακτικές οι γερμανοί «πράσινοι»…) Και ήταν εναντίον των φαρμακοβιομηχανιών. Εναντίον του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα λέγαμε: δεν του άφηνε περιθώρια να εμφανιστεί, κάποια στιγμή, πλήρως αρματωμένο, σαν «σωτήρας» (παραπέμπουμε επ’ αυτού σε διάφορα video που έχουμε ήδη αναρτήσει τον προηγούμενο καιρό).

Τρίτον, είναι πια βέβαιο: ΟΛΕΣ οι δυτικές κρατικές αρχές έδωσαν κατευθύνσεις στις ιατρικές τέτοιες να χρεώνουν σα “νεκρό από covid-19” οποιονδήποτε μπορούσαν!!! Απ’ αυτούς που απλά είχαν «κολλήσει» πριν μπουν σ’ ένα νοσοκομείο, ως εκείνους που «κολλούσαν» μέσα στο νοσοκομείο· και απ’ αυτούς που βρίσκονταν «θετικοί» μετά θάνατο, ως εκείνους που δεν βρέθηκαν καν ποτέ «θετικοί»!!! Αυτή η τεχνητή διόγκωση «των θυμάτων του κορονοϊού» δεν ταιριάζει καθόλου με την ιδέα καλολαδωμένων (δημόσιων) συστημάτων υγείας· ταιριάζει όμως τέλεια με την παραγωγή τρόμου!

Η μοναδική έρευνα με νεκροψία, άρα απόλυτα ακριβής, που έγινε στην ιταλία σε λίγο παραπάνω από 50 νεκρούς-του-covid-19 έδειξε ότι μόνο το 12% απ’ αυτούς τους θανάτους θα μπορούσε να αποδοθεί χωρίς αμφιβολία στις πνευμονικές επιπλοκές εξαιτίας της μόλυνσης απ’ τον covid-19… To υπόλοιπο 88%;;;; Τρέχα γύρευε…)

Τέταρτον: παρά τις αντίθετες συμβουλές των κινέζων “ειδικών” διάφορα κράτη αμέλησαν, αδιαφόρησαν, παρέλειψαν για καιρό (για κρίσιμο διάστημα) να προστατέψουν γιατρούς και νοσοκόμους απ’ την μόλυνση από τον covid-19. Με αποτέλεσμα (ακόμα και με ήπια ή με καθόλου συμπτώματα) ένα μέγεθος απόλυτα απαραίτητης ζωντανής εργασίας να βγαίνει εκτός! Αυτό δεν ταιριάζει καθόλου με τον «ανθρώπινο, πολύ ανθρωπίνο φόβο μήπως και δεν αντέξουν τα συστήματα υγείας»!!! Το εντελώς αντίθετο! Και πάλι αυτές οι κρατικές αρχές θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για «κατά συρροήν εγκλήματα εξ αμελείας»…

Πέμπτον: παρά τα εντελώς αντίθετα δεδομένα και την κοινή λογική, αυτές οι ίδιες κρατικές αρχές δεν φρέναραν (μπορεί και να προώθησαν) την τρομοκρατία του “όποιος έχει κολλήσει είναι εν δυνάμει νεκρός”. Αν το να εμποδιστεί ο πανικός σε τέτοιου είδους καταστάσεις είναι το νούμερο 1 καθήκον μιας “ανθρώπινης, πολύ ανθρώπινης εξουσίας”, αυτές οι κρατικές αρχές έκαναν (ή επέτρεψαν ή φρόντισαν να γίνει) το ακριβώς αντίθετο!!! Αυτό – και δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό – επιβάρυνε πολύ, σε διάφορες φάσεις, τα δημόσια συστήματα υγείας, όπως ήταν αναμενόμενο. Όχι τις εντατικές αλλά τις “εισόδους”, τους πρώτους κρίκους… Κι αυτός ο συνωστισμός “κρουσμάτων” έκανε τα νοσοκομεία (σε διάφορες περιπτώσεις και ως ένα χρονικό σημείο) εντατικά φυτώρια μετάδοσης του covid-19· ενόσω οι απαγορεύσεις, η διατεταγμένη κοινωνική αποξένωση και ο αστυνομικός υγιεινισμός σκόπευαν, υποτίθεται, στο αντίθετο…

Αν κάποιος ήθελε να πιάσει τα πιο πάνω ένα-ένα με σκοπό να απαλλάξει την τρομοκρατική ρητορική και πρακτική απ’ τον πραγματικό της χαρακτήρα και να την αθωώσει, μπορεί δικολαβικά να πετύχαινε κάποιες αμφιβολίες εδώ κι εκεί. “Δεν ήξεραν”…. “δεν μπορούσαν”…. “ξαφνιάστηκαν”…. “δεν πρόλαβαν”… “δεν κατάλαβαν”…. “παρεξήγησαν”… κλπ, κλπ… Αν όμως δεν είναι τόσο “καλούλης” και τα συμπαραθέσει με το πραγματικό τους βάρος (η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι “καλούλα”!) τότε το συμπέρασμα βγαίνει εύλογα: ποτέ δεν ήταν η “υπερφόρτωση των εντατικών” από πολιτική και οικονομική (καπιταλιστική) άποψη το κεντρικό ζήτημα στη “διαφύλαξη της δημόσιας υγείας” στην τρέχουσα συγκυρία!

Χρησιμοποιήθηκαν οι μεθ, αξιοποιήθηκαν ιδεολογικά και δημαγωγικά για χάρη της μαζικής τρομοεκστρατείας επειδή είναι εκείνος ο δημόσια αναγνωρίσιμος κρίκος της αλυσίδας συναρμολόγησης της δημόσιας υγείας που, πραγματικά, φοβίζει. “Μυρίζει θάνατο” – πώς να το πούμε; Επιπλέον; Είναι ο πιο αδιάφορος (απ’ την άποψη των “επενδύσεων” και της “κεροδοφορίας”) στην εξελισσόμενη health industry revolution 4.0!!!…

Πράγμα που σημαίνει: ακόμα κι αν αυτός ο κρίκος “καιγόταν” η (πραγματική) δουλειά θα είχε γίνει…

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 2: the coffins ‘n’ the curve!

Σάββατο 18 Απρίλη. Πέρα απ’ την γενική (κοινωνική) επίγνωση ότι «κακό είναι να μπαίνεις στην εντατική, αλλά είναι η τελευταία ελπίδα», οι μεθ εμφανίστηκαν στην καθεστωτική δημαγωγία με δύο τρόπους. Ο ένας ήταν ο καθαρά τρομοκρατικός: φέρετρα! Τα φέρετρα, σαν εκροή των μεθ, «εντυπώθηκαν» στη μαζική, πανικόβλητη παράνοια (λειτούργησαν μια χαρά δηλαδή…) παρότι σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκε γρήγορα ότι ήταν (όπως λέγεται στην ψηφιακή αργκώ) “fake” φωτογραφίες και video… Δεν βαριέσαι; Το ψέμα έχει μακριά ποδάρια· και η αποκάλυψή του κοντά χέρια. (Μπορεί να έχει και εσωτερική, συναισθηματική μοϊκάνα…)

Ο άλλος τρόπος ήταν… η «καμπύλη»! Η «καμπύλη» (και η “ισοπέδωσή της”, που έγινε πολύ δημοφιλής και στα μέρη μας, χάρη στους αρχιπαπάδες και το λοιπό τρομοκυβερνοσόι της “προσευχής των 6.00”) πουλήθηκε μαζικά και πολύ φυσιολογικά σε εκατομύρια αλαλιασμένους πρωτοκοσμικούς υπηκόους, που ξέχασαν ακόμα και τα στοιχειώδη που μαθαίνει κανείς στο γυμνάσιο!!! Δεν ήταν απλά Η απόδειξη για την “ορθότητα” και την “αποτελεσματικότητα” των (υγιεινιστικών…) πραξικοπημάτων. Ήταν και μια μύηση (“ψευτο”μύηση στην πραγματικότητα…) στα “εργαλεία” των πληροφορικάριων-της-υγείας (που είναι, πια, οι κατεξοχήν “γιατροί”!): διαγράμματα, καμπύλες (ω, τι κομψότης!), πίνακες, όλη η μεταφυσική αναπαράσταση – των πάντων!

Πριν θυμίσουμε αυτά τα στοιχειώδη, μια χρήσιμη ιστορική αναδρομή. Τακτικά, ειδικά στις πρώτες φάσεις της τρομοεκστρατείας και των απαγορεύσεων, χρησιμοποιήθηκε δημαγωγικά το “παράδειγμα” της πανδημίας γρίπης του 1918 (αυτή που ονομάστηκε “ισπανική” ενώ θα έπρεπε να λέγεται “αμερικάνικη”…) και δύο αμερικανικών πολιτειών, της Philadelphia και του St. Louis (ευχαριστούμε τον Η. για την υπόδειξη και τα στοιχεία). Η διοίκηση της πρώτης αδιαφόρησε για την φονικότητα της γρίπης και δεν πήρε μέτρα· αντίθετα οι δημόσιες εκδηλώσεις και συναθροίσεις έγιναν κανονικά. Μια τεράστια παρέλαση έγινε όπως είχε προγραμματιστεί τον Σεπτέμβρη παρότι είχαν υπάρξει οι πρώτοι νεκροί. H διοίκηση του γειτονικού St. Louis ήταν προκομένη, πήρε ό,τι απαγορευτικό μέτρο μπορούσε – και, κατά την ιστορική αφήγηση «δικαιώθηκε»! (Είναι το γνωστό διπολικό μοντέλο: ο πωλών τοις μετρητοίς vs ο πωλών επί πιστώσει, κλπ).

Το παρακάτω «διάγραμμα» εικονογραφεί την σωφροσύνη των μέτρων (St. Louis, διακεκομμένη γραμή) απέναντι στην αδιαφορία (Philadelphia). Συνήθως προβάλλεται κάπως έτσι:

Αν ήταν έτσι είναι ξεκάθαρο ότι στη Philadelphia έγινε μακελιό εκείνο το μακρινό 1918 – ενώ το νοικοκυρεμένο St. Louis την έβγαλε καθαρή. Όμως ολόκληρο το διάγραμμα είναι αυτό:

Εδώ η εννόηση είναι κάπως διαφορετική! Ενώ, πράγματι, έγινε μακελιό στη Philadelphia επί ένα μήνα, τον Οκτώβρη του 1918, στη συνέχεια εκεί η φονικότητα σχεδόν μηδενίστηκε… Αντίθετα, στο νοικοκυρεμένο St. Louis οι θάνατοι συνεχίστηκαν, και μάλιστα είχαν μια δυσοίωνη ανοδική τάση στα μέσα Δεκέμβρη, για να ξαναπέσουν ευτυχώς στη συνέχεια…

Στην προκείμενη περίπτωση οι «κορυφώσεις» και οι «ισοπεδώσεις» έχουν μόνο στατιστική αξία. Το πραγματικό ενδιαφέρον, η πραγματική σημασία, βρίσκεται στο εμβαδόν των επιφανειών ανάμεσα στις γραμμές και τον οριζόντιο άξονα: αυτό σχετίζεται με το σύνολο των νεκρών στις δύο περιπτώσεις.

Και ναι, πράγματι, υπήρξε διαφορά ποσοστού θνησιμότητας ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Για την Philadelphia στο διάστημα 8/9/1918 – 28/12/1918 ήταν 719 νεκροί ανά 100.000 κατοίκους, και για το St. Louis το μισό, 347/100.000. Αλλά η Philadelphia, εκτός απ’ το να είναι (τότε) μια «βαριά βιομηχανική πόλη» (με ότι σήμαινε στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα από άποψη περιβάλλοντος, αέρα, κλπ, το «βαριά βιομηχανική πόλη») με έναν «παστωμένο» πληθυσμό 2 εκατομυρίων ψυχών (το μεγαλύτερο μέρος εργάτες, εργάτριες, και πολυμελείς οικογένειες σε φτωχόσπιτα), είχε ένα πολύ σοβαρό μειονέκτημα: το 75% του ιατρικού προσωπικού της πόλης (γιατροί και νοσοκόμοι) είχε μετατεθεί στην ευρώπη, για τις ανάγκες του 1ου παγκόσμιου πολέμου… Χωρίς γιατρούς και νοσοκόμες δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς σπουδαία αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της επιδημίας.. Αντίθετα το St. Louis είχε το 1/3 του πληθυσμού (κάτω από 700.000 ψυχές), και αρκετά μεγάλη γερμανική παροικία. Είναι προφανές ότι το γερμανικής καταγωγής ιατρικό προσωπικό δεν στάλθηκε στο μέτωπο του πολέμου κατά των γερμανών… Είναι επίσης γνωστό πως κάποια «περιοριστικά μέτρα» ίσχυαν ήδη στο St.Louis, σε βάρος των “γερμανών εχθρών” κατοίκων… Τέλος είχε εκεί πολύ λιγότερες βιομηχανίες (κυρίως μπύρας)…

Εν τέλει, συνεκτιμώντας κανείς όλους τους παράγοντες, θα συμπέραινε κάτι όχι μόνο για την “αποτελεσματικότητα των απαγορεύσεων” το 1918, αλλά και για την σημασία ενός γεγονότος-κλειδί. Όπως συνέβη και στο Bergamo με το ματς Αταλάντα – Βαλένθια, έτσι και στην περίπτωση της Philadelphia η παρέλαση-της-ελευθερίας (που συγκέντρωσε, τον έναν πάνω στον άλλο στα πεζοδρόμια, πάνω από 200.000 ανθρώπους) ήταν που έκρινε την εξέλιξη μιας τόσο εύκολα μεταδόσιμης ίωσης.

(φωτογραφίες: Παίρνεις τους πνιγμένους / δολοφονημένους μετανάστες του 2013 και τους παρουσιάζεις σαν «νεκρούς του covid-19» το 2020 – ποιό είναι το πρόβλημα; Παίρνεις ένα στρατιωτικό κονβόι φορτηγών απ’ τη γαλλία και το πουλάς σαν «μεταφορά εκατοντάδων νεκρών από τον στρατό στην ιταλία» – ποιό είναι το πρόβλημα; Όσοι θέλουν θάνατο για να δικαιολογήσουν την εθελοδουλεία τους, θάνατο θα αγοράσουν, ή οποιαδήποτε απομίμησή του – με την κατάλληλη λεζάντα. Διάολε, είναι ο 21ος αιώνας, καπιταλιστικότατος, δεν είναι παίξε γέλασε!)

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 3: the flat curve!

Σάββατο 18 Απρίλη. Ο τρόπος που ο γραφιστικός φετιχισμός των στατιστικών έβαλε τις μεθ με οπτικό / εννοιακό τρόπο στο κέντρο της στρατηγικής των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων είναι η από πάνω εικόνα. Η διάστικτη οριζόντια γραμμή είναι η δυναμικότητα των μεθ… Το κόκκινο (εννοείται: αιμοβόρο!) καρούμπαλο είναι ο χάρος που βγήκε παγανιά, «χωρίς προστατευτικά μέσα». Το ήπιο γαλάζιο (η ράχη κάποιας φάλαινας ίσως;) είναι ο εξημερωμένος μαύρος άρχοντας, χάρη στα «προστατευτικά μέσα». Στο διάγραμμα είναι όλα σωστά τοποθετημένα: η ράχη του κήτους της κρατικής / αστυνομικής «προστασίας» σέβεται το όριο της δυναμικότητας του συστήματος υγείας… ενώ το κόκκινο Αραράτ είναι η απόδειξη της «κοινωνικής ανευθυνότητας και αναλγησίας», εννοείται χωρίς κιβωτό…. Συνεπώς; Συνεπώς κουρνιάζουμε στην προστατευτική εγγύηση της γαλάζιας φάλαινας: with protective measures…. For ever! Ό,τι πει τ’ αφεντικό! Ταμάμ!!!

Η εικονογράφηση είναι χυδαία. Ακόμα πιο χυδαία είναι η απαίτηση να γίνει δεκτή η «ισοπέδωση της καμπύλης» σαν η “επι του όρους ομιλία” της δημόσιας υγείας. Γιατί, ακόμα κι όταν η κεντρική επιτροπή επιδημιών της αγγλίας (cdc) και το καθεστωτικό economist σερβίρουν αυτό το δηλητηριώδες φρούτο, δεν αρνούνται στους εαυτούς τους το δικαίωμα να διασκεδάσουν εικονογραφώντας το πόσο ηλίθιοι θα είναι όσοι το φάνε: ο οριζόντιος άξονας είναι ο άξονας του χρόνου, και είναι απόλυτα σαφές ότι η “γαλάζια καμπύλη” συνεχίζει χρονικά, και συνεχίζει, και συνεχίζει, και συνεχίζει… Όσο για το εμβαδόν (δηλαδή τον πραγματικό αριθμό των νεκρών); Μην βάλετε στοίχημα ότι το κόκκινο είναι μεγαλύτερο απ’ το μπλε – θα το χάσετε…

Ενώ οι μεθ σαν εκροή σειράς φερέτρων είναι αυτό που όλοι θα έπρεπε να περιμένουν, το “οικείο”, ο τρόμος και η θλίψη που ξέρει ή μπορεί να φανταστεί ο καθένας, οι μεθ σαν μια σειρά μπιμπίκια που οριοθετούν τον θάνατο σε αργή κίνηση απ’ τον θάνατο σε γρήγορη είναι κάτι διαφορετικό: είναι η αναπαράσταση της τεχνο-γραφειοκρατίας που είναι ικανή να φτιάχνει τέτοια διαγράμματα ορίζοντας ποιός ρυθμός θανάτου είναι αποδεκτός και ποιός όχι. Φυσικά ο μέσος αποσβωλωμένος υπήκοος ΔΕΝ πρέπει να καταλάβει πως εδώ, μ’ αυτά τα γλυκά σχήματα και χρώματα, απλά του δείχνουν ότι αν πρόκειται να βγει μέσα σε ξύλινο κουτί από κάποια μεθ θα πρέπει να το κάνει “κοινωνικά υπεύθυνα” και χωρίς βιασύνες. Καλύτερα να περιμένει στην ουρά ο θάνατος, όπως οι καταναλωτές στα super market… Όχι! Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κάθε “πειθαρχημένος στρατιώτης” είναι ότι μια “υψομετρική” διακρίνει και χωρίζει την κόλαση απ’ τον παράδεισο…

Κάπως έτσι η “ισοπέδωση της καμπύλης” έγινε η υγιεινιστική κοινοτοπία των πραξικοπημάτων. Κάπως έτσι κάθε ιερέας της εξαπάτησης ανακηρύχτηκε σε λαϊκό ήρωα. Κάπως έτσι η παράταση του θεάματος του θανάτου έγινε σπονδή στη ζωή. Κάπως έτσι έγιναν αφόρητα πολλοί όχι απλά εκείνοι που φοβούνται, αλλά εκείνοι που όταν δεν έχουν φέρετρα στο στόμα τους (και στο μυαλό τους) έχουν “ισοπεδωμένες καμπύλες” – νομίζοντας ότι κάποια μπουλντόζα ίσιωσε το κληρονομημένο οικόπεδο, για να μπορούν να κτίσουν…

Είπαμε ως τώρα δυο τρία πράγματα για τις μεθ και γύρω απ’ αυτές. Όμως ακόμα δεν έχουμε απαντήσει με την πληρότητα που θα έπρεπε στο ερώτημα: γιατί οι μεθ χρησιμοποιήθηκαν ιδεολογικά έτσι όπως χρησιμοποιήθηκαν στην τρέχουσα υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Μην ανησυχείτε. Και η ερχόμενη Δευτέρα μέρα είναι! Για αύριο Κυριακή; Κάτι ιδιαίτερο…

Εργασιακή αναδιάρθρωση (4)

Παρασκευή 17 Απρίλη. … Το να συνεχίζεις να προσφέρεις υπηρεσίες υποστήριξης και επισκευών, ακόμα και εκτός συνόρων, όταν ακόμα και το να φτάσεις στον τόπο της δουλειάς σου έχει γίνει δύσκολο, μοιάζει σαν αδιανόητη πρόκληση, το λιγότερο. Αλλά οι ιταλοί κατασκευαστές μηχανών συσκευασίας, εκτύπωσης και μεταποίησης (που εξάγουν περίπου το 60% της παραγωγής τους) τα καταφέρνουν σ’ αυτό το εγχείρημα. Η υπερσύγχρονη τεχνολογία, οι ενσωματωμένοι αισθητήρες και, ακόμα πιο σημαντικό, η συνδεσιμότητα με και ανάμεσα στις μηχανές είναι τα ισχυρά εργαλεία των ιταλών βιομηχάνων ενάντια στον covid-19 και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας.

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία (που αναβαθμίζονται διαρκώς) τα οποία έχει συγκεντρώσει η Acimga, η ομοσπονδία που αντιπροσωπεύει τις βιομηχανίες κατασκευής μηχανών για την συσκευασία, το χαρτί και την μεταποίηση, περίπου οι δυο στις τρεις εταιρείες δεν αναφέρουν αύξηση στις απουσίες του προσωπικού εξαιτίας ασθένειας, απεργιών ή δυσκολιών να φτάσουν στη δουλειά…

Όπως εξηγεί ο Aldo Peretti, πρόεδρος της Acimga, έχουν αρχίσει να δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στις εξαγωγές, εφόσον οι πωλητές των βιομηχανιών δεν μπορούν να ταξιδέψουν. Κατά τα υπόλοιπα «ευτυχώς, στο πλαίσιο της βιομηχανίας 4.0 πολλές επιχειρήσεις έχουν εξοπλιστεί κατάλληλα για να παρέχουν εξυπηρέτηση από απόσταση. Πολλές ιταλικές μηχανές είναι εξοπλισμένες με αισθητήρες επίβλεψης από απόσταση, και πολλές εταιρείες διαθέτουν προγράμματα προληπτικών επισκευών έτσι ώστε να αποφεύγεται το μπλοκάρισμα της παραγωγής και οι διακοπές… Αυτό δεν είναι πια μόνο μια εμπορική υπηρεσία· είναι μια εντελώς κοινωνική υπηρεσία. Η εφοδιαστική αλυσίδα τροφίμων και φαρμάκων δεν πρέπει να σταματήσει και πρέπει να κάνουμε αυτό μας αναλογεί» συμπληρώνει…

Αυτό που αχνοφαίνεται στο πιο πάνω απόσπασμα από ένα ρεπορτάζ στις 20 Μάρτη του 2020 (ευχαριστούμε την Ε.) είναι η ρομποτοποιημένη γραμμή παραγωγής. Είτε στο τέλος βγαίνουν, σαν εκροή, εργαλειομηχανές είτε άλλα («τυπικά») εμπορεύματα, η λογική της διαρκούς ροής και του ελέγχου της «γραμμής παραγωγής» από απόσταση (ακόμα και πολύ μακριά απ’ την θέση της παραγωγής) επιστρατεύει εδώ και πάνω από 3 δεκαετίες ρομποτικές μηχανές (όλο και πιο αναβαθμισμένες) και ψηφιακή καθοδήγηση. (Ήταν μόλις πριν 7 μήνες, στο φεστιβάλ του game over, που μια απ’ τις υπο-ομάδες της συνέλευσης παρουσίασε το πως η 4η βιομηχανική επανάσταση θα μετασχηματίσει ριζικά μέσω της γενικευμένης χρήσης ψηφιακών πλατφορμών όχι μόνο τον τριτογενή τομέα, τις υπηρεσίες, αλλά και τον δευτερογενή. Κι αυτή είναι μόνο μια πλευρά της αναδιάρθρωσης που ήδη έχει ξεκινήσει προ πολλού· και τώρα κλιμακώνεται…)

Φτάνουμε, λοιπόν, στον «αυτόματο καπιταλισμό» όπου, όπως λένε κατά καιρούς και κατά εποχές διάφοροι «προφήτες», τα αφεντικά θα απαλλαγούν οριστικά απ’ την εργασία; Όχι βέβαια!!! Το ακριβώς αντίθετο!

Εργασιακή αναδιάρθρωση (5)

Παρασκευή 17 Απρίλη. Αν ήταν ποτέ εφικτή (σαν άσκηση σκέψης το λέμε!…) η πλήρης «αυτοματοποίηση» όλων των τομέων και των σταδίων της καπιταλιστικής παραγωγής, απ’ τις πρώτες ύλες μέχρι την κατασκευή μηχανών από μηχανές (και αλγορίθμων από αλγόριθμους…) τότε, πράγματι, ο καπιταλισμός δεν θα νικούσε… Απλά θα εξαφανιζόταν!!! Γιατί οι μηχανές δεν παράγουν αξία! Θα έφτανε (ο καπιταλισμός) στο ίδιο σημείο που θα έφταναν οι αλχημιστές του μεσαίωνα, αν κατάφερναν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, να βρουν δηλαδη τον τρόπο να μετατρέπουν σε χρυσάφι κάθε άλλο υλικό: τότε το χρυσάφι θα έχανε κάθε αξία!

Με την ίδια έννοια, αν τα πάντα (αλλά τα πάντα!) έβγαιναν από μηχανές που φτάχνουν και επισκευάζουν μηχανές που φτιάχνουν και επισκευάζουν μηχανές κ.ο.κ., τότε ακόμα και για τις «αξίες χρήσης» δεν θα υπήρχε κανένα μέτρο αξίας! Αξία, με την κυριολεκτική έννοια, και άρα «μέτρο της αξίας» δημιουργεί μόνο ο ανθρώπινος κόπος. Και είναι μόνον αυτός που δημιουργεί αξία (και το μέτρο της) επειδή η ανθρώπινη εργασία έχει πάντα την δυνατότητα της αρνισηκυρίας· εκείνου του διαλυτικού «όχι, δεν θα το κάνω αυτό!!!»…

Η ρομποτοποιημένη βιομηχανική παραγωγή είναι «υψηλής οργανικής σύνθεσης». Που σημαίνει ότι έχει το μεγαλύτερο μέρος της με την μορφή «παγίου κεφαλαίου» και το μικρότερο με την μορφή «μεταβλητού» – την ζωντανή ανθρώπινη εργασία. Ο ιδιοκτήτης ενός ρομποτοποιημένου εργοστασίου αποσπά βέβαια υπεραξία απ’ όσους ζωντανούς έχει στη δούλεψή του· αλλά μαζί, μέσω του μηχανισμού των τιμών, αποσπά ένα επιπλέον κέρδος σε βάρος όσων «συναδέλφων» του δεν έχουν εγκαταστήσει την ίδια τεχνολογία. Τους παίρνει μερίδια αγοράς (: πελατών, πετυχαίνοντας μαζικότερη παραγωγή) αλλά σε σχετικά υψηλότερες τιμές που διαμορφώνει η απόσπαση υπεραξίας απ’ τους υπόλοιπους βιομήχανους, με βάση τα δικά τους κόστη…

Στην πραγματικότητα, στο συνολικό καπιταλιστικό σύμπλεγμα, συμβαίνει αυτό (και πάντα έτσι συνέβαινε!): όσο στις πιο εξελιγμένες τεχνολογικά πλευρές της παραγωγής αυξάνεται η «οργανική σύνθεση του κεφαλαίου» τόσο, στην άλλη άκρη, αυξάνουν και εντατικοποιούνται οι μορφές «χαμηλής οργανικής σύνθεσης». Άρα ο καπιταλισμός έντασης εργασίας (και όχι έντασης κεφαλαίου). Επειδή η υπεραξία αποσπάται απ’ την εργασία και μόνο απ’ αυτήν (και αυτό είναι ο καπιταλισμός: απόσπαση της υπεραξίας), για την ευστάθια του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ, κάθε κύμα «τεχνολογικής επανάστασης» συνοδεύεται, ταυτόχρονα, από ένα κύμα εκτεταμένης άγριας πρωταρχικής συσσώρευσης – σε βάρος της εργασίας (και των φυσικών υποθεμάτων). Στη διάρκεια της 2ης βιομηχανικής επανάστασης το πεδίο αυτής της άγριας πρωταρχικής συσσώρευσης ήταν ο λεγόμενος «τρίτος κόσμος», οι πληθυσμοί και οι φυσικοί του πόροι. Στη διάρκεια της σύντομης 3ης προστέθηκαν, σ’ αυτό το πεδίο, και ζώνες του πρώτου κόσμου: η επανεμφάνιση της καθαρής δουλείας στον πρώτο κόσμο είναι (υποθέτουμε…) γνωστή. Όπως είναι γνωστή η ραγδαία επέκταση της «οικονομίας του εγκλήματος»…

Έτσι, ενώ πράγματι η ακόμα πιο σύνθετη μηχανοποίηση ορισμένων τομέων της καπιταλιστικής παραγωγής είναι στο μενού της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, υπάρχουν επιπλέον (και πολύ σημαντικά) «κεφάλαια»: αφενός η μηχανοποίηση των πάντων στην καθημερινή ζωή (και η απόσπαση υπεραξίας με μορφή πραγματοποίησής της τόσο το χρήμα όσο και τον έλεγχο και την «τυποποίηση» των συμπεριφορών – “αναπαραγωγή των όρων εκμετάλλευσης” λέγεται αυτό!)· αφετέρου η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της εργασίας (με «νόμιμους», «παράνομους» ή λιγοτόνα-λιγοτάλλο τρόπους) είτε σε τομείς υπαρκούς είτε σε καινούργιους.

Ο covid-19… “μηχανολόγος»!

Παρασκευή 17 Απρίλη. Τι σχέση έχουν αυτά τα πιο πάνω με την τρέχουσα πανδημία; Έχουν και παραέχουν!!! Ο κατ’ οίκον μαζικός αποκλεισμός, που είναι σχεδόν (αλλά ακόμα μόνο «σχεδόν») ολοκληρωτικός, ήταν αδιανόητος ακόμα και πριν 10 ή 15 χρόνια· έστω και με μια «πανδημία» 10 φορές πιο φονική απ’ την τωρινή! Αν είναι εφικτός σε μεγάλο βαθμό τώρα, αυτό δεν οφείλεται καθόλου στο ότι οι ειδικοί των αφεντικών και τα αφεντικά τα ίδια «κόπτονται για την καλή μας υγεία» ενώ άλλοτε θα αδιαφορούσαν…. Αλλά μόνο (το τονίζουμε ΜΟΝΟ) επειδή απ’ την μια ο βαθμός ανάπτυξης των ψηφιακών τηλεπικοινωνιών και απ’ την άλλη ο βαθμός της κοινωνικής εξοικείωσης με διάφορες «χρήσεις» τους είναι τέτοιοι που επιτρέπουν την επέκταση (συχνά βίαιη) της τηλε-εργασίας (ο κυρ Peretti γι’ αυτήν μιλάει πιο πάνω, στη βιομηχανία…), της τηλε-εκπαίδευσης, της τηλε-διασκέδασης, της τηλε-κατανάλωσης και του τηλε-αυνανισμού. Η κοινωνική αποξένωση είναι τώρα εφικτή, και μάλιστα μπορεί να επιβληθεί μόνο (ξανά ΜΟΝΟ) επειδή σχεδόν ο καθένας / η καθεμιά έχει στην κατοχή του ένα τηλεκοντρόλ της καθημερινής ζωής / ρουφιάνο, και οι «εφαρμογές» έχουν «απλοποιηθεί» (στα μάτια των χρηστών και μόνο…) τόσο ώστε, κουτσά στραβά να μπορούν να τις χρησιμοποιούν!!! Δόθηκε πολύ, πάρα πολύ έδαφος και αέρας στην ψηφιακή μεσολάβηση τις τελευταίες δεκαετίες· δουλεύτηκε απ’ τα κάτω πάρα πολλή αποξένωση· δεν ήταν δυνατόν να μείνουν ανεκμετάλλευτες τέτοιες ευκαιρίες! Είναι “κεφάλαιο”!!!

Αυτή είναι η ιστορική, καπιταλιστική διαφορά της «πανδημίας του covid-19» εν έτει 2019 – 2020 σε σχέση με την «πανδημία της γρίπης των πτηνών» (2003 – 2004) ή ακόμα και σε σχέση με την «πανδημία της γρίπης των χοίρων» (2009 – 2010), παρότι και στις δύο γριπο-περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν ακριβώς τα ίδια ιδεολογικά όπλα (και οι ίδιοι «ειδικοί») για την μαζική παραγωγή υγιεινιστικού τρόμου: η «κοινωνικοποίηση» ορισμένων τεχνολογικών πλευρών του καπιταλισμού έχει προχωρήσει τώρα, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, όπως απ’ την άλλη πλευρά έχουν προχωρήσει δύο πράγματα. Η ίδια η τεχνολογική βάση της καπιταλιστικής συσσώρευσης / εκμετάλλευσης (π.χ.: γενικευμένη datοποίηση, big data, κλπ) και η «συγκέντρωση κεφαλαίου» σε πολλούς τομείς (cloud, internet of things, κλπ).

Είναι ολέθριο το γεγονός ότι στα μυαλά της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπινων κεφαλιών η «υγιεινιστική κρίση» του covid-19 διαχωρίστηκε απ’ την στοιχειώδη επίγνωση της πολύ γενικότερης (καπιταλιστικής) κρίσης / αναδιαρθρωσης! Είναι, για παράδειγμα, προφανές (και η ασταμάτητη μηχανή το υποστηρίζει όχι επειδή είναι «γιατρός» ή «ειδικός», αλλά επειδή είναι υπεραρκετή η κοινή λογική) ότι η παραγωγή, η διαχείριση και η εμπέδωση του Μεγάλου Υγιεινιστικού Φόβου δεν πρόκειται να βελτιώσει σε τίποτα την «υγεία» κανενός πληθυσμού! Το αντίθετο, ακριβώς, θα συμβεί· συμβαίνει ήδη: θα αρρωστήσει ακόμα περισσότερο και χειρότερα τον κόσμο! Διαφορετικά τι στο διάολο θα έκαναν τα αφεντικά και οι λακέδες της health industry 4.0; Θα πούλαγαν κάστανα και χαρτομάντηλα στους δρόμους;

(Θα σας έκανε, άραγε, εντύπωση αν μαθαίνατε ότι βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη από διάφορες μεριές μελέτες, έρευνες, πίνακες και κατηγοριοποιήσεις «μολυσματικής επικινδυνότητας» εργασιακών αντικειμένων ανάλογα με την άμεση, φυσική «κοινωνική συνάφεια» κάθε δουλειάς αλλά, φυσικά, και τον μισθό; Ποιά είναι, λέτε, η χρησιμότητα τέτοιων «πνευματικών κόπων» των στατιστικολόγων – με την βοήθεια μηχανών πάντα – ε; Να προστατευτούν τα κέφια σας ή να οργανωθεί ακόμα καλύτερα και σε βάθος χρόνου η εργασιακή αναδιάρθρωση και με όρους health data; Νομίζετε ότι οι επιδημίες και οι πανδημίες θα θεωρηθούν «επαγγελματικές ασθένειες» ή «εργατικά ατυχήματα»;)

(φωτογραφία: Μετάφραση για όσους / όσες θα είχαν πάρει proficiency αλλά δεν συμπάθησαν την «αγγλικού».

Η αναλογία με την αντιτρομοκρατία είναι χρήσιμη επειδή δείχνει την κατεύθυνση της κίνησης της πολιτικής για την πανδημία. Φαντάσου ότι εντοπίζεται ένας νέος ασθενής με κορονοϊό. Μόλις αυτός ή αυτή προκύψουν θετικοί, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα δεδομένα των κινητών για να εντοπίσει οποιονδήποτε αυτός ή αυτή συνάντησε από κοντά, ίσως εστιάζοντας στις περιπτώσεις που η άμεση επαφή κράτησε παραπάνω από λίγα λεπτά. Το σήμα του κινητού σου μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή μέτρων αποκλεισμού. Βγες απ’ το διαμέρισμά σου και οι αρχές θα το μάθουν. Άσε το τηλέφωνο στο σπίτι και θα σου τηλεφωνήσουν. Βγάλε την μπαταρία και ένα περιπολικό θα είναι έξω απ’ την πόρτα σου σε λίγα λεπτά…

Αναλογία με τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” είπατε; Fuck!!! Κάτι σαν “δίδυμοι πύργοι” ή “μπατακλάν” ας πούμε; Ξανά fuck! Πώς και δεν την πρόσεξε αυτήν την αναλογία το πλήθος των εξαίσιων θυμάτων της ιδεολογίας;)

Η Αποκάλυψη είναι εδώ! Μην την χάσετε!

Παρασκευή 17 Απρίλη. Είναι η τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα που παραθέτουμε αυτό το απόσπασμα· μπορεί να γινόμαστε μονότονοι… (Δεν είναι από συνήθεια… Είναι από κακοήθεια!) Να, για παράδειγμα, ο τίτλος των καθεστωτικών New York Times πριν 3 ημέρες, που έρχεται στα λόγια του Caffentzis:

… Κάθε περίοδος καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει τα αποκαλυψιακά της οράματα… Αναφέρομαι στις λειτουργικές Αποκαλύψεις που σημαδεύουν κάθε περίοδο σημαντικών αλλαγών στην καπιταλιστική ανάπτυξη και σκέψη. Γιατί η Αποκάλυψη εμφανιζόταν και σε άλλες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας όταν … ο ταξικός ανταγωνισμός έφτανε ένα επίπεδο έντασης που αμφισβητούσε τον έλεγχο του κεφάλαιου… Η Αποκάλυψη δεν είναι ατύχημα. Οποτεδήποτε το τρέχον μοντέλο εκμετάλλευσης γίνεται μη βιώσιμο, το κεφάλαιο αρχίζει τους υπαινιγμούς περί θανάτου με την μορφή του τέλους του κόσμου…

Κι όχι μόνο υπαινιγμούς! Διάφοροι (πολλοί, σχεδόν οι πάντες…) έχουν καλομάθει στην “ειρήνη” του δυτικού καπιταλισμού, και απωθούν τα βασικά: πρόκειται για μεγαμηχανή καταστροφής!!! Αν είναι ανιστόρητοι… ας πρόσεχαν!

Κάποιος (“κοινωνικά ανεύθυνος” προφανώς!!!), δεν έχει σημασία ποιος, ειρωνευόταν τις προάλλες την τρομοεκστρατεία· κι έτσι κάπως την ρεζιλεύει:

… Τα βρετανικά ταμπλόιντ δημοσιεύουν ιστορίες τρόμου για “γιατρούς” που στέκονται παράμερα αδύναμοι, παρακολουθώντας ασθενείς να πεθαίνουν από ασφυξία. Σύμφωνα μ’ αυτές τις ιστορίες, όχι μόνο αυτοί οι “γιατροί” είναι ανίκανοι να φροντίσουν 400 ασθενείς όλους κι όλους με οποιονδήποτε απ’ τους πάνω από 8.000 αναπνευστήρες που διαθέτει το ενωμένο βασίλειο αλλά, επιπλέον, ασθενείς που έχει σταματήσει η καρδιά τους (και, κατά συνέπεια, έχουν χάσει τις αισθήσεις τους) και μπορούν πια να “πεθάνουν μέσα στην αγωνία” με “τον τρόμο στα μάτια τους”.

Σύμφωνα με τους New York Times, η Κορονοαποκάλυψη άρχισε στο Elmhurst, όπου οι αρχές κάλεσαν φορτηγά ψυγεία για να απομακρύνουν τα βουνά από πτώματα όταν 13 άνθρωποι που «ήταν θετικοί» πέθαναν (για κάποιο λόγο) στη σειρά μέσα σε μια μέρα.

Τα υπόλοιπα απ’ τα επιχειρηματικά μήντια κάνουν διαρκείς επικαιροποιήσεις στα θανατόμετρα, αποκαλυπτικές προγνώσεις για τα εκατομμύρια ή τα δισεκατομύρια που πιθανότατα οδεύουν προς τον θάνατο, και φυσικά έχουν τα τελευταία νέα για το ποιές celebrities έχουν κολλήσει και μπορεί να κινδυνέψει η ζωή τους, ή έχουν ήπια συμπτώματα σαν του κρυώματος, ή δεν έχουν κανένα σύμπτωμα. Η Greta υποψιάζεται ότι μπορεί να έχει μολυνθεί! Ο πρίγκηπας Κάρολος! Ο Colton Underwood (όποιος κι αν είναι αυτός), ο Tom Hanks, ακόμα και ο Ibris Elba! Τις προάλλες ο διάσημος σεναριογράφος Terrence McNally (που ήταν 81 χρονών, και είχε ιστορία καρκίνου στα πνευμόνια και χρόνιας πνευμονοπάθειας) πέθανε, στο άνθος της ηλικίας του!

Με δυο λόγια οι αρχές έχουν σπρώξει τις μάζες σ’ ένα όργιο ουρλιαχτών, με τα μάτια τεντωμένα απ’ τον τρόμο γι’ αυτόν τον «αόρατο εχθρό» που έρχεται να σκοτώσει τον καθένα και την οικογένειά του. Εκατομμύρια άνθρωποι (κρατούμενοι στα σπίτια τους) βουτάνε στο internet για να αντλήσουν υστερία, να μοιραστούν καθημερινά άγνωστης προέλευσης προσωπικές εξομολογήσεις για τον τρόμο που οι θεραπευτές / λογιστές / γιατροί τους έζησαν στις «πρώτες γραμμές» του πολέμου, και ύστερα να κυνηγήσουν οποιονδήποτε έχει κολλήσει, ή μπορεί να έχει κολλήσει (ή απλά δεν είναι υπάκουος) και βγήκε έξω να πάρει αέρα χωρίς άδεια.

Ναι…Κάνουμε πόλεμο… Πόλεμο στον Θάνατο!

Λοιπόν, είπαμε: η Αποκάλυψη ξεκίνησε! Ο ΕξΑποΔώ καλπάζει! Εισιτήρια στο www.deathnow.com…

 

Εργασιακή αναδιάρθρωση (1)

Πέμπτη 16 Απρίλη. Το Μυτιληνιό «κλάξον» (έντυπο δρόμου και blog) έγραφε πριν δυο μέρες:

“Οι συγκομιδές έχουν πάει καλά και οι προοπτικές για τις βασικές καλλιέργειες είναι πολλά υποσχόμενες, αλλά η έλλειψη εργατών γης που προκλήθηκε από την κρίση του ιού (σ.σ. κλείσιμο των συνόρων) και οι κινήσεις των κυβερνήσεων προς τον προστατευτισμό – με δασμούς και απαγορεύσεις εξαγωγών – σημαίνει ότι στις επόμενες εβδομάδες θα μπορούσαν να εμφανιστούν προβλήματα”. Τάδε έφη στον Guardian ο Μάξιμο Τορέρο, οικονομολόγος του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών. Στη συνολικότερη πολεμική ρητορική λόγω covid-19 προστίθενται από τον γάλλο υπουργό γεωργίας όροι όπως “σκιώδης στρατός” για τους απαραίτητους πια εργάτες γης. Με τα σύνορα κλειστά αυτούς τους κρίσιμους μήνες παραγωγής οι ευρω-παραγωγοί και τα κράτη τους βρίσκουν τη λύση στους “σκιώδεις στρατιώτες”, τους μετανάστες/πρόσφυγες. Οι άνθρωποι με στοιχειώδη λογική έχουν προ καιρού αναγνωρίσει πως η μετανάστευση ιστορικά αποτέλεσε ευλογία για τους τόπους υποδοχής. Από την άλλη, τα καθάρματα των τσιφλικιών ήξεραν πάντα πώς να ξεζουμίζουν και οι κλακαδόροι τους πώς να στήνουν ανθρωποκυνηγητά. Μέχρι βέβαια να σφίξουν οι κώλοι… Πάμε για λίγους αριθμούς όπως τους αλιεύσαμε στην εφσυν:

“Η Ισπανία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας οπωροκηπευτικών στην Ε.Ε., αισθάνεται ήδη τον αντίκτυπο με τους περιορισμούς για την καταπολέμησή της πανδημίας να επηρεάζουν κάθε περιοχή της χώρας. Για παράδειγμα, στην Ουέλβα, στην περιφέρεια της Ανδαλουσίας, έφτασαν μόνο 7.000 από τους 19.000 Μαροκινούς εργάτες που καταφτάνουν κανονικά, πριν το Μαρόκο κλείσει τα σύνορά του. Στην Ιταλία η ανάγκη είναι ακόμη μεγαλύτερη. Περίπου το 90% των εργαζομένων στη γεωργία είναι εποχικοί, η πλειοψηφία τους από τη Ρουμανία. Ο πρόεδρος της Ιταλικής γεωργικής ένωσης Confagricoltura, ανέφερε ότι ο κλάδος χρειάζεται 250.000 εργάτες για να κάνουν τις εαρινές και καλοκαιρινές συγκομιδές και να συντηρήσουν τους αμπελώνες. Η Ιταλίδα υπουργός Γεωργίας ζητά από τους  άνεργους να βοηθήσουν τους αγρότες. Και, παραβλέποντας την αντιμεταναστευτική πολιτική της χώρας, εξήγγειλε ότι θα εκδίδονται άδειες εργασίας για αιτούντες άσυλο μετανάστες. «Εκείνοι που δεν έχουν άδεια παραμονής, αλλά που έχουν εργαστεί ίσως στις καλλιέργειες, πρέπει να νομιμοποιηθούν», δήλωσε”.

“Στο γαλλικό νομό Σεν-ε-Μαρν, στα ανατολικά του Παρισιού, περίπου 70 άτομα από πέντε καταφύγια μεταναστών και αιτούντων άσυλο ανταποκρίθηκαν στην έκκληση της  νομαρχίας για τη συγκομιδή μούρων και σπαραγγιών. Θα λάβουν συμβάσεις εργασίας και τουλάχιστον τον κατώτατο μισθό. Ωστόσο, ορισμένοι υποστηρικτές των προσφύγων κάνουν λόγο για «σύγχρονη δουλεία», ενώ ακροδεξιοί διαμαρτύρονται για την παρουσία τους στη Γαλλία”… “Στη Βρετανία οι καλλιεργητές, που βασίζονται σε εποχικούς εργαζόμενους για να συλλέξουν, να συσκευάσουν και να αξιολογήσουν τα φρούτα και τα λαχανικά φοβούνται ότι θα υπάρξει έλλειμμα έως και 80.000 εργαζόμενων στην κρίσιμη στιγμή των συγκομιδών που θα αφήσει τις καλλιέργειες να σαπίσουν. Οι περιορισμοί που ισχύουν λόγω του ιού είναι πιθανό να εμποδίσουν πολλούς από τους 60.000 εποχικούς εργάτες που πηγαίνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε χρόνο για να δουλέψουν σε αγροκτήματα”.

Εργασιακή αναδιάρθρωση (2)

Πέμπτη 16 Απρίλη. Εννοείται ότι υπάρχει και η ελληνική εκδοχή «έλλειψης εργατικών χεριών» λόγω covid-19. Το «κλάξον» συνεχίζει:

“Οι ανάγκες μας για εργατικά χέρια ξεκινάνε από τον Μάιο που έχουμε τα αραιώματα του ροδάκινου.Τον Μάιο ωριμάζουν και τα κεράσια. Η Πέλλα έχει περίπου το 65% της εθνικής καλλιέργειας κερασιού. Η κεντρική Μακεδονία έχει περίπου το 53% της εθνικής καλλιέργειας στο βερίκοκο. Το καλοκαίρι έχουμε τη συγκομιδή ροδάκινου, κερασιών, βερίκοκων και δαμάσκηνων. Όλες αυτές οι εργασίες απαιτούν 7.000-10.000 ανθρώπους”… “Μέχρι πέρσι αυτές οι ανάγκες καλύπτονταν από την Αλβανία κατά 90%. Επειδή όμως έκλεισαν τα σύνορα, δεν μπορούμε να φέρουμε Αλβανούς εργάτες που έρχονταν με τουριστική βίζα, μπορούσαν δηλαδή να εισέλθουν νόμιμα στην Ελλάδα, όχι όμως και να εργαστούν, οπότε δούλευαν παράνομα. Έτσι, οι αγρότες δεν μπορούσαμε να εμφανίσουμε νόμιμα τη δαπάνη αυτή ώστε να εκπέσει από τα έσοδά μας, ενώ τα κρατικά ταμεία δεν πληρώνονταν το εργόσημο”. Αυτά δήλωνε την Κυριακή 12 Απριλίου στην εφημερίδα documento ο Χρήστος Γιαννακάκης, πρόεδρος της κοινοπραξίας Συνεταιριστικών Ομάδων Παραγωγών Ημαθίας και πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Φρούτων-Πυρηνόκαρπων και Αχλαδιών.

“Οι μετανάστες εργάτες γης συγκομίζουν τα προϊόντα μας σε συντριπτικό ποσοστό, περισσότερο από 80%. Υπάρχει ένας μήνας περιθώριο, αλλά το υπουργείο δεν έχει ξεκαθαρίσει τί θα κάνει”. Στην ίδια εφημερίδα, τη ίδια μέρα, ο Δημήτρης Τερζής, Διευθυντής Οργάνωσης παραγωγών Φλαμουριάς.

“Πολύ μεγάλο κομμάτι της παραγωγής θα χαθεί. Δεν θα υπάρχουν καρποί ούτε για την αγορά ούτε για τις κονσερβοποιίες. Αν δεν έρθουν οι μετανάστες, δεν θα μπορέσουμε να περιποιηθούμε περισσότερο από το 30% των χωραφιών. Μιλάμε για θεαματική μείωση της παραγωγής, που αποτιμάται σε αντίστοιχο οικονομικό κόστος. Το αργότερο μέχρι αρχές Μαΐου πρέπει να δρομολογηθεί μια λύση”… “Κάναμε διαδικασίες για να δουλέψουν αιτούντες άσυλο, όμως δεν βλέπω ανταπόκριση. Είναι σημαντικό να ενσωματώσουμε αυτούς τους ανθρώπους, να εργάζονται, να έχουν κανονικό εισόδημα. Άλλωστε ο αριθμός των Αλβανών και των Βούλγαρων περιορίζεται, είτε γιατί βελτιώθηκε το βιοτικό τους επίπεδο είτε επειδή πολλοί πάνε στη δυτική ευρώπη. Οι αιτούντες άσυλο μπορούν να βοηθήσουν την παραγωγική προσπάθεια και παράλληλα να μη διαβιούν αποκλεισμένοι σε αυτές τις συνθήκες”. Κώστας Αποστόλου, πρόεδρος της Ένωσης Κονσερβοποιών Ελλάδας.

Ξαφνικά (ή όχι και τόσο…) τα ντόπια αγρο-αφεντικά (η «μικρομεσαία αγροτιά» που λένε κάποιοι…) αρχίΖουν τις «αγάπες» με τους αιχμάλωτους στα στρατόπεδα μετανάστες και πρόσφυγες. Αρκεί, φυσικά, να είναι εργατικοί και λιτοδίαιτοι.

Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια «λύση» (έστω και «προσωρινή», για φέτος), μαφιόζικη 100%, δεν είναι η μοναδική. Αντιστοιχεί σ’ έναν καπιταλισμό έντασης εργασίας που έχει συντηρηθεί, σε διάφορους τομείς του, επί 3 δεκαετίες με πολιτικά απαγορευμένους εργάτες και εργάτριες. Αλλά στον επόμενο γύρο του παγκόσμιου καταμερισμού εξουσίας, μ’ αυτά του τα χαρακτηριστικά του, θα κάθεται στο τελευταίο βαγόνι / καρότσα.

Αλλού προσπαθούν να διαχειριστούν αλλιώς το ζήτημα…