Σάββατο 9 Μάη. Καθώς οι μέρες και οι βδομάδες θα προχωρούν, και καθώς θα ξεδιπλώνεται όλο και πιο καθαρά η βίαιη (καπιταλιστική) αναδιάρθρωση του κοινωνικού εργοστάσιου πατώντας πάντα γερά στα θεωρήματα της “φονικότητας του ιού”, διάφοροι απ’ την ένωση φίλων της καραντίνας (από διάφορες ιδεολογικές / πολιτικές μεριές), θα αρχίσουν τις προσπάθειες να “διαχωρίσουν την θέση” τους. Αφού πρώτα έριξαν όλο το νερό τους στο μύλο, σιγά σιγά, βασιζόμενοι και στην κοινωνική αμνησία αλλά και στην γενική “ευπιστία”, θα υποστηρίζουν πως άλλο πράγμα ο “μύλος” (το κράτος και τα αφεντικά) και άλλο το δικό τους “νερό” (η συναίνεση, η νομιμοποίηση, η αναπαραγωγή των επιχειρημάτων και των θέσεων του κράτους και των αφεντικών)…. Φυσικά χωρίς νερό κανένας μύλος δεν δουλεύει!!! Αλλά αυτή είναι μια λογική παρατήρηση· ενώ ο “διαχωρισμός της θέσης” θα έχει όλη την συνδικαλιστική μαεστρία (και παράνοια) που έχει επιδειχθεί και στο παρελθόν.
Άραγε, όποιος έφαγε την δηλητηριώδη διάζευξη «ελευθερία ή υγεία;» απαντώντας πανηγυρικά (ή/και έντρομα) «το δεύτερο!!!!», πώς θα μπορέσει να θεωρήσει εχθρικό το Μεγάλο Τεχνολογικό Πανοπτικό χωρίς να απολογηθεί (πολιτικά πάντα…) για την συνθηκολόγησή του στα κόλπα της εξουσίας; Υπάρχει μια δομή σκέφτεσθαι, μια αντίληψη της πραγματικότητας, που είναι πράγματι διπολική· και κατασκευάζει, για την επιβίωσή της, πολλά τέτοια ψευτοδιλήματα. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι απλωμένος σε μεγάλο βαθμό μέσα στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες. Κι αφού τρέφεται έτσι κι αλλιώς από εικονικές, φαντασιακές πολώσεις, είναι εύκολο να ταϊστεί με τέτοιου είδους διαζεύξεις (όπως το «ελευθερία ή υγεία;» ή το προηγούμενο, το «ελευθερία ή ασφάλεια;») απ’ το κράτος και τα αφεντικά.