Tag: ιδεολογία

Ιδεολογία φουλ – και θρησκευτική 2 (ειδική αναφορά)

Πέμπτη 17 Γενάρη. Έχετε κάθε λόγο να καγχάσετε με την απύθμενη βλακεία των πιστών των θρησκειών· και ειδικά του χριστιανισμού. Κι εμείς μαζί σας! Ωστόσο το ενδιαφέρον δεν είναι η απάντηση (“είναι πανηλίθιοι” – κι ωστόσο παράγουν πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας…) αλλά η ερώτηση: ποιο είναι το ζόρι και για ποιούς ώστε να καταφεύγουν (“για να σωθούν”…) σε τέτοιες Αποκαλυπτικές δοξασίες (παράγοντας, ταυτόχρονα, πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας), ε; Υπάρχει τέτοιο ζόρι;

Ναι, υπάρχει! Και μάλιστα ο βασικός του χαρακτήρας δεν είναι καπιταλιστικός· μπορεί, όμως, θαυμάσια να επενδύσει τις καπιταλιστικές διαδικασίες, γινόμενος έτσι (αυτός ο βασικός χαρακτήρας) από ιδεολογικό λούστρο έως καταλύτης. Το ζόρι είναι δημογραφικό (τόσο κοινότοπο) και κωδικοποιεί μ’ έναν ενιαίο τρόπο τα εξής: την κοινωνική παράνοια της ανωτερότητας των λευκών δυτικών και την παρακμή τους· την μετανάστευση· την καπιταλιστική “άνοδο” της ασίας· την καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση και την πορεία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης· την “υπογεννητικότητα” στον πρώτο κόσμο· ίσως και άλλα, που μας διαφεύγουν. Το δημογραφικό άγχος φέρνει πολύ κοντά (μ’ έναν πολιτικό αλλά όχι κατευθείαν ορατό τρόπο) ιμπεριαλισμούς σαν τον αμερικανικό, τον αγγλικό και τον ισραηλινό. Και δείχνει γιατί αυτά που σε κάθε ιστορική φάση θεωρούνται (δίκαια) σαν αρχαϊσμός δεν είναι πάντα αμελητέος παράγοντας στην εξέλιξη της ιστορίας.

Τι πάει να πει δημογραφικό ζόρι; Εδώ και πολλά χρόνια οι αμερικάνοι, λευκοί, πιστοί προτεστάντες βομβαρδίζονται με τις (καθόλου αυθαίρετες) στατιστικές προβλέψεις ότι σύντομα (αν όχι ήδη) θα είναι μειονότητα στο αμέρικα, σε σχέση με τους λατίνος, τους έγχρωμους, τους ασιάτες – και τους μιγάδες. Παράλληλα (για να έρθουμε στην ανατολική Μεσόγειο) οι λευκοί, πρωτοκοσμικοί άποικοι του ισραηλινού κράτους ζουν με το μόνιμο φυλετικό άγχος (εθνικοποιημένο / θρησκευτικοποιημένο) αφού αποτελούν μια μικρή κουκίδα μέσα σε μια μουσουλμανική θάλασσα.

Για τους λευκούς, πιστούς, αμερικάνους προτεστάντες το να γίνουν μειοψηφία “μέσα στο κράτος Τους” είναι ένα γεγονός αδιανόητο. Εμείς κι εσείς δεν θα δίναμε/τε δεκάρα. Αλλά για εκείνους που έχουν γαλουχηθεί επί πολλές γενιές (στην εθνική ιστορία / μυθολογία τους) ότι είναι ανώτερη ράτσα και, κατά συνέπεια, δίκαια οι αφέντες μέσα σ’ ένα πληθυσμό, το να γίνουν μειοψηφία σε “δημοκρατικές συνθήκες” (όπου η φανερή εξουσία διαμορφωνεται με κριτήρια πληθυσμιακών μεγεθών) ισοδυναμεί με το να νοιώθουν ότι θα γίνουν δούλοι. Όχι, δεν θα γίνουν – αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν αυτά που νομίζουν.

Κι αυτά που νομίζουν είναι α) ότι η “δημοκρατία” δεν είναι πια καθόλου καλό πολίτευμα· και σίγουρα δεν είναι καθόλου καλό να αναγνωρίζεται, έστω και τυπικά, ισότητα δικαιωμάτων· β) αν πιθανολογείται το τέλος των “ιστορικών”, “πατροπαράδοτων” εξουσιαστικών δικαιωμάτων τους, τότε αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει το “τέλος του κόσμου”· γ) το οποίο μπορεί, όμως, να είναι αισιόδοξο αν αναπαρασταθεί σαν η έλευση της οριστικής νίκης τους· δ) η οποία (και σαν φαντασίωση και σαν τελεολογία) προβλέπεται, έχει αναγγελθεί και νομιμοποιείται πως; μα θρησκευτικά! (Πως να τολμήσουν να φανταστούν μια τέτοια νομιμοποίηση σαν “οικονομική” όπως έκαναν επί 5 αιώνες όταν απ’ την μεριά της Ασίας ακούγεται όλο και πιο κατηγορηματικά και δυνατά ότι το διάλειμα που μάθατε να το ξεχάσετε;)

Ιδεολογία φουλ – και θρησκευτική 3 (ειδική αναφορά)

Πέμπτη 17 Γενάρη. Δεν είναι η πρώτη φορά στη δυτική, πρωτοκοσμική ιστορία όπου η αστάθεια των όποιων κοινωνικών status (ακόμα και στα χαμηλά της ιεραρχίας και του καταμερισμού) και το ενδεχόμενο μιας ριζικής αναδιάρθρωσης που για κάποιες κοινωνικές εννοήσεις σημαίνει «τέλος», εκτοξεύεται σε θρησκευτικές εσχατολογίες. Ούτε είναι η πρώτη φορά που αυτές οι εσχατολογίες δεν είναι η απλά παραζάλη τμημάτων της κοινωνικής βάσης αλλά σκαρφαλώνει ως τις κορυφές της όποιας εξουσίας· αν δεν προέρχεται απ’ αυτές. Δεν είναι καν η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει σε καπιταλιστικές συνθήκες. Ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός, που ξεκίνησε σαν αστική ιδεολογία τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα για να γίνει, τις πρώτες του 20ου αιώνα, μαζική ιδεολογία (με όλα τα επακόλουθα ως και τον β παγκόσμιο πόλεμο), ήταν μια βιο-θρησκευτικο-πολιτική εσχατολογία που ήθελε (και έπρεπε) να επιβεβαιώσει την σταθερότητα της ταξικής διαστρωμάτωσης απέναντι σ’ αυτό που (βολικά) θεωρούνταν απ’ τα αφεντικά και τους λακέδες τους εβραιο-σλαβική δαιμονική συνωμοσία: τον κομμουνισμό.

Το ομολογημένο υλικό ζόρι τώρα, λοιπόν, δεν είναι η ταξική διαστρωμάτωση (που, αυθαίρετα από ιστορική άποψη, και εξαιτίας της υποχώρησης / συνθηκολόγησης της τάξης μας, θεωρείται δεδομένη και σταθερή…). Είναι η φυλετική διαστρωμάτωση μέσα στον καπιταλισμό. Τόσο ανά κράτος (π.χ. ηπα) όσο και παγκόσμια (η ηγεμονία των ασιατών σε βάρος των λευκών). Οι λευκοί, πιστοί αμερικάνοι προτεστάντες, μειοψηφία ήδη στις ηπα, «άντεξαν» έναν μαύρο υπ.αμ. (τον Κόλιν Πάουελ), «άντεξαν» μια μαύρη υπ.εξ. (την Κοντολίζα Ράις), στο βαθμό που υπήρχε πάντα ένας ανώτερός τους, εκλεγμένος, original λευκός, σαν «πρόεδρος». Αρρώστησαν όμως κυριολεκτικά όταν οι «ξένοι» και οι «κατώτεροι», μαζί με τους «κοσμοπολίτες λευκούς» (στους οποίους αποδίδονται τα «κακά της παγκοσμιοποίησης»…) έβγαλαν και ξανάβγαλαν ανώτατο άρχοντα (: πρόεδρο) έναν μαύρο. Τον Obama. Απ’ την σκοπιά της θεόσταλτης και αιώνιας ηγεμονίας των λευκών πιστών χριστιανών και των ψυχο-συναισθηματικών βεβαιοτήτων που προσέφερε αυτή η (τι άλλο;) «θέληση του θεού», η οκτάχρονη προεδρία του Obama και, κυρίως, εκείνα που την έκαναν εφικτή, ήταν η έναρξη της εποχής του «αντίχριστου»!

Που σημαίνει: «οι προφητείες επιταχύνονται»! «Έρχεται η οργή του θεού» – αφού, φυσικά, οι «πιστοί» ολοκληρώσουν τα δικά τους καθήκοντα. Δηλαδή το εξής ένα: να γίνει η Ιερουσαλήμ «ξανά» πρωτεύουσα του «εβραϊκού κράτους»… Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν, χάρη στα πυρηνικά όπλα… (Αν πείτε ότι «η θρησκευτική παράνοια γίνεται γεωπολιτική» αλλά αυτό είναι παλιό, και ότι ίσχυε για τις σταυροφορίες πριν 900 χρόνια αλλά δεν μπορεί να ισχύει πια, καλό είναι να θυμηθείτε ότι ο Μπους ο Β την κατάκτηση του αφγανιστάν σταυροφορία την ονόμασε – χωρίς να είναι καθόλου απαραίτητο…)

Να γιατί ο σωματοφύλακας Pompeo, o Pence, και πολλοί άλλοι (λένε ότι) έχουν ανοικτή την βίβλο στο γραφείο ή το κρεβάτι τους. Επειδή εκεί (πιστεύουν ότι) βλέπουν τα «προσεχώς» που τους βολεύουν. Αυτούς και τους οπαδούς τους…

Ιδεολογία φουλ – και θρησκευτική 4 (ειδική αναφορά)

Πέμπτη 17 Γενάρη. Φυσικά εσείς κι εμείς τα κοροϊδεύουμε όλα αυτά! Λογικό (θα έλεγαν οι πιστοί): είμαστε υλιστές, αυτόνομοι εργάτες, κομμουνιστές, αναρχικοί, άθεοι. Δηλαδή “του αντίχριστου”. (Οι πιστοί του Τελ Αβίβ έχουν καλιμπράρει την φασιστική θεολογία τους ώστε να μας προσάπτουν ένα πιο πολιτικό “αμάρτημα”: τον (αντεστραμμένο) αντισημιτισμό). Έχουμε δίκιο, αλλά προς το παρόν, σ’ αυτήν την ιστορική περίοδο, δεν μπορούμε να κάνουμε το δίκιο μας σημαντικό πολιτικό / ανταγωνιστικό έργο. Αντίθετα οι “πιστοί” (και όχι μόνο ή κυρίως οι μουσουλμάνοι) παράγουν τέτοιο έργο. Με προδιαγραφές εξουσίας – δεν θα γινόταν αλλιώς.

Κι έτσι, στο ξεκίνημα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, συνυπάρχουν οι τελευταίες λέξεις της καπιταλιστικής διαδικασίας, της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης, με την αρχαϊκή ιδεολογική (: θρησκευτική) επένδυσή τους σε διάφορες παραλλαγές της. Δεν είναι μια εσωτερική σύγκρουση στο σύστημα· αυτό το αποδεικνύει το ψοφιοκουναβιστάν. Είναι η “με δύο άξονες” κίνησή του.

Οι χριστιανοί αντι-Λένιν του συστήματος δεν θα έλεγαν κριτικά, και σε χρονική αλληλουχία, “ένα βήμα μπροστά – δύο πίσω – πάλι ένα μπροστά”. Λένε δύο βήματα πίσω και δύο μπροστά ταυτόχρονα! Μοιάζει παρανοϊκό, αλλά δουλεύει.

Έχει ξαναδουλέψει στο παρελθόν. (Θυμηθείτε το. Γιατί προκαλεί σύγχιση ως προς το τι είναι τι…)

Οι εθνικοί καλοί δολοφόνοι

Τετάρτη 16 Γενάρη. Ο Mohammed Fadil, πρόσφυγας απ’ το ιράκ, με τα τρία του παιδιά και άλλους 42 ανθρώπους, μπήκαν χτες τα χαράματα, σε βάρκα για να περάσουν απ’ το Κουσάντασι στη Σάμο. Είχε αέρα και κύματα· και εντοπίστηκαν απ’ το ελληνικό λιμενικό (μόλις πέρασαν το αόρατο θαλάσσιο σύνορο…). Να τι ακολούθησε με τα δικά του λόγια:

Νομίσαμε ότι ήρθαν να μας σώσουν. Μας είπαν να κλείσουμε την μηχανή. Ύστερα μας έδεσαν μ’ ένα σκοινί στο δικό τους σκάφος. Και άρχισαν να μας γυρίζουν γρήγορα γύρω γύρω… Τους φώναξα ότι υπάρχουν παιδιά στη βάρκα. Συνέχισαν…

Η βάρκα των μεταναστών γέμισε νερά απ’ τα απόνερα του λιμενικού ταχύπλοου και άρχισε να βουλιάζει. Το έχουν κάνει πολλές φορές, το έχουν υποστεί και άλλοι. Είναι η τέχνη των δολοφόνων. Τους παράτησαν να πνιγούν. Τους έσωσε το τουρκικό λιμενικό. Ο Fadil κατάφερε να γλυτώσει τα δύο αγόρια του. Η τετράχρονη Zainab, η κόρη του, πνίγηκε.

Την έπνιξαν. Ξέρετε ποιοί.

(Εν τω μεταξύ έγινε η αλλαγή φρουράς στο ντόπιο υπουργείο πολέμου.

Όλα καλά κουφάλες! Όλα καλά για σας, τα παιδιά σας, τα πεθερικά σας, τις τσέπες σας…)

Άχνα

Δευτέρα 14 Γενάρη. Θεία Λίτσα συγγνώμη. “Όταν τρώμε δεν μιλάμε” έλεγε ένας παλιός κανόνας καλών τρόπων. Κι όταν βλέπουμε την παράσταση επίσης δεν μιλάμε.

Μας έχει κοπεί η ανάσα. Τι δράση! Τι πλοκή! Τι σκηνοθεσία!!! Τι εθνικά εφφέ!!! Τα κυβερνοπαληκάρια σφάζονται, το (πολιτικό) αίμα τρέχει στα πατώματα… Και εμείς παρακολουθούμε αποσβολωμένοι. Ποιος θα το περίμενε; Μάλωσαν ο τενεκεδένιος και ο ψεκασμένος – ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος της πολιτικής ζωής του λαού και του τόπου!!!

Εν τω μεταξύ, πάνω στην ώρα, μπαίνει στη σκηνή σαν υπ.αμ. πλέον, αυτός που θα ισοπεδώσει τις εθνικές βραχονησίδες έτσι και τολμήσουν οι αιώνιοι εχθροί να τις αγγίξουν. Τι ερμηνεία κι εκείνη, ε; Σύσσωμο κοινό και κριτικοί τον αποθέωσαν!!! Εμείς τον κοροϊδεψαμε τότε, ότι έκλεψε τον ρόλο του ψεκασμένου. Που να ξέραμε ότι ήταν ο κασκαντέρ που θα γινόταν πρώτος ρόλος; Που να ξέραμε ότι το πολεμικό ναυτικό “αυτοπροσώπως” θα αναλάβει τους μετανάστες;

Τι μελόδραμα! Τι εθνικό πάθος (απ’ την μια) και τι εθνική νηφαλιότητα (απ’ την άλλη)!!! Και εντελώς δωρεάν, ε; Ούτε στις χειρότερες στιγμές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δεν είχε τέτοιο τσάμπα θέαμα…

Άντε! Πότε θα εμφανιστεί το ιππικό με τους θώρακες και τις περικεφαλέες;

(φωτογραφία: Τι τον κοιτάτε; Έβαλε κάτι πρόχειρο και βγήκε με τα πόδια…)

Ένα τείχος στο αμέρικα

Κυριακή 13 Γενάρη. Από πρώτη ματιά η επιμονή του ψόφιου κουναβιού να φτιάξει οπωσδήποτε τείχος στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα φαίνεται παράλογη. Ειδικά στο σημείο που έχει φτάσει η κόντρα του για το θέμα με την υπό τον έλεγχο των δημοκρατικών βουλή των αντιπροσώπων. Αυτός ζητάει να εγκριθεί δαπάνη 5 δισ δολαρίων για το κτίσιμο· οι δημοκρατικοί του εγκρίνουν μόνο 1,3 δισ, οπότε το ψόφιο κουνάβι έχει “κλείσει” διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, εκβιάζοντας. Ο εκβιασμός του δεν έχει πιάσει ως τώρα, παρότι οι δυσλειτουργίες του αμερικανικού δημόσιου έχουν γίνει αισθητές. Τώρα απειλεί ότι θα κηρύξει κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», που του επιτρέπει να πάρει λεφτά απ’ το υπ.αμ. και να αναθέσει στον στρατό την κατασκευή του τείχους. Έχει κάνει, ρητορικά, ό,τι μπορούσε για να πείσει ότι οι μετανάστες απ’ την λατινική αμερική είναι «εισβολείς» και «εθνική απειλή»: έχει υποστηρίξει ότι ανάμεσά τους κρύβονται «τζιχαντιστές»… ότι «κάνουν λαθρεμπόριο ναρκωτικών διαλύοντας την αμερικανική κοινωνία»… και άλλα τέτοια όμορφα. Που στην ευρώπη θεωρούνται κοινότοπα, αλλά στο αμέρικα πείθουν μόνο τους ρατσιστές κοκινόσβερκους ψηφοφόρους του.

Το ζήτημα είναι ότι στο σημείο που έχει φτάσει αυτή η εσωτερική αναμέτρηση (για ένα τριτεύον ζήτημα) το ψόφιο κουνάβι είτε θα υποχωρήσει (καταστρεφόμενο πολιτικά) είτε θα προχωρήσει στην κήρυξη «έκτακτης ανάγκης», η οποία όμως είναι πολύ πιθανόν να κριθεί παράνομη και καταχρηστική απ’ τα δικαστήρια. Αφού είχε ξαναδοκιμάσει να αναθέσει στον στρατό την φύλαξη των συνόρων απέναντι στους μετανάστες, για να εισπράξει την δικαστική απάντηση ότι η δράση του στρατού κατά αόπλων στα σύνορα απαγορεύεται απ’ το αμερικανικό σύνταγμα.

Προς τι αυτή η επιμονή για ένα τέτοιο ζήτημα που όχι μόνο έχει γίνει ζήτημα σύγκρουσης πρώτης γραμμής, όχι μόνο δημιουργεί προβλήματα γενικά στο αμερικανικό κράτος αλλά, τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλήξει σε αποτυχία του ψόφιου κουναβιού; Είναι, απλά, η ρατσιστική λόξα ενός γεροντονάρκισσου που απέκτησε εξουσία;

Δύσκολο να απαντήσουμε με σιγουριά. Θα μπορούσε να είναι, ακόμα ακόμα, και ένα σύμπτωμα της πραγματικής αδυναμίας του ψοφιοκουναβικού γκουβέρνου, που έχει κηρύξει διάφορους πολέμους σχεδόν με το σύνολο του πλανήτη, υποτίθεται από θέση ισχύος, αλλά στην πράξη δεν έχει τα αποτελέσματα που ήλπιζε.

Υπάρχει, όμως, και άλλη πιθανή εξήγηση για την «χρησιμότητα» ενός τέτοιου τείχους. Έχει σχέση με το τι ετοιμάζει το αμερικανικό βαθύ κράτος (ή κάποια φραξιά του…) για την λατινική αμερική. Υπάρχει η άποψη πως ετοιμάζει έναν πόλεμο «φιλικών» κρατών εναντίον της βενεζουέλας. Ακόμα κι έτσι να μην είναι ωστόσο, η κοινωνική / οικονομική καταστροφή που έχουν προκαλέσει ή/και θα προκαλέσουν αφενός αποτυχημένοι «σοσιαλισμοί» τύπου Maduro και αφετέρου μισοκαλυμένες χούντες τύπου Bolsonaro θα ξεσπιτώσουν πολλές χιλιάδες πληβείων. Που θα αναζητήσουν καταφύγιο (που αλλού;) και μια κάπως καλύτερη «τύχη» στις ηπα.

Είναι προφανές ότι οι αμερικάνοι ρατσιστές ούτε σαν εφιάλτη δεν θα ήθελαν να δουν ένα, δύο ή τρία εκατομμύρια λατινοαμερικάνους εργάτες και εργάτριες να περνάνε τα αμερικανικά σύνορα. Τους προτιμούν εκεί που είναι τώρα, να δουλεύουν σαν σκλάβοι.

Σ’ αυτό το ενδεχόμενο η ως τώρα αδιαπραγμάτευτη αντίδραση των δημοκρατικών πως εξηγείται; Διαφωνούν με τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη λατινική αμερική; Μάλλον απίθανο, αν και σε ότι αφορά την κούβα ο Obama είχε άλλη άποψη απ’ αυτή του ψοφιοκουναβιστάν. Ελπίζουν ότι το μεξικό θα αποδειχθεί ικανοποιητικά φονικός φραγμός για τα καραβάνια των φυγάδων; Ίσως. Μήπως, απλά, θέλουν να ξεφορτωθούν το ψόφιο κουνάβι; Πολύ πιθανό.

Θεωρούν, όμως, τον Pence καλύτερο; Άβυσσος η λογική των πολιτικών βιτρινών στα κράτη που παρακμάζουν…

Παντού αλλού παίζουν χοντρά φράγκα. Μόνο εδώ δεν παίζουν – ε;

Κυριακή 13 Γενάρη. Τον Ιούνη του 2015, ένας απ’ τους διανοούμενους ηγέτες των εβραϊκών οργανώσεων ανέβηκε στη σκηνή μπροστά σε εκατοντάδες αμερικανοεβραίους ηγέτες και κάλεσε την κοινότητα να κάνει πικετοφορία έξω απ’ το σπίτι ενός νεαρού φοιτητή.

Ήταν μια κομβική ομιλία στο ετήσιο συνέδριο της αμερικανοεβραϊκής επιτροπής, στη χρονιά που οι αμερικανοεβραϊκές οργανώσεις βρίσκονταν στην κορύφωση εκείνου που ένοιωθαν σαν σπάσιμο των νεύρων τους.

Οι ηπα ήταν έτοιμες να υπογράψουν μια συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, παρά την καθολική αντίθεση των εβραϊκών οργανώσεων. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ταξίδεψε ως την Ουάσιγκτον για να επιτεθεί στον αμερικάνο πρόεδρο μιλώντας στην βουλή των αντιπροσώπων. Και στα παρασκήνια, διάφοροι μεγαλοχρηματοδότες έκαναν ελιγμούς για να ελέγξουν αυτές τις οργανώσεις…

Έτσι ξεκινάει ένα άρθρο της η αμερικανοεβραϊκή εφημερίδα The Forward – στις 31 Δεκέμβρη 2018. Για να προχωρήσει σε μια ακόμα τεκμηριωμένη αποκάλυψη των υπόγειων μηχανισμών επίθεσης / προβοκατσιών εναντίον της φοιτητικής οργάνωσης “φοιτητές για την δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη” (SJP). Οι συγκεκριμένες δημόσιες επιθέσεις / προβοκάστιες γίνονταν ανώνυμα (περίεργο, ε;) μέσα απ’ τα social media, κάτω απ’ την μυστηριώδη ταμπέλα «SJP Uncovered».

Ευτυχώς εκτός ελλάδας δεν υπάρχει αυτό το είδος των χρήσιμων ηλιθιων που πιστεύει ότι τέτοιες δυσφημιστικές / παραπλανητικές / προβοκατόρικες εκστρατείες υπέρ του ισραηλινού κράτους γίνονται από αγνούς εθελοντές… Δεν υπάρχουν αυτοί οι χρησιμοι ηλίθιοι που όταν βλέπουν τις προβοκάτσιες νομίζουν ότι “α, είναι κάποιοι που σκέφτονται αλλιώς”… Εκτός ελλάδας καταλαβαίνουν. Και ψάχνουν τους χρηματοδότες αυτών των εκστρατειών.

Μέχρι την δημοσίευση του άρθρου του The Forward οι χρηματοδότες του « SJP Uncovered» ήταν άγνωστοι. Αλλά το επιτελείο της εφημερίδας τους βρήκε. Είναι μια νόμιμη (και στα λόγια πολύ «κυριλέ» και πολύ «δημοκρατική») οργάνωση με τίτλο «Israel on Campus Coalition» (ICC), έδρα την Ουάσιγκτον, και τρανούς επίσημους χρηματοδότες. Η The Forward εντόπισε χρηματοδότηση πάνω από 1 μύριο δολάρια του ICC προς το «SJP Uncovered», το οικονομικό έτος 2016/2017. Τι έξοδα είχε αυτό το υπόγειο και ανώνυμο project; Εκτός απ’ τις πληρωμές των ανώνυμων προβοκατόρων των social media, ήταν και οι πληρωμές σε πολιτικές συμβουλευτικές εταιρείες, που έστελναν «πράκτορές» τους στα πανεπιστήμια, για να παρακολουθούν τους «στόχους», τα μέλη του SJP.

Έχουν ενδιαφέρον μερικές επιπλέον λεπτομέρειες. Ως και το 2014 το ICC ήταν μια τυπική φιλο-ισραηλινή οργάνωση με «λευκή» δράση. Η αλλαγή στην τακτική και η υιοθέτηση υπόγειων, βρώμικων τακτικών έγινε το 2015· την χρονιά που το ισραηλινό κράτος θεώρησε ότι χάνει (εξαιτίας της διοίκησης Obama) την στρατηγική εύνοια της Ουάσιγκτον. Είχε προηγηθεί, το καλοκαίρι του 2014, η ισραηλινή σφαγή στη Γάζα. Καθώς το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς ξανα-αποκαλυπτόταν σαν αυτό που πράγματι είναι, και καθώς έχανε την θηριώδη κάλυψη που είχε μάθει να απολαμβάνει απ’ τις ηπα, ανέλαβε δράση. Ένας πρώην επαγγελματίας της «φιλίας με το ισραήλ» στα πανεπιστήμια έδωσε την εξήγηση γι’ αυτήν την στροφή στην επιθετικότητα και στις προβοκάτσιες:

Είχε γίνει καθαρό ότι ο παλιός τρόπος να κάνουμε την δουλειά … δεν απέδιδε, δεν ήταν αποτελεσματικός, και ότι χρειαζόταν μια καινούργια επιθετική προσέγγιση στα πράγματα… Το γενικό πλαίσιο όταν … ότι η φιλοϊσραηλινή κοινότητα δεν θα καθόταν απαθής, ότι θα περνούσε στην επίθεση… Ήταν ξεκάθαρο απ’ την αρχή ότι το περνάμε στην επίθεση σήμαινε να βάλουμε στο στόχαστρο τους φοιτητές / στελέχη που ενίσχυαν το BDS….

Το ρεπερτόριο αυτής της επιθετικότητας – με – κουκούλες δεν ήταν σπουδαίο. Οι υποστηρικτές της παλαιστινιακής αντίστασης άρχισαν να χαρακτηρίζονται “τρομοκράτες”. Ακόμα και όμοιοι με τους ρατσιστές της ku klux klan – λόγω (αντεστραμμένου) αντισημιτισμού φυσικά…

Το ρεπορτάζ του The Forward έχει πολλές λεπτομέρειες. Ονόματα, ημερομηνίες, συναντήσεις κλπ. Σημειώνει επίσης ότι η “αλλαγή τακτικής” δεν έγινε δεκτή απ’ όλους αμερικανοεβραίους φοιτητές μέλη του ICC, για ευνόητους λόγους. Δεν έχει σημασία. Μερικοί “προδότες” λιγότεροι ή περισσότεροι δεν κάνει διαφορά…

Όχι βέβαια! Το μόνο μέρος του πλανήτη που οι πάντες είναι “αγνοί ιδεολόγοι” και “αλτρουϊστές” είναι το ελλαδιστάν!

Κυριακή 13 Γενάρη. Ακόμα κι αν αυτοί οι “αγνοί ιδεολόγοι” κλπ χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες τακτικές με τους χρηματοδοτούμενους όμοιούς τους σε άλλα μέρη του κόσμου… Ακόμα κι αν δρουν ανώνυμα ή με πλαστά ονόματα, με πλαστούς “λογαριασμούς” στο διαδίκτυο… Ακόμα κι αν χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα… Ακόμα κι αν υπηρετούν τον ίδιο σκοπό…Ακόμα κι αν ο σκοπός είναι διπλός: το δεύτερο συστατικό του η υποστήριξη του ελληνικού ιμπεριαλισμού…

Τι να πει και η ασταμάτητη μηχανή; Αν είναι έτσι… πως θα προκόψει αυτός ο τόπος αν είναι η όαση της δωρεάν προβοκάτσιας, της δωρεάν πλαστογραφίας, των δωρεάν υπονόμων, του δωρεάν φιλορατσισμού και φιλοϊμπεριαλισμού; O.K. Είναι βρώμικες δουλειές όλα αυτά… Αλλά δεν πρέπει να πληρώνονται και στο ελλαδιστάν όπως παντού αλλού; Τι «ντάμπινγκ» είναι αυτό; Τι παρακρατικός εθελοντισμός; Ε;

Όχι στις δωρεάν (βρωμο)δουλειές!!! Δεν είναι χόμπι – είναι επάγγελμα, είναι τρόπος να βγαίνει το ψωμί!!!

Ανεπιθύμητος

Παρασκευή 11 Γενάρη. Ο έλληνας πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος νο 3 εξακολουθεί να είναι κόκκινο πανί – για τους άραβες (παλαιστίνιους) χριστιανούς. Τον περίμεναν με μπινελίκια πάλι στη Βηθλεέμ – για τους γνωστούς λόγους: πουλάει την “εκκλησιαστική περιουσία” (“του”…) σε ισραηλινούς. Ειδικά (αν και όχι μόνο) στην ανατολική Ιερουσαλήμ (αναλυτικότερα στο Sarajevo 123a, Δεκέμβρης ’17).

Οι άραβες χριστιανοί εξακολουθούν να ζητούν απ’ τον Θεόφιλο νο 3 και όλους τους έλληνες «αγιοαταφίτες» να ξεκουμπιστούν. Και να αναλάβουν το πατριαρχείο άραβες / παλαιστίνιοι παπάδες. Δεν μπορούν να το επιβάλλουν· αλλά, το έχουμε πει, το θέμα ενδιαφέρει έντονα την Μόσχα, πολιτική και εκκλησιαστική.

Τώρα, μάλιστα, που το αρχιτραγάτο της Istanbul ευλόγησε την δημιουργία εθνικιστικού ουκρανικού τραγάτου, έχουν ένα λόγο παραπάνω εκεί, στο «ξανθό γένος»…

Κίτρινο, βαθύ κίτρινο, προς το μαύρο

Τετάρτη 9 Γενάρη. Ας υποθέσουμε πως είστε “απλοί άνθρωποι”, απ’ αυτούς που αποστρέφονται την “πολιτική”. Και, επειδή σας πνίγει το δίκιο σας (δεν θα πούμε τώρα πιο είναι αυτό) διαδηλώνεται και ξαναδιαδηλώνεται κάθε Σάββατο. Εν τω μεταξύ, ενόσω εσείς παραμένετε “απλοί, πολύ απλοί άνθρωποι”, συμβαίνουν (στο όνομά σας) τα εξής:

Α) Νωρίς νωρίς στην τροχιά των πνιγμένων – στο – δίκιο – σας – διαδηλώσεων, στις αρχές Δεκέμβρη, βγαίνουν κάποιοι “εκπροσωποί” σας (;) και ζητούν την παραίτηση της εκλεγμένης (σοσιαλφιλελεύθερης) κεντρικής πολιτικής βιτρίνας, και την αντικατάστασή της με έναν αρχιστράτηγο (με το όνομα Pierre de Villiers)… Κάτι σαν έκκληση για πραξικόπημα δηλαδή…

Β) Συχνά πυκνά όχι ανώνυμοι αλλά εξαιρετικά γνωστοί φασίστες μοστράρονται στις διαδηλώσεις σας (όπως αυτός της φωτογραφίας στη συνέχεια, θα επανέλθουμε) αν και εσείς λέτε ότι είστε «απλοί, πολύ απλοί», και «δεν γουστάρετε ούτε φασισμό ούτε αναρχία»…

Γ) Διάφοροι «λαοφιλείς» σχεδιάζουν να φτιάξουν κόμμα (στο όνομά σας) – ακροδεξιό, όπως κι αν το δείτε…

Δ) Ένας γνωστός φασίστας, από γειτονικό κράτος (ονόματι Salvini…), επικροτεί και συμπαρίσταται στον αγώνα σας, προφανώς χωρίς να εγκαταλείψει την ιδεολογία του.

Μετά απ’ αυτά (και άλλα που, κανονικά, θα έπρεπε να έχουν υποπέσει στην αντίληψή σας…) τι κάνετε;

– Συνεχίζεται σαν να μη τρέχει τίποτα, επειδή όλα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν ότι είστε «απλός, πολύ απλός άνθρωπος, που τον πνίγει το δίκιο του»…

– Απομακρύνεσθε διακριτικά και χωρίς να το κάνετε θέμα επειδή, παρ’ όλα αυτά (τα προηγούμενα) «ο κόσμος έχει δίκιο»…

– Απομακρύνεσθε και σχολιάζετε / κουτσομπουλεύετε στον κύκλο των γνωστών σας ότι «ο Macron έχει βάλει τους φασίστες να μας δυσφημίσουν»…

– Φεύγετε και καταγγέλεται, με την ίδια ένταση όσο το δίκιο (που σας πνίγει) ότι δεν φτάνει να «σε πνίγει κάτι», γιατί έτσι κάνουν ταμείο όλες οι παραλλαγές εκείνων που πουλάνε σκοινιά…

– Κάτι άλλο…

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει καμμία πολιτική αναστολή να καταγγείλει το φαινόμενο «κίτρινα γιλέκα» σαν μικροαστικό, μικροαστικότατο – και, σαν τέτοιο, έρμαιο στα χέρια διάφορων φασιστόμουτρων· σε ικανό βαθμό φασιστικό ήδη!

Αλλά τώρα ενδιαφέρεται για τα «υπόλοιπα». Γι’ αυτούς κι αυτές, δηλαδή, που είτε είναι φασίστες – εν – τω γίγνεσθαι, είτε είναι (παρά την μεγάλη ιδέα που έχουν για τους Εαυτούς / Εαυτές τους) η άμορφη μάζα που αλέθεται απ’ την Ιστορία κοπρίζοντας εκείνα που «δεν καταλαβαίνουν» – επειδή το «είμαι ένας απλός άνθρωπος» είναι πρόσχημα και άλλοθι· και καθόλου σωσίβιο ή δικαίωμα…