Τάδε έφη ψοφιοκουναβιστάν

Τρίτη 18 Σεπτέμβρη. Η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε χτες την επιβολή έξτρα δασμών σε εισαγωγές απ’ το Πεκίνο αξίας 200 δις δολαρίων – όπως ήταν αναμενόμενο. Και (άραγε ισχύει το «μωραίνει ο κύριος ον βούλεται απωλέσαι»;) το έκανε με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλεί βασικούς καπιταλιστικούς κανόνες.

Τι είπε ο άνθρωπος που αγάπησε ο τενεκεδένιος (ή, εν πάσει περιπτώσει, ακόμα και χωρίς γνήσια αισθήματα, είναι ο νο 1 σύμμαχος της Αθήνας); Ότι οι έξτρα δασμοί από σήμερα είναι 10%… Αλλά θα γίνουν αυτόματα 25% απ’ την 1η Γενάρη του 2019… Επιπλέον, αν το Πεκίνο τολμήσει να απαντήσει με δασμούς στις εισαγωγές αμερικανικών αγροτικών ή βιομηχανικών εμπορευμάτων, τότε η Ουάσιγκτον αμέσως θα προχωρήσει στην «φάση 3» του πολέμου της, επιβάλλοντας επιπλέον δασμούς στις υπόλοιπες (αξίας 267 δις δολάρια) εισαγωγές κινεζικών εμπορευμάτων. “Πόλεμος σε δόσεις”; Χμμμμ…

Τώρα όλοι περιμένουν την κινεζική απάντηση. Δεν την ξέρουμε, ούτε θα κάνουμε προβλέψεις. Όμως σ’ αυτού του είδους τον πόλεμο, εκείνος που πυροβολεί δεύτερος στη σειρά δεν είναι καταδικασμένος να αποτύχει· ούτε να βιαστεί. Κατά συνέπεια επιτρέπονται όλες οι εικασίες και οι αναταραχές.

Κι έτσι, επειδή μιλάμε για καπιταλισμό, εμπόριο – άρα και χρηματιστήρια – ο πόλεμος αυτός έχει τόσα επίπεδα «ασύμμετρης ανταπόκρισης» ώστε μόνο λευκοί αμερικάνοι γελαδάρηδες θα τον ξεκινούσαν σίγουροι ότι θα τον κερδίσουν!

Θέλουμε να πούμε: αν μια φορά έφυγαν (απ’ το βιετνάμ) τρέχοντας με ελικόπτερα ενώ είχαν την απόλυτη υπεροπλία, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για την τωρινή έκβαση μιας σύγκρουσης στην οποία δεν έχουν απεριόριστη δύναμη πυρός;

(Ένας καλός αριθμός αμερικανικών επιχειρήσεων, αγροτικών, βιομηχανικών και εμπορικών, πρόκειται να ξεκινήσει απ’ την επόμενη εβδομάδα εκστρατεία κατά των δασμών στις εισαγωγικές απ’ την κίνα. Είτε επειδή αποτελούν την αμερικανική αλυσίδα για το εμπόριο των κινεζικών εισαγωγών· είτε επειδή εισάγουν πρώτες ύλες ή/και ανταλλακτικά απ’ την κίνα· είτε επειδή φοβούνται τα κινεζικά αντίποινα – αυτό αφορά τις αγρομπίζνες.

Δεν θα προβλέψουμε ούτε την ένταση ούτε το αποτέλεσμα της εκστρατείας. Αξίζει όμως να τονίσουμε ότι αυτή η περιβόητη «παγκοσμιοποίηση», που χρειάστηκε τουλάχιστον δυο δεκαετίες εντατικών ενεργειών για πάρει μια κάπως τελική μορφή, δεν μπορεί να αναιρεθεί με διατάγματα σε μερικούς μήνες. Πολύ περισσότερο που η «αμερικανική αγορά» δεν είναι καθόλου αυτάρκης.

Το ψοφιοκουναβιστάν ονειρεύεται υπέρ του αλλαγές στην μοιρασιά της παγκόσμιας αγοράς – αυτός είναι ο στόχος του «εμπορικού πολέμου» κατά των πάντων – κι ακόμα περισσότερο φωνάζει ότι αυτό μπορεί να το πετύχει ειρηνικά. Αμ δε!!! Αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό δεν θα γίνονταν πόλεμοι με μπαρούτι…)

Βλήματα από χαρτί ή οξείδια μετάλλων;

Δευτέρα 17 Σεπτέμβρη. Σήμερα (σύμφωνα με τον αμερικανικό πολεμικό προγραμματισμό) πρόκειται να ανακοινωθεί ο νέος γύρος δασμών κατά κινεζικών εισαγωγών, ύψους 200 δισεκατομυρίων. Είναι άγνωστο αν το ψόφιο κουνάβι θα υπογράψει έξτρα δασμούς 25% ή μόνο 10%, αφήνοντας το υπόλοιπο 15% για αργότερα.

Είναι άγνωστο, επίσης, το πως θα αντιδράσει το Πεκίνο. Φαίνεται ότι υπάρχουν ιδέες για «ποιοτική αντίδραση». Όχι, δηλαδή, δασμούς στις αμερικανικές εισαγωγές στην κίνα αλλά περιορισμούς στις κινεζικές εξαγωγές πρώτων υλών στην αμερικανική βιομηχανία. Οι «σπάνιες γαίες» είναι βαρύ όπλο στα χέρια του κινεζικού καθεστώτος, και μπορεί να γονατίσει για μήνες την homeland αμερικανική βιομηχανία ηλεκτρονικών, αυτοκινήτων, όπλων και πολλών άλλων ειδών. Η κίνα προμηθεύει σήμερα ένα ποσοστό από 85% έως 95% (ανάλογα με το οξείδιο) της παγκόσμιας αγοράς σε σπάνιες γαίες. Για να βρουν εναλλακτικούς προμηθευτές σπάνιων γαιών (αν και όσους βρουν) οι αμερικανικές εταιρείες θα χρειαστούν μήνες· και, εν τω μεταξύ, θα έχουν χάσει τα μερίδιά τους σε μια just in time (παγκόσμια) αγορά.

Θα είχε την πλάκα του αυτό το είδους προ-πολέμου· αν δεν ήταν να πέσει στο κεφάλι μας ο ουρανός και όχι μόνο…

(φωτογραφίες: χρήσιμη απεικόνιση της πανταχού παρουσίας των σπανίων γαιών από το site «απεροπία», που συστήνεται σαν «το πρώτο ελληνικό site περί μετανθρωπισμού»…)

Κυρώσεις 2

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Σε ότι αφορά τον αμερικανικό «εμπορικό πόλεμο» εναντίον του Πεκίνου, το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε να προχωρήσει στον επόμενο γύρο: την επιβολή δασμών ύψους 200 δις δολαρίων σε εισαγόμενα κινεζικά εμπορεύματα.

Στον πρώτο γύρο (των δασμών των 50 δις δολαρίων, που έχουν ήδη επιβληθεί) τα αμερικανικά επιτελεία μελέτησαν και επέλεξαν (τελικά) τα 1333 είδη εισαγόμενων εμπορευμάτων που μπήκαν στο στόχαστρο. Τα κριτήρια ήταν 3: πρώτον, να θίγουν όσο το δυνατόν λιγότερο τους αμερικάνους καταναλωτές· δεύτερον να αποτελούν μικρό μέρος της αγοράς αυτών των ειδών στις ηπα, έτσι ώστε να υπάρχουν εναλλακτικές (διεθνείς) αγορές για κάλυψη των πιθανών ελλείψεων· και γ) να χτυπούν όσο το δυνατόν περισσότερο βασικούς βιομηχανικούς τομείς του κινεζικού καπιταλισμού. Ειδικά σε σχέση με το project “made in china 2025”.

Το δεύτερο πακέτο που αναγγέλθηκε (θα) είναι, υποχρεωτικά, πιο σκληρό όχι μόνο για τον κινεζικό καπιταλισμό αλλά και για την αμερικανική αγορά. Απ’ τα 200 δις δασμούς (για 6031 είδη εμπορευμάτων) περίπου τα 80 δισεκατομμύρια αφορούν καταναλωτικά εμπορεύματα: διάφορα είδη επίπλων, ταξιδιωτικές βαλίτσες, ηλεκτρικές σκούπες, air conditioners, και άλλα. Επιπλέον στενεύουν σημαντικά οι δυνατότητες για αναζήτηση εναλλακτικών «προμηθευτών». Στα περισσότερα απ’ τα εμπορεύματα του γύρου των 200 δις το μερίδιο των κινεζικών στην αμερικανική αγορά είναι πάνω από 20% και για περίπου τα μισά πάνω από 50%. Μεγάλο έως πολύ μεγάλο για να βρεθούν διαθέσιμοι εναλλακτικοί προμηθευτές. (Η κινεζική προστιθέμενη αξία σ’ αυτά τα είδη είναι επίσης μεγάλη: 70%, 80%, 90% ανάλογα με την περίπτωση. Συνεπώς ο κινεζικός καπιταλισμός θα έχει, αυτή τη φορά, πρόβλημα).

Επειδή αυτό το πακέτο είναι το προτελευταίο πριν η Ουάσιγκτον ανεβάσει σημαντικά τους δασμούς στο σύνολο των κινεζικών εισαγωγών, το ψοφιοκουναβιστάν (αν και όχι οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, που θα ζοριστούν…) δείχνει σαφέστατα ότι το χοντραίνει ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Το βασικότερο εργαλείο ευρείας χρήσης απ’ την μεριά του Πεκίνου, για να εξισορροπήσει / απαντήσει σ’ αυτήν την επίθεση, είναι η υποτίμηση του νομίσματός του. Πράγματι αυτό συμβαίνει ήδη σε μικρό βαθμό: απ’ τα «υψηλά» στα μέσα της περασμένης άνοιξης (0,16 δολάρια προς 1 γουάν) έχει γίνει μια «διακριτική υποτίμηση» κατά 6,5%. Σ’ αυτό το σημείο, ένας δασμός 25% πέφτει στο 16,5% σαν αύξηση της τελικής τιμής.

Ωστόσο, παρότι η κεντρική κινεζική τράπεζα έχει όλα τα μέσα για μια επιθετική υποτίμηση του γουάν, δεν έχει τα περιθώρια: το γουάν πρέπει να έχει σταθερότητα για να κερδίσει έδαφος σαν διεθνές αποθεματικό νόμισμα, εκτοπίζοντας το δολάριο.

Η συνέχεια … μπροστά μας…

Σύγκρουση αυτοκρατοριών

Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη. Είναι σκέψη απλοϊκή; Πριν 2 μέρες, μιλώντας σε ένα συνέδριο εξαγωγικών νοτιοκορεατιών επιχειρήσεων, ο νοτιoκορεάτης υπ.εμπ. Kim Hyun-chong είπε τα εξής (όχι και τόσο ευοίωνα):

…Η βάση της εμπορικής αντίθεσης ανάμεσα στις ηπα και την κίνα είναι η σύγκρουση αυτοκρατοριών σε σχέση με την τεχνολογική, βιομηχανική και χρηματοπιστωτική ηγεμονία. Η μία απ’ αυτές τις αυτοκρατορίες είναι θαλασσοκράτειρα, μια δύναμη βασισμένη στη θάλασσα, που επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της μέσω των ωκεανών, και η άλλη είναι ξηροκράτειρα, μια δύναμη βασισμένη στη στεριά, που επιδιώκει να επεκτείνει την ηγεμονία της μέσω της ξηράς. Είναι πολύ πιθανό να γίνει μια παρατεταμένη δομική σύγκρουση…

Είναι πράγματι πιθανό να γίνει έτσι, κυρ Kim. Με μια διαφορά: το Πεκίνο είναι μια ανερχόμενη θαλάσσια δύναμη· κι αυτό είναι που κάνει την αμφισβήτηση της αμερικανικής «θαλασσοκρατορίας» εκρηκτική…

Πάρε κυρώσεις νάχεις…

Δευτέρα 13 Αυγούστου. Εκτός απ’ τις ποινές στη Μόσχα και στο Πεκίνο για τις δικές τους «αμαρτίες» (όπως τις αντιλαμβάνεται η Ουάσιγκτον) υπάρχει πάντα και το κεφάλαιο «βόρεια κορέα». Την περασμένη βδομάδα η ύαινα (πρεσβευτής των ηπα στον οηε) Nikki Haley πρότεινε στο 15μελές «συμβούλιο ασφαλείας» να υιοθετήσει τις «κυρώσεις» που πολύ πρόσφατα επέβαλε η Ουάσιγκτον με στόχο την Πγιονγκγιάνγκ. Εναντίον της εμπορικής τράπεζας Αgrosoyus (με έδρα την Μόσχα), της κινεζικής βιομηχανίας Dandong Zhongsheng, της βορειοκορεατικής Ungum corp. και του βορειοκορεάτη διευθυντή τράπεζας Jonh Won.

Τέτοιες προτάσεις προφανώς και δεν έχουν μέλλον στον οηε: Μόσχα και Πεκίνο όχι μόνο τις απορρίπτουν αλλά επαναφέρουν με κάθε ευκαιρία το αίτημα να μειωθούν οι ήδη υπάρχουσες οηέδηκες «ποινές». Που με τη σειρά της απορρίπτει η Ουάσιγκτον και οι επιρροές της.

Πρακτικά αυτό που συμβαίνει είναι ότι πια όλο και περισσότερες αμερικανικές απαγορεύσεις (ή ακόμα και απαγορεύσεις του οηε) απέναντι στην Πγιονγκγιάνγκ παραβιάζονται τόσο απ’ την Μόσχα όσο και απ’ το Πεκίνο. Καλυμμένα αλλά καθαρά. Ακυρώνονται στην πράξη – χωρίς φανφάρες.

Αυτή είναι γενικά η λογική εξέλιξη αυτής της περιόδου της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης, πέρα – φυσικά – απ’ την δημιουργία νέων μηχανισμών διακρατικής κυκλοφορίας του χρήματος, που θα παρακάμπτει το δολάριο (έχουμε αναφερθεί πρόσφατα σ’ αυτό). Και οι λογικές εξελίξεις μικραίνουν, σε διάρκεια, αυτήν την περίοδο…

(Συνεντευξιαζόμενος στη γερμανική καθεστωτική Bild το περασμένο Σάββατο, ο γερμανός υπ.οικ. Peter Altmaier επανέλαβε την στάση του Βερολίνου: Δεν θα αφήσουμε την Ουάσιγκτον να επιβάλει την θέλησή της στις εμπορικές σχέσεις των άλλων κρατών… Ο Altmaier αναφερόταν στις κυρώσεις κατά του ιράν κι όσων επιχειρήσεων συνεχίζουν να κάνουν δουλειές εκεί. Δεν ήταν όμως ιδιαίτερα αισιόδοξος αν αυτό το βιολί συνεχιστεί: Βρισκόμαστε μόνο λίγα μέτρα πριν το χείλος (ενός παγκόσμιου εμπορικού πολέμου) δήλωσε, εννοώντας τον σαν γκρεμό· καλώντας ταυτόχρονα τις γερμανικές επιχειρήσεις να συνεχίσουν να επενδύουν στο ιράν…)

Όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού 2

Τρίτη 7 Αυγούστου. Από σήμερα η ε.ε. (συμπεριλαμβανόμενου, σ’ αυτή τη φάση, και του Λονδίνου!) βάζει σε εφαρμογή το «αντι-sanctions» («αντι-usa» δηλαδή) σχέδιό της σε ότι αφορά τις οικονομικές της σχέσεις με την Τεχεράνη. Στα χαρτιά, και από «πολεμική άποψη», αυτή η κίνηση δείχνει ενδιαφέρουσα:

– Οι ευρωπαϊκές εταιρείες καλούνται να αδιαφορήσουν για τις αμερικανικές κυρώσεις εναντίον τους·

– Κατά κάποιον τρόπο τους απαγορεύεται να σταματήσουν τις δουλειές τους με το ιράν, χωρίς την έγκριση της ε.ε.: αν το κάνουν πιθανόν να αντιμετωπίσουν μηνύσεις από ευρωπαϊκά κράτη·

– Δημιουργείται ένας μηχανισμός που θα επιτρέπει σε όσες εταιρείες «κτυπηθούν» από αμερικανικές κυρώσεις να μηνύουν το αμερικανικό κράτος στα εθνικά δικαστήρια των κρατών μελών. Τυχούσες καταδικαστικές (κατά των ηπα) αποφάσεις θα έχουν ενδιαφέρουσες πρακτικές συνέπειες: π.χ. κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του αμερικανικού κράτους…

Η Τεχεράνη δηλώνει ευχαριστημένη απ’ αυτήν την εξέλιξη. Η Ουάσιγκτον δηλώνει ότι αδιαφορεί. Μένει να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα αυτής της «ομπρέλλας», που κρίνεται απ’ αυτό: πόσες και ποιες ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν δουλειές (και τι κλίμακας) εντός της αμερικανικής επικράτειας. Γιατί είναι αυτές κυρίως που φοβούνται τις αμερικανικές απειλές.

Ωστόσο θα πρέπει να δει κανείς αυτήν την συγκεκριμένη εξέλιξη του «εμπορικού πολέμου» στις δυο μεριές του Ατλαντικού μόνο σε μια ενδιάμεση φάση, έναν κρίκο σε μια αλυσίδα που κατασκευάζεται τώρα, σήμερα, αύριο.

Με την υπενθύμιση ότι οι «κυρώσεις» είναι το προτελευταίο όπλο που διαθέτουν οι ηπα· πριν τις κανονικές κανονιοφόρους…

(Εκείνη την θρυλική «παγκοσμιοποίηση» ελπίζουμε να την έχετε θάψει, ε; Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει!!!)

Ανορθόδοξος πόλεμος 2

Κυριακή 5 Αυγούστου. Το ίδιο κόλπο ξεδιπλώνεται σε ότι αφορά τις κυρώσεις που έχει αποφασίσει η Ουάσιγκτον να επιβάλει απ’ τις 4 του ερχόμενου Νοέμβρη σε όποιον αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο. Οι μεγαλύτεροι πελάτες της πετρελαϊκής βιομηχανίας της Τεχεράνης είναι το Πεκίνο, το Νέο Δελχί και η Άγκυρα. Τι να πει, λοιπόν, η Ουάσιγκτον στο Πεκίνο (θεωρείται εχθρός…), στο Νέο Δελχί (θεωρείται πως μπορεί να ρυμουλκηθεί προς Ουάσιγκτον μεριά) ή στην Άγκυρα (εδώ συνεχίζεται το «ψάξιμο»…); Ότι απ’ τις 5 Νοέμβρη θα θυμώσουμε πολύ αν δεν αντικαταστήσετε το ιρανικό πετρέλαιο με αμερικανικό; Κάπως δύσκολο… Οπότε «υπάρχουν σκέψεις» στο ψοφιοκουναβικό επιτελείο, να γίνουν κι εκεί κάποιες «εξαιρέσεις» – υπό όρους φυσικα. Του είδους, για παράδειγμα, ο.κ, μπορείτε να συνεχίσετε, αλλά μόνο στο όριο ποσοτήτων που αγοράζατε ως τις 4 Νοέμβρη. Όχι περισσότερο. (Ενόψει ενός τέτοιου «ορίου» το Νέο Δελχί έχει διπλασιάσει τις αγορές του απ’ το ιράν σε σχέση με πέρυσι· το ανεβάζει τεχνητά δηλαδή).

Ως εδώ, κι αν συμπεριληφθούν στη λίστα τόσο τα εμπορεύματα της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας όσο κι εκείνα των «νέων τεχνολογιών», είναι ξεκάθαρο ότι πίσω απ’ τα καραγκιοζιλίκια του οποιουδήποτε ψόφιου κουναβιού, η κινούσα αιτία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ότι ο αμερικανικός καπιταλισμός (οπωσδήποτε η home παραγωγή) χάνει σταθερά έδαφος στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Και προσπαθεί να αντεπιτεθεί με την «πολιτική των κανονιοφόρων», προς το παρόν μέσα απ’ τον έλεγχο του παγκόσμιου εμπορίου χάρη στο δολάριο αλλά και τους διεθνείς μηχανισμούς (διακανονισμού των διεθνών πληρωμών) που ελέγχονται επίσης απ’ τις ηπα, απ’ το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Ανορθόδοξος πόλεμος 3

Κυριακή 5 Αυγούστου. Είναι εύλογη η διπλή ερώτηση: αν αυτή η τακτική πρόκειται να αποδώσει έστω μεσοπρόθεσμα, κι αν θα παραμείνει σ’ αυτό το «ειρηνικό» επίπεδο. Είναι εύλογη και η απάντηση: Όχι – και στα δύο.

Αν η «σωτηρία» του αμερικανικού καπιταλισμού είναι να κάνει ζητιάνους του όλους τους άλλους που είναι ανταγωνιστές του, τότε απλά ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει φτάσει ξανά ανοικτά και καθαρά σ’ εκείνο το σημείο υπερπαραγωγής όπου «δεν χωράνε όλοι» – και κάποιοι πρέπει να καταστραφούν… Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, γι’ αυτό και είναι πασίγνωστο ότι η ξανά «απαραίτητη καταστροφή» δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματικά με «οικονομικά μέσα». Όπως δεν έγινε ποτέ πριν. Όπως είναι κατανοητό (όσο κι αν μας έχουν κατηγορήσει για «κασσανδρισμό») ότι η έκταση και η ένταση αυτής της «απαραίτητης καταστροφής» θα είναι πολλαπλάσια των προηγούμενων, επειδή πολλαπλάσια είναι πια και η παραγωγικότητα της εργασίας, άρα οι παραγωγικές δυνατότητες του καπιταλισμού (συνολικά).

Στην πράξη εκείνοι οι «ανταγωνιστές» που η Ουάσιγκτον θέλει να στριμώξει / εξουδετερώσει μέσω της αλυσιδωτής έκρηξης των «κυρώσεων» είναι όλοι πρώτης γραμμής. Και υποχρεωτικά θα πάρουν αντίμετρα, πράγμα που ήδη κάνουν. Γρήγορα, μακριά απ’ την δημαγωγία και την tittytainment με την οποία τρέφονται οι μάζες.

Η χρήση του δολάριου στο διεθνές εμπόριο περιορίζεται σταθερά (απ’ τους ανταγωνιστές / αναθεωρητές), και ο χρυσός ξαναγίνεται μεθοδικά κι αθόρυβα το εν δυνάμει, σε περίπτωση ανάγκης, backup της ανταλλακτικής αξίας διάφορων νομισμάτων στη διεθνή αγορά. Και καινούργιοι, παράλληλοι, «εναλλακτικοί» θεσμοί διεθνών πληρωμών δημιουργούνται, ώστε να μην μπορεί η αμερικανική fed (κεντρική τράπεζα) και οι θεσμοί της να ελέγχει τι πουλάει ποιος σε ποιον. Πρόκειται για μια σχετικά αργή διαδικασία που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια· αλλά επιταχύνεται.

Η μεθοδολογία των «κυρώσεων» είναι καταδικασμένη να αποτύχει λοιπόν. Όχι επειδή είναι αμερικάνικη. Αλλά επειδή είναι «μεσοβέζικη». Η βία παραμένει η μαμμή της ιστορίας, κι αυτή η αλήθεια βρίσκεται στην καρδιά του καπιταλισμού.

Πετρέλαιο 3

Πέμπτη 28 Ιούνη. Σαν σε αμόκ ιμπεριαλιστικής παράνοιας η Ουάσιγκτον ξεφεύγει όλο και περισσότερο: μ’ ένα όπλο που είναι καταδικασμένο να αρχίσει να εκπυρσοκροτεί με ρυθμό πολυβόλου (τις «οικονομικές κυρώσεις») συμπεριφέρεται σαν το αφεντικό του πλανήτη, επιχειρώντας να επιβάλει σ’ όλους τους ανταγωνιστές της (αλλά ακόμα και σε συμμάχους της) τι θα αγοράζουν και τι θα πωλούν, σε ποιούς, πότε, και σε τι τιμές!!

Πώς σας φαίνεται;

Είναι σπάνιες οι ιστορικές περίοδοι (και οι γενιές των ανθρώπων που συμβαίνει να τις ζουν) όπου αυτό που λέγεται όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού συμβαίνει μπροστά στα μάτια των πάντων, με χειροπιαστό τρόπο. Η Ουάσιγκτον έχει κηρύξει γενική επίθεση (εξαιρούνται απ’ το στόχαστρό της το Τελ Αβίβ και το Ριάντ), θεωρώντας μάλιστα ότι θα νικήσει.

Πώς σας φαίνεται;

“Μπροστά στα μάτια των πάντων”; Όχι δα. Η απώθηση είναι τρομακτική συναισθηματική και α-λογική συμπεριφορά μπροστά σε κινδύνους που δεν είναι άμεσοι, είναι μελλοντικοί, και … «χώσε το κεφάλι στην άμμο»…

Ο εύλογος τρόμος αφορά φυσικά τον επόμενο γύρο, μετά την διαγραφόμενη οικονομική ήττα των ηπα. Η οποία δεν είναι κάτι που «θα» συμβεί, αλλά κάτι που συμβαίνει ήδη. Το μόνο που δεν θα περιλαμβάνεται σ’ αυτόν τον επόμενο γύρο θα είναι ένα αμερικανικό «συγγνώμη που σας αναστατώσαμε…»

Όμως το θεωρείτε φρόνιμο, έξυπνο, να παραδοθείτε στον φόβο που προκαλεί αυτή η «όξυνση»…; Το θεωρείτε έξυπνο να αγοράσετε έναν κουβά άμμο, για προσωπική, external use;

Αν ναι, αγοράστε δύο (κουβάδες). Ποτέ δεν ξέρεις πόσο χώμα θέλει ο φόβος για να φυτευτεί… Και αργότερα ν’ ανθίσει…

«Εμπορικοί» πόλεμοι…

Κυριακή 24 Ιούνη. Απομένει κάτι περισσότερο από ένα μήνα. Απ’ τις αρχές Αυγούστου η Ουάσιγκτον θα αρχίσει να επιβάλλει τοις μετρητοίς «τιμωρίες» σε όσους ευρωπαίους κάνουν δουλειές με την Τεχεράνη. Τι κάνουν επ’ αυτού τα ευρωπαϊκά κράτη και αφεντικά;

Κάποιες εταιρείες έχουν ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσουν απ’ τις «επενδύσεις» τους στον ιρανικό καπιταλισμό. Άλλες το αντίθετο. Το Βερολίνο έφτιαξε ειδική υπηρεσία χρηματοπιστωτικών συμβουλών ώστε οι γερμανικές εταιρείες να αποφύγουν τις «κυρώσεις» ή να μετριάσουν τις συνέπειές τους.

Ωστόσο όπως εξελίσσεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, το «οικονομικές κυρώσεις για δουλειές με το ιράν» είναι πια ένα μόνο κεφάλαιο των εκατέρωθεν ριπών. Μετά τους αμερικανικούς δασμούς στις εισαγωγές ατσαλιού και σιδήρου, όλοι τα υπόλοιπα κράτη των οποίων τα αφεντικά θίγονται, προχωρούν σε αντίποινα: καναδάς, ε.ε., ρωσία, κίνα, ινδία, ιαπωνία, αυστραλία, μεξικό… Η ψοφιοκουναβική διοίκηση έχει ακόμα μισο-απασφαλισμένες δύο βόμβες: μία για δασμούς 20% στις εισαγωγές ευρωπαϊκών αυτοκινήτων, κι άλλη μία για την καταστροφή της κινεζικής ZTE. Και, βέβαια, απειλεί όποιον ανακατευτεί στην κατασκευή του nord stream 2…

Οι «αισιόδοξοι» (;;) υποστηρίζουν ότι «κάπου / κάπως» θα γίνουν συμβιβασμοί, μέσω διαπραγματεύσεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων. Δεν φαίνεται τέτοιο πράγμα στον ορίζοντα. Αλλά ακόμα κι αν βρισκόταν, θα ήταν εξαιρετικά προσωρινό.

Η τάση απο-παγκοσμιοποίησης δεν είναι θέμα τακτικής· ειδικά για όσους έχουν ηττηθεί στην προηγούμενη φάση.