Tag: ουκρανία

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 28 Απρίλη (00.47) >> Λένε ότι οι κηδείες είναι καλή ευκαιρία για να αρχίσουν να λύνονται (ή να μην λύνονται) λογαριασμοί. Είναι παλιό μαφιόζικο έθιμο. Αλλά το πιο κάτω στιγμιότυπο έχει ένα ιδιαίτερο εικαστικό (έως και σημειολογικό) ενδιαφέρον: θα μπορούσαν να κάθονται σε δυο αντικρυστές τουαλέτες και να σφίγγονται…

Αν κρίνουμε απ’ την επόμενη συνάντηση (πάντα στο «περιθώριο της κηδείας») του τοξικού του Κιέβου με τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα, θα πρέπει να ανακουφίστηκε την ώρα που ο παπάς στο βάθος αριστερά δεν κοιτούσε.

Έξω, στην αυλή, με καφεδάκια (της παρηγοριάς;), οι δύο «ηγέτες» δείχνουν έτοιμοι να παίξουν ξερή… (Ο Μικρός Δούκας προσπάθησε να “χωθεί” και στη συνάντηση εκεί, στις τουαλέτες. Μάλιστα είχε μπει και τρίτη θέση. Αλλά το ψόφιο κουνάβι τον έδιωξε. Θα πρέπει να του είπε: άλλοοοος!)

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 28 Απρίλη (00.42) >> Αν όχι κάτι άλλο η κυρία Ursula είναι σταθερά ανισόρροπη: όχι μόνο δεν καταλαβαίνει ότι η ε.ε. ηττήθηκε στρατηγικά στο ουκρανικό πεδίο μάχης, αλλά δεν καταλαβαίνει ούτε τις σοβαρές συνέπειες αυτής της ήττας. Και, επί τη συμπληρώσει των 100 πρώτων ημερών της δεύτερης θητείας της πριν λίγες μέρες, ευλόγησε ξανά την «απεξάρτηση» απ’ το ρωσικό φυσικό αέριο.

Θα κρατήσει όμως πολύ αυτή η δεύτερη θητεία; Οι ηττημένοι έχουν «πέσει» ο ένας μετά τον άλλον∙ έχουν αντικατασταθεί δηλαδή, μήπως και σβηστούν τα ίχνη της ήττας… Απομένουν βέβαια ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα και ο don Rico. Αλλά η ως τώρα δική τους «σταθερότητα» δεν οφείλεται στο σπουδαίο πολιτικό τους βάρος∙ οφείλεται μάλλον στο ότι είναι δευτερεύοντες ρόλοι, ο καθένας στην δική του μικρομέγαλη παράσταση.

Μια εβδομαδιαία ελβετική εφημερίδα ονόματι die weltwoche υποστηρίζει πως αυξάνονται οι «ευρωπαίοι αξιωματούχοι» που της έχουν πολλά μαζεμένα και θέλουν να την ξεφορτωθούν. Η «απεξάρτηση» είναι ένα που χρεώνεται, η «εξάρτηση» των 1,8 δισεκατομυρίων δόσεων mRNA πλατφορμών που ψώνισε απ’ τον κτηνίατρο ceo κρυφά και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, είναι ένα άλλο… Την θεωρούν πλέον τοξική!

Το φτηνό ρωσικό σωληνάτο αέριο έχει αρχίσει να ξαναγίνεται ελκυστικό εις τα ευρώπας: δημιουργία «βαριάς βιομηχανίας» με πανάκριβο lng δεν γίνεται. Πάνω από 1000 κομμάτια σωλήνα υψηλής ποιότητας, κατάλληλα για επισκευή των ανατιναγμένων τμημάτων των nord stream 1 και 2 (αξίας 25 εκατομμυρίων ευρώ), παραμένουν αποθηκευμένα στο Lubmin, στην είσοδο των αγωγών στο γερμανικό έδαφος – παραμένουν και περιμένουν… Θα αφεθούν να τα αγοράσουν αμερικάνοι που έχουν δείξει ενδιαφέρον να προμηθεύουν αυτοί (σε συνεργασία με την gazprom) τα «ναρκωτικά»;

Αλλά και τοξική η κυρία Ursula; Η θρυλική πρόεδρος της θρυλικής commission; Oh mon dieu! Και τώρα; Kaja Kallas solo; Ή θα την πάρει μαζί της η κυρία Ursula (αν σχολάσει);

Ω ρε Rearm!

Δευτέρα 14 Απρίλη (00.11) >> Είτε παθαίνουν στιγμιαίες κρίσεις ειλικρίνειας, είτε ορκίζονται «την επόμενη φορά θα δείτε πόσο καλοί θα είμαστε». Σε κάθε περίπτωση, ενώ διάφοροι ευρωπαίοι conquistadores 2.0 ετοιμάζονται (λένε) αν όχι να ξεχυθούν αμέσως στις ρωσικές στέπες σίγουρα να κάνουν προσυγκέντρωση στις ουκρανικές, βγαίνουν κάτι δημαγωγοί πρώτης γραμμής και λένε αυτά – στη γερμανία:

Τα γερμανικά οπλικά συστήματα είναι προφανώς μόνο εν μέρει κατάλληλα για πόλεμο.

Η ουκρανική κυβέρνηση ζητούσε επίμονα γερμανικό στρατιωτικό εξοπλισμό. Όμως σύμφωνα με γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο, οι στρατιώτες στο μέτωπο αντιμετωπίζουν μερικές κραυγαλέες δυσκολίες με τα οπλικά συστήματα που (τους) παρέχονται.

Στη συνέχεια το άρθρο απαριθμεί τα προβλήματα, όπλο με όπλο. Όχι ασήμαντα.

«Εν μέρει»; Τι πάει να πει «εν μέρει» για ένα leopard; Ότι βουλιάζει στη λάσπη μόνο μέχρι τη μέση;

Πάντως δεν είναι κακή είδηση. Τα δισεκατομμύρια που έχει τάξει ο κύριος Mertz για τον στρατό του καλύτερα να πεταχτούν απ’ την volkswagen (“τα τανκς του λαού”!) κατευθείαν στα διαλυτήρια παρά να αξιοποιηθούν πρακτικά∙ ο ρωσικός στρατός δεν θα ξαναμπεί στο Βερολίνο, έτσι κι αλλιώς. Επιπλέον είναι γνωστό: τα δυτικά μιλιταριστικά θαύματα-του-κόσμου είναι καλά για εκθέσεις και παρελάσεις, αλλά για λάσπες και (κυρίως) για να αντέξουν σοβαρό αντίπαλο δεν είναι. Επειδή, μάλιστα, υπάρχει μια τάση για τεχνολογική πολυπλοκότητα και επιτήδευση, τα πράγματα χειροτερεύουν: άντε να ψάχνεις για συνεργείο και μάστορα όταν κάτι χαλάσει (πάντα θα χαλάσει κάτι!!! – πότε η υγρασία, πότε η ζέστη…) μέσα σε βροχή από οβίδες και βόμβες. (Εκείνο το θρυλικό αμερικανικό f-35 είναι μνημείο πολυτελούς αχρηστίας – εκτός, φυσικά, αν προορίζεται για βομβαρδισμούς παλαιστινιακών νοσοκομείων και καταυλισμών…)

Όμως… Όμως, όπως σε κάθε άλλη καπιταλιστική διαδικασία, έτσι και στον πόλεμο το «ανθρώπινο δυναμικό» έχει τον πρώτο λόγο. Ίσως περισσότερο κι απ’ τις μηχανές.

Γι’ αυτό, ενώ διάφοροι στην ε.ε. λένε ότι συνεχίζουν τον πόλεμο κατά της Μόσχας από απόσταση, στο ουκρανικό πεδίο μάχης τα στρατολογικά γραφεία έχουν πολύ δουλειά. Η πατρίς χρειάζεται θυσίες∙ και, ποιός ξέρει; Η μεθοδικότητα των στρατολόγων εκεί ίσως αποδειχθεί παράδειγμα και για αλλού…:

Ρωσική προπαγάνδα; Φυσικά – το video αναρτήθηκε σε ρωσικό site. Αλλά τα πλάνα τραβήχτηκαν σε δρόμους ουκρανικών πόλεμων, από ουκρανούς και ουκρανές…

Πράγμα που σημαίνει: το μέτωπο θρυματίζεται σταθερά, όσοι ουκρανοί έχουν μείνει είτε κρύβονται είτε λιποτακτούν ή παραδίνονται στους ρώσους μόλις βρουν την ευκαιρία, οπότε χρειάζονται γενναίοι, αποφασισμένοι, ικανοί, καλοταϊσμένοι, καλομαθημένοι, καλοπληρωμένοι, αγέρωχοι, σκληροτράχηλοι άγγλοι, γάλλοι, λιθουανοί, λετονοί και εσθονοί (και ό,τι άλλο…) στρατιώτες για να δώσουν ένα γερό μάθημα σ’ αυτό το μούτρο, τον Putin, που δεν λέει να παραδοθεί…

(Αν η κυρία Kaja (Kallas) πάει εκεί να πολεμήσει αντί να φωτογραφίζεται στα μακρινά και ασφαλή μετόπισθεν των Βρυξελλών; Δεν θα ανεβάσει το ηθικό;)

Οι συνέπειες της ήττας 11

Στις 24 Ιούνη του 2022, χρονιά στην οποία ήταν βέβαιο ότι η ρωσία θα διαλυθεί, ο Putin θα αυτοκτονήσει αφού πρώτα σκοτώσει τον Shoigu κλπ, ο τοξικός του Κιέβου έδωσε ένα «παγκόσμιο μήνυμα» ως ολόγραμμα, υποσχόμενος ότι «θα νικήσει την αυτοκρατορία» – του κακού φυσικά. Το project οργάνωσαν δύο εταιρείες δημοσίων σχέσεων με έδρα το Λονδίνο, και για τις ανάγκες του show σχεδίασαν και τύπωσαν το t–shirt που φορούσε ο … «απελευθερωτής του πλανήτη». ΕΛΑ ΣΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ, ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ Ή ΠΕΘΑΝΕ…

Στο ίδιο project (και στο ίδιο μήνυμα) συμμετείχαν εξέχουσες προσωπικότητες, όπως π.χ. ο Boris Johnson αλλά και ο γάλλος ακροδεξιός «φιλόσοφος» Bernard–Henri Levy. Το σύντομο video στη συνέχεια θα φρεσκάρει όχι μόνο την μνήμη σας αλλά και την γνώση σας για το πόσοι πολλοί και διαφορετικοί δυτικοί έχουν τζογάρει στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Δευτέρα 31 Μάρτη (00.20) >> Η ιδέα ότι το ψοφιοκουναβιστάν θέλει «ειρήνη στην ουκρανία» έχει πείσει πολλούς. Δεν θα έπρεπε. Η Ουάσιγκτον δεν θέλει ειρήνη. Θέλει να μην χρεωθεί την ήττα (της) στο ουκρανικό πεδίο μάχης, ήττα που απλά θα μεγαλώνει αν ο πόλεμος συνεχίσει! Αλλά ακριβώς το ίδιο θέλουν και οι ευρωπαίοι σωστομερίτες (της ιστορίας). Και έτσι ξετυλίγονται μικρά-εγκλήματα-μεταξύ-συμμάχων…

Να θυμίσουμε ότι το Joνυσταλεάν (και όλοι οι ευρωπαίοι σύμμαχοί του) δοκίμασε μια διαφορετική «τακτική», αν μπορεί να βαφτίζει κάποιος έτσι την απελπισία: Κλιμάκωση-για-την-αποκλιμάκωση: χοντραίνω τις επιθέσεις στο εσωτερικό της κυρίως ρωσίας για να αναγκαστεί η Μόσχα να υπεραντιδράσει∙ να στριμωχτεί παγκόσμια∙ και να αποδεχθεί έναν κάποιο συμβιβασμό που η γενική δύση θα πουλούσε ως «νίκη» της. Η Μόσχα δεν υπεραντέδρασε∙ έστειλε μια «συμβατική αγριοφουντουκιά» προκαλώντας ναυτία στα δυτικά επιτελεία.

Η κλιμάκωση-για-την-αποκλιμάκωση σχόλασε, και μαζί της το Joνυσταλεάν. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν έχει ουσιαστικά και πρακτικά κανένα «χαρτί» απέναντι στη Μόσχα. Επιπλέον δεν έχει έμπειρο προσωπικό για να σταθεί απέναντι σε θηρία του είδους Lavrov. Όμως από διαφορετικές αφετηρίες και για εντελώς διαφορετικούς λόγους μπορεί να συμφωνεί μαζί της σ’ αυτό: οι ευρωπαίοι (είναι που) πρέπει να πληρώσουν ακριβά. Ενώ για το ψοφιοκουναβιστάν αυτό είναι απλά θέμα λογιστηρίου, έσοδα – έξοδα, για το ρωσικό κράτος η τιμωρία σχετίζεται και με την εξαπάτηση του παρελθόντος (όσο υπήρξε τέτοια, Minsk 1, 2 κλπ) αλλά και με την αναίδεια του «κάνουμε πόλεμο με την ρωσία» απ’ το 2022 και μετά.

Σχετίζεται και με κάτι ακόμα, σοβαρό. Κι εδώ οι δρόμοι της Μόσχας και της Ουάσιγκτον χωρίζουν – ίσως για να ξανασυναντηθούν σε μια επόμενη στροφή:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 24 Μάρτη (01.47) >> Οι συμφωνίες-που-δεν-είναι, δεν συμβαίνουν μόνο σε ότι αφορά το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς και τους συμμάχους τους. Ο narcoRubi έκλεισε (όπως μας είπαν) μια συμφωνία με τον τοξικό του Κιέβου στην Τζέντα, για μια «εκεχειρία 30 ημερών»∙ συμφωνία που εξατμίστηκε γρήγορα από μια άλλη συμφωνία που έκλεισε το ψόφιο κουνάβι με την ανεγκέφαλη αλεπού για μια διαφορετικού περιεχομένου «εκεχειρία 30 ημερών»∙ που ούτε κι αυτή μακροημερεύει, αφού την έχει ήδη παραβιάσει ο τοξικός του Κιέβου.

Συμφωνίες-που-δεν-είναι: πρόκειται για φτηνούς αντιπερισπασμούς ή για ανικανότητα; Πρώτη παρατήρηση: σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις έχει κεντρική θέση το ψοφιοκουναβιστάν, ωστόσο το είδος («συμφωνίες-που-δεν-είναι») είναι μάλλον ευρωπαϊκή πατέντα: Minsk 1, 2, «formula Steinmeier»…

Δεύτερη παρατήρηση: τα δυτικά κράτη / κεφάλαια ονόμαζαν «στρατηγική» τον τακτικισμό τους εδώ και δεκαετίες. Τακτικισμός ήταν οι φαντασιώσεις τους το 2022 και το 2023 για ήττα και διάλυση της ρωσίας (με ουκρανικά έξοδα…): η «σωστή μεριά της ιστορίας». Από τότε και μετά ο δυτικός τακτικισμός δεν έχει ξεπέσει απλά σε οπορτουνισμό (λίγο ή πολύ πάντα τέτοιος ήταν) αλλά σε πανικόβλητο ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Τρίτη παρατήρηση:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι συνέπειες της ήττας 9

Δευτέρα 17 Μάρτη (00.55) >> Έχουμε διατυπώσει, κι όχι μια φορά, μια απορία σχετικά με την μιλιταριστική και πολεμόκαβλη ευρωπαϊκή ρητορική περί «ρωσικής απειλής», σε συσχετισμό με την μάλλον ασυνήθιστη «προβολή στο μέλλον», του είδους «σε 4 – 5 χρόνια θα είμαστε στρατιωτικά έτοιμοι∙ και τότε θα δείτε!!!» Είναι απορία «προκλητική» με βάση τα τρέχοντα διανοητικά ήθη∙ αλλά τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτά;

Ήρθε εν τέλει η στιγμή να πάρουμε μιαν απάντηση – «υπεύθυνη», τόσο όσο τα στόματα που την ξεστόμισαν. Οι εντόπιοι (και όχι μόνο) δημαγωγοί δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στις δηλώσεις που ακολουθούν – αλλά αυτή είναι η δουλειά τους: η συντήρηση της σύγχυσης…

Η πρώτη δήλωση είναι απ’ τη μεριά της Κοπεγχάγης. Η Mette Frederiksen, πρωθυπουργός της αυτού εξοχότητας του βασιλιά Φρειδερίκου του 10ου της δανιμαρκίας, της Γροιλανδίας και των νήσων Φερόε, δήλωσε πρόσφατα:

Μεταφράζουμε τα bold:

«Καταλαβαίνω ότι πολλοί πιστεύουν ότι μια ειρηνική επίλυση ή μια εκεχειρία ακούγεται σαν καλή ιδέα. Αλλά κινδυνεύουνε η ειρήνη στην Ουκρανία να είναι πιο επικίνδυνη απ’ τον εξελισσόμενο τώρα πόλεμο».

Η ειρήνη στο ουκρανικό πεδίο μάχης πιο επικίνδυνη από έναν πόλεμο εδώ και 3 χρόνια;;;;; Κτηνώδης βαρβαρότητα!!! Για-ποιον-ακριβώς-η-ειρήνη-είναι-πιο-επικίνδυνη-απ’-τον-πόλεμο; Ποιοι-είναι-αυτοί-που-κινδυνεύουν-απ’-το-τέλος-του-πολέμου-εκεί; Και τι κάνουν;

Η «διαύγαση» αυτής της κτηνώδους άποψης έρχεται … από το Κίεβο! Και μάλιστα με θυμό:

Μεταφράζουμε τίτλο και περιεχόμενο από το site «euromaidan»:

«Δεν θα αποφύγετε τον πόλεμο». Το Κίεβο είναι έξω φρενών καθώς η Γερμανία προτείνει ότι η Ουκρανία θα πρέπει να πολεμάει την Ρωσία ως το 2030 για να προστατέψει την Ευρώπη.

Πρόσφατες δηλώσεις από Δυτικούς αξιωματικούς ασφαλείας και πολιτικούς ηγέτες έχουν προκαλέσει έντονη συζήτηση σχετικά με το μέλλον της Ουκρανίας και την πιθανότητα Ρωσικής επιθετικότητας στην Ευρώπη. Αυτές οι δηλώσεις άφησαν πολλούς Ουκρανούς σοκαρισμένους και αναστατωμένους, προκαλώντας τους ανησυχίες για το κατά πόσον η χώρα τους χρησιμοποιείται σαν ασπίδα για την Δύση.

Ο Bruno Kahl, επικεφαλής των Γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, πρότεινε ότι η Ρωσική επίθεση στην Ευρώπη εξαρτιέται απ’ την πορεία του πολέμου στην Ουκρανία. Προειδοποίησε ότι αν ο πόλεμος τελειώσει γρηγορότερα απ’ το αναμενόμενο, η Ρωσική επιθετικότητα στην Ευρώπη θα έρθει επίσης νωρίτερα. Οι δηλώσεις του προκάλεσαν θυμό στην Ουκρανία, όπου – παρά το σθένος και την αποφασιστικότητα – οι Ουκρανοί απορρίπτουν την ιδέα να γίνουν ένα κράτος μαξιλάρι για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Όπως θα δούμε στη συνέχεια δεν είναι όλοι-οι-ουκρανοί αντίθετοι μ’ αυτήν την ιδέα… Πάντως το ίδιο site σε άλλη ανάρτησή του, προσδιόρισε πιο συγκεκριμένα το επικίνδυνο «γρηγορότερα απ’ το αναμενόμενο» του Bruno Kahl: πριν το 2029 – 2030:

Να λοιπόν πως έχουν τα πράγματα:

α) Διάφοροι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί θέλουν να συνεχίσει ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης ως το 2029 – 2030, και θέλουν αυτό να συμβεί με αμερικανική συμμετοχή / κάλυψη∙

β) Θεωρούν ότι μετά από άλλα 5 (πέντε…) χρόνια πολέμου εκεί θα έχουν εξαντληθεί τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον, ενόσω

γ) Αυτοί θα έχουν αναδιοργανωθεί στρατιωτικά / ενισχυθεί αρκετά, τόσο ώστε να «αναλάβουν το κουμάντο» σ’ ολόκληρη την ζώνη απ’ την Λισσαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ, έτσι ώστε

δ) Να σταθούν «ισότιμα» απέναντι στο κινεζικό κράτος / κεφάλαιο…

Εννοείται ότι το (β), το (γ) και το (δ) δεν το αναφέρουν ρητά. Τεκμαίρονται όμως λογικά, ειδικά αν έχει κάποιος υπόψη του την ιστορία αυτών των δυτικών ιμπεριαλισμών…

Στην εύλογη ερώτηση που έχουμε διατυπώσει «καλά, και τι περιμένετε να κάνουν οι αντίπαλοί σας την πενταετία που εσείς θα ράβετε στολές;» η απάντηση (όλου αυτού του διεστραμμένου «σχεδιασμού»), αν υπάρχει απάντηση, είναι περίπου αυτή: μπορεί ο ρωσικός στρατός να καταλάβει την μισή ουκρανία ή και περισσότερη, αλλά καθώς θα πλησιάζει στα σύνορα-του-νατο θα ενισχύεται το φάντασμα της απειλής…

Σας φαίνονται αυτά «παράλογα» ή «άκυρα»; Δεν είναι…

Οι συνέπειες της ήττας 10

Δευτέρα 17 Μάρτη (00.50) >> Στην τωρινή ιστορική συγκυρία εκείνο που προσπαθούν οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί είναι να ακυρώσουν τον ψοφιοκουναβικό «φιλειρηνισμό» απέναντι στην Μόσχα, για τον οποίο φοβούνται (όχι άδικα!!!) ότι θα καταλήξει να πληρώσουν αυτοί και μόνον αυτοί όλη την ζημιά της (ως τώρα) ήττας στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Αξιοποιώντας προβοκατόρικα τόσο τον ετοιμόρροπο τοξικό του Κιέβου (ή τον διάδοχό του αν αυτός είναι ο «εκπαιδευόμενος» στο Λονδίνο Ζalunsky…) όσο και την απειρία των περισσότερων ψοφιοκουναβικών στελεχών, όπως π.χ. ο υπ.εξ. narcoRubi – αλλά και την βιασύνη του ψόφιου κουναβιού…

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτής της όχι και τόσο υπόγειας αναμέτρησης μεταξύ της Ουάσιγκτον και των ευρωπαίων συμμάχων της, ήταν η πρόταση για εκεχειρία 30 ημερών που μαστορεύτηκε στην Τζέντα μεταξύ του narcoRubi και του τοξικού του Κιέβου. Αυτό σε συνδυασμό με μια μαζική επίθεση drones λίγες ώρες νωρίτερα σε πολυκατοικίες εντός την (παλιάς) ρωσικής επικράτειας…

Η πρόταση αυτή ήταν τέτοια που το αναμενόμενο (απ’ την μεριά εκείνων που την σχεδίασαν…) ήταν η απόρριψή της μετά βδελυγμίας απ’ την Μόσχα∙ πράγμα που θα ανάγκαζε το ψοφιοκουναβιστάν να αντιδράσει «δυναμικά» με μεγαλύτερη στήριξη του φασιστοΚιέβου, έτσι ώστε σιγά σιγά ή γρηγορότερα ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης να γίνει ΚΑΙ πόλεμος του ψόφιου κουναβιού…

Την πρόταση την σέρβιρε ο τοξικός του Κιέβου∙ και ο narcoRubi την έφαγε αμάσητη… Ποιος όμως την σχεδίασε;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι συνέπειες της ήττας 5

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.19) >> Η δημαγωγία (εντόπια και μη) θέλει να παρουσιάσει την αντιπαράθεση (έως σύγκρουση) ανάμεσα στην ψοφιοκουναβική ολιγαρχική Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές ολιγαρχίες (συμπεριλαμβανόμενης εκείνης του Λονδίνου) ως ιδεολογική: το αυταρχικό ψόφιο κουνάβι εναντίον των «δημοκρατικών» ευρωπαίων∙ ή το ανάποδο. «Ιδεολογική μάχη» με το περιβάλλον απόν: η συντριπτική ήττα του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης απλά ΔΕΝ υπάρχει (!!!!) και, κατά συνέπεια, ΔΕΝ υπάρχει καμία διαχείριση των συνεπειών της ήττας…

Την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάσαμε την σύγκρουση μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου για την λεηλασία των πρώτων υλών (και όχι μόνο) που θα απομείνουν σ’ ότι τελικά σταθεροποιηθεί ως «ουκρανικό κράτος»… Δεν είναι όμως μόνο το βασίλειο της αγγλίας, σκωτίας, ουαλλίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ που θέλει να πρωταγωνιστήσει στο πλιάτσικο κι έτσι, αντικειμενικά, «σπρώχνεται» με την (άσπονδη) σύμμαχο Ουάσιγκτον. Είναι κι αυτό το θολό που λέγεται ε.ε.

Μερικές ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου φάει το ξύλο του στο άσπρο σπίτι, νωρίς στις 28 Φλεβάρη 2025, κάποιοι δημαγωγοί θεώρησαν καθήκον τους να το θυμίσουν:

Ρίχνει αγκωνιές ο Trump στην ε.ε.;

Μόλις δυο μέρες πριν την κλωτσοπατινάδα, στις 26 Φλεβάρη 2025, ο υπουργός (: «επίτροπος») εσωτερικής αγοράς της ε.ε. Stephane Sejourne ανακοίνωνε την (αγχωμένη) «πρωτοβουλία» της ευρωπαϊκής επιτροπής (της κυρίας Ursula…) να καταθέσει τον ερχόμενο Μάρτη(σε λίγο δηλαδή…) «πολύ συμπαγή σχέδια» για τα σημαντικά – ουκρανικά – κοιτάσματα που «θεωρούνται ευρωπαϊκά»:

Τι πάει να πει «θεωρούνται ευρωπαϊκά»; Πάει να πει ότι το 2019 (πριν την ρωσική εισβολή…) η ε.ε. είχε υπογράψει με την τοξικό του Κιέβου μια συμφωνία-πλαίσιο για την εκμετάλλευσή τους, που δεν είχε μπει σε εφαρμογή λόγω του πολέμου:

Αν ενδιαφέρεσθε για video ντοκουμέντο σχετικά, ιδού ένα:

Ας το επαναλάβουμε: δεν υπάρχουν πια αρκετά λάφυρα για όλους τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σ’ αυτόν τον πλανήτη∙ και η «σπανιότητα» γίνεται πολύ πιο δραματική αν πρόκειται για ηττημένους.

Στον μεταξύ τους διαγκωνισμό οι (ηττημένοι) δυτικοί, το ρίχνουν (σε τι άλλο;) στο πάγιο ενδιαφέρον τους και στους αγώνες τους για την … δημοκρατία …. και την ελευθερία:

Κι όσο πιο παρακμιακοί είναι, τόσο πιο γραφικοί γίνονται: ενώ, για παράδειγμα, ο κόνδορας του ελληνικού υπ.αμ. ονειρεύεται «ατσάλινους θόλους» πάνω απ’ το ελλαδιστάν, η ρημαδοUrsula (πάντα παρούσα όταν υπάρχουν στον ορίζοντα μεγάλα ποσά, με πολλά μηδενικά) ονειρεύεται «ατσάλινους σκατζόχοιρους» στις 2 Μάρτη:

Δεν θέλουμε να προσωποποιούμε την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα αλλά η ρημαδοUrsula έχει αφήσει γερά τα ίχνη της στην ιστορία. Τότε, στις 14 Σεπτέμβρη του 2022, απολάμβανε την επερχόμενη «κατάρρευση της ρωσίας»:

Έμεινε με την αυτοϊκανοποίηση… Μιλώντας κάπως ουδέτερα: είναι αποδεδειγμένα ο «δυτικός πολιτικός υποκειμενισμός στα καλύτερά του»… Με τα όλα του. Με τις άκρες του, την μαφία του, τον τουπέ του, τα κυκλώματά του, τις ψευδαισθήσεις του, τον πλούτο του…  

Οι συνέπειες της ήττας 6

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.15) >> Εν τω μεταξύ, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα (ξανα)ονειρεύεται πως θα γίνει ο Μέγας Βασιλιάς της (ηπειρωτικής) Ευρώπης. Pater Europae, ένας πυρηνικός Καρλομάγνος…

Προσέξτε το ύφος. Είναι ένας μέτριος κωμικός (της σχολής Zelensky…) με φιλοδοξίες jeune premier; Ή είναι ένας μπαντίρης προικοθήρας που προσπαθεί να πείσει ότι κάνει σοβαρή πρόταση γάμου;

Έφυγε κλωτσηδόν απ’ την ζώνη του Sahel∙ μπορεί τώρα να ρεφάρει πουλώντας προστασία στο Βερολίνο, στη Βαρσοβία, στη Βουδαπέστη, στη Μπρατισλάβα και στο Ταλίν – κατά της υποθετικής επίθεσης της Μόσχας;;;

Μην βιαστείτε να απαντήσετε «ναι»! Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έχει πια διδακτορικό στις γεμάτες φιλοδοξία αποτυχίες!

Ζήτημα πρώτο: στην «παροχή προστασίας» πληρώνουν οι προστατευόμενοι, όχι ο προστάτης!! Περιμένει κανείς στα σοβαρά να πληρώνει η Βαρσοβία ή το Βερολίνο «τέλος υποτέλειας» στο Παρίσι ή να αγοράζουν τα γαλλικά όπλα για να γεμίζει το πουγκί του Μικρού Δούκα;

Ζήτημα δεύτερο: ως τώρα αυτήν την «παροχή προστασίας» την έκανε η Ουάσιγκτον μέσω νατο. Στη (θεωρητική αλλά όχι απίθανη) περίπτωση που η Ουάσιγκτον, ύστερα από συμφωνία με την Μόσχα, τραβήξει τα βαριά (και κυρίως: όσα μπορούν να κουβαλήσουν πυρηνικές κεφαλές) όπλα, πυραύλους κλπ, αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικότερα απ’ τα σύνορα ρωσίας / λευκορωσίας (αφήνοντας πυρηνικά ακάλυπτες τις βαλτικές πολεμόκαβλες, την φινλανδία, την σουηδία, κλπ) τι θα κάνει ο Μικρός Δούκας; Θα εγκαταστήσει εκεί τα «δικά του» πυρηνικά μαζί με τη λεγεώνα-των-ξένων, υπό την απόλυτη αρχηγία του;

Ζήτημα τρίτο: όλες οι μιλιταριστικές και πολεμόκαβλες ιδέες περί «ευρωπαϊκού κάστρου», με τα τεράστια έξοδα και την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων εντός ε.ε., στηρίζονται στο δόγμα της «ρωσικής επιθετικότητας». Είναι ολοφάνερα μια παρανοϊκά κατασκευασμένη απειλή… Όμως αφήνοντας προς στιγμήν στην άκρη την «ψυχολογική κριτική» στις ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες, αν (λέμε «αν») Ουάσιγκτον και Μόσχα βρουν τους επόμενους μήνες ένα «χάρτη» σταθερής ισορροπίας μεταξύ τους, πως ακριβώς θα συνεχίσει να δικαιολογείται αυτή η υποτιθέμενη «ρωσική απειλή» επί χρόνια, τόσα όσα χρειάζονται οι ευρωπαϊκές καπιταλιστικές συμμορίες για να παραστήσουν τους «αστακούς» – ενόσω θα θυσιάζουν τις συνθήκες ζωής των υπηκόων τους; Για να το διατυπώσουμε διαφορετικά: αν η Ουάσιγκτον ΔΕΝ θεωρεί την Μόσχα επικίνδυνη (για τα συμφέροντά της) με ποιον τρόπο οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες (τα ευρωπαϊκά αφεντικά) θα πείσουν τους υπηκόους τους πως ΟΧΙ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ;;; Επειδή είναι … πιο κοντά;;;

Οι ακροδεξιοί του Florian Philippot πρόλαβαν χτες Κυριακή να διαδηλώσουν στο Παρίσι τον … «φιλειρηνισμό» τους…

Δεν είναι η πρώτη φορά (και δεν θα είναι η τελευταία) που διάφορες πρωτοκοσμικές πολιτικές βιτρίνες παριστάνουν ότι επιπλέουν στον αφρό των ημερών την ώρα που, στην πραγματικότητα, βουλιάζουν∙ και προσπαθούν να κρατηθούν απ’ τα μαλλιά τους. Τώρα θέλουν να μετατρέψουν τον πνιγμό τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης σε «ευκαιρία»… Σα να λέμε ότι θέλουν να μετατρέψουν το σκοινί της θηλείας που κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια τους σε πολυέλαιο…

Αν καταφέρουν να πατήσουν, να σταθούν και να ισορροπήσουν πάνω στα δικά μας κεφάλια, τότε ναι: θα συνεχίσουν να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Αν τους χρειαστεί να επικαλεστούν «επικείμενη επίθεση από εξωγήινους», θα το κάνουν κι αυτό∙ αν μπορούν να το πουλήσουν ή να το επιβάλλουν.

Το πρόβλημά (μας) είναι το πέτυχαν ήδη μια φορά: με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, τον τσαχπίνη ιό (κατά κόσμον covid-19) και τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής…

Οι συνέπειες της ήττας 7

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.12) >> Μπορεί να θεωρηθεί θέμα εξειδικευμένο (οπότε αδιάφορο για τους κοινούς θνητούς), μπορεί και όχι: η κατοχή πρώτων υλών και η σημασία της στον καπιταλιστικό κόσμο. Οπωσδήποτε θεωρείται κοινότοπο πως 2 παγκόσμιοι πόλεμοι (ο πρώτος και ο δεύτερος) έγιναν για τον έλεγχο μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου (κι όχι μόνο στην αραβική ζώνη αλλά και στην ανατολική ασία…) Είναι πιθανό ότι ζούμε τώρα την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (ακόμα και μεταξύ ως προχτές συμμάχων: νατο) με λάφυρα τα λεγόμενα «στρατηγικά μετάλλα» (σπάνιες γαίες και όχι μόνο);

H απάντηση είναι (απερίφραστα) «ναι»! Δεν υπάρχει καμία «μπλόφα» όπως διαδίδουν διάφοροι επιτήδειοι…

Ενδεικτικά στη συνέχεια δυο τρία πράγματα σχετικά μ’ ένα μόνο στρατηγικό μέταλλο, το τιτάνιο – από σχετική έκθεση της ε.ε. του 2022∙ έκθεση που συντάχθηκε μετά την έναρξη του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτά τα «δυο τρία πράγματα» συμβάλλουν στην ανάδειξη της «ευρωπαϊκής εχθρότητας» προς την Μόσχα τότε – και τώρα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.