Tag: εξωτερική πολιτική

Το γκάζι εξατμίστηκε

Παρασκευή 11 Γενάρη. Ποιός άραγε θυμάται το (μέχρι καμιά 15αριά μέρες) θρυλικό “οικόπεδο 10” της κυπριακής αοζ; Αυτό που έκρυβε άπειρους θησαυρούς, τους οποίους θα ανακάλυπτε το γεωτρύπανο που είχε μισθώσει η αμερικανική exxon mobil, την οποία exxon mobil θα περιφρουρούσε ο 6ος στόλος… Κι έτσι, με την βοήθεια και την προστασία των αμερικάνων, οι ελληνοκύπριοι θα γίνονταν σεΐχηδες, και – φυσικά – ο εξίσου θρυλικός αγωγός east med θα τίγκαρε φρέσκο και σπαρταριστό γκάζι· και λοιπά, και λοιπά;

Τι κι αν στο ίδιο οικόπεδο (το νο 10) είχε κάνει πριν 3 χρόνια τρύπες η γαλλική total και δεν είχε βρει γκάζι ούτε για να γεμίσει αναπτήρες; Η exxon mobil, με το βαρύ της όνομα, θα ξεκλείδωνε τον «κρυμμένο θησαυρό». Στο κάτω κάτω, προτιμότερο να βρει το θαμμένο γκαζοσέντουκο μια αμερικανική εταιρεία (που θα έχει φύλακα άγγελο τον 6ο στόλο) παρά μια γαλλική, με στρατό που όλο κι όλο ένα αεροπλανοφόρο έχει…

Αμ δε!!! Η πρώτη απ’ τις δύο γεωτρήσεις στο «οικόπεδο 10» τελείωσε… και καμία κουβέντα για γκάζι! Λες και το γεωτρύπανο είχε πάει για να κάνει ψαροντούφεκο… Εδώ όμως το “new news” σημαίνει “bad news”. Αντί για πανηγυρικές δηλώσεις ανακοινώθηκε απ’ το νοτιοκυπριακό γκουβέρνο ότι «θα υπάρξουν συνολικές εκτιμήσεις, όταν γίνει και η δεύτερη προγραμματισμένη γεώτρηση». Ο σπουδαίος υπουργός Λακκοτρύπης (ενέργειας, εμπορίου και βιομηχανίας), ίσως και λόγω του know how που δείχνει το επώνυμό του, ζήτησε, μάλιστα, «υπομονή»: Χρειάζονται πάρα πολλές γεωτρήσεις για να υπάρχουν επιτυχή αποτελέσματα ξεκαθάρισε.

Οι τρύπες στον βυθό είναι κάτι σαν άλμα εις ύψος κυρ Λακκοτρύπη; Το γκάζι χρειάζεται συστηματική προπόνηση; Μήπως και καμμιά λειτανία, με τόσο παπαδαριό που βόσκει στο νησί;

Never mind. Και σαν διεθνές «πλυντήριο» μια χαρά είναι η μεγαλόνησος…

(φωτογραφία: Είχαμε την εντύπωση ότι στεφάνι φοράει κάποιος νικητής. Το «στέφθηκε με επιτυχία» είναι βέβαια μια λεκτική κατάχρηση (η επιτυχία δεν είναι στεφάνι), αλλά ακόμα κοντά στο αρχικό νόημα.

Το «στέφθηκε με αποτυχία» τι σημαίνει ακριβώς; “Φατούρο”;)

Η θεία Λίτσα undercover

Πέμπτη 10 Γενάρη. Τα κυβερνοκαραγκιοζιλίκια αφορούν μόνο τους θιάσους και το φιλοθεάμον κοινό τους. Στο κάτω κάτω οι θίασοι εντολές σκηνοθέτη εκτελούν (όπως πάντα).

Εκείνο που ενδιαφέρει την ασταμάτητη μηχανή είναι αυτό: αν υπάρχει (εκ μέρους του βαθέος ελληνικού κράτους / παρακράτους) “κρυφή ατζέντα” σε ότι αφορά την θρυλική “συμφωνία των Πρεσπών.” Πιο συγκεκριμένα, αν υπάρχει η ιδέα να ασκηθεί μια κάποια “πίεση” κυρίως στις ηπα (και δευτερευόντως στην ε.ε.), υπέρ του ελληνικού ιμπεριαλισμού, μέσα απ’ την καθυστέρηση της επικύρωσης αυτής της συμφωνίας… Μια “πίεση” εξαιτίας των “φιλοτουρκικών” κινήσεων της Ουάσιγκτον (και) στην ανατολική Μεσόγειο… (Η Άγκυρα κινείται σταθερά νότια του Καστελορίζου, σε περιοχή που σαν αοζ πράγματι της ανήκει, αλλά – βέβαια – η Αθήνα θεωρεί αυθαίρετα δική της. Το πρόβλημα της Αθήνας είναι ότι δεν μπορεί να εμποδίσει τις τουρκικές ενέργειες χωρίς την αμερικανική στρατιωτική υποστηρίξη. Κι αυτήν δεν την έχει…)

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί αν, για κάποιον “εθνικό λόγο”, επιταχύνονταν οι βουλευτικές εκλογές πριν την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Τότε, η νέα κυβέρνηση, θα μπορούσε να βρει διάφορες προφάσεις για να τρενάρει (ζητώντας, υπόγεια, κάποια ανταλλάγματα). Ειδικά αν δεν είναι μονοκομματική (αυτή η κυβέρνηση).

Όσο για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο κατασκευασμένος “εθνικός λόγος”, η αλήθεια είναι ότι στο ελλαδιστάν δεν υπάρχει μεγάλο ρεπερτόριο… Ας θυμίσουμε λοιπόν ότι στις 28 Δεκέμβρη του 2018 ο παλαιοπασόκος (νυν αντιπρόεδρος των ψεκασμένων) Σγουρίδης μίλησε (έτσι, “θεωρητικά”….) για “θερμό επεισόδιο” (με την Άγκυρα), σαν αιτία αναβολής της επικύρωσης… Ενώ πέντε μέρες αργότερα, στις 2 Γενάρη, ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglou έκανε μια «πολύ φιλική προειδοποίηση» προς την Αθήνα:

…Έχετε ένα «κακομαθημένο παιδί», τον υπουργό άμυνας… Προσέξτε όμως το κακομαθημένο σας παιδί για να μην προκληθεί κάποιο ατύχημα από τις δυνάμεις ασφαλείας μας… Δεν υπάρχει κανένα όφελος από την αύξηση της έντασης με δηλώσεις ή με το να ανεβείτε σε κάποια βραχονησίδα»….

Αυτές οι δύο δηλώσεις θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι η (πιθανή) ελληνική μεθόδευση για μια προβοκάτσια κάπου στο Αιγαίο «κάηκε»…. Απ’ την άλλη μεριά ο ψεκασμένος παραμένει υπ.αμ. (κάτι που συστηματικά αφήνει στην άκρη όλη η δημαγωγία περί της «πολιτικής επιβίωσής» του, με την γκρίνια του για την συμφωνία των Πρεσπών, λες και τα μόνα μέσα που διαθέτει είναι …το twitter…) και είναι γνωστός προβοκάτορας απ’ το παρελθόν. Πριν κάποιους μήνες είχε διατάξει μια τέτοια προβοκάτσια, που (αν θυμάστε) έγινε γρήγορα αντιληπτή απ’ την Άγκυρα, και κατέληξε στον εμβολισμό ενός ελληνικού πλοίου λιμενόμπατσων…

Επιπλέον, απ’ την εποχή της «υπόθεσης Οτσαλάν», είναι γνωστό ότι ο «κύριος Πάνος» υπάγεται σε κάποιο κλιμάκιο των υπηρεσιών. Θα μπορούσε, άραγε, να μεθοδεύσει την «δουλειά» του με τρόπο που θα επέτρεπε στον κυβερνοεταίρο του, ακολουθώντας το σετ των διαταγών που τον αφορούν, να βιαστεί για τις εκλογές και, έτσι, να σπρώξει την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών στο άγνωστο μέλλον;

Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε, θεωρητικά / ιστορικά. Έχει διάφορες παραλλαγές, ίσως και χωρίς «εθνικό θέμα»… Σε κάθε περίπτωση η ασταμάτητη μηχανή δεν καταναλώνει τις «ερμηνείες» περί «ατομικών πεισμάτων» στην ντόπια πολιτική σκηνή. Το επαναλαβάνουμε: οι αρχικαραγκιόζηδες και οι παρέες τους δεν σολάρουν…

Γι’ αυτό… «τα μάτια μας δεκατέσσερα»… Με το στρίμωγμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ας μην αποκλείουμε προκαταβολικά τίποτα.

(φωτογραφία: Με την πρώτη ευκαιρία θα συγκεντρώσουμε τα γραπτά μας εδώ και 4 χρόνια για λογαριασμό μιας συνεκτικής και τεκμηριωμένης αντι-ιστορίας… Γιατί, στο τέλος, οι υπάλληλοι του βαθέος κράτους είναι ικανοί ο μεν ένας να το ρίξει σ’ έναν «ανένδοτο αντιφασιστικό αγώνα» και ο άλλος σ’ έναν «ανένδοτο αντικομμουνιστικό αγώνα»! Και θα βρεθούν αρκετοί ηλίθιοι που θα τα φάνε, είτε το ένα, είτε το άλλο…)

Πίσω απ’ τα διπλά και τριπλά τείχη

Δευτέρα 7 Γενάρη. Καταλαβαίνουμε ότι κινδυνεύουμε να ξαναπέσουμε στο θανάσιμο αμάρτημα του (αντεστραμμένου) “αντισημιτισμού” – αλλά αν υπάρχει θεός, όπως υποστηρίζουν οι κατασκευαστές και οι υποστηρικτές αυτού του εγκληματικού κρατικού, ρατσιστικού δόγματος, ίσως μας καταδικάσει με ελαφρυντικά.

Την ίδια ώρα που τα τείχη είναι ο διεθνής mainstream αντιπερισπασμός, το ισραηλινό φασιστικό κράτος αποφασίζει ότι τέλειωσε το πάρτη στις φυλακές του. Όπου υπάρχουν 4.500 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι, εκ των οποίων πάνω από 300 χωρίς συγκεκριμένο κατηγορητήριο, και χωρίς δικαίωμα να δικαστούν… Είναι, προφανώς, τα καλύτερα μαθήματα απ’ το νοτιοαφρικάνικο απαρτχάιντ που εμπνέουν την αυτοχαρακτηριζόμενη «μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή» – με την άδεια και την έγκριση, φυσικά, όλων των υπόλοιπων αυτοχαρακτηριζόμενων δημοκρατιών του καπιταλιστικού πλανήτη.

«Το πάρτυ τέλειωσε» λοιπόν για τους αιχμάλωτους της παλαιστινιακής αντίστασης. Τέρμα τα κοκτέιλ, τέρμα η μουσική στο διαπασών μέχρι το πρωΐ, τέρμα οι διαγωνισμού χορού, τέρμα το ρεμπελιό στις εύφορες και σκιερές κοιλάδες των ισραηλινών κάτεργων… Ή όχι;

«θα τους κάνουμε την ζωή χειρότερη…» ανήγγειλε ο Gilad Erdan, ισραηλινός υπουργός στρατηγικών υποθέσεων και κρατικής ασφάλειας. Που σημαίνει ότι:

– Θα απαγορευτεί στους πολιτικούς κρατούμενους να μαγειρεύουν το φαγητό τους, όπως τώρα. «Αυτό είναι άδικο» είπε ο φασίστας υπουργός «γιατί τρώνε φαγητό καλύτερης ποιότητας απ’ ότι οι ποινικοί κρατούμενοι». Τα ίδια σκατά για όλους – να κάτι αληθινά δημοκρατικό!

– Θα περιοριστούν σημαντικά τα κουπόνια σίτισης που λαμβάνουν οι πολιτικοί κρατούμενοι από διάφορες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (για να ψωνίζουν απ’ τις καντίνες των φυλακών). Το πλαστικό χρήμα απαγορεύεται στις ισραηλινές φυλακές!

– Θα περιοριστεί σημαντικά η παροχή νερού στις πτερυγές τους. Θα περιοριστεί επίσης σημαντικά η πρόσβασή τους στα λουτρά. Οι ντουζέριες θα απομακρυνθούν απ’ τις πτέρυγες (ίσως μεταφερθούν σε ζωολογικούς κήπους…) «Αφήνουν επίτηδες συνέχεια ανοικτό το νερό στις βρύσες σαν μορφή διαμαρτυρίας» – επιτέλους, λίγη οικολογική συνείδηση δεν θα έβλαπτε ω παλιοτρομοκράτες!

– Θα τους απαγορευτεί να βλέπουν στην τηλεόραση διεθνή ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Έλεος! Το ποδοσφαιρικό θέαμα διαφθείρει! Απο ‘δω και πέρα μόνο παιδαγωγικά ισραηλινά μιλιταριστικά κόμικς.

– Θα περιοριστούν τα επισκεπτήρια. Οι επισκέψεις αράβων βουλευτών του ισραηλινού κοινοβουλίου θα απαγορευτούν εντελώς. (Όχι να κάνουμε και παράπονα για τις συνθήκες κράτησης, ε;)

– Θα καταργηθεί η κατανομή της κράτησης των πολιτικών κρατουμένων σε διαφορετικές πτέρυγες με βάση την πολιτική τους ένταξη. Απο ‘δω και στο εξής οι αιχμάλωτοι της Hamas και της Fatah θα είναι φυλακισμένοι μαζί – με την ελπίδα ότι θα σκοτωθούν μεταξύ τους (ναι, αυτό ακριβώς υπονοήθηκε!).

Δεν είμαστε προφήτες, αλλά κάτι μας λέει ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι της Hamas και της Fatah θα προτιμήσουν να μην σκοτωθούν, παρά τις όποιες διαφωνίες τους. Μπορεί, μάλιστα, να προκύψουν και βήματα προσέγγισης που δεν θα αρέσουν καθόλου στο φασιστικό ισραηλινό καθεστώς. Ωστόσο δεν πρέπει να το αδικήσουμε. Όταν το «συλλογικό εγώ» σου είναι ένα σφυρί κι όταν θέλεις όλα τα «προβλήματα» να είναι πρόκες, ένα μόνο μπορείς να κάνεις. Να καρφώνεις και να βαράς ξανά και ξανά. Ακόμα και στον αέρα.

Δεν περιμένουμε απ’ τα ντόπια καλόπαιδα / τσατσορούφιανους του ισραηλινού απαρτχάιντ να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτήν την κρατική βία, από «αντιφασιστικές» θέσεις. Έτσι κι αλλιώς ο «αντιφασισμός» τους είναι μια απάτη που έχει αποκαλυφθεί πλέον. Πέφτει στην ευθύνη όλων των υπόλοιπων να προσθέσουν την κατάσταση των πολιτικών κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές στο λογαριασμό της έχθρας τους τόσο σ’ αυτό το ρατσιστικό καθεστώς όσο και στην ελληνο-ισραηλινή φιλία και συμμαχία.

Το γρηγορότερο. Πριν ξεμείνουμε από «αριστερούς» καραγκιόζηδες στο γκουβέρνο.

Negative attitude forbidden…

Δευτέρα 7 Γενάρη. Την ίδια ώρα που στο ψοφιοκουναβιστάν υπάρχει μια κάποια αμφιθυμία σε σχέση με την κατασκευή ενός «ισραηλινού τύπου» τείχους στα σύνορα με το μεξικό (το ψόφιο κουνάβι ίσως κάνει μια μικρή υποχώρηση, και αντί για μπετόν βολευτεί με συρματόπλεγμα, με φράχτη δηλαδή – αλλά με όλα τα υπόλοιπα γκάτζετ στη θέση τους), το αμερικανικό νομοθετικό ετοιμάζεται να ψηφίσει διακομματικά (αν και όχι με εντυπωσιακή πλειοψηφία) ένα νόμο που θα επιτρέπει στην αμερικανική κυβέρνηση να κόβει τις σχέσεις της (οικονομικές προφανώς) με όποια εταιρεία συμμετέχει στο μπουκοτάζ κατά του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος. Φαίνεται πως από πολλές απόψεις αυτό θεωρείται σημαντικότερο απ’ την μερική παράλυση των δημόσιων υπηρεσιών στις ηπα – κι έτσι οι «συμμαχία των προθύμων» σπεύδει ώστε αυτός να είναι ο πρώτος act του 2019.

Κάποιος θα έλεγε “και τι μας νοιάζει τι κάνουν και τι παθαίνουν οι αμερικανικές επιχειρήσεις;” Αστείο! Τίποτα δεν θα πάθουν!!! Προφανώς το ζήτημα αφορά πολύ περισσότερα απ’ τις επιχειρήσεις! Αφορά πανεπιστήμια, αφορά δήμους… Αφορά τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό – για όποιον δεν το κατάλαβε! Αν ο νόμος περάσει (όλα δείχνουν ότι έτσι θα συμβεί) θα είναι κάτι σαν την «μητέρα όλων των απαγορεύσεων» κατά του κινήματος BDS. Φυσικά υπάρχουν μαχητικοί αντίπαλοι μιας τέτοιας νομοθεσίας και εκτός BDS. «Επώνυνοι» και «ανώνυμοι» – και όχι λίγοι. Οπότε η υπεράσπιση ενός εξώφθαλμα ρατσιστικού καθεστώτος σαν το ισραηλινό, γίνεται ήδη κεντρικό σημείο αναφοράς· αναφοράς και «σχάσης» στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στο usa. Φαίνεται όμως ότι τώρα, σε μια κλυδωνιζόμενη και με όλο και λιγότερη «αυτοπεποίθηση» πρώην μόνη υπερδύναμη, η ίδια η απαγόρευση της έμπρακτης κριτικής σ’ ένα φασιστικό καθεστώς (αντίθετη με την συνταγματική ιστορία των ηπα, με την οποία οι αμερικάνοι έχουν κόλλημα…) θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι επιδιώκει. Θα συμβάλει, δηλαδή, στην αντι-ιμπεριαλιστική ριζοσπαστικοποίηση ενός τμήματος των αμερικάνων· που ως τώρα ήταν απλά «ανθρωπιστές» σε ότι αφορά τους παλαιστίνιους.

Κάποιοι μιλάνε για «νέο μακαρθισμό». Υπάρχουν τέτοια στοιχεία, αλλά είναι σ’ ένα διαφορετικό ιστορικό περιβάλλον…

Όταν η θάλασσα δεν κάθεται ήσυχη…

Σάββατο 5 Γενάρη. Τα πιο πάνω είναι αποσπάσματα επικά (από εθνική άποψη) των μέσων του περασμένου Οκτώβρη. Στη συνέντευξη που είχε ακολουθήσει την αγαπητική συνάντηση του τενεκεδένιου δεξιού έλληνα πρωθ, του άλλου δεξιού ελληνοκύπριου προέδρου με τον χασάπη της αιγύπτου, ο έλληνας το είχε δηλώσει με τον στόμφο ερασιτέχνη τοπογράφου: το αργότερο ως το τέλος της χρονιάς θα έχει οριοθετηθεί η αοζ Αθήνας / Καΐρου…

Το 2018 τέλειωσε (όπως και ο ογκόλιθος, που τότε, στις 15 Οκτώβρη, ήταν ακόμα υπ.εξ.) αλλά η οριοθέτηση “αντιστέκεται”. Επειδή – σύμφωνα με την καθεστωτική αργκώ – υπάρχουν κάποιες “τεχνικές δυσκολίες”. Τι είδους άραγε νάναι αυτές; Δεν κάθεται καλά ο χάρακας πάνω στο νερό;

Πέρα απ’ το γνωστό (με βάση τις αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης για πολλές παρόμοιες περιπτώσεις) ότι, δηλαδή, το Καστελόριζο ανήκει στον γεωλογικό φλοιό της τουρκίας και δεν δικαιούται αοζ, ή, πιο σωστά, στη βάση αυτού του γεγονότος, ο Μουμπάρακ, ο προηγούμενος χουντικός χασάπης του Καΐρου (του οποίου διάδοχος είναι ο τωρινός, ο Sisi) είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2009 διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα, για την οριοθέτηση των μεταξύ τους ζωνών “αποκλειστικής εκμετάλλευσης” στην ανατολική Μεσόγειο. Εν γνώσει, και με σιωπηλή συμφωνία του τότε ελληνικού γκουβέρνου…

Το να γίνονται (από το 2009 ως το 2011) τέτοιες διαβουλεύσεις μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας σημαίνει ένα απλό πράγμα: το αιγυπτιακό καθεστώς δεν λάμβανε στα σοβαρά υπόψη του την ελληνική φαντασίωση για ύπαρξη “αοζ Καστελορίζου”! Γιατί αν το έκανε, το τουρκικό καθεστώς θα είχε ελάχιστη αοζ στη Μεσόγειο, και καθόλου σύνορα με την αιγυπτιακή! Εννοείται ότι ανάλογη ήταν η άποψη και του Μόρσι (του μόνο εκλεγμένου προέδρου της αιγύπτου, μετά την επανάσταση του 2011, που ανέτρεψε με πραξικόπημα ο Sisi το καλοκαίρι του ’13).

Αυτή είναι ιστορικά η άποψη του Καΐρου για το θέμα… Για λόγους που αφορούν μόνο την ελληνική εθνικιστική παράνοια (και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ή και φαντασιώσεις του ελληνικού κράτους / παρακράτους) οι φαιορόζ εμφανίζονται να πιστεύουν ότι ο Sisi είναι τόσο «αντι-τούρκος» ώστε να κάνει την χάρη στην Αθήνα να αποδεχτεί τα δικά της θεωρήματα για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο… Και να συμφωνήσει σε μια «οριοθέτηση» που θα είναι αφενός εκτός διεθνούς νομοθεσίας και αφετέρου (στην ουσία) κήρυξη πολέμου στην Άγκυρα! Χωρίς να κερδίσει κάτι, εκτός απ’ την χημεία μ’ έναν ογκόλιθο (που πάει κι αυτός…)

Χμμμ… Υπάρχει, όντως, μια «τεχνική δυσκολία»! Ο Sisi είναι φασίστας, είναι εγκληματίας, είναι κατά συρροή φονιάς – αλλά ηλίθιος δεν είναι! Η ελληνική φαεινή ιδέα «μαζεύουμε όλους τους αντι-τούρκους της περιοχής, συμμαχούμε μαζί τους, και η ανατολική Μεσόγειος θα γίνει δική μας» είναι κατάλληλη σαν ιδεολογικό κουτόχορτο εσωτερικής κατανάλωσης – δεν έχει σχέση, όμως, με την πραγματικότητα. Ο Sisi και η χούντα του είναι, πράγματι, στα μαχαίρια με το τουρκικό καθεστώς, μιας και αυτό το τελευταίο υποστηρίζει την (απαγορευμένη αλλά μαζική) μουσουλμανική αδελφότητα στην αίγυπτο… Επειδή, όμως, τα πράγματα έχουν έτσι, και επειδή ο Sisi και οι χουντικοί του Καΐρου είναι υποχρεωμένοι να κοιτάνε μόνιμα πίσω απ’ την πλάτη τους (για να προλάβουν την ανατροπή τους), το τελευταίο που θα ήθελε είναι να κηρύξει «θαλάσσιο πόλεμο» στην Άγκυρα, για τις αοζ, μόνο και μόνο επειδή οι φαιορόζ εκπροσωπούν το εθνικό εφοπλιστικό τους κεφάλαιο! Μάλλον το αντίθετο είναι στα συμφέροντά του: αποφυγή έξτρα περιττών τριβών με οποιονδήποτε, και σίγουρα με την Άγκυρα – ειδικά τώρα πια…

Η ελληνική ιμπεριαλιστική εθνικοφροσύνη έχει πολλά και σημαντικά χαρακτηριστικά παραφροσύνης. Τα έχει επιδείξει ξανά και ξανά σ’ όλη την ιστορία της – ας μην αρχίσουμε εδώ τα παραδείγματα… Δουλεύει συνήθως (αν και όχι πάντα) πολύ καλά «προς τα μέσα», ειδικά όταν δεν έχει σοβαρό ταξικό αντίπαλο.

Προς τα έξω όμως…. Σκοντάφτει πάνω σε «τεχνικές δυσκολίες»…

… συντηρεί την ένταση!

Σάββατο 5 Γενάρη. Η φράση είναι κλισέ εδώ και χρόνια. “Η τουρκία συντηρεί την ένταση”… Το εθνικό κοπάδι νανουρίζεται όταν μαθαίνει ότι “η τουρκία συντηρεί την ένταση…” Είναι κάτι σαν “ο δίπλα ξανα-ροχαλίζει”: σε εκνευρίζει μεν, αλλά έχεις αποκτήσει μια σχέση οικειότητας με το αναπνευστικό του…

Θυμάστε μήπως ότι στις 17 Δεκέμβρη (ημέρα Δευτέρα) έγινε σε θάλασσα που η Λευκωσία θα ήθελε να θεωρεί “στη δικαιοδοσία” της μια τουρκο-αμερικανική άσκηση, χωρίς να ερωτηθεί (η Λευκωσία); Η οποία, κατά το ελληνοκυπριακό γκουβέρνο, ήταν fake, καρα-fake, και ποτέ δεν έγινε, και σιγά μην έγινε, και οι σχετικές φωτογραφίες ήταν ένα άθλιο κόπε – πάστε της μοχθηρής Άγκυρας;

Φυσικά η άσκηση εκείνη είχε γίνει – «ανέλαβε την ευθύνη» ο αμερικανικός 6ος στόλος, διοχετεύοντας επιπλέον φωτογραφίες. Οι οποίες κάπου καταχωνιάστηκαν απ’ τα πατριωτικά δημαγωγικά μέσα… Τελικά, χτες, η «τελευταία τιμή» που ήταν διατεθειμένο να παραδεχτεί το ελληνικό κράτος / παρακράτος για εκείνο το «περιστατικό» είναι το πιο πάνω απόσπασμα απ’ την καθεστωτική «καθημερινή» (και τον αρμόδιο εκπρόσωπο του υπ.αμ…. – φωτογραφία πάνω): μια τυπική συνάντηση έγινε τότε…

Όμως δεν ήταν αυτό το τέλος του μαρτυρίου. Προχτές ξανάγινε τέτοια τουρκο-αμερικανική ναυτική άσκηση (ή “τυπική συνάντηση”). «Παράνομη» φυσικά… Πού νομίζετε; ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ!!! ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ!!! (2η και 3η φωτογραφία).

Ω θεοί!!! Σε περιοχή (που υποτίθεται) ανήκει στο ελλαδιστάν· στην δικαιοδοσία του και, φυσικά, στην αοζ του!!! Χωρίς να ερωτηθεί η Αθήνα! Ωωωωω! Δηλαδή ο ατλαντικός σύμμαχος, που τόσα έχουν επενδυθεί επάνω του για το σχέδιο «η ανατολική Μεσόγειος δεν χωράει την τουρκία», κάνει τα αντίθετα;;; Οιμέ!!!

Ναι, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα! Αν, στην εκτός διεθνούς νομοθεσίας διεκδίκηση μιας «ελληνικής αοζ» που (να) συνορεύει με μια «νοτιοκυπριακή αοζ» αποκλείοντας το τουρκικό καθεστώς απ’ την Μεσόγειο, το βαρύ χαρτί, η «πιστοποίηση», ήταν ο αμερικανικός 6ος στόλος, ε, αυτό δεν παίζει! Μέσα σε δυο βδομάδες, μία στα δυτικά της κύπρου και μία στα νότια του Καστελόριζου, αυτός ο θρυλικός 6ος στόλος επιβεβαίωσε τ’ αντίθετα. Λογικό, για όποιον έχει σχέση με την πραγματικότητα. Προδοτικό για τους υπόλοιπους.

Συνεπώς; Βρισκόμαστε σε ένα «σημείο καμπής»; Θα ξαναγίνουν οι αμερικάνοι «φονιάδες των λαών»; Θα φύγουν οι βάσεις του θανάτου; Κι αν υπάρχει τέτοιος πειρασμός ποιοί θα υιοθετήσουν τον ορφανό ελληνικό ιμπεριαλισμό στην ανατολική Μεσόγειο; Η Μόσχα; Αποκλείεται… Το Βερολίνο; Ούτε γι’ αστείο… Το Παρίσι; Σιγά… Το Πεκίνο; Αστείο…

Καλύτερα να το καταπιεί η πατρίς: ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι η μόνη λύση συμμαχίας. Και ο ισραηλινός φυσικά… (Είναι ο Pence μια τελευταία ελπίδα;)

Μόνο που αν μαζευτούν σε μια παρέα οι χρεωκοπημένοι δεν φτιάχνουν τράπεζα…

Αλί και τρισαλί! Πούναι ο έλληνας υπ.εξ. να αναλάβει καταιγιστική δράση; Ογκόλιθε!!! Πάρε τηλέφωνο τον φίλο σου τον Πομπηία!

Μία η Παλαιστίνη – παντού

Παρασκευή 4 Γενάρη.

Παλαιστίνιοι διαδηλωτές στην πρώτη γραμμή στη λωρίδα της Γάζα, στις 14 Δεκέμβρη. Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται – σε λίγο θα κλείσει ένας χρόνος διαδηλώσεων, δολοφονιών, αδιαπραγμάτευτης αντίστασης…

 

Το σπίτι μιας χήρας στον προσφυγικό καταυλισμό al- Amari κοντά στη Ramallah, κατεστραμμένο απ’ τον ισραηλινό στρατό, στις 15 Δεκέμβρη. Ο γυιός της πέταξε ένα μάρμαρο από μια ταράτσα και σκότωσε έναν ισραηλινό στρατιώτη, στη διάρκεια συγκρούσεων μετά από εισβολή του στρατού στον καταυλισμό. Αυτό λέγεται «ισραηλινή δικαιοσύνη» – όχι ναζισμός.

 

Διαδήλωση / κηδεία του 18χρονου Ayman Shubeir στην Deir al-Balah, στη λωρίδα της Γάζα, στις 22 Δεκέμβρη. Είναι ένας απ’ τους 295 παλαιστίνιους διαδηλωτές που δολοφόνησε ο ισραηλινός στρατός μέσα στο 2018 στη λωρίδα της Γάζα (κυρίως) και στη δυτική Όχθη. Οι τραυματισμένοι είναι πάνω από 29.000, εκ των οποίων οι 6.000 από κανονικά πυρά στη λωρίδα της Γάζα.

Αλλά οι δολοφονίες σχεδόν 300 διαδηλωτών στην «εγγύς ανατολή», στην Παλαιστίνη, ειδικά όταν γίνονται από ένα τόσο και τέτοιο πρωτοκοσμικό κράτος, δεν έχουν αξία μπροστά σε, ας πούμε, ένα μικροαστικό show τύπου «κίτρινα γιλέκα». Μιλώντας πιο γενικά: η ρητή ή άρρητη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πρωτοκοσμικών (των ελλήνων συμπεριλαμβανόμενων) είναι: καλύτερα να δολοφονούνται ΕΚΕΙ παρά να δραπετεύουν, να διαφεύγουν, και να έρχονται ΕΔΩ.

Καλύτερα να τους σκοτώνουν οι φασίστες εκεί παρά να πέσει το βάρος των δολοφονιών τους στους φασίστες εδώ.

Επίσης, σε ότι αφορά ειδικά το ελληνικό κράτος / παρακράτος: «τι ωραία που έχουμε συμμάχους αληθινούς χασάπηδες, αυτούς στο Τελ Αβίβ και τους άλλους στο Κάιρο! Πόσα μαθαίνουμε απ’ αυτούς τους έμπειρους!..»

Το χρυσό (;) δωμάτιο με τους καθρέφτες…

Πέμπτη 3 Γενάρη. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο το Εβραϊκό Μουσείο του Βερολίνου αντισημιτικό… Είναι κι άλλοι…

Με βάση τον κρατικίστικο, ρατσιστικό και αντεστραμμένο ορισμό περί «αντισημιτισμού» που λανσάρει το Τελ Αβίβ και οι σύμμαχοί του, η unesco είναι «αντισημιτικός οργανισμός». Οπότε το 2017 δήλωσε την αποχώρησή του απ’ αυτόν – που έγινε οριστικά, σύμφωνα με το καταστατικό του οργανισμού, στο τέλος του 2018. Μαζί αποχώρησε και η Ουάσιγκτον. Πριν, απ’ το 2011 (με κυβέρνηση Obama) ηπα και ισραήλ είχαν πάψει να πληρώνουν τις εισφορές τους στην unesco… Επειδή δέχτηκε την «παλαιστίνη» (την ποιά;) σαν «πλήρες μέλος».

Οι αφορμές έχουν αξία μόνο σαν επιβεβαίωση μιας ιδεολογικής παράνοιας, αναμενόμενης από καθεστώτα ρατσιστικά, μιλιταριστικά – που χάνουν το «πάνω χέρι» όπως είχαν μάθει. Ο Netanyahou για παράδειγμα, απέρριψε τον περασμένο Σεπτέμβρη την πρόσκληση της unesco να πάρει μέρος σ’ ένα συνέδριο για τον αντισημιτισμό, επειδή – προφανώς – θα αφορούσε τον πραγματικό αντισημιτισμό, κι όχι την ισραηλινή θηριώδη αντιστροφή της έννοιας και της ιστορίας.

Το πιο ενδιαφέρον πάντως είναι ότι η σταδιακή διάλυση όλο και περισσότερων πολυμερών οργανισμών και συμφωνιών, που μορφοποιούσαν (μερικές φορές ουσιαστικά, άλλες φορές συμβολικά) την «παγκόσμια τάξη» μετά το τέλος του Β παγκόσμιου, γίνεται από θέσεις αδυναμίας. Παρότι τα «αναθεωρητικά» κράτη (πρώτα και κύρια οι ηπα και μετά το ισραήλ) παριστάνουν ότι νοιώθουν τόσο δυνατά ώστε να «ξεπερνούν» δεσμεύσεις και συμφωνίες που, έτσι λένε, τα φρενάρουν στις επιδιώξεις τους (πάντα για το καλό της ανθρωπότητας)…

Αυτή καθεαυτή η «παγκόσμια τάξη», όποια μορφή κι αν έχει, είναι – μάρτυρας η ιστορία – μια ενδιάμεση κατάσταση. Έχουν υπάρξει διάφορες τέτοιες περίοδοι, στην καπιταλιστική ιστορία, απ’ τον 19ο αιώνα και μετά. Πάντα μεσολαβούσαν ανάμεσα στην οριστικοποίηση κάποιων συσχετισμών δύναμης και την ανάδυση νέων και ρευστών τέτοιων· αμφισβητήσεων, προκλήσεων – τελικά πολέμων. Για να λυθούν οι λογαριασμοί του ποιος είναι ποιος….

Γιατί, όμως, δεν είναι οι «νέοι αμφισβητίες» της προηγούμενης «παγκόσμιας τάξης» (π.χ. το Πεκίνο) που την προβοκάρουν με καταγγελίες και αποχωρήσεις και είναι οι παλιοί ωφελημένοι; Ειδικά το Τελ Αβίβ θα έπρεπε να εκδηλώνει απεριόριστη ευγνωμοσύνη για τον οηε και όλες τις υπηρεσίες του: μπορεί, μεν, να βγάζουν κατά καιρούς ανακοινώσεις και ψηφίσματα που στρέφονται κατά του ρατσισμού του, αλλά αυτά είναι σκέτα χαρτιά. Ένας σωρός άχρηστων «αποφάσεων». Ποτέ ο οηε δεν διανοήθηκε να επιβάλλει στο Τελ Αβίβ ούτε ένα ψήφισμά του… Όπως ποτέ δεν διανοήθηκε η υπηρεσία ατομικής ενέργειας (του οηε κι αυτή) να απαιτήσει την επιθεώρηση των «κρυφών» (ο κόσμος τόχει τούμπανο…) ισραηλινών πυρηνικών εγκαταστάσεων, επιβάλλοντας αυστηρές κυρώσεις σε αντίθετη περίπτωση. Το εποικιστικό αποικιοκρατικό ισραηλινό κράτος χρωστάει τα πάντα στον οηε και στη χρήσιμη «κομψή αδράνεια» των μελών του, που του έχει εξασφαλίσει ένα καθεστώς «εξαίρεσης» για 7 δεκαετίες… Γιατί, λοιπόν, τσινάει τώρα, παρέα με την Ουάσιγκτον, και δεν βρίσκει αυτήν την μακρόχρονη οηέδικη προσφορά του γούστου του;

Ίσως επειδή αυτοί είναι που βιάζονται (καθώς η καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση τους αφήνει μικρά περιθώρια), πριν παλιώσουν και ξεπεραστούν ακόμα περισσότερο, να «λύσουν τους λογαριασμούς» τους (τους ιμπεριαλιστικούς τέτοιους) βγάζοντας τα γάντια της διπλωματίας και φορώντας τα γάντια με τις σιδερογροθιές.

Καίνε τις παλιές γέφυρες για να φτιάξουν (ελπίζουν) δικές τους, αποκλειστικά στα μέτρα τους. Έχουν όμως, πλέον, υπολογίσιμους αντιπάλους…

Παρασκευές για την Παλαιστίνη

Δείτε την διάλεξη του ιστορικού Joseph Massad (πέρυσι, στη Βιέννη), που προβλήθηκε απ’ το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία στις 21 Δεκέμβρη. Ο Massad διατρέχει (έντονα και συμπυκνωμένα – αλλά τεκμηριωμένα) την γέννεση του αντισημιτισμού στην Ευρώπη του 19ου αιώνα· κι ύστερα την στρατηγική συμμαχία του με τον εβραϊκό εθνικισμό…

 

“Αμερικάνοι, σωτήρες των λαών!”

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. …Η χρονιά ήταν, απ’ την άποψη των γενικότερων γεωπολιτικών υπολογισμών, ευφορική, έμοιαζε να έχουν αλλάξει οι ισορροπίες στην περιοχή, και να οφελούν την ελλάδα αυτές οι αλλαγές. Οι ηνωμένες πολιτείες ήταν σε σύγκρουση με τον Ερντογάν, ο παράγοντας Ερντογάν είχε δηλητηριάσει τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ο άξονας ελλάδα – ισραήλ – αίγυπτος που χρόνια τώρα καλλιεργείται και στερεώνεται φαινόταν να βρίσκεται πια σε μια φάση όπου δίνει καρπούς και η αμερικανική υποστήριξη αρχίζε να γίνεται ενεργή…

Και πάνω που είμασταν έτοιμοι να χαρούμε, να πούμε «ζήτω!», ξαφνικά και απροειδοποίητα, και χωρίς καμία συνεννόηση με κανέναν άλλον, ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε ότι οι ηνωμένες πολιτείες αποσύρονται από την συρία. Είχε ένα τηλεφώνημα στις 14 Δεκεμβρίου με τον Ερντογάν, ο Ερντογάν είπε ότι αναλαμβάνει αυτός την μάχη κατά του isis από ‘δω και πέρα, και … συνεπώς, μοιάζει σαν οι ηνωμένες πολιτείες να αφήνουν την συρία σε μια διμερή διαπραγμάτευση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν.

Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό για τους κούρδους, τους οποίους υπερασπίζονταν οι αμερικανές δυνάμεις στα βόρεια της συρίας… Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό για την ελλάδα… Ίσως σημαίνει, απλώς, ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως δείχνουν, και δεν μπορεί κανείς ποτέ να είναι σίγουρος για τίποτα, ιδίως στα χρόνια που ζούμε.

Αναρωτιέμαι: εκείνο το ωραίο που είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας στο Λευκό Οίκο, όταν επισκέφτηκε τον πρόεδρο Τραμπ, ότι «Ο Τραμπ ό,τι κάνει το κάνει για καλό κι ας μην του φαίνεται» ισχύει ακόμη;…

Κάνοντας έναν σύντομο (ραδιοφωνικό) απολογισμό του τέλους της χρονιάς ο γνωστός καθεστωτικός δημοσιογράφος Π. Τσίμας (sky ρ/σ, 27/12) έβαλε πλερέζες. «Πάνω εκεί που ανεβαίναμε… (σαν έθνος / κράτος…) … τι κακό ήταν αυτό μας βρήκε;»

Yankees! Don’t go home!!!