Tag: γερμανία

Schröder

Δευτέρα 12 Δεκέμβρη>>

… Επίσης παράξενο – και σημαντικό – ήταν το ότι στις 15 Σεπτέμβρη, ο πρώην γερμανός καγκελάριος Schroeder μπήκε απρόσκλητος στο γραφείο του Scholtz όπου βρίσκονταν μόνο ο καγκελάριος και ο αντικαγκελάριος Robert Habeck. Ο Schroeder έριξε δυνατά πάνω στο γραφείο μια μακροπρόθεσμη πρόταση προμήθειας φυσικού αερίου απ’ την Gazprom, κάτω απ’ τα μάτια του Scholtz.

O καγκελάριος και ο πρώην καγκελάριος κοιτάχτηκαν για μια στιγμή – χωρίς να πουν κουβέντα. Ύστερα ο Schroeder άπλωσε το χέρι του, πήρε πίσω το ντοσιέ, γύρισε την πλάτη και έφυγε απ’ το γραφείο. Δεν ειπώθηκε τίποτα.

Στις 26 Σεπτέμβρη (11 μέρες αργότερα) έγινε το σαμποτάζ στον αγωγό nordstream. Έκπληξη (ναι ή όχι);

(Μια μικρή λεπτομέρεια της εποχής: απ’ το Necessary Illusions (…) του Alastair Crooke, στις 5 Δεκέμβρη του 2022)

Τι να σκέφεται άραγε ο Schroder για την «κρίση ειλικρίνειας» (;) της κυρίας Μέρκελ ότι υπέγραψε μια, δυο, τρεις συμφωνίες για να δώσει την ευκαιρία στους ουκρανοφασίστες να προετοιμαστούν καλύτερα παραβιάζοντάς τες; Τι θα της πει όταν συναντηθούν στο σύλλογο συνταξιούχων γερμανών πρωθυπουργών; Δεν ξέρουμε. Το γεγονός ωστόσο ότι ο σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος πήρε το πόστο του ceo της εταιρείας του Nord stream 1 μετά την πρωθυπουργική και κομματική αποστρατεία του το 2006 (τυπικά παραιτήθηκε λόγω κατακραυγής τον Μάρτη του 2022) δεν οφειλόταν στο ότι δεν θα εύρισκε αλλού τέτοιου είδους καλοπληρωμένο πόστο. Είχε βρει. Ήταν συνέπεια, μάλλον, της “ostpolitik” του, που κι αυτή ήταν μέρος του γενικού και σταθερού γερμανικού προσανατολισμού προς-τα-ανατολικά ήδη απ’ την εποχή του Willy Brandt, την δεκαετία του 1970. Κατά τη γνώμη του Schroder (και, υποθέτουμε, του συνόλου των γερμανών βιομηχανιών τότε) η μακρόχρονη, σταθερή παροχή φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου μέσω υποθαλάσσιων αγωγών, αλλά και άλλων κρίσιμων πρώτων υλών, ήταν μέρος και μαζί απόδειξη της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας. Αυτό έλεγε…

Η σταθερή ανάπτυξη του ευρασιατικού project (και η θρυλική «μετατόπιση του κέντρου βάρους του παγκόσμιου καπιταλισμού στην ασία») είχε μια καλή θέση για το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο, μια θέση την οποία μπορούσε να προτείνει στο Βερολίνο και να διαχειριστεί (και προς το δικό της όφελος) η Μόσχα. Γιατί η Μόσχα; Αν και στρατιωτικά σαφώς πολύ ανώτερη σε σχέση με το Βερολίνο, αυτή η ανωτερότητά της θα μπορούσε να είναι μέρος της «ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας» απέναντι σε πιθανούς αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς-μέσα-στην-παρακμή. Ταυτόχρονα, επειδή το ρωσικό κεφάλαιο δεν ήταν επικίνδυνος βιομηχανικός ανταγωνιστής του γερμανικού, Μόσχα και Βερολίνο θα μπορούσαν να σχηματίσουν ένα συνεργατικό δίπολο μέσα στο ευρασιατικό project, όχι ακριβώς αντίβαρο αλλά σίγουρα «εξισορροπιστή ισχύος» απέναντι στο εκτοξευόμενο καπιταλιστικά, παραγωγικά και τεχνολογικά Πεκίνο. Η γερμανική ostpolitik θα έφτανε έτσι στην ωριμότητά της, αν και όχι υποχρεωτικά σαν «πολιτική της ε.ε.» εφόσον χάρη στον γαλλικό τυχοδιωκτισμό η ε.ε. διευρύνθηκε στα ‘90s (προς τα πρώην κράτη του «ανατολικού μπλοκ», γνωστά τα περισσότερα για τον εθνικιστικό / νεοναζί αντιρωσισμό τους…) πριν εμβαθύνει σοβαρά και αξιόπιστα τους πολιτικούς θεσμούς της προς κάποιου είδους ομοσπονδιοποίηση.

Εννοείται πως η δημιουργία ενός τέτοιου διπόλου μέσα στο ευρασιατικό project θα σήμαινε (και θα επέβαλε) σημαντικό περιορισμό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ποτέ δεν έκρυψε ότι η αμερικανική κυριαρχία θα φάει τα ψωμιά της και ότι ο καπιταλιστικός πλανήτης θα πάψει να είναι «μονοπολικός» αργά ή γρήγορα. Η διάσημη ομιλία του στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» το 2007 ήταν κάτι παραπάνω από σαφής∙ και, το 2007, το ευρασιατικό project ήταν κάτι που οι δυτικοί υπολόγιζαν ότι θα χρειαστεί καμμιά 50αριά χρόνια το λιγότερο για να ευδοκιμήσει, οπότε ήταν ήσυχοι… Συνάντησε φυσικά τότε τους ειρωνικούς μορφασμούς των αμερικάνων και άλλων δυτικών στις πρώτες γραμμές του ακροατηρίου: η ρωσία (ήταν σίγουροι) θα μείνει για πάντα ένας νάνος-με-πυρηνικά, και μερικές «χρωματιστές επαναστάσεις» θα την αποτελειώσουν.

Ήταν αυτή η άποψη της κυρίας Μέρκελ που ήδη κυβερνούσε στο Βερολίνο; Υποθέτουμε πως όχι. Στην πράξη, τουλάχιστον, έδειχνε κάποιον ρεαλισμό.

Άλλαξε λοιπόν κάτι τα τελευταία χρόνια;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Analysis

Δευτέρα 12 Δεκέμβρη>> Αν, μιλώντας για το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο, η ασταμάτητη μηχανή κάνει μια (ευκαιριακή) νύξη σε πολιτικές βιτρίνες του είδους Annalena Baerbock, Gerhard Schroder, Angela Merkel ή/και Olaf Scholz, μήπως πέφτει στο εύκολο αλλά και βαρύ αμάρτημα της προσωποποίησης (του κράτους και του κεφάλαιου); Δεν εκπροσωπούν όλοι / όλες συμφέροντα λιγότερο ορατά; Δεν θα έπρεπε αυτά και μόνον αυτά να μας απασχολούν;

Ναι, κάπως έτσι είναι… Ως ένα σημείο κανένας απ’ τους πιο πάνω και κανένα παρόμοιο πρόσωπο δεν αποφασίζει ερήμην. Έχουμε άλλωστε μιλήσει ξανά και ξανά στο κοντινό παρελθόν γι’ αυτά τα συμφέροντα, πιθανολογώντας τους προσανατολισμούς τους∙ έτσι ώστε να μην χρειάζεται να «μετανοήσουμε».

Υπάρχει όμως κάτι που μόνο υπαινικτικά θα θίξουμε αμέσως τώρα. Για κάθε mainstream «αναλυτή» (εντός ή εκτός εισαγωγικών…) τα αφεντικά είναι τέρατα ορθολογισμού∙ δρουν και αποφασίζουν με την ακρίβεια αλγορίθμων∙ έχουν μια εντελώς τετράγωνη αντίληψη για τα συμφέροντά τους και το τι πρέπει να κάνουν για να τα υπερασπίσουν… Πράγμα που σημαίνει ότι η δουλειά αυτού του είδους ανάλυσης είναι το να αποκαλύψει αυτήν την λίγο πολύ υπερανθρώπινη φύση των αφεντικών, τον άψογο ορθολογισμό τους, τα κίνητρα και τους σκοπούς τους. (Ας μην φανεί περίεργο πως μόλις αυτή η «ανάλυση» τελειώσει την επίδειξη της υπερανθρωπινότητας των αφεντικών ακολουθεί συχνά μοιραλατρεία για τους χύμα, ξεμοναχιασμένους υποτελείς. Κάπως έτσι άλλωστε γεννιούνται οι «θεωρίες συνωμοσίας»: απ’ την προβολή του υπερανθρωπισμού των αφεντικών…).

Δεν ισχύουν αυτά! Ασφαλώς και κάθε αφεντικό έχει αντίληψη των συμφερόντων του∙ οι ιδέες, όμως, για το πως θα τα υπερασπιστεί και θα τα προωθήσει είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Υπάγονται (ακόμα κι αν κανένα δεν θα το παραδεχόταν) στα ιδεολογικά, θεσμικά, τυπικά δεδομένα της απρόσωπης γενικής καπιταλιστικής κίνησης. Υπάγονται, ακόμα ακόμα, και στις «συνήθειες», στις ελπίδες και στις ψευδαισθήσεις κάθε αφεντικού χωριστά (περισσότερα δεν λέμε…)

Γι’ αυτό ακριβώς τα αφεντικά κάνουν λάθη∙ είτε όταν και όποτε έχουν να αντιμετωπίσουν τον καλά οργανωμένο και αποφασισμένο ταξικό εφιάλτη τους (την εργατική τάξη), είτε όταν έχουν να αντιμετωπίσουν το ένα το άλλο στις μεταξύ τους ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις. Γι’ αυτό ακριβώς τα αφεντικά κάνουν λανθασμένες εκτιμήσεις… Γι’ αυτό ακριβώς τα αφεντικά κάποτε (κι όχι σπάνια) φοβούνται…

Οι φόβοι των κάθε είδους αφεντικών και τα παράγωγά τους (η αναίδεια, η τυφλότητα, η σύγχυση ή η δειλία) ποτέ δεν λαμβάνονται υπόψη απ’ τις κλασσικές, ακαδημαϊκές, φιλόδοξες «αντι- αναλύσεις». Φόβοι; Δειλία; Διανοητική σύγχυση; Αυτά ισχύουν μόνο για τους υποτελείς!!…

Τα αφεντικά είναι άλλη κατηγορία – ή αυτό υπονοεί η ανάλυση που δεν αφήνει ποτέ και πουθενά περιθώριο για «αδυναμίες των καπιταλιστών». Εν μέρει επειδή είναι δύσκολο να εντοπιστούν, σε σχέση (ας πούμε) με το τάδε ή το δείνα υλικό συμφέρον. Εν μέρει επειδή οι «αναλυτές» υπερανθρωποιώντας τα καπιταλιστικά αφεντικά, απαλλάσσοντάς τα «εξ ορισμού» από κάθε αδυναμία ως προς την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, νοιώθουν υπεράνθρωποι και οι ίδιοι. Αυτό πάντως καθόλου δεν σημαίνει ότι οι φόβοι, οι αδυναμίες, η σύγχυση κορυφής είναι ασήμαντοι παράγοντες της Ιστορίας. Και τα λάθη το ίδιο.

Αν έχει λοιπόν κάποια αξία η σύντομη αναφορά σε πρόσωπα / πολιτικές βιτρίνες είναι επειδή σ’ αυτά είναι ευκολότερο να ανιχνευτεί η αβεβαιότητα που, εφόσον εκπροσωπούν συμφέροντα, είναι ως ένα σημείο αβεβαιότητα στην υποστήριξη αυτών ακριβώς των πρακτικών, υλικών, καπιταλιστικών συμφερόντων απ’ τα αφεντικά ως τάξη. Αν αυτές οι βιτρίνες δεν είναι στιβαρές, αν κάνουν μπρος-πίσω ή αν είναι επιεικώς γελοίες, αυτό οφείλεται στο ότι τα υποκείμενα υλικά συμφέροντα δεν έχουν διαθέσιμο κάτι καλύτερο για να τα αντιπροσωπεύσει∙ ή στο ότι συγκρούονται μεταξύ τους στα παρασκήνια χωρίς (ακόμα) να υπάρχει καθαρός νικητής∙ ή στο ότι «ψάχνονται» για το τι και πως.

Δείτε, για παράδειγμα, την κυρία Μέρκελ. Σαν πρωθυπουργός ήταν ιδιαίτερα αποφασιστική όταν αναπαρήγαγε ακόμα και τα σκουπίδια των πραγματικών προαγωγών της υγεινιστικής τρομοεκστρατείας∙ σε τέτοιο ακραίο και προσβλητικό βαθμό ώστε να χρειαστεί κανά δυο φορές να την διορθώσουν οι «ειδικοί» εκθέτοντας τον υπερβάλλοντα ζήλο της. Ξέρουμε γιατί: υπερασπιζόταν τα συμφέροντα και τις προοπτικές των γερμανικών φαρμακομαφιών και της made in germany γενετικής μηχανικής σ’ όλο της το εύρος, και είχε επιλέξει επ’ αυτού τους κατάλληλους «συμβούλους», δημαγωγούς, κλπ.

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως είτε αυτή είτε ο θλιβερός Scholz μπορεί να δείχνει την ίδια «καθαρή» αποφασιστικότητα αν, σαν πολιτική βιτρίνα, αιωρείται ανάμεσα στα συμφέροντα των βιομήχανων «πράσινης πυρηνικής ενέργειας» ή/και όπλων (που μια χαρά εκπροσωπεί η αγαπημένη Annalena και η κομματική της γραφειοκρατία) και σ’ εκείνα της βιομηχανίας λιπασμάτων και του αγροβιομηχανικού τομέα∙ συμφέροντα που σ’ αυτή την ιστορική φάση δεν είναι συμβατά μεταξύ τους. Ένα παράδειγμα: ακολουθώντας τις γενικές οδηγίες της ε.ε. και τις υποδείξεις της ομοσπονδιακής γερμανικής κυβέρνησης, το κρατίδιο του Βόρειου Ρίνου / Βεστφαλίας θα επιβάλει δελτίο στα λιπάσματα που χρησιμοποιούνται στην αγροτική παραγωγή (κατ’ αρχήν στο 1/3 των καλλιεργήσιμων εκτάσεων του κρατιδίου) ώστε να μειωθούν κατά 20%. Πράγμα που αν τελικά ισχύσει (υπάρχουν απ’ τις αρχές του φθινοπώρου μεγάλες αντιδράσεις) θα σημαίνει μείωση της παραγωγής…

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα σε τέτοιους καιρούς όχι μόνο καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης αλλά και «μετατόπισης της ισχύος μακριά απ’ τη δύση», οι (δυτικές) πολιτικές βιτρίνες (και όχι τα αφεντικά αυτά καθ’ αυτά) έχουν το καθήκον του ελέγχου των πληθυσμών. Των πληθυσμών, ειδικά των πληβειακών τάξεων / στρωμάτων (εργατικών ή/και μικροαστικών), που θίγονται σοβαρά απ’ την «αλλαγή παραδείγματος». Επ’ αυτού η γερμανική (ή η όποια) βιομηχανία όπλων, τ’ αφεντικά της δηλαδή, δεν θα κάνει κάτι άμεσα∙ τα κάστανα απ’ τη φωτιά θα πρέπει να τα βγάλει, να τα βγάζει διαρκώς, το όποιο γκουβέρνο. (Γι’ αυτό πληρώνεται…).

Σ’ αυτό το καθήκον, ειδικά σε συνθήκες κοινωνικής δυσθυμίας έως εκνευρισμού (που είναι προϊόντα, άμεσα και έμμεσα, μιας αυτο-ακυρωτικής εξωτερικής πολιτικής ενός κράτους / κεφάλαιου που πάντα είχε, στον 20 αιώνα, σοβαρό θέμα με πολλές απ’ τις πρώτες ύλες του…) είναι που παίζουν τον ρόλο τους κατάλληλες διαφημίσεις της «αντι-συστημικότητας», του είδους «ο Ερρίκος το τάδε και οι οπαδοί του ετοίμαζαν πραξικόπημα»∙ και οι σχετικές κυβερνητικές / κρατικές ενέργειες για την «διάσωση της δημοκρατίας». Παραμύθι… αλλά πόσο βολικό, ε;

(Τα γερμανικά καθεστωτικά μήντια είχαν ενημερωθεί για την συγκεκριμένη «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση ΠΡΙΝ αυτή γίνει, και τους είχαν δοθεί αρκετές πληροφορίες σχετικά ΠΡΙΝ γίνει οποιαδήποτε σύλληψη… Επειδή κάτι τέτοιο είναι ανάθεμα σε πραγματικές αστυνομικές εφόδους κάποιος γερμανός συνταξιούχος πρώην διευθυντής μεγάλης καθεστωτικής εφημερίδας παρατήρησε: είναι άβολη αλήθεια, αλλά αν όλα τα μήντια της χώρας ξέρουν για μια μυστική επιχείρηση πριν αυτή γίνει, τότε δεν πρόκειται για μυστική επιχείρηση αλλά για εκστρατεία δημόσιων σχέσεων… Η βουλευτής του die linke Martina Renner, όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη στο κανάλι N-TV πότε έμαθε για πρώτη φορά για την «μυστική επιχείρηση» απάντησε μεταξύ άλλων:

Εγώ το ήξερα απ’ τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας (30 Νοέμβρη) και ξέρω επίσης ότι διάφορα μήντια ήταν ενημερωμένα σχετικά μια βδομάδα νωρίτερα από εμένα (στις23 Νοέμβρη). Ήταν γνωστά τα ονόματα των κατηγορούμενων, οι διευθύνσεις τους και το timing της επιχείρησης… Ο νοών νοείτω…)

Θα πείτε: πόσοι θα το φάνε το παραμύθι του «κινδύνου για το πολίτευμα»; Δεν ξέρουμε. Το ίδιο, όμως, δεν έγινε με το παραμύθι του «υπερφορτωμένου» δημόσιου συστήματος υγείας και των «υπερπλήρων εντατικών» το 2020 και το 2021∙ πού; στο κράτος με το πληρέστερο δημόσιο σύστημα υγείας στην ευρώπη! Στη γερμανία… Το τρανταχτό ψέμα αποκαλύφθηκε κάποια στιγμή, με στοιχεία κι αποδείξεις∙ εν τω μεταξύ όμως η (επιχειρηματική) «κοινωνική ευθύνη» είχε δουλέψει… Και η αναδιάρθρωση αυτού ακριβώς του δημόσιου συστήματος επιταχύνθηκε για τα καλά…

Εν τω μεταξύ ένα τουλάχιστον τμήμα των γερμανικών αφεντικών δείχνει να φοβάται ότι θα υπερφαλαγγιστεί και θα αχρηστευτεί / ξεπεραστεί απ’ την ορμή της εξέλιξης του ευρασιατικού project. Και γι’ αυτό δέχεται ή/και αναζητεί την όποια προστασία μπορεί να του πουλήσει η Ουάσιγκτον.

Ίσως ελπίζουν ότι θα τους αφήσει κάτιτις….  

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Τριακόσες σαράντα χιλιάδες στρατιώτες μόνοι κι έρημοι να αγναντεύουν τον Ατλαντικό…

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> Στα μέσα Μάη του 1940, ύστερα απ’ την θυελλώδη και πετυχημένη κατάληψη της γαλλίας απ’ τον γερμανικό στρατό, ένας πολύ μεγάλος αριθμός γάλλων, βέλγων και κυρίως άγγλων στρατιωτών βρέθηκε απομονωμένος και περικυκλωμένος στην ακτή της Δουκέρνης στη βορειοδυτική γαλλία, πολύ κοντά στα σύνορα με το βέλγιο. Ήταν σχεδόν 340.000 χιλιάδες (!) και βρίσκονταν αβοήθητοι και με ελάχιστα εφόδια στο έλεος του γερμανικού στρατού (και οπωσδήποτε της αεροπορίας του). Έμοιαζε για την απόλυτη καταστροφή (για τους “συμμάχους”).

Για λόγους που έχουν σχέση με την εμμονή του Χίτλερ ότι, τελικά, το Λονδίνο θα συμμαχήσει μαζί του, το Βερολίνο διέταξε τον στρατό του να μην κτυπήσει αυτές τις 340.000 εχθρικών στρατιωτών. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στο Λονδίνο (και στον φασίστα πρωθυπουργό του Τσώρτσιλ) να οργανώσει μια τεράστια επιχείρηση απομάκρυνσης τους μέσω θαλάσσης με περισσότερα από 800 πλοία κάθε είδους, μια επιχείρηση που κράτησε 10 ημέρες χωρίς να εμποδιστεί (παρότι ήταν «κρέας για κανόνια») απ’ την luftwaffe. Η αγγλική εθνικιστική μυθολογία θεώρησε την εκκένωση της Δουκέρνης «νίκη» και από τότε δεν έχει πάψει να την «γιορτάζει σα νίκη»: η τεχνική της αντιστροφής των εννοιών στα καλύτερά της!

Η πρόσφατη αναδίπλωση / υποχώρηση 20.000 ρώσων στρατιωτών και του εξοπλισμού τους απ’ το βόρειο τμήμα της περιφέρειας της Χερσώνας δεν γιορτάστηκε βέβαια επίσημα σα «νίκη», αν και οι φιλορώσοι στρατηγοί των πληκτρολογίων από διάφορα σημεία του πλανήτη (όσο μακρύτερα απ’ το πεδίο της μάχης τόσο το καλύτερο!) έκαναν ότι περισσότερο μπορούσαν για να την παρουσιάσουν σχεδόν έτσι, υιοθετώντας τις αμφίβολης πειστικότητας επίσημες εξηγήσεις της Μόσχας… (Και για ποιόν λόγο θα έπρεπε να ειπωθεί η αλήθεια απ’ τους ρώσους καραβανάδες; Δεν βρίσκουμε κανέναν!) Απ’ την άλλη μεριά δεν μπορεί να θεωρηθεί «ήττα» με την στενή έννοια της λέξης: ο ουκρανικός στρατός ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά απ’ τον σε αναδίπλωση / υποχώρηση ρωσικό∙ δεν είχε πετύχει καμιά σοβαρή έστω και επιμέρους νίκη επί 2 μήνες παρά τις καθημερινές επιθέσεις του κατά τις οποίες αιμορραγούσε∙ και στο Κίεβο δεν το πίστευαν καν και καν ότι στ’ αλήθεια ο ρωσικός στρατός εγκαταλείπει μια περιοχή την οποία είχε καταλάβει σχεδόν αμαχητί στην αρχή της εισβολής. Επιπλέον (σε αντίθεση με τον αποκλεισμό στη Δουκέρνη), ο ρωσικός στρατός υποχώρησε / αναδιπλώθηκε υποδειγματικά, συντεταγμένα, χωρίς να χρωστάει καμία χάρη στους αντιπάλους του. (Αλλά οι ρώσοι δεν είναι άγγλοι, από πολλές και κρίσιμες απόψεις).

Η ασταμάτητη μηχανή δεν (γουστάρει να) κάνει πολεμικές ανταποκρίσεις εκ του ασφαλούς. Και δεν ξέρει τι σκέφτεται το ρωσικό επιτελείο, το οποίο παρότι έχει συγκεντρώσει στρατό και όπλα σε διάφορα σημεία των ρωσο-ουκρανικών συνόρων (και στα σύνορα ουκρανίας – λευκορωσίας) δεν τον χρησιμοποιεί. (H Μόσχα υποστηρίζει ότι είχε σοβαρά προβλήματα επιμελητείας στην Χερσώνα. Δεν μπορούμε να το δεχτούμε έτσι, εύκολα, εφόσον υπάρχουν μεταγωγικά ελικόπτερα… Αλλοίμονο αν η τροφοδοσία των στρατών στον 21ο αιώνα γινόταν αποκλειστικά με χερσαίους τρόπους…)

Πρέπει να θυμίσουμε όμως ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια οξυνόμενη ενδοκαπιταλιστική αναμέτρηση, και ότι αν αυτή γίνει αντιληπτή στην πραγματικά παγκόσμια έκτασή της και στα πολλαπλά της επίπεδα, τότε η Χερσώνα είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Τόσο μικρή ώστε να «χωράει» ακόμα και απλούς τακτικούς ελιγμούς, όποια αιτία κι αν έχουν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Στη Βαλτική πυρπόλησαν το γκάζι…

Αυτό είναι επίσης μια τρομακτική ευκαιρία. Είναι μια τρομακτική ευκαιρία να τελειώνουμε μια για πάντα με την εξάρτηση απ’ την ρωσική ενέργεια και έτσι να στερήσουμε απ’ τον Putin την οπλοποίηση της ενέργειας σα μέσου να προχωρήσει στα ιμπεριαλιστικά του σχέδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και προσφέρει τρομακτικές στρατηγικές ευκαιρίες για τα επόμενα χρόνια… Αλλά εν τω μεταξύ είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε οτιδήποτε πιθανόν μπορούμε για να εξασφαλίσουμε ότι οι συνέπειες από όλο αυτό δεν θα φορτωθούν στους πολίτες των χωρών μας ή, γι’ αυτό το λόγο, στον υπόλοιπο κόσμο».

Antony Blinken, υπ.εξ. των ηπα, στις 30 Σεπτέμβρη, στη συνέντευξη τύπου μετά την συνάντησή του με την καναδή υπ.εξ. Melanie Joly. Όσοι δεν πιστεύουν στ’ αυτιά τους αλλά μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους (και διαβάζουν αγγλικά), ολόκληρη η συνέντευξη τύπου κατευθείαν απ’ το αμερικανικό υπ.εξ. εδώ.

Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Αυτό το πιο πάνω λέγεται ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ! Και πάντα έτσι λεγόταν!!! Οι κρατικοί υπεύθυνοι της συγκεκριμένης τρομοκρατικής ενέργειας δεν αφήνουν τις πράξεις τους ορφανές!

Επειδή διαπιστώνουμε στο πόπολο μια καλπάζουσα ακηδία, την διαρκώς αυξανόμενη εξαφάνιση της συναίσθησης της σοβαρότητας (ή, σε άλλες περιπτώσεις της γελοιότητας) των περιστάσεων, το σταθερό βούλιαγμα των πρωτοκοσμικών υπηκόων στη σύγχυση και στις απωθήσεις, να φωνάξουμε όσο μπορούμε (ενώ δεν θα έπρεπε να χρειάζεται) ότι: πρόκειται για υποδομές ΑΜΙΓΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ, χωρίς την ελάχιστη στρατιωτική αξία, των οποίων η καταστροφή έχει σκοπό να επιδεινωθεί έως καταστραφεί η καθημερινότητα εκατομμυρίων κρατούμενων με παραπάνω από έναν τρόπους. Ο χαρακτηρισμός «κρατική τρομοκρατία» είναι ακριβής αλλά και επιεικής.

Αν ό,τι έχει συμβεί ως τώρα σας φαινόταν συζητήσιμο απ’ την άποψη που η ασταμάτητη μηχανή υποστηρίζει εδώ και χρόνια, ότι ζούμε στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο, δεν μπορείτε να κλείσετε άλλο τα μάτια. Πρώτον επειδή ο αμερικάνος υπ.εξ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΓΩΓΩΝ κατέθεσε και το γενικότερο «πλαίσιο» της ιμπεριαλιστικής δράσης του «άξονα», που αυτονομιμοποιεί οτιδήποτε «στερεί από τον Putin» (κι όχι μόνον αυτόν μελλοντικά) από πόρους∙ πράγμα που σημαίνει επιθέσεις και καταστροφές και αλλού στον πλανήτη. Οπουδήποτε κρίνει η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και οι σύμμαχοί τους. Και δεύτερον επειδή σ’ αυτό που είναι ξεκάθαρα και δηλωμένα η αρχή της κορύφωσης του 4ου παγκόσμιου οι «συμμαχικοί πληθυσμοί» καλό θα είναι να βολευτούν με ελεημοσύνες – και να βγάλουν τον σκασμό. (Για τους «εχθρικούς» δεν υπάρχει θέμα…)

Θυμηθείτε: οι αμερικανικές βάσεις / νόμιμοι στόχοι (από ‘δω και στο εξής) είναι διάσπαρτες στο ελλαδιστάν… και θα αυξηθούν…

Θυμηθείτε: η υποτιθέμενη ειρήνη στις καθημερινές ζωές μας είναι δανεική, με ημερομηνία λήξης. Αργά ή γρήγορα, σε δυο μήνες ή σε δυο χρόνια, θα έρθει ο λογαριασμός του ελληνικού ιμπεριαλισμού στην πόρτα του καθενός – αν δεν σηκώσουμε το μπόι της ζωής.

Ο βυθός των ημερών (1)

Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Στο εικονικό σύμπαν η ανατίναξη των αγωγών nord stream 1 και 2 είναι απλή ιστορία: όπως οι ρώσοι αυτοβομβαρδίζονται στον πυρηνικό σταθμό της Ζαμπορίζια, έτσι αυτοανατινάζονται στην Βαλτική – τι είναι που δεν καταλαβαίνετε; Πρόκειται για μια παράδοση τουλάχιστον 30 χρόνων: όσοι βρίσκονται απέναντι στους ιμπεριαλισμούς των δυτικών αφεντικών και των συμμάχων τους, δεν μπορεί παρά να αυτοκαταστρέφονται! Για παράδειγμα, οι κάτοικοι του μυθικού Sarajevo επί 4 χρόνια αυτοανατινάζονταν στις αγορές της πόλης… για να προκαλέσουν τον οίκτο της Δύσης (η οποία, φυσικά, δεν τσίμπαγε μ’ αυτά τα κόλπα). Εννοείται πως το ίδιο ακριβώς έκαναν όσο δολοφονούνταν από αμερικανικά drones σε γάμους και βαφτίσια στο αφγανιστάν, ή από γαλλικά βομβαρδιστικά στο μάλι: πήγαιναν γυρεύοντας επειδή (έχουν ειπωθεί κι αυτά…) «λατρεύουν τον θάνατο».

Αυτά ισχύουν στο metaverse και η χρήση κόκας βοηθάει στο να ισχύουν. Με την διαφορά ότι ούτε το metaverse ούτε τα παραισθησιογόνα του είναι πλέον διαχωρισμένα. Διαχέονται παντού, διαβρώνουν τα πάντα, προκαλούν ή ενισχύουν εκείνη την βαριεστημένη παραίτηση απ’ οτιδήποτε είναι μακριά απ’ τον κώλο μας, εκείνη την υπομονετική νεκροφιλία που υποδεικνεύει ότι «άλλοι πεθαίνουν», εκείνη την μουδιασμένη συγκατάβαση που εξυπηρετεί τα μέγιστα τ’ αφεντικά.

Στο κανονικό κόσμο, στον κόσμο που δεν έχει αποβλακωθεί; Οι πάντες ξέρουν, οι πάντες καταλαβαίνουν∙ κι όταν λέμε οι «πάντες» το εννοούμε.

Και η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή καταλαβαίνει∙ για καλό ή για κακό καταλαβαίνει έγκαιρα. Λίγες μόνο ώρες πριν την ανατίναξη των αγωγών (συμπτωματικά και στη βάση ανάλυσης και όχι πληροφοριών!), το βράδυ της Κυριακής 25 Σεπτέμβρη (οι υποστηρικτές το διάβασαν την επόμενη μέρα, στις 26, ημέρα των ανατινάξεων) γράφαμε (νεώτερα απ’ το δυτικό κόσμο 2) – ο τονισμός τωρινός:

…Ο «άξονας» και οι σύμμαχοί του μπαίνουν αναγκαστικά μπροστά στο δίλημμα: είτε θα αναβαθμίσουν φανερά (και προφανώς άμεσα) την συμμετοχή τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης και στις επιθέσεις στη Μόσχα (π.χ. με νατοϊκή αεροπορία, πυραύλους, κλπ) οπότε θα οδηγήσουν την κατάσταση σ’ έναν all out παγκόσμιο πόλεμο∙ είτε θα πρέπει να κάνουν πίσω ακόμα κι αν δεν το παραδεχτούν διερευνώντας άλλες τακτικές (π.χ. σαμποτάζ / «μυστηριώδεις» τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία της παλιάς και, κυρίως, της καινούργιας ρωσικής επικράτειας) για να υπονομεύσουν / φθείρουν το ρωσικό καθεστώς…

Μια απόδειξη του ποιοι ανατίναξαν τους αγωγούς είναι … το τι υποστηρίζουν για να ξεκαρφωθούν – εκτός βέβαια απ’ τον Παρωπίδα (aka Blinken) επάνω. Στον παγκόσμιο διαγωνισμό βλακείας έχουν εξασφαλίσει όχι τα χρυσά αλλά τα αδαμάντινα μετάλλια – και συνεχίζουν τις άοκνες προσπάθειές τους.

Οι πάντες ξέρουν τις αμερικανικές / νατοϊκές ασκήσεις ανθυποβρυχιακού πολέμου που έγιναν σ’ αυτήν ακριβώς την περιοχή μόλις τον περασμένο Ιούνη / Ιούλη:

Όλοι ξέρουν τα ονόματα των αμερικανικών πολεμικών που συμμετείχαν, καθώς και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν (υποβρύχια drones…):

Λεζάντα φωτογραφίας: Ο …. που ανήκει στην Κινητή Μονάδα Αποκόλλησης Εκρηκτικών Υλικών (EODMU) 8, ετοιμάζει ψεύτικα εκρηκτικά για μια εκπαιδευτική άσκηση στη διάρκεια της BALTOPS 22 στις 10 Ιούνη…

Όλοι ξέρουν τον αριθμό, το είδος και την θέση των στρατιωτικών ελικοπτέρων που πετούσαν στις 2 Σεπτέμβρη, μετά το τέλος της BALTOPS 22 στην περιοχή:

Όλοι ξέρουν ότι η «ναυαρχίδα» της άσκησης, το αμερικανικό ελικοπτεροφόρο ανθυποβρυχιακού πολέμου Kearsarge, έπλεε σ’ αυτήν ακριβώς την περιοχή μέχρι και λίγες ημέρες πριν την ανατίναξη.

Όλοι ξέρουν, όλοι καταλαβαίνουν, το ΠΟΙΟΙ. Εκείνο όμως που παραμένει ασαφές και θολό (καθόλου παράξενο: ΚΑΙ απ’ την μεριά της Μόσχας…) είναι το ΓΙΑΤΙ.

Εδώ, σ’ αυτό το ερώτημα, τελειώνει η «πολεμική ανταπόκριση» εκ μέρους μας (που δεν είναι καθόλου του γούστου μας!)

ΓΙΑΤΙ λοιπόν; Επιπλέον: υπάρχει περίπτωση το timing αυτής της ανατίναξης να είναι μέρος του «γιατί;»

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ο βυθός των ημερών (2)

Η χαριτωμένη ανοησία της εποχής: η νεαρή γερμανίδα Luisa Neubauer, «πράσινη» ακτιβίστρια για την σωτηρία του κλίματος και του πλανήτη (του ρεύματος Greta Thunberg και με αντίστοιχη σχολική δράση στο πρόσφατο παρελθόν της) μιλώντας απ’ την Κοπεγχάγη στα μέσα του περασμένου Ιούνη δήλωσε αστειευόμενη (;) «σχεδιάζουμε να ανατινάξουμε έναν αγωγό». Επειδή η κυρία Neubauer θέλει να σώσει ειδικά τους «τριτοκοσμικούς», ο αγωγός πετρελαίου που σημαδεύει είναι υπό κατασκευή ανάμεσα στην ουγκάντα και στην τανζανία (east african crude oil pipeline / EACOP). Συνεπώς απαλλάσσεται για τους nord stream… (Ωραίο χιούμορ όμως, τέτοιους καιρούς).

Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Η ανατίναξη των αγωγών ήταν πολεμική ενέργεια του άξονα και των συμμάχων του σαφώς έξω απ’ το τυπικό πεδίο μάχης (την ουκρανική επικράτεια), που αποκάλυψε σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα μυαλό στο κεφάλι τους ποιο είναι το πραγματικό πεδίο μάχης. Ο κύριος στόχος του ήταν το Βερολίνο∙ η Μόσχα μόνο δευτερευόντως. Κι αυτό επίσης αποκαλύπτει το εύρος των πραγματικών στόχων του άξονα. Μόνο που τώρα πια αναγκαστικά το “πραγματικό” υπέρκειται του “τυπικού”, πράγμα που σημαίνει ότι το Βερολίνο έχει συρθεί στον πόλεμο….

Μόνο το Βερολίνο; Καλή ερώτηση.

Τέσσερεις ημέρες πριν την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, στις 22 Σεπτέμβρη, η FSB (οι ρωσικές υπηρεσίες…) ανακοίνωσε ότι χάλασε ένα ουκρανικό σχέδιο για επίθεση στον turk stream (χωρίς διευκρίνιση αν στόχος ήταν ο turk stream 1 που τροφοδοτεί την τουρκία ή ο turk stream 2 που κατευθύνεται μέσω τουρκίας προς βουλγαρία, ουγγαρία, σερβία…) Στη σχετική ανακοίνωση αναφερόταν και η σύλληψη ενός ρώσου, που είχε στρατολογηθεί απ’ τις ουκρανικές υπηρεσίες.

Η καταγγελία δεν τράβηξε ιδιαίτερη προσοχή απ’ τους δυτικούς δημαγωγούς, ούτε πριν τις 26 Σεπτέμβρη ούτε μετά – γιατί άλλωστε; Έχει ωστόσο το ενδιαφέρον της.

Πρώτον, οι δύο turk stream ακουμπούν στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας σε μεγάλα βάθη (έως και 3.000 μέτρα), σε αντίθεση με τους nord stream στον βυθό της Βαλτικής (έως 100 μέτρα). Στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι αδύνατο να προσεγγιστούν από βατραχανθρώπους. Επιπλέον στη Μαύρη Θάλασσα δεν υπάρχουν νατοϊκά ή αμερικανικά πλοία για τεχνική και στρατιωτική υποστήριξη τέτοιας ενέργειας. Τα μόνα που είναι κάπως ευκολότερα προσιτά (αν και φυλασσόμενα) είναι τα σημεία εισόδου και εξόδου των αγωγών απ’ την θάλασσα, στη ρωσική και στην τουρκική ακτή. Το γρήγορο, αμέσως μετά την ανατίναξη στη Βαλτική, τηλεφώνημα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στον Erdogan πιθανότατα σχετίζεται και μ’ έναν τέτοιο κίνδυνο και την ανάγκη αυξημένης φύλαξης.

Δεύτερον:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κάνουν δουλειές…

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Μπορεί ο πληθυσμός των κρατών που αντιπροσωπεύουν αυτές οι πολιτικές βιτρίνες να είναι ο μισός του πλανήτη. Μπορεί επίσης, μαζί με μεγάλο μέρος των αφρικανικών κρατών, να είναι το πιο γρήγορα αναπτυσσόμενο καπιταλιστικά μέρος του πλανήτη. Μπορεί να έχουν διάφορα προβλήματα, όχι όμως στην καπιταλιστική καρδιά τους, όχι με την ενέργεια. Τι σημασία όμως έχουν αυτά; Η 22η σύνοδος των κρατών μελών του «Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης / Σύμφωνο της Σαγκάης (SCO) είναι κάτι που ενδιαφέρει τους αξιωματούχους (όσους, τέλος πάντων, δεν είναι τοξικοεξαρτημένοι) και σίγουρα όχι τον «απλό κόσμο». Ειδικά στο ελλαδιστάν: ήταν καλεσμένος στην ιστορική Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν κι αυτός ο παλιοχαρακτήρας, ο Erdogan (δεν έπρεπε νάναι στην απομόνωση αυτός;)

Διάλειμμα στη σύνοδο του SCO και ώρα για ανέκδοτα: ήταν μια φορά ένας αμερικάνος, ένας άγγλος κι ένας γερμανός… κρύωναν, και είχαν μόνο ένα ζευγάρι γάντια… που ήταν του μποξ… Λέει λοιπόν ο αμερικάνος: δώστε μου εμένα τα γάντια και σας υπόσχομαι ότι θα σας ρίχνω όσα μπουνίδια χρειάζεται για να μείνετε ζεστοί… Λέει μετά ο άγγλος: όχι, θέλω κι εγώ ένα γάντι, θα ρίχνω λιγότερα, αλλά εσύ γερμανέ θα τρως κι απο μένα και δεν θα κρυώσεις… Λέει και ο γερμανός: πάρτε ρε σεις τα γάντια να ζεσταθείτε μόνοι σας, δεν τα χρειάζομαι, θα πάω να κάνω έναν περίπατο στο Παρίσι…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το γερμανικό «κόμμα του πολέμου»

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αφού ανήγγειλε ότι πολλές (γιατί όχι όλες;) επιχειρήσεις στη γερμανία «θα σταματήσουν να παράγουν για κάποιο διάστημα» (με τους φούρνους τι θα κάνει; οι υποτελείς θα τρώνε αντί για ψωμί home made πεντεσπάνι;), ο υπερυπουργός οικονομικών Robert Habeck αποφάσισε να κόψει στις πιο μεγάλες απ’ αυτές οποιαδήποτε δυνατότητα διαφυγής: τέτοιον πούρο αντικαπιταλιστή σαν τον πράσινο υπουργό δεν έχει ξαναδεί ούτε η γερμανία, ούτε η ευρώπη, ούτε η ανθρωπότητα!

Μετά την συνάντηση των g7 υπ.οικ. την περασμένη εβδομάδα, στην οποία φυσικά συμμετείχε (είπαμε «αντικαπιταλισμός» αλλά όχι να χάσουμε τις άκρες και τα μεγαλεία!) συναποφασίζοντας ότι θα πρέπει να μπει όριο στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου (!!! – επ’ αυτού προσεχώς), ο Habeck με δηλώσεις του αποφάσισε να ξεμπερδεύει και με τον κινέζικο καπιταλισμό! Τέρμα η αφέλεια σε σχέση με την κίνα δήλωσε, υπονοώντας κατ’ αρχήν ότι εκτός απ’ τα υπόλοιπα προσόντα του είναι και πανέξυπνος. Τι σημαίνει αυτό το «τέρμα η αφέλεια»; Ότι θα κάνει το καλύτερό του για να δυσκολέψουν οι οικονομικές σχέσεις του κινέζικου με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, ότι θα περνάει από ψιλό κόσκινο τις κινεζικές επενδύσεις στην ευρώπη, και ότι για κάνει τα πάντα για την απεξάρτηση της ευρώπης απ’ την κινεζική αγορά και τα κινέζικα εμπορεύματα….

Είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε πολιτικές βιτρίνες που απ’ την μια αναγγέλουν με χαρά (σε κάθε περίπτωση με αδιαφορία…) ότι «ε, τι να κάνουμε; ας κλείσουν για μερικούς μήνες οι επιχειρήσεις» (και οι χαλυβουργίες, ως ενεργοβόρες, έχουν αρχίσει ήδη να κλείνουν) και απ’ την άλλη θέλουν να πουλάνε όπλα στο Κίεβο… Χειροποίητα τόξα και «πράσινα» βέλη θα στέλνει η αγαπημένη της ασταμάτητης μηχανής Annalena στον κλόουν; Ποιος ξέρει;

Η «απεξάρτηση» του γερμανικού καπιταλισμού απ’ τον κινέζικο μπορεί βέβαια να γίνει μια κι έξω: κλείνοντας όλα τα γερμανικά εργοστάσια, για πάντα. Αλλιώς δεν ξέρουμε τι πανέξυπνο έχει σκεφτεί ο κοτζάμ Habeck, ειδικά για να αντιμετωπίσει πιθανά αντίποινα του Πεκίνου. Το 2021 (η δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, την οποία φυσικά οι «πράσινοι» υποστήριξαν…) το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο καπιταλισμών έφτασε στα 235 δισεκατομύρια δολάρια – πόσο που δεν το λες αμελητέο. Οι ναυαρχίδες του γερμανικού κεφάλαιου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, έχουν κατά σειράν: η volkswagen το 49% των παγκόσμιων πωλήσεών της στην κίνα, η audi το 42%, η mercedes το 36% και η bmw το 34% – ούτε κι αυτά είναι μικρά μεγέθη. Το πρώτο μισό του 2022 γερμανικά αφεντικά επένδυσαν στην κίνα πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, κι αν αυτό φαίνεται στον Habeck «αφελές», δεν φαίνεται καθόλου τέτοιο στο Πεκίνο: αφού η γερμανία κρατικοποιεί ιδιωτικής (ρωσικής) ιδιοκτησίας διυλιστήρια, μπορεί και η κίνα να κάνει το ίδιο σε γερμανικές επενδύσεις στο έδαφός της… αν δεν υπάρχει επενδυτική αμοιβαιότητα, κι αν ο ευρωπαϊκός (ή ο γερμανικός μόνο) καπιταλισμός «απεξαρτηθεί»…

Τι συμβαίνει, και – κυρίως – τι θα συμβεί;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πόσος καιρός χρειάζεται για να φτιαχτεί μια «ενεργειακή κρίση»; (2)

Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη>> Ας ανακεφαλαιώσουμε ως εδώ: εν όψει της ευρύτερης αξιοποίησης του φυσικού αερίου, ειδικά από τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, σαν «καυσίμου μετάβασης» για κάποιες δεκαετίες, η καταστροφή του ισορροπημένου, σταθερού στα συμβόλαια, στις ποσότητες και στις τιμές, μοντέλου-των-χερσαίων-αγωγών φυσικού αερίου, ήταν ο ένας απ’ τους δύο κρίσιμους όρους της απορρύθμισης. Του περάσματος δηλαδή σ’ ένα μοντέλο άγριας συσσώρευσης μέσω τζόγου, όπου οι τιμές θα αλλάζουν κάθε μέρα και κάθε ώρα, με την διόγκωση πραγματικών προβλημάτων και, ακόμα καλύτερα, την επίκληση φανταστικών τέτοιων. Οπωσδήποτε, είτε σαν «παράπλευρη απώλεια» είτε σαν επιδιωκόμενος επιπλέον στόχος, η απορρύθμιση σ’ ένα τόσο στρατηγικό εμπόρευμα, θα μπορούσε να διαλύσει την βιομηχανική βάση διάφορων (ευρωπαϊκών) καπιταλισμών, όπως και την καθημερινότητα των αιχμάλωτων, για μια ακόμα φορά ignorants, υπηκόων τους…

Στα μέσα της δεκαετίας του 2010 η εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου στις ηπα (μια μέθοδος οικολογικά επικίνδυνη και οικονομικά ακριβή) έφτανε σε μια πρώτη κορύφωση∙ και μαζί της το πρόβλημα της κρίσης-υπερπαραγωγής-στον-κοντινό-ορίζοντα: «που και πως μπορεί να πουληθεί αυτό το φυσικό αέριο;» (αφού δεν το είχε ανάγκη η εσωτερική αγορά…) Προφανώς θα έπρεπε να εξαχθεί∙ και για να γίνει αυτό θα έπρεπε να αλλάξει η νομοθεσία (για την ακρίβεια: να δημιουργηθεί ειδική νομοθεσία για την κατασκευή σταθμών υγροποίησής του) και, κυρίως, να χρηματοδοτηθούν (με δάνεια ή και κρατικές επιδοτήσεις) αυτοί οι σταθμοί.

Πράγματι, η διοίκηση Obama έκανε το καθήκον της νομοθετώντας… με τον υπολογισμό ότι η ολοκλήρωση των σταθμών υγροποίησης και η κορύφωση των εξαγωγικών δυνατοτήτων του αμερικανικού σχιστολιθικού φυσικού αερίου θα γίνει το 2020. (Τι σύμπτωση; Το 2020…)

Δεν μπορείτε όμως να μαντέψετε μια «λεπτομέρεια» του αμερικανικού προβληματισμού και των νόμων για τις εξαγωγές αερίου, την οποία μόνο “οικονομική” δεν θα χαρακτήριζε κάποιος… Σύμφωνα με ρεπορτάζ της καθεστωτικής washington post στα μέσα Απρίλη του 2014:

… Many members of Congress are pressing the Obama administration to use energy as diplomatic weapon and to speed permits for natural gas export terminals to ease Europe’s and Ukraine’s heavy reliance on Russian supplies…

Που μεταφράζεται σε απλά ελληνικά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πόσος καιρός χρειάζεται για να φτιαχτεί μια «ενεργειακή κρίση»; (3)

Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη>> Σ’ αυτό το σημείο, σαν παρένθεση, έχει θέση μια απορία: γιατί το γερμανικό βιομηχανικό κεφάλαιο δεν αντέδρασε στην εκστρατεία τιμωριών, κυρώσεων και απειλών του ψόφιου κουναβιού κατά του nord stream 2; Γιατί η κυρία Merkel δεν είπε, κομψά κι ευγενικά πάντα, «fuck of!» στους πρωταγωνιστές αυτού του πρωτοφανούς στην πρόσφατη καπιταλιστική δυτική ιστορία, ένας «σύμμαχος» να επιβάλει σ’ έναν άλλο από που θα αγοράζει τι; Δεν έχουμε οριστική απάντηση∙ κι όποιος έχει καλά τεκμηριωμένη κάποια ας μας φωτίσει.

Μόνο εικασίες. Μπορεί, για παράδειγμα, να υποτιμήθηκε ο ρόλος που θα είχαν τα επόμενα χρόνια (έχουν τώρα πια…) οι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον στη γηραιά ήπειρο στον ενεργειακό στραγγαλισμό της ευρώπης γενικά και της γερμανίας ειδικά, και να δόθηκε προτεραιότητα στα συμφέροντα των γερμανών εξαγωγέων προς τις ηπα… Ή μπορεί να υπάρχει πράγματι ένα τμήμα της γερμανικής ελίτ που φοβάται την διαρκή ενίσχυση της Μόσχας και της Κίνας (: ευρασιατικό project) και συμφώνησε ότι με «όποιες πρόσκαιρες θυσίες» η Μόσχα θα πρέπει να αχρηστευτεί οικονομικά (με αφορμή την ουκρανία) πιστεύοντας τις εκτιμήσεις των πρεζάκηδων ειδικών ότι οι «κυρώσεις» θα την γονατίσουν…

Όπως και νάχει το 2021 (δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, πρώτη του μαζικού πλατφορμιασμού / της μαζικής δηλητηρίασης…) το 40% των ευρωπαϊκών αναγκών σε φυσικό αέριο καλύπτονταν ακόμα απ’ την ρωσία. (Το νούμερο είναι κάπως παραπλανητικό, αφού άλλα κράτη – όπως το γερμανικό – κάλυπταν μεγαλύτερο μέρος, και άλλα – όπως το γαλλικό – μικρότερο). Το ποσοστό ήταν μεγάλο, σοβαρό εμπόδιο.

Τον Σεπτέμβρη του 2021 η κατασκευή του nord stream 2 ολοκληρώθηκε παρά τις αμερικανικές τιμωρίες και κυρώσεις, και ουσιαστικά πρώτα το Βερολίνο και στη συνέχεια κάποιοι γείτονες πελάτες βρέθηκαν στην ευχάριστη θέση να μπορούν να αγοράσουν άλλα 55 δισεκατομμύρια κυβικά φυσικού αερίου τον χρόνο απ’ την gazprom, σε σχετικά χαμηλές τιμές και με διαρκή ροή. Ευχάριστη θέση; Όχι!!!! Ποτέ!!! Η δουλειά της απορρύθμισης δεν έπρεπε να μείνει στη μέση!!

Η τρικομματική κυβέρνηση που προέκυψε στο Βερολίνο μετά τις εκλογές της 26ης Σεπτέμβρη του 2021, ξεκίνησε την χρονοτριβή: χρειάζεται αυτός ο έλεγχος, η άλλη αξιολόγηση, τα τρίτα έγγραφα για να εγκριθεί η λειτουργία του καινούργιου σωλήνα. Αντιγράφοντας αυτό που ξέρουμε σαν «ελληνικό δημόσιο» η γερμανική διοίκηση φρόντισε να περνούν οι μήνες (Οκτώβρης, Νοέμβρης, Δεκέμβρης, Γενάρης…) και ο nord stream 2 να παραμένει ένα άδειο μεταλλικό φίδι μήκους 1.200 χιλιομέτρων και κόστους 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στον βυθό της βαλτικής, δίπλα στον σε λειτουργία (ως την άνοιξη) nord stream 1. Μπορείς να το πεις και “καταστροφή κεφαλαίου” – αλλά…

Κι ύστερα; Ύστερα ξεκίνησε η ρωσική εισβολή… Η τέλεια ευκαιρία για το γενικό ξήλωμα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.