Tag: φασίστες

Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται;

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Για λόγους που αφορούν την ψυχολογία και όχι την πολιτική ως τεχνική της εξουσίας, διάφοροι της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου (και στα μέρη μας…) πανηγύρισαν για τα τελικά αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών. Κατά την γνώμη τους «αντιμετωπίστηκε με επιτυχία ο φασισμός» (άλλη μια φορά).

Πριν δούμε τι είναι αυτό που τελικά αντιμετωπίστηκε, μια αναγκαία διευκρίνιση για το γαλλικό εκλογικό σύστημα. Αυτό που στο ελλαδιστάν εφαρμόζεται στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στη χώρα-της-δημοκρατίας εφαρμόζεται για τις βουλευτικές! Αν γινόταν και στα μέρη μας το ίδιο οι πάντες θα μιλούσαν για καλπονοθευτικό σύστημα! Δεν θα είχαν άδικο.

Γιατί; Προσέξτε. Με το σαφώς αναλογικότερο (σε σχέση με το γαλλικό) εκλογικό σύστημα στα μέρη μας, στις εκλογές του 2023 το κκε (είναι ένα καλό παράδειγμα) με ποσοστό 7,69% εξέλεξε 21 βουλευτές. 21 στους 300, πήρε δηλαδή το 7% των εδρών…. Με το «γαλλικό» σύστημα στις ελληνικές δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν (πλειοψηφικό, αν χρειαστεί δύο γύροι, σε μονοεδρικές κάλπες) το κκε εξέλεξε μόλις 6 δημάρχους (σε 332 δήμους συνολικά) και κανέναν περιφερειάρχη (στις 13 συνολικά περιφέρειες). Αν αυτό το σύστημα εφαρμοζόταν και για την βουλή, με 300 μονοεδρικές περιφέρειες, τότε το κκε με ποσοστό 7,7% πιθανότατα θα εξέλεγε το μάξιμουμ 6 βουλευτές (όσους και δημάρχους) αντί για 21…  Έξι στους 300 ή μόλις το 2% των εδρών…

Τέτοιο είναι το γαλλικό εκλογικό σύστημα: δεν υπάρχει καμία αναλογία ψήφων και εκλεγόμενων βουλευτών!… Το έφτιαξε ο Ντε Γκωλ για να εμποδίσει την ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία (ακόμα και πλειοψηφία) του άλλοτε μαζικού κομμουνιστικού κόμματος: αφού οι ψήφοι στο «επικίνδυνο» κκ δεν έβγαζαν τους αντίστοιχους βουλευτές (και, εννοείται, ούτε κατά διάνοια κυβέρνηση), η υπερψήφισή τους καταντούσε συν τω χρόνω άχρηστη και περιττή…

Μια ακόμα διαφορά του γαλλικού κυβερνητικού συστήματος (με το ελληνικό και άλλα) είναι αυτή: μια κυβέρνηση που σχηματίζεται μετά τις εκλογές ΔΕΝ ζητάει ούτε λαμβάνει «ψήφο εμπιστοσύνης» απ’ την βουλή. Με δυο λόγια ΔΕΝ χρειάζεται να έχει την πλειοψηφία. Μπορεί (ακόμα και μειοψηφική) να νομοθετήσει με διατάγματα (ως έναν αριθμό) παρακάμπτωντας τη βουλή – ο Μικρός Πρίγκηπας του Λίγηρα (η κυβέρνησή του δηλαδή) το έκανε κατά κόρο στην προηγούμενη περίοδο. Μόνο αν φέρει στη βουλή νόμο για κανονική έγκριση μπορεί να βρεθεί μπροστά σε «πρόταση μομφής», που απαιτεί οπωσδήποτε μια πλειοψηφία που καταγγέλει. Όμως ακόμα κι αν «πέσει», δεν είναι υποχρεωτικές νέες εκλογές! Ο πρόεδρος έχει την δυνατότητα να «αναζητήσει» την δημιουργία άλλης κυβέρνησης, απ’ την ίδια βουλή και κοινοβουλευτική σύνθεση, με διαφορετικές συμμαχίες∙ πλειοψηφική ή ξανά μειοψηφική…

Με αυτά τα δεδομένα κατά νου παραθέτουμε τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών (αριθμός εδρών / αριθμός ψήφων) από το 1986 μέχρι φέτος. Το 1986 ήταν η χρονιά που το πατενταρισμένο φασιστόμουτρο Λεπέν (πατέρας) πέτυχε για πρώτη φορά την εκλογή 35 βουλευτών – και άρχισε ο … κρατικός «αντιφασισμός»!! Τα στοιχεία και οι χαρακτηρισμοί είναι απ’ την Wikipedia (το νεοφιλ «κέντρο» από το 2017 και μετά είναι οι υποστηρικτές του Μικρού Πρίγκηπα…):

1986:

Σιράκ (δεξιά, 277 έδρες / 11.492.450),

Φαμπιούς (σοσιαλ, 207 / 8.705.163),

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.740.972)

Λεπέν (πατέρας 35 / 2.705.336)

1988:

Rocard (σοσιαλ 262 / 9.198.778)

Lecanuet (κεντροδεξιά 130 / 4.299.370),

Σιράκ (128 / 4.6888.493)

Λεπέν (πατέρας 1 / 2.359.528)

1993:

Σιράκ (247 / 5.832.987)

Ντ’ Εσταίν (κεντροδεξιά 213 / 5.331.935)

Beregovoy (σοσιαλ 53 / 5.829.493)

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 24 / 2.336.254)

Λεπέν (πατέρας 0 / 3.159.477)

1997:

Jospin (σοσιαλ 255 / 9.751.423),

Juppe (δεξιά 139 / 5.846.717)

Leotard (κεντροδεξιά 112 / 5.323.177)

Hue (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.519.281)

Λεπέν (πατέρας 1 / 3.785.383)

2002:

Raffarin (δεξιά 357 / 10.026.669)

Hollande (σοσιαλ 140 / 7.482.169)

Λεπέν (πατέρας 0 / 2.862.960)

2007:

Fillon (δεξιά 313 / 10.289.737),

Hollande (σοσιαλ 186 / 8.624.861),

Bayrou (κεντροδεξιά 3 / 1.981.107)

2012:

Ayrault (σοσιαλ 280 / 9.420.889),

Cope (δεξιά 194 / 8.740.628),

Duflot (οικολόγοι 17 / 1.418.264)

Melenchon (αριστερό μέτωπο 10 / 1.793.192),

Λεπέν (κόρη 2 / 3.528.663)

2017:

Philippe (νεοφιλ κέντρο 350 / 8.926.901),

Baroin (δεξιά 136 / 4.898.061),

Cazeneuve (σοσιαλ 45 / 2.154.269)

Melenchon (17 / 2.497.622),

Λεπέν (κόρη 8 / 2.990.454)

2022:

Ferrand (νεοφιλ «κέντρο» 245 / 8.002.419),

Melenchon (131 / 6.556.198)

Λεπέν (κόρη 89 / 4.248.537),

Jacob (δεξιά 64 / 2.568.502)

2024:

Λαϊκό Μέτωπο (182 / 9.042.485),

Sejourne (νεοφιλ «κέντρο» 168 / 6.820.446)

Λεπέν (κόρη 142 / 10.647.914)

Δεξιοί (56 / 2.106.166)

Είναι εξώφθαλμη η διαρκής αναντιστοιχία ανάμεσα σε ψήφους και καρέκλες! Για παράδειγμα με σχεδόν 9 μύρια κουκιά το κόμμα του Μικρού Πρίγκηπα έβγαλε το 2017 350 έδρες ενώ τα 9,5 εκατομμύρια έδωσαν στους σοσιαλδημοκράτες το 2012 μόνο 280.

Έτσι η όχι και τόσο κρυφή καρδιά του γαλλικού εκλογικού συστήματος είναι η πολιτική πρόσοδος! Το είδος, δηλαδή, των «συνεννοήσεων» (μπορείτε να πείτε και συναλλαγών) μεταξύ υποψηφίων περιφέρεια – περιφέρεια, είτε πάνω είτε κάτω απ’ το τραπέζι, για το πως θα κατευθύνουν (αν μπορούν…) τους ψηφοφόρους τους. Είναι δύσκολο άραγε, υπ’ αυτές τις συνθήκες, να εξηγηθεί το περίεργο (;) φαινόμενο του ότι απ’ το 2012 και μετά το γαλλικό «όλοι μαζί να εξουδετερώσουμε τον φασισμό» καταλήγει απ’ την μια μεριά στην αύξηση των ψήφων της φασιστοΛεπέν και απ’ την άλλη στη συντήρηση της δυνατότητας των νεοφιλελεύθερων (του «κέντρου») και των δεξιών να κυβερνούν (κάνοντας συχνά εκείνα που θα έκανε η φασιστοΛεπέν); Όχι, δεν είναι.

Προς τι λοιπόν τα πανηγύρια; Αν τα στελέχη της «ανυπότακτης γαλλίας» δεν πάσχουν από αδιόρθωτο οππορτουνισμό (κάτι για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι…) θα πρέπει να παραδεχτούν ότι υπό το «νέο λαϊκό μέτωπο» οι (κυβερνο)σοσιαλδημοκράτες κατάφεραν να βγάλουν 59 βουλευτές (περισσότερους απ’ το 2017 και μετά, ένα είδος “μικρής ανάστασης”!) οι οποίοι, αν αποσκιρτήσουν απ’ τον συνασπισμό και συνεργαστούν με τους δήθεν «κεντρώους» του Μικρού Πρίγκηπα θα του εξασφαλίσουν μια μειοψηφία μεν λειτουργικότατη δε 227 εδρών που θα μπορεί να «κάνει παιχνίδι» κατά βούληση με τους 56 δεξιούς πλησιάζοντας στο όριο της πλειοψηφίας∙ συνεχίζοντας να υποκαθιστούν εδώ κι εκεί την φασιστοΛεπέν.

Σε άλλα γεωγραφικά πλάτη και μήκη (ή σε άλλες εποχές) αυτό λεγόταν βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου…

Εκείνη η θεμελιώδης εγκατάλειψη 3…

Τετάρτη 3 Ιούλη>> Στη διάρκεια της πρόσφατης υγιειονομικής τρομοκρατικής εκστρατείας, νωρίς νωρίς, βρεθήκαμε μπροστά στον σοβαρό κίνδυνο η εργατική αντικαπιταλιστική / αντικρατική κριτική να είναι ξανά απούσα, και το κενό της να καλυφθεί εντελώς (και με προοπτικές για το μέλλον!!!) απ’ τις αντιδράσεις των συντηρητικών ως τις όποιες hard core φασιστικές εκφάνσεις τους. Με σκληρή και επίμονη δουλειά τα «κόκκινα μαντήλια» και άλλες αντιεξουσιαστικές ομάδες κατάφεραν να αναδείξουν αυτήν την κριτική, τόσο θεωρητικά όσο και πολιτικά: με διαδηλώσεις, αφίσες, καμπάνιες έντυπης μαζικής αντιπληροφόρησης. (Αυτή ήταν στο σύνολό της, απ’ όλους και όλες που συμμετείχαν, η μοναδική τέτοια περίπτωση δύσκολης και αποτελεσματικής πολιτικής δουλειάς στην ευρώπη – όχι όμως και σε σχέση με ανάλογα που έγιναν σε άλλα μέρη του πλανήτη… Απ’ τις ινδίες ως την αφρική οι ριζοσπάστες έκαναν εκείνο που έπρεπε!)

Εννοείται ότι οι πρωτοκοσμικές μάζες της «αριστεράς» αντί να κάνουν έστω την έσχατη στιγμή το καθήκον τους εξαντλήθηκαν σε κατηγορίες για «ψέκα» και τσουβαλιάσματα ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο παραδειγματικά τους συντηρητικούς, τον οργανικό φόβο που προκαλεί η αναδιάρθρωση, άρα τελικά το κράτος και το κεφάλαιο! Με άλλα λόγια «δούλεψαν γι’ αυτούς»…

Όλα τα πιο πάνω είναι ενδεικτικά και τηλεγραφικά – τα πολύ περισσότερα και αναλυτικότερα δεν χωρούν εδώ. (Για παράδειγμα: τι θα σημαίνει, αν και εφόσον γίνει, η επιβολή / καθιέρωση αποκλειστικά «ψηφιακών» νομισμάτων και συναλλαγών; Ή τι θα σημαίνει για την κοινωνική εργατική αναπαραγωγή η γενίκευση της «ενοικίασης» των βασικών της καθημερινής ζωής; Ή τι σημαίνει η όλο και πιο κτηνώδης συγκέντρωση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από εταιρείες και κρατικές υπηρεσίες; Ή τι θα προκαλέσει στις ζωές των δυτικών πληβείων η από-δολαριοποίηση; Ή… κλπ κλπ)

Διαβεβαιώνουμε εν τέλει: ενώ το μπετονάρισμα των πληθυσμών μέσα από εθνοκρατικές, «σκληρά» εγωϊκές, νηπιακές (ακόμα κι αν είναι μιλιταριστικές…) θέσεις ήταν / είναι η προβλέψιμη κατεύθυνση των αφεντικών σε συνθήκες αφενός 4ης βιομηχανικής επανάστασης και άρα ανακατανομής των αναγκών τους για πρώτες ύλες και εργασία και αφετέρου όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, η ιδεο-οργανωτικο-πολιτική καθήλωση στον καπιταλισμό των μέσων του 20ου αιώνα (δηλαδή η εξαφάνιση της σύγχρονης εργατικής κριτικής και στη βάση της της σύγχρονης εργατικής οργάνωσης) έχει τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα με … την σοσιαλδημοκρατία!

Είναι η αόρατη πλευρά της.

Ωραίες πούναι οι ευρωεκλογές!

Δευτέρα 27 Μάη (00.47) >> Οι προφήτες το ‘χουν αναγγείλει: στις φετεινές ευρωεκλογές οι ακροδεξιοί θα «ανέβουν». Έχει γίνει μεγάλη καθεστωτική προσπάθεια γι’ αυτό, απ’ την εποχή (θυμάστε;) που οι ακροδεξιοί είχαν βαπτιστεί «αντισυστημικοί». Είναι όμως τέτοιου είδους η (πιθανή) «έξοδος της ε.ε.» απ’ την πολλαπλή κρίση των τελευταίων χρόνων;

Από μόνη της η λέξη «κρίση» δεν λέει τίποτα. Είναι καραμέλα. Το πρόβλημα ξεπερνάει τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς: αφορά την αναγκαστική υποχώρηση του συνόλου της δύσης, καθώς οι ιμπεριαλισμοί της αμφισβητούνται πλέον πρακτικά, εξαιτίας κυρίως την πολύ γρήγορης «ανάπτυξης» του κινέζικου καπιταλισμού, που έχει γίνει πλέον το κέντρο βάρους της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σ’ όλο τον πλανήτη.

Κανονικά (όπου αυτή τη λέξη μπορείτε να την βάλετε σε πολλά εισαγωγικά) η ε.ε. θα έπρεπε να έχει προχωρήσει στην πολιτική ενοποίησή της (και άρα στη δημιουργία ενός ενιαίου ιμπεριαλιστικού πόλου διακριτού από εκείνον των ηπα/αγγλία/αυστραλία/ιαπωνία) απ’ την δεκαετία του 1990. Η ιστορική στιγμή ήταν τότε∙ και μα τις χίλιες ξεχυλωμένες ομοσπονδίες το μόνο κράτος που το προσπάθησε τότε ήταν η πρόσφατα ενοποιημένη γερμανία. Αλλά απέτυχε. Και απέτυχε επειδή οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί, που είναι συστατικοί της «ταυτότητας» των σημερινών ευρωπαϊκών κρατών, έχουν μεγάλο ιστορικό βάθος∙ συμπεριλαμβανόμενης της αντιπαλότητας μεταξύ τους.

Οι δεκαετίες πέρασαν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Καστανή βίβλος

Δευτέρα 8 Απρίλη>> Εις το Πταισματοδικείον εγένετο χθες η δίκη δια την υπό των ενταύθα κομμουνιστών έκδοσιν της διεθνούς «Καστανής Βίβλου» η οποία, συνταχθείσα υπό της διεθνούς μαρξιστικής επιτροπής κατά του Χίτλερ, υβρίζει ως γνωστόν τους σημερινούς ηγέτας της Γερμανίας αποδίδουσα εις αυτούς τον εμπρησμόν του Ράιχσταγκ […] Ο κ. δημόσιος κατήγορος […] εζήτησε την τιμωρία των κατηγορουμένων χαρακτηρίσας το έργον των ως εμπρηστική προσπάθειαν της γαλήνης και της ειρήνης του τόπου.

Αντιγραφή απ’ την στήλη «Φιλίστωρ» της καθεστωτικής «καθημερινής»… Χρονολογία: 4 Απρίλη 1934… Η «βίβλος» δεν θα πρέπει να ήταν «καστανή» αλλά φαιά… Όσο για τον κυρ εισαγγελέα και όλους τους όμοιούς του, επαγγελματίες δημόσιους κατήγορους της εποχής ή ερασιτέχνες; Ασφαλώς καμάρωναν στη … «σωστή μεριά της ιστορίας»…

(Σαν κάτι άλλους…)

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πλησιάζει ο θεοναζί φασισμός στο σημείο μιας αυτοδιαλυτικής σύντηξης; Τα αφεντικά του απειλούν ότι θα ισοπεδώσουν την Rafah∙ αλλά την ίδια στιγμή ο στρατός τους συναντάει σοβαρή και φονική αντίσταση στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα, την οποία υποτίθεται είχε «καθαρίσει». Ο μεγάλος σύμμαχος στην Ουάσιγκτον παριστάνει ότι μαλώνει το Τελ Αβίβ, την ίδια στιγμή που τα επιτελεία των δύο πρωταθλητών στις σφαγές κουβεντιάζουν «υπόγεια» για το πως η εισβολή στη Rafah θα γίνει με «ανθρωπισμό»… Οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες εκεί προσπαθούν να διαλέξουν από που θα χάσουν τις επερχόμενες εκλογές: απ’ την βάση των ψηφοφόρων τους ή απ’ τους πάμπλουτους θεοναζί χρηματοδότες τους; Αντίστοιχα οι πολιτικές βιτρίνες στο Τελ Αβίβ σπρώχνονται μεταξύ τους για το ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία / ήττα. Κι όλα αυτά χωρίς οι σύμμαχοι των Παλαιστινίων (Χεζμπ’ Αλλάχ, Houthis) να έχουν μπει στον πόλεμο «κανονικά»: οι θεοναζί μεγαλώνουν με βιασύνη τους εποικισμούς στη δυτική Όχθη, λες και οι βιλίτσες κτίζονται εκεί με διαφορετικά υλικά από εκείνα των σπιτιών στη Γάζα, λες και δεν καταστρέφονται εύκολα από σμήνη πυραύλων…

Ακόμα και η μεγάλη μάζα των θεοναζί υπηκόων εντός του καθεστώτος έχει αρχίσει να διατρέχεται από υπόγεια ρεύματα μόνιμης κατάθλιψης. Από την διαβρωτική υποψία ότι μετά από 6 σχεδον μήνες η στρατιωτική αποτυχία στις 7 Οκτώβρη δεν ήταν συγκυριακή αλλά μόνιμη, και ότι η παλαιστινιακή αντίσταση δεν μπορεί τελικά να κατανικηθεί στρατιωτικά… μόνο που δεν τους έχει απομείνει άλλο μέσο… Δεν εκδηλώνονται φυσικά∙ εξακολουθούν να ελπίζουν σε κάποιο θαύμα, και διψάνε πάντα για αίμα…. Ταυτόχρονα όμως ξεσκονίζουν τα ευρωπαϊκά (ή βορειοαμερικανικά) διαβατήριά τους, κι όσοι δεν έχουν τέτοια και μπορούν βγάζουν: να είναι έτοιμοι να πάρουν την πρώτη πτήση…

Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Itzhak Brik, στρατηγός των εφέδρων, επιμένει να φωνάζει τα «κακά νέα»! Σε πρόσφατο άρθρο του στην καθεστωτική ισραηλινή εφημερίδα maariv επιμένει ότι η πραγματικότητα έχει στραφεί κατά του ισραήλ∙ ότι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες συνεχίζουν να λένε ψέματα στον κόσμο∙ ότι ο στόχος της καταστροφής της Hamas είναι πλέον εκτός πολεμικής ατζέντας∙ ότι οι στρατιώτες μας σκοτώνονται μέσα σε σπίτια-παγίδες∙ ότι αν οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί συνεχίσουν έτσι όπως τώρα θα βρεθούμε σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ότι όταν άρχισε η εισβολή στη Γάζα∙ και ότι, τελικά, αυτοί οι ηγέτες μας έχουν οδηγήσει στην χειρότερη κόλαση στην ιστορία μας, και θα μας οδηγήσουν στην επόμενη ακόμα χειρότερη χωρίς στρατηγική και λογική.

Δεν ξέρουμε τι επίδραση μπορούν να έχουν τέτοιες δημόσιες καταγγελίες / προφητείες στον θεοναζί πληθυσμό. Ξέρουμε όμως τι είναι και πως δουλεύει η μαζική απώθηση: συμβαίνει ήδη στο μεγαλύτερο μέρος του «δυτικού κόσμου», σε άρχοντες και αρχόμενους, με διάφορες αφορμές. Ποτέ αυτοί οι πληθυσμοί και οι αντίστοιχοι τεχνικοί της εξουσίας δεν είχαν φανταστεί ότι θα αμφισβητηθεί έμπρακτα και αποφασιστικά η επί αιώνες πλανητική ανωτερότητα και ηγεμονία τους είτε σε μεγάλη είτε σε μικρή κλίμακα. Επαναπαύονταν πάντα στην υποτίμηση όσων τους αμφισβητούσαν, και ονειρεύονταν «χρυσούς αιώνες» τον ένα μετά τον άλλο…

Δείτε, για παράδειγμα, αυτόν τον χρυσοσκώληκα ονόματι Josep Borrell, που επαγγέλλεται τον «αντιπρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής, και τον επίτροπο εξωτερικών και ασφάλειας της ε.ε.». Δείτε τον με τα δικά σας μάτια, αλλά δείτε τον και με τα μάτια οποιουδήποτε «αδύναμου» σ’ αυτόν τον πλανήτη (το “international criminal court” στο οποίο αναφέρεται είναι το «εντελώς δυτικό» διεθνές δικαστήριο, αυτό που ψάχνει ακόμα να βρει τι έγινε στην προηγούμενη μεγάλη σφαγή στη Γάζα, το 2014…). Προσέξτε το ειρωνικό, αναιδές ύφος του:

Κι εδώ είναι ένας άλλος χρυσοσκώληκας, απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ονόματι Jared Kushner. Σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού και δεξί «χέρι» του (για να μην πούμε κάτι άλλο, σεξιστικό…) ειδικός στην «επίλυση του μεσανατολικού», ο Kushner εκπροσωπεί πειστικά και εύκολα το είδος της (πιθανά επόμενης) αμερικανικής διοίκησης για την οποία διάφοροι επιμένουν να πιστεύουν ότι θα σώσει-τον-πλανήτη-απ’-το-νατο, οπότε τι ωραία τι καλά! Βρίσκει την ακτογραμμή της Παλαιστίνης εξαιρετική για επενδύσεις, οπότε καλά θα κάνει το θεοναζί καθεστώς (λέει: «αν ήμουν εγώ στη θέση τους»…) να ξεφορτωθεί τους παλαιστίνιους οδηγώντας τους στην έρημο, για να γίνει η δουλειά. Μίλησε στο Harvard στις 15 Φλεβάρη του 2024, και προσέξτε την επιχειρηματική, γιάπικη, real estate ωμότητά του:

Ποιο ον, ανθρώπινο ή ακόμα και μη ανθρώπινο, με δυο σταγόνες αίμα στις φλέβες του δεν θα ήθελε να τους περιλάβει κατάλληλα, κι αυτούς κι όλους τους όχι λίγους όμοιούς τους;

Πύλος

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πώς θα ονομαζόταν άραγε η εξαιρετική κυρία Καρυστιανού αν ήταν απ’ το πακιστάν, απ’ την συρία ή απ’ την αίγυπτο; Δεν έχει σημασία∙ έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται να υπάρχει τέτοια… Το απαγορεύει ο ευσυγκίνητος ελληνικός ρατσισμός.

From the river to the sea, Palestine will be free!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (κρίνουμε) συνέντευξη του εξόριστου ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe στο al Jazeera, που δημοσιοποιήθηκε μόλις χτες, Κυριακή 24/2. Σύντομη (25 λεπτά), περιεκτική και, το σημαντικότερο, αισιόδοξη! Δυστυχώς χρειάζεται να ξέρετε τα βασικά αγγλικά, μιας και έχει αγγλικούς υπότιτλους…

(Προσέξτε προς το τέλος την αναφορά του στην ανάγκη μιας «νέας PLO». Στις 8 Γενάρη – Παλαιστινιακή αντίσταση 1- γράψαμε ακριβώς γι’ αυτήν που, κατά τη γνώμη μας, έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται…)

Άνθρωποι και ποντίκια 1

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αυτή η φωτογραφία κυκλοφόρησε στις αρχές Φλεβάρη για να ταπεινώσει. Αριστερά είναι ένας άντρας. Γυμνωμένος, τραυματισμένος, με τα χέρια δεμένα. Δεξιά είναι ένα θεοναζί, απαρτχάιντ, μιλιταριστικό σκουπίδι. Την φωτογραφία τράβηξε πανηγυρίζοντας ένα άλλο τέτοιο σκουπίδι.

Ο τόπος είναι ένα χριστιανικό σχολείο και παιδικός σταθμός στην οδό Jala, στα δυτικά της πόλης της Γάζα. Το εικονιζόμενο σκουπίδι λέγεται Yosee Gamzoo, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού. (Κατέβασε την φωτογραφία απ’ τον λογαριασμό του όταν κατάλαβε τι δείχνει τελικά…). Ο άντρας αριστερά λέγεται Hamza Abu Halima. Για την ακρίβεια έτσι λεγόταν. Μετά την δημοσίευση της φωτογραφίας λέγεται «το λιοντάρι της Γάζα». (Το όνομα Hamza είναι αρχαία αραβική λέξη που σημαίνει «λιοντάρι»…).

Τον Hamza τον «έδεσαν» τα θεοναζί σκουπίδια τον περασμένο Δεκέμβρη. Ο Hamza δεν ανήκει σε κάποια οργάνωση της παλαιστινιακής αντίστασης. Είναι πολίτης, απλός πολίτης. Ζούσε με την ευρεία οικογένειά του στην Shejaiya, μια γειτονιά της πόλης της Γάζα, που είναι εφιάλτης για τους κατοχικούς θεοναζί. Τους έχει προκαλέσει πολλές ήττες, διαχρονικά. Είχαν μετακομίσει στο σπίτι του θείου του, σε άλλη περιοχή, θεωρώντας την ασφαλέστερη – μέχρι που εισέβαλαν τα μιλιταριστικά σκουπίδια. Είχαν σκοτώσει τον αδελφό του το 2014. Τώρα σκότωσαν τον πατέρα του, την νύφη του και τα δύο ανίψια του. Ο Hamza τραυματίστηκε απ’ τα θραύσματα μιας σφαίρας διασποράς… Τον «έδεσαν», τον έγδυσαν, τον κτύπησαν, και τον φωτογράφισαν. Σα λάφυρο…

Όμως… Όμως αυτό το υψωμένο κεφάλι, αυτό το βλέμμα που κοιτάει χωρίς φόβο το σκουπίδι, αυτό το σώμα που το δεξί του χέρι μοιάζει έτοιμο να ορμήξει παρά τα δεσμά του: η φωτογραφία ενός τραυματισμένου, αιχμάλωτου, ακατάβλητου «απλού» παλαιστίνιου έδειξε (κόντρα στη θέληση των μιλιταριστικών σκουπιδιών / δεσμοφυλάκων του) την υπερηφάνεια και την γενναιότητα ενός πληθυσμού που ακόμα κι όταν δεν κρατάει όπλο, ακόμα κι όταν υποφέρει, «βγάζει φωτιές». Έχει πάντα δικό του εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες έχουν αναλάβει και εξουδετερώσει κάθε είδους ειδικοί: καρδιά.

Ο Hamza αφέθηκε μετά πολλές εβδομάδες. Αλλά αυτή μόνη η στιγμή της αιχμαλωσίας του που έγινε θρύλος του έδωσε δίκαια το παρατσούκλι «το λιοντάρι»: δεν σας φοβόμαστε φασιστόμουτρα! Ακόμα και άοπλοι, ακόμα και τραυματισμένοι, ακόμα και με τα χέρια δεμένα, δεν σας φοβόμαστε!

Χίλιοι, δυο χιλιάδες, πέντε, δέκα, είκοσι, εκατό χιλιάδες Hamza, με ντουφέκια ή ακόμα και χωρίς: δεν ποζάρουν, δεν πουλάνε εαυτούς. Ζουν και αναπνέουν ως την τελευταία τους στιγμή, κάποιοι λένε ότι ζουν και αναπνέουν ακόμα και μετά. Όπως είπε κάποτε μελαγχολικά ένας αμερικάνος καραβανάς για τους βιετκόνγκ: με τέτοια αρχίδια πως είναι δυνατόν να ηττηθούν;

Πως;

(Αλλοίμονο σ’ εμάς…)

Άνθρωποι και ποντίκια 2

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Τους έδεσαν αν και ήταν άμαχοι, στη βόρεια Γάζα… Τους μετέφεραν σε φυλακές… Φώναξαν ομάδες θεοναζί «πολιτών» να βιντεοσκοπήσουν τα βασανιστήρια… Τους ξεγύμνωσαν, τους έδειραν με σιδερένια κλομπ, τους έκαναν ηλεκτροσόκ, τους έριξαν καυτό νερό στο κεφάλι: για την δική τους τέρψη και την τέρψη του κοινού.

Μετά από 2 μήνες τους άφησαν… Οι καταγγελίες τους έφτασαν στο ευρω-μεσογειακό παρατήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Οι γερμανοί ναζί δεν τα είχαν σκεφτεί αυτά. Αλλά η κοινοτοπία του χειρότερου είναι βελτιωμένη σε σχέση με την κοινοτοπία του κακού… Ζούμε στον 21ο αιώνα, και οι υπήκοοι έχουν δικαίωμα όχι μόνο στον ρατσισμό σα ιδεολογία γενικής χρήσης, αλλά και στον σαδισμό – σαν «πρακτική εμπειρία».

Δεν είναι, άραγε, «δημοκρατικό δικαίωμα» η «κοινωνικοποίηση των βασανιστηρίων»;

Παλαιστινιακή αντίσταση (1)

Πρώην ισραηλινός πιλότος: «Ο στρατός μας είναι μια τρομοκρατική οργάνωση που διοικείται από εγκληματίες πολέμου»

(το 2021…)

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Στις 28 Δεκέμβρη συναντήθηκαν στη Βηρυτό υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι 5 παλαιστινιακών αντιστασιακών οργανώσεων: της Hamas*, του Λαϊκού Μετώπου για της Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, της Ισλαμικής Jihad, του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-Γενική Διοίκηση (πρόκειται για μια παλιά διάσπαση του Λαϊκού Μετώπου που έχει βάση στη συριακή επικράτεια). Απ’ την συνάντηση εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν ∙ το site Palestine Chronicle δημοσιοποίησε κάποια αποσπάσματά του.

Απ’ αυτά θα σημειώσουμε μόνο την πρόσκληση (την οποία ονομάζουν «στρατηγική ενότητα») για την ανάπτυξη και ενδυνάμωση του Παλαιστινιακού πολιτικού συστήματος πάνω σε δημοκρατικές βάσεις, μέσω γενικών εκλογών – προεδρικών, βουλευτικών και του εθνικού συμβουλίου – σύμφωνα με ένα απόλυτα αναλογικό αντιπροσωπευτικό σύστημα, με ελεύθερες, δίκαιες, διαφανείς και δημοκρατικές εκλογές, με την συμμετοχή των πάντων… Την σημειώνουμε όχι επειδή κάτι τέτοιο είναι αδύνατο υπό τις τωρινές συνθήκες (που άγνωστο είναι πόσο θα κρατήσουν…) αλλά για το ακριβώς αντίθετο: επειδή υποδεικνύει την βάση μιας πολιτικής διαδικασίας που τόσο το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς όσο και όλοι οι σύμμαχοί του σιχαίνονται περισσότερο ακόμα κι απ’ τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Συγκεκριμένα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.