Γιατί;

Δευτέρα 1 Γενάρη>> Για ποιον απαίσιο λόγο οι εφιάλτες για τις πρωτοκοσμικές σφαγές κυνηγούν άνισα ελάχιστους εδώ και τόσους πολλούς και πολλές εκεί, κι εκεί, κι εκεί; Πόσες σιωπές χρειάζονται για να κρύψουν ότι οι «πολιτισμένες» κοινωνίες μας, συλλογικά και ατομικά, κουβαλάνε απ’ την άκρη των δακτύλων των ποδιών ως τις ρίζες των μαλλιών τους / μας τόσο αίμα των Άλλων, κι ότι αυτό δεν μπορεί να μένει ατιμώρητο επ’ αόριστον; Πότε θα αναστηθούν αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των δολοφονημένων για να αποδώσουν δικαιοσύνη, μόνο αυτό, δικαιοσύνη, αφού εμείς αποδεικνυόμαστε ξανά και ξανά ανίκανοι ακόμα και γι’ αυτό, ανάξιοι της δικαιοσύνης (την οποία θα επικαλεστούμε όταν «έρθει η ώρα μας»);

Δείτε πρώτα αυτό. Αφορά την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, Ιούλης του 1995. Σφαγή μουσουλμάνων βέβαια:

Γιατί; Γιατί αυτό το έγκλημα έμεινε ατιμώρητο;

Σύμφωνα με τις Clinton Tapes, μια έρευνα που έκανε ο Taylor Branch για την προεδρία του Bill Clinton βασισμένη σε ηχογραφημένες συνομιλίες του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ πίστευε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήταν προκατειλημμένοι κατά της Βοσνίας Ερζεγοβίνης εξαιτίας του πλειοψηφικά Μουσουλμανικού πληθυσμού της.

Ο Clinton φέρεται να λέει ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι διαρκώς μπλόκαραν τις προτάσεις για διόρθωση ή διακοπή του εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί στη Βοσνία επειδή «μια ανεξάρτητη Βοσνία θα είναι ‘αφύσικη’ ως το μόνο Μουσουλμανικό έθνος στην Ευρώπη»

Ο Branch έγραψε πως «[Ο Clinton] είπε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Francois Mitterrand ήταν ιδιαίτερα ωμός όταν έλεγε ότι η Βοσνία δεν ταιριάζει, και ότι οι Βρετανοί αξιωματούχοι μιλούσαν για μια οδυνηρή αλλά ρεαλιστική αποκατάσταση της Χριστιανικής Ευρώπης».

Αυτή η στάση εκδηλώθηκε στα σχόλια του Boris Johnson, που τώρα είναι πρωθυπουργός αλλά τότε ήταν δημοσιογράφος, ο οποίος έγραψε στην Daily Telegraph το 1997: «Εντάξει, λέω, η μοίρα της Σρεμπρένιτσα ήταν φρικτή. Αλλά αυτοί οι Μουσουλμάνοι δεν ήταν και τίποτα άγγελοι».

Έμεινε ατιμώρητο για να μπορεί να επαναληφθεί… Ό,τι δεν φτάνει ο ρατσισμός και ο οριενταλισμός της κοινωνικής βάσης στη δύση, το φτάνουν και το παραφτάνουν οι κορυφές όλες των δυτικών καθεστωτικών εξουσιών.

Ξέρετε και ξέρουμε ότι στην σφαγή των Βόσνιων αντρών και γυναικών (όχι μόνο στη Σρεμπρένιτσα) συμμετείχαν και έλληνες. Όχι μόνο το γνωστό φασισταριό. Ολόκληρο το ελληνικό κράτος / παρακράτος, με κάθε διαθέσιμο τρόπο…

Συμμετείχε όμως και το ισραηλινό. Ενδεικτικά (και προς το παρόν…) αυτά, απ’ το +972 magazine, στις 5 Δεκέμβρη του 2016:

Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ απέρριψε τον περασμένο μήνα την προσφυγή για την αποκάλυψη λεπτομερειών των Ισραηλινών στρατιωτικών εξαγωγών στην πρώην Γιουγκοσλαβία στη διάρκεια της γενοκτονίας στη Βοσνία, στα ‘90s. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η έκθεση της Ισραηλινής συμμετοχής στη γενοκτονία θα μπορούσε να βλάψει τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν σημαντικότερος απ’ το δημόσιο συμφέρον κοινοποίησης αυτών των πληροφοριών, και την πιθανή προσαγωγή εκείνων που εμπλέκονταν.

Ο δικηγόρος Mark και ο καθηγητής Oron συγκέντρωσαν πολυάριθμες μαρτυρίες σχετικά με την προμήθεια όπλων απ’ το Ισραήλ στη Σερβία, τις οποίες παρουσίασαν στην προσφυγή τους. Κατέθεσαν αποδείξεις του γεγονότος ότι τέτοιες εξαγωγές γίνονταν για καιρό μετά το εμπάργκο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που μπήκε σε ισχύ τον Σεπτέμβριο του 1991. Οι μαρτυρίες διασταυρώθηκαν και μεταφέρονται εδώ όπως παρουσιάστηκαν στην προσφυγή, με τις αναγκαίες συντομεύσεις.

Το 1992 μια πρώην ανώτερη αξιωματούχος του Σερβικού Υπουργείου Άμυνας εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Σερβικός Στρατός», στο οποίο έγραψε ότι οι συμφωνίες για τα όπλα μεταξύ Ισραήλ και Σερβίας υπογράφτηκαν μόλις ένα μήνα μετά το εμπάργκο: «Μια απ’ τις μεγαλύτερες συμφωνίες έγιναν τον Οκτώβρη του 1991. Για προφανείς λόγους, η συμφωνία με τους Εβραίους δεν δημοσιοποιήθηκε εκείνη την εποχή».

Ένας Ισραηλινός που ήταν εθελοντής σε μια ανθρωπιστική οργάνωση στη Βοσνία εκείνο τον καιρό κατέθεσε ότι το 1994 ένας αξιωματούχος του ΟΗΕ του ζήτησε να δει τα υπολείμματα ενός βλήματος των 120 χιλιοστών – με Εβραϊκή επιγραφή πάνω του – που έσκασε στον διάδρομο προσγείωσης του αεροδρομίου του Sarajevo. Κατέθεσε επίσης ότι είδε Σέρβους να κινούνται στη Βοσνία κρατώντας Uzi που είχαν φτιαχτεί στο Ισραήλ.

Το 1995 αναφέρθηκε ότι οι Ισραηλινοί έμποροι όπλων σε συνεργασία με Γάλλους έκλεισαν μια συμφωνία για την προμήθεια στη Σερβία αντιαρματικών ρουκετών. Σύμφωνα με αναφορές απ’ το 1992, μια αντιπροσωπεία του Ισραηλινού Υπουργείου Άμυνας πήγε στο Βελιγράδι και υπέγραψε συμφωνία για την προμήθεια βλημάτων πυροβολικού.

Ο Στρατηγός Mladic, ο ίδιος που τώρα βρίσκεται κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι «από το Ισραήλ – προτείνουν κοινό αγώνα κατά των Ισλαμιστών εξτρεμιστών. Προσφέρθηκαν να εκπαιδεύσουν τους άντρες μας στην Ελλάδα, και να δώσουν δωρεάν όπλα για ελεύθερους σκοπευτές». Μια έκθεση που έγινε κατ’ απαίτηση της Ολλανδικής κυβέρνησης στη διάρκεια των ερευνών για τα γεγονότα στη Σρεμπρένιτσα περιλαμβάνει το εξής: «Το Βελιγράδι θεωρούσε το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Ελλάδα τους καλύτερους φίλους του. Το φθινόπωρο του 1991 η Σερβία έκανε μια μυστική συμφωνία για όπλα με το Ισραήλ».

Δείτε τώρα αυτό. Αφορά την σφαγή στη Γάζα, την τωρινή σφαγή:

Γιατί πρέπει να παριστάνουμε τους τουρίστες στην φρικιαστική επανάληψη, ξανά και ξανά, της βίας των κυρίαρχων;

10%

Σάββατο 20 Ιούλη. Σε μια επίδειξη κυνισμού που διαφέρει σε στυλ απ’ αυτόν άλλων κρατών που συμμετείχαν στην σφαγή στη βοσνία και, ειδικά, στη Σρεμπρένιτσα, το ανώτατο δικαστήριο της ολλανδίας αποφάνθηκε ότι πράγματι το ολλανδικό κράτος έχει ευθύνη για την δολοφονία 350 ανδρών στη Σρεμπρένιτσα… Κατά 10%.

Ολλανδοί κυανόκρανοι (στρατιώτες με όπλα και τεθωρακισμένα δηλαδή…) ήταν τότε, το 1995, υπεύθυνοι για την ασφάλεια του θύλακα της Σρεμπρένιτσα. «Ασφάλεια» έναντι σερβοφασιστικών επιθέσεων. Δεν ανταποκρίθηκαν στην ευθύνη τους· αν και θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν υποστηρίζοντας ότι δεν πήραν την αεροπορική βοήθεια που έπρεπε και ότι το «ξεπούλημα» των 60.000 αιχμάλωτων του θύλακα στον στρατηγό Μλάντιτς και τους δολοφόνους του (συμπεριλαμβανομένων των ελλήνων) έγινε απ’ τα «κεντρικά» της διεθνούς «ειρηνευτικής δύναμης» (οηε), ουσιαστικά με διεθνή συναίνεση.

Είναι σαφές (για όσους / όσες έχουν ψάξει το τι έγινε και από ποιούς στη βοσνία, απ’ το 1992 ως το 1995) ότι το ολλανδικό κράτος δεν ήταν το κυρίως υπεύθυνο που ο οηέδικος στρατός του δεν εμπόδισε την σφαγή. Συνυπεύθυνο ναι, αν και σε σχετικά κατώτερο επίπεδο. Παρόλα αυτά το να αναλαμβάνεις να προστατέψεις κάποιους από δολοφόνους και να μην το κάνεις συνιστά πράγματι βαριά ευθύνη. Εξίσου βαριά είναι η ευθύνη του να κρύβεις για καιρό το τι έγινε «στην περιοχή σου». Μια ομάδα βόσνιων γυναικών («Μητέρες της Σρεμπρένιτσα»), των οποίων οι σερβοφασίστες δολοφόνησαν συζύγους, αδελφούς και γυιούς, έκανε μήνυση στο ολλανδικό κράτος σ’ αυτήν ακριβώς την βάση.

Τι αποφάνθηκε τελικά η ολλανδική δικαιοσύνη με «ωμή ακρίβεια»; Πως αν οι ολλανδοί κυανόκρανοι είχαν επιτρέψει σε 350 βόσνιους άντρες να μείνουν στο ασφαλές καταφύγιο / στρατόπεδό τους, υπήρχε μόνο 10% πιθανότητα να μην πέσουν στα χέρια των σερβοφασιστών. Συνεπώς το ολλανδικό κράτος αναγνώρισε την ευθύνη του γι’ αυτό το 10%… (Ο εισαγγελέας είχε προτείνει … 30%…)

Είναι άγνωστο το τι επέτρεψε στους σοφούς δικαστές να υπολογίσουν το «ποσοστό» κατά το οποίο ένας αριθμός βόσνιων της Σρεμπρένιτσα θα γλύτωναν αν τους προφύλασσαν οι ολλανδοί στρατιώτες. Είναι, όμως, σαφές ότι η πρωτοκοσμική κουλτούρα είναι και ικανή και διατεθειμένη να φτιάξει ζυγαριές, μετροταινίες και ότι άλλο χρειάζεται για να μετράει «ποσοστά ευθύνης σε μαζικές δολοφονίες / γενοκτονίες» ΑΝ ΑΥΤΕΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Τους «υποτιμημένους» – εν προκειμένω τους βόσνιους μουσουλμάνους.

Θα ήταν αδιανόητο να κάνουν το ίδιο έστω και για μία δολοφονία πρωτοκοσμικού. Γιατί οι λευκοί πρωτοκοσμικοί χριστιανοί είναι ανώτερης τάξης όντα. Ενώ οι «άλλοι» είναι κρέας. Την «σωτηρία» τους ή μη, την «επιβίωσή» τους ή μη, τις πρωτοκοσμικές ευθύνες για την ζωή ή τον θάνατό τους, μπορούν να τις ζυγίσουν…

Εν τέλει το ολλανδικό δικαστήριο φρόντισε να βάλει τις βόσνιες γυναίκες στη θέση τους ακόμα και στις λεπτομέρειες: “ξέχασε” να υπάρχει επίσημη παράλληλη μετάφραση στα βοσνιακά όταν το προεδρείο ανακοίνωνε την απόφασή του. Από ντροπή για το πως μεταφράζεται το «10%»; Όχι. Από ναρκισσιστική αναίδεια.

Το είχε πει ένας βόσνιος, λίγο πριν ξεκινήσει η σερβοφασιστική εισβολή στη Σρεμπρένιτσα, σ’ έναν απ’ τους ολλανδούς κυανόκρανους: Δεν θα κάνετε τίποτα για να μας προστατέψετε… Κι αυτό επειδή η ζωή 10 ολλανδών αξίζει περισσότερο απ’ την ζωή 10.000 μουσουλμάνων…

Ο έρωτας στα χρόνια των δολοφόνων

Τετάρτη 24 Μάη. Ο Bosko Brkic, 25 χρονών, ήταν βόσνιος. Η Admira Ismic, επίσης 25 χρονών, ήταν κι αυτή βόσνια. Όταν το 1992 οι σερβοφασίστες αποφάσισαν ότι η βοσνία πρέπει να διαμελιστεί και ότι οι βόσνιοι που έχουν αντίρηση θα δολοφονηθούν, ο Bosko θα χαρακτηριζόταν «ορθόδοξος χριστιανός» και η Admira «μουσουλμάνα». Αδιάφορο. Απόλυτα. Ήταν ερωτευμένοι και ήθελαν να ξεφύγουν απ’ την κόλαση· αυτό που είχαν κάνει την πόλη τους οι σερβοφασίστες.

Επί 4 ημέρες προχωρούσαν και κρύβονταν στις όχθες του ποταμού Miljacka, που περνάει απ’ το Sarajevo. Στις 19 Μάη (1993) το απόγευμα έκριναν ότι αν περάσουν τρέχοντας την γέφυρα Vrbana θα είναι σε ασφαλές μέρος. Θα έχουν ξεφύγει. Δεν τα κατάφεραν. Πέρασαν απ’ τις θέσεις των βόσνιων υπερασπιστών της πόλης, αλλά όταν μπήκαν στην σερβοφασιστική ζώνη πολιορκίας του Sarajevo ένας ελεύθερος σκοπευτής τους εκτέλεσε. Έπεσαν ο ένας δίπλα στον άλλο. Και έμειναν εκεί,  αγκαλιασμένοι, για μέρες, αφού η γέφυρα ήταν «συνοριακή γραμμή», διαθέσιμη μόνο για διασταυρούμενα πυρά. Πιο πέρα ήταν το πτώμα ενός άγνωστου άντρα· σάπισε εκεί καθώς βρισκόταν για μήνες δολοφονημένος.

Τους είπαν «Ρωμαίο και Ιουλιέττα» της βοσνίας. Φτηνό, στα όρια της προστυχιάς. Σε τελευταία ανάλυση τους δολοφονήσαν· στην πραγματική ζωή.

Κάθε χρόνο, στο Sarajevo, τέτοιον καιρό, τιμούν την μνήμη της Admira και του Bosko.

Κάθε χρόνο στο μυθικό, πολυεθνικό Sarajevo, ο κόσμος συνεχίζει να ερωτεύεται χωρίς να ζητάει αστυνομική ταυτότητα… Αυτό, με έναν τρόπο που ίσως διαφεύγει, είναι μια σιωπηλή, βαθιά νίκη.

Κι αν υπάρχει άλλη ζωή, η Admira και ο Bosko θα γιορτάζουν αγκαλιά.