Tag: τουρκία

Τετάρτη 12 Ιούλη. … Λίγη ώρα πριν από τη συνάντησή του με τον κ. Κοτζιά, και μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο της βουλής κ. Βούτση, ο γγ του ακελ είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο σκάι, ότι θα μπορούσε να υπήρχε καλύτερη παρουσία από την ελληνοκυπριακή πλευρά στο Κραν Μοντανά, “δίχως να θέλω να πω με αυτό πως εμείς είμαστε η αιτία που έχει καταρρεύσει αυτή η προσπάθεια”.

Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα ότι είναι παράξενο που τα Ηνωμένα Έθνη δεν αποδίδουν στην Άγκυρα αυτήν την ευθύνη [σ.σ.: για την “κατάρρευση”], αντίθετα υπάρχουν αξιωματούχοι του που θεωρούν ότι η τουρκία έκανε κάποια βήματα και ότι η δική μας πλευρά δεν έκανε, ο Άντρος Κυπριανού απάντησε:

“Η τουρκία έκανε κάποια βήμα τα οποία δεν ήταν αρκετά. Κι ό,τι αφορά εμάς, κάναμε βήματα που κατά την άποψή μου θα μπορούσαν να είχαν γίνει νωρίτερα, αφού εμείς στο ακελ είναι εδώ και έξη μήνες που επιμένουμε ότι ο κ. Αναστασιάδης έπρεπε να είχε αναλάβει ο ίδιος την πρωτοβουλία για συζήτηση των θεμάτων ουσίας, αυτά δηλαδή που κατέγραφε ο γγ στην ελβετία ως ζητήματα σημαντικά, που εάν επιλύονταν, τότε θα δινόταν ώθηση στη διαδικασία. Επίσης, θεωρώ πως εκεί στην ελβετία θα έπρεπε να ήμασταν πιο αποφασιστικοί, χωρίς αυτό να σημαίνει υποχώρηση στα ζητήματα αρχών”.

Μπορεί το ελληνοκυπριακό ακελ να “στρογγυλεύει” την κριτική του στην κυβέρνησή του για την “αποτυχία” στο Κραν Μοντανά (ειδικά εφόσον ο δεξιός Αναστασιάδης το κατηγόρησε ότι ‘μ αυτά που λέτε βοηθάτε την άλλη πλευρά’, κάτι σαν light προδοσία δηλαδή) αλλά έστω κι έτσι μπορεί να καταλάβει όποιος θέλει ότι η ελληνική και η ελληνοκυπριακή πλευρά «καρφώθηκαν» για μια ακόμα φορά διεθνώς σε ότι αφορά το «κυπριακό».

Όμως το «κυπριακό» είναι «εθνικό θέμα», με το έψιλον κεφαλαίο! Η ελληνική εθνικιστική προπαγάνδα είναι δουλεμένη τόσο συστηματικά απ’ την δεκαετία του ’60, για πάνω από μισό αιώνα, ώστε είναι εύκολο, για παράδειγμα, στον εθνικιστή υπ.εξ. Nick the greek, να αντιστρέφει τα πάντα – όταν μιλάει στο εθνικό ακροατήριο. Είναι προπαγάνδα διακομματική, δια-καθεστωτική, δια-ιδεολογική, έχει ποτίσει τα πάντα: στην κύπρο οι μόνοι που έχουν δίκιο και θα έχουν δίκιο στον αιώνα τον άπαντα είναι οι έλληνες…

Έχουν κι ένα ωραιότατο πλυντήριο…

Τετάρτη 12 Ιούλη. Όσες / όσοι είναι στις αόρατες πόλεις ξέρουν (Sarajevo 114a, Συμβαίνει στην ανατολική Μεσόγειο…) ποια ήταν η εθνικιστική γραμμή της Αθήνας και της Λευκωσίας, όχι μόνο τώρα αλλά απ’ την περσινή χρονιά: πρώτα να φύγει ο τουρκικός στρατός απ’ την βόρεια κύπρο και να καταργηθεί το καθεστώς των τριπλών εγγυήσεων, και μετά …. “τα βρίσκουμε”…

Δεν ήταν και δεν είναι ένας μαξιμαλισμός πολιτικών που δεν έχουν εμπειρία από διεθνείς διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή να αποτυγχάνει οποιαδήποτε προσπάθεια επανένωσης του νησιού, όσες υποχωρήσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών) κι αν κάνουν οι τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα. Η Αθήνα και η Λευκωσία θέλουν τα πράγματα να μείνουν όπως διαμορφώθηκαν το ’74· όμως αυτό, ταυτόχρονα, να μην γίνει επίσημα! Και πίσω τους, πάντα διακριτικά, έχουν την υποστήριξη του Λονδίνου: ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΕΙ!!!

Ο ελληνικός και ελληνοκυπριακός εθνικισμός είναι αγγλόφιλοι μέχρι θανάτου!!!

Απ’ την μεριά του το καθεστώς Ερντογάν έχει δείξει διαχρονικά ότι έχει σοβαρούς λόγους να “λυθεί το κυπριακό”. Είχε προτείνει στον προηγούμενο γύρο “διαπραγματεύσεων” (στο Μοντ Πελεράν) αλλά και σ’ αυτόν να μειωθούν και οι δύο στρατοί (ως γνωστόν υπάρχει και ελληνικός στρατός στη νότια κύπρο – επ’ αυτού το ντόπιο φασισταριό δεν ξέρει τίποτα….) στο μέγεθος και στην αναλογία που είχε προβλεφτεί στη συνθήκη ίδρυσης του κυπριακού κράτους: 950 έλληνες, 650 τούρκοι. Σωστά διαβάζετε: η Άγκυρα προτείνει αυτήν την μάλλον συμβολική στρατιωτική παρουσία στην κύπρο, και μάλιστα λιγότερους τούρκους στρατιώτες απ’ ότι έλληνες! Αλλά όχι, τύποι σαν τον Nick the greek, εκφράζοντας τα “εθνικά δίκαια” και παριστάνοντας τους «αντιμιλιταριστές», βρίσκουν απαράδεκτη μια τέτοια φόρμουλα…

Το ενδιαφέρον είναι ότι η Άγκυρα δεν έχει κανένα στρατιωτικό πρόβλημα στη συγκεκριμένη ιστορία. Η κύπρος θα είναι πάντα εκεί που είναι τώρα, δύο βήματα απ’ τα τουρκικά παράλια (σε απόσταση πυραύλων μικρού βεληνεκούς για να το πούμε απλά…), άρα δίπλα στον τουρκικό στρατό· πολύ κοντύτερα απ’ τον ελληνικό. Συνεπώς θα μπορούσε, ακόμα και μονομερώς, να αποσύρει οποτεδήποτε μεγάλο μέρος του στρατού που έχει παρκάρει στην βόρεια κύπρο (για να κάνει, λίγο πολύ, διακοπές). Το ζήτημα είναι πίσω απ’ αυτό: αν, δηλαδή, θα αναγνωρίζεται διεθνώς στην Άγκυρα, όπως ισχύει ως τώρα, κάποιο δικαίωμα «προστασίας» των τουρκοκυπρίων στην περίπτωση που οι ελληνοκύπριοι φασίστες τους ξαναεπιτεθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όπως γινόταν στρατιωτικά απ’ το 1963 ως το 1974.

Αυτήν την «προστασία» είναι που θέλουν να εξαφανίσουν οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι εθνοφασίστες. Χωρίς καν να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα πογκρόμ που έκαναν εναντίον των τουρκοκυπρίων επί μια δεκαετία… Χωρίς να πληρωθούν οι αποζημιώσεις για τις δολοφονίες και τις καταστροφές… Χωρίς να αναγνωριστεί η δολοφονική ευθύνη των ελλήνων (Γρίβας) και ελληνοκυπρίων φασιστών στο «κυπριακό πρόβλημα»… Χωρίς να αναγνωρίσουν τα εγκλήματά τους που είναι γνωστά σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη…

Τετάρτη 12 Ιούλη. Τον ρόλο «εγγύητριας δύναμης» στην κύπρο τον εξασφαλίζει το ίδιο το κυπριακό σύνταγμα στην Άγκυρα! Μαζί με την Αθήνα και το Λονδίνο. Το αναφέρει ρητά και δεν χωράει παρερμηνεία! Η ελληνική εθνικιστική γραμμή εμφανίζεται να θέλει την κατάργηση αυτού του καθεστώτος, κάτι που είναι αντιφατικό στον πυρήνα του με την μόνιμη “αγγλοφιλία” της: αν καταργηθεί θα πρέπει είτε να φύγει και ο αγγλικός στρατός, είτε το ζήτημα των αγγλικών βάσεων να ξαναγίνει «θέμα» από μηδενική αφετηρία· κάτι που το Λονδίνο δεν θέλει καθόλου!!

Στο Sarajevo 114a είχαμε εξηγήσει αναλυτικά τι συμβαίνει επ’ αυτού. Και μάλιστα μέσα απ’ τα διαφωτιστικά λεγόμενα ενός (συνταξιούχου πια) ελληνοκύπριου καθεστωτικού, πρώην υπ.εξ. της νότιας κύπρου, «διαπραγματευτή» κλπ. Του Νίκου Ρολάνδη. Το γεγονός είναι ότι η κατάργηση της συνθήκης εγγυήσεων, που ο δήθεν «ειρηνόφιλος» Nick the greek θέλει οπωσδήποτε, μ’ έναν τρόπο ΜΟΝΟ μπορεί να γίνει: με κατάργηση του υπάρχοντος συντάγματος και την δημιουργία καινούργιου. Κι αυτό επειδή το άρθρο 181 που καθορίζει αυτή τη συνθήκη εγγυήσεων είναι «θεμελιώδες άρθρο» του κυπριακού συντάγματος (του 1960), και δεν μπορεί ούτε να αλλάξει ούτε να καταργηθεί μόνο του. Μόνο με συνολική αλλαγή συντάγματος μπορεί να πεταχτεί στην άκρη…

Με δυο λόγια η ελληνική εθνικιστική γραμμή πουλάει καθαρά τρέλα και μόνο – προκειμένου να κρατήσει, εν τέλει, τον ελληνικό στρατό και τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο!!! Παριστάνει ότι θέλει την κατάργηση των εγγυήσεων, δηλαδή την κατάργηση του υπάρχοντος κυπριακού συντάγματος· δηλαδή την δημιουργία ενός καινούργιου… Από ποιο πολιτικό / κοινωνικό υποκείμενο όμως; Υποχρεωτικά από όλους τους μόνιμους κατοίκους του νησιού, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους, με πολιτική ισότητα… Άρα ο κάθε Κοτζιάς και σια απαιτεί κάτι που θα οδηγούσε (εν τέλει) στη δημιουργία μιας καινούργιας «κυπριακής δημοκρατίας» (διάδοχης της υπάρχουσας), κάτι που όμως φαίνεται απόλυτα αδιανόητο για κάθε έλληνα «πατριώτη»!!!

Ας το επαναλάβουμε: ακολουθώντας μόνιμα την τακτική «βλέποντας και κάνοντας· πάνω απ’ όλα να συντηρήσουμε την εκκρεμότητα!» (προκειμένου, το επαναλαμβάνουμε, να μείνουν ο ελληνικός στρατός και οι αγγλικές βάσεις στην κύπρο…) και έχοντας σαν «εθνικό στόχο» το να μην έχει η Άγκυρα κανένα λόγο και καμία ευθύνη για τους τουρκοκύπριους, Αθήνα και Λευκωσία πουλάνε τρέλα. Πράγμα που τους αναγκάζει να κάνουν πια τέτοιες και τόσες «διαπραγματευτικές» ακροβασίες, που οι πάντες (πλην ελλήνων) έχουν βαρεθεί να παρακολουθούν.

Αυτό δεν μπορεί παρά να έχει κάποιες συνέπειες. Αργά ή γρήγορα.

Τετάρτη 12 Ιούλη. Δεν είναι μυστικό ότι Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιλέξει μια δηλητηριώδη “συμμαχία” με το Τελ Αβίβ (και σε κάποιο βαθμό με το Κάιρο) εκτιμώντας ότι έτσι αυξάνουν το γεωπολιτικό βάρος τους στα μάτια τόσο του Λονδίνου όσο, κυρίως, της Ουάσιγκτον. Ο Nick the greek πήγε στις αρχές της χρονιάς με τους χάρτες παραμάσχαλα να «πουλήσει αξία» στην καινούργια συντηρητική διοίκηση στην Ουάσιγκτον. Με χάρτες στους οποίους έδειξε τα «σχέδιά» του για το τετράγωνο Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Κάιρο… Είναι, φυσικά, μια αντιτουρκική συμμαχία· ή, έστω, μια συμμαχία που προσπαθεί να ισορροπήσει το αυξημένο διεθνές γεωπολιτικό βάρος της Άγκυρας.

Όμως και η πλευρά του τουρκικού καθεστώτος έχει πολλά χαρτιά στα χέρια της. Όχι μόνο γενικά, αλλά και σε ότι αφορά το “κυπριακό”. Για παράδειγμα, όταν λέει ότι τα όποια οφέλη απ’ τα όποια “κυπριακά κοιτάσματα” πρέπει να πάνε σε όοοολους τους κατοίκους, άρα και στους τουρκοκύπριους, έχει σαν βαρύ χαρτί τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η νότια κύπρος στην ε.ε.: σαν “ενιαίο κράτος” στου οποίου τον βορρά η επίσημη διοίκηση δεν ασκεί εξουσία. Αυτό σημαίνει στη διεθνή “έννομη τάξη”, πολύ απλά, ότι η Λευκωσία ΔΕΝ μπορεί να χαράζει “αοζ” και να εκμεταλλεύεται κοιτάσματα για πάρτη της, σα να είναι χωριστό κράτος απ’ τον βορρά· εκτός αν το αναγνωρίσει, επισημοποιώντας την μοιρασιά του ’74!!!

Εν τω μεταξύ η Άγκυρα δεν έχει ιδιαίτερη καούρα ειδικά για το “οικόπεδο 11” που είναι της μόδας αυτές τις μέρες. Δεν αμφισβητεί την αρμοδιότητα της Λευκωσίας πάνω του, αμφισβητεί την μοναχοφαγία της! Έχει πολύ ευρύτερη οπτική, και μέσα σ’ αυτήν κάνει τα κόλπα της στην κάθε φορά συγκυρία.

Αν διαβάζουμε σωστά αυτήν την λίγο πολύ αλλόφρονα ελληνική τακτική, στηρίζεται σε μία, και μόνο μία παραδοχή: ότι η Ουάσιγκτον θα αναπτύξει έναν σαφή «αντιτουρκισμό», έτσι ώστε να εκτιμήσει τις υπηρεσίες όχι του Τελ Αβίβ αλλά τύπων σαν τον ψεκασμένο υπ.αμ. και τον ψεκασμένο υπ.εξ. Πρόκειται για ένα δίδυμο που αλληλοσυμπληρώνεται, δείχνοντας την “δεξιοαριστεροφασιστική” πραγματικότητα της ελληνικής εθνικής γραμμής. Μιλώντας πιο γενικά: η ελπίδα είναι ότι όσο θα οξύνεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός τόσο περισσότερο πιθανό θα είναι η Ουάσιγκτον να «αγοράσει ελλάδα» – εναντίον της τουρκίας.

Έχει, όμως, μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο συμφέρον ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός να τραβήξει Χ στην τουρκική επικράτεια, δίνοντας ουσιαστικά το ο.κ. για τον προσανατολισμό της Άγκυρας προς Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη κλπ; Ή μήπως αυτή ακριβώς η τουρκική εναλλακτική αναγκάζει την Ουάσιγκτον να «προσέξει» την Άγκυρα; Μήπως οι ελληνοφασίστες είναι καταδικασμένοι να ζουν μόνιμα αγκαλιά με τα φαντάσματά τους του 1920 και του 1921, γιατί, πολύ απλά, δεν μπορούν να παραδεχτούν την μηδαμινότητά τους;

Μην περιμένετε να μάθετε την απάντηση από έλληνες “ειδικούς”, προφέσορες, πράκτορες φανερούς ή κρυφούς… Αυτοί κοιμούνται και ξυπνάνε με την ελπίδα της “κόκκινης μηλιάς”.

Δευτέρα 10 Ιούλη. …Διερωτόμαστε, όπως και ο κάθε πολίτης … πώς είναι δυνατόν, με βάση την εκδοχή του κ. Αναστασιάδη, η Τουρκία να βρισκόταν σε ευθεία και απόλυτη σύγκρουση με το πλαίσιο Γκουτέρες αλλά ο τελευταίος, την επόμενη μέρα διά του εκπροσώπου του, να χαιρέτησε την ισχυρή δέσμευση της Τουρκίας στη διαδικασία. Ή ακόμη χειρότερα, μέσα από ανώνυμες έως τώρα δηλώσεις τους σε ΜΜΕ, αξιωματούχοι της Ε.Ε και του ΟΗΕ να επιρρίπτουν την ευθύνη στον κ. Αναστασιάδη. Ελπίζουμε ότι η αυριανή ενημέρωση του ΠτΔ θα απαντήσει στα σοβαρά ερωτήματα που προκύπτουν και κυρίως ότι ο κ Αναστασιάδης θα διασφαλίσει ώστε Ε.Ε και ΟΗΕ να έχουν το ίδιο αφήγημα με το δικό του…

Αυτά περιλαμβάνει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση του ελληνοκυπριακού καθεστωτικού ακελ, μετά το «ναυάγιο» του τελευταίου γύρου «διαπραγματεύσεων για την επίλυση του κυπριακού» στην ελβετία. Έμμεσα κατηγορεί τον ελληνοκύπριο πρόεδρο ότι κοροϊδεύει…

Φαίνεται πως και οι ελβετικές πέτρες ξανακατάλαβαν ποια πλευρά είναι ευχαριστημένη με την τωρινή κατάσταση και κάνει ό,τι μπορεί για να μην υπάρχει επανένωση των δύο κυπριακών επικρατειών. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένη αυτή η πλευρά…

Υπάρχει όμως μια κάποια ανησυχία, αν διαβάζουμε σωστά πίσω απ’ τις ελληνικές γραμμές. Η Άγκυρα και οι τουρκοκύπριοι έχουν να επιδείξουν σταθερά μια κάποια «εποικοδομητική» στάση· ή αυτή είναι η διεθνής άποψη. Είναι λοιπόν πιθανό ότι στην Αθήνα και στη Λευκωσία υπάρχει ένας φόβος για το «μελλοντικό άγνωστο». Τι θα μπορούσε, δηλαδή, να κάνει το τουρκικό καθεστώς για το «κυπριακό πρόβλημα» αξιοποιώντας την αναγνώριση του οηε, στριμώχνοντας παράλληλα την ελληνοκυπριακή / ελληνική πλευρά. Αφού, για παράδειγμα, υπάρχει πάντα το θέμα της «αοζ» που έχει κηρύξει μονομερώς η Λευκωσία, αλλά είναι αμφίβολο αν μπορεί να γίνει διεθνώς δεκτή όταν υπονομεύει οποιαδήποτε λύση…

Το σίγουρο είναι ότι θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να ξανα-αρχίσουν «διαπραγματεύσεις». Μια «πολιτική» που ζει ταΐζοντας τις διεθνείς «εκκρεμότητές» της με την ελπίδα μιας ευνοϊκότερης συγκυρίας κάπου, κάπως, κάποτε στο μέλλον, μπορεί να επαναπαυτεί στις αυταπάτες της.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά…

Σάββατο 8 Ιούλη. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε καν η ψευτοδραματικότητα της προηγούμενης: η «προοπτική λύσης του κυπριακού» εξατμίστηκε ήρεμα κι ωραία, όπως ήταν αναμενόμενο. Απ’ τις δύο «κοινότητες» μόνο η μία, των τουρκοκυπρίων, ήλπιζε και επιθυμούσε πλειοψηφικά την επανένωση του νησιού. Οι ελληνοκύπριοι, αντίθετα, είτε το φωνάζουν είτε όχι, περνούν μια χαρά με την διχοτόμηση. Όπως, ως γνωστόν, και οι άγγλοι – με τις βάσεις τους.

Φυσικά, «χωρίς λύση», τα ελληνοκυπριακά αφεντικά ίσως έχουν ένα προβληματάκι, οφειλόμενο στην πλεονεξία τους: κάποια απ’ τα θαλάσσια «οικόπεδα» που μοστράρουν για δικά τους· αν και εφόσον υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα αερίου κάπου στον βυθό. Όμως αν συγκρατηθούν ίσως καταφέρουν να το διαχειριστούν.

(Άσχετο ίσως, αλλά όταν ο εξοχότατος τηλεφώνησε στον τούρκο ομόλογό του προχτές, θεωρούμε πιθανότατο να του είπε “νταξει, μαλακία έγινε με το φορτηγό που γαζώσαμε”. Το συμπεραίνουμε απ’ το γεγονός ότι οι ντόπιοι δημαγωγοί ξεκίνησαν να “φορτώσουν” για την “τουρκική πρόκληση” αλλά το έπνιξαν πολύ νωρίς. Θα πρέπει να ψιλοέπαιξε και διεθνές κράξιμο… Πως αλλιώς;)

Τετάρτη 5 Ιούλη. Η (χθεσινή) καθεστωτική «καθημερινή»:

… Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από το αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος, τις μεσημεριανές ώρες χθες στο Λιμεναρχείο Ρόδου έγινε ανώνυμη τηλεφωνική καταγγελία, σύμφωνα με την οποία το υπό σημαία Τουρκίας φορτηγό πλοίο “ACT”, που έπλεε ανοικτά της Ρόδου, μετέφερε ναρκωτικά…

Αααα… “Ανώνυμη τηλεφωνικά καταγγελία…” λοιπόν… Σα να λέμε: παίρνεις ένα τηλέφωνο σ’ ένα οποιοδήποτε λιμεναρχείο, κατά προτίμηση στο ανατολικό Αιγαίο, λες “γειά σας, αυτό το πλοίο μεταφέρει ναρκωτικά, μου το είπε ο ξάδελφος του κουμπάρου μου”, (ούτε η “ελληνοφρένεια” δεν είσαι καλά καλά…) και τσουπ οι λιμενόμπατσοι παρατάνε το τάβλι και ορμάνε στα πολυβόλα τους… Έτσι γίνεται λοιπόν…

Η ίδια εφημερίδα, σε πιο κάτω σημείο του ίδιου ρεπορτάζ, είχε να προσθέσει ένα “πάντως” (διατηρούμε το πρωτότυπο):

… Πάντως, καλά ενημερωμένες πηγές αποκάλυψαν στην “Κ” ότι η πληροφορία για ύπαρξη ναρκωτικών στο πλοίο “ACT” και η… προτροπή προς τους άντρες του Λιμενικού να το ελέγξουν έφτασαν από ξένη υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών…

Αχα! Δεν ήταν τελικά “ανώνυμο τηλεφώνημα”; Και γιατί κοτζάμ λιμενο-αρχηγείο ντράπηκε να πει “ναι, μας είπαν οι τάδε φίλοι ότι το πλοίο κουβαλάει ναρκωτικά” και προτίμησε τις βλακείες του είδους “μας πήρε μια κυρία και μας είπε ότι”… ε; Τι συστολή είναι αυτή; Γιατί να ξεφτυλιστεί έτσι αυτό το ελληνικό σώμα ασφαλείας;

Τελικά, διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, το πέταξαν το όνομα της «ξένης υπηρεσίας»: η αμερικανική dea. Φαίνεται ότι επειδή έγινε σαφέστατο ότι η επίθεση στο τουρκικό φορτηγό ήταν μεγάλη χοντράδα (ήπιος χαρακτηρισμός), η «αποκάλυψη της dea» είχε το υπονοούμενο: πήγαν να μας βάλουν τρικλοποδιά οι παλιοαμερικάνοι…

Χμμμμ. Και οι χαζούληδες, εύπιστοι αλλά δεν σηκώνουν μύγα στο πολυβόλο τους έλληνες λιμενόμπατσοι έπεσαν στην παγίδα, ε;

Πάλι καλά. Γιατί το noor 1 δεν το είχαν γαζώσει… Το άφησαν να ξεφορτώσει κιόλας…

Τετάρτη 5 Ιούλη. Ο 5^ος γύρος των «διαπραγματεύσεων της Astana» ξεκίνησε χτες· τα δυτικά μήντια δεν ασχολούνται γενικά με τέτοιες λεπτομέρειες. Σύμφωνα με δηλώσεις ρώσων καθεστωτικών, Μόσχα, Τεχεράνη και Άγκυρα συμφωνούν στην εγκατάσταση ρωσικού στρατού στις 4 «ζώνες αποκλιμάκωσης» στο συριακό έδαφος. Μία απ’ αυτές είναι ειδικού ενδιαφέροντος: στα νοτιοδυτικά, πάνω στο δρόμο μεταξύ Δαμασκού και Αμμάν, στην ευρύτερη περιοχή της Dara’a. Είναι η περιοχή που δρα το Τελ Αβίβ, προσπαθώντας να καταλάβει (σε βάρος της συριακής επικράτειας) μερικές χιλιάδες στρέμματα επιπλέον των υψωμάτων του Γκολάν…

Εγκατάσταση ρωσικού στρατού δεν σημαίνει κοιτώνες πεζοναυτών. Σημαίνει εγκατάσταση διάφορων όπλων και γκάτζετ, απ’ αυτά που κάνουν την ζωή δύσκολη σε αντίπαλα αεροπλάνα, πυραύλους ή πυροβολικό.

Το ότι η Μόσχα (σαν εκπρόσωπος και της Δαμασκού), η Τεχεράνη και η Άγκυρα έχουν μονιμοποιηθεί (πάντα με την παρουσία του ειδικού απεσταλμένου του οηε για την συρία Staffan de Mistura) σαν οι “υπεύθυνοι” της “αντιτρομοκρατίας” στη συρία, θα έπρεπε κανονικά να προβάλλεται σαν μείζον ζήτημα της διεθνούς καθεστωτικής πολιτικής και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, καθόλου. Για την δύση η συρία “υπάρχει” μόνο όταν τιτιβίζει γι’ αυτήν το ψόφιο κουνάβι ή απειλεί η κυβέρνησή του. Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι ο δυτικός κόσμος ζει ήδη σε συνθήκες πολέμου: όπου είναι εύλογο ότι δεν μεταδίδονται “ειδήσεις” που αφορούν τον “εχθρό”, εκτός από (πραγματικές ή φανταστικές) ήττες και αποτυχίες του.

Σε ότι αφορά τους ντόπιους φασίστες, δεξιούς κι αριστερούς; Γι’ αυτούς είναι αδιανόητο ότι η τουρκία δεν διαλύεται· έχει κολλήσει το γραμμόφωνό τους στις ελπίδες των ‘90s. Το γεγονός είναι ωστόσο ότι το τουρκικό καθεστώς έχει εγκατασταθεί προσεκτικά, με ζόρια, αλλά στέρεα στην πρώτη σειρά του ιμπεριαλιστικού στερεώματος του 4^ου παγκόσμιου πολέμου (σίγουρα σε ότι αφορά τη μέση Ανατολή, αν και όχι μόνο), με όλες τις διακυμάνσεις και τα μπρος – πίσω που απαιτεί ή προκαλεί η συγκυρία και η ρευστότητά της. Δεν απειλεί άμεσα το ελλαδιστάν· δεν ασχολείται καν· δεν κοιτάει εκεί. Κοιτάει πολύ μακρύτερα. Γι’ αυτό φτιάχνει ευρύτερες συμμαχίες, πρακτικές. Που να επιβεβαιώνονται επί του εδάφους.

Ε, μεθαύριο που ο Ερντογάν θα είναι στo Αμβούργο, σαν g20, στην Αθήνα ο εξοχότατος (και πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα) θα πρέπει να δει τι θα κάνει με το «άνοιγμα του επαγγέλματος των μηχανικών». Για να πέσει, με το καλό, η θρυλική δόση· μην έχουμε τίποτ’ άλλα.

Για καθεστωτικό που μόλις πέρυσι βρέθηκε μπροστά σε ένα εναντίον του πραξικόπημα δεν είναι άσχημα τα πράγματα. Για καθεστωτικό που πόλις πριν ένα μήνα πανηγύριζε ότι «πήραμε αυτά που θέλαμε» (απ’ το eurogroup) δεν θα έλεγε κανείς «όλα καλά»….

Τα υπόλοιπα πατριωτικά και ψυχωσικά τα κρίνει η ιστορία.

Τρίτη 4 Ιούλη.  Ήξερε ή δεν ήξερε το πλήρωμα των ντόπιων λιμενόμπατσων τι κάνει όταν πυροβολούσε το τουρκικό εμπορικό στα ανοικτά της Ρόδου; Την πληροφορία, και καλά, ότι είναι «ύποπτο μεταφοράς ναρκωτικών» την είχε πριν πυροβολήσει ή την επιστράτευσε σα δικαιολογία μετά; Κι αν την είχε από πριν, ποιος την έδωσε στην ελληνική λιμενομπατσαρία; Μήπως η μοσάντ;

Γιατί φαίνεται ότι οι «αδελφοί ισραηλινοί» ήξεραν περί τίνος πρόκειται. Από παλιά. Εννοούμε: είχαν «εκκρεμότητες» με τους τούρκους ιδιοκτήτες του εμπορικού, απ’ την εποχή του «ένας στόλος για την Γάζα» και της σφαγής στο mavi marmara.

Το να είναι οι «αδελφοί έλληνες» χρήσιμοι ηλίθιοι δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση: όταν κοιμάσαι με ανοιχτομάτηδες (τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες) το πρωΐ αλληθωρίζεις.

(Τι άλλο να περιμένει κανείς όμως;)