Tag: τουρκία

Η άλλη κατοχή: της συρίας

Δευτέρα 19 Αυγούστου (00.20) >> Στη σκιά του αίματος και του πόνου της Παλαιστίνης, οι ιρακινές και οι συριακές πολιτοφυλακές σημαδεύουν (και «θυμίζουν») το αφεντικό-του-χωροφύλακα με τακτικές πλέον πυραυλικές επιθέσεις: την Ουάσιγκτον. Η συριακή επικράτεια ανατολικά του Ευφράτη κατέχεται απ’ τον αμερικανικό στρατό, στο όνομα μιας κάποιας υποτιθέμενης «αντιτρομοκρατίας» (κατά του isis) – η οποία ήταν ακριβώς το αντίθετο. Το 2015 οι αμερικάνοι πεζοναύτες που είχαν παρκάρει σ’ αυτήν την περιοχή ήταν μόλις 50. Αλλά τότε εμφανίστηκε ο ρωσικός στρατός (και η αρχή του τέλους του isis…) – οπότε μέσα σε δύο χρόνια, ως τα τέλη του 2017, οι 50 είχαν γίνει 2.000. Συν τις πολλές χιλιάδες των βασάλων της Ουάσιγκτον, των ypg.

Η πρώτη χρονικά αμερικανική βάση ήταν (και είναι)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.16)>> H «Διακήρυξη του Πεκίνου» ανακοινώθηκε στις 23 Ιούλη. Πέντε ημέρες νωρίτερα, στις 18 Ιούλη (λαμβάνοντας ίσως υπόψη αυτό που θα ερχόταν απ’ την κίνα) η βουλή του απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώτος με ψήφους 68 υπέρ, 9 κατά, και την αποχή της «κοσμικά» φασιστικής αντιπολίτευσης του Yair Lapid (αποχή που οφείλεται μόνο στο ότι δεν ήθελε να «εκτεθεί», όχι στο ότι διαφωνούσε…) αποφάσισε ότι …Οποιοδήποτε παλαιστινιακό κράτος αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το ισραήλ και τους πολίτες του, θα επιμηκύνει την σύγκρουση ισραήλ – παλαιστινίων και θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή… Με άλλα λόγια «κανένα παλαιστινιακό κράτος ποτέ και πουθενά – παντού απαρτχάιντ και μόνον αυτό!»

Στις 21 Ιούλη, 3 ημέρες μετά την θεοναζί απόφαση, ο αρχιχασάπης έκανε την βόλτα του απ’ την παρακμιακή σύμμαχο (: ηπα) για να εισπράξει συμπαράσταση, χειροκροτήματα, οπωσδήποτε όπλα και πυρομαχικά, ίσως και μελλοντικές «δουλειές». Υποτίθεται ότι η αδιαπραγμάτευτη «γραμμή» του αμερικανικού καθεστώτος είναι η «λύση των δύο κρατών»∙ κανείς όμως δεν αμφισβήτησε την απόφαση του θεοναζί καθεστώτος, τόσο φρέσκια ώστε να είναι αδύνατο να παραληφθεί… Ούτε έγιναν δημόσιες δηλώσεις για την «προώθηση» του ειρηνοποιού Πεκίνου∙ ως να μην υπάρχει… Αντίθετα η αποθέωση του αρχιχασάπη απ’ το αμερικανικό «εκτελεστικό» (μαζί και η ντροπαλή «αποχή» διάφορων «δημοκρατικών» που απλά σκέφτονται τις επερχόμενες κάλπες και το κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης) όχι μόνο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο αλλά ήταν η πιο εμφατική βουτιά-στο-αίμα που θα μπορούσε να υπάρξει ως σήμερα. Εν τω μεταξύ η ρωσική βουλή «καταδίκασε έντονα» την θεοναζί απόφαση (θυμίζοντας το πτώμα: “αυτή η απόφαση είναι αντίθετη με τις «συμφωνίες του Όσλο»”) και καλώντας τον πλανήτη να καταδικάσει επίσης…

Ας μην περάσει απαρατήρητο κι αυτό: στις 19 Ιούλη, την επόμενη ημέρα της θεοναζί απόφασης, το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ), ο δικαστικός βραχίονας του οηε, ανακοίνωσε τελεσίδικα και ομόφωνα ότι η «παράνομη κατοχή» της Παλαιστίνης είναι πλέον απαρτχάιντ. (Πράγμα που σημαίνει ότι είναι καθήκον κάθε κράτους στον πλανήτη να επιβάλει εμπάργκο, κυρώσεις, τιμωρίες… κλπ… Υποθέτουμε ότι στην πρώτη γραμμή θα βρεθεί το ελλαδιστάν, γιατί πρωί – μεσημέρι – βράδυ ορκίζεται στη “διεθνή νομιμότητα”… Με την “διεθνή νομιμότητα” κοιμάται, με την “διεθνή νομιμότητα” ξυπνάει…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι εθνικές επέτειοι είναι η αναίδεια των καιροσκόπων

Δευτέρα 22 Ιούλη (00.13)>> Όχι μισός αλλά ούτε δέκα αιώνες δεν (θα) είναι αρκετοί για να πεταχτούν οριστικά οι εθνικιστικές μυθολογίες γύρω απ’ το «κυπριακό». Για παράδειγμα το (νατοϊκό) «σεμινάριο της Ρώμης» στα μέσα Νοέμβρη του 1973 ή το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μακάριος (απ’ την μονή Κύκκου όπου είχε καταφύγει μετά το εναντίον του πραξικόπημα) κάλεσε την Άγκυρα να επέμβει στρατιωτικά στην κύπρο σαν εγγυήτρια δύναμη, αυτά και πολλά άλλα κομμάτια της πραγματικότητας δεν χωρούν στην μυθολογία του «κατατρεγμένου χρυσοπράσινου φύλλου». Ούτε, φυσικά, στις «εθνικές επετείους».

Αν υπάρχει κάτι επίκαιρο σήμερα είναι ότι εκδηλώνεται μια κάποια υπόγεια αντίθεση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας σε σχέση με την συνεχιζόμενη σφαγή των Παλαιστινίων, και το γεγονός ότι το νοτιοκυπριακό έδαφος χρησιμοποιείται πράγματι επιμελητειακά υπέρ του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος. Οι μόνιμες αγγλικές βάσεις εκεί και ο ρόλος τους ποτέ δεν είναι κεντρικό ζήτημα για την ντόπια εθνικιστική ρητορική∙ ούτε οι συμφωνίες «παροχής υπηρεσιών» της Λευκωσίας με το Παρίσι, την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Κι αν είναι αλήθεια ότι η Άγκυρα μεταφέρει στη βόρεια κύπρο αντιαεροπορικά συστήματα in case of… (: όξυνσης του πολέμου μεταξύ του θεοναζί καθεστώτος και της Χεζμπ’ Αλλάχ) τότε…

Τιμής ένεκεν θα γυρίσουμε ωστόσο πίσω 30 χρόνια, στον μακρινό Ιούνη του 1994, όταν ο αυτοδιαχειριζόμενος ρ/σ «Ουτοπία» στη Σαλονίκη, στη διάρκεια του καλοκαιρινού φεστιβάλ του, οργάνωσε εκδήλωση ενάντια στον εθνικισμό και στον ρατσισμό με την συμμετοχή (και) τούρκων αντιμιλιταριστών αλλά και του κύπριου αναρχικού Α.Π.: το «κυπριακό» ήταν ένα απ’ τα βασικά θέματα συζήτησης, και ο Α.Π. μετέφερε όχι μια «ιδεολογική» άποψη αλλά μια ιστορική – πολιτική – γεωγραφική εμπειρία, επεξεργασμένη φυσικά όπως θα έπρεπε. Αναπαράγουμε εδώ κάποια σημεία εκείνης της εισήγησης που έχουν πάντα αξία:

Καταρχήν δεν μιλώ ούτε σαν έλληνας-κύπριος ούτε σαν τούρκος-κύπριος. Μιλώ σαν κύπριος. Δεν εννοώ ότι υπάρχει κυπριακό έθνος, δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Με ενδιαφέρει η γεωγραφική και ιστορική μου εμπειρία.

Η κύπρος είναι ένα ακριβό οικόπεδο μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Τυχαίνει να βρίσκεται βόρεια της διώρυγας του Σουέζ, τυχαίνει να βρίσκεται δίπλα στην Ιερουσαλήμ που είναι ένας σημαντικός σημειολογικός χώρος, είναι και εμπορικά χρήσιμη σήμερα, κατά συνέπεια έχουμε έξι στρατούς (εγγλέζικο, ελληνικό, τουρκικό, ελληνοκυπριακό, τουρκοκυπριακό και ΟΗΕ), έχουμε βάσεις, έχουμε ένα κράτος κανονικό και ένα ημικράτος, οι βάσεις είναι επίσης δύο ημικράτη…

Με όλα αυτά οι ιθαγενείς, 800.000 όλοι κι όλοι, διαβιούμε μια κοινωνία που πάνω της πλανιέται διαρκώς η απειλή του πολέμου. Αυτό όμως που πλανιέται πιο έντονα πάνω από την κύπρο, τουλάχιστον όσο ζω εγώ, είναι το «εθνικό πρόβλημα». Στην κύπρο είναι αδύνατο (ή τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν αδύνατο) να αρθρώσεις λόγο για οτιδήποτε αν δεν μιλάς ταυτόχρονα για το «κυπριακό».

… Στην κύπρο δεν είχαμε ουσιαστικά μία αποικιοκρατία, την αγγλική. Είχαμε τρεις αποικιοκρατίες. Μια πολιτική (την αγγλική) και δύο πολιτιστικές: την ελληνική και την τουρκική. Για παράδειγμα επί αγγλικής κατοχής το πρόγραμμα των σχολείων καθοριζόταν απ’ τα υπουργεία παιδείας της Αθήνας και της Άγκυρας.

Οι κύπριοι «εθνικοποιήθηκαν». Γιατί οι παραδοσιακοί κύπριοι του 19ου αιώνα δεν ανήκαν σε έθνη αλλά σε θρησκευτικές κοινότητες. Ήταν ορθόδοξοι ρωμιοί – όπως λέγονταν – δηλαδή χριστιανοί, ήταν μουσουλμάνοι, και υπήρχε και μια μεγάλη κοινότητα ενδιάμεση, οι λινοβάμβακοι, που ήταν χριστιανομουσουλμάνοι. Αυτή η κοινότητα διασπάστηκε κάθετα και δια της βίας. Οι περισσότεροι έγιναν μουσουλμάνοι, και οι υπόλοιποι χριστιανοί.

Αυτή η διαδικασία της «εθνικοποίησης» μέσα από την μεταγραφή των θρησκευτικών πεποιθήσεων σε εθνικές ταυτότητες (χριστιανοί = έλληνες και μουσουλμάνοι = τούρκοι) ευνοούσε την εγγλέζικη αποικιοκρατία. Γιατί αφού η κύπρος είναι ένα πολύτιμο οικόπεδο μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, το τελευταίο πράγμα που θα χρειάζονταν οι αποικιοκράτες ήταν να διεκδικήσουν οι ιθαγενείς το οικόπεδο. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να πεισθούν οι ιθαγενείς πως κατά λάθος βρίσκονται σ’ αυτό το οικόπεδο, ότι είναι έποικοι των Αθηνών ή της Άγκυρας, ότι είναι κάτι άλλο εν πάσει περιπτώσει, και πως άρα ανήκουν σε αυτό το κάτι άλλο.

Υπάρχει φυσικά η ιστορία αυτών των ιθαγενών που δείχνει τα αντίθετα. Τον 19ο αιώνα υπάρχουν κοινές αγροτικές εξεγέρσεις – πριν από την κάθοδο των άγγλων. Όταν ήρθαν οι άγγλοι χώρισαν διοικητικά τις θρησκευτικές κοινότητες, κάθετα, σαν εθνικές κοινότητες. Με διαφορετικά σχολεία, διαφορετικές γλώσσες, κλπ. Αυτή η διαδικασία διαχωρισμού συνεχίστηκε αλλά παρεμβλήθηκαν ήδη από την δεκαετία του 1920 κινήματα μοντερνίστικα, όπως το εργατικό κίνημα που εξελίχθηκε αργότερα σε κομμουνιστικό, και ήταν κοινό όλων των κυπρίων.

Στη δεκαετία του 1950 ο εθνικισμός ήταν μια σαφέστατη προσπάθεια να σπάσει το εργατικό κίνημα. Η ΕΟΚΑ για παράδειγμα, την οποία λιβανίζουν και οι δικοί μας και οι δικοί σας, εκτός από το να πολεμά τους εγγλέζους είχε σαφέστατο στόχο να πολεμά το εργατικό κίνημα. Η ΕΟΚΑ σκότωσε περισσότερους ελληνοκύπριους παρά άγγλους. Σκότωσαν πολλούς αριστερούς, ακόμα και με λιθοβολισμούς, μπαίνοντας μέσα στα σπίτια τους, κλπ. Απ’ την άλλη πλευρά η τουρκοκυπριακή εθνικιστική οργάνωση, η ΤΜΤ, εφάρμοσε ένα ακριβώς ίδιο σχέδιο, με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους, ίσως και χειρότερες, μιας και η τουρκοκυπριακή εργατική τάξη ήταν πιο μικρή αριθμητικά, άρα πιο αδύνατη. Έτσι, ενώ στην ελληνοκυπριακή πλευρά η εργατική τάξη κατάφερε κάποια στιγμή να αντισταθεί στην τρομοκρατία της ΕΟΚΑ αναγκάζοντάς την να σταματήσει, η τρομοκρατία της ΤΜΤ κατά της τουρκοκουπριακής εργατικής τάξης συνεχίστηκε απ’ το 1957 ως το 1962.

Το ’60 παραχωρήθηκε στην κύπρο μια ανεξαρτησία περίεργη: έκατσαν δηλαδή η αγγλία, η ελλάδα και η τουρκία και έφτιαξαν ένα σύνταγμα της «ανεξάρτητης κύπρου» και το έδωσαν στους κυπραίους λέγοντάς τους «αυτό είναι το σύνταγμά σας, και αν δεν το δεχτείτε θα σας αφήσουμε να σκοτώνεστε». Οπότε «το δεχτήκαμε»… Εν πάσει περιπτώσει αυτό το σύνταγμα του 1960 περιείχε ένα μέρος της κυπριακής ιστορικής εμπειρίας. Παραδεχόταν δηλαδή πως οι δύο κοινότητες στην κύπρο, όπως είχαν διαχωριστεί από την αγγλική αποικιοκρατία, είχαν μια έντονη αλληλεξάρτηση. Δεν κατοικούσαν σε διαφορετικά μέρη. Υπήρχαν παντού κοινά χωριά, και υπήρχε κι ένα κοινό κίνημα 30 – 40 χρόνων. Το σύνταγμα λοιπόν του ’60 υποχρέωνε τις δύο ελίτ (ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή) να αλληλοεξαρτώνται στη διοίκηση της κύπρου.

Η ελληνοκυπριακή ελίτ, νοιώθοντας ίσως μια αριθμητική υπεροχή προσπάθησε το 1963 να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις που είχε στη βάση αυτού του συντάγματος, προσπάθησε να αλλάξει το σύνταγμα, και ουσιαστικά εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση ενάντια στους τουρκοκύπριους. Έτσι οι τουρκοκύπριοι από το 1964 ως το 1974 ζούσαν ουσιαστικά σε καθεστώς εγκλωβισμού. Ενώ ήταν το 18% του πληθυσμού είχαν στριμωχτεί στο 4% του εδάφους.

… Θα κάνω μια παρένθεση εδώ, για να ξαναθυμίσω τις αγκυλώσεις που δημιουργεί ο «εθνικός λόγος». Λέει λοιπόν ο ελληνοκύπριος εθνικιστής: «Μα είμαστε το 80%. Γιατί το 20%, οι τουρκοκύπριοι, να μπερδεύονται στα πόδια μας;»

Αυτή είναι η λογική του ελληνοκυπριακού εθνικισμού. Αλλά με την ίδια λογική, αν το κοιτάξει κάποιος από άλλη οπτική γωνία, θα δει ότι η κύπρος ανήκει στον γεωγραφικό χώρο της τουρκίας. Η τουρκία είναι 40 μίλια μακριά απ’ την κύπρο. Συνεπώς θα μπορούσε, με την ίδια λογική πάντα, να απαντήσει κάποιος «μα είστε μια ελάχιστη μειοψηφία μέσα στον τουρκικό γεωγραφικό χώρο». Εξαρτάται που ζωγραφίζει ο καθένας τα σύνορα, στη φαντασία του: αν θέλεις να κόψεις τα σύνορα έτσι ώστε να φαντάζεσαι την κύπρο σαν ένα αυτόνομο νησί στην Αλάσκα, τότε ναι, οι ελληνοκύπριοι είναι πλειοψηφία. Αλλά έτσι, φυσικά, μπορεί η άλλη πλευρά να θυμηθεί τη γεωγραφία και να σου θυμίσει πως οι ελληνοκύπριοι είναι μια χριστιανική μειοψηφία σε μια θάλασσα μουσουλμάνων.

… Έρχομαι ξανά στην ιστορία. Το 1974 έγιναν δύο πράγματα στην κύπρο. Ένα πραξικόπημα του ελληνικού στρατού βοηθούμενο από την ελληνοκυπριακή ακροδεξιά, και ακολούθησε, στις 20 Ιούλη, η τουρκική εισβολή. Οι αμερικάνοι και οι άγγλοι ήθελαν με αυτό το πραξικόπημα να ξεφορτωθούν τον Μακάριο, επειδή απ’ την μια μεριά επέτρεπε την ύπαρξη του ΑΚΕΛ, ενώ από την άλλη ακολουθούσε ανεξάρτητη πολιτική έχοντας εντάξει την κύπρο στις αδέσμευτες χώρες. Ο ελληνοκυπριακός και ο ελληνικός εθνικισμός έκαναν τους δικούς τους λογαριασμούς, για πλήρη έλεγχο της κύπρου.

Σφαγές έγιναν και από τις δύο μεριές. Και από τους εθνικιστές ελληνοκεντρικούς σε πρώτη φάση, και από τον τουρκικό στρατό στη συνέχεια. Υπήρξαν όμως και συγκινητικές στιγμές ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων που αλληλοπροστατεύονταν….

 

*Όλες οι εισηγήσεις είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό σαμποτάζ νο 13 – 14. Αν κάποιος / α ενδιαφέρεται για το σύνολο της εισήγησης του Α.Π., υπάρχει σε ψηφιακή μορφή στην βιβλιοθήκη του site, με τίτλο: Μεσόγειος: το υπόλοιπο κύπρος. Στην ίδια θέση (στην βιβλιοθήκη…) υπάρχει (σε μορφή pdf) το Sarajevo νο 8 (μπροσούρα) με τίτλο κύπρος: ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο.

 

Who will care for you america?

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Οι αμερικάνοι δημοκρατικοί, ως γνωστόν, απασχολούνταν ως χτες με το αν ο νυσταλέος Jo αντέχει να κατέβει στον στίβο στις 5 Νοέμβρη, να νικήσει και να σταθεί ως κεντρική πολιτική βιτρίνα άλλα 4 χρόνια, ως το τέλος του 2028.

Μόνο που υπάρχει ένα διαφορετικό, πιο άμεσο προβληματάκι. Ο νυσταλέος Jo είναι υποχρεωτικά πρόεδρος ως το τέλος της χρονιάς, για άλλους 5,5 μήνες δηλαδή. Πρέπει να διαχειριστεί οτιδήποτε προκύψει εσωτερικά αυτούς τους 5,5 μήνες∙ με αυτό το «εσωτερικά» να τρίζει έντονα….

Οι γνωστοί rivals παρακολουθούν. Όχι για να επιτεθούν στην Ουάσιγκτον ή για να χαλάσουν την «γιορτή της δημοκρατίας»! Απλά η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη έχει πολλά «ανοίγματα», σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Η εκδήλωση οξυμένων εσωτερικών προβλημάτων είναι ιδανική για την «αύξηση των εξωτερικών πιέσεων» σε κάποια απ’ αυτά τα σημεία.

Όπως λένε διάφοροι σοφοί-με-το-κιλό: 5,5 μήνες είναι πολύς καιρός πολιτικά. Και γεωπολιτικά θα προσθέταμε: κάποιες κινήσεις όχι ευχάριστες για την Ουάσιγκτον διαγράφονται ήδη στον ορίζοντα…

Mogadishu…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Ποιος θα το περίμενε; Ενόσω ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ως υπ.αμ. πια, καμαρωτός καμαρωτός θα αρμενίζει (νοερά ο ίδιος…) στην Ερυθρά Θάλασσα απρόσκλητος, κουρντίζοντας (μαζί με τους υπόλοιπους λευκούς «προστάτες») τους υεμενίτες Houthi, μπορεί και να πέσει πάνω σε τουρκικά πολεμικά – αυτά με επίσημη πρόσκληση απ’ το Mogadishu της σομαλίας… Ας έχει λοιπόν έτοιμο ένα «ηχηρό μήνυμα» (ακόλαστη η δημαγωγική αργκώ!) εναντίον τους, πολύ «ηχηρό», πάρα πολύ – γίνεται φασαρία σ’ εκείνα τα μέρη…

Οι δημαγωγοί του καθεστώτος κατάπιαν αυτήν την δυσάρεστη εξέλιξη – αλλά τι δημαγωγοί θα ήταν αν δεν το έκαναν; Το ζήτημα έχει ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι απ’ την σκοπιά του «αιώνιου εχθρού που καταρρέει όπου νάναι» (εδώ οι εθνικόφρονες δεξιοί κι αριστεροί μπορεί να πουν ε, ντάξει: λέμε και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα…), αλλά σαν τμήμα της γρήγορης εξέλιξης του ευρασιατικού project.

Ας ρίξουμε μια ματιά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (2)

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Η τακτική των προβοκατσιών απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ (αλλά και του Λονδίνου…), για να χρησιμοποιηθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν είναι καθόλου άγνωστη διεθνώς. Η πιο πρόσφατη «βόμβα στο ψαχνό» στο ιράν και η «επανεμφάνιση του … isis» μπορεί να αποδειχθεί η σταγόνα-που-ξεχύλισε-το-ποτήρι, κι όχι μόνο για την Τεχεράνη: τέτοιου είδους «κτυπήματα» είναι αδύνατο να αντιμετωπίζονται πάντα έγκαιρα. Έτσι ορισμένες κινήσεις όχι κατ’ αρχήν (ή όχι μόνο) στρατιωτικές αλλά μάλλον πολιτικο-στρατιωτικές φαίνεται να επιταχύνονται.

Στις 24 και στις 25 Γενάρη συναντήθηκαν στην Αστάνα εκπρόσωποι της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Άγκυρας (: «μπλοκ της Αστάνα», μην το ξεχνάτε!) με θέμα την Γάζα – αλλά και την συρία. Στην τελική ανακοίνωση μεταξύ άλλων υπέδειξαν έμμεσα αλλά καθαρά ως ζητούμενό τους την εκδίωξη του us army απ’ την συριακή επικράτεια. (Η Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με τους υπεργολάβους της των ypg έχουν καταλάβει περίπου το ¼ της συριακής επικράτειας, ανατολικά του Ευφράτη).

Δυο βδομάδες αργότερα η Δαμασκός (που είναι το «αόρατο» μέλος του μπλοκ της Αστάνα) έβγαλε ανακοίνωση για το ίδιο θέμα, μιλώντας πιο καθαρά και συγκεκριμένα για την χρήση του isis απ’ την Ουάσιγκτον.

Λόγια-του-αέρα; Όχι ακριβώς: πρόκειται για την πολιτική κάλυψη της τρέχουσας δράσης των ένοπλων οργανώσεων κατά των αμερικανικών βάσεων τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ∙ πολιτική κάλυψη που προέρχεται απ’ την Τεχεράνη, την Δαμασκό, αλλά και την Μόσχα και την Άγκυρα!!! Ακόμα περισσότερο: πολιτική κάλυψη οποιασδήποτε κλιμάκωσης που θα έχει αυτόν τον στόχο: να αδειάσει η Ουάσιγκτον τουλάχιστον αυτές τις δύο επικράτειες, του ιράκ και της συρίας…

Αυτά συμβαίνουν ενόσω εκτός απ’ την αναμενόμενη ανακοίνωση της εμβάθυνσης της στρατιωτικής σχέσης Τεχεράνης – Μόσχας έρχεται και η επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας! Έχει γίνει αρκετή προεργασία (κυρίως σε ότι αφορά την «διαχείριση» του Idlib), ουσιαστικά ποτέ δεν διακόπηκαν οι «υπόγειες» σχέσεις μεταξύ τους, και εκείνο που εκκρεμεί τώρα είναι η πανηγυρική συνάντηση του Erdogan με τον παλιόφιλο Assad.

Συμφωνούν, αυτό είναι ξεκάθαρο: yankees go home! (Αρκεί να διαφανεί κάτι τέτοιο στον ορίζοντα για να γυρίσουν οι ypg στα χωριά τους στη βορειοανατολική συρία επιστρέφοντας τις πετρελαιοπηγές απ’ τις οποίες κάνουν τώρα λαθρεμπόριο στο νόμιμο ιδιοκτήτη τους, στη Δαμασκό…) Μια τέτοια επίσημη «αποκατάσταση σχέσεων» μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού θα συμπληρώσει τις ήδη τρέχουσες εξελίξεις: η πετροχούντα των εμιράτων άνοιξε και πάλι την πρεσβεία της στη Δαμασκό, μετά από 13 χρόνια∙ ενώ ο άλλος πετροχουντικός, ο τοξικός του Ριάντ, έχει στείλει ήδη τον πρεσβευτή του και μια ομάδα διπλωματών στη Δαμασκό… Μόλις τελειώσει η ανακαίνιση της σαουδαραβικής πρεσβείας στην πρωτεύουσα της συρίας, θα φύγει απ’ το ξενοδοχείο που τώρα είναι η ανεπίσημη έδρα του και θα εγκατασταθεί όμορφα κι ωραία.

Η συριακή και η ιρακινή επικράτεια ήταν καίριες στο αμερικανικό / δυτικό σχέδιο για τη «νέα μέση Ανατολή» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’10, μέσω της διάλυσης των κρατών και της δημιουργίας διάφορων «φυλετικών» κρατιδίων, με μεγαλύτερο εκείνο του isis. Η «νέα μέση Ανατολή» μοιάζει τώρα σαν ένας εφιάλτης που απομακρύνεται στο βάθος της ιστορίας∙ γι’ αυτό η «επανεφεύρεση» του isis είναι ένας ελεεινός αναχρονισμός απ’ την μεριά της χρεωκοπημένης υπερδύναμης και των συμμάχων της.

Όταν θα έχει γίνει ολοφάνερο τι είδους καταλύτης ήταν η «εισβολή του al Aqsa», και γιατί δολοφονούνται με τέτοια λύσσα τόσες χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στη Γάζα (και στη Δυτική Όχθη), πολλοί θα πρέπει να καταπιούν όχι μόνο τις γλώσσες τους αλλά και τα κεφάλια τους…

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι εντόπιοι εθνικόφρονες όλων των ειδών, με επικεφαλής τους προφεσόρους «ειδικούς» ψάχνονται. Γιατί ο τρισκατάρατος Erdogan ήταν τόσο cool στο σύντομο πέρασμά του απ’ την Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη; Μήπως ήταν παγίδα η ηρεμία του;

«Όχι!» απαντούν με όλη την σοφία τους οι πανεπιστημιακοί των υπηρεσιών. «Μας έχει ανάγκη! Θέλει να κάνει τον καλό στη δύση!!».

Μάλιστααα… Ο ίδιος Erdogan που στο Βερολίνο, στις 17 Νοέμβρη, ουσιαστικά κατήγγειλε ανοικτά τον «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό κύριο Scholz για την υποστήριξή του στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ήρθε στην Αθήνα … για να καλοπιάσει την δύση!!! (Είναι ο γνωστός εθνικός παρανοϊκός μικρομεγαλισμός, ο ίδιος κλασσικός μεγαλοϊδεατισμός: «είμαστε Η δύση!!»)

Οι λόγοι της πρόσφατης ηρεμίας του τρισκατάρτου «αιώνιου εχθρού» βρίσκονται εκεί που η εντόπια εθνική, ιμπεριαλιστική ενότητα «ειδικών» και μη δεν τολμάει να κοιτάξει. Το ελλαδιστάν, που ως γνωστόν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία, βρίσκεται στη μεριά των ηττημένων του ουκρανικού πεδίου μάχης… Βρίσκεται επίσης (σταθερά, εδώ και χρόνια) στη μεριά των ηττημένων του μεσανατολικού πεδίου μάχης… Γιατί θα έπρεπε, ύστερα από τέτοιες εξελίξεις, ο Erdogan να «έχει νεύρα» στην Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη του 2023;

Μια μέρα νωρίτερα (όταν ο Putin γινόταν δεκτός σαν «ήρωας» στο Αμπού Ντάμπι…) ο Erdogan βρισκόταν εκεί που η δεύτερη ήττα της Αθήνας, η μεσανατολική, έγινε πανηγυρική: στη συνεδρίαση του «συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου» (Gulf Cooperation Council / GCC) με θέμα την κατάσταση στην Παλαιστίνη.

Δείτε την παρακάτω φωτογραφία:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Εκεχειρία; Μόνο εκεχειρία; (Όχι άλλος ανθρωπισμός!!!)

Τι πολυτέλεια! Τι λούσο! Κάτω απ’ τους κρυστάλλινους πολυέλαιους (μα είναι παλάτι! όχι ερείπια βομβαρδισμών…) συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Ριάντ του τοξικού πετροχουντικού οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των κρατών / μελών του «αραβικού συνδέσμου» και του «οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας» (57 κράτη συνολικά κυρίως από την αφρική και την ασία, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων της τουρκίας και του ιράν – ένα σημαντικό τμήμα του θρυλικού και αναθεωρητικού «παγκόσμιου Νότου»…) για να δουν-τι-θα-κάνουν με την Παλαιστίνη. Κατήγγειλαν την κατοχή και τα εγκλήματα των θεοναζί με τις πιο σκληρές διατυπώσεις… εξέφρασαν την υποστήριξή τους στους αιχμάλωτους Παλαιστίνιους με τον πιο θερμό τρόπο… κατήγγειλαν την «αδιαφορία» και την «υποκρισία» της δύσης… ζήτησαν (από ποιόν; απ’ την «διεθνή κοινότητα», στην καλύτερη περίπτωση τον οηε…) να σταματήσει την σφαγή και να τιμωρήσει τους δολοφόνους… φωτογραφήθηκαν… και έφυγαν…

(Τους έκαναν τα μούτρα κρέας – του χωροφύλακα και των υποστηρικτών του. Δεν τόλμησαν καν και καν να υπαινιχτούν κάτι που θα πονούσε: εμπάργκο πωλήσεων πετρελαίου στην συμμορία των δυτικών κρατών… Kάτι που είχαν κάνει άλλοτε, το 1973 και το 1978…)

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι λίγο πολύ γνωστό στις δυτικές ολιγαρχίες. Αν ο «κόσμος ζητάει 100» θα προκύψει (αν προκύψει) ένας κάποιος συμβιβασμός, γύρω στο 50, στο 40 ή στο 60. Κάτι σαν παζάρι.

Σε πολλών το στόμα, αρχόντων και αρχόμενων, το «ζητούμενο» εκεχειρίας στη σφαγή στην Παλαιστίνη (κυρίως στη Γάζα) δείχνει να μορφοποιεί το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητάει κάποιος ευαίσθητος απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Το μέγιστο που θα έδειχνε ότι το κτήνος της ανατολικής Μεσογείου έχει κάποια λουριά: την διεθνή κοινή γνώμη… Και τι απαντούν οι θεοναζί; Α, θέλετε εκεχειρία; Καλά λοιπόν, θα σταματήσουμε να σκοτώνουμε για 4 ή 2 ώρες την ημέρα, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς που και πότε θα κάνουμε διάλειμμα… Είμαστε οι κυρίαρχοι όχι μόνο του χώρου αλλά και του χρόνου!…

Από πού προέκυψε το «εκεχειρία» ως maximum ζητούμενο των μαζικών διαδηλώσεων; Από πού προέκυψε η προβολή (και η υιοθέτηση…) αυτού του φρικτού «ρεαλισμού»; Ποιο είναι το «κέντρο» που παράγει τέτοιους πολιτικούς στόχους για ευρεία κατανάλωση;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Δυο πεδία μάχης σε ένα;

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Έχοντας ουσιαστικά αποχαιρετήσει την Μαύρη Θάλασσα, και αξιοποιώντας την ευκαιρία της ισραηλινής φονικής φρενίτιδας στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, έχουν γεμίσει την ανατολική Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα με πολεμικά. Και κάτι μας λέει ότι αρκετά απ’ αυτά θα μείνουν (με την βοήθεια, πάντα, των βάσεων στο ελλαδιστάν…) ακόμα κι αν αύριο το θεοναζί καθεστώς του Τελ Αβίβ έλεγε με ένα ρέψιμο «χόρτασα με αίμα».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (2)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Οι ρωσικές βάσεις στην Tartus και στην Khmeimin της συρίας βρίσκονται σε υψηλή ετοιμότητα, καθώς πλησιάζει ο 6ος στόλος. Σκληραγωγημένοι αντάρτες απ’ την υεμενίτικη al Asnar (Houthis) και απ’ της ιρακινές Kata’ib Hezbollah, Asa’ib Ahl ap-Haq και Harakat al-Nujaba είναι σε ετοιμότητα ή μπορεί καθ’ οδόν προς το παλαιστινιακό μέτωπο. Ο Soleimani, ίσως από κάπου στον ουρανό, διορθώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες… Και Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Κάιρο, και Πεκίνο, παρακολουθούν κλείνοντας το μάτι: δεν είναι πια για την Παλαιστίνη μόνο! Είναι ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος! (Αν θέλετε το καταλαβαίνετε. Αν όχι… λυπούμαστε).

Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παίζει, όχι μόνο για λογαριασμό του αλλά και για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών που τόσο πιστά υπηρέτησε εδώ και σχεδόν 80 χρόνια, το τελευταίο χαρτί της εμπροσθοφυλακής… (Το ίδιο που έπαιξε και το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου… και έχασε).

Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Σύμφωνα με τον αξιόπιστο Scott Ritter στις αρχές της χρονιάς (2023) το ισραηλινό επιτελείο έκανε μια άσκηση-επί-χάρτου για το ενδεχόμενο ταυτόχρονης «προσβολής» από 3 ή και 4 (: + αίγυπτος…) μεριές. Το συμπέρασμα ήταν: θα ηττηθούμε… Το ισραηλινό πεντάγωνο μπορεί να μην περίμενε να ανάψουν το φυτίλι οι ξυπόλητοι της Γάζα, καταλαβαίνει όμως καλά την συγκυρία και τις αντιπαλότητες στις οποίες συμμετέχει ή και προκαλεί ή και οξύνει.

Τώρα πρέπει να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο αυτοπεριοριζόμενο στην «τιμωρία της Γάζα»; Αυτό του λένε οι δυτικοί φίλοι του: μην σκοτώσεις πολλές χιλιάδες, σκότωσε μόνο 10, 15 άντε 20 χιλιάδες κι εμείς θα πούμε ότι είναι λίγοι, μόνο 2.000, ότι οι άλλοι πέθαναν λόγω covid… γιατί μπορεί να μπουκάρουν οι ιρανοί και δικοί τους, και τότε θα έρθουμε σε δύσκολη θέση… Όμως απ’ την άλλη μεριά, ακόμα κι αν τώρα αποφύγει τα χειρότερα, θα υπάρξει επόμενη φορά – και το ξέρει. Ο χρόνος δεν είναι υπέρ του. Συνεπώς αυτό το ανθρωποφάγο δυτικογενές αποικιοκρατικό καθεστώς πλησιάζει ίσως (ίσως λέμε…) τα δάκτυλά του στο έσχατο σημείο του: στο σημείο Dimona. (Δεν θα πούμε περισσότερα, και ευχόμαστε να μην χρειαστεί. Απλά κρατείστε το σε κάποια άκρη…)

Κατά τα άλλα είναι γνωστό: παρά την φήμη του ο IDF ένα μόνο όπλο διαθέτει, κι αυτό είναι που χρησιμοποιεί (όταν δεν έχει τους ανάλογους αντιπάλους..): την αεροπορία του. Το πεζικό του; Οπουδήποτε μπλέχτηκε τα τελευταία 20 χρόνια, απ’ το νότιο λίβανο το 2006 ως το προσφυγικό στρατόπεδο της Jenin το περασμένο καλοκαίρι (και λίγες φορές μέσα στη Γάζα), ηττήθηκε. Μάχες πόλεων, μάχες ανάμεσα σε ερείπια στη Γάζα; Αν χρησιμοποιηθούν τεθωρακισμένα, θα είναι στο έλεος των αντιαρματικών. Αν δεν χρησιμοποιηθούν, το «σκέτο» πεζικό θα υποφέρει από τους ελεύθερους σκοπευτές. Εν τέλει πάνω απ’ τις άγνωστης έκτασης κατακόμβες κανείς σώφρων δεν θα πλησίαζε!!! Κάποιος το παρατήρησε: κάνοντας την Γάζα μπάζα απλά κάνουν αδύνατο να κρατήσουν οι αρβύλες τους εκεί… Κι αν δεν τις κρατήσουν πως θα πουν ότι νίκησαν-το-κακό; Πως θα τρομοκρατήσουν όσους τους αμφισβητούν πλέον πρακτικά και απειλητικά αλλά και τους πολύ περισσότερους σ’ όλο τον πλανήτη που χειροκροτούν τους αμφισβητίες;

Όλοι οι ξαφνιασμένοι (και οι πάντες είναι τέτοιοι, ποιος ασχολείται εδώ και μήνες με τη Μέση Ανατολή και μάλιστα από εργατικές, ανταγωνιστικές θέσεις;) δεν έχουν καταλάβει όχι τι έγινε στις 7 Οκτώβρη, αλλά το τι επιταχύνθηκε εκείνη την ημέρα!! Ούτε οι απωθήσεις ούτε η άγνοια είναι καλοί σύμβουλοι∙ ούτε όμως η ασταμάτητη μηχανή έχει προφητικό «χάρισμα».