Mogadishu…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Ποιος θα το περίμενε; Ενόσω ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ως υπ.αμ. πια, καμαρωτός καμαρωτός θα αρμενίζει (νοερά ο ίδιος…) στην Ερυθρά Θάλασσα απρόσκλητος, κουρντίζοντας (μαζί με τους υπόλοιπους λευκούς «προστάτες») τους υεμενίτες Houthi, μπορεί και να πέσει πάνω σε τουρκικά πολεμικά – αυτά με επίσημη πρόσκληση απ’ το Mogadishu της σομαλίας… Ας έχει λοιπόν έτοιμο ένα «ηχηρό μήνυμα» (ακόλαστη η δημαγωγική αργκώ!) εναντίον τους, πολύ «ηχηρό», πάρα πολύ – γίνεται φασαρία σ’ εκείνα τα μέρη…

Οι δημαγωγοί του καθεστώτος κατάπιαν αυτήν την δυσάρεστη εξέλιξη – αλλά τι δημαγωγοί θα ήταν αν δεν το έκαναν; Το ζήτημα έχει ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι απ’ την σκοπιά του «αιώνιου εχθρού που καταρρέει όπου νάναι» (εδώ οι εθνικόφρονες δεξιοί κι αριστεροί μπορεί να πουν ε, ντάξει: λέμε και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα…), αλλά σαν τμήμα της γρήγορης εξέλιξης του ευρασιατικού project.

Ας ρίξουμε μια ματιά:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (2)

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Η τακτική των προβοκατσιών απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ (αλλά και του Λονδίνου…), για να χρησιμοποιηθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν είναι καθόλου άγνωστη διεθνώς. Η πιο πρόσφατη «βόμβα στο ψαχνό» στο ιράν και η «επανεμφάνιση του … isis» μπορεί να αποδειχθεί η σταγόνα-που-ξεχύλισε-το-ποτήρι, κι όχι μόνο για την Τεχεράνη: τέτοιου είδους «κτυπήματα» είναι αδύνατο να αντιμετωπίζονται πάντα έγκαιρα. Έτσι ορισμένες κινήσεις όχι κατ’ αρχήν (ή όχι μόνο) στρατιωτικές αλλά μάλλον πολιτικο-στρατιωτικές φαίνεται να επιταχύνονται.

Στις 24 και στις 25 Γενάρη συναντήθηκαν στην Αστάνα εκπρόσωποι της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Άγκυρας (: «μπλοκ της Αστάνα», μην το ξεχνάτε!) με θέμα την Γάζα – αλλά και την συρία. Στην τελική ανακοίνωση μεταξύ άλλων υπέδειξαν έμμεσα αλλά καθαρά ως ζητούμενό τους την εκδίωξη του us army απ’ την συριακή επικράτεια. (Η Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με τους υπεργολάβους της των ypg έχουν καταλάβει περίπου το ¼ της συριακής επικράτειας, ανατολικά του Ευφράτη).

Δυο βδομάδες αργότερα η Δαμασκός (που είναι το «αόρατο» μέλος του μπλοκ της Αστάνα) έβγαλε ανακοίνωση για το ίδιο θέμα, μιλώντας πιο καθαρά και συγκεκριμένα για την χρήση του isis απ’ την Ουάσιγκτον.

Λόγια-του-αέρα; Όχι ακριβώς: πρόκειται για την πολιτική κάλυψη της τρέχουσας δράσης των ένοπλων οργανώσεων κατά των αμερικανικών βάσεων τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ∙ πολιτική κάλυψη που προέρχεται απ’ την Τεχεράνη, την Δαμασκό, αλλά και την Μόσχα και την Άγκυρα!!! Ακόμα περισσότερο: πολιτική κάλυψη οποιασδήποτε κλιμάκωσης που θα έχει αυτόν τον στόχο: να αδειάσει η Ουάσιγκτον τουλάχιστον αυτές τις δύο επικράτειες, του ιράκ και της συρίας…

Αυτά συμβαίνουν ενόσω εκτός απ’ την αναμενόμενη ανακοίνωση της εμβάθυνσης της στρατιωτικής σχέσης Τεχεράνης – Μόσχας έρχεται και η επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας! Έχει γίνει αρκετή προεργασία (κυρίως σε ότι αφορά την «διαχείριση» του Idlib), ουσιαστικά ποτέ δεν διακόπηκαν οι «υπόγειες» σχέσεις μεταξύ τους, και εκείνο που εκκρεμεί τώρα είναι η πανηγυρική συνάντηση του Erdogan με τον παλιόφιλο Assad.

Συμφωνούν, αυτό είναι ξεκάθαρο: yankees go home! (Αρκεί να διαφανεί κάτι τέτοιο στον ορίζοντα για να γυρίσουν οι ypg στα χωριά τους στη βορειοανατολική συρία επιστρέφοντας τις πετρελαιοπηγές απ’ τις οποίες κάνουν τώρα λαθρεμπόριο στο νόμιμο ιδιοκτήτη τους, στη Δαμασκό…) Μια τέτοια επίσημη «αποκατάσταση σχέσεων» μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού θα συμπληρώσει τις ήδη τρέχουσες εξελίξεις: η πετροχούντα των εμιράτων άνοιξε και πάλι την πρεσβεία της στη Δαμασκό, μετά από 13 χρόνια∙ ενώ ο άλλος πετροχουντικός, ο τοξικός του Ριάντ, έχει στείλει ήδη τον πρεσβευτή του και μια ομάδα διπλωματών στη Δαμασκό… Μόλις τελειώσει η ανακαίνιση της σαουδαραβικής πρεσβείας στην πρωτεύουσα της συρίας, θα φύγει απ’ το ξενοδοχείο που τώρα είναι η ανεπίσημη έδρα του και θα εγκατασταθεί όμορφα κι ωραία.

Η συριακή και η ιρακινή επικράτεια ήταν καίριες στο αμερικανικό / δυτικό σχέδιο για τη «νέα μέση Ανατολή» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’10, μέσω της διάλυσης των κρατών και της δημιουργίας διάφορων «φυλετικών» κρατιδίων, με μεγαλύτερο εκείνο του isis. Η «νέα μέση Ανατολή» μοιάζει τώρα σαν ένας εφιάλτης που απομακρύνεται στο βάθος της ιστορίας∙ γι’ αυτό η «επανεφεύρεση» του isis είναι ένας ελεεινός αναχρονισμός απ’ την μεριά της χρεωκοπημένης υπερδύναμης και των συμμάχων της.

Όταν θα έχει γίνει ολοφάνερο τι είδους καταλύτης ήταν η «εισβολή του al Aqsa», και γιατί δολοφονούνται με τέτοια λύσσα τόσες χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στη Γάζα (και στη Δυτική Όχθη), πολλοί θα πρέπει να καταπιούν όχι μόνο τις γλώσσες τους αλλά και τα κεφάλια τους…

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι εντόπιοι εθνικόφρονες όλων των ειδών, με επικεφαλής τους προφεσόρους «ειδικούς» ψάχνονται. Γιατί ο τρισκατάρατος Erdogan ήταν τόσο cool στο σύντομο πέρασμά του απ’ την Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη; Μήπως ήταν παγίδα η ηρεμία του;

«Όχι!» απαντούν με όλη την σοφία τους οι πανεπιστημιακοί των υπηρεσιών. «Μας έχει ανάγκη! Θέλει να κάνει τον καλό στη δύση!!».

Μάλιστααα… Ο ίδιος Erdogan που στο Βερολίνο, στις 17 Νοέμβρη, ουσιαστικά κατήγγειλε ανοικτά τον «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό κύριο Scholz για την υποστήριξή του στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ήρθε στην Αθήνα … για να καλοπιάσει την δύση!!! (Είναι ο γνωστός εθνικός παρανοϊκός μικρομεγαλισμός, ο ίδιος κλασσικός μεγαλοϊδεατισμός: «είμαστε Η δύση!!»)

Οι λόγοι της πρόσφατης ηρεμίας του τρισκατάρτου «αιώνιου εχθρού» βρίσκονται εκεί που η εντόπια εθνική, ιμπεριαλιστική ενότητα «ειδικών» και μη δεν τολμάει να κοιτάξει. Το ελλαδιστάν, που ως γνωστόν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία, βρίσκεται στη μεριά των ηττημένων του ουκρανικού πεδίου μάχης… Βρίσκεται επίσης (σταθερά, εδώ και χρόνια) στη μεριά των ηττημένων του μεσανατολικού πεδίου μάχης… Γιατί θα έπρεπε, ύστερα από τέτοιες εξελίξεις, ο Erdogan να «έχει νεύρα» στην Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη του 2023;

Μια μέρα νωρίτερα (όταν ο Putin γινόταν δεκτός σαν «ήρωας» στο Αμπού Ντάμπι…) ο Erdogan βρισκόταν εκεί που η δεύτερη ήττα της Αθήνας, η μεσανατολική, έγινε πανηγυρική: στη συνεδρίαση του «συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου» (Gulf Cooperation Council / GCC) με θέμα την κατάσταση στην Παλαιστίνη.

Δείτε την παρακάτω φωτογραφία:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Εκεχειρία; Μόνο εκεχειρία; (Όχι άλλος ανθρωπισμός!!!)

Τι πολυτέλεια! Τι λούσο! Κάτω απ’ τους κρυστάλλινους πολυέλαιους (μα είναι παλάτι! όχι ερείπια βομβαρδισμών…) συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Ριάντ του τοξικού πετροχουντικού οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των κρατών / μελών του «αραβικού συνδέσμου» και του «οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας» (57 κράτη συνολικά κυρίως από την αφρική και την ασία, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων της τουρκίας και του ιράν – ένα σημαντικό τμήμα του θρυλικού και αναθεωρητικού «παγκόσμιου Νότου»…) για να δουν-τι-θα-κάνουν με την Παλαιστίνη. Κατήγγειλαν την κατοχή και τα εγκλήματα των θεοναζί με τις πιο σκληρές διατυπώσεις… εξέφρασαν την υποστήριξή τους στους αιχμάλωτους Παλαιστίνιους με τον πιο θερμό τρόπο… κατήγγειλαν την «αδιαφορία» και την «υποκρισία» της δύσης… ζήτησαν (από ποιόν; απ’ την «διεθνή κοινότητα», στην καλύτερη περίπτωση τον οηε…) να σταματήσει την σφαγή και να τιμωρήσει τους δολοφόνους… φωτογραφήθηκαν… και έφυγαν…

(Τους έκαναν τα μούτρα κρέας – του χωροφύλακα και των υποστηρικτών του. Δεν τόλμησαν καν και καν να υπαινιχτούν κάτι που θα πονούσε: εμπάργκο πωλήσεων πετρελαίου στην συμμορία των δυτικών κρατών… Kάτι που είχαν κάνει άλλοτε, το 1973 και το 1978…)

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι λίγο πολύ γνωστό στις δυτικές ολιγαρχίες. Αν ο «κόσμος ζητάει 100» θα προκύψει (αν προκύψει) ένας κάποιος συμβιβασμός, γύρω στο 50, στο 40 ή στο 60. Κάτι σαν παζάρι.

Σε πολλών το στόμα, αρχόντων και αρχόμενων, το «ζητούμενο» εκεχειρίας στη σφαγή στην Παλαιστίνη (κυρίως στη Γάζα) δείχνει να μορφοποιεί το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητάει κάποιος ευαίσθητος απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Το μέγιστο που θα έδειχνε ότι το κτήνος της ανατολικής Μεσογείου έχει κάποια λουριά: την διεθνή κοινή γνώμη… Και τι απαντούν οι θεοναζί; Α, θέλετε εκεχειρία; Καλά λοιπόν, θα σταματήσουμε να σκοτώνουμε για 4 ή 2 ώρες την ημέρα, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς που και πότε θα κάνουμε διάλειμμα… Είμαστε οι κυρίαρχοι όχι μόνο του χώρου αλλά και του χρόνου!…

Από πού προέκυψε το «εκεχειρία» ως maximum ζητούμενο των μαζικών διαδηλώσεων; Από πού προέκυψε η προβολή (και η υιοθέτηση…) αυτού του φρικτού «ρεαλισμού»; Ποιο είναι το «κέντρο» που παράγει τέτοιους πολιτικούς στόχους για ευρεία κατανάλωση;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Δυο πεδία μάχης σε ένα;

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Έχοντας ουσιαστικά αποχαιρετήσει την Μαύρη Θάλασσα, και αξιοποιώντας την ευκαιρία της ισραηλινής φονικής φρενίτιδας στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, έχουν γεμίσει την ανατολική Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα με πολεμικά. Και κάτι μας λέει ότι αρκετά απ’ αυτά θα μείνουν (με την βοήθεια, πάντα, των βάσεων στο ελλαδιστάν…) ακόμα κι αν αύριο το θεοναζί καθεστώς του Τελ Αβίβ έλεγε με ένα ρέψιμο «χόρτασα με αίμα».


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (2)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Οι ρωσικές βάσεις στην Tartus και στην Khmeimin της συρίας βρίσκονται σε υψηλή ετοιμότητα, καθώς πλησιάζει ο 6ος στόλος. Σκληραγωγημένοι αντάρτες απ’ την υεμενίτικη al Asnar (Houthis) και απ’ της ιρακινές Kata’ib Hezbollah, Asa’ib Ahl ap-Haq και Harakat al-Nujaba είναι σε ετοιμότητα ή μπορεί καθ’ οδόν προς το παλαιστινιακό μέτωπο. Ο Soleimani, ίσως από κάπου στον ουρανό, διορθώνει τις τελευταίες λεπτομέρειες… Και Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Κάιρο, και Πεκίνο, παρακολουθούν κλείνοντας το μάτι: δεν είναι πια για την Παλαιστίνη μόνο! Είναι ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος! (Αν θέλετε το καταλαβαίνετε. Αν όχι… λυπούμαστε).

Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ παίζει, όχι μόνο για λογαριασμό του αλλά και για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών που τόσο πιστά υπηρέτησε εδώ και σχεδόν 80 χρόνια, το τελευταίο χαρτί της εμπροσθοφυλακής… (Το ίδιο που έπαιξε και το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου… και έχασε).

Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Σύμφωνα με τον αξιόπιστο Scott Ritter στις αρχές της χρονιάς (2023) το ισραηλινό επιτελείο έκανε μια άσκηση-επί-χάρτου για το ενδεχόμενο ταυτόχρονης «προσβολής» από 3 ή και 4 (: + αίγυπτος…) μεριές. Το συμπέρασμα ήταν: θα ηττηθούμε… Το ισραηλινό πεντάγωνο μπορεί να μην περίμενε να ανάψουν το φυτίλι οι ξυπόλητοι της Γάζα, καταλαβαίνει όμως καλά την συγκυρία και τις αντιπαλότητες στις οποίες συμμετέχει ή και προκαλεί ή και οξύνει.

Τώρα πρέπει να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο αυτοπεριοριζόμενο στην «τιμωρία της Γάζα»; Αυτό του λένε οι δυτικοί φίλοι του: μην σκοτώσεις πολλές χιλιάδες, σκότωσε μόνο 10, 15 άντε 20 χιλιάδες κι εμείς θα πούμε ότι είναι λίγοι, μόνο 2.000, ότι οι άλλοι πέθαναν λόγω covid… γιατί μπορεί να μπουκάρουν οι ιρανοί και δικοί τους, και τότε θα έρθουμε σε δύσκολη θέση… Όμως απ’ την άλλη μεριά, ακόμα κι αν τώρα αποφύγει τα χειρότερα, θα υπάρξει επόμενη φορά – και το ξέρει. Ο χρόνος δεν είναι υπέρ του. Συνεπώς αυτό το ανθρωποφάγο δυτικογενές αποικιοκρατικό καθεστώς πλησιάζει ίσως (ίσως λέμε…) τα δάκτυλά του στο έσχατο σημείο του: στο σημείο Dimona. (Δεν θα πούμε περισσότερα, και ευχόμαστε να μην χρειαστεί. Απλά κρατείστε το σε κάποια άκρη…)

Κατά τα άλλα είναι γνωστό: παρά την φήμη του ο IDF ένα μόνο όπλο διαθέτει, κι αυτό είναι που χρησιμοποιεί (όταν δεν έχει τους ανάλογους αντιπάλους..): την αεροπορία του. Το πεζικό του; Οπουδήποτε μπλέχτηκε τα τελευταία 20 χρόνια, απ’ το νότιο λίβανο το 2006 ως το προσφυγικό στρατόπεδο της Jenin το περασμένο καλοκαίρι (και λίγες φορές μέσα στη Γάζα), ηττήθηκε. Μάχες πόλεων, μάχες ανάμεσα σε ερείπια στη Γάζα; Αν χρησιμοποιηθούν τεθωρακισμένα, θα είναι στο έλεος των αντιαρματικών. Αν δεν χρησιμοποιηθούν, το «σκέτο» πεζικό θα υποφέρει από τους ελεύθερους σκοπευτές. Εν τέλει πάνω απ’ τις άγνωστης έκτασης κατακόμβες κανείς σώφρων δεν θα πλησίαζε!!! Κάποιος το παρατήρησε: κάνοντας την Γάζα μπάζα απλά κάνουν αδύνατο να κρατήσουν οι αρβύλες τους εκεί… Κι αν δεν τις κρατήσουν πως θα πουν ότι νίκησαν-το-κακό; Πως θα τρομοκρατήσουν όσους τους αμφισβητούν πλέον πρακτικά και απειλητικά αλλά και τους πολύ περισσότερους σ’ όλο τον πλανήτη που χειροκροτούν τους αμφισβητίες;

Όλοι οι ξαφνιασμένοι (και οι πάντες είναι τέτοιοι, ποιος ασχολείται εδώ και μήνες με τη Μέση Ανατολή και μάλιστα από εργατικές, ανταγωνιστικές θέσεις;) δεν έχουν καταλάβει όχι τι έγινε στις 7 Οκτώβρη, αλλά το τι επιταχύνθηκε εκείνη την ημέρα!! Ούτε οι απωθήσεις ούτε η άγνοια είναι καλοί σύμβουλοι∙ ούτε όμως η ασταμάτητη μηχανή έχει προφητικό «χάρισμα».

Παλαιστίνη 2023: η επίθεση του Al Aqsa

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Η ξαφνική, γενική και καλά σχεδιασμένη επίθεση των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων (προφανώς δεν είναι μόνη της η Hamas!!!) της «μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής» στον κόσμο κατά του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ στο έδαφός του έχει αρκετά απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της επίθεσης του Τετ∙ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προεξοφλούμε το πότε και πως θα τελειώσει. Έχει ωστόσο πετύχει ήδη πολλά μέσα σε ελάχιστο χρόνο:

Πρώτον, η ιδέα του αήττητου του ισραηλινού στρατού, τσαλακωμένη ήδη σοβαρά απ’ την ήττα στο λίβανο απ’ την Χεζμπ’ Αλλάχ το 2006, καταρρέει ακόμα και μέσα στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος – κάτι που αν δεν κάνουμε λάθος δεν έχει συμβεί ποτέ. Για να γίνει η κατάρρευση ακόμα πιο εμφατική προέρχεται από ένοπλους «φυλακισμένους», εξοπλισμένους με ελάχιστα όπλα σε σχέση με την υπερτεχνολογική θωράκιση του IDF. Σε κάθε περίπτωση το να χάνεις δύο στρατιωτικές βάσεις μέσα σε λίγες ώρες από τους «ξυπόλητους» είναι κάτι ανεξίτηλο, ακόμα κι αν τις πάρεις πίσω μετά από μια ή δυο μέρες.

Δεύτερον, ακόμα και με τις ως τώρα εξελίξεις (και ανεξάρτητα απ’ την συνέχεια) έχει προκληθεί σοβαρό σοκ σ’ όλους τους δυτικούς συμμάχους του απαρτχάιντ καθεστώτος, κρατικούς, δημαγωγικούς ή απλά εθελοντές λακέδες.

Τρίτον, η οργάνωση, ο συντονισμός και οι ως τώρα επιτυχίες της επίθεσης του Al Aqsa αμφισβητούν σοβαρά και πρακτικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο στη μέση Ανατολή, σε μια ιστορική συγκυρία που το Τελ Αβίβ–χωροφύλακας των δυτικών προμηθειών σε μεσανατολικό πετρέλαιο παραπέει (ως γεωπολιτικός «ρόλος»).

Τέταρτον, οι κροκοδείλιες «καταγγελίες» των δυτικών ιμπεριαλισμών κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ και των διαρκών εγκλημάτων του (εκκαθαρίσεων, μαζικών φυλακίσεων, ισοπέδωσης της Γάζα το 2008, το 2014 – πάνω από 18.000 σπίτια και 73 ιατρικές δομές καταστράφηκαν μέσα σε ελάχιστες ημέρες από 6.000 ισραηλινούς βομβαρδισμούς – και ξανά το 2016, μαζικών δολοφονιών αμάχων διαδηλωτών – πάνω από 250 νεκροί στη διάρκεια της Μεγάλης Διαδήλωσης της Επιστροφής το 2018 / 2019) πάνε στα σκουπίδια όπου ανήκουν, μαζί με τους «ευαίσθητους» δυτικούς και τους δήθεν «ειρηνοποιούς» θεσμούς τους… Με τον τρόπο της η ένοπλη αντίσταση στην κατοχή της Παλαιστίνης βγάζει το «παλαιστινιακό πρόβλημα» απ’ τα αραχνιασμένα συρτάρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (1946 – 1990), το βγάζει επίσης απ’ τις επιφάσεις, τους αποπροσανατολισμούς και την εθελοδουλεία των «συμφωνιών του Όσλο», και το τοποθετεί στα επίδικα, στις εκκρεμότητες του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η κατοχή της Παλαιστίνης δεν είναι πια μια παλιά, βαρετή, ξεχασμένη ιστορία, όπως βόλευε ως τώρα!!!

Μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστινιακής αντίστασης μετά την επίθεση του Al Aqsa. Πάνω: Istanbul. Κάτω: Sanaa (υεμένη)

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά την χαρά των υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης σ’ όλο τον κόσμο∙ παρ’ όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε ότι η φονικότητα του απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ θα προκαλέσει γρήγορα πολύ μεγάλο πόνο στους παλαιστίνιους και παλαιστίνιες∙ παρότι αμφιβάλουμε αν υπάρχει στοιχειώδες σχέδιο για να βομβαρδίζει το δικό του έδαφος (ώστε να διώξει τους εισβολείς απ’ τις πόλεις και κωμοπόλεις που έχουν καταλάβει). Η τελική νίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης είναι εξαιρετικά απίθανο να επιτευχθεί μόνο απ’ τα δικά της όπλα∙ ενόσω το φασιστικό καθεστώς βρισκόταν σε «υπαρξιακή» (: ορολογία της εποχής!) περιδίνηση πολύ πριν την επίθεση του Al Aqsa. Προς το παρόν οι στενά εννοημένοι «συσχετισμοί δύναμης» είναι υπέρ του, ενώ μπορεί να «παγώσει» για χάρη της «εθνικής ενότητας έκτακτης ανάγκης» τις σοβαρές, δομικές, εσωτερικές του κρίσεις.

Δεν υπάρχει (επίσημος) αραβικός στρατός για να σταθεί στο πλευρό των Παλαιστίνιων όπως στο παρελθόν (με αποτυχίες…). Η Άγκυρα και η Τεχεράνη που εκδηλώνονται σαφώς υπέρ τους δεν πρόκειται να εμπλακούν σε ανοικτό πόλεμο με το Τελ Αβίβ. (Ειδικά η δεύτερη: όχι ακόμα…)

Σίγουρα δεν είναι ελληνικό αυτό το λάδι που τολμάει να ρίξει ο αιώνιος εχθρός;

Αυτό σημαίνει ότι η Παλαιστινιακή αντίσταση θα κρατήσει μεν τα κέρδη που έχει ήδη πετύχει με την επίθεση του Al Aqsa, αλλά συν τω χρόνω θα πρέπει να συγχρονιστεί με τα καινούργια «κέντρα ισχύος» του καπιταλιστικού πλανήτη…

Ο αιώνιος εχθρός

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το γεγονός ότι οι ισλαμοδημοκράτες στην Άγκυρα, απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα, δήλωναν τον προσανατολισμό τους στην ένταξη στην ε.ε. ποτέ δεν ήταν κυριολεκτικό. Το τουρκικό κράτος / κεφάλαιο περισσότερα θα είχε να χάσει παρά να ωφεληθεί αν έπρεπε να υπακούει, για παράδειγμα, στην κυρία Ursula. Για τους ισλαμοδημοκράτες η «προοπτική ένταξης» είχε ένα κοντοπρόθεσμο και έναν μεσοπρόθεσμο στόχο. Να στηριχτούν οι (αντιχουντικές) μεταρρυθμίσεις που προώθησαν (αυτός ήταν ο πιο κοντινός) και να αποκτήσει το τουρκικό κεφάλαιο προνομιακές σχέσεις με τα ευρωπαϊκά (ο μεσοπρόθεσμος).

Τα χρόνια πέρασαν. Το πρώτο (ο εκσυγχρονισμός, οι μεταρρυθμίσεις) ολοκληρώθηκε, αν και μετά το πραξικόπημα του 2016, αποτυχημένο μεν αλλά πραξικόπημα, μια κάποια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» επιβλέπει τους θεσμούς – ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Το δεύτερο έχει προχωρήσει σε πολύ ευρύτερο ορίζοντα. Αφενός η επιλογή υποτίμησης της λίρας (άρα και της σχετικής υποτίμησης της εργασίας) έχει κάνει τον τουρκικό καπιταλισμό μια «μικρή κίνα». Αφετέρου οι σχέσεις της Άγκυρας με το ευρασιατικό project, οικονομικές και όχι μόνο, έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες, ορίζοντες που δεν υπήρχαν το 2002, το 2005 ή το 2010.

Συνεπώς οι χθεσινές δηλώσεις του Erdogan στο κοινοβούλιο όχι μόνο δεν είναι περίεργες, αλλά μάλλον πρέπει να εννοηθούν μέσα στους καινούργιους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Black Aegean (όπως λέμε Black Sea…) 1

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Το γράψαμε έγκαιρα. Στη βάση εργατικής κριτικής ανάλυσης – όχι … πληροφοριών!

Για παράδειγμα, ενδεικτικά, πριν σχεδόν 1,5 χρόνο, στις 13 Μάρτη του 2022:

Και ξανά λίγο αργότερα, στις 29 Μάη του 2022:

Υποθέτουμε πως τα διαφόρων ειδών «τζιμάνια» θα μας είχαν (ξανα)θεωρήσει … «ψέκα», «ψωνισμένους», κλπ… Να θυμίσουμε, έτσι, «για την ιστορία», πως όταν γράφαμε τα πιο πάνω ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο ήταν μόλις 3 εβδομάδων (στις 13/3/22) και 2 μηνών (στις 29/5/22)…

Ύστερα ήρθε αυτό:

Ήρθε κι έφυγε – το εμπόριο σκιάς και παραλίας (του Αιγαίου κατά προτίμηση, αν και όχι αποκλειστικά…) είναι πολύ πιο πιασάρικο θέμα, ακόμα και για ανήλικους. (By the way, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι το ευνόητο ότι για να είναι τόσες «αρμόδιες υπηρεσίες» τόσο αδρανείς απέναντι στις μαφίες για τόσα χρόνια, κάποιοι εδώ κι εκεί χρηματίζονταν. Ή, για να πούμε πιο κομψά, «είχαν μερίδιο απ’ τα κέρδη»… Αλλά τι κρατικοποιημένο έγκλημα θα ήταν το ελλαδιστάν αν θίγονταν τέτοια θέματα;)

Είχαμε / έχουμε δίκιο για το Αιγαίο∙ και κανένα λόγο να χαρούμε. Ας δούμε που βρισκόμαστε.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Black Aegean (όπως λέμε Black Sea…) 2

Η είδηση είναι παλιότερη (6/3/2022), αλλά έχει πάντα σημασία: «Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry S. Truman έχει σταθμεύσει στα βόρεια του Αιγαίου στ’ ανοικτά του ελληνικού νησιού Θάσος έτσι ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί αεροπορικές επιχειρήσεις από εκεί αν κλιμακωθεί η ένταση στην περιοχή εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία…»

Υπάρχει άραγε καλύτερος τρόπος για να κλείσουν τα περισσότερα μπιτσόμπαρα και να μαζευτούν ξαπλώστρες και ομπρέλλες ώστε να απελευθερωθούν οι παραλίες από το να παρκάρουν εδώ κι εκεί, στα ανοικτά, πολεμικά «έτοιμα για όλα»;

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Το γεγονός ότι στην Ουάσιγκτον ξεσκονίζουν τις δυνατότητες της MDCA του 2021 δίνοντας έμφαση στα (ελληνικά) νησιά του Αιγαίου σημαίνει ότι προετοιμάζονται σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο σε σχέση με την απώλεια της Μαύρης Θάλασσας και τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Όχι, δεν έχουν εγκαταλείψει οριστικά τις προσπάθειες να κρατήσουν «θέσεις» κοντά στην Κριμαία. Προσπαθούν διάφορα, έχοντας τις βάσεις τους σε ρουμανία και βουλγαρία. (Προσπαθούν διάφορα που, αργά ή γρήγορα, θα έχουν σα συνέπεια να κλείσει ο ρωσικός στρατός / στόλος εντελώς τα όποια ουκρανικά παράλια…)

Σε κάθε περίπτωση, και πέρα από «αντάρτικα» κτυπήματα, η μεσοπρόθεσμη επιτυχία του νατο σ’ αυτή τη θάλασσα εξαρτάται καθοριστικά απ’ το πόσα χρόνια θα «αντέξει» το σημερινό φασιστοκαθεστώς του Κιέβου∙ και ελπίδες μακροημέρευσης δεν υπάρχουν στον ορίζοντα. Το καταλαβαίνουν όλοι, άσχετα με το τι παραδέχονται δημόσια. Συνεπώς ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός κάνει το αναμενόμενο: υποχωρεί νοτιότερα, για να οχυρωθεί…

Η Άγκυρα δεν έχει κανένα λόγο να χαρεί για την μετατροπή του Αιγαίου (και της ανατολικής Μεσογείου) σε αμερικανική λίμνη – το αντίθετο!


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.