Tag: τουρκία

Τετάρτη 18 Απρίλη. Μέσα σ’ όλα αυτά το ελλαδιστάν παλεύει μόνιμα με τους δικούς του, home made δαίμονες· το μόνο είδος στον πλανήτη που γίνεται «εξαγωγή» ενώ ταυτόχρονα καταναλώνεται αποκλειστικά και μόνο εσωτερικά!

Αξίζει λοιπόν να αναδημοσιεύσουμε (και να σχολιάσουμε σύντομα) τα λεγόμενα κάποιου που μόνο για «κομμουνισμό» και «προλεταριακό διεθνισμό» δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί.

Ο γνωστός καθηγητής (διεθνούς δικαίου και εξωτερικής πολιτικής) του Παντείου Άγγελος Συρίγος, στην χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή», υπό τον τίτλο «στο ίδιο έργο θεατές;», τελειώνει το σύντομο άρθρο του με την εξής παράγραφο (ο τονισμός με bold δικός μας):

…Υπάρχει κι ένα άλλο ζητήμα. Η απομάκρυνση της ελληνικής σημαίας στη νησίδα Ανθρωποφάγος επαναφέρει τις τραγικές μνήμες των όσων συνέβησαν στα Ίμια το 1996. Η κρίση τότε είχε αποδοθεί σε «ανεύθυνους ιδιώτες», που πήραν στα χέρια τους την εξωτερική πολιτική των χωρών τους «παίζοντας» με τις σημαίες. Είκοσι δύο χρόνια μετά, είναι καιρός να παραδεχτούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι τι κάνουν κάποιοι πολίτες. Αυτοί πάντα υπάρχουν. Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις ένα σοβαρό κράτος. Διότι το 1996 στα Ίμια η Ελλάδα ήταν εκείνη που επέλεξε να στρατιωτικοποιήσει το περιστατικό που εξελίχθηκε σε σοβαρότατη κρίση.

Ακριβώς! Το ελληνικό κράτος επέλεξε, επεδίωξε, το 1996 την στρατιωτικοποίηση (μιας πρακτόρικης και όχι αφελούς πρωτοβουλίας) ελπίζοντας ότι θα κερδίσει χαλαρά. Έχασε. Αυτό δεν το λέει ο (καθηγητής) Συρίγος. Δεν πειράζει. Το υπονοεί με την έκφραση «τραγικές μνήμες». Και το έχουν παραδεχτεί πιο καθαρά άλλοι καθεστωτικοί.

Σε μια ραδιοφωνική συνέντευξή του, πάλι χθεσινή, στον καθεστωτικό ρ/σ «sky» και στον καθεστωτικό δημοσιογράφο Π. Τσίμα, ο ίδιος καθηγητής επανέλαβε τα πιο πάνω («…επί τρεις ώρες οι τηλεοράσεις κατέγραφαν την αποχώρηση του στόλου απ’ την Σαλαμίνα» είπε για το 1996, διαφωνώντας με την «στρατιωτικοποίηση»…) για να το πάει μισό βήμα παρακάτω. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Συρίγος ομολόγησε αυτό που είναι ταυτόχρονα οφθαλμοφανές αλλά και «κρατικό μυστικό». Ότι, δηλαδή, η Άγκυρα έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και την προσοχή της προς τον νότο, προς την συρία, και δεν ασχολείται με τα δυτικά της σύνορα:

… Η τουρκία θεωρεί ότι εμείς θα εκμεταλλευτούμε την δύσκολη θέση που βρίσκεται και θα προχωρήσουμε σε μονομερείς ενέργειες – λέει επί λέξει. Η τουρκία φοβάται ότι επειδή όλος ο στρατός της βρίσκεται προς την συρία, ότι εμείς θα εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία να κάνουμε κάποια πράγματα που δεν έχουμε κάνει ως τώρα. Όπως να ορίσουμε αοζ… Ή οτιδήποτε άλλο. Οπότε θέλει να περάσει το μήνυμα ότι «μη νομίζετε ότι δεν σας βλέπω. Παρακολουθώ τι κάνετε»…

Άρα «κάτι κάνουμε από εθνική άποψη», ε;… Αυτό που δεν λέει καθαρά ο καθηγητής (Συρίγος) είναι ότι στο Αιγαίο ο πάω-γυρεύοντας-για-καυγά (άγαρμπα, αδιέξοδα, παρανοϊκά, σ’ ένα στυλ «αναβίωση των πατριωτικών middle ‘90s»….) αυτούς τους καιρούς είναι ένας, και λέγεται ελλαδιστάν (χαϊδευτικά: θεία Λίτσα). Με ό,τι παρακμιακό / πασοκικό σημαίνει αυτό, απ’ την άποψη της καθοδήγησης των φαιορόζ – θα προσθέταμε… Η τουρκία αντιδρά· «απαντάει»· δεν επιδιώκει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Θα πει κανείς: πρέπει να δώσουμε σημασία σ’ έναν δεξιό προφέσσορα; Ναι, αν σπάει τον μονόλογο της «εθνικής αλήθειας» και των «τουρκικών απειλών». Επειδή δεν το κάνει για να δώσει credit στην Άγκυρα! Δεν είναι προδότης!!! (Προτείνει στη συνέντευξή του ότι θα ήταν καλύτερα να ενταχθούν οι «ανθρωποφάγοι», μεγάλος και μικρός, σ’ ένα «ευρωπαϊκό πρόγραμμα», παρά να στήνονται εδώ κι εκεί σημαίες…) Οπότε, ο συγκεκριμένος καθηγητής (Συρίγος) σπάει την ελληνική εθνικιστική ομερτά επειδή, ίσως, δεν του αρέσει (ή δεν τον συμφέρει) το εμπόριο εθνικοφροσύνης απ’ τον ψεκασμένο σκύλο και το σινάφι του…

Όταν, λοιπόν, εκδηλώνονται μικρά, φευγαλέα (και προφανώς: συμφεροντολογικά…) ρήγματα στην συμπαγή ρητορική των ειδικών του ελληνικού βαθέος κράτους, αξίζει να τα προσέχουμε. Γιατί εκτός από το να είναι συμφεροντολογικά, τέτοια ρήγματα μπορεί να δείχνουν μια βαθύτερη αμηχανία: αφού το τουρκικό καθεστώς δεν διαλύεται αλλά αναβαθμίζεται διεθνώς συνέχεια, τι κάνουμε εμείς;

Έλα ντε; Αν τα εθνοστεντόν δεν πιάνουν, μία λύση είναι να αυξηθεί η δόση! (Η θεία Λίτσα κοντεύει να γίνει «καρτέλας»!!)

(φωτογραφία: Κανείς δεν λέει ότι ο βαθύς ελληνικός αντιτουρκισμός επιδεινώθηκε από τότε που χάθηκε η αστακομακαρονάδα απ’ το τραπέζι του φτωχού πλην τίμιου έλληνα! Κι όμως: η ελληνική ζηλοφθονία αφορά το σοβαρό ενδεχόμενο οι αστακομακαρονάδες να έχουν μετακομίσει ανατολικότερα· και να γίνει το Αιγαίο προμηθευτής της γκουρμεδιάς των αιώνιων εχθρών!!)

Τρίτη 17 Απρίλη. Το ότι η θεία Λίτσα έπεσε στη θάλασσα απέναντι απ’ τα τουρκικά παράλια δεν σημαίνει ότι κατέβηκε απ’ τα κεραμίδια του «ονόματος». Ειδικά τώρα που ο μακεδόνας πρωθυπουργός ξεκαθάρισε τα ξεκαθαρισμένα, η θεία Λίτσα έχει όλη την «τροφή» για να σκούζει σαν λυκόπουλο στα βουνά του Αίμου.

Ευτυχώς «οι φύλακες αγρυπνούν». Εξ αρχής, σ’ αυτήν την δήθεν διαπραγμάτευση στην οποία δήθεν όλο χαμόγελα έτρεχε ο ογκόλιθος (και ο ψόφιος κοριός), ένα σκοπό είχε: να χρεωθούν τα Σκόπια την «αδιαλλαξία» και την «αδυναμία λύσης».

Να χρεωθούν ενώπιον τίνος; Όπως έγινε και με την «λύση του κυπριακού» πριν κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, στην ελβετία, έτσι και τώρα τα ντόπια αφεντικά και οι βιτρίνες τους ξέρουν ότι δεν μπορούν να πείσουν κανέναν διεθνώς. Τους αρκεί όμως να αναπαράγουν την εθνικιστική καφρίλα που συντηρεί τον πολιτικό προσοδισμό και άρα την εξουσία τους. Μ’ αλλα λόγια το ελλαδιστάν δεν μπορεί να χρεώσει διεθνώς το μακεδονικό κράτος, ειδικά με την παρούσα σοσιαλδημοκρατική διοίκησή του, με «αδιαλλαξία», αφού αυτά που απαιτεί είναι απλά παράλογα. Το θειαΛιτσαριάτο όμως, κυβερνόν και κυβερνόμενο, μπορεί να ψήνεται μόνο του.

Ο εθνικισμός σαν αιώνιο κοκορέτσι!

(φωτογραφία: Προσάναμμα! Καθαρό προσάναμμα!!! Για να πάρουν τα κάρβουνα!)

Τρίτη 17 Απρίλη. Σε μια στιγμή ειλικρίνειας, ανάμεσα σε εθνικούς σπασμούς και εθνικότερους λιγμούς, η θεία Λίτσα μονολόγησε μια απ’ τις έγνοιες της. Στον αντιτουρκισμό έχει καταφέρει να μαζέψει κάθε καρυδιάς καρύδι. Άλλοι δηλώνουν διατεθειμένοι να ξεκάνουν τον αιώνιο εχθρό σαν φίλοι του pkk… Άλλοι θέλουν κάτι σπουδαιότερο: να ελευθερώσουν τους τούρκους απ’ τον ζυγό του “σουλτάνου”… Άλλοι θέλουν την “κόκκινη μηλιά”… Άλλοι, πάλι, (λιγότεροι και πιο αθόρυβοι), θέλουν “σύνορα με την γεωργία”. Προοπτικά με την ρωσία… Και υπάρχουν και (κάμποσοι) που θέλουν να πολεμήσουν σαν απλοί εργολάβοι της mossad….

Αυτό είναι σπουδαίο θειαΛιτσικό κατόρθωμα, που κεφαλαιοποιεί την ανεπανάληπτη ελληνική εθνική βλακεία. Το θέμα είναι (κατά το παραλήρημα της θείας Λίτσας) ότι το “πρόβλημα του ονόματος” διασπά αυτό το εθνικό μπλοκ. Διότι, μετά από 25 χρόνια, διάφοροι βρίσκουν εύκολο να ξεπλύνουν τον εθνικισμό και τις υπόλοιπες συναφείς αμαρτίες τους διαχωριζόμενοι πάνω σ’ ένα θέμα που έχει πια ξεπεραστεί εκ των πραγμάτων, δεν μυρίζει αίμα (η μυρωδιά του φρέσκου αίματος εξιτάρει κόσμο και κοσμάκη!) και επιτρέπει στους μισούς ντόπιους φασίστες να δείχνουν τους άλλους μισούς (που είναι και “μακεδονομάχοι”) και να λένε: Εμείς μ’ αυτούς; Καμμία σχέση!!

Γι’ αυτό και η θεία Λίτσα θέλει να (μην) λυθεί το γρηγορότερο το θέμα “του ονόματος του μπέμπη”. Για να αφιερωθεί σε θαλάσσια σπορ, φύτεμα σημαιών, καφενειακή άμυνα και επίθεση, και τα λοιπά και τα λοιπά…

(φωτογραφία: εκεί που άνθιζε φλισκούνι κι άγρια μέντα, τώρα φυτρώνουν γομαρόπαιδα…)

Δευτέρα 16 Απρίλη. Σήμερα θα πρέπει να είναι μια μέρα μεγάλου εθνικού πένθους. Κι ίσως μια μέρα δεν φτάνει· μια βδομάδα τουλάχιστον θα χρειαζόταν για να κλάψει το ελλαδιστάν με μαύρο δάκρυ. Δεν χάθηκε ένα mirage (θαύμα). Χάνονται όλα τα θαύματα μαζί! Αυτός ο παλιομπίπ γ.γ. του παλιομπίπ νατο, ο αχώνευτος Γενς Στόλτενμπεργκ, δήλωσε ότι «το νατο δεν ανακατεύεται στις διαφορές σε κάποια ζητήματα ανάμεσα στην τουρκία και στην ελλάδα»!!! Και ότι «καλό θα ήταν να τις λύσουν μεταξύ τους»!!!

Αλί και τρισαλί!!! Σκίστε τις πλεξούδες σας πατριώτες: το παλιομπίπ νατο (εμ, βέβαια, ιμπεριαλιστικός μηχανισμός είναι, τι να περιμένεις από δαύτον;) δεν είναι υπέρ των «ελληνικών δικαίων»!!! Κι αν δεν είναι το παλιομπίπ νατο δίπλα στον ελλαδιστάν, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ούτε οι παλιομπίπ ηπα, ούτε οι λοιπές παλιομπίπ μιλιταριστικές δυνάμεις που το συναποτελούν…

Έμεινε μόνος του ο άξονας των «εθνικών δικαίων» του ελλαδιστάν, μέσ’ τη μέση της νο 2 πιο «ταραγμένης» περιοχής του κόσμου (η νο 1 εξακολουθεί να είναι η ανατολική Ασία / Ειρηνικός, μην σας παραμυθιάζει η τωρινή κάλμα…), και πάνω στον άξονα μόνη της η «αιώνια εθνική ψυχή»! Σαν κερασάκι, στην κορυφή, κάθεται η θεία Λίτσα· ανεμίζει, ψυχανεμίζεται, και παριστάνει την “σταθερότητα”… Τι να το κάνεις πια; Χωρίς εναλλακτική… Ποια πόρτα να κτυπήσει, που να κλαφτεί, που να ζητήσει το δίκιο της; Στην Μόσχα; Την έχει καπαρώσει κι αυτήν αυτός ο παλιομπίπ «σουλτάνος»… Στο Πεκίνο; Έχουν σοβαρότερες δουλειές αυτοί… Στο Καράκας; Άστο να πάει στο γεροδιάβολο…

Που είναι εκείνα τα μεγαλεία, όταν πάταγε η ελληνική πολιτική σκηνή τα ακριβά πατώματα εδώ κι εκεί και (νόμιζε ότι) έτριζε η ευρώπη και το σύμπαν ολόκληρο; Που είναι η «λίστα Τσίπρα» στην ιταλία; Που είναι οι podemos στην ισπανία; Που είναι η προστάτζα που έδινε ο Πουτινάκος στον καπετάν Παναγιώτη, μαζί με (δώρο;) τον σωλήνα με το γκάζι, να το συσκευάσει το αέριο σε κοφτές πορδίτσες και να τινάξει (ο καπετάν και τα παλληκάρια του) την ευρώπη ολόκληρη; Πούναι ο Γιάνης που τα μαρμαρώνια αλώνια τα έκανε αμμουδιές μόνο με το βλέμμα; Αααααχ και βααχ! Πάμε πίσω, στο ένδοξο παρελθόν: «μοναχή τον δρόμο πήρες, εξανάλθες μοναχή, δεν είν’ εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλή»…

Κοίτα να δεις! Και ήταν τόσο σίγουρο ότι το ελλαδιστάν είναι η «χρυσή βίδα» του πλανήτη (το ξέρετε το ανέκδοτο, έτσι δεν είναι;) και ότι έχει τόσο πολύ δίκιο (για την ακρίβεια: είναι το μόνο κράτος που έχει μόνιμα δίκιο, και μάλιστα απεριόριστα πολύ…) ώστε άλλοι θέλοντας κι άλλοι μη θέλοντας θα αναγκάζονταν να… Αλλά φευ, όχι! Το παλιομπίπ νατο λέει «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας». Με την τουρκία!!! Και τα δυο παληκάρια μας τι θα απογίνουν ωρέ; Και η αοζ μας; Και τα κυπριακά οικόπεδά μας;

Μωρέ να σου πω τι τους χρειάζεται όλων αυτών των ανθελλήνων. Μια ΕΞΟΔΟΣ τους χρειάζεται! Έξοδος απ’ το νατο, την ε.ε., την ευρωζώνη, τον οηε, το ηλιακό σύστημα, τα πάντα. Έξοδος! Να μείνουν μόνοι τους! Να δούνε πόσα απίδια βάζει ο σάκος!!!Να παρακαλάνε να γυρίσουμε κι εμείς ντιπ!!!

Που είχαμε μείνει; Στην “υψηλή γεωπολιτική αξία” του ελληνικού οικοπέδου είχαμε μείνει, έτσι δεν είναι; Σωστά….

(Πάντως μια οριστική και όχι “σου κρατάω μούτρα” έξοδο απ’ το νατο, την στηρίζουμε ανεπιφύλακτα. Μαζί με την “επίλυση” ΟΛΩΝ των “διαφορών” με ΟΛΑ τα γειτονικά κράτη, ακόμα και με “παραχωρήσεις”…

Για να το πούμε μ’ έναν άλλο τρόπο, να το καταλάβουν και κάποιοι φίλοι της ασταμάτητης μηχανής με ιδιαίτερες γνώσεις: η συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ τέτοια εποχή πριν 100 χρόνια ήταν μεγαλοφυής απ’ την μεριά των μπολσεβίκων γενικά και ειδικά του Λένιν. Ακόμα κι αν η επανάσταση στη ρωσία είχε άλλα 100 προβλήματα… Παραμένει πηγή έμπνευσης…… Όχι;

Μην μας πει κανείς κρυφοπατριώτης ότι «η ρωσία είχε εδαφικά περιθώρια…» Έτσι κι αλλιώς οι «εδαφικές» και μη εδαφικές «διαφορές» του ελλαδιστάν με όλους σχεδόν τους γύρω είναι στοιχεία της ελληνικής εθνικής παράνοιας, και μόνον αυτής! Θεία Λίτσα φάση…)

Κυριακή 15 Απρίλη. Εκτός απ’ την ασταμάτητη μηχανή και κάποιοι άλλοι χαρακτήρισαν την χθεσινή πυραυλική επίθεση τιμωρίας του Άσαντ σαν φάρσα – αλλά με πόνο ψυχής. Ένας απ’ αυτούς είναι το πολιτικό αφεντικό της Jaysh al-Islam, της οργάνωσης που έμεινε στην Douma «μια μέρα παραπάνω» (ανάμεσα σε μία συμφωνία αποχώρησής της που σκίστηκε και σε μια ακόμα χειρότερη που υπογράφτηκε λίγες ώρες μόνο μετά την προβοκάτσια (;) ή την σκηνοθεσία της «χημικής επίθεσης»), ονόματι Mohamad Alloush. Έχει το δίκιο του να παραπονιέται ο άνθρωπος: έκανε (η οργάνωσή του) τόσο κόπο για να αρπάξει την ευκαιρία η Ουάσιγκτον και οι υπόλοιποι, κι αυτό ήταν όλο κι όλο; Ούτε μια ώρα δουλειά; Αφεντικό; Δεν είσαι ‘ντάξει!!!

Όντως εκείνο που προκύπτει με βεβαιότητα, όχι μόνο απ’ την περιορισμένη στόχευση των αμερικανο-αγγλο-γαλλικών πυραύλων αλλά και απ’ την συνέντευξη του αμερικανικού πολιτικού και στρατιωτικού επιτελείου αμέσως μετά την λήξη της επίθεσης, είναι ότι οι «τιμωροί» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποφύγουν οποιαδήποτε πρακτική «ενόχληση» της Μόσχας και της Τεχεράνης. Αυτό ήταν κάτι λογικό απ’ την μεριά τους (αν υπάρχει ακόμα λογική στην όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων)· όμως για μερικές ημέρες, ειδικά η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, είχαν αφήσει να εννοηθούν άλλα. Περίπου ότι θα αδιαφορούσαν για την ρωσική (και ιρανική) «προστασία» του Άσαντ…

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η Ουάσιγκτον και οι συμμαχοί της (όχι μόνο το Λονδίνο ή το οππορτουνιστικό Παρίσι αλλά ακόμα περισσότερο το Τελ Αβίβ και το Ριάντ) θα έκαναν πολύ περισσότερα σε βάρος του Άσαντ και, ειδικά, του συριακού στρατού αν μπορούσαν! «Αν μπορούσαν» να αποφύγουν τώρα την αναμέτρηση με τα ρωσικά και τα ιρανικά όπλα και εκείνους που τα κουμαντάρουν. Η επίθεση που έκαναν «αποφεύγοντας» την Μόσχα και την Τεχεράνη ήταν ελάχιστη σε σχέση με τις «ευκαιρίες» που έδινε η προβοκάτσια / σκηνοθεσία στην Douma…

Πέμπτη 12 Απρίλη. Προφανώς τα κολακευτικά του ψόφιου κουναβιού δεν αφορούσαν τον Πούτιν. Δεν είναι «νέος», αυτό είναι σίγουρο· το «ωραίος» είναι ζήτημα γούστου· όσο για το «έξυπνος»; Υπάρχει εξυπνότερος άνθρωπος στον πλανήτη απ’ τον τωρινό αμερικάνο πρόεδρο; Για τον μέσο Tomahawk (όνομα κλεμμένο απ’ τους ιθαγενείς της αμερικανικής ηπείρου, μετά την εξόντωσή τους…) πρόκειται, και το ψόφιο κουνάβι νοιώθει περήφανο γι’ αυτόν. Κάποιοι σεξιστές (αλλά όχι εμείς!) θα του έλεγαν τι να τον κάνει…

Σε κάθε περίπτωση, και παρότι το αμερικανικό πεντάγωνο συγκεντρώνει αρκετούς πλωτούς εκτοξευτές πυραύλων στην ανατολική Μεσόγειο (καμιά δεκαριά κομμάτια, ανάμεσά τους κι ένα αεροπλανοφόρο που πλησιάζει, λένε ότι θα χρειαστεί κάμποσες ημέρες για να είναι σε θέση βολής…), θα μπορούσε να υπάρξει κάτι σαν απρόοπτη «ανατροπή»: αν οι δύο επιτροπές ειδικών του «οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων» που θα βρίσκονται σήμερα και αύριο στην Douma δεν βρουν ίχνη «χημικής επίθεσης». Η επιμονή της Μόσχας ότι δεν έγινε τέτοια (ενώ θα μπορούσε να υποστηρίζει ότι έγινε, αλλά απ’ τους αντικαθεστωτικούς) είναι χαρακτηριστική. Θα διακινδύνευε να διαψευστεί; Όχι, γιατί αν οι τεχνοκράτες του οηε βρουν «ίχνη» μιας τέτοιας επίθεσης θα είναι αργά για την Μόσχα να κάνει «κωλοτούμπα» υποστηρίζοντας «α ναι; τότε είναι δουλειά των ανταρτών!».

Ωστόσο η ρητορική βεβαιότητα α) περί επίθεσης με χημικά και β) περί ενοχής του καθεστώτος Άσαντ γι’ αυτήν (όπως πάντα χωρίς κανένα λογικό όφελος υπέρ του…) είναι τόσο έντονη στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο (αυτή η πρωθυπουργός της αυτού μεγαλειότητας γίνεται όλο και πιο θλιβερή· όσο ο υπ.εξ. της όλο και περισσότερο κωμικός…) – το Παρίσι έχει κάνει ένα μικρό βηματάκι πίσω σ’ αυτή τη φάση – ώστε έχουμε αμφιβολίες για το αν ο αμερικανικός και ο αγγλικός ιμπεριαλισμός έχουν περιθώρια να πουν «ντάξει, λάθος κάναμε – ειρήνη ημίν!».

Είναι παλιό, αλλά χρήσιμο: μέχρι και την τελευταία ημέρα πριν την εισβολή του αμερικανικού στρατού στο ιράκ, το 2003, οι επιθεωρητές του οηε για τα πυρηνικά, τα χημικά και τα βιολογικά όπλα επέμεναν ότι απ’ τις δικές τους έρευνες δεν προέκυπτε καθόλου ότι το καθεστώς του Χουσεΐν είχε τέτοια (πράγμα που αποδείχθηκε περίτρανα αργότερα). Η Ουάσιγκτον όμως (μαζί με το Λονδίνο και την Μαδρίτη τότε, συν κάποιους βασσάλους απ’ την ανατολική ευρώπη) είχε πάρει τις αποφάσεις της. Και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει πίσω, ακόμα κι αν άνοιγε ο ουρανός και εμφανιζόταν ο ίδιος ο μεγαλοδύναμος λέγοντας ότι ο Χουσεΐν είναι ο δεύτερος γυιός του…

Όμως οι συσχετισμοί του 2018 διαφέρουν αισθητά από εκείνους πριν 15 χρόνια, το 2003. Τότε η Ουάσιγκτον βρισκόταν ακόμα στην αρχή του «προληπτικού πολέμου» της (με τον κωδικό «αντιτρομοκρατία») και μπορούσε να αδιαφορήσει για τις «αποδείξεις» που θα δικαιολογούσαν τον ιμπεριαλισμό της, βασιζόμενη στο ότι δεν έχει αντίπαλο. Τώρα βρίσκεται μετά το τέλος του, έχει μισο-ηττηθεί σ’ αυτόν (όχι άμεσα, στρατιωτικά…) και, κυρίως, έχει απέναντί της ένα διαμορφωμένο μπλοκ αντιπάλων. Το δείχνει το ίδιο το «αμυντικό δόγμα» της. Ένα μπλοκ αντιπάλων που είναι σε θέση να επωφεληθεί τα μέγιστα απ’ την εξαπάτηση και τον πολεμικό τυχοδιωκτισμό του «άξονα»· και να επωφεληθεί τοις μετρητοίς. Μην το ξεχνάει κανείς: η μέση Ανατολή είναι μόνο μια άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης· όχι το σύνολό της. Η οικτρή διάψευση των αμερικανικών, αγγλικών και ισραηλινών θεωρημάτων για την Douma θα διατρέξει σαν ηλεκτρικό ρεύμα όλη την γραμμή, ως την άλλη άκρη της.

Πράγμα που σημαίνει ότι: ακόμα κι αν την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι νέοι, ωραίοι και έξυπνοι πύραυλοι του ψοφιοκουναβιστάν έχουν αρχίσει να κτυπάνε στη συρία (λέμε «αν»), αν αύριο, μεθαύριο ή παραμεθαύριο οι τεχνοκράτες του οηε πουν «δεν βρήκαμε τίποτα στην Douma» (υπό την προϋπόθεση ότι θα φτάσουν εκεί…) η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ θα έχουν υποστεί τεράστια ήττα. Σε live παγκόσμια μετάδοση…

(φωτογραφία: Τόπο στα νειάτα – παναθεμά τα!)

Τετάρτη 11 Απρίλη. Μπορείτε να θυμηθείτε πότε ακούσατε για τελευταία φορά ότι στη συρία γίνεται «ένας πόλεμος της πολιτισμένης ανθρωπότητας κατά της απάνθρωπης τρομοκρατίας»; Μην κουραστείτε. Είναι πολύ καιρό τώρα που η μαζική λέξη “isis” έχει εξαφανιστεί απ’ τα σχετικά πολεμικά ανακοινωθέντα· ή, αν αναφέρεται, είναι παρεπιπτόντως. Τώρα συμβαίνει αυτό που έγκαιρα και λογικά σημειώσαμε εδώ πριν κάτι καιρούς: λιγότερο proxy και αρκετά πιο άμεση αντιπαράθεση μεταξύ πρωτοκοσμικών κρατών / συμμαχιών…

Αυτήν την εξέλιξη την προκάλεσε η νίκη του μπλοκ της Αστάνα, στρατιωτική αλλά όχι μόνο. Συνεπώς ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (και η υπόλοιπη παρέα που τρέχει να «χωθεί στη φάση» άμεσα, τύπου Παρίσι και Λονδίνο) κινείται «αναγκαστικά» – και δεν έχει σπουδαία περιθώρια να υποχωρήσει κρατώντας κάποια προσχήματα. Δεν είναι αδύνατο να κάνει πίσω. Είναι δύσκολο, και με κόστος.

Τι κάνει, λοιπόν, αυτή η «όαση σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή όπως θεωρεί τον εαυτό του το ελλαδιστάν; Είναι επιβάτης του «άξονα», και καθόλου όαση! Είναι “ορμητήριο”, είναι “αποθήκη”, είναι και “ξεκούραση των πολεμιστών” – αν χρειαστεί. Είναι ο παρακμιακός καραβανιέρης που has already eaten the camels and the “queue”, και τώρα ψάχνει δουλειά για τα σκυλιά του που γαυγίζουν…

Όλο το γκουβέρνο, τόσο οι φαιορόζ όσο και το υπόλοιπο «πολιτικό φάσμα», με όλη την δημαγωγία του, κάνει ό,τι μπορεί να περάσει απαρατήρητη στο πόπολο η ελληνική συμμαχία με τον «άξονα (διαρκώς και σαφέστερα συμμετοχή στον 4^ο παγκόσμιο), μιας και – είναι η αλήθεια – δεν διαθέτει κάποια ιδεολογία που να εμπνεύσει την «συστράτευση» με ό,τι πιο φασιστικό διαθέτει η μέση Ανατολή.

Πως γίνεται το ξεκάρφωμα; Με πολύ κλάμα!!! Σ’ αυτή τη φάση παίζει το έργο «τα δύο παληκάρια μας που…» Ψοφάει το πόπολο για μελόδραμα, ψοφάει και για αντιτουρκισμό, οπότε η δουλειά του ξεκαρφώματος πάει σφαίρα. Προϋπόθεση (και κρυφή ευχή των αφεντικών και των διαχειριστών του ντόπιου γεωπολιτικού προσοδισμού); Να μείνει ψύχραιμη η Άγκυρα και να συνεχίσει να ασχολείται μ’ αυτά που ασχολείται πραγματικά ως τώρα…

Μορφή «ψόφιου κοριού» έχει σ’ αυτή τη φάση ο ελληνικός ιμπεριαλισμός! Δίνει τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Τελ Αβίβ ό,τι χρειάζονται (γη, θάλασσα, αέρα, υποδομές…) και δεν θέλει να το φωνάζει.

Θα αφήσουμε, λοιπόν, αυτήν την βρώμικη, κρατική και καπιταλιστική ελληνική εθνική σιωπή / συνενοχή, να γίνει ο επιτάφιος πολλών ακόμα, αρχίζοντας απ’ την Παλαιστίνη και φτάνοντας ως τα μέρη μας;

(φωτογραφία: Αποκλειστικότητα της ασταμάτητης μηχανής: τουρκικό ελικόπτερο πλησιάζει την ελληνική «όαση σταθερότητας»… Δύο είναι τα ενδεχόμενα: είτε μεταφέρει 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες, οπότε θα γίνει δεκτό με τιμές· είτε πεθύμησε την δροσιά της όασης σταθερότητας, οπότε ο ελληνικός στρατός – που δεν υπάρχει πουθενά στα Δωδεκάνησα, σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες… – θα του ρίξει στον αέρα για να του τον κόψει… Τον αέρα…)

Τρίτη 10 Απρίλη. Ο οργανισμός τροφίμων και γεωργίας του οηε (fao) πρόκειται να ξεκινήσει μεθαύριο ένα καινούργιο πρόγραμμα διάρκειας 2 χρόνων για την εκπαίδευση των ενδιαφερόμενων ανάμεσα στους πρόσφυγες απ’ την συρία που βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια πάνω στην αγροτική παραγωγή. Σκοπός του προγράμματος είναι αφενός η οργάνωση μιας ορισμένης διατροφικής κάλυψης των προσφυγικών καταυλισμών με «αυτοπαραγωγή» (αλλά και το σχετικό μικρο-εμπόριο…), και αφετέρου η πετυχημένη ένταξη όσων προσφύγων το επιλέξουν στην τουρκική αγροτική παραγωγή. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται απ’ την ύπατη αρμοστεία του οηε για τους πρόσφυγες και διάφορα κράτη.

Ο επικεφαλής του fao Dominique Burgeon έκανε χτες, επ’ ευκαιρία της αναγγελίας του νέου προγράμματος, κι αυτήν την δήλωση:

Θέλω να συγχαρώ την τουρκική κυβέρνηση και τον τουρκικό λαό για τον γενναιόδωρο τρόπο με τον οποίο αγκάλιασαν τους πρόσφυγες απ’ την συρία, και να θέλω να τους συγχαρώ επίσης για την υποστήριξη που έχουν προσφέρει στους διεθνείς οργανισμούς.

Αυτοί εκει πέρα οι «προαιώνιοι εχθροί» (που οπωσδήποτε θα διαλυθούν όπου νάναι)… έχουν εντελώς απολίτιστους τρόπους για να ασχολούνται με τους πρόσφυγες. Αντί να φτιάξουν ένα «υπουργείο μετανάστευσης» και να το αναθέσουν σ’ όποιο καθίκι θα ήταν διατεθειμένο να παίξει τον φερετζέ του στρατού (και της εξόντωσης όσων τολμούν να πατάνε τα ιερά χώματα χωρίς να είναι τουρίστες…), απασχολούν υπηρεσίες από τα περισσότερα υπουργεία τους, σε μικτές επιτροπές, μαζί με εκπροσώπους των διάφορων διεθνών οργανισμών. Το έχουν πάρει σοβαρά οι άθλιοι!!!

Και πόσους πρόσφυγες περιθάλπτουν; Μόνο 3,5 εκατομύρια αυτή τη στιγμή. Σε πληθυσμιακή αναλογία 1:8 (ο πληθυσμός της τουρκίας είναι 80 μύρια) θα ήταν σα να φροντίζει το ελληνικό κράτος (και η ελληνική κοινωνία) 437.000… Άντρες, γυναίκες και παιδιά…

Σιγά!!! 437 χιλιάδες πρόσφυγες απ’ την συρία θα είχαν ανθρώπινη μεταχείριση στο ελλαδιστάν; Και μάλιστα θα ασχολούνταν μαζί τους απ’ το υπουργείο κοινωνικών υποθέσεων μέχρι τα υπουργεία εργασίας και αγροτικής ανάπτυξης όπως συμβαίνει σ’ αυτήν την απολίτιστη επικράτεια του «σουλτάνου»;

Σιγά!!! Οι έλληνες, κράτος και υπήκοοι, είναι πρωτοκοσμικοί, ευρωπαίοι και πολιτισμένοι!!! Όχι σαν αυτόν τον φασίστα τον Orban – για παράδειγμα… Ακόμα περισσότερο!!!

(Μην κάνετε την έξυπνη ερώτηση «και τότε γιατί φεύγουν απ’ την τουρκία;». Υπάρχουν και καλύτερα μέρη για τους ξεριζωμένους…

Πάντως όχι το ελλαδιστάν…)

(Δεν είναι «μακέτο». Το Kilis είναι μια κωμόπολη περίπου 30.000 κατοίκων. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί γύρω του φιλοξενούν άλλες 120.000 πρόσφυγες απ’ την συρία. Αυτός της φωτογραφίας στεγάζει 24.000. Εννοείται ότι πέρα απ’ τα υπόλοιπα έχει και σχολείο, με δασκάλους εκπαιδευμένους για να φροντίζουν παιδιά με συναισθηματικά προβλήματα λόγω πολέμου και ξενητειάς, κι ένα ειδικό σχολικό πρόγραμμα που συνδυάζει στοιχεία του συριακού και του τουρκικού…

Μα είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια απαράδεκτα έως προσβλητικά για τον “πολιτισμό” πράγματα εδώ δίπλα και να μην έχει αναλάβει δράση ο ψεκασμένος, ο ογκόλιθος κι όλο το κυβερνητικό και διακομματικό σκυλολόι;)