Tag: τουρκία

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σε μια μη αναμενόμενη (από εμάς…) εξέλιξη, οι κεφαλές του μπλοκ της Αστάνα αποφάσισαν χτες στην Τεχεράνη να απευθυνθούν στη λογική των τρομοκρατών (του Idlib) καλώντας τους να καταθέσουν τα όπλα τους… Χωρίς εισβολή στο θύλακα (έστω προς το παρόν)… Που οφείλεται αυτό το “give peace a chance»;

Δεν υπάρχει επίσημη (ή «επίσημη») εξήγηση, εκτός απ’ το ότι ο Erdogan επέμεινε ότι μια δυναμική εισβολή θα προκαλέσει την προσφυγιά αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων προς την τουρκική επικράτεια. Πέρα απ’ τους αριθμούς είναι σαφές ότι η Άγκυρα δεν θα ήθελε καθόλου να φιλοξενήσει τις οικογένειες και τους συγγενείς των proxies του Ριάντ, που κουβαλάνε την ίδια ιδεολογία. Όμως είναι αυτή η αιτία της αναβολής; Γιατί αν η απάντηση είναι «ναι», τότε το μπλοκ της Αστάνα διακινδυνεύει την ενίσχυση της «αυτοπεποίθησης» των αντιπάλων του στο Idlib. Με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει.

Σύμφωνα με όχι διαστραυρωμένη (απ’ την ασταμάτητη μηχανή) πληροφορία ο Erdogan πρότεινε σε Putin και Rouhani ένα σχέδιο έξι σημείων. Ένα απ’ αυτά προβλέπει την δημιουργία «ασφαλούς περιοχής» μέσα στον θύλακα για εκείνους τους αντικαθεστωτικούς που δέχονται μια «πολιτική λύση» αφήνοντας τα όπλα. Με τα τωρινά δεδομένα ωστόσο, και με βάση το γεγονός ότι οι της HTS συλλαμβάνουν ή/και εκτελούν όσους εκδηλώνονται υπέρ της ειρήνης, για να μετακινηθούν σ’ αυτόν τον θύλακα κάμποσες χιλιάδες άνθρωποι χρειάζονται την προστασία στρατού. Μόνο ο τουρκικός θα μπορούσε να αναλάβει τέτοια δύσκολη δουλειά – είναι κάτι τέτοιο στις «σημειώσεις» της χθεσινής απόφασης;

Δύο άλλα σημεία του ίδιου σχεδίου προτείνουν τον βίαιο αφοπλισμό των μελών της Hayat Tahrir al-Sham και άλλων 12 ένοπλων οργανώσεων. Ακόμα κι αν γίνει εφικτό να «διαχωριστούν» χωροτακτικά οι «καλοί» απ’ τους «κακούς» αντικαθεστωτικούς στο Idlib (δύσκολο) θα απομείνουν αρκετές χιλιάδες ντουφέκια προς αφοπλισμό… Εννοείται μαζί και μέσα σε πολύ περισσότερους αμάχους. Συνεπώς;

Πιθανόν ένας παράγοντας αναβολής (και όχι ακύρωσης) της εκκαθάρισης του θύλακα, με ή χωρίς το ένα ή το άλλο τουρκικό σχέδιο, είναι η ανακατωσούρα στο γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον. Μετά από μερικές ημέρες όπου οι αμερικανικές απειλές (κατά του συριακού στρατού) είχαν αφήσει στην άκρη την “χρήση χημικών όπλων” σαν επιχείρημα, ο Bolton και η ύαινα Nikki Haley επανήλθαν χτες, στη συζήτηση με θέμα «συρία» που έγινε στον οηε.

«Απειλές as usual» θα έλεγε κανείς. Όμως ένα ψόφιο κουνάβι στριμωγμένο από «αντιστασιακούς» μέσα στα πόδια του και βιβλία αποκαλύψεων απέναντί του, θα μπορούσε πράγματι να διατάξει κάτι πολύ χειρότερο από μια συμβολική πυραυλική επίθεση, αξιοποιώντας μια fake (ή μυστηριώδη) «επίθεση με χημικά».

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με χθεσινό άρθρο στο αγγλόφωνο site του γερμανικού καθεστωτικού spiegel:

… Το Κρεμλίνο μπορεί να ενδιαφέρεται να αποδεχθεί μια μοιρασιά του Idlib. Σ’ αυτό το σενάριο, η τουρκία θα ελέγχει ένα μέρος της περιοχής που θα την προσθέσει στο προτεκτοράτο που έχει ήδη δημιουργήσει βόρεια του Aleppo. Μερικοί αντάρτες θα μπορέσουν να βρουν άσυλο εκεί. Σε διακριτικές διαπραγματεύσεις που έχουν γίνει στην πρωτεύουσα του καζακστάν Αστάνα, η ρωσία, το ιράν και η τουρκία έχουν συζητήσει αυτό το κομμάτιασμα πολλές φορές. Σε μια τέτοια συμφωνία ο Άσσαντ θα ανακαταλάβει το δυτικό τμήμα της επαρχίας – συμπεριλαμβανομένης οπωσδήποτε μιας μικρής, στρατηγικής σημασάις πόλης, της Jisr al-Shughur. Η κωμόπολη βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Ansarieh, κοντά στην περιοχή που κατοικείται κυρίως απ’ την μειονότητα των Αλεβιτών, στην οποία ανήκει ο Άσαντ.

Οι τούρκοι θα δώσουν εγγυήσεις στους ρώσους ότι οι αντάρτες που θα απομείνουν στο Idlib δεν θα ξαναεπιτεθούν στην κοντινή αεροπορική βάση του Hmeimin. Είναι υπό διαμόρφωση επίσης μια συμφωνία για τον σημαντικό εμπορικό δρόμο που συνδέει το τουρκικό Gaziantep μέσω του Aleppo με το νότο. Οι τούρκοι θα αναλάβουν την προστασία του βόρειου μέρους, οι ρώσοι του μεσαίου και ο στρατός του Άσαντ του νότιου….

Μπορείτε να γυρίσετε μερικές ημέρες πίσω, την περασμένη Δευτέρα (συρία 2) για να κάνετε μια σύγκριση των πιο πάνω με την εικασία μας.

Ωστόσο η «κάμψη» (για να το πούμε κομψά) της σαουντ-κινούμενης Hayat Tahrir al-Sham χωρίς να γίνει γενική σφαγή (ή/και γενική έξοδος) των αμάχων είναι Ο κρίσιμος παράγοντας. Το σίγουρο είναι ότι το μπλοκ της Αστάνα δεν βιάζεται· που σημαίνει ότι μπορεί να δοκιμάσει διάφορα. (Μπορεί, για παράδειγμα, η εισβολή να γίνει σε «αργή κίνηση»…)

Εν τω μεταξύ από χτες ως και τις 20 Σεπτέμβρη βρίσκεται σε εξελιξη στην ανατολική Μεσόγειο μια αεροναυτική άσκηση. Απ’ τον αμερικανικό στρατό ‘n’ friends…

Πέμπτη 6 Σεπτέμβρη. Πριν 3 ημέρες, στις 3 Σεπτέμβρη, ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov έκανε μια σύντομη διάλεξη και απάντησε σε ερωτήσεις φοιτητών / φοιτητριών στο κρατικό ινστιτούτο διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου της Μόσχας. Ανάμεσα στις υπόλοιπες του έγινε ερώτηση και για το τι γίνεται / πρόκειται να γίνει στη συρία. Στο idlib. Προφανώς άνετα θα μπορούσε να πουλήσει παραμύθια, αλλά σε κάθε περίπτωση μεταφέρουμε την ερώτηση και την απάντηση – στην κρίση σας:

Ερώτηση: … Πρόσφατα είχατε συνομιλίες με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό εξωτερικών και μεταναστών της συρίας Walid Muallem. Πόσο εποικοδομητικές ήταν, τι αποφάσεις πήρατε και πως θα ελεγχθούν οι «προκλήσεις» στο Idlib;

Sergey Lavrov: Έχω περιγράψει με αρκετές λεπτομέρειες το περιεχόμενο των συζητήσεων με τον σύρο συνάδελφό μου, καθώς και εκείνων με εκπροσώπους της τουρκίας, συγκεκριμένα τον τούρκο υπ.αμ. Hulusi Akar και τον υπ.εξ. Mevlut Cavusoglou, όταν ήρθαν στη Μόσχα. Όλα είναι εντελώς ξεκάθαρα εκεί. Ανάμεσα σε άλλα η ζώνη αποκλιμάκωσης του Idlib δημιουργήθηκε και υπήρχε η ελπίδα ότι θα είναι μια περιοχή χωρίς συγκρούσεις. Επιπλέον η κατάπαυση του πυρός δεν ισχύει για τους τρομοκράτες (βασικά την Jabhat al-Nusra και μερικές ομάδες ακόμα που έχουν συγχωνευτεί μαζί της).

Υπάρχει ένα ζητούμενο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στις ένοπλες οργανώσεις τις αντιπολίτευσης που θέλουν να συμμετάσχουν στην πολιτική επίλυση των προβλημάτων απ’ τους ένοπλους και τους τρομοκράτες που έχουν χαρακτηριστεί έτσι απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, και δεν έχουν διάθεση να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε συμφωνία.

Με σκοπό να διατηρηθεί η κατάπαυση του πυρός που εξαιρεί μόνο τους τρομοκράτες, δημιουργήθηκαν 12 τουρκικά παρατηρητήρια στην εσωτερική περίμετρο της περιοχής. Η εξωτερική περίμετρος φυλάσσεται απ’ τον συριακό στρατό και την δική μας στρατιωτική αστυνομία. Η εκεχειρία παραβιάζεται συστηματικά εδώ και πάνω από 2 μήνες. Αυτή η περιοχή χρησιμοποιείται για βολές πυροβολικού κατά των θέσεων του συριακού στρατού, για να γίνονται επιθέσεις εναντίον του, και για να στέλνονται μεγάλοι αριθμοί από drones σε επιθέσεις εναντίον της βάσης μας στο Khmeimin (πάνω από 50 έχουν καταρριφθεί). Είναι αδύνατο να ανεχτούμε άλλο αυτήν την κατάσταση.

Σε συνεργασία με τους τούρκους συναδέλφους μου, την συριακή κυβέρνηση και τους ιρανούς σαν μέλη της συμφωνίας της Αστάνα, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να χωρίσουμε τις κανονικές ένοπλες αντιπολιτευόμενες ομάδες απ’ τους τρομοκράτες, στο έδαφος, (για προφανείς λόγους αυτό είναι βασικά δουλειά του στρατού) και να σιγουρέψουμε ότι δεν θα κτυπηθούν άμαχοι….

Έχει το ενδιαφέρον του όταν εδώ κι εκεί Άγκυρα και Μόσχα εμφανίζονται να έχουν «αντίθετες απόψεις» για το Idlib, να διαπιστώνει ακόμα και ο πιο δύσπιστος (όχι εμείς!) πως αυτές οι «αντιθέσεις» είναι για συγκεκριμένους λόγους. Και πάντως όχι πραγματικές…

(φωτογραφία: Και το Βερολίνο στηρίζει την διάσκεψη της Τεχεράνης αύριο Παρασκευή, μεταξύ Putin, Erdogan και Rouhani. Το είπε ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas χτες απ’ την Άγκυρα, δικαιολογώντας και τις τουρκικές ανησυχίες για το τι θα μπορούσε να γίνει στο Idlib.

Μετά την αναβολή της 4μερούς που ήταν να γίνει στις 7 του Σεπτέμβρη στην Άγκυρα (με γαλλία, γερμανία, ρωσία και τουρκία) μήπως το «πνεύμα του Βερολίνου» θα πλανάται κάπου στην Τεχεράνη; Ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου Yuri Ushakov δήλωσε πάντως χτες ότι η Μόσχα εξακολουθεί να θέλει να τα πει με το Παρίσι και το Βερολίνο για την συρία…

Αλλά το Παρίσι κρατάει μούτρα…)

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Εκτός απ’ την Δαμασκό (και την Μόσχα) και η Άγκυρα συγκεντρώνει στρατό στα σύνορά της με τον θύλακα του Idlib. Αν οι πρώτοι πρόκειται να εισβάλουν (οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί και οι βολές πυροβολικού είναι ρουτίνα τις τελευταίες ημέρες) ο τουρκικός στρατός γιατί μαζεύεται; Η επίσημη «εξήγηση» (ή, έστω, η πιο βολική εκτίμηση) είναι ότι η Άγκυρα θέλει να εμποδίσει τους πρόσφυγες απ’ το Idlib (εφόσον υπάρξουν τέτοιοι) να περάσουν σε τουρκικό έδαφος. Δεν μας πείθει.

Εν τω μεταξύ μεθαύριο Παρασκευή γίνεται στην Τεχεράνη συνάντηση Putin, Erdogan και Rouhani – με κύριο (αν όχι αποκλειστικό θέμα) το Idlib. Το αν σ’ αυτό το ραντεβού θα οριστικοποιηθούν και τα στρατιωτικά σχέδια είναι κάτι που δεν το ξέρουμε. Πιθανόν μια τέτοια «συνάντηση κορυφής» να έχει και ρόλο θεάματος: δείτε πόσο αποφασισμένοι είμαστε…

Οι φωτογραφίες επάνω ίσως να δείχνουν ένα «στοιχείο της υπόθεσης» με σημασία: προχθεσινές διαδηλώσεις στο Idlib υπέρ της τουρκίας… (Και «στημένες» να είναι, για κάποιο λόγο στήθηκαν…)

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Στην πυκνότητα των «επαφών» του μπλοκ της Αστάνα θα πρέπει (για λόγους ιστορικής ακρίβειας) να περιλάβουμε και την προχθεσινή Δευτέρα 3/9) μονοήμερη επίσκεψη του ιρανού υπ.εξ. Mohammad Javad Zarif στη Δαμασκό. Τέσσερεις μέρες νωρίτερα, στις 29 Αυγούστο, ο Zarif ήταν στην Άγκυρα.

Σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα (αλλά και την «λογική» της «κατάληψης» του θύλακα) οι ιρανοί ένοπλοι ή μισθοφόροι δεν θα συμμετάσχουν στην επιχείρηση. Ή, δεν θα το κάνουν με τρόπο που να φαίνεται. Ο λόγος είναι απλός: ο θύλακας είναι υπερπλήρης από σουνίτες αντικαθεστωτικούς, και μια (φανερή) εμπλοκή σιιτών εναντίον τους θα ήταν κλωτσιά σε σφιγκοφωλιά.

Είναι αυτή η special σύνθεση της περιοχής που κάνει απαραίτητη την εμπλοκή της Άγκυρας. Ως χτες το τουρκικό καθεστώς είχε πάρει «επίσημη αναστολή» της όποιας εισβολής, για να προσπαθήσει να μεταστρέψει όσους περισσότερους ένοπλους γινόταν. Ένα απ’ τα προβλήματα που συνάντησε αυτή η «επιχείρηση πειθούς» (ή εξαγοράς) ήταν ότι οι σκληροπυρηνικοί proxies του Ριάντ άρχισαν να εκτελούν τους «προδότες» – κάτι που είχε γίνει μόνο σε περιοχές ελεγχόμενες απ’ τον isis. Η μεταστροφή έγινε έτσι εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή…

Ενώ (προσχηματικά) η Άγκυρα έως πρόσφατα υποστήριζε ότι «δεν πρέπει να γίνει εισβολή στο Idlib» (επειδή θα υπάρξουν πολλοί νεκροί άμαχοι) τις τελευταίες ημέρες μιλάει την ίδια γλώσσα με τους υπόλοιπους του μπλοκ της Αστάνα: οι τρομοκράτες πρέπει να εξουδετερωθούν.

Εκείνο που προκύπτει από διάφορες μεριές είναι ότι το μπλοκ δεν θα ακολουθήσει τακτικές Aleppo (μαζικούς urban βομβαρδισμούς) εναντίον της πόλης του Idlib. Το τι θα κάνει όμως μένει να φανεί…

Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη. Αν ο θύλακας του Idlib δείχνει σαν ένα «εύφλεκτο σημείο» στην πραγματικότητα σχεδόν το σύνολο της μέσης Ανατολής κάθεται πάνω σε «χαμηλή» (ή όχι και τόσο χαμηλή) φωτιά. Πρώτα απ’ όλα η Παλαιστίνη: η πρόσφατη δήλωση του φασίστα ισραηλινού υπ.αμ. Lieberman ότι «δεν έχουν νόημα οι διαπραγματεύσεις με τους παλαιστίνιους, το ισραήλ θα δώσει τις λύσεις που το ίδιο θεωρεί σωστές» μυρίζει αίμα, περισσότερο αίμα… Το ιράκ, όπου μετά από 3 μήνες διαπραγματεύσεων σχηματίζεται μια πολυκομματική κυβέρνηση· άγνωστο αν τα μεγαλύτερα κόμματα / συστατικά της θα επιμείνουν στην γρήγορη αποχώρηση των αμερικάνων απ’ την ιρακινή επικράτεια… Ο λίβανος, όπου η Χεζμπ’ αλλάχ είναι μόνιμος εφιάλτης για το μιλιταριστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ· που αντιλαμβάνεται την κατάσταση (στα λόγια τουλάχιστον) σαν «ένα πετραδάκι μέσα στο παπούτσι μου»… Η αιγυπτιακή χούντα, που προσπαθεί να κρατηθεί απ’ τα μαλλιά της… Η υεμένη… Οι «no future» πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου…

Μέσα και μαζί με όλα αυτά: δίπλα στα αεροναυτικά γυμνάσια της Μόσχας ανάμεσα στην κύπρο και την συρία, και ο τουρκικός στρατός έκανε / κάνει τα δικά του… Με άγνωστο αριθμό πολεμικών, σίγουρα όμως πάνω από 10… (Η μεγαλοφυής ελληνική ιδέα της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» έχει καταρρεύσει πανηγυρικά…). Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Η ανακοίνωση του Xi Jinping (στη συνάντηση με τα αφεντικά των αφρικανικων κρατών στο Πεκίνο) για ένα πρόγραμμα επενδυτικών δανείων και παροχών 60 δισεκατομυρίων δολαρίων απ’ το Πεκίνο προς την μαύρη ήπειρο, για τα επόμενα 3 χρόνια, προκάλεσε (αναμενόμενο) έναν ελάχιστα συγκρατημένο πανικό στο usa. Με δεδομένο ότι ο αμερικανικός στρατός έχει καμμιά 50αριά βάσεις στην ήπειρο, συν άλλες 30 «κρυφές», η αφρική μπαίνει πολύ γρήγορα στους λογαριασμούς του 4^ου παγκόσμιου πολέμου. Και μαζί της, πέρα απ’ τις δικές της πρώτες ύλες και την δική της φτηνή εργασία, θαλάσσιοι διάδρομοι σαν τον κόλπο του Aden, τα στενά του Bab al-Mandab ανάμεσα στην υεμένη και το τζιμπουτί (όπου ήδη το Πεκίνο έχει βάση), την Ερυθρά Θάλασσα (όπου διάφοροι παρκάρουν στόλους και αεροπλάνα), την διώρυγα του Σουέζ και την ανατολική Μεσόγειο, «θερμαίνονται» – στην προοπτική των πραγμάτων.

(Δεν θέλουμε να φρικάρουμε κανέναν. Αλλά η επιρροή του κινεζικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού και οι συμμαχίες του είναι σαν τεκτονική πλάκα που σπρώχνει όλο και πιο έντονα την άλλοτε «σίγουρη» αμερικανική…

Ζούμε πάνω ή γύρω σ’ ένα ρήγμα… Δευτερεύον μεν, αλλά ρήγμα…)

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Σε ότι αφορά την «τύχη» του θύλακα του Idlib θα ρισκάρουμε μια εικασία, ένα ενδεχόμενο, που δεν είναι αυθαίρετο αλλά ούτε μπορούμε να τεκμηριώσουμε με βεβαιότητα: μια κοινή επιχείρηση ανάμεσα σε Δαμασκό ‘n’ friends απ’ το νότο και Άγκυρα απ’ τον βορρά, με στόχο την «μοιρασιά» του θύλακα ανάμεσα σε μια ζώνη στο βορρά όπου θα κάνει κουμάντο στους «ζόρικους» σουνίτες ενόπλους η Άγκυρα και μια ζώνη στο νότο που θα περάσει στον έλεγχο του καθεστώτος Άσαντ.

Σε μια τέτοια περίπτωση το ενδιαφέρον, χρήσιμο και απαράιτητο «σύνορο», που θα περιφρουρούν και οι μεν και οι δε, είναι ο δρόμος Aleppo – Latakia (Μ5 και Μ4 για όσους διαβάζουν χάρτες), που χωρίζει τον θύλακα στα δύο, προσφέροντας μια αξιοσημείωτη (εμπορικά και στρατιωτικά) πρόσβαση του Aleppo στη Μεσόγειο, σε καλά φρουρούμενη θέση. Ο δρόμος περνάει απ’ τα νότια περίχωρα του Idlib, άρα η κατάκτησή του δεν θα χρειαστεί υπέρμετρη βία κατά της πόλης και των κατοίκων της….

Μια κουβέντα είπαμε, ε;

(φωτογραφία: το μεγαλύτερο μέρος του θύλακα του Idlib – πράσινο -, και ο σημαντικός δρόμος: Μ5, που στο Saraqib συνεχίζει δυτικά σαν M4, διασχίζοντας τα νότια της πόλης του Idlib, μέσω Muhanbal και Jisr ash-Shugur, πριν περάσει στην (ήδη) ελεγχόμενη – ροζ – απ’ το καθεστώς Άσαντ και τους συμμάχους του περιοχή, προς Latakia).

Παρασκευή 31 Αυγούστου. Αν ευσταθεί είναι μια σαφής ένδειξη αυτών των αντίρροπων δυνάμεων που συγκρούονται ήδη στο Idlib: ο διοικητής της Tahrir al-Sham στην πόλη Jabal και οι ένοπλοί του (καμμιά 800αριά «κάνες») αποχώρησαν απ’ την οργάνωση για να ενταχθούν σε μια άλλη, μικρότερη.

Η αποχώρηση αποδίδεται στην πίεση που ασκούν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στους επιμέρους οπλαρχηγούς της υπό σαουδαραβική χρηματοδότηση Tahrir al-Sham, να δεχτούν μια συμβιβαστική «κατάθεση των όπλων». Σύμφωνα με ρωσικές καθεστωτικές «ειδήσεις» η Άγκυρα έχει ζητήσει απ’ την Δαμασκό να αναβάλει οποιαδήποτε επίθεση στο Idlib ως τις 4 Σεπτέμβρη, μήπως και καταφέρει να διαλύσει τους proxies του Ριάντ. Μέρος αυτής της «πίεσης» εναντίον της Tahrir al-Sham είναι η διαρκής ενίσχυση των πάνω από 10 «φυλακίων» του τουρκικού στρατού, στην περίμετρο του θύλακα: δεν πρόκειται να προστατέψουν τους σκληροπυρηνικούς αντικαθεστωτικούς από μια συριακή επίθεση, αλλά μάλλον προσπαθούν να τους πείσουν ότι δεν ελέγχουν καν αυτά που νομίζουν ότι ελέγχουν, για να τους αναγκάσουν να συνθηκολογήσουν κατ’ αρχήν με το τουρκικό καθεστώς.

Παρασκευή 31 Αυγούστου. Χτες στην τουρκία είχαν «εθνική επέτειο»: την ημέρα της ανεξαρτησίας. Τέτοια μέρα το 1922 τέλειωσε νικηφόρα για τον τουρκικό στρατό η πενθήμερη μάχη του Dumlupinar. Έχει και ελληνικό όνομα το γεγονός: η μάχη του Τουμλού Μπουνάρ. Εκείνος που ηττήθηκε, οριστικά, ήταν ο ελληνικός στρατός. Μετά απ’ αυτή την ήττα όλοι οι ξένοι στρατοί (αγγλικός, γαλλικός, ελληνικός) αποχώρησαν απ’ την μικρά Ασία – ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι νεότουρκοι είχαν νικήσει. Στις αρχές του 1923 γεννήθηκε η τουρκική δημοκρατία.

Ελληνικό και τουρκικό κράτος έχουν μια δίδυμη ρητορική (και ως ένα βαθμό ιδεολογία) εθνοκρατικής γέννεσης: γεννιούνται οι μεν σαν «ελευθερωμένοι» απ’ τους δε. Ωστόσο, ενώ στην ελληνική επέτειο εθνοκρατογέννεσης ο αντιτουρκισμός είναι πρώτο τραπέζι πίστα, στην τουρκική δεν είναι το ελλαδιστάν το κυρίως μενού. Αλλά μάλλον οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί της δύσης μετά τον Α παγκόσμιο και την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Γενικά μιλώντας η τουρκική εθνικιστική ιδεολογία μικρό βάρος δίνει στο ελλαδιστάν: το θεωρεί ενεργούμενο της αγγλίας…

Πάντως το χθεσινό θέμα του εορτασμού ήταν η τρομοκρατία. Η Άγκυρα κοιτάει κατ’ αρχήν στη συριακή επικράτεια· και έχει τους ιμπεριαλιστικούς λόγους της γι’ αυτό…

(φωτογραφία πάνω: Εκεί το λένε «ημέρα της νίκης», εδώ το λένε «καταστροφή». Γενικά λέγεται zero sum game…

Κάτω: έλληνες φαντάροι απελευθερώνονται απ’ τον τουρκικό στρατό, μετά την συνθηκολόγηση…)