Tag: τουρκία

Το ψυχωσικό υπόλοιπο

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.14) >> Αυτή τη φορά δεν ήταν ο διαλυμένος λίβανος και η δολοφονία του Nasrallah… Αυτή τη φορά δεν ήταν η Ασσαντική συρία και η δολοφονία του Zahedi και άλλων αξιωματικών των ιρανών «φρουρών της επανάστασης»… Αυτή τη φορά δεν ήταν το ανυπόφορο «ιράν των μουλάδων» και η δολοφονία του Haniyeh… Όλα αυτά ήταν «δεκτά», «φυσιολογικά»∙ σίγουρα απ’ την μεριά των δυτικών αφεντικών του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, οπωσδήποτε απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον που δολοφόνησε τον Soleimani στη Βαγδάτη.

Αυτή τη φορά ήταν το κατάρ: μικρό κράτος αλλά μεγάλο ψάρι. Και, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η απόπειρα δολοφονίας της πολιτικής ηγεσίας της Hamas απέτυχε: το κόκκαλο απ’ αυτό το ψάρι κόλλησε στο λαιμό…

Οι χασάπηδες του Τελ Αβίβ θα μπορούσαν (και ίσως θα έπρεπε) να σηκώσουν τους ώμους τους απέναντι στην υποτιθέμενη κατακραυγή όλων των δυτικών αφεντικών τους γι’ αυτήν την επίθεση. Θα μπορούσαν να φωνάξουν: Εσείς μας βάζετε χέρι; Εσείς που προσπαθήσατε άπειρες φορές να σκοτώσετε τον Κάστρο (και αποτύχατε); Εσείς που σκοτώσατε τον Καντάφι και τον Χουσεϊν; Εσείς που άμεσα ή έμμεσα (μέσω των συνεργατών σας) έχει σκοτώσει τόσους ηγέτες στον πλανήτη; Εσείς φωνάζετε;

Θα είχαν δίκιο σε όλα εκτός από ένα, το κρισιμότερο: το 2025 δεν είναι δεκαετία του ’50, του ’60, του ’70 ή, ακόμα ακόμα, του 2000. Οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει και αλλάζουν ραγδαία. Η άλλοτε «μεσανατολική, γεμάτη υδρογονάνθρακες ζώνη των δυτικών ιμπεριαλισμών» αλλάζει κι αυτή: οι χασάπηδες μπορούν (ακόμα…) να σκοτώνουν αμάχους άραβες / Παλαιστίνιους, μπορούν (ακόμα…) να καμαρώνουν ότι δεν είναι ρετάλια των παλιών συσχετισμών προορισμένα να εξαφανιστούν αλλά very touch guys∙ όμως δεν μπορούν άλλο να απλώνουν κατά βούληση τα οπλισμένα ξερά  τους.

Ήξερε το ψόφιο κουνάβι έγκαιρα για την επίθεση των θεοναζί στη Doha; Ή δεν ήξερε; Αν ήξερε είναι συνένοχο. Αν δεν ήξερε δεν ελέγχει τίποτα και είναι εντελώς ηλίθιο εφόσον είναι σαφές ότι η centcom του us army (η «κεντρική» στρατιωτική διοίκηση της παρακμιακής υπερδύναμης στης οποίας την αρμοδιότητα βρίσκεται η μέση ανατολή, η κεντρική και η νότια ασία…) συμμετείχε στην επίθεση, αφενός επειδή ανεφοδίασε στον αέρα τα ισραηλινά πολεμικά, αφετέρου επειδή ενημέρωσε την βάση της στο κατάρ για να μην κτυπήσουν τα αμερικανικά αντιαεροπορικά κατά λάθος τα ισραηλινά f-35. Είτε έτσι είτε αλλιώς η συμμαχία-με-την-παρακμιακή-Ουάσιγκτον δεν είναι πια asset, «πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο». Είναι liability: βάρος.

Τέσσερεις ημέρες πριν τον βομβαρδισμό στη Doha η αντιπροσωπεία της Hamas είχε συνάντηση εκεί με ιρανική αντιπροσωπεία υπό τον υπ.εξ. Araghchi…

Το ότι τα δεδομένα στην περιοχή έχουν αλλάξει, και μάλιστα δραματικά, το κατάλαβαν όλοι (τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους) τον περασμένο Ιούνιο, όταν προσπάθησαν να «σβήσουν απ’ τον χάρτη» το ιρανικό καθεστώς. Οι δυτικοί δημαγωγοί, όπως θα ήταν αναμενόμενο, έχουν κρύψει όσο είναι δυνατόν το μέγεθος της ήττας που συμπυκνώνεται σ’ αυτήν την φράση: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς εξάντλησε όλα του τα μέσα όχι απλά αποτυγχάνοντας αλλά με τέτοιες έκτασης και έντασης αποτυχία ώστε να απειλήσει το αφεντικό στην Ουάσιγκτον πως θα καταφύγει στο τελευταίο του όπλο, τις ατομικές του βόμβες – έτσι ώστε να παρέμβει ο daddy για να εξασφαλιστεί κάτι σαν «ισοπαλία»…

Απ’ τον περασμένο Ιούνη η Τεχεράνη έχει ενισχυθεί και ενισχύεται διαρκώς, όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και πολιτικά. Σε μια εξαιρετική του συνέντευξη στα τέλη του περασμένου Ιούνη ο Theodore Postol (πυρηνικός φυσικός, καθηγητής τεχνολογίας και διεθνούς ασφάλειας στο MIT, σύμβουλος διάφορων αμερικανικών διοικήσεων σε θέματα πυρηνικών και ελέγχου τους) αφού πρώτα περιέγραψε αναλυτικά και κατανοητά πόσο εύκολο, γρήγορο και απλό είναι πλέον (μετά της εναντίον της επίθεση) για την Τεχεράνη να φτιάξει ατομικές βόμβες, δήλωσε δύο συναφή πράγματα. Πρώτον, ότι συμβούλεψε (μαζί με άλλους) τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ να ΜΗΝ επιτεθούν στην Τεχεράνη γιατί αν το κάνουν τότε είναι βέβαιο ότι το ιρανικό καθεστώς θα αναγκαστεί να ολοκληρώσει την κατασκευή πυρηνικών όπλων∙ δεν εισακούστηκε/αν. Και δεύτερον, ότι πρέπει πλέον η Τεχεράνη να θεωρείται de facto πυρηνική δύναμη, χωρίς να το δηλώσει η ίδια: η αμφιβολία ως στρατηγική…

Ο Seyed Marandi, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και, κατά κάποιον τρόπο, ο (αν)επίσημος αγγλόφωνος εκπρόσωπος τύπου του ιρανικού καθεστώτος, επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του στις 9 Αυγούστου ότι «έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα»: στρατηγική αβεβαιότητα για το σημείο στο οποίο βρίσκεται το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν∙ και ευελιξία in case of emergency…

Δεν είναι όμως μόνον αυτή η … «αβεβαιότητα»… Υπάρχουν και βεβαιότητες. Ο κινέζικος και ο ρωσικός στρατός, με την μορφή συμβούλων, ειδικών ή/και χειριστών όπλων βρίσκονται ήδη (μαζί με τα ανάλογα όπλα…) στο ιρανικό έδαφος: η Τεχεράνη αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για δισταγμούς και αναστολές, και ότι η συμμετοχή της στο «Σύμφωνο της Σαγκάης» πρέπει να της εξασφαλίσει την μέγιστη επιπλέον ισχύ.

Η Ντόχα είναι σύμμαχος της Τεχεράνης… «Φιλοξενεί» βέβαια την μεγαλύτερη αεροπορική αμερικανική (και τσόντα αγγλική) βάση στην ευρύτερη περιοχή… Αλλά αυτή η «φιλοξενία» δόθηκε ως προστασία του οίκου και του καθεστώτος των al Thani απ’ την μεριά των ηπα∙ όχι για να στέλνονται χαιρετίσματα στους πυραύλους και τα πετούμενα του idf!

Δεν πρόκειται να …. σχολάσει άμεσα αυτή η βάση! Αλλά το καταριανό καθεστώς μπορεί να ζητήσει (και να επιβάλει) περιορισμούς στη χρήση της: ο μόνος εχθρός του στην ευρύτερη περιοχή είναι (φανερά πλέον) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Κι εφόσον ο us army δεν προτίθεται να προστατέψει την Ντόχα απ’ αυτόν, θα πρέπει να περιοριστεί…

Εν τω μεταξύ και οι υπόλοιπες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, γνωστές για την διακριτική υπέρ των θεοναζί αδράνειά τους, θα αρχίσουν να αναθεωρούν ορισμένες βεβαιότητές τους. Θέλοντας και μη. Είναι σαφές ότι η γενική δυτική ιμπεριαλιστική παρακμή αφήνει στην περιοχή τους ένα «ψυχωσικό υπόλοιπο», το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, το οποίο τα δυτικά αφεντικά έχουν στηρίξει μεν με κάθε τρόπο ακόμα και στις πιο φρικαλέες ατραξιόν του αλλά τους έχει κοστίσει ήδη πάρα πολύ. Αυτό το «ψυχωσικό υπόλοιπο» καταλαβαίνει μόνο από όπλα∙ και όπλα ικανά να το αντιμετωπίσουν (μαζί με τους ανάλογους στρατούς) έχουν τέσσερα μόνο κράτη στον ευρύτερο κοντινό ορίζοντα: η τουρκία, η αίγυπτος, το ιράν – και το πακιστάν. Στα δύο πρώτα ζουν πολιτικά στελέχη της Hamas (η αστυνομία της χούντας του Καϊρου δήλωσε ότι απέτρεψε πρόσφατα προσπάθεια πρακτόρων της mossad να σκοτώσουν κάποιο / α απ’ αυτά) ενώ το τέταρτο διαθέτει πυρηνικά. Συνεπώς η «αρχιτεκτονική ασφάλειας» όλων αυτών των πετροχουντών θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της πως είναι «κυκλωμένη εξ επαφής» (όχι εχθρικά, αλλά πάντως κυκλωμένη) από μια πραγματικότητα συνεπή με τα δεδομένα και τις αλλαγές των συσχετισμών παγκόσμια. Θα αναπροσανατολιστεί ανάλογα; (Αν ναι, θα το κάνει διακριτικά και ίσως αβέβαια: ο χουντοκαραβανάς του Καϊρου έχει μια σχετική πρόταση για τα 22 κράτη / μέλη του «αραβικού συνδέσμου»…)

Εν τω μεταξύ το φασισταριό στην Ουάσιγκτον έχει ήδη «στοχοποιήσει» την Άγκυρα για «υποστήριξη στη Hamas», κατόπιν αιτήματος του αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (που συμπληρώνει και ενισχύει το ανάλογο αίτημα του ελλαδιστάν!). Ο ελληνοαμερικάνος συντηρητικός βουλευτής (της αυλής του narkoRubi…) Gus Birilakis και ο δημοκρατικός Brad Schneider προωθούν νόμο που θα απαγορεύει την πώληση των f-35 στην τουρκία και εξαιτίας «της υλικής υποστήριξής της στην Hamas ή/και σε συνεργάτες της». Ο νόμος απαιτεί απ’ την ψοφιοκουναβική διοίκηση να ερευνήσει το «κατά πόσον η τουρκία αποτελεί στρατιωτική απειλή για το ισραήλ» ή/και για το κατά πόσον «εμπλέκεται στην πώληση drones στη ρωσία, την κίνα, το ιράν και τη βόρεια κορέα». Μια τροποποίηση που προωθείται διακομματικά από άλλους παρόμοιους ζητάει «να ερευνηθεί το κατά πόσον η Hamas είναι παρούσα στην τουρκία, και κατά πόσον δρα στην τουρκική επικράτεια υπό την προστασία της τουρκικής κυβέρνησης».

Θα μπορούσε η τουρκία να γίνει στόχος επίθεσης του «ψυχωσικού υπόλοιπου»; Η απάντηση είναι: ήδη έχει γίνει στόχος, στο συριακό έδαφος…

Η Άγκυρα δεν απαντά επίσημα ως τώρα. Αλλά στο εσωτερικό της τουρκίας “δημιουργείται κλίμα”…

QUAD

Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη (00.09) >> «Αυτό έχουμε, και μας αρέσει». Σίγουρα;

Προσπαθώντας να φτιάξουν ένα «νατο του ειρηνικού» κατά του Πεκίνου, Ουάσιγκτον και Λονδίνο (το δεύτερο είναι το άλλοτε αποικιοκρατικό αφεντικό που ποτέ δεν έπαψε να έχει «ειδικές» σχέσεις με το Ν. Δελχί) ενέταξαν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο στην λεγόμενη QUAD. Μια «τετράδα» κρατών (ιαπωνία, αυστραλία, ηπα και ινδία) με σκοπούς εντελώς αγαθούς και υπεράνω υποψίας: τον έλεγχο του ινδικού και του ειρηνικού ωκεανού. Αυτό ξεκίνησε το 2022, επί νυσταλέου Jo.

Αλλά το Ν. Δελχί δεν θα επέλεγε ποτέ στα σοβαρά να υπαχθεί (στρατιωτικά και γεωπολιτικά) κάτω απ’ τις διαταγές οποιουδήποτε, και σε καμία περίπτωση των ηπα. Το ινδικό κράτος / κεφάλαιο έχει την δική του μακριά και έντονη ιστορία ουδετερότητας, αφού υπήρξε ιδρυτικό μέλος του «κινήματος των αδεσμεύτων κρατών» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέσα στη δίνη του λεγόμενου «ψυχρού» (3ου παγκόσμιου για εμάς) πολέμου. Εκατόν είκοσι (120) κράτη απ’ όλες τις ηπείρους συμμετείχαν σ’ αυτό το «κίνημα», που τυπικά υπάρχει ακόμα (τελευταία φορά συνεδρίασαν οι εκπρόσωποί του το 2019), αν και χωρίς την παλιά του αίγλη.

Στους διαμορφούμενους καινούργιους συσχετισμούς μέσα στον καπιταλιστικό πλανήτη το Ν. Δελχί έχει ακόμα λιγότερους λόγους να γίνει εξάρτημα των δυτικών (αμερικανικών ή ευρωπαϊκών) συμφερόντων και ενεργειών. Κράτησε την εξαιρετική σχέση του με την Μόσχα απ’ την οποία αγοράζει όπλα, με την οποία κατασκευάζει όπλα∙ και τα διυλιστήριά του έγιναν ο (με μεγάλη κερδοφορία) μεσάζοντας στην διακίνηση και προς ευρώπη μεριά του «απαγορευμένου» ρωσικού πετρελαίου και των προϊόντων του: δεν είναι «ρωσικά», είναι «ινδικά»!

Με την QUAD να παραπαίει (η διακριτική αποστασιοποίηση του Ν. Δελχί απ’ τον εντεινόμενο αμερικανοαγγλικό μιλιταρισμό είναι μία αιτία αν και όχι η μοναδική…) η Ουάσιγκτον θυμήθηκε ότι πρέπει …. να τιμωρήσει το Ν. Δελχί. Και να πως βρήκε την αιτία:

O Navarro είναι ένας διαταραγμένος «σύμβουλος» του αλλοπρόσαλλου ψόφιου κουναβιού: αν το Ν. Δελχί «στηρίζει την ρωσία στο ουκρανικό πεδίο μάχης αγοράζοντας το ρωσικό πετρέλαιο» τι κάνει η Ουάσιγκτον που αγοράζει το ρωσικό (επεξεργασμένο) ουράνιο για τους αντιδραστήρες της;

Προφανώς το ινδικό καθεστώς δεν θα μπορούσε να δεχθεί τέτοια «καουμποϋλίκια». Και το έδειξε στην Tianjin – είναι άλλωστε μέλος του SCO. Ως εκεί. Αυτό δεν σημαίνει α) ότι εντάχθηκε σε κάποια ευρασιατική στρατιωτική συμμαχία, και β) ότι από δω και στο εξής θα βρίσκεται στο πλευρό του Πεκίνου. Μάλλον εκείνο που κάνει ο Modi ως πολιτική βιτρίνα είναι να ψάξει αν και που υπάρχει «έξτρα χώρος» σ’ αυτόν τον πλανήτη για τις εξαγωγές του ινδικού κεφαλαίου: για την τεράστια βιομηχανία ρούχων, για την τεράστια βιομηχανία ηλεκτρονικών ανταλλακτικών κλπ κλπ.

Έτσι, αμέσως μετά την επιστροφή Modi στο Ν. Δελχί ο υπ.εξ. του S. Jaishankar είχε κανονίσει επίσκεψη του γερμανού υπ.εξ. Johann Wadephul. Ο οποίος μπορεί να μην έχει το μεγαλείο της προκατόχου του αγαπημένης Annalena, αλλά είναι άξιος εκφραστής της πολεμοκάπηλης ρητορικής του τσουρομαδηΜέρτς. Μόνο που ξέροντας την σχέση Ν. Δελχί – Μόσχας ο υπ.εξ. προτίμησε να πιάσει στο στόμα του το Πεκίνο:

… Συμφωνούμε με την ινδία και πολλές άλλες χώρες ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την διεθνή τάξη, και ότι επίσης πρέπει να την προστατέψουμε απ’ την κίνα. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μας προσέγγιση … Βλέπουμε την κίνα σα συστημικό αντίπαλο….

Μετά την συνάντησή του με τον Wadephul ο Modi έριξε ένα τηλέφωνο και στην σπουδαία Ursula για να την καθησυχάσει (;;) επιβεβαιώνοντας την ινδική ουδετερότητα στον πόλεμο στην ουκρανία. Προφανώς δεν χάρηκε η σπουδαία… Αλλά αν ήταν δυνατόν το ινδικό κράτος / κεφάλαιο να «αγαπήσει» περισσότερο τις Βρυξέλες απ’ την Ουάσιγκτον, αυτό θα μπορούσε ίσως να εκτιμηθεί. Ίσως…

Για το ευρασιατικό project μια έντιμη ουδετερότητα του Ν. Δελχί είναι ευπρόσδεκτη: όσο καλπάζουν οι δυτικές φαντασιώσεις μεγαλείου άλλο τόσο περισσεύει ο ρεαλισμός στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στην Τεχεράνη, στην Ισλαμαμπάντ. Ξέρουν, καταλαβαίνουν, κατανοούν ότι το ινδικό κράτος / κεφάλαιο θα προστατέψει κι αυτό τα δικά του συμφέροντα σ’ έναν ταραγμένο κόσμο. Αρκεί να είναι τα δικά του…

Όμως, θα το επαναλάβουμε, ο πλανήτης γη δεν χωράει όλη την εκρηκτική παραγωγικότητα της εργασίας της 4ης βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης, και – κυρίως – όλες τις παραγωγές-κάτω-από-εθνικές-σημαίες-και-στρατούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή κάποιων είναι αναπόφευκτη – άλλωστε η καταστροφή είναι οργανικό τμήμα του καπιταλισμού…

Εν τω μεταξύ, μέσα στην μελαγχολία για «την αλλαγή του κόσμου», διέφυγε της προσοχής των εντόπιων εθνικοφρόνων αυτό, που συνέβη επίσης στην Tianjin:

Αν δεν μας γελούν τα μάτια μας πρόκειται για συνάντηση πολυμελών αντιπροσωπειών του «αιώνιου εχθρού» και του «σου κάνουμε πόλεμο». Τι να συνωμοτούν πάλι αυτοί; Δεν διαλύθηκε το «μπλοκ της Αστάνα» όπως έλεγαν τόσες φήμες κι αναλύσεις; Δεν έχουν καταρρεύσει ακόμα αυτοί οι αλιτήριοι;

Ένας φτωχός και μόνος εραστής του «διεθνούς δικαίου»

Δευτέρα 1 Σεπτέμβρη (00.43) >> Τι τρομερό είπε αυτός ο «αιώνιος εχθρός» Fidan και ανατρίχιασε όλη η εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά κι αριστερή; Είπε αυτό το αδιανόητο:

«…Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας τα θέματα σχετικά με την Τουρκία είναι τα πρώτα θέματα που καθορίζουν την ατζέντα. Είναι σαν πολιτική ασπιρίνη. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα, τότε φέρε στην επικαιρότητα την Τουρκία, τη Μεσόγειο, το Αιγαίο. Έχει δημιουργηθεί η θεωρία της εξαρτημένης αντίδρασης. Έχει δημιουργηθεί η πολιτική εξαρτημένη αντίδραση. Ξέρετε, αυτό το 1914 είχε φέρει το βραβείο Νομπέλ στον Παβλόφ. Με το άκουσμα της Τουρκίας, αυτή η εξαρτημένη αντίδραση μέσα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι ένα θέμα που πρέπει να επιλυθεί στην ελληνική πολιτική»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ελλαδιστάν; Όοοοοοοοοχιιιιι! (Μόνο καμιά φορά…) Ή, για να ειπωθεί και του στραβού το δίκιο, «δεν συνέβαιναν πάντα»! Ως την δεκαετία του ’70, ως την πτώση της χούντας, το εξαρτημένο αντανακλαστικό ήταν ο «από βορράν κίνδυνος… ο κομμουνιστικός…». Μετά η πυξίδα γύρισε, και έδειξε τον «εξ ανατολών κίνδυνο»… Μ’ ένα μικρό διάλειμμα, εκεί στα ‘90s, όπου η πυξίδα άρχισε να γίνεται κάνη, επειδή (με την βοήθεια και των συμμάχων) η τουρκία διαλυόταν και το ελλαδιστάν θα έπαιρνε την μισή, την δυτική σίγουρα…

Μετά, τo 2002, ανέλαβαν την εξουσία στην Άγκυρα οι ισλαμοδημοκράτες – με εκλογές. Ο τρισκατάρατος Erdogan. Οι ισλαμοδημοκράτες, με οδηγό το «μηδενικά προβλήματα στην περίμετρό μας» του για πολλά χρόνια άλλοτε πρωθ. κι άλλοτε υπ.εξ. Davutoglou, έκαναν πολλές και τίμιες προσπάθειες για να λυθούν τα προβλήματα με το ελλαδιστάν. Συμπεριλαμβανόμενου του «κυπριακού» – η τελευταία τέτοια προσπάθειά τους ήταν στο ελβετικό Crans Montana, το 2017. Επί «πρώτης φοράς αριστεράς»…. Σιγά μη!!!

Φυσικά δεν θα ακούσετε ΠΟΤΕ τέτοια αναγνώριση!!! ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ!!! Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξηγηθεί το γιατί αυτές οι (τουρκικές, οηε) προσπάθειες έχουν αποτύχει… (Όπως θα έπρεπε να εξηγηθεί το γιατί τον Ιούλη 2016 έγιναν «ήρωες» οι 8 χουντοκαραβανάδες που μετά την αποτυχία του πραξικόπηματος και την αποτυχία της προσπάθειάς τους να σκοτώσουν τον Erdogan κατέφυγαν και βρήκαν ζεστή αγκαλιά στο ελλαδιστάν… κι όχι μόνο ζεστή αγκαλιά αλλά και ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια με fake ονόματα…)

Όχι λοιπόν! Η διπολική διαταραχή της εθνικής ιδεολογίας επιβάλει ΠΑΝΤΑ να είναι το ελλαδιστάν το κατατρεγμένο, να είναι αυτό που ΠΑΝΤΑ είναι με το «διεθνές δίκαιο», κλπ. Να είναι το μόνιμα απειλούμενο (απ’ τον «αιώνιο εχθρό»), οπότε κάθε εικοσαετία πρέπει να κάνει και μια ξεγυρισμένη «αγορά του αιώνα» – αγορά όπλων φυσικά. Και τα λοιπά και τα λοιπά.

Οι εθνικόφρονες της δεξιάς και της αριστεράς αυτά τα πιστεύουν. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Υπάρχει μετά η μειοψηφία που απλά βαριέται αυτές τις λιτανείες, αλλά ούτε ξέρει ούτε θέλει να ξέρει το είδος και τις προεκτάσεις των (λεγόμενων) «ελληνοτουρκικών διαφορών». Απομένει μια αισχρή, αισχρότατη μειοψηφία, σαν εμάς (ελπίζουμε κι εσάς) που και ξέρει, και ασχολείται σταθερά.

Ας θυμίσουμε λοιπόν την αθλιότητα μερικών απ’ τα κλισέ της εντόπιας εθνικοφροσύνης, που «αποδεικνύουν πόσο βάναυση και επιθετική είναι η τουρκία» – σα ρουτίνα.

Τα «12 μίλια»… Σύμφωνα με το κλισέ / μύθο «η τουρκία μας εμποδίζει να ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο επεκτείνοντας τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια απειλώντας με πόλεμο / casus belli». Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Για κοιτάξτε προσεκτικά τους δύο παρακάτω χάρτες. Ο αριστερά είναι τα (ελληνικά και τα τουρκικά) χωρικά ύδατα στα 6 μίλια, ο δεξιά είναι στα 12.

Βλέπετε κάτι εξαιρετικά προκλητικό / επιθετικό; Αν όχι θα το δείτε αμέσως μόλις μάθετε πως επειδή τα «χωρικά ύδατα» θεωρούνται εθνοκρατική ιδιοκτησία για να περάσει απ’ αυτά πολεμικό πλοίο άλλου κράτους θα πρέπει α) να ζητήσει και να λάβει συγκεκριμένη άδεια, και β) να κάνει «αβλαβή διέλευση», δηλαδή τα έχει όλα του τα όπλα σε «ουδέτερη θέση». Και ποια πολεμικά πλοία θα έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο στο “Αιγαίο ελληνική λίμνη”; Τα τουρκικά; Όχι – μόνον – βέβαια! Αλλά και τα αμερικανικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά (όλα συμμαχικά) και, φυσικά, τα ρωσικά (χμμμμ… αυτά είναι εχθρικά). Αυτά είναι τα κράτη που έχουν «κάθετες» αντιρρήσεις για 12-ελληνικα-ναυτικά-μίλια στο αιγαιϊκό αρχιπέλαγος! Και επειδή τα «συμμαχικά» είναι πολλά και δυνατά, ε! Δεν είναι το τουρκικό casus belli που φρενάρει το «…. ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα!!…»

Η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών (των Δωδεκανήσων). Σύμφωνα με αυτό το κλισέ / μύθο η Άγκυρα θέλει να «φάει» τα Δωδεκάνησα, και γι’ αυτό λέει ότι απαγορεύεται να έχουν στρατό. Αλήθεια; Έτσι συμβαίνει;

Το γράψαμε πριν 3,5 χρόνια, θα το επαναλάβουμε (δεν βλάπτει να το θυμάστε). Το ελλαδιστάν πήρε ως δώρο τα (ως τότε ιταλικά) Δωδεκάνησα το 1947, μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου και την ήττα του Μουσολίνι, υπό έναν αυστηρό όρο: να είναι αποστρατιωτικοποιημένα!!! Ποιος έβαλε αυτόν τον όρο, και γιατί επέμεινε σ’ αυτόν; Η εσσδ – όχι η τουρκία, η οποία άλλωστε δεν συμμετείχε στη «Συνθήκη των Παρισίων»!

O Molotov, ως υπ.εξ. του Στάλιν ήταν αρχικά εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το «δώρο». Δέχτηκε τελικά, αλλά είχε πολύ σοβαρούς λόγους για την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης ως όρο του «δώρου». Το ελλαδιστάν προοριζόταν για «δυτική επιρροή» (του Λονδίνου / της Ουάσιγκτον…)∙ συνεπώς στρατός στα Δωδεκάνησα θα σήμαινε οπωσδήποτε και (κυρίως…) αμερικανικός / αγγλικός στρατός που, φυσικά, θα απέκλειε την πλεύση του σοβιετικού πολεμικού ναυτικού προς και από την ανατολική Μεσόγειο.

Το σοβιετικό ναυτικό τότε, το ρωσικό σήμερα… Να εναντίον τίνος είναι η ελληνική στρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, και να ποια είναι η βάσιμη αντίρρηση της Άγκυρας (πέρα, φυσικά, απ’ αυτά καθ’ αυτά τα τουρκικά συμφέροντα). Να γιατί το ελλαδιστάν, εκτιμώντας ότι …. η ρωσία διαλύεται… νομίζει ότι βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί απ’ την δέσμευσή της. Και να γιατί η ελληνική λατρεία προς το «διεθνές δίκαιο» (η «Συνθήκη του Παρισιού» που έδωσε τα Δωδεκάνησα στο ελλαδιστάν αποτελεί τμήμα του περίφημου διεθνούς δικαίου ως τώρα!) είναι … «πέτσινη»!

Μα (θα πει ο αφελής…) υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθεί αμερικανική βάση κάπου στα Δωδεκάνησα; Αν υπήρχε (και υπάρχει) λέει;;;;; Ιδού:

Ήταν Οκτώβρης του 2018, και ήταν η «πρώτη φορά αριστερά» που πρότεινε αμερικανική βάση στην Κάρπαθο!!! Παραδόξως ήταν η (ψοφιοκουναβική και τότε) Ουάσιγκτον που απέρριψε την πρόταση για βάση στην Κάρπαθο, προτιμώντας μερίδιο στην υπαρκτή ελληνική αεροπορική βάση στη Σκύρο, in case of. Δεν ξέρουμε τον λόγο για την απόρριψη της βάσης στην Κάρπαθο. Αλλά … «υπάρχει μια ανοικτή πόρτα» γι’ αυτήν…

Το «κυπριακό» Έχουν γραφτεί βιβλία επί βιβλίων που έχουν αποκαλύψει το πόσο συστηματικά Αθήνα και Λευκωσία έχουν επιμείνει στη διατήρηση της κατάστασης που διαμορφώθηκε απ’ το 1974 και μετά, και το πόσο συστηματικά έχουν υπονομεύσει είτε τις τουρκικές είτε τις διεθνείς (οηε) κινήσεις για ένα διζωνικό / δικοινοτικό κράτος. Πολύ σπάνια έως ποτέ όμως δεν αναφέρεται η πραγματική αιτία γι’ αυτήν την άρνηση.

Οποιαδήποτε καινούργια κρατική μορφή στην κύπρο θα απαιτούσε νέο σύνταγμα και – προφανώς – κατάργηση του ισχύοντος. Όμως είναι χάρη σ’ αυτό το ισχύον σύνταγμα που οι βρετανικές βάσεις στη νότια κύπρο θεωρούνται βρετανικό έδαφος – τελεία και παύλα!!! (Προσοχή: δεν είναι κυπριακό έδαφος που νοικιάζεται με κάποια συμφωνία στο Λονδίνο. Είναι αμιγώς βρετανικό έδαφος!)

Οποιοδήποτε νέα σύνταγμα θα άνοιγε την κουβέντα και γι’ αυτήν την στρατιωτική αποικία του Λονδίνου – την τελευταία που του έχει απομείνει σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή / βόρεια Αφρική / ανατολική Μεσόγειο. Και, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι η δημιουργία αυτού του «νέου» κυπριακού κράτους θα προέβλεπε την αποχώρηση τόσο του τουρκικού όσο και του ελληνικού στρατού, είναι αυτονόητο πως η μπάλα θα έπαιρνε (για μεγάλο ποσοστό ελληνοκυπρίων αλλά και για το σύνολο των τουρκοκυπρίων) ΚΑΙ τον αγγλικό στρατό!! Το status του «βρετανικού εδάφους» θα χανόταν, και μαζί η τελευταία αιώνια στρατιωτική βάση στην ανατολική Μεσόγειο του άλλοτε θηριώδους αλλά ξεδοντιασμένου πια βρετανικού λέοντα!

Γίνονται τέτοια πράγματα κατά συμμάχων; Όχι βέβαια!!! Εκλεκτές πολιτικές βιτρίνες της νότιας Κύπρου (π.χ. ο Τάσσος Παπαδόπουλος με το περίφημο και «ηρωϊκό» βουρκωμένο «όχι» στο σχέδιο Ανάν, ή ο Αναστασιάδης, δικηγόροι που στην πολιτική / επαγγελματική τους ζωή διέπρεψαν ως «νομικοί σύμβουλοι» στο ξέπλυμα…) αλλά και του ελλαδιστάν (π.χ. ο ογκόλιθος υπ.εξ. της «πρώτης φοράς αριστεράς»…) δούλεψαν για το Λονδίνο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο βουλιάζοντας κάθε «επίλυση του κυπριακού» που θα ακουμπούσε το θέμα των βάσεων στο Ακρωτήρι και την Δεκέλεια∙ βουλιάζοντας δηλαδή κάθε «λύση»…

Επιπλέον ο τωρινός πρόεδρος της νότιας κύπρου (Χριστοδουλίδης) έχει φροντίσει να δώσει βάσεις επιμελητειακής υποστήριξης ΚΑΙ στην Ουάσιγκτον, ΚΑΙ στο Παρίσι, ΚΑΙ στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και (περίεργο;) ήταν πάλι ο Fidan που προειδοποίησε – πέρυσι – για τις συνέπειες αυτού του … φιλειρηνισμού!

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Κάτι ακόμα. Το παραμύθι / αιτιολόγηση για τον πόλεμο που κήρυξε κατά της ρωσίας ο don Rico & Co είναι ότι «έχουμε κι εμείς πρόβλημα με εισβολή και κατοχή (στην κύπρο) οπότε…» Συγκινητικό! Ως γνωστόν η εθνική συμμορία, λόγω του προβλήματος-που-προτιμά-να-έχει, κήρυξε πόλεμο και κατά της Ουάσιγκτον για την κατοχή της ανατολικής συρίας (το 1/3 της συνολικής συριακής επικράτειας εδώ και χρόνια)… Ενώ το ελλαδιστάν συμμετείχε στην 20ετή κατοχή του αφγανιστάν. (Αμ πώς;;;; Ή υπερασπίζεσαι το «διεθνές δίκαιο» όπως και όταν σε συμφέρει ή…)

Υποθέτουμε κατά συνέπεια πως εφόσον η Μόσχα δεν πρόκειται να αφήσει τα εδάφη που έχει καταλάβει, και επειδή «το πρόβλημα που έχουμε» θα μείνει «πρόβλημα που έχουμε», το ελλαδιστάν θα συνεχίσει επ’ άπειρο τον πόλεμό του με την ρωσία…

Πολεμοκαπηλεία 2

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.11) >> Η δημαγωγία ως φάρσα, η φάρσα ως δημαγωγία: προσδεθείτε, η πατρίς απογειώνεται!

Εκδοχή νο 1: ο don Rico & Co γκαζώνει και προσπερνάει απ’ τα δεξιά την κυρία Meloni πηγαίνοντας ολοταχώς για τη «ναυμαχία του Τομπρούκ»! Μπορεί ο general Haftar να μην έχει μεγάλο εκτόπισμα στη θάλασσα, αλλά θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη οι τουρκικές κορβέτες και φρεγάτες; Δεν θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτής της προσβολής (αλλά και της «παραβίασης του διεθνούς δικαίου»), ε; Ούτε οι wagner group θα ασχοληθούν;

Εκδοχή νο 2: βουτηγμένοι ως το λαιμό ξέρετε που, ο don Rico & Co τονώνουν το εθνικό φρόνημα του λαού, σπρώχνοντας στην άκρη κάτι ενοχλητικά ζητήματα. Ύστερα, όταν αρχίσουν τα «όχι Κούλη, μη! μην ξηγιέσαι έτσι στον τζενεράλ, λυπήσου τον, δεν θέλει το κακό σου!! μη γίνεσαι Ρόμελ!» ο don Rico μεγαλόθυμα, και πάντα υπέρ του εθνικού φρονήματος, απαντάει: «ντάξει, αλλά μην μου πείτε τίποτα που θα πετάω μετανάστες και πρόσφυγες στη θάλασσα, σύμφωνοι;»

Υπάρχει και τρίτη εκδοχή: ότι το ψόφιο κουνάβι παρεμβαίνει και με μια κίνηση του αντίχειρά του φέρνει (κι εδώ) την … ειρήνη. Αλλά αυτά είναι κόλπα επικίνδυνα. Γιατί αν δεν πάρει τελικά αυτό το παλιονόμπελ θα έχει νεύρα. Πολλά νεύρα.

(Είναι μια παροιμία για την περίσταση, και την αφιερώνουμε ολόψυχα: έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο!)

Ο απολογισμός 2

Δευτέρα 30 Ιούνη (01.14) >> Αποδείχθηκε ότι δεν είναι το πεζικό του… Αποδείχθηκε ότι δεν είναι η αεροπορία του… Αποδείχθηκε ότι δεν είναι ο «θόλος» του… Και, ενδεχομένως, δεν είναι ούτε οι σύμμαχοί του. Τι έχει απομείνει στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ως η «αδιαπραγμάτευτη μιλιταριστική υπεροχή» του έτσι ώστε να παίζει τον ρόλο του μπάτσου, του φόβου-και-του-τρόμου στη μέση Ανατολή; Οι ατομικές βόμβες του, και μόνον αυτές.

Αλλά αυτό το ξεγύμνωμα έχει ήδη παρενέργειες που θα ξεδιπλωθούν στο μέλλον, κοντοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αν τα θεοναζί πυρηνικά και μόνον αυτά είναι ο μοχλός της δυτικής ηγεμονίας στην ευρύτερη μέση Ανατολή, κι αν αυτή η ηγεμονία έχει γίνει πια τόσο «εριστική» (ήπιος χαρακτηριστικός για τον δυτικό ιμπεριαλισμό…) ώστε να προσπαθεί να «φτύσει» το ευρασιατικό project κατάμουτρα, τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα:

Ή η πλήρης αποπυρηνικοποίηση της μέσης Ανατολής! Είναι η πρόταση που έκανε πρόσφατα το Πεκίνο και πήγε «άκλαφτη» για τον απλό λόγο ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει οι θεοναζί να καταστρέψουν το μόνο «πλεονέκτημα» που τους έχει απομείνει… Αυτό είχαν κατά νου στο Πεκίνο.

Ή το αντίθετο, η πυρηνικοποίηση της μέσης Ανατολής – και όχι μόνο της Τεχεράνης. Η πιο ήπια εκδοχή εδώ είναι το ιράν (μελλοντικά κι άλλα κράτη) να μπουν οικειοθελώς κάτω απ’ την «πυρηνική ομπρέλα / προστασία» της Μόσχας και του Πεκίνου – είναι κι αυτό μια κατατεθειμένη πρόταση… (Η Τεχεράνη είναι απίθανο να δεχτεί κάτι τέτοιο). Διαφορετικά θα φτιάξει όποιος θέλει και μπορεί ή θα αγοράσει έτοιμες πυρηνικές κεφαλές και πυραύλους που να τις μεταφέρουν (υποψιαζόμαστε ότι ο Kim little rocket man θα ενδιαφερόταν για τέτοιες εξαγωγές…): αυτό αθόρυβα και υπόγεια βρίσκεται ήδη στην ημερήσια διάταξη ως σκέψεις, εν μέρει στο Ριάντ και εν μέρει αλλού…

Αυτή είναι μια δύσκολη έως επικίνδυνη προοπτική, που κατ’ αρχήν δεν την υποστηρίζουν ούτε το Πεκίνο ούτε η Μόσχα. Ωστόσο δεν είναι η δύση και ο χωροφύλακάς της που θα την εμπόδιζε! Μάλλον το αντίθετο. Κι αυτό είναι ένας κόμπος: εκείνοι που παρακμάζουν προσπαθούν να φρενάρουν την πτώση τους προκαλώντας μιλιταριστικά∙ ενώ η άλλη πλευρά δεν θέλει μεν πόλεμο, αλλά πρέπει να βρει αποτελεσματικότερους απ’ ότι τώρα τρόπους για να τον εμποδίσει.

Εν τω μεταξύ, απ’ τις 18 έως και τις 21 Ιούνη (όταν στο Τελ Αβίβ άρχισαν να μετρούν τα αντιαεροπορικά τους) γινόταν στο Λένινγκραντ (: αγ. Πετρούπολη…) το «διεθνές οικονομικό φόρουμ» – κάτι σαν το «νταβός – για – τους – άλλους». Ήταν εκεί πολιτικές βιτρίνες και διαφόρων ειδών «ειδικοί» απ’ την ασία, την αφρική, τη νότια αμερική… Είναι βέβαιο ότι η κατάσταση στη μέση Ανατολή συζητήθηκε εκτενώς, αλλά μόνο στο παρασκήνιο: ενώ οι δυτικές βιτρίνες είναι φλύαρες μέσα στην απελπισία τους και καμαρώνουν στο φανταστικό τους σύμπαν, οι rivals λένε ελάχιστα. (Ενώ οι πρώτοι έχουν καταστρέψει οτιδήποτε είχε ονομαστεί στο παρελθόν «διεθνής θεσμός», οι δεύτεροι προσπαθούν να κρατήσουν έστω τις αναμνήσεις αυτών των θεσμών, εμφανιζόμενοι ως εγγυητές των διεθνών ισορροπιών).

Μόνο που (θα επαναλάβουμε την ταπεινή μας άποψη) η όξυνση του διακρατικού ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού είναι πρακτικό ζήτημα, και δεν αντιμετωπίζεται με διακηρύξεις και ευχές. ‘Όπως η Τεχεράνη, όπως η Ισλαμαμπάντ, όπως η Άγκυρα έτσι και η Μόσχα με το Πεκίνο ξέρουν πολύ καλά τι επιχειρείται στη δυτική Ασία. Δεν θέλουν τη «νέα μέση Ανατολή» που σχεδιάζουν εδώ και δεκαετίες στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Αθήνα  – και στο Τελ Αβίβ.

Πριν 4 μέρες (στις 26 Ιούνη) οι υπ.αμ. ρωσίας, κίνας και ιράν συναντήθηκαν στο παραλιακό Qingdao νοτιοανατολικά του Πεκίνου στα πλαίσια του «συμφώνου της Σαγκάης». Συζήτησαν όσα έγιναν, σχεδίασαν τις βασικές γραμμές του τι θα κάνουν – αλλά δεν ανακοίνωσαν τίποτα.

Οι δυτικοί «ειδικοί» εκλαμβάνουν την σιωπή για αδυναμία – σταθεροί στην υποτίμηση των άλλων:

Θα συνεχίσουν λοιπόν, τα ίδια… Κι όποιον πάρει ο χάρος.

Mind the gap

Μεγάλη διαδήλωση του αντιπολιτευόμενου Republican People’s Party (CHP) το περασμένο Σάββατο με αφορμή την σύλληψη του Imamoglu… Ο Imamoglu είναι ο υποψήφιος του CHP για τις προεδρικές εκλογές, όποτε γίνουν…

Δευτέρα 24 Μάρτη (00.09) >> Σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει επειδή την βολεύουν η εντόπια εθνικοφροσύνη «δεξιά» και «αριστερή», το πραγματικό πρόβλημα στην πολιτική ζωή του τουρκικού κράτους / κεφάλαιου ΔΕΝ είναι οι ισλαμοδημοκράτες. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η μείζων αντιπολίτευση που επιμένει να αυτοχαρακτηρίζεται κεμαλική.

Να η (αιρετική;) εξήγηση:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δημαγωγία

Δευτέρα 24 Μάρτη (01.41) >> Είναι πάρα πολύ καλά πληροφορημένοι για το τι συμβαίνει στην τουρκία – εξ επαγγέλματος και πατριωτικής κακοήθειας: πρόκειται για τους ίδιους (δημαγωγούς) που επί χρόνια κάθε Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή προέβλεπαν την κατάρρευση, την χρεωκοπία, την διάλυση του «αιώνιου εχθρού»…

Είναι επίσης πολύ καλά πληροφορημένοι για το τι συμβαίνει στη συρία∙ σπαράζει η καρδιά τους για τις δολοφονίες χριστιανών στη δυτική ακτή απ’ τους τζιχαντιστές… Αλλά η καρδιά τους δεν σπάραξε ποτέ για τις δολοφονίες (ελληνόφωνων και μη) χριστιανών στη Μαριούπολη απ’ το φασισταριό του Azov∙ κι όχι απλά δεν σπάραξε ποτέ, όχι μόνο αναγόρευσαν αυτό το φασισταριό σε «αγωνιστές της ελευθερίας», αλλά μετά το 2022 τους «διέγραψαν» κιόλας τους Μαριοπουλήτες εφόσον ήταν στην … «λάθος μεριά της ιστορίας»…

Επιπλέον (κι αυτό θεωρείστε το σημαντικό) δεν έχουν ιδέα ότι υπάρχει ένα κράτος στα βόρεια που λέγεται ρουμανία∙ και ότι «κάτι σοβαρό συμβαίνει» εκεί…. Θα μπορούσαν να είναι και επ’ αυτού καλά πληροφορημένοι… Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να υποστηρίξουν ότι βρίσκεται εκεί σε εξέλιξη μια αριστερίστικη / αντιφασιστική επανάσταση του ρουμανικού κράτους… Θα μπορούσαν να υποστηρίξουν, άλλο παράδειγμα, ότι η απαγόρευση ενός υποψηφίου προέδρου (με βάσιμες προοπτικές εκλογής) είναι «στη σωστή μεριά της ιστορίας» και παράδειγμα προς μίμηση – εκτός αν αυτός λέγεται Imamoglu… Θα ήταν γελοίο, αλλά τουλάχιστον θα υπήρχε στον δημαγωγικό τους ορίζοντα η ρουμανία, οι διαδηλώσεις, οι συγκρούσεις με την αστυνομία…

Αυτά τώρα που είναι; Στην Άγκυρα ή στο Βουκουρέστι;

Η δημαγωγία και οι ενσωματωμένοι υπηρέτες της είναι απ’ την μια μεριά εξαιρετικά φλύαροι για τα ζητήματα που τα «μεγάλα αφεντικά» τους υποδεικνύουν∙ κι απ’ την άλλη ορκισμένα σιωπηλοί για όσα δεν συμφέρει. Αποπροσανατολιστική υπερ/παρα/πληροφόρηση απ’ την μια μεριά∙ αποπληροφόρηση/συσκότιση απ’ την άλλη. Μπορεί να φανεί περίεργο αλλά στην δεύτερη υπάρχει συχνά πολύ «ζουμί».

Κατά τα υπόλοιπα δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κάποιος το γεγονός ότι αυτοί οι δακτυλουργοί – της – εξουσίας αποφεύγουν δεύτερες δουλειές σε τσίρκα.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 6 Γενάρη (00.46) >> Έχουμε τη γνώμη πως τόσο εκείνοι που πανηγύρισαν όσο και εκείνοι που θρήνησαν για την «αλλαγή φρουράς» στη Δαμασκό βιάστηκαν. Υποθέτουμε από έλλειψη ιστορικής συναίσθησης σε συνδυασμό με την υπερ-πληροφοριοποίηση – αν μας επιτρέπεται μια κάποια εξήγηση της βιασύνης τους. Αλλά, πάλι, μπορεί η ασταμάτητη μηχανή να κάνει λάθος (γιατί όχι;) – θα φανεί… (Να πούμε μόνο πως τώρα πια η πρόκληση διευρυμένου χάους δεν είναι μια επιλογή ανάμεσα σε άλλες για τους παρακμάζοντες δυτικούς καπιταλισμούς, αλλά μάλλον η μόνη επιλογή τους. Αυτό αφορά και τη μέση Ανατολή αλλά όχι μόνο…)

Προς το παρόν, και καθώς συγκεντρώνουμε το υλικό για το πιο αναλυτικό Sarajevo.pdf #182a, δυο «στοιχεία» που επειδή είναι video δεν θα περιλαμβάνονται σ’ αυτό. Καλό είναι να τα έχετε υπόψη σας:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Συριακό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.24) >> Θέλουν δηλαδή να μας πείσουν ότι η έξοδος του ευρασιατικού project στην ανατολική Μεσόγειο (και, από κει στην βόρεια Αφρική) ηττήθηκε από …. 400 (350 είπε η ανεγκέφαλη αλεπού… Θέλετε 500; ‘Αντε 1.000..) ουαχαβίτες με λιανοντούφεκα – κι απ’ το cnn; Θέλουν δηλαδή να μας πείσουν ότι η «συνολική δύση» που έχοντας κάνει τα πάντα (εκτός απ’ το να χωθεί επίσημα μαζικά ως τώρα) στο ουκρανικό πεδίο μάχης ηττάται εκεί (πανηγυρικά!) νίκησε στο συριακό πεδίο μάχης χάρη σε … 400 (άντε 1.000…) τύπους που παρέλασαν θριαμβευτικά απ’ το Χαλέπι ως την Δαμασκό κάνοντας ανενόχλητοι 360 χιλιόμετρα μέσα σε 10 ημέρες;

Από το ιρανικό καθεστωτικό pressTV, στις 21 Δεκέμβρη

Αυτό είναι που πρέπει να πιστέψουμε; Αυτό λέγεται «νικηφόρος πόλεμος»; Ή «οργανωμένη αλλαγή φρουράς»; (Οργανωμένη, όμως, από ποιους; Εδώ σε θέλω!!!!) Θα ήταν αρκετά δύο μόνο τάγματα του συριακού στρατού με συριακή αεροπορική κάλυψη για να κρατήσουν (τουλάχιστον) την Δαμασκό… Θα ήταν υπεραρκετοί μερικοί απ’ τους 4.000 ένοπλους των ιρανικών «φρουρών της επανάστασης» που βρίσκονταν σε συριακό έδαφος για να κρατήσουν, μαζί με έστω ένα μέρος του συριακού στρατού, τις όποιες εκατοντάδες ουαχαβιτών έξω απ’ Aleppo. Ή, έστω, μακριά απ’ την Δαμασκό… Οι «ειδικές δυνάμεις» του συριακού στρατού (εκπαιδευμένες απ’ την ρωσία…) ήταν συγκεντρωμένες στη Hama – κι όμως αντί να αντιμετωπίσουν τους υποδεέστερους ουαχαβίτες πριν καν φτάσουν εκεί «σηκώθηκαν και έφυγαν» (κατόπιν διαταγής; κανείς δεν τολμάει να το πει!), και τώρα φαίνεται να έχουν μεταφερθεί στο λυβικό Tobruk, υπό ρωσική προστασία.

«Μυστήρια» πράγματα. «Ανεξήγητα»… (Ή ίσως όχι…)

Η κυρίαρχη «αφήγηση» που όπως αναμενόταν έχει υιοθετηθεί άκριτα από πολλούς και διάφορους, είναι γεμάτη περίεργα κενά και καθεστωτικές συνωμοσιολογίες… Είναι απλά προπαγάνδα… Τα φαινόμενα συχνά απατούν!! Σ’ ένα άρθρο του στο middle east eye πριν 3 μέρες ο διευθυντής του David Hearst έχοντας (λέει) ως «πηγές» στελέχη των υπηρεσιών ασφαλείας των κρατών της περιοχής αναποδογυρίζει εντελώς τα φαινόμενα, προτείνοντας στοιχεία για το ότι

α) ο Άσσαντ είχε «αλλαξοπιστήσει» και βρισκόταν (ως την μέρα που έχασε και την Δαμασκό…) υπό την επιρροή της πετροχούντας των εμιράτων και του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ φήμες κυκλοφορούσαν εδώ και μήνες και όχι μόνο στη συρία, αλλά έμοιαζαν σκέτες φήμες:

Αποσπάσματα από ρεπορτάζ στο αγγλόφωνο αραβικό site the new arab (καταριανής ιδιοκτησίας, θεωρείται «αντίβαρο» του aljazzera) για τις πρόσφατες σχέσεις Assad και θεοναζί. Μπορεί να είναι «κατασκευασμένη» η ενοχοποίηση του Άσσαντ; Δεν το ξέρουμε, αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το καθεστώς του ίδιου Άσσαντ είχε δείξει συγκεκριμένες «φιλικές διαθέσεις» προς την Ουάσιγκτον και είχε συνεργαστεί με την cia…

Ηθικό δίδαγμα: για τους οπορτουνιστές όλα είναι δυνατά!

β) ότι αυτό το ήξεραν έγκαιρα όλα τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα (θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς;) αλλά και η Hezb’ Allah∙

γ) ότι το ισραηλινό – εμιρατινό – αμερικανικό σχέδιο που είχε αποδεχθεί εδώ και ένα χρόνο ο Άσσαντ για να κρατήσει το παλάτι του σε μια μικρότερη επικράτεια υπό τον έλεγχό του ήταν η ελεγχόμενη «φιλική» διάλυση της συρίας, με την δημιουργία οπωσδήποτε «κουρδικού κράτους» – το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ήταν και είναι στόχος του μπλοκ της Αστάνα∙

δ) ότι με βάση αυτό το σχέδιο οι “εξημερωμένοι” ουαχαβίτες του Idlib έπρεπε να κρατηθούν μακριά από την Δαμασκό∙ και

ε) ότι εν τέλει η αβίαστη προέλασή τους και η άκοπη κατάληψη της πρωτεύουσας (που στηρίχτηκε μεν απ’ την Άγκυρα αλλά ευνοήθηκε και «ευλογήθηκε» απ’ την «αποχή» των υπόλοιπων κρατών μελών του μπλοκ της Αστάνα αλλά και της Hezb’ Allah – πιθανολογούμε πλέον και από τμήματα του Ba’ath…) κατέστρεψε τον προγραμματισμό του άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνο – (Αθήνα) – Τελ Αβίβ!!! Ο τίτλος του άρθρου που μνημονεύουμε είναι χαρακτηριστικός: Αποκάλυψη: Πώς το σχέδιο του ισραήλ να διαλύσει την συρία ματαιώθηκε από την πτώση του Άσαντ.

Αυτό είναι άλλο άρθρο, απ’ την ισραηλινή ha’aretz στις 15 Δεκέμβρη 2024

Ο χειρισμός που επιλέχτηκε απ’ το μπλοκ της Αστάνα μοιάζει ανορθόδοξος, και ως ένα βαθμό ριψοκίνδυνος. Πράγματι. Χάθηκε (ή παραδόθηκε) έδαφος∙ κάτι που μοιάζει το πιο σημαντικό απ’ όλα. Ωστόσο το «έδαφος» δεν είναι μια χρωματισμένη επιφάνεια στους χάρτες όπως δείχνει η προβοκατόρικη καθεστωτική ιδεολογία. Είναι μάλλον η πολιτική εξουσία με σύνθετους προσδιορισμούς, συμπεριλαμβανόμενων και των χωρικών αλλά όχι μόνο αυτών: συνθετότητα (αυτής της εξουσίας), περιεκτικότητα, ακρίβεια, αποτελεσματικότητα, ποιοτικά και ποσοτικά όρια, έλεγχος, συσχετισμοί δύναμης είναι επίσης βασικοί προσδιορισμοί πίσω και πάνω απ’ το «έδαφος». Για παράδειγμα η στρατιωτική εφαρμογή της «παγίδας» σημαίνει παραχώρηση εδάφους στον αντίπαλο φροντίζοντας εν τέλει να μην μπορεί να ελέγξει την έδρασή του σ’ αυτό – και να εγκλωβιστεί. Απ’ αυτή την άποψη το έδαφος είναι το παν μόνο για εκείνους που όντως μεθοδεύουν κατακτήσεις …και ονειρεύονται κατοχή «απ’ την Μεσόγειο ως τον Τίγρη»….

Σε κάθε περίπτωση ως τώρα έχουμε δει μια μόνο «πράξη» σε μια αλληλουχία σημαντικών γεγονότων με παρελθόν, παρόν και μέλλον∙ άγνωστο σ’ εμάς αυτό το τελευταίο. Υπάρχουν «συμφραζόμενα» που αν είναι του παρελθόντος πρέπει να μπουν στη θέση τους, και αν είναι του μέλλοντος να διαπραχτούν∙ έτσι να ολοκληρωθεί το νόημα του τι συμβαίνει (και θα συμβεί) όχι μόνο στο συριακό αλλά στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης.

Θα μπορούσε (το πιο πάνω άρθρο του Hearst) να είναι ένας ακόμα δημαγωγικός αποπροσανατολισμός; Θεωρητικά ναι. Μόνο που αυτά που αποκαλύπτονται (και ως ένα βαθμό τεκμηριώνονται) αφενός μεν εξηγούν διάφορα «παράξενα» έως κενά της κυρίαρχης αφήγησης (καθώς και το λαχάνιασμα των δυτικών ιμπεριαλισμών να «αγκαλιάσουν» τον Jolani με πολύ αυστηρούς εκβιασμούς υπέρ των συμφερόντων τους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν τον θεωρούν δεδομένο εξάρτημά τους!!), αφετέρου ταιριάζουν με ή συμπληρώνουν άλλα στοιχεία που η ασταμάτητη μηχανή έχει συγκεντρώσει / διασταυρώσει, στοιχεία από άλλες «πηγές». Για παράδειγμα: τι άραγε να περιελάμβανε (σχετικά μ’ αυτές τις εξελίξεις) το top secret γράμμα που έστειλε επειγόντως ο Putin στον Xi, στο Πεκίνο, με «ταχυδρόμο» τον Medvedev στις 12 Δεκέμβρη (ενέργεια μάλλον ασυνήθιστη, που φυσικά δεν απασχολεί την καινούργια (;) «αφήγηση-για-το-μεσανατολικό»…); Δεν ξέρουμε κι ούτε θα μάθουμε∙ αλλά δεν είναι κι αυτό ένα βασικό-στοιχείο-της-υπόθεσης; Είναι! (Δεν θα πρέπει να ξέρει ο αυτοκράτορας, που δεν έχει ανθρώπους στην περιοχή αλλά τον ενδιαφέρει, από έμπιστο πρώτο χέρι, τα «μυστικά» των εξελίξεων; Πράγμα που σημαίνει ότι όσα φαίνονται δεν είναι ολόκληρη η ιστορία – ή δεν είναι καθόλου…)

Ας το θυμίσουμε σε κάθε περίπτωση εδώ επιγραμματικά επειδή η καθεστωτική δημαγωγία, ο βομβαρδισμός εντυπώσεων αλλά και η «μελαγχολία» το παρακάπτουν συστηματικά ως ασήμαντο. Απ’ την μια μεριά το (δυτικό) μπλοκ των ιστορικά ιμπεριαλιστικών αλλά παρακμάζουσων πια ολιγαρχιών, που προσπαθεί να συντηρηθεί μέσω της αποσταθεροποίησης του οτιδήποτε δεν μπορεί να ελέγξει ολοκληρωτικά στον πλανήτη… Απ’ την άλλη μεριά η αναδυόμενη σύνθεση των αναπτυσσόμενων ολιγαρχιών των οποίων το όφελος προκύπτει μέσα απ’ την σταθεροποίηση… Απ’ την μια η ρευστοποίηση, η «καμένη γη». Απ’ την άλλη η καπιταλιστική (ανα)συγκρότηση. Ακόμα και υπό … τους (μετακατοχικούς) Ταλιμπάν (στο αφγανιστάν) αν έτσι πρέπει και μπορεί να γίνει…

…Όπως ήταν φυσικό, η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν συγχρονίζουν τα ρολόγια τους. Η Τεχεράνη αποκάλυψε το Σαββατοκύριακο ότι ανοίγει ξανά την πρεσβεία στη Δαμασκό, και ότι ο HTS προσφέρθηκε να παρέχει ασφάλεια για τη λειτουργία της αποστολής. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης που διήρκεσε 3,5 ώρες στη Μόσχα την περασμένη Πέμπτη, ο Πούτιν δεν εξέφρασε ούτε μια φορά κάποια κριτική για την υποστήριξη της Τουρκίας προς το HTS ούτε αμφισβήτησε τη νομιμότητα των δηλωμένων ανησυχιών της Άγκυρας για την κατάσταση στη Συρία∙ αν και παραμένει σκεπτικός για το εάν το ζήτημα της κουρδικής εθνικότητας που περιλαμβάνει 30 – 35 εκατομμύρια Κούρδους που κατανέμονται στην Τούρκια, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν προσφέρεται για λύση…

… Ο Πούτιν προειδοποίησε ότι αναμένονται «περισσότερες επιπλοκές στη συνέχεια» καθώς η ισραηλινή κατοχή θα μπορούσε «τελικά να οδηγήσει στον κατακερματισμό της Συρίας». Απ’ αυτήν την άποψη η Ρωσία μοιράζεται την ίδια αντίληψη με την Τουρκία, το Ιράν και τα Αραβικά κράτη.

Αυτά έγραψε στις χτες (22 Δεκέμβρη) ο M.K. Bhadrakumar, ινδός βετεράνος πρωτοκλασάτος διπλωμάτης, με θητείες ως πρεσβευτής του Ν. Δελχί σε διάφορες πρωτεύουσες (Μόσχα επί εσσδ, Τεχεράνη, Βόννη, Άγκυρα, Σεούλ, Ισλαμαμπάντ, κ.α.). Η διάγνωσή του για τα «αραβικά κράτη» δεν είναι ακριβής, όχι για το σύνολό τους.

Σε κάθε περίπτωση άντε τώρα να τον πείσουν οι εγκάθετοι δυτικοί «ειδικοί» – και ειδικά οι έλληνες! – πως Μόσχα, Άγκυρα και Τεχεράνη βρίσκονται στα μαχαίρια!!

Ας θυμίσουμε ακόμα κι αυτό: η τουρκική επικράτεια είναι πάντα «υποψήφια» για διάλυση – απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Το (αποτυχημένο) πραξικόπημα του 2016, που είχε στόχο όχι την αλλαγή κεντρικών βιτρινών αλλά την αποσταθεροποίηση και τον εμφύλιο, είναι πολύ πρόσφατο για να ξεχνιέται. Όπως επίσης και το ότι η ρωσική επικράτεια «καλό θα ήταν» (για τους δυτικούς) να διαλυθεί… Ποιος λοιπόν μπορεί να αγνοεί την βασική κοινότητα σκοπών (αν και όχι αναγκαστικά και μεθόδων) Μόσχας και Άγκυρας; Ποιος δεν έχει μάθει (απ’ την περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή) για την «τακτική της πένσας»;

Πολλοί!!!

(Περισσότερα προσεχώς, στο Sarajevo.pdf 182a)

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.16) >> Οι στρατηγοί-των-πληκτρολογίων οικτίρουν (ή, ανάλογα με τις απόψεις τους, θρηνούν για) την «απώλεια της χερσαίας γέφυρας μεταξύ Τεχεράνης και Χεζμπ’ Αλλάχ» – σε σχέση με τον εξοπλισμό της δεύτερης.

Θα πρέπει να είναι όλοι αυτοί σπουδαίοι γνώστες των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη του «μπλοκ της αντίστασης» για να χύνουν τόση χολή ή τόσα δάκρυα – έτσι δεν είναι; Συνεπώς θα πρέπει να μπορούν εύκολα να απαντήσουν στην ερώτηση: η παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα από ποια «χερσαία γέφυρα» εξοπλίζεται εδώ και 15 μήνες και συνεχίζει αποτελεσματικά τον απελευθερωτικό αγώνα της;

Απάντηση: από καμία!!! Απλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Οπότε;

Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι γνώστες που παπαγαλίζουν την δυτική / θεοναζί προπαγάνδα αγνοούν (ή προσπαθούν να αγνοήσουν) ότι το σχέδιο του Soleimani για την οργάνωση της πολυπολικής αντίστασης περιλάμβανε σε κορυφαία θέση την αυτάρκεια σε υλικό και μέσα κάθε συνιστώσας! Τι σήμαινε / σημαίνει αυτάρκεια; Το localizing του know how για την κατασκευή όπλων (ρουκετών, drones, πυραύλων), την έγκαιρη συγκέντρωση / ασφαλή αποθήκευση «πρώτων υλών», την ανάπτυξη καινοτομιών, την ανάπτυξη αυτοχθόνων τεχνικών, κλπ. Ο σκοπός αυτής της κρίσιμης προτεραιότητας στην αυτάρκεια ήταν και είναι προφανής (αν και όχι για τους … σοφούς γνώστες): η ελαχιστοποίηση της εξάρτησης του εξοπλισμού από «γραμμές μεταφοράς» που μπορεί να αποδειχθούν αβέβαιες ή και να διακοπούν σε πολεμικές συνθήκες.

Αυτός είναι ο λόγος που η Παλαιστινιακή αντίσταση «αντέχει» ακόμα, μετά από 15 μήνες σκληρών μαχών με απόλυτο αποκλεισμό της Γάζα!!! Αυτός είναι ο λόγος που η Χεζμπ’ Αλλάχ (η οποία δεν χρησιμοποίησε καθόλου το καλύτερο και πιο καταστροφικό μέρος του οπλοστασίου της στις 66 ημέρες του πολέμου με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς στο νότιο λίβανο) «αντέχει» για πολλούς μήνες σφοδρού πολέμου ακόμα ή όποτε, χωρίς «χερσαίες γέφυρες»!

Φυσικά απόλυτη αυτάρκεια δεν μπορεί να υπάρξει επ’ άπειρον. Αλλά εδώ το παράδειγμα της Ansar Allah (Houthis) διαφωτίζει: δεν διαθέτει καμία «χερσαία γέφυρα» με κανέναν! Και φυσικά έχει υιοθετήσει τις οδηγίες Soleimani. Υπάρχουν όμως θαλάσσιες και εναέριες διαδρομές που, με τις κατάλληλες προφυλάξεις, κάνουν την δουλειά που χρειάζεται, όσο και όταν χρειάζεται. Αυτό ισχύει και για την Χεζμπ’ Αλλάχ. Όσο για την Παλαιστινιακή αντίσταση; Πιθανόν βάρκες από και προς τα κοντινά αιγυπτιακά παράλια του Σινά νύχτες χωρίς φεγγάρι… Ή κάποια πολύ βαθιά τούνελ προς το Σινά που δεν έχουν ανακαλυφθεί…

Τα «κηδειόχαρτα» για την δήθεν εφοδιαστική αποσύνδεση του μπλοκ της αντίστασης είναι καταγέλαστα. Όσο εκείνοι που τα ανεμίζουν…

Κάποιες δυσκολίες, αλλαγή σε κάποιες μεθόδους; Ναι, φυσικά. Αδυναμία; Χα!! Η εφευρετικότητα ήταν πάντα μια απ’ τις δυνάμεις των αδυνάτων!