Tag: σαουδική αραβία

Οι πειρατές του Ευφράτη

Τρίτη 24 Δεκέμβρη. Τα συριακά πετρελαιοπήγαδα στα ανατολικά του Ευφράτη, που προστατεύει ο αμερικανικός στρατός για να κάνουν το κομπόδεμά τους οι ypg proxie του, ήθελαν μια κάποια ανακαίνιση. Βελτίωση των υποδομών. Ειδικά οι εγκαταστάσεις που εκμεταλλεύονται το κοίτασμα στο al Omar, το μεγαλύτερο στη συρία.

Την δουλειά ανέλαβε, ποιος άλλος;, η σαουδαραβική aramco. Τεχνικοί της, μαζί με 30 φορτηγά εξοπλισμού, μπήκαν τις προηγούμενες ημέρες απ’ το ιράκ. Πριν όμως, με ελικόπτερα αποβιάστηκαν στην Deir ez Zor σαουδάραβες πεζοναύτες (πιθανόν μισθοφόροι). Που θα προστατεύουν τους τεχνικούς.

Δεν έχει ο τοξικός εμπιστοσύνη στον αμερικανικό στρατό; Ούτε στους ypg λακέδες του; Ή η χούντα του Ριάντ αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα για την δική της άμεση πολεμική συμμετοχή στην ευρύτερη μέση Ανατολή;

Η (ανατολική) Μεσόγειος είναι τρέλα 1!

Πέμπτη 19 Δεκέμβρη. Το ισραηλινό κρατικό μηντιακό σύστημα λέγεται (στα αγγλικά) israeli public broadcasting corporation – ipbc. Το ραδιοφωνικό σκέλος του ipbc στις εκπομπές του στα εβραϊκά λέγεται kan radio.

Δείτε τώρα τι του ήρθε του kan radio να μεταδώσει πριν 4 ημέρες (στις 15 Δεκέμβρη):

Η Άγκυρα έχει εκφράσει την θέλησή της να μπεί σε διαπραγματεύσεις με την Ιερουσαλήμ για την μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή ήπειρο μέσω της τουρκικής επικράτειας… Μια υψηλόβαθμη τουρκική ενεργειακή πηγή μετέφερε ένα τέτοιο μήνυμα, εξηγώντας ότι η χώρα του περιμένει τον σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης στο ισραήλ, και τον διορισμό του καινούργιου υπουργού ενέργειας, για να γίνουν συζητήσεις επί του θέματος».

Δεν πρέπει να του ήρθε τυχαία αυτή η ιδέα του kan radio: το τουρκικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων anadolou αναμετέδωσε την ισραηλινή αναφορά λίγες ώρες αργότερα….

Εσείς μπορεί να εντυπωσιάζεσθε, αλλά κάποιος πρέπει να εμποδίσει τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα, που μόλις πήρε το «εύγε» των εμιράτων για την σθεναρή αντιτουρκική στάση του, να μην δέσει μια πέτρα στο λαιμό του και πέσει απ’ το Σούνιο. Αν το κάνει, η μεν πατρίς θα χάσει έναν σπουδαίο πολιτικό άνδρα, το δε Αιγαίο θα πρέπει να μετονομαστεί σε ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικολαίο… (Τότε θα είναι 110% ελληνικό το πέλαγο!) Πριν συμβούν αυτά τα τραγικά, πρέπει να βάλουμε τέτοιες εντυπωσιακές «ειδήσεις» στη σωστή θέση τους.

Όταν ήταν στις δόξες τους τα παραμύθια για τον east med (αιωνία η μνήμη του!) οι πάντες που έχουν σχέση με την μπίζνα της μεταφοράς φυσικού αερίου ήξεραν, και αρκετοί έλεγαν, ότι ο πιο φτηνός, γρήγορος και ορθολογικός τρόπος για να μεταφερθεί το όποιο περισσευάμενο ισραηλινό φυσικό αέριο (και το όποιο περισσευάμενο νοτιοκυπριακό, «ακόμα δεν το είδαμε…») προς ευρώπη μεριά είναι μέσω αγωγών που θα «καβάλαγαν» το νησί κύπρος και θα έπιαναν τις νότιες τουρκικές ακτές. Απο κεί και πέρα, ξηρά – ξηρά, ο δρόμος θα ήταν εύκολος.

Πιο φτηνό, πιο εύκολο στην κατασκευή, και πιο γρήγορο στην κατασκευή του αυτό το σετ αγωγών… Αλλά πολιτικά δύσκολο. Η Άγκυρα είναι στα μαχαίρια με το Τελ Αβίβ. Και ενδιάμεσα υπάρχει ένα νησί του οποίου το νότιο τμήμα κατοικείται από άφθονους έλληνες, που αρνούνται κάθε «συμβιβασμό» και κάθε «διαπραγμάτευση».

Αν ο east med ήταν ένα «πολιτικό καρώτο» αδύνατο να γίνει πραγματικότητα (από τεχνική και οικονομική άποψη) οι ωφελημένοι, το έχουμε πει, θα ήταν οι μεταφορείς υγροποιημένου φυσικού αερίου, απ’ τα υγροποιητήρια της αιγύπτου. Δηλαδή (και) οι έλληνες «καραβοκύρηδες». Η άλλη λύση, μέσω τουρκικής επικράτειας, που έχει όλα τα τεχνικά και οικονομικά δεδομένα υπέρ της, είναι πολιτικά ζόρικη. Θα προβλημάτιζε, επίσης, τους έλληνες «καραβοκύρηδες». Γιατί ακόμα και το περισσευάμενο αιγυπτιακό γκάζι θα μπορούσε να «κολλήσει» σε τέτοιους σωλήνες· αν και ο αιγυπτιακός καπιταλισμός έχει κάθε συμφέρον υπέρ της υγροποίησης (διαθέτει δύο τέτοιες εγκαταστάσεις, και προφανώς δεν θα τις μετατρέψει σε φουφούδες….)

(φωτογραφία πάνω: Είναι ανατριχιαστικό το τι μπορεί να “αναγνωρίσει” αυτός ο καινούργιος γίγαντας της “ελληνικής εξωτερικής πολιτικής”, ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας! Η τελευταία του επιτυχία, που μπορεί να αλλάξει τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας, έγινε πριν 2 ημέρες· και κρατήθηκε κρυφή απ’ το πόπολο επειδή, μάλλον, ο λαός δεν αντέχει τέτοιες συγκινήσεις. Λοιπόν: οι επιθέσεις στις εγκαταστάσεις της Aramco πριν πάνω από 3 μήνες “είχαν στόχο την παγκόσμια οικονομία” – είπε ο σοφός γύπας! Τώρα: αν οι χουντοπετρελαιάδες του Ριάντ αναρωτηθούν μήπως στην ελλάδα δεν υπάρχουν ούτε μήντια ούτε ρεύμα, και τα “νέα αργούν να φτάσουν”, θα έχουν άδικο;

Κάτω: ο γύπας ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας σ’ ένα στιγμιότυπο με τον ομόλογό του των εμιράτων Sheikh Abdullah bin Zayed Al Nahyan. Με το λευκό μπουρνούζι: τον έβγαλε απ’ το μπάνιο του τον άνθρωπο…)

Ζήτω η διπλωματική απομόνωση…

Τετάρτη 18 Δεκέμβρη. Ενώ η ντόπια δημαγωγία γλύφει την καραμέλα που μόνη της έφτιαξε, περί της «διεθνούς απομόνωσης του Erdogan», στην μακρινή Kuala Lumpur, πρωτεύουσα της μαλαισίας, «συμβαίνει κάτι» που αξίζει μια αναφορά. Από αύριο, και ως τις 21 Δεκέμβρη, γίνεται εκεί μια σύνοδος «… ηγετών, διανοούμενων, επιχειρηματιών και κληρικών απ’ τον μουσουλμανικό κόσμο… με σκοπό να βρεθούν λύσεις στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα 1,7 δισεκατομμύρια μουσουλμάνων του πλανήτη….»

Θα μπορούσε να είναι μια αδιάφορη πολιτικά (και γεωπολιτικά) συγκέντρωση… αλλά δεν είναι. Εμπνευστές της είναι ο πρωθ. της μαλαισίας Mahathir Mohamad, ο εμίρης του κατάρ Sheikh Tamim bin Hamad al-Thani, ο πρωθυπουργός του πακιστάν Imran Khan, και …. ο «σουλτάνος». Ο γνωστός «απομονωμένος» Erdogan.

Η σημασία αυτής της πρωτοβουλίας φάνηκε απ’ την αντίδραση της σαουδικής αραβίας: η πετροχούντα φοβάται, όχι άδικα, ότι επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα αντίβαρο του οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας στον οποίο το Ριάντ και στο Ντουμπάι έχουν κεντρικό ρόλο (χάρη στα λεφτά τους…)

Ακριβώς γι’ αυτό πρόκειται – και έχει προφανής λόγους! Ο ο.ι.σ. έχει ξεπέσει επειδή δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε αν δεν συμφωνούν οι Salman family & co. Οι πρωτεργάτες της συγκεκριμένης συνόδου KL 2019 θέλουν να δώσουν συνδυασμένη ώθηση στο πολιτικό ισλάμ, εναντίον διάφορων δικτατοριών, φανερών ή συγκεκαλυμένων, που χρησιμοποιούν το ισλάμ σαν σημαία.

Οι Salman family & co επειδή “το βλέπουν το έργο”, εκβίασαν τον Khan (με οικονομικές απειλές), για να δηλώσει ότι τελικά «δεν θα μπορέσει να πάει στην σύνοδο» – της οποίας ωστόσο είχε την ιδέα. Αντίθετα θα πάρουν μέρος οι πρόεδροι του ιράν Rouhani και της ινδονησίας Widodo. Και πολλοί άλλοι, διαφόρων ειδών και αρμοδιοτήτων. Μεταξύ αυτών και περίπου 500 μουσουλμάνοι πανεπιστημιακοί και διανοοούμενοι από όλο τον κόσμο.

Αν αναφερόμαστε στο συγκεκριμμένο event δεν είναι επειδή θεωρούμε βέβαιη την μεσοπρόθεσμη επιτυχία του (αν και έχει σοβαρές αιτίες). Αλλά για να θυμίσουμε ότι ο καπιταλιστικός πλανήτης γη δεν είναι καθόλου το μικρό κομμάτι της «δύσης», που άλλοτε «τυρρανάει» και άλλοτε «σώζει» το ελλαδιστάν. Απ’ τoν μεσημβρινό της Αθήνας και προς τα ανατολικά υπάρχει πολύς πλανήτης, πολύς καπιταλισμός σε εξέλιξη, πολλά κράτη. Σ’ αυτήν την τεράστια ζώνη της ασίας το τουρκικό καθεστώς υπάρχει και δρα με στρατηγικό τρόπο: στη βάση της θρησκευτικής ταυτότητας και των πολιτικών της προεκτάσεων. (Προφανώς οι διάφορων ειδών λευκοί ρατσιστές / φασίστες ανατριχιάζουν και μόνο με την λέξη «ισλάμ»….)

Ακόμα κι αν οι «ειδικοί» του ντόπιου καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού δεν μπορούν να καταλάβουν καν και καν τι αλλάζει στις παγκόσμιες ισορροπίες, οι «ειδικοί» άλλων ευρωπαϊκών κρατών καταλαβαίνουν και παρακαταλαβαίνουν. Γι’ αυτό κι όταν χτυπάνε φιλικά στην πλάτη τα ελληνικά προβλήματα, συμπληρώνουν …βρείτε τα πάντως με την Άγκυρα…

(φωτογραφία: Σαν γνήσιο μεσογειακό κράτος η σαουδική αραβία ασφαλώς και θα συνδράμει το μεσανατολικό ελλαδιστάν! Όμως η πατρίς δεν θα βρει το δίκιο της, ούτε θα ανατρέψει οριστικά τους συσχετισμούς, αν δεν κληθεί στην Αθήνα εκείνος ο… πώς τον είπαμε;… ο πρόεδρας της βενεζουέλα. Ο τιμημένος Guaido. Τσάμπα τον έχρισε ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας;)

300.000

Τρίτη 10 Δεκέμβρη. Ποιός, άραγε, θυμάται τον ψεκασμένο υπ.αμ. και τα ζογκλερικά του; Ποιός θυμάται εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που θα αγόραζε, υποτίθεται, το Ριάντ, αλλά ίσως και όχι; Ποιός θυμάται πόσο όμορφα θάφτηκε το ζήτημα αφού φαίνεται ήταν ζήτημα «εθνικής πολιτικής» και όχι μόνο η λαμογιέ (και με μαύρο χρήμα στην ουρά) πρωτοβουλία ενός φαιορόζ ψεκασμένου υπ.αμ.;

Ο γνωστός δημοσιογράφος Robert Fisk, παρά την ηλικία του, έχει πάντα όρεξη να ψάχνει – εκεί που δεν πρέπει. Σε ένα χθεσινό άρθρο του με τίτλο «όταν ψάχνεις την γραμμή μεταφοράς των όπλων μερικές φορές καταλήγεις σε μέρη που δεν το περίμενες» έγραψε μεταξύ άλλων:

… Στη συρία, στα υπόγεια του βομβαρδισμένου αρχηγείου της Nusra-al-Qaeda στο Aleppo, βρήκα εκαντοντάδες βλήματα, μαζί με τα έγγραφα της μεταφοράς τους και τις οδηγίες του εργοστασίου. Επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν κατά του καθεστώτος Άσαντ. Αλλά ποιος ήταν ο προμηθευτής;

Είχαν κατασκευαστεί στο Novi Travnik στη Βοσνία, μια πόλη που την ήξερα καλά αφού είχα καλύψει τον πόλεμο στη βοσνία. Ένα απ’ τα έγγραφα της μεταφοράς είχε το όνομα του πωλητή: Ifet Krnjic. Ένοιωσα – σχεδόν πίστεψα – ότι μπορώ να βρω αυτόν τον άνθρωπο…. Και τον βρήκαμε, να ξεκουράζεται στο σπίτι του ένα κυριακάτικο απόγευμα, σ’ ένα κοντινό χωριό.

… Καθώς οι κάμερες είχαν στηθεί ένα γύρω, ο Krnjic πήρε το ντοκουμέντο που είχα φέρει απ’ το Aleppo, έδειξε το όνομά του, και είπε «αυτή είναι η υπογραφή μου». Σε ποιούς είχε στείλει τα βλήματα. Στους σαουδάραβες είπε. Ένας σαουδάραβας υπουργός και τρεις αξιωματικοί είχαν κάνει επίσκεψη στο εργοστάσιό του…. Νάμαστε! σκέφτηκα. Ο Krhjic ήταν αξιοσέβαστος και καλός άνθρωπος, μέλος του παλιού γιουγκοσλαβικού κομμουνιστικού κόμματος. Έλεγε την αλήθεια, και καταλάβαινε τι έψαχνα: πώς βρέθηκαν αυτά τα βλήματα στη συρία;

Είτε ή πετροχούντα του Ριάντ θα προωθούσε τα «ελληνικά βλήματα» στους μισθοφόρους της στη συρία, είτε θα τα έσπρωχνε στις ευνοούμενες ypg, είτε θα τα χρησιμοποιούσε η ίδια στην υεμένη, το βέβαιο είναι ότι ο ψεκασμένος πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη το 2017. Μαζί με τον «ενδιάμεσο» (ως Βασίλης Παπαδόπουλος μαθεύτηκε) που θα έσπωχνε και πάνω απο 1000 βόμβες, πάλι απ’ τα «ελληνικά αποθέματα», κατ’ αρχήν στο Ριάντ.

Αλλά ίσως όχι μόνο. Φαίνεται ότι οι χουντικοί του Ριάντ ήθελαν μόνο 100 (χιλιάδες) βλήματα. Τα υπόλοιπα; Κάπου θα «χάνονταν» στη διαδρομή, κάπου θα ξεφορτώνονταν και θα ξαναφορτώνονταν (από έμπειρους και εχέμυθους έλληνες εφοπλιστές) και ίσως κατέληγαν κατευθείαν σε «εθνικά χρήσιμους» παραλήπτες. Ποιός θα τα πλήρωνε; Χμμμμ…

Το βέβαιο είναι ότι ο «μεσάζοντας» έκανε μπίζνες (εμπόριου πολεμικών αναλώσιμων) και με τα βαλκάνια. Ήξερε την δουλειά – θέλουμε να πούμε. Κανένα πρόβλημα ωστόσο. «Εθνική δουλειά» ήταν και είναι – υποθέτουμε ότι έγιναν πιο προσεκτικοί από τότε…

(φωτογραφία: Βόλτα με μαούνα… Τότε που η “σχέση” φαινόταν να είναι ακόμα στο ψήσιμο… Όσο για την καούρα του ισραηλινού προέδρου για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας; Μα περσικά πλοία βούλιαξαν, διάολε!!!)

Αυτοί πληρώνουν!

Παρασκευή 6 Δεκέμβρη. Είναι τέλειος! Ο ψοφιοκούναβος! Είναι τέλειος επειδή φωνάζει αυτά που προετοιμαζόμαστε να δημοσιοποιήσουμε (καλώς εχόντων των πραγμάτων «τετράδιο για εργατική χρήση νο 5», του χρόνου), γραμμένα ήδη απ’ το 2004: …Όταν η αυτοκρατορία γίνεται νταβατζής και πληρώνεται για την «προστασία» της, έχει τελειώσει!…

Εκεί, λοιπόν, που πριν λίγες ώρες το ψόφιο κουνάβι συνεντευξιαζόταν στην Ουάσιγκτον για την «γενέθλια σύνοδο του νατο» (που δεν του άρεσε σαν πάρτυ), το ξεφούρνισε:

Ξέρετε, η σαουδική αραβία – έχουμε μετακινήσει περισσότερο στρατό εκεί. Και μας πληρώνουν δισεκατομύρια δολάρια. Ντάξει; Δεν το έχετε ξανακούσει αυτό ποτέ πριν. Δεν το έχει ξανακούσει σ’ όλη σας την ζωή!..

Όπως βλέπετε έχουμε πάει πολύ στρατό, και μας πληρώνουν δισεκατομύρια γι’ αυτό, και είναι ευχαριστημένοι που μας πληρώνουν… Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν τους ζήτησε κανείς κάτι τέτοιο, μέχρι που ήρθα εγώ. Κανείς δεν τους το ζήτησε. Ο Obama δεν τους το ζήτησε. Ο Bush δεν τους το ζήτησε. Ο Clinton δεν τους το ζήτησε. Μου είπαν «Μα κανείς δεν μας ζήτησε να πληρώσουμε». Και τους είπα: «Το ξέρω, αλλά εγώ σας το ζητάω»…

Είναι τέλειο! Πρώτον, επειδή μπορεί να εμφανιστεί κάθε ανταγωνιστής (π.χ. Putin, Xi…) και να πει στη σαουδαραβική χούντα: αν πληρώνετε για προστασία εμείς είμαστε φτηνότεροι, και σίγουρα το ίδιο καλοί – αν όχι καλύτεροι. Δεύτερον, επειδή αν ο τοξικός πληρώνει, μπορεί το ψόφιο κουνάβι να παρκάρει όλον τον αμερικανικό στρατό εκεί, να αράξει στις ηπειρωτικές αμμουδιές του βασίλειου (στην έρημο…), να κάνει αμμόλουτρα – και να πλερώνουν οι σεΐχηδες. Ήδη κάνει βήματα: σκέφτεται να στείλει έως και 14.000 πεζοναύτες στη σαουδική αραβία. Τέρμα το solarium! Saudi sun!!! (Το πόσο στόχος θα γίνουν για το αντάρτικο εκεί δεν τον απασχολεί…).

Τρίτο και τελευταίο. Ξέρουμε ότι το ψοφιοκουναβιστάν ζητάει απ’ την Σεούλ να πληρώσει τα κέρατά της για τον αμερικανικό στρατό και τις βάσεις εκεί… Εδώ; Μπας και παίζει φάση και ντρέπονται να μας το πουν; Αλλά γιατί να μην πλερώνει, όχι μόνο σε είδος αλλά και cush, το ελλαδιστάν για την αμερικανική «προστασία» αφού τρώγεται να την έχει;

Ε;

(φωτογραφία: Μέσα στις ανθοδέσμες έχει επιταγές – και αρβύλες…)

Ναυτικά περίπολα

Σάββατο 9 Νοέμβρη. Με όχι σπουδαία σοδειά «προθύμων» αλλά με την αποφασιστικότητα των γενναίων που παλεύουν για το καλό της ανθρωπότητας, ξεκίνησαν χτες τις περιπολίες τους στο Περσικό οι «ναυάρχοι» της αμερικανοδιοικούμενης «international maritime security construct». Αποστολή τους; Η “προστασία” των τάνκερ (απ’ τους μοχθηρούς ιρανούς).

Εκτός απ’ την Ουάσιγκτον, συμμετέχουν στο σχέδιο μείζονες ναυτικές δυνάμεις της περιοχής: το μπαχρέιν (είναι η έδρα του 5ου αμερικανικού στόλου…), η σαουδική αραβία, και τα εμιράτα…. Έχουν να το τραγουδούν οι ωκεανοί το ναυτικό μεγαλείο τους!.. Απ’ την καπιταλιστική super league συμμετέχει το Λονδίνο και η Καμπέρα – αλλοίμονο, είναι η μοίρα της «αγγλόσφαιρας» να δαμάζει τα κύματα του πλανήτη…

Και, εσχάτως, μπήκε στο team και η αλβανία!

Όχι χωρίς έκπληξη η ασταμάτητη μηχανή μαθαίνει έτσι ότι τα Τίρανα όχι μόνο διαθέτουν πολεμικό στόλο, αλλά έχουν και περίσσευμα για overseas επιχειρήσεις! Εύγε! (Στην πραγματικότητα τα Τίρανα διαθέτουν ίσα ίσα μια χούφτα περιπολικά του λιμενικού…) Ποιός άνεμος έσπρωξε, λοιπόν, τον ανύπαρκτο πολεμικό στόλο των Τιράνων σ’ αυτή την μακρινή maritime security;

Δεν ξέρουμε. Αν, όμως, τα έξοδα αυτής της επιχείρησης τα πληρώνουν οι πετροχουντικοί που συμμετέχουν (όπως μας φαίνεται λογικό), τότε τα Τίρανα μπορεί να ήταν η πιο φτηνή περίπτωση μεταγραφής για να συμπληρωθεί «εφτάδα» – έξι καπεταναίοι να είναι στον υγρό στίβο και ένας (κωπηλάτης) για «αλλαγή», αν χρειαστεί…

Η κακόβουλη Τεχεράνη έχει άλλη εξήγηση. Στην αλβανική επικράτεια υπάρχει (λέει) ένα στρατόπεδο φιλοξενίας κάμποσων εκατοντάδων μελών μιας αντικαθεστωτικής οργάνωσης, που ως το 2014 βρίσκονταν στο ιράκ, αλλά ύστερα τους μετέφερε ο αμερικανικός στρατός στην αλβανία (γιατί; πάλι για φτηνή λύση ακούγεται…) για να μην πάθουν κανά κακό. Φαίνεται πως το ψοφιοκουναβιστάν (και οι σύμμαχοί του, τύπου Τελ Αβίβ) θεωρούν αυτούς τους αντικαθεστωτικούς «εξελίξιμη πρώτη ύλη» για πιθανές μελλοντικές «επιχειρήσεις» εντός ιράν. Κρέας – δηλαδή…

Και πάλι: αν όχι για τα λεφτά, γιατί τα Τίρανα να θέλουν (έστω συμβολικά) καουμποϋλίκια στον Περσικό; Μήπως κάνουν κατασκοπεία για λογαριασμό της φίλης και συμμάχου Άγκυρας;

Why not? Για ξαναδείτε με άλλο μάτι τους “πρόθυμους”… Δεν χρειάζονται μια κάποια επιτήρηση λέτε;

Η αλεπού την έρημο

Τετάρτη 16 Οκτώβρη. Η παρακμή και η κατάρρρευση (αργή ή γρήγορη; αυτό είναι δεύτερο στη σειρά ζήτημα) του πετροβασιλείου του Ριάντ είναι μια απ’ τις βασικές παρενέργειες της συνεχιζόμενης ήττας των σχεδιασμών του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (στο οποίο έχει ενταχθεί και η Αθήνα με την Λευκωσία…) για τη μέση Ανατολή. Αν αναφερόμαστε σ’ αυτήν τώρα, είναι επειδή ο Putin κάνει τουρνέ στην περιοχή· εκτός απ’ το Ριάντ, χτες πέρασε κι απ’ το Ντουμπάι.

Πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα (την κατάρρευση, δηλαδή, του σχεδίου του να κάνει το παλάτι του περιφερειακή στρατιωτική δύναμη μέσω μισθοφόρων) ο τοξικός έχει πολύ σοβαρά προβλήματα και για το άλλο σκέλος των φαντασιώσεών του. Την πώληση μεριδίου απ’ την aramco έτσι ώστε, απ’ τα έσοδα, να φτιάξει διάφορες υπερ-κυριλέ «λουτροπόλεις» για το διεθνές τζετ-σετ.

Το ζήτημα της aramco σχετίζεται με το μέλλον του πετρελαίου· αλλά και με το σαουδαραβικό καθεστώς το ίδιο. Η επίθεση των Houthis στις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις της εταιρείας ήταν η χαριστική βολή σε μια «εν μέρει ιδιωτικοποίηση» που ήδη πριν χαροπάλευε. Όσο περισσότερα γνωρίζουν οι επενδυτές για την σαουδική αραβία και την aramco τόσο χάνει την ελκυστικότητά του το να έχει κανείς οποιεσδήποτε δοσοληψίες μαζί τους είναι το πόρισμα διάφορων «ειδικών» στις διεθνείς πετρελαϊκές μπίζνες. Όχι αυθαίρετο!

Μια τέτοια «μερική ιδιωτικοποίηση» (μιλάμε για τεράστια ποσά) θα απαιτούσε την εισαγωγή της εταιρείας σε κάποια απ’ τα τρανά χρηματιστήρια, ώστε να υπάρχει «διαπραγμάτευση των μετοχών» της. Νέα Υόρκη ή Λονδίνο. Μόνο που για να μπεις στην Α κλάση τέτοιων χρηματιστηρίων είναι απαραίτητοι διάφοροι έλεγχοι στα λογιστήρια, στις επιχειρηματικές πρακτικές, στην ιστορία της «ανάπτυξης» της εταιρείας· και μια μόνιμη «λογοδοσία» στις διοικήσεις των χρηματιστηρίων. Η κρατική aramco όμως έχει πολλούς σκελετούς και ακόμα περισσότερες λοβιτούρες στα ντουλάπια της· κι έτσι η προοπτική αυτή άρχισε να χάνεται στην ομίχλη, πολύ πριν την επίθεση των Houthis.

Μετά ο τοξικός άρχισε να ψάχνει «επενδυτές» στο Πεκίνο: αυτοί δεν ρωτάνε πολλά για να κάνουν τις δουλειές. Σωστά: αυτοί κάνουν πολιτική όμως και, το λιγότερο, έχοντας ποντάρει στον ιρανικό καπιταλισμό, θα απαιτούσαν μεταξύ άλλων έναν τοξικό που να είναι αρνάκι. Το χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ θα μπορούσε να είναι η λύση που έψαχνε ο τοξικός· εξάλλου είχε ήδη σχέσεις με το Ριάντ. Αλλά μετά ήρθαν οι διαδηλώσεις εκεί· και μια κάποια αβεβαιότητα.

Μέσα σ’ αυτά τα «γεωπολιτικά» συντρίμια και «οικονομικά» ζόρια για την πετροχούντα του Ριάντ, η επίσκεψη του Putin ήταν η παρέλαση του νικητή. Οι οικονομικές συμφωνίες και τα υπόλοιπα deal που κλείστηκαν θα μαθευτούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όμως απ’ την στιγμή που ο τοξικός έχασε την «στρατιωτική αξία» που ονειρευόταν, οι σχέσεις του με τον ιστορικό «προστάτη» Ουάσιγκτον έχουν γίνει αμφίθυμες: σαν εξαγωγέας πετρελαίου το ψοφιοκουναβιστάν είχε αρχίσει ήδη να έχει «τριβές» με το Ριάντ (και τον οπεκ) για τις τιμές του εμπορεύματος. (Αυτό εκδηλώνεται μέσα στην αμερικανική πολιτική σκηνή με έναν διπολισμό στις σχέσεις Ουάσιγκτον – Ριάντ…) Το αφεντικό της Μόσχας τα έχει όλα με το μέρος του για να γίνει στρατηγικό σωσίβιο για ένα βασίλειο που είναι στο χείλος ενός ακόμα παλατιανού εμφύλιου· του τελευταίου…

Και, προφανώς, στη σχέση Μόσχας – Ριάντ (και Μόσχας – Ντουμπάι) τους όρους τους βάζει η πρώτη. «Λογικούς», όχι «μαξιμαλιστικούς», όχι «αποικοκρατικούς» – αλλά οπωσδήποτε ευρασιατικούς…

(φωτογραφία: Ανταλλαγή δώρων προχτές στο Ριάντ. Προσέξτε όμως τον τύπο με τα σταυρωμένα χέρια δεξιά στη φωτό. Πρόκειται για τον επικεφαλής, πρόεδρο σα να λέμε, της τσετσενίας Ramzan Kadyrov. Τί δουλειά είχε ο Kadyrov στην τουρνέ του Putin; Άγνωστο· αλλά ένα είδος που εξάγει η τσετσενία είναι σκληροτράχηλοι και πειθαρχημένοι ισλαμιστές μισθοφόροι. Ποιά είναι η ιδέα της παρουσίας του Kadyrov στο μαγαζί του τοξικού; Το «άσε την σαβούρα της αμερικανικής academi – πρώην blackwater – και έλα σε μας για νάχεις το κεφάλι σου ήσυχο;»)

Το μπλοκ της Αστάνα

Τετάρτη 16 Οκτώβρη. Το «βραχυκύκλωμα» (για να το πούμε κομψά) του σχετικά πιο αδύνατου τροχού του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ είναι η δεύτερη ή τρίτη στη σειρά νίκη του μπλοκ της Αστάνα στο ευρύτερο (και δευτερεύον) πεδίο μάχης της μέσης Ανατολής. Πρώτη είναι η νίκη στη συρία· δεύτερη είναι η ενίσχυση της επιρροής του ιρανικού καθεστώτος στο ιράκ και στην συρία, επιπλέον εκείνης που έχει στο λίβανο και στην υεμένη· η τρίτη είναι η εξουδετέρωση του Ριάντ. Σε κάθε μια απ’ αυτές τις νίκες τα κράτη μέλη του μπλοκ της Αστάνα έχει τα δικά του «ποσοστά συμμετοχής»· όμως καμμία δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί αν δεν είχαν συμμαχήσει και συντονίσει τους ιμπεριαλισμούς τους. Καμμία απ’ αυτές τις νίκες δεν θα τις είχε πετύχει κάποιο κράτος μέλος μόνο του.

Για παράδειγμα, η Μόσχα δεν σκόπευε να γυρίζει φέρετρα δικών της πεζικάριων υποστηρίζοντας το καθεστώς Άσαντ· το ανέλαβαν οι “φρουροί της επανάστασης” και οι μισθοφόροι τους, και η Χεζμπ’ Αλλάχ. Απ’ την άλλη μεριά ούτε η Τεχεράνη ούτε η Χεζμπ’ Αλλάχ είχαν αεροπορία και τα ανάλογα συστήματα για κάλυψη από ψηλά· το ανέλαβε η Μόσχα. Επιπλέον δεν είχαν “διεθνές πολιτικό βάρος” ώστε να λαμβάνονται στα σοβαρά υπόψη ακόμα και οι ανακοινώσεις τους, ας πούμε απ’ το Τελ Αβίβ ή την Ουάσιγκτον· να υπάρχει μια global διάσταση – κι αυτό ήταν δουλειά της Μόσχας. (Και να σκεφτεί κανείς πως όλα ξεκίνησαν όταν ένας κάποιος δαιμόνιος Soleimani, ιρανός πολεμιστής που αναγνωρίζεται παγκόσμια από φίλους και εχθρούς, ταξίδεψε μυστικά στη Μόσχα, για να της παρουσιάσει το σχέδιο του για την πετυχημένη και χωρίς μεγάλο κόστος στρατιωτική εμπλοκή της στο συριακό πεδίο μάχης…)

Αυτές οι εξελίξεις έχουν δυσάρεστες συνέπειες, αυτό είναι ολοφάνερο, σε δυο ακόμα ιμπεριαλισμούς στην περιοχή. Τον θηριώδη ρατσιστικό ιμπεριαλισμό του Τελ Αβίβ· και στον «σαν βρεγμένη γάτα» ιμπεριαλισμό της Αθήνας. Για τον πρώτο η ασταμάτητη μηχανή θα χρειαστεί κάποιο χρόνο (και πολλή μελέτη) για στέρεα συμπεράσματα· προς το παρόν, όπως είναι γνωστό, ο ακροδεξιός εσωτερικός ζόφος αναδεύεται με το αν ο Netanyahu θα πάει ή δεν θα πάει στη φυλακή.

Για την Αθήνα όμως το «μάγκωμα» είναι σαφές, ακόμα και μέσα στην εθνικιστική αντιτουρκική λογοδιάρροια των εθνοσωτήρων και των λακέδων τους. Γιατί μπορεί μεν οι ιμπεριαλιστικές βλέψεις του ελλαδιστάν να μην έφταναν τόσο μακρυά όσο ο Τίγρης και ο Ευφράτης· όμως όλοι οι υπολογισμοί, ακόμα και οι «μετριοπαθείς» για την ανατολική Μεσόγειο, στηρίζονταν στη βεβαιότητα ότι ο άξονας θα φρενάρει αποτελεσματικά και έγκαιρα το μπλοκ της Αστάνα.

Τώρα; Τώρα ο «ενιαίος εθνικός χώρος» Αθήνας – Λευκωσίας βρίσκεται ανάμεσα στο «λιποθυμάω απ’ τα νεύρα μου» και στο «έχω μπλέξει τα μπούτια μου».

Απλά μαθήματα γεωγραφίας (για νοήμονες) 3

Τρίτη 15 Οκτώβρη. Το τελευταίο καρφί εικάζουμε βάσιμα ότι μπήκε χτες, στην επίσκεψη του Putin στο Ριάντ.

Η “ανεγκέφαλη” αλεπού της Μόσχας (το επίθετο είναι αμερικανικός χαρακτηρισμός) πήγε στην πετροχούντα για δουλειές. Αυτό είναι το φανερό κομμάτι της επίσκεψης, και πάντως όχι προσχηματικό. Αλλά ακόμα και για τον εμπορικό κύκλο των υδρογανανθράκων, το ξεπεσμένο βασίλειο των Σαούντ είναι για την Μόσχα “μεζεδάκι”. Είναι τέτοιο επειδή είναι καταδικασμένο, πολύ περισσότερο απ’ τον ρωσικό καπιταλισμό, να εξαρτιέται απ’ τις τιμές ενός εμπορεύματος που άλλοτε ήταν στρατηγικό αλλά, σε λιγότερο από μια δεκαετία, θα βρίσκεται στην ίδια θέση που έχει τώρα το κάρβουνο.

Προφανώς ενδιαφέρουν τον Putin οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Αλλά ακόμα περισσότερο τον ενδιαφέρει να «κουμαντάρει», δηλαδή να μεσολαβήσει στην παγκόσμια αγορά, όσους έχουν αξιόλογα αποθέματα. Όχι λαθεμένα καταλαβαίνει ότι μελλοντικά, με μειωμένη ζήτηση, η διατήρηση ενός επιπέδου τιμών τόσο στο πετρέλαιο όσο, κυρίως, στο φυσικό αέριο απαιτεί κάποιου είδους κεντρική διαχείριση – κι αυτή δεν μπορεί να είναι ο ο.π.ε.κ. και κάθε πυροβολημένος σεΐχης…

Το έρμο βασίλειο των Σαούντ, με μια aramco να καίγεται πριν κάτι καιρούς και με μια στρατιωτική συντριβή απ’ τους υεμενίτες Houthis αμέσως μετά, βλέποντας την επιτυχία με την οποία η Μόσχα και οι σύμμαχοί της «καθαρίζουν το τοπίο» στη μέση Ανατολή (κι εκεί, στη συρία, οι εξελίξεις δεν διαφεύγουν της προσοχής τους) ενώ απ’ την άλλη η Ουάσιγκτον δυσκολεύεται να…, θέλει «στοργή και προστασία».

Κι αυτήν η Μόσχα δεν την προσφέρει σαν ψιλά γράμματα σε εμπορικά συμβόλαια. Ο Putin δεν είναι ούτε κτηματομεσίτης ούτε πλασιέ. Είναι πρώην καγκεμπίτης. Έχει διασχίσει ορθοπεταλιά πάνω από 35 χρόνια σύγχρονης καπιταλιστικής ιστορίας. Είναι εύλογο από «διπλωματική άποψη» και αποτελεσματικό αν διατυπωθεί με τις απαραίτητα μετρημένες λέξεις, να ζητήσει – να απαιτήσει πιο σωστά – το αφεντικό της Μόσχας απ’ τους κατεστραμμένους του σαουδαραβικού παλατιού να «μαζευτούν» απ’ την συρία και το ιράκ. Κατ’ αρχήν. Ας πούμε: να «ξεκολλήσουν» απ’ την συμμαχία με το Τελ Αβίβ…. Δεν είναι δα αμάρτημα καθοσίωσης! Για το καλό τους είναι…

Για τους αντικαθεστωτικούς του Idlib το γεγονός ότι εκείνος που τους βομβαρδίζει από αέρα κουβεντιάζει με το αφεντικό τους είναι, όπως και νάχει, ένα «μήνυμα» – σοκ. Από μόνο του ωστόσο θα μπορούσε να παρερμηνευτεί… Πακέτο με τις εξελίξεις στην βορειοανατολική συρία, αποκτάει βαρύ περιεχόμενο. Ακόμα πιο πακέτο με την αδυναμία του αφεντικού τους να προστατέψει τα asset του (την aramco) και τους μισθοφόρους του (στην υεμένη) το περιεχόμενο γίνεται ακόμα βαρύτερο.

Η Ουάσιγκτον έχει στείλει 3.000 πεζοναύτες να φυλάνε την πετροχούντα. «Εκτιμητέο» δίχως άλλο· εξάλλου το παλάτι πληρώνει. Αλλά και στη συρία είχε τουλάχιστον 1.500 να φυλάνε τους ypg/pkk… Οπότε;

Οπότε; Εεεεε, αν χάνεις τον πόλεμό σου στην υεμένη δεν είναι μεγάλη ζημιά να σταματήσεις να πληρώνεις τους μισθοφόρους σου στο Idlib αφήνοντας ήσυχο τον Άσαντ… Ούτε το να σταματήσεις να πληρώνεις για αποσταθεροποίηση στο ιράκ είναι μεγάλη ζημιά…

(φωτογραφία πάνω: Χτες στο Ριάντ. Και, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, το χέρι που εικονίζεται πίσω δεν είναι απ’ τα «βασιλική συλλογή τμημάτων Khashoggi»…

Κάτω: Με κάθε επισημότητα η υπογραφή μιας 20άδας εμπορικών / επιχειρηματικών συμφωνιών. Διότι αν απ’ την πετροχούντα περισσεύουν πετροδόλαρα τα οποία η Μόσχα έχει φροντίσει να ξεφορτωθεί, τότε γιατί να μην πάνε σε «καλούς σκοπούς» όπως, για παράδειγμα, σε εργοστάσια στη ρωσική ανατολή ή την βελτίωση του δορυφορικού συστήματος glonass;

Αν ο τοξικός θέλει να αγοράσει ρωσική προστασία θα πρέπει να πληρώσει· και να αφήσει τις νεανικές του τρέλλες…)

Ένα αδέσποτο ψόφιο κουνάβι;

Κυριακή 13 Οκτώβρη. Η πιθανότητα ένας αμερικάνος πρόεδρος να βγαίνει “εκτός γραμμής” και να συμπεριφέρεται “κατά βούληση” θα ήταν αδιανόητη· εκτός, ίσως, από εκείνη την ιστορική φάση όπου η άλλοτε “μόνη υπερδύναμη” παρακμάζει, δεν έχει σχέδιο συντεταγμένης υποχώρησης, οπότε οι μηχανισμοί του βαθέος κράτους που άλλοτε δούλευαν στοιχειωδώς συγχρονισμένοι έχουν αρχίσει τώρα να “διασπώνται”. Αυτό υπονοεί έμμεσα ο Tom Luongo, ένας απ’ αυτούς τους αμερικάνους δημοσιο-λόγους που είναι μόνιμα εχθρικός με τον αμερικάνικο μιλιταρισμό αλλά και, συνήθως, καλά πληροφορημένος.

Μεταφέρουμε εδώ ένα απόσπασμα προχθεσινού άρθρου του με τίτλο “Pompeo can’t blame iran for attacking itself”, με αφορμή τις μυστηριώδεις εκρήξεις σε ιρανικό τάνκερ στην Ερυθρά Θάλασσα. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσει κανείς (ειδικά η ιδέα της «εξάρτησης» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ τον ισραηλινό μας φαίνεται χοντροκομμένη το λιγότερο)· έχει, όμως, την λογική του. Επιπλέον δεν θα διαβάζετε ποτέ κάτι τέτοιο από ντόπιους «ειδικούς». Ο τονισμός με bold στο πρωτότυπο:

… Η πραγματικότητα είναι ότι η διάλυση της συρίας είναι ένα αμερικανικό νεοσυντηρητικό σχέδιο απ’ την έναρξη του εμφύλιου πολέμου εκεί. Το ισραήλ έδωσε βοήθεια και επιμελητεία στους ένοπλους του isis γύρω απ’ τα υψώματα του Γκολάν. Όμως αυτά δεν είναι καινούργια νέα μάγκες.

Και η αξιοποίηση των κούρδων για να αποσταθεροποιηθεί όχι μόνο η συρία, αλλά και το ιράκ, το ιράν και η τουρκία από εξωτερικούς παίκτες, όπως οι ηπα, η σαουδική αραβία και ΝΑΙ, το ισραήλ, είναι επίσης καλά τεκμηριωμένη.

Ο Pompeo βοήθησε πολύ στέλνοντας στους κούρδους πάνω από 30.000 φορτία όπλων. Ποιός πλήρωσε γι’ αυτά, παρεπιπτόντως;

Εμείς.

Πόσοι απ’ αυτούς τους ένοπλους του sdf είναι κάτι παραπάνω από ξένοι μισθοφόροι που πληρώνονται από εμάς για να κατέχουν στρατηγικές περιοχές της συρίας – τα πετρελαιοπήγαδα και τα συνοριακά περάσματα – ώστε να ρίξουν τον Άσαντ;

Είναι εδώ και καιρό παραδεκτό ότι η αμερικανική παρουσία στη συρία δεν μπορεί να διατηρηθεί. Αλλά ποιός εξακολουθεί να πιέζει τον Trump πολιτικά για να διατηρηθεί αυτή κατάσταση; Το ισραήλ.

Έρχεται λοιπόν μια στιγμή όπου οι αποδείξεις της επιρροής είναι υπερ-αρκετές και όπου η κατάσταση του ταμπλώ όπου παίζονται τα παιχνίδια τόσο διαλυμένη ώστε κάποιος πρέπει να βάλει τις φωνές και να αλλάξει τακτική.

Αν οι νεοσυντηρητικοί και οι οπαδοί του «το ισραήλ πρώτο» στο κογκρέσσο (ακόμα και στο υπουργικό του συμβούλιο) έχουν στραφεί εναντίον του Trump ως το σημείο να αρχίσουν την διαδικασία της καθαίρεσής του επειδή δεν κάνει πόλεμο με το ιράν, τότε ο Trump είναι ελεύθερος να τα τινάξει όλα στον αέρα…. Γεμίζουν το όπλο της καθαίρεσης. Αλλά έτσι δεν εξουδετερώνουν τον Trump· έτσι τον αμολάνε. Επειδή, πολύ απλά, δεν έχει τίποτα να χάσει πια…