Tag: σαουδική αραβία

Συρία

Τετάρτη 7 Ιούνη. Την εποχή του χαρτιού και των τυπογραφείων θα έλεγαν «πριν στεγνώσει το μελάνι». Κάτι ανάλογο χρονικά τώρα, χωρίς μελάνι: η βασιμότητα εκείνων που γράφαμε χτές (για την κατάσταση της αναμέτρησης στη συρία) αποδείχθηκε ξανά στη διάρκεια της μέρας όταν αμερικανικά βομβαρδιστικά «αυτοπροσώπως» κτύπησαν τον συριακό στρατό «αυτοπροσώπως» βορειοανατολικά της συνοριακής At Tanf, στον συριακό νότο. Για δεύτερη φορά, μετά την 18η Μάη. Χωρίς υπερβολή: ως τώρα η αεροπορία της Ουάσιγκτον στη νότια συρία περισσότερο ασχολείται με το να σταματήσει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του να φτάσουν στα νότια σύνορα με την ιορδανία και το ιράκ παρά με το να κτυπήσει τον φθονερό isis…

Το ότι το αμερικανικό πεντάγωνο κτυπάει απευθείας στην συριο-ρωσο-ιρανο-λιβανέζικη συμμαχία οφείλεται στο γεγονός ότι οι proxies του δεν μπορούν να τα καταφέρουν (τις προηγούμενες ημέρες δοκίμασαν την τύχη του στις ίδιες θέσεις, χωρίς αποτέλεσμα). Και το ότι οι αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβοκάτι proxies δεν μπορούν, οφείλεται στην ισχύ της άλλης πλευράς. Ακόμα κι αν δεν είναι οι proxies της Ντόχα που άλλαξαν τους συσχετισμούς, άμα είσαι στριμωγμένος ξεσπάς εκεί που μπορείς. Και η «προδοσία» της Ντόχα (όχι καινούργια μεν, κρίσιμη δε πια) είναι η βολική περίπτωση του μικρού γείτονα που σηκώνει καμιά σφαλιάρα… (έστω εικονική).

Οπότε λέει ο ψοφιοκούναβος την ίδια μέρα, που σαν κλόουν δεν ξέρει (δεν χρειάζεται να ξέρει) τι γίνεται στο πεδίο της μάχης, απλά του σπρώχνουν τα non papers που πρέπει να εκφωνήσει: μα όταν πήγα στο Ριάντ που το είπανε: η Ντόχα φταίει! (Θα ήθελε να συμπληρώσει: αλλά δεν τρέχει τίποτα, εκεί δεν κάνω μπίζνες αλλά έχουμε την κεντρική βάση μας στη μέση Ανατολή…)

Α ρε ψοφιοκουναβίδη! Θα γλυτώσεις μόνο χάρη στα εκατομμύριά σου (εδώ που τα λέμε για ποιον άλλο λόγο θα τον έκαναν μόστρα;)

Μέση ανατολή

Τρίτη 6 Ιούνη. Η άποψη ότι ο αραβικός κόσμος απομονώνει το κατάρ είναι λάθος· πιο φιλο-ριάντ και φιλο-αμερικανική δεν θα γινόταν. Κι αυτό επειδή αραβικά κράτη είναι και το ιράκ, και η συρία και ο λίβανος· αραβική είναι και η παλαιστίνη. Συνεπώς εκείνο που (θεωρούμε πως) έχει συμβεί είναι πως η Ντόχα έχει περάσει «με την άλλη μεριά» στο συριακό πεδίο μάχης. Με την μεριά της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Κι αυτό μ’ έναν μόνο τρόπο μπορεί να έχει συμβεί, τρόπο που όμως εκνευρίζει αφάνταστα τόσο την χούντα του Ριάντ όσο και, σε δεύτερο χρόνο, το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον: οι ένοπλοι αντικαθεστωτικοί που χρηματοδοτούσε το κατάρ να έχουν περάσει (όχι υποχρεωτικά ανοικτά) με την μεριά της «συμφωνίας της Astana».

Γράφαμε επ’ αυτού πριν μερικές μέρες (Κυριακή 28 Μάρτη: Ντόχα). Οι «κατηγορίες» της χούντας του Ριάντ ότι η Ντόχα «υποστηρίζει φιλο-ιρανούς τρομοκράτες» μεταφράζεται (ελλείψει «φιλο-ιρανών τρομοκρατών» οπουδήποτε!) σ’ αυτήν την στροφή που περιγράψαμε πριν. Που δεν είναι ημερών αλλά εβδομάδων.

Σε κάθε περίπτωση η full χθεσινή αντίδραση των αράβων χρηματοδοτών του isis κατά της Ντόχα, δείχνει έναν πολύ σοβαρό εκνευρισμό. Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι οι δημαγωγοί, ντόπιοι και διεθνείς δεν θα δείξουν την αιτία του. Εμείς, απ’ την άλλη, (σας) ενημερώνουμε τακτικά για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης. Ας προσθέσουμε τα πιο πρόσφατα.

Συρία

Τρίτη 6 Ιούνη. Νοτιοανατολικά του Aleppo ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του προελαύνουν σταθερά, ανακαταλαμβάνοντας κωμοπόλεις και χωριά απ’ τον isis. Σύντομα θα βρεθούν πολύ κοντά στις θέσεις (δίπλα στον Ευφράτη) που έχουν καταλάβει οι ypg και ο αμερικανικός στρατός· εκεί, προφανώς, θα δημιουργηθεί μια άτυπη «συνοριακή γραμμή».

«Καθαρίζοντας» αυτές τις (κυρίως ερημικές) εκτάσεις, ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του συγκεντρώνουν δυνάμεις για να κινηθούν στον οδικό άξονα Palmyra – Deir ez-Zor. Είναι αυτός ο στρατηγικής σημασίας «διάδρομος» που η προέκτασή του είτε ανατολικά είτε νοτιοανατολικά ενώνει την συρία με το ιράκ· ο διάδρομος που ούτε η Ουάσιγκτον, ούτε το Τελ Αβίβ, ούτε το Ριάντ θέλουν να υπάρξει. Και θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον συριακό στρατό να τον κατακτήσει. Κατ’ αρχήν μέσω των proxies τους.

Η Deir ez-Zor εξελίσσεται σε «σημείο κλειδί» αυτής της αναμέτρησης. Ως τώρα είναι ένας θύλακας, υπό τον έλεγχο του συριακού στρατού, κυκλωμένος απ’ τον isis. Ο isis μετακινεί μέλη του και βαριά όπλα από άλλα σημεία (και απ’ την Raqqa) στέλνοντας τα πάνω σ’ αυτόν τον άξονα Palmyra – Deir ez-Zor. Προς την μεριά της Palmyra προσπαθεί με «πόλεμο φθοράς» να καθυστερήσει την προώθηση του στρατού του Άσαντ. Στην μεριά της Deir ez-Zor έχει ξεκινήσει μια επίθεση μεγάλης έντασης για να καταλάβει την πόλη. Κινήσεις που εξυπηρετούν τον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον – σας φαίνεται παράξενο;

Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον δημιουργεί βάσεις μέσα στο συριακό έδαφος, σε περιοχές ελεγχόμενες από «φιλικούς» αντικαθεστωτικούς… Η επίσημη δικαιολογία είναι «για να γίνει καλύτερα η επίθεση στον isis απ’ το νότο» – παραμύθια.

Να γιατί, λοιπόν, η αλλαγή πλεύσης της Ντόχα δυσκολεύει τα αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικά σχέδια και, απ’ την άλλη, διευκολύνει τις κινήσεις της Δαμασκού. Και να γιατί αντιδρά το Ριάντ και διάφοροι κολαούζοι σα να απειλεί με πόλεμο…

Θα κρατήσει την γραμμή της η Ντόχα; Θα φανεί. Ωστόσο οι ηγεμονικές φιλοδοξίες αυτού του πολύ μικρού αλλά πάμπλουτου κρατιδίου δεν είναι καθόλου καινούργιες. Ούτε είναι καινούργια και άπειρη η «διπλωματία» του. Συνεπώς αν έχει αποφασίσει κάτι, προφανώς το κάνει εν γνώσει των (αναμενόμενων) αντιδράσεων…

Ισλαμαμπάντ

Τρίτη 6 Ιούνη. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η χούντα του Ριάντ φαίνεται ότι χάνει κι από αλλού. Απ’ την μεριά του Πακιστάν. Το Ριάντ έχει φτιάξει, στα χαρτιά τουλάχιστον, μια «ισλαμική στρατιωτική συμμαχία» – εναντίον του ιράν. Σ’ αυτήν την συμμαχία ήθελε οπωσδήποτε την συμμετοχή και της Ισλαμαμπάντ. Το πακιστανικό καθεστώς κράτησε μια αμφίθυμη στάση, που κορυφώθηκε όταν ενέκρινε την «τοποθέτηση» του πρώην γεεθα του πακιστανικού στρατού στρατηγού Raheel Sharif σαν αρχηγού της «ισλαμικής συμμαχίας».

Τώρα το πράγμα αλλάζει. Η άνω βουλή στην Ισλαμαμπάντ ζήτησε απ’ την κυβέρνηση να ανακαλέσει τον Sharif. Η αφορμή ήταν η επίσκεψη του ψόφιου κουναβιού στο Ριάντ όπου έγινε ξεκάθαρο με τον πιο επίσημο τρόπο το ποιος είναι ο στόχος στην περιοχή. Ακόμα κι αν ήθελε να κρυφτεί το πακιστανικό καθεστώς δεν μπορεί πια· ξεκίνησαν και κινητοποιήσεις απ’ την αντιπολίτευση υπέρ της απόσυρσής του απ’ αυτό το αντι-ιρανικό σχέδιο…. Που σε τελευταία ανάλυση δυσκολεύει την Ισλαμαμπάντ, ακόμα κι αν έχει κάποιες “τριβές” με την Τεχεράνη σε ότι αφορά το αφγανιστάν…

Αν το Ριάντ αποτύχει να «εξυπηρετήσει» την Ουάσιγκτον (πέρα απ’ τις αγορές όπλων …) όπως πρέπει ,κι αν ο αμερικανικός στρατός αναγκαστεί να εμπλακεί περισσότερο επειδή το Ριάντ απέτυχε στα κόλπα με τις «συμμαχίες», τότε κακός μπελάς για τους φασιστοσεΐχηδες!

Οι «απολύσεις» στην μαφιόζικη πλευρά του καπιταλισμού γίνονται με μια σφαίρα στο κεφάλι…

Πολεμόκαβλοι, αστείοι, επικίνδυνοι

Τρίτη 30 Μάη. … Δεν πρόκειται να περιμένουμε για έναν πόλεμο που θα γίνει στο έδαφος της σαουδικής αραβίας. Θα φροντίσουμε ώστε ο πόλεμος θα γίνει στο ιρανικό και όχι στο σαουδαραβικό έδαφος…

Αυτά δήλωσε ο «αντιβασιλέας» υπ.αμ. του Ριάντ πρίγκηπας Mohammad bin Salman τις προάλλες, παρόντος του ψόφιου κουναβιού. Πρόκειται για τον γνωστό γιάπη με τα προβλήματα στη μύτη: ψοφάει για πόλεμο, το αποπνέει κάθε πόρος του πετσιού του, και ελπίζει στην πρακτική βοήθεια των “φίλων και συμμάχων”. Όχι οπωσδήποτε της Ουάσιγκτον (αυτή μπορεί να κάτσει σε κάποια απόσταση in case of emergency…) αλλά σίγουρα του Τελ Αβίβ. Πάντως οι ευλογίες της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού έχουν την αξία τους.

Θα το τολμήσει; Η παρατήρηση και η λογική δείχνουν ότι επειδή οι χούντες της αραβικής χερσονήσου δεν έχουν πεζικό ή ναυτικό ούτε για τα όνειρά τους, ελπίζουν σε κάποια υπεροχή στον αέρα: βομβαρδίζουμε, βομβαρδίζουμε, βομβαρδίζουμε…. και έτσι «νικάμε». Η παρατήρηση μόνη της δείχνει ότι αυτή η δήθεν υπεροχή έχει αποτύχει ήδη στην υεμένη· και θα καταστραφεί συντριπτικά απ’ την πολεμική μηχανή των ιρανών «φρουρών της επανάστασης», αν προκύψει θέμα. Μια μηχανή που και υψηλή τεχνολογία έχει, και εκπαίδευση έχει, και ανορθόδοξη εφευρετικότητα διαθέτει αποδεδειγμένα (κάπως έτσι ηττήθηκε το ιράκ στα ‘80s) και όλο το δίκιο με το μέρος θα έχει αν δεχτεί επίθεση.

Γρήγορα, πολύ γρήγορα, ο πόλεμος που ονειρεύεται ο κοκκαλωμένος πρίγκηπας, όπου κι αν ξεκινήσει, θα γίνεται σε σαουδαραβικό έδαφος. Η κορυφαία αποτυχία αυτών των πολεμο-γιάπηδων της αραβικής χερσονήσου είναι πως οι σύμμαχοί τους, είτε για το ισραήλ πρόκειται είτε για τις ηπα, θα έχουν μεν μέτωπο με την Τεχεράνη· αλλά καθόλου δεν θα στεναχωρηθούν αν τα πετρελαιοπήγαδα των σεΐχηδων σκεπαστούν απ’ την άμμο της χερσονήσου – και με άφθονο αίμα μισθοφόρων και μη. Και γιατί θα έπρεπε να στεναχωρηθούν άραγε; Τα δικά τους πετρέλαια και γκάζια θα ανατιμηθούν σε τέτοια περίπτωση· οπότε;

Μωραίνει ο αλλάχ ον βούλεται απολέσαι…

Βόμβες στο ψαχνό 1

Τετάρτη 24 Μάη. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα για το μακελιό στο Μάτζεστερ. Τα έχουμε πει και ξαναπεί· τελευταία φορά με το 1ο τετράδιο… Δεν είναι δυνατόν άλλωστε να ακολουθούμε κατά βήμα κάθε σφαγείο δείχνοντας τα κενά των «επίσημων ερμηνειών».

Ένα μόνο. Εάν κάποιος κρατικός αξιωματούχος επισκεφτεί τα “γραφεία” μιας μαφίας, σταυροφιληθεί με τον capo, και τον χαιρετίσει λέγοντας «ω, εσύ είσαι ενσάρκωση της νομιμότητας», την άλλη μέρα ή την παράλλη, η συμμορία μπορεί να γαζώσει ακόμα και παιδικό σταθμό πουλώντας προστασία. Τότε η πολιτική περσόνα θα κατηγορηθεί, το λιγότερο, για ηθική αυτουργία…

Αν, όμως, η πρωθυπουργός της χώρας επισκέπτεται όλο χαρά τους μαφιόζους μπας και τους πουλήσει κανά όπλο…. αν το ψόφιο κουνάβι σταυροφιλιέται με τον οίκο των Σαούντ, τον ιδεολογικό, οικονομικό και στρατιωτικό σπόνσορα της «φίρμας» ισλαμική τρομοκρατία, τον αποκαλεί «συνέταιρο της αντιτρομοκρατίας» και, σε ακόμα μεγαλύτερη συνδρομή και ξεκάρφωμα, δείχνει σαν «παγκόσμιο τρομοκράτη» την Τεχεράνη (…!) τότε δεν τρέχει τίποτα. Καμία ηθική αυτουργία για οτιδήποτε. Και για κανέναν.

Όχι χωρίς λόγο. Υπεργολαβία είναι οι σφαγές στο ψαχνό, και το τραγικό λάθος είναι δικό μας (εννοούμε: τους απο κάτω, γενικά): όσο δεν δείχνουμε επιθετικά τους πραγματικούς φονιάδες (δηλαδή τους σχεδιαστές, τους εμπνευστές, τους υποστηρικτές), διεθνείς και κάθε φορά ντόπιους, αυτοί θα συνεχίσουν την δουλειά τους.

Γιατί να την σταματήσουν; Μια χαρά πάει…

(φωτογραφία: η May με τον ετοιμοθάνατο βασιλιά, στην πρωτεύουσά του, στις 5 του περασμένου Απρίλη).

Μέση ανατολή

Δευτέρα 22 Μάη. Το χτεσινό φιλοπόλεμο ουρλιαχτό του ψόφιου κουναβιού απ’ την πρωτεύουσα της σαουδαραβικής χούντας ακούστηκε μια χαρά και στο Τελ Αβίβ:

… Το πραγματικό μέγεθος της δράσης του isis, της al-Qaeda, της Hezbollah, της Hamas [ναι, έτσι ακριβώς: της λιβανέζικης Χεζμπ’ αλλάχ και της παλαιστινιακής Χαμάς…] και τόσων άλλων δεν πρέπει να μετρηθεί μόνο με τον αριθμό των νεκρών. Πρέπει να μετρηθεί και με τις γενιές των χαμένων ονείρων.

…

… Απ’ τον Λίβανο ως το Ιράκ και την Υεμένη, το Ιράν χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και εκπαιδεύει τρομοκράτες, αντάρτες και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες που έχουν σπείρει την καταστροφή και το χάος στην περιοχή. Επί δεκαετίες το Ιράν τροφοδοτεί την φωτιά της σεχταριστικής βίας και του τρόμου.

Είναι μια κυβέρνηση που μιλάει ανοικτά για μαζικές δολοφονίες, ζητώντας την καταστροφή του Ισραήλ, τον θάνατο της Αμερικής, και την καταστροφή πολλών ηγετών και εθνών που βρίσκονται σ’ αυτό εδώ το δωμάτιο.

Ανάμεσα στις πιο τραγικές και αποσταθεροποιητικές επεμβάσεις του Ιράν είναι στη Συρία. Στηριγμένος απ’ το Ιράν ο Άσαντ έχει κάνει ανείπωτα εγκλήματα…

… Τα μεγαλύτερα θύματα του Ιρανικού καθεστώτος είναι ο ο λαός του. Το Ιράν έχει πλούσια ιστορία και πολιτισμό, αλλά ο λαός του Ιράν υποφέρει και απελπίζεται εξαιτίας της ασταμάτητης ροπής των ηγετών του στις συγκρούσεις και στον τρόμο.

Μέχρις ότου το Ιρανικό καθεστώς θελήσει να γίνει ένας εταίρος στην ειρήνη, όλα τα έθνη με συνείδηση πρέπει μαζί να απομονώσουν το Ιράν, να το εμποδίσουν να χρηματοδοτεί την τρομοκρατία, και να προσεύχονται να έρθει εκείνη η ημέρα όπου ο λαός του Ιράν θα έχει την δίκαιη κυβέρνηση που του αξίζει.

…

Είναι μια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό…

Πρόκειται για μια ρητορική βγαλμένη κατευθείαν απ’ τις καλύτερες στιγμές του Μπους του Β· κι απ’ τα καλύτερα όνειρα του Lieberman και του «τρελού σκύλου».

Με μερικές πολύ σημαντικές διαφορές. Κατ’ αρχήν στο timing: μόλις λίγες ημέρες πριν ο «ιρανικός λαός» που θέλει να απελευθερώσει το ψόφιο κουνάβι και η αγέλη του είχε ψηφίσει, και μάλιστα μαζικά, εκλέγοντας αυτόν που είναι ήδη αναγνωρισμένος συνομιλητής «της διεθνούς κοινότητας»· ακόμα και των αμερικάνων, με την προηγούμενη διοίκηση… Ύστερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’00, όταν οι τότε αμερικάνοι συντηρητικοί είχαν σχεδιάσει «τον άξονα του κακού» βάζοντας σ’ αυτόν εκτός απ’ την Βαγδάτη την Δαμασκό και την Τεχεράνη, το ιρανικό καθεστώς ήταν πράγματι στριμωγμένο… Τώρα έχει υπογράψει μια διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα (την οποία έχει υπογράψει και η Ουάσιγκτον… αλλά επίσης η Μόσχα, το Βερολίνο, το Παρίσι… χμμμ… και το Λονδίνο…) και έχει αποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις διεθνείς του σχέσεις· έχει οργανική συμμαχία με την Μόσχα· και, βέβαια, έχει σημαντικά κοινά συμφέροντα και με το Πεκίνο, αφού άλλωστε ένα βασικό σκέλος του χερσαίου «δρόμου του μεταξιού» περνάει απ’ την ιρανική επικράτεια.

Με λίγα λόγια. Ενώ το 2002 και το 2003 και το 2004 οι απειλές κατά του ιράν έμοιαζαν σαν ένας ακόμα «περιφερειακός πόλεμος» που επεδίωκε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, το 2017 οι κραυγές του ψόφιου κουναβιού είναι κλίμακας παγκοσμίου πολέμου.

Και σαν τέτοιες ξεστομίζονται από κάποιον που είναι βέβαια παλιάτσος· ιδιαίτερα βολική βιτρίνα όμως…

Ο αστακός της ερήμου

Κυριακή 21 Μάη. Ο μισοπεθαμένος βασιλιάς του Ριάντ έχει ακόμα κάποιες δυνάμεις· σίγουρα αυτές που χρειάζονται για να υπογράψει καινούργια συμβόλαια αγοράς όπλων. Το deal, το οποίο τίμησε αυτοπροσώπως το ψόφιο κουνάβι, είναι αξίας 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για τα επόμενα 10 χρόνια· με τα 110 από δαύτα να υλοποιούνται «άμεσα». Εννοείται ότι στα «ψιλά γράμματα», κάπου, το συμβόλαιο λέει ότι «μπαίνουν στο αρχείο οποιεσδήποτε υποψίες για τον ρόλο του Ριάντ στην 11η Σεπτέμβρη του 2001»…

Ως γνωστόν, από την άλλη μεριά, η χούντα της σαουδικής αραβίας δεν έχει στρατό. Στηρίζεται σε μισθοφόρους, που τους προσλαμβάνει απ’ οπουδήποτε είναι διαθέσιμοι.

Έτσι, ένα μέρος του σε εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου παίρνει όλο και περισσότερο την μορφή των φεουδαρχικών πολέμων στην ευρώπη του 1600…

Ένα ψόφιο κουνάβι στην έρημο

Παρασκευή 19 Μάη. Λένε ότι η λίστα των εκτός συνόρων ταξιδιών κάθε πολιτικής βιτρίνας, ειδικά όταν είναι καινούργια στο πόστο, δείχνει τις ιεραρχήσεις της εξωτερικής πολιτικής του κράτους της. Δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτό ισχύει ακόμα για την παραπέουσα αμερικανική ηγεμονία. Με την έννοια ότι ο Ειρηνικός είναι πάντα πρώτη προτεραιότητα. Ωστόσο το ψόφιο κουνάβι σήμερα θα βρίσκεται στο Ριάντ. Θα χαιρετιστεί εγκάρδια με τον μισοπεθαμένο «βασιλιά Salman», αλλά τις συζητήσεις του θα τις κάνει με τους γιάπηδες (κανονικά, σε όλα τους!) που είναι οι ceo της επιχείρησης «σαουδική αραβία». Όπως τον περασμένο Μάρτη,

Γιατί διάλεξε την πετρελαιοφόρο έρημο την στιγμή που οι ηπα είναι πια όχι μόνο αυτάρκεις σε υδρογονάνθρακες αλλά έχουν και περίσσευμα για εξαγωγές; Για να πουλήσει κι άλλα όπλα – να μια απλή εξήγηση! Ή για να δείξει στον κόσμο ότι ένας επιχειρηματίας ξεπλύματος μαύρων κεφαλαίων μπορεί να συνεχίσει να κάνει τις δουλειές του ακόμα κι αν έπιασε προεδρική καρέκλα.

Μετά το Ριάντ; Το Τελ Αβίβ…

(φωτογραφία: ο πρίγκηπας Mohammed bin Salman είναι υπ.αμ. του Ριάντ. Αν τον πετύχετε να μιλάει για ώρα, σε βίντεο, προσέξτε τις γκριμάτσες του· και την μύτη του… Το στιγμιότυπο είναι απ’ τον περασμένο Μάρτη, όταν πήγε να χαιρετήσει το ψόφιο κουνάβι στην έδρα του. Δεξιά, ο γκριζομάλλης, είναι ο Pence. Τώρα αντιπρόεδρος αλλά για πολλούς ο επόμενος, όπου νάναι, πρόεδρος…)

O tempora!

Πέμπτη 27 Απρίλη. Αυτό είναι η κατάρα του post modern καπιταλισμού και του 4ου παγκόσμιου. Μια γριά αλεπού (δεξιά) να συναγελάζεται με έναν πρίγκηπα γιάπη που (το πιθανότερο είναι ότι) «δεν λειτουργεί» χωρίς τα σκονάκια του. Αλλά έτσι τα φέρνει η ζωή: αυτός αριστερά είναι ο σαουδάραβας υπ.εξ Adel al-Jubeir.

Και μην ρωτήσετε τι κουβέντιασαν στη Μόσχα. Τσακώθηκαν. Αλλά με αυτό το διπλωματικό στυλ που όταν γίνονται οι επίσημες δηλώσεις εκφράζεται σαν «ο ένας λέει το ένα, ο άλλος λέει το άλλο» – οπότε σημειώσατε Χ.

«Χ»; Ποιος; Η ρωσία με την σαουδική αραβία; Ο Λαβρόφ με έναν τύπο που τον ήξεραν μόνο στα καζίνα και στα «πρακτορεία συνοδών», αλλά μετά έγινε «αξιωματούχος» και έχει τώρα την αναίδεια να δηλώνει ότι «δεν υπάρχει χώρος στη συρία ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο» για το Ιράν και την Χεζμπ’ αλλάχ;

Που πας ρε καρα-Adel; Ε ρε αμμοβολή που χρειάζεται!!!