Απορία

Τετάρτη 15 Μάρτη. Μπορεί να είμαστε «μικροί» (με την έννοια της πολιτικής δύναμης) για την χειραφέτηση της τάξης μας, αλλά απορίες μπορούμε να έχουμε, έτσι δεν είναι; Είτε σαν «μικροί», είτε σαν «τρελοί».

Στη φωτογραφία αριστερά είναι το ψόφιο κουνάβι (αναγνωρίζεται) και δεξιά είναι ο διάδοχος του θρόνου στο Ριάντ και υπ.αμ. (….) Mohammed bin Salman. Κάθονται, μαζί με τις ακολουθίες τους, για δείπνο, στο άσπρο σπίτι, στην Ουάσιγκτον. Χτες. Τρίτη, 14 Μάρτη του 2017.

Για το ταξίδι του σαουδαραβικού παράσιτου ξέραμε από χτες, όταν γράφαμε (όλο υπονοούμενα ακατανόητα) για τον «χιονιά στην Ουάσιγκτον». Που ανέβαλε, λόγω ψύχους, το ταξίδι της γερμανίδας πρωθ. Μέρκελ.

Ο.Κ. Αλλά το σαουδαραβικό αεροπλάνο πώς προσγειώθηκε ενώ το γερμανικό δεν μπορούσε; Χμμμ… Μήπως ο πρίγκηπας πήγε με τραίνο ή με υποβρύχιο; Μπααα… Αν είναι αλήθεια ότι πήρε τηλέφωνο το γραφείο της Μέρκελ κάποιος απ’ το γραφείο του ψόφιου κουναβιού, για να παραγγείλει «μην έρθετε, έχει σκατόκαιρο», προκύπτει ένα θεματάκι, έτσι δεν είναι; Σκατόκαιρος για την Μέρκελ, μια χαρά όμως ο καιρός για τον διάδοχο του σαουδαραβικού θρόνου;…

Σημειώστε το: η Ουάσιγκτον απώθησε την επίσκεψη της Μέρκελ, και ο χιονιάς ήταν το πρόσχημα… (Σημειώστε το, γιατί αργότερα μπορεί να το διαβάσετε και από «έγκυρους αναλυτές»…)

Γεωπολιτική πρόσοδος

Σάββατο 4 Μάρτη. Οι maldives (και όχι «μαλβίδες», αυτές είναι αλλού) είναι ένα σύμπλεγμα 26 ατολών αρκετά νότια των ινδιών, σε μια περιοχή που λέγεται «αραβική θάλσσα». Με έκταση 298 τετραγωγικών χιλιομέτρων και πληθυσμό σκάρτες 400 χιλιάδες (μουσουλμανικού θρησκεύματος), οι maldives είναι το μικρότερο κράτος στην ασία· και λόγω θέσης πρώην αγγλική αποικία. Το Λονδίνο (κι ως ένα βαθμό η Ουάσιγκτον) έχει πάντα ιδιαίτερες «άκρες» στην κυβερνώσα ελίτ που, παρά το ελάχιστο της επικράτειάς της, έχει καλή φήμη σαν ιδιαίτερα διεφθαρμένη. Με κύριες οικονομικές δραστηριότητες το ψάρεμα και τον τουρισμό οι maldives δεν είναι «φτωχό» μέρος. Το κατά κεφαλήν αεπ είναι 16.000 δολάρια τον χρόνο.

Επιρροή στις maldives, όμως, έχει και κάποιος άλλος της γειτονιάς: το Ριάντ. Οπότε το σύμπλεγμα των μικροσκοπικών ατολών έχει ένα ενδιαφέρον παγκόσμιο ρεκόρ: είναι ο μεγαλύτερος «κατα κεφαλήν» (δηλαδή σε σχέση με τον πληθυσμό του σαν κράτος) χορηγός του …. isis. Ναι. Οι maldives γουστάρουν ουαχαβίτικη τρομοκρατία!

O αρχισεΐχης της σαουδικής αραβίας βασιλιάς Salman bin Abdulaziz al Saud (είναι αυτός με τον οποίο καταδέχτηκε να φωτογραφηθεί πρόσφατα, στο παλάτι στο Ριάντ, ο πρόεδρος κυρ Προκόπης, αφού πρώτα τον έγλυψε από πάνω μέχρι κάτω σαν «διώκτη της τρομοκρατίας»…) πρόκειται να επισκεφτεί σύντομα την πρωτεύουσα των μαλντίβων Male. Και για να τον υποδεχθεί όπως του αξίζει ο νυν πρόεδρος των μαλντίβων Abdulla Yameen αποφάσισε να του πουλήσει μία απ’ τις 26 ατόλες της επικράτειάς του. Με το όνομα Faafu.

Την θα την κάνει την Faafu ο σαουδάραβας μονάρχης; Δεν ξέρουμε. Μπορεί να την κάνει στρατιωτικό αεροδρόμιο και ναυτική βάση, να κουνάει το δάκτυλο στο ιράν· και σε κάθε άλλον περαστικό…

Αντι-ιράν (και όχι μόνο)

22/2/2017. Δύο μέρες πριν (20/2, φρικτή συμφωνία…) γράφαμε για τον «άξονα» Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ εναντίον του ιράν… Δεν είχαμε υπόψη ένα λίγο προγενέστερο ρεπορτάζ της αμερικανικής καθεστωτικής Wall Street Journal για το θέμα. Το μάθαμε.
Στις 15/2 η WSJ έγραψε για μια στρατιωτική συμμαχία που προωθούν από κοινού Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ, «για να αντιμετωπίσουν τον κοινό τους εχθρό, το ιράν που στηρίζει την τρομοκρατία», με προοπτική να συμπεριληφθούν σ’ αυτήν η σαουδική αραβία, τα ενωμένα αραβικά εμιράτα, η αίγυπτος και η ιορδανία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ:
…Για τα αραβικά κράτη που εμπέκονται σ’ αυτήν, η συμμαχία θα πρέπει να έχει έναν χαρακτήρα αμοιβαίας αμυντικής υποστήριξης όπως το νατο, οπότε η επίθεση σε ένα κράτος μέλος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν επίθεση σε όλα…
… Οι ηπα θα συμβάλλουν με υποστήριξη στρατού και πληροφοριών, πέρα απ’ την περιορισμένη μορφή υποστήριξης που έχουν ήδη προσφέρει σε έναν συνασπισμό υπό την σαουδική αραβία που πολεμάει στην υεμένη τους υποστηριζόμενους απ’ το ιράν αντάρτες houthi…

Σαν αντάλλαγμα για την συμμετοχή τους στη συμμαχία αυτή, τα σεϊχάτα (ειδικά η σαουδική αραβία και τα ενωμένα αραβικά εμιράτα) ζητούν απ’ την κυβέρνηση του ψόφιου κουναβιού να καταργήσει τον (πρόσφατο) νόμο που επιτρέπει στις οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτέμβρη να κάνουν μηνύσεις κατά του Ριάντ για υποστήριξη εκείνων των επιθέσεων. Ο Τραμπ υποσχέθηκε ότι θα το μεθοδεύσει.

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

22/2/2017. Με τσακισμένα τα φτερά, φάντασμα του εαυτού του των ‘90s (και από οικονομική άποψη των ‘00s), ο ελληνικός ιμπεριαλισμός (δηλαδή τα αφεντικά και οι λακέδες του) προσπαθούν να βρουν μια θέση, ας είναι και θεσούλα, στις κινούμενες τεκτονικές πλάκες της μέσης Ανατολής· μπας και ανεβάσουν την γκρεμοτσακισμένη γεωπολιτική αξία του ελληνικού οικοπέδου.
Οι κινήσεις τους δείχνουν την κατεύθυνση: συμμαχία με το Τελ Αβίβ και διαδοχικές κοινές στρατιωτικές ασκήσεις (στην πράξη: προσφορά στο Τελ Αβίβ «χώρου» για να προπονεί την αεροπορία του..)· συμμαχία με την χούντα του Καΐρου και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις (όχι πάντως, απ’ όσο ξέρουμε, ιδιαίτερου ενδιαφέροντος)· αναζήτηση «επενδυτών» στις χούντες της αραβικής χερσονήσου.
Όλα αυτά είναι τόσο εναρμονισμένα με την ιμπεριαλιστική πολιτική του Λονδίνου και, ακόμα περισσότερο, της Ουάσιγκτον, ώστε αποτελεί ανοικτό δωσιλογισμό το γεγονός ότι διαφεύγουν της προσοχής των συνηθισμένων ντόπιων «αντιϊμπεριαλιστών».
Φυσικά υπάρχει η εξήγηση: δεν τους περισσεύει καιρός απ’ το «εθνικοαπελευθερωτικό» ο Σόιμπλε και η Μέρκελ είναι οι εχθροί μας. Όχι, δεν τους περισσεύει…

(φωτογραφία: ο έλληνας πρόεδρος απ’ την μια, ο νονός βασιλιάς απ’ την άλλη, στη μέση κάτι που μοιάζει με καλαμπόκια, και στο καπάκι η ελληνική εξωτερική πολιτική μέσω των δηλώσεων του κυρ Παυλόπουλου: “σ’ αυτήν τη νέα περίοδο των σχέσεων με την Σαουδική Αραβία, η Ελλάδα προσέρχεται ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που βρίσκεται στην τόσο ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου. Το τονίζω αυτό, γιατί αυτή η συνεργασία δεν είναι μόνον οικονομική. Κάθε άλλο. Η Σαουδική Αραβία είναι ένα κράτος το οποίο διαδραματίζει κομβικό ρόλο στο πλαίσιο των Αραβικών Χωρών. Επιπλέον δε, ο ρόλος της ενισχύεται από την σταθερότητα η οποία την διακρίνει. Έτσι, μπορεί να διαδραματίσει επίσης σημαντικό ρόλο και στην εμπέδωση της ειρήνης στην περιοχή και κυρίως στην πάταξη της τρομοκρατίας. Και δη μιας τρομοκρατίας η οποία διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας”.)

Ταξίδι για δουλειές

21/2/2017. Εν τω μεταξύ έλαχε στον “κόκκινο Κατρού”, σαν υψυπουργό εξωτερικών, να βγει στη γύρα μπας και ψήσει κανάν “ξένο επενδυτή”. Και ο δρόμος του τον έφερε στην πρωτεύουσα του θρυλικού σεϊχάτου, όπου τα ντάλαρς τρέχουν απ’ τις χρυσές βρύσες, και όπου βασιλιάδες είναι κάτι καλωσυνάτοι άνθρωποι, ανοικτόμυαλοι κι ωραίοι: στο Ριάντ.
Ίσως δεν είναι και η καλύτερη εποχή για δουλειές με τέτοιους τύπους. Επειδή η αυλή του Ριάντ ασχολείται φανατικά με το διεθνές εμπόριο ουαχαβιτών, φτιάχνοντας αυτήν την «ωραία ατμόσφαιρα» (γεμάτη αίμα και ουρλιαχτά) που εξυπηρετεί τους αντιτρομοκράτες φίλους τους. Και, ταυτόχρονα, επιμένει ότι το ιράν είναι ο κυριότερος βασικός υποστηρικτής της τρομοκρατίας στον κόσμο…
Απ’ την άλλη μεριά βέβαια, όταν έχεις κάνει φίλους σου τους «δημοκράτες» του Καΐρου, του Τελ Αβίβ (και του Κιέβου, ε;) δεν κρατάς την μύτη σου στο Ριάντ, έτσι δεν είναι;
It is a dirty job, but someone has to do it!

(στη φωτογραφία: διαλεχτοί φίλοι, αδελφοί – και επενδυτές!)

Φαγούρα

4/2/2017. Στην ανακοίνωση του ο Flynn δεν περιορίστηκε να κατηγορήσει την Τεχεράνη για την πυραυλική δοκιμή. Φροντίζοντας να δώσει το ευρύτερο περίγραμμα της επικινδυνότητάς της, βγαλμένο απ’ τα high lights της εποχής του Μπους του Β: την κατηγόρησε ότι υπονομεύει την ασφάλεια, την ευημερία και την σταθερότητα σ’ όλη τη μέση Ανατολή και πέρα απ’ αυτήν, βάζοντας σε κίνδυνο ζωές αμερικάνων.
Αλλά η Τεχεράνη δεν είναι πλέον παρίας· και θα είναι δύσκολο για την διοίκηση του ψόφιου κουναβιού να την κάνει, με συμμάχους του είδους σαουδική αραβία και ενωμένα αραβικά εμιράτα· άντε και ισραήλ. Απ’ την μεριά της Τεχεράνης βρίσκεται το Πεκίνο (που ήδη έχει υποδειχθεί σαν νο 1 εχθρός) και η Μόσχα. Η οποία δεν τρώει και δεν πρόκειται να φάει τον υποτιθέμενο (και όψιμο) «φιλορωσισμό» της Ουάσιγκτον. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις και το Παρίσι δεν θα γούσταρε (έχει παλιά «συνεννόηση» με το ιρανικό καθεστώς) – ούτε και το Βερολίνο.
Ο τακτικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι, ίσως, να απονομιμοποιήσει την παρουσία των ιρανών «φρουρών της επανάστασης» και της λιβανέζικης Χεζμπ’ Αλλάχ στη συρία· είναι κάτι που ενοχλεί σφόδρα και το Τελ Αβίβ και τις πετροδικτατορίες της αραβικής χερσονήσου. Αλλά αυτοί ακριβώς είναι (μαζί με τα ρωσικά όπλα και το ρωσοτουρκικό deal) παράγοντες μιας πιθανής αποκλιμάκωσης της βίας στη συρία. Αν το ψόφιο κουνάβι συνεχίσει να λέει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πτώση του Άσαντ αλλά, απ’ την άλλη, ψάχνει ευκαιρία να πυροβολήσει τα στηρίγματά του, θα βάλει σίγουρη υποθήκη σαν διεθνώς αναγνωρισμένος απατεώνας.
Αφού, για παράδειγμα, μέχρι και οι πέτρες της ερήμου ξέρουν πια ότι το Ριάντ είναι βασικός σπόνσορας της «ισλαμικής τρομοκρατίας»…