Πέμπτη 15 Ιούνη. Σ’ έναν κόσμο όπου η αλήθεια είναι μια στιγμή του ψέμματος, στον ώριμο και ενσωματωμένο κόσμο του θεάματος που ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια του «αναπτυγμένου καπιταλισμού», το είναι κανείς λακές αυτού του «αναπτυγμένου» του προσφέρει θαυμάσιες ευκαιρίες πλαστοπροσωπίας.
Έτσι, για παράδειγμα, οι ypg, που είναι ενεργούμενα της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ και των ιμπεριαλισμών τους, μπορούν να πουλάνε (μεταξύ τους; σε τρίτους; ) το παραμύθι ότι … προχωράνε στα βήματα του Τσε (!!!). Υιοθετούν διάφορα ονόματα απ’ την επαναστατική ιστορία του 20ου αιώνα, δουλεύοντας επ’ αμοιβή τις «εξωτικές» βιοτεχνίες της πλαστογραφίας. Εκείνοι που την παραγγέλνουν είναι ευκολονόητοι· και πάντα υπάρχουν κάποιοι να την αγοράσουν…
Εν τω μεταξύ ο πιο πρόσφατος που φαίνεται να ερωτεύεται την «κουρδική υπόθεση» (αδιαφορώντας, λογικά, για την «επαναστατική συσκευασία» της!!!), την δημιουργία δηλαδή ενός «κουρδικού κράτους» στη συρία που θα είναι παράρτημα της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ στη μέση Ανατολή είναι… ποιός; Το Ριάντ! Οι φασιστοσεΐχηδες της σαουδικής αραβίας δεν είχαν ασχοληθεί μέχρι τώρα με το «κουρδικό», μιας και ασχολούνταν άλλοι σύμμαχοί τους. Τώρα όμως, μετά τις ανοικτές δηλώσεις (και πράξεις) υποστήριξης της Ντόχα απ’ την Άγκυρα, οι αφέντες του φασιστικού ουαχαβιτισμού «είδαν φως» και στην Rojana. Λογικό δεν είναι; “O εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου»…
Θα αρνηθούν έστω αυτή την “βοήθεια” οι ypg; Όχι. Το κράτος που ονειρεύονται και ελπίζουν να φτιάξουν με την εγγύηση της Ουάσιγκτον δεν έχει σπουδαίους πόρους. Αν προσαρτήσουν και την Raqqa μπορεί να έχουν πρόσβαση σε κάποια πετρελαιοπήγαδα· αλλά το πετρέλαιο δεν είναι το μέλλον. Είναι το παρελθόν.
Συνεπώς η κουλτούρα του μισθοφόρου έχει εγκαθιδρυθεί ήδη· και είναι μια κάποια προοπτική για το μέλλον. Αβέβαιη, αλλά χωρίς άλλες εναλλακτικές.
Οι σαουδάραβες έχουν πολλά λεφτά, έτσι κι αλλιώς. Κι ας μην έχουν επαναστατικά ονόματα και παρατσούκλια, δεν πειράζει…