Tag: πολωνία

Εβραίοι ενάντια στον εθνικισμό

Παρασκευή 19 Απρίλη. Η κρατική δημαγωγία και τα τσιράκια της προσπαθούν να επιβάλλουν την απαγόρευση: καμμία κριτική στον ρατσισμό του ισραηλινού κράτους, καμμία υποστηρίξη της παλαιστινιακής αντίστασης, είναι «αντισημιτισμός».

Τους ξεβρακώνει και η Ιστορία! Σήμερα το βράδυ στις 7.30 (αυστηρά), στο ΕΜΠ, καθώς εξελίσσεται το project Παρασκευές για την Παλαιστίνη / ενάντια στον ελληνικό ιμπεριαλισμό, το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει την ιστορία δύο εβραϊκών αντι-εθνικιστικών οργανώσεων. Της Bund, της μεγάλης σοσιαλιστικής οργάνωσης των εβραίων εργατών της ανατολικής Ευρώπης στις πρώτες δεκαετίες του του 20ου αιώνα. Και της Matzpen, της δυναμικής ισραηλινής / αραβικής οργάνωσης της επαναστατικής αριστεράς στη δεκαετία του ’60….

Η γνώση είναι δύναμη!

Ο θείος απ’ το Πεκίνο 2

Πέμπτη 11 Απρίλη. Να μια ακόμα “κλίμακα” στην προώθηση του Πεκίνου στην “γηραιά ήπειρο”: φεύγοντας απ’ τς Βρυξέλες ο κινέζος πρωθυπουργός Li Keqiang προσγειώθηκε στο Zagreb, πρωτεύουσα της κροατίας. Στο θρυλικό Dubrovnik γίνεται από σήμερα η διήμερη 8η σύνοδος των 16+1: το business ραντεβού 16 ευρωπαϊκών κρατών με το Πεκίνο.

Αν η σύνθεση της 16άδας μπει δίπλα στην σύνθεση της «τριάδας» (ιταλία, μονακό, γαλλία) που ευλόγησε πρόσφατα ο αυτοκράτορας Xi, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα: αλβανία, βοσνία, βουλγαρία, κροατία, σλοβενία, μακεδονία, μαυροβούνιο, ρουμανία, σερβία (δηλαδή όλα τα βαλκάνια πλην ενός, του ελλαδιστάν…), εσθονία, λιθουανία, λετονία (οι 3 της Βαλτικής), πολωνία, τσεχία, ουγγαρία, σλοβακία (οι 4 του visegrad): η Μεσόγειος, αν και δεν είναι το μοναδικό πέρασμα απ’ την ασία στην ευρώπη και το ανάποδο, παραείναι στρατηγική για το «μεταξένιο» project eurasia…

Κάποιοι, όχι αυθαίρετα, υποστηρίζουν ότι αφού όλα αυτά τα κράτη (τα 11 απ’ τα 16 είναι ήδη μέλη της ε.ε.) θέλουν (ορισμένα με ενθουσιασμό) «δουλειές με τους κινέζους», ούτε το Βερολίνο ούτε το Παρίσι θα μπορούσαν να υπονοούν στα σοβαρά «εμπορικό πόλεμο» κατά του Πεκίνου. Σύμφωνα μ’ αυτήν την ερμηνεία η «συμφωνία των Βρυξελλών» μεταξυ ε.ε. και κίνας ήταν η υποχρεωτική συνέπεια των επιμέρους deal που προωθεί το Πεκίνο, είτε κράτος – κράτος, είτε με ομάδες ευρωπαϊκών κρατών.

Όλοι ορκίζονται στο «νέο σχέδιο Μάρσαλ» υψωμένο εις την ν – τους δρόμους του μεταξιού. Στην κροατία για παράδειγμα η γέφυρα Peljesac (ενώνει δύο κροατικές περιοχές που δεν είχαν ως τώρα άμεση οδική σύνδεση), θεωρείται το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έργο αυτή την εποχή· και κατασκευάζεται με κατά 85% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, από κινεζική κατασκευαστική. Αλλά το Zagreb και ο θείος απ’ το Πεκίνο έχουν μέλλον στη σχέση τους: η κροατική κυβέρνηση θα υπογράψει «μνημόνιο συνεργασίας» με την «τρομοκρατική» Huawei για την εγκατάσταση 5G δικτύων· ενώ μια κροατική και μια κινεζική εταιρεία κατασκευής σιδηροδρομικών δικτύων θα υπογράψουν συμφωνία για την κατασκευή διαδρόμου τραίνων προς ουγγαρία μεριά.

(φωτογραφία κάτω: Το τιμητικό άγημα αποδίδει τιμές στον Li Keqiang, στο αεροδρόμιο του Zagreb. Γονατιστοί; Μωρέ και μπρούμυτα!)

Fort Trump

Σάββατο 16 Μάρτη. Η Βαρσοβία βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την Ουάσιγκτον – για την δημιουργία μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο έδαφός της. Ο ακροδεξιός πρόεδρος Duda έχει βρει ήδη το όνομά της («fort Trump”), και είναι διατεθειμένος να δώσει έως 2 δισεκατομμύρια δολάρια για τα έξοδά της. Το ψοφιοκουναβιστάν δηλώνει εντυπωσιασμένο έως συγκινημένο απ’ αυτήν την γενναιόδωρη προσφορά (δεν είναι μόνο οι φαιορόζ χουβαρντάδες!). Η συζήτηση γίνεται για μια βάση που θα χωράει μια μεραρχία με όλα τα καλούδια της· περίπου τόσους όσους είναι τακτικά στο πολωνικό έδαφος, για «ασκήσεις».

Δεν θα χαρεί η Μόσχα – όμως (λογικά) τέτοιες κινήσεις τις έχει προεξοφλήσει. Ωστόσο, είμαστε ήδη στην εποχή της «ανταπόδοσης»…

Κράτος εναντίον αγοράς και το ανάποδο

Δευτέρα 18 Φλεβάρη. …Μας λένε ότι μέσω των 5G δικτύων της Huawei το Πεκίνο θα μας κατασκοπεύει… Τους ζητάμε να μας δώσουν συγκεκριμένα στοιχεία, αλλά δεν μας έχουν δώσει τίποτα. Αντί γι’ αυτό απειλούν…

Κάπως έτσι συμπυκνώνεται η άποψη όχι μόνο των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που συνεργάζονται ήδη με την Huawei αλλά και των αρχιασφαλιτών σε Βερολίνο και Λονδίνο. Η απάντηση (αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί απάντηση) είναι μουδιασμένη. Ο John Costello, αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου εσωτερικής ασφάλειας, δήλωσε, για παράδειγμα, δημόσια την περασμένη βδομάδα:

… Προς το παρόν είναι δύσκολο να δώσουμε παραδείγματα που θα μπορούσε να καταλάβει ο κόσμος… Μόλις καταλάβουμε καλύτερα εμείς και μπορέσουμε να δώσουμε τέτοια παραδείγματα, ο κόσμος θα καταλάβει… Προς το παρόν κουβεντιάζουμε με τις τεχνολογικές εταιρείες για να καταλάβουμε καλύτερα τον κίνδυνο…

«Μπορεί να μην ξέρουμε εμείς, αλλά σίγουρα ξέρουν αυτοί – οι κινέζοι»…. Καλό για ανέκδοτο αλλά όχι για επιχείρημα. Οι ευρωπαίοι αρχιασφαλίτες δεν πείθονται. Ο επικεφαλής της αγγλικής MI6 υποστήριξε την περασμένη Παρασκευή:

… Πρώτ’ απ’ όλα έρχεται η ποιότητα. Και η ποιότητα δεν έχει να κάνει με την χώρα προέλευσης· επιμένουμε ότι χρειαζόμαστε το μέγιστο επίπεδο ποιότητας σε κάθε μορφή τεχνολογικής πλατφόρμας ή υπηρεσίας που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε…

«Ψηφίζει» Huawei δηλαδή ο κυρ Alex Younger και η υπηρεσία του. Όπως η vodafon, που συνεργάζεται ήδη με την κινεζική εταιρεία.

Αφήνοντας προς το παρόν εκτός συζήτησης το τι θα σημαίνουν οι 5G επικοινωνίες για όλους (εμάς) τους υπηκόους, η αμερικανική προσπάθεια να συγκρατηθεί η κινεζική τεχνολογική πρωτοκαθεδρία στην 4η βιομηχανική επανάσταση τείνει να αποτύχει πανηγυρικά. Γιατί αν τόσο στενοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον όπως το Λονδίνο υποστηρίζουν πως οι όποιοι κίνδυνοι μπορούν να αντιμετωπιστούν και ότι δεν συμφέρει να αποκλείσουν την Huawei απ’ την ανάπτυξη των 5G δικτύων τους (αφού έτσι θα μείνουν τεχνολογικά πίσω), τότε πολλά άλλα κράτη θα «παραδειγματιστούν» ανάλογα. Αν δεν φοβάται η αυτού μεγαλειότης γιατί να φοβούνται οι μετριότητες;

Ο κοτζάμ αντιπρόεδρος της Αποκάλυψης Pence δεν παρέλειψε φυσικά να ξανακινδυνολογήσει προχτές, απ’ την «συνδιάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου»… Αλλά η υπόθεση Huawei μοιάζει όλο και περισσότερο με την υπόθεση nord stream 2: το μόνο που απομένει στην Ουάσιγκτον είναι κυρώσεις, κι άλλες κυρώσεις πάνω στις κυρώσεις, ένας μεγάλος σωρός κυρώσεων.

Α, και το ελλαδιστάν, μαζί το “νέο σύμφωνο της Βαρσοβίας”…

Ή μ’ εμάς ή εναντίον μας

Παρασκευή 15 Φλεβάρη. Σε μια ελάχιστα πειστική πια επανάληψη του “ή μ’ εμάς ή εναντίον μας” που είχε ξεστομίσει ο Μπους ο Β πριν εισβάλει στο ιράκ επικαλούμενος την 11η Σεπτέμβρη του 2001, ο χριστιανοπαρανοϊκός αντιπρόεδρος των ηπα Mike Pence απαίτησε απ’ τους «ευρωπαίους εταίρους μας»:

… Να αποσυρθούν τώρα απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν και να ενωθούν μαζί μας, αφού εμείς θα ασκήσουμε την απαραίτητη οικονομική και διπλωματική πίεση ώστε ο λαός του ιράν, η περιοχή και ο κόσμος να γευτούν την ειρήνη, την ασφάλεια και την ελευθερία που αξίζουν…

Το δάκτυλο Pence έδειχνε το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο. Κι αν υπήρχε ιστορική σύγκριση, το σκορ ανάμεσα στο τώρα της «αμερικανικής πυγμής» και στο τότε, όταν ο Ράμσφελντ δεν παρακαλούσε αλλά διαολόστελνε την «παλιά ευρώπη» και έκανε την δουλειά του με την «ακμαία νέα ευρώπη» σαν πρόθυμη σύμμαχο, θα ήταν πολλά – μηδέν. Yπέρ του τότε.

To 2003 το ρωσικό κράτος μόλις είχε πάψει να συσσωρεύει ερείπια πάνω σε ερείπια· η Τεχεράνη ήταν «χεσμένη» αφού καταλάβαινε ότι η αμερικανική καμπάνα κτυπάει και γι’ αυτήν· το Πεκίνο ήταν πρωτεύουσα ενός εν δυνάμει παγκόσμιου εργοστάσιου για μπλουζάκια και παντόφλες· και η Άγκυρα μόλις είχε ξεφορτωθεί το δντ και έβαζε σε εφαρμογή ένα σχέδιο ανασυγκρότησης των ισλαμοδημοκρατών, με άγνωστη προοπτική.

Τώρα, εν έτει 2019, το χαρακτηριστικό του «συνεδρίου στη Βαρσοβία» (υπέρ του Τελ Αβίβ και κατά της Τεχεράνης και του μπλοκ της Αστάνα) δεν είναι οι πρόθυμοι που συγκεντρώθηκαν, αλλά το ότι οι «απρόθυμοι» είναι τέτοιοι επί τω έργω. Φανταστείτε ότι κοτζάμ Pence καταδέχτηκε να σχολιάσει ότι τα σχέδια των «απρόθυμων» για παράκαμψη των αμερικανικών κυρώσεων στην Τεχεράνη είναι κακή ιδέα.

«Κι ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό του»: τι δουλειά έχει ένας φανατικός χριστιανός φονταμενταλιστής σ’ ένα κόσμο γεμάτο παλιανθρώπους;

(Α, βρήκε ευκαιρία να εμφανιστεί στο «συνέδριο της Βαρσοβίας» και ο βασιλογαμπρός Jared Kushner για να ανακοινώσει ότι «το deal του αιώνα», που θα λύσει μια και καλή το «παλαιστινιακό πρόβλημα», θα ανακοινωθεί μετά τις ισραηλινές εκλογές, τον Απρίλη.

Ανατριχιαστικό! Εδώ και ένα χρόνο «θα ανακοινωθεί τον επόμενο μήνα»… Και ο Απρίλης είναι μακρυά…)

Οι πολεμοκάπηλοι

Πέμπτη 14 Φλεβάρη. Η Ουάσιγκτον, με την βοήθεια της συμμάχου της Βαρσοβίας, οργανώνει στη δεύτερη ένα «συνέδριο για την μέση Ανατολή». «Για την ευημερία» της… Στην πραγματικότητα είναι ένα συνέδριο κατά του μπλοκ της Αστάνα, με βασική εστίαση την Τεχεράνη: η Ουάσιγκτον και ο άξονάς της προσπαθούν να συγκροτήσουν μια ακόμα «συμμαχία προθύμων», μαχαιρώνοντας ταυτόχρονα το project europe που (επίσημα, σαν ε.ε.) αρνείται να υιοθετήσει την αμερικανική τακτική κατά του ιράν.

Ο υπόδικος επικεφαλής του ισραηλινού ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος Netanyahou δεν θα μπορούσε να λείπει. Είναι μια συγκέντρωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού. Οπότε δεν του ξέφυγε η δήλωση ότι το θέμα είναι «το κοινό ενδιαφέρον για πόλεμο κατά του ιράν» – «κοινό», κατ’ αρχήν, μεταξύ Τελ Αβίβ και διάφορων αραβικών πετροδικτατοριών…

Κάποιοι είπαν ότι έγινε «λάθος στη μετάφραση» – δεν έγινε…. Άλλοι είπαν ότι ο φασίστας Netanyahou είναι σε προεκλογική περίοδο, αντιμέτωπος μ’ έναν άλλο φασίστα υποψήφιο, τον στρατηγό Gantz – οπότε υπερβάλει…

Το γεγονός ωστόσο είναι ότι εδώ και χρόνια αυτός ο πόλεμος δεν έχει κηρυχτεί επίσημα απ’ το Τελ Αβίβ μόνο και μόνο επειδή οι αρχικαραβανάδες του φοβούνται (και δίκαια) ότι χωρίς την πρακτική υποστηρίξη του αμερικανικού στρατού (δηλαδή την συντριπτική δράση των βομβαρδιστικών του) ένας τέτοιος πόλεμος θα είναι αυτοκτονία.

Ο αντιπρόεδρος-ύαινα Pence συμμετέχει ωστόσο στο συνέδριο της Βαρσοβίας· έχει μεγάλο καϋμό για την «ευημερία στη μέση Ανατολή». Ο Pence είναι σκληροπυρηνικός ακροδεξιός ευαγγελιστής, απ’ αυτούς που πιστεύουν (στ’ αλήθεια) ότι όταν η Ιερουσαλήμ γίνει πρωτεύουσα του ισραήλ θα αρχίσει η δευτέρα παρουσία… Μπορεί να ακούγεται παρανοϊκό, αλλά κάποιοι στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι μόνο κάτι σαν «δευτέρα παρουσία» (που, φυσικά, θα έχει προκληθεί απ’ τους ίδιους!) θα εξασφαλίσει την αιώνια αμερικανική (χριστιανική) ηγεμονία στον πλανήτη.

Ναι, είναι αλήθεια: κανένας Netanyahou και κανένας Gantz δεν είναι σε θέση να κάνει πόλεμο κατά της Τεχεράνης και να τον κερδίσει. Αλλά επίσης είναι κι αυτό αλήθεια: καθώς τα μπλοκ που έχουν στο κέντρο τους την συμμαχία Μόσχας – Πεκίνου επεκτείνουν την επιρροή τους στον πλανήτη, οι αμερικανικοί πειρασμοί γίνονται εντονότεροι.

Μην ελπίζετε στην «τετράγωνη λογική» ακόμα και των διαχειριστών ενός ιμπεριαλισμού. Μάρτυρας η ιστορία: ο μιλιταρισμός είναι βαρύ μεθύσι…

Οι πρόθυμοι: next generation?

Δευτέρα 21 Γενάρη. Ψάχνοντας να βρει συμμάχους για τον έλεγχο της μέσης Ανατολής ο απ’ το ψοφιοκουναβιστάν ορμώμενος Pompeo έχει σχεδιάσει μια «σύνοδο» για τις 13 και 14 Φλεβάρη – στην πολωνία. Ναι, η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση είναι πιστός σύμμαχος, και εμφανίζεται σαν συνδιοργανωτής της «συνόδου», που, κατά τις επίσημες εξηγήσεις θα εστιάζει στην σταθερότητα και στην ειρήνη, στην ελευθερία και στην ασφάλεια της περιοχής, στον εξτρεμισμό και στον πυραυλικό αφοπλισμό… Για να το πούμε απλά: θα εστιάζει στην αντιμετώπιση της Τεχεράνης (και, παρεπιπτόντως, του άλλου «ταραξία», της Μόσχας).

Είναι φανερό ότι η πρόσκληση πρόθυμων ευρωπαϊκών πολιτικών βιτρινών (που δεν είναι, δα, και οι «ειδικοί» για τη μέση Ανατολή) είναι επανάληψη της τακτικής Bush Β και Rumsfeld το 2003, παραμονές της εισβολής στο ιράκ: να ανανεωθεί το κομμάτιασμα του project europe, μεταξύ «παλιάς» (και παρακμιακής) ευρώπης, ήτοι γερμανίας, γαλλίας και άλλων που τότε δεν ήθελαν εισβολή στο ιράκ και τώρα δεν θέλουν καθόλου καυγάδες με το ιράν – και «νέας» (και ανθηρής) που είναι τα κράτη του πρώην «ανατολικού μπλοκ».

Ελλείψει «κοινής εξωτερικής πολιτικής» οι ευρωπαϊστές το βλέπουν το έργο. Η κυρά Federica Mogherini, που έχει αυτή την καλοπληρωμένη μεν αλλά και γελοία δουλειά του «επίτροπου εξωτερικής πολιτικής της ε.ε.», δήλωσε ήδη ότι έχει άλλες δουλειές και δεν θα πάει στη σύνοδο. Θα πάνε, όμως, υπουργοί από «πρόθυμα» ευρω-καθεστώτα. Υποθέτουμε τα βαλτικά έχουν πιάσει ήδη θέση.

Είναι η αμερικανική ρελάνς στην άρνηση γερμανίας, γαλλίας και αγγλίας να συμφωνήσουν με την εγκατάλειψη της συμφωνίας 5+1 για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Υπάρχει τρόπος το Βερολίνο ή/και το Παρίσι να δεσμεύσουν τους «πρόθυμους» κάνοντάς τους λιγότερο τέτοιους;

Δύσκολο μοιάζει.

Πόλεμος, αλλά όχι και τόσο “εμπορικός”

Σάββατο 12 Γενάρη. Είναι γνωστό (σε όσους ασχολούνται με τέτοια θέματα) ότι εδώ και λίγα χρόνια διάφορες ευρωπαϊκές υπηρεσίες, μυστικές ή όχι, προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι κινεζικοί “κολοσσοί” που εμφανίζονται σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι στην πραγματικότητα “μασκαρεμένες” κρατικές. Η λογική αυτής της καούρας είναι πως ενώ οι δραστηριότητες των ιδιωτικών εταιρειών καλύπτονται απ’ τον ποε, δεν ισχύει το ίδιο με τις κρατικές, και ακόμα λιγότερο γι’ αυτές που είναι κρυφά τέτοιες. Συνεπώς η αποκάλυψη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ότι το κινεζικό κράτος είναι μέτοχος σε τέτοιες επιχειρήσεις (ακόμα κι αν δεν είναι ο μεγαλύτερος) θα επέτρεπε στα ευρωπαϊκά αφεντικά να πετάξουν έξω απ’ την αγορά της ε.ε. τους κινέζους ανταγωνιστές τους.

Δεν αποκλείεται να είναι έτσι τα πράγματα· αλλά οι ντέτεκτιβ δεν μπορούν να το αποδείξουν. Δεν μπορούν να μπουν στα άδυτα της μετοχικής σύνθεσης των κινεζικών εταιρειών, εφόσον αυτές δεν είναι εισηγμένες σε ευρωπαϊκά (ή αμερικανικά) χρηματιστήρια.

Δοκιμάζονται, κατά συνέπεια, άλλες τακτικές. Προς το παρόν στόχος νο 1 είναι η huawei, που θεωρείται ήδη η (μακράν) πρώτη παγκόσμια στην τεχνολογία 5G – την τεχνολογία επικοινωνιών που πάνω της βασίζεται το internet of things, για πολιτική αλλά και στρατιωτική χρήση. Η αρχή έγινε με την σύλληψη της Meng Wanzhou στο αεροδρόμιο του Βανκούβερ, στον καναδά, με αμερικανική εντολή. Η Wanzhou είναι ceo της huawei και κόρη του ιδρυτή και ιδιοκτήτη της εταιρείας. Η κατηγορία εναντίον της είναι ότι η huawei «παραβίασε τις αμερικανικές κυρώσεις κατά του ιράν»…

Χτες η πολωνική αστυνομία έκανε ένα ακόμα βήμα. Έδεσε ένα στέλεχος της huawei στην Βαρσοβία (καθώς και έναν πολωνό στέλεχος της εταιρείας πληροφορικής orange polska) με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ της κινεζικής κυβέρνησης. Είναι ένα βήμα ακριβώς προς την “επιθυμητή κατεύθυνση”, έστω και μέσω παράκαμψης: “υποδεικνύεται σχέση” μεταξύ μιας κινεζικής ιδιωτικής εταιρείας (της huawei) και του κινεζικού κράτους…

Δεν είναι αυθαίρετο να υποθέσει κανείς ότι η πολωνική ασφάλεια ανέλαβε να κάνει μια «βρώμικη δουλειά». Οι συμμαχίες της Βαρσοβίας είναι, άλλωστε, γνωστές…

Τα πάθη του φυλετικού εθνικισμού

Πέμπτη 22 Νοέμβρη. Να μια ακόμα γνώμη άλλων, που δεν είναι περιθωριακοί σαν την ασταμάτητη μηχανή. (Οι τονισμοί δικοί μας):

Τίτλος: το αυτοκτονικό πάθος του ισραήλ για τον φυλετικό εθνικισμό.

Απ’ την γαλλική επανάσταση και μετά, η μοίρα των εβραίων είναι άρρηκτα δεμένη με την μοίρα των φιλελεύθερων αξιών. Όπου υπήρχαν ανθρώπινα δικαιώματα και ισότητα, η ζωή ήταν καλύτερη για τους εβραίους. Και όταν ο ρατσιστικός φυλετικός εθνικισμός άρχισε να αναπτύσσεται, απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα, οι κίνδυνοι για τους εβραίους αυξήθηκαν. Αυτός ο εθνικισμός έγινε μια ανεξάντλητη πηγή βίαιου αντι-σημιτισμού και ο μεγαλύτερος εχθρός που αντιμετώπισαν ποτέ οι εβραίοι. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι εβραίοι κατάλαβαν (και το καταλαβαίνουν και σήμερα) ότι η πολιτική του μίσους, της βίας, του φόβου και της άρνησης των άλλων όπως προωθείται απ’ την άκρα δεξιά συνιστά ηθική απειλή.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία των εβραίων στην αμερική ψηφίζει δημοκρατικούς και ότι οι περισσότεροι εβραίοι στην ευρώπη ψηφίζουν την φιλελεύθερη-συντηρητική δεξιά, το κέντρο και την αριστερά. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι με ισραηλινούς όρους η ευρωπαϊκή συντηρητική δεξιά είναι απαίσια, σαν την ριζοσπαστική αριστέρα: ποιος θα μπορούσε να φανταστεί τους συντηρητικούς στην αγγλία, στη γαλλία ή στη γερμανία να περνούν νόμους σαν την [ισραηλινή] νομοθεσία για το έθνος κράτος ή την πολιτιστική πειθαρχία; Ποιος θα αποκαλούσε έναν πολιτικό του αντίπαλο «προδότη»;

Στην ευρώπη η Ayelet Shaked [υπουργός δικαιοσύνης στο Τελ Αβίβ] και η Miri Regev [υπουργός πολιτισμού και αθλητισμού, πρώην ταξίαρχος] θα θεωρούνταν πολύ χειρότερες απ’ την Marine Le Pen· και είναι. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί μποϋκοτάρουμε την αυστριακή υπ.εξ. [η Karin Kneissl είναι ακροδεξιά] όταν οι πιο πάνω υπουργοί ανήκουν στο ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο και ο Bezalel Smotrich είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος στη βουλή.

Αντίθετα απ’ τους ισραηλινούς που απολαμβάνουν την θαλπωρή της στρατιωτικής τους δύναμης και του ελέγχου πάνω στην αποικία απαρτχάιντ που έχουν φτιάξει στα κατεχόμενα εδάφη, οι περισσότεροι απ’ τους εβραίους του κόσμου καταλαβαίνουν ότι η πολιτική της πόλωσης, της άρνησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και του μίσους απέναντι στους άλλους είναι συνταγή καταστροφής. Ξέρουν ότι είναι ύψιστο συμφέρον τους να υπερασπίζονται πάντα μια ανοικτή και πλουραλιστική κοινωνία.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι εβραίοι ήταν σημαντικό συστατικό της συμμαχίας υπέρ του New Deal του Franklin Roosevelt, ούτε είναι τυχαίο που τόσοι πολλοί εβραίοι φοιτητές ήταν μέλη του κινήματος για τα πολιτικά δικαίωματα στην αμερική, τη δεκαετία του ’60. Όταν ο Roosevelt άρχισε να αλλάζει το πρόσωπο της αμερικής στη γαλλία ο πρωθυπουργός της, ο εβραίος σοσιαλιστής Leon Blum (τον οποίο οι αντι-σημίτες αποκαλούσαν «ταλμουδιστή») ήταν επικεφαλής του φιλελεύθερου-σοσιαλιστικού-κομμουνιστικού Λαϊκού Μετώπου. Η κυβέρνησή του θέσπισε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που ήταν πολύ προοδευτικές για τα τότε δεδομένα.

Ο λευκός ευρωπαϊκός και αμερικάνικος ρατσισμός είναι αντι-σημιτικός ακόμα κι όταν είναι φιλο-ισραηλινός. Υπήρχαν πάρα πολλοί αντι-σημίτες που αγαπούσαν το ισραήλ στη γαλλία μετά τον πόλεμο στην αλγερία. Και σήμερα πάλι αυξάνονται κάτω απ’ τους καινούργιους μας συμμάχους: τους ρατσιστές και τους εθνικιστές της ανατολικής ευρώπης και τους ρεπουμπλικάνους του Trump. Για όλους αυτούς το ισραήλ δουλεύει σαν ιδεολογική και ηθική ομπρέλα ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Θαυμάζουν την καταπίεση που ασκεί το ισραήλ και τις κυνικές απόψεις μας ότι οι παλαιστίνιοι δεν έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στην ελευθερία ή στην ιδιοκτησία στη γη που ζουν, επειδή κάτι τέτοιο μας το υποσχέθηκε ο θεός πριν 3.000 χρόνια. Ειδικά όταν αυτή η θεϊκή υπόσχεση συνοδεύεται από πυραύλους, τανκς και αεροπλάνα.

Οι εθνικιστές στην ανατολική ευρώπη ξέρουν ότι προκειμένου να κερδίσει την υποστήριξή τους ο Benjamin Netanyahu είναι έτοιμος να ξεπουλήσει το Ολοκαύτωμα και να διαστρέψει την ιστορία [το πολωνικό κυβερνοφασισταριό αρνείται ότι πολωνοί συμμετείχαν στο Ολοκαύτωμα, κάτι που είναι πολλαπλά αποδεδειγμένο]. Όταν ισραηλινοί ιστορικοί έγιναν έξαλλοι απ’ το πολωνικό ντοκουμέντο για το Ολοκαύτωμα, ο Netanyahu υποσχέθηκε ότι η διαμαρτυρία τους θα ληφθεί υπόψη.

Κούφια λόγια. Γι’ αυτόν η πολωνική υποστήριξη στον πόλεμο εναντίον του φιελελευθερισμού στην ευρωπαϊκή ένωση είναι σημαντικότερη.

Αυτό ήταν άρθρο γνώμης του πολωνοεβραίου (υπηκόου του ισραήλ) ιστορικού Zeev Sternhell, καθηγητή πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο της Χεβρώνας (στις 16 Νοέμβρη) στην κεντρο-αριστερή Haaretz.

Έτσι έχουν τα πράγματα – και ακόμα χειρότερα.

(φωρογραφία: Δεκάδες εβραϊκές οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο ενάντια στον εθνικιστικό, κρατικίστικο ορισμό του «αντισημιτισμού» ώστε να αφορά και να προβοκάρει πρώτα και κύρια την κριτική κατά του ρατσιστικού ισραηλινού κράτους…)

Το κράτος και η μνήμη

Τρίτη 1 Αυγούστου. Η πολωνία έχει υποφέρει από κατοχές, αυτό είναι αλήθεια. Φαίνεται όμως ότι περισσότερο απ’ όλα υποφέρει (και θα υποφέρει) από αμνησία.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση, μαζί με διάφορα άλλα, πέρασε στα τέλη του περασμένου Ιούνη ένα νόμο που απαγορεύει την προπαγάδνα υπέρ των ολοκληρωτισμών (εκτός αν είναι πολωνικής προέλευσης ή βολεύει τα «εθνικά συμφέροντα», υποθέτουμε κακοπροαίρετα) και, σε σχέση μ’ αυτήν, απαγορεύει την αναφορά ακόμα και σε κτίρια ή άλλα στοιχεία αρχιτεκτονικής που παραπέμπουν σ’ αυτούς. Η Μόσχα υποψιάζεται ότι μ’ αυτό το τελευταίο η ακροδεξιά κυβέρνηση σκοπεύει στην καταστροφή όλων των μνημείων του σοβιετικού παρελθόντος της πολωνίας· συμπεριλαμβανόμενων και των (όχι λίγων) για την απελευθέρωση της Βαρσοβίας απ’ τον κόκκινο στρατό στον β παγκόσμιο. Γι’ αυτό και ετοιμάζεται να κάνει… τι;… να “επιβάλει κυρώσεις” (χμμμμ… πολύ της μόδας έχουν γίνει…)

Θα προτείναμε ότι μια τέτοια «αναθεώρηση» της μνημειακής γεωγραφίας της πολωνίας είναι το μέσο και όχι ο σκοπός. Ακόμα και σαν αντιπερισπασμός θα μπορούσε να θεωρηθεί, στην υπόγεια και οξυνόμενη πόλωση που διατρέχει την πολωνική κοινωνία. Γιατί ενώ υπάρχει πάντα «επίσημη εθνική μνήμη» (στην ελλάδα το ξέρουμε καλά…) που περνάει μέσα απ’ την καταστροφή του οτιδήποτε δεν την ταΐζει, οι αντικαθεστωτικές μνήμες, όποια κι αν είναι τα καθεστώτα, δεν μπορούν να εξαφανιστούν. Στην χειρότερη περίπτωση θα αναγκαστούν να περάσουν στην παρανομία. Δουλεύοντας υπόγεια.

Αλλά κατεδαφίζοντας τα ενοχλητικά κομμάτια του παρελθόντος δεν φτιάχνει κανείς το μέλλον του. Η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση θα ήθελε (αλλά ακόμα δεν το τολμάει) να αντικαταστήσει τα αγάλματα του κόκκινου στρατού με εκείνα των τελευταίων αμερικάνων προέδρων, των πιο πρόσφατων αμερικάνων αρχιστράτηγων, και οπωσδήποτε των επικεφαλής του νατο. Μ’ άλλα λόγια θα ήθελε να ακτινοβολεί η εθνική χωροταξία της απ’ αυτό που θεωρεί ότι είναι το «δημοκρατικό» alter ego της – με το αζημίωτο.

Αυτή είναι, ακριβώς, η αποθέωση της πολωνικής αμνησίας (που, πάντως, δεν είναι μοναδική στην ευρώπη): ξεχνάει την γεωγραφία. Ξεχνάει και την εθνική αμετροέπεια. Βολεύεται να παριστάνει το «θύμα», περιμένοντας πάντα τον επόμενο «απελευθερωτή»…