Ελευθερία δολοφονίας

Μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορα λευκορωσίας – πολωνίας… Είναι σαφές ότι απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της δεύτερης και την ζωή των φρουρών της…

Δευτέρα 19 Αυγούστου (00.16) >> Αυτός ο νέος πολωνός πρωθυπουργός Tusk και η κυβέρνησή του είναι δημοκράτες – σωστά; Οι προηγούμενοι ήταν οι φασίστες. Ευτυχώς ηττήθηκαν…

Συνεπώς όλη η «δημοκρατική ευρώπη» πρέπει να υποδεχθεί με ένα ζεστό χειροκρότημα τον καινούργιο νόμο (πέρασε απ’ το δημοκρατικό πολωνικό κοινοβούλιο στα μέσα του περασμένου Ιούλη και υπογράφτηκε προς εφαρμογή απ’ τον πρόεδρο Duda προχτές) που επιτρέπει στους συνοριοφύλακες, την αστυνομία και τον στρατό της Βαρσοβίας να πυροβολούν κατά βούληση κατά των μεταναστών (που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα χωρίς χαρτιά) εξασφαλίζοντας τους προκαταβολικά αμνηστία!!!

Μην σκεφτείτε τι φασισταριό είναι αυτό! Όχι! Ο νόμος δεν λέει «μπορείτε να σκοτώνετε όποιον και όποτε γουστάρετε αρκεί να μην είναι ξανθός…» Ο νόμος προστατεύει το «δικαίωμα αυτοάμυνας» των συνοριοφυλάκων, των μπάτσων και του στρατού στα σύνορα! Το πολύτιμο «δικαίωμα αυτοάμυνας» ενισχύει! Το πόσοι θα πληρώσουν αυτό το «δικαίωμα» επειδή είναι «απειλητικοί» είναι, απλά, παρενέργεια. «Παράπλευρη απώλεια». Εν πάσει περιπτώσει είναι δευτερεύον θέμα.

Όσοι λένε «έξω οι ξένοι για το καλό μας» είναι φασίστες. Όσοι λένε «έξω οι ξένοι για το καλό τους» είναι … δημοκράτες…

Έχουμε και στα μέρη μας πολλούς τέτοιους.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 29 Απρίλη (00.05) >> Έχει γίνει εντελώς αστείος ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα; Ή κοροϊδεύουν όλοι μαζί; Γιατί όχι και τα δύο;

Ο Μικρός Δούκας (λέει ότι) στέλνει (θέλει να στείλει) κάτι αντιαεροπορικά του στον τοξικό του Κιέβου, και επειδή (λέει ότι) ξεμένει, θέλει να τον δανείσει ένα από δαύτα η don Rico & Co… για να πάρει μέρος (ο συγκεκριμένος εκτοξευτής) στους ολυμπιακούς… μάλλον στο άλμα εις ύψος…

Η ερώτηση του αφελούς: και γιατί δεν κρατάει ένα αντιαεροπορικό απ’ τον τοξικό του Κιέβου και να του το στείλει μετά τους ολυμπιακούς; Μα ελάτε τώρα!!! Έχουμε γράψει για το «τριγωνικό» κόλπο έτσι ώστε να φαίνεται, δήθεν, ότι η Αθήνα δεν στέλνει αντιαεροπορικά (και άλλα καλούδια..) στο Κίεβο: τα δίνει κάπου αλλού, και απ’ το «κάπου αλλού» πάνε στον τελικό προορισμό τους!!!

Αυτό το ψευτο-κρυφτούλι δεν φαίνεται να είναι αποκλειστικά ελληνικό χαρακτηριστικό – αν και η don Rico & Co το χρησιμοποιεί ίσως περισσότερο από άλλους. Δείχνει ωστόσο με τον τρόπο του το σημείο στο οποίο βρίσκεται η δυτική υποστήριξη στο φασιστοΚίεβο, την στιγμή που η Μόσχα καταλαμβάνει αργά και σταθερά (όχι τόσο αργά όσο πριν την κατάληψη της Adveeka) χωριά, οικισμούς και μικρές πόλεις κυρίως στην επαρχία του Donetsk.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 8 Απρίλη>> Αν υπάρχει κάτι που θα «έστεκε» απ’ την σκοπιά της δυτικής μιλιταριστικής λογικής σε σχέση με την ρωσική προώθηση στο ουκρανικό έδαφος είναι να εξασφαλιστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο νατοϊκός έλεγχος στη δυτική ουκρανία∙ με πιο βολικό σύνορο τον Δνείπερο. Η Μόσχα μπορεί να μην ενδιαφέρεται σ’ αυτήν την περιοχή, εκτός από μια ζώνη: αυτήν που περιλαμβάνει τις πόλεις Zaporizhzhia, Kherson, Mykolaiv και, φυσικά, την Οδησσό, μαζί με την ενδοχώρα, ως την Τρανσδνειστερία και τα σύνορα με τη ρουμανία.

Υπάρχει κατ’ αρχήν το εύλογο συμφέρον των νατοϊκών: να μην πάρει η Μόσχα την Οδησσό, αλλά αντίθετα, η πόλη και η περιοχή, ακριβώς απέναντι απ’ την Κριμαία και την Σεβαστούπολη, να μείνουν υπό «ουκρανικό» (δηλαδή νατοϊκό) έλεγχο.

Βρίσκονται ύστερα σε εξέλιξη μια σειρά κινήσεις που συγκλίνουν στο ότι γίνονται πράγματι προετοιμασίες μ’ αυτόν τον στόχο. Οι δηλώσεις (και οι απειλές) του Μικρού Δούκα του Λίγηρα ότι θα στείλει τη «λεγεώνα των ξένων» να φυλάει την Οδησσό μπορεί να είναι κωμικές. Συμβαίνουν όμως κι άλλα, κι όλα μαζί δεν είναι καθόλου αστεία:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα (aka Macron) δεν πρέπει να τον παίρνουν πολλοί στα σοβαρά πλέον. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ακίνδυνος – το αντίθετο. Έχοντας χάσει κάμποσες γαλλικές αποικίες στο Sahel (από την Μόσχα…) έχει τους ιμπεριαλιστικούς λόγους του να δηλώνει ότι «η ρωσία δεν πρέπει να νικήσει»… Πράγμα που δεν έχει καθόλου το ίδιο νόημα με το «η ρωσία πρέπει να ηττηθεί»: η διαφορά βρίσκεται στο τι ο Μικρός Δούκας (και όλοι οι δυτικοί) θα καταδεχόταν να παραδεχτεί ως «νίκη της ρωσίας» αφού, ακόμα και σήμερα, έχοντας καταλάβει το 20% της ουκρανικής επικράτειας η δύστυχη Μόσχα δεν τυγχάνει της δυτικής αναγνώρισης ως νικήτρια.

Όταν λοιπόν ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα διακηρύσσει ως μελλοντικό εκείνο που ήδη συμβαίνει (: την αποστολή γαλλικού στρατού στο ουκρανικό πεδίο μάχης)∙ κι όχι μόνο ήδη συμβαίνει, όχι μόνο είναι γνωστό παγκοσμίως, αλλά έχει και σοβαρές απώλειες (τουλάχιστον 60 «ειδικές δυνάμεις», χειριστές γαλλικών πυραυλικών συστημάτων, τον Γενάρη στο Χάρκοβο…) τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε η διανοητική κατάσταση του νυσταλέου Jo είναι κολλητική∙ είτε ο Μικρός Δούκας θεωρεί πως αδειάζει μια θέση «προστάτη της ευρώπης» και τρέχει να την πιάσει…

H μόνιμη έγνοια των πολιτικών βιτρινών στο Παρίσι (δηλαδή εκείνων που εκπροσωπούν) είναι το Βερολίνο – και το Λονδίνο: πως θα υπερισχύσουν απέναντί τους. Η πιθανότητα επανεκλογής του ψόφιου κουναβιού στην Ουάσιγκτον και, κατά συνέπεια, ενός κάποιου μιλιταριστικού «κενού» απ’ την μεριά της σε σχέση με την δυτική ευρώπη, έχει ανοίξει την όρεξη του looser Μικρού Δούκα. Αλλά έχει σοβαρό ανταγωνισμό:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 17 Ιούλη>> Η νατοϊκή σύνοδος στο Βίλνιους έγινε και τέλειωσε χωρίς κάποια εντυπωσιακή απόφαση υπέρ του κλόουν του Κιέβου και του καθεστώτος του. Μια φωτογραφία του «μόνου και έρημου» με φόντο τους χαριεντισμούς των υπόλοιπων (επάνω) έκανε τον γύρο του κόσμου σαν απόδειξη της υποτιθέμενης αποτυχίας του. Διάφοροι φιλορώσοι «αναλυτές» έφτασαν στο σημείο να συμπεράνουν (ή να υποθέσουν ή να εκτιμήσουν…) ότι η «δύση» γυρνάει διακριτικά την πλάτη της στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου, ειδικά μετά την παταγώδη αποτυχία της θρυλικής «εαρινής αντεπίθεσής» του.

Επιτρέψτε μας: αυτά είναι, στην καλύτερη περίπτωση, βαριά μυωπία…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κλιμάκωση;

Δευτέρα 29 Μάη>> Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα f-16 που πρόκειται να παραχωρηθούν στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου. Τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους τις ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται με τέτοια «gadgets»∙ όπως και τον σοβαρό κίνδυνο «δυσφήμισής» τους αν αρχίσουν να … πέφτουν, πράγμα που είναι εξαιρετικά πιθανό. Υποθέτουμε ότι ο άξονας θα ήθελε να τα προστατέψει από τέτοια κακή τύχη, κι ένας τρόπος είναι να ρίχνουν τους πυραύλους τους χωρίς να μπαίνουν στον ουκρανικό εναέριο χώρο (ή μπαίνοντας ελάχιστα)∙ και να χρησιμοποιούν αεροδρόμια εκτός ουκρανικού εδάφους.

Είναι προβοκατόρικο ενδεχόμενο, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί στην κατάσταση που έχει περιέλθει ο άξονας. Η πολωνία είναι ο «ύποπτος» να δώσει τέτοια «φιλοξενία», αλλά είναι γεωγραφικά στη χειρότερη θέση για να γίνει τέτοιου είδους «αεροπορικό καταφύγιο»…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο θανάτου

Πάνω κει που περιμέναμε να ξεμείνει η ανεγκέφαλη αλεπού από πυρομαχικά (σύμφωνα με τις δυτικές εκτιμήσεις αυτό έπρεπε να έχει γίνει απ’ τον περασμένο Μάρτη – και έκτοτε οι ίδιες εκτιμήσεις το αναγγέλλουν κάθε βδομάδα…) μπας και ησυχάσει ο πλανήτης, έρχεται ο κυρ Wolfgang Ischinger και μας τα γυρίζει. Πρώην πρόεδρος του «συμβουλίου ασφαλείας του Μονάχου» ο γερμανός κυρ Wolfgang λέει προχτές ότι «η ουκρανία χρησιμοποιεί τόσα πυρομαχικά καθημερινά όσα παράγουμε σε μισό χρόνο», οπότε βλέπει να τελειώνουν τα αποθέματα… “Τι απομένει” αναρωτιέται; Να γίνουμε «πολεμική οικονομία»! Εννοεί άραγε ότι αυτή η “ευρωπαϊκή πολεμική οικονομία” πρέπει να παράγει καθημερινά τα πυρομαχικά που τώρα παράγει σε 180 ημέρες κι αυτό μόνο για να ταϊζει τους τοξικούς του Κιέβου;

Να δείτε κυρ Wolfgang μας ότι αυτός ο φύλακας-της-δημοκρατίας στο Κίεβο, ο κλόουν, κάνει επίτηδες αυτήν την σπατάλη για να σας αφήσει ρέστους και ξεβράκωτους. Κι αν εσείς αυξήσετε την παραγωγή και τις παροχές αυτός θα διατάξει τους πιστούς του να βαράνε στον γάμο του καραγκιόζη, για να σας στεγνώσει πάλι. Ρε μπας και είναι πράκτορας της ανεγκέφαλης αλεπούς και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι;

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Η κατάληψη (απελευθέρωση την ονομάζει η Μόσχα) του Soledar, μιας μικρής μεν αλλά στρατηγικής σημασίας πόλης στην επαρχία του Donetsk μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής για τον πόλεμο στην ουκρανία. Το καθεστώς του Κιέβου και οι δυτικοί σύμμαχοί του (ή μπορεί η σειρά να είναι διαφορετική: πρώτα οι σύμμαχοι…) απαξιώνουν το γεγονός παρουσιάζοντας την Soledar σαν μια ασήμαντη περίπτωση. Οριακά αρνούνται ότι την έχουν χάσει. Αδύνατο φυσικά να εξηγήσουν γιατί ο κλόουν «θυσίασε» χιλιάδες στρατιώτες εντόπιους και μισθοφόρους εδώ και μήνες (μαζί με μεγάλες ποσότητες οχημάτων, τανκς, κλπ) για την υπεράσπιση δρόμο δρόμο μιας «ασήμαντης θέσης»… Οι νεκροί και οι τραυματίες είναι τόσοι πολλοί ώστε ο κλόουν κομπιάζει να πει «το Soledar χάθηκε» – κινδυνεύει να τον πνίξει το αίμα τους…

Το Soledar δεν είναι ασήμαντο. Είναι στη μέση της καλά οχυρωμένης «δεύτερης γραμμής άμυνας» του Κιέβου, σε τέτοια θέση ώστε η κατάληψή του βολεύει την Μόσχα στο σταδιακό ξεδόντιασμα όλου αυτού του μετώπου∙ αναγκάζοντας τον ουκρανικό στρατό και τους μισθοφόρους του να υποχωρήσουν κάμποσα χιλιόμετρα δυτικότερα, με άγνωστο το αν θα τα καταφέρουν να το κάνουν με συγκροτημένο τρόπο ή άτακτα.

Την ίδια στιγμή Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Βερολίνο (μέσω Βαρσοβίας) σχεδιάζουν να σπρώξουν στο Κίεβο τα καλύτερα διαθέσιμα τανκς τους. Όχι πολλά κομμάτια. Όμως 50 ή 100 ή 150 δυτικά τανκς (όχι όλα τοις μετρητοίς…), 3 διαφορετικών τύπων, με 3 διαφορετικές κατηγορίες ανταλλακτικών, με 3 διαφορετικά know how συντήρησης και επισκευών, με γνωστά τρωτά σημεία (εφόσον έχουν πουληθεί σε διάφορους πελάτες ανά την υφήλιο), με 3 διαφορετικά συνεργεία εκτός ουκρανίας για λόγους ασφαλείας και, φυσικά, με 3 διαφορετικά know how χειρισμού αυτών των αρκετά σύνθετων μηχανών-με-ερπύστριες είναι συνταγή καταστροφής: δεν θα το ονειρευόταν κάποιος ούτε για τον χειρότερο εχθρό του. Είναι γνωστό ότι η πολυτυπία των όπλων και της επιμελητείας που τους αντιστοιχεί «σκοτώνει» και τον καλύτερο αρχικαραβανά ωστόσο αυτή εμφανίζεται σα συμμαχική βοήθεια. Και μάλιστα εναντίον των μάλλον θρυλικών και σίγουρα μυστηριωδών για τους δυτικούς ρωσικών Τ-90Μ (υπάρχει η φήμη ότι παράγονται ήδη με ρυθμό τουλάχιστον 100 τον μήνα), για τα οποία κανείς μη ρώσος δεν ξέρει τι μπορούν (και τι δεν μπορούν) να κάνουν.

Λίγο πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος απ’ την ρωσική εισβολή, η κατάσταση δεν εμπνέει αισιοδοξία ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί αναγνωρίζουν (ή θα αναγνωρίσουν σύντομα) την ουκρανική ήττα τους. Αντίθετα


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Jill V. rules o.k.

Δευτέρα 31 Οκτώβρη>> Όσες / όσοι διαβάσατε την Jill Vicious (στο παρελθόν: τρίτη γενιά…) κάτι θα θυμάστε. Όσες / όσοι όχι… κρίμα! Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Το σημαντικό είναι ότι η Jill είναι εδώ (για πόσο δεν ξέρουμε!) και κανείς ποτέ δεν έχασε κουβεντιάζοντας μαζί της.

Ασταμάτητη μηχανή: Θα το μαρτυρήσω: ήρθες απ’ την πολωνία.

Jill Vicious: Ναι… Έμεινα κάτι μήνες σ’ ένα απ’ αυτά τα αγροτικά κοινόβια που έφτιαξαν όσοι δεν ήθελαν να συμμορφωθούν με τις διαταγές των υγιεινοτρομοκρατών – που λέτε κι εσείς. Καλά ήταν.

Α.μ.: Δεν σε ρωτάω πως πέρασες, αυτά off the record! Τί λένε οι «Καντίνσκι»; Θα εισβάλουν στην ουκρανία;

Jill Vicious: Χμμμμ… Θα ήθελαν. Έχουν ήδη εξασφαλίσει συμφωνίες επιρροής στη Γαλικία – με το Κίεβο. Αλλά νομίζω ότι θα προτιμούσαν να το κάνουν μαζί με τους αμερικάνους, κι αν είναι δυνατόν πίσω απ’ αυτούς. Το όνειρο της “μεγάλης πολωνίας”, ναι το έχουν. Αλλά δεν είναι εύκολο. Μην ξεχνάς ότι αν οι ουκρανοί φασίστες μισούν μια φορά τους ρώσους μισούν δέκα τους πολωνούς. Οπότε πολλοί από δαύτους δεν θα έχουν καμία ηθική αναστολή σε περίπτωση που βρεθούν απέναντι σε πολωνούς στρατιώτες.

Α.μ.: Ο κόσμος τι λέει;

Jill Vicious: Δεν ξέρω τι λέει γενικά. Το μεγαλύτερο αφεντικό στην πολωνία είναι οι καθολικοί τράγοι, αυτό είναι γνωστό. Opus dei α λα πολωνικά… Αλλά οι παρέες που έκανα στην εξοχή ήταν μάλλον φρικιά! Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι η εθνική ιδεολογία εκεί είναι σχιζοφρενής, μπορεί λιγότερο μπορεί περισσότερο απ’ την ελληνική. Οι εθνικές ελίτ και το παπαδαριό προσπαθούν να απωθήσουν διαχρονικά ότι βρίσκονται ανάμεσα στη ρωσία (ορθόδοξοι) και στη γερμανία (προτεστάντες). Προτιμούν να φαντάζονται ότι βρίσκονται κάπου ανάμεσα στην αγγλία και την γαλλία… Αλλά ξέρεις: η Μάγχη δεν έχει μεγάλη χωρητικότητα! (γέλια). Απ’ την άλλη μεριά οι κυρίως αντίπαλοι του PiS [σ.σ.: το κυβερνών εθνικιστικό / ακροδεξιό κόμμα «νόμου και δικαιοσύνης»] διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό ακριβώς έτσι: σαν αντίπαλοι του PiS. Δεν είναι μιλιταριστές, αλλά δύσκολα ξεφορτώνονται την μυθολογία του «κατατρεγμένου έθνους».

Α.μ.: Είδες τον Putin στο Valdai Club;

Jill Vicious: Ναι, αυτά τα επικά δεν τα χάνω!

Α.μ.: Και;

Jill Vicious: Βλέπω ότι κτίζει μεθοδικά και αποτελεσματικά την επιρροή του σε μεγάλα τμήματα των δυτικών κοινωνιών – εννοώ την ιδεολογική επιρροή του. Το βρίσκω ενδιαφέρον, απ’ την άποψη ότι απαντάει στα 30 χρόνια προσπαθειών των δυτικών ολιγαρχιών να περάσουν τις νεοφιλελεύθερες ιδέες τους στις περιοχές της πρώην σοβιετικής ένωσης και όχι μόνο, τροφοδοτώντας (και χρηματοδοτώντας) τις γνωστές «χρωματιστές επαναστάσεις».

Α.μ.: Περιμένεις δηλαδή κάτι ανάλογο να συμβεί στη δύση;

Jill Vicious: Τι σημαίνει «κάτι ανάλογο»; Εξεγέρσεις μετά από εκλογές ας πούμε; Όχι, αν και κάτι τέτοιο έγινε στο αμέρικα τον Γενάρη του ‘21. Αλλά όπως ξέρεις κι εσύ καλά η Μόσχα προτείνει στα μεσαία και χαμηλά στρώματα των δυτικών καπιταλισμών την ιδεολογία του «αισιόδοξου συντηρητισμού» – την είχε παρουσιάσει ο ίδιος ο Putin πριν λίγα χρόνια.

Α.μ.: Τίμιο εκ μέρους του να μιλήσει στα ίσια, δεν μπορείς να πεις! (γέλια)

Jill Vicious: Ξέρει καλά για ποιο πράγμα μιλάει και σε τι εποχή μιλάει. Σε μια ιστορική περίοδο τόσο άγριας μετάβασης όπου οι από πάνω στα δυτικά συστήματα εξουσίας τα διαλύουν όλα βίαια, ο «αισιόδοξος συντηρητισμός» είναι κάτι λιγότερο μνησίκακο και επιθετικό απ’ τους δυτικούς φασίστες, αλλά επίσης με ευρύ κοινωνικό ακροατήριο. Είναι «συντηρητισμός» με την έννοια του σεβασμού στις «παραδοσιακές αξίες», αλλά είναι και «αισιόδοξος» επειδή δεν απορρίπτει κάθε αλλαγή, όμως θέλει οι όποιες αλλαγές να γίνονται με μέτρο και με ευρεία συναίνεση.

Α.μ.: Παραδοσιακές αξίες; Χμμμ… Ναφθαλίνη…

Jill Vicious: Ναι, αυτό το λες εσύ. Αλλά μέσα σ’ αυτές περιλαμβάνει παραδόξως και την «ελευθερία έκφρασης», αξιοποιώντας την γενικευμένη λογοκρισία που άρχισε να αναδύεται στην covid και συνεχίζει στην post-covid δύση. Στο Valdai για παράδειγμα ο Putin είπε ότι «οι ναζί έκαιγαν τα βιβλία, και τώρα στη δύση απαγορεύουν τον Ντοστογιέφσκι, τον Πούσκιν και τον Τσαϊκόφσκι». Δεν μπορεί να του πει κανείς ότι το έβγαλε απ’ το μυαλό του – απαγόρευσαν αθλητές, μουσικούς… Εδώ προσπάθησαν να απαγορεύσουν και το γράμμα «Ζ», το θυμάσαι; μέσα στο αρχικό παρανοϊκό ντελίριό τους! Συνεπώς, χωρίς να είναι φιλελεύθερος, «τσιμπάει» μερικά δυτικά  ιδεολογικά στάνταρ τα οποία ξεφορτώνονται σαν άχρηστα ή επικίνδυνα οι κύριοι της δυτικής αναδιάρθρωσης – που λέτε κι εσείς.

Είπε και κάτι άλλο χαρακτηριστικό. Ότι υπάρχουν δύο είδη «δύσης». Ο πολύς κόσμος, η κοινωνική βάση σα να λέμε, «με την οποία μοιραζόμαστε κοινές αξίες»… Και οι ελίτ «που είναι νεο-φιλελεύθερες και αποικιοκρατικές», με τις οποίες «είμαστε σε πόλεμο».

Α.μ.: Προεκλογική παρέμβαση λίγο πριν τις ενδιάμεσες εκλογές στις ηπα;

Jill Vicious: Ναι, και αυτό, αλλά δεν τον κατηγόρησαν ότι συνωμοτεί για να τις νοθεύσει! Όχι ακόμα τουλάχιστον… Σε κάθε περίπτωση έχει παγκόσμιο ακροατήριο, για πολλούς και διάφορους λόγους. Απ’ τους οποίους ένας όχι αμελητέος είναι ότι τα δυτικά ιδεολογικά προτάγματα περί ελευθερίας και δημοκρατίας όταν απλώνονταν στον πλανήτη είχαν πάντα πολλούς και αιχμηρούς κυνόδοντες και σκληρούς τραπεζίτες, κυριολεκτικά και μεταφορικά – κι αυτό το ξέρουν οι πάντες. Τώρα θεωρώ ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι απ’ όλα τα μέλη του ευρασιατικού πρότζεκτ το μόνο που μπορεί να επιχειρήσει και να πετύχει μια τέτοια ιδεολογική διάβρωση των δυτικών «νέων αφηγημάτων» στη συγκεκριμένη ιστορική φάση χρησιμοποιώντας ακόμα και ιστορικό δυτικό υλικό, σε κάπως διαφορετική συσκευασία, είναι η ρωσία. Κανένα άλλο. Ούτε η κίνα (η ένδοξη εποχή των «ανατολικών φιλοσοφιών» είτε έχει χωνευτεί είτε έχει παρέλθει), ούτε το ιράν, ούτε η τουρκία, ούτε κάποιος άλλος. Μόνο η ρωσία μπορεί. Γιατί; Επειδή η ρωσική κοινωνία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό «δυτική», με την έννοια μιας διαρκούς allerretour πολιτιστικής, ιστορικής, πολιτικής, ιδεολογικής, ακόμα και στρατιωτικής σχέσης με (κυρίως) την κεντρική ευρώπη. Η ρωσία είναι από πολλές απόψεις «ευρώπη», παρότι γεωγραφικά μπορεί να είναι άνετα και «άπω ανατολή». 

Α.μ.: Θες να πεις ότι στη θέση του δίπολου «δυτική δημοκρατία vs σοβιετικό καθεστώς» του 3ου παγκόσμιου πολέμου αναδύεται ένα άλλο, του είδους «επιθετικές ιδεολογίες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στη δύση vs μετάβαση πατώντας στην παράδοση»;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Επίσημη κήρυξη

Πέμπτη 28 Απρίλη>> Προσέξτε παρακαλούμε αυτές τις φράσεις: …Θέλουμε να δούμε την Ρωσία να αδυνατίσει σε βαθμό που δεν θα μπορεί να κάνει τα πράγματα που κάνει έχοντας εισβάλει στην Ουκρανία… Στόχος μας είναι να ηττηθεί η Ρωσία στο πεδίο της μάχης έτσι ώστε να απόσχει οριστικά από νέες επιθέσεις… Θα κινήσουμε γη και ουρανό για να εξοπλίσουμε την Ουκρανία…

Πρόκειται για δηλώσεις του αμερικάνου υπ.αμ. Lloyd Austin (με την συνηγορία του υπ.εξ. Παρωπίδα – aka Blinken) μετά από πρόσφατη επίσκεψή τους στον κλόουν αλλά και στη Βαρσοβία, στη Σόφια, και στο «στρατηγείο» του αμερικανικού / νατοϊκού στρατηγείου στο Ramstein της γερμανίας. Είναι μόνο δική μας η ερμηνεία αυτών των φράσεων ότι πρόκειται για επίσημη κήρυξη πολέμου της Ουάσιγκτον κατά της Μόσχας (προς το παρόν) μέσω τρίτων; (Τυπικά μια τέτοια επίσημη κήρυξη πολέμου πρέπει να την κάνει ο «αρχηγός του κράτους», δηλαδή προς το παρόν ο νυσταλέος Jo, και όχι κάποιοι υπουργοί του. Ουσιαστικά όμως το να την κάνουν οι υπουργοί βάζει την κήρυξη πολέμου σε «γκρίζα ζώνη», χωρίς να μειώνει την σημασία της…)

Τι σημαίνει «θέλουμε να δούμε…» όταν το ρωσικό καθεστώς (και όχι μόνον αυτό) έχει ανακηρυχτεί «εχθρός» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ανεξάρτητα απ’ την ουκρανία και την ρωσική εισβολή εκεί; Αυτό που «θέλει να δει» η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να το πετύχει ο ουκρανικός στρατός, όσο «ενισχυμένος» κι αν είναι. Η Μόσχα είναι πυρηνική υπερδύναμη με όπλα (τα δείχνει ένα ένα…) που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει ούτε καν ο αμερικανικός στρατός∙ πολύ λιγότερο ο ουκρανικός…

Τι σημαίνει «στόχος μας είναι να ηττηθεί η ρωσία… έτσι ώστε» όταν πρόκειται για τέτοιο στρατό; Και τι σημαίνει, μετά απ’ αυτά, το «θα κινήσουμε γη και ουρανό…» όταν είναι γνωστό ότι ο διαρκής εφοδιασμός του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου απλά γεμίζει την ουκρανική επικράτεια με παλιοσίδερα και κρατήρες αφού η Μόσχα έχει πλήρη έλεγχο του τι σημαντικό (απ’ την άποψη του οπλισμού) διακινείται σ’ όλη την ουκρανική επικράτεια, και οπωσδήποτε στα δυτικά της;

Κάποιος θα πει επιπόλαια «έλα μωρέ, λόγια του αέρα!». Αλλά η Ουάσιγκτον έχει πράγματι στριμωχτεί πολύ σοβαρά. Όχι μόνο απ’ αυτές καθαυτές τις εξελίξεις στο ουκρανικό πεδίο μάχης, αλλά απ’ το γεγονός ότι εκτός από μερικά ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια, συν το αυστραλιανό, το καναδικό, το ιαπωνικό και το νοτιοκορεατικό (υπό καινούργια, «δεξιά» διοίκηση αυτό το τελευταίο) κανένας άλλος στον πλανήτη δεν συμμερίζεται την δυτική, πρωτοκοσμική αγανάκτηση και έχθρα απέναντι στη Μόσχα, στο Πεκίνο, στο ευρασιατικό project. Συμπεριλαμβανόμενων κρατών πάνω στα οποία η Ουάσιγκτον είχε στηρίξει πολλά για την αντιμετώπιση του άλλου εχθρού, του Πεκίνου, όπως είναι το ινδικό. Ή του όχι-και-τόσο-swing τουρκικού.

Έχουμε εξηγήσει συστηματικά στο παρελθόν την σημασία που έχει η ουκρανική επικράτεια + η Μαύρη Θάλασσα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, στο 2ο μέτωπο του σε εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Όμως είναι τώρα πια η ίδια η Ουάσιγκτον που ανακηρύσσει αυτή την περιοχή του πλανήτη σε «ζήτημα ζωής και θανάτου» για τον ιμπεριαλισμό της, δηλώνοντας ανοικτά και καθαρά ότι όχι μόνο δεν θέλει καμία ειρήνη εκεί… όχι μόνο ότι δεν θέλει μια αξιοπρεπή συνθηκολόγηση των εργολάβων της εκεί… όχι μόνο ότι δεν θέλει καν μια «ρωσική ήττα» στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Αλλά ότι θέλει το maximum, την στρατιωτική καταστροφή της Μόσχας, έτσι ώστε να πάψει να είναι υπολογίσιμος εχθρός / αντίπαλος!

Ας το τονίσουμε: αυτή η επίσημη διακήρυξη των αμερικανικών στόχων γίνεται αφού πρώτα απέτυχαν παταγωδώς οι «οικονομικές τιμωρίες», «κυρώσεις» κλπ (κάτι αναμενόμενο…), έτσι ώστε να απομένουν πια για τον άξονα μόνο στρατιωτικά μέσα…

Μην σας παραπλανεί ότι η Ουάσιγκτον ελπίζει (αυτό δηλώνει…) ότι μια τέτοια καταστροφή θα την πετύχει ο ουκρανικός στρατός (με την κατάλληλη αμερικανική υποστήριξη / καθοδήγηση). Αυτό είναι αδύνατο, το ξέρουν και οι πέτρες. Συνεπώς, απ’ αυτό το χρονικό σημείο και την συγκυρία όπως διαμορφώνεται απ’ τα δημόσια δηλωμένα αμερικανικά «θέλω», δύο μόνο ενδεχόμενα υπάρχουν. Είτε η Ουάσιγκτον να αναγκαστεί αργά ή γρήγορα σε άτακτη υποχώρηση που θα είναι όμως ήττα κυριολεκτική και κρίσιμη∙ είτε να προχωρήσει σε ανοικτή όλο και πιο συστηματική κλιμάκωση, «ρίχνοντας στη μάχη» τους συμμάχους της στην περιοχή (Βαρσοβία και Βουκουρέστι), αν φυσικά είναι διαθέσιμοι όπως δείχνουν – πριν αναγκαστεί να μπει η ίδια.

Αντί για απώθηση ας προετοιμαζόμαστε ηθικά, συναισθηματικά, πολιτικά, οργανωτικά: η αμερικανική βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σπρώχνεται (απ’ την Ουάσιγκτον) όλο και κοντύτερα στο να γίνει στόχος – και ίσως όχι μόνον αυτή… Η στενή συμμαχία του ελληνικού ιμπεριαλισμού με τον αμερικανικό δεν είναι κουβέντες καφενείου…

Μετανάστες

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> Αυτοί με τις μαυροκόκκινες σημαίες είναι μετανάστες / πρόσφυγες, κυρίως απ’ το ιράκ. Αποκλεισμένοι στα πολωνο-γερμανικά σύνορα, σε «κέντρα απέλασης»…

Υπάρχουν κι άλλοι “φύλακες της ευρώπης”, εκτός απ’ το ελλαδιστάν…