Tag: οηε

Γκλίτσα και συνέπεια

Τετάρτη 19 Δεκέμβρη. Συνεπείς στην ένταξή τους στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, Αθήνα και Λευκωσία είπαν «ναι» χτες, σε ψήφισμα του οηε που καταδικάζει την «στρατιωτικοποίηση της αυτόνομης δημοκρατίας της Κριμαίας και την πόλης της Σεβαστούπολης, καθώς και τμημάτων της Μαύρης Θάλασσας και της Θάλασσας της Αζοφικής».

Το ψήφισμα:

– εξακολουθεί να θεωρεί την χερσόνησο της Κριμαίας ουκρανικό έδαφος·

– κατηγορεί την Μόσχα για την μεταφορά στρατού, όπλων αλλά και ασκήσεις στη χερσόνησο·

– κατηγορεί την Μόσχα για την στρατιωτικοποίηση τμημάτων της Μαύρης Θάλασσας και της Αζοφικής και αεροναυτικές ασκήσεις και εκεί·

– καταδικάζει την Μόσχα για την κατασκευή της γέφυρας πάνω απ’ το στενό του Kerch·

– και καλεί την ρωσική ομοσπονδία να… κλπ κλπ κλπ…

Σε αντίθεση με άλλα (πολλά , εδώ και δεκαετίες) ψηφίσματα που αφορούν την κατοχή της Παλαιστίνης, που καταλήγουν σε κάποια συρτάρια (αν όχι σκουπιδοτενεκέδες) αυτό, τέτοιους καιρούς, μπορεί να αξιοποιηθεί όμορφα κι ωραία. Τεχνικά δεν είναι πιθανό να επιτεθεί οποιοσδήποτε για να “απελευθερώσει” την Κριμαία. Μπορεί, όμως, κάλλιστα, να αυξήσει τις περιπολίες του στη Μαύρη Θάλασσα· και στο Αιγαίο… – έχουμε πει γιατί.

Μια ψήφος είναι μια ψήφος. Η Αθήνα και η Λευκωσία θα μπορούσαν, φυσικά, να απέχουν, όπως έκανε η πλειοψηφία των κρατών μελών του ρημαδο-οηε. Το γεγονός ότι ψήφισαν “ναι” μπορεί να τελειώσει εκεί. Όμως δεν θα πάρει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός τις όποιες αποφάσεις. Άλλοι θα τις πάρουν.

Πριν την «πετυχημένη (όπως διατράνωσε η εθνική δημαγωγική ενότητα) επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα» το ελληνορθόδοξο αρχιτραγάτο Istanbul έκανε πάσα στους αρχιτράγους της ουκρανίας, για να αρχίσουν το σπρωξίδι με τους αρχιτράγους της Μόσχας. Μετά, το ελλαδιστάν (και η Λευκωσία) ευλόγισαν οποιοδήποτε σπρωξίδι στη γραμμή Εύξεινος Πόντος – Αιγαίο…

Ελληνικός ιμπεριαλισμός στα τέλη των ’10s: τρίβονται αυτοί στη γκλίτσα ή η γκλίτσα ψάχνει τις πλάτες τους;

Κρατείστε σφικτά τον μικροαστισμό σας!

Δευτέρα 17 Δεκέμβρη. Καταλαβαίνουμε βέβαια πόσο μπορεί να θυμώνουν διάφοροι “φίλοι των εξεγέρσεων” που το sarajevo/ασταμάτητη μηχανή τους χαλάει την μανέστρα. Τα «κίτρινα γιλέκα» δεν είναι η πρώτα φορά που γινόμαστε τόσο παλιάνθρωποι, ούτε η τελευταία.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι δικό μας. Να, για παράδειγμα: στην πάνω φωτογραφία έχει και «κίτρινα γιλέκα». Κατακίτρινα! Κι αν δεν φαινόταν η υπογραφή στα πλακάτ, μόνο του το σύνθημα «πρώτα οι άνθρωποί μας» θα μπορούσε να ερμηνευτεί κατά βούληση.

Αλλά είναι φασίστες, καραφασίστες. Στις Βρυξέλες. Που διαδηλώνουν εναντίον της διεθνούς συμφωνίας του οηε για τους πρόσφυγες / μετανάστες, απ’ τα δεξιά (φυσικά). Και κάνουν και κανά μπαχαλάκι – για όσους αγιάζουν υποκείμενα με βάση τα φαντάσματα άλλων εποχών… (φωτογραφία κάτω).

Πως, όμως, οι φασίστες του βελγίου μπορούν να οικειοποιηθούν τόσο εύκολα τα μαρκετίστικα σύμβολα που (για τους φίλους των εξεγέρσεων-αγνώστων-λοιπών-στοιχείων) θεωρούνται επαρκή «σήματα του λαϊκού δίκιου» (αδιάφορος ο ταξικός προσδιορισμός του) και της «συγκρουσιακής» (άρα «ανατρεπτικής») διάθεσης (επειδή αυτό συμβουλεύουν οι κανόνες του Θεάματος);

Μα ακριβώς επειδή αυτά τα «σύμβολα» (π.χ. τα «κίτρινα γιλέκα») είναι αποκομμένα από κάθε εργατική / ταξική παράδοση και ιστορία, για πολύ σοβαρούς (και εν τέλει επίσης ταξικούς) λόγους: οι μικροαστοί των μεταφορών στη γαλλία, εκτός απ’ τα φωσφοριζέ γιλέκα τους, ένα μόνο σύμβολο διέθεταν ακόμα, και μόνο κάτω απ’ αυτό μπορούσαν να στοιχηθούν ή και να «απευθυνθούν»: την γαλλική σημαία.

Έλα, όμως, που το εθνικό πανί ενός πρωτοκοσμικού, καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού κράτους δεν σηκώνει παρερμηνείες; (Ισχύει για την γαλλία, όπως για την τουρκία, την ελλάδα ή την πολωνία…)

Δεν πρόκειται για «θαύμα»! Υπάρχει μια γενική ιδεολογικό / αισθητική προσκόληση σε «μορφές δράσης» του παρελθόντος, που θεωρούνται αιώνιο χαρακτηριστικό των απελευθερωτικών εξεγέρσεων, και αιώνιο προνόμιο της αριστέρας, ή της άκρας αριστέρας, ή της αναρχίας. Οδοφράγματα για παράδειγμα και κουκουλωμένα κεφάλια; Δεν μπορεί παρά να … «είναι δικοί μας»….

Τα κινηματικά 60s, τα ‘70s και τα ‘80s έχουν πεθάνει προ πολλού (μέχρι και εξουσία έγιναν…) – και η εικονική νοσταλγία τους σκοτώνει όσους την κουβαλάνε!!! Ούτε η κοινωνική «δεξιά» ούτε οι φασίστες (παλιο- ή νεο- δεν κάνει διαφορά) δεν είναι «νομιμόφρονες» πλέον, με την παλιά έννοια των συντηρητικών! Ο σεβασμός στον «πληθωρικό νόμο» έχει καταρρεύσει απ’ την ακόμα πιο πληθωρική Εγωϊκή αυτοπεποίθηση, αν και όχι παντού (σε κάθε πρωτοκοσμική κοινωνία) στον ίδιο βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι οι «μορφές πάλης» που ανέπτυξαν τα δικά μας κινήματα επί δεκαετίες έχουν «εκδημοκρατιστεί». Οδοφράγματα; Οδομαχίες; Μολότοφ; Καταλήψεις κτιρίων; Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και κανένα «ταμπού» πια απ’ τους κοινωνικούς / ιδεολογικούς λακέδες «του νόμου και της τάξης»… Και θα συνεχίσει να μην υπάρχει, έως ότου αποκατασταθεί το Νέο Παράδειγμα «νόμου και τάξης», που θα ταιριάζει την 4η βιομηχανική επανάσταση και στον 21ο αιώνα – εάν, φυσικά, χρειάζεται τέτοιο…

Συνεπώς η «γοητεία των μορφών» είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια ανιστόρητη καθήλωση που σε ρίχνει στον γκρεμό· και στην χειρότερη ένας ελεεινός καιροσκοπισμός εκείνων που σκάνε για να «ριζοσπαστικοποιήσουν» το α ή β μαζικό γεγονός, λες και έχουν κάποιο κρυφό αλλά ακαταμάχητο χάπι ριζοσπαστισμού. (Έχουν: τις αποψάρες τους!!!) Αντί να μαγεύεται κανείς είτε απ’ τα «πλήθη» είτε απ’ τις «παράνομες δράσεις» τους, θα πρέπει να κάνει το πολύ πιο δύσκολο. Είτε να ξέρει έγκαιρα, είτε να μαθαίνει το γρηγορότερο, ξερά, σκληρά, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς ψευδαισθήσεις για την «βαθύτερη αθωώτητα των ανθρώπων», τα πραγματικά συμφέροντα και την πραγματική ιδεολογική σύνθεση του μικροαστικού πλήθους. Οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι, και θα γίνουν ακόμα περισσότερο τέτοιοι! Η πλαστοποίηση είναι κανόνας!

Αν δε το κάνει αυτό; Το να υμνεί τα γαλλικά «κίτρινα γιλέκα» είναι εύκολο επειδή είναι μακρινό. Το να βρεθεί, όμως, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη, α λα «αγανακτισμένοι 2011» ενόσω παριστάνει κάτι άλλο, αυτό ναι: αυτό είναι ξεφτίλα…

(Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Προφανώς η οηέδικη νομοθεσία δεν θα σώσει κανέναν πρόσφυγα ή μετανάστη. Παράδειγμα το ελλαδιστάν: την ψήφισε μεν, αλλά ξέρουμε τι κάνει… Καλού κακού όμως, και επειδή κάποια κράτη δεν χρειάζονται καν φερετζέδες ανθρωπισμού, δεν την ψήφισαν. Ποια; Οι ηπα, η αυστρία, η ουγγαρία, η ιταλία, η πολωνία και η σλοβακία.

Έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους και με τα «κίτρινα γιλέκα» χτες στις Βρυξέλες;)

Μα εντελώς “τελεία και παύλα”!

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Τα συμπεράσματα του αργόσχολου πρεσβευτή Jeffrey ήρθαν σε κατάλληλη στιγμή, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι. Γιατί η ανακοίνωση των συμπερασμάτων της επιτροπής του οηε για την επιτήρηση των κυρώσεων που έχει επιβάλει το συμβούλιο ασφάλειας του οηε στη συρία δείχνει μια πολύ πιο πραγματική (και στενή) σχέση μεταξύ isis και Ουάσιγκτον:

…Το ισλαμικό κράτος στο ιράκ και στην ανατολή (isil), έχοντας ηττηθεί στρατιωτικά στο ιράκ και στο μεγαλύτερο μέρος της αραβικής δημοκρατίας της συρίας στη διάρκεια του 2017, ανασυγκροτήθηκε στις αρχές του 2018 χάρη στην απώλεια του momentum από δυνάμεις που το πολεμούν στα ανατολικά της αραβικής δημοκρατίας της συρίας, πράγμα που επέτρεψε στο isil την πρόσβαση σε πηγές εισοδημάτων [σ.σ.: πετρέλαιο] και του έδωσε χώρο ανασύστασης ώστε να ετοιμαστεί για την επόμενη φάση της εξέλιξής του σε ένα παγκόσμιο υπόγειο δίκτυο…

Ποιές είναι αυτές οι περιοχές όπου «χάθηκε το momentum»; Οι περιοχές στα νοτιοανατολικά της συριακής επικράτειας, όπου «οι δυνάμεις που το έχασαν» είναι οι ypg και ο αμερικανικός στρατός… Ειδικά μάλιστα, κοντά στα παραποτάμια (Ευφράτης) σύνορα συρίας – ιράκ, νότια της Deir ez Zor, εντελώς δίπλα από εκεί που περνάει ο μέχρι τώρα βασικός δρόμος (Τεχεράνης) Βαγδάτης – Δαμασκού (Βηρυτού). Εντελώς μα εντελώς τυχαία, οι καλοεξοπλισμένοι απ’ την Ουάσιγκτον ypg και η φοβερή και τρομερή αμερικανική αεροπορία δεν μπορούν να νικήσουν τον isis σε μισή δεκάδα χωριά και σε μια έκταση ασήμαντη.

Όχι ότι οι αμερικανοκίνητοι «ελευθερωτές» δεν θα νικήσουν ποτέ τον isis εκεί. Όχι. Το αμερικανικό πεντάγωνο έχει φτιάξει βάση δίπλα, άρα κάποια στιγμή δεν θα έχει ανάγκη τους παλιοτρομοκράτες. Όμως ως τότε θα πρέπει να έχει πείσει τα νομοθετικά σώματα στην Ουάσιγκτον για ποιον λόγο εξακολουθεί να έχει στρατό στη συριακή επικράτεια, χωρίς isis.

Μέχρι να γίνει αυτό ο isis χρειάζεται, ακόμα κι αν είναι ένα υπόλειμμα camping εκεί που πριν ήταν κοτζάμ χαλιφάτο.

Κορεατική χερσόνησος

Παρασκευή 9 Νοέμβρη. …Εν τω μεταξύ αύριο και μεθαύριο πρόκειται να γίνει στην Ουάσιγκτον συνάντηση του αμερικάνου υπ.εξ. Pompeo με τον αντιπρόεδρο της κεντρικής επιτροπής του βορειοκορεατικού καθεστωτικού κόμματος Kim Yong-chol. Παρότι πρώην διευθυντής της cia ο αμερικάνος υπ.εξ. εκτιμάμε ότι δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στη γριά αλεπού που είναι νο 2 στο βορειοκορεατικό καθεστώς. Αν η ιδέα είναι ότι κάπως η Ουάσιγκτον θα ξεγελάσει την Πγιονγκγιάνγκ, έχει χάσει απ’ τα αποδυτήρια.

Αυτό γράφαμε πριν 3 μέρες (κορεατική χερσόνησος). Ωστόσο η Ουάσιγκτον έχασε αυτήν την ευκαιρία: η Πγιονγκγιάνγκ ακύρωσε το ραντεβού… Ο λόγος; Αντιδρά στο γεγονός ότι η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να πάρει πίσω ούτε μισή απ’ τις «κυρώσεις» που έχει επιβάλει, είτε μέσω οηε είτε μονομερώς κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος… Στο ραντεβού που αναβλήθηκε η Πγιονγκγιάνγκ ζητούσε επίμονα συνάντηση του Kim Yong-chol με το ψόφιο κουνάβι, για να εκμαιεύσει την υπόσχεση ότι θα κάνει τις δικές του «κινήσεις καλής θέλησης», αίρωντας κάποιες κρίσιμες απαγορεύσεις… Απάντηση δεν πήρε… Συνεπώς κανένα ταξίδι στη Ν. Υόρκη…

Έχει ενδιαφέρον το πως αντιμετώπισε αυτήν την ακύρωση το ψόφιο κουνάβι, στην συνέντευξη τύπου (που είπε και τα προηγούμενα, για την άτακτη υποχώρηση του Πεκίνου…):

… Δεν βιάζομαι για το θέμα της βόρειας κορέας. Οι κυρώσεις ισχύουν. Οι πύραυλοι έχουν σταματήσει. Οι ρουκέτες έχουν σταματήσει. Οι όμηροι γύρισαν σπίτι. Οι μεγάλοι ήρωες (τα κόκκαλα των αμερικάνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον «πόλεμο στην κορέα») γύρισαν σπίτι. Αλλά δεν βιάζομαι.

Θα ήθελα να πάρω πίσω τις κυρώσεις. Αλλά πρέπει να ανταποκριθούν. Ο δρόμος είναι διπλής κατεύθυνσης…

Τις λέξεις «οι κυρώσεις ισχύουν» τις είπε 7 φορές. Τις λέξεις «δεν βιάζομαι» 4. Μοιάζει σίγουρο: οι σωματοφύλακες και οι υπόλοιποι της συντηρητικής διοίκησης πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι έχουν μεθύσει απ’ την επιτυχία τους να «κρατήσουν» την γερουσία· και νοιώθουν παντοδύναμοι… Είναι, όμως;

Έχετε διαβάσει εδώ ότι α) η Σεούλ έχει αποφασίσει να προχωρήσει στις συνεννοήσεις και στις συμφωνίες της με την Πγιονγκγιάνγκ «ακόμα και χωρίς τις ηπα»· και β) ότι προκειμένου αυτό να έχει τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις απ’ την δεξιά (και φιλοαμερικανική) αντιπολίτευση στη νότια κορέα, υπέγραψε μια ανανέωση της στρατιωτικής συμφωνίας με την Ουάσιγκτον.

Είναι στα σκαριά η επίσκεψη του βορειοκορεάτη Kim στη Σεούλ, κάπου τον Δεκέμβρη. Θα είναι η πρώτη φορά ever που αφεντικό του βορρά πατάει το πόδι του στο νότο· μια ισχυρά συμβολική κίνηση. Αλλά δεν θα υπάρξει προκοπή μόνο με συμβολισμούς – το ξέρουν καλά όλοι στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Υποθέτουμε ότι δεν θα τους γίνουν συνήθεια οι συμβολισμοί.

Εν τω μεταξύ, συνεχίζοντας την βαρετή εθιμοτυπία, η Μόσχα έβαλε θέμα στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε (χτες) για άρση των κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ. Εννοείται ότι η πρόταση δεν πέρασε.

Ευτυχώς ήταν ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ερωτώμενος για το μέλλον των «διπλωματικών κινήσεων» απάντησε:

Είναι ψέμα, αλλά είναι ένα αναγκαίο χρήσιμο ψέμα. Έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην ατιμία, τα πλατιά χαμόγελα και την μη αποπυρηνικοποίηση, και την εντιμότητα, έναν πόλεμο μ’ έναν σωρό νεκρούς, και πάλι την μη αποπυρηνικοποίηση….

Χαμογελάστε πλατιά λοιπόν. Αν δεν είναι μεταδοτικό, είναι σίγουρα νευρικό…

(φωτογραφία: Η ύαινα Haley, η πρέσβειρα των ηπα στον οηε που παραιτήθηκε μεν αλλά μένει ακόμα μέχρι να φύγει, δεν χαμογελάει. Μπορεί να μην είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας αλλά δουλειάς. Πόστου. Δεν χαμογελάει όταν δουλεύει. Γρυλίζει, γαυγίζει – και σε ψοφιοκουναβικά αμερικάνικα είπε μετά το χθεσινό συμβούλιο ασφαλείας:

Θέλουν να αρθούν οι κυρώσεις στον τραπεζικό τομέα. Οπότε τώρα ξέρουμε την ατζέντα τους, ξέρουμε τι ακριβώς προσπαθούν να κάνουν, και δεν θα το επιτρέψουμε να συμβεί.

Έλα ρε Haley!!! Έλα πια! Αμάν!!! Εδώ παραλίγο να ξεκολλήσει το κράτος απ’ την εκκλησία στην ελλάδα κι εσείς δεν μπορείτε να ξεκολλήσετε απ’ τον Kim;

Ώφου!!!)

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 1

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Ο αμερικάνος υπ.εξ. Pompeo κουβέντιασε κανά δίωρο με τον βορειοκορεάτη Kim, φάγανε μαζί άλλη μιάμισυ ώρα – την περασμένη Κυριακή… Αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει καταλάβει ακόμα αν ο Pompeo πήγε στην Πγιονγκγιάνγκ, ή μόνο πέρασε από εκεί, στην τουρνέ του στην ανατολική ασία. (Καταλαβαίνετε την διαφορά… Ε;). Δεν φταίει όμως η ασταμάτητη μηχανή που δεν έχει καταλάβει. Οι φειδωλές δηλώσεις τόσο απ’ την μεριά του αμερικάνου υπ.εξ. όσο κι απ’ την μεριά του βορειοκορεατικού καθεστώτος, του είδους «έγινε ένα βήμα αλλά πρέπει να γίνουν πολλά» ή «ήταν μια ευχάριστη συνάντηση» σημαίνουν κατ’ αρχήν τίποτα συγκεκριμένο. Εκτός, ίσως, απ’ αυτό: φαίνεται πως ο Kim συμφώνησε να αρχίσουν «τεχνικές συζητήσεις» για τα βήματα της «αποπυρηνικοποίησης». Σε δουλειά να βρισκόμαστε…

Έχουμε εξηγήσει εδώ πως εκείνο που αθώα – αθώα ζητάει το μπλοκ του Βλαδισβοστόκ (μέσω Moon και Kim) απ’ την Ουάσιγκτον, την υπογραφή δηλαδή του τέλους του (κορεατικού) πολέμου, ισοδυναμεί με (σχεδόν) αφοπλισμό του αμερικανικού στρατού στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου, τον Ειρηνικό. Αυτό δεν σημαίνει πως ένα τέτοιο αίτημα είναι ανεπίτρεπτο! Το αντίθετο! Σημαίνει όμως ότι οι τυπικές δικαιολογίες με τις οποίες η αμερικανική πολεμική μηχανή έχει φυτευτεί στην περιοχή εδώ και δεκαετίες είναι έωλη· κι εκεί είναι που χτυπάει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ (αν και χωρίς να περιμένει σπουδαία αποτελέσματα – εικάζουμε).

Να πως έχουν πιο αναλυτικά τα δεδομένα. Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην κορεατική χερσόνησο έχει νομιμοποιηθεί σε τρία επίπεδα. Το ανώτερο είναι η «διοίκηση των δυνάμεων του οηε» (UNC). Τα επόμενα πιο κάτω επίπεδα είναι η κοινή διοίκηση νοτιοκορεατικών – αμερικανικών δυνάμεων (CFC) και η διοίκηση του αμερικανικού στρατού στη νότια κορέα (USFK). Αυτά τα δύο τελευταία έχουν προκύψει από διακρατικές συμφωνίες Σεούλ – Ουάσιγκτον.

Η πιο υψηλού επιπέδου νομιμοποίηση, η ύπαρξη και η διοίκηση των «δυνάμεων του οηε» στην κορεατική χερσόνησο (βασικά αμερικανικός στρατός και σύμμαχοί του απ’ τον ψυχρό πόλεμο), οφείλεται / οφείλονται σε απόφαση του οηε, της 25ης Ιούνη 1950. Δυο μέρες μετά το ξέσπασμα του κορεατικού πολέμου ο οηε αποφάσισε ότι το καθήκον της «ειρηνευτικής αποστολής» στην κορεατική χερσόνησο ήταν «να εμποδίσει την ένοπλη επίθεση της βόρειας στη νότια κορέα, εξασφαλίζοντας την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή».

Φαίνεται αδιάφορο αλλά δεν είναι. Εξαιτίας εκείνης της απόφασης (και της δημιουργίας της UNC) είναι που η Ουάσιγκτον ανέλαβε (και κρατάει έκτοτε) την διοίκηση του στρατού της νότιας κορέας, σε μια συμπληρωματική συμφωνία του Νοέμβρη του 1954. Αυτή η ανάληψη της διοίκησης οργανώθηκε συγκεκριμένα με την USFK, που ωστόσο προβλέπει πως η διοίκηση του αμερικανικού στρατού στη νότια κορέα υπάγεται (τυπικά, έστω) στη διοίκηση της UNC.

Σα να μην έφτανε αυτό: ο οηέδικη δημιουργία της UNC προέβλεπε την δημιουργία εφτά (7) βάσεων σε ιαπωνικό έδαφος, διαθέσιμων στον αμερικανικό στρατό σε περίπτωση ανάγκης στην κορεατική χερσόνησο.

Εννοείται ότι φτιάχτηκαν…

Ποιο δημοψήφισμα, ποιοί γύπες (5)

Τετάρτη 3 Οκτώβρη. Όλα έπαιζαν, η Μόσχα έλειπε: θα κάνει θέμα (λέει…) την “συμφωνία των Πρεσπών” στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, για να μην γίνει δεκτή – αφού ο λαός της μακεδονίας αδιαφόρησε και το δημοψήφισμα (λέει) είναι “άκυρο”…

Χοντροκομμένο σλαβικό χιούμορ: ούτε η προσάρτηση της Κριμαίας έχει γίνει δεκτή απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε (απ’ την ανάποδη μεριά).

Ε, και;

Δεν πρέπει

Κυριακή 3 Ιούνη. Από σεμνότητα υποθέτουμε (και μόνο) οι φανεροί και οι όχι και τόσο φανεροί υποστηρικτές της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας δεν θα θέλουν να αναφερθούν σ’ αυτό. Μάλιστα θα μπορούσαν να το καταγγείλουν και σαν «προσχηματικό». Απ’ την άλλη, το να έχεις δίπλα σου, στην παρέα σου, στην συμμαχία σου, μια τόσο καλή εκπρόσωπο των αμερικανικών συμφερόντων σαν την ύαινα Nikki Haley, πρέσβειρα της Ουάσιγκτον στον οηε, θα μπορούσε να θεωρηθεί και τιμή. Το μόνο που δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς είναι ότι είναι ευάλωτη σε «πλειοψηφίες»…

Το κουβέιτ, γνωστό πετροσεϊχάτο της αραβικής χερσονήσου, που λόγω γεωγραφικής θέσης προσπαθεί να μην ταυτίζεται με το Ριάντ και το Ντουμπάι, κατέθεσε στο οηεδικο «συμβούλιο ασφαλείας» μια πρόταση ψηφίσματος για την «προστασία των αμάχων παλαιστίνιων», μετά τις ως τώρα 120 δολοφονίες και τους χιλιάδες τραυματισμούς στη Γάζα. Κάτι ανώδυνο και δημοσιοσχεσίτικο δηλαδή, όπως εκατοντάδες άλλα ψηφίσματα του οηε που καταδικάζουν εδώ και δεκαετίες την βία του Τελ Αβίβ – χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα.

Αμ δε! Άγρυπνη φρουρός η Haley, κατήγγειλε την πρόταση σαν μονόπλευρη· και ύστερα κατήγγειλε την Hamas σαν υπεύθυνη – όπως, φανταζόμαστε, κάνουν και στα μέρη μας οι πιστοί υπηρέτες της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας.

Στην ψηφοφορία, μετά, η ψήφος της Haley ήταν η μόνη κατά της πρότασης· αρκετή πάντως για να μην ληφθεί μια έστω συμβολική αντι-Τελ Αβίβ απόφαση. Απ’ τα 15 κράτη μέλη του «συμβουλίου ασφαλείας» (5 μόνιμα και 10 με διετή θητεία) τα 10 ψήφισαν υπέρ, 4 απείχαν (οι εκπρόσωποι της πολωνίας, της ολλανδίας, της αιθιοπίας και της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας της αγγλίας, της σκωτίας, της ουαλίας, της βόρειας ιρλανδίας, κλπ) – και η κυρά Nikki, που έβαλε το βέτο της.

Δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία αυτά, εκτός απ’ αυτήν: η ατσάλινη (25% δασμοί στις εισαγωγές…) Ουάσιγκτον, πότε για τον ένα και πότε για τον άλλο λόγο, το πάει ορθοπεταλιά!

(Never mind… Όπως θα το έλεγε και η “γιαγιά του αρνητικού”: σιγά μην ασχοληθούμε με τους συμμάχους του κράτους και των αφεντικών μας!)

Καϋμένη βρετανία

Παρασκευή 13 Απρίλη. Δεν είναι μόνος του ο Boris Johnson, ο υπ.εξ. της αυτού μεγαλειότητας, σαν απόδειξη της βαθιάς βρετανικής παρακμής. H Karen Pierce, βρετανή πρέσβειρα στον οηε, νόμισε ότι θα μπήξει πιο βαθιά το μαχαίρι στα πλευρά της Μόσχας (για την «άθλια υποστηριξή της προς ένα καθεστώς που σκοτώνει παιδιά με χλωρίνη»…) αναφερόμενη στον Μαρξ. Με όλο τον σεβασμό στον Karl Marx νομίζω ότι θα στριφογυρνάει στον τάφο του με το τι κάνει η χώρα που θεμελειώθηκε πάνω σε πολλές απ’ τις απόψεις του, στο όνομα της υποστήριξης της συρίας, επιτρέποντας την χρήση χημικών όπλων στην συριακή επικράτεια δήλωσε…

Φαίνεται ότι η κυρία Pierce αγνοεί ότι η ε.σ.σ.δ. έχει πάψει να υπάρχει απ’ τις αρχές των ‘90s. Ή, ίσως, θα ήθελε να αναστηθεί ο Τσώρτσιλ, και η ιδέα του περί «σιδηρού παραπετάσματος» στην ευρώπη…

Μεγαλεία (τότε), ε;

Μόσχα – Τεχεράνη

Παρασκευή 2 Μάρτη. Σε μια επίδειξη του εύλογου γεγονότος ότι “στο παρα 5 μετράμε δυνάμεις”, η Μόσχα έβαλε βέτο σε μια απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε (προωθούμενη απ’ το Λονδίνο, την Ουάσιγκτον και το Παρίσι) που είχε στόχο να καταδικάσει την Τεχεράνη για προμήθεια όπλων και πυραύλων στους υεμενίτες Houthis. Η ρωσική επιλογή ήταν «φορσέ»: προφανώς, μέσα απ’ την χρεώση της Τεχεράνης για ενίσχυση των υεμενιτών ανταρτών, η Ουάσιγκτον σκόπευε να ανοίξει ένα επιπλέον παράθυρο για τις κυρώσεις που (μονομερώς) σκοπεύει να επιβάλει στο ιρανικό καθεστώς την άνοιξη. Όσο για το Παρίσι και το Λονδίνο; Δεν θέλουν να τα σπάσουν (και δεν θα τα σπάσουν) με την Τεχεράνη την άνοιξη· θέλουν όμως να κρατήσουν και τις δουλειές τους με το καθεστώς του τοξικού πρίγκηπα στο Ριάντ (ο οποίος, δια του πατρός του βασιλιά, by the way, καθαίρεσε πρόσφατα όλους τους στρατηγούς του – ποιος ξέρει τι φοβάται;).

Ούτε η επίδειξη των ρωσικών super high tech όπλων, ούτε η κάλυψη της Τεχεράνης πρέπει να εννοηθούν σαν «μεμονωμένες» κινήσεις. Κι ενώ το γεγονός ότι εξακολουθεί να υπάρχει «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» είναι αναχρονισμός (πλην, ωστόσο, τέτοιου είδους διεθνείς θεσμοί εξαφανίζονται όχι την πρώτη αλλά προς τις τελευταίες ημέρες ενός παγκόσμιου πολέμου…), οι ουσιαστικές συμμαχίες και αντιπαλότητες διαμορφώνονται έξω από τέτοιου είδους τυπικά υπολείμματα του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου.

Οι τεχνοτροπίες του θανάτου

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: η σφαγή αμάχων («του εχθρού»…) στην ανατολική Ghouta, στα περίχωρα της Δαμασκού, είναι ακριβώς το « σωστό είδος πολέμου» για τον 21ο αιώνα. Η ρωσική αεροπορία και το συριακό πυροβολικό «ξεπαστρεύουν» τους αντικαθεστωτικούς τρομοκράτες (εντός ή εκτός εισαγωγικών αδιάφορο), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο αμερικανικός στρατός «ξεπάστρεψε» τους εναντίον τους τρομοκράτες (πάλι τα εισαγωγικά είναι αδιάφορα) στην ιρακινή Fallujah, πριν σχεδόν 14 χρόνια. Τον Απρίλη του 2004. Η προβολή παιδιών, μωρών, γυναικών που δολοφονούνται από αντιπάλους είναι τετριμμένο προπαγανδιστικό κλισέ. Όχι επειδή αυτό δεν συμβαίνει στην ανατολική Ghouta (ή, πιο πριν, στο ανατολικό Aleppo). Αλλά επειδή το ίδιο ακριβώς έγινε στην «πρωτεύουσα του isis», την Raqqa – και, φυσικά, δεν προβλήθηκε.

Συνεπώς η εκεχειρία των 30 ημέρων που με τόση προσπάθεια «κέρδισε» η Ουάσιγκτον, για να διασώσει, όπως πάντα, όχι τους άμαχους – τους έχει χεσμένους πατώκορφα – αλλά τους πολιορκούμενους αντικαθεστωτικούς της σαουδαραβικής μισθοδοσίας, απλά δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Οι άμαχοι δεν χρωστάνε τίποτα· ακόμα κι αν έχουν συμπάθειες στο pay roll του Ριάντ, του Tελ Αβίβ, ή οποιουδήποτε άλλου. Τίποτα δεν χρωστάνε! Αλλά οι τελευταίοι που θα τους διασώσουν είναι οι μεν ή οι δε απ’ αυτούς που μετέτρεψαν την συριακή επικράτεια σε πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου· συμπεριλαμβανόμενου του Άσαντ και των καθεστωτικών του.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν δηλαδή δεν την πλήρωναν οι άμαχοι με πολλαπλάσιους ρυθμούς σε σχέση με τους ένοπλους, δεν είχαν ξεσπιτωθεί 7,5 μύρια σύριοι. Αν στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (που στην εποχή του είχε ονομαστεί «ο μεγάλος πόλεμος» – δεν ήξερε ο κόσμος τι θα ακολουθούσε) η φράση κρέας για κανόνια αφορούσε τους φαντάρους στα χαρακώματα, ύστερα από έναν αιώνα η καπιταλιστική μηχανή έχει εξασφαλίσει ότι «κρέας» θα είναι οι άμαχοι. Μέσα ή γύρω απ’ τα σπίτια τους, στους γάμους τους ή στις δουλειές τους.

Και επειδή η δήθεν εκεχειρία δεν είναι καθόλου (ούτε δήθεν) αντικαπιταλιστική, η σφαγή θα συνεχιστεί, ίσως με λίγες ημέρες ανάπαυλα. Όσο πλησιάζει κανείς, στο συριακό πεδίο μάχης, προς την Μεσόγειο, τόσο περισσότερο «πρέπει» να ξεκαθαρίσουν οι θέσεις των αντιπάλων… Δεν είναι σαφές;

Φοβούμαστε ότι θα γίνει ακόμα σαφέστερο, ακόμα πιο φονικό…