Σάββατο 6 Απρίλη. Ούτε και στο λιβυκό πεδίο μάχης τα νέα είναι “ευχάριστα” για τον άξονα – παρότι, κατ’ αρχήν, οι χαμένοι είναι κατ’ αρχήν το Λονδίνο και η Ρώμη.
Ο στρατηγός Khalifa Haftar ξεκίνησε προχτές την αναγγελμένη (ενημερώσαμε στις 17 Μάρτη: λιβύη) επίθεση κατάληψης της Tripoli που είναι η «επίσημη» πρωτεύουσα της «διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης» του Fayez al-Serraj. Και ο στρατός του, αφού κατέλαβε χωρίς σοβαρή αντίσταση τις ενδιάμεσες κωμοπόλεις, βρίσκεται ήδη στα νότια προάστεια της πόλης.
O Haftar μπορεί να διάλεξε προσεκτικά την στιγμή της «τελευταίας επίθεσης» για να «αποκτήσει η λιβύη μια και μόνο, ενιαία κυβέρνηση»: χτες στην Tripoli βρισκόταν ο γ.γ. του οηε Antonio Guterres… Ίσως για να δώσει κουράγιο στον al-Serraj… Ή, ίσως, για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες της διαφυγής του, μια απ’ τις επόμενες ημέρες. Το σίγουρο είναι ότι ο ίδιος, ενώ σκόπευε να κάτσει μια βδομάδα, την έκανε γρήγορα και “με βαριά καρδιά” όπως δήλωσε…
(Ο Guterres, μαζί με την Federica Mogherini εκ μέρους της ε.ε., τον Ahmad Abulgheit γενικό γραμματέα του αραβικού συνδέσμου και τον Moussa Faki απ’ το δ.σ. της αφρικανικής ένωσης, σαν «κουαρτέτο για τη λιβύη», δοκίμασαν τα διπλωματικά τους ταλέντα πριν μια βδομάδα στην Τύνιδα – για να λύσουν το «λυβικό πρόβλημα». Πήγαν, κουβέντιασαν, έφαγαν και έφυγαν – χωρίς αποτέλεσμα…)
Την Tripoli θα την υπερασπιστούν, υποτίθεται, διάφορες ένοπλες οργανώσεις που πρόσκεινται στην όπουναναιξεψυχάει «κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Αλλά ο Haftar πλησιάζει (και μπαίνει στην πόλη) από δυο μεριές, νότια και δυτικά. Οπότε έχουμε αμφιβολίες για το αν αυτοί οι ένοπλοι θα προτιμήσουν να πεθάνουν για μια τελειωμένη υπόθεση αντί να κάνουν ένα συμβιβασμό με τον Haftar καταθέτοντας τα όπλα. Θα φανεί.
Αν η Tripoli «πέσει» στα χέρια του Haftar (και αργά ή γρήγορα δεν προβλέπεται κάτι άλλο, εκτός αν το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον στείλουν την αεροπορία τους…) η Μόσχα, το Παρίσι και το Κάιρο θα έχουν νικήσει εντελώς· σίγουρα σ’ αυτή τη φάση. Και υποθέτουμε ότι ειδικά η γνωστή εμπλοκή της πρώτης στο πλάι του Haftar, θα εκνευρίσει ακόμα περισσότερο κάποιους απ’ τον άξονα – σε ότι αφορά τον έλεγχο της Μεσογείου. Με (ίσως) κάποια ρωσική βάση στη βόρεια λιβύη, με μη ελεγχόμενες απ’ την Ουάσιγκτον επίσημες εξαγωγές λιβυκού πετρελαίου σε μεγάλη κλίμακα (και σήμερα γίνονται, λαθραία…), και με κινεζικής αξιοποίησης λιμάνια στην Τεργέστη και στη Γένοβα (το Παλέρμο το κρατάμε για «άσσο»…) η κεντρική Μεσόγειος γίνεται πολύ επικίνδυνα «δρόμος του μεταξιού»… Ε;
Άρα «κάποιοι» θα εκνευριστούν πολύ. «Κάποιοι»….