Tag: ηπα

Φαγούρα

4/2/2017. Στην ανακοίνωση του ο Flynn δεν περιορίστηκε να κατηγορήσει την Τεχεράνη για την πυραυλική δοκιμή. Φροντίζοντας να δώσει το ευρύτερο περίγραμμα της επικινδυνότητάς της, βγαλμένο απ’ τα high lights της εποχής του Μπους του Β: την κατηγόρησε ότι υπονομεύει την ασφάλεια, την ευημερία και την σταθερότητα σ’ όλη τη μέση Ανατολή και πέρα απ’ αυτήν, βάζοντας σε κίνδυνο ζωές αμερικάνων.
Αλλά η Τεχεράνη δεν είναι πλέον παρίας· και θα είναι δύσκολο για την διοίκηση του ψόφιου κουναβιού να την κάνει, με συμμάχους του είδους σαουδική αραβία και ενωμένα αραβικά εμιράτα· άντε και ισραήλ. Απ’ την μεριά της Τεχεράνης βρίσκεται το Πεκίνο (που ήδη έχει υποδειχθεί σαν νο 1 εχθρός) και η Μόσχα. Η οποία δεν τρώει και δεν πρόκειται να φάει τον υποτιθέμενο (και όψιμο) «φιλορωσισμό» της Ουάσιγκτον. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις και το Παρίσι δεν θα γούσταρε (έχει παλιά «συνεννόηση» με το ιρανικό καθεστώς) – ούτε και το Βερολίνο.
Ο τακτικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι, ίσως, να απονομιμοποιήσει την παρουσία των ιρανών «φρουρών της επανάστασης» και της λιβανέζικης Χεζμπ’ Αλλάχ στη συρία· είναι κάτι που ενοχλεί σφόδρα και το Τελ Αβίβ και τις πετροδικτατορίες της αραβικής χερσονήσου. Αλλά αυτοί ακριβώς είναι (μαζί με τα ρωσικά όπλα και το ρωσοτουρκικό deal) παράγοντες μιας πιθανής αποκλιμάκωσης της βίας στη συρία. Αν το ψόφιο κουνάβι συνεχίσει να λέει ότι δεν ενδιαφέρεται για την πτώση του Άσαντ αλλά, απ’ την άλλη, ψάχνει ευκαιρία να πυροβολήσει τα στηρίγματά του, θα βάλει σίγουρη υποθήκη σαν διεθνώς αναγνωρισμένος απατεώνας.
Αφού, για παράδειγμα, μέχρι και οι πέτρες της ερήμου ξέρουν πια ότι το Ριάντ είναι βασικός σπόνσορας της «ισλαμικής τρομοκρατίας»…

Φαγούρα 2

4/2/2017. Αξίζει να το κρατήσουμε: ένα ανώτερο στέλεχος του αμερικανικού πενταγώνου (επί Ομπάμα), η Rosa Brooks, με άρθρο της στο foreign policy, παρουσιάζει τους 4 τρόπους με τους οποίους θα πρέπει το ψόφιο κουνάβι να πάει σπίτι του. Ο τέταρτος είναι …. εντελώς αμερικάνικος: ένα στρατιωτικό πραξικόπημα (εναντίον του) ή, τουλάχιστον, η άρνηση του επιτελείου να ακολουθήσει συγκεκριμένες διαταγές του.
Δεν ξέρουμε τι δουλειά ακριβώς έκανε η κυρία. Θα έπρεπε να το ξέρει όμως: η απειλή πραξικοπήματος εναντίον εκλεγμένης πολιτικής βιτρίνας (και το ψόφιο κουνάβι είναι τέτοιο) είναι θαυμάσια αιτία για επιβολή «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» ώστε να εμποδιστεί. Σα να λέμε: ένας patriot act 2.0 θα μπορούσε να μην χρειάζεται «εξωτερική απειλή».
Εκτός αν η κυρία Brooks δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει.

Καθαρές κουβέντες

3/2/2017. Όλες οι χώρες που περιλαμβάνονται στη λίστα [σ.σ.: της απαγόρευσης εισόδου στις ηπα] είναι σημεία κρίσης στην περιοχή τους και αντιμετωπίζουν συστηματικές σφαγές και βία, καθώς και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπάρχει μόνο μια λέξη για να χαρακτηρίσει τις χώρες που κλείνουν τις πόρτες τους σε αυτούς τους ανθρώπους, ακόμα και σε κατόχους πράσινης κάρτας, που διαφεύγουν από τέτοια μέρη και ψάχνουν καταφύγιο. Αυτή η λέξη είναι: ρατσιστές! Πρόκειται για μεγάλη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η χθεσινή ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, δια χειρός Νίκου Κοτζιά…. Εεεεε, όχι. Λάθος. Είναι ανακοίνωση του γραμματέα της κ.ε. του συ.ριζ.α….. Έεεε, όχι…
Είναι χθεσινές κουβέντες του Yasin Aktay, γραμματέα του τουρκικού (και “απολίτιστου”) AKP – του κυβερνώντος κόμματος των ισλαμοδημοκρατών. Φυσικά (παιδιά δεν είμαστε) είναι μια κατ’ εξοχήν πολιτική (με όρους εξουσίας) δήλωση, που υπηρετεί τις ιδεολογικές επιλογές του τουρκικού καθεστώτος και όχι μόνον αυτές. Συμπτωματικά βρισκόταν και η Μέρκελ στα πέριξ, αλλά και να μην βρισκόταν δεν θα έκανε διαφορά. Αυτά, πάντως, δεν κάνουν τις κουβέντες του Aktay ανακριβείς. Το καθεστώς του ψόφιου κουναβιού είναι ρατσιστο/φασιστικό! Είτε το λένε τούρκοι κυβερνητικοί είτε το λένε Ινουί ψαράδες.
Δεν το λένε, ωστόσο, έλληνες καθεστωτικοί / κυβερνητικοί· παρότι έχουν μιλήσει εναντίον της απαγόρευσης σχεδόν όλοι οι «εταίροι» τους στην ευρώπη, και παρότι έγιναν και γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις σ’ όλο τον κόσμο που, αντικειμενικά, τοποθετούνται στην liberal αριστερά. Ξαφνικά (ε; λέμε τώρα…) αυτοί που όργωναν όλο τον κόσμο και είχαν τον «διεθνισμό» στο τσεπάκι τους (αρκεί να ήταν, ή να νόμιζαν πως είναι, υπέρ του ελληνικού κρατικο/καπιταλιστικού συμφέροντος), αυτοί που δεν άφησαν podemos για podemos ορκιζόμενοι στα «δίκια των λαών», αυτοί που είχαν τα μούτρα να μοστράρουν για επίδοξοι πρόεδροι της «ευρωπαϊκής αριστεράς» μέσα από εκλογικές λίστες με το ονοματάκι τους, αυτοί λοιπόν δεν πήραν χαμπάρι τι κάνει η νέα αμερικανική κυβέρνηση. Τους διέφυγε. Ήταν απασχολημένοι. Διάβαζαν…
Γιατί έπαθαν τέτοιο κακό; Επειδή «οι αμερικάνοι είναι φίλοι» τους. Το πόπολο στο ελλαδιστάν δεν τα καταλαβαίνει αυτά (καταλαβαίνει μόνο ό,τι ταΐζει τον εθνορατσιστικό μικροαστισμό του), ή και τα γουστάρει. Ας μη νομίζει όμως κανείς ότι δεν τα καταλαβαίνουν εκτός συνόρων… Ας μη νομίζει κανείς ότι δεν τα καταλαβαίνουν στην ευρώπη…
Ε;

Ο πατριώτης δεν πέρασε καλά

3/2/2017. Συγκέντρωση 1.500 ατόμων στο Berkley; Και 500 να ήταν πάλι μια χαρά (τα αμερικανικά πανεπιστήμια δεν είναι καθόλου σαν τα ελληνικά απ’ την άποψη της “επαναστατικής” ρουτίνας. Και το Berkley είναι Berkley!).
Συγκέντρωση λοιπόν. Εναντίον (μιας ομιλίας) του Milo Yiannopoulos… Πρόκειται για έναν 30κάτι φασιστογιάπη, ένα απ’ τα καθάρματα που είναι στην αυλή του ψόφιου κουναβιού. Οι διαδηλωτές πρέπει να ήταν ιδιαίτερα θυμωμένοι με την παρουσία του φασιστογιάπη. Θεώρησαν καθήκον τους να «προβούν σε έκνομες ενέργειες», δηλαδή να το κάνουν ολίγον κεραμιδαριό. Not bad.
Η εκδήλωση δεν έγινε. Και το φασιστοκαθαρματάκι το έριξε μέσω facebook στα κλαψουρίσματα περί «απαγόρευσης της ελευθερίας του λόγου». Εδώ είναι η θέση του παλιού αναρχικού αντιφασιστικού συνθήματος: «καμία ανοχή στους εχθρούς του ανθρώπινου είδους».
Περί αυτού πρόκειται: για τους εχθρούς του είδους μας.

Ό,τι βρυχάται δεν είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας

2/2/2017. Το γεγονός ότι μέσα σε 10 μέρες απ’ την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του το ψόφιο κουνάβι έχει καταφέρει να προκαλέσει πολλούς και διάφορους, μπορεί να ευχαριστεί τους ψηφοφόρους του (και, κυρίως, τους εντολείς του) αλλά δεν είναι καθόλου έξυπνη τακτική. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι η όποια αμερικανική αναδίπλωση είναι παραδοχή μιας κάποιας αδυναμίας (για να μην πούμε “ήττας”). Όταν όμως ο σημαιοφόρος της αναδίπλωσης καυγαδίζει πρωί – μεσημέρι – βράδυ σαν κομφεριασέ που θέλει να “γράψει νούμερα” τηλεθέασης, δίνει το δικαίωμα στους αντιπάλους του να δοκιμάσουν τα πιο ουσιαστικά όριά του.
Αν προσπαθείς να φτιάχνεις όνομα σαν καυγατζής ενόσω λες “πάω σπίτι μου τώρα”, όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου βάλει μια τρικλοποδιά για να σε τεστάρει. Να σου πάρει μέτρα για την επόμενη μέρα.
Ήδη η Τεχεράνη κάνει τις κινήσεις της. Έχει τους λόγους της. Ίσως ακολουθήσουν κι άλλοι. (Θα έχουν τους δικούς τους).

Το νόμισμα

1/2/2017. Επί της ουσίας δεν είναι απρόβλεπτο. Έχει, όμως, ενδιαφέρον το timing· δείγμα σοβαρού σφιξίματος. «Με το καλημέρα» το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού συμπλήρωσε το μικρό αλλά περιεκτικό κάδρο των εχθρών του αμερικανικού καπιταλισμού: μαζί με το γουάν το ευρώ. «Χονδροειδώς υποτιμημένο» το χαρακτηρίσε ένας κάποιος Peter Navarro (ε, όχι και «κάποιος»! Επικεφαλής του «εθνικού συμβουλίου εμπορίου» διορισμένος απ’ το ψόφιο κουνάβι είναι ο άνθρωπος!) τραβώντας το όπλο του: η γερμανία είπε χρησιμοποιεί αυτό το grossly undervalued ευρώ, για να έχει πλεονεκτήματα σε βάρος των ηπα, αλλά προσέθεσε και των εταίρων της στην ε.ε.
Άρα; Θα πρέπει να διαλυθεί το ευρώ (η ευρωζώνη), η γερμανία, ή και τα δύο· για να ξαναγίνει μεγάλη η αμερική… Μαζί, φυσικά, με την κίνα: κι αυτή θα πρέπει να διαλυθεί. Σε γενικές γραμμές και για να το πούμε απλά, όποιος πηγαίνει κόντρα στις ηπα (από καπιταλιστική άποψη), πρέπει να διαλυθεί. Αυτό εννοούσε ο κυρ Navarro. Απομένει να δούμε με ποιον ακριβώς τρόπο θα τα καταφέρει το ψοφιοκουναβιστάν να διαλύσει τους αντιπάλους του. Θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά; Ή θα τα καταφέρει με “συμβατικά”; Ή δεν θα τα καταφέρει καθόλου; (Ωραία ερώτηση, αρκεί να βρίσκεται κανείς στο Δ του Κενταύρου!).
Η αλήθεια είναι πάντως ότι το ευρώ δεν είναι «χονδροειδώς υποτιμημένο». Σε κάθε περίπτωση η ε.κ.τ., με την «ποσοτική χαλάρωση» (βασικό εργαλείο ελεγχόμενης υποτίμησης) δεν έκανε τίποτα άλλο, και μάλιστα με μερικά χρόνια καθυστέρηση, απ’ αυτό που ξεκίνησε απ’ το 2010 η αμερικανική fed. Εννοείται πως παρόμοια κάνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες όταν τα νομίσματά τους ανατιμώνται· ή όταν θέλουν να τα υποτιμήσουν.
Εξίσου αλήθεια είναι ότι δεν ωφελήθηκαν μόνο οι γερμανικές εξαγωγές (εκτός ευρωζώνης) απ’ την ισοτιμία περίπου 1:1 δολαρίου – ευρώ. Οφελήθηκαν οι πάντες. Γάλλοι, πορτογάλλοι, ισπανοί, ιταλοί , ολλανδοί, όλοι. Ακόμα και οι έλληνες (λέμε τώρα, γιατί δεν έχουν πολλά ποιοτικά να εξάγουν…)
Εν τέλει το γελοίο αυτής της αγχωμένης αντίδρασης είναι η αντινομία της υπονοούμενης «πρότασης» που κουβαλάει. Τι λέει ο εμπορικός boss των ηπα στα ευρωπαϊκά κράτη; Βρε χαζά! Σας εκμεταλλεύεται η παλιογερμανία ρεεε, με το «χοντροειδώς υποτιμημένο» ευρώ… Ενώ αν γυρίσετε στα εθνικά σας νομίσματα; Ε, αυτά θα είναι λεπτεπίλεπτα υποτιμημένα – οπότε πάλι θα έχετε εμπορικά πλεονάσματα απέναντι στις ηπα.
Εκεί πάει ο «ιδιοφυής» συλλογισμός του ανδρός. Οπότε, κάθε εθνικιστικός αμερικάνος σκύλος θα πρέπει να δαγκώσει τον εμπορικό boss στο αυτί, και να του ψιθυρίσει: ρε Navarro, είπαμε να ανατιμηθούν τα νομίσματά τους για να πουλάμε φτηνότερα εμείς με το δολάριο. Τι μαλακίες είναι τώρα αυτές που λες;
Επίσης (θα έλεγε αυτό το σκυλί) μην λες για το ευρώ πράγματα που δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε με το γουάν. Ποια ένωση θα διαλύσουμε εκεί ρε μπάρμπα;

(φωτογραφία: δεν είναι του γούστου μας οι πρώτες 100 μέρες των αμερικάνων προέδρων. Αλλά δεν θα πρέπει να έχει υπάρξει άλλος εδώ και πολλά χρόνια που να έχει φωτογραφηθεί και προβληθεί τόσο υπογράφοντας διαταγές με το που έστρωσε τον κώλο του στην προεδρική καρέκλα. Κόμπλεξ; Ανασφάλεια; Σύνδρομο αυτοκρατορικού μεγαλείου; Δεν ξέρουμε.
Πάντως ο δεξιά είναι ο «fuck euro» Navarro. Ευελπιστούμε ότι οι έλληνες σύμμαχοι και ομοϊδεάτες του – you know who – θα μπουν στα έξοδα να του στείλουν μια ανθοδέσμη).

Ένας αληθινός άντρας της εξουσίας!

30/1/2017. Ποιος αμερικάνος πρόεδρος στην πρόσφατη ιστορία κατάφερε τόσα πολλά τόσο γρήγορα; Ο ψόφιος κουνάβις (δηλαδή το επιτελείο του) αναδεικνύεται σε μετρ της προβοκάτσιας· αν και είναι δύσκολο να συνεχίσει για καιρό σε τέτοιο καταιγιστικό ρυθμό, με τέτοιο λίγο πολύ συμβολικό ρεπερτόριο. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να περάσει στο “ζουμί”.
Με μια του μόνο υπογραφή, απαγορεύοντας την είσοδο στις γιουνάιτεντ στέιτς σε υπηκόους άλλων (μουσουλμανικών) κρατών που είχαν κανονική βίζα, ακόμα κι αν είναι τουρίστες, κατάφερε:
Α) Να κάνει καινούργιους, προσωπικούς “φίλους” σ’ όλον τον μουσουλμανικό κόσμο·
Β) Να αποδείξει ότι η “χώρα της ελευθερίας” δεν υπάρχει πια ούτε καν σαν μύθος·
Γ) Να κάνει τις ηπα “πύργο Trump”·
Δ) Να ξεπλύνει διάφορους light φασίστες καθεστωτικούς στην ευρώπη, που το παίζουν τώρα εχθροί της “συλλογικής ενοχοποίησης” (των μουσουλμάνων εν προκειμένω), αν και κατά βάθος (ή όχι και τόσο βάθος) πιστεύουν τα ίδια με το ψόφιο κουνάβι.
Εν τω μεταξύ, δεν πα να κάνει κηρύγματα υπέρ των βασανιστηρίων και να οργανώνει μεθοδικά τον θεσμικό ρατσισμό του; Δεν πα να σχεδιάζει παραγγελίες για ακόμα περισσότερα όπλα και να δείχνει τον υπόλοιπο πλανήτη σαν “υπο προθεσμία”; Το ψόφιο κουνάβι έχει σταθερούς φίλους στα μέρη μας. Ορισμένοι μάλιστα, “αριστεροί” κατά τα λεγόμενά τους, δεν μπορούν να κρύψουν την χαρά τους που θα “διαλύσει το 4ο ράιχ”. Υποθέτουμε ότι θα θαύμαζαν οποιονδήποτε εξασφάλιζε ότι τελικά το κόμμα της δραχμής θα κερδίσει και ότι, άρα, το “κομπόδεμά” τους σε ευρώ σε ευρωπαϊκές τράπεζες θα πολλαπλασιάσει την ανταλλακτική του αξία…
Έχουμε αρχίσει την συλλογή των ντοκουμέντων της ξεφτίλας. Και όχι, δεν θα τους θεωρήσουμε πληρωμένους δημαγωγούς, εκτός αν εντοπίσουμε αδιάσειστες αποδείξεις. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν άφθονοι λακέδες τόσο εθελοντικά διατειθεμένοι να φιλίσουν κατουρημένες ποδιές ώστε δεν αξίζουν ούτε μια χούφτα (αμερικανικά) σεντς. Και θα ήταν λογικό αυτούς να μην τους πληρώνει κανείς… Ή να τους έχει στο “έναντι”.

Ανοικτή επιστολή στο πουθενά

29/1/2017. Ανοικτή επιστολή στο πουθενά* (παρακαλούνται οι εν ελλάδι «ανθρωπιστές» να μην κάνουν τον κόπο να την παραλάβουν…)

Ο Donald Trump είπε την περασμένη βδομάδα ότι “τα βασανιστήρια δουλεύουν”, σχολιάζοντας την αποτελεσματικότητά τους. Είχα από πρώτο χέρι την εμπειρία των βασανιστηρίων για τα οποία μιλάει. Τον Φεβρουάριο του 2003, στο Camp Echo, στην στρατιωτική φυλακή των ηπα στο Guantanamo, υπέγραψα μια ομολογία παραδεχόμενος ότι είμαι μέλος της al-Qaida. Το έκανα σαν αποτέλεσμα βίας και βασανιστηρίων.
Είχα περάσει την προηγούμενη χρονιά σε φυλακές, στην Kandahar και στο Bagram, στο Αφγανιστάν, όπου μεταφέρθηκα δια της βίας από αμερικάνους στρατιώτες, που με συνέλαβαν, με το όπλο στο κεφάλι, στο σπίτι μου, στην Islamabad, στο Πακιστάν, στη διάρκεια επιχείρησης της cia και των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών.
Όταν με πήγαν στην Kandahar με κτυπούσαν πεσμένο κάτω, και έσκισαν τα ρούχα μου με μαχαίρια. Αμερικάνοι στρατιώτες έκατσαν ύστερα πάνω μου, και άρχισαν να μου στρίβουν τα χέρια και τα πόδια τόσο πολύ που τα σημάδια έμειναν για μήνες. Έπειτα με έσυραν γυμνό, με έστησαν γονατιστό, με φωτογράφησαν, με ξύρισαν δια της βίας, με κλώτσαγαν, με σήκωναν όρθιο και με ξανάριχναν κάτω, και άρχισαν να με ανακρίνουν. Ύστερα με έβαλαν σε ένα σάκο, και με έριξαν σε ένα κλουβί με αυτόματα όπλα να με σημαδεύουν μέρα νύχτα. Το ακόμα χειρότερο αυτής της μεταχείρισης ήταν το να είμαι αναγκασμένος να βλέπω να κάνουν το ίδιο και σε άλλα ανθρώπινα πλάσματα.
Ήταν σ’ εκείνη τη φάση που ήρθαν άγγλοι πράκτορες της ΜΙ5 και με είδαν πρώτη φορά, άλλοτε να κρέμομαι, άλλοτε να είμαι στα γόνατα. Φαίνεται ότι αυτό το θέαμα τους ενόχλησε, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να με ανακρίνουν τις επόμενες τρεις ημέρες.
Βδομάδες μετά με έστειλαν στο Bagram, όπου οι συνθήκες ήταν ακόμα χειρότερες. Επειδή μιλούσα αγγλικά με ανέκριναν περισσότερο, διάφορες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανόμενων των αγγλικών. Τον Μάη του 2002 με έριξαν στην απομόνωση και η cia με απειλούσε ότι θα με στείλει στην Αίγυπτο ή στην Συρία αν δεν συνεργαστώ, όπως είχαν κάνει ήδη σε έναν ονόματι Ibn al-Sheikh al-Libi. Μου έλεγαν ότι αυτός μίλησε μέσα σε λίγες ημέρες αφότου τον έστειλαν στο Κάιρο.
Η cia με κρατούσε δεμένο, με τα γόνατα δεμένα μαζί με τους καρπούς μου και μια κουκούλα μόνιμα στο κεφάλι, καμιά φορά επί μέρες. Στέρηση ύπνου, οδυνηρές στάσεις του σώματός μου με την βία, ξύλο και δυνατοί θόρυβοι ακολουθούσαν. Οι μόνες στιγμές που μπορούσα να πάρω μια ανάσα ήταν όταν με ανέκριναν. Σε μερικές απ’ αυτές τις ανακρίσεις που έδειξαν φωτογραφίες των παιδιών μου την ώρα που τα συνελάμβαναν έξω απ’ το σπίτι μας, και με ρωτούσαν που νομίζω ότι είναι τώρα. Ταυτόχρονα άκουγα γυναικείες κραυγές που μου πάγωναν το αίμα από ένα διπλανό δωμάτιο. Με διέλυαν. Το fbi, που επίσης συμμετείχε, έλεγε ότι ήθελαν να ομολογήσω. Οτιδήποτε.
Μόλις με πήγαν στο Guantanamo ξαναείδα τους πράκτορές τους. Έφτιαξαν ένα χαρτί που ήθελαν να υπογράψω, απειλώντας ότι αν δεν το έκανα θα μου έκαναν μια σύντομη δίκη και θα με εκτελούσαν. Υπέγραψα επειδή είχα την ελπίδα ότι τα βασανιστήρια θα σταματήσουν (πράγματι μειώθηκαν) και ότι, όταν θα έφτανα στο δικαστήριο, θα μπορούσα να πω την αλήθεια για όσα είχα περάσει. Τελικά με άφησαν ελεύθερο το 2005 χωρίς δίκη ή ποινή, και από τότε κάνω εκστρατεία κατά των βασανιστηρίων.
Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ο Trump είπε ότι «θα φορτώσει» το Guantanamo με ακόμα περισσότερους φυλακισμένους, και ότι θα ξαναγίνονται εικονικοί πνιγμοί και «πολλά περισσότερα». Την τελευταία βδομάδα σκέφτεται να ξανανοίξει τα κάτεργα της cia που ο προκάτοχός του είχε διατάξει να κλείσουν. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτή την άποψη, αν λάβει υπόψη ότι τα βασανιστήρια οδήγησαν στον πόλεμο στο ιράκ, που τώρα αυτός καταδικάζει.
Εξαιτίας των βασανιστηρίων, αυτός ο al-Libi που μου είχαν πει οι της cia έδωσε ψεύτικη κατάθεση στους αμερικάνους ανακριτές του στην αίγυπτο ότι η al-Qaida συνεργαζόταν με τον Saddam Hussein για να αποκτήσει χημικά όπλα. Δεν υπήρχε al-Qaida στο Ιράκ. Αλλά μετά την εισβολή η βαρβαρότητα που ξεδιπλώθηκε στις αμερικανικές φυλακές όπως το Abu Ghraib και το Camp Bucca έγινε το καύσιμο για την φωτιά του ισλαμικού κράτους. 17 απ’ τους κορυφαίους διοικητές του είχαν βασανιστεί σ’ αυτές τις φυλακές. Τα βασανιστήρια δεν έσωσαν ζωές. Τις κατέστρεψαν και στη θέση τους δημιούργησαν τέρατα. Ο άγγλος δημοσιογράφος και πρόσφατα κρατούμενος του Isis John Cantlie υπέστη εικονικούς πνιγμούς απ’ τους απαγωγείς τους. Ενώ ο δολοφόνος “Jihadi John” λέγεται ότι έκανε το ίδιο βασανιστήριο στον αμερικάνο υπήκοο James Foley πριν τον αποκεφαλίσει.
O αμερικάνος πρόεδρος George W. Bush χρησιμοποίησε συστηματικά βασανιστήρια, αλλά δεν το παραδεχόταν. Ζήτησε απ’ τους νομικούς συμβούλους του να βρουν άλλα ονόματα. Οι «αναβαθμισμένες ανακριτικές τεχνικές» δεν θεωρούνταν βασανιστήρια αν δεν προκαλούσαν «βλάβες στα όργανα ή θάνατο» είπαν. Κάπως έτσι φυλακισμένοι στο Guantanamo όπως ο Abu Zubaydah και ο Khalid Sheikh Mohammed υπέστησαν το βασανιστήριο του εικονικού πνιγμού εκατοντάδες φορές χωρίς συνέπειες για την cia.
Σήμερα ξέρουμε περισσότερα απ’ ότι το 2002 για το τι κάνουν τα βασανιστήρια, τα διαλυτικά τους αποτελέσματα και τις συνέπειές τους. Αν ο καινούργιος ηγέτης του «ελεύθερου κόσμου» θέλει ακόμα να προωθήσει αυτή την βάρβαρη πρακτική, επαφίεται στον υπόλοιπο ελεύθερο κόσμο να φροντίσει να μην μπορέσει να το κάνει.

Moazzam Begg

Ο Moazzam Begg είναι αγγλο-πακιστανός. Εξαιτίας μιας εκτεταμένης εκστρατείας που έγινε στην αγγλία για την απελευθέρωση των άγγλων υπηκόων που βρίσκονταν αιχμάλωτοι στο Guantanamo, η αγγλική κυβέρνηση αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση Μπους την περίπτωσή τους. Ο Begg απελευθερώθηκε τελικά στις 25 Γενάρη του 2005. Αργότερα, μαζί με άλλους άγγλους υπηκόους που είχαν κρατηθεί και βασανιστεί σε διάφορα κάτεργα έκανε μήνυση στο αγγλικό κράτος, για την συμμετοχή του στα βασανιστήρια. Το Νοέμβρη του 2010 το αγγλικό κράτος συμφώνησε σε μια εξωδικαστική αποζημίωση για 16 κρατούμενους, συμπεριλαμβανόμενου του Begg.
O Begg έχει πρωτοστατήσει σε διάφορες προπαγανδιστικές δράσεις εναντίον των βασανιστηρίων: εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις. Το 2014 η αγγλική αστυνομία τον ξανάδεσε με την κατηγορία ότι είχε συμμετοχή σε «τρομοκρατικές δραστηριότητες» στη συρία. Λίγο αργότερα οι κατηγορίες αποσύρθηκαν.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους άπειρους (στον αριθμό) ντόπιους φίλους του αγγλικού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που φυσικά νοιώθουν ιδιαίτερα «ανθρωπιστές» για την προφύλαξη των 8 πραξικοπηματιών της τουρκίας απ’ τα εκεί βασανιστήρια• όταν, φυσικά, τους μένει χρόνος και αισθήματα απ’ τον φουλ «αντιευρωπαϊσμό» τους.

(*απ’ τον αγγλικό καθεστωτικό guardian, 27/1/2017)

Ανοικτή επιστολή προς τον Ύψιστο – νο 3

29/1/2017.

Πανεξυπνότατε Κύριε Ψόφιε Κουνάβι.
Με όχι αδικαιολόγητη ανησυχία παρατηρούμε ότι ίσως δεν σκοπεύετε να μας δώσετε την δεύτερη θέση στον πλανήτη, αμέσως μετά την America First. Παρακολουθούμε τα, ας μας επιτρέψετε, «σαλιαρίσματά» σας με μια κυρία που τώρα μεν ηγείται του brexit, όμως πριν ένα χρόνο ήταν φανατική του bremain… “Ασταθής χαρακτήρας», το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς για την περίπτωσή της.
Ωστόσο δεν σκοπεύουμε να κάνουμε σκηνή στη Μεγαλειότητά Σας. Πολλώ μάλλον που με το Ηνωμένο Βασίλειο μας συνδέουν τα ποτάμια του αίματος των κοινών μας εχθρών, ειδικά απ’ τον Δεκέμβρη του ’44 και μετά. Έστω, λοιπόν, θα καταπιούμε την πίκρα μας, και θα το δεχτούμε: μας δίνετε την τρίτη θέση στον κόσμο; Μας την δίνετε; Greece Third; Να το κλείσουμε εκεί; Θα το δεχτούμε. (Greece Third!! Τελικά δεν είναι τόσο άσχημο… Σε διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού θα ήταν super!)
Όμως παρακαλούμε: πείτε στην καινούργια σας φίλη να μην μας «πηδάει» (μεταφορικά μιλώντας πάντα, με όλη την έννοια του «μεταφορικά», «μεταφορές», κλπ: πετώντας απ’ την Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα…). Καταλαβαίνετε: δημιουργούνται άσχημες εντυπώσεις, και πάντα υπάρχουν κακόβουλοι να χύσουν το δηλητήριό τους.
Έχουμε κι εμείς μεγάλο αεροδρόμιο. Κερνάμε τσαγάκι, συκαλάκι γλυκό του κουταλιού… Και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι λάθος η Δεύτερη Δύναμη του πλανήτη (η παγκόσμια βρετανία) να λέει πέντε κουβέντες με την Τρίτη (την παγκόσμια ελλάδα).
Καταλαβαίνουμε ότι ενδεχομένως υπάρχει μια κάποια πίκρα στην αγγλία. Από μια κουβέντα που είχε πει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κάποιος πολιτικός μας άνδρας που περνούσε για έξυπνος. Ότι, τάχα, «τέλος η αγγλία, τώρα είναι η ελλάδα», εννοώντας το μεγαλείο των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Σύμφωνοι, αυτό ειπώθηκε, αλλά δεν θα έπρεπε να δίνει κανείς σημασία. Άλλωστε ο ίδιος κουφιοκεφαλάκης εξυπνάκιας είχε πει ότι «η γερμανία είναι γίγαντας με μυαλό νάνου». Εννοώντας ότι αυτός έχει περισσότερο (μυαλό). Πράγμα που έχει αποδειχθεί, έτσι δεν είναι; Θέλουμε να πούμε: στην ελλάδα οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και τις πορδές. Never mind…
Ζητώντας Σας εκ των προτέρων κατανόηση, ευελπιστούμε ότι θα τακτοποιήσετε αυτό το θεματάκι μεταξύ second και third. Για να μην θυμώσουμε κι υστέρα τρέχουν στο νησί – και δεν φτάνουν… Ειλικρινά δικοί Σας, οι άπειροι (στον αριθμό) και έμπειροι (στα μεγάλα κόλπα) Έλληνες θαυμαστές Σας.

Ιστορικές στιγμές

28/1/2017. Στις 3 Σεπτέμβρη του 1783, στο (ακόμα τότε αυτοκρατορικό) Παρίσι, υπογράφτηκε μια συνθήκη ειρήνης. Μ’ αυτήν το (ακόμα αυτοκρατορικό) Λονδίνο αναγνώριζε την στρατιωτική του ήττα απ’ τις επαναστατημένες αποικίες του στη “νέα γη”, και, σαν συνέπεια, την ανεξαρτησία τους. Ο “πόλεμος της ανεξαρτησίας” των λευκών αγγλοσαξόνων προτεσταντών αμερικάνων αποίκων κόντρα στην μητρόπολη έληξε νικηφόρα (εμπνέοντας αντίστοιχες απελευθερωτικές κινήσεις και αλλού στην κόσμο).
Η ιστορία υπήρξε αμείλικτη για τις σχέσεις της πρώην μητρόπολης με την πρώην αποικία. Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, ειδικά με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και ακόμα ειδικότερα με τον δεύτερο, το Μπάκιγχαμ είδε το βασίλειό του να συρρικνώνεται ραγδαία· σε όφελος της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής επιρροής των ηπα. Αν και η αγγλία τοποθετείται στους νικητές του β παγκόσμιου, στην πραγματικότητα ανήκει στους βαριά ηττημένους.
Τώρα, η αγγλίδα πρωθυπουργός είναι η πρώτη επίσημη αξιωματούχος που επισκέπτεται στο φρεσκοεκλεγμένο ψόφιο κουνάβι. Τα δύο καθεστώτα τα ενώνουν κοινές ανησυχίες: απέναντι στην κίνα, απέναντι στην ε.ε. (και την ευρωζώνη), ακόμα απέναντι στην πιθανότητα (ποιος ξέρει;) μιας στρατιωτικής σύμπραξης ανάμεσα στην ηπειρωτική ευρώπη (ή του βορρά της) και την Μόσχα.
Ο Emmanuel Macron, ευρωπαϊστής “ανεξάρτητος υποψήφιος” για την γαλλική προεδρία (ένα outsider που, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι καθόλου τέτοιο), σχολίασε αυτόν τον ξαναζεσταμένο έρωτα του Λονδίνου προς την Ουάσιγκτον με καθόλου κολακευτικό αν και μάλλον ακριβή τρόπο:
…Η βρετανία ζούσε σε μια ισορροπία με την ευρώπη. Αλλά τώρα γίνεται ένα κράτος / υποτακτικός (“vassal state”), με την έννοια ότι γίνεται ο μικρός συνεταίρος των ηπα…
Δεν είναι ασυνήθιστο γάλλοι και άγγλοι να ανταλλάσσουν μεταξύ τους πικρόχολα σχόλια. Ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση το αγγλικό ακροβατικό νούμερο “brexit” δίνει μια θέση υπεροχής στο Παρίσι. (Άκου “vassal state”! Θα την σκοτώσουν την Ελισάβετ, πάνω στο άνθος της ηλικίας της!!!)

(φωτογραφία: -αν αυτό πάνω στο κεφάλι σου δεν είναι βασιλικό ζαρκάδι παράνομα σκοτωμένο τι σκατά είναι;)