Tag: ηπα

Η επιθετικότητα… (2)

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Μήπως όταν η Ουάσιγκτον αυξάνει τον εξοπλισμό και την «βοήθεια» προς τους λακέδες της στη βόρεια συρία, κι όταν το τουρκικό καθεστώς βάζει στις ηπα (βερμπαλιστικά ίσως, αλλά το κάνει) το δίλημμα “ή με εμάς ή εναντίον μας” οι έλληνες πονηρούληδες θεωρούν ότι είναι ευκαιρία για “μαγκιές”; (Κάνουν τέτοια πράγματα οι πονηρούληδες έλληνες; Μπαααααα!… Μόνη της η προβοκάτσια που έστησαν στα Ίμια το 1996 τα λέει όλα!!! Και τότε νόμιζαν ότι τους έπαιρνε, και ότι θα έσκαγαν οι αμερικάνοι δίπλα τους…)

Όταν το ελλαδιστάν εκπαιδεύει τους ισραηλινούς πιλότους, εκπαιδεύει δηλαδή αυτούς που, κατόπιν διαταγής, θα βομβαρδίσουν είτε τον λίβανο, είτε την συρία, είτε το ιράν, και, ανάλογα με την περίπτωση, θα βάλουν φωτιά (οι φίλοι και σύμμαχοι του Τελ Αβίβ) στην ανατολική Μεσόγειο, σε ποιούς νομίζει ότι πουλάει “ειρηνισμό” και “σταθερότητα”; Και ποιοί νομίζει ότι αγοράζουν το παραμύθι;

Όταν το ελλαδιστάν παρακαλάει την Ουάσιγκτον να φτιάξει κι άλλες βάσεις στην επικράτειά του, γιατί το τουρκικό καθεστώς (και το ρωσικό, και το ιρανικό, και το συριακό, και το λιβανέζικο) να μην αντιλαμβάνονται αυτό το failed state σαν εκείνο που θέλει να είναι, σαν εξάρτημα δηλαδή του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού; Και γιατί θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν διαφορετικά απ’ αυτό που θέλει να είναι;

Κι όταν η Ουάσιγκτον (απέναντι στην «επίθεση του τουρκικού πολεμικού κατά του ελληνικού λιμενικού»!… ) κρατάει «ίσες αποστάσεις» (επειδή, προφανώς, ξέρει τι συμβαίνει γενικά και τι συγκεκριμένα έχει συμβεί) γιατί «ο έλληνας κολαούζος» θα άξιζε κάτι παραπάνω;

Το 1996 τα ντόπια φασιστόμουτρα παρεξήγησαν ηθελημένα την φράση του τότε καινούργιου πρωθ. Σημίτη «ευχαριστώ τις ηπα». Εννοούσε ότι «ευχαριστώ τις ηπα που ανακατεύτηκαν και δεν χόντρυνε κι άλλο η φάση Ίμια», επειδή έμαθε – δεν ήταν δα και δύσκολο – ότι την προβοκάτσια την είχε στήσει ο υπ.αμ. του, ονόματι Αρσένης, με το τσιράκι του τον δήμαρχο Καλύμνου, επειδή ο εθνικοσιαλιστής υπουργός θεώρησε ότι «μας παίρνει να στριμώξουμε χοντρά την τουρκία» στο Αιγαίο. Εμπνευστής του «ενιαίου αμυντικού δόγματος Θράκη – Κύπρος» ήταν ο άνθρωπος, γιατί να μην κάνει και βρώμικα κόλπα; Μόνο που αν δεν ανακατεύονταν οι αμερικάνοι θα είχαν καταληφθεί τα μισά νησιά του ανατολικού αιγαίου: ο σοσιαλφασίστας υπ.αμ. Αρσένης είχε κάνει εντελώς λάθος υπολογισμούς στην προβοκάτσιά του με την σημαία στα Ίμια! Και άντε μετά να ξεμπερδέψεις!

Τώρα λοιπόν, μετά από 21 και κάτι χρόνια, με τον τουρκικό στρατό στο Afrin, μήπως τίποτα «εθνικόφρονες» τρώγονται ότι τους παίρνει να «στριμώξουν την Άγκυρα» με βρώμικα κόλπα; Και μήπως το τουρκικό καθεστώς εννοεί κάτι πολύ συγκεκριμένο όταν λέει οι μαγκιές των ελλήνων θα τελειώσουν όταν δουν τα πολεμικά μας;

Πάντως αυτό το ελληνικό «Ωωωωω! Βοήθεια!!! Βοήθεια!!! Λύκοι, λύκοι στο κοπάδι!!!!» ποτέ δεν το φάγαμε. Και ούτε θα το φάμε! Πάντα αποδεικνύεται, αργά ή γρήγορα, ότι έχουμε δίκιο…

Συρία (Η επιθετικότητα – 3)

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Για το ελληνικό φασισταριό, δεξιό κι αριστερό, «η τουρκία υποφέρει στην Afrin», «η τουρκία έχει σοβαρά προβλήματα» – ίσως πρόκειται (ξανά) να διαλυθεί…. Όπως κάνουν στα πάντα, απ’ τις σχέσεις τους και την συμμετοχή τους στην ε.ε. και την ευρωζώνη μέχρι ό,τι θέλετε, οι έλληνες (και οπωσδήποτε οι ενταταλμένοι δημαγωγοί των υπηρεσιών) είναι μόνιμα σε παράκρουση.

Τι συμβαίνει στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin; Ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του προχωρούν καταλαμβάνοντας σταθερά (και με αργούς ρυθμούς) εδάφη στα βόρεια και στα δυτικά του θύλακα (κυρίως) αλλά και στα ανατολικά (λιγότερο). Θεωρούμε εντελώς απίθανο το τουρκικό επιτελείο να πίστευε σ’ έναν «γρήγορο πόλεμο», σ’ έναν «περίπατο» – μια ματιά στο ανάγλυφο του εδάφους στον θύλακα είναι αρκετή. Οι ypg αμύνονται σκληρά (και καλά κάνουν απ’ την μεριά τους) αλλά υπάρχει σαφής διαφορά δυναμικού και μέσων. Επιπλέον φαίνεται ότι οι τουρκικές υπηρεσίες έχουν χαρτογραφήσει μεγάλο μέρος των τούνελ που θα ήταν ένα βασικό εργαλείο άμυνας των ypg· δεν εξηγείται αλλιώς η ευστοχία στο να τα βομβαρδίζουν καταστρέφοντας τα.

Με σχετικά λίγες απώλειες ο τουρκικός στρατός και οι σύμμαχοί του προχωρούν στην Afrin. Αργά (αυτό θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο) αλλά προχωρούν. Και δεν πρόκειται, βέβαια, για «πανστρατιά» απ’ τη μεριά της Άγκυρας! Ένα πολύ μικρό μέρος του στρατού της εμπλέκεται στην εισβολή…

Εκείνο που το ελληνικό φασισταριό, δεξιό κι αριστερό, κάνει ότι δεν βέπει και ότι δεν καταλαβαίνει (επειδή δεν ταιριάζει με τις φαντασιώσεις του) είναι αυτό: ότι, απ’ την άποψη της διάρκειας, η τουρκική εισβολή έχει ξεπεράσει ήδη τον χρόνο που θα περίμενε κανείς να υπάρξουν σοβαρές «διεθνείς αντιδράσεις»! Που σημαίνει: η εισβολή έχει γίνει (έστω και σιωπηλά) αποδεκτή – ακόμα και απ’ την Ουάσιγκτον, που το δήλωσε έγκαιρα ότι δεν πρόκειται να ανακατευτεί γι’ αυτήν την περιοχή.

Οι ypg του Afrin έχουν κάνει έκκληση στους πάντες να τους βοηθήσουν: στην Ουάσιγκτον, στη Μόσχα, στη Δαμασκό, στον οηε, στη «διεθνή κοινότητα»…. Κανείς δεν πρόκειται να κάνει κάτι που να αλλάξει τους εκεί συσχετισμούς δυνάμεων. Ο λόγος; Απλός: οι ypg πόνταραν σε λάθος «σύμμαχο» έχοντας εντελώς εκτός πραγματικότητας στρατηγική! Και, επιπλέον, τον θύλακα της Afrin τον έχουν πουλήσει οι ίδιοι οι ypg του Kobani!!! Για να κρατήσουν (όσο….) τα πετρελαιοπήδαγα δίπλα στον Ευφράτη, για τα οποία η αμερικανική αεροπορία μπορεί να σκοτώσει και μερικές δεκάδες σύριων στρατιωτών (και ρώσων λεγεωνάριων) – άμα χρειαστεί.

Η αντίθεση ανάμεσα στο τι κάνει η αμερικανική αεροπορία για να προστατέψει το ypg πεζικό της στην ανατολική συρία και στο τι δεν κάνει στη δυτική συρία (στην Afrin) είναι παραπάνω από όρατη. Και όσοι κούρδοι έχουν στοιχειώδη νοημοσύνη θα έπρεπε να έχουν καταλάβει…

Όσο για τους ελληνάρες; Αυτοί «ζουν τους μύθους τους»…

Παγκόσμιος πόλεμος

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Για το ελληνικό φασισταριό (και είναι αμφίβολο αν υπάρχει και τίποτ’ άλλο…) οι αντιθέσεις ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον ερμηνεύονται σαν αντιπαράθεση ανάμεσα σ’ έναν (σχετικά) αδύναμο (την Άγκυρα) και έναν δυνατό (την Ουάσιγκτον) όπου, φυσιολογικά, ο αδύναμος θα χάσει. Πλασσάρεται, λοιπόν, η ελληνική εθνική γραμμή δίπλα στον ισχυρό, μπας και μαζέψει κανά ψίχουλο γεωπολιτικής προσόδου.

Επειδή, επιπλέον, στο ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό, το «ξανθό γένος» (οι ρώσοι δηλαδή) δεν μπορεί παρά να είναι «υπέρ μας» σαν “ορθόδοξοι χριστιανοί” (απ’ τα Ορλωφικά…), η συμμαχία Άγκυρας – Μόσχας είτε απωθείται, είτε θεωρείται «προσωρινή», και «όπου νάναι διαλύεται». Την Τεχεράνη το ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό την έχει χεσμένη· είτε δεν ξέρει που πέφτει, είτε νομίζει ότι εκεί ζουν σε σπηλιές… Και, φυσικά, ούτε θέλουν οι πιστοί αυτού του φαντασιακού να σκεφτούν ότι υπάρχει κι ένα Πεκίνο στο λογαριασμό, ακόμα και στη Μεσόγειο…

Όμως οι επιλογές του τουρκικού καθεστώτος δεν είναι του είδους «το ανάδελφο έθνος ορμάει»!!! Εκείνο που δεν πρόκειται να παραδεχτούν ποτέ τα ελληνικά φασιστόμουτρα είναι ότι αν συγκρίνει κανείς την ιστορία των δύο κρατών, του ελληνικού και του τουρκικού (απ’ το 1922 και μετά για το δεύτερο, όταν δημιουργήθηκε σαν σύγχρονο κράτος), η πολιτική της Άγκυρας είναι υπόδειγμα ρεαλισμού, έστω κι αν υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις· ενώ, αντίθετα, η πολιτική της Αθήνας είναι υπόδειγμα σουρεαλισμού, ακόμα κι αν κατέφερε σε πολλές περιπτώσεις να επωφεληθεί απ’ τις συμμαχίες της.

Αυτό, τώρα, που βλέπουν οι ελλήνες σαν «η τουρκία που παραφέρεται», δεν είναι ούτε παραφορά ούτε αποκλειστικά και μόνο η τουρκία. Είναι η ανάδυση του ευρασιατικού project, που εκτείνεται (άμεσα) απ’ την ανατολική ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο, και φτάνει (περνώντας απ’ τον Ινδικό) ως τον Ειρηνικό. Μέσα στην ανάδυση αυτού του καπιταλιστικού project, που δεν είναι καθόλου χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις, κάθε κράτος, κάθε «εθνικό» κεφάλαιο, το τουρκικό, το ρωσικό, το ιρανικό, το πακιστανικό, το ινδικό, το κινέζικο, το κορεατικό, το φιλιππινέζικο, κ.ο.κ, ψάχνουν τη θέση τους. Η κοινή προοπτική τους είναι το να «δαγκώσουν, να «κλέψουν» κομμάτια κυρίως απ’ την αμερικανική ζώνη επιρροής.

Σ’ αυτήν την υλική πραγματικότητα του 4ου παγκόσμιου πολέμου, ισχυρός πόλος, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν είναι οι ηπα. Για την ακρίβεια οι ηπα είναι ισχυρές στρατιωτικά· όμως αυτό, από μόνο του, δεν είναι το σύνολο της ισχύος… Μάλιστα μπορεί να είναι και η αχίλλεια πτέρνα του αμερικανικού imperium, λόγω της στρατιωτικής υπερεπέκτασης, των μεγάλων γραμμών επιμελητείας, κλπ. Η αδυναμία των ηπα εκδηλώνεται απ’ την «προστατευτική» αναδίπλωσή τους: αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι την περίοδο που ένοιωθαν ότι έχουν (και είχαν) το απόλυτο «πάνω χέρι», στα’90s, έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Οικονομικά και ιδεολογικά.

Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές «ερμηνείες» με βάση τα παραδοσιακά εθνικιστικά (και βλακώδη) «εργαλεία» είναι ξανά λαθεμένες: το τουρκικό καθεστώς δεν «παραφέρεται»! Διεκδικεί δυναμικά (και ιμπεριαλιστικά) την δική του «ζώνη ελέγχου» – αλλά όχι μόνο για λογαριασμό του! Δρα και για λογαριασμό άλλων· ή, αν αυτό είναι πιο κατανοητό, δρα σε σχέση με το ευρασιατικό project. Η “νέα μέση Ανατολή” που υποσχέθηκε η Ουάσιγκτον στην Άγκυρα έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Τώρα στην ημερήσια διάταξη είναι το “ψείρισμα” των united states…

Το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν θέλει να τα σπάσει ανοικτά και καθαρά με την Ουάσιγκτον (αλλά μόνιμα το απειλεί) είναι η «μεθοριακή» παραλλαγή του ίδιου πράγματος που κάνουν ακόμα η Μόσχα και το Πεκίνο, παρότι έχουν επικηρυχτεί επίσημα σαν «εχθροί» απ’ το νέο στρατιωτικό δόγμα των ηπα.

Αντίστοιχα, οι «παραδοσιακές συμμαχίες» του ελλαδιστάν, και η δική του ιμπεριαλιστική ιδέα για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», είναι καθαρή συμμετοχή στον 4ο παγκόσμιο· που σερβίρεται σαν «ειρηνισμός» και «σταθερότητα», μόνο για τους ηλίθιους ντόπιους. Δυστυχώς είναι πολλοί.

Εμείς οι λίγοι πρέπει να διαλέξουμε ιμπεριαλισμό; Όχι βέβαια! Πολεμώντας εναντίον του ιμπεριαλισμού του «δικού μας» κράτους και εναντίον των συμμαχιών του, έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.

Δεν το ξέρετε;

Κορέες

Τρίτη 13 Φλεβάρη. Η ανταπόκριση του associated press (μετά από εκείνην του cbs), πριν 2 ημέρες, στις 11 Φλεβάρη:

Όλες οι προσπάθειες του αμερικάνου αντιπροέδρου Mike Pence να εμποδίσει την Βόρεια Κορέα να κλέψει το σόου των χειμερινών ολυμπιακών, τις εικόνες των δύο Κορεών να παρελαύνουν μαζί – και οι αξιωματούχοι τους να σφίγγουν οι μεν τα χέρια των δε – σε εποχή οξυμένων εντάσεων στη χερσόνησο, απέτυχαν.

Ο Pence πέρασε τις μέρες του απ’ την έναρξη των αγώνων την Παρασκευή προειδοποιώντας ότι ο Βορράς προσπαθεί «να κάνει πειρατεία στο μήνυμα και στην εικόμα των ολυμπιακών αγώνων» με την «προπαγάνδα του».

Αλλά ο Βορράς παρέμεινε καλοδεχούμενος με ανοικτές αγκαλιές σ’ αυτό που ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Moon Jae-in ονόμασε «Ολυμπιακούς αγώνες της ειρήνης» και οι ΗΠΑ έμοιαζαν να είναι αυτός που έμεινε έξω, στο κρύο.

Ο Pence έμεινε μαρμαρωμένος στη θέση όταν ο Moon και οι Βορειοκορεάτες αξιωματούχοι σηκώθηκαν παρέα, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του σταδίου, για να αποθεώσουν την κοινή ομάδα των αθλητών τους. Οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου τόνισαν ότι o Pence σηκώθηκε να χειροκροτήσει μόνο την αμερικανική ομάδα, αλλά οι ασιάτες ειδικοί είπαν ότι η άρνηση του αντιπροέδρου να χειροκροτήσει τις κορεατικές ομάδες ήταν προσβολή προς τους οικοδεσπότες του.

Τους οικοδεσπότες του; Η νοτιοκορεατική κυβέρνηση «έσπασε» κάποιες απ’ τις κυρώσεις που οι ηπα έσπρωξαν (μέσω οηε) κατά της βόρειας κορέας, «ολυμπιακή αδεία». Ας πούμε η ντίβα («κόμπρα» θα πρέπει θεωρείται ήδη απ’ την Ουάσιγκτον) Kim Yo-jong είναι στην αμερικανική «μαύρη λίστα», και υπάρχουν «κυρώσεις» εναντίον της, με την κατηγορία της «εξόντωσης αντιφρονούντων». Πως είναι δυνατόν ο σύμμαχος (;) Moon όχι να την δέχεται με τις ελάχιστες διπλωματικές ψυχρές τυπικότητες αλλά, αντίθετα, να την αντιμετωπίζει με τέτοια θερμότητα και φιλία;

Όλοι καταλαβαίνουν (και η Σεούλ οπωσδήποτε) ότι τώρα το αμερικανικό πρόβλημα λέγεται «νότια κορέα»! Έτσι, διάφορες εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι η πρόσκληση του Kim στον Moon να πάει στην Πγιονγκγιάνγκ θα βρει ανταπόκριση. Αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε,  όταν ο Moon, απαντώντας στο ραβασάκι, είπε «ναι, να το δούμε, αλλά πρέπει να υπάρξει και διάλογός σας με τις ηπα» εννοούσε μάλλον πρέπει να τους βραχυκυκλώσουμε ώστε να μην μπορούν να πουν «όχι» σε μια τέτοια εξέλιξη. Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου απίθανο.

Το «διπλό πάγωμα» είναι το κλειδί· αλλά είναι (σ’ εμάς σίγουρα!) ανοικτό το πως θα σερβιριστεί. Θα πρέπει να θυμήσουμε ότι σύμφωνα με το νέο αμερικανικό «αμυντικό δόγμα» Πεκίνο και Μόσχα είναι εχθροί, «αναθεωρητές». Κάπου, κάπως, στην εξέλιξη του επόμενου μήνα, θα πρέπει οι ελιγμοί του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» να στηριχτούν και από άλλους· Βερολίνο, Παρίσι, ή και τους δύο.

Πάντως, για την ιστορία, και επειδή το βρίσκουμε σημαντικό: το Σάββατο, πριν το σπέσιαλ δείπνο / συνάντηση των βορειοκορεατών με τους νοτιοκορεάτες στη Σεούλ, ενόσω ο Pence πήγαινε στο αεροδρόμιο ή ήταν ήδη on board, ο Moon είχε ραντεβού με τον «ειδικό απεσταλμένο» του κινέζου προέδρου Xi Jinping, τον Han Zheng, ένα απ’ τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος. Το κινεζικό καθεστωτικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua μετέδωσε γι’ αυτή τη συνάντηση το λακωνικό ότι ο Han δήλωσε την υποστήριξη του Πεκίνου στη συμφιλίωση και στη συνεργασία ανάμεσα στη βόρεια και τη νότια κορέα, και εξέφρασε την ελπίδα ότι οι δύο πλευρές θα συναντηθούν στη μέση της απόστασης και ότι θα κάνουν κοινές προσπάθειες για να μειώσουν κι άλλο τις εντάσεις.

Σιγά σιγά θα μάθουμε κι άλλα. Όμως το βασικό το ξέρουμε ήδη: αν η Ουάσιγκτον δεν μηχανευτεί κάποια χοντρή προβοκάτσια, το χάνει το παιχνίδι…

(Οι φωτογραφίες δεν λένε πάντα την αλήθεια, κι ούτε προσφέρονται για σπουδαία ανάλυση. Ωστόσο τα στιγμιότυπα αυτά έχουν την δική τους χάρη. Πάνω ο Moon με τον Pence στη διάρκεια της σύντομης παρακολούθησης του αγώνα short-track speedskating γυναικών, το απόγευμα του Σαββάτου. Απ’ τις φάτσες και των υπόλοιπων στο καρέ, συμπεραίνει κανείς ότι δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον το θέαμα· για να μην πούμε “βαρετό”. Ούτε, όμως, φαίνονται οι δύο αξιωματούχοι να έχουν όρεξη να πιάσουν καμιά ψιλοκουβέντα.

Κάτω η ντίβα Kim και ο Moon (ο ίδιος της προηγούμενης φωτο…) στη διάρκεια της συναυλίας της γυναικείας βορειοκορεατικής ορχήστρας Moranbong, το απόγευμα της Κυριακής. Δίπλα στην Kim ο «γερόλυκος» Kim Yong-nam, σαν κόουτς.

Αυτός ο Moon είναι, έτσι που το πάει, ο τρίτος και ο χειρότερος (ανατέλλων) “αναθεωρητής”!!!)

Κορέες 1

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Γράφαμε χτες για το ενδεχόμενο Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ να ανακοινώσουν, πριν τη λήξη των χειμερινών παραολυμπιακών, μια συμφωνία “οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης” μεταξύ τους, που θα περιλαμβάνει το “πάγωμα” των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών της δεύτερης (έτσι κι αλλιώς έχει μάλλον ολοκληρώσει τον κύκλο τους…)

Μια συνέντευξη του ρώσου υπ.εξ. Sergey Lavrov μας το θύμισε: τέτοια, ακριβώς, είναι η ρωσο-κινεζική πρόταση, όπως ανακοινώθηκε απ’ τους υπ.εξ. των δύο κρατών στις 4 του περασμένου Ιούλη! Η πρόταση, που ονομάζεται «πρωτοβουλία διπλού παγώματος» (double freeze initiative), προβλέπει το «πάγωμα» των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών της βόρειας κορέας, με παράλληλο πάγωμα των στρατιωτικών ασκήσεων της νότιας με τις ηπα.

Υπέρ μιας τέτοιας εξέλιξης έχει ταχθεί, και μάλιστα πολύ θερμά, ήδη από τότε και το Βερολίνο… Εννοείται ότι η Ουάσιγκτον την έχει απορρίψει, μετά βδελυγμίας!

Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, λοιπόν, αν οι «αγαπημένοι» Kim και Moon προχωρούσαν σ’ αυτή τη συμφωνία μεταξύ τους, έχοντας την δεδομένη και δηλωμένη υποστήριξη της Μόσχας, του Πεκίνου, του Βερολίνου και, γιατί όχι, του Παρισιού. Σε μια τέτοια περίπτωση τα 3 απ’ τα 5 μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε (κίνα, ρωσία, γαλλία) θα ήταν «υπέρ», σπρώχνοντας στην απομόνωση τις ηπα. Που, θεωρητικά, θα μπορούσαν να συνεχίσουν τις ασκήσεις με τον συνεταίρο τους (την ιαπωνία)· εμφανιζόμενα και τα δύο κράτη, καθαρά, σαν «κράτη ταραξίες»…

Όπως συμβαίνει και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις, η πολεμοχαρής ατζέντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν έχει «λύση δύο», ειδικά αν δεν έχει τον έλεγχο της διαμόρφωσής της. Από τον μαξιμαλισμό του «δώστε τα κλειδιά των πυρηνικών και των πυραύλων σας αλλιώς πρώτα θα σας στραγγαλίσουμε και μετά θα σας ισοπεδώσουμε» η πρόταση για «διπλό πάγωμα» απέχει τόσο όσο χρειάζεται για να πνίξει (μεταφορικά) τον «ψάχνω να βρω αφορμές» τσαμπουκά των ηπα στον δυτικό Ειρηνικό.

Και φαίνεται πως είναι πολλοί εκείνοι που έχουν και το μυαλό και τους τρόπους να απεργάζονται ένα τέτοιο πνίξιμο…

Κορέες 2

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Το γεγονός ότι η κορεατική χερσόνησος είναι μακριά απ’ την ελληνική δεν δικαιολογεί, βέβαια, την “ντροπαλή σιωπή” και την “έλλειψη ενημέρωσης” της ντόπιας δημαγωγίας – και μιλάμε, κατ’ αρχήν, για τα γεγονότα – για όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες κάτω απ’ την ομπρέλλα των χειμερινών ολυμπιακών. Όποτε είναι να γρυλίσει ή να απειλήσει η Ουάσιγκτον μια χαρά ενημερώνονται· και σεγοντάρουν. Είναι θέμα συμμαχιών. Και, πιθανόν, σαν απόγονοι του “ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην κορέα”, να υποψιάζονται ότι ένα κορεατικό / ασιατικό στραπάτσο των ηπα δεν θα έχει όφελος για τις δικές τους ελπίδες περί νέων γεωπολιτικών προσόδων.

Να, λοιπόν, αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του αμερικανικού καθεστωτικού cbs news το Σάββατο το βράδυ (όταν ο Pence είχε πάρει τον αεροπορικό δρόμο του γυρισμού):

Ο αντιπρόεδρος Mike Pence είπε το Σάββατο ότι δεν υπάρχει «απόσταση» μεταξύ ΗΠΑ και Νότιας Κορέας, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους για το ραντεβού με την Βόρεια Κορέα στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες στην Pyeongchang…. Κατά την πτήση της επιστροφής του απ’ το ταξίδι στην Ασία – Ειρηνικό, καθώς πετούσε κάπου πάνω απ’ τη Νότια Κορέα, είπε στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στο Air Force Two ότι εκτίμησε την διαφάνεια και τις προοπτικές του Moon προς την Βόρεια Κορέα, αλλά επανέλαβε ότι οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα «θα συνεχίσουν να είναι σταθερές και να δουλεύουν με συντονισμένο τρόπο για να προκαλέσουν την μέγιστη οικονομική και διπλωματική πίεση στη Βόρεια Κορέα.

…

Το καθήκον του ταξιδιού του Pence, σχεδιασμένο να απομακρύνει την προσοxή του κόσμου απ’ την ολυμπιακή επανένωση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, αποδείχθηκε αδύνατο να έρθει σε πέρας, καθώς οι εντυπωσιακές εικόνες μιας χαμογελαστής Kim Yo-jong να στέκεται δίπλα στον Moon στον Μπλε Οίκο βγήκαν απ’ την πρώτη μέρα και κυριάρχησαν στα μμε.

Ο τυπικός ηγέτης του Βορειοκορεατικού κράτους Kim Yong-nam συμμετείχε επίσης στο ιστορικό γεύμα με τον Moon. Τα ασιατικά media γέμισαν γρήγορα με φωτογραφίες των ανοικτόκαρδων μηνυμάτων που η Kim Yo-long και ο Kim Yong-nam έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών του Μπλε Οίκου.

«Δουλεύοντας για την ενότητα στο δρόμο για την ενοποίηση» έγραψε ο Kim Yong-nam. «Είναι επιθυμία των λαών μας να το προσπαθήσουμε στ’ αλήθεια».

«Η απόσταση ανάμεσα στην Pyongyang και την Seoul μίκρυνε στις καρδιές μας» έγραψε η Kim Yo-Jong. «Εύχομαι ένα μέλλον με ένωση και ευημερία».

…

Είχε κανονιστεί ο Pence και ο Moon να παρακολουθήσουν μαζί έναν αγώνα ανδρών στο short-track speedskating πριν τον αντίστοιχο αγώνα των γυναικών [τον οποίο παρακολούθησαν], όπου η αμερικανική και η κορεατική ομάδα ήταν αντίπαλες, αλλά ο Moon άφησε τον Pence να περιμένει, και δεν πήγε καθόλου.

Μετά την τσιγκουνιά που έδειξε απέναντι στην αμερικανική αντιπροσωπεία σε σχέση με το speedskating, ο Moon πήγε να παρακολουθήσει έναν αγώνα χόκεϋ με τον Kim Yong-nam.

…

Το διάστημα που ο Pence προσπαθούσε να αποφύγει τους Βορειοκορεάτες στους Ολυμπιακούς στιγματίστηκε από άγαρμπες, στωικές φωτογραφίες και κανένα show.

…

Το πρωί του Σαββάτου, μετά την τελετή έναρξης, ο Pence τιτίβισε την συμφωνία του με τη γνώμη του πρώην πρέσβη των HΠΑ στον ΟΗΕ John Bolton, που είπε στο Fox News ότι το γεγονός ότι οι αντιπρόσωποι της Βόρειας Κορέας τοποθετήθηκαν να κάτσουν κοντά σ’ εκείνους της Νότιας στην τελετή έναρξης, ήταν ένα «προπαγανδιστικό παραμύθι» της Βόρειας Κορέας.

«Καλά τα είπε ο Bolton. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιτρέψουν η προπαγανδιστικη κοροϊδία του Βορειοκορεατικού καθεστώτος να περάσει χωρίς απάντηση απ’ την παγκόσμια σκηνή. Ο κόσμος ΔΕΝ μπορεί να κλείσει τα μάτια στην καταπίεση και στις απειλές του καθεστώτος του Kim”.

Υποθέτουμε ότι δεν χρειάζονται τα σχόλιά μας…. Απλά κάπου γράφτηκε κι αυτό: «ξέρουμε τον νικητή των χειμερινών ολυμπιακών του 2018: είναι η βόρεια κορέα».

(φωτογραφία: Εδώ ο αντιβασιλιάς είναι ντυμένος, αλλά στην πραγματικότητα ολόγυμνος. Ώστε “προπαγανδιστική κοροϊδία” η σκηνή; Και γιατί ωρέ, κοτζάμ αντι-αρχιστράτηγος του πλανήτη, δέχτηκες τέτοια ταπείνωση; Και γιατί τα λες τιτιβίζοντας, σαν παιδάκι που ντρέπεται να κατουρήσει στον κήπο που έχουν καλέσει το σόι του, αλλά δεν κρατιέται κιόλας, οπότε στο τέλος κατουράει πάνω στο κανίς των οικοδεσποτών; Ε;

Επειδή αυτό μπορεί να το αγοράσει το fox news – αυτή είναι η απάντηση…)

Κορέες 3

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Αν δεν διασκέδασε ο Moon και η παρέα του (με τα αμερικανικά νεύρα που ούτε κρύβονται ούτε, όμως, μετατρέπονται ακόμα σε έργο…) σίγουρα δεν τα πήρε κατάκαρδα. Αφού έφυγε ο Pence, την Κυριακή (χθες) είχαν όλη τη μέρα δικιά τους με τους φίλους του “πάνω απ’ την γραμμή”. Πήγαν μαζί στη συναυλία της γυναικείας βορειοκορεατικής ορχήστρας Moranbong, και ύστερα δείπνησαν για τον αποχαιρετισμό. Η ντίβα Kim Jong-un είχε κάτι να πει, απ’ αυτά που θα πέθαιναν να της αποσπάσουν δυτικοί δημοσιογράφοι:

… Ειλικρινά δεν το ήξερα ότι θα χρειαζόταν να έρθω εδώ τόσο ξαφνικά. Νόμιζα ότι τα πράγματα θα είναι περίεργα, και πολύ διαφορετικά, αλλά βρήκα ένα σωρό πράγματα που είναι τα ίδια… Εις υγείαν λοιπόν, με την ελπίδα ότι μπορούμε να δούμε αυτόν τον ωραίο λαό [τους νοτιοκορεάτες] ερχόμενοι ξανά στην Pyeongchang και ότι θα φέρουμε κοντύτερα ένα μέλλον που θα είμαστε ξανά ένας λαός».

Απλή αλλά όχι αφελής ερώτηση: αν ακούγατε, μέσα σε τρεις μόνο ημέρες, αξιωματούχους γάλλους (ή γερμανούς) να λένε και να ξαναλένε ότι εύχονται, ελπίζουν, προσδοκούν και εργάζονται για την ένωση του κράτους τους με το άλλο (γερμανία ή γαλλία, ανάλογα με την περίπτωση) τι νομίζετε ότι θα γινόταν στην ευρώπη και στον «δυτικό κόσμο»; Ε, οι δυτικοί, με την έπαρση της άλλοτε αποικιοκρατίας τους, αντιμετωπίζουν εντελώς ανάποδα αυτές τις κινήσεις στην κορεατική χερσόνησο. «Έλα μωρέ, λόγια του αέρα είναι»… Δεν χρειάζεται καν να το πουν ανοικτά. Το θεωρούν τόσο αυτονόητο, ώστε… «Σιγά τώρα»: η νότια κορέα (hyundai, samsung – ενδεικτικά…) και η βόρεια κορέα (κάτι πύραυλοι μέχρι το Μανχάταν…) «Σιγά»…. «Λόγια του αέρα»…

… Ώστε νομίζουν ότι η βορειοκορεατική αντιπροσωπεία πήγε στην Pyeongchang και στη Seoul για να κοροϊδέψει για 1,5 μήνα την Ουάσιγκτον… Ώστε νομίζουν ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς είναι «γαμημένα καταδικασμένο» να ζητήσει τον αμερικανικό οίκτο… Ώστε νομίζουν ότι η επικοινωνιακή πανωλεθρία (δηλαδή: ήττα) του σκληροπυρηνικού Pence απ’ την απλά χαμογελαστή Kim Yo-jong ήταν κάτι στιγμιαίο, που θα το επανορθώσει η Ivanka στην τελετή λήξης… Ώστε νομίζουν ότι…

Τι νομίζει τελικά ο δυτικός κόσμος, οι υπήκοοι / πλέμπα και οι εκπρόσωποί του; Πως οι κορεάτες, οι κινέζοι, οι φιλιππινέζοι, οι βιετναμέζοι, άλλο σκοπό δεν έχουν απ’ το να συνεχίσουν να κάθονται σούζα στον λευκό, πρωτοκοσμικό “εκπολιτιστή” και στα αεροπλανοφόρα του;

Αυτό νομίζει;

(φωτογραφίες: Φεύγοντας ο αντιβασιλιάς Pence ανέλαβαν δράση τα νοτιοκορεατικά «κακάκια» του: το ντόπιο φασισταριό. Μαζεύτηκαν θυμωμένοι έξω απ’ την συναυλία της Moranbong, και είπαν αυτά τα «πατριωτικά»…)

Κορέες 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Όχι απλά “χειμερινοί” αυτοί οι ολυμπιακοί αγώνες στη νοτιοκορεατική PyeongChang. Παγεροί – θα τολμούσαμε να πούμε. Αλλά όχι για όλους. Για μερικούς. Για τους υπόλοιπους είναι σχεδόν εαρινοί.

Να, για παράδειγμα, ο πολεμοχαρής πρωθ. της ιαπωνίας Shinzo Abe. Πήγε μεν στην τελετή έναρξης, για να κάνει παρέα στον Pence. Αλλά ύστερα ζήτησε απ’ το νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon «να κανονίζουμε να ξαναρχίσουμε τις ασκήσεις με τους αμερικάνους, μόλις τελειώσουν αυτοί οι ρημαδο-ολυμπιακοί που μας τα έχετε πρήξει…» Τις τελευταίες λέξεις δεν τις είπε· τις εννοούσε όμως.

Και τι απάντησε ο Moon; Καταλαβαίνω ότι ο πρωθ. Abe είπε να μην καθυστερήσουμε τις ασκήσεις με τις ηπα μέχρις ότου υπάρξει πρόοδος στην αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας. Αλλά το θέμα αφορά την εθνική μας κυριαρχία και αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Πόσο ποιο κομψά θα μπορούσε να πει «ρε δεν πάτε να…»;

Αυτό πως λέγεται στην διπλωματική αργκώ; Ψυχρολουσία; Αλπικό σκι με πιτζάμες και παντόφλες; Κάτι με κρυάδα πάντως…

Απ’ την άλλη μεριά η αδελφή του αδελφού της, η Kim Yo-jong, έχει γίνει διεθνής ντίβα – χωρίς να προσπαθήσει καν. Απλά πότε πότε χαμογελάει στους δημοσιογράφους, κι αυτό είναι όλο. «Μυστηριώδης»: η τέλεια στάση για να ιντριγκαριστούν τα πρωτοκοσμικά μήντια, και μαζί οι καταναλωτές τους! Και να τα «πρέπει να έχει κάνει χρόνια μπαλέτο, φαίνεται απ’ την περπατησιά της» και τα «φτυστή η μάνα της, κι εκείνη ήταν όμορφη», και τα λοιπά.

Αν το βορειοκορεατικό καθεστώς (σε συνεργασία με το νοτιοκορεατικό) σχεδίασαν μεταξύ άλλων (όταν συζητούσαν για τα καλτσάκια των αθλητών τους – κάτι τέτοια ανακοίνωναν…) και μια διεθνή επίθεση γοητείας με πρωταγωνίστρια την Kim Yo-jong, είχαν 110% επιτυχία.

Έτσι είναι οι ώριμες κοινωνίες του Θεάματος αφεντικό! Δεν το ξέρεις; Διψάνε για κάτι καινούργιο, κάτι εξωτικό! Το ψόφιο κουνάβι πάει, κάηκε απ’ την χρήση…

(Ογκόλιθε: πάρε τους χάρτες σου και τρέχα! Πεκίνο; Σεούλ; Μόσχα; Οπουδήποτε – τρέχα πάντως!!!)

Κορέες 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και ποιος θα ήταν καλύτερος για “ταχυδρόμος” απ’ την γοητευτική Kim; Σε μια κίνηση τελετουργική και old fachion για τον 21ο αιώνα, παρέδωσε στον Moon (στη διάρκεια της ιδιαίτερης συνάντησης των δύο αντιπροσωπειών, στη Seoul) έναν φάκελο με ένα χειρόγραφο ραβασάκι του Kim the number 1, προς τον Moon: Θέλω να σε δω το γρηγορότερο· έλα σπίτι… Σιγά μην ο Kim Jong-un και ο Moon, με τα επιτελεία τους, δεν το έχουν κανονίσει αυτό εδώ και καιρό!!! Σιγά μην έπρεπε να πάει χέρι χέρι ο φάκελος με τις καρδούλες και το φίνο αντρικό άρωμα!!!

Και πάλι η σκηνοθεσία ήταν τέλεια! Σε σημείο που οι δυτικοί να πρέπει να αναρωτιούνται ότι αν υπάρχει μια μυθική “βαθειά ρωσική ψυχή” πόσο βάθος σκέψης και φαντασίας μπορεί έχουν οι ασιάτες! Οι πάντες εστίασαν στο ραβασάκι που παρέδωσε η Kim Yo-jong (και στην «ντροπαλή» απάντηση το Moon: ναι, αλλά να δούμε αν αφήνει ο μπαμπάς· δηλαδή η τριανδρία της Ουάσιγκτον…) και ξέχασαν ότι η συνάντηση που έγινε μεταξύ των δύο ομάδων αξιωματούχων ήταν η πιο «κορυφαία» εδώ και πάνω από 10 χρόνια! Και τι διάολο να κουβέντισαν, άραγε; Πάλι για τα καλτσάκια των cheerleaders;

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες είναι που Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ ξεκίνησαν την πρώτη (υποτίθεται…) επαφή μας μεταξύ τους, με πρόφαση ότι ο Kim Jong-un πεθύμησε χειμερινούς ολυμπιακούς… Ένας μήνας και λίγες ημέρες κάτω απ’ τα στραβομουτσουνιασμένα ραντάρ της Ουάσιγκτον και του Τόκιο, που δεν μπορούν ωστόσο να σταματήσουν τίποτα. Προσεύχονται μόνο: μωρέ να τελειώσουν οι ολυμπιακοί και θα δεις τι θα πάθουν!

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες, όπου αυτό που δημοσιοποιείται απ’ τις αμερικανικές και τις ιαπωνικές ανησυχίες είναι μήπως Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ «κλεφτούν»: σημαίες με την ενωμένη χερσόνησο κυκλοφορούν παντού, κοινές ομάδες και εμφανίσεις γίνονται, δηλώσεις περί ενοποίησης γίνονται – όλα αυτά κάτω απ’ την ομπρέλλα των ολυμπιακών, για να φαίνονται αγαπησιάρικα «υπό προθεσμία» – άρχισαν να κυκλοφορούν επιδεικτικά και ραβασάκια, και η Ουάσιγκτον με το Τόκιο μοιάζουν όλο και περισσότερο με τον θρυλικό Κακοφωνίξ: είναι δεμένες στο δέντρο του «ολυμπιακού ιδεώδους», φιμωμένες, για να απολαύσουν οι υπόλοιποι το γιορτάσι τους με την ησυχία τους – και ονειρεύονται τα αεροπλανοφόρα και τα βομβαρδιστικά τους…

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες όπου (κι αυτό το θεωρούμε ακόμα σημαντικότερο) ούτε το Πεκίνο ούτε η Μόσχα έχει χρειαστεί να εκδηλωθούν για το «αίσθημα» μεταξύ κορεατικού βορρά και νότου, να μπουν στη σκηνή για να εμποδίσουν κάποια αμερικανική κίνηση: μα αφήστε τα τα παιδιά, η υπερπροστασία μόνο προβλήματα δημιουργεί... Μια εξαιρετική οικονομία διπλωματικών (και όχι μόνο) δυνάμεων, αφού είμαστε σίγουροι ότι παρακολουθούν απ’ τα παρασκήνια.

Δεν είναι ότι ο «άξονας του Ειρηνικού» μεταξύ Ουάσιγκτον και Τόκιο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι πως ό,τι και να κάνει για να χαλάσει το «αίσθημα» θα είναι χοντροκομμένο, επιθετικό, γκαγκστερικό – και αυτό θα επισφραγίσει την ήττα του. Ειρήνη δεν (λένε ότι) θέλουν; Να λοιπόν!!!

Τι θα κάνουν άραγε, αν λίγο πριν τη λήξη των παραολυμπιακών (αν όχι νωρίτερα) ανακοινωθεί ότι τα δύο καθεστώτα συμφώνησαν σε ένα σχέδιο «οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης» μεταξύ τους, που περιλαμβάνει το «πάγωμα» των δοκιμών του πυρηνικού και πυραυλικού οπλοστασίου της Πγιονγκγιάνγκ, την ανάληψη κοινών έργων υποδομής μεταξύ τους (οδικά, σιδηροδρομικά), και την έναρξη (πάλι μεταξύ τους) διαπραγματεύσεων για την λήξη (ή, έστω, για την άμβλυνση) της διαίρεσης της χερσονήσου – και την ειρήνη στον κόσμο; Θα αρχίσουν να ουρλιάζουν στη Σεούλ «μωρή πουτάνα αυτός ο παλιοκομμουνιστής σου γυάλισε;» – ε;

Μόλις προχτές ξεκίνησαν οι χειμερινοί ολυμπιακοί και έχουμε την εντύπωση (και κάτι παραπάνω) ότι το αγώνισμα που προσπαθεί να αποφύγει το ψοφιοκουναβιστάν και το μιλιταριστικό τόκιο είναι το «παγωμένο παλούκι στα τρυφερά οπίσθια» (με το συμπάθειο).

Θα δείξει…

(Μεσαία φωτογραφία: το κάπως υπεροπτικό ύφος της Kim Yo-jong κατά την χθεσινή συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών θα πρέπει να το αποδώσουμε στην αμηχανία της, λόγω έλλειψης πείρας: δεν έχει ξαναασχοληθεί τόσο φανερά με την οργάνωση αντιαμερικανικού σαμποτάζ.

Κάτω: αντίθετα, στα “ψου-ψου” με τον Ri Son-kwon, πρόεδρο της βορειοκορεατικής επιτροπής για την “ειρηνική επανένωση της μητέρας πατρίδας” υπάρχει οικειότητα· λίγο πριν αρχίσει επίσημα το ραντεβού…)

Αφγανιστάν 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και στα υψίπεδα του Ινδοκούς, πάντως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται “κατ’ ευχήν” για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μετά από 16 χρόνια κατοχής και πολέμου (τον οποίο μόνο οι πιο φονιάδες μεταξύ των επιτελών του πενταγώνου λένε ακόμα ότι μπορούν να κερδίσουν) το Πεκίνο ξεμυτάει – σιγά σιγά.

Κάπου κοντά στα ελάχιστα σύνορα αφγανιστάν – κίνας, στο φαράγγι του Wakhan, θα φτιαχτεί μια βάση που τυπικά θα ανήκει στην Καμπούλ, αλλά θα κτιστεί με κινέζικα λεφτά και μηχανικούς, θα εξοπλιστεί με κινεζικά όπλα και μέσα, και θα στεγάζει κινέζους στρατιωτικούς “συμβούλους”, που θα εκπαιδεύουν αφγανούς… Οι σχετικές συζητήσεις μεταξύ Πεκίνου και Καμπούλ κράτησαν δύο μήνες.

Πρέπει να είναι απ’ τα πιο κακοτράχαλα σημεία των αφγανικών οροπεδίων και βουνών· δηλαδή πολύ κατάλληλη θέση για να εκπαιδεύονται οι αφγανοί φαντάροι… Θα γουστάρουν!!! Έχει, όμως, ένα άλλο αναμφισβήτητο προσόν: από εκεί είναι να περάσει ο «διάδρομος κίνας – πακιστάν»· στρατηγικό παρακλάδι προς τον ινδικό, μέσω πακιστάν, για τους «δρόμους του μεταξιού».

Και επειδή ένα πέρασμα δεν είναι μόνο ένα σημείο αλλά μια γραμμή, ίσως χρειαστεί και καμιά ακόμα βάση, «πιο κεί», πάντα στο ίδιο μοτίβο: είναι αφγανική, αλλά οι κινέζοι ρίχνουν τα μπετά…

Τώρα αν η Ουάσιγκτον ανακαλύψει «τρομοκράτες» στο Wakhan και αρχίζει να βομβαρδίζει κατά βούληση, ε… Παλιά της τέχνη κόσκινο…

(φωτογραφία: Το μακρύ φαράγγι του Wakhan. Ευάερο, ευήλιο, το ιδανικό μέρος για να φυλάς σκοπιά…)