Tag: εξωτερική πολιτική

Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Δεν ξέρουμε από που ψωνίζει παρομοιώσεις και αλληγορίες ο ογκόλιθος. Αν ξέραμε, θα πηγαίναμε την ασταμάτητη μηχανή για καινούργια κορδόνια! Το πιθανότερο είναι ότι έχει δικιά του βιοτεχνία, που δουλεύει για λογαριασμό του από τότε που αυτός (ο ογκόλιθος) υπερασπιζόταν τον Γιαρουζέλσκι. Μεγάλες στιγμές: ρίχνεις κέρμα και ο ογκόλιθος ξερνάει εξυπνάδα – όπως άλλοι κερματοδέκτες βγάζουν πορτοκαλάδα!

Τι είπε πάλι ο έλληνας γίγαντας και μάλιστα (τι άνεση!!) στο reuters;

«Σήμερα δεν πάμε να βαπτίσουμε αυτό το κράτος, σήμερα αυτό το κράτος εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία, και μάλιστα για εκατόν σαράντα κράτη, χωρίς επιθετικό προσδιορισμό.

Σήμερα αυτό που κάνουμε είναι ο γάμος, είναι σαν μια ωραία κυρία που έρχεται στο γάμο και αναρωτείται εάν στο επίθετό της θα προσθέσει και το επίθετο το ανδρός της»

Ο τιμημένος ελληνικός μικροαστισμός, στα καλύτερά του!!! Όλα είναι “οικογενειακές υποθέσεις”!! Τι είναι η δημοκρατία της μακεδονίας; Μια χήρα είναι!!! Το “πρώην γιουγκοσλαβική” ήταν το “πρώην τάδε” – όνομα του παλιού συζύγου…

Τώρα, “δεν αμφισβητούμε το πατρικό της επώνυμο” (το μακεδονία). Απλά “την βλέπουμε σα “νύφη”, που θα ξαναπαντρευτεί”. Και θα γίνει “δημοκρατία της μακεδονίας – κοτζιά” ένα πράμα!!!

Αυτά τα λέει ο υπ.εξ. του ελλαδιστάν, και με την σιγουριά των κυβικών του τα λέει σε διεθνή ακρόαση. Κι ύστερα περιμένει να τον πάρει ο οποιοσδήποτε στα σοβαρά. Το να μην σηκωθούν όλες οι πέτρες των βαλκανίων θα είναι πολύ καλή τύχη για το λίπος του – το πολιτικό με την έννοια της “συσσώρευσης εμπειρίας” εννοούμε….

Αλλά ότι θα κάτσει η δημοκρατία της μακεδονίας να την πηδήξει ο ογκόλιθος και κάθε ογκόλιθος, καθότι “η πρώτη νύχτα του γάμου”… ε, αυτό!! Ούτε στον ύπνο του δεν θα έπρεπε να το βλέπει.

Που να ξέρουμε όμως τι βλέπει ο πατριώτης υπνοβάτης;

(Η θεία Λίτσα, που δεν υπνοβατεί, ή, πιο σωστά, υπνοβατεί με απόλυτα εθνικά υπεύθυνο τρόπο, έπαθε σοκ εχτές. Εκεί που περιφερόταν στο σαλόνι πάνω κάτω χειρονομώντας για το όνομα του “μπέμπη” – του 27χρονου Παναγιώτη – πήρε μια στροφή στον αέρα σα φιγούρα σε καλλιτεχνικό πατινάζ, κι άρχισε να στροβιλίζεται σε 3-D γύρω απ’ το πολύφωτο. Μα καλά ωρυόταν και αβάπτιστος είναι και για γάμο πάει; Ποιος θα τον παντρέψει που είναι ακόμα του σατανά; Κάτι πήγαμε να της πούμε για τα «σύμφωνα συμβίωσης», αλλά κόντεψε να εκτοξευτεί στην ταράτσα. Λεφτά για καινούργια μπαλκονόπορτα δεν είχαμε. Οπότε κάναμε τουμπεκί.

Τώρα θα σιδερώσει τη γαλανόλευκη, θα την διπλώσει στα 16, στα 8 και στα 4, και θα την βάλει παρά πόδας…)

(φωτογραφίες: Ευγενική χορηγεία της θείας Λίτσας. Τελικά τα συλλαλητήρια δεν ήταν προεόρτια για βαφτίσια. Ήταν πρόσκληση σε γαμήλια τελετή. Δείτε μ’ αυτό το φρέσκο μάτι τους προσκεκλημένους, το παπαδαριό – το ίδιο το μυστήριο διάολε!…

Κουφέτο – που λέγαμε παλιά!!! Ο Μαρξ δεν το ήξερε: η ιστορία, εκτός από τραγωδία ή φάρσα, μπορεί να είναι και “κουφέτο”.

Το είπε κι ο ογκόλιθος…)

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Ποιος προσδιορίζει τις βασικές γραμμές της “πολιτικής” των καπιταλιστικών κρατών αν όχι τα αφεντικά τους; Το κεφάλαιο – σχέση εκμετάλλευσης δεν έχει βέβαια “πατρίδα”· τα αφεντικά όμως έχουν όσο (και όταν) τα συμφέροντά τους απαιτούν κάποιο κρατικό στρατό ή κάποια μη πολεμική “πολιτική” ισχύ στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις. Τα αφεντικά που μπαίνουν (για λόγους συμφέροντος) κάτω από οποιαδήποτε σημαία δεν έχουν επίσης τα ίδια συμφέροντα. Συχνά, μάλιστα (ειδικά όταν δεν απειλούνται απ’ την τάξη μας) οι αντιθέσεις των συμφερόντων τους μπορεί να εκδηλωθούν με πολύ οξυμένο τρόπο. Συνεπώς, η πιο σωστή έκφραση είναι οι “πολιτικές” των κρατών διαμορφώνονται απ’ τα ισχυρότερα τμήματα των “εθνικών” αφεντικών.

Σ’ ότι αφορά την ελληνική περίπτωση το μακράν νούμερο 1 “εθνικό κεφάλαιο” (“εθνικό” μόνο όταν και όσο το συμφέρει) είναι οι θαλάσσιες μεταφορές. Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα μεγέθους (κερδών ή παγίων ή εργαζόμενων). Πρόκειται, επίσης, για την διεθνική, δηλαδή παγκόσμια λειτουργία του κλάδου των θαλάσσιων μεταφορών. Τα πιο κάτω μεγέθη είναι κατατοπιστικά.

Σύμφωνα με στοιχεία της vesselsvalue.com (που παρουσιάστηκαν απ’ την ένωση ελλήνων εφολιστών πριν μια βδομάδα), στο σύνολο του όγκου των πλοίων διεθνών μεταφορών ελληνικής ιδιοκτησίας (αν και όχι ως προς τον αριθμό τους) οι έλληνες εφοπλιστές είναι συνολικά «πρώτη δύναμη» στον πλανήτη, στις αρχές του 2018, με δεύτερους του ιαπώνες και τρίτους τους κινέζους.

Στην υποκατηγορία «πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου» είναι πρώτοι σε αριθμό και όγκο, με 2.214 πλοία.

Στην υποκατηγορία «δεξαμενόπλοια» (μεταφορά πετρελαίου) είναι πρώτοι σε αριθμό, όγκο και αξία («πάγιο κεφάλαιο») με 1.530 πλοία.

Στην υποκατηγορία «μεταφορά container» είναι τρίτοι ως προς τον αριθμό των πλοίων (και τέταρτοι ως προς τον όγκο), με 412 πλοία. Μακράν πρώτοι (1.106 πλοία) οι γερμανοί εφοπλιστές, και δεύτεροι οι κινέζοι (με 690).

Στην υποκατηγορία «μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου» (LNG) είναι δεύτεροι σε αριθμό και όγκο (με 80 πλοία) με πρώτους τους ιάπωνες (115 πλοία).

Οι θέσεις των ελλήνων εφοπλιστών στη μεταφορά πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου προσδιορίζει και την στάση τους απέναντι σε οποιοδήποτε σοβαρό project μεταφοράς πετρελαίου και, κυρίως, φυσικού αερίου δια ξηράς (αγωγοί): είναι εχθρικοί. Αυτό, με τη σειρά του, προσδιορίζει μια βασική θέση της εξωτερικής πολιτικής του ελληνικού κράτους απέναντι σε άλλα κράτη τα οποία (είτε σαν «παραγωγοί», είτε σαν «καταναλωτές») θεωρούν υψηλής προτεραιότητας τις χερσαίες και όχι τις θαλάσσιες μεταφορές φυσικού αερίου… (Η ιδέα της “ελλάδας hub αγωγών” αφορά δευτερεύοντες αγωγούς και, πάντα, υπό την έγκριση των ηπα…)

Απ’ την άλλη μεριά, η επερχόμενη (σε βάθος χρόνων) μείωση της χρήσης πετρελαίου πρόκειται να φέρει σοβαρές ανακατάξεις στον κλάδο «δεξαμενόπλοια» – στην πραγματικότητα οι ανακατάξεις αυτές έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό. Είναι λογικό ότι οι έλληνες εφοπλιστές θα προσπαθήσουν να μείνουν «στο αφρό» αυτού του είδους φορτίου, ακόμα κι αν οι ποσότητες μειώνονται, σε βάρος του ενός ή του άλλου απ’ τους κυριώτερους ανταγωνιστές τους. Που είναι οι ιάπωνες και οι κινέζοι.

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Απ’ το είδος των δραστηριοτήτων του αυτό το νο 1 “εθνικό κεφάλαιο” προσανατολίζεται (πάντα αυτό έκανε) για “πολιτική και στρατιωτική προστασία” σε όποιο κράτος είναι η μεγαλύτερη “ναυτική δύναμη” του πλανήτη. Άλλοτε αυτή ήταν η αγγλία, την διαδέχτηκαν οι ηπα. Μάλιστα ήταν το αμερικανικό κράτος που αμέσως μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο, όχι μόνο αντέμειψε τους έλληνες εφοπλιστές για τον ρόλο τους στη διάρκεια του πολέμου κάνοντάς τους δώρο 100 εμπορικά πλοία liberty, αλλά τους εκπαίδευσε πάνω στο κόλπο «σημαίες ευκαιρίας» και «φορολογικοί παράδεισοι / off shore», που το ίδιο το αμερικανικό κράτος δημιούργησε. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο ίσως είναι το πρώτο στον πλανήτη που έμαθε απ’ τον «μεγάλο προστάτη του» το πως να φοροδιαφεύγει «νόμιμα»…

Ενώ αυτά συμβαίνουν, ποτέ τα αφεντικά του εφοπλισμού δεν ήταν αυτό που ονομάζεται «εντόπια αστική τάξη» για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Είτε λόγω επαγγελματικής διασποράς σ’ όλη την ευρώπη, ανατολική και δυτική, την μικρά Ασία και την βόρεια αφρική (αίγυπτος) ήδη πολύ πριν την δημιουργία του «νέου ελληνικού κράτους», είτε επειδή ποτέ δεν αντιμετώπισαν αυτό το κράτος σαν κάτι παραπάνω από «έδαφος ευκαιρίας» (για διάφορες συμπληρωματικές οικονομικές δραστηριότητες), οι έλληνες εφοπλιστές ποτέ δεν ανέλαβαν σαν «η ισχυρή μερίδα της ελληνικής αστικής» τάξης το σύνολο της ευθύνης της διοίκησης του ελληνικού κράτους. Μαζί με τους εμπόρους και τους τραπεζίτες (ελληνικής καταγωγής) έμειναν εν πολλοίς «απ’ έξω», επεμβαίνοντας και επιβαλλόμενοι μόνο εκεί, όταν και όπου είχαν συμφέροντα. Τα υπόλοιπα; Αφέθηκαν στους κοτσαμπάσηδες και στους δεσποτάδες σ’ όλες τις διαδοχικές γενιές τους (ως σήμερα), δηλαδή στην «λογική» του πολιτικού και του γεωπολιτικού προσοδισμού, της θρησκοληψίας, της «λαϊκής μεταφυσικής», κλπ κλπ..

Αυτός ο δι-μορφισμός, απ’ την μια μεριά «εθνικό κράτος χωρίς ηγεμονική αστική τάξη» (που θα δημιουργούσε και θα φρόντιζε την λειτουργία των «αστικών θεσμών» αλλά και τον πραγματισμό μιας κοσμικής ιδεολογίας) και απ’ την άλλη «εθνικό κεφάλαιο» ψηλά στην παγκόσμια ιεραρχία αλλά εκτός συνόρων, είναι μία απ’ τις βάσεις των συχνών «παρανοιών» του ελληνικού ιμπεριαλισμού, σ’ όλη την ιστορία του.

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Δεν είναι η “επιθετικότητα της τουρκίας” (μόνιμο κλισέ απ’ την σοσιαεθνικιστική light δεκαετία του ’80 και μετά) που επιβάλλει στο ελλαδιστάν να αρνείται να τακτοποιήσει μια σειρά «εκκρεμοτήτων» που έχει ανοίξει εδώ και δεκαετίες σχεδόν με το σύνολο των γειτονικών κρατών! Αντίθετα, είναι ο ελληνικός ιμπεριαλιστικός καιροσκοπισμός (του «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι) που συμβάλει (αν δεν προωθεί) έριδες και εντάσεις.

Το ελληνικό κράτος είναι και καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό· αλλά δεν είναι κανονικό, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τους ιστορικούς όρους της όποιας «κρατικής κανονικότητας». Μόνο που, όπως είναι λογικό, η συντήρηση «εκκρεμοτήτων» εν αναμονή «καλύτερων συσχετισμών» είναι κάτι σαν μαύρη μαγεία.

Γιατί οι συσχετισμοί μπορεί να γίνουν και χειρότεροι…

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Όταν το 1982 οι νέοι τότε στην εξουσία πασοκοι έβγαλαν εκατοντάδες χιλιάδες κουτιά σπίρτα (ήταν κρατικό μονοπώλιο) που στη μια μεριά τους έγραφαν “60 χρόνια χωρίς Μικρά Ασία” καγχάσαμε. Ωστόσο ο αντιτουρκισμός είναι πάγια βάση της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας από τότε· σε σημείο ώστε άνθρωποι που σε άλλα ζητήματα έχουν αρκετά καθαρή άποψη, να τρώνε όλα τα αντιτουρκικά παραμύθια που μπορεί κανείς να βρει δωρεάν… ακόμα και στα περίπτερα.

Αντίθετα απ’ τις ελληνικές εθνικιστικές ψυχώσεις ποτέ τα τελευταία 35 χρόνια το “Αιγαίο” ή η “ελλάδα” δεν ήταν ζητήματα πρώτης ή δεύτερης προτεραιότητας για το τουρκικό κράτος, είτε σαν χούντες είτε σαν ισλαμοδημοκρατία. Αυτό είναι εύκολο να επιβεβαιωθεί όχι μόνο απ’ την αρθρογραφία και την ειδησειογραφία των μήντια, καθεστωτικών ή μη, αλλά και απ’ την έλλειψη μιας “ανθεληνικής ιδεολογίας” στον κόσμο. Μάλλον το αντίθετο. Εργάτες, μικροαστοί, μεσοαστοί (εκτός απ’ τους φασίστες) είναι φιλικοί με τους “γιουνάν».

Τα βασικά προβλήματα του τουρκικού κράτους ήταν πρώτα το «κουρδικό» (εμφύλιος πόλεμος σχεδόν ως τα τέλη της δεκαετίας του ’90) και, για ολόκληρη εκείνη την δεκαετία, η προσπάθεια ιμπεριαλιστικής επέκτασης προς τον Καύκασο. Αξιοποιώντας τους τουρκόφωνους πληθυσμούς των παρακαυκάσιων περιοχών.

Αν κατά καιρούς (τους τελευταίους μήνες) μεταφέρονται στα ελληνικά μήντια «εμπρηστικές δηλώσεις», θα πρέπει να κάνει κάποιος τον κόπο να τις βρει στα αγγλικά (αν δεν ξέρει τούρκικα). Για να καταλάβει πόσο συστηματικά δουλεύουν (και) στο ελλαδιστάν τα ψέμματα και η διαστρέβλωση.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι αν υπάρχουν τούρκοι καθεστωτικοί που «ξεφεύγουν απ’ την ευπρέπεια», κανείς δεν έχει φτάσει, δεν έχει πλησιάσει καν, την πρόσφατη δήλωση του γνωστού προβοκάτορα πατριώτη Θεόδωρου Πάγκαλου, ότι «καλός τούρκος νεκρός τούρκος». (Για την ιστορία. Πρόκειται για διασκευή του αναρχικού «καλός μπάτσος νεκρός μπάτσος», απ’ τους ντόπιους και τους ελληνοκύπριους φασίστες, ήδη απ’ ‘90s – αν όχι νωρίτερα…)

Ωστόσο δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς από κανένα κράτος (το τουρκικό ή οποιοδήποτε άλλο) α) να ανεχτεί ένα άλλο κράτος που θεωρεί «ήρωες» μια χούφτα χουντικούς καραβανάδες, ή β) να κάτσει ήσυχο με την “απαγόρευσή” της αοζ του, παρά την τεράστια ακτογραμμή (στην ανατολική Μεσόγειο) με επιχείρημα… το Καστελόριζο…

Ξαναδείτε τον χθεσινό χάρτη για να καταλάβετε – αν δεν έχετε καταλάβει…

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Οι γλαφυρές περιγραφές του «διεμβολισμού», τα video (πολλές ώρες πριν και πολλές ώρες μετά…), διάφορα graphics, κι όλο το υπόλοιπο υλικό σκηνοθεσίας του εθνικού μελοδράματος ενισχύουν τις υποψίες μας και τις κάνουν βεβαιότητα: κάτι θέλει να κρύψει το ελληνικό βαθύ κράτος και τα φερέφωνά του στο story imia 2.0… Και η αλήθεια είναι ότι ενώ σε άλλα ζητήματα η ελληνική φαντασία οργιάζει, στα «εθνικά θέματα» είναι στείρα και μουγκή. Γιατί, για παράδειγμα, πέρα απ’ τα υπόλοιπα εθνικά επωφελή (έστω, στις φαντασιώσεις…) ο ψεκασμένος υπ.αμ. (σαν ατζέντης των μυστικών υπηρεσιών που, ως γνωστόν, είναι….) να μην θέλησε να αναβαθμίσει την θέση του, τώρα που είναι στριμωγμένος, όχι μόνο απ’ την ιστορία με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα, αλλά, κυρίως, εξαιτίας της αποτυχίας του ελιγμού του (με τις ευλογίες της Κουμουνδούρου…) στο «εθνικό θέμα του ονόματος»; Γιατί όχι;

Το βέβαιο για εμάς είναι πάντως, το εξής: «σαν έτοιμοι από καιρό» οι διάφοροι εγκάθετοι, ελπίζοντας να αξιοποιήσουν δημόσια την κόντρα Ουάσιγκτον – Άγκυρας, περίμεναν ότι η Ουάσιγκτον θα τους κτυπήσει φιλικά στην πλάτη… Όταν αυτό δεν έγινε έτρεξαν, που λέτε; Στην ε.ε.!!! Με τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση: τον ψεκασμένο!!!

Η εκτίμηση που απολαμβάνει στην ε.ε. (και στα κεντροευρωπαϊκά μέλη του νατο) ο ψεκασμένος σαν έλληνας υπ.αμ. θα πρέπει να συναγωνίζεται την εκτίμηση που απολάμβανε ο κύριος Γιάνης σαν υπ.οικ. Είναι ο τύπος (μαζί με τον ογκόλιθο) που απειλούσε να εκσφενδονίσει χιλιάδες πρόσφυγες και εκατοντάδες «τζιχαντιστές» στην ήπειρο, «αν δεν…» Είναι ο τύπος που έταζε πετρέλαια του Αιγαίου στους αμερικάνους… Είναι ο τύπος που μοιράζει βάσεις στους αμερικάνους, όπου γουστάρουν… Είναι ο τύπος που «τιμά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας», και είναι ο τύπος που συγχρωτίζεται εγκάρδια με κάτι τύπους σαν τον Lieberman και τον Sisi. Είναι ο τύπος που απ’ όπου και να τον πιάσεις μυρίζει βαθυκρατισμό…

Ε, αυτός ο τύπος ανέλαβε να κάνει τον ελληνικό νταλκά ευρωπαϊκό. Δεν ήταν ελληνικό το σκάφος που κτύπησαν οι τούρκοι – δήλωσε. Ήταν ευρωπαϊκό!!!

Ουάου!!! Τι άλλο είναι «ευρωπαϊκό» στο ελλαδιστάν εκτός απ’ το συγκεκριμένο σκάφος του λιμενικού;

Απλές κουβέντες. Ο τούρκικος ιμπεριαλισμός, στη ανοδική φάση του βρίσκεται, έχει πολλούς λόγους να δείχνει πυγμή και κανέναν να το παίζει θύμα. Αντίθετα ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, στην παρακμιακή κατάσταση που βρίσκεται, προσπαθεί να βγάλει «τον κόπο» του (τον φιλοαμερικανικό και φιλοϊσραηλινό) παριστάνοντας το θύμα (καμμία σχέση με τα ‘90s!!!)

Θα αποδώσει η εθνική ζητανιά; Απέδωσε στα 2015; Θα αποδώσει τώρα;

Να μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που προς το παρόν θέλουμε να αφήσουμε αναπάντητη…

(Ο χάρτης στη φωτογραφία δείχνει πάντως, υποθέτουμε, πόσο απύθμενο είναι το θράσος να θέλει η Αθήνα να “ελέγξει” την ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Άγκυρας… Και γιατί κανένας απ’ τους συμμάχους της δεν έχει συγκινηθεί αυτές τις μέρες με το “ελληνικό δράμα”. Αν όχι τίποτα άλλο, προτιμούν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους για τα δικά τους δράματα, μέσα ή έξω από εισαγωγικά, που είναι σοβαρά.

Για παράδειγμα κοτζάμ Νετανιάχου και πορεύεται για της φυλακής τα σίδερα…)

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Η επίσκεψη στην Άγκυρα του αμερικάνου υπ.εξ. Tillerson που παίζει, θέλει δεν θέλει, τον ρόλο του «καλού μπάτσου» στις δημόσιες σχέσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, εξυπηρετεί και τους δύο. Στην πραγματικότητα η Άγκυρα το ξέρει ότι ο Tillerson δεν «βγάζει τη γραμμή» της Ουάσιγκτον· η τριανδρία πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι κάνει κουμάντο, και είναι ξεκάθαρο (και, από ιμπεριαλιστική άποψη, λογικό) τι επιδιώκει και πως. Ωστόσο ενώ οι «μετριοπαθείς» δηλώσεις του, κατά καιρούς, είναι λόγια του αέρα, βολεύουν. Όχι μόνο την Άγκυρα αλλά και την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο – τους πάντες. Ο ρόλος του τους επιτρέπει να υποστηρίζουν ότι δεν έχουν «καθολικά αντι-αμερικανικές προθέσεις» αλλά μόνο αμύνονται απέναντι στα «γεράκια» του αμερικανικού καθεστώτος – ως εάν να ήταν δυνατόν να επιβιώσει ό,τι έχει μείνει απ’ την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία με «περιστέρια», «κότες», «χελιδόνια» ή «στρουθοκάμηλους».

Αλλά και την τριανδρία την βολεύει ο Tillerson – προσωρινά. Επιτρέπει στο αμερικανικό προφίλ να εμφανίζει κι ένα «διαλλακτικό πρόσωπο», ως εάν οι ανταγωνιστές των ηπα να παραμυθιάζονται ότι μπορεί κάποια στιγμή τα «περιστέρια» να φάνε τα «γεράκια» – και μετά να κάτσουν στ’ αυγά τους!

Το ότι η διεθνής διπλωματία εμφανίζεται τόσο παραμυθατζού, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Δεν είναι καθόλου πρωτοφανές στην καπιταλιστική ιστορία, ειδικά όταν οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Οι «φωνές της λογικής» και οι «μετριοπαθείς» (μαύρη κοροϊδία!) προσφέρουν παρηγοριά στις μάζες που ανησυχούν, τους επιτρέπουν να απωθούν ευκολότερα τα δυσοίωνα ενδεχόμενα (που είναι οι πραγματικές τάσεις), καθησυχάζουν και προκαλούν την αναγκαία σύγχιση.

Για το συγκεκριμένο «ταξίδι για δουλειές» του Tillerson στην Άγκυρα, το ενδιαφέρον μας είναι τι δουλειά θα έχει εκεί ο αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα Geoffrey Pyatt. Τι είναι που πρέπει να ξέρει από πρώτο χέρι; (Οι επίσημες ανακοινώσεις των ηπα μιλούν για ένα «jam» διάφορων αμερικάνων αξιωματούχων, από πολλές χώρες, «απ’ το Μπακού ως το Βελιγράδι», επί τουρκικού εδάφους, με θέμα την «ενεργειακή ατζέντα των ηπα στην ευρύτερη περιοχή». Γιατί, όμως, συναντιούνται εκεί;  Θα διαμορφώσουν κάποια δελεαστική πρόταση προς την Άγκυρα; )

Γνωστός ατζέντης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ την σύνθετη θητεία του στο Κίεβο (για να μην ξεχνιόμαστε: η αμερικανική πρεσβεία, δηλαδή ο ίδιος ο Geoffrey Pyatt, πλήρωνε cash τους ουκρανούς φασίστες στη Maidan square, και όχι μόνο εκεί…) φαίνεται ο κατάλληλος άνθρωπος για να πληρώσει, μόλις εγκλιματιστεί, οποιονδήποτε για οτιδήποτε.

Στην Άγκυρα το αμερικανικό κλιμάκιο πηγαίνει (εικάζουμε) με περισσότερα «κρυφά» παρά «φανερά» – αν και δεν πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα ξεγελάσει με χάντρες και καθρεφτάκια το τουρκικό καθεστώς! Στην Αθήνα; Τα ροζ τσακάλια ας παρακολουθούν τα μετεωρολογικά δελτία και τις «προγνώσεις καιρού»: με τόσες καντήλες που έβγαλε η γλώσσα τους γλύφοντας την Ουάσιγκτον δεν μπορούν να κάνουν και πολλά περισσότερα.

(φωτογραφία πάνω: η “fuck e.u.” αμερικανίδα υφ.υπ.εξ. αρμόδια για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις Victoria Nuland ψώνισε απ’ το σούπερ μάρκετ και μοιράζει «δώρα» στο φασισταριό της Maidan, στις 11 Δεκέμβρη του 2013. Πίσω της, όλο καμάρι, ο Pyatt…

φωτογραφία στη μέση: ο ανεπίσημος «υπ.εξ.» γερουσιαστής McCain, «ειδικός» για τα κονέ σε διάφορες βρωμοδουλειές, στη Maidan. Δεξιά είναι ο Pyatt. Αριστερά δίπλα στον McCain, με το σκουφί, είναι ο Oleh Tyahnybok, νεοναζί, επικεφαλής του φασιστικού κόμματος Svoboda.

φωτογραφία κάτω: ο Geoffrey Pyatt συγχαίρει τον επικεφαλής των «ουκρανικών ειδικών δυνάμεων» στρατηγό Ihor Lunyov, στο Khmelnytskyi (άτυπη αμερικανική βάση στην ουκρανία), τον Γενάρη του 2016 – πριν τον διορισμό του στην Αθήνα.

O Pyatt θεωρείται ο «νονός της εξέγερσης στην ουκρανία» – αν και το σωστότερο θα ήταν «ένα απ’ τα εξαπτέρυγα, που οργάνωνε και έκανε τις βρωμοδουλειές». Όπως κάθε αμερικάνος αξιωματούχος στις μέρες μας, και επειδή τυπικά μεν είναι «πολιτικό προσωπικό» αλλά, εδώ και κάτι χρόνια, η εξωτερική πολιτική των ηπα ρυθμίζεται απ’ τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας που στρατολογούν και το «πολιτικό προσωπικό» που χρειάζονται, όποιος του δίνει το χέρι καλό είναι να μετρήσει τα δάκτυλά του μετά…

Συνεπώς: το με πόσους φασίστες έχει ή θα αποκτήσει επαφές στα μέρη μας, δεν το ξέρουμε… Όμως η δουλειά του είναι… Είναι «μάχιμος» σα να λέμε… )