Δευτέρα 23 Απρίλη. Το όπλο ενός καθεστώτος σαν το τουρκικό που ξέρει πολύ καλά από πόλεμο, ακόμα και με άλλα μέσα (: πολιτική….) – και όχι βέβαια απ’ τον … τρωϊκό! – είναι ότι «ανεβάζοντας» το θέμα των δύο ελλήνων καραβανάδων τόσο ψηλά οι έλληνες καθεστωτικοί και λοιποί εθνικιστές, έχουν μετατρέψει σχεδόν το σύνολο της ντόπιας κοινωνίας σε οπαδούς της απελευθέρωσής τους «με οποιονδήποτε τρόπο»… Ενόσω, η ίδια συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία αδιαφορεί πλήρως για τους 8 χουντοκαραβανάδες!!! Η «ηρωποίηση» των 8 είναι έργο αποκλειστικά και μόνο των μυστικών υπηρεσιών, του ελληνικού στρατού, και των μήντια, χωρίς καμία κοινωνική διείσδυση (σιγά μην πιστεύει κανείς στην «ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης», για παράδειγμα!!!). Καρφάκι δεν καίγεται στον μέσο έλληνα μικροαστό αν 8 καραβανάδες χουντικοί απ’ την τουρκία θα δικαστούν «σωστά» ή όχι αν επιστραφούν εκεί που είχε υποσχεθεί ο ψόφιος κοριός, εκεί που είναι η θέση τους: στα τουρκικά δικαστήρια.
Η Άγκυρα άφησε να περάσει λίγος καιρός, ώστε το «θέλουμε πίσω τα παλληκάρια μας» και ο μελοδραματισμός του να χωνευτούν στην ελληνική κοινωνία. Δεν ήταν, δα, δύσκολη δουλειά. Μόνο υπομονή ήθελε. Τώρα πια, όλοι οι ντόπιοι καθεστωτικοί υπάλληλοι, που συνεχίζουν τον χαβά τους ότι «είναι αδιανόητο να δώσουμε τους 8 (χουντοκαραβανάδες) αφού η ανεξάρτητη δικαιοσύνη αποφάσισε ότι…» κινδυνεύουν άμεσα και χοντρά να σαρωθούν από μια μαζική και ακροδεξιά στον πυρήνα της οργή (όχι κατ’ ανάγκη πεζοδρομιακή…), του είδους «εμείς τα δύο παλληκάρια μας θέλουμε πίσω, ας πάνε στο διάολο και οι 8 τούρκοι καραβανάδες κι εσείς»!!! (Εκτός αν ελπίζουν στην μεταμοντέρνα αμνησία…)
Είναι, νομίζετε, δύσκολο να ανακαλύψει αυτή η μάζα που τρέφεται με εθνικισμό και αντιτουρκισμό μέσα στη διανοητική της φτώχια, και που βολευόταν με το ρηχό ότι «κατά του ‘σουλτάνου’ ήταν; ντάξει…» ότι οι 8 τούρκοι καραβανάδες είναι απ’ αυτούς που ταλαιπωρούν τα παλληκάρια μας στο Αιγαίο· και, ίσως ίσως, ευθύνονται για τον χαμό άλλων παλληκαριών μας στη θάλασσα; Είναι δύσκολο να συνδέσει το πρόσφατο «εθνικό πένθος» για τον πιλότο του mirage-2000 με τους 8 τούρκους καραβανάδες σαν «αφηρημένη» μεν αλλά εθνικά εντατική σχέση; Όχι, δεν είναι. Λίγα social media χρειάζονται – και μια διακριτική αλλά γρήγορη αλλαγή γραμμής σε κάποια απ’ τα old fashion media.
Όπως έχει γίνει δεκάδες φορές στο παρελθόν (ακόμα και στο πρόσφατο) κουρδίζοντας τα πιο ταπεινά (: ακροδεξιά) ελατήρια του πόπολου, με το «σατανικό σχέδιο» πως έτσι θα βγουν στον αφρό, οι πολιτικές βιτρίνες πέφτουν στον λάκο που άνοιξαν για άλλους. Τώρα που ο Ερντογάν αποφάσισε να ανοίξει το χαρτί του, το «8 για 2» δεν είναι παρτίδα που παίζεται!!! Όχι. Είναι η λογική συνέπεια μιας ακόμα ελληνικής μπλόφας που έσκασε στα μούτρα των εμπνευστών της. Κι αν υπάρχει στοιχειώδης επίγνωση θα πρέπει να αναγνωριστεί απ’ το ντόπιο φασισταριό κάθε είδους και απόχρωσης ότι ο «αιώνιος εχθρός» του είναι πολύ ανώτερος – σίγουρα απ’ την άποψη της τακτικής!
Όταν θα γίνει η τράμπα (γιατί δεν μπορεί παρά να γίνει, αργά ή γρήγορα, με ή χωρίς προσχήματα…) μπορεί να μείνει, σαν ύστατη παρηγοριά, το ότι «ένας έλληνας καραβανάς αξίζει όσο τέσσερεις τούρκοι». Όταν η βλακεία και η ξετσιπωσιά πουλιέται στα μέρη μας με το κιλό, αυτή η εξίσωση μπορεί να δουλέψει καταπραϋντικά.
Όσο για την «ομηρία» που έλεγε ο ψεκασμένος σκύλος και τώρα πανηγυρίζει για το δίκιο που είχε; Δεν έχει καταλάβει ο δύσμοιρος: αυτός είναι ο όμηρος! Αυτός και η φαιορόζ κυβέρνησή του!!!