Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Βασικό στοιχείο σε βάρος του Γκρουέφσκι είναι ένας μεγάλος όγκος υποκλοπών συζητήσεων δικών του, υπουργών του και στελεχών του κόμματος και του κράτους. Οι μαγνητοφωνήσεις θεωρούνται αυθεντικές· κι εκεί λέγονται και ακούγονται όλα. Για δωροδοκίες, μίζες, έλεγχο δικαστών, νοθεία στις εκλογές κλπ κλπ. Αλλού τέτοιοι τύποι θα είχαν “τελειώσει” – όπως, άλλωστε, το παραδέχεται σε κάποια απ’ αυτές τις συζητήσεις η πρώην υπ.εσ. Gordana Jankuloska: «κάποια μέρα θα καταλήξουμε όλοι φυλακή»… Όχι, όμως στα βαλκάνια.
Σ’ αυτό το σύστημα φαίνεται ότι το ελληνικό κράτος είχε βρει για χρόνια έναν άσπονδο συνεταίρο. Ο εθνικισμός του Γκρουέφσκι ήταν το αντίβαρο για «μαζική εσωτερική χρήση» στην βρώμικη εξουσία του. Και, ταυτόχρονα, το κατάλληλο άλλοθι για τον ελληνικό εθνικισμό και την συντήρηση της «εθνικής εκκρεμότητας του ονόματος»… (Φυσικά οι μπίζνες και τα καζίνο στην επικράτεια του κράτους της μακεδονίας ήταν άλλη ιστορία…)
Αυτή η υπόγεια συμπάθεια στον Γκρουέφσκι δύσκολα κρύβεται τώρα που οι «ειδικοί» και οι προφεσόρες, τα παπαγαλάκια δηλαδή του ελληνικού βαθέος κράτους, έχουν βγει στη γύρα για να αναγγείλουν «διαλύσεις» και «καταστροφές» στα δυτικά βαλκάνια· στις οποίες, φυσικά, βάζουν τα πάντα. Εκείνο που θορυβεί το ελληνικό βαθύ κράτος (χωρίς να μπορεί να το φωνάξει δυνατά) είναι ότι ο σοσιαλδημοκράτης Zaev δίνει ακόμα περισσότερες αρμοδιότητες και πόστα στους αλβανούς που ζουν στην επικράτεια του μακεδονικού κράτους· ενώ απ’ την άλλη μεριά στις έρευνες για την «διαφθορά» που συνεχίζονται ίσως ανακαλυφθούν και τίποτα ελληνικά ονόματα. Το να μεγαλώσει, με ειρηνικό τρόπο, το πολιτικό βάρος των αλβανών στο μακεδονικό κράτος δεν ταιριάζει καθόλου με τις ελληνικές βλέψεις, έστω και μείνουν φαντασιώσεις για δέκα αιώνες…
Τα ντόπια φερέφωνα παρουσιάζουν την σύγκρουση στο κράτος της μακεδονίας σαν εθνοτική. Σαν σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους» («σλάβους» αν δεν μπορεί να αποφευχθεί ο προσδιορισμός τους…). Αυτή είναι, ακριβώς, η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι. Ενώ, βέβαια, μόνο γι’ αυτό δεν πρόκειται! Είτε μιλήσει κανείς για ενδο-καθεστωτική αναμέτρηση, είτε μιλήσει για σύγκρουση μεταρρυθμιστών – συντηρητικών, είτε (γραφικό!) «τίμιων – λαμογιών», το βέβαιο είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες του Zaev είναι της ίδιας ακριβώς εθνικότητας με τους φασίστες και προσοδιστές του Γκρουέφσκι! Και ποσοτικά είναι περίπου τα ίδια μεγέθη! Εξάλλου το μακεδονικό σύνταγμα επιβάλει ότι θα υπάρχουν πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας ενός σλαβομακεδονικού και ενός τουλάχιστον αλβανικού κόμματος· συνεπώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών με τα αλβανικά κόμματα είναι κατοχυρωμένη.
Το να παρουσιάζεται στην ελλάδα το θέμα σα σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους», δηλαδή το να παρουσιάζεται σαν «πραγματικότητα» η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι, επιτρέπει, δόλια, το πέρασμα της ντόπιας πρακτόρικης ρητορικής απ’ το κράτος της μακεδονίας στο αλβανικό· ύστερα στο κόσοβο· οπότε έμμεσα και στην «φίλη και αδελφή» σερβία. Γελοία και φτωχά κόλπα, που όμως πιάνουν εφόσον το κοινό είναι επιδεκτικό στο χάιδεμα των εθνικιστικών προκαταλήψεών του…
Θα περίμενε κανείς απ’ τους ντόπιους καθεστωτικούς τίποτα άλλο εκτός από παραπληροφόρηση, ψέματα, δημαγωγία;
